Μωσαϊκό

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Πολύ πριν τα παυσίπονα αποκτήσουν μια μόνιμη θέση στο φαρμακείο του σπιτιού μας και στο συρτάρι του γραφείου μας, οι άνθρωποι κατέφευγαν σε φυσικές λύσεις όπως τα βότανα για να ανακουφιστούν από τον πόνο. Μάλιστα, αρκετά από αυτά τα βότανα αποτελούν τη βάση κάποιων από τα σημερινά παυσίπονα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το απόσταγμα του φλοιού της ιτιάς (σαλικυλικό οξύ), που αποτέλεσε τη βάση της σημερινής ασπιρίνης (ακετυλοσαλικυλικό οξύ), μια αναλγητική φόρμουλα που συνιστούσε ο πατέρας της ιατρικής, ο Ιπποκράτης, από το 400 π.Χ. Σήμερα τα φυσικά παυσίπονα έχουν μπει στο μικροσκόπιο των επιστημόνων, μιας και είναι πλέον δυνατό να διαπιστωθούν οι αναλγητικές τους ιδιότητες. Ας δούμε, λοιπόν, τι λέει η επιστήμη για μερικά από τα σημαντικότερα αναλγητικά της φύσης. Να τονίσουμε, όμως, ότι όσοι παίρνουν φάρμακα για κάποιο χρόνιο πρόβλημα υγείας είναι απαραίτητο να συμβουλευτούν το γιατρό τους πριν να καταφύγουν σε μια εναλλακτική λύση.

Οι φυσικές ασπιρίνες
Ορισμένα φυτά που περιέχουν σαλικυλικό οξύ έχει φανεί από αρχαιοτάτων χρόνων ότι ανακουφίζουν από τον πόνο και τη φλεγμονή. Πρόκειται για το φλοιό της ιτιάς και τη σπειραία (ένα βότανο), από την οποία μάλιστα προέρχεται και η λέξη «ασπιρίνη». Σήμερα η αναλγητική τους δράση επιβεβαιώνεται βάσει ερευνών. Πρόσφατα, μάλιστα, διεξήχθη μια γερμανική μελέτη σε 4.731 ασθενείς με αρθρίτιδα ή πόνο στην πλάτη, οι οποίοι λάμβαναν καθημερινά, για μια περίοδο 6-8 εβδομάδων, εκχύλισμα φλοιού ιτιάς που περιείχε 60 mg σαλικυλικού οξέος ανά δισκίο. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το 97% των ασθενών ανέφερε ύφεση του πόνου, ενώ μόλις το 1,3% ανέφερε ήπιες παρενέργειες, όπως πόνο στην κοιλιά και δερματικά εξανθήματα. Επιπλέον, σε έρευνα του Κέντρου Πόνου του Rambam Medical Center του Ισραήλ χορηγήθηκε για 4 εβδομάδες, σε 210 συμμετέχοντες με πόνο στη μέση, εκχύλισμα φλοιού ιτιάς ή placebo. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το εκχύλισμα της ιτιάς φάνηκε ιδιαίτερα αποτελεσματικό παυσίπονο. Μάλιστα, στην ομάδα των ασθενών που λάμβαναν την υψηλότερη δόση (240 mg σαλικυλικού οξέος), η ανακούφιση ήταν αισθητή από την πρώτη εβδομάδα της λήψης του. Επίσης, υπάρχουν έρευνες που συσχετίζουν τη λήψη αυτών των βοτάνων με την ανακούφιση από τις ημικρανίες, τις κεφαλαλγίες τάσεως και τους πόνους της περιόδου.
Πού θα τα βρείτε: Σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα, αλλά και στο φαρμακείο με τη μορφή βάμματος ή κάψουλας. Ωστόσο, πρέπει να αποφεύγονται από όσους έχουν αλλεργία στην ασπιρίνη, ευαίσθητο στομάχι ή έλκος. Επίσης, δεν πρέπει να λαμβάνονται καθημερινά για περισσότερο από 3 εβδομάδες.

Το «λιβάνι της Ινδίας»
Το φυτό Βoswellia serrata, γνωστό και ως το «λιβάνι της Ινδίας», είναι ένα αυτοφυές δέντρο, το κόμμι του οποίου (το «ρετσίνι» του) χρησιμοποιείται παραδοσιακά στην αγιουρβεδική ιατρική. Η δράση του είναι αντιφλεγμονώδης και φαίνεται ότι βοηθά στην ανακούφιση από τον πόνο της αρθρίτιδας. Σύμφωνα, μάλιστα, με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Phytomedicine», διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα στο γόνατο που λάμβαναν εκχύλισμα Boswellia των 1.000 mg την ημέρα για 8 εβδομάδες, ανέφεραν μεγαλύτερη ανακούφιση από τον πόνο και μείωση του πρηξίματος, σε σύγκριση με όσους λάμβαναν placebo. Επίσης, έχουν διεξαχθεί έρευνες σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα και με σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου όπου διαπιστώθηκε ότι το «λιβάνι της Ινδίας» δρα καταπραϋντικά.
Πού θα το βρείτε: Διατίθεται σε ταμπλέτες, κάψουλες, καθώς και σε υγρό εκχύλισμα σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα και σε ορισμένα φαρμακεία. Στις παρενέργειές του ανήκουν οι ήπιες γαστρεντερικές ενοχλήσεις.

