Γλομπουλάρια - Globularia alypum - Στουρέκι

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr

Γλομπουλάρια - Globularia alypum - Στουρέκι

Η Globularia alypum L. είναι ένας μικρός αειθαλής ημίθαμνος που σπάνια ξεπερνάει τα 60 εκ. σε ύψος. Τα μικρά γαλαζωπά-μωβ και αρωματικά του άνθη είναι συγκεντρωμένα σε κεφαλιόμορφες ταξιανθίες που θυμίζουν αρκετά αυτές των Compositae. 

Απαντά στο μεγαλύτερο μέρος της μεσογειακής περιοχής, σε ξηρές πετρώδεις θέσεις κοντά στο υψόμετρο της θάλασσας, μαζί με άλλους θάμνους και ημίθαμνους ή μέσα σε πευκοδάση. Προτιμά τα ασβεστολιθικά εδάφη.
 

Όπως μαρτυρούν και οι φωτογραφίες, είναι εξαιρετικό μελισσοτροφικό φυτό, δίνοντας  πολύτιμο νέκταρ και γύρη στην αρχή της μελισσοκομικής περιόδου, αφού η ανθοφορία του ξεκινά μέσα στον Φεβρουάριο.
 

Χρησιμοποιείται εκτεταμένα στην παραδοσιακή ιατρική πράγμα που αντικατοπτρίζεται και στην ποικιλία των τοπικών του ονομάτων: στουρέκι, σιδέρι, χορτάρι της προβατίνας κ.ά. Οι πιο γνωστές από τις ιδιότητες που του αποδίδονται είναι καθαρτικές και διουρητικές, αλλά νομάδες στην έρημο της Τυνησίας το χρησιμοποιούν για να γιατρεύουν έλκη του στομάχου. Τα τελευταία χρόνια το φυτό έχει γίνει αντικείμενο εκτεταμένων ερευνών όσον αφορά την περιεκτικότητά του σε δευτερογενείς μεταβολίτες και την αντιοξειδωτική του δράση.

Ο Διοσκουρίδης το συστήνει σαν πολύ καλό καθαρτικό της χολής. Θεωρείται ότι έχει αντιρευματικές, αντιόξινες και επουλωτικές (του στομάχου) ιδιότητες. 

Χρειάζεται πάντως ιδιαίτερη προσοχή καθώς το φυτό είναι τοξικό.

Πηγή: εδώ

Μ.ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ "Χαίρε, Ρυθμέ και Ρίμα"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Μ.ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ "Χαίρε, Ρυθμέ και Ρίμα"

Χαίρε, Ρυθμέ και Ρίμα.

Σας χαιρετίζω,

πια δεν ορίζω

τη φωνή μου.
Ξεφεύγει παραλήρημα.
Σας σμίγω μα η πνοή μου
δε φτάνει, σπα.

Σκοπέ, σ' αφήνω. Ήχε, Τραγούδι
μ' αφήνετε. Τη μονάχη
χορδή μάταια κρούω στη λύρα μου.
 

Νάχη μόνο ένα «χαίρε»,
νάναι μονάχη του «χαίρε» η χορδή
στην καρδιά μου!
Πάνε τα ωραία, τ' αγνά, η ζωή.
Αδιαφορία στης αγάπης τα μάτια.
Κακίας μεθύσι στο χαλασμό
του ό,τι απομένει,
στο μαρασμό που έχει ανθίσει
μέσα μου κ' εξω - κισσού πλημμύρα,
σημαία αποκλεισμού!

Πάνε τα ωραία, τ' αγνά, η ζωή.
Γλυκέ Σκοπέ, δε μου αντέχει
η φωνή.

Να τραγουδώ
το θάνατο τη δυστυχία,
να λησμονώ
της χαράς την αγάπη,
δε θέλω. Ας σβήσω
σφιχταγκαλιάζοντας τη χορδή που μου μένει
να μη σημαίνη
γλυκά στο Θάνατο κι' αυτός αργεί
με ιδιοτροπία ερωμένου!

Σας χαιρετίζω.
Σκοποί όπου πάτε, μη με ξεχνάτε.

