Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Καταΐφι

Καταΐφι
Bαθμολογία:
       
7 ψήφοι
Προστέθηκε από , 02.03.11
 
κύρια φωτογραφία συνταγής Καταΐφι 

Περιγραφή

Ανατολίτικη λιχουδιά η οποία φτιάχνεται είτε με καρύδια, είτε με αμύγδαλα, είτε με φιστίκια Αιγίνης.

Τι χρειαζόμαστε:

  • 450 γρ. φύλλο καταΐφι
  • 100 γρ. αμύγδαλα (χωρίς τη φλούδα)
  • 80 γρ. βούτυρο ανάλατο
  • 2 κ.γ. κανέλα
  • 1/8 κ.γ. μοσχοκάρυδο
  • 2 κουταλιές σούπας καστανή ζάχαρη
Σιρόπι
  • 500 γρ. ζάχαρη
  • 400 γρ. νερό
  • λίγο χυμό λεμονιού
  • 2-3 γαρίφαλα
Στα γρήγορα
Κατηγορία
Διατροφή
Δυσκολία
Περιέχει
Φτιάχνει
10-12 μερίδες

Πως το κάνουμε:


Πετιμέζι: το come-back ενός αρχαίου γλυκαντικού

http://proionta-tis-fisis.blogspot.com/2012/11/blog-post_1573.html

Πετιμέζι: το come-back ενός αρχαίου γλυκαντικού (ιδιότητες και συνταγή)

Παχύρρευστο σιρόπι που φτιάχνεται βράζοντας τον μούστο. Πλούσιο σε ενέργεια, σίδηρο και ασβέστιο. Δεν περιέχει συντηρητικά, χρωστικές, ζάχαρη. Συγκεντρώνει τα περισσότερα θεραπευτικά συστατικά του σταφυλιού και συνήθως χρησιμοποιείται :

• αυτούσιο όπως είναι σε μικρά "πρωινά σφηνάκια" για άμεση ενεργειακή ενδυνάμωση : άριστη πηγή σιδήρου (αναιμίες) καταπραϋντικές ιδιότητες λαιμού, αντικαταθλιπτικό
• για μαριναρίσματα στην μαγειρική, ιδιαίτερα με ξύδι σε γλυκόξυνες σάλτσες και γιά βαλσάμικες σαλάτες
• στην ζαχαροπλαστική ως γλυκαντική ουσία σε ροφήματα, γιαούρτι, μουστοκούλουρα και ιδιαίτερα σιρόπι σε σπιτικές τηγανίτες

Θρεπτική αξία (% ανά 100 γρ.) / Υδατάνθρακες 80.9 / Λιπαρά 0.4 / Πρωτεΐνες 0,9 / Θερμίδες 33 / Ασβέστιο 74mg / Φωσφόρος 40 mg / Σίδηρος 1,2mg

Το πετιμέζι είναι ένα 100% φυσικό προϊόν που φτιάχνεται χωρίς την προσθήκη συντηρητικών, χρωστικών και ζάχαρης, το οποίο μάλιστα διατηρείται πολύ καιρό εκτός ψυγείου. Το σκούρο αυτό παχύρρευστο ελιξίριο γλυκαίνει τον ουρανίσκο του ανθρώπου εδώ και αιώνες. Μια μικρή περιήγηση στο διαδίκτυο με έπεισε ότι το μοναδικό σε γεύση και άρωμα σιρόπι έχει ξαναγεννηθεί στην κυριολεξία από τη στάχτη του (σημ.: το βράσιμο του μούστου με τη στάχτη είναι επιβεβλημένο στην παραδοσιακή συνταγή για πετιμέζι).
Άρθρα για τις θρεπτικές του ιδιότητες, αναφορές στην ιστορία του που πάει πίσω στην Μινωϊκή Κρήτη και βέβαια πολλές και διάφορες συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής.
Με άλλα λόγια το αρχαίο γλυκαντικό μας -να φανταστείτε ότι ο βιολόγος, γαστρονόμος και ρήτορας, μεταξύ άλλων, Αθήναιος (τέλη 2ου- αρχές 3ου μ.κ.χ.αι.) περιγράφει στα γραπτά του μια συνταγή ψαριού με πετιμέζι- κάνει ένα δυναμικό comeback. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν παραδοσιακά το βασικό γλυκαντικό σε κάθε ελληνικό σπίτι, το οποίο εξοστρακίστηκε από τη ζάχαρη. Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να διεκδικήσει τη θέση που του αξίζει. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δημιουργήσει ένα είδος αξιολογικής κλίμακας για τον μούστο που διαφοροποιούσε το γλυκαντικό από το πόσο είχε βράσει και πήξει. Υπήρχε ο γλεύκος που εκτιμάται ότι ήταν κάτι που έμοιαζε με τον φρέσκο μούστο από υπερβολικά ώριμα σταφύλια. Το έψημα ήταν συμπυκνωμένος χυμός σταφυλιών με την πυκνότητα του μελιού, που συχνά αντικαθιστούσε το τελευταίο. Ο εψετός ήταν λίγο λιγότερο πυκνός.
Σήμερα, το πετιμέζι, το κολλώδες σιρόπι που φτιάχνεται βράζοντας και ξαφρίζοντας τον μούστο (τον χυμό των πατημένων σταφυλιών πριν αρχίσει η διαδικασία της ζύμωσης), το βρίσκουμε σε περιοχές και σε χωριά σε όλη την Ελλάδα όπου οι κάτοικοι παράγουν το δικό τους κρασί και σε επιλεγμένα ράφια ορισμένων καταστημάτων στις πόλεις. 