Πιπερόριζα: όχι µόνο για τη ναυτία
Ένα ακόμη βότανο που φαίνεται ότι καταπολεμά τον πόνο, ελαττώνοντας τα επίπεδα των προσταγλανδινών στον οργανισμό, είναι η πιπερόριζα (τζίντζερ), περισσότερο γνωστή για την αποδεδειγμένη δράση της κατά της ναυτίας. Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένες έρευνες, φαίνεται ότι έχει και αντιφλεγμονώδη δράση, προσφέροντας ανακούφιση από τους πόνους των αρθρώσεων και των μυών. Μάλιστα, σε έρευνα του τμήματος Περιβαλλοντικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Odense της Δανίας, παρατηρήθηκε ότι από τους 56 ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα ή μυϊκούς πόνους που λάμβαναν πιπερόριζα για 3 μήνες έως 2,5 χρόνια, οι 42 ανέφεραν ανακούφιση από τον πόνο και μείωση του πρηξίματος στις αρθρώσεις. Ωστόσο, οι ειδικοί εκτιμούν ότι χρειάζονται περισσότερες έρευνες για να τεκμηριωθεί η αντιφλεγμονώδης δράση της πιπερόριζας.
Πού θα τη βρείτε: Φρέσκια πιπερόριζα πωλείται στα σουπερμάρκετ. Σε αποξηραμένη μορφή και σε κάψουλες θα τη βρείτε σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα και στα φαρμακεία. Η ημερήσια δόση πιπερόριζας είναι τα 1-2 γρ. για την αποξηραμένη και τα 2-4 γρ. για τη φρέσκια. Εάν προκαλέσει ενοχλήσεις στο στομάχι (φούσκωμα, αέρια), τότε θεωρούνται προτιμότερες οι κάψουλες.

Κουρκουµάς: η παραδοσιακή λύση
Η ρίζα του κουρκουμά χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ασιατική ιατρική για την αντιμετώπιση των γαστρεντερικών ενοχλήσεων, του πόνου των αρθριτικών, της δυσμηνόρροιας, καθώς και για την τόνωση του οργανισμού. Εργαστηριακές έρευνες, καθώς και έρευνες σε πειραματόζωα, έχουν αναδείξει την αντιφλεγμονώδη δράση του, η οποία αποδίδεται κυρίως στην περιεκτικότητά του σε κουρκουμίνη. Σήμερα εξακολουθούν να γίνονται μελέτες -κυρίως εργαστηριακές- που αποδεικνύουν ότι η κουρκουμίνη προστατεύει τις αρθρώσεις και μπορεί να δράσει ως συμπληρωματική αγωγή για την αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Ωστόσο, απαιτούνται περισσότερες κλινικές μελέτες σε ασθενείς για να διαπιστωθεί σε ποια μορφή, καθώς και σε ποια δόση, είναι περισσότερο αποτελεσματική.
Πού θα τον βρείτε: Σκόνη κουρκουμά μπορείτε να βρείτε σε καταστήματα με ντελικατέσεν και μπαχαρικά. Σε μορφή συμπληρώματος διατροφής, διατίθεται σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα και σε ορισμένα φαρμακεία. Πρέπει να αποφεύγεται από όσους έχουν ευαίσθητο στομάχι ή υποφέρουν από έλκος στομάχου.

Αρπαγόφυτο: το αγαπηµένο της Ευρώπης
Η ρίζα του αρπαγόφυτου (Harpagophy-tum procumbens) μελετάται τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τη μείωση του πόνου και της φλεγμονής της οστεοαρθρίτιδας. Μάλιστα, η δράση του έχει παραλληλιστεί με αυτήν της ιβουπροφένης, ενός μη στεροειδούς αντιφλεγμονώδους φαρμάκου που χρησιμοποιείται ευρύτατα ως παυσίπονο. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (National Institute of Health) των ΗΠΑ, υπάρχουν επαρκή επιστημονικά δεδομένα για την αναλγητική δράση του αρπαγόφυτου σε σχέση με την οστεοαρθρίτιδα, αλλά και τον πόνο της μέσης. Το αρπαγόφυτο χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλές χώρες της Ευρώπης ως παυσίπονο για τις παθήσεις των αρθρώσεων, τους πόνους της πλάτης και για τον πονοκέφαλο.
Πού θα το βρείτε: Διατίθεται σε υγρή μορφή και σε κάψουλες σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα και σε ορισμένα φαρμακεία. Στις συνήθεις παρενέργειές του ανήκουν η διάρροια, αλλά και η μείωση της πίεσης.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΓΙΟΥΛΗ ΜΑΜΗ, διευθύντρια του τμήματος Αναισθησιολογίας στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», ειδική στα θέματα αντιμετώπισης πόνου σε παιδιά, τον κ. ΘΑΝΑΣΗ ΔΡΙΤΣΑ, καρδιολόγο στο «Ωνάσειο» Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, την κ. ΜΑΤΙΝΑ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ, φυσικοπαθητικό, και την κ. ΑΝΤΩΝΙΑ ΜΟΥΤΑΦΗ, ειδική επιστήμονα ορθής διατροφής.

Βαλεριάνα.
Είναι το φυτικό ηρεμιστικό. Έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες για την σωστή ρύθμιση του νευρικού συστήματος. Είναι ιδανική για την αϋπνία, την ένταση, την οξυθυμία, την πίεση και την ανησυχία. Δοκιμάστε ένα τσάι με βαλεριάνα και θα νιώσετε αμέσως μία ανακούφιση.

Πηγή: www.vita.gr

Λεύκη, τι είναι και πως αντιμετωπίζεται φυσικά.

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_2146.html

Λεύκη, τι είναι και πως αντιμετωπίζεται φυσικά.

Η λεύκη είναι μία νόσος άγνωστης ακόμα αλλά πιθανόν ανοσολογικής αιτιολογίας.

