ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ (1984)

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ (1984)
Ελλάδα. Έγχρωμη. Διάρκεια: 137'.

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Θόδωρος Αγγελόπουλος. Συνεργασία στο σενάριο: Θανάσης Βαλτινός, Tonino Guerra. Φωτογραφία: Γιώργος Αρβανίτης. Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου. Σκηνικά: Μικές Καραπιπέρης. Κοστούμια: Γιώργος Ζιάκας. Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου. Βοηθοί σκηνοθέτες: Τάκης Κατσέλης, Χάρης Παπαδόπουλος, Νίκος Σέκερης. Ήχος: Θανάσης Αρβανίτης, Ντίνος Κίττου, Νίκος Αχλάδης. Μιξάζ: Θανάσης Αρβανίτης. Βοηθός μοντέρ: Δημήτρης Βεϊνόγλου. Ερμηνευτές: Μάνος Κατράκης (γέρος), Μαίρη Χρονοπούλου (Βούλα), Διονύσης Παπαγιαννόπουλος (Αντώνης), Δώρα Βολανάκη (γριά), Giulio Brogi (Αλέξανδρος), Γιώργος Νέζος (Παναγιώτης), Αθηνόδωρος Προύσαλης (μοίραρχος), Μιχάλης Γιαννάτος (λιμενάρχης), Άκης Καρέγλης (Σπύρος). Βασίλης Τσάγκλος (πρόεδρος λιμενεργατών), Δέσποινα Γερουλάνου (γυναίκα του Αλέξανδρου), Παραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), ZDF, Channel Four, RAI, EΤ-1. Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Σαμιώτης, Παύλος Ξενάκης, Φοίβη Σταυροπούλου, Βέρα Λυκουρέση.

Βραβεία: 1984. Βραβείο σεναρίου και Βραβείο Fipresci στο Φεστιβάλ Καννών· Κρατικό βραβείο καλύτερης ταινίας, σεναρίου, Α' ανδρικού ρόλου (Μάνος Κατράκης), Α' γυναικείου ρόλου (Ντόρα Βολανάκη), σκηνογραφίας· Βραβείο Κριτικών στο Φεστιβάλ Ρίο ντε Τζανέιρο.

Ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου, κουρασμένος απ' τις μυθοπλασίες, αναζητά μια ιστορία ουσιαστική και προσκολλάται σ' έναν γέρο που πουλάει λεβάντες στο δρόμο: τον Σπύρο, έναν πρώην κομμουνιστή, εξόριστο στην Τασκένδη, που έχει επιστρέψει στην πατρίδα μετά από 32 χρόνια εξορία. Στο χωριό του, που το είχε υπερασπιστεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, γίνεται μάρτυρας ενός ξεπουλήματος της γης και των ιδεών, και προσπαθεί να το αποτρέψει. Ωστόσο, δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πραγματικότητα που συναντά. Απομονώνεται. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τα παιδιά του, με τους γύρω του. Μόνο η γυναίκα του, πιστή και υπομονετική Πηνελόπη, τον ακολουθεί μέχρι το τέλος, μέχρι το τελευταίο του ταξίδι, στην αναχώρηση του στη θάλασσα πάνω σε μία σχεδία, εξόριστος στην ομίχλη.

Xάλκινο άγαλμα έφηβου αθλητή

Σταυρούλα Κουγιουμτσιάδη

Από την ευγενική μου φίλη Katerina Koumlidou!

Xάλκινο άγαλμα έφηβου αθλητή, από τη θάλασσα του Mαραθώνα - λεπτομέρεια (340-330 π.X.)  Eθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο - Γλυπτοθήκη (Έργα Κλασικής Περιόδου)

Bρέθηκε στη θαλάσσια περιοχή του Mαραθώνα το 1925. Tο άγαλμα, μεγέθους μικρότερου του φυσικού, παριστάνει έναν έφηβο νικητή σε κάποιον αγώνα, όπως υποδηλώνει η ταινία στην κεφαλή του με το όρθιο φύλλο πάνω από το μέτωπο. Στο δεξί υψωμένο χέρι του κρατούσε κάποιο αντικείμενο, χαμένο σήμερα. Άγνωστο είναι επίσης τι αντικείμενο κρατούσε στο αριστερό χέρι, προς το οποίο στρέφει την κεφαλή και προσηλώνει το βλέμμα. Tο χέρι αυτό αντικαταστάθηκε, πιθανώς σε μεταγενέστερη εποχή, με την παλάμη διαμορφωμένη σε λυχνάρι. Tο άγαλμα είναι ένα από τα αριστουργήματα της ύστερης κλασικής περιόδου και σχετίζεται με τη σχολή του Πραξιτέλη. (Ύψος 1,30μ.)

Ελιξίριο νεότητας τα... αγγούρια!

http://proionta-tis-fisis.blogspot.com/2013/01/blog-post_869.html

Ελιξίριο νεότητας τα... αγγούρια!

Ένας διάσημος δερματολόγος του Χόλιγουντ, που θεωρείται από πολλούς o γκουρού της αντιγήρανσης, υποστηρίζει ότι το νερό των φρούτων και των λαχανικών είναι πιο ωφέλιμο από αυτό που πίνουμε στο ποτήρι...
Για τον δερματολόγο δρα Χάουαρντ Μιούραντ, αναπληρωτή καθηγητή Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, το δέρμα αποτελεί τον μικρόκοσμο όλου του οργανισμού και αντανακλά ό,τι συμβαίνει στο εσωτερικό του σώματός μας.

Όπως γράφει στην εφημερίδα «Ντέιλι Μέιλ», το κλειδί για να είναι και να φαίνεται κανείς υγιής, είναι να διατηρεί υγιή τα κύτταρα του σώματός του – και μία από τις ενδείξεις της υγείας τους είναι πόσο καλά κρατούν το νερό στο εσωτερικό τους.

«Εάν ένας άνθρωπος κατορθώνει να επιδιορθώνει τις μεμβράνες των κυττάρων του – από τον εγκέφαλο και την καρδιά έως τον συνδετικό ιστό και την επιδερμίδα – προσελκύοντας νερό και θρεπτικά συστατικά σε αυτές, μπορεί να καταπολεμά το γήρας και τις αρρώστιες», σημειώνει. Και αυτό, είναι στο χέρι μας να το κάνουμε, προσθέτει.
Όπως εξηγεί ο δρ Μιούραντ, οι περισσότεροι άνθρωποι αποδέχονται τα σημάδια της γήρανσης (όπως την αύξηση του σωματικού βάρους, την κόπωση και την εκφύλιση της υγείας) ως κάτι το αναπόφευκτο. Η αλήθεια όμως, λέει, είναι πως ποσοστό έως 80% της μακροζωίας μας οφείλεται στον τρόπο ζωής και όχι στα γονίδιά μας.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι με τον τρόπο ζωής του «μπορεί κανείς να βοηθήσει το σώμα του να θεραπεύσει τις καθημερινές βλάβες και να ανανεωθεί, ώστε όχι μόνο να φαίνεται κανείς πιο νέος, αλλά και να είναι πιο υγιής και ανανεωμένος».