Χρήσεις: 
Στη σύγχρονη κουζίνα, οι χρήσεις του επεκτείνονται πέρα από τη σφαίρα της ζαχαροπλαστικής και προστίθεται σε πιάτα με κρέατα, ψάρια και λαχανικά, σε σάλτσες και ντρέσινγκ προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ορέξεις των σύγχρονων Ελλήνων γαστρίμαργων για κάτι παραδοσιακό, αλλά και καινούργιο. Το πετιμέζι δρα και ως συντηρητικό στη χωριάτικη κουζίνα, ιδίως στα γλυκά του κουταλιού με μελιτζάνα και κολοκύθα. Το πετιμέζι περιχύνεται πάνω σε ψημένο ψωμί, σε τσαλέτια (τηγανίτες από μπομπότα - ένα παλιό πιάτο από τη Σάμο), σε μικρές χορτόπιτες από την Τήνο όπως η φεσκλόπιτα, σε περισσότερα πιάτα στην παραδοσιακή κουζίνα και τουλάχιστον σε ένα γλυκόξινο πιάτο με ψάρι, το σαβόρο, σε διάφορες εκδοχές από τις Κυκλάδες.
Η συνοδεία λουκουμάδων και τηγανίτας είναι το φόρτε του. Υποκαθιστά θαυμάσια τη ζάχαρη στα αφεψήματα, αλλά και στη ζαχαροπλαστική. Χρησιμοποιείται αντί άλλου σιροπιού στο παγωτό και το γιαούρτι. Επίσης στις πράσινες σαλάτες με ξύδι.

Συνταγή:
Βάζουμε το μούστο σε κατσαρόλα και προσθέτουμε 1 κ.σ. στάχτη από καθαρό ξύλο –όχι κάρβουνα!–, ή 1 κ.σ. ασπριά (ασπρόχωμα). Έτσι «κόβουμε» το μούστο. Αφήνουμε να πάρει βράση (προσοχή γιατί φουσκώνει και χύνεται!). Σβήνουμε τη φωτιά. Στην επιφάνεια του μούστου έχει μαζευτεί ό,τι δεν χρειαζόμαστε. Αφού κόψαμε το μούστο (στην ουσία κόψαμε το βρασμό του), αφαιρούμε με μια κουτάλα προσεκτικά ό,τι υπάρχει στην επιφάνειά του. Τον αφήνουμε να σταθεί μέχρι την επόμενη ημέρα και να κατακάτσει το υγρό.
Θα χρειαστούμε πολύ ψιλό τουλπάνι διπλωμένο 3-4 φορές ή φίλτρο του καφέ (γαλλικού) με τούλι. Με προσοχή, χωρίς να αναταράξουμε το μούστο και φροντίζοντας να μείνουν τα κατακάθια στην κατσαρόλα, τον σουρώνουμε 2 φορές σε καθαρή κατσαρόλα. Μέχρι εδώ η διαδικασία είναι ίδια για όλες τις παρασκευές. Με τον κομμένο μούστο, ο οποίος διατηρείται στο ψυγείο για 3 ημέρες και στην κατάψυξη για 3 μήνες, μπορούμε να φτιάξουμε μουσταλευριά, μουστοκούλουρα, μουστόπιτα κ.λπ.
Για να κάνουμε το πετιμέζι, παίρνουμε τον κομμένο μούστο, αμέσως μόλις τον σουρώσουμε, και τον βάζουμε σε κατσαρόλα. Τον αφήνουμε να πάρει βράση και ξαφρίζουμε όποτε είναι αναγκαίο. Σιγοβράζουμε το μούστο για αρκετή ώρα, περίπου 1 ώρα και 30΄, ανάλογα με την ποσότητα, μέχρι η υφή του να είναι σαν αραιό σιρόπι. Μπορούμε να το κάνουμε όσο πυκνό ή αραιό θέλουμε (αν το δέσουμε, δηλαδή το βράσουμε, πάρα πολύ, τότε μπορεί να ζαχαρώσει). Αφού το ετοιμάσουμε, το διατηρούμε σε αποστειρωμένα μπουκάλια εκτός ψυγείου για πολλούς μήνες. Είναι ιδανικό για βινεγκρέτ, για γλυκά και για ιδιαίτερες παρασκευές στην κουζίνα με κρέας και κυνήγια.
ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ: Αν πάρετε καλό μούστο, θα έχετε τέλειο πετιμέζι. Η αναλογία που χρειάζεστε εξαρτάται από το πόσο πετιμέζι θέλετε να φτιάξετε. Να θυμάστε ότι χρησιμοποιώντας 2,5 λίτρα μούστο θα πάρουμε περίπου 500-600 ml πετιμέζι.

