ΚΑΡΑΒΙΑ ΒΓΗΚΑΝ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ

 

1969anre

Δημοσιεύτηκε στις 13 Ιουλ 2013

Η Λογική υπήρχε πάντα, αλλά όχι πάντα σε λογική μορφή. Καρλ Μαρξ 
ΣΤΙΧΟΙ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ 
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΝΩΣ ΜΑΤΣΑΣ 1997 

Καράβια βγήκαν στη στεριά 
και πιάσανε τα όρη 

ποιος είδε βάρκα στο Χελμό
 στο Μέτσοβο βαπόρι

Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια 

ποιος είδε ήλιο σαν αχινό

 κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια 

να κολυμπάνε στον ουρανό 

 Καράβια βγήκαν στη στεριά 

και χάθηκαν στο χιόνι 

κι αυτός που τα ονειρεύτηκε 

τα περιμένει ακόμη 

 Ποιος είδε φάρο στον Ψηλορείτη 

στην Ελασσόνα λευκό πανί 

κι ένα καράβι από την Κρήτη 

να πιάνει Ξάνθη Κομοτηνή 

Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια 

ποιος είδε ήλιο σαν αχινό 

κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια 

να κολυμπάνε στον ουρανό

Πιέρ Λαρούς

Πιέρ Λαρούς
Γάλλος λεξικογράφος και εκδότης (Τουσύ 1817–Παρίσι 3 Ιανουαρίου 1875). Δάσκαλος στη γενέτειρά του, αναχώρησε για το Παρίσι το 1840, όπου εργαζόταν ως καθηγητής γυμνασίου και έκανε παράλληλα λεξικολογικές και παιδαγωγικές έρευνες.
Το 1852 ίδρυσε με τον Ωγκυστέν Μπουαγιέ το Βιβλιοπωλείο Λαρούς και Μπουαγιέ. Οι δύο άνδρες εξέδωσαν μεγάλη σειρά σχολικών βιβλίων, τα οποία συνέγραψε ο ίδιος ο Λαρούς και είχαν άμεση επιτυχία:
Πλήρης έκθεση γραμματικής ανάλυσης (Traite complet d’ analyse grammaticale, 1850), Ανθολογία των ελληνικών ριζών (Jardin des racines grecques, 1858),
Ανθολογία των λατινικών ριζών (Jardin des racines latines, 1860), Πλήρης φιλολογική και συντακτική γραμματική (Grammaire complete syntaxique et litteraire, 1868) κ. ά.
Παράλληλα, ο Πιερ Λαρούς επιδόθηκε σ’ ένα πολύ πιο φιλόδοξο έργο: θέλησε να δημιουργήσει για τον 19ο αιώνα το αντίστοιχο της Γαλλικής Εγκυκλοπαίδειας του 18ου αιώνα.
Περιστοιχισμένος από πολυάριθμους συνεργάτες, συνέταξε το μνημειώδες Μέγα Παγκόσμιο Λεξικό του 19ου αιώνα (Grand Dicrionnaire Universel du XIXe siecle), του οποίου τα πρώτα τεύχη εκδόθηκαν το 1863-1864. Η έκδοση συνεχίστηκε ως το 1876.
Το γενικό αυτό λεξικό εξέταζε θέματα από την απολυταρχική περίοδο της Αυτοκρατορίας ως τη σταθεροποίηση της Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων λημμάτων για τη φιλελεύθερη περίοδο της Αυτοκρατορίας, τον πόλεμο του 1870, την Κομμούνα και την Ηθική Τάξη, και δεν παρέλειψε κανένα από τα σημαντικά προβλήματα της εποχής εκείνης.
Συνδύασε την πολιτική, τη θρησκεία και την τέχνη και κατά εποχές μετέπιπτε από έναν τόνο που θύμιζε την Επανάσταση του 1848 σε μια μάλλον συντηρητική δημοκρατική «φρόνηση».

ΤΣΙΖ ΚΕΪΚ (CHEESE CAKE)

PDF | Εκτύπωση | E-mail
 

Υλικά :

11/4 πακέτα μπισκότα πτι μπερ

180 γρ. μαργαρίνη λιωμένη.

1 πακέτο τυρί Φιλαδέλφεια

1 κουτί γάλα ζαχαρούχο

1 μεζούρα χυμό λεμονιού

1 κομπόστα βύσσινο

40 γρ. κορν φλάουρ

130 γρ. ζάχαρη

Εφαρμογή:

Σε στεγνό κάδο βάζουμε τα μπισκότα και τα θρυμματίζουμε στην ταχύτητα 10, για 1 λεπτό.

Μειώνουμε την ταχύτητα στο 4 και προσθέτουμε τη λιωμένη μαργαρίνη από το άνοιγμα του καπακιού.

Αδειάζουμε το υλικό σε φόρμα για τάρτες ή πιρέξ μετρίου μεγέθους και απλώνουμε το υλικό πατώντας ελαφρά με την παλάμη μας.

