Πούπουλα στον άνεμο

Απλές λύσεις

 Πούπουλα στον άνεμο

Μια γυναίκα κουτσομπόλευε με τις φίλες της έναν άνδρα γείτονα τους, που μετά βίας γνώριζαν. Την ίδια νύχτα η γυναίκα, είδε ένα όνειρο: Ένα θεόρατο χέρι εμφανίστηκε επάνω από το κεφάλι της, δείχνοντάς την επικριτικά.
Αμέσως καταλήφθηκε από ένα αδυσώπητο αίσθημα ενοχής.

Την επόμενη μέρα πήγε να εξομολογηθεί. Βρήκε έναν ηλικιωμένο πνευματικό της ενορίας της και του εξιστόρησε τα καθέκαστα: «Είναι αμαρτία το κουτσομπολιό;» τον ρώτησε. «Ήταν το επικριτικό χέρι του Θεού, αυτό που με σημάδευε; Πρέπει να ζητήσω συχώρεση πάτερ; Έκανα κάτι κακό;»
«Ναι,» απάντησε ο ιερωμένος. «Ναι, ανόητη και άξεστη γυναίκα! Διέδωσες ψεύδη για το γείτονά σου. Έπαιξες άσκοπα με την υπόληψή του και θα ʽπρεπε βαθιά να μετανοείς».

Η γυναίκα δήλωσε μετανιωμένη και ζήτησε συχώρεση.

«Όχι τόσο γρήγορα,» απάντησε ο παπάς. «Θέλω να γυρίσεις σπίτι σου, να πάρεις ένα μαξιλάρι και να ανέβεις στη στέγη του σπιτιού σου∙ εκεί, θέλω να ξεκοιλιάσεις το μαξιλάρι με ένα μαχαίρι κι έπειτα να γυρίσεις πάλι εδώ».

Η γυναίκα γύρισε σπίτι της, πήρε ένα μαξιλάρι από το κρεβάτι της κι ένα μαχαίρι από την κουζίνα, ανέβηκε στη στέγη του σπιτιού της και το μαχαίρωσε.
Έπειτα γύρισε στον ιερωμένο.

-Έσχισες το μαξιλάρι όπως σου ζήτησα; τη ρώτησε εκείνος.
-Ναι, πάτερ.
-Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
-Πούπουλα, απάντησε εκείνη, πούπουλα παντού! Η γειτονιά μας, γέμισε με πούπουλα!
-Τώρα θέλω να γυρίσεις πίσω και να τα μαζέψεις όλα, ένα-ένα.
-Μα αυτό δε μπορεί να γίνει. Δε ξέρω που κατέληξαν. Ο άνεμος τα παρέσυρε μακριά και τα σκόρπισε παντού.

-Έτσι ακριβώς, είπε ο ιερωμένος, συμβαίνει και με το κουτσομπολιό.

(από την ταινία Doubt)

e-steki.gr

παλιά λάστιχα αυτοκινήτων

Απλές λύσεις

Πώς να χρησιμοποιήσετε παλιά λάστιχα αυτοκινήτων

Απλές λύσεις που θα σας εντυπωσιάσουν

Άλλοι αγαπούν την ανακύκλωση! Και σε εμάς το 80% των σκουπιδιών καταλήγουν στην σακούλα της ανακύκλωσης. Αλλά τι ωραιότερο από το να ξαναδίνεις ζωή σε αντικείμενα που τα θεωρούσες άχρηστα.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση λάστιχα αυτοκινήτων (από τα ποδήλατα είναι πολύ μικρά)…. Στις παρακάτω φωτογραφίες θα δείτε ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως γλάστρες στον κήπο ή να φτιάξετε πουφ!

Βάψτε τα σε έντονα χρώματα και βάλτε μέσα χώμα και φυτέψτε τα αγαπημένα σας φυτά!

Ένας άλλος τρόπος είναι να τα βάψετε στα χρώματα του σπιτιού σας, να βάλετε μαξιλαράκια στην τρύπα και να τα καλύψετε ίσως με ένα χνουδωτό ύφασμα…. αν θέλετε και «πλάτη», τότε καλό είναι να τα ακουμπήσετε στον τοίχο για να είναι καλά στερεωμένα!

newsbeast.gr

Αλέκα Παΐζη

Η Αλέκα Παΐζη ήταν Ελληνίδα ηθοποιός.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1919 (η μητέρα της είχε καταγωγή από τα Σφακιά) και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η οικογένειά της είχε οικονομική άνεση, καθώς ο πατέρας της ήταν καπνοβιομήχανος, ο οποίος βίωσε δύσκολες στιγμές όταν έχασε την επιχείρησή του[1].

Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1941, ερμηνεύοντας τη Σουζάνα στη «Βεντάλια» του Κάρλο Γκολντόνι, στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Κατά την περίοδο του Εμφυλίου, συμμετείχε στην ομάδα των "Ενωμένων Καλλιτεχνών". Το 1946, συγκρότησε θίασο με το Δήμο Σταρένιο και τον Τίτο Βανδή, τον πρώτο της σύζυγο.