Πηγή: www.allotropon.gr
Πηγή: meetarteat.blogspot.gr
Πηγή: argiro.gr

Γ. ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ «Χορός συρτός»



 
Γ. ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ «Χορός συρτός»

Κάλλιο χορευταράς νά' μουνα πέρι
κόλλες που να κρατώ και μολυβάκια~
θά' σερνα συρτό χορό, χέρι με χέρι,
μ' όλα μας του γιαλού τα καραβάκια.

Κι έν' αψηλό τραγούδι για σιρόκους
θ' άρχιζα, γι' αφροπούλια και για ένα
γλαρό καράβι με πανιά και κόντρα φλόκους,
που θά' ρχονταν να μ' έπαιρνε και μένα.

Με χώρις Καρυωτάκη, Πολυδούρη,
μόνο να τραγουδάν τριγύρω οι κάβοι,
κι οι πένες μου πενιές σ' ένα σαντούρι,
άσπρα πανιά σου οι κόλλες μου, καράβι!

Γιαλό-γιαλό να φεύγουμε και άντε!
να λέμε όλο για μάτια, όλο για μάτια,
κι εκεί -λες κομφετί μες στο λεβάντε-
όλα μου τα γραφτά χίλια κομμάτια!

Και, σαν χτισμένη εκεί από κιμωλία,
βαθιά να χάνεται η Χαλκίδα πέρα,
μ' όλα μου ανοιγμένα τα βιβλία,
καθώς μπουλούκι γλάροι στον αέρα...

ΠΙΝΑΚΑΣ Jean Groberg - Greek Dancer •

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Το μέτρο του ανθρώπινου μεγαλείου


Στα τρυπημένα σημεία λέει :  βεληνεκούς, στην παραολυμπιάδα, εκπαιδευτικό
Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Η τεχνολογία των Ρωμαίων

Η τεχνολογία των Ρωμαίων

Η τεχνολογία στη Ρώμη βρήκε δρόμο έκφρασης κύρια στον κατασκευαστικό τομέα, αν και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν απλά μηχανήματα, κινούμενα από ζώα ή ανθρώπους.
Χαρακτηριστικά κατασκευαστικά υλικά είναι οι πλίνθοι, τα μάρμαρα και οι λίθοι. Η χρήση κονιαμάτων πάνω σε ωμές πλίνθους και λίθους ήταν διαδεδομένη και στην Ελλάδα και την Σικελία. Ο χαλκός ήταν ένα άλλο υλικό εφαρμογής, κύρια στην διακόσμηση, αλλά και ως οπλισμός ή στερεωτικό στοιχείο σε κατασκευές.
Για την κατασκευή σκυροκονιάματος, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την Πουζολάνα, η οποία ανακατευόταν με ασβέστη και σχημάτιζε ένα πολύ ανθεκτικό κονίαμα, που είχε αντοχή, ακόμη και μέσα στο νερό. Με το κονίαμα αυτό και την προσθήκη ηφαιστειακής τύρφης, τραβερτίνη, τούβλα ή μάρμαρα, δημιουργούσαν συμπαγή κονιάματα.
Για την κατασκευή θόλων στον αρχικό κονίαμα χρησιμοποιούσαν ελαφρόπετρα, για να ελαφρύνουν την κατασκευή. Τα σκυροκονιάματα χρησιμοποιήθηκαν σε όλα τα αυτοκρατορικά οικοδομήματα, στις θέρμες, στο Πάνθεο, στο Κολοσσαίο, και σε όλες γενικά τις κατασκευές. Ακόμη, οι τοίχοι των σπιτιών και των δημοσίων κτιρίων ήταν επικαλυμμένοι με διάφορα ανθεκτικά κονιάματα. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τα μάρμαρα κυρίως ως διακοσμητικά στοιχεία. Χαρακτηριστικά ο Αύγουστος είχε πει ότι παρέλαβε μια πόλη από πλίνθους και την παρέδωσε με μάρμαρα.
Οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν με περίτεχνο τρόπο θόλους που γνωρίζοντας καλά τη μηχανική, τους σταθεροποιούσαν χωρίς την υποστήριξη κεντρικών κολωνών. Χαρακτηριστικά μεγαλόπρεπα και με επιστημονική μελέτη ήταν τα κτίρια, οι γέφυρες και οι δρόμοι της Ρώμης. Αψιδωτές κατασκευές, ναοί, σπίτια, υδραγωγεία, πύλες, αγορές, έργα με υποδομές και με μελέτες κατασκευαστικές. Ακόμη και σήμερα η επιστημονική κατασκευή των οικοδομημάτων της Ρώμης είναι εμφανής. Αυτό είναι το κύριο στοιχείο που έδωσε την μεγάλη διάρκεια σε όλα τα έργα.
Η επιστημονική κατάρτιση ήταν τέτοια που έδωσε την δυνατότητα στους κατασκευαστές να δημιουργήσουν κολοσσιαίες κατασκευές, που παράλληλα ήταν και ανθεκτικές και διαχρονικές.