Χτυπάμε στον κάδο το τυρί Φιλαδέλφεια με το γάλα, για 1 λεπτό, στην ταχύτητα 4, προσθέτοντας λίγο-λίγο το λεμόνι από το άνοιγμα του καπακιού.

Αδειάζουμε την κρέμα πάνω από τα μπισκότα και την απλώνουμε ομοιόμορφα χρησιμοποιώντας τη σπάτουλα.

Στραγγίζουμε την κομπόστα, βάζουμε στον κάδο το σιρόπι και συμπληρώνουμε με νερό μέχρι να φτάσει τα 500 γρ. το υλικό. Προσθέτουμε τη ζάχαρη και το κορν φλάουερ και προγραμματίζουμε για 7 λεπτά στους 100⁰, ταχύτητα 4.

Τοποθετούμε τα βυσσινάκια ένα-ένα πάνω στην κρέμα και από πάνω αδειάζουμε το ζεστό μείγμα. Αφήνουμε να κρυώσει για λίγο και το διατηρούμε στο ψυγείο.

Σημείωση: Ο χρόνος βρασμού της κρέμας είναι σχετικός . Ίσως χρειαστεί 1 λεπτό περισσότερο ή λιγότερο.

Ο. ΕΛΥΤΗΣ - Η ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ο. ΕΛΥΤΗΣ - Η ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ

Το δρόμο πλάϊ στη θάλασσα περπάτησα
που 'κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα

Βρήκα τα φρούτα που 'χε το πανέρι της
το δαχτυλίδι που 'πεσε απ' το χέρι της

Βρήκα το κουδουνάκι και το σάλι της
τις ρόδες το τιμόνι το πεντάλι της

Τη ζώνη της τη βρήκα σε μιαν άκρη
μια πέτρα διάφανη που 'μοιαζε δάκρυ

Τα μάζεψα ένα ένα και τα κράτησα
κι έλεγα που 'ναι που 'ν' η ποδηλάτισσα

Την είδα να περνά πάνω απ' τα κύματα
την άλλη μέρα πάνω από τα μνήματα

Την τρίτη νύχτωσ' έχασα τα χνάρια της
στους ουρανούς ανάψαν τα φανάρια της.

ΠΙΝΑΚΑΣ "The girl with the bicycle" by Alexi Zaitsev (ελαιογραφία του 2004)

Η θλίψη και η οργή

 Η θλίψη και η οργή

Σ΄ ένα μαγεμένο βασίλειο όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν, ή ίσως όπου οι άνθρωποι μεταφέρονται αδιάκοπα χωρίς να το καταλαβαίνουν… Σ΄ ένα βασίλειο μαγεμένο όπου τα αφηρημένα πράγματα γίνονται χειροπιαστά…

΄Ηταν μια φορά κι έναν καιρό μια πανέμορφη λίμνη
΄Ηταν μια λίμνη με νερά κρυστάλλινα και καθαρά όπου κολυμπούσαν ψάρια όλων των χρωμάτων, κι όπου όλες οι αποχρώσεις του πράσινου λαμπύριζαν διαρκώς… Σε εκείνη τη μαγική και διάφανη λίμνη έφτασαν η θλίψη και η οργή για να κάνουν μπάνιο παρέα.

Κι οι δυο έβγαλαν τα ρούχα τους και γυμνές, μπήκαν στη λίμνη.
Η οργή, που βιαζόταν (όπως συμβαίνει πάντα στην οργή χωρίς να ξέρει γιατί), έκανε μπάνιο στα γρήγορα, κι ακόμα πιο γρήγορα βγήκε από το νερό…

Αλλά η οργή είναι τυφλή – ή τέλος πάντων δεν βλέπει ξεκάθαρα την πραγματικότητα. ΄Ετσι, γυμνή και καθαρή, φόρεσε βγαίνοντας από το νερό, το πρώτο ρούχο που βρήκε… Και συνέβη εκείνο το ρούχο να μην είναι το δικό της αλλά της θλίψης… Κι έτσι, ντυμένη θλίψη, η οργή έφυγε.

Πολύ ήρεμη, πολύ γαλήνια, διατεθειμένη όπως πάντα να παραμείνει σε όποιο μέρος βρίσκεται, η θλίψη τελείωσε το μπάνιο της και – χωρίς καμιά βιασύνη – ή καλύτερα, χωρίς συναίσθηση του χρόνου που περνάει, τεμπέλικα και αργά, βγήκε από τη λίμνη.

Στην αρχή συνειδητοποίησε ότι τα ρούχα της δεν ήταν πια εκεί.
Όπως όλοι ξέρουμε, αν υπάρχει κάτι που δεν αρέσει καθόλου στη θλίψη, είναι να μένει γυμνή. ΄Ετσι φόρεσε το μοναδικό ρούχο που υπήρχε δίπλα στη λίμνη: το φόρεμα της οργής.

Λένε ότι από τότε, πολλές φορές συναντάμε την οργή τυφλή, σκληρή, τρομερή, θυμωμένη. Αλλά αν σταματήσουμε για λίγο και κοιτάξουμε καλύτερα, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η οργή που βλέπουμε είναι μόνο μια μεταμφίεση, κι ότι πίσω από την όψη της οργής, στην πραγματικότητα κρύβεται η θλίψη.

