Μωσαϊκό

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Βίκυ Μοσχολιού - η νύχτα / Στ. Ξαρχάκος

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας

Έσβησε τ' άστρο
και το φεγγάρι
κι έγινε η νύχτα
πικρή λαβωματιά

Πού να 'ναι τώρα
το παλικάρι
σε ποιο λιμάνι
ποια θάλασσα πλατιά

Στον κεραυνό και στη βροχή
κάνω κρυφά μια προσευχή
να 'χεις τον ήλιο συντροφιά
στη συννεφιά

Έκλεισαν όλες
του κόσμου οι στράτες
χάθηκε η μέρα
βασίλεψε το φως

Ρωτώ τη νύχτα
και τους διαβάτες
πού να 'ναι ο φίλος
πού να 'ναι ο αδερφός

Στον κεραυνό και στη βροχή
κάνω κρυφά μια προσευχή
να 'χεις τον ήλιο συντροφιά
στη συννεφιά

Το μπισκοτόγλυκο της απόλαυσης

Το μπισκοτόγλυκο της απόλαυσης

Bαθμολογία:

27 ψήφοι

Προστέθηκε από lia k, 19.05.09

Περιγραφή

Είναι πραγματικά μια πολύ νόστιμη συνταγή και ό,τι πρέπει για μετά απο ένα νόστιμο γεύμα! Φτιάξτε το και θα με θυμηθείτε.

Τι χρειαζόμαστε:

1.5 πακέτο πτι μπερ
1.5 κουβερτούρα
1 γάλα εβαπορέ
125 γρ. μαργαρίνη (χάρτινο)
4 κ.σ. κόρν φλάουρ
1 βανίλια
2 φάκελα σαντιγύ σε σκόνη
6 κ.σ. ζάχαρη
λίγο κονιάκ
σοκολάτα λάκτα ή τρούφα για το στόλισμα

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Γλυκά ψυγείου

Σοκολατένιοι πειρασμοί

Μέθοδος

Κατσαρόλας

Διατροφή

Χορτοφαγική

Δυσκολία

Με φωτο

Περιέχει

Γάλα

Σοκολάτα

Φτιάχνει

ενα πυρεξ

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Το μπισκοτόγλυκο της απόλαυσης http://www.sintagespareas.gr/sintages/to-mpiskotogliko-tis-apolaysis.html#ixzz24JK8tTQQ

Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Ενηλίκων

http://www.ideostato.gr/2013/01/blog-post_24.html

Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Ενηλίκων (πρωϊνό τμήμα) στο Ηράκλειο

Το καλλιτεχνικό εργαστήρι LaCulturela και ο συγγραφέας Λευτέρης Γιαννακουδάκης, διοργανώνουν τετράμηνο εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Ενηλίκων (πρωϊνό τμήμα) στο Ηράκλειο.

Δομή Εργαστηρίου:

Στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής οι συμμετέχοντες καλούνται μέσα από τη μελέτη λογοτεχνικών κειμένων και την εφαρμογή συγκεκριμένων πρωτότυπων ασκήσεων να παράγουν τα δικά τους έργα.
Θέματα τα οποία θα μελετηθούν στο εργαστήριο:

Θέμα, Βασική Ιδέα και Πυρήνας (premise).
Ο Μυθιστορηματικός Χαρακτήρας ως κεντρικό σημείο αφετηρίας της ιστορίας.
Οπτική Γωνία: Ο αφηγητής που αξίζει την προσοχή μας.
Λογοτεχνικό Ύφος: Επιλέγοντας λέξεις και σύνταξη – δίνοντας το ρυθμό.

Διάρκεια και πρόγραμμα Εργαστηρίου

Το εργαστήριο πραγματοποιείται σε εβδομαδιαίες συναντήσεις διάρκειας δυόμιση ωρών. Τα μαθήματα ξεκινάνε το Φεβρουάριο και ολοκληρώνονται το Μάιο.

Πρόγραμμα Εργαστηρίου: Τρίτη 10.30-13.00

Για την εγγραφή στο τμήμα δεν υπάρχουν προϋποθέσεις. Οι θέσεις των εργαστηρίων είναι περιορισμένες.
Με την ολοκλήρωση του εργαστηρίου θα εκδοθεί συλλογή διηγημάτων LaCulturelá σε μορφή e-book.

Κείμενα που θα αναλυθούν.

Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια κείμενα που θα μελετηθούν στο εργαστήριο:

Κωνσταντίνος Θεοτόκης - Το πίστομα
Δημοσθένης Βουτυράς - Παραρλάμα
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Η φόνισσα
Αντόνιο Ταμπούκι – Μικρές Παρεξηγήσεις Άνευ Σημασίας
Ρέημοντ Κάρβερ – Ο Καθεδρικός Ναός
Χουάν Ρούλφο – Ο κάμπος στις φλόγες
Θ. Βαλτινός – Στοιχεία από τη δεκαετία του '60
Σώτη Τριανταφύλλου - Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης
Φίλιπ Ροθ – Το ζώο που ξεψυχά

Κόστος Συμμετοχής: 50 ευρώ/μήνας.

Διήγημα : Σελοφάν

http://www.ideostato.gr/2013/01/blog-post_5340.html

Διήγημα : Σελοφάν

της Μαρίας Α. Ιωάννου *

Εγώ κι ο μπαμπάς τυλιγμένος σε σελοφάν μιλούμε τα βράδια.

Όταν κοιμάται η μαμά ανοίγω το ερμάρι του ξενώνα. Του δείχνω τα καινούργια μου παιχνίδια, το μεγάλο τρακτέρ με το τηλεχειριστήριο και το αρκουδάκι που γράφει “grandson” κι αυτός μουντζουρώνει το σελοφάν με την ανάσα του και μου σχηματίζει καρδιές με τη μύτη. Προσπαθώ να τον πλησιάσω και να τον φιλήσω σαν Εσκιμώος μα δεν φτάνω και τα σχέδια στο σελοφάν σβήνουν γρήγορα, δεν έχει χώρο για περισσότερα. Στέκεται σαν μούμια Τουταγχαμών ακίνητος μέσα στο ξύλο. Aυτό μου θυμίζει τις κάσες που κρατούν καλά κλειστούς τους πεθαμένους. “Οι ζωντανοί δεν αντέχουν τους πεθαμένους”, έλεγε η γιαγιά. Οι ζωντανοί φοβούνται τους πεθαμένους γι αυτό και τους κλείνουν σε κουτιά για να μην ξυπνήσουν και πάρουν εκδίκηση σαν βρικόλακες! Αυτό το λέω εγώ.

... /Η μαμά δεν μιλάει πολύ / Έκαψα το χαλί με τον αναπτήρα σου / Συγγνώμη μπαμπά / Δε ζεσταίνεσαι εκεί μέσα; / Γιατί δε μιλάς; / Μπορείς να με τυλίξεις κι εμένα με το σελοφάν από το κατάστημα DIY; / Σ' αγαπώ μπαμπά / Η μαμά σήμερα μου είπε να σκάσω! / Ναι. Θα 'μαι καλό παιδί / Ναι. Υπόσχομαι! / Παράτα με!, μου είπε / Κι εγώ μπαμπά... / Πεινάς; Έχει κοτόπουλο / Καληνύχτα... / Θα μιλήσεις κι άλλο αύριο; / Δεν έχω φίλους! Εσύ; / ...

Περνώ αρκετές ώρες μέσα στο ντουλάπι μαζί του. Χαϊδεύω το σελοφάν του. Το καταλαβαίνει όταν τον αγγίζω, είμαι σίγουρος. Βλέπω σταγόνες στο σελοφάν. Μάλλον ιδρώνει απ' τη χαρά του. Αν δεν μ' είχε κι εμένα θα βαριόταν μες το σκοτάδι. Μου λέει πως ακόμη ακούει τον ήχο απ' τις ρόδες.

Χρρρρρρρρρρρρρρρ

Δεν πρέπει όμως να μιλώ γι αυτό.

Θέλω να πω στη μαμά πως ο μπαμπάς δεν έφυγε, πως πρέπει να σταματήσει να κλαίει τα βράδια και να μου φωνάζει, γιατί ο μπαμπάς είναι ακόμη εδώ, μαζί μας, και πως εγώ του μιλώ και τον ρωτώ κι αυτός μου απαντά. Θέλω πολύ να της πω πως μου είπε πως υπάρχουν δισεκατομμύρια αστέρια στον ουρανό και πως μπορώ να γίνω ακόμη κι αστροναύτης αν το θελήσω (ακόμη κι αν έχω μυωπία) και πως δεν πρέπει να ακούω ποτέ τους άλλους γιατί απλά θα γίνω αυτό που θέλουν αυτοί και πως η λέξη “πούστης” σημαίνει πολλά πράγματα και πως το λεξικό λέει, αν κοιτάξω καλά, πως η λέξη χρησιμοποιείται: “(σε ένδειξη θαυμασμού) για κάποιον που κατάφερε κάτι αξιοθαύμαστο”. Θέλω να της πω επίσης πως το ότι ανακάλυψα τον μπαμπά τυλιγμένο σε σελοφάν μέσα στο ντουλάπι είναι πράγματι “αξιοθαύμαστο” γιατί αν δεν ήμουν εγώ θα πέθαινε από την πείνα, τη δίψα, τη μοναξιά, τον σκόρο και χιλιάδες άλλους μικροοργανισμούς.

Χθες το βράδυ, ο μπαμπάς κι εγώ μιλούσαμε ώρες ολόκληρες. Τον ρώτησα αν ήθελε να βγάλω το σελοφάν από πάνω του ώστε να μπορέσει να κουνηθεί. Δε μου απάντησε.

Σήμερα το πρωί βρήκα τον μπαμπά έξω, πεταμένο στο μεγάλο κάδο που γράφει SKIP. Ήταν ακόμη σε σελοφάν, με το ένα χέρι να εξέχει.

Φώναξα “Ααααααααααααααα” κι άρχισα να κλαίω δυνατά.

Η μαμά με τράβηξε με δύναμη.

“Ένα κουστούμι είναι να πάρει ο διάολος! 'Ένα κουστούμι...” μου είπε και κλείστηκε στην τουαλέτα.

* Το διήγημα περιλαμβάνεται στη συλλογή "Η γιγαντιαία πτώση μιας βλεφαρίδας", Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2011.

Η Μαρία Α. Ιωάννου γεννήθηκε το 1982 στη Λεμεσό. Σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έργα της έχουν βραβευθεί σε τοπικούς και διεθνείς διαγωνισμούς συγγραφής και έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Τον Ιούλιο του 2011 εξέδωσε την πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Η γιγαντιαία πτώση μιας βλεφαρίδας» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη. Η συλλογή τιμήθηκε πρόσφατα με το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Λογοτέχνη στα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας Κύπρου.

www.vlef.wordpress.com | www.ioannoumaria.blogspot.com |

ioannou.mari@gmail.com

Robert Walser

http://www.ideostato.gr/2013/01/robert-walser.html

Robert Walser: ένας άγνωστος ποιητής

του Κυριάκου Χαλκόπουλου *

Όταν ο Robert Walser βρέθηκε, τις τελευταίες μέρες του 1956, νεκρός σε ένα χιονισμένο δρόμο λίγο έξω από το άσυλο όπου νοσηλευόταν, γραφόταν ο επικήδειος ενός συγγραφέα που παρόλο που δεν είχε ποτέ αληθινά πολλούς αναγνώστες, είχε τη διάκριση να τον εκτιμούν ορισμένοι από τους κυριότερους λογοτέχνες του 20ου αιώνα.

Ανάμεσα στους θαυμαστές του έργου του ήταν ο Έσσε και ο Κάφκα. Ο πρώτος μάλιστα είχε σημειώσει πως, κατά την εκτίμησή του, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν ο Walser είχε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες.

Είναι χαρακτηριστικό πως το έργο του που είχε εντυπωσιάσει τον τότε ακόμα άσημο συγγραφέα της Πράγας, το Ινστιτούτο Μπενγιαμέντα (Jacob von Gunten), δεν έχει ακόμα μεταφραστεί στη γλώσσα μας. Ωστόσο υπάρχουν σε αυτήν μερικές μικρές συλλογές διηγημάτων του, καθώς και ένα άλλο του μυθιστόρημα, «Ο Παραγιός».

Παρόλο που φαίνεται ότι μπορούσε να ζήσει πλήρως μέσα στα μυθιστορήματά του, τα μικρά κείμενα παρουσιάζουν ένα πιο εντυπωσιακό εύρος στα θέματά τους. Ο Walser σε πολλά από αυτά εμφανίζεται σε πρώτο πρόσωπο ως κάποιος εγωκεντρικός χαρακτήρας, με μια σειρά από απορριπτικές γνώμες για τον κόσμο γύρω του. Δεν λείπουν όμως και οι αυτοκατηγορίες, και μάλιστα είναι τα κείμενα που είναι περισσότερο βουτηγμένα σε αυτές που ίσως να παρουσιάζουν μια πιο σπαρακτική θέα του λογοτέχνη.

«Είμαι λίγο ξεθωριασμένος, συμπιεσμένος...όλμοι με έχουν συντρίψει» αναφέρει σε ένα απο αυτά τα κομμάτια, με τον τίτλο «Νευρικός!». Ακολουθούν δύο άλλα, το «Ώστε σε έχω!» και «Ο Κινάστης», που μπορεί να ειπωθεί πως περιέχουν σε τέτοιο βαθμό μια βαθύτερη δυστυχία και ανημπορία, που δύσκολα διαβάζονται ήρεμα. Στο πρώτο από αυτά παρακολουθούμε την προσπάθεια ενός ανθρώπου να πορευτεί στη ζωή ενώ έχει αμφιβάλει σημαντικά για την αξία των αισθήσεών του. Αμφιβάλει για τα μάτια του, νομίζει ότι τον παραπλανούν, γι αυτό καταφεύγει σε διάφορα τεχνάσματα ώστε να αναπληρώσει αυτό το κενό που δημιουργήθηκε από την απόρριψη των ματιών. Στον Κινάστη παρουσιάζεται η εκλεπτυσμένη φύση του φερώνυμου χαρακτήρα, που όμως είναι στην πραγματικότητα γεμάτος με μίσος για όλους τους άλλους. Εξωτερικά συμπεριφέρεται με τυπικούς τρόπους, κατά βάθος όμως δε θέλει καμία σχέση με κανέναν και η στάση του αυτή είναι εμπεδωμένη και άτεγκτη. Μονάχα όταν επιχειρεί να συμπεριφερθεί με τον ίδιο προσποιητό και ψυχρό τρόπο σε έναν ιδιαίτερο ξένο, που αποκαλύπτεται ότι είναι ο ίδιος ο Θάνατος, τα λόγια δε βγαίνουν από το στόμα του, και όλη του η ψυχοσύνθεση καταρρέει, πριν και από το επόμενο σωματικό γκρέμισμα.