Δροσερή, ελαφριά κρέμα λεμονιού με λικέρ amaretto

Δροσερή, ελαφριά κρέμα λεμονιού με λικέρ amaretto
Bαθμολογία:
       
1 ψήφοι
Προστέθηκε από , 18.08.12

Περιγραφή

Είδα μια μέρα στην τηλεόραση μια συνταγή για ένα γλυκάκι πολύ δροσερό και γρήγορο που προέρχεται από την Ιταλία λέει.....έλα όμως που πρόλαβα να δω μόνο την εκτέλεση και όχι τα υλικά!! Αποφάσισα λοιπόν να αυτοσχεδιάσω στις ποσοτητες. Ε λοιπόν βγήκε για τα γούστα μας υπέροχο! Μέχρι και ο γιος μου που ειναι φαν της σοκολάτας το τίμησε!
Δροσερή, ελαφριά κρέμα λεμονιού με λικέρ amaretto

Τι χρειαζόμαστε:

  • 1/2 φλυτζανάκι του καφέ λικέρ Αμαρετο
  • 1 κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά
  • 2,5-3 κ σ ζάχαρη
  • μισό λεμόνι χυμό και ξύσμα
  • 10-15 μπισκότα πτι μπερ τριμένα στο μούλτι ή μερικά μαλακά μπισκοτάκια κομμένα σε μικρά κομμάτια.
Στα γρήγορα
Κατηγορία
Μέθοδος
Διατροφή








Σερβίρει
4 άτομα

Πως το κάνουμε:

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Εικονοθεραπεία 55























Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Η κλασική εποχή των Κελτών

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/arxaiwn-politismwn/h-klasikh-epoxh-twn-keltwn.html

Η κλασική εποχή των Κελτών

Κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα οι Κέλτες ήταν εγκατεστημένοι στην Κεντρική Ευρώπη στη περιοχή που εκτεινόταν ανατολικά ως τη Σκυθία, δυτικά ως τον ποταμό Μαίην και νότια ως τον Θουρίγγιο Δρυμό. Περιβαλλόμενοι από τους Σκύθες καθώς και τα Γερμανικά φύλα που είχαν εμφανιστεί στη Βόρεια Ευρώπη αναγκάστηκαν να στραφούν δυτικότερα και να εγκατασταθούν στις όχθες του Δούναβη και του Ρήνου. Από εκεί αρχίζουν οι τρεις μεγάλες μεταναστεύσεις των Κελτών, η πρώτη προς την Γαλλία, Ισπανία και Βρετανία, η δεύτερη προς την Ιταλία και η τρίτη προς τα Βαλκάνια και τη Μ. Ασία.

Η κατάκτηση της Γαλλίας έγινε τμηματικά από το 500 ως το 400 π.Χ. αιώνα. Γύρω στο 500 π.Χ. εγκαταστάθηκαν επίσης στο νότιο τμήμα της Βρετανίας. Στην Ισπανία εισέβαλαν στα τέλη του 6ου π.Χ. αιώνα και παρέμειναν εκεί ως τον 3ο π.Χ. αιώνα που εκδιώχτηκαν από τους Καρχηδόνιους.

Έτσι κατά το 500 π.Χ. ελέγχουν τις (σημερινές) περιοχές: Νότια Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Ουγγαρία. Κατά το 400 π.Χ. είχαν φτάσει στη Βόρεια Ευρώπη, στα Βρετανικά νησιά και διεκδικούσαν μέρος από την Ισπανία, τη Νότια Ιταλία και τα Βαλκάνια.

Ο στρατός τους κατέκτησε τη Βόρεια Ιταλία και λεηλάτησε τη Ρώμη το 390 π.Χ. Επίσης κατέκτησε τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία και λεηλάτησε το μαντείο των Δελφών το 280 π.Χ. Στη συνέχεια διείσδυσαν στη Μ. Ασία και εγκαθίστανται κοντά στη σημερινή Άγκυρα.

Η φάση της Ύστερης εποχής του Σιδήρου για τον Κέλτικο πολιτισμό ονομάζεται La Tene, από ένα χωριό της Ελβετίας, και συνέχισε στην Ηπειρωτική Ευρώπη ως τους Ρωμαϊκούς χρόνους. Η κουλτούρα αυτή ταυτίζεται με την άνθιση των Κελτών κυρίως της Γαλλίας.

Φτου σκόρδα..

Φτου σκόρδα..
Bαθμολογία:
       
11 ψήφοι
Προστέθηκε από , 03.10.07

Περιγραφή

Πουρές σκόρδου που σας περιμένει στο ψυγείο μέχρι να τον φωνάξετε...
Φτου σκόρδα..
photo: july88

Τι χρειαζόμαστε:

  • Πολλά σκόρδα
  • Αλάτι
  • Λάδι
  • Η ποσότητα ειναι αναλογα με την χρηση.

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

ΑΦΡΙΚΗ

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

 http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/arxaiwn-politismwn/afrikh.html

ΑΦΡΙΚΗ



Η Αίγυπτος υπήρξε το λίκνο ενός από τους αρχαιότερους και μακροβιότερους πολιτισμούς του πλανήτη μας. Η αρχή του πολιτισμού της χάνεται στα βάθη του χρόνου. Τα πρώτα ανθρώπινα ίχνη στην Αίγυπτο ανάγονται σε εποχές που δύσκολα μπορούν να προσδιοριστούν χρονολογικά.
Ένας από τους μεγαλύτερους σε διάρκεια πολιτισμούς, αυτός της Αιγύπτου, διάρκεσε περισσότερο από 3000 χρόνια και επηρέασε πολλούς άλλους πολιτισμούς.. Γι αυτό πολλοί αρχαιολόγοι πιστεύουν κι αναζητούν σε άλλους πολιτισμούς στοιχεία αιγυπτιακής επιρροής και δεν έχουν άδικο αφού είναι κοινός τόπος για τους επιστήμονες ότι οι Αιγύπτιοι σηματοδότησαν το δρόμο της επιστήμης και των τεχνών και σ' αυτούς πρέπει να αποδώσουμε τις πρώτες-πρώτες ανακαλύψεις που οδήγησαν στην σημερινή επιστήμη.

