Κορνήλιος Καστοριάδης

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922- Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής. Συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας, διευθυντής σπουδών στην Σχολή Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από το 1979, και φιλόσοφος της αυτονομίας, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.

Γεννήθηκε το 1922 στην Κωνσταντινούπολη και την ίδια χρονιά, ένα μήνα πριν τη μικρασιατική καταστροφή, η οικογένεια του μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σημαντικές ήταν επιρροές από το οικογενειακό του περιβάλλον: ο πατέρας του: λατρεία για τη μόρφωση, άθεος, αντιβασιλικός, μητέρα:ιδιαίτερη μόρφωση, λατρεία για τη μουσική. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης άρχισε να διαβάζει φιλοσοφία απ'την ηλικία των 11-12 ετών, ενώ πρωτοήρθε σε επαφή με την μαρξιστική σκέψη σε ηλικία 13 ετών, οπότε και γεννήθηκε και το ενδιαφέρον του τόσο για την σκέψη όσο και για την πολιτική.

Η πρώτη ενεργός ανάμειξη και δραστηριοποίηση του στην πολιτική, ήρθε όταν επί δικτατορίας Μεταξά (1937) προσχώρησε στην ΟΚΝΕ. Ενεγράφη στο κομμουνιστικό κόμμα και το 1941 και λίγο μετά την αρχή της κατοχής συγκρότησε μαζί με άλλους νέους μία ομάδα που εναντιωνόταν στο προσανατολισμό του ΚΚΕ. Το 1943 προσχώρησε στην τροτσκιστική ομάδα του Σπύρου Στίνα, πράγμα που είχε ως συνέπεια τη δίωξή του όχι μόνο από τους Γερμανούς αλλά και από το ΚΚΕ. Το 1944 γράφει τα πρώτα του κείμενα για τις κοινωνικές επιστήμες και τον Μαξ Βέμπερ (Max Weber), τα οποία δημοσιεύει στο περιοδικό Αρχείο Κοινωνιολογίας και Ηθικής.

Σπούδασε αρχικά νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τα Δεκεμβριανά, αποδοκίμασε την στάση του ΚΚΕ και, στη συνέχεια, μετέβη με το πορτογαλικό πλοίο Ματαρόα από τον Πειραιά στο Παρίσι όπου έμελλε να εγκατασταθεί μόνιμα. Συνεπιβάτες σε αυτό το πλοίο και οι άλλοι δύο Έλληνες, μετέπειτα στοχαστές του Παρισιού, ο Κώστας Αξελός και ο Κώστας Παπαϊωάννου, που μαζί με διακόσιους ακόμα (ανάμεσα στους οποίους και οι: Μέμος Μακρής, Μιμίκα Κρανάκη) είχαν εξασφαλίσει, με την βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ (Octave Merlier), υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου από την γαλλική κυβέρνηση.

Στο Παρίσι έγινε μέλος της τροτσκιστικής Τετάρτης Διεθνούς και του Διεθνιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος, από τις οποίες όμως άρχισε σταδιακά να απομακρύνεται, ώσπου μετά το 1948 να εγκαταλείψει οριστικά το τροτσκιστικό κίνημα. Παράλληλα από την ίδια χρονιά άρχισε να εργάζεται στην υπηρεσία Στατιστικής Εθνικών Λογαριασμών και Μελετών Ανάπτυξης του Οργανισμού Οικονομικής Ανάπτυξης και Συνεργασίας (ΟΟΣΑ), μια θέση την οποία διατήρησε ως και το 1970.

Το 1946 ξεκίνησε και η γνωριμία του με τον διανοούμενο Κλωντ Λεφώρ, με τον οποίο συγκρότησαν μία εσωτερική τάση στο PCI, από το οποίο αποχώρησαν το 1948 και ίδρυσαν την ομάδα Socialisme ou Barbarie («Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα»), η οποία από το επόμενο έτος μέχρι το 1965 εξέδιδε το ομώνυμο περιοδικό. Από τα κείμενα εκείνης της περιόδου προέκυψαν τα βιβλία: Η Γραφειοκρατική Κοινωνία (1973), Η Πείρα του Εργατικού Κινήματος (1974), Το Περιεχόμενο του Σοσιαλισμού, Σύγχρονος Καπιταλισμός και Επανάσταση, Η Γαλλική Κοινωνία (1979).

Μέσα από το συγκεκριμένο περιοδικό βρήκαν βήμα τα επόμενα χρόνια γνωστοί διανοούμενοι της Γαλλίας, όπως ο Lyotard και ο Debord. Το περιοδικό κινείτο πέραν των τροτσκιστικών κύκλων και ήταν ιδιαίτερα επικριτικό στα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Χαρακτηριστική της γραμμής του περιοδικού ήταν η ανάλυση του Καστοριάδη για το πολιτικό σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης, το οποίο το χαρακτήρισε καθεστώς "Γραφειοκρατικού Καπιταλισμού". Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η ρωσική επανάσταση οδήγησε στην εγκαθίδρυση ενός νέου τύπου καθεστώτος εκμετάλλευσης και καταπίεσης όπου μια νέα κυρίαρχη τάξη, η γραφειοκρατία, σχηματίστηκε γύρω από το κομμουνιστικό κόμμα». Όσον αφορά τις «φιλελεύθερες δημοκρατίες» της Δύσης θεωρούσε ότι το κριτήριο ταξικής διαφοροποίησης είχε πάψει να είναι πλέον η κατοχή και ο έλεγχος των μέσων παραγωγής, αλλά η κατοχή και η ικανότητα άσκησης εξουσίας. Σταδιακά και προς τα τελευταία χρόνια της έκδοσης του περιοδικού ο Καστοριάδης απομακρύνθηκε από την μαρξιστική φιλοσοφία και θεωρία της Ιστορίας όσο και από την μαρξιστική οικονομική ανάλυση, πράγμα εμφανές στο κείμενο του «Μαρξισμός και επαναστατική κοινωνία» το οποίο αργότερα συμπεριελήφθη στο Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ενώ οι θέσεις και οι απόψεις του Καστοριάδη γνώρισαν μεγάλη απήχηση στους επαναστατικούς κύκλους πολλών χωρών της εποχής, ο ίδιος δεν είχε την ανάλογη αναγνώριση, καθώς ήταν αναγκασμένος να υπογράφει τα κείμενα του χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα (Pierre Chaulieu, Paul Cardan, Marc Noiraud κ.α). Αυτό συνέβαινε διότι δεν είχε γαλλική υπηκοότητα ή διαβατήριο ακόμη, με συνέπεια να βρίσκεται συνεχώς υπό τον φόβο της απέλασης στην Ελλάδα. Στις σελίδες του περιοδικού πρωτοεμφανίστηκαν και μερικά από τα σημαντικότερα κείμενα της πρώτης περιόδου της σκέψης του, τα οποία αργότερα έμελλε να δημοσιευθούν μέσα από τις εκδόσεις βιβλίων του, όπως τα: «Η Γραφειοκρατική Κοινωνία», «Η Πείρα του Εργατικού Κινήματος» και του ίσως σημαντικότερου έργου του «Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας».

Το 1967 η ομάδα του Socialisme ou Barbarie διαλύεται, ωστόσο όμως δύο χρόνια αργότερα, τα κείμενα και η σκέψη της ομάδας και κυρίως του Καστοριάδη αποτελούν βασική πηγή έμπνευσης των εξεγερμένων φοιτητών του Μάη του '68. Το 1970 ο Καστοριάδης αποκτά την γαλλική υπηκοότητα και έτσι παύει πλέον ο συνεχής φόβος της απέλασης. Αυτή την περίοδο ο Καστοριάδης στρέφεται στην ψυχανάλυση, μάλιστα εργάζεται και ως ψυχαναλυτής ο ίδιος από το 1974, και γίνεται μέλος της επονομαζόμενης Τέταρτης Ομάδας, ενός κινήματος διαφωνούντων της σχολής του Λακάν (Jacques Lacan).

