Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ''ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ'' ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥΣ
από Αναδρομές σε προηγούμενες ζωές, Παρασκευή, 4 Μαρτίου 2011 στις 12:27 μ.μ. ·
ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΗΣ ΚΑΙ Ο ‘’ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ’’ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥΣ
Ο
καθένας μας είναι προϊόν του κάρμα της ψυχής μας. Οι διαθέσεις, οι
ικανότητες και οι στάσεις με τις οποίες γεννηθήκαμε εξυπηρετούν τη
μάθηση της ψυχής μας. Καθώς η ψυχή μαθαίνει τα μαθήματα που πρέπει για
να εξισορροπήσει την ενέργειά της, αυτά τα χαρακτηριστικά γίνονται
περιττά, και αντικαθίστανται από άλλα. Έτσι αναπτυσσόμαστε. Για
παράδειγμα, καθώς αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι ο θυμός δεν οδηγεί
πουθενά, ο θυμός αρχίζει να εξαφανίζεται και περνάμε σε έναν πιο
ενοποιημένο και ώριμο προσανατολισμό προς τις εμπειρίες μας. Αυτό που
κάποτε μας θύμωνε τώρα παράγει διαφορετικές αντιδράσεις.
Μέχρι
να αντιληφτούμε τα αποτελέσματα του θυμού μας. συνεχίζουμε να
θυμώνουμε. Αν δεν φτάσουμε σε αυτή τη συνειδητότητα μέχρι να
επιστρέψουμε στη μη φυσική πραγματικότητα, η ψυχή θα συνεχίσει αυτό το
μάθημα μέσα από τις εμπειρίες μιας άλλης ζωής. Θα ενσαρκώσει μια άλλη
προσωπικότητα με πλευρές παρόμοιες με τις δικές μας. Αυτά που δεν
μαθαίνονται σε κάθε ζωή μεταφέρονται σε άλλες ζωής, μαζί με τα νέα
μαθήματα που εμφανίζονται για την ψυχή, τις νέες καρμικές υποχρεώσεις
που προκύπτουν από τις αντιδράσεις της προσωπικότητάς της στις
καταστάσεις που συναντά. Τα μαθήματα που έχει μάθει η ψυχή μεταφέρονται
κι αυτά σε άλλες ζωές, και με αυτό τον τρόπο εξελίσσεται η ψυχή. Οι
προσωπικότητες ωριμάζουν με το χρόνο και η ψυχή εξελίσσεται αιώνια.
Οι
ψυχικές διαθέσεις, οι ικανότητες και οι στάσεις αντικατοπτρίζουν τις
προθέσεις σας. Αν νιώθετε θυμό, φόβο, μνησικακία ή εκδικητικότητα, η
πρόθεσή σας είναι να κρατήσετε τους άλλους σε απόσταση. Το ανθρώπινο
συναισθηματικό φάσμα μπορεί να αναλυθεί σε δύο βασικά στοιχεία: αγάπη
και φόβο. Ο θυμός, η μνησικακία και η εκδικητικότητα είναι εκφράσεις
φόβου, όπως και η ενοχή, οι τύψεις, η ντροπή και η λύπη. Αυτά είναι
ενεργειακά ρεύματα κατώτερης συχνότητας. Παράγουν συναισθήματα
εξάντλησης, αδυναμίας και ανικανότητας να αντεπεξέλθουμε στη ζωή. Το
ρεύμα με την υψηλότερη συχνότητα και τη μεγαλύτερη ενέργεια είναι η
αγάπη. Η αγάπη παράγει αισιοδοξία, ακτινοβολία, χαρά και αίσθηση
ελαφρύτητας.
Οι προθέσεις σας δημιουργούν την
πραγματικότητα που βιώνετε. Μέχρι να το αντιληφτείτε αυτό, η διαδικασία
συμβαίνει ασυνείδητα. Επομένως, προσέχετε τι προβάλλετε. Αυτό είναι το
πρώτο βήμα προς την αυθεντική δύναμη.