ΠΙΝΑΚΑΣ -Nadia Minic «Freedom, Poetry, Music»

Εικονοθεραπεία 46

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Bigbook.gr

ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, A CHRISTMAS CAROL
του Ρόμπερτ Ζαμέκις, με τους Τζιμ Κάρεϊ, Γκάρι Όλντμαν, Κόλιν Φερθ, Μπομπ Χόσκινς.

Ο Εμπενίζερ Σκρουτζ (Τζιμ Κάρεϊ) ξεκινάει και φέτος τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές με τη γνωστή του μίζερη και περιφρονητική διάθεση, βάζοντας τις φωνές στον πιστό του υπάλληλο (Γκάρι Όλντμαν) και στον ευδιάθετο ανιψιό του (Κόλιν Φερθ). Ο Σκρουτζ ξεκαθαρίζει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να απολαύσει τα Χριστούγεννα, που ο ίδιος χαρακτηρίζει ως μια εποχή που σε βρίσκει «κατά ένα χρόνο μεγαλύτερο, αλλά ούτε κατά μια ώρα πλουσιότερο». Επιστρέφοντας στο σπίτι, μόνος όπως πάντα, δέχεται μια καθόλου ευχάριστη επίσκεψη από το φάντασμα του νεκρού συνεργάτη του, Τζόζεφ Μάρλεϊ. Ο Μάρλεϊ, που τώρα πληρώνει το τίμημα για τη σκληρόκαρδη ζωή του, προσπαθεί να προειδοποιήσει τον Σκρουτζ για το τι τον περιμένει και τον ενημερώνει ότι θα τον επισκεφτούν τρία πνεύματα. Πράγματι, τα Χριστουγεννιάτικα Πνεύματα του Παρελθόντος, του Παρόντος και του Μέλλει Γενέσθαι εμφανίζονται και παρασύρουν τον Σκρουτζ σε ένα μαγευτικό ταξίδι στο χρόνο, αποκαλύπτοντάς του τις αλήθειες που δε θέλει να παραδεχτεί. Ο Σκρουτζ θα πρέπει να μαλακώσει την καρδιά του, για να αναθεωρήσει τη σκληρή στάση μιας ολόκληρης ζωής και να επανορθώσει τα σφάλματα του, προτού είναι πολύ αργά...

Δέκα δοκίμια που αξίζει να διαβάσετε

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=490222 

Δέκα δοκίμια που αξίζει να διαβάσετε

Στοχασμοί για το σήμερα ανατρέχοντας στο παρελθόν ή προβλέποντας το μέλλον

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  24/12/2012 08:46

Ο Γ. Γραμματικάκης, δεύτερος από αριστερά, σε παρουσίαση βιβλίου στον «Ιανό»

 

Δέκα δοκίμια στοχάζονται για το σήμερα άλλοτε ανατρέχοντας στο παρελθόν κι άλλοτε προβλέποντας το μέλλον. Αξίξει να τα διαβάσετε.

Μανωλόπουλος Ιάσων, « Το "επαχθές" χρέος της Ελλάδας» (Μελάνι)

Επενδυτής ο ίδιος ο συγγραφέας, γνωρίζει καλά τι θα περίμενε ένας ξένος να βρει ως επενδυτικό κλίμα στην Ελλάδα. Η ανάλυσή του εντυπωσίασε όταν το βιβλίο πρωτοβγήκε το 2011 στο Λονδίνο.

Δημήτρης Ψαρράς, «Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής» (Πόλις)

Μια πλήρης σχεδόν μελέτη του κόμματος της Χρυσής Αυγής και της ιδεολογίας της. Μια απάντηση στο πώς φτάσαμε ως εδώ, πώς η ανοικτή ελληνική κοινωνική έγινε ξενοφοβική και επέτρεψε στους ναζιστές να ταλαιπωρούν το πολιτικό σκηνικό.

Terry Eagleton, «Γιατί ο Μαρξ είχε δίκιο» (Πατάκης)

Ο συγγραφέας απαντάει στις δέκα πιο συχνές επικρίσεις που δέχεται η μαρξιστική θεωρία δίνοντας πειστικά επιχειρήματα και αναπτύσσοντας ένα πεδίο σύγχρονων προβληματισμών.