Πιθανολογούμε δηλαδή ότι ο ίδιος ο οργανισμός στρέφεται κατά των μελανινοκυττάρων του καταστρέφοντάς τα.

Μερικές φορές συνυπάρχει με άλλα ανοσολογικής αιτιολογίας νοσήματα όπως π.χ αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα.
Η λεύκη εκδηλώνεται ως σταδιακή και βραδεία εμφάνιση λευκωπών κηλίδων σε διάφορα μέρη του σώματος και συνήθως γύρω από το στόμα, τα μάτια, τα γεννητικά όργανα αλλά και σε περιοχές που δέχονται τριβή όπως π.χ τα χέρια ή τα πόδια. Η έκταση των περιοχών με λεύκη ποικίλει από λίγες μικρές βλάβες έως πολλές και μεγάλες ή και σχεδόν πλήρη αποχρωματισμό. Οι περισσότερες μορφές λεύκης παρουσιάζουν συμμετρία, ενώ υπάρχει και μορφή που εμφανίζεται σε ένα τμήμα του σώματος. Στα σημεία με αχρωμία δεν υπάρχουν μελανινοκύτταρα. Επίσης, λεύκη μπορεί να εμφανιστεί και σε σημεία τραυματισμού του δέρματος από διάφορες αιτίες (φαινόμενο Koebner).

Δεν είναι όμως όλες οι λευκωπές κηλίδες λεύκη. Άλλες καταστάσεις, όπως η ποικιλόχρους πιτυρίαση, η μεταφλεγμονώδης υποχρωμία, η λευκή πιτυρίαση, ο αχρωμικός σπίλος συγχέονται συχνά με λεύκη από τους ασθενείς ή ακόμα και τον μη ειδικό ιατρό.

Στο ένα τρίτο των περιπτώσεων υπάρχει κληρονομικότητα και μπορεί το νόσημα να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία με τις μισές περιπτώσεις να εμφανίζονται πριν την ηλικία των 20 ετών και όλες σχεδόν πριν τα 40. Συνήθως, οι αχρωμικές κηλίδες αυξάνουν βαθμιαία σε μέγεθος, οδηγώντας σε σημαντικό αισθητικό πρόβλημα, ειδικά σε σκουρόχρωμα άτομα. Επίσης η απώλεια της χρωστικής μπορεί να αφορά και στα μαλλιά ή στους βλεννογόνους. Σε ένα κυμαινόμενο 10-25% των περιπτώσεων ποσοστό το χρώμα μπορεί να επανέλθει αυτόματα ξεκινώντας γύρω από τις τρίχες (περιθυλακικά).

Πηγή: www.iatronet.gr

Λεύκη: αντιμετώπιση
- Κάντε νηστεία 8 -18 ημερών μόνο με Μηλοχυμό, με ένα υποκλυσμό, στην αρχή και στο τέλος.
- Κάντε καθαρισμό νεφρών, αίματος.
- Τρώτε 3 Καρύδια 5 Αμύγδαλα, 1 κ σ Σουσάμι, 1 κ σ Ηλιόσπορους και 1 κ σ μέλι. - Διατροφή με φύτρα δημητριακών, φρέσκα φρούτα, λαχανικά, ιδιαίτερα ωμά καρώτα, ψάρια, κοτόπουλο, γαλοπούλα, σόγια, γιαούρτη
- Πίνετε 2 κ σ Ελαιόλαδο με 1/2 χυμό Λεμονιού.
- Αναμείξτε Καρυδέλαιο, Καροτέλαιο και βιταμίνη Ε, απλώστε στην περιοχή, και εκθέστε στον ήλιο, για 8 λεπτά.
- Για το άγχος, κοιτάζετε τον ήλιο, κατά την ανατολή και την δύση, όσα λεπτά μπορείτε.
- Κάντε, μικρές - κοφτές αναπνοές, με σταμάτημα της αναπνοής, παρόμοιες με του πνιγμού.
- Κάντε μείγμα με 3 κ σ Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Ιβίσκο, Ιπέροξο, + 2 κ σ Μαντζουράνα, Λουΐζα, Τσουκνίδα, Αχιλλέα.
Πίνετε 1 φλυτζάνι, 30 λεπτά πρίν από την κατάκλιση.
- Απλώστε στην περιοχή αιθέριο έλαιο Χαμομηλιού.
- Πίνετε 3 σταγόνες Η2Ο2, [υπεροξείδιο του Υδρογόνου], σε 1 φλυτζάνι νερό, το πρωΐ και από 2 σταγόνες, το μεσημέρι και το βράδυ.
- Κάντε καθαρισμό συκωτιού, με αφέψημα, από σπόρους Γαϊδουράγκαθου – Σισάνδρας – καρπούς Κυνόροδων – Ιπέροξου.
- Να πίνετε το πρωΐ, σε πορτοκαλοχυμό 1 κοφτή κουταλιά γλυκού Σπιρουλίνα [βιταμίνη Β12].
- Διατροφή με δημητριακά ολικής άλεσης, λαχανικά, όσπρια, αβοκάντο, για τυχόν έλλειψη φολικού οξέος [βιτ. Β 9].
- Η L-τυροσίνη, πρόδρομος της ορμόνης του θυρεοειδούς αδένα και της χρωστικής του δέρματος, της μελανίνης, μαζί με το β-Καροτένιο, διεγείρουν, τα μελανοκύτταρα και έτσι παράγεται περισσότερη μελανίνη που σκουραίνει τις λευκές κηλίδες της επιδερμίδας.
- Όχι σε τηγανητά, καπνιστά, παστά, κονσέρβες.