Χόρχε Μπουκάι

Γεωτρόπιο 20 - ΛΕΡΟΣ

τεύχος 72/25.8.2001

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Οι τροφές με λυκοπένιο μειώνουν τις πιθανότητες εγκεφαλικού.

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_5557.html

Οι τροφές με λυκοπένιο μειώνουν τις πιθανότητες εγκεφαλικού.

Το λυκοπένιο είναι ένα έντονα κόκκινο καροτένιο, μια καροτενοειδής χρωστική ουσία. Οι πιο πλούσιες σε περιεκτικότητα λυκοπενίου τροφές είναι οι ντομάτες, τα σαγκουίνια, τα αγριοτραντάφυλλα, το παπάγια και το γκουάβα. Παρόλο που το καροτένιο χημικά ορίζεται ως καροτένιο, δεν έχει τη δράση της βιταμίνης Α. Το ενδιαφέρον γύρω από το λυκοπένιο δεν αναπτύχθηκε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980 όταν βρέθηκε ότι η αντιοξειδωτική του δράση είναι διπλάσια αυτής του β-καροτένιου. Το καροτένιο υπάρχει στον ορό του ανθρώπινου οργανισμού και στο δέρμα καθώς και στο συκώτι, στα επινεφρίδια και στους πνεύμονες. Το γεγονός ότι το λυκοπένιο είναι το κυρίαρχο καροτενοειδές στον ανθρώπινο οργανισμό καταδεικνύει την ύψιστη βιολογική σημασία του για τη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού.
Είναι ένα καροτενοειδές που ανήκει στην ίδια οικογένεια με το β-καροτένιο που δίνει στις ντομάτες, στο ροζ γκρέιπφρουτ, στα βερίκοκα, στα σαγκουίνια, στο καρπούζι, αγριοτριαντάφυλλο, και στο γκουάβα το κόκκινο χρώμα τους. Η επιστήμη έχει δείξει ότι το λυκοπένιο είναι φυσική ασπίδα κατά της υπεριώδους ακτινοβολίας και σε συνδυασμό με τις αντιοξειδωτικές ιδιότητές του έχει γίνει ένα από τα κορυφαία συστατικά στα υψηλής ποιότητας καλλυντικά προϊόντα περιποίησης του δέρματος. Το λυκοπένιο δρα αποτελεσματικά στην εξισορρόπηση της παραγωγής μελανίνης και στην ομαλοποίηση . Δρα προστατευτικά στα κύτταρα των ινοπλαστών που είναι εκτεθειμένα στην υπεριώδη ακτινοβολία UVA και έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Οι άνδρες με τα υψηλότερα επίπεδα λυκοπενίου στον οργανισμό τους έχουν κατά 55% λιγότερες πιθανότητες να πάθουν εγκεφαλικό σε σχέση με όσους έχουν στο αίμα τους το μικρότερο ποσοστό της εν λόγω χημικής ουσίας, η οποία προσδίνει την κοκκινωπή απόχρωση σε διάφορα τρόφιμα (ντομάτες, κόκκινες πιπεριές, καρπούζι, παπάγια κ.ά.). Η ντομάτα είναι κατεξοχήν αυτή που περιέχει μεγάλη ποσότητα λυκοπενίου, το οποίο προστατεύει τα κύτταρα του σώματος από βλάβες.
Δείτε το βίντεο: Τρώγοντας τα χρώματα

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζούνι Κάρπι του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Φινλανδίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευρολογίας «Neurology», σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, ανέλυσαν στοιχεία από 1.031 άνδρες αρχικής ηλικίας 45 έως 65 ετών, τους οποίους παρακολούθησαν για μια μεγάλη περίοδο 12 ετών, στη διάρκεια της οποίας οι 67 έπαθαν εγκεφαλικό.
Διαβάστε: Pinus Marinitus και πυκνογενόλη, κατά των εγκεφαλικών και άλλων πολλών παθήσεων

Οι άνδρες χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες ανάλογα με το επίπεδο λυκοπενίου στο αίμα τους. Από την ομάδα των 258 ατόμων με το χαμηλότερο επίπεδο λυκοπενίου πέθαναν 25, ενώ από την ομάδα των 259 ατόμων με το υψηλότερο επίπεδο της εν λόγω χημικής ουσίας πέθαναν μόνο 11. Η αντιστρόφως ανάλογη σχέση ανάμεσα στο επίπεδο του λυκοπενίου και στον κίνδυνο εγκεφαλικού διαπιστώθηκε ότι ισχύει ανεξάρτητα από την ηλικία του ατόμου και από άλλους παράγοντες κινδύνου (κάπνισμα, πίεση, διαβήτης κ.ά.).

«Τα ευρήματα υποστηρίζουν τη σύσταση οι άνθρωποι να καταναλώνουν πάνω από πέντε μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα, κάτι που θα οδηγούσε σε μεγάλη μείωση του αριθμού των εγκεφαλικών παγκοσμίως» δήλωσε ο Κάρπι.

Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι το λυκοπένιο μειώνει την ικανότητα της «κακής» χοληστερόλης (LDL) να δημιουργεί δυνητικά επικίνδυνες αθηρωματικές πλάκες στις αρτηρίες, κάτι που μπορεί να προκαλέσει έμφραγμα ή εγκεφαλικό.
Διαβάστε: Συνταγή για την εξάλειψη της αθηρωματικής πλάκας

Επιπλέον, το λυκοπένιο έχει και άλλες σχετικές ιδιότητες, καθώς εμποδίζει την παραγωγή χοληστερόλης και αναστέλλει τη δημιουργία θρόμβων στο αίμα.
Διαβάστε: Τροφές και βότανα που ρίχνουν τη χοληστερίνη
Από την άλλη, η μελέτη διαπιστώνει μεν την ύπαρξη σχέσης ανάμεσα στο λυκοπένιο και τα εγκεφαλικά, χωρίς όμως να αποδεικνύει πως, αν κανείς τρώει ντομάτες, μειώνει σίγουρα τον κίνδυνο για εγκεφαλικό, γι’ αυτό, άλλωστε, χρειάζονται περαιτέρω μελέτες, όπως είπε ο Φινλανδός ερευνητής.

Πηγές: εδώ
alttherapy.blogspot.gr

Τί είναι οι σκεπτομορφές;

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/parapsuxologias/ti-einai-oi-skeptomorfes.html

Τί είναι οι σκεπτομορφές;

του J.A.Livraga Ιδρυτής και Διεθνής Διευθυντής του Φιλοσοφικού Οργανισμού ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ Σταυρός των Παρισίων σε Τέχνες, Επιστήμες και Γράμματα

Το Σύμπαν είναι Νους όλα είναι Νοητικά Κυμβάλειον

Αυτός ο αρχαίος -αλλά πάντα σύγχρονος-ισχυρισμός που οι Ελληνες πήραν από τα αρχαιότερα ρητά των Αιγυπτίων, έφτασε σε εμάς από τις παραδόσεις που διατήρησαν οι Νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι της Περγάμου και της Αλεξάνδρειας.