Νίκος Θεοτοκάς, «Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη» ( Βιβλιόραμα)

Μια αιρετική βιογραφία του στρατηγού Μακρυγιάννη που αναιρεί την ηθικο-εθνική ματιά της γενιάς του ΄30 και τον τοποθετεί πιο ισορροπημένα στην εποχή του. Προσαρμόστηκε στη νέα πραγματικότητα αλλά και παρέμενε θεματοφύλακας των παλιών αξιών.

Γιώργης Γραμματικάκης, «Ενας αστρολάβος του Ουρανού και της ζωής» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης)

Μια περιήγηση στον κόσμο του σύμπαντος και τα μεγάλα θέματα που χρόνια μας απασχολούν. Παράλληλα σκέψεις του συγγραφέα για την κρίση και τα προβλήματα που θέτει για το μέλλον της χώρας μας.

Tony Judt, «Τα δεινά που μαστίζουν τη χώρα» (Αλεξάνδρεια)

Ο ιστορικός λίγο πριν φύγει είχε γράψει αυτό το βιβλίο αναρωτώμενος «Σε ποιες συνθήκες μπορεί και αξίζει να ζουν οι άνθρωποι». Ξαναδιαβάζει το παρελθόν για να δει πού έγινε το λάθος και καλεί να ξαναβρούμε τους τρόπους να οδηγηθεί η ανθρώπινη κοινωνία στην ευτυχία.

Παναγιώτης Κονδύλης, «Η κριτική της μεταφυσικής στη νεότερη σκέψη» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης)

Ολοκληρωμένο για πρώτη φορά στα ελληνικά το έργο του έλληνα φιλοσόφου. Ο Π. Κονδύλης οργανώνει το σύνολο της αντιμεταφυσικής σκέψης από τον όψιμο Μεσαίωνα έως τον 20ό αιώνα δείχνοντας πώς η κριτική της μεταφυσικής καθόρισε την πνευματική φυσιογνωμία των Νέων Χρόνων.

Nial Ferguson, «Πολιτισμός» (Παπαδόπουλος)

Μια μελέτη για το τι είχε ο πολιτισμός της Δυτικής Ευρώπης και του επέτρεψε να αποκτήσει προβάδισμα απέναντι στις φαινομενικά ανώτερες αυτοκρατορίες της Ανατολής. Τα πλεονεκτήματα ήταν έξι: ανταγωνισμός, επιστήμη, δημοκρατία, ιατρική, καταναλωτισμός και εργασιακή ηθική.

Δημήτρης Ραυτόπουλος, «Εμφύλιος και λογοτεχνία» (Πατάκης)

Ο τελευταίος μεγάλος κριτικός μας γράφει για 17 έργα πεζογράφων της ελληνικής λογοτεχνίας που αντανακλούν πτυχές του εμφυλίου αναζητώντας την αλήθεια μέσα από τη λογοτεχνία.

Δημήτρης Χριστόπουλος, «Ποιος είναι έλληνας πολίτης» (Βιβλιόραμα)

Πώς καθορίστηκε ιστορικά το ποιος είναι έλληνας πολίτης. Τα ερωτήματα που τίθενται σήμερα, υπό την πίεση των ξενοφοβικών αλλά και της πραγματικότητας του μεταναστευτικού ρεύματος. Τι προβλέπει ο νέος κώδικας ιθαγένειας.

Όταν το παιδί βγάζει... γλώσσα!

 

Όταν το παιδί βγάζει... γλώσσα!

Πώς να αντιδράσετε στην αναίδειά του

Το παιδί σας έχει πάρει πολύ θάρρος τον τελευταίο καιρό. Σας φωνάζει με το μικρό σας όνομα, σας ειρωνεύεται, σας κοροϊδεύει, βγάζει μονίμως γλώσσα. Από τη μία θέλετε να το μαλώσετε, υπάρχουν φορές όμως που διασκεδάζετε με αυτά που λέει.