Συνεργάστηκε με το θίασο του Κ. Μουσούρη, της Κατερίνας, της Έλσας Βεργή και άλλων. Από το 1963 ως το 1966, ερμήνευσε διάφορους ρόλους σε έργα από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Η Αλέκα Παΐζη υπήρξε παράλληλα αγωνίστρια της Αριστεράς: συμμετείχε στην Ελληνική Αντίσταση κατά την Κατοχή, μέσα από το ΕΑΜ, πέρασε από τη Μακρόνησο, το Τρίκερι, ενώ συνελήφθη αρκετές φορές. Μετά την κήρυξη της δικτατορίας τον Απρίλιο του 1967, έφυγε στο εξωτερικό. Επιστρέφοντας μετά τη Μεταπολίτευση στην Ελλάδα, συνεργάστηκε με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά, με το Μάνο Κατράκη, με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν κ.α.

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1957, στην ταινία «Μπαρμπα-Γιάννης, ο κανατάς». Έπαιξε επίσης στις ταινίες «Ο Μιμίκος και η Μαίρη» του Γρηγόριου Ξενόπουλου, «Το παιδί του δρόμου» του Τ. Αλιφέρη, «Συνοικία το όνειρο» του Α. Αλεξανδράκη κ.α.

Στο εξωτερικό, εργάστηκε στον ιταλικό κινηματογράφο. Εμφανίστηκε και στην τηλεόραση, με πιο διάσημο το ρόλο της Χρυσοστόμης στους «Πανθέους» του Τάσου Αθανασιάδη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη.

Στις 28 Νοεμβρίου 1994, σε εκδήλωση του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου, της απονεμήθηκε για τη συνολική της προσφορά το έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη»[2].

Το 2008, συμμετείχε στην έκθεση και στο αντίστοιχο φωτογραφικό λεύκωμα γυμνών πορτρέτων με τίτλο "Λευκό βιβλίο" του φωτογράφου Τάκη Διαμαντόπουλου[3][4].

Πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 2009, έπειτα από πολύμηνη περιπέτεια που είχε με την υγεία της[5], περίπου ένα μήνα πριν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη «Σονάτα του Σεληνόφωτος», σκηνική μεταφορά του ποιήματος του Γιάννη Ρίτσου, έχοντας υπηρετήσει το θέατρο για περισσότερο από 60 χρόνια. Κηδεύτηκε στο Β' Νεκροταφείο.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CE%B1_%CE%A0%CE%B1%CE%90%CE%B6%CE%B7

Άσπρο περιστέρι (σόλο μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος)

Οι αλλεργίες στους ξηρούς καρπούς

Απλές λύσεις

 Οι αλλεργίες στους ξηρούς καρπούς

Oι τροφικές αλλεργίες είναι πολύ συνηθισμένες, αναφέρει η εφημερίδα «Τάιμς» του Λονδίνου. Υπολογίζεται ότι περίπου ένα στα δέκα παιδιά πάσχει από κάποιου είδους τροφική αλλεργία, με αυτή στις πρωτεΐνες των καρυδιών και άλλων ξηρών καρπών, όπως τα φιστίκια, να δείχνει να αυξάνεται στα νήπια και στα μικρά παιδιά ηλικίας έως 3 ετών.

Εάν το παιδί παρουσιάσει αλλεργία στους ξηρούς καρπούς, είναι απίθανο να την ξεπεράσει μεγαλώνοντας. Τα συμπτώματα των αλλεργιών αυτών συμπεριλαμβάνουν μυρμήγκιασμα στο στόμα και στα χείλη, οίδημα στο πρόσωπο, ναυτία και αίσθημα σφιξίματος στον λαιμό.

Σε μερικές περιπτώσεις, ακόμα και μια μικροσκοπική ποσότητα ξηρού καρπού μπορεί να προκαλέσει σοβαρή διόγκωση στην αεροφόρο οδό και να εμποδίσει την αναπνοή, με επακόλουθη απότομη μείωση της αρτηριακής πιέσεως, κατάρρευση και απώλεια των αισθήσεων.

Τα παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών δεν πρέπει να τρώνε ολόκληρους ξηρούς καρπούς για να μην πνιγούν, ενώ αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό αλλεργιών πρέπει να τους αποφύγουν εξ ολοκλήρου έως τα 3 τους χρόνια.

tanea.gr

Αξέχαστες στιγμές από 6 ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ

Από παλιά Ραδιοτηλεόραση

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Σήμερα... 6/2

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΦΩΤΙΟΣ

O AΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

http://www.visaltis.net/2013/02/o.html?spref=fb

O AΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

9:28 μ.μ. | Αναρτήθηκε από Χρονολόγιο

«Μὰ ὁ Χατζησάββας κοίταζε πέρα ἀπὸ τὸ παράθυρο καὶ εἶχε τὸ νοῦ του ἀλλοῦ· Εἶχε ξεσπάσει μπόρα τὶς μέρες ἐτοῦτες κι ὁ Χατζησάββας βρέθηκε σὲ ἓνα πατρικὸ χωράφι, μιὰν ὣρα ἀπὸ τὸ Μεγάλο Κάστρο, κοντὰ στὴν Ἁγίαν Εἰρήνη… Θεοῦ φώτιση ἢ μπὰς καὶ τὸ ἀπείκασε ἀπὸ τὰ παλιὰ κιτάπια ποὺ ἀνάγνωθε, τὰ χώματα ἐκεῖνα τοῦ μπῆκε στὸ μυαλὸ πὼς σκέπαζαν μιὰν ξακουστὴ παλιὰν πολιτεία· κι ἐκεῖ ποὺ σκάλιζε μία νεροφαγίδα μὲ τὸ σιδερομύτικο μπαστούνι του, ἓνα πράγμα γυαλιστερὸ κύλησε ἀπὸ τὸ βρεγμένο χῶμα· σκύβει – καὶ τί νὰ δεῖ; ἓνα χρυσὸ δαχτυλίδι!
Τὸ ἂρπαξε, τὸ πάστρεψε γρήγορα ἀπὸ τὰ χώματα, καὶ τώρα τό ΄φερε καὶ τό ΄δειξε στὸν Μητροπολίτη: Μιὰ διπλοκάπουλη γυναίκα κάθουνταν ἀπάνω στὸ χρυςὸ δαχτυλίδι καὶ κρατοῦσε ἓνα διπλὸ τσεκούρι στὰ χέρια της· ἓνας ἂντρας γυμνός, λιγνομεσάτος, σὰν τοὺς σημερινοὺς Κρητικούς, ἀναλυγίζουνταν μπροστά της, σὰν νὰ χόρευε· κι ἀπὸ πάνω τους, στὴν κορυφὴ τοῦ δαχτυλιδιοῦ, ἀνέβαινε σὰ δρεπάνι τὸ μισοφέγγαρο.
Τὸ ἀπίθωσε στὴν παλάμη τοῦ Μητροπολίτη:
- Γιὰ ὂνομα τοῦ Θεοῦ, Δέσποτά μου, εἶπε, κρύψε το, κανένας μὴν τὸ μάθει! Τί θησαυροὶ θὰ βρίσκουνται ἐκεῖ κάτω, τί χρυσὰ νεκροπρεπίδια! Μὰ σκλάβοι εἲμαστε, ἂν ξεκλειδώσουμε τώρα τὴ γῆς καὶ τὰ βροῦμε, ἡ Τουρκιὰ θὰ τ΄ ἁρπάξει· ἂς κάνουμε ὑπομονή· κι ἓνας ἂλλος Ἓλληνας, σὰ λευτερωθεῖ ἡ Κρήτη, ἂς ξεθάψει τὴν παλιὰ πολιτεία νὰ πάρει τὴ δόξα!»
Ν. Καζαντζάκης, «Ὁ καπετὰν Μιχάλης», σελ. 265, ἒκδ. Ἐλ. Καζαντζάκη, Ἀθήνα 1974 .
Χρυσάφι γεννᾶ ἡ ἑλληνικὴ γῆ· χρυσάφι ποὺ τὸ φύλαξε στοργικὰ στὰ σπλάχνα της τόσους ἀνήμερους αἰῶνες…
Ἐχθροὶ πάτησαν πολλοὶ σὲ αὐτὰ τὰ ζηλευτὰ τὰ χώματα· κατέστρεψαν, ἒκαψαν, ὑποδούλωσαν, λεηλάτησαν, μὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἀθάνατο, τὸ ἀρχαῖο, τὸ Ἑλληνικό, ξεπηδᾶ, καὶ βλασταίνει, καὶ γιγαντώνεται, καὶ θεριεύει! Μιὰ λεύτερη ἀνάσα, ἒχει καιρὸ νὰ γευτῇ αὐτὴ ἡ χώρα, καὶ τὰ σημάδια ποὺ μᾶς δίνει αὐτὴ ἡ γῆς εἶναι σημάδια λεύτερου ἀνθρώπου· ἐλεύθερου νὰ μεγαλουργήσῃ.
Δὲν εἲμαστε πλασμένοι νὰ ὑποκλινόμαστε στοὺς συνομῶτες τοῦ ἐκφυλισμένου κόσμου, καὶ δὲν ὑπάρχει οὓτε μία ἀξιοπρεπὴς αἰτία γιὰ τὴ λησμονιὰ τῆς ζωοδότρας δύναμης ποὺ οἱ πρόγονοι μᾶς

κληροδότησαν...
Ψηλᾶ τὸ κεφάλι Ἓλληνες! Ἒχουμε Ἀγῶνα!
Χλόη
   

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ από το "Μονόγραμμα"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
'Ακου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
Ειμ' εγώ που φωνάζω κι ειμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.
...
(από το "Μονόγραμμα")

Οδός ονείρων (Κάθε κήπος) | Γιώργος Μαρίνος