ΑΠΟ ΙΩΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΜΕ ΒΟΤΑΝΑ - Χρήστος Κοσμίδης

Ο παπουτσωμένος Γάτος από τον Gustave Doré

Ο παπουτσωμένος Γάτος από τον Gustave Doré

Ο παπουτσωμένος γάτος είναι ένα λαϊκό παραμύθι το οποίο είναι γνωστό ως ένα από τα οκτώ παραμύθια της συλλογής «Ιστορίες και παραμύθια μιας προηγούμενης εποχής- Histoires ou contes du temps passé» του Charles Perrault που εκδόθηκε το 1697. Επίσης περιλαμβανόταν στην πρώτη έκδοση της συλλογής παραμυθιών «Παιδικά και Οικιακά Παραμύθια- Kinder- und Haus-Märchen» των αδελφών Grimm του 1812. Ωστόσο ήδη στην δεύτερη έκδοση της συλλογής το 1819 είχε αφαιρεθεί. Οι ρίζες του παραμυθιού είναι ωστόσο παλαιότερες και πιθανότατα να προέρχεται από την Ιταλία. Η παλαιότερη γνωστή εκδοχή είναι καταγεγραμμένη από τον Giovanni Francisco Straparola ως μία από τις συνολικά 75 ιστορίες της συλλογής του «Οι διασκεδαστικές νύχτες- Le piacevoli notti».Στο παραμύθι περιγράφεται η αδικία σε μία κλασική περίπτωση κληρονομιάς. Μετά από τον θάνατο ενός μυλωνά ο πρώτος γιος κληρονομεί τον μύλο, ο δεύτερος τον γάιδαρο και ο τρίτος τον φαινομενικά άχρηστο γάτο. Ο γάτος καταφέρνει να πείσει τον γιο του μυλωνά όχι μόνο να μην χρησιμοποιήσει το τομάρι του για να κάνει γάντια αλλά και να του φτιάξει ένα ζευγάρι μπότες με τα τελευταία του χρήματα. Από το σημείο εκείνο και μετά ο γάτος εξασφαλίζει στο νέο του αφεντικό αρχικά χρυσάφι, μετά μεγάλη ιδιοκτησία σε γη και ένα παλάτι και στο τέλος την ίδια την βασιλοπούλα για σύζυγο.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CF%

Τάρτα φρούτων

Τάρτα φρούτων

Bαθμολογία:

9 ψήφοι

Προστέθηκε από elenikolas, 23.05.08

Περιγραφή

Εύκολη δροσερή τάρτα με φρούτα κομπόστας.

photo: xaroula

Τι χρειαζόμαστε:

1 πακέτο μπισκότα τύπου digestive αλεσμένα
1/4 κούπας ζάχαρη
1/2 κουπα βιτάμ λιωμένο
1 κομπόστα ροδάκινο ή ανανάς ή οτι αλλο τραβάει η ορεξή σας(800 γραμμ.)
2 μεγάλες κουταλιές corn flour
1 κούπα απο το σιρόπι της κομπόστας
2 κ.σ. χυμο λεμονιού
σαντυγί και προαιρετικά κρέμα ζαχαροπλαστικής .

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Με φρούτα

Μέθοδος

Κατσαρόλας

Διατροφή

Χορτοφαγική

Δυσκολία

Εύκολο

Περιέχει

Ροδάκινα

Φρούτα

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Τάρτα φρούτων

http://www.sintagespareas.gr/sintages/tarta-frouton.html#ixzz22PP3nd8Q

Πιέρ ντε Φερμά

Ο Πιέρ ντε Φερμά (γαλλ. Pierre de Fermat) ήταν Γάλλος νομικός στο κοινοβούλιο της Τουλούζης και ερασιτέχνης μαθηματικός με μεγάλη συμβολή στην ανάπτυξη του απειροστικού λογισμού. Ειδικότερα είναι γνωστός για την ανακάλυψη μιας πρωτότυπης μεθόδου υπολογισμού των ελάχιστων και μέγιστων σημείων σε καμπύλες γραμμές, η οποία είναι ανάλογη με τον τότε ακόμα άγνωστο διαφορικό λογισμό.

Επίσης είναι γνωστός και για τις έρευνές του για στην θεωρία των αριθμών, την αναλυτική γεωμετρία, την θεωρία πιθανοτήτων και την οπτική.

Κυρίως όμως είναι γνωστός για το τελευταίο θεώρημα του Φερμά, το οποίο περιέγραψε σε μια μικρή σημείωση στο βιβλίο Αριθμητικά του Διόφαντου

Ο Φερμά γεννήθηκε στο Μπομόν ντε Λομάνι (Beaumont-de-Lomagne) της περιφέρειας Ταρν-ε-Γκαρόν του Νομού Μέσων Πυρηναίων (Midi-Pyrénées) στη νότια Γαλλία στις 17 Αυγούστου 1601 και ήταν βασκικής καταγωγής.[1] Ο πατέρας του, Ντομινίκ Φερμά, ήταν ευκατάστατος έμπορος δερμάτων και κατείχε το αξίωμα "second consul" στο "παλαιό καθεστώς" (ancien regime) της Γαλλίας, κυβερνητική θέση ισοδύναμη με του σημερινού δημάρχου. Ο Ντομινίκ νυμφεύτηκε δύο φορές, αρχικά την Φρανσουάζ Καζενέβ (Françoise Cazeneuve) και στην συνέχεια την Κλερ ντε Λον (Claire de Long). Δεν είναι εξακριβωμένο ποια από τις δύο ήταν η μητέρα του Πιέρ, φαίνεται όμως πιθανότερο να ήταν η Κλερ ντε Λον.[2] Δεν είναι επίσης σαφής η χρονολογία γέννησής του, καθώς έχουν ανευρεθεί στα αρχεία της Μοντωμπάν και της γενέτειράς του δύο εγγραφές με το όνομα "Πιέρ Φερμά", η μία χρονολογούμενη το 1601 και η άλλη το 1607.[3]

