Μέγας Βασίλειος ή Άγιος Βασίλειος

http://el.wikipedia.org

Βασίλειος Καισαρείας

Ο Μέγας Βασίλειος σε μικρογραφία του 15ου αιώνα(Μονή Διονυσίου, Άγιο Όρος)

Χριστιανισμός σειρά λημμάτων

[εμφάνιση]Θεμελιώδη

[εμφάνιση]Αγία Γραφή

[εμφάνιση]Χριστιανική θεολογία

[εμφάνιση]Ιστορία και παραδόσεις

[εμφάνιση]Σημαντικές μορφές Πρότυπο: π • σ • ε

 

Ο Βασίλειος Καισαρείας, γνωστότερος ως Μέγας Βασίλειος ή Άγιος Βασίλειος (μεταξύ 329 και 333 - 379), υπήρξε Πατέρας της Εκκλησίας, επίσκοπος Καισαρείας, κορυφαίος θεολόγος του 4ου αιώνα και ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, που θεωρούνται προστάτες της παιδείας.

Πίνακας περιεχομένων 1 Η ζωή του 2 To Έργο του Μεγάλου Βασιλείου 3 Συγγραφικό έργο 4 Παραπομπές 5 Πηγές 6 Βιβλιγραφία 7 Εκδόσεις έργων του Μεγάλου Βασιλείου σε νεοελληνική απόδοση 8 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Η ζωή του

Γεννήθηκε από Άγιους γονείς το 330 στη Νεοκαισάρεια του Πόντου και όχι της Καππαδοκίας, όπως αναφέρεται πολλές φορές λανθασμένα, αφού η Νεοκαισάρεια είναι πόλη της Μητρόπολης Νεοκαισάρειας που είναι κυρίως τμήμα των ορίων που ονομάζουμε Πόντο. Ο πατέρας του Άγιος Βασίλειος ασκούσε το επάγγελμα του καθηγητή ρητορικής στη Νεοκαισάρεια και η μητέρα του Αγία Εμμέλεια ήταν απόγονος οικογένειας Ρωμαίων αξιωματούχων (ο πατέρας της είχε πεθάνει ως Χριστιανός μάρτυρας). Στην οικογένεια εκτός από το Βασίλειο υπήρχαν άλλα οκτώ ή εννέα παιδιά. Μεταξύ αυτών, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, ο Ναυκράτιος που έγινε ασκητής και θαυματουργός Άγιος, η Μακρίνα (Οσία Μακρίνα) και ο Πέτρος, Επίσκοπος Σεβαστείας, ενώ κάποιο φαίνεται να πέθανε σε βρεφική ηλικία.

Ο Βασίλειος μεταφέρθηκε από τη γιαγιά του Μακρίνα στο κτήμα των Αννήσων κοντά στον ποταμό Ίρι, όπου ανατράφηκε από αυτήν μέχρι το θάνατό της και μετέπειτα από την πρωτότοκη αδερφή του Μακρίνα η οποία επηρέασε καθοριστικά τον μικρό Βασίλειο να στραφεί στην Χριστιανική πίστη. Την εγκύκλια παιδεία έλαβε από τον πατέρα του ενώ μετά την εκδημία του (γύρω στα 345) μετέβη στην Καισάρεια. Κατόπιν η ανάγκη του για περαιτέρω μόρφωση τον έφερε στην Κωνσταντινούπολη, όπου φοίτησε κοντά στο γνωστό δάσκαλο της εποχής Λιβάνιο και επακόλουθα στην Αθήνα (352).

Στην Αθήνα γνωρίστηκε με το Γρηγόριο από την Καππαδοκία, αναπτύσσοντας μία μεγάλη φιλία, εγγράφηκε στη σχολή του Χριστιανού φιλοσόφου Προαιρεσίου και παρακολούθησε τη διδασκαλία του καθώς και τη διδασκαλία άλλων φιλοσόφων όπως ο Ιμέριος.

Η Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου (Subleyras Pierre, 1743, Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη)

Επέστρεψε στην πατρίδα του το καλοκαίρι του 356, εγκαταστάθηκε στην Καισάρεια και, συνεχίζοντας την παράδοση του πατέρα του, έγινε καθηγητής της ρητορικής. Το 358, επηρεασμένος από το θάνατο του αδερφού του μοναχού Ναυκρατίου, βαπτίζεται Χριστιανός, πιθανόν από τον επίσκοπο Διάνιο, και αποφασίζει να αφιερώσει τον εαυτό του στην ασκητική πολιτεία. Το φθινόπωρο του ίδιου έτους ξεκινά ένα οδοιπορικό σε γνωστά κέντρα ασκητισμού της Ανατολής, επιθυμώντας την ανεύρεση κατάλληλου τόπου διαμονής. Επέστρεψε το 359 στον Πόντο και για μικρό χρονικό διάστημα διέμεινε στην Αριανζό, κοντά στο φίλο του Γρηγόριο.

Τον Ιανουάριο του 360 φαίνεται να συμμετείχε, ως παρατηρητής εντεταλμένος από τον επίσκοπο Διάνιο, στην αρειανική Σύνοδο, που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη, για την έριδα μεταξύ Ομοουσιανών και Ομοιανών. Μετά την υπογραφή, από μέρους του Διανίου, του συμβόλου των Ομοιανών, ο Βασίλειος απογοητευμένος αποσύρθηκε στο ησυχαστήριο της αδερφής του εγκαινιάζοντας τη μνημειώδη αλληλογραφία του με το Γρηγόριο.

Το καλοκαίρι του 364 ο Ευσέβιος Καισαρείας τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Η μεγάλη δραστηριότητα και η μόρφωση του Βασιλείου προκάλεσαν τα ζηλόφθονα αισθήματα του Ευσεβίου γεγονός που οδήγησε τον πρώτο, για ακόμα μία φορά, να επιστρέψει στην πατρίδα του. Η μεσολάβηση, όμως, του Γρηγορίου επιφέρει εξομάλυνση των σχέσεων και την επιστροφή του Βασιλείου στην Καισάρεια. Μετά το θάνατο του Ευσεβίου, με τη συνδρομή του Ευσεβίου επισκόπου Σαμοσάτων και του Γρηγορίου επισκόπου Ναζιανζού, εκλέγεται διάδοχός του στην επισκοπική έδρα της Καισάρειας και αναλαμβάνει συν τω χρόνω, λόγω του κύρους της προσωπικότητάς του, την εξαρχία της Αρχιεπισκοπής του Πόντου.

Στον εκκλησιαστικό τομέα, ως επίσκοπος πλέον, ο Βασίλειος αντιμετώπισε την προσπάθεια του Αυτοκράτορα Ουάλη να επιβάλει τον Ομοιανισμό (ρεύμα του Αρειανισμού), όντας σε επιστολική επικοινωνία με το Μέγα Αθανάσιο, Πατριάρχη Αλεξανδρείας και τον Πάπα Ρώμης Δάμασο. Στην περιφέρεια της ποιμαντικής του ευθύνης είχε να αντιμετωπίσει την έντονη παρουσία του αρειανικού στοιχείου και άλλων χριστιανικών, μη ορθόδοξων, ομολογιών. Σε αυτό τον τομέα έδρασε και ως επίσκοπος, δηλαδή οργανωτικά, αλλά και με την αντιρρητική του γραμματεία. Μέσα από τις επιστολές του φαίνονται οι προσπάθειες που κατέβαλε για την ανάδειξη άξιων κληρικών στο ιερατείο, την καταπολέμηση της σιμωνίας των επισκόπων, την πιστή εφαρμογή των ιερών κανόνων από τους πιστούς καθώς και η ποιμαντική μέριμνα, που επέδειξε έναντι των αποκομμένων και περιθωριοποιημένων μελών της Εκκλησίας. Η όλη του δραστηριότητα επιφέρει τη βαθμιαία αναγνώρισή του ως κοινού έξαρχου ολόκληρου του ασιατικού θέματος της Αυτοκρατορίας.