Τι μπορούμε όμως να πούμε για την αρχή του πολιτισμού της Αιγύπτου; Πώς ξεκίνησε; Εδώ θα χρειαστούμε τη βοήθεια των μύθων και των παραδόσεων που έγιναν γνωστοί σε μας από τον "Πατέρα της Ιστορίας" Ηρόδοτο, ο οποίος συνέλεξε τις πληροφορίες του από τους Αιγυπτίους ιερείς, αλλά και από άλλους Έλληνες σοφούς που επισκέφθηκαν την Αίγυπτο. Οι παραδόσεις αυτές αναφέρουν ότι οι πρώτες δυναστείες που κυβέρνησαν τη χώρα σε πολύ παλιές εποχές ήταν θεϊκές. Ακολούθησαν αργότερα ημιθεϊκές δυναστείες και τέλος φτάνουμε στις ιστορικές εποχές, όπου οι κυβερνήτες της χώρας είναι άνθρωποι.
Η Αίγυπτος, η χώρα του μυστηρίου φανέρωσε κάποια από τα μυστικά της κατά τους ελληνιστικούς χρόνους όπου οι Πτολεμαίοι, οι διάδοχοι του Μ. Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο, κατάφεραν να συνδυάσουν αρμονικά την αιγυπτιακή μαγεία και μυθολογία με την ελληνική φιλοσοφία, με αποκορύφωμα τα πολύ σημαντικά λεγόμενα "Ερμητικά Κείμενα".
Η Αίγυπτος δίνει μια εικόνα αιωνιότητας και Μυστηρίου. Το γεγονός ότι έχει αμετακίνητους τους θεούς της κατά τη διάρκεια όλων αυτών των αιώνων είναι κάτι που δεν έχει κατορθωθεί ποτέ. Η Θρησκεία της υπήρξε η πιο ισχυρή. Είναι άνθρωποι που ποτέ δεν αμφισβήτησαν τη Μοίρα του ανθρώπου στη Γη ούτε την ύπαρξη του Θεού. Τη δίψα τους για την αιωνιότητα την "έπλασαν" σε κτίρια που ακόμα και σήμερα είναι τα πιο ανθεκτικά της Υδρογείου. Τα πιο σημαντικά και διαχρονικά της κτίσματα είναι οι Πυραμίδες.
Η πυραμίδα είναι μια τεράστια δομή που συμβολίζει το Ιερό Βουνό και τον παγκόσμιο αγώνα της ανθρωπότητας να φτάσει στον ουρανό. Αποτελεί μέρος ενός συνόλου λειτουργικών κατασκευών προορισμένων για μεταθανάτια και μυητική λατρεία. Είναι η "εικόνα του κόσμου" και περιέχει τις τέσσερις κατευθύνσεις του διαστήματος. Αυτό το τυπικό σύνολο είναι πράγματι κατασκευασμένο σε συνάρτηση με δύο καλά καθορισμένους άξονες: ο ένας ακολουθώντας την πορεία του ήλιου οδηγεί στην Πυραμίδα, ο άλλος ανεβαίνοντας το ρεύμα του Νείλου μας φέρνει στην “Αρχή”
Πέρα από την αρχιτεκτονική μοναδικότητα και μεγαλείο, η μεγάλη πυραμίδα θεωρείται από εσωτεριστικές πηγές ως ένα σύμβολο που περικλείει μυστηριώδεις αναλογίες και αριθμούς που κωδικοποιούν τα μυστήρια του Κόσμου. Η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ υποστηρίζει στο έργο της "Μυστική Δοξασία" (II, 432) ότι η "μεγάλη πυραμίδα" κτίστηκε πολύ πιο πριν από τον Χέοπα, ως ναός μυήσεων και ότι ο Χέοπας της έδωσε άλλη χρήση αφού στην εποχή του δεν χρησιμοποιούνταν πλέον για μυήσεις.
Σημαντική προσφορά είχε και η Αίγυπτος στις επιστήμες. Οι γιατροί της Αιγύπτου γνώριζαν πώς να κολλάνε σπασμένα κόκαλα, είχαν μελετήσει τη δομή του εγκεφάλου, ήξεραν ότι ο παλμός προέρχεται από την καρδιά. Μπορούσαν να θεραπεύσουν πολλές ασθένειες όπως προκύπτει από τους ιατρικούς παπύρους που έχουν βρεθεί. Οι Αιγύπτιοι γνώριζαν ό,τι κι εμείς αν όχι περισσότερα για την κίνηση της γης γύρω από τον άξονά της και την κλίση του, την απόσταση από τον ήλιο και πολλά άλλα αστρονομικά φαινόμενα παρόλο που δεν είχαν τον τεχνικό εξοπλισμό που διαθέτουμε εμείς σήμερα. Είναι άξιο απορίας πως ένας πολιτισμός αναδυόμενος -θεωρητικά- από την νεολιθική εποχή να υπολογίζει με τέτοια ακρίβεια αστρονομικά και γαιοδετικά δεδομένα που ο σημερινός πολιτισμός μας μετά βίας κατάφερε να αποκτήσει τους δυο τελευταίους αιώνες.
Οι επιστήμες ήταν στενά συνυφασμένες με την Μαγεία. Η μαγεία θεωρείται ως η συνιστάμενη των επιστημών και η πηγή από την οποία γεννήθηκαν αργότερα όλες οι θετικές επιστήμες. Εκτός από τα μαθηματικά και την αστρολογία από τους κόλπους της μαγείας γεννήθηκε και η χημεία, η νεότερη και πρακτικότερη των φυσικών επιστημών Η αρχαία Αίγυπτος υπήρξε ο κατεξοχήν τόπος της Μαγείας. Η μαγεία μέσω του μυστικισμού ήταν συνδεδεμένη στενά με την θρησκεία της Αιγύπτου. Ο Μάγος στην Αίγυπτο έπρεπε να είναι ένας άνθρωπος σοφός, που γνωρίζει την ουσία των πραγμάτων, τις σχέσεις που συνδέουν στον κόσμο τους ζωντανούς οργανισμούς με την νεκρή ύλη και της μεταξύ αυτών συμπάθειες ή αντιπάθειες. Δηλαδή όπως θα λέγαμε σήμερα, τους φυσικούς νόμους. Επίσης ο μάγος έπρεπε να γνωρίζει την ιατρική, τα μαθηματικά και να είναι αστρολόγος.
Πάνω από όλα η Αίγυπτος έχει να προσφέρει την σπουδαία Ηθική της. Η Ηθική αποτελεί από μόνη της έναν ολόκληρο τρόπο σκέψης που είναι ο σκελετός και η βάση του πολιτισμού της Αιγύπτου. Στα κείμενα που έχουμε συλλέξει συναντάμε ένα ανθρωπισμό τόσο βαθύ με μυστικιστικά και ιερά στοιχείου που διαποτίζουν όλες τις όψεις της, θείας, κοινωνικής και ατομικής ζωής, όπως είναι η λεγόμενη αρνητική εξομολόγηση" του εκσαρκωμένου υποψηφίου προς την πνευματική απελευθέρωση, ο οποίος απαντώντας αρνητικά στις αντίστοιχες ερωτήσεις προχωρούσε στην αιωνιότητα.
Ας ταξιδέψουμε στον μυστήριο πολιτισμό εκείνων των ανθρώπων που έπλασαν φοβερούς κώδικες ηθικής όπως είναι η "Βίβλος της Απόκρυφης Εστίας" ή "Βίβλος των Νεκρών " που θεωρήθηκαν από μεγαλοφυείς Έλληνες σαν μια κορυφή. Είναι δυνατόν, ο Σόλων , ο Πλάτων, ο Πλωτίνος, ο Ιάμβλιχος, ο Πρόκλος και τόσοι άλλοι να ήταν αφελείς ή ακόμη κι ανόητοι, όταν επαινούσαν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τα Μυστήρια της Αιγύπτου;