Διάφορα αποσπάσματα από το Κυμβάλειον έχουν σχολιαστεί πολλές φορές, με λιγότερη ή περισσότερη επιτυχία, αλλά εξακολουθούν να κρύβουν μια αλήθεια που ξεπερνάει το πεδίο της μεταφυσικής και φτάνει μέχρι αυτό της καθημερινής ζωής, που μας επηρεάζει όλους σε κάθε στιγμή.
Ο καθένας από μας, καθώς και το περιβάλλον μας, αντιλαμβάνεται την αισθητή πραγματικότητα αναλογα με το πώς τη σκέφτεται. Αυτό, βέβαια, δεν αλλάζει τα Αρχέτυπα που μας περιμένουν στο τέλος της Ατραπού, όπως, με θαυμάσιο τρόπο,μας εξήγησε ο Πλάτωνας.Ομως, σκοπός του άρθρου μας είναι να αναφερθούμε όχι στο Λόγο ή Θεία Ιδέα, που σαν κυβερνήτης κατευθύνει την πορεία του σύμπαντος με τρόπο μεγαλοφυή, αντανακλώμενος στα άστρα και στα άτομα, αλλά στο ανθρώπινο μέρος που μας έχει τύχει να ζήσουμε, προσωπικά, στα όρια του χωροχρόνου μας.
Δεν πρέπει να είμαστε εγωιστές, αλλά δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον εγωκεντρισμό.
Ο Πρωταγόρας είπε ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρο των πάντων και με αυτό το ρητό δεν αναφερόταν μόνο στην ανθρώπινη συνείδηση και στο σύμπαν, αλλά και στο φυσικό σώμα που δίνει αίσθηση για τα μικρά και τα μεγάλα, τα κοντινά και τα μακρινά. Ο Ανθρωπος-μικρόκοσμος είναι καθαυτός μία ζωντανή εικόνα αυτού του Θεού-μακρόκοσμου μέσα στον οποίο Είναι και Βρίσκεται.
Κάθε αξία που μπορεί να κατανοηθεί και να βιωθεί πραγματικά από τον καθένα από μας, δημιουργεί, όχι τόσο μια είσοδο στις Απόκρυφες Πηγές της Αλήθειας, όσο στις σχέσεις μεταξύ του Εγώ μας και του περιβάλλοντός μας.
Αυτό όμως μας παρουσιάζει ένα αρχικό πρόβλημα διπλό: Οταν γεννηθήκαμε σε αυτή τη ζωή, είναι φανερό ότι προϋπήρχε ήδη το περιβάλλον μας. Ετσι συνειδητοποιήσαμε θρησκευτικές, πολιτικές, επιστημονικές πίστεις και κοινωνικά έθιμα, σύμφωνα με το φύλο, τη χώρα και την οικογένεια στην οποία μεγαλώσαμε. Απολαύσαμε φαγητά και ποτά. Μάθαμε να χειριζόμαστε εργαλεία, από το δικό μας σώμα μέχρι τα μηχανήματα και τα σκεύη ιδιοκτησίας ή χρήσης που υπήρχαν γύρω μας. Αλλά...μπροστά σε αυτή την προϋπαρξη του περιβάλλοντος μπορούμε να αναρωτηθούμε: Κι Εγώ, υπήρχα πριν γεννηθώ; Πού; Πώς; Και αν Εγώ δεν υπήρχα, τότε, γεννήθηκα μήπως μαζί με το σώμα μου; Το Εγώ μου είναι μονάχα το άθροισμα και ο συνδυασμός των χαρακτηριστικών της ύλης, μερικά από τα οποία είναι ακόμα άγνωστα στην επιστήμη;
To να μπορούμε να σκεπτόμαστε, καθώς αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον, δίνει πραγματικότητα σε αυτό. Μα πώς θα ήταν λοιπόν δυνατόν, καθώς σκέπτομαι τον εαυτό μου, να του δίνω και πραγματικότητα; Και αν αυτό ήταν αλήθεια, δεν θα εξαρτιόταν μήπως η ύπαρξη του Εγώ μου από την ύπαρξη του περιβάλλοντός μου;
Αυτή η φαινομενικά λογική ερώτηση, που τόσο απασχολεί τους υλιστές, είναι ένα τραχύ σόφισμα.
Αν ήταν αλήθεια ότι αρχίζουμε να υπάρχουμε μαζί με το περιβάλλον μας και ότι το Εγώ μας δεν προϋπάρχει, τότε όλα τα παιδιά του κόσμου που γεννιούνται σε παρόμοιες καταστάσεις θα έμοιαζαν αναγκαστικά σε όλα. Γιατί αν η δύναμη του περιβάλλοντος είναι μοναδική, και εφόσον το Εγώ θα ήταν προϊόν του, όλοι θα βγαίναμε ίδιοι από τις αλυσίδες μοντάζ της Φύσης, όπως βγαίνουν τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα. Αλλά δεν είμαστε αντικείμενα. Είμαστε Οντα. Και οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ ανθρώπων που μεγάλωσαν μαζί στο ίδιο σπίτι και στο ίδιο περιβάλλον -διαφορές βαθιές και όχι επιφανειακές- μας δείχνουν την προϋπαρξη ενός διαφοροποιημένου Εγώ για τον καθένα από εμάς. Σκεπτόμαστε διαφορετικά, είμαστε διαφορετικοί. Δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο ακριβώς όμοιο με ένα άλλο.
Ετσι, όταν γεννιέται κανείς, εκδηλώνονται, άσχετα με το περιβάλλον, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Το Εγώ μας είναι μία περίπλοκη Ιδέα-μορφή που δεν έχει όμοιό του. Είναι λογικό να σκεπτόμαστε ότι ερχόμαστε διαμορφωμένοι από διαφορετικές εμπειρίες, προηγούμενων ζωών, στις οποίες επίσης ήμασταν διαφορετικοί από όλους τους άλλους, μετά από μία συσσώρευση εμπειριών χιλιάδων ετών.
Οι γνώσεις μας για την ιστορία μας διδάσκουν ότι τα πλαίσια των διαφόρων εποχών και χωρών υπήρξαν και αυτά διαφορετικά. Και αφού Εμείς οι ίδιοι είμαστε, λόγω ενός μακρινού παρελθόντος, διαφορετικοί, αυτό έχει ως αποτέλεσμα, στη διαφοροποιημένη σχέση με διαφορετικά σκηνικά, να μην μπορούμε ποτέ να είμαστε ίδιοι μεταξύ μας.
Αφού λάβουμε υπόψη αυτή τη διαφορά, το εμείς δεν είναι παρά μία περισσότερο ή λιγότερο αρμονική ή προβληματική σχέση με τους άλλους. Για αυτόν το λόγο ο Πλάτωνας αντιλαμβάνεται την κοινωνία σαν μία αμοιβαία σχέση μεταξύ διαφόρων ατόμων. Το καθένα από αυτά τα άτομα έχει τη δική του αντίληψη για τον εαυτό του και το περιβάλλον του. Κάθε προσπάθεια ομοιογενούς μαζικοποίησης είναι τεχνητή και οδυνηρή.
