Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Χιουνκιάρ μπεγεντί με τας κεμπάπ

περιοδικό και εκδόσεις Κουκούτσι.

Η συνταγή του Σαββατοκύριακου:

Χιουνκιάρ μπεγεντί με τας κεμπάπ

Υλικά: 3 μεγάλες στρογγυλές μελιτζάνες, 100 γρ. αλεύρι, 3 κουταλιές βούτυρο, αλάτι, 1 ½ ποτήρι γάλα, 1 ποτήρι τριμμένο κεφαλοτύρι, 1 λεμόνι το χυμό.

Εκτέλεση: Τρυπάμε τις μελιτζάνες μ' ένα μαχαίρι σε διάφορα σημεία. Αφαιρούμε τα φύλλα τους και τις ψήνουμε στα κάρβουνα ή στη σχάρα. Τις γυρίζουμε συνεχώς μέχρι να σκουρύνουν και να γίνουν πλακί. Βάζουμε σ' ένα δοχείο νερό και το χυμό ενός λεμονιού, ρίχνουμε μέσα τις ψημένες μελιτζάνες και τις αφήνουμε να μείνουν για 15 λεπτά. Κόβουμε το κοτσάνι και τις ξεφλουδίζουμε. Αφαιρούμε τους σπόρους, τις βάζουμε σ' ένα τρυπητό, τις κόβουμε σε μικρά κομματάκια και τις στραγγίζουμε. Καίμε λίγο το βούτυρο σε μια κατσαρόλα, ρίχνουμε το αλεύρι και ανακατεύουμε με ένα σύρμα πολύ καλά σε χαμηλή φωτιά. Προσθέτουμε τις μελιτζάνες και ανακατεύουμε συνεχώς. Στο μεταξύ βράζουμε το γάλα. Δυναμώνουμε λίγο τη φωτιά και ανακατεύουμε το μείγμα της μελιτζάνας προσθέτοντας λίγο λίγο το γάλα και το αλάτι. Ανακατεύουμε με δύναμη μέχρι το μείγμα να γίνει πουρές. Προσθέτουμε το τυρί και σβήνουμε τη φωτιά.

Είσαι μια ροκ μπαλάντα - Βαρδής+Αλεξίου


Το πιο ταιριαστό ντουέτο

Εικονοθεραπεία 51


Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-























ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ "ΚΟΝΙΑΚ ΜΗΔΕΝ ΑΣΤΕΡΩΝ"


ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ "ΚΟΝΙΑΚ ΜΗΔΕΝ ΑΣΤΕΡΩΝ"

Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων.
Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη σωπαίνει
-ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός.
Τώρα πρέπει νὰ σταθοῦμε στὸ πλευρὸ
τοῦ ἀνώφελου.
Σιγὰ σιγὰ νὰ ξαναβρεῖ τὸ λέγειν της ἡ μνήμη
νὰ δίνει ὡραῖες συμβουλὲς μακροζωϊας
σὲ ὅ,τι ἔχει πεθάνει.
Ἂς σταθοῦμε στὸ πλευρὸ ἐτούτης τῆς μικρῆς
Φωτογραφίας
ποὺ εἶναι ἀκόμα στὸν ἀνθὸ τοῦ μέλλοντός της:
νέοι ἀνώφελα λιγάκι ἀγκαλιασμένοι
ἐνώπιον ἀνωνύμως εὐθυμούσης παραλίας.
Ναύπλιο Εὔβοια Σκόπελος;
Θὰ πεῖς
καὶ ποὺ δὲν ἦταν τότε θάλασσα.

(ἀπὸ τὰ Ποιήματα, Ἴκαρος 1998)

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ  

http://mavrosgatos.blogspot.gr/2009_07_01_archive.html

Τρία άγνωστα διηγήματα του Κνουτ Χάμσουν


http://www.ideostato.gr/2013/01/blog-post_9159.htm

Τρία άγνωστα διηγήματα του Κνουτ Χάμσουν



της Ειρήνης Σπυριδάκη *
Ποιος είπε ότι το διαδίκτυο λειτουργεί εις βάρος της ανάγνωσης λογοτεχνικών κειμένων;  Η μηχανή αναζήτησης των ελληνικών ψηφιακών βιβλιοθηκών www.openarchives.gr παρέχει στο αναγνωστικό κοινό σήμερα εύκολη και γρήγορη πρόσβαση σε κείμενα προγενέστερων Ελλήνων, αλλά και ξένων λογοτεχνών, μεταφρασμένα στην ελληνική γλώσσα της εποχής κατά την οποία δημοσιεύτηκαν.