Οι υπόλοιποι πολιτισμοί της Αφρικής

ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

Η ήπειρος αυτή ονομάστηκε "Αφρική" για πρώτη φορά τον 2ο π.Χ. αι. από τους Ρωμαίους, πιθανόν από το όνομα της φυλής "Αφαρίκας" που ζούσε γύρω από την αρχαία Καρχηδόνα, κοντά στη σημερινή Τύνιδα. Η ονομασία αυτή, αν και αναφερόταν μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή, γενικεύτηκε για ολόκληρη την ήπειρο, που αλλιώς ονομάζεται σήμερα Μαύρη ήπειρος, λόγω του χρώματος των κατοίκων της.

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ

Πρόκειται για μία πολύ αρχαία ήπειρο. Οι έρευνες έχουν φέρει στο φως ευρήματα οστών από ανθρώπινους προϊστορικούς τύπους που έχουν μεγαλύτερη ηλικία από εκείνα της Ευρώπης. Επίσης χρησιμοποιούνταν εργαλεία τουλάχιστον 500.000 πριν (π.χ. από τον λεγόμενο Ατλαντάθρωπο). Αυτό δείχνει ότι αυτό που βλέπουμε σήμερα στην Αφρική δεν είναι ένδειξη του πώς η ανθρωπότητα ήταν στην παιδική της ηλικία, αλλά του ότι είναι κατάλοιπο πολύ αρχαίων πολιτισμών του μακρινού παρελθόντος που εκφυλίστηκαν και συνεχίζουν να εκφυλίζονται συνεχώς ως την τελική τους εξάλειψη.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Μέχρι πριν έναν αιώνα η Αφρική ήταν ελάχιστα γνωστή, αν και βρίσκεται πολύ κοντά στην Ευρώπη. Η έρημος της Σαχάρας τη χωρίζει ουσιαστικά σε δύο κομμάτια : στη βόρεια ή λευκή Αφρική και στην κάτω από τη Σαχάρα ή Μαύρη Αφρική, με πολύ διαφορετική ιστορική εξέλιξη και περιορισμένη επικοινωνία και ανταλλαγή.
Μερικοί από τους πιο έντονους σταθμούς στην ιστορία της ήταν η κατάκτησή της από τους Αραβες που ξεκίνησε το 639 μ.Χ., η εισχώρηση του Ισλαμισμού ως θρησκείας (που πολλές φορές μάλιστα χρησιμοποιήθηκε σαν πρόσχημα για κατακτήσεις και για ίδρυση αυτοκρατοριών από ηγεμόνες). Μερικά από τα πιο δυνατά κράτη της Μ. Ηπείρου ήταν η Γκάνα, η αυτοκρατορία του Μάλι, το Κράτος του Σουγκάι, τα βασίλεια Μπουγκάντα, Κιτάρα, Τόρο, Ακόλε.