Για αυτό πρέπει να προσέχουμε την αγνότητα και την ευγένεια των σκεπτομορφών μας, γιατί κάθε σκέψη που τρέφουμε ή εκπέμπουμε έχει τη δική της δυναμική, που πηγάζει από το Εγώ μας σε σχέση με το μη-Εγώ ή περιβάλλον.
Μία βαθιά ηθική, μία ενστικτώδης αντίληψη για το καλό -αποτέλεσμα της συσσωρευμένης καρμικής εμπειρίας- μας οδηγούν στο να είμαστε όχι απλώς καλοί, αλλά και να περιβαλλόμαστε από το καλύτερο δυνατόν. Γιατί ένα περιβάλλον ουσιαστικά και υπαρξιακά καλό δεν θα μας βλάψει. Δεν θα βλάψει εμάς ούτε εμείς θα βλάψουμε κανέναν. Και το περιβάλλον αυτό δεν αποτελείται, όπως επιφανειακά θα φαινόταν, από τους άλλους, αλλά βρίσκεται μέσα σε μας τους ίδιους, σαν ένα είδος υπο-περιβάλλοντος που περιβάλλει το εσώτερο Εγώ μας. Κατοικούν μέσα μας χιλιάδες ιδέες-μορφές ή σκεπτομορφές που προκαλούν ηδονές, πόνους, πάθη, παρεκκλίσεις, λάθη υπολογισμού όσον αφορά την αξία των πραγμάτων και των ανθρώπων.
Για την καλύτερη κατανόηση των προηγούμενων εννοιών χρειάζεται να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες ότι ο Εσωτερισμός όλων των εποχών θεώρησε τον άνθρωπο σαν ένα τέλειο ρομπότ στο φυσικό επίπεδο, αλλά ταυτόχρονα υποκείμενο σε βιολογικούς, ζωτικούς, ψυχολογικούς, νοητικούς, διαισθητικούς και πνευματικούς παράγοντες.
Σε αυτή την επταπλή σύνθεση του ανθρώπου οφείλεται το ότι, αρμονικά, κάθε μέρος της αντανακλά αναλογικά το όλο, δηλαδή καθένας από τους φορείς συνείδησης του ανθρώπου κλιμακώνεται και αυτός επταδικά. Ετσι ο Νους παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά, σύμφωνα με το διδακτικό πίνακα της μεγάλης αυθεντίας του Αποκρυφισμού Ε.Π.Μπλαβάτσκυ:
ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΝΟΥΣ (ΜΑΝΑΣ) ΜΑΝΑΣ - ΑΤΜΑ (Πνευματικό επίπεδο) ΜΑΝΑΣ - ΒΟΥΔΙ (Διαισθητικό επίπεδο) ΜΑΝΑΣ - ΜΑΝΑΣ (Αγνός Νους πάνω στον οποίο αντανακλώνται οι λανθάνουσες Αρχές του Ατμα και του Βούδι, σχηματίζοντας το Αιτιατό Σώμα ή Εγώ) ΑΝΤΑΚΑΡΑΝΑ ή ΓΕΦΥΡΑ (Σκοτεινό νοητικό επίπεδο, εστία των έμμονων ιδεών) ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ ΝΟΥΣ (ΚΑΜΑ-ΜΑΝΑΣ) ΚΑΜΑ-ΜΑΝΑΣ - ΑΣΤΡΙΚΟ (Νοητικό που δίνει μορφή σε επιθυμίες) ΚΑΜΑ-ΜΑΝΑΣ - ΠΡΑΝΙΚΟ (Νοητικό αναζωογονημένο από την πνοή της Ζωής) ΚΑΜΑ-ΜΑΝΑΣ - ΑΙΘΕΡΟΦΥΣΙΚΟ (Νοητικό που σχετίζεται με τα φυσικά πράγματα)
1) Οι σκεπτομορφές που εκπέμπει αυτό το υπόσωμα έχουν χρώματα σε αποχρώσεις του μενεξεδί, καθαρές και λαμπερές γεωμετρικές μορφές. Διαρκούν πολύ χρόνο και αναφέρονται σε ηρωικά και μυστικιστικο-φιλοσοφικά θέματα.
2) Οι σκεπτομορφές που εκπέμπει αυτό το υπόσωμα έχουν χρώμα προς το αργυρό, καθαρές και λαμπερές γεωμετρικές μορφές με αιχμές που λιώνουν σε λαμπερό φως. Διαρκούν λιγότερο χρόνο από τις προηγούμενες και συσχετίζονται με θρησκευτικά θέματα.
3) Οι σκεπτομορφές αυτού του υποσώματος έχουν χρώματα που συσχετίζονται με το μπλε, καθαρές αλλά όχι πολύ λαμπερές γεωμετρικές μορφές. Διαρκούν λιγότερο χρόνο από τις προηγούμενες και αναφέρονται στη νοημοσύνη και στον ορθό λόγο. Συσχετίζονται με θεωρητική φιλοσοφία και με τις επιστήμες.
4) Αυτές οι σκεπτομορφές έχουν χρώμα προς το πράσινο, καθαρές και σχετικά απλές γεωμετρικές μορφές. Διαρκούν λιγότερο καιρό από τις προηγούμενες και αναφέρονται σε συγκεκριμένα θεωρητικά, τεχνικά και μηχανικά θέματα, σε εφαρμοσμένες επιστήμες.
5) Οι σκεπτομορφές που εκπέμπει αυτό το υπόσωμα έχουν χρώματα κοντά στο λαμπερό κόκκινο, ασταθείς γεωμετρικές μορφές που τείνουν να συγκεντρωθούν στον εαυτό τους. Διαρκούν λιγότερο χρονικό διάστημα από τις προηγούμενες αλλά επαναλαμβάνονται και αφορούν συγκινήσεις, εξάρσεις συναισθήσεις, πόνους και ηδονές.
6) Οι σκεπτομορφές που βγαίνουν από αυτό το υπόσωμα έχουν χρώματα προς το πορτοκαλί, σε συνδυασμό με το κόκκινο του αίματος. Οι μορφές τους τείνουν προς την καμπύλη και τη σπείρα, ανανεώνοντας συνέχεια τον εαυτό τους. Η χρονική διάρκειά τους είναι πολύ μικρή, αλλά εφόσον ανανεώνονται και κυκλοφορούν γεννώντας η μία την άλλη, δίνουν την εντύπωση του συνεχούς, όπως από απόσταση τη δίνει και το νερό ενός ποταμού που κυλά. Δίνουν ζωή και ενέργεια στις υπόλοιπες σκεπτομορφές.
7) Οι σκεπτομορφές που πηγάζουν από αυτό το υπόσωμα έχουν ζεστά σκούρα χρώματα που δημιουργούν ένα πολύχρωμο πλέγμα. Είναι πράγματι σαν καλάθια που περιέχουν όλες τις άλλες νοητικές ενέργειες και τις συγκεκριμενοποιούν σε γεωμετρικές μορφές που τείνουν στη σταθερότητα μιας μηχανικής αντιστάθμισης. Διαρκούν λίγο καιρό αλλά οι παρουσίες τους είναι καθαρές και καλά προσδιορισμένες. Είναι σαν ένα κουτί αντήχησης, που με τη σχετική αδράνειά τους γεννούν τους ισχυρισμούς της γνώμης.