Συνεπώς θα ήταν δίκαιο να υποστηριχτεί οτι ο Walser κατανοούσε πως είχε μέσα του τους δικούς του λάκκους με τα φίδια. Παρά την ψυχρότητα που αποπνέουν πολλά από τα κείμενα του, αναγνώριζε ότι ακόμα και έτσι οι άμυνες του απέναντι σε ένα κόσμο που τον έκρινε ως πολύ άσκημο για να μπορέσει να επιβιώσει σε αυτόν μια εκλεπτυσμένη φύση, παρέμειναν άμυνες, και γεννούσαν τα δικά τους μειονεκτήματα, που επέστρεφαν για να ανατροφοδοτηθεί η θλίψη για τη ζωή. Μπορεί ποτέ να μην έφτασε στο σημείο της σφοδρότητας της αυτοκατηγορίας του μεγάλου του θαυμαστή, όμως και αυτός απλώθηκε στις τέσσερις πλευρές του ορίζοντα μεταφέροντας εκεί τις δικές του προσπάθειες για να βρεθεί μια λύση.

Ταυτόχρονα, όπως αποκαλύπτεται σε ένα άλλο κείμενο, ήταν της γνώμης πως δεν ωφελούσε να καταπονεί το μυαλό του (ή και αντίστροφα χλεύαζε αυτή την κρίση) διότι δεν θα έβγαινε από αυτή την προσπάθεια κανένα κέρδος. Έτσι, ποιητικά, θα γινόταν κανείς να ισχυριστεί για το θάνατό του πως το χιόνι που έπεσε πάνω στο άψυχο κορμί θα γινόταν να αποτελέσει το συμβολισμό των σκέψεων που τελικά ήρθαν, έστω με τη συντριβή κάθε αντίστασης (όπως στον Κινάστη) για να παρηγορήσουν την παραπονεμένη φύση εκείνου που ίσως να δημιούργησε μια ολόκληρη λογοτεχνία ακριβώς για να απομακρυνθεί απο αυτές.

* Ο Κυριάκος Χαλκόπουλος γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ολοκλήρωσε τις βασικές του σπουδές. Κατόπιν σπούδασε στην Αγγλία και είναι πτυχιούχος της φιλοσοφικής σχολής του πανεπιστημίου του Έσσεξ. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά (Ένεκεν, Εντευκτήριο, Δέκατα, Ίαμβος, Αντί επιλόγου κ.α.) και στο εξωτερικό (Αγγλία, Γερμανία). Σήμερα ζει στη Θεσσαλονίκη.

Γλυκό πορτοκάλι εύκολο

REALFOOD

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα · Τρίτη

Γλυκό πορτοκάλι εύκολο

Από το ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΒΕΦΑΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΙΑΣ ΑΛΕΞΙΑΔΟΥ, ΓΡΑΜΜΑ Π-Ρ

1 κιλό γλυκό
Χρόνος προετοιμασίας 20΄
Χρόνος βρασμού 40΄
Βαθμός δυσκολίας ++

1 κιλό πορτοκάλια
1 κιλό ζάχαρη
1 κούπα νερό
1 κουταλιά χυμό λεμονιού

1. Ξύστε ελαφρά τα πορτοκάλια στον τριφτή για μέτριο ξύσμα. Βάλτε σε μια κατσαρόλα νερό να βράσει, ρίξτε τα πορτοκάλια κι αφήστε τα 4΄. Επαναλάβετε αυτή την διαδικασία άλλες 2 φόρες, αλλάζοντας το νερό. Για να δείτε αν είναι έτοιμα τρυπήστε τα με ένα ξύλο από σουβλάκι και προσπαθήστε να βγάλετε ένα από το νερό. Εάν πέσει είναι έτοιμο.
2. Ρίξτε τα πορτοκάλια σε μια λεκάνη και καλύψτε τα με παγωμένο νερό. Αφού κρυώσουν κόψτε το κάθε ένα σε όγδοα.
3. Βάλτε τη ζάχαρη με το νερό σε κατσαρόλα και βράστε τα μέχρι να γίνουν βαρύ σιρόπι. Προσθέστε τα πορτοκάλια και συνεχίστε το βράσιμο για 40΄ περίπου, ή μέχρι να δέσει το γλυκό. Λίγο πριν το κατεβάσετε προσθέστε το χυμό λεμονιού. Διατηρείστε το γλυκό πορτοκάλι σε αποστειρωμένα βάζα.