Εξερευνήσεις

Την εποχή του ευρωπαϊκού μεσαίωνα δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον για την Αφρική. Από το 1433 άρχισε η εξερεύνηση των δυτικών ακτών. Ο Βαρθολομαίος Ντιαζ, ο Βάσκο ντε Γκάμα, ο Ρενέ Καγιέ, ο Λίβινγκστον και ο Στάνλεϋ αποτελούν μερικούς από τους σημαντικότερους εξερευνητές που ταξίδεψαν και γνώρισαν αυτή την αρχαία ήπειρο.
Στο δεύτερο μισό του 19ου αι. έγινε η πραγματική εξόρμηση και επιδρομή των ευρωπαϊκών κρατών στη Αφρική. Ακολούθησαν ιεραπόστολοι, έμποροι, στρατιωτικά αποσπάσματα, αποικιοκράτες, μοίρασμα των περιοχών της σε Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Γερμανία. Δεσμεύτηκαν φυσικές πηγές, χώροι, ανθρώπινο δυναμικό για σκοπούς ξένους προς τους ντόπιους πληθυσμούς.
Σιγά σιγά άρχισαν να δημιουργούνται ανεξάρτητα αφρικανικά κράτη με πρωτοπόρους σ΄αυτό το θέμα την Αίγυπτο, τη Νοτιοαφρικανική Ένωση και την Λιβερία.

ΦΥΛΕΣ

Η Αφρική κατοικείται κυρίως από τη νέγρικη φυλή. Διακρίνονται μέσα σ' αυτήν οι Πυγμαίοι με το πολύ χαμηλό ανάστημα (ισημερινή Αφρική), οι Βουσμάνοι και οι Οττεντότοι (Ν. Αφρική) επίσης με χαμηλό ανάστημα και συσσώρευση λίπους στους γλουτούς. Οι Πυγμαίοι σε πανάρχαιες εποχές κυριάρχησαν σε ολόκληρη την Αφρική και ήταν γνωστοί στον Όμηρο και τον Ηρόδοτο. Νέγροι : Είναι η βασική φυλετική ομάδα της Μ. Αφρικής. Γενικά έχουν ψηλό ανάστημα, σκούρο δέρμα, επίμηκες κρανίο και σγουρά μαλλιά. Επίσης συναντάμε την Αιθιοπική φυλή που έχει σχηματιστεί από την επιμειξία των Νέγρων του Νότου και των λαών του Βορρά.

ΓΛΩΣΣΕΣ

Υπάρχουν 4 μεγάλες αφρικανικές γλωσσικές οικογένειες : α) νιγηρο - κογκολέζικη, β) νειλο - σαχαριανή, γ) αφρο - ασιατική, δ) οικογένεια Χοϊσαν Υπάρχουν και 2 ελεύθερες γλώσσες, η σουαχίλι και η χάουσα που χρησιμοποιούνται ανάμεσα σε άτομα με διαφορετική μητρική γλώσσα.

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η σημερινή έρευνα δείχνει ότι οι αφρικάνικες λατρείες βρίσκονται σε παρακμή εδώ και αιώνες. Οι τελετουργικοί τύποι χάνουν τη μεταφυσική τους ουσία και μετατρέπονται σ' ένα είδος φολκλόρ. Οι παραδόσεις υποχωρούν και υιοθετούνται ξένα ήθη και έθιμα. Μερικές χαρακτηριστικές πίστεις των διαφόρων ομάδων της Μ.Αφρικής :
Η Πίστη σ΄έναν Ανώτατο Θεό είναι ευρέως διαδεδομένη στις διάφορες ομάδες ιθαγενών της Μ. Αφρικής, το όνομα του οποίου αλλάζει ανάλογα με τη φυλή για την οποία μιλάμε.
Δαίμονες, καλοί και κακοί, αλλά πανίσχυροι, κυριαρχούν στα φυσικά φαινόμενα, προκαλούν θάνατο ή αντίθετα προστατεύουν και καθοδηγούν τους ανθρώπους.
Ο κόσμος είναι γεμάτος από αόρατα όντα που οι κοινοί θνητοί δεν μπορούν να δουν, αλλά οι μάγοι μπορούν να τα εξουσιάζουν.Η αρρώστια και ο θάνατος δεν θεωρούνται φυσικές καταστάσεις, αλλά το αποτέλεσμα γοητειών και μαγείας.
Η ψυχή μετά το θάνατο συνεχίζει να υπάρχει σε άλλους κόσμους και διαστάσεις. Σε ορισμένες φυλές πιστεύεται ότι η βροχή είναι απόδειξη της επικοινωνίας και διαμεσολάβησης των προγονικών ψυχών στους θεούς, οι οποίες προστατεύουν και φροντίζουν τους ζωντανούς απογόνους τους.
Συχνά συναντάται επίσης η πίστη στη μετενσάρκωση ή στη μετεμψύχωση.
Φετιχ. Τα φετιχ, αντικείμενα που συνδέονται με δυνάμεις και πνεύματα, πιστεύεται ότι έχουν την ικανότητα να διώχνουν τις δυστυχίες και τους κακούς δαίμονες. Φτιάχνονται από διάφορα υλικά, συνήθως ξύλο, ψάθα, κόκαλα, ελεφαντόδοντο, φτερά κ.α. και αποτελούν μεσίτες μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού. Είναι έντονα φορτισμένα με παραψυχολογικές δυνάμεις και κατέχουν ένα είδος μαγικής ψυχής που τους δίνει τρομερή δύναμη σε όλα τα επίπεδα.