Δεν είναι γνωστές πολλές λεπτομέρειες σχετικά με τα πρώτα στάδια της μόρφωσής του. Πιθανόν να έλαβε τη στοιχειώδη εκπαίδευση στο μοναστήρι των Φραγκισκανών "Grandsl ve" που βρισκόταν στην περιοχή της γενέτειράς του.[4][5]

Ολοκληρώνοντας τις βασικές σπουδές του γράφτηκε αρχικά στο Πανεπιστήμιο της Τουλούζης και στην συνέχεια στο Πανεπιστήμιο του Μπορντώ (περίπου το δεύτερο ήμισυ του 1620). Εκεί άρχισε το 1629 τις πρώτες του έρευνες επί των μαθηματικών, όταν έδωσε σε ένα μαθηματικό ένα αντίγραφο του Plane Loci του Απολλωνίου το οποίο είχε αποκαταστήσει. Την ίδια περίοδο, επίσης, συνέγραψε αρκετά κείμενα σχετικά με το μέγιστο και το ελάχιστο των συναρτήσεων, τα οποία έδωσε στον Ετιέν ντ' Εσπανιέ (Étienne d'Espagnet),[5] λάτρη των μαθηματικών και γιο του προέδρου του Κοινοβουλίου του Μπορντώ που είχε τα ίδια ενδιαφέροντα με αυτόν και είχε δημιουργήσει ένα μικρό κύκλο με τους Φιλόν (Philon) και Πραντ (Prades), τους οποίους μνημονεύει ο Φερμά στην αλληλογραφία του.[6]

Από το Μπορντώ μετακόμισε στην Ορλεάνη για να σπουδάσει Νομικά στο πανεπιστήμιο της πόλης. Λαμβάνοντας το πτυχίο του αγόρασε τον τίτλο του συμβούλου (conseiller)[7] στο Κοινοβούλιο της πόλης. Το 1631, έχοντας το επάγγελμα του δικηγόρου, το οποίο του εξασφάλιζε κοινωνική άνοδο αλλά και άνοιγε τους δρόμους της πολιτικής εξουσίας,[4] και κυβερνητικό αξίωμα άλλαξε το όνομά του από Πιέρ Φερμά σε Πιέρ ντε Φερμά. Το ίδιο έτος νυμφεύτηκε στο Μπωμόν (Beaumont) την τέταρτη εξαδέλφη του Λουίζ ντε Λον (Louise de Long), με την οποία απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Κλεμάν-Σαμυέλ (Clément-Samuel), τον Ζαν (Jean), την Κλερ (Claire), την Λουίζ (Louise) και την Κατρίν (Catherine). Η οικογένεια Φερμά απολάμβανε μεγάλης εκτίμησης στην πόλη και, καθώς ο πεθερός του, ως ένας από τους παλαιότερους νομοθέτες ανήκε στην Αριστοκρατία, εντάχθηκε σε αυτήν και η οικογένεια Φερμά.[8]

Ο Φερμά χειριζόταν άψογα, εκτός από τα γαλλικά, τα λατινικά, τα Αρχαία ελληνικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά και πιθανόν και την βασκική διάλεκτο. Για το λόγο αυτό ήταν περιζήτητος για την απόδοση των κλασικών ελληνικών κειμένων. Παρά την ενασχόλησή του με τη μαθηματική επιστήμη, κράτησε για τον εαυτό του τον τίτλο του "ερασιτέχνη", ενώ παράλληλα κατάφερε να πετύχει την επιθυμητή αναγνώρισή του. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε διαμάχες με συγχρόνους του μαθηματικούς, όπως ο Ρενέ Ντεκάρτ (Καρτέσιος), ενώ είχε αναπτύξει φιλία με τον Μπλεζ Πασκάλ[9]

Ο Φερμά απεβίωσε στις 12 Ιανουαρίου 1665 στην πόλη Καστρ (Castres).

Το Θεώρημα του Φερμά :
Το τελευταίο θεώρημα του Φερμά είναι ένα από τα πιο γνωστά θεωρήματα στην ιστορία των μαθηματικών και αποδείχτηκε πρόσφατα από τους μαθηματικούς Άντριου Γουάιλς και Ρίτσαρντ Τέιλορ. Εκφράζεται ως εξής:

Είναι αδύνατον να χωρίσεις οποιαδήποτε δύναμη μεγαλύτερη της δεύτερης σε δύο ίδιες δυνάμεις.

Χρησιμοποιώντας πιο επίσημη μαθηματική σημειογραφία, το τελευταίο θεώρημα του Φερμά μπορεί να διατυπωθεί ως εξής:

Αν ένας ακέραιος n είναι μεγαλύτερος του 2, τότε η εξίσωση

x^n + y^n = z^n, όπου x, y, και z θετικοί ακέραιοι

δεν έχει λύση.