Στην οικουμενική Εκκλησία ο Βασίλειος αναλαμβάνει τα πνευματικά ηνία από το Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος βαθμιαία αποσύρεται από την ενεργό δράση λόγω γήρατος. Εργάζεται για την επικράτηση των ορθόδοξων χριστιανικών αρχών και υπερασπίζεται το δογματικό προσανατολισμό της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας. Προσπαθεί να βρίσκεται σε αλληλενέργεια με τα ορθόδοξα πατριαρχεία και ουσιαστικά υποκαθιστά και αντικαθιστά την αρειανίζουσα ιεραρχία του πολιτικού κέντρου της Αυτοκρατορίας. Σε αυτή την προσπάθεια συναντά την αδιάφορη ή προκατειλημμένη στάση των άλλων πατριαρχείων, γεγονός, που παρά την απογοήτευση που του επιφέρει δεν τον καταβάλει στη συνέχιση του αγώνα του.

Έργο ζωής και σημαντικό σταθμό στην πορεία του, αποτελεί η ίδρυση και λειτουργία ενός κοινωνικού φιλανθρωπικού συστήματος, του Πτωχοκομείου ή Βασιλειάδας. Εκεί διοχετεύει όλη την ποιμαντική του ευαισθησία, καθιστώντας την πρότυπο κέντρου περίθαλψης και φροντίδας των ασθενέστερων κοινωνικά ατόμων. Ουσιαστικά η Βασιλειάδα υπήρξε ένας πρότυπος οίκος για τη φροντίδα των ξένων, την ιατρική περίθαλψη των φτωχών άρρωστων και την επαγγελματική κατάρτιση των ανειδίκευτων. Καθίσταται η μήτρα ομοειδών οργανισμών που δημιουργήθηκαν σε άλλες επισκοπές και στάθηκε η σταθερή υπενθύμιση στους πλουσίους του προνομίου τους να διαθέτουν τον πλούτο τους με έναν αληθινά χριστιανικό τρόπο.

Καταπονημένος από την ευρεία δράση που ανέπτυξε σε πολλούς τομείς της χριστιανικής μαρτυρίας καθώς και την ασκητική ζωή, την οποία ακολουθούσε, ο Βασίλειος πεθαίνει την 1 Ιανουαρίου του 379 σε ηλικία 50 ετών. Ο θάνατός του βυθίζει στο πένθος όχι μόνο το ποίμνιό του αλλά και όλο το χριστιανικό κόσμο της Ανατολής. Στην κηδεία του συμμετέχουν Ιουδαίοι, πιστοί της εθνικής θρησκείας και ένα πλήθος ανομοιογενούς θρησκευτικής και εθνικής απόχρωσης. Η παρακαταθήκη του υπήρξε το τεράστιο σε μέγεθος και σημασία θεολογικό – δογματικό του έργο μαζί με τη συμβολή του στη λειτουργική και την πρωτότυπη ανθρωπιστική του δράση.

Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την 1η Ιανουαρίου ενώ από το 1081 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης Ιωάννης Μαυρόπους (ο από Ευχαΐτων) θέσπισε έναν κοινό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Ιωάννη Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου, στις 30 Ιανουαρίου ως προστατών των γραμμάτων και της παιδείας. Η Αγγλικανική και η Καθολική εκκλησία τιμούν την μνήμη του στις 2 Ιανουαρίου, ενώ η Λουθηρανική και η Επισκοπελιανή, στις 14 Ιουνίου.

Σήμερα...1/1

Περιτομή του Κυρίου
Ημερομηνία εορτής: 01/01/2013
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Ιανουαρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Περιτομη Του Κυριου
Χριστοῦ περιτμηθέντος, ἐτμήθη Νόμος.
Καὶ τοῦ Νόμου τμηθέντος, εἰσήχθη Χάρις.

Βιογραφία
Ο Μωσαϊκός νόμος, διέταζε την περιτομή των αρσενικών παιδιών ('Εξοδ. ΙΒ' 43-49), (Γεν. ΙΖ' 9-19), η οποία γινόταν κατά την ογδόη ημέρα από αυτή της γέννησης του παιδιού (Λευιτ. ΙΓ' 3). Η τελετή αυτή έπαιρνε μέρος μέσα σε κτίριο της Συναγωγής, το πρωί, παρουσία δέκα τουλάχιστον προσώπων. Έτσι και η περιτομή του βρέφους Ιησού έγινε στη Συναγωγή της Βηθλεέμ. Η χειροποίητος αυτή περιτομή στο σώμα ήταν τύπος, που συμβόλιζε την περιτομή της καρδιάς, ενεργούμενης απ' ευθείας υπό του Θεού (Δευτ. Γ 16, Λ'6). Για τη δεύτερη αυτή περιτομή, την αχειροποίητο, ο απ. Παύλος διδάσκει: «Περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω εν τη απεκδυθεί του σώματος των αμαρτιών της σαρκός, εν τη περιτομή του Χριστού, συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτίσματι» (Κολ. Β' 11-12). Δηλαδή, λέει ο απ. Παύλος, περιτμηθήκατε και με περιτομή πνευματική, που ενεργείται απ' το Άγιο Πνεύμα. Και συνίσταται στο γδύσιμο και την αποβολή του σώματος, που δούλεψε στις αμαρτίες της σάρκας. Το γδύσιμο δε αυτό είναι η περιτομή, που πήρατε από τον Χριστό, όταν θαφτήκατε μαζί Του, δια του Αγίου Βαπτίσματος. Το Βρέφος όμως της φάτνης, αφού γεννήθηκε με τον Παλαιό Νόμο, έπρεπε να υποβληθεί και Αυτό στον τύπο, ο οποίος είχε δικαίωμα να ισχύει μέχρι της καταργήσεως του. Η περιτομή την οποία εορτάζουμε και τιμούμε ως Δεσποτική εορτή είναι η απάντηση σε όσους ισχυρίζονταν ότι ο Ιησούς εγεννήθη κατά φαντασίαν. Μετά την περιτομή επέστρεψε στην οικία Του, ζώντας ανθρώπινα και «προκόπτων εν ηλικία και σοφία και χάριτι».

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας
Ημερομηνία εορτής: 01/01/2013
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Ιανουαρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Βασιλειος Ο Μεγας (329 - 378)

Ζῇ Βασίλειος, καὶ θανὼν ἐν Κυρίῳ. Ζῇ καὶ παρ᾽ ἡμῖν, ὡς λαλῶν ἐκ τῶν βίβλων, Ἰανουαρίοιο θάνες, Βασίλειε, πρώτῃ. Βιογραφία «... τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας». Με τη φράση αυτή, το απολυτίκιο, απόλυτα επιτυχημένα, τονίζει την κοινωνική προσφορά του Άγιου Βασιλείου, που με τη θεία διδασκαλία του στόλισε με αρετές τα ήθη και τη ζωή των ανθρώπων. Ο Μέγας αυτός πατέρας και διδάσκαλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε το 329 μ.Χ., κατ' άλλους το 330 μ.Χ., στη Νεοκαισάρεια του Πόντου στο χωριό Άννησα και μεγάλωσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Τα δε εγκυκλοπαιδικά λεξικά αναφέρουν σαν πατρίδα του Μ. Βασιλείου την Καισαρεία της Καππαδοκίας. Είχε 8 αδέρφια, 3 αγόρια και πέντε κορίτσια. Από τα 4 αγόρια τα 3 αγόρια έγιναν επίσκοποι (ο Βασίλειος Καισαρείας, ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Πέτρος Σεβάστειας) και το ένα μοναχός (ο Ναυκράτιος). Από τις 5 αδερφές του η πρώτη, και συγχρόνως το πιο μεγάλο παιδί της οικογένειας, η Μακρίνα, έγινε μοναχή. Οι γονείς του Βασίλειος (και αυτός), που καταγόταν από την Νεοκαισάρεια του Πόντου και Εμμέλεια, που καταγόταν από την Καππαδοκία, αν και κατά κόσμον ευγενείς και πλούσιοι, είχαν συγχρόνως και ακμαιότατο χριστιανικό φρόνημα. Αυτοί μάλιστα έθεσαν και τις πρώτες -καθοριστικής σημασίας- πνευματικές βάσεις του Αγίου. Με εφόδιο αυτή τη χριστιανική ανατροφή, ο Βασίλειος αρχίζει μια καταπληκτική ανοδική πνευματική πορεία. Έχοντας τα χαρίσματα της ευστροφίας και της μνήμης, κατακτά σχεδόν όλες τις επιστήμες της εποχής του. Και το σπουδαιότερο, κατακτά τη θεία θεωρία του Ευαγγελίου, που την κάνει αμέσως πράξη με την αυστηρή ασκητική ζωή του. Ας αναφέρουμε όμως, περιληπτικά, την πορεία των δραστηριοτήτων του. Μετά τις πρώτες του σπουδές στην Καισαρεία και κατόπιν στο Βυζάντιο, επισκέφθηκε, νεαρός ακόμα, την Αθήνα, όπου επί τέσσερα χρόνια συμπλήρωσε τις σπουδές του, σπουδάζοντας φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, αστρονομία και ιατρική, έχοντας συμφοιτητές του τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό (τον θεολόγο) και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη. Από την Αθήνα επέστρεψε στην Καισαρεία και δίδασκε την ρητορική τέχνη. Αποφάσισε όμως, να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή και γι' αυτό πήγε στα κέντρα του ασκητισμού, για να διδαχθεί τα της μοναχικής πολιτείας στην Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία και Μεσοποταμία. Όταν επέστρεψε, αποσύρθηκε σε μια Μονή του Πόντου, αφού έγινε μοναχός, και ασκήθηκε εκεί με κάθε αυστηρότητα για πέντε χρόνια (357 - 362 μ.Χ.). Ήδη τέλεια καταρτισμένος στην Ορθόδοξη Πίστη, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Καισαρείας Ευσέβιο. Ο υποδειγματικός τρόπος της πνευματικής εργασίας του δεν αργεί να τον ανεβάσει στο θρόνο της αρχιεροσύνης, διαδεχόμενος τον Ευσέβιο στην επισκοπή της Καισαρείας (370 μ.Χ.). Με σταθερότητα και γενναίο φρόνημα, ως αρχιερέας έκανε πολλούς αγώνες για την Ορθόδοξη Πίστη. Με τους ορθόδοξους λόγους που συνέγραψε, κατακεραύνωσε τα φρονήματα των κακοδόξων. Στους αγώνες του κατά του Αρειανισμού αναδείχτηκε αδαμάντινος, ούτε κολακείες βασιλικές του Ουάλεντα (364 - 378 μ.Χ.), που πήγε αυτοπροσώπως στην Καισαρεία για να τον μετατρέψει στον Αρειανισμό, ούτε οι απειλές του Μόδεστου μπόρεσαν να κάμψουν το ορθόδοξο φρόνημα του Αγίου. Υπεράσπισε με θάρρος την Ορθοδοξία, καταπλήσσοντας τον βασιλιά και τους Αρειανούς. Ακόμα, αγωνίστηκε κατά της ηθικής σήψεως και επέφερε σοφές μεταρρυθμίσεις στο μοναχισμό. Η δε υπόλοιπη ποιμαντορική δράση του, υπήρξε απαράμιλλη, κτίζοντας την περίφημη «Βασιλειάδα», συγκρότημα με ευαγή Ιδρύματα, όπως φτωχοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, ξενοδοχείο και νοσοκομείο κ.ά., όπου βρήκαν τροφή και περίθαλψη χιλιάδες πάσχοντες κάθε ηλικίας, γένους και φυλής. Ο Μέγας Βασίλειος έχει πλούσιο και σημαντικό συγγραφικό έργο. Τα κυριότερα έργα του είναι οι 9 ομιλίες στην Εξαήμερο, ομιλίες στους Ψαλμούς, πολλές και διάφορες άλλες ομιλίες, ασκητικά έργα και επιστολές. Εκτός των άλλων έργων του, έγραψε και Θεία Λειτουργία, που, μετά την επικράτηση αυτής της συντομότερης του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τελείται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και η μνήμη του), τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής, τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο. Στα πενήντα του χρόνια ο Μέγας Βασίλειος, εξαιτίας της ασθενικής κράσεώς του και της αυστηρής ασκητικής ζωής του (ορισμένες πηγές λένε από βαριά αρρώστια του ήπατος ή των νεφρών), την 1η Ιανουαρίου του 378 μ.Χ. ή κατ' άλλους το 379 με 380 μ.Χ., εγκαταλείπει το φθαρτό και μάταιο αυτό κόσμο, αφήνοντας παρακαταθήκη και Ιερή κληρονομιά στην ανθρωπότητα ένα τεράστιο πνευματικό έργο. Το συγγραφικό έργο του Τα έργα του κατατάσσονται σε τέσσερεις κατηγορίες: Δογματικά συγγράμματα. α) «Ανατρεπτικός του Απολογητικού του δυσσεβούς Ευνομίου». Αποτελείται από τρία βιβλία και καταφέρεται ενάντια του αρχηγού των Ανομοίων Ευνομίου. β) «Προς Αμφιλόχιον, περί του Αγίου Πνεύματος». Επιστολική πραγματεία προς τον επίσκοπο Ικονίου Αμφιλόχιο σχετικά με το Άγιο Πνεύμα. Ασκητικά συγγράμματα. α) «Τα Ηθικά». Συλλογή 80 ηθικών κανόνων. β) «Όροι κατά πλάτος». Περιέχει 55 κεφάλαια με θέμα γενικές αρχές του μοναχισμού. γ) «Όροι κατ’ επιτομήν». Περιέχει 313 κεφάλαια που αναφέρονται στην καθημερινή ζωή των μοναχών. δ) «Περί πίστεως». ε) «Περί κρίματος». στ) «Περί της εν παρθενία αληθούς αφθορίας». Έργο σχετικό με την παρθενική ζωή. Ομιλίες. Ορισμένες από τις ομιλίες του είναι: α) «Εις την Εξαήμερον». Συλλογή 9 ομιλιών με θέμα τη δημιουργία του κόσμου. β) «Εις του Ψαλμούς». Συλλογή 18 ομιλιών με αφορμή το περιεχόμενο των Ψαλμών του Δαυίδ. γ) «Περί του ουκ έστιν αίτιος του κακού ο Θεός». δ) «Περί πίστεως». ε) «Κατά Σαβελλιανών, Αρείου και Ανομοίων». στ) «Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων». Το διασημότερο από τα κείμενα του Βασιλείου, στο οποίο πραγματοποιεί προσπάθεια γεφύρωσης μεταξύ χριστιανικής και κλασσικής παιδείας. ζ) «Προτρεπτικός εις το άγιον βάπτισμα». η) «Εις το πρόσεχε σεαυτώ». θ) «Προς Πλουτούντας». ι) «Εν λιμώ και αυχμώ». ια) «Εις την μάρτυρα Ιουλίτταν και περί ευχαριστίας». Επιστολές. Σώζονται 365 επιστολές με το όνομα του Μεγάλου Βασιλείου, που καλύπτουν την εικοσαετία από την επιστροφή του στην Καισάρεια από την Αθήνα έως και το θάνατό του. Το έθιμο της βασιλόπιτας Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία. Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινουπολη. Ετσι, οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να δώσουν ό,τι είχε ο καθένας χρυσαφικά νομίσματα κ.λπ. Όμως ο Ιουλιανός σκοτώθηκε άδοξα σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, έτσι δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια. Τότε ο Αγιος Βασίλης έδωσε εντολή και από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος , και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο: έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό μέσα, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά όλο και κάτι έβρισκαν μέσα. Έτσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάσθηκε βασιλόπιτα. Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος α’. Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου, ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου· δι' οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας, τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ Ὅσιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ανδριάνα Μπάμπαλη - Εκείνα που δεν έχω

Ωραία μουσική σε ξεσηκώνει να χορέψεις!

                                                                                  Με νόημα!!!!

Προσωπικότητα και Ατομικότητα

 

Αναδρομές σε προηγούμενες ζωές

Αυθεντικός είναι εκείνος που έχει ξεφύγει από την προσωπικότητα του. Υπάρχουν δύο λέξεις:
Προσωπικότητα και Ατομικότητα.

Η προσωπικότητα είναι η ψεύτικη ταυτότητα, που σου δίνεται από την κοινωνία.
Και η ατομικότητα είναι αυτό που η φύση σου έχει δώσει. Η ατομικότητα είναι υπαρξιακή. Η προσωπικότητα... είναι κοινωνική.

Όσσο, τι σημαίνει να είσαι αυθεντικός; Ποιά είναι η φύση και ο τρόπος ζωής του αυθεντικού ανθρώπου;
Αυθεντικός είναι εκείνος που έχει ξεφύγει από την προσωπικότητα του. Υπάρχουν δύο λέξεις:
 
Προσωπικότητα και Ατομικότητα.
Η προσωπικότητα είναι η ψεύτικη ταυτότητα, που σου δίνεται από την κοινωνία.
Και η ατομικότητα είναι αυτό που η φύση σου έχει δώσει. Η ατομικότητα είναι υπαρξιακή. Η προσωπικότητα... είναι κοινωνική.
Σε κανονικές συνθήκες, ο καθένας ζει ως προσωπικότητα. Γι’ αυτό και η ζωή δεν είναι αυθεντική. Είναι ψεύτικη, είναι παραπλανητική, είναι υποκριτική. Ο άνθρωπος όχι μόνο κοροϊδεύει τους άλλους, αλλά κοροϊδεύει και τον ίδιο του τον εαυτό. Κοροϊδεύει τους άλλους και κοροϊδεύει και τον εαυτό του.
Η λέξη προσωπικότητα προέρχεται από το ελληνικό θέατρο. Στο ελληνικό θέατρο, όλοι οι ηθοποιοί φορούν προσωπεία, μάσκες. Δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι ο ηθοποιός, βλέπεις μόνο ένα προσωπείο και ακούς τη φωνή του ηθοποιού που βγαίνει μέσα από αυτό. Στα λατινικά η λέξη προσωπείο ονομάζεται περσόνα. Η λέξη σόνα σημαίνει ήχος, ήχος που βγαίνει από μια μάσκα. Δε μπορείς να διακρίνεις ποιο είναι το αληθινό πρόσωπο.
Με τον καιρό, έχουμε ξεχάσει την καταγωγή της λέξης «προσωπικότητα».
Παρατήρησε όμως τον εαυτό σου και θα εκπλαγείς: όλα όσα είσαι είναι δανεισμένα. Όλες οι σκέψεις σου είναι δανεισμένες. Νιώθεις αβεβαιότητα, ακόμη και για τα συναισθήματα σου.
Διάφοροι άνθρωποι μου στέλνουν γράμματα και μου λένε: «Νομίζω πως είμαι ερωτευμένος.» Θαυμάσια… Δεν μπορούν να εμπιστευτούν ούτε το συναίσθημα τους. Νομίζουν!
Η προσωπικότητα σου σε περιβάλει από παντού και η ατομικότητα σου γίνεται κάτι σχεδόν κρυμμένο. Ποτέ δεν της επιτρέπεις να ζήσει – επειδή η κοινωνία δεν θέλει να ζήσεις ελεύθερα σύμφωνα με τις επιταγές της φύσης σου. Η κοινωνία θέλει να ζεις με τον τρόπο που εκείνη βρίσκει χρήσιμο.
Η προσωπικότητα είναι πολύ χρήσιμη. Ποτέ δεν εξεγείρεται, είναι πάντοτε σκλάβα. Δεν έχει τα κότσια να πει όχι. Ξέρει μόνο να λέει «μάλιστα κύριε.» Ακόμη και σε στιγμές που η εσώτατη ύπαρξή σου λέει όχι, η προσωπικότητα σου εξακολουθεί να λέει «μάλιστα κύριε.»
Ζεις μια ζωή μοιρασμένη, διχασμένη.
Η κοινωνία υποστηρίζει την προσωπικότητα σου, γι’ αυτό και η προσωπικότητα έχει γίνει πολύ ισχυρή. Δεν υπάρχει όμως κανένας που να υποστηρίζει την ατομικότητα σου. Γι’ αυτό και η ατομικότητα – που είναι η φύση σου, που είναι η αληθινή σου δύναμη, που είναι η αυθεντική σου ύπαρξη – παραμένει στο σκοτάδι, καταπιεσμένη.
Με ρωτάς: ποιός είναι ο αυθεντικός άνθρωπος;
Αυθεντικός άνθρωπος είναι ο άνθρωπος με το εξεγερμένο πνεύμα. Εξεγείρεται εναντίον της δικής του προσωπικότητας, όποιο και να’ ναι το κόστος. Δεν είναι προδιατεθειμένος να συμβιβαστεί σε ό,τι αφορά την ελευθερία του. Του είναι προτιμότερο να πεθάνει παρά να σκλαβωθεί.
Όλη μου η διδασκαλία στοχεύει στο να φέρει την αυθεντική ύπαρξη στην επιφάνεια, από τις κρυμμένες, σκοτεινές γωνιές όπου την έχεις σπρώξει.
Osho

ΑΝΤΡΕΙ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ(4 Απριλίου 1932 – 28 Δεκεμβρίου 1986)

 
ΑΝΤΡΕΙ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ(4 Απριλίου 1932 – 28 Δεκεμβρίου 1986)

Ο Αντρέι Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι ή Ταρκόβσκι ήταν Ρώσος σκηνοθέτης και σεναριογράφος του κινηματογράφου. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους και επιδραστικότερους σκηνοθέτες την περίοδο της Σοβιετικής ένωσης καθώς και ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Κινηματογραφικό έργο

Το έργο του Ταρκόφσκι χαρακτηρίζεται από έντονα προσωπικά και μεταφυσικά στοιχεία, με επιρροές από τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Αργοί ρυθμοί, εικόνες εξαιρετικής αισθητικής και σταθερά απόμακρα και μακράς διάρκειας πλάνα είναι μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά των ταινιών του. Σταδιακά ανέπτυξε μία προσωπική θεωρία γύρω από τον κινηματογράφο, που αποκαλείται συχνά και ως γλυπτική του χρόνου. Σύμφωνα με αυτή, ο Ταρκόφσκι πίστευε πως ένας από τους κύριους στόχους του κινηματογράφου ήταν η καταγραφή της αληθινής ανθρώπινης εμπειρίας του χρόνου.

Ο ίδιος δεν θεωρούσε τα έργα του συμβολικά, δηλώνοντας χαρακτηριστικά: ''...είμαι εχθρός των συμβόλων. Είναι μια πολύ στενή έννοια από την άποψη ότι ένα σύμβολο υπάρχει με σκοπό την αποκρυπτογράφησή του. Από την άλλη πλευρά, μια καλλιτεχνική εικόνα δεν χρειάζεται αποκρυπτογράφηση, είναι ένα ισοδύναμο του κόσμου που μας περιβάλλει. Η βροχή στο Σολάρις δεν είναι σύμβολο, είναι απλά μια βροχή που στην συγκεκριμένη στιγμή έχει μια ιδιαίτερη σημασία για τον ήρωα. Δεν συμβολίζει τίποτε, απλά εκφράζει. Είναι μια καλλιτεχνική αλληλουχία εικόνων. Το σύμβολο κατ' εμέ, είναι κάτι πολύ περίπλοκο". Συχνά οι ταινίες του Ταρκόφσκι κατατάσσονται στο είδος του ποιητικού κινηματογράφου. Ο ίδιος ο Ταρκόφσκι όμως δεν αποδεχόταν ούτε αυτό το χαρακτηρισμό, που απέδιδε κυρίως σε άλλους σκηνοθέτες όπως στον Φελίνι και στον Παζολίνι.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Μπίλμπο Μπάγκινς

O Μπίλμπο Μπάγκινς είναι ένα καλόβολο μεσήλικο χόμπιτ που απολαμβάνει χωρίς ενοχές τις μικρές χαρές της άνετης καθημερινής ζωής: καπνίζει την πίπα του καθισμένος μπροστά στη φωτιά και απολαμβάνει το ωραίο γεύμα του.

 Η ηρεμία του όμως διακόπτεται ξαφνικά, όταν μια μέρα στο κατώφλι του σπιτιού του εμφανίζονται ο μάγος Γκάνταλφ και μια παρέα νάνων, οι οποίοι κάνουν τα πάντα για να τον παρασύρουν σε μια περιπέτεια με ανυπολόγιστες συνέπειες για όλους. 

Το σχέδιό τους είναι να αρπάξουν το θησαυρό που φυλάει ο Δράκος Σμάουγκ (Νοσφιστής), με τον οποίο ο Θόριν Δρύασπις, μέλος της παρέας των νάνων και κληρονόμος του Βασιλείου των Νάνων, έχει ανοιχτούς λογαριασμούς από το παρελθόν.

Ο Μπίλμπο Μπάγκινς δεν έχει καμιά όρεξη να εγκαταλείψει το ειδυλλιακό χωριό του Σάιρ. Όμως, όσον αφορά την καταγωγή του, ο Μπίλμπο είναι κατά το ήμισυ Τουκ, ένα γένος ονειροπόλο, που διψάει για ηρωικά κατορθώματα. Έτσι η προοπτική του ταξιδιού αφυπνίζει τον κρυμμένο εαυτό του και τον ωθεί να συμφωνήσει και να πάρει μέρος σε μια περιπέτεια που ξεπερνάει κάθε φαντασία. 
Το προοίμιο της μνημειώδους τριλογίας "Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" είναι μια ανεπανάληπτη περιπέτεια φαντασίας και συνάμα ένα αξέχαστο ηρωικό παραμύθι που εδώ και πολλές δεκαετίες καθηλώνει και γοητεύει μικρούς και μεγάλους.

Οι κακές συνήθειες που πρέπει να κόψετε για να αποκτήσετε τέλειο πρόσωπο

Απλές λύσεις

 Οι κακές συνήθειες που πρέπει να κόψετε για να αποκτήσετε τέλειο πρόσωπο

1. Πολλές γυναίκες πιστεύουν ότι πρέπει να ξεπλένουν μόνο το σαπούνι. Όμως, και το γαλάκτωμα καθαρισμού περιέχει, όπως και το σαπούνι, απορρυπαντικούς παράγοντες (π.χ. ελαϊκό οξύ και τριαιθανολαμίνη) και μαλακτικές ουσίες. Tο να μένουν τα υπολείμματά του πάνω στην επιδερμίδα σας είναι βλαβερό για την υγεία της. Πρέπει να αφαιρείτε το γαλάκτωμα από το πρόσωπό σας, όπως και το σαπούνι, με άφθονο νερό. Διαφορετικά, πρέπει να χρησιμοποιείτε τουλάχιστον μία λοσιόν τόνωσης του δέρματος.

2.Αν δεν ξεβάφεστε διεξοδικά, μπορεί να σας δημιουργηθούν αρκετά προβλήματα άμεσα ή μακροχρόνια, εφόσον κάτι τέτοιο γίνεται συστηματικά. Kαταρχήν, μπορεί να υπάρξουν ερεθισμοί στο δέρμα ή, ακόμη χειρότερα, στα μάτια, ενώ το δέρμα σας μπορεί να φαίνεται θαμπό και ταλαιπωρημένο μετά τον ύπνο. Επιπλέον, με αυτή τη συνήθεια, να ξέρετε ότι δυσκολεύετε το δέρμα σας να αναπνέει, ενώ μπορεί να φράξουν οι πόροι και να επιδεινώσετε μια τάση ακμής που πιθανόν έχετε ή να παρουσιάσετε μαύρα στίγματα. Τέλος, ευνοείτε και την ανάπτυξη ελευθέρων ριζών. Επιλέξτε ένα προϊόν καθαρισμού 2 σε 1 για μεγαλύτερη ευκολία στο ντεμακιγιάζ.

3. Μην βάζετε την κρέμα προσώπου κάτω από τα μάτια σας. Η περιοχή γύρω από τα μάτια είναι πολύ πιο ευαίσθητη από το δέρμα του υπόλοιπου προσώπου. H περιεκτικότητα λοιπόν σε δραστικά συστατικά στις κρέμες ματιών είναι διαφορετική σε σχέση με τις κρέμες προσώπου (ακόμη και αν είναι της ίδιας σειράς). Επίσης, κάποιες ερεθιστικές ουσίες πιθανώς παραλείπονται, ενώ παράλληλα είναι ενισχυμένες με άλλα εξειδικευμένα συστατικά, π.χ. για την καταπολέμηση των μαύρων κύκλων, τα πρηξίματα, τις σακούλες κ.ά.

4. Δεν κάνει να μπλέκετε την κρέμα προσώπου, με το αντηλιακό προσώπου και το make-up. Aυτή η συνήθεια μπορεί να επιβαρύνει το δέρμα σας, κυρίως αν είναι λιπαρό ή μεικτό, αφού τα πολλά προϊόντα μαζί μπορεί να φράξουν τους πόρους και να επιδεινώσουν μαύρα στίγματα και σπυράκια. Aπό την άλλη, μπορεί η επιδερμίδα να φαίνεται «λαδωμένη», γεγονός καθόλου ευχάριστο σε καμία γυναίκα. Προτείνουμε αυτή την εποχή να φοράτε την αντιρυτιδική σας κρέμα και από πάνω ένα υγρό make up με υψηλό δείκτη προστασίας (SPF15 τουλάχιστον). Για τους ανοιξιάτικους και τους καλοκαιρινούς μήνες μπορείτε να χρησιμοποιείτε αντιηλιακό με χρώμα.

5. Είναι λάθος να ξεβάφετε τα μάτια σας πλένοντάς τα με νερό και σαπούνι, εκτός αν το προϊόν έχει τις ανάλογες προδιαγραφές (αναγράφεται στη συσκευασία του). Σίγουρα, πάντως, δεν πρέπει να περιέχει σαπούνι. Kατά τα άλλα, το σαπούνι μπορεί να ερεθίσει τα μάτια πολύ και να προκαλέσει τοπικά έντονη ξηρότητα (οπότε θα αφυδατωθεί ακόμη περισσότερο η περιοχή γύρω από τα μάτια και θα ευνοηθεί η δημιουργία ρυτίδων). Για την τόσο ευαίσθητη περιοχή των ματιών προμηθευτείτε με ειδική λοσιόν ντεμακιγιάζ.

6. Προκαλείτε ξηρότητα στο δέρμα σας όταν πλένεστε με ισχυρά σαπούνια. Πολλές γυναίκες με ξηρό-ευαίσθητο ή ακόμη και με κανονικό δέρμα παραπονιούνται ότι, όταν χρησιμοποιούν σαπούνι για τον καθαρισμό του προσώπου τους, νιώθουν έντονο τράβηγμα της επιδερμίδας και ξηρότητα. Tο θέμα όμως είναι τι σαπούνι χρησιμοποιούν. Tο κατάλληλο σαπούνι γι' αυτούς τους τύπους δέρματος είναι το λιπαρό (θα αναγράφεται στη συσκευασία του ότι περιέχει λιπαρές ουσίες, όπως γλυκερίνη, αμυγδαλέλαιο, ελαιόλαδο, λανολίνη, παραφίνη, ειδικά γαλακτώματα κ.ά.).

7. Αν έχετε πολύ λιπαρό δέρμα, το να το πλένετε συνεχώς ή να χρησιμοποιείτε στυπτικά προιόντα φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα. Δεν είναι καθόλου περίεργο αυτό, πολύ περισσότερο μάλιστα αν χρησιμοποιείτε για τον καθαρισμό του και ένα ισχυρό σαπούνι (π.χ. κάποιο που έχει ισχυρούς καθαριστικούς και αντισηπτικούς παράγοντες και προορίζεται για βαριές περιπτώσεις ακμής ή κάποιο που κάνει πολύ αφρό). Oι δερματολόγοι λένε ότι, εφόσον απουσιάζει τελείως το σμήγμα από την επιδερμίδα, οι σμηγματογόνοι αδένες «λαμβάνουν μήνυμα» να παραγάγουν περισσότερο, για να καλύψουν την απώλεια. Έτσι, όσο πιο συχνά και ισχυρά εσείς καθαρίζετε, τόσο αυτοί παράγουν σμήγμα! Θυμηθείτε λοιπόν ότι, ακόμη και σε περιπτώσεις ακμής, ο καθαρισμός πρέπει να γίνεται πρωί και βράδυ. Eνδιάμεσα, αν για κάποιο λόγο πρέπει να καθαρίσετε την επιδερμίδα σας, χρησιμοποιήστε κάτι πολύ ήπιο, όπως ένα διάλυμα καθαρισμού.

8. Αν αντιμετωπίζετε την ξηρότητα του προσώπου σας με συνεχή χρήση ενυδατικής, επίσης το αποδυναμώνετε. Άλλο ένα λάθος που κάνουν συχνά οι γυναίκες με ξηρή συνήθως επιδερμίδα, το οποίο όμως τις οδηγεί τελικά σε ακόμη πιο ξηρή επιδερμίδα. Τα πολλά στρώματα ενυδατικής κρέμας έχουν ως αποτέλεσμα τη μεγάλη κατακράτηση νερού στην επιδερμίδα, με διόγκωση των κερατινοκυττάρων της, τα οποία σπάνε και απελευθερώνουν νερό, που στη συνέχεια εύκολα εξατμίζεται. Tο αποτέλεσμα είναι και πάλι ξηρό δέρμα! Aν νιώθετε κατά καιρούς ανάγκη για περισσότερη ενυδάτωση, χρησιμοποιήστε πριν την κρέμα σας ένα ενισχυτικό serum ενυδάτωσης.

9. Kαλό θα ήταν να καταναλώνετε τις κρέμες και τα αντιηλιακά μέσα σε 6 μήνες το πολύ από τη στιγμή που θα ανοιχθούν, ιδίως αν είναι συσκευασμένα σε βαζάκια, οπότε τα δάχτυλά σας έρχονται σε επαφή με το προϊόν. Όταν ανοίγετε μία συσκευασία, ο αέρας, το φως και πολύ περισσότερο τα μικρόβια που έχουν τα χέρια μας (και μεταφέρονται στις κρέμες κάθε φορά που τις χρησιμοποιούμε) αλλοιώνουν τη σύσταση του καλλυντικού. Έτσι, η δράση του περιορίζεται ή μπορεί και να χαθεί τελείως. H σημαντική αλλοίωση όμως ενός προϊόντος (θα πρέπει να μείνει ανοιχτό τουλάχιστον ένα χρόνο ή να βρεθεί σε ακραίες συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας ή να ξεχνιέται ανοιχτή η συσκευασία κλπ.), η οποία φαίνεται με την αλλαγή στην υφή, στο χρώμα και στη μυρωδιά, μπορεί να προκαλέσει ακόμη και αλλεργίες. Όταν αγοράζετε καλλυντικά, δείτε καταρχήν αν υπάρχουν οδηγίες από τον παρασκευαστή (π.χ. να καταναλωθεί σε 3 ή 6 μήνες αφότου ανοιχθεί, συνήθως για τα καλλυντικά χωρίς πολλά συντηρητικά ή τα εμπλουτισμένα με βιταμίνες κλπ.), και από εκεί και πέρα φροντίστε να τα τελειώνετε μέσα σε 6 μήνες. Σε αυτό θα σας βοηθήσει πολύ το να μη χρησιμοποιείτε πολλά καλλυντικά ταυτόχρονα. Eπίσης, για τα βαζάκια των κρεμών χρησιμοποιείτε μία καθαρή μπατονέτα κάθε φορά, για να πάρετε την ποσότητα που χρειάζεστε. Καλό θα ήταν να μην κρατάτε τα ανοιχτά αντιηλιακά για την επόμενη σεζόν.

10. Tο σκληρό νερό απαντάται κυρίως σε νησιά, αλλά όχι μόνο με αποτέλεσμα οι περισσότερες γυναίκες που ζουν σε τέτοια μέρη, παρότι το έχουν συνηθίσει, να έχουν περισσότερες ρυτίδες, ξηρότητα κλπ. Καλό είναι να μην το εμπιστεύονται για το δέρμα του προσώπου τους. Tο σκληρό νερό μπορεί να ξηράνει σε μεγάλο βαθμό το δέρμα και με τον καιρό να το κάνει άγριο και να το ερεθίσει. Kαλό είναι σε τέτοιες περιπτώσεις να ξεπλένετε το πρόσωπό σας με νερό της βρύσης, που πρωτύτερα θα το έχετε βράσει (έτσι μαλακώνει), ή με ένα σπρέι ιαματικού νερού.

queen.gr

Παράκελσος

Παράκελσος

Μια από τις πιο εκπληκτικές κι αινιγματικές φυσιογνωμίες του 16ου αιώνα στην Ευρώπη είναι και ο Φίλιππος Αυρήλιος Θεόφραστος Μπομπάστους φον Χοχενχάϊμ, διάσημος αλχημιστής, ερμητικός φιλόσοφος, γιατρός και χημικός, περισσότερο γνωστός σαν Παράκελσος, όπως ο ίδιος προτιμούσε να ονομάζεται.
Γεννήθηκε το 1493 στο χωριό Αϊνζίντελντ της Ελβετίας και ήταν γιος ενός γιατρού και μιας διευθύνουσας νοσοκομείου. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του εκπαιδεύτηκε από τον πατέρα του, που τον δίδαξε τις στοιχειώδεις γνώσεις γύρω από την αλχημεία, τη χειρουργική και την ιατρική. Για κάποιο διάστημα είχε δάσκαλό του το διάσημο ουμανιστή κι αλχημιστή Ιωάννη Τριθέμιο, ηγούμενο του Σπανχάιμ.

Από το 1507 και για πέντε χρόνια παρακολούθησε διαδοχικά μαθήματα στα πανεπιστήμια Βασιλείας, Τύμπιγκεν, Βιέννης, Λειψίας, Χαϊδελβέργης και Κολωνίας, αλλά απογοητεύθηκε απο όλα. Το 1510 πήρε δίπλωμα ιατρικής από το πανεπιστήμιο της Βιέννης και λίγα χρόνια αργότερα επίσης δίπλωμα ιατρικής από το πανεπιστήμιο της Φεράρας. Αυτή την εποχή άρχισε να χρησιμοποιεί το όνομα Παράκελσος, "para-Celsus"(πάνω ή πέρα από τον Κέλσο), τον περίφημο Ρωμαίο γιατρό του 1ου αιώνα μ.Χ., που στο έργο του "De Medicina" κωδικοποίησε τις ιατρικές γνώσεις των Ρωμαίων.

Είκοσι χρονών άρχισε μια σειρά από ταξίδια που κράτησαν δώδεκα περίπου χρόνια. Επισκέφθηκε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Κάτω Χώρες, Δανία, Σουηδία, Αγγλία, Ρωσία, Ουγγαρία, κ.α. Λέγεται ότι έφτασε μέχρι την Ινδία, όπου μυήθηκε σε εσωτερικές διδασκαλίες από τους Βραχμάνους, κι ότι εκεί διδάχτηκε για τα πνεύματα της φύσης και για τους κατοίκους του αόρατου κόσμου που αναφέρει αργότερα στα βιβλία του. Σύμφωνα με τον Βαν Χέλμοντ, το 1521 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έμαθε το μεγάλο μυστικό της φιλοσοφικής λίθου από έναν αραβα μύστη.
Το 1515 βρίσκεται στην Ισπανία σαν κουρέας-χειρούργος στο στρατό του Καρόλου του Α και λίγο αργότερα στην Ιταλία, όπου ακολουθεί τα στρατεύματα της Δημοκρατίας της Βενετίας σα στρατιωτικός γιατρός.

Πηγαίνει στο Σάλτσμπουργκ στη διάρκεια της εξέγερσης των χωρικών και, επειδή συμπαθεί τις επιδιώξεις τους και τους νοσηλεύει, κατηγορείται για συμμετοχή σε επαναστατικές ενέργειες. Συλλαμβάνεται μετά την αποτυχία της εξέγερσης, αλλά γλιτώνει από την αγχόνη χάρις σε μαρτυρίες ότι ποτέ δεν έλαβε τα όπλα. Αναγκάζεται όμως από τις Αρχές να εγκαταλείψει την πόλη.
Στις περιπλανήσεις του αυτές συγκέντρωνε πολλές γνώσεις και πληροφορίες όχι μόνο από γιατρούς, χειρούργους κι αλχημιστές, αλλά κι από δήμιους, κουρείς, τσιγγάνους, βοσκούς, πράγμα που προκαλούσε πολλά δυσμενή σχόλια και κατηγορίες σε βάρος του από τους εχθρούς του.

Ήταν τριάντα τριών χρονών όταν διορίστηκε καθηγητής της Φυσικής και της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας και θέλησε να αναθεωρήσει την ιατρική επιστήμη, με βάση τις γνώσεις που είχε συγκεντρώσει από τα ταξίδια του και τις εμπειρίες του. Σύντομα, φοιτητές απο όλη την Ευρώπη έρχονται για να διδαχτούν από αυτόν και οι θεραπείες, ανίατων μέχρι τότε ασθενειών, που πέτυχε τον έκαναν να αποκτήσει μεγάλη φήμη και πολλούς οπαδούς.

Όμως οι νεωτεριστικές αντιλήψεις του, οι πετυχημένες θεραπείες του, η αντίθεσή του προς τη σχολαστική ιατρική και την τυφλή αποδοχή της αυθεντίας του Γαληνού και του Αβικέννα, ο εριστικός του χαρακτήρας, τον έκαναν να βρεθεί σε ρήξη με το ιατρικό κατεστημένο και με τους φαρμακοποιούς της πόλης. Έτσι αναγκάστηκε να φύγει από τη Βασιλεία και να αρχίσει μια νέα σειρά περιπλανήσεων, ακολουθούμενος συχνά από μεγάλο αριθμό μαθητών.
Τελικά εγκαταστάθηκε στο Σάλτσμπουργκ, όπου πέθανε το 1541 σε ηλικία σαράντα οκτώ χρονών κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Λέγεται ότι, στη διάρκεια ενός συμποσίου, δέχτηκε επίθεση από κάποιους που είχαν μισθώσει μερικοί γιατροί που ήταν εχθροί του, με αποτέλεσμα να πέσει και να πάθει κάταγμα στο κρανίο, που προκάλεσε το θάνατό του μετά από μερικές ημέρες.

Πράγματι αυτός ο παράξενος, αινιγματικός και ιδιοφυής άνθρωπος που διέτρεξε όλη την Ευρώπη κάνοντας θαυματουργές θεραπείες και που συνετέλεσε - όπως άλλωστε κι ο Κορνήλιος Αγρίππας - στην εξάπλωση του θρύλου του Φάουστ, είχε πολλούς ενθουσιώδεις οπαδούς αλλά και πολύ περισσότερους φανατικούς εχθρούς, κυρίως ανάμεσα στους γιατρούς. Ήταν ένας άνθρωπος που χτύπησε όλες τις ιατρικές και φιλοσοφικές αυθεντίες της εποχής του, διακήρυξε καινούργιες ιδέες και τις υπερασπίστηκε με τρόπο βίαιο, προκαλώντας έτσι πολλές αντιδράσεις.

Ο Παράκελσος μελέτησε σα γιατρός το κοινωνικό περιβάλλον και την επαγγελματική απασχόληση των ανθρώπων (όπως των μεταλλωρύχων) καθώς και τα κοσμικά φυσικά φαινόμενα ως ασθενογόνους παράγοντες. Παράλληλα έδωσε μεγάλη σημασία στα ηθικά και κοινωνικά προβλήματα του καιρού του κι ήταν αμείλικτος απέναντι σε όλους εκείνους - από τον αυτοκράτορα μέχρι τον Πάπα και τους κοινούς τοκογλύφους -που εκμεταλλεύονταν τους φτωχούς και που υπάρχουν και ζουν "ενάντια στο Θεό". Ως γιατρός και ως φιλόσοφος δεν μπορούσε να ανεχθεί το ψέμα, την υποκρισία, τη σοφιστεία.

Κατηγορήθηκε για ματαιοδοξία και κομπορρημοσύνη, και είναι γεγονός ότι ήταν περήφανος για τις ικανότητες και τα επιτεύγματά του, δε δόξαζε όμως τον ίδιο του τον εαυτό αλλά μόνο το πνεύμα που ανύψωνε την ψυχή του. Έλεγε: "Δεν επαινώ τον εαυτό μου, αλλά η Φύση μου δίνει τον έπαινο, γιατί γεννήθηκα από τη Φύση και την ακολουθώ. Με γνωρίζει και τη γνωρίζω".

Υπερόπτης ήταν απέναντι στους μεγάλους και τους ισχυρούς και καυστικός απέναντι σε αυτούς που θεωρούσε διεφθαρμένους ή αγράμματους, αν και διέθεταν πανεπιστημιακά διπλώματα. Εκδήλωνε όμως αθόρυβα και έμπρακτα την ανθρωπιά του στους άρρωστους και στους φτωχούς, από τους οποίους δεν έπαιρνε χρήματα προκαλώντας έτσι την οργή των συναδέλφων του.
Ο Γιούνγκ έλεγε ότι ο Παράκελσος είναι ο επαναστάτης που έφερε στη ζωή τη νέα ιατρική κι ότι έβλεπε σε αυτόν "τον πρωταγωνιστή όχι μόνο του τομέα της χημικής ιατρικής, αλλά και του τομέα της εμπειρικής ψυχολογικής θεραπείας".

Ο Παράκελσος πράγματι συνέβαλε ουσιαστικά στην πρόοδο της σύγχρονης ιατρικής. Το 1530 έγραψε την καλύτερη κλινική μελέτη για τη σύφιλη κι έκανε χρήση υδραργύρου για τη θεραπεία της. Υποστήριζε ότι η "αρρώστια των μεταλλωρύχων" (σιλίκωση) προέρχεται από την εισπνοή μεταλλικών ατμών. Ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τη μέθοδο της φαρμακολογικής δόσης, τη χορήγηση σε μικρές δόσεις, μια εντελώς νέα αντίληψη για εκείνη την εποχή, που προκαταλαμβάνει τη σύγχρονη πρακτική της οποιοπαθητικής.

Έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι για το σύμπαν ότι είναι ο μικρόκοσμος για το μακρόκοσμο. Και οι δύο αποτελούνται από τα ίδια στοιχεία, βασικά άλατα, θείο και υδράργυρο. Υποστήριζε επίσης ότι τα φαινομενικά άψυχα μέταλλα και ορυκτά είναι γεμάτα από ζωή. Η χημειοθεραπεία είναι ο τρόπος με τον οποίο ο μακρόκοσμος θεραπεύει το μικρόκοσμο. Ο άνθρωπος είναι, όσον αφορά το σώμα του, μια χημική σύνθεση και η αρρώστια είναι μια δυσαρμονία όχι των "χυμών" του Γαληνού, αλλά των χημικών στοιχείων τα οποία αποτελούν το σώμα. Εδώ υπάρχει η πρώτη σύγχρονη θεωρία για το μεταβολισμό.

Ήταν επίσης ο πρώτος που συνέδεσε τη βρογχοκήλη με τα μέταλλα, ιδιαίτερα το μόλυβδο, στο πόσιμο νερό. Μελέτησε τη θεραπευτική δράση διάφορων χημικών στοιχείων και παρασκεύασε και χρησιμοποίησε χημικά φάρμακα που περιείχαν υδράργυρο, θείο, σίδηρο και θειικό χαλκό, συνενώνοντας έτσι την ιατρική με τη χημεία. Παρασκεύασε επίσης φάρμακα από φυτά καθώς και εκχυλίσματα και ελιξίρια, συνδυάζοντας πειραματικές παρατηρήσεις με αλχημικές αντιλήψεις. Υποστήριζε ότι υπάρχουν φυτά που προσελκύουν τις επιρροές των άστρων με τα οποία είναι συμπαθητικά συνδεδεμένα κι ότι, χρησιμοποιώντας αυτά τα φυτά για φάρμακο, μπορούμε να προσελκύσουμε τις πλανητικές επιρροές που χρειάζονται για να αποκαταστήσουμε την ζωτικότητα στα άρρωστα μέρη. Συνέβαλε στην πρόοδο για την κατανόηση της επιληψίας και συσχέτισε την παράλυση και τις διαταραχές της ομιλίας με τραύματα της κεφαλής.

Ο ίδιος ο Παράκελσος δεν έγραψε πολλά έργα. Συνήθως υπαγόρευε αυτά που ήθελε στους μαθητές του κι ελάχιστα απο αυτά τυπώθηκαν όσο ζούσε, όπως η "Μεγάλη Χειρουργική", έργο που το αφιέρωσε στο βασιλιά Φερδινάνδο και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Τα έργα του αφορούν θέματα ιατρικής, αλχημείας, φυσικής ιστορίας, φιλοσοφίας, μαγείας.

Τι είναι Μαγεία για τον Παράκελσο; Η μεγαλύτερη από όλες τις φυσικές επιστήμες, γιατί περιλαμβάνει γνώσεις γύρω από την ορατή και την αόρατη φύση. Δεν είναι μόνο επιστήμη αλλά και τέχνη, γιατί δεν μπορεί να τη μάθει κανείς από τα βιβλία, αλλά να την αποκτήσει με πρακτική εμπειρία. Το να αποκτήσει κανείς αυτή την εμπειρία σημαίνει να γίνει σοφός. "Η Μαγεία και η μαγγανεία είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα, και υπάρχει τόση διαφορά ανάμεσά τους όση ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, ανάμεσα στο άσπρο και στο μαύρο". Όσον αφορά την τέχνη της θεραπευτικής, μπορούμε να φτάσουμε σε αυτήν όχι με λογικούς συλλογισμούς, αλλά με "κάποια αποκάλυψη", που κάνει τον αληθινό γιατρό "μάγο"και την τέχνη του "Magica". Γιατί οι ασθένειες και τα αποτελεσματικά φάρμακα είναι πράγματα κρυφά και δεν μπορούν να αποκαλυφθούν παρά με το μέσο που ονομάζει "Sidereum Corpus", το αστρικό σώμα του εσωτερισμού.

Στο σημαντικότερο έργο του, που φέρει το λατινικό τίτλο "Philosofia sagax"ή και "Astronomia magna", αλλά είναι γραμμένο γερμανικά, αναφέρεται στην επταπλή σύνθεση του ανθρώπου την οποία περιγράφει λεπτομερώς και την επεξηγεί. Οι αντιλήψεις του για αυτήν είναι παρόμοιες με τις ιδέες που έχουν πάνω στο ίδιο θέμα οι περισσότεροι παραδοσιακοί πολιτισμοί. Και το ίδιο ισχύει για τα πνεύματα της φύσης και για άλλα όντα του αόρατου κόσμου στα οποία αναφέρεται διεξοδικά.
Για τον Παράκελσο υπάρχουν πέντε αόρατες αιτίες από τις οποίες μπορεί να προέρχονται οι ασθένειες.
Υπάρχουν:
1)      ασθένειες που προέρχονται από αστρικές επιδράσεις που δρουν πάνω στο αστρικό σώμα του ανθρώπου κι από εκεί στο φυσικό του,

2)      ασθένειες που προκαλούνται από ξένα σώματα, δηλητηριώδεις ουσίες κι εσωτερικές εμφράξεις,

3)      ασθένειες που προκαλούνται από την ανώμαλη κατάσταση φυσιολογικών λειτουργιών,

4)      ασθένειες που προέρχονται από ψυχολογικά αίτια ή νοσηρή φαντασία και

5)      ασθένειες που οφείλονται σε πνευματικές αιτίες που δημιουργήθηκαν σε προηγούμενες ζωές από ανυπακοή στο θεϊκό Νόμο.Τριακόσια περίπου χρόνια πριν από το Μεσμέρ, γνώριζε πολύ καλά και χρησιμοποιούσε σε διάφορες ασθένειες τις θεραπευτικές δυνάμεις του μαγνητισμού.

Οι διαμάχες γύρω από τον Παράκελσο συνεχίστηκαν και μετά το θάνατό του. Πολλοί Γάλλοι και Γερμανοί γιατροί εκτίμησαν το επιστημονικό του έργο και τον αποκάλεσαν Λούθηρο της ιατρικής, ενώ οι εχθροί του εξακολουθούσαν να τον χαρακτηρίζουν ως "φιλόσοφο χωρίς λογική"και τα ιατρικά του συγγράμματα ως προϊόντα διανοητικής ανισορροπίας. Το έργο του στο σύνολό του δεν έχει ακόμα μελετηθεί κι εκτιμηθεί. Μόλις στο 1952 επιχειρήθηκε από τον K. Goldammer η συστηματική έκδοση των συγγραμμάτων του που αναφέρονται στην κοινωνική ηθική και την κοινωνική πολιτική.

Ο Θεόφραστος φον Χοχενχάιμ ενέπνευσε και το μεγάλο Αγγλο ποιητή του 19ου αιώνα Ρόμπερτ Μπράουνινγκ που τον απαθανάτισε στο μεγάλο ποιητικό του έργο "Παράκελσος", βλέποντας τον περισσότερο σαν ένα είδος Φάουστ.

 http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorika-proswpa/parakelsos.html

Μους με σοκολάτα και αμαρέτο

Μους με σοκολάτα και αμαρέτο

Bαθμολογία:

1 ψήφοι

Προστέθηκε από maria_naousa, 28.06.10

\

 






















photo: greg97

Τι χρειαζόμαστε:

• 500 γραμμάρια σοκολάτα (κουβερτούρα ή γάλακτος)
• 600 γραμμάρια κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε παχύρευστη μορφή
• 1 σφηνάκι αμαρέτο
• Μπισκότα ή φρούτα για το σερβίρισμα.

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Σοκολατένιοι πειρασμοί

Κρέμες

Διατροφή

Χορτοφαγική

Πλούσια σε ενέργεια

Δυσκολία

Εύκολο

Μέχρι 4 υλικά

Γρήγορο

Περιέχει

Κρέμα γάλακτος

Σοκολάτα

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Μους με σοκολάτα και αμαρέτο  

http://www.sintagespareas.gr/sintages/mous-me-sokolata-kai-amareto.html#ixzz22naAQWRU