Ειδικότερα, στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Πατρών που φέρει τον τίτλο «Κοσμόπολις» έχουν ψηφιοποιηθεί, μεταξύ άλλων, και σελίδες του λογοτεχνικού περιοδικού «Νουμάς», μέσω του οποίου εκφραζόταν η φωνή των υπέρμαχων του δημοτικισμού από τις 2 Ιανουαρίου του 1903, όταν το περιοδικό πρωτοκυκλοφόρησε, έως και το 1931 (με διακοπές κατά τα έτη 1917-1918, 1924-1929). Η κυκλοφορία του περιοδικού συνιστούσε σημαντικό πνευματικό γεγονός, καθώς πέραν της συμβολής του στη μόρφωση και την καλλιέργεια των αναγνωστών της εποχής, παράλληλα ενημέρωνε για καίριας σημασίας ευρωπαϊκά γεγονότα και σημαντικές πνευματικές τάσεις και ρεύματα, τα οποία και μεταλαμπάδευε στον ελληνικό χώρο. 
Από την περιπλάνησή μας στις σελίδες του περιοδικού, ανακαλύψαμε τρία διηγήματα του σπουδαίου Νορβηγού λογοτέχνη Κνουτ Χάμσουν, τα οποία δεν περιέχονται σε καμία από τις συλλογές διηγημάτων του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και κυκλοφορούν στη χώρα μας. Τα κείμενα αυτά, κατά τη χρονολογική σειρά που φιλοξενήθηκαν στο περιοδικό «Νουμάς», είναι:
«Το δαχτυλίδι» (τόμ. 4, αρ. 179, έτ. 1906, σελ. 8),
«Οι σκλάβοι της αγάπης» (τόμ. 20, αρ. 771, έτ. 1923, σελ. 104-111),
«Η γυναίκα νικήτρα» (τόμ. 21, αρ. 782, έτ. 1924, σελ. 203-208).
Το διήγημά του Κνουτ Χάμσουν «Το δαχτυλίδι», όπως διαβάζουμε στο περιοδικό «Νουμάς», συγγράφηκε στη Μόσχα το Νοέμβρη του 1905 και μεταφράστηκε στην ελληνική από τη νορβηγική γλώσσα από τον Μιχάλη Λυκιαρδόπουλο. Η υπόθεσή του είναι απλή, όχι όμως και μονοσήμαντη: Η υποψία του αφηγητή ότι η νεαρή φίλη του αγαπούσε ένα νέο στρατιωτικό. Ένα δαχτυλίδι που είχε εκείνη δωρίσει στον αφηγητή, το οποίο ο τελευταίος της δίνει πίσω για να το φαρδύνει και να του το επιστρέψει. Η αποκάλυψη της κοπέλας ένα μήνα μετά ότι  είχε χάσει το δαχτυλίδι. Η επιστροφή του φαρδύτερου πια δαχτυλιδιού στον αφηγητή από την κοπέλα έπειτα από ένα χρόνο. Η άρνηση του αφηγητή να παραλάβει το δαχτυλίδι, επικαλούμενος ότι του ήταν πια πολύ φαρδύ.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ενώ το διήγημα είναι πολύ σύντομο, ο αφηγηματικός χρόνος καλύπτει ένα διάστημα που διαρκεί πάνω από ένα χρόνο. Μάλιστα, με άξονα το χρόνο, το διήγημα χωρίζεται ευκρινώς σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος, όπου ο αφηγητής δίνει το δαχτυλίδι στην κοπέλα, καθώς τη συνοδεύει στο σπίτι της κάποιο βράδυ. Στο δεύτερο μέρος, ένα μήνα μετά, όπου η κοπέλα ενημερώνει τον αφηγητή ότι έχασε το δαχτυλίδι και στο τρίτο μέρος, όπου έπειτα από ένα χρόνο η κοπέλα επιστρέφει το δαχτυλίδι στον αφηγητή, ο οποίος όμως το αρνείται.
Η μη σύνθετη πλοκή του διηγήματος, ο περιορισμός των ηρώων σε δύο, η συμπύκνωση του χρόνου σε τρεις βαθμίδες, οι σύντομοι διάλογοι μεταξύ των δύο ηρώων (του αφηγητή και της νεαρής κοπέλας), οι συνοπτικές περιγραφές των προσώπων (με την εμμονή της εστίασης στο βλέμμα) είναι ορισμένα από τα αφηγηματικά στοιχεία του κειμένου.
Το διήγημα βεβαίως αφήνει, έπειτα από την ανάγνωσή του, αρκετά ερωτηματικά στον αναγνώστη. Τι σχέση μπορεί να έχει ο αφηγητής με τον άνδρα που είχε ερωτευτεί η κοπέλα; Τι είδους συναισθήματα βίωνε για την κοπέλα; Μήπως ήθελε η σχέση τους να μην είναι απλά φιλική; Με ποια αφορμή η κοπέλα τού είχε χαρίσει το δαχτυλίδι που φορούσε; Για ποιον λόγο έκρινε σκόπιμο να της επιστρέψει το δαχτυλίδι, αμέσως αφότου διέγνωσε τον έρωτά της για ένα άλλο άνδρα; Γιατί δεν θύμωσε όταν η κοπέλα τού αποκάλυψε πως είχε χάσει το δαχτυλίδι; Για ποιον λόγο ο αφηγητής αρνήθηκε τελικά το δαχτυλίδι, προφασιζόμενος ότι η κοπέλα το είχε φαρδύνει παραπάνω από όσο έπρεπε; Μήπως, αν η κοπέλα δεν είχε χάσει το δαχτυλίδι που της επέστρεψε, ο ίδιος θα το αποδεχόταν και πάλι;
Σε ένα εξαιρετικά σύντομο διήγημα, ο Κνουτ Χάμσουν επιτυγχάνει να θέσει στον αναγνώστη ποικίλα ερωτήματα. Παρά το ότι επιλέγει την πρωτοπρόσωπη αφήγηση που του παρέχει τη δυνατότητα να εκθέσει πιο αναλυτικά τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, εντούτοις αρνείται να αποκαλύψει πώς ο αφηγητής αντίκριζε την κοπέλα (περιορίζεται και μόνο στην περιγραφή της όμορφης εξωτερικής της εμφάνισης και στην παρενθετική αναφορά «-είμαστε φίλοι καλοί-»). Έτσι, αφήνει τον αναγνώστη του να προβεί σε υποθέσεις και να επιχειρεί να εφεύρει τις απαντήσεις στα αναδυόμενα ερωτήματα.
Το εκτενέστερο δεύτερο διήγημα του Χάμσουν με τα επτά κεφάλαια «Οι σκλάβοι της αγάπης», όπως διαβάζουμε στη σελίδα 111 του περιοδικού «Νουμάς» μεταφράστηκε από τη νορβηγική στην ελληνική γλώσσα από τον Β. Δασκαλάκη. Το αφηγηματικό υποκείμενο στο διήγημα αυτό είναι μια νεαρή γυναίκα, η οποία, αφού έχασε τη δουλειά της, ως σερβιτόρα ενός καφενείου, αποφασίζει να συγγράψει ένα γράμμα, προκειμένου να αλαφρύνει τον πόνο της. Ο κεντρικός κορμός της αφηγηματικής πλοκής συνοψίζεται στα ακόλουθα: Η περιγραφή του κυρίου με τα γκρίζα - θαμώνα του καφενείου όπου η κοπέλα εργαζόταν, τον οποίο είχε ερωτευτεί. Η αμφιλεγόμενη σχέση του με την κυρία με τα κίτρινα. Η προθυμοποίηση της κοπέλας να πραγματοποιεί όλες τις επιθυμίες του. Η απόρριψή της από τον κύριο με τα γκρίζα. Η επιμονή της κοπέλας που την οδηγεί στο δανεισμό χρημάτων στον κύριο με τα γκρίζα, τα οποία ο τελευταίος αδυνατεί να της επιστρέψει. Το ταξίδι του κυρίου με τα γκρίζα και η υπόσχεσή του στην κοπέλα ότι θα επιστρέψει κοντά της. Το γράμμα του κυρίου στην κοπέλα, όπου αποκαλύπτεται ότι είχε ακολουθήσει την κυρία με τα κίτρινα, με την οποία ήταν ακόμα ερωτευμένος. Η απόλυση της κοπέλας από τη δουλειά της και η αναζήτηση νέας εργασίας μέσω των εφημερίδων. Η παράδοξη - ευρηματική πληροφόρηση της κοπέλας για το θάνατο του κυρίου με τα κίτρινα. 
Ο συγγραφέας στο διήγημα φωτίζει σε βάθος τον ανθρώπινο ψυχισμό. Οι ήρωες, καταδυναστευόμενοι από το ερωτικό πάθος, είναι ικανοί να φθάσουν σε ακραίες καταστάσεις, έως την ταπείνωση. Ο Χάμσουν υπονομεύει συστηματικά στο διήγημα κάθε βεβαιότητα. Εκεί που ο αναγνώστης νιώθει ότι ο ήρωας βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση των προσδοκιών του, αμέσως μετά συνειδητοποιεί ότι παρασάγγας απέχει από την επίτευξη των αναμενόμενων στόχων του.
Συμπληρωματικά, στο διήγημα αναδύεται -αν και συγκεκαλυμμένα- ο μηδενισμός του συγγραφέα που αντλεί την καταγωγή του από το νιτσεϊκό στοχασμό. Η ερωτευμένη κοπέλα απομένει μόνη, χωρίς τον άνδρα που αγαπάει και χωρίς εργασία. Ο άνδρας υπερβαίνει τα όριά του, υποκινούμενος από την ανάγκη του να βρεθεί ξανά με τη γυναίκα που αγαπάει, γιατί νιώθει ότι μόνο μαζί της έχει αξία η ζωή του. Ο απόλυτος μηδενισμός επέρχεται με την αναγγελία του θανάτου του άνδρα. Η ηρωίδα βρίσκεται ενώπιον ενός αμετάκλητου τέλους, χωρίς να διαφαίνεται για την ίδια κάποια ελπίδα διαφυγής.     
Από το παραπάνω διήγημα, ενδιαφέρον έχει το πώς χρησιμοποιείται το επίθετο «σκλάβα» και «σκλάβος» σε καίρια, κατά την άποψή μου, σημεία. Τα επίθετα αυτά δεν προσδιορίζουν τους κοινωνικά υποβαθμισμένους ήρωες, αλλά εκείνους που είναι ψυχολογικά δέσμιοι. Όπως προείπαμε, ο κύριος με τα γκρίζα αποκαλεί τη νεαρή κοπέλα «σκλάβα», αντιλαμβανόμενος ότι εκείνη έχει πέσει θύμα του έρωτα. Όμως και ένας φίλος του άνδρα, ρωτώντας τον ένα βράδυ στο καφενείο γιατί αποκαλεί σκλάβα την κοπέλα, λέει στον κύριο με τα γκρίζα: «Συ είσαι πιότερο σκλάβος απ’ αυτή» (σελ. 108), καθώς ο τελευταίος υπήρξε θύμα του έρωτα της κυρίας με τα κίτρινα. Εξάλλου, ο κύριος με τα γκρίζα στο γράμμα που αποστέλλει στη νεαρή κοπέλα δηλώνει : «Είμαι σκλάβος της κυρίας με τα κίτρινα».
Σε σχέση με τον παραπάνω προβληματισμό έχει ενδιαφέρον να αναδείξουμε δύο περίτεχνα δομημένες σκηνές του διηγήματος: Ένα βράδυ που η νεαρή κοπέλα έδωσε χρήματα σε μια γριά ζητιάνα εκ μέρους του κυρίου με τα κίτρινα (αφού πράγματι προέρχονταν από εκείνα που ο άνδρας της είχε κάποια βραδιά επιστρέψει), στην ερώτηση της ζητιάνας αν εκείνος ήταν σύζυγος της κοπέλας, η τελευταία έδωσε τη χαρακτηριστική απάντηση: «Όχι, σκλάβα του είμαι». Η παραδοχή της κοπέλας ότι ήταν σκλάβα του άνδρα συνάδει με την εμμονή της να ανταποκρίνεται στις όποιες επιθυμίες εκείνου, έστω κι αν γνώριζε ότι αυτός αγαπούσε μια άλλη γυναίκα. Μάλιστα, το ενδιαφέρον εύρημα είναι ότι ο συγγραφέας βάζει την ίδια τη ζητιάνα στο τέλος του διηγήματος να προκαλεί τη νεαρή κοπέλα να αποκαλύψει στον αναγνώστη την είδηση του θανάτου του άνδρα. Όταν η κοπέλα της δίνει και πάλι χρήματα εκ μέρους του κυρίου με τα γκρίζα, η ζητιάνα τη ρωτά αν είναι αρραβωνιαστικιά του και εκείνη της απαντά «Όχι, η χήρα του είμαι…», κατά παραλληλία προς το «Όχι, σκλάβα του είμαι».
Με αφορμή τα παραπάνω, ανακαλούμε στη μνήμη μας τα γραφόμενα του Α. Σαχίνη, ο οποίος στο βιβλίο «Μεταβατικά χρόνια της νεοελληνικής πεζογραφίας» (γρ. 1944-1945, Αναζητήσεις, Θεσσαλονίκη 1978, σ. 38) αναφέρει για τον Χάμσουν: «Μόνιμο σχεδόν ψυχικό κλίμα στην πεζογραφία του Hamsun είναι ένας ανικανοποίητος έρωτας. Οι ήρωές του, οιστρηλατημένοι από τα ακαθόριστα οράματα μιας ξέφρενης και ξεστρατισμένης από την ισορροπία φαντασίας, πάσχουν υποβάλλοντας τον εαυτό τους σε χίλιες δυο ψυχικές και συναισθηματικές περιπέτειες».
Στο τρίτο κατά σειρά διήγημα του Χάμσουν με τίτλο «Η γυναίκα νικήτρα», ο μεταφραστής υπογράφει με τα αρχικά Ρ. ΤΖ. Ο αφηγητής είναι ένας εισπράκτορας στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Σικάγο που αφηγείται ένα περιστατικό που τού συνέβη μια παραμονή Πρωτοχρονιάς. Παραθέτω τους βασικούς άξονες της αφηγηματικής πλοκής: Η υλοποίηση της επιθυμίας ενός κυρίου να δώσει την εντύπωση στη γυναίκα του ότι θέλει να αυτοκτονήσει, κατεβαίνοντας στο πηγάδι κάτω από τις ράγες του τρένου, έναντι αμοιβής. Η προσφορά αμοιβής εκ μέρους του κυρίου και στον οδηγό του τρένου. Η επιβίβαση