Παρά το γεγονός ότι σχετίζεται αρκετά με το Πυθαγόρειο θεώρημα, το οποίο έχει άπειρες λύσεις και εκατοντάδες αποδείξεις, η έξυπνη αυτή παραλλαγή του Φερμά στάθηκε πολύ δυσκολότερο να αποδειχτεί. Επίσης, επειδή το συγκεκριμένο πρόβλημα γίνεται πολύ εύκολα κατανοητό από τον καθένα (ως προς τη διατύπωσή του), έχουν δημιουργηθεί κατά καιρούς οι περισσότερες λανθασμένες αποδείξεις από οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα στην ιστορία των μαθηματικών. Όλα τα θεωρήματα που είχαν προταθεί από τον Φερμά αποδείχτηκαν, είτε με δικές του αποδείξεις, είτε με αποδείξεις άλλων μαθηματικών, στους επόμενους δύο αιώνες που ακολούθησαν τις προτάσεις. Το τελευταίο θεώρημα του Φερμά δεν ήταν το τελευταίο που διατύπωσε, αλλά το τελευταίο που αποδείχτηκε. Υπάρχουν πολλές εξισώσεις που έχουν μορφή παρόμοια με αυτή του τελευταίου θεωρήματος του Φερμά. Ένα παράδειγμα είναι το εξής:

Υπάρχουν άπειροι θετικοί ακέραιοι αριθμοί x, y, και z, τέτοιοι ώστε x^n + y^n = z^m, όπου n και m πρώτοι μεταξύ τους φυσικοί αριθμοί.

Ο Φερμά διατύπωσε το θεώρημα ως σημείωση στο βιβλίο Αριθμητικά του Διόφαντου δίπλα στο Πυθαγόρειο θεώρημα. Εκεί έγραψε ότι γνωρίζει μια καταπληκτική απόδειξη, αλλά δε του φτάνει ο χώρος για να την γράψει.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%

Για δωρεάν.... θεραπεία από φλεγμονές και χρόνιους πόνους

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_4928.html

Για δωρεάν.... θεραπεία από φλεγμονές και χρόνιους πόνους!

Αν πάσχετε από φλεγμονές και χρόνιους πόνους. Βγείτε έξω και πατήστε ξυπόλητοι πάνω στη γη (χώμα, χόρτο) μόλις για μία ώρα. Αρχικά νιώστε την ενέργεια που αρχίζει να κυκλοφορεί από τη γή στο σώμα σας μέσα από τα πόδια. Μετά από μόλις μια ώρα θα αρχίσετε να αισθάνεστε σημαντική μείωση στους πόνους στο σώμα σας. Μπορεί να εκπλαγείτε!!!

Όσο απίστευτο και αν ακούγεται η απάντηση σε πολλούς απο τους χρόνιους πόνους της σημερινής εποχής, είναι το ξυπόλητο περπάτημα και η επαφή με τη γη.

Η γείωση-earthing είναι μια πρόσφατη ανακάλυψη που αναδεικνύει την ανάγκη της επαφής με τη γή για εξασφάλιση καλής υγείας.

Τα καταγεγραμένα οφέλη της γείωσης είναι:

• Ανακούφιση από τον πόνο και την χρόνια φλεγμονή

• Απαλλαγή από το άγχος και την ένταση των μυών

• Βελτίωση του ύπνου και χαλαρωση

• Βελτίωση της κυκλοφορίας

• Βελτιωμένη αθλητική απόδοση

• Βελτιωμένη συναισθηματική και πνευματική ισορροπία

• Αποκατάσταση των φυσιολογικών βιολογικών ρυθμών

Η ξυπόλητη επαφή με τη γη μας φέρνει σε επαφή με μια απεριόριστη πηγή ηλεκτρονίων. Αυτά τα ηλεκτρόνια δρουν ως αντιοξειδωτικά, εξουδετερώνοντας τις ελεύθερες ρίζες, που είναι η αιτία του πόνου και της χρόνιας φλεγμονής. Η γη παρέχει ζωτικής σημασίας προστασία από χρόνιο πόνο και τη φλεγμονή.

Η ξυπόλητη επαφή με τη γη συνδέει το σώμα με τους ρυθμικούς κύκλους του ενεργειακού πεδίου της γης. Οι κύκλοι αυτοί έχουν τεράστια σημασία, στη ρύθμιση των βιολογικών μας ρολογιών, των ορμονικών κύκλων και των φυσιολογικών ρυθμών. Η γείωση μας βοηθάει να διατηρούμε ψυχολογική και φυσιολογική ισορροπία.

Ελάτε σε επαφή με τη γη για να μειώσετε τη φλεγμονή και τον πόνο

Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες κατανοούν ότι οι περισσότερες σύχρονες παθήσεις έχουν ένα κοινό παρονομαστή: τη χρόνια φλεγμονή. Ξαφνικά, η φλεγμονή έγινε μια από τις κύριες περιοχές της ιατρικής έρευνας. Σε τακτά χρονικά διαστήματα προκύπτουν έρευνες για νέες βλάβες που προκαλεί η χρόνια φλεγμονή στο σώμα. Αποσταθεροποιεί τα αποθεματα χολεστερόλης στις στεφανιαίες αρτηρίες, προκαλώντας καρδιοπάθιες και πιθανά εγκεφαλικά.

Καταστρέφει εγκεφαλικά κύτταρα των ασθενών με Alzheimer's. Κάποιοι ακόμα υποστηρίζουν ότι επιταχύνει τον πολαπλασιασμό των ανώμαλων κυττάρων και μετατροπή τους σε καρκινικά κύτταρα. Με λίγα λόγια, η χρόνια φλεγμονή ίσως αποτελεί την «κινητήριο δύναμη» πίσω απο τις κυριότερες ασθένιες της μέσης και μεγάλης ηλικίας.

Αυτό που δεν είχαν καταλάβει οι επιστήμονες είναι ο ρόλος που παίζει η γη στην εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών και τη μείωση της χρόνιας φλεγμονής.