Αυτή η στροφή προς την ψυχανάλυση χαρακτηρίζει πλέον το σύνολο της σκέψης του, πράγμα το οποίο τον οδηγεί σε μια καινούργια φιλοσοφική κατανόηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του ανθρώπου, η οποία αποτυπώνεται στο κλασικό πλέον έργο του 'Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας'. Κεντρική θέση στην σκέψη του αποκτά η έννοια του Φαντασιακού, το οποίο θεωρεί ως το θεμέλιο στοιχείο της ανθρώπινης δημιουργίας. Ο Καστοριάδης αντιλαμβάνεται την κοινωνική διαφοροποίηση ως μια διαδικασία συνεχούς δημιουργίας ex nihilo σημασιών, νοημάτων, εικόνων οι οποίες θεσπίζονται και δομούν την εικόνα του κόσμου και της κοινωνίας κάθε εποχής. Ο Καστοριάδης αρνείται την ύπαρξη οποιουδήποτε ντετερμινισμού όσον αφορά την κοινωνική αλλαγή, οποιασδήποτε προδιαγεγραμμένης πορείας της κοινωνίας, καθώς αυτή είναι συνεχής δημιουργία που γεννιέται και νοηματοδοτείται μέσω του «Κοινωνικού Φαντασιακού». Σύμφωνα με τον Καστοριάδη, αν και όλες οι κοινωνίες δημιουργούν οι ίδιες τις φαντασιακές σημασίες τους (δηλαδή τους θεσμούς, τους κανόνες, τις πεποιθήσεις, τις αντιλήψεις κ.λπ.) δεν έχουν όλες συνείδηση του γεγονότος αυτού. Πολλές κοινωνίες συγκαλύπτουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της θέσμισης των φαντασιακών σημασιών τους, αποδίδοντας την θέσμιση και την θεμελίωση τους σε εξω-κοινωνικούς παράγοντες (π.χ. το Θεό, την παράδοση, το νόμο, την ιστορία). Με βάση αυτή την συνείδηση της αυτοθέσμισης των φαντασιακών σημασιών από κάθε κοινωνία, ο Καστοριάδης διέκρινε μεταξύ των αυτόνομων κοινωνιών, αυτών δηλαδή που είχαν συνείδηση της αυτοθέσμισης αυτής, και των ετερόνομων κοινωνιών, στις οποίες η θέσμιση αποδιδόταν σε κάποια εξωκοινωνική αυθεντία.

Το 1979 ο Καστοριάδης εξελέγη διευθυντής της Ecoles des Hautes Etudes en Sciences Sociales, όπου διοργάνωσε σεμινάριο με τίτλο "Θέσμιση της κοινωνίας και ιστορική δημιουργία".

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κορνήλιος Καστοριάδης επισκέφθηκε αρκετές φορές την Ελλάδα, δίνοντας σειρά διαλέξεων, μεταξύ άλλων στη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, τον Βόλο το Ρέθυμνο κ.α. Το 1989 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στις 24 Φεβρουαρίου 1993 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης απεβίωσε σε ηλικία 75 ετών, στις 26 Δεκεμβρίου του 1997.

Βασική θέση στο έργο του Καστοριάδη κατέχει η έννοια της "Αυτονομίας", σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που ο ίδιος αποκαλέστηκε και "Φιλόσοφος της Αυτονομίας". Ετυμολογικά βέβαια, η λέξη σημαίνει την πολιτική πράξη κατά την οποία μια κοινωνία δημιουργεί τους δικούς της νόμους και θεσμούς. Εκτός όμως από τους ίδιους τους νόμους, οι κοινωνίες έχουν και την ανάγκη της "νομιμοποίησης" αυτών, την απάντηση δηλαδή στο γιατί αυτοί οι νόμοι να είναι οι δίκαιοι. Προγενέστερες κοινωνίες νομιμοποιούσαν τους νόμους τους μέσα από την μεταφυσική, λέγοντας κυρίως ότι τους είχαν δοθεί από κάποιο θεό ή θεϊκό πρόγονο. Ο Καστοριάδης παρατήρησε ότι οι προσπάθειες αυτές για νομιμοποίηση είναι, ως επί το πλείστον τους, ταυτολογικές. Οι νόμοι της Παλαιάς Διαθήκης για παράδειγμα, νομιμοποιούνται από το Θεό, η ύπαρξη του οποίου βεβαιώνεται από το γεγονός ότι έδωσε αυτούς τους νόμους. Ο καπιταλισμός από την άλλη έχει σαν νομιμοποίηση του την "ορθολογικότητα" [1], το ότι δηλαδή αποτελεί ένα σύστημα στηριγμένο στη λογική. Παρομοίως όμως, ορίζει πρώτα το τι είναι λογικό, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η μεγιστοποίηση ενός "προϊόντος" παραγωγής και η ελαχιστοποίηση ενός "κόστους", των οποίων τις έννοιες ορίζει και πάλι ο ίδιος. Ένας τέτοιος ορισμός της λογικής όμως δεν μπορεί να στηριχτεί ο ίδιος στη λογική, μιας και έχουν υπάρξει πολλές κοινωνίες, που σίγουρα δεν θα αποκαλούνταν "παράλογες", που τον αγνοούσαν πλήρως και έτσι απαιτείται να τον δεχτούμε ως παραδοχή. Μία δεύτερη νομιμοποίηση του καπιταλιστικού συστήματος έχει επιχειρηθεί και με τη χρήση της Δαρβινικής θεωρίας της εξέλιξης των ειδών μέσω φυσικής επιλογής. Εδώ ο καπιταλισμός παρουσιάζεται ως "φυσικός", έχοντας δήθεν προέλθει από την ίδια διαδικασία που δημιούργησε και τον άνθρωπο. Ο Καστοριάδης, εκφράζοντας πρώτα την άποψη ότι η εφαρμογή της θεωρίας αυτής σε κοινωνικά μορφώματα είναι άτοπη, μας θυμίζει ότι η διαδικασία της εξέλιξης αφήνει πίσω της τον καταλληλότερου προς επιβίωση, με οποιοδήποτε μέσο, και όχι κάποιο ιδανικό αισθητικής ή δικαιοσύνης. Η νομιμοποίηση λοιπόν του καπιταλισμού είναι για άλλη μια φορά ταυτολογική, κάτι που δεν τον καθιστά αυτόματα λογικό ή φυσικό ως σύστημα.

Εδω παρατηρεί ότι πολλές κοινωνίες, τη στιγμή της δημιουργίας τους, παρουσιάζουν φαινόμενα αυτονομίας, όπως οι δημαρχιακές συναντήσεις πολιτών (town hall meetings) κατά την Αμερικανική Ανεξαρτησία και οι οργανώσεις πολιτών κατά την Κομμούνα του Παρισίου. Στην εξέλιξη τους όμως, τα συστήματα αυτά, δίνουν την νομοθετική εξουσία σε εκλεγόμενους άρχοντες με αποτέλεσμα την πλήρη αποξένωση του πολίτη από αυτήν. Κατά τον Καστοριάδη, μόνον η λεγόμενη εκτελεστική εξουσία που πρέπει να πράττει μόνο κατά κυριολεξία του όρου, εκτελώντας τα βουλεύματα του δήμου, μπορεί να μεταβιβάζεται σε ειδικούς ενώ οι υπόλοιπες, συμπεριλαμβανομένης και της δικαστικής, πρέπει να μένουν στα χέρια των πολιτών μέσω της άμεσης δημοκρατίας.