της γυναίκας του στο τρένο και η περίεργη συνομιλία της με τον οδηγό. Η προσπάθεια του εισπράκτορα να σταματήσει το τρένο στο οποίο είχε επιβιβαστεί η γυναίκα του κυρίου, δίνοντας το σύνθημα στον οδηγό, μόλις αντιλήφθηκε το κεφάλι του κυρίου κάτω από τις ράγες. Η άρνηση του οδηγού να σταματήσει και ο θάνατος του κυρίου. Η παραίτηση του οδηγού και οι ανακρίσεις από τις αστυνομικές αρχές. Η αποκάλυψη του πρώην οδηγού στον εισπράκτορα κάποια άλλη παραμονή Πρωτοχρονιάς ότι είχε λάβει πολύ περισσότερα χρήματα από τη γυναίκα του κυρίου στο παρελθόν, καθώς εκείνη ήθελε να τον βγάλει για πάντα από τη ζωή της. Η ετοιμασίες του οδηγού για μετακόμιση στη Δυτική Αμερική και αγορά ενός κτήματος με τα χρήματα της γυναίκας του δολοφονηθέντος.
Η εκδίκηση της γυναίκας έρχεται στο τέλος του διηγήματος, όταν αποδεικνύεται ότι εκείνη είναι που ελέγχει τελικά την έκβαση των πραγμάτων, παρά τις όποιες προσπάθειες του συζύγου της να δρομολογήσει τις εξελίξεις στον απειλούμενο από ματαίωση γάμο του. Η ηρωίδα, όχι μόνο βρήκε εραστή και εγκατέλειψε τον σύζυγό της, αλλά φρόντισε να του αφαιρέσει τη ζωή, για να μην στέκεται εκείνος εμπόδιο στη δική της.
Το ξάφνιασμα, η έκπληξη και η ανατροπή αναδεικνύονται για άλλη μια φορά ως συστατικά καίριας σημασίας μέσα στην αφηγηματική ροή. Ο συγγραφέας στο τελευταίο μέρος του διηγήματος ανατρέπει τις προσδοκίες του αναγνώστη, τις οποίες έχει ο ίδιος προηγουμένως δεξιοτεχνικά καλλιεργήσει.
Συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι και τα τρία διηγήματα αναδεικνύουν την ερωτική πλευρά του Χάμσουν - άλλωστε για πολλούς ο Νορβηγός νομπελίστας αποτελεί κατεξοχήν ερωτικό συγγραφέα. Τα υπολανθάνοντα και στα τρία διηγήματα ερωτικά τρίγωνα (αφηγητής - κοπέλα - γιος σπιτονοικοκύρη, αφηγήτρια - κύριος με τα γκρίζα - κυρία με τα κίτρινα, κύριος - κυρία - εραστής), η διαχείριση της ερωτικής ζήλιας και το αίσθημα της ανελευθερίας που πηγάζει από τα ψυχολογικά αδιέξοδα και όχι από τα κοινωνικά στερεότυπα συνιστούν βασικά μοτίβα και των τριών διηγημάτων. Τα στοιχεία αυτά, συνδυαζόμενα με την απαράμιλλη αφηγηματική δεξιότητα, αποδεικνύουν ότι ο Χάμσουν είναι εξαιρετικά σύγχρονος, καθώς φωτίζει πλέρια όψεις της ψυχοσύνθεσης του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου.
Αντί επιλόγου, θα παραθέσω ένα περιστατικό το οποίο αλίευσα από ένα άλλο τόμο του περιοδικού «Νουμάς» και αφορά στον μεγάλο Νορβηγό συγγραφέα. Σε ένα άλλο τόμο λοιπόν του περιοδικού του 1930 (τόμ. 22, αρ. 793, σελ. 123-124), καταγράφεται το παρακάτω περιστατικό:
«Πριν από λίγο καιρό στα γενέθλιά του, 70 χρόνια, σκοτώθηκαν οι Νορβηγοί συνάδερφοί του να χαρίσουν ένα δώρο «στον πρώτο μεταξύ τους». Ένα τεράστιο ασημένιο κροντήρι με την επιγραφή “Στο μαέστρο!” Ο Νορβηγικός Σύνδεσμος των Συγγραφέων τού επεδόθηκε. Ο Knut Hamsun έστειλε το δοχείο πίσω. Διατείνεται τάχα –μόλα του τα 20 βιβλία- πως δεν είναι συγγραφέας. «Το γράψιμο μού είναι παραεπάγγελμα, είμαι γεωργός» λέγει λακωνικά σ’ ένα βιογραφικό λεξικό». Για να πειστείτε ή όχι στα λεγόμενα του συγγραφέα, αρκεί να μελετήσετε τα τρία διηγήματα που σκιαγραφούνται αδρομερώς στο παρόν κείμενο.
* Η Ειρήνη Σπυριδάκη είναι φιλόλογος και εικαστικός (www.spyridaki.gr)