Ποτέ ξανά στην ανθρώπινη ιστορία, δεν υπήρχαν τόσες φλεγμονώδεις παθήσεις, όσες σήμερα. Ο αριθμός των ανθρώπων στις ηλικίες των 30 και 40 που πάσχουν από ασυνήθιστες για την ηλικία παθήσεις, συνεχώς αυξάνεται: υπέρταση, καρδιοπάθειες, διαβήτης, σκλήρυνση κατά πλάκας, πεπτικές διαταραχές, ηπατικές διαταραχες, νεφροπάθειες, παθήσεις του παχέος εντέρου, αρθρίτιδα, χρόνια κόπωση, οστεοπόρωση, ορμονική ανισσοροπία κ.α.

Όλες οι έρευνες επιβεβαιώνουν τη σχέση μεταξύ όλων των σύγχρονων εκφυλιστικών παθήσεων και της χρόνιας φλεγμονής. Πού όμως οφείλεται αυτή η ραγδαία αύξηση; Από τη δεκαετία του 60 και με την είσοδο του πλαστικού στη ζωή μας, άρχισε η σταδιακή αποσύνδεσή μας από τον κυριότερο αντι-φλεγμονώδη παράγοντα-τη γη. Οι Συνθετικές σόλες παπουτσιών, τα χαλιά και τα μοντέρνα οικοδομικά υλικά, απομονώνουν τα σώματά μας από την άμεση επαφή με τη γη.

Γειωθείτε για καλύτερο ύπνοΗ επαφή με τη γη βελτιώνει πολλές παραμέτρους του ύπνου. Αρχικά προκαλεί σχεδόν άμεση χαλάρωση των μυών, βαθύτερες αναπνοές, και μια γενικότερη αίσθηση χαλάρωσης. Έρευνες για τον ύπνο δείχνουν ότι η υψηλή ποιότητα ύπνου: αυξάνει τη διάρκεια του ύπνου, μειώνει το χρόνο αφύπνησης και βελτιώνει την κατάσταση ύπνου REM. Η σημασία του καλού ύπνου είναι τεράστια.

Ο βαθύς ύπνος που ξεκουράζει, δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, βελτιώνει τη μνήμη, αυξάνει τη δημιουργικότητα και την αποδοτικότητα. Έρευνες δείχνουν ότι η έλλειψη ύπνου, έχει ορμονικές και μεταβολικές αλλαγές ανάλογες της γήρανσης. Με άλλα λόγια, αν δεν κάνουμε καλό ύπνο, καμιά διατροφή και καμία γυμναστική δε μπορεί να μας κάνει υγιείς.

Είναι πιθανό η αποσύνδεσή μας από τη γη να βλάπτει την υγεία.Στη σημερινή εποχή, η επανασύνδεσή μας με τη γη ίσως ειναι από τα σημαντικότερα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε! Βγείτε έξω και περπατήστε ξυπόλητοι ΟΠΟΥ και ΟΠΟΤΕ μπορείτε! Ειναι πολύ δύσκολο με τους σημερινούς ρυθμούς να βγαίνουμε έξω κάθε μέρα για μια ώρα, πόσο μάλλον να κοιμηθούμε σε επαφή με τη γή, ωστόσο ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΕΙΤΕ την κάθε ευκαιρία. Τα οφέλη είναι πραγματικά τεράστια.

Μουράτης Ελευθέριος, Οστεοπαθητικός - Φυσιοπαθολόγος / dromostherapeia.gr

Πηγή: anakalipto.blogspot.gr

Εικονοθεραπεία 53

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Από το"Ελεύθεροι πολιορκημένοι" Δ ΣΟΛΩΜΟΣ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Δ ΣΟΛΩΜΟΣ
Mητέρα, μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα,
Kι’ αν στο κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου
Mε λογισμό και μ’ όνειρο, τί χάρ’ έχουν τα μάτια,
Tα μάτια τούτα, να σ’ ιδούν μες στο πανέρμο δάσος,
Που ξάφνου σού τριγύρισε τ’ αθάνατα ποδάρια
(Kοίτα) με φύλλα της Λαμπρής, με φύλλα τού Bαϊώνε!
Tο θεϊκό σου πάτημα δεν άκουσα, δεν είδα,
Aτάραχη σαν ουρανός μ’ όλα τα κάλλη πόχει,
Που μέρη τόσα φαίνονται και μέρη ’ναι κρυμμένα·
Aλλά, Θεά, δεν ημπορώ ν’ ακούσω τη φωνή σου,
Kι’ ευθύς εγώ τ’ Eλληνικού κόσμου να τη χαρίσω;
Δόξα ’χ’ η μαύρη πέτρα του και το ξερό χορτάρι.
Από το"Ελεύθεροι πολιορκημένοι"

ΠΙΝΑΚΑΣ Ε. ΝΤΕΛΑΚΡΟΥΑ

Η ιστορία του Διαδικτύου

Η ιστορία του Διαδικτύου ( 11 Ιανουαρίου 1986 Το διαδίκτυο είναι πλέον γεγονός )

Οι πρώτες απόπειρες για την δημιουργία ενός διαδικτύου ξεκίνησαν στις ΗΠΑ κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Η Ρωσία είχε ήδη στείλει στο διάστημα τον δορυφόρο Σπούτνικ 1 κάνοντας τους Αμερικανούς να φοβούνται όλο και περισσότερο για την ασφάλεια της χώρας τους. Θέλοντας λοιπόν να προστατευτούν από μια πιθανή πυρηνική επίθεση των Ρώσων δημιούργησαν την υπηρεσία προηγμένων αμυντικών ερευνών ARPA (Advanced Research Project Agency) γνωστή ως DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) στις μέρες μας. Αποστολή της συγκεκριμένης υπηρεσίας ήταν να βοηθήσει τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ να αναπτυχθούν τεχνολογικά και να δημιουργηθεί ένα δίκτυο επικοινωνίας το οποίο θα μπορούσε να επιβιώσει σε μια ενδεχόμενη πυρηνική επίθεση.