Ο δρ Μιούραντ αναφέρει πως σε αντίθεση με ό,τι όλοι πιστεύουμε, το ανθρώπινο σώμα δεν αποτελείται κατά 75-80% από νερό μέχρι τα βαθιά γηρατειά. Το ποσοστό αυτό υπάρχει όταν γεννιόμαστε, αλλά στην πορεία του χρόνου ελαττώνεται και φτάνει στο 50%.

Η ελάττωση αυτή εξηγεί και τα σημάδια της ηλικίας που συνήθως αρχίζουν να εμφανίζονται όταν μπαίνουμε στα 30 μας χρόνια: το δέρμα γίνεται πιο ξηρό, η πέψη επιβραδύνεται, η ενεργητικότητά μας φθίνει.
Κατά τον δρα Μιούραντ, το νερό στο ανθρώπινο σώμα βρίσκεται στον ενδοκυττάριο χώρο (μέσα στα κύτταρα δηλαδή) και στον εξωκυττάριο χώρο (δηλαδή ανάμεσα στα κύτταρα). «Το ενδοκυττάριο νερό συμβάλλει στη διατήρηση της κυτταρικής λειτουργίας και κατ’ επέκταση στην υγεία και στην ομορφιά, ενώ το εξωκυττάριο είναι αυτό που μας γερνάει και μας κάνει να παχαίνουμε και να γινόμαστε νωθροί», λέει.

«Οι “σακούλες” κάτω από τα μάτια, οι πρησμένοι αστράγαλοι και το φουσκωμένο στομάχι αποτελούν ενδείξεις ότι το σώμα δεν χειρίζεται σωστά το νερό», προσθέτει. Η δυσλειτουργία αυτή μπορεί να εκδηλωθεί οπουδήποτε στο σώμα – από τα αιμοφόρα αγγεία και την καρδιά έως το δέρμα και το ήπαρ.

Να «τρώτε»… νερό
Καλά όλ’ αυτά, αλλά γιατί ο δρ Μιούρατ πιστεύει ότι το νερό από φρούτα και λαχανικά είναι πιο ωφέλιμο από το σκέτο; Επειδή «το νερό των φρούτων και των λαχανικών περιβάλλεται από μόρια που διευκολύνουν την είσοδό του στο εσωτερικό των κυττάρων», απαντά. «Γι’ αυτό συνιστώ στους ασθενείς μου να τρώνε – και όχι να πίνουν - νερό».
Τα φρούτα και τα λαχανικά περιέχουν άφθονες αντιοξειδωτικές ουσίες, οι οποίες εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου που παράγονται ασταμάτητα από τον οργανισμό ως υποπροϊόντα του μεταβολισμού και προκαλούν βλάβες στα κύτταρά μας. Τα φυτικής προελεύσεως τρόφιμα περιέχουν επίσης ιχνοστοιχεία και βιταμίνες, που χρησιμοποιεί ο οργανισμός για να μεταβολίσει τους υδατάνθρακες, τα λίπη και τις πρωτεΐνες.
Ο λιπώδης ιστός αποτελείται κατά περίπου 10-20% από νερό, ενώ ο άπαχος μυϊκός ιστός από περίπου 70-75%. Οι μύες είναι πολύ πιο βαρείς από το λίπος, λόγω του νερού που περιέχουν – γι’ αυτό και όσοι αδυνατίζουν μειώνοντας το σωματικό λίπος και αυξάνοντας τον άπαχο μυϊκό ιστό τους, συχνά δεν βλέπουν την διαφορά του βάρους τους στην ζυγαριά, ενώ την ίδια στιγμή τα ρούχα τους «πλέουν» στο σώμα τους!

Διατροφή για ενυδάτωση
Ο δρ Μιούρατ συνιστά να τρώμε τρόφιμα πλούσια σε νερό, ώστε εύκολα να τροφοδοτούμε τον οργανισμό μας με τα περίπου 2,5 λίτρα που του χρειάζονται για να διατηρεί σταθερά τα αποθέματά του (αυτή είναι η μέση ποσότητα που καθημερινά χάνουμε μέσω των σωματικών λειτουργιών μας).
Η αλήθεια είναι πως σχεδόν όλα τα τρόφιμα περιέχουν κάποια ποσότητα νερού, αλλά τα φυτικής προελεύσεως έχουν το περισσότερο ενώ ταυτοχρόνως το εμπλουτίζουν με ποικιλία θρεπτικών συστατικών.
Για τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, ο δρ Μιούρατ συνιστά να τρώμε τα λαχανικά (εννοείται και τα φρούτα) ωμά, διότι με το βράσιμο χάνουν μεγάλη ποσότητα από το νερό που περιέχουν (αυτός είναι ο λόγος που τα βρασμένα λαχανικά είναι πιο ελαφρά από τα ωμά).
Πόσα φρούτα και λαχανικά πρέπει να τρώτε; Η απάντηση είναι απλή: φτάστε πρώτα τις δυο μεγάλες σαλάτες και τα τρία φρούτα την ημέρα, καθώς και τα όσπρια δυο-τρεις φορές την εβδομάδα, και μετά βλέπουμε!
Αυτές είναι οι ποσότητες που συνιστώνται για καλή υγεία, αλλά ούτε καν ο ένας στους δέκα από εμάς δεν τις καταναλώνει, διότι προτιμά να λαμβάνει το 70% των ημερήσιων θερμίδων του από ζωικής προελεύσεως τρόφιμα, επεξεργασμένα φαγητά και πρόχειρα φαγητά – και μόλις το 30% από τα φυτικής προελεύσεως τρόφιμα.

Το «μυστικό του νερού»
Όλα τα παραπάνω ο δρ Μιούρατ τα συμπυκνώνει στο νέο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες στη Βρετανία. Τιτλοφορείται «The Water Secret» (εκδόσεις Wiley) και εξηγεί πως μπορεί κανείς όχι μόνο να καταναλώσει όσο νερό χρειάζεται μέσω της διατροφής του, αλλά και πώς να το βοηθήσει να εισέλθει και να παραμείνει στο εσωτερικό των κυττάρων.
Το βιβλίο βασίζεται σε μελέτες που έχουν κάνει ο δρ Μιούραντ και οι συνεργάτες του πάνω στα κύτταρα και στην χημεία τους.

Πόσο νερό περιέχουν τα τρόφιμα
* Καρπούζι και αγγούρια = 97%
* Ντομάτες και κολοκύθια = 95%
* Μελιτζάνες = 92%
* Ροδάκινα = 87%
* Καρότα = 88%
* Βρασμένα ξερά φασόλια = 77%
* Ψητό στήθος κοτόπουλο = 65%
* Ψημένος σολομός = 62%
* Τυρί τσένταρ και ροκφόρ = 40%
* Ψωμί ολικής αλέσεως = 33%

Tips: Κόψτε το πολύ αλάτι. Τα κύτταρα χρειάζονται 23 γραμμάρια νερό για να εξουδετερώσουν κάθε πρόσθετο γραμμάριο αλάτι που τρώμε – γι’ αυτό και κάνουμε κατακράτηση υγρών όταν τρώμε πολύ αλάτι, κατά τον δρα Χάουαρντ Μιούραντ.