Επειδή οι σκεπτομορφές υπόκεινται στην παγκοσμιότητα του αποτελέσματος -μπούμεραγκ-τείνουν να επιστρέψουν στο σημείο αφετηρίας τους, ειδικά αν δεν βρουν το στόχο προς τον οποίο κατευθύνονταν.
Για αυτό η χιλιόχρονη σοφία συστείνει να καλλιεργεί κανείς τις καλές σκέψεις και να απομακρύνει τις κακές, γιατί εκτός από τα χτυπήματα που μπορούν να προκαλέσουν στον εξωτερικό κόσμο, είναι αναπόφευκτο ότι θα επιστρέψουν, και μάλιστα πολύ πιο ενισχυμένες, θα χτυπήσουν και θα φωλιάσουν στον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή στον ίδιο το νου που τις γέννησε. Οι Ανατολικοί θα έλεγαν ότι αυτό είναι κάρμα. Ομως δεν πρέπει να το θεωρήσουμε ως κάρμα απλού αριθμητικού τύπου, αλλά ζωτικού:
Οταν φυτεύει κανείς ένα σπόρο, δεν φυτρώνει από αυτόν άλλος σπόρος, αλλά ένα φυτό που περιέχει μέσα του εκατοντάδες σπόρους παρόμοιους με το σπόρο που το δημιούργησε, γιατί, χωμένος στη γη, απορροφάει από αυτή τα στοιχεία που τον δυναμώνουν. Είναι μία πολλαπλή ηχώ του πρωταρχικού και μοναδικού ήχου.
Αυτή η δυνατότητα πολλαπλασιασμού κάνει το Εγώ να βλέπει τον εαυτό του να πολιορκείται από χιλιάδες σκεπτομορφές ξένες, δικές του και σύμμεικτες. Η ελάχιστα εξασκημένη βούληση του σημερινού ανθρώπου τον μετατρέπει σε μαριονέτα αυτών των σκεπτομορφών και έτσι, από την εκλογή μιας οδοντόκρεμας μέχρι την εκλογή μιας πολιτικής θέσης ή μιας μορφής ζωής, ο άνθρωπος επηρεάζεται συνέχεια από τα μεγάλα κύματα της οχλοκρατικής παλίρροιας που χειρίζονται τις περιστάσεις. Οι τελευταίες είναι αντανακλάσεις συνδυασμών από προηγούμενες καταστάσεις, που ήδη υπήρχαν όταν το άτομο εμφανίζεται στη σκηνή, και των κρυφών δυνάμεων κάποιων θελήσεων που δεν είναι πάντα ανθρώπινες.
Πίσω από τις πράξεις που μοιάζουν καθαρά ανθρώπινες, κρύβονται δυνάμεις της Φύσης με τη μορφή μεγάλων Στοιχειών, και είναι τρέλα να αποδυναμώνει κανείς τη θέληση των ανθρώπων. Η σιδερένια πειθαρχία των αρχαίων μοναστηριών και στρατευμάτων δεν ήταν τόσο ανόητη υπόθεση, όπως θέλουν σήμερα να μας κάνουν να πιστεύουμε. Αυτή σφυρηλατούσε ανθρώπους, με την ανώτερη έννοια της λέξης. Μια παρέλαση ή ένας στρατός σε πορεία είναι το αντίθετο της αγέλης του λαίμαργου κοπαδιού που σταματάει εδώ κι εκεί, για να μασήσει το πρώτο χόρτο που θα βρει λιπασμένο με τις δικές του κοπριές. Η αίσθηση του Μυστικισμού, της ανάπτυξης τν πιο βαθιών ηθικών αξιών, της γενναιοδρίας, της ανδρείας και της εξάσκησης του σώματος, δημιουργούν σκεπτομορφές που, όταν επενεργούν πάνω στην κοινωνία και στους φορείς, τους εξευγενίζουν και εξαγνίζουν τα πάντα, απομακρύνοντας τα κακοποιά πνεύματα που προκαλούν τις φυσικές και μεταφυσικές αρρώστιες.
Η έλλειψη αυτής της πειθαρχίας επιτρέπει να αναπτύσσονται, σαν τρομεροί βρικόλακες, οι χειρότερες σκεπτομορφές, μερικές κοιμισμένες επί αιώνες στις σκοτεινές γωνιές του λεγόμενου συλλογικού ασυνείδητου, και να επιτίθενται στους πιο αδύναμους ως προς τη βούληση, αποδυναμώνοντάς τους ακόμα περισσότερο και εξευτελίζοντάς τους. Από εκεί ξεπηδούν οι τάσεις για άγχος, χρήση ναρκωτικών, παράλογη βία, εργατική ανικανότητα και έλλειψη δύναμης για τη λήψη λυτρωτικών αποφάσεων.
Αυτοί που έχουν προσβληθεί, σαν τα μικρά παιδιά, συνέχεια ζητούν κάτι, αλλά ποτέ δεν προσφέρουν τίποτα. Αδειοι από ζωτικότητα και βούληση, έρποντας παρασύρονται προς μία χειρότερη σκλαβιά, που είναι η υποδούλωση στα πάθη και στους εγωισμούς, μια υποδούλωση που είναι κόρη του τρόμου και πηγή σφαλμάτων.
Η πραγματική ελευθερία είναι η υπακοή στους αρμονικούς νόμους που διέπουν τη Φύση. Αυτή είναι η αληθινή οικολογία και όχι εκείνη η πολιτικοποιημένη που βλέπουμε στους δρόμους. Αυτή η ελευθερία, που μονάχα οι αγνοί και δυνατοί μπορούν να απολαύσουν, είναι η πηγή των ανώτερων σκεπτομορφών, οι οποίες, αφού επιστρέψουν στους πομπούς τους, τους στεφανώνουν με φωτοστέφανα μακαριότητας και ηρωισμού. Αυτά τα χαρακτηριστικά τους κάνουν όμορφους στα μάτια των Θεών.
Η ασπίδα της δύναμης και της αγιότητας προστατεύει από τις λάρβες και τα δημιουργήματα της ηθικής νύχτας την οποία διανύουμε σήμερα. Το σπαθί της βούλησης κόβει το κεφάλι των δράκων του φόβου, της διαφθοράς και της μιζέριας στο φυσικό και στο ηθικό επίπεδο.
Οι πιο λαμπρές και ευεργετικές σκεπτομορφές γεννιούνται από την τίμια εργασία, από το θάρρος, όχι μόνο για να απαιτήσει κανείς τα δικαιώματά του, αλλά και για να εκπληρώσει τις δικές του υποχρεώσεις -από την καλοσύνη, από την υγιή χαρά που μας απομακρύνει από τις κραυγές των θηρίων, από την προσευχή που γίνεται για να μιλήσει κανείς με το Θεό και από το προσωπικό και ομαδικό κουράγιο μπροστά στις δυσκολίες, από την ορθή συγκέντρωση στα καλύτερα στοιχεία του εαυτού μας. Να είναι Ακροπολιτανός κανείς, σημαίνει αυτό: να ονειρεύεται και να πλάθει αυτή την Ακρόπολη, φτιαγμένη με σκεπτομορφές Βούλησης, Αγάπης και Δικαιοσύνης.