Σε αντίθεση αυτής της τάσης, οι Έλληνες κατά την αρχαιότητα ως πραγματικά αυτόνομη κοινωνία, γνώριζαν ότι οι νόμοι είναι ανθρώπινοι και κατ' ουσίαν αυτονομιμοποιούμενοι. Μπόρεσαν έτσι να τους αλλάζουν διαρκώς, συχνά με δημοκρατικά μέσα. Το ότι παρά τη συνειδητοποίηση αυτή, οι Έλληνες συνέχισαν να σέβονται και να υπακούουν τους νόμους τους, απέδειξε κατά τον Καστοριάδη ότι οι αυτόνομες κοινωνίες είναι δυνατές μέσα στην ιστορία σε αντίθεση με το επιχείρημα που παρουσιάζει τη θρησκεία ως αναγκαία προϋπόθεση για την διατήρηση της έννομης τάξης[2]

Ο Καστοριάδης πίστευε ότι η θέσμιση των κοινωνιών, είτε ως αυτόνομες είτε όχι, προϋποθέτει μια συγκεκριμένη σύλληψη του κόσμου και της σχέσης του ανθρώπου με αυτόν. Ο καπιταλισμός για παράδειγμα, αναδυόμενος μέσα από τη βιομηχανική επανάσταση, συλλαμβάνει έναν επιστημονικά ορισμένο κόσμο με μία κοινωνία βασισμένη σε αυτό που ο ίδιος ορίζει ως "ορθό λόγο" (λογική). Παραδόξως όμως, όπως επισημαίνει αναλυτικά στο πρωτοποριακό του έργο "Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας" [1975], ο Κομμουνισμός βασίζεται επίσης στην ίδια φαντασιακή σύλληψη, καθώς οραματίζεται με τη σειρά του μια κατ' ουσία βιομηχανική κοινωνία, όπου η ευημερία του ανθρώπου είναι υλικά μετρήσιμη και βελτιστοποιήσιμη μέσω της τεχνολογίας. Αποδέχεται έτσι τις ίδιες καπιταλιστικές κατηγορίες και ορισμούς, όπως το τι είναι "προϊόν", "κόστος" κλπ. Έτσι λοιπόν, η ιστορική εξέλιξη της Μαρξιστικής θεωρίας, όπως το παράδειγμα της Σοβιετικής Ένωσης, δεν αποτελεί δολιοφθορά ή "έκπτωση" της αρχικής της ιδεολογίας αλλά η μοιραία της πραγμάτωση μέσα στο χρόνο. Η Ιστορία, δηλαδή, "δείχνει στα γεγονότα αυτό που ή θεωρητική ανάλυση δείχνει απ' την πλευρά της στις ιδέες: ότι το Μαρξιστικό σύστημα αποτελεί μέρος της καπιταλιστικής κουλτούρας" [3]

Στο σημείο αυτό, επανέρχεται στο θέμα της αρχαίας Ελλάδας όπου το θεμελιώδες φαντασιακό, όπως φαίνεται από τον Όμηρο και τον Ησίοδο στις αντίστοιχες κοσμογονίες τους, έχει τον κόσμο να γεννιέται από το Χάος. Σήμερα, και ενώ ο όρος αυτός έχει αναχθεί σε επιστημονική θεωρία (Θεωρίας του Χάους), ο Καστοριάδης προτιμά τον ορισμό του ως "τίποτα"[4]. Αυτή η σύλληψη ήταν, κατά τον Καστοριάδη, η γενεσιουργός δύναμη της αρχαίας δημοκρατίας αφού αφήνει τον άνθρωπο δημιουργό του δικού του νοήματος, σε έλλειψη κάποιου ανώτερου προϋπάρχοντος νόμου.

Ασχολούμενος με το φαινόμενο της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας ο Καστοριάδης βρίσκει πάλι το φαινόμενο της αυτοθέσμισης και αυτονομίας ενώ αντικρούει την άποψη που θέλει το πολίτευμα αυτό να πηγάζει από τα φαινόμενα της δουλείας, της γεωγραφίας του Ελλαδικού χώρου ή την οπλική φάλαγγα. Όπως παρατηρεί, σε μια διάλεξη του στο Λεωνίδιο το 1984[5], η Γερμανία, ενώ θα έπρεπε με βάση το επιχείρημα της γεωγραφίας να αποτελεί, ήδη από το Μεσαίωνα, ένα ενιαίο κράτος, γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε παρά μόνο πρόσφατα και ότι αυτός ο κατακερματισμός με τη σειρά του δεν οδήγησε σε καμία μορφή δημοκρατίας. Ούτε και η παρουσία της δουλείας σε άλλες κοινότητες η οποία μάλιστα δεν ήταν βασικό στοιχείο της πρώτης δημοκρατικής κοινωνίας την εποχή του Κλεισθένη, οδήγησε αυτόματα στη δημοκρατία. Αντίθετα, η δημοκρατία της αρχαίας Ελλάδος στηρίχτηκε όχι στην τάξη των δούλων αλλά σε αυτή των μικροεμπόρων, κάτι γνωστό στον ίδιο το Μαρξ όπως επισημαίνει στην ίδια διάλεξη.

Το φαινόμενο της μικρής αυτονομούμενης πόλης κράτους αναδύεται ξανά στις ανεξάρτητες πόλεις της βορείου Ιταλίας κατά την Αναγέννηση, βασιζόμενη ξανά στην τάξη των μικροεμπόρων.

Η αρχαία Ελλάδα κατά τον Καστοριάδη δεν πρέπει να αποτελέσει πρότυπο αλλά έμπνευση για μία σύγχρονη αυτόνομη δημοκρατία

Χριστουγεννιάτικα γούρια

 Φτιάξτε Χριστουγεννιάτικα γούρια

Eύκολα και οικονομικά, πανέμορφα γούρια για τα Χριστούγεννα και τη νέα χρονιά. Είναι από εκείνα τα γλυκά χειροποίητα δώρα που φαίνεται πόσο πολύ σκέφτηκες όσους αγαπάς.
Στην οικογένειά μου ακολουθούμε κάθε Χριστούγεννα το έθιμο ανταλλαγής δώρων. Έχουμε δεν έχουμε χρήματα, πάντα θα σκαρφιστούμε ένα γλυκό δωράκι για το κάθε μέλος της οικογένειας ξεχωριστά.

Τραγούδια, φυτά, γλυκά, πλεχτά, ζωγραφιές. Και πάντα το δέντρο είναι φίσκα στα πακετάκια. Φέτος, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για όλους ενώ η οικογένεια συνεχίζει να μεγαλώνει επικίνδυνα.

Η ιδέα μου φάνηκε φανταστική. Πάντα μου άρεσαν τα γούρια, ενώ βρίσκω πολύ γλυκό να χαρίσω προσωποποιημένα γούρια που μάλιστα τα έφτιαξα εγώ.

Η κατασκευή τους είναι απλή. Λίγες πολύχρωμες χάντρες, μία αλυσίδα, μια κορδέλα ή ένα σύρμα και ένα όμορφο κόκκινο φιογκάκι θα πλαισιώσουν τέλεια το γούρι.

Το πώς θα το φτιάξεις όμως, ποικίλει ανάλογα τα γούστα και τις δεξιότητές σου. Ορίστε μερικές ιδέες:

Γυαλί Προμηθεύσου μικρές γυάλινες πλάκες που θα κρεμάσεις με μια τρυπούλα από την κορδέλα, το σύρμα ή την αλυσίδα. Πάρε ανεξίτηλους μαρκαδόρους και ανάλογα το μέγεθος, γράψε το όνομα (ή τα αρχικά), μια ευχή ή φτιάξε μια ζωγραφιά για τον παραλήπτη.

Μενταγιόν Βρες στην αγορά μικρά μενταγιόν, από εκείνα τα παλαιού τύπου με το καπάκι. Γέμισέ τα φωτογραφίες, κομμάτια αρωματικών λουλουδιών ή μια ευχούλα σε ένα διπλωμένο χαρτάκι και μπόλικη χρυσόσκονη.