Πηγή: ygeia.tanea.gr
Οι πληροφορίες που δίδονται έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας η την επίσκεψη σε άλλον ειδικό της υγείας Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας

Χαλκός και υγεία.

http://proionta-tis-fisis.blogspot.com/2013/01/blog-post_6417.html

Χαλκός και υγεία.

Ο χαλκός, ένα στοιχείο που το συναντάμε στη φύση και είναι απόλυτα φιλικό προς το περιβάλλον, χρησιμοποιείται στα δίκτυα πόσιμου νερού από την εποχή των Φαραώ, μέχρι τις μέρες μας.
Παρόλα αυτά, μόνο πρόσφατα οι επιστήμονες διαπίστωσαν τα οφέλη του χαλκού για τη δημόσια υγεία.
Οι αντιβακτηριδιακές ιδιότητες του χαλκού βοηθούν στη διατήρηση της καθαρότητας του πόσιμου νερού.
Έχει αποδειχτεί ότι, ο χαλκός αναχαιτίζει την ανάπτυξη μικροοργανισμών που αναπτύσσονται στο νερό και ευδοκιμούν στα συστήματα πόσιμου νερού όπως, βακτήρια, ιοί, άλγη, παράσιτα.
Αυτοί οι μικροοργανισμοί μεταξύ των οποίων, ο ιός της Νόσου των Λεγεωνάριων, το θανατηφόρο βακτήριο E. Coli και ο ιός της πολιομυελίτιδας, εγκυμονούν κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία.
Ενδεικτικά αναφέρουμε, ότι εργαστηριακές έρευνες σε δείγματα νερού από παλαιωμένα δίκτυα χαλκού, μετά από παραμονή του νερού στο δίκτυο 24 ωρών, παρουσιάζουν μείωση του ιού της πολιομυελίτιδας τύπου 1 κατά 97% και του τύπου 2 κατά 96%.
Σε νέες σωληνώσεις από χαλκό, 80% του ιού της πολιομυελίτιδας τύπου 2, εξαλείφθηκε μέσα σε 3 ώρες ενώ ο ιός εξαλείφθηκε εντελώς μέσα σε διάστημα 24 ωρών.
Οι οργανισμοί και οι φορείς υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο, στρέφονται στο χαλκό για να κερδίσουν προβάδισμα στη μάχη ενάντια στα ανθεκτικά μικρόβια.

Η Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας των ΗΠΑ βρίσκεται ήδη στη διαδικασία επικύρωσης των αντιβακτηριδιακών ιδιοτήτων του χαλκού.
Τα αποτελέσματα, που αναμένονται στο άμεσο χρονικό διάστημα, θα καταστήσουν το χαλκό το πρώτο υλικό με επίσημη αναγνώριση για αντιβακτηριδιακές ιδιότητες.

Κλινικές δοκιμές που εξετάζουν επιφάνειες από χαλκό και κραμάτων του και πόσο αυτές επηρεάζουν την επιβίωση των μικροβίων, βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη σε νοσοκομεία της Μεγ. Βρετανίας, της Ιαπωνίας, των ΗΠΑ, της Νότιας Αφρικής, της Γερμανίας και της Δανίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κλινική δοκιμή στο νοσοκομείο Selly Oak της Μεγάλης Βρετανίας, όπου σε μία πτέρυγα όλες οι επιφάνειες από ανοξείδωτο ατσάλι έχουν αντικατασταθεί από χαλκό (χερούλια, μπαταρίες βρυσών, κουμπιά σε καζανάκια, βοηθητικές ράβδοι που χρησιμοποιούν οι ασθενείς για να κινηθούν, μέχρι και τα στυλό του προσωπικού).

Ο χαλκός αποτελεί ένα σημαντικό ιχνοστοιχείο διατροφής για την καλή ανάπτυξη του οργανισμού: απαραίτητος για την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων, ο χαλκός συμβάλλει στην ισορροπία του νευρικού και ανοσοποιητικού συστήματος καθώς και στην υγεία των οστών. Η έλλειψή του μπορεί να προκαλέσει ορισμένες σοβαρές ασθένειες ενώ σε υπερβολικές ποσότητες είναι επιβλαβής για τον οργανισμό.

Ακολουθεί ένας ενδεικτικός κατάλογος με τροφές και την περιεκτικότητά τους σε χαλκό:

Τροφές	Περιεκτικότητα σε χαλκό
6 στρείδια	3,7 mg
1/4 κούπας αμύγδαλα	0,4 mg
1/4 κούπας κάσιους	0,76 mg
1 μεγάλη βραστή πατάτα	0,33 mg
1 κούπα βρώμη	0,12 mg
1/2 κούπα καστανό ρύζι	0,08 mg
1 κούπα χυμό δαμάσκηνου	0,15 mg
1 κουταλάκι κακάο	0,19 mg
1 κούπα λάχανο	0,19 mg
1 κουταλάκι πιπέρι	0,07 mg

Ο Χαλκός βοηθάει το σώμα να απορροφήσει και να χρησιμοποιήσει το σίδηρο, συμμετέχει δε στο σχηματισμό των οστών, ενώ είναι απαραίτητος (συνεργικά με τη βιταμίνη C και τον ψευδάργυρο) στο σχηματισμό της ελαστίνης, ενός βασικού συστατικού του δέρματος, των οστών και του συνδετικού ιστού.

Άλλες ιδιότητες: ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, βοηθάει στη διατήρηση του μυϊκού τόνου, συμμετέχει στη διαδικασία παραγωγής ενέργειας, στην επούλωση πληγών, στον
καθορισμό του χρώματος των μαλλιών και της επιδερμίδας, στο σχηματισμό της μυελίνης, που είναι το προστατευτικό περίβλημα των νεύρων.
Επίσης, είναι σημαντικός για το ανοσοποιητικό σύστημα, μελέτες δε σε ζώα έχουν δείξει ότι η ανεπάρκεια του αυξάνει την ευαισθησία στις λοιμώξεις και το ποσοστό θανάτων από αυτές.

Πρόσφατα έχει αποδειχθεί ότι ακόμη και πολύ μικρή ανεπάρκεια χαλκού στον άνθρωπο μειώνει σημαντικά, τόσο τον αριθμό των ουδετερόφιλων (είδος λευκών αιμοσφαιρίων) στην περιφερική κυκλοφορία, όσο και την ικανότητα τους να σκοτώνουν μικροοργανισμούς, ενώ άλλες μελέτες in vitro και με ζώα έχουν δείξει ότι ακόμη και οριακή ανεπάρκεια μειώνει τα επίπεδα της ιντερλευκίνης 2 και περιορίζει τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων Τ.
Ο χαλκός έχει επίσης αντιφλεγμονικές ιδιότητες και είναι αποτελεσματικός σε ορισμένους αρθριτικούς. Αυτό εξηγεί γιατί τα βραχιόλια χαλκού είναι μερικές φορές αποτελεσματικά, δεδομένου ότι ο χαλκός διαλύεται σιγά - σιγά από τον ιδρώτα και απορροφάται από το δέρμα.
Η ανεπάρκεια χαλκού δεν είναι πολύ διαδεδομένη, συνήθως δε απαντάται σε έγκυες, σε πρόωρα νεογνά και σε δεχόμενους ολική παρεντερική διατροφή για μεγάλα διαστήματα.