Μάσκα ματιών με μοναδικά αποτελέσματα



 Μάσκα ματιών με μοναδικά αποτελέσματα

Η περιοχή γύρω από τα μάτια είναι εξαιρετικά ευαίσθητη, ίσως η πιο ευαίσθητη σε όλο το πρόσωπο, γι” αυτό και μας προδίδει ανελέητα καθώς περνάει ο χρόνος-ειδικά αν δεν λάβουμε εγκαίρως τα κατάλληλα μέτρα προστασίας- και σύντομα εμφανίζει μικρορυτίδες, γραμμές έκφρασης, μαύρους κύκλους και σακούλες.

Η μάσκα που σας προτείνουμε ξεκουράζει, αναζωογονεί, τονώνει, καταπολεμά τους μαύρους κύκλους και απαλύνει τις ρυτίδες.

5 κουτ. της σούπας μέλι
1 κουτ. της σούπας μάραθου (αλεσμένου)
1 κουτ. της σούπας ανθάκια φρέσκα (αλεσμένου) δεντρολίβανου

Βάζουμε τους αλεσμένους σπόρους του μάραθου και τα ανθάκια του δεντρολίβανου στο μέλι και τα ανακατεύουμε πολύ καλά μέχρι να γίνει ένας ομοιόμορφος πολτός.

Απλώνουμε τη μάσκα στα μάτια και την αφήνουμε για 10-15 λεπτά. Διατηρείται στο ψυγείο για ένα μήνα, αφού το μέλι δρα ως φυσικό συντηρητικό.


Κ-mag.gr

Luna 1


Luna 1 : Launch date 2 January 1959 16:41:21 UTC

Η Σοβιετική Ένωση εκτοξεύει το πρώτο διαστημόπλοιο με κατεύθυνση τη Σελήνη. Πρόκειται για το μη επανδρωμένο Λούνα 1, το οποίο θα περάσει 4.600 μίλια μακριά από τη δορυφόρο της Γης και θα χαθεί στο διάστημα.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/almanac/0201#ixzz2GnPhsxbz

Γεωτρόπιο 18 - ΗΔΟΝΟΥΣΑ


 Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-


 

















                                                                                   τευχος 72/25.8.2001








Η Παραψυχολογία

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/parapsuxologias/h-parapsuxologia.html