Βραχιόλια Προμηθεύσου μικρές αλυσίδες και πέρασε στους κρίκους τους πολλά μικρά ασημένια ή χρυσά στολιδάκια (charms), ανάλογα τα χρήματα που διαθέτεις. Ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δέντρο, μια καμπανούλα, αστέρια, ζάρια και μικρά κρεμαστά γράμματα από τα αρχικά του ονόματος του παραλήπτη.

Σκουλαρίκια Ψάξε στην κοσμηματοθήκη σου ό,τι παλιά κρεμαστά σκουλαρίκια έχεις και διακόσμησε με αυτά το γούρι σου. Πλαισίωσέ το με χάντρες, φιόγκους και μια μικροσκοπική χριστουγεννιάτικη μπαλίτσα και είσαι έτοιμη!

Πουγκιά Ένα μικρό πουγκί για το κάθε αγαπημένο σου πρόσωπο, που θα γεμίσεις με πράγματα μόνο για εκείνο. Μια καρτούλα με ευχές, ζαχαρωτά, ένα βιβλίο μινιατούρα και ό,τι μικροσκοπικά αντικείμενα ξέρεις ότι θα αγγίξουν τον παραλήπτη.

fe-mail.gr

O «δωδεκάλογος» που ξεχωρίζει

 http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=490224

Μπασκόζος Γιάννης Ν. 

Ξένη Λογοτεχνία: O «δωδεκάλογος» που ξεχωρίζει

Μυθιστορήματα που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσετε - Αναζητήστε τα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  24/12/2012 09:07

Αν δεν έχετε πέσει τυχαία επάνω τους, πρέπει να τα ψάξετε. Δώδεκα μυθιστορήματα της ξένης λογοτεχνίας που ξεχωρίζουν. 

Σταντάλ, «Φεντέρ ή ο πλούσιος σύζυγος» (Πόλις)

Νεαρός εγκαταλείπει την πατρική εστία και έρχεται στο Παρίσι να γίνει ζωγράφος. Βαθμηδόν αστικοποιείται και γίνεται ένας σκληρός συμφεροντολόγος με καταλύτη το άρωμα γυναίκας. Ο Σταντάλ εντυπωσιάζει ακόμα και σε αυτήν την «ανολοκλήρωτη» νουβέλα του.

Στέφαν Τσβάιχ, « Επικίνδυνος Οίκτος» (Αγρα)

Ένας αξιωματικός αποκτά μια σχέση οίκτου με μια παράλυτη νέα κοπέλα, που οδηγεί και τους δύο στην καταστροφή. Υπό το φως του Φρόιντ μια ιστορία με φόντο την παρακμή και πτώση της Αυστροουγγαρίας.

Γιόζεφ Ροτ, «Χίλιες και μια νύχτες» (Ολκός)

Το τελευταίο μυθιστόρημά του συγγραφέα που ανακαλύψαμε καθυστερημένα. Διαδραματίζεται στη λαμπερή και μελαγχολική Βιέννη του 19ου αιώνα, σκηνικό για την ερωτική ιστορία της ασήμαντης Μίτσι Σίναγκλ με τον γοητευτικό και ανόητο ίλαρχο βαρόνο Τάιτινγκερ.

Ντον Ντελίλο, «Σημείο Ωμέγα» (Εστία)

Ωμέγα είναι το σημείο, το απώτατο επίπεδο πολυπλοκότητας και συνείδησης προς το οποίο τείνει το Σύμπαν. Έχουμε φτάσει στο σημείο Ω; Έχει τέλος η συνείδηση; Είναι ο πόλεμος ένας τέλος; Αφηγηματικές ώρες που μπαίνουν και χάνονται γεμάτες ερωτηματικά σε μια έρημο όπου χώρος και χρόνος ταυτίζονται, χωρίς τεχνολογικά εργαλεία που να τους ορίζουν (κινητά κ.λπ.).

Κάρλος Ρουίθ Θαφόν, «Ο Αιχμάλωτος του Ουρανού» (Ψυχογιός)

Βιβλιοφιλικό μυθιστόρημα με ήρωες βιβλία και βιβλιοπώλες στη Βαρκελώνη του ΄50. Βγαλμένο κατευθείαν από το ύφος του «Κόμη Μοντεχρήστου» του Αλέξανδρου Δουμά και του κόσμου του Ντίκενς. Το τρίτο μέρος της τριλογίας του συγγραφέα.

Wilkie Collins, «Αρμαντέιλ» (Gutenberg)

Ένα μυθιστόρημα που δεν άντεχε ο βικτωριανός καθωσπρεπισμός. Ηρωες με σκοτεινές πλευρές, γυναίκες που αρνιούνται τη θέση τους ως μαριονέτες, άνδρες που τους καθοδηγούν τα συναισθήματά τους. Μια εικονογραφία του ανθρώπινου ασυνείδητου.

Ζαν Μισέλ Γκενασιά, «Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων» (Πόλις)

Μυθιστόρημα που έγινε μπεστ σέλερ στη χώρα μας με τη φήμη του να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα. Η δεκαετία του ΄60 μέσα από τα μάτια ενός νεαρού και τις ιστορίες φυγάδων από τις χώρες του «υπαρκτού». Μια τοιχογραφία αντάξια των κλασικών μυθιστορημάτων.

Ντοστογιέφσκι, «Εγκλημα και Τιμωρία» (Ινδικτος)

Σε νέα μετάφραση και καταπληκτική έκδοση σε χαρτί Βίβλου το μυθιστόρημα του μεγάλου ρώσου συγγραφέα. Ο ανεξήγητος φαινομενικά φόνος μιας γριάς τοκογλύφου από έναν νεαρό φοιτητή ξεδιπλώνει τα βαθύτερα σκότη της ανθρώπινης ψυχής.

Γκίντερ Γκρας, Η γάτα και το ποντίκι (Καστανιώτης)

Ένα μοναχοπαίδι με ένα σωματικό κουσούρι κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει ήρωας και να τον θαυμάζουν. Οι προσπάθειές του αποτυχαίνουν κι αυτός οδηγείται σε μια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.

Robert Walzer, «Γιάκομπ φον Γκούντεν» (Ροές)

Ο συγγραφέας που θαύμαζε ο Κάφκα εξιστορεί τις περιπέτειες ενός γόνου αριστοκρατικής οικογένειας που εγκαταλείπει τις καθωσπρέπει φιλοδοξίες και εγγράφεται σε μια σχολή για υπηρέτες. Έχει χαρακτηριστεί ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα.

Τζ. Ρ.Ρ.Τόλκιν, «Χόμπιτ» (Κέδρος)

Εμβληματικό και προλογικό μυθιστόρημα του συγγραφέα, της μνημειώδους τριλογίας «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών». Ανεπανάληπτη περιπέτεια φαντασίας και συνάμα ένα αξέχαστο ηρωικό παραμύθι που εδώ και πολλές δεκαετίες καθηλώνει και γοητεύει μικρούς και μεγάλους.

Χαρούκι Μουρακάμι, «1Q84» (Ψυχογιός)

Για τους φίλους του γιαπωνέζου και παρολίγον νομπελίστα συγγραφέα, το μυθιστόρημα αυτό είναι η επιτομή του σύγχρονου κόσμου. Δύο ιδανικοί εραστές ψάχνουν ο ένας τον άλλο χωρίς ούτε οι ίδιοι να το συνειδητοποιούν, σε έναν κόσμο που αλλάζει, σε έναν χρόνο ρευστό, απροσδιόριστο.

Για μία επιτυχημένη εμφάνιση

Απλές λύσεις

 Φτιάξε το δικό σου γκλίτερ και λάμψε στο ρεβεγιόν

Για μία επιτυχημένη εμφάνιση

Η πιο λαμπρή μέρα -ή μάλλον νύχτα- της χρονιάς είναι η τελευταία. Τη φετινή παραμονή λάμψε με γκλίτερ σώματος που θα φτιάξεις με τα χεράκια σου.