Για παράδειγμα, μπορεί να
επιδιώκετε τη συντροφιά και την ανθρώπινη ζεστασιά, αλλά αν η ασυνείδητη
πρόθεσή σας είναι να κρατάτε τους άλλους σε απόσταση, οι εμπειρίες του
χωρισμού και του πόνου θα ανεβαίνουν στην επιφάνεια ξανά και ξανά, μέχρι
να καταλάβετε ότι εσείς οι ίδιοι τις δημιουργείτε. Τελικά, θα επιλέξετε
να δημιουργείτε αρμονία και αγάπη. Θα επιλέξετε να προσελκύετε τα
ρεύματα ανώτερης συχνότητας που έχει να προσφέρει κάθε κατάσταση.
Τελικά, θα καταλάβετε ότι η αγάπη θεραπεύει τα πάντα και ότι η αγάπη
είναι το μόνο που υπάρχει.
Αυτό το ταξίδι μπορεί να πάρει
πολλές ζωές, αλλά θα το ολοκληρώσετε. Είναι αδύνατον να μην το
ολοκληρώσετε. Το ερώτημα δεν είναι "αν" αλλά "πότε". Κάθε κατάσταση που
δημιουργείτε εξυπηρετεί αυτόν το σκοπό. Κάθε εμπειρία που βιώνετε
εξυπηρετεί αυτόν το σκοπό.
Το θεραπευτικό ταξίδι της
ανθρώπινης ψυχής μέσα από τις ενσαρκώσεις της στη φυσική αρένα είναι μια
διαδικασία κύκλων δημιουργίας:
Κάρμα = = > προσωπικότητα = = > προθέσεις + Ενέργεια = = > εμπειρίες = = > αντιδράσεις ==> Κάρμα ==> κ.λπ.
Το
κάρμα της ψυχής καθορίζει τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας.
Καθορίζει τις φυσικές, συναισθηματικές, ψυχολογικές και πνευματικές
περιστάσεις στις οποίες θα γεννηθεί η προσωπικότητα. Καθορίζει τους
τρόπους με τους οποίους η προσωπικότητα έχει την τάση να κατανοεί τις
εμπειρίες της. Καθορίζει τις προθέσεις με τις οποίες η προσωπικότητα θα
δια-μορφώνει την πραγματικότητά της. Αυτές οι προθέσεις δημιουργούν την
πραγματικότητα που παρέχει στην ψυχή κάθε στιγμή τις εμπειρίες που είναι
απαραίτητες για την εξισορρόπηση της ενέργειάς της και την
πραγματικότητα που δίνει στην προσωπικότητα την καθαρότερη επιλογή
ανάμεσα στη μάθηση μέσω της σοφίας ή τη μάθηση μέσω της αμφιβολίας και
του φόβου. Μέσα σε αυτές τις προθέσεις η προσωπικότητα διαμορφώνει το
Φως που ρέει από μέσα της και το μετατρέπει σε εκείνη την πραγματικότητα
που είναι η καλύτερη για την ανάπτυξή της, για την εξέλιξη της ψυχής
της.
Οι αντιδράσεις της προσωπικότητας στις εμπειρίες που
έχει δημιουργήσει παράγουν κι άλλο κάρμα. Οι αντιδράσεις εκφράζουν
προθέσεις. Καθορίζουν τις εμπειρίες που θα δημιουργηθούν στη συνέχεια,
και οι αντιδράσεις της προσωπικότητας σε αυτές τις εμπειρίες δημιουργούν
κι άλλο κάρμα, και ούτω καθεξής, μέχρι που η ψυχή να αποδεσμεύσει αυτή
την προσωπικότητα και αυτό το σώμα.
Όταν η ψυχή
επιστρέψει στο σπίτι της, όσα έχουν συσσωρευτεί σε αυτή τη ζωή
αξιολογούνται με την αγάπη και τη βοήθεια των Δασκάλων και των οδηγών
της. Εντοπίζονται τα νέα μαθήματα που έχουν εμφανιστεί, οι νέες καρμικές
υποχρεώσεις που πρέπει να πληρωθούν. Οι εμπειρίες της ενσάρκωσης που
μόλις ολοκληρώθηκε επανεξετάζονται με πλήρη κατανόηση. Τα μυστήριά τους
παύουν να είναι μυστήρια. Αποκαλύπτονται τα αίτια, οι λόγοι που τις
προκάλεσαν και η συνεισφορά τους στην εξέλιξη της ψυχής και στην εξέλιξη
των ψυχών με τις οποίες η ψυχή μοιράστηκε τη ζωή της. Αυτά που
εξισορροπήθηκαν, τα μαθήματα που ολοκληρώθηκαν, φέρνουν την ψυχή πιο
κοντά στη θεραπεία της, στην ενοποίηση και ολοκλήρωσή της.
Αν
η ψυχή το θεωρήσει απαραίτητο, θα επιλέξει, και πάλι με την βοήθεια των
Δασκάλων και των οδηγών της, μια άλλη ενσάρκωση. Θα προσελκύσει τους
οδηγούς και τους Δασκάλους που είναι κατάλληλοι για αυτά που επιδιώκει
να πετύχει, θα συμβουλευτεί άλλες ψυχές που η εξέλιξή τους, όπως και
η δική της, θα εξυπηρετηθεί αμοιβαία από τις αλληλεπιδράσεις τους στη
φυσική αρένα. Μετά θα αναλάβει και πάλι τα καθήκοντα που απαιτεί η
ενσάρκωση στο περιβάλλον μάθησης της Γης —την τεράστια, εκούσια μείωση
της ενέργειάς της, την έγχυση αυτής της ενέργειας στην ύλη, το
καλιμπράρισμα της ενέργειας ώστε να έχει την κατάλληλη κλίμακα και το
κατάλληλο φάσμα συχνοτήτων — και η διαδικασία θα αρχίσει και πάλι.
Ο
κόσμος όπως τον γνωρίζουμε έχει χτιστεί χωρίς τη συνειδητότητα της
ψυχής. Έχει χτιστεί με τη συνειδητότητα της προσωπικότητας. Τα πάντα
μέσα στον κόσμο μας αντικατοπτρίζουν την ενέργεια της προσωπικότητας.
Πιστεύουμε ότι αυτά που βλέπουμε, μυρίζουμε, αγγίζουμε, ακούμε και
γευόμαστε είναι τα μόνα που υπάρχουν στον κόσμο. Πιστεύουμε ότι δεν
είμαστε υπεύθυνοι για τις συνέπειες των πράξεών μας. Ενεργούμε σαν να μη
μας επηρεάζει το γεγονός ότι παίρνουμε συνεχώς, παίρνουμε ασταμάτητα.
Αγωνιζόμαστε για εξωτερική δύναμη, και με αυτό τον αγώνα δημιουργούμε
έναν καταστροφικό ανταγωνισμό.
Η εισαγωγή της
συνειδητότητας στην κυκλική διαδικασία της δημιουργίας μέσα από την
οποία εξελίσσεται η ψυχή επιτρέπει τη δημιουργία ενός κόσμου που είναι
χτισμένος πάνω στη συνειδητότητα της ψυχής, ενός κόσμου που αντανακλά
τις αξίες και τις αντιλήψεις και τις εμπειρίες της ψυχής. Μας επιτρέπει
να φέρουμε την ενέργεια της ψυχής μας συνειδητά στο φυσικό περιβάλλον.
Επιτρέπει στη συνειδητότητα του ιερού να συγχωνευτεί με τη φυσική ύλη.
Ο
κόσμος στον οποίο ζούμε έχει δημιουργηθεί ασυνείδητα, από ασυνείδητες
προθέσεις. Κάθε πρόθεση θέτει σε κίνηση κάποια ενέργεια, είτε το
συνειδητοποιούμε είτε όχι. Κάθε στιγμή δημιουργούμε. Κάθε λέξη που
προφέρουμε μεταφέρει συνειδητότητα —ή και κάτι παραπάνω, μεταφέρει
νοημοσύνη— και επομένως είναι μια πρόθεση που διαμορφώνει το Φως.
Όταν
μιλάμε για ένα "γάμο", για παράδειγμα, ενεργοποιούμε μια συγκεκριμένη
συνειδητότητα, μια συγκεκριμένη ενέργεια. 'Όταν δυο άνθρωποι
παντρεύονται, γίνονται "σύζυγοι". Ο σύζυγος είναι ο αρχηγός ενός
σπιτιού, ο επικεφαλής μιας οικογένειας, ένας διαχειριστής. Η σύζυγος
είναι η γυναίκα που έχει ενωθεί με τον άντρα μέσα από το γάμο, η
οικοδέσποινα μιας οικογένειας. Η σχέση ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα
δεν είναι ίση. Όταν δυο άνθρωποι "παντρεύονται" και σκέφτονται τον
εαυτό τους ως "σύζυγο", μπαίνουν σε αυτή τη συνειδητότητα και αυτή τη
νοημοσύνη.
Με άλλα λόγια, η αρχετυπική δομή του "γάμου"
μπορεί να περιγραφεί σαν ένας πλανήτης. Όταν δυο ψυχές παντρεύονται,
μπαίνουν σε τροχιά μέσα στο βαρυτικό πεδίο αυτού του πλανήτη, και
επομένως, παρά τις δικές τους ατομικές προθέσεις, προσλαμβάνουν τα
χαρακτηριστικά αυτού του πλανήτη που ονομάζεται "γάμος". Γίνονται μέρος
της εξέλιξης της ίδιας της δομής μέσα από τη δική τους συμμετοχή σε ένα
γάμο.
Ένα αρχέτυπο είναι μια συλλογική ανθρώπινη ιδέα. Το
αρχέτυπο του γάμου διαμορφώθηκε για να βοηθήσει τη φυσική επιβίωση. Όταν
δυο άνθρωποι παντρεύονται, συμμετέχουν σε μια ενεργειακή δυναμική στην
οποία ενώνουν τη ζωή τους για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο να επιβιώσει
στο φυσικό επίπεδο. Το αρχέτυπο του γάμου δεν είναι πλέον λειτουργικό.
Αντικαθίσταται από ένα νέο αρχέτυπο που έχει σκοπό να βοηθήσει την
πνευματική ανάπτυξη. Αυτό είναι το αρχέτυπο του πνευματικού ή ιερού
συνεταιρισμού.
Η βασική αρχή ενός πνευματικού
συνεταιρισμού είναι μια ιερή αυτοδέσμευση των δύο συντρόφων να βοηθούν ο
ένας την πνευματική ανάπτυξη του άλλου. Οι πνευματικοί σύντροφοι
αναγνωρίζουν την ισότητά τους. Μπορούν να διακρίνουν την προσωπικότητα
από την ψυχή, και επομένως μπορούν να συζητήσουν τη δυναμική που υπάρχει
ανάμεσά τους, τις αλληλεπιδράσεις τους, σε λιγότερο συναισθηματικά
φορτισμένο έδαφος απ' ό,τι οι σύζυγοι. Αυτό το έδαφος δεν υπάρχει μέσα
στη συνειδητότητα του γάμου. Υπάρχει μόνο μέσα στη συνειδητότητα του
πνευματικού συνεταιρισμού, γιατί οι πνευματικοί σύντροφοι μπορούν να
δουν καθαρά ότι υπάρχει πραγματικά ένας βαθύτερος λόγος για τον οποίο
είναι μαζί και ότι αυτός ο λόγος έχει μεγάλη σχέση με την εξέλιξη της
ψυχής τους.
Επειδή οι πνευματικοί ή ιεροί σύντροφοι
μπορούν να δουν τα πράγματα από αυτή την προοπτική, κινούνται μέσα σε
μια πολύ διαφορετική δυναμική από τους συζύγους. Η συνειδητή εξέλιξη της
ψυχής δεν αποτελεί μέρος της δομικής δυναμικής του γάμου. Δεν υπάρχει
μέσα σε αυτή την εξέλιξη, γιατί όταν δημιουργήθηκε από το είδος μας το
εξελικτικό αρχέτυπο του γάμου, η δυναμική της συνειδητής πνευματικής
ανάπτυξης ήταν πολύ ώριμη έννοια για να μπορεί να συμπεριληφθεί σε αυτό.
Εκείνο που δημιουργεί έναν πνευματικό ή ιερό συνεταιρισμό είναι ότι οι
ψυχές που συμμετέχουν σε αυτόν καταλαβαίνουν ότι βρίσκονται μαζί σε μια
σχέση αυτοδέσμευσης, αλλά ότι η αυτοδέσμευση αυτή δεν αφορά την ασφάλεια
στο φυσικό επίπεδο. Η δέσμευση τους είναι μάλλον να συμμετέχουν ο ένας
στη φυσική ζωή του άλλου καθώς αντικατοπτρίζουν την πνευματική
συνειδητότητα.
Ο δεσμός ανάμεσα στους πνευματικούς
συντρόφους είναι εξίσου πραγματικός όσο και σε ένα γάμο, αλλά για
σημαντικά διαφορετικούς λόγους. Οι πνευματικοί σύντροφοι δεν είναι μαζί
για να καθησυχάσουν ο ένας τους οικονομικούς φόβους του άλλου, ή επειδή
μπορούν να φτιάξουν ένα σπίτι στα προάστια, και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία
αυτού του εννοιολογικού πλαισίου. Η κατανόηση ή η συνειδητότητα που
φέρνουν οι πνευματικοί σύντροφοι στην αυτοδέσμευση τους είναι
διαφορετικές, και επομένως και η αυτοδέσμευση είναι δυναμικά
διαφορετική. Η αυτοδέσμευση των πνευματικών συντρόφων είναι να προάγουν ο
ένας την πνευματική ανάπτυξη του άλλου, αναγνωρίζοντας ότι αυτό κάνουν
και οι δύο πάνω στη Γη, και ότι τα πάντα εξυπηρετούν αυτόν το σκοπό.
Οι
πνευματικοί σύντροφοι δένονται έχοντας την κατανόηση ότι βρίσκονται
μαζί επειδή είναι σωστό για τις ψυχές τους να αναπτυχθούν μαζί.
Αναγνωρίζουν ότι η ανάπτυξή τους μπορεί να τους πάρει μέχρι το τέλος
αυτής της ενσάρκωσης και ακόμη παραπέρα, ή ότι μπορεί να τους πάρει μόνο
έξι μήνες. Δεν μπορούν να πουν ότι θα είναι μαζί αιώνια. Ο
συνεταιρισμός τους θα διαρκέσει όσο χρονικό διάστημα εξυπηρετεί την
εξέλιξη τους να είναι μαζί. Όσους όρκους κι αν δώσει κανείς, αν το
πνεύμα πρέπει να προχωρήσει, θα προχωρήσει τινάζοντας αυτούς τους όρκους
στον αέρα. Το σωστό για τους πνευματικούς συντρόφους είναι να
παραμένουν μαζί για όσο καιρό αναπτύσσονται μαζί.
Ο
πνευματικός συνεταιρισμός είναι μια πολύ πιο ελεύθερη και πιο πνευματικά
ακριβής δυναμική από το γάμο, γιατί οι πνευματικοί σύντροφοι ενώνονται
από το επίπεδο του πνεύματος και της συνειδητότητας. Το πώς
συγχωνεύονται οι πνευματικοί σύντροφοι και πώς διαμορφώνουν την ιδέα του
συνεταιρισμού τους είναι θέμα ελεύθερης βούλησης. Εφόσον αναγνωρίζουν
ότι φέρνουν τις συνέπειες των επιλογών τους στο συνεταιρισμό τους, και
ξέρουν όλη την έκταση των επιλογών τους, αυτό θα επηρεάζει τον τρόπο και
την κατεύθυνση προς την οποία θα κινηθεί ο συνεταιρισμός.
Οι
πνευματικοί σύντροφοι αυτοδεσμεύονται σε μια αναπτυσσόμενη δυναμική. Η
αυτοδέσμευση τους είναι μια αληθινή υπόσχεση απέναντι στην ίδια τους την
ανάπτυξη, την ίδια τους την πνευματική επιβίωση και βελτίωση, και όχι
απέναντι σε οποιοδήποτε στοιχείο του φυσικού επιπέδου.
Το
αρχέτυπο του πνευματικού συνεταιρισμού είναι νέο για την ανθρώπινη
εμπειρία. Επειδή δεν υπάρχει ακόμη κάποια κοινωνική σύμβαση που να αφορά
τον πνευματικό συνεταιρισμό, οι πνευματικοί σύντροφοι μπορεί να
αποφασίσουν ότι η σύμβαση του γάμου, εφόσον επανερμηνευτεί έτσι ώστε να
ικανοποιεί τις ανάγκες τους, είναι η πιο κατάλληλη εξωτερική έκφραση
του δεσμού τους. Αυτές οι ψυχές εγχέουν στο αρχέτυπο του γάμου την
ενέργεια του αρχετύπου του πνευματικού συνεταιρισμού. Το ίδιο κάνουν και
οι σύζυγοι που έχουν ανακαλύψει μέσα από τη σχέση τους ότι ο δεσμός που
τους ενώνει είναι στην πραγματικότητα η αυτοδέσμευση απέναντι στην
αμοιβαία πνευματική τους ανάπτυξη και όχι απέναντι στη φυσική τους
επιβίωση την ασφάλεια ή την άνεση.
Η εξωτερική δύναμη δεν
αρμόζει πλέον στην εξέλιξή μας, και το ίδιο ισχύει και για το αρχέτυπο
του γάμου. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο θεσμός του γάμου θα εξαφανιστεί από
τη μια μέρα στην άλλη. Οι γάμοι θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά οι γάμοι
που πετυχαίνουν θα πετυχαίνουν μόνο με τη συνειδητότητα του πνευματικού
συνεταιρισμού. Οι σύντροφοι σε αυτούς τους γάμους συνεισφέρουν μέσα από
τη συμμετοχή τους στο αρχέτυπο του πνευματικού συνεταιρισμού.
Όταν
φέρνουμε τη συνειδητότητα της ψυχής μας στη διαδικασία καθορισμού των
προθέσεων, όταν επιλέγουμε να ευθυγραμμίσουμε τον εαυτό μας με την ψυχή
και όχι με την προσωπικότητά μας, δημιουργούμε μια πραγματικότητα που
αντανακλά την ψυχή και όχι την προσωπικότητα. Όταν εξετάζουμε της
εμπειρίες της ζωής μας σαν καρμικές αναγκαιότητες, όταν αντιδρούμε στις
εμπειρίες μας θεωρώντας τες προϊόντα μια απρόσωπης ενεργειακής δυναμικής
και όχι προϊόντα συγκεκριμένων αλληλεπιδράσεων, φέρνουμε τη σοφία της
ψυχής μας στην πραγματικότητά μας. Όταν επιλέγουμε να ανταποκριθούμε
στις δυσκολίες της ζωής με συμπόνια και αγάπη αντί με φόβο και
αμφιβολία, δημιουργούμε έναν ‘’παράδεισο επί Γης" — φέρνουμε σε φυσική
ύπαρξη τις πλευρές ενός πιο ισορροπημένου και αρμονικού επιπέδου της
πραγματικότητας.
Η διοχέτευση της συνειδητότητας στις
κυκλικές διαδικασίες της δημιουργίας στο σημείο της πρόθεσης και στο
σημείο της αντίδρασης, επιτρέπει την επιλογή. Φέρνει συνειδητότητα στη
διαδικασία της εξέλιξης. Η πρόθεση και η προσοχή μας διαμορφώνουν τις
εμπειρίες μας. Αυτά που επιδιώκουν οι προθέσεις μας γίνονται η
πραγματικότητά μας μέσα από την πυκνότητα της ύλης, μέσα από το
πυκνότερο επίπεδο του Φωτός. Εκεί που πηγαίνει η προσοχή μας, πηγαίνουμε
κι εμείς.
Αν ασχολούμαστε με τις αρνητικές πλευρές της ζωής, αν
επιλέγουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας στις αδυναμίες των άλλων, στα
ελαττώματα και στις ελλείψεις τους, προσελκύουμε τα χαμηλόσυχνα (χαμηλής
συχνότητας) ενεργειακά ρεύματα της περιφρόνησης, του θυμού και του
μίσους. Δημιουργούμε απόσταση ανάμεσα στον εαυτό μας και στους άλλους.
Δημιουργούμε εμπόδια στην αγάπη μας. Η ενέργεια και η επιρροή μας
κινούνται αργά μέσα από τη σφαίρα της προσωπικότητας, μέσα από την αρένα
του χώρου, του χρόνου και της ύλης. Αν κατευθύνουμε την ενέργειά μας
προς την κριτική σε βάρος των άλλων με πρόθεση να τους αποδυναμώσουμε,
δημιουργούμε αρνητικό κάρμα.
Αν επιλέξουμε να εστιάζουμε
την προσοχή μας στα προτερήματα των άλλων, στις αρετές τους, σε εκείνο
το μέρος τους που προσπαθεί να πετύχει το καλύτερο δυνατόν, προσελκύουμε
στο σύστημά μας τα υψίσυχνα (υψηλής συχνότητας) ρεύματα της εκτίμησης,
της αποδοχής και της αγάπης. Η ενέργεια και η επιρροή μας
ακτινοβολούνται ακαριαία από ψυχή σε ψυχή. Γινόμαστε ένα αποτελεσματικό
όργανο εποικοδομητικής αλλαγής. Αν η πρόθεσή μας είναι να
ευθυγραμμίσουμε την προσωπικότητα με την ψυχή μας, και αν εστιάζουμε την
προσοχή μας σε εκείνες τις αντιλήψεις που μας φέρνουν σε κάθε κατάσταση
τα ενεργειακά ρεύματα με τη μεγαλύτερη συχνότητα, κινούμαστε προς την
αυθεντική ενδυνάμωση.
Καθώς αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε τη δύναμη
της συνειδητότητάς μας, αυτό που βρίσκεται πίσω από τα μάτια μας, για να
το πούμε έτσι, έχει περισσότερη δύναμη από αυτά που εμφανίζονται
μπροστά τους. Οι εσωτερικές και εξωτερικές μας αντιλήψεις αλλάζουν. Δεν
μπορούμε να γίνουμε συμπονετικοί με τον εαυτό μας χωρίς να γίνουμε
συμπονετικοί με τους άλλους, και αντίστροφα δεν μπορούμε να δείξουμε
συμπόνια στους άλλους χωρίς να δείξουμε και στον εαυτό μας. Όταν είμαστε
συμπονετικοί με τον εαυτό μας και τους άλλους, ο κόσμος μας γίνεται
συμπονετικός. Προσελκύουμε άλλες ψυχές με παρόμοια συχνότητα, και μαζί
τους δημιουργούμε, μέσα από τις προθέσεις, τις πράξεις και τις
αλληλεπιδράσεις μας, ένα συμπονετικό κόσμο.
Καθώς
αρχίζουμε να αναζητάμε και να βλέπουμε τις αρετές και τα προτερήματα και
την υψηλοφροσύνη των άλλων, αρχίζουμε να τα αναζητάμε και να τα
βλέπουμε και στον εαυτό μας. Καθώς προσελκύουμε τα ρεύματα με την
ανώτατη συχνότητα σε κάθε κατάσταση, ακτινοβολούμε αυτή τη συχνότητα της
συνειδητότητας και αλλάζουμε την κατάσταση. Γινόμαστε όλο και πιο
συνειδητά ένα ον Φωτός.
Όταν αντιληφτούμε τη σχέση ανάμεσα
στη συνειδητότητά μας και τη φυσική πραγματικότητα, αντιλαμβανόμαστε το
νόμο του κάρμα, τον βλέπουμε σε δράση. Τελικά γινόμαστε αυτό που
επεδίωκαν οι προθέσεις μας. Αν έχουμε την πρόθεση να πάρουμε όσο
περισσότερα μπορούμε από τη ζωή και τους άλλους, αν οι σκέψεις μας
παίρνουν αντί να δίνουν, δημιουργούμε μια πραγματικότητα που αντανακλά
τις προθέσεις μας. Προσελκύουμε ψυχές με παρόμοια συχνότητα, και μαζί
δημιουργούμε μια πραγματικότητα όπου όλοι προσπαθούν να παίρνουν. Οι
εμπειρίες μας τότε αντικατοπτρίζουν τον ίδιο τον προσανατολισμό μας και
τον επικυρώνουν. Βλέπουμε τους ανθρώπους γύρω μας σαν προσωπικότητες που
παίρνουν, και όχι σαν προσωπικότητες που δίνουν. Δεν τους
εμπιστευόμαστε, κι αυτοί δεν εμπιστεύονται εμάς.
Η
δημιουργική δυναμική της πρόθεσης, η σχέση ανάμεσα στην πρόθεση και την
εμπειρία, αποτελεί τη βάση της κβαντικής φυσικής, της βαθύτερης
προσπάθειας του είδους μας να κατανοήσει τα φυσικά φαινόμενα από την
οπτική της πενταισθητήριας προσωπικότητας. Η κβαντική φυσική γεννήθηκε
από μια έντονη συσσωρευτική προσπάθεια να κατανοήσουμε τη φύση του
φωτός.