Joomla SEF URLs by Artio

Κρέμα καραμελέ με ζαχαρούχο γάλα

Κρέμα καραμελέ με ζαχαρούχο γάλα

Bαθμολογία:

6 ψήφοι

Προστέθηκε από Phoebe, 08.04.10

 

Περιγραφή

Κάθε φορά που την φτιάχνω, εξαφανίζεται πριν καλά καλά την βάλω στο ψυγείο!

Τι χρειαζόμαστε:

Κρέμα

• 1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
• 3 κουτιά ζεστό νερό (χρησιμοποιώντας το άδειο κουτί γάλακτος)
• 6 αυγά
• 1 κουταλάκι εσάνς βανίλιας
• λίγο ξύσμα λεμονιού

Καραμέλα

• 3/4 ποτηριού ζάχαρη
• 1 κουταλιά νερό
• 2 κουταλιές χυμό λεμονιού

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Κρέμες

Διατροφή

Με χαμηλά λιπαρά

Χορτοφαγική

Πλούσια σε ενέργεια

Περιέχει

Αβγά

Γάλα

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Κρέμα καραμελέ με ζαχαρούχο γάλα http://www.sintagespareas.gr/sintages/krema-karamele-me-zaxarouxo-gala.html#ixzz24grRIucw 

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΦΩΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑ ΘΕΟΠΟΥΛΑ

 Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-