Η Παραψυχολογία

Η παραψυχολογία, και γενικότερα τα παραψυχολογικά φαινόμενα, προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον στις μέρες μας. Στα μέσα του 20ου αιώνα άρχισαν οι πρώτες επιστημονικές έρευνες πάνω στο θέμα, χωρίς όμως να έχουν φτάσει σε επίπεδα ολοκλήρωσης, ώστε να δημιουργηθεί μια νέα ξεχωριστή επιστήμη. Γι' αυτόν το λόγο η παραψυχολογία αποτελεί έναν κλάδο της ψυχολογίας.
Με τον όρο παραψυχολογία εννοούμε τον τομέα έρευνας που μελετά τις πιο βαθιές και άγνωστες ικανότητες και δυνατότητες του ανθρώπινου ψυχισμού. Η προσέγγιση αυτού του τομέα δεν αποτελεί κάποιου είδους μύηση σε "θαυματολογίες", αλλά την προσπάθεια για την καλύτερη κατανόηση του ανθρώπου και της ζωής γενικότερα.
Αυτό βέβαια που τα τελευταία χρόνια αποτελεί ένα νέο πεδίο έρευνας, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου νέο.
Στην αρχαιότητα όλοι οι παραδοσιακοί πολιτισμοί ασχολήθηκαν με την ανάπτυξη και την εξάσκηση αυτών των δυνάμεων. Και μάλιστα δεν επρόκειτο για μία απλή διερεύνηση πάνω σε δύσκολα κατανοητά φαινόμενα, αλλά για τη σωστή εφαρμογή των Νόμων της Φύσης, ορατών και αόρατων.
Ομως για να καταλάβουμε καλύτερα την έννοια της παραψυχολογίας (των καταστάσεων δηλαδή που βρίσκονται πέρα και πάνω από την ψυχή), πρέπει να εξετάσουμε τον άνθρωπο σαν μία σύνθετη οντότητα που, εκτός από το φυσικό του μέρος, διαθέτει ένα ψυχολογικό και ακόμα ένα πνευματικό μέρος.
Η θεώρηση αυτή είναι σύγχρονη αλλά και ταυτόχρονα πολύ παλιά και παραδοσιακή.
Η αρμονική σύνθεση αυτών των μερών ή "σωμάτων" αποτελεί την ολοκληρωμένη ανθρώπινη οντότητα.
Parapsychology-2Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο ο άνθρωπος γνωρίζει αυτή του την οντότητα.
Σύγχρονες έρευνες και απόψεις μας δείχνουν ότι πραγματικά γνωρίζουμε ελάχιστα τον εαυτό μας.
Ο άνθρωπος έχει ένα δυναμικό, ικανότητες και δυνατότητες που είναι σχεδόν άγνωστες.
Ας παρομοιάσουμε τον άνθρωπο σαν ένα παγόβουνο που το 10% της ύπαρξής του βρίσκεται στην επιφάνεια της θάλασσας (συνειδητό) και το 90% βρίσκεται βυθισμένο μέσα στο νερό (ασυνείδητο).
Σ' αυτό το ασυνείδητο μεγάλο πεδίο, λοιπόν, υπάρχουν και εκδηλώνονται τα λεγόμενα παραψυχολογικά φαινόμενα.
Καταλαβαίνουμε ετσι ότι η παραψυχολογία ως επιστήμη είναι η μελέτη ενός "σκοτεινού" πεδίου.
Βέβαια αυτό το σκοτεινό ασυνείδητο μέρος, μέσα από την κατάλληλη εκπαίδευση, έρευνα και διοχέτευση μπορεί να φωτιστεί, κι έτσι το συνειδητό μας να διευρυνθεί.
Το πρώτο βήμα σ' αυτή την προσπάθεια είναι η μελέτη του ψυχισμού, του Λεγόμενου από τον παραδοσιακό εσωτερισμό "αστρικού σώματος".
Αυτό το σώμα είναι τόσο πραγματικό όσο και το φυσικό. Τα φαινόμενά του είναι προσιτά στον ικανό παρατηρητή. Όπως ο τυφλός είναι ανίκανος να βλέπει τα φυσικά αντικείμενα, ή όπως πολλά φυσικά φαινόμενα χρειάζονται ειδικά μηχανήματα για να γίνουν ορατά, έτσι και ο "αστρικά τυφλός" δεν βλέπει τίποτα και πολλές καταστάσεις ξεφεύγουν από την αντίληψή του.Χρειάζεται η συνείδηση να εξασκηθεί και να συνηθίσει να δρα σε αυτό το επίπεδο. Και όταν αυτό συμβεί, χρειάζεται να προχωρήσουμε παραπέρα στη μελέτη του νοητικού και ακόμα του πνευματικού μας επιπέδου.Αντιλαμβανόμαστε έτσι πόσο μακρύς είναι ο δρόμος της αυτογνωσίας και της πραγματικής γνώσης όσον αφορά παραψυχολογικά ή μεταφυσικά φαινόμενα.
Όμως και χωρίς αυτή την ανάπτυξη και γνώση, τα ονομαζόμενα παραψυχολογικά φαινόμενα συμβαίνουν και τα αντιμετωπίζουμε καθημερινά.
Δεν είναι αναγκαίο ένας άνθρωπος προικισμένος με παραψυχολογικές ικανότητες να είναι πνευματικά αναπτυγμένος, να γνωρίζει και να ελέγχει αυτές του τις δυνάμεις.
Το πιο σύνηθες είναι ότι έχει γεννηθεί με αυτές και ότι πραγματικά δεν τις ελέγχει και δεν τις διοχετεύει σύμφωνα με τη δική του βούληση.
Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο οι επιστήμονες και οι μελετητές δεν έχουν φτάσει σε συγκεκριμένα αποτελέσματα και συμπεράσματα, αλλά απλώς παρατηρούν, καταγράφουν και πειραματίζονται σε ό,τι αφορά αυτά τα φαινόμενα.
Ο εσωτερισμός δίνει τις δικές του απαντήσεις πάνω σ' αυτό το θέμα. Διδάσκει για παγκόσμιους νόμους (κάρμα, μετενσάρκωση), που επηρεάζουν την εξέλιξη του ανθρώπου και καθορίζουν τα στοιχεία με τα οποία γεννιέται και ακολουθεί αυτή την πορεία.Διδάσκει για αόρατα πεδία συνείδησης που σχετίζονται άμεσα με το ορατό, φυσικό επίπεδο.
Διδάσκει για τη Μία Ζωή και για το πώς όλα τα όντα σχετίζονται μεταξύ τους. Βέβαια όλα αυτά είναι θεωρίες μη αποδεδειγμένες σύμφωνα με τη δική μας νοοτροπία, που χρειάζεται πολύ συγκεκριμένες και "ορατές" αποδείξεις. Ετσι θα χρειαστεί για πολύ καιρό ακόμα να ψάχνουμε "στα τυφλά" έως ότου μπορέσουμε να διευρύνουμε την αντίληψή μας, να γίνουμε περισσότερο συνειδητοί σε όλα μας τα επίπεδα και να αποκτήσουμε ουσιαστική γνώση.
Ας αναφέρουμε όμως και κάποια από τα πιο γνωστά και συχνότερα επαναλαμβανόμενα παραψυχολογικά φαινόμενα.
Αστρική αναδίπλωση:
Ορίζεται ως η ικανότητα συνειδητής και ενεργητικής δράσης στο αστρικό επίπεδο.  Αυτή συμβαίνει όταν το αστρικό σώμα απελευθερώνεται από το φυσικό. Έχει τη δυνατότητα να κινηθεί και να μεταφερθεί με απίστευτη ταχύτητα σε οποιαδήποτε απόσταση, ενώ το φυσικό σώμα παραμένει ακίνητο. Βέβαια το ίδιο φαινόμενο γίνεται ασυνείδητα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Ετσι πολλές φορές ξυπνώντας, υπάρχει η αίσθηση στον άνθρωπο για κάτι που έζησε, χωρίς όμως συγκεκριμένη ανάμνηση.Parapsychology-1

Ονειρικά μηνύματα:

Ο Γιουνγκ είχε πει: "Τα όνειρα είναι συχνά μια προκαταβολή του μέλλοντος". Συμβαίνει συχνά μέσω των όνειρων να αποκτήσουμε χρήσιμες γνώσεις, απαντήσεις πάνω σε συγκεκριμένα φυσικά προβλήματα και ακόμα να μεταφερθούμε μέσα στο χρόνο και να ζήσουμε καταστάσεις μελλοντικές σε σχέση με το φυσικό "πραγματικό" χρόνο.

Ψυχομετρία: 

Η ικανότητα να αναβιώσουμε παρελθοντικές καταστάσεις μέσω οποιουδήποτε αντικειμένου. Ο άνθρωπος που βρίσκεται σ' αυτή την κατάσταση οδηγείται από το συγκεκριμένο αντικείμενο, που αντιπροσωπεύει τις στιγμές και τα γεγονότα που το τύλιγαν κατά τη διάρκεια της περασμένης του ύπαρξης.

Πρόγνωση:

Η δυνατότητα να γνωρίσουμε μελλοντικές δράσεις. Στην αρχαιότητα αποτελούσε έναν πολύ δυνατό θεσμό, τα Μαντεία.

Ενόραση:

Είναι η δυνατότητα αντίληψης και γνώσης πέρα από τις αισθήσεις και το συγκεκριμένο και περιορισμένο νου. Σχετίζεται με το λεγόμενο τρίτο μάτι, την ανάπτυξη της διαίσθησης στον άνθρωπο.

Τηλεπάθεια:

Η μεταβίβαση σε άλλο άτομο, με μη φυσικά μέσα, μιας εικόνας, σκέψης ή συναισθήματος. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται να κυριαρχήσει κανείς το αστρικό και νοητικό του επίπεδο και επίσης οι σκέψεις ή τα συναισθήματα να είναι αρκετά δυνατά και καθαρά.
Αυτά είναι κάποια από τα φαινόμενα που ονομάζονται παραψυχολογικά. Ομως ο κύκλος τους δεν κλείνει εδώ. Ετσι θα αναφερθούμε σ' αυτά σε μελλοντικό άρθρο.
Αλλωστε, όπως σημειώσαμε στην αρχή, η ίδια η παραψυχολογία είναι σε εξέλιξη ενώ ήδη αποτελεί ένα ευρύ πεδίο έρευνας στις μέρες μας.
Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Η Σπανακοτυρόπιτα της προγιαγιάς

Η Σπανακοτυρόπιτα της προγιαγιάς
Bαθμολογία:
       
15 ψήφοι
Προστέθηκε από , 08.04.10

Περιγραφή

Είναι μια πίτα που φτιάχνεται στην Αιτωλοακαρνανία απο γενιά σε γενιά και χρησιμοποιούνται πολλά απο τα αρωματικά βότανα (δώρα) της φύσης.

    Τι χρειαζόμαστε:Photo

    Για τα φύλλα:
    • 1/2 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
    • 1/2 φλυτζάνι τσαγιού λάδι
    • 1 κουταλιά ξύδι
    • λίγο αλάτι
    • χλιαρό νερό όσο πάρει

    Για την γέμιση:
    • 1 κιλό σπανάκι ψιλοκομμένο
    • 4-5 κρεμμυδάκια φρέσκα
    • 1 κρεμμύδι ξερό
    • 1 πράσο
    • 1 ματσάκι άνηθο
    • 1 ματσάκι μαιντανό
    • *1 ματσάκι καυκαλήθρες, μυρώνια (Ανθρίσκος), μάραθο, λάπατα και τσουκνίδες.
    • 1/2 κιλό φέτα τριμμένη
    • 1 φλυτζανάκι τραχανά σταρένιο
    • 3-4 αυγά
    • 1/2 φλυτζάνι ελαιόλαδο
    • Αλάτι
    • Πιπέρι

     

     

     

     

     

     

    Πως το κάνουμε:

    Διαβάστε περισότερο: Η Σπανακοτυρόπιτα της προγιαγιάς 

    Δημοφιλείς αναρτήσεις