Είναι απαραίτητο ιχνοστοιχείο, τόσο στα ζώα όσο και στα φυτά. Ανευρίσκεται σε ποικιλία ενζύμων, όπως την υπεροξειδάση του Κυτοχρώματος C και την υπεροξειδισμουτάση. Ορισμένα μαλάκια και αρθρόποδα έχουν ως μεταφορική ουσία των αναπνευστικών αερίων την αιμοκυανίνη (αντί της αιμοσφαιρίνης), η οποία περιέχει χαλκό.
Στα ανώτερα ζώα έχει διαπιστωθεί ότι η παρουσία χαλκού διευκολύνει την απορρόφηση σιδήρου από τον οργανισμό. H υπερβολική απόθεση χαλκού στους ιστούς προκαλεί την Νόσο του Wilson, ενώ χρόνια έλλειψη χαλκού προκαλεί δυσλειτουργία στην σύνθεση δοπαμίνης, με συνέπεια την εμφάνιση κατάθλιψης, στην σύνθεση μελανίνης από τα δερματικά κύτταρα καθώς και δυσλειτουργίες στον μεταβολισμό των λιπών και των τριγλυκεριδίων.

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ - ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Τοξικώσεις από χαλκό είναι σπάνιες, χρειάζονται δε δόσεις 300 - 500 φορές μεγαλύτερες των κανονικών για να συμβούν.
Όσοι πάσχουν από τη νόσο του Wilson (ηπατοφακοειδής εκφύλιση) δε θα πρέπει να λαμβάνουν συμπληρώματα χαλκού. Όσοι πάσχουν από ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια δε θα πρέπει επίσης να λαμβάνουν συμπληρώματα χαλκού χωρίς τη συμβουλή γιατρού. Δε θα πρέπει επίσης να πίνουν από χάλκινες σωληνώσεις, στις οποίες το νερό παραμένει στάσιμο για μεγάλα διαστήματα.

Πηγή

Πηγή
Σημείωσις: Οι πληροφορίες που δίδονται έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας η την επίσκεψη σε άλλον ειδικό της υγείας Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας

Τζόπλιν

Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ - ENVIRONMENT.GR

 

 

Σα σήμερα γεννήθηκε στο Πορτ Άρθουρ του Τέξας στις 19 Ιανουαρίου του 1943 η καλύτερη, ίσως ερμηνεύτρια του μπλουζ και μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες της ροκ μουσικής. 

Στο αποκορύφωμα της σταδιοδρομίας της ήταν γνωστή ως η βασίλισσα του Ροκ εν Ρολ και της ψυχεδελικής σόουλ.
Ο θάνατος της Τζόπλιν, σε ηλικία 27 ετών εξέπληξε τους θαυμαστές της και συγκλόνισε τον κόσμο της μουσικής, ο οποίος είχε μόλις πληγεί μετά την απώλεια του Τζίμι Χέντριξ δύο εβδομάδες νωρίτερα Η επίσημη αιτία θανάτου της, ήταν η υπερβολική δόση ηρωίνης, ενδεχομένως σε συνδυασμό με τις παρενέργειες του αλκοόλ. Οι στάχτες της σκορπίστηκαν από ένα αεροπλάνο στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Ομελέτα 4 seasons

Ομελέτα 4 seasons

Bαθμολογία:

4 ψήφοι

Προστέθηκε από ΜΑΡΑΤΑ, 26.04.09

Περιγραφή

Ομελέτα οικογενειακή, χορταστική και εύκολη, στο φούρνο.
 

Τι χρειαζόμαστε:

• 8-10 αύγα
• 3-4 πατάτες μεγαλούτσικες
• 1 μεγάλη ντομάτα
• 1 πράσινη πιπεριά ή ο,τι προτιμάτε καλύτερα
• τυρί σε ο,τι ποσότητα και ποιότητα σας αρέσει
• 5 φέτες ζαμπόν ή γαλοπούλα
• 100 γρ. μπέικον
• 1 γεμάτη κουταλιά της σούπας αλέυρι
• 1 φλυτζανάκι του καφέ γάλα

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Με πατάτες

Μέθοδος

Φούρνου

Διατροφή

Πλούσια σε ενέργεια

Δυσκολία

Εύκολο

Και για αρχάριους

Περιέχει

Αλλαντικά

Αβγά

Ντομάτες

Γάλα

Πιπεριές

Σερβίρει

πέντε-έξι μερίδες

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Ομελέτα 4 seasons http://www.sintagespareas.gr/sintages/omeleta-4-seasons.html#ixzz2466Hsyc6 

"σάλτσα χηλίωσης" (απομεταλλωση)

http://proionta-tis-fisis.blogspot.com/2013/01/blog-post_2595.html

Αποτοξίνωση βαρέων μετάλλων με σάλτσα κόλιανδρου

Μαζέψτε τα λαμπερά απαλά λεία φύλλα του φυτού πριν ανθίσει, για να χρησιμοποιήσετε το κόλιανδρο σαν μπαχαρικό στο μαγείρεμα και σε σάλτσες.

Συλλέξτε τους σπόρους, που είναι συστατικό του γνωστού μπαχαρικού κάρυ και ένα σεβαστό φαρμακευτικό φυτό.

Φαρμακευτικός, το φρέσκο ή αποξηραμένο βότανο και οι σπόροι σχηματίζουν χηλική ένωση με τα βαρέα μέταλλα και βοηθά να μετακινηθούν έξω από το σώμα-αυτό περιλαμβάνει τον υδράργυρο και το μόλυβδο.

Οι σπόροι είναι ιδιαίτερα διεγερτικοί, αρωματικοί και άφυσοι (ανακουφιστικοί κατά των εντερικών ζυμώσεων).

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ SALSA CHELATION

Εδώ είναι η συνταγή μας για τη "σάλτσα χηλίωσης" (απομεταλλωση)

2 φλιτζάνια ψιλοκομμένο φρέσκο ​​κόλιαντρο
2 φλιτζάνια ψιλοκομμένα φρέσκια ντομάτα
1 φλιτζάνι ψιλοκομμένο φρέσκο ​​βασιλικό
½ φλιτζάνι ψιλοκομμένοι σπόροι κολοκύθας
4 σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομμένο και πιεσμένο
Καυτερές πιπεριές όσο θέλετε για γεύση
1 κουταλιά σούπας φρέσκο χυμό λεμονιού
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
Αλάτι για γεύση

Πηγή: www.ftiaxno.gr
Προσοχή: Οι πληροφορίες που δίδονται έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας ή την επίσκεψη σε άλλον ειδικό της υγείας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ εκδ. Έσοπτρον

Ταξίδι στο Φως

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ εκδ. Έσοπτρον

Όλοι μας βιώνουμε καθημερινά μια αληθινή επανάσταση στην θεώρηση που είχαμε για το σύμπαν αλλά και την ίδια την ανθρώπινη φύση. Το μηχανιστικό νευτώνιο μοντέλο του κόσμου έχει πλέον καταρρεύσει μέσα απ' τις θεωρίες της μοντέρνας φυσικής που θέλουν τον παρατηρητή να... επηρεάζει τα αποτελέσματα της ίδιας του της παρατήρησης, σ' ένα σύμπαν ευφυές, εύπλαστο και απρόβλεπτο, όπου η έννοια της ύλης έχει αντικατασταθεί πλέον από την ύπαρξη πεδίων δύναμης που γεννούν και εξαφανίζουν σωματίδια «από το τίποτα και στο τίποτα»!

Η ψυχολογική και ιατρική προσέγγιση της ανθρώπινης φύσης έχει ήδη ενσωματώσει μέσα της προαιώνιες αλήθειες των αρχαίων φιλοσοφικοθρησκευτικών σχολών και παραδόσεων, καθώς μέρα με τη μέρα επιβεβαιώνεται ο τεράστιος ρόλος που παίζουν οι πεποιθήσεις, η κοσμοαντίληψη και ο συναισθηματικός κόσμος τού ατόμου όχι μόνο στην ψυχική αλλά και στη σωματική του υγεία.

Και - ακόμα πιο εκπληκτική - αποδεικνύεται η δυνατότητα τού ανθρώπινου νου να οραματίζεται. Οι έρευνες έδειξαν ότι αυτή του η δραστηριότητα επηρεάζει όχι μόνο τις σωματικές ή τις ψυχικές μας λειτουργίες, αλλά και μπορεί να τροποποιεί εν είδει θαύματος την εξωτερική μας πραγματικότητα!

Μαγικό Θέατρο λοιπόν ο κόσμος μας, τώρα και με τη σφραγίδα της επιστήμης! Και ο άνθρωπος - λειτουργικά ενταγμένος μέσα του - μόλις που αρχίζει να μαθαίνει πώς να περάσει από το ρόλο τού ηθοποιού στο ρόλο τού σκηνοθέτη. Το βιβλίο αυτό προσφέρει γι' αυτό το σκοπό μια μοναδική επιστημονική μέθοδο που έχει εφαρμοστεί μ' επιτυχία σε χιλιάδες ανθρώπους, μετατρέποντας τους από παθητικούς δέκτες «πραγματικών» συμβάντων, σε σχεδιαστές και δημιουργούς της δικής τους πραγματικότητας και τού δικού τους τρόπου ζωής.

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/arxaiwn-politismwn/pyramides-sthn-ellada.html

Γ.Α.Πλάνας, ιδρυτής της Ν.Α. στην Ελλάδα

«Υπάρχουν πυραμίδες στην Ελλάδα;»

Μερικοί αναγνώστες, σοβαροί μελετητές της φιλοσοφίας και της ιστορίας του πολιτισμού μπορεί ίσως να εκπλαγούν ακούγοντας αυτήν την ερώτηση. Και όμως, η απάντηση είναι: «ναι». Η ύπαρξη πυραμίδων στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αργολίδα, αποτελεί ένα ακόμα αίνιγμα των άγνωστων μεγαλουργημάτων στον ελληνικό χώρο, όπως και η ύπαρξη δολμενικών μεγαλιθικών κατασκευών στο νησί της Σαμοθράκης.

Πυραμιδικές κατασκευές βρίσκονται όχι μόνο στον αρχαίο πολιτισμό της Αιγύπτου αλλά και στις περιοχές της Μικράς Ασίας και Μέσης Ανατολής, της Ινδίας και της Κίνας, της Αμερικής, στον πολιτισμό των Μάγια και των Ναουάτλ, των Ατζέκα και των Τολτέκα και ακόμα στην αρχαία Ελλάδα. Στα μάτια του κατάπληκτου ερευνητή εμφανίζεται ένα διεθνές ιερό στοιχείο που συνδέει και συσχετίζει τους αρχαίους πολιτισμούς εμφανίζοντας ένα κοινό δεσμό τους: την πυραμιδική δομή.

Η εσωτερική παράδοση του ανατολικού και δυτικού εσωτερισμού, που υποστηρίζει και ο Πλάτωνας, αναφέρει ότι τα πυραμιδικά κτίσματα προέρχονται από τον καταποντισμένο πολιτισμό της θρυλικής Ατλαντίδας, από την οποία κάποια μεταναστευτικά ρεύματα, πριν τον παγκόσμιο κατακλυσμό, πήγαν προς ανατολή και δύση για να διαδώσουν την αρχαία σοφία και να ιδρύσουν νέους πολιτισμούς. Πρόσφατα, ρώσικες υποβρύχιες έρευνες κατέγραψαν την ύπαρξη πυραμιδικών κατασκευών στο βυθό του ατλαντικού στην περιοχή του Μπιμίνι κοντά στις Βερμούδες.

Αλλά σ’ αυτό το ενδιαφέρον και πλατύ θέμα θα αναφερθούμε άλλη φορά. Ας έρθουμε λοιπόν στην πυραμίδα του Άργους.

Το πολιτιστικό κέντρο Νέα Ακρόπολη διοργάνωσε το Νοέμβριο του έτους 1984 μια εκδρομή στο Ηραίον, τις Μυκήνες και την πυραμίδα του Άργους. Καθώς πηγαίναμε προς την τοποθεσία της πυραμίδας το ενδιαφέρον και η αναμονή των πενήντα και πλέον ατόμων, που συμμετείχαν στην εκδρομή, ολοένα και μεγάλωνε.

Περιγραφή
Έξω από το Άργος, στο δρόμο προς την Επίδαυρο, υψώνονται σε μια στροφή του δρόμου τα ερείπια της πυραμίδας. Μόνη της, μισογκρεμισμένη στο άνω μέρος, όμως μονομαχεί ακόμα με το χρόνο, που η έναρξη του χάνεται στην ομίχλη ενός μυθικού παρελθόντος. Μαρτυρεί, όρθια ακόμη, την ύπαρξη ενός ξεχασμένου δεσμού, αινιγματικού και άγνωστου σχεδόν για όλους μας, με τους αρχέγονους απογόνους του «πολιτισμού των πυραμίδων».

Όταν φτάσαμε και κατεβήκαμε από το πούλμαν, τρέξαμε αμέσως να τη δούμε από κοντά, σκαρφαλώνοντας στο λόφο όπου υψώνεται. Πήγαμε προετοιμασμένοι, αφού μερικοί από εμάς είχαμε ξαναπάει, όταν ακούσαμε, σαν να επρόκειτο για έναν θρύλο, για την ύπαρξη της. Αρχίσαμε τις μετρήσεις και τις φωτογραφίες απ’ όλες τις δυνατές όψεις. Οι ογκόλιθοι δεν είναι υπερβολικά μεγάλοι ούτε τόσο καλά πελεκημένοι και γυαλισμένοι, όπως θα φανταζόταν κανείς έχοντας υπόψη του τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Η πέτρινη δομή αυτής της ελληνικής πυραμίδας έμοιαζε πολύ μ’ εκείνες που συναντήσαμε στις Μυκήνες και περισσότερο στην Τίρυνθα. Η συναρμολόγηση των πετρών μεταξύ τους, είναι «αντισεισμικού τύπου», δηλαδή με πολλές και ακανόνιστες γωνίες επαφής.

Το ασυνήθιστο που παρουσιάζει η πυραμίδα αυτή είναι ότι έχει μια πόρτα εισόδου, μακρόστενη και κορυφωμένη με τριγωνικό τόξο «ανακούφισης», όπως στην Μυκηναϊκή αρχιτεκτονική, που οδηγεί σ’ ένα στενό διάδρομο, ο οποίος καταλήγει δεξιά στο εσωτερικό της πυραμίδας. Εκεί υπάρχει μια τετράγωνη αίθουσα με πλευρά περίπου 7 μέτρων, γεμάτη χώματα και φυτά όπου δεν φαίνεται πέτρινο δάπεδο.

Στα σχέδια που συνοδεύουν το άρθρο η δομή και τα μέτρα της φαίνονται καλύτερα, αν και βέβαια οι μετρήσεις έγιναν κατά προσέγγιση, δεδομένης της κατάστασης μερικών εδρών και γωνιών της πυραμίδας, που ήταν ερείπια. Γι’ αυτήν τη δουλειά, καθώς και για τους υπολογισμούς του ύψους και τα σχέδια αναπαράστασης της κατασκευής, ευχαριστώ τη συνεργασία μερικών επιστημόνων, μελών του σωματείου μας, που βοήθησαν με μεγάλο ενθουσιασμό.

Η όλη πυραμιδική δομή, στηρίζεται σ’ ένα τετράγωνο βάθρο, ίδιας πέτρινης κατασκευής. Μέσα στο τοίχωμα της εσωτερικής αίθουσας, σε ύψος που υπολογίζεται στα 3 με 3,5 μέτρα, υπάρχουν εγκοπές, πιθανόν για ξύλινα καδρόνια που θα στήριζαν μια οροφή. Από τα άλλα τοιχώματα λείπουν οι πέτρες στις οποίες θα υπήρχαν και άλλες συμπληρωματικές εγκοπές. Από αυτό το ύψος και πέρα λείπει το υπόλοιπο της κατασκευής, της οποίας οι πέτρες βρίσκονται πεσμένες και διασκορπισμένες γύρω από την πυραμίδα, και ίσως σε μερικά μοντέρνα σπίτια κοντά στην περιοχή!

Υπάρχει η εκδοχή ότι η πυραμιδική αυτή κατασκευή χρησίμευσε σαν οχυρό για τον έλεγχο της περιοχής, αλλά αυτή η άποψη δεν στέκει ούτε από τη μελέτη του οικοδομήματος ούτε από τις αναφορές που μας δίνουν οι αρχαίοι ιστορικοί, όπως ο Παυσανίας, που είναι σαφείς ως προς την κατασκευή πυραμίδων στην αρχαία Ελλάδα. Από το αρχιτεκτονικό στυλ και τον τρόπο οικοδόμησης και πελέκημα των ογκόλιθων, συμπεραίνεται ότι η πυραμίδα μπορεί να χρονολογηθεί στο πλαίσιο του Μυκηναϊκού πολιτισμού, ακόμα και πριν την ίδρυση των Μυκηνών. Έτσι η εποχή της κατασκευής της ανάγεται στον κόσμο των θρύλων της αρχαίας Ελλάδας.

Άλλες πυραμίδες παρόμοιας κατασκευής, αν και περισσότερο ερειπωμένες και γκρεμισμένες, υπάρχουν στην περιοχή της Αργολίδας, καθώς και άλλες δυο στην πόλη της Μεθώνης (και ένας θεός ξέρει που αλλού, αφού ακόμα δεν έχουν εντοπιστεί), που ίσως αποτελούσαν ένα λατρευτικό σύμπλεγμα, παρόμοιο με της Γκίζας της Αιγύπτου αλλά μικρότερης κλίμακας, που τα ίχνη τους σβήστηκαν πια από τη μνήμη των ανθρώπων, ακόμα και των αρχαίων ιστοριογράφων της ιστορικής περιόδου του Ελληνικού πολιτισμού.

Προέλευση και αναφορές

Ο Παυσανίας (2,16,2) αναφέρει μια ιστορία, σύμφωνα με την οποία η πυραμίδα που βρίσκεται στο δρόμο από το Άργος προς την Επίδαυρο ήταν το μνημείο του ξακουστού πολέμου μεταξύ των δυο δίδυμων αδελφών-εχθρών, του Προίτου και του Ακρίσιου, εγγονών του βασιλιά του Άργους Λυρκέως και της Δαναΐδος Υπερμνήστρας, που αναφέρεται και από τον μυθογράφο Απολλόδωρο (2,2,1). Έπρεπε και οι δυο από κοινού να κυβερνούν στο Άργος. Σύμφωνα με μια παράδοση, η μάχη που έγινε εκεί δεν είχε κάποια έκβαση. Το βασίλειο μοιράστηκε, μετά από αυτό, σε δυο μέρη. Ο μεν Ακρίσιος, μελλοντικός πατέρας της Δανάης, της μητέρας του Περσέα που ίδρυσε αργότερα τις Μυκήνες, θα κυβερνούσε στο Άργος, ο δε Προίτος στην Τίρυνθα, στην γειτονική ακρόπολη, την οχυρωμένη από τους κύκλωπες. Ως μάρτυρα αυτής της άκριτης μάχης ύψωσαν την πυραμίδα, σαν τύμβο ενός πελώριου τάφου για τους σκοτωμένους στη μάχη πολεμιστές. Την πυραμίδα κάλυψαν με ασπίδες, και εκεί, όπως λέει ο Παυσανίας (2,25,7) για πρώτη φορά εμφανίστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν στρογγυλές ασπίδες. 

Σύμφωνα λοιπόν με την ιστορική αυτή αναφορά το χτίσιμο της πυραμίδας τοποθετείται σε μια θρυλική εποχή, πριν τον Περσέα και την ίδρυση των Μυκηνών αλλά μετά την ίδρυση της Τίρυνθας. Και το ερώτημα γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Για ποιο λόγο σε τόσο μακρινές εποχές, πολιτισμοί φαινομενικά ανεξάρτητοι μεταξύ τους και τόσο απομακρυσμένοι, όπως της Ελλάδος και των Μάγια, για παράδειγμα, διάλεξαν πυραμιδικές δομές για τις ιερές τους κατασκευές; Υπάρχει μια κοινή προέλευση, μια κοινή πηγή γνώσης, στην οποία οφείλεται η έντονη προτίμηση τους για τις πυραμίδες; Μήπως αυτή η κοινή πηγή ή αρχή ήταν η καταποντισμένη Ατλαντίδα; Ή μήπως υπήρξε επικοινωνία και σύνδεση μεταξύ αυτών των οικουμενικά διασπαρμένων πολιτισμών; Ίσως η έρευνα μπορέσει στο μέλλον να δώσει ικανοποιητικές και τεκμηριωμένες απαντήσεις.

Το «γιατί» των πυραμίδων

Μπροστά σε όλα αυτά, ο ερευνητής δε μπορεί παρά να αναρωτηθεί: γιατί υπάρχουν πυραμιδικές κατασκευές παντού και γιατί οι περισσότεροι αρχαίοι πολιτισμοί διάλεξαν την πυραμίδα και όχι κάποια άλλη γεωμετρική δομή, για να οικοδομήσουν τους ναούς τους και για να έλθουν σ’ επαφή με το μυστήριο του θανάτου και του θείου;

Από τη μελέτη της συγκριτικής συμβολολογίας των αρχαίων πολιτισμών συμπεραίνεται ότι η πυραμιδική δομή εκφράζει το σύμπαν και τον άνθρωπο σε αναλογία, και γεφυρώνει το μακρόκοσμο με τον μικρόκοσμο. Τα τέσσερα παραδοσιακά στοιχεία των αλχημιστών, αστρολόγων και καβαλιστών: γη, νερό, αέρας και φωτιά, βρίσκονται ως σύμβολα στην πυραμίδα. Αλλά γι’ αυτά δεν θα πούμε περισσότερα τώρα, εφόσον εξετάζονται σε άλλα άρθρα αυτού αλλά και προηγούμενων τευχών του περιοδικού «Νέα Ακρόπολη».
 

Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ότι, εκτός από τα παραπάνω συνοπτικά αναφερόμενα στοιχεία, η πυραμίδα παρουσιάζει παράξενα βιοενεργειακά χαρακτηριστικά, που από την δεκαετία του ’70 μελετούνται από τους έκπληκτους ερευνητές. Η πυραμίδα είναι ένας βιοπλασματικός ή βιοτρονικός συσσωρευτής. Διοχετεύει τη βιοενέργεια από το χώρο στο εσωτερικό της, και την εκτοξεύει από την κορυφή της. Τα πειράματα με φυτά, θεραπευτικό νερό, όπως και για τη θεραπεία πληγών και ασθενειών, αποδείχτηκαν εντυπωσιακά. Μέσα στην πυραμίδα ρέουν ενέργειες που διαστέλλουν το χρόνο. Επιταχύνονται οι βιολογικές διαδικασίες. Φυτά μέσα σε πυραμίδες αναπτύσσονται με διπλάσια ταχύτητα. Πληγές σε χέρια ή πόδια κλείνουν με αστραπιαία ταχύτητα, αν μείνουν λίγες ώρες κάτω από χάρτινες ή γυάλινες πυραμίδες. Επιστήμονες ερευνητές σε όλο τον κόσμο, όπως ο Φλάναγαν, ο Σε Κίνγκ, ο Σουλ και ο Πετί, ο Νόρμαν Σταρκ, ο Τοτ και ο Νίλσεν, ο Σάλας και ο Κάνο, πειραματίστηκαν επί χρόνια και σήμερα το αίνιγμα της πυραμίδας έχει σχεδόν αποκαλυφθεί. Ακόμα μελετήθηκε η φορά της ροής και των πεδίων της ενέργειας με το ραβδοσκοπικό εκκρεμές που παριστάνουμε στο σχέδιο. Η φορά αλλάζει σε κάθε ανάλογη προέκταση του ύψους της πυραμίδας. Η ενέργεια μπαίνει από τις έδρες κοντά στη βάση και εκτοξεύεται από την κορυφή. Στη μελέτη αυτή θα άξιζε να αφιερώσουμε ολόκληρο άρθρο, αλλά σ’ αυτό το μικρό χώρο δεν γίνεται να αναφέρουμε τα κύρια και πιο εντυπωσιακά πειράματα που έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται πάνω στην πυραμιδολογία.

Συμπέρασμα:
Μήπως οι αρχαίοι σοφοί μύστες ήταν γνώστες της τρομερής βιοενεργειακής ικανότητας των πυραμιδικών κατασκευών; Με μεγάλο βαθμό ασφάλειας μπορούμε να απαντήσουμε θετικά σ’ αυτό το ερώτημα κι έτσι μπορεί να εξηγηθεί γιατί έδιναν τόση σημασία στις πυραμίδες και γιατί τις προτιμούσαν ιδιαίτερα αντί για κάποιο άλλο είδος γεωμετρικής κατασκευής.

Οι πυραμίδες ήταν συσσωρευτές-ναοί ή τάφοι-θάλαμοι μύησης. Η έννοια της μύησης ως «κάθοδος» στον κάτω κόσμο (θάνατος) και «επιστροφή» του μύστη νικητή από εκεί (ανάσταση) συσχετίζει το θάλαμο της μύησης με τον τάφο. Αλλά ποτέ οι πυραμίδες δεν υπήρξαν τάφοι με τη σημερινή έννοια.
 

Δεν ξέρουμε με βεβαιότητα ποια χρήση είχαν οι πυραμίδες στην Ελλάδα. Πάντως δεν έγιναν τυχαία, ούτε απλώς για κοινωνικούς σκοπούς. Η εμφάνιση της πυραμιδικής κατασκευής δείχνει πάντα κάποιο αίνιγμα, εφ’ όσον δεν έχει μεγάλη «χρησιμότητα» στην καθημερινή ζωή. Ο σκοπός τους ήταν ιερός και αυτό είναι σίγουρο, αλλά ποιος ήταν; Ήταν κέντρο μύησης; Συσσωρευτής ενεργειών για τις ψυχές των τιμημένων νεκρών πολεμιστών, που όμως δεν βρέθηκαν ίχνη τους ως τώρα; Ή ναός για τελετουργικούς σκοπούς; Μόνο από τη συγκριτική μελέτη με άλλους «πολιτισμούς πυραμίδων» κι από την εμβάθυνση στις γνώσεις για τις πυραμίδες, τη σχέση τους με τις αναλογίες του μακρόκοσμου-μικρόκοσμου και τη βιοενέργεια που δίνει ζωή σε κάθε μόριο του σύμπαντος, μπορεί να βγει κάποιο θετικό συμπέρασμα.

Ρίγανη: Η νόστιμη και θεραπευτική πινελιά

http://proionta-tis-fisis.blogspot.com/2012/12/blog-post_294.html

Ρίγανη: Η νόστιμη και θεραπευτική πινελιά στο πιάτο μας.

Αναφορές από την Αρχαία Ελλάδα το καθιστούν σύμβολο χαράς και ευτυχίας καθώς συνήθιζαν το στεφάνι στους γάμους να περιέχει και κλαδιά ρίγανης. Η ρίγανη περιέχει πλήθος αιθέριων ελαίων προεξαρχόντων των thymol και carvacrol, που έχει βρεθεί ότι εμποδίζουν τη δράση διαφόρων μικροοργανισμών προφυλάσσοντας τον οργανισμό από διάφορες ασθένειες.
Παράλληλα η ρίγανη εμφανίζει και ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Συγκεκριμένα δύο συστατικά της, τα thymol και carvacrol, εμποδίζουν τη δράση των ελευθέρων ριζών και μάλιστα πειραματικά δεδομένα δείχνουν εντονότερη αντιοξειδωτική ικανότητα ακόμα και από δύο συνθετικά παρασκευασμένα αντιοξειδωτικά (BHT και BHA) που χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα στα συσκευασμένα κρέατα.Είμαι σίγουρος ότι η γιαγιά μου δεν γνώριζε ότι το κρέας που έτρωγε περιείχε νιτρικά που συνδυαζόμενα με τις αμίνες του στομάχου δημιουργούσαν νιτροζαμίνες που είναι εν δυνάμει καρκινογόνες ουσίες, ενώ παράλληλα βάζοντας ρίγανη στο κρέας της, προστάτευε τον οργανισμό της από την παραπάνω συμπαιγνία. 'Ριγανίζοντας' λοιπόν το κρέας όχι μόνο του δίνουμε γεύση, αλλά τονώνουμε και τη θρεπτική του αξία. Μάλιστα, έχει βρεθεί ότι η ρίγανη έχει 12 φορές ισχυρότερη αντιοξειδωτική δράση από το πορτοκάλι, 30 από την πατάτα και 42 από το μήλο.
Παράλληλα, η ρίγανη αποτελεί πολύ καλή πηγή φυτικών ινών, σιδήρου και β-καροτίνης. Οι φυτικές ίνες μειώνουν τα επίπεδα χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων στο αίμα καθιστώντας ακόμα αρμονικότερη έως και ιδανική τη σχέση ρίγανης-κρέατος.
Η ποσότητα φυτικών ινών που παίρνουμε βάζοντας ρίγανη στη μερίδα της μπριζόλας που τρώμε είναι περίπου 1 γρ, ποσότητα σχετικά μεγάλη αν αναλογιστούμε ότι ο μέσος άνθρωπος δύσκολα ξεπερνά τα 8-12 γρ/μέρα όταν η συνιστώμενη πρόσληψη φτάνει τα 30 γρ. Η Ρίγανη είναι ένα δυνατό αρωματικό χόρτο, το οποίο ελευθερώνει από τους σπασμούς και τον λόξιγκα,- διευκολύνει την πέψη και ανοίγει την όρεξη, έχεί ελαφρώς αποχρεμπτικές, αντιδιαρροϊκές, αντιφλεγμονώδεις, βακτηριοκτόνες και αντιαιμορραγικές ικανότητες,- αυξάνει την ούρηση και το ίδρωμα και διεγείρει την μήτρα.

Η Ρίγανη χρησιμοποιείται ευρέως στην επίσημη Ιατρική. Υπό μορφή τσαγιών (αφεψημάτων) χρησιμοποιείται στην ατονία των εντέρων, σαν σκεύασμα που ανοίγει την όρεξη και διευκολύνει την πέψη, επίσης σαν ηρεμιστικό μέσο για το νευρικό σύστημα. Συμπτώματα για τη χρήση της Ρίγανης είναι η αϋπνία και έλκη του στομάχου, οφειλόμενα στη ανεπάρκεια πεπτικών οξέων, γαστρική ατονία, αεροφαγία (λόξιγκα), μετεωρισμό, χρόνια βρογχίτιδα και φυματίωση των πνευμόνων.Αυξάνει την έκκριση των πεπτικών, βρογχικών και εφιδρωτικών αδένων και έχει ευεργετική (σπασμολυτική, αντιδιαρροϊκή και αντιφυσώδες) δράση στις ασθένειες των εντέρων και σε περιπτώσεις που συνοδεύονται με δυσκοιλιότητα και τυμπανισμό. Εσωτερικά η Ρίγανη χρησιμοποιείται στην οξεία και χρόνια βρογχίτιδα, για τους σπαστικούς πόνους στο στομάχι και έντερα, στις ασθένειες των εντέρων και χολοφόρων οδών. Χρησιμοποιείται εσωτερικά σαν αποχρεμπτικό για το βήχα, την δύσπνοια, βρογχίτιδα και φυματίωση των πνευμόνων. Αφέψημα και έγχυμα του φυτού δρα σαν διουρητικό μέσο στις ασθένειες των νεφρών, ρευματικές παραμορφώσεις των αρθρώσεων και ποδάγρα, παράλληλα με κατάλληλη δίαιτα. Αφέψημα του φυτού χρησιμοποιείται από παλιά για τις γυναικολογικές ασθένειες, σαν εμμηναγωγό στα επώδυνα έμμηνα στην εμμηνόπαυση και για την αντιμετώπιση της υστερίας. Υπό μορφή τσαγιών βοηθάει στην υπέρταση και αρτηριοσκλήρυνση. Έχοντας θεραπευτικές και επουλωτικές ιδιότητες χρησιμοποιείται υπό μορφή γάργαρων για τις φλεγμονές και έλκη της κοιλότητας του στόματος και αμυγδαλιών. Στις έγκυες γυναίκες δεν πρέπει να χορηγείται η Ρίγανη.Εξωτερικά χρησιμοποιείται υπό μορφή εμπλάστρων και για πλυσίματα στην αρθρίτιδα, μυϊκούς πόνους, πλυσίματα των πληγών, έκζεμα, φαγούρα, καλόγερους και πυώδη σπυριά. Ένα βαμβακάκι μουσκεμένο με το αλκολάτ (1:3) ή (1:4) της Ρίγανης τοποθετείται στο πονομένο δόντι για το σταμάτημα του πονόδοντου.
Πηγή: www.iatronet.gr
Πηγή: petbirds.gr

ΠΡΟΣΟΧΉ: Εδώ να σημειώσω, ότι αν ποτέ βρεθείτε σε κάποιο βουνό της Ελλάδας και θελήσετε να μαζέψετε κάποια βότανα , να το κάνετε με πολύ σεβασμό.
Να μαζέψετε μόνο όσο σας χρειάζεται (ένα ή δυο ματσάκια) και ΠΡΟΣΟΧΉ ποτέ μα ποτέ μη ξεριζώνετε φυτά.
Είναι εγκληματικό, γιατί οι πληθυσμοί αυτοί είναι αυτοφυείς και δεν αντικαθίστανται εύκολα.
Άλλωστε, για να ξέρετε ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ η συλλογή αυτοφυών φυτών σε βουνά χωρίς άδεια. (και αυτό κυρίως ισχύει-στα χαρτιά, βέβαια- για τους εμπόρους που έχουν καταρημάξει τα βότανα της Ελλάδας).