Το αρχικό θεωρητικό υπόβαθρο δόθηκε από τον Τζ. Λικλάιντερ (J.C.R. Licklider) που ανέφερε σε συγγράμματά του το "γαλαξιακό δίκτυο". Η θεωρία αυτή υποστήριζε την ύπαρξη ενός δικτύου υπολογιστών που θα ήταν συνδεδεμένοι μεταξύ τους και θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν γρήγορα πληροφορίες και προγράμματα. Το επόμενο θέμα που προέκυπτε ήταν ότι το δίκτυο αυτό θα έπρεπε να ήταν αποκεντρωμένο έτσι ώστε ακόμα κι αν κάποιος κόμβος του δεχόταν επίθεση να υπήρχε δίοδος επικοινωνίας για τους υπόλοιπους υπολογιστές. Τη λύση σε αυτό έδωσε ο Πολ Μπάραν (Paul Baran) με τον σχεδιασμό ενός κατανεμημένου δικτύου επικοινωνίας που χρησιμοποιούσε την ψηφιακή τεχνολογία. Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η θεωρία ανταλλαγής πακέτων του Λέοναρντ Κλάινροκ (Leonard Kleinrock), που υποστήριζε ότι πακέτα πληροφοριών που θα περιείχαν την προέλευση και τον προορισμό τους μπορούσαν να σταλούν από έναν υπολογιστή σε έναν άλλο.

Στηριζόμενο λοιπόν σε αυτές τις τρεις θεωρίες δημιουργήθηκε το πρώτο είδος διαδικτύου γνωστο ως ARPANET. Εγκαταστάθηκε και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1969 με 4 κόμβους μέσω των οποίων συνδέονται 4 μίνι υπολογιστές (mini computers 12k): του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στην Σάντα Μπάρμπαρα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, το SRI στο Στάνφορντ και το πανεπιστήμιο της Γιούτα. Η ταχύτητα του δικτύου έφθανε τα 50 kbps και έτσι επιτεύχθηκε η πρώτη dial up σύνδεση μέσω γραμμών τηλεφώνου. Μέχρι το 1972 οι συνδεδεμένοι στο ARPANET υπολογιστές έχουν φτάσει τους 23, οπότε και εφαρμόζεται για πρώτη φορά το σύστημα διαχείρισης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου(e-mail).

Παράλληλα δημιουργήθηκαν και άλλα δίκτυα, τα οποία χρησιμοποιούσαν διαφορετικά πρωτόκολλα(όπως το x.25 και το UUCP) τα οποία συνδέονταν με το ARPANET. Το πρωτόκολλο που χρησιμοποιούσε το ARPANET ήταν το NCP (Network Control Protocol), το οποίο, όμως, είχε το μειονέκτημα ότι λειτουργούσε μόνο με συγκεκριμένους τύπους υπολογιστών. Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη στις αρχές του 1970 για ένα πρωτόκολλο που θα ένωνε όλα τα δίκτυα που είχαν δημιουργηθεί μέχρι τότε. Το 1974 λοιπόν, δημοσιεύεται η μελέτη των Βιντ Σερφ (Vint Cerf) και Μπομπ Κάαν (Bob Kahn) από την οποία προέκυψε το πρωτόκολλο TCP (Transmission Control Protocol) που αργότερα το 1978 έγινε TCP/IP, προσετέθη δηλαδή το Internet Protocol (IP), ώσπου το 1983 έγινε το μοναδικό πρωτόκολλο που ακολουθούσε το ARPANET.

Το 1984 υλοποιείται το πρώτο DNS (Domain Name System) σύστημα στο οποίο καταγράφονται 1000 κεντρικοί κόμβοι και οι υπολογιστές του διαδικτύου πλέον αναγνωρίζονται από διευθύνσεις κωδικοποιημένων αριθμών. Ένα ακόμα σημαντικό βήμα στην ανάπτυξη του Διαδικτύου έκανε το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών (National Science Foundation, NSF) των ΗΠΑ, το οποίο δημιούργησε την πρώτη διαδικτυακή πανεπιστημιακή ραχοκοκκαλιά (backbone), το NSFNet, το 1986. Ακολούθησε η ενσωμάτωση άλλων σημαντικών δικτύων, όπως το Usenet, το Fidonet και το Bitnet.

Ο όρος Διαδίκτυο/Ίντερνετ ξεκίνησε να χρησιμοποιείται ευρέως την εποχή που συνδέθηκε το ARPANET με το NSFNet και Internet σήμαινε οποιοδήποτε δίκτυο χρησιμοποιούσε TCP/IP. Η μεγάλη άνθιση του Διαδικτύου όμως, ξεκίνησε με την εφαρμογή της υπηρεσίας του Παγκόσμιου Ιστού από τον Τιμ Μπέρνερς-Λι στο ερευνητικό ίδρυμα CERN το 1989, ο οποίος είναι στην ουσία, η "πλατφόρμα", η οποία κάνει εύκολη την πρόσβαση στο Ίντερνετ, ακόμα και στη μορφή που είναι γνωστό σήμερα.

Στην Φωτογραφία: Οπτικοποιημένη αναπαράσταση διαφόρων διαδρομών (routes) διαμέσου ενός τμήματος του Διαδικτύου

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF