Ο καπετάν Μιχάλης του Ν.Καζαντζάκη - Θέατρο Βαφείο

Ένα έργο για το χρέος, την ελευθερία και τον έρωτα...

Η ομάδα Μικροσκόπιο παρουσιάζει το έργο του Ν.Καζαντζάκη
"Ο καπετάν Μιχάλης"

Θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής, Αγίου όρους 16 & Κων/πόλεως, Βοτανικός (πλησίον μετρό Κεραμεικού) http://goo.gl/maps/WcSez
Απο 10 Μαρτίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή για 20 μόνο παραστάσεις

Θεατρική ομάδα Μικροσκόπιο
http://theater-microscopio.blogspot.gr
http://www.facebook.com/TheaterMicros...
https://twitter.com/TMicroscopio

Συναγερμός για τον νέο θανατηφόρο ιό

Απλές λύσεις

 

 

 Συναγερμός για τον νέο θανατηφόρο ιό

Συναγερμός έχει σημάνει από χτες στις υγειονομικές υπηρεσίες όλου του κόσμου για τον νέο θανατηφόρο ιό NCoV, που ανήκει στην οικογένεια του SARS. Και αυτό επειδή το χειρότερο σενάριο των επιστημόνων μοιάζει να επιβεβαιώνεται: ο ιός μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Τον κώδωνα του κινδύνου χτύπησαν οι βρετανικές αρμόδιες αρχές, που επισήμαναν ότι το τελευταίο κρούσμα στη χώρα τους συνδέεται «συγγενικά» με προηγούμενο, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο νέος ιός, που έχει κοστίσει ήδη τη ζωή σε πέντε ανθρώπους παγκοσμίως, απειλεί με καινούργια επιδημία.

Ο ιός NCoV (Novel Coronavirus) ανήκει στην ίδια οικογένεια και φέρει την ίδια συμπτωματολογία με τον SARS, ο οποίος στη χώρα μας έγινε γνωστός ως ΣΟΑΣ (Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο). Ο λόγος για τον κορονοϊό που είχε κάνει την εμφάνισή του στην Κίνα το 2002 και έφτασε να σκοτώσει περίπου το 10% των 8.000 ανθρώπων που μόλυνε παγκοσμίως. Τα κοινά συμπτώματα και των δύο ιών είναι: σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού, πυρετός, βήχας και δύσπνοια.

Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι τα περισσότερα από τα άτομα που έχουν μολυνθεί με τον νέο κορονοϊό (μέχρι στιγμής έντεκα επιβεβαιωμένα κρούσματα) είχαν ταξιδέψει πρόσφατα στη Μέση Ανατολή. Ο κορονοϊός NCoV εντοπίστηκε πρώτη φορά από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) τον Σεπτέμβριο του 2012. Αμέσως ο ΠΟΥ εξέδωσε διεθνή προειδοποίηση στην οποία έλεγε ότι ένας ιός, μέχρι πρότινος άγνωστος στο ανθρώπινο είδος, είχε μολύνει άντρα από το Κατάρ που είχε ταξιδέψει πρόσφατα στη Σαουδική Αραβία.

Οι βρετανικές υγειονομικές αρχές επισήμαναν όμως ότι το τελευταίο κρούσμα σημειώθηκε σε κάτοικο Βρετανίας που δεν έχει ταξιδέψει πρόσφατα στο εξωτερικό.

«Η επιβεβαιωμένη μόλυνση του νέου κορονοϊού σε άτομο χωρίς ιστορικό ταξιδιού στη Μέση Ανατολή υποδεικνύει ότι η μετάδοση έγινε μεταξύ ανθρώπων και συνέβη στη Βρετανία», δήλωσε ο Τζον Γουάτσον από την Υπηρεσία Υγειονομικής Προστασίας, τονίζοντας ότι ο νέος ασθενής είναι συγγενής που ήρθε σε επαφή με τον ασθενή που διαγνώστηκε με τον νέο κορονοϊό την περασμένη Δευτέρα.

Μέχρι στιγμής το νοσηλευτικό προσωπικό που ήρθε σε επαφή με τους ασθενείς αυτούς δεν έχει εκδηλώσει ακόμα συμπτώματα.

Espressonews.gr

Τουταγχαμών

 

Σαν σήμερα ....

Ο Τουταγχαμών ήταν Αιγύπτιος φαραώ της 18ης δυναστείας που βασίλευσε περίπου από το 1332 μέχρι το 1323 π.Χ. σύμφωνα με την συμβατική χρονολόγηση. Γεννήθηκε το 1341 π.Χ., και πέθανε σε σε ηλικία 18 ετών. Τα αίτια του θανάτου του δεν είναι ξεκάθαρα. Μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση, που εντοπίστηκε κατά την εξέταση της μούμιας με Ακτίνες Χ, μαρτυρά ότι ο θάνατός του ήταν βίαιος, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν επρόκειτο για δολοφονική επίθεση ή ατύχημα. Ο πατέρας του ήταν ο Ακενατών και η μητερά του ήταν η σύζυγος-αδελφή του Ακενατών. γυναίκα του ήταν η ετεροθαλής αδερφή του.