TΕΧΝΗ

Βραχογραφίες. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά είδη τέχνης της Αφρικής είναι οι βραχογραφίες. Υπάρχουν σε χιλιάδες σπήλαια σε ολόκληρη την ήπειρο, κυρίως στη Σαχάρα και στη Ν. Αφρική. Χρονολογικά ξεκινάνε από τη νεότερη Παλαιολιθική ως και τη Νεολιθική εποχή. Πολλές από τις βραχογραφίες αποδίδονται στους Βουσμάνους, αλλά κάποιες φανερώνουν την παρουσία εθνολογικών ομάδων που έχουν εξαφανιστεί πια.
Χορός. Ο χορός είναι η υψηλότερη μορφή τέχνης στη Μ. Αφρική. Αποτελεί ένα είδος συμβολικής γλώσσας που εκφράζει πλήθος συναισθημάτων. Ενώνει όλους τους λαούς της Αφρικής και αποτελεί τη μυστικιστική έκφραση της θρησκείας. Η αφρικανική μουσική έχει δημιουργηθεί για τον χορό. Πολλές φορές συνοδεύεται από τραγούδι. Ιερά τύμπανα : Στενά συνδεδεμένα με τη μουσική και το χορό είναι και τα ιερά τύμπανα. Υπάρχουν σε διάφορα μεγέθη και σχήματα και συνήθως συνοδεύουν ρυθμικά το χορό και χρησιμοποιούνται στις διάφορες τελετές. Τα "Ντικομάνα" είναι τα πιο ενδιαφέροντα από όλα τα τύμπανα, θεωρούνται θεοί και η φύλαξή τους ανατίθεται σε ειδικά επιλεγμένα άτομα. Τα παίζουν μόνο μυημένοι και τα παρουσιάζουν μία ή δύο φορές το χρόνο, συνήθως την εποχή της σποράς. Είναι το ισχυρότερο μέσο επίκλησης στους προγόνους για να στείλουν βροχή.

ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

Τα ερείπια του Ζιμπάμπουε

Ζιμπάμπουε σημαίνει "πέτρινα σπίτια". Πρόκειται για ερείπια που ανακαλύφτηκαν εδώ και έναν αιώνα στο βορρά του Λιμπόπο από έναν κυνηγό. Αποτελούν μία κατασκευή από πέτρες πολύ καλά συναρμολογημένες. Πιστεύεται ότι εκεί υπήρξε ένα πολιτισμικό κέντρο με έντονη θρησκευτική ζωή, εφόσον βρέθηκαν βωμοί, αίθουσες για τελετές, ιερά συμβολικά ζώα. Σήμερα οι ιθαγενείς φοβούνται αυτά τα ερείπια και ισχυρίζονται ότι εκεί κατοικούν κακά πνεύματα και οι σκιές των παλιών Βασιλιάδων.

ΟΜΑΔΑ Χ

Έτσι ονομάζεται ένα κέντρο πολιτισμού στο Νείλο της Νουβίας, που υπήρξε μέχρι τον 6ο αι. Σύμφωνα με τους σκελετούς που βρέθηκαν, επρόκειτο για μία ομάδα της μαύρης φυλής με σημαντικά πολιτιστικά στοιχεία. Είχαν μοναρχικό σύστημα, αναπτυγμένη διαχείριση, θρησκεία γεμάτη σύμβολα και υψηλά νοήματα.
Ανακαλύφτηκαν επίσης αναπαραστάσεις αιγυπτιακών, ρωμαϊκών και ελληνικών θεοτήτων, πράγμα που δείχνει μία σωστή γνώση για τους συμβολισμούς των πολιτισμών αυτών. Η ομάδα Χ παραμένει ένα αίνιγμα για τους ερευνητές, αλλά είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα κέντρο πολιτισμού που κατάφερε να αφομοιώσει στοιχεία των σημαντικών πολιτισμών εκείνης της εποχής, δίνοντας όμως τα δικά του χαρακτηριστικά.

Δημοφιλείς αναρτήσεις