Η αναίδεια απέναντι στους γονείς είναι ένα στάδιο της εξέλιξης του παιδιού. Το παιδί εκφράζει την προσωπικότητά του κάνοντας πονηριές, αυθαδιάζοντας και προκαλώντας. Εσείς ακόμα κι αν πιστεύετε ότι αυτά που λέει είναι ένδειξη εξυπνάδας δεν πρέπει να αφήνετε το παιδί σας να σας προκαλεί χωρίς να αντιδράτε. Το παιδί σας διαμορφώνει το χαρακτήρα του, μαθαίνει τις απαγορεύσεις και τα όρια και χρειάζεται έναν γονέα που να πατάει γερά στα πόδια του, που να εμμένει σταθερά στη θέση του και στον οποίον μπορεί να στηριχτεί. Δεν πρέπει να γελάτε με τα αστεία του. Όσο περισσότερο γελάτε τόσο περισσότερο δε θα σας υπολογίζει κι επιπλέον με αυτόν τον τρόπο το ενθαρρύνετε να συνεχίσει τα αστεία του και ενδεχομένως στο μέλλον να παρεκτραπεί.

Πώς να αντιδράσετε

Κοιτάξτε το παιδί με αυστηρότητα και πείτε του για παράδειγμα «αποκλείεται να μου μιλάς έτσι. Δεν ανέχομαι αυτή τη συμπεριφορά. Μπορείς να με εμπιστεύεσαι, να βασίζεσαι σε μένα, να μου λες ό,τι σκέφτεσαι αλλά είμαι η μητέρα σου κι απαιτώ σεβασμό». Εάν το παιδί σας συνεχίζει να σας προκαλεί, ζητήστε από το σύζυγό σας να επέμβει και να του μιλήσει κι εκείνος ανάλογα. Εάν δε βάζει μυαλό θα πρέπει να επαναλάβετε τις απαγορεύσεις και ανάλογα με την ηλικία του να του επιβάλλετε μία τιμωρία.

newsbeast.gr

Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ

Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (αγγλ. Humphrey Bogart) (25 Δεκεμβρίου 1899 - 14 Ιανουαρίου 1957) ήταν αμερικανός ηθοποιός βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Αποτελεί θρύλο του σινεμά λόγω τη συμμετοχής του σε μια σειρά αστυνομικών ταινιών μυστηρίου κατά την χρυσή εποχή του Χόλυγουντ. Είναι γνωστός για τις ταινίες Το Απολιθωμένο Δάσος του 1936, Το γεράκι της Μάλτας του 1941, Καζαμπλάνκα του 1942, Η σειρήνα της Μαρτινίκα του 1944, Πάθος και Αίμα του 1946, Ο θησαυρός της Σιέρα Μάντρε του 1948 και την ταινία που του χάρισε το όσκαρ το 1951 Η βασίλισσα της Αφρικής.

Ο Μπόγκαρτ, γιος εύπορης οικογένειας, ξεκίνησε με την προϋπόθεση ν' ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του και γράφτηκε στην Ιατρική στο Γέιλ απ' όπου αποβλήθηκε. Αργότερα το 1918 κατατάχθηκε στο ναυτικό όπου σ' ένα καυγά απέκτησε το σημάδι στα χείλη που θα τον έκανε αργότερα διάσημο. Στις αρχές της δεκαετίας του '20, μετά τη θητεία του στο ναυτικό, ο Μπόγκαρτ έκανε διάφορες δουλειές. Κάποια στιγμή με τη βοήθεια των γνωριμιών του κατάφερε να δουλέψει σαν ηθοποιός σε μικρούς ρόλους στο θέατρο. 
Στα τέλη της δεκαετίας του '20 έλαβε μέρος σε κάποιες ταινίες της Fox και το 1930 υπέγραψε συμβόλαιο. Οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε όμως δεν ήταν πετυχημένες κι η Fox διέκοψε το συμβόλαιό του, μέχρι που το 1936 ο φίλος του Λέσλι Χάουαρντ έπεισε το Τζακ Γουόρνερ να προσλάβει το Μπόγκαρτ για τη μεταφορά του θεατρικού Το Απολιθωμένο Δάσος. Ο ρόλος του γκάνγκστερ Duke Mantee που είχε ξαναερμηνεύσει στο θέατρο, κέρδισε τους κριτικούς και την ίδια χρονιά υπέγραψε συμβόλαιο με τη Warner. Από το 1936 μέχρι το 1940 ο Μπόγκαρτ έπαιζε δεύτερους ρόλους μέχρι που ήρθαν οι ταινίες Το γεράκι της Μάλτας και Καζαμπλάνκα κι ο Μπόγκαρτ έγινε πρώτο όνομα στο Χόλυγουντ. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές, την τελευταία με την συμπρωταγωνίστριά του στο φιλμ Η σειρήνα της Μαρτινίκα, Λορίν Μπακόλ, που ήταν μικρότερη του κατά εικοσιπέντε χρόνια. Πέθανε το 1957 στο Λος Άντζελες από καρκίνο του οισοφάγου. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει πρώτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AC%CE%BC%CF%86%CF%81%CE%B5%CF%8A_%CE%9C%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%84

Σουφλέ από την γαλοπούλα των γιορτών

 Σουφλέ από την γαλοπούλα των γιορτών

Μερικά αυγά, λίγο γάλα και αλεύρι και ξαφνικά κρύφτηκε το κρέας της γαλοπούλας που απέμεινε από τα Χριστούγεννα. Υπέροχος τρόπος να ανακυκλώσεις το φαγητό που έμεινε και να μην το πετάξεις. Μια ακόμη υπέροχη ιδέα της Μάρθας Συριανάκη

• Για κάθε 1 φλιτζάνι κοτόπουλο βρασμένο στήθος χωρίς πέτσες ψιλοκομμένο

• 4 αβγά
• 5 κ.σ. βούτυρο
• 7 κ.σ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 & 1/3 φλιτζάνια γάλα καυτό
• Ελάχιστο μοσχοκάρυδο
• Αλάτι / Λευκό πιπέρι
Λιώσε το βούτυρο και πρόσθεσε το αλεύρι να γίνει ένα

Ρίξε σιγά, σιγά και το καυτό γάλα και ανακάτεψε να πήξει και να γίνει μια μπεσαμέλ

Κατέβασε από τη φωτιά και πρόσθεσε τα κομμάτια γαλοπούλας, τους κρόκους των αυγών καλά χτυπημένους, το αλάτι, το πιπέρι και το μοσχοκάρυδο

Μόλις το μείγμα κρυώσει τελείως, συμπλήρωσε τα ασπράδια χτυπημένα σε μαρέγκα

Ανακάτευσε ελαφρά και άδειασε σε βουτυρωμένο πυρέξ ή φόρμα

Ψήσε στους 180οC για 30 λεπτά

Σέρβιρε αμέσως
tlife.gr

Αρχίζετε κιόλας να πετάτε ...

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

"Αρχίζετε κιόλας να πετάτε γύρω από τον ΚΟΣΜΟ με τη ΣΚΕΨΗ.
Αρχίζετε κιόλας να τραγουδάτε την ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ.
Γνωρίζετε ΗΔΗ τη χαρά της Δημιουργίας.
Τραγουδάτε την έκσταση που φέρνει η ωραιοποίηση της ΖΩΗΣ.
Πολλά έχουν ΗΔΗ γίνει....

Φίλοι ΜΟΥ!

Γιατί δεν αποφασίζετε να περάσετε ΟΛΗ σας τη ζωή σαν ΗΡΩΕΣ;;;"
"Η Λογική, είναι οδηγός της ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗΣ.
Η ορθολογιστική σκέψη αυτή τη στιγμή, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ
και μαζί της και οι παράλογες πράξεις έχουν ΚΑΙ αυτές
ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ...
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κάποια δύναμη που θά' πρεπε
να συμπληρώνει τη δράση του Λογικού.
Η ΚΑΡΔΙΑ θα έπρεπε να είναι ο ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΚΡΙΤΗΣ...
'Οντας συνείδηση των λαών,
θα φέρει ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ...."
"Το προκαθορισμένο ΔΕΝ είναι ΤΥΧΑΙΟ...
Και τα φύλλα των δέντρων, πέφτουν στην ώρα τους!
Κι όμως, ο χειμώνας δεν είναι ΠΑΡΑ ο αγγελιοφόρος της άνοιξης...
'Όλα ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ...
'Όλα είναι ΚΑΤΟΡΘΩΤΑ..."
"Καλύτερα ένα ΓΕΜΑΤΟ κύπελλο ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ,
Παρά μία ζωή ΗΠΙΑΣ ΘΛΙΨΗΣ"
"Απορρίπτοντας, ΕΞΑΓΝΙΖΕΣΑΙ...
Με το θάρρος, ΕΠΙΒΑΛΕΣΑΙ...
Με τη σοφία, ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙΣ...
Καλύτερα να ΣΠΕΥΔΕΙΣ, παρά να κοιμάσαι ΠΡΟΣΔΟΚΩΝΤΑΣ"
Φύλλα από τον κήπο του Μορύα

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ - ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ - ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ποϊνσέτια ή Αλεξανδρινό είναι ίσως το πιο δημοφιλές φυτό αυτή την εποχή και δίκαια αποκαλείται λουλούδι των Χριστουγέννων. Οι Γάλλοι το λένε «αστέρι της αγάπης».Eπίσης λέγεται και Αστέρι της Βηθλεέμ και το επιστημονικό του όνομα είναι Euphorbia pulcherrima (Ευφορβία η κομψότατη).

Το όνομά της το πήρε από τον πρώτο πρέσβη των ΗΠΑ στο Μεξικό Joel Poinsett, που εντυπωσιασμένος από τα κόκκινα λουλούδια που φύτρωναν στις άκρες του δρόμου, έστειλε μοσχεύματα στην πατρίδα του από όπου και ξεκίνησε η εξάπλωσή της.

MIA ΙΣΤΟΡΙΑ «Αλεξανδρινό. Δώρο στο Χριστό»

Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη.
Σ' ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων.
Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν' ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη. Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι' αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί, κι η εκκλησία λαμποκοπούσε κι έφεγγε σαν να ήταν ο ήλιος μέσα της. Όταν η λειτουργία τελείωνε, ο κόσμος πήγαινε στα γύρω κεντράκια, για να φάει και να πιει, να γλεντήσει τη χαρά του για τη γέννηση του Χριστού.
Οι χωριανοί άρχιζαν τις προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα εβδομάδες πριν.
Οι νοικοκυρές έψηναν κουλούρια, πίτες και γλυκά κι οι άντρες έβαφαν την πλατεία του χωριού, την εκκλησία και τα σπίτια τους. Ο παπάς με τα παιδιά του σχολείου και τους δασκάλους σκάλιζε τα ζώα της φάτνης στο ξύλο, τους τρεις μάγους, τους βοσκούς, το αστέρι, την Παναγία και το Χριστό.
Το βράδυ της παραμονής όλα ήταν έτοιμα κι οι άνθρωποι ντυμένοι τα καλά τους πήγαιναν στην εκκλησιά κι άφηναν μπροστά στη φάτνη ένα δώρο για το Χριστό, ό,τι μπορούσε ο καθένας.
Η Μαρία, που ήταν έξι χρονών, πήγαινε κι αυτή κάθε χρόνο με τους γονείς της στην εκκλησία κρατώντας το καλαθάκι με τα κουλούρια που είχε φτιάξει για το νεογέννητο Χριστό. Εκείνο το χρόνο, όμως, η μητέρα της αρρώστησε, κι ο πατέρας της ταξίδεψε σε μια μεγάλη πόλη για να βρει δουλειά και να τα βγάλει πέρα με τα φάρμακα και τα άλλα έξοδα. Ούτε δραχμή δεν τους περίσσευε, για ν' αγοράσουν δώρο στο Χριστό.
Πώς να πάει στην εκκλησία η Μαρία με άδεια χέρια;
Την ώρα που χτύπησαν οι καμπάνες, η Μαρία μπήκε δειλά δειλά στην εκκλησία και κρύφτηκε πίσω από μια κολόνα. Δεν ήθελε να τη δει κανείς με τα χέρια αδειανά.
Οι άλλοι προσκυνούσαν το Χριστό, άναβαν το κεράκι τους και  του πρόσφεραν το δώρο τους.
Εκείνη γονάτισε κοιτάζοντας τη φάτνη από μακριά και ψιθύρισε:
- Αχ, Παναγίτσα μου, φέτος δε θα έρθω στη λειτουργία. Δεν έχω να χαρίσω τίποτε στο παιδί σου που γεννήθηκε. Η μητέρα μου αρρώστησε. Δεν έχουμε καθόλου χρήματα. Θα το εξηγήσεις στο Χριστό γιατί δεν του έφερα δώρο;
Ο κόσμος είχε αρχίσει να ψάλλει μαζί με τον παπά το «Χριστός γεννάται σήμερον».
Τα μάτια της Μαρίας θόλωσαν από τα δάκρυα, βγήκε από την κρυψώνα της κι έτρεξε προς το σπίτι της. Δεν είχε κάνει ούτε τρία βήματα, όταν άκουσε πίσω της μια φωνή να τη ρωτάει:
- Γιατί κλαις, κοριτσάκι μου, μια τέτοια χαρούμενη μέρα;
Ήταν μια γριούλα με γλυκό πρόσωπο και μάτια γεμάτα καλοσύνη.
- Κλαίω, γιαγιάκα, γιατί δε μου περισσεύει ούτε μια δεκάρα, για ν' αγοράσω ένα δώρο στο Χριστό.
- Γι' αυτό κλαις, Μαρία; Ο Χριστός ευχαριστιέται και μόνο που τον σκέφτεσαι.
Και μόνο που τον αγαπάς. Να, κοίταξε εκείνον το θάμνο με τα πράσινα φύλλα.
Γιατί δεν κόβεις ένα μπουκέτο να του το πας;
Το κορίτσι σταμάτησε τα κλάματα, έσκυψε, κι άρχισε να κόβει ένα μπουκέτο από κλαδιά. Έκοψε αρκετά, ώσπου η αγκαλιά της δε χωρούσε πια άλλα.
- Φτάνουν αυτά, γιαγιάκα; ρώτησε τη γριούλα κοιτάζοντας πίσω της,
αλλά εκείνη είχε εξαφανιστεί.
Η Μαρία με τα κλαδιά στην αγκαλιά της προχώρησε θαρρετά και μπήκε στην εκκλησία μ' ένα χαμόγελο αγαλλίασης. Όλα έλαμπαν στο φως των κεριών. Ο κόσμος έψελνε με κατάνυξη. Περπάτησε πάνω στο κόκκινο χαλί που απλωνόταν μπροστά στη φάτνη κι απόθεσε το δώρο της.
- Κοιτάτε αυτό το κοριτσάκι, είπε χαμηλόφωνα μια γυναίκα.
Φέρνει κλαδιά από θάμνους στο Χριστό. Και μη χειρότερα.
Όταν τελείωσε το τροπάριο ακούστηκαν ψίθυροι στην εκκλησία.
- Κοιτάξτε, κοιτάξτε τα κλαδιά των θάμνων!
Η Μαρία ήταν ακόμα γονατιστή με σταυρωμένα τα χέρια της. Ακούγοντας τις φωνές, σήκωσε το κεφάλι της τρομοκρατημένη και είδε τα κλαδιά, τα δικά της κλαδιά, να έχουν ανθίσει και να έχουν βγάλει κάτι όμορφα κόκκινα λουλούδια που έμοιαζαν με αστέρια.
- Μα τι έγινε;
- Θαύμα!
- Ήτανε θάμνοι κι έβγαλαν λουλούδια!
Ο παπάς και το πλήθος γονάτισαν μπροστά στη φάτνη, δοξολογώντας το Χριστό γι' αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο.
Η γριούλα - ποια να 'ταν άραγε; - είχε δίκιο. Το δώρο που δίνεται από την καρδιά είναι το πιο αξιόλογο δώρο. Τα φτωχά κλαδάκια ήταν το πιο σημαντικό δώρο που είχε πάρει ο Χριστός εκείνη τη μέρα...
Από τότε, κάθε χρόνο, τις μέρες των Χριστουγέννων, αυτοί οι θάμνοι ανθίζουν με τα αμέτρητα κόκκινα αστράκια τους, κι ο κόσμος τα ονομάζει «λουλούδια των Χριστουγέννων».
Από το μακρινό εκείνο χωριό έφτασαν και στην πατρίδα μας κι ο κόσμος τα ονόμασε «Άστρα του Χριστού». Το λουλούδι λέγεται αλεξανδρινό.
Ανθίζει Δεκέμβριο με Ιανουάριο και η ανθοφορία του διαρκεί 6 - 8 εβδομάδες.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ http://magdalini.pblogs.gr/