Θα χρειαστείς:
5 ml/1 κουτ. γλυκού βαζελίνη ,20ml/4 κουτ. γλυκού αλόη βέρα σε μορφή τζελ ( η αλόη βέρα είναι ιδανική για να θεραπεύσει και εγκαύματα), γκλίτερ σε μορφή σκόνης, ένα μικρό βαζάκι, ένα μικρό μπολ, ένα κουτάλι

Εκτέλεση:
· Βάλε την τζελ αλόη βέρα στο μπολ και πρόσθεσε τη βαζελίνη. Ανακάτεψε καλά το μείγμα.
· Ρίξε λίγο γκλίτερ στο μείγμα (πάρε με τα δάχτυλα σου μια μικρή ποσότητα). Ανακάτεψε καλά.
· Βάλε λίγο από το μείγμα στο χέρι σου να δεις αν σου αρέσει το αποτέλεσμα. Αν το παράκανες με το γκλίτερ πρόσθεσε λίγο περισσότερο αλόη βέρα για να αραιώσεις το μείγμα.

· Βάλε το μείγμα στο βαζάκι σου και έτοιμο το γκλίτερ για το σώμα! Το μόνο που σου μένει είναι να το απλώσεις παντού!

myworld.gr

Η ασθένειά μας, χρηματοδοτεί πολλούς τομείς...

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr

Η ασθένειά μας, χρηματοδοτεί πολλούς τομείς...

Επιχείρηση: Αποπληθυσμός του Πλανήτη"

Στην Γεωργία των HΠΑ εξακολουθεί να

υπάρχει τα τελευταία 30 χρόνια, ένα μνημείο ύψους 6  μέτρων και βάρους 120  τόνων,φτιαγμένο από 950 κυβ. μέτρα γρανίτη.

Το μνημείο αυτό,  δίνει σε 8  γλώσσες την σαφή και γραπτή εντολή στους   κυβερνήτες των Εθνών να διατηρήσουν τον πληθυσμό της Γης κάτω από τα 500 εκατομμύρια !!!

Είναι η πρώτη εντολή που αναφέρεται στο μακάβριο αλλά πολύ υπαρκτό αυτό μνημείο και  ζητά  ούτε  λίγο  ούτε  πολύ,  να αποδεκατιστεί κυριολεκτικά ο πληθυσμός της Γης, κάτι που σημαίνει ότι γι’ αυτούς πουτο έστησαν, ένα τέτοιο γεγονός αποτελεί προφανώς πρώτη προτεραιότητα! Το νόημα των εντολών είναι τέτοιο που δεν θα μπορούσε να εκληφθεί εκ λάθους από κανένα ότι μπορεί να απευθύνεται σε απλούς ανθρώπους, αλλά  μόνο σε αυτούς που εκ των πραγμάτων είναι σε θέση να κατευθύνουν τις τύχες του κόσμου. Μάλιστα το ύφος που είναι διατυπωμένες δείχνει ότι οι κατασκευαστές του θα πρέπει να θεωρούν τουλάχιστον υφισταμένους -αν όχι υποτελείς-  αυτούς στους οποίους απευθύνονται.

Οι δέκα «εντολές» του μνημείου:

  1. Κρατείστε την Ανθρωπότητα κάτω από τα 500,000,000 σε μια διαρκή ισορροπία με την φύση.

  2.  Ελέγξτε την αναπαραγωγή με σοφία –  βελτιώνοντας το σώμα και προστατεύοντας την διαφορετικότητα.

  3. Ενώστε την Ανθρωπότητα με μια νέα ζωντανή γλώσσα.

  4. Ελέγξτε το Πάθος την Πίστη, την Παράδοση και όλα τα πράγματα με μετρημένη λογική.

  5. Προστατέψτε τους λαούς και τα έθνη με δίκαιους νόμους και  αμερόληπτα δικαστήρια.

  6. Αφήστε τα έθνη να αυτοδιοικούνται και να προσφεύγουν σε ένα παγκόσμιο δικαστήριο για εξωτερικές διαφορές.

  7. Αποφύγετε άχρηστους νόμους και άχρηστους αξιωματούχους.

  8. Ισορροπήστε τα προσωπικά δικαιώματα με τα κοινωνικά καθήκοντα.

  9. Βραβεύστε την αλήθεια, την ομορφιά και την αγάπη αναζητώντας αρμονία με το άπειρο.

10. Μην γίνετε καρκίνωμα για την Γη – Αφήστε τόπο για την Φύση - Αφήστε τόπο για την γίνετε καρκίνωμα για την Γη – Αφήστε τόπο για την Φύση - Αφήστε τόπο για την Φύση.

Οι γιγάντιες διαστάσεις, το κόστος κατασκευής και η ακρίβεια σχεδιασμού, δείχνουν πως αυτοί που το παρήγγειλαν δεν είχαν σκοπό να   στήσουν μια εφήμερη φάρσα.   Από μια τέτοιου μεγέθους επιχείρηση παραγωγής «θεόσταλτων εντολών» προκύπτουν κάποια σαφή συμπεράσματα για τους σκοπούς των εμπνευστών της :

(1) Ψυχολογική προετοιμασία για την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.

(2) Ενέργειες με κατεύθυνση την δραματική μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού με προφανή σκοπό τον πλήρη και απόλυτο έλεγχο του.

(3) Επιβολή νέων τεχνολογιών με δικαιολογία την περιβαλλοντική και οικολογική βελτίωση.

(4)  Επιβολή ενός νέου είδους σκοταδιστικού πνευματισμού στη θέση των υπαρχουσών θρησκειών.

Σε μια εποχή τεχνητής   παγκοσμιοποίησης  και επιβολής μιας  Nέας Tάξης Πραγμάτων, κάποιοι μηχανισμοί έχουν εμφανέστατα αναλάβει την εκτέλεση των εντολών  που  δίδονται  μέσω  του  εν λόγω μνημείου.

Μετά την επίθεση   στους δίδυμους πύργους,  καταστέλλονται ουσιαστικά οι ελευθερίες των Αμερικανών πολιτών, και νομιμοποιούνται μη συμβατικά  όπλα προηγμένης τεχνολογίας, για την υποταγή συνειδήσεων. (και όχι μόνο)...

Η  βιομηχανία  Φαρμάκων,  η  Πολεμική  Βιομηχανία,    οι  Τράπεζες,  οι Πετρελαϊκές,  τα  κέντρα Θρησκευτικής Εξουσίας και τα Μ.M.Ε,  που καθορίζουν τις τύχες της   παγκόσμιας οικονομίας συντονισμένα εκτελούν αυτήν την εργολαβία, και μάλιστα εν αγνοία της πλειονότητας των μελών τους.

Οι κατασκευαστές του μνημείου έχοντας προφανώς διεισδύσει από πολύ καιρό σε όλους αυτούς τους θεσμούς και έχοντας κυριαρχήσει με την δύναμη του χρήματος μέσα στα υψηλά ιστάμενα και ολιγομελή   κέντρα αποφάσεων που τους διοικούν,  διαμορφώνουν έντεχνα κάθε σχετική πληροφορία  που διοχετεύεται στην κοινή γνώμη και αφορά τις σκοπιμότητες των ενεργειών τους.

Προκαλούν   έτσι τη δημιουργία τεχνητών συνειδησιακών καταστάσεων   και επιβάλλουν διαστρεβλωμένα πρότυπα ζωής σε μαζικό επίπεδο ως μέρος ενός ευρύτερου και πολύπλευρου σχεδίου καταστροφής.

Η συντονισμένη δράση της Φαρμακοβιομηχανίας:

Τα ετήσια κέρδη της βιομηχανίας φαρμάκων είναι περίπου 500  δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτά τα φανταστικά υπερκέρδη είναι εφικτά μόνο όσο καιρό διατηρούνται οι σημερινές κοινές ενδημικές ασθένειες και μαζί με αυτές οι δισεκατομμυρίων ευρώ, αγορές σε κατοχυρωμένα με ευρεσιτεχνία φαρμακευτικά σκευάσματα.

Η πρόληψη και η εξάλειψη των ασθενειών θα ήταν επιζήμια για τις επιχειρήσεις της βιομηχανίας φαρμάκων ακόμα και ως μια συμβατική επενδυτική δραστηριότητα,  οπότε όχι μόνον δεν περιλαμβάνονται στα ενδιαφέροντά τους,   αλλά αντιτίθενται ενεργά σε αυτές τις επιλογές.  Επί πλέον η δράση τους, προφανώς λόγω των καταστροφικών της αποτελεσμάτων, δεν μπορεί παρά να αποτελεί μέρος της εκτέλεσης του εν λόγω σχεδίου αποδεκατισμού της ανθρωπότητας όπως έμπρακτα δηλώνεται   με την ανέγερση του ίδιου του μνημείου!  Οι βιταμίνες,  οι κυτταρικές θρεπτικές ουσίες και άλλες φυσικές θεραπείες, επιστημονικά αποδεδειγμένες, έχουν αντιμετωπίσει την ενεργή αντίσταση της βιομηχανίας φαρμάκων από την εποχή που ανακαλύφθηκαν πριν από 80 χρόνια,  επειδή δεν κατοχυρώνονται με ευρεσιτεχνία  (πατέντα)  και επειδή αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις αιτίες των ασθενειών και βοηθούν στην εξάλειψή τους!

Η δισεκατομμυρίων δολαρίων φαρμακευτική βιομηχανία έχει κατορθώσει να κάνει πολλούς άλλους τομείς να είναι οικονομικά εξαρτημένοι από αυτήν :

• Ιατρική:   εξάρτηση από τη συμμετοχή στην αύξηση του τζίρου από τα

φάρμακα.(ανεξέλεγκτη συνταγογραφία κ.λ.π.)

• ΜΜΕ:   εξάρτηση από τα εκατομμυρίων δολαρίων συμβόλαια διαφήμισης φαρμάκων και θεραπειών.

• Πολιτική:   εξάρτηση μέσω της παρασκηνιακής επιρροής (lobby) και των «δωρεών»  τα ταμεία των κομμάτων.

Η ασθένειά μας, χρηματοδοτεί όλους αυτούς τους τομείς.

Ο   επερχόμενος από 1.1.2010 Διατροφικός Kώδικας  ή με την διεθνή του ονομασία «Codex  Αlimentarius» θα απαγορεύει τη χρήση Θρεπτικών Ουσιών (π.χ. βιταμινών και μετάλλων για την «πρόληψη,  αντιμετώπιση ή θεραπεία οποιασδήποτε πάθησης ή ασθένειας», χαρακτηρίζοντάς τις «τοξίνες ή δηλητήρια».  Κάθε είδος τροφής (ακόμα και τα οργανικά βιολογικά τρόφιμα)  θα

υποβάλλεται σε επεξεργασία με ακτινοβολία, προκειμένου να καταστραφούν τα δήθεν «τοξικά»  αλλάστην πραγματικότητα θρεπτικά τους στοιχεία.

Μία πρόγευση της εν λόγω οδηγίας είχαν οι καταναλωτές των ΗΠΑ τον Αύγουστο του 2008,  με την υποχρεωτική υποβολή των μαρουλιών και του σπανακιού της χώρας σε μαζική επεξεργασία με ακτίνες, στο όνομα της «δημόσιας ασφάλειας»!  Αν βέβαια ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων είχε πράξει με γνώμονα την προστασία του κοινού,  θα είχε ενημερώσει την αμερικανική Κοινή Γνώμη, πράγμα που δεν έγινε...

• Τα επιτρεπόμενα θρεπτικά στοιχεία θα είναι περιορισμένα σε αυτά που αναγράφονται στη λίστα του Κώδικα,  η οποία θα περιλαμβάνει δήθεν «ευεργετικές»  ουσίες,  όπως το Φθόριο (3,8 mg ημερησίως), το οποίο θα συλλέγεται από βιομηχανικά απόβλητα.

Όλα τα θρεπτικά στοιχεία (π.χ.  οι βιταμίνες Α,  Β, C, D,   ψευδάργυρος και μαγνήσιο) ανακηρύσσονται παράνομα σε θεραπευτικές δοσολογίες και θα μειωθούν σε ποσότητες αμελητέες, με μέγιστο όριο το 15% της δόσης που σήμερα συνίσταται ημερησίως. Ακόμα και με συνταγή γιατρού θα είναι αδύνατο να βρεθούν τα παραπάνω ιχνοστοιχεία σε μεγαλύτερες θεραπευτικές δόσεις, οπου και αν αναζητώνται.

•  Πιθανόν να ανακηρυχθούν παράνομες οι συμβουλές που δίνονται   ή δημοσιεύονται   στο διαδίκτυο  για  τη  διατροφή  και  αφορούν  βιταμίνες  και μέταλλα.  Τέτοιου  είδους  πληροφόρηση ενδέχεται να θεωρηθεί συγκεκαλυμμένη παρεμπόδιση του εμπορίου και να οδηγήσει σε οικονομικές κυρώσεις κάθε εμπλεκόμενη χώρα.

Ο εξαναγκασμός των πολύ υψηλά ισταμένων πολιτικών στο να συνεργαστούν σε ένα τόσο τερατώδες  έγκλημα,  πέρα  από  τον  αυτονόητο  έλεγχο  τους  μέσω του  χρηματισμού  και  τις εκμετάλλευσης των προσωπικών αδυναμιών τους (βάσει των οποίων πιθανότατα έχουν επιλεγεί από τα εν λόγω κέντρα) δεν μπορεί παρά να   έχει επιβληθεί με κάποιες μεθόδους ανάλογες με τις

παρακάτω :

Αφ’  ενός μέσω της τρομοκράτησης τους με την κατ’  ιδίαν επίδειξη των αποτελεσμάτων μιας μυστικής τεχνολογίας την οποία ο πολύς κόσμος όχι μόνον δεν γνωρίζει, αλλά ούτε καν μπορεί να φανταστεί τις δυνατότητες και αφ΄ετέρου με την καλλιέργεια της βεβαιότητας ότι αυτοί,  ως πρόσθετη ανταμοιβή των υπηρεσιών τους,  θα αποτελέσουν μέρος μιας δήθεν ‘επίλεκτης’  ελίτ ανάμεσα στα 500.000.000  της ανθρωπότητας που θα αφεθούν να επιζήσουν και προφανώς με δελεαστικές προοπτικές !

Η συντονισμένη δράση των τραπεζών:

Η  μεγαλύτερη  τράπεζα  του  κόσμου  είναι  η  Ομοσπονδιακή  Τράπεζα  Αποθεματικού  των  ΗΠΑ (Federal Reserve Bank) περισσότερο  γνωστή ως «FED».

Κατ’ αρχάς η ονομασία της είναι καθαρά παραπλανητική …

Αν και το γεγονός είναι πλέον σε πολλούς γνωστό, οι περισσότεροι πιστεύουν πως πρόκειται για την Κρατική Εκδοτική Τράπεζα των ΗΠΑ . Όμως αυτό είναι τελείως λάθος καθώς δεν είναι καν κρατική  !  Στην  πραγματικότητα    πρόκειται  για  την  μεγαλύτερη  ιδιωτική  τράπεζα  του  κόσμου,  η οποία μπορεί κάλλιστα να θεωρείται Εβραϊκή μια και   όλοι οι διοικητές της τυχαίνει να είναι Εβραϊκής καταγωγής (όπως π.χ. οι δύο τελευταίοι κύριοι Γκρίνσπαν και Μπερνάνκι).

Στα 100 χρόνια της  η Federal Reserve Bank ποτέ δεν υπέστη κανένα φορολογικό έλεγχο και ποτέ δεν πλήρωσε κανενός είδους φόρο εισοδήματος για τα δισεκατομμύρια δολάρια που καταχράται από τους Αμερικανούς φορολογουμένους...

Ουσιαστικά τυπώνει τραπεζογραμμάτια κατά βούληση!  Σύμφωνα με τα αρχεία του Κογκρέσου οποιαδήποτε Αμερικανική Κυβέρνηση θα μπορούσε   να εξαγοράσει και πάλι την Fed  αντί 450 εκατομμυρίων δολαρίων. Δηλαδή το μισό  από  το  ποσό  που  πληρώνει  σ’  αυτήν  ημερησίως,  εάν βέβαια δεν ήταν διαβρωμένη. Η ουσία είναι πως κάθε τραπεζογραμμάτιο της Federal Reserve δεν

αντιπροσωπεύει παρά ένα κομμάτι χαρτί, διότι έχει καταργηθεί από την εποχή του προέδρου Νίξον η απαίτηση για οποιοδήποτε αντίκρυσμα  σε χρυσό ή άργυρο.

Η κολοσσιαία   αυτή σε μέγεθος και θράσος απάτη εις βάρος του Αμερικανικού λαού δεν έχει συγκριτικό προηγούμενο στην ιστορία.  Ως οικονομικό θέμα απαιτεί τόμους ολόκληρους για την ανάλυση του πράγμα που ήδη έχει γίνει από ιδιώτες.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως,  το παράδειγμα αυτό είναι πολύτιμο διότι μπορεί να χρησιμεύσει από τη μία πλευρά για την κατανόηση του γεγονότος ότι τα κολοσσιαία εγκλήματα γενοκτονίας που απαιτεί το μνημείο της Γεωργίας προϋποθέτουν και μια κολοσσιαία σε αντιστοιχία παραπλάνηση και η παραπάνω απάτη αποδεικνύει πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο εφ’  όσον το επιτρέψει η απάθεια των λαών.  Από την άλλη πλευρά η ανηθικότητα και η διαφθορά που επικρατεί μεταξύ των άλλων τραπεζών,  αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να είναι μικρότερη από την ανηθικότητα που απαιτείται για την τέλεση της κολοσσιαίας απάτης της FED, μια και αυτή είναι η μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμο και ουσιαστικά αυτή καθορίζει τους κανόνες λειτουργίας των υπολοίπων καθώς ρυθμίζει κατά βούληση την παραγωγή του δολαρίου!  Το δολάριο πρωτοστατεί

στην χρηματοδότηση αναίτιων πολέμων,  τη συντήρηση διεφθαρμένων κυβερνήσεων,  στην χρηματοδότηση απαγορευμένων οπλικών συστημάτων, στην αγορά ναρκωτικών,  την εξαγορά συνειδήσεων και γενικά ενισχύει κάθε τι που υπόσχεται την εκτέλεση των εντολών του μνημείου...

Η συντονισμένη δράση της πολεμικής  βιομηχανίας :

Το σύστημα παρακολούθησης «Εchelon»  σχεδιάστηκε από την Αμερικανική NSΑ (Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας) και αποτελεί ένα δίκτυο παρακολούθησης   επικοινωνιών, το οποίο εκτείνεται όχι μόνο σε όλο τον πλανήτη αλλά ακόμα και στο διάστημα.

Για την τροφοδοσία του  χρησιμοποιούνται  κέντρα υποκλοπής από 50 επίγειους σταθμούς και 120  δορυφόρους,  πλοία,  αλλά και από αεροσκάφη με τον απαραίτητο εξοπλισμό. Ένα άλλο    Αμερικανικό ερευνητικό πρόγραμμα, το «HAΑRP» (High Frequency Αctive Αuroral Research Program),  που  βρίσκεται  στην  Αλάσκα, αποτελείται από ένα σύστημα πολλαπλών κεραιών,   ικανών να τροποποιήσουν δραστικά  την  ιονόσφαιρα,  αλλά  και  να    τροποποιήσουν επίσης    το γήινο μαγνητικό πεδίο..

Φαινομενικός στόχος του «ΗΑARP»  είναι η χρησιμοποίηση της ιονόσφαιρας για αμυντικούς σκοπούς, την   δημιουργία δηλαδή μίας ηλεκτρομαγνητικής ασπίδας, ως  αμυντικό όπλο για την προστασία από κάθε είδος επιθέσεων. Το «ΗAΑRP» όμως,  εκπέμπει  ραδιοκύματα  προς  στρώματα  της ιονόσφαιρας συγκεντρώνοντας τα σε μια συγκεκριμένη περιοχή με αποτέλεσμα την υπερθέρμανση της.   Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα «αντανακλώνται» στην συνέχεια στην γη με καταστροφικές συνέπειες.

Η τεχνολογία «ΗAΑRP»,  μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και για την   διαχείριση και τον επηρεασμό των καιρικών φαινομένων, με την πρόκληση φυσικών καταστροφών όπως κυκλώνες, τυφώνες, καταιγίδες κ.λ.π.

Στα  πλαίσια    ελέγχου  των    καιρικών  συνθηκών,   (και όχι μόνον) εντάσσονται και οι ψεκασμοί που αφήνουν τις ορατές σε όλους «χημικές ουρές»    (Chemtrαils),  με  αεροσκάφη χωρίς διακριτικά, οι οποίες γίνονται όλο και συχνότερα σε όλα τα σημεία του πλανήτη. Κάποιες ανεπίσημες εξηγήσεις που έχουν δοθεί,  αναφέρουν πως οι αεροψεκασμοί γίνονται   δήθεν για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του  θερμοκηπίου, χωρίς καμία περαιτέρω επεξήγηση.

Υπάρχουν όμως εμφανέστατες διαφορές ανάμεσα στις συμβατικές  λευκές  ουρές  που δημιουργούνται  από τους υδρατμούς ενός κοινού αεριωθουμένου,  και τις ουρές των ειδικά εξοπλισμένων αεροσκαφών που ψεκάζουν συγκεκριμένες περιοχές σαν να τις οργώνουν και αφήνουν πίσω τους χημικά ίχνη…

Όλες  οι  ουσίες  που  ψεκάζονται  από  τα  αεροσκάφη (πολυμερή,  αλουμίνιο,  βάριο)  προκαλούν προβλήματα υγείας.

*  Τα πολυμερή είναι ινίδια πυριτίου,  και η εισπνοή πυριτίου  (σιλικόνης)  προκαλεί  την σιλίκωση, μια χρόνια αναπνευστική απόφραξη.

*  Η σκόνη αλουμινίου βραχυπρόθεσμα,  επιδρά αρνητικά στην μνήμη και στην ικανότητα συγκέντρωσης   ενώ   μακροπρόθεσμα,  προκαλεί συμπτώματα παρόμοια με την νόσο Alzheimer.

* Η σκόνη βαρίου δημιουργεί χρόνια κόπωση (μέσω χρόνιας αύξησης του μυϊκού πόνου)και επίσης προκαλεί καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξάνοντας την πιθανότητα προσβολής από οποιαδήποτε ασθένεια. Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται εις βάρος της ζωής των ανθρώπων.

Ο βιοχημικός έλεγχος των  ανθρωπίνων αντιδράσεων μέσα από την συσσώρευση βαρέων μετάλλων στον εγκέφαλο από τους ψεκασμούς,  καθώς και ο έλεγχος της έμφυτης ικανότητας της τροποποίησης του γενετικού κώδικα του ανθρώπου,  δεν είναι δυστυχώς καθόλου μακρυά όπως επίσης και η δημιουργία τεχνητών βιολογικών «όντων»  που θα λειτουργούν σχεδόν όπως ο

άνθρωπος.

Εάν συνεχιστεί η παθητική θέαση των εγκληματικών αυτών τεκταινομένων χωρίς ουσιαστική αντίδραση,  σύντομα θα επιτευχθεί  μια  διαρκής  επιτήρηση  του  κάθε  πολίτη.