Ο τάφος του ανακαλύφθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1922 από τον βρετανό αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ και η σαρκοφάγος ανοίχτηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1923. Ήταν ο πρώτος βασιλικός τάφος που βρέθηκε ασύλητος, γεγονός που αποδίδεται από πολλούς στο θρύλο της κατάρας που τον συνόδευε. 

Η ανακάλυψη του τάφου έλαβε σημαντική κάλυψη και ανανέωσε το ενδιαφέρον για την Αρχαία Αίγυπτο. Στον τάφο του βρέθηκαν επίσης δύο νεογέννητα μωρά, τα οποία ήταν τα παιδία, δύο κορίτσια, το ένα πέθανε στη γέννα και στο άλλο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Παιχνίδια του συμβατικού Χρόνου;

http://www.apocalypsejohn.com/2013/02/aorates-meres-ferboyarioy.htmlΟι αόρατες υπαρκτές 13 ημέρες τού μηνός Φεβρουαρίου ή Παιχνίδια του συμβατικού Χρόνου;

Όσο και αν ψάξουμε σε οποιοδήποτε αρχείο των Ελληνικών ληξιαρχείων δεν πρόκειται να βρούμε ούτε έναν Έλληνα ή Ελληνίδα που να έχει καταχωρηθεί με ημερομηνία γέννησης από 16 έως 28 Φεβρουάριου 1923 μ.Χ.χ.! Όχι, φυσικά, γιατί δεν είχαμε ούτε μια γέννα σε μία ολόκληρη περίοδο 13 ημερών, αλλά γιατί απλούστατα το 1923 μ.Χ.χ. είχε μόνο 352 ημέρες!

Του έλειπαν, δηλαδή, οι 13 ημέρες μεταξύ 16 και 28 Φεβρουάριου! Η ιστορία για το πώς έγινε αυτό έχει να κάνει με τον προσδιορισμό του έτους και τα ημερολόγια τού συμβατικού χρόνου!

Όπως γνωρίζουμε, ένα σωστό ετήσιο ημερολόγιο πρέπει να έχει βάση του, τον ακριβή χρόνο που χρειάζεται η Γη για να συμπληρώσει μια πλήρη περιφορά της γύρω από τον Ήλιο. Αυτή η κίνηση της Γής αντικαθρεπτίζεται στη φαινόμενη κίνηση του Ήλιου ανάμεσα στους αστερισμούς. Οι Βαβυλώνιοι(;)κατέγραψαν την αργή αυτή κίνηση του Ήλιου από τη Δύση προς την Ανατολή, γιατί παρατηρούσαν προσεκτικά τον ορίζοντα την ώρα της Δύσης. 

Επειδή, όμως, ο Ήλιος επέστρεφε στην αφετηρία του έπειτα από περίπου 360 ημέρες, οι Βαβυλώνιοι (;) χώρισαν τον κύκλο σε 360 μοίρες, κάτι που παραμένει σε ισχύ ακόμη και σήμερα, και θέσπισαν συγχρόνως ένα μικτό σεληνιακό και ηλιακό ημερολόγιο.

Τον 1ο αιώνα π.Χ.χ. το Ρωμαϊκό ημερολόγιο είχε κι αυτό τις ατέλειες του. Γι΄αυτό το 44 π.Χ.χ. ο Ιούλιος Καίσαρ άλλαξε το μέχρι τότε ημερολόγιο της Ρώμης, που είχε θεσπίσει ο Πομπήιος Νουμάς (714-671 π.Χ.χ.), και με τη βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη από την Αλεξάνδρεια εγκαθίδρυσε το ημερολόγιο που φέρει έκτοτε το όνομα του. 

Ο Σωσιγένης , βασισμένος στους υπολογισμούς του Πατέρα της Αστρονομίας Ιππάρχου (ο οποίος έναν αιώνα νωρίτερα είχε προσδιορίσει ότι το ηλιακό ή τροπικό έτος έχει διάρκεια ίση με 365,242 ημέρες), θέσπισε ένα ημερολόγιο του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος πρόσθεταν ακόμη μια ημέρα, μετά την "έκτη προ των καλενδών του Μαρτίου", που ονόμαζαν "bis sextus". Έτσι η ημέρα αυτή, επειδή μετριόταν δυο φορές, ονομάζεται ακόμη και σήμερα "δις έκτη" και το έτος που την περιέχει "δίσεκτο".

Η παρανόηση, λοιπόν του λαού, ότι τα δίσεκτα έτη είναι «γρουσούζικα» (κι αν έρθουν χρόνια δίσεχτα και μήνες οργισμένοι, όπως λέει η δημοτική μας παραλογή) ίσως να προέρχεται από την λανθασμένη αντίληψη της ετυμολογίας και ορθογραφίας της λέξεως δίσεκτο. Αντί, δηλαδή, του σωστού δις (που σημαίνει δυο φορές) να εννοείται λανθασμένα το αχώριστο προθεματικό μόριο δυσ, που έχει την έννοια της δυστυχίας, της δυσκολίας, της κακής καταστάσεως ή του απευκταίου αποτελέσματος.

Αλλά και το Ιουλιανό ημερολόγιο δεν ήταν τέλειο. Γιατί παρ