Είναι δυνατόν να κατασκευάσουμε μια συσκευή που
αποκαλύπτει την κυματική φύση του φωτός, που κάνει το φως να παράγει
φαινόμενα που παράγονται μόνο από κύματα. Είναι επίσης δυνατόν να
κατασκευάσουμε μια συσκευή που εντοπίζει σωματίδια φωτός, σωματίδια σαν
μικροσκοπικά σφαιρίδια, και να μετρήσει τη δύναμη πρόσκρουσης κάθε
τέτοιου σωματιδίου. Όμως, δεν είναι δυνατόν να περιγράψουμε το φως σαν
κυματικό φαινόμενο-και σωματιδιακό φαινόμενο ταυτόχρονα. Με άλλα λόγια,
δεν είναι δυνατόν να περιγράψουμε τη φύση του φωτός —στην κυριολεξία, τη
μορφή του φυσικού φωτός— ξέχωρα από την πειραματική διάταξη που
χρησιμοποιούμε για να την προσδιορίσουμε, και αυτή εξαρτάται από την
πρόθεση του πειραματιστή.
Τα επιστημονικά επιτεύγματα του
είδους μας αντανακλούν την αντίληψη της μη φυσικής δυναμικής όπως αυτή
εκδηλώνεται μέσα στην αρένα της ύλης και του χρόνου, μέσα στη σφαίρα της
πενταισθητήριας προσωπικότητας. Η εξάρτηση της μορφής του φυσικού φωτός
από την πρόθεση του πειραματιστή αντικατοπτρίζει με περιορισμένο αλλά
ακριβή τρόπο την εξάρτηση της μορφής του μη φυσικού Φωτός από τις
προθέσεις της ψυχής που το διαμορφώνει, όπως ακριβώς η φύση του ίδιου
του φυσικού φωτός αντανακλά με έναν περιορισμένο αλλά ουσιαστικά ακριβή
τρόπο τη φύση του Φωτός του Σύμπαντος.
Η δημιουργία της
φυσικής εμπειρίας μέσα από την πρόθεση, η έγχυση του Φωτός μέσα στη
μορφή, της ενέργειας μέσα στην ύλη, της ψυχής μέσα στο σώμα, είναι όλα
το ίδιο πράγμα. Η απόσταση που μας χωρίζει από την κατανόηση του τρόπου
με τον οποίο δημιουργείται η ύλη από την ενέργεια είναι ίση με την
απόσταση που μας χωρίζει από την επίγνωση της προσωπικότητάς μας και της
ενέργειας της ψυχής μας. Η δυναμική της ψυχής και της προσωπικότητας
είναι η ίδια δυναμική με εκείνη της ενέργειας που μετατρέπεται σε ύλη.
Το σύστημα είναι πανομοιότυπο. Το σώμα μας είναι η συνειδητή μας ύλη. Η
προσωπικότητά μας είναι η ενέργεια της ψυχής μας που έχει μετατραπεί σε
ύλη. Αν βρίσκεται σε ασυνείδητη κατάσταση, εκείνο που μεταδίδεται είναι η
διάσπασή της. Αν βρίσκεται σε συνειδητή κατάσταση, αρχίζει να
ενοποιείται και να ολοκληρώνεται.
Η δυναμική "ψυχή -σε-
προσωπικότητα", "ενέργεια-σε- ύλη", βρίσκεται στον πυρήνα της μυθολογίας
μας γύρω από τη δημιουργία, στον πυρήνα της ιστορίας του Παραδείσου.
Δεν βρισκόμαστε μεταφορικά μέσα σε έναν Κήπο της Εδέμ, κατά κάποιο
τρόπο; Δεν βρισκόμαστε μέσα στη δική μας δημιουργική πραγματικότητα,
μέσα στην οποία επιλέγουμε καθημερινά πώς θα δημιουργήσουμε την
πραγματικότητά μας με την αρσενική-θηλυκή αρχή που υπάρχει μέσα μας, την
αρχή του Αδάμ και της Εύας, και με το Δέντρο να αντιπροσωπεύει το
προσωπικό μας ενεργειακό σύστημα, τη δική μας χορδή της γνώσης; Πώς θα
χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας; Θα δημιουργήσουμε έναν Παράδεισο ή θα
Αποπεμφθούμε από αυτόν;
Η πρόκληση για κάθε άνθρωπο είναι η δημιουργία.
Θα δημιουργήσουμε με ευλάβεια ή με αμέλεια;