 θα επιβληθούν υποδόριες ταυτότητες με microchip  ή biochip,  ανιχνεύσιμες από δορυφόρο, με πλήρη αρχεία που θα περιείχαν ακόμη και τις πιο προσωπικές πληροφορίες για την υγεία  ή  την  οικονομική  συμπεριφορά  του  καθ’  ενός  μας.  Το bio-chip  έχει μήκος 7mm  και 0,75mm  πλάτος,  όσο ένας κόκκος ρυζιού. Περιέχει ένα πομπό και μία επαναφορτιζόμενη μπαταρία λιθίου.  Η μπαταρία επαναφορτίζεται από κύκλωμα θερμοστοιχείων που παράγει ηλεκτρικό ρεύμα με την διακύμανση της θερμοκρασίας του σώματος.

Μία εφιαλτική προοπτική είναι η δυνατότητα που παρέχει η τεχνολογία για την εναλλακτική χρήση αυτών των bio-chips στο μέλλον, ως υποδόριων απινιδωτών.

Απινιδωτής  είναι  μια  συσκευή  που  εμφυτεύεται  κάτω  απο  το  δέρμα  σε    ασθενείς  με  σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα, έτσι ώστε σε μια στιγμή αρρυθμίας, η συσκευή να μπορεί να δίνει ένα ισχυρό ηλεκτροσόκ στην καρδιά για να την επαναφέρει στον φυσιολογικό ρυθμό.

Δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία για να καταλάβει κανείς πως αυτές οι συσκευές τη στιγμή που είναι δυνατόν να εντοπίζονται από δορυφόρο, θα μπορούσαν ενδεχομένως και να αναβαθμιστούν έτσι ώστε να χρησιμεύουν για τον έλεγχο του πλήθους (διαδηλώσεις,  εξεγέρσεις κλπ)  με μαζικά ηλεκτροσόκ κυμαινόμενης διάρκειας ή έντασης !

Ακόμα χειρότερα, σε περιπτώσεις πολέμου, με μια εντολή για υπερφόρτιση όλων των chips ενός συγκεκριμένου  τόπου,  θα    μπορούσε  επίσης  να προκληθεί  το  σπάσιμο  της  κάψουλας  και  οι άνθρωποι θα μολύνονταν με το λίθιο και τα χημικά της μικρομπαταρίας με αποτέλεσμα να παρέχεται έτσι η δυνατότητα για μαζικές «εκκαθαρίσεις»  σε μάχες μεταξύ τεχνολογικά προηγμένων εχθρών σε μερικές μόλις δεκαετίες !

Σε κάθε περίπτωση,  εάν δεν γίνουν αντιληπτοί οι πραγματικοί κίνδυνοι που περιέχουν τα παραπάνω ενδεχόμενα και συνεχιστεί η συνηθισμένη και ανεύθυνη αντιμετώπιση τους ως φαντασία ή αόριστη κινδυνολογία,  η εξουσία θα καταλήξει να περιοριστεί αποκλειστικά στα χέρια εκείνων που ελέγχουν τις τεχνολογίες αυτές και αργά ή γρήγορα οι σκοποί του μνημείου θα επιτευχθούν είτε με τον ένα είτε με  τον άλλο τρόπο, όταν ο έλεγχος θα έχει πια χαθεί οριστικά…

Στο  σημείο  αυτό  υπεισέρχεται  η  φαινομενικά  παθητική,    αλλά καθοριστικότατη  ως  προς  ένα δυσοίωνο τελικό αποτέλεσμα δράση των μεγάλων κέντρων θρησκευτικής εξουσίας :

Σε στιγμές έντονης   απειλής,  σε καταστάσεις απελπισίας,  σε ενδεχόμενα   εκτεταμένων καταστροφών,  όλα τα ιερατεία των μεγάλων θρησκειών (Χριστιανισμός,  Μουσουλμανισμός, Ιουδαϊσμός) προτρέπουν τους πιστούς τους να εναποθέσουν την σωτηρία της ψυχής τους σε κάποια θεόσταλτη δύναμη, αφαιρώντας έτσι από τους ίδιους την ευθύνη για κάθε δράση που θα σκόπευε

στην διάσωση τόσο της ίδιας της  ζωής τους, όσο και  του φυσικού κόσμου μέσα στον οποίο ζουν.

Από την στιγμή που η αποτελεσματική αντιμετώπιση μιας τέτοιου μεγέθους απειλής μπορεί να νοηθεί μόνο σε μαζικό επίπεδο, δυστυχώς η ζωή μας κυριολεκτικά θα εξαρτηθεί από την έκταση της παθητικότητας των πιστών (και όχι μόνον) !

Δυστυχώς δεν πρόκειται για τα εφιαλτικά σενάρια μιας νοσηρής φαντασίας,  αν και οπωσδήποτε έτσι ακούγεται. Μια βόλτα στο Διαδίκτυο πάνω σε σχετικά θέματα μπορεί να επιβεβαιώσει αυτήν την καθημερινά αποκαλυπτόμενη πραγματικότητα σε κάθε ενδιαφερόμενο.  Η επιβεβαίωση όμως αυτή δεν θα πρέπει ποτέ  να αναμένεται με τη μορφή είδησης από τα ελεγχόμενα ΜMΕ.

Πρόκειται για έναν πραγματικό και ανηλεή πόλεμο ενάντια στο ανθρώπινο είδος από κάποιους που μας αντιμετωπίζουν όχι με ευθείες επιθέσεις ως νοήμονες αντιπάλους,  αλλά με μεθόδους που υποσκάπτουν  την  βιολογική  μας υπόσταση,  όπως  με  ψεκασμούς  ως  μάζα  από  έντομα  προς εξόντωση. Μόνο η διαρκής εγρήγορση και η μόρφωση θα μπορούσαν να εμποδίσουν την δράση

τους, διότι ο πόλεμος αυτός βρίσκεται σε εξέλιξη και η επιτυχία του σχεδιασμού του έχει βασιστεί στην άγνοια,  τον αποπροσανατολισμό   και την παραπληροφόρηση των μαζών,  συνδυασμός που  εξασφαλίζεται μόνο μέσα από μακρόχρονη υπερπληροφόρηση.

Βέβαια, το γεγονός ότι κάποιοι όντως σχεδιάζουν με μακρόπνοα και παγκοσμίου εμβελείας σχέδια, το ότι διαθέτουν τεράστια ποσά για το στήσιμο δήθεν συμβολικών μνημείων, δήθεν προφητικών γεγονότων και δήθεν αποκαλυπτικής φύσεως καταστάσεων, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι είναι σε θέση να πετύχουν κιόλας !

Είναι λίγοι και στηρίζονται στην ανεξάντλητη οικονομική τους   πηγή,  αλλά κυρίως στην ανθρώπινη  αγαθότητα  για  να  πετύχουν  τον  αποδεκατισμό  και μετά  τον  πλήρη  έλεγχο  της ανθρωπότητας. Γνωρίζουν όμως ότι αυτά δεν είναι αρκετά καθώς η οικονομική τους δύναμη είναι στην πραγματικότητα χωρίς αντίκρυσμα και ότι τέτοιας έκτασης σχέδια δεν θα μπορούσαν να γίνουν  ποτέ εφικτά  εαν  δεν  κατορθώσουν  να  στρέψουν  ένα  μικρό  μέρος  του πληθυσμού  που  θα πιστέψει αφελώς  ότι  διαθέτει  ή  ότι  πρόκειται  να  λάβει  προνόμια,  ενάντια  στο  μεγαλύτερο,  μέσα από θρησκευτικές, πολιτικές, εθνικιστικές και οικονομικές διαμάχες.

Μόνο από εμάς τους ίδιους εξαρτάται το αν θα επιτρέψουμε να πετύχουν το σκοπό τους και όχι από τους πάσης φύσεως «σωτήρες».

Πηγή: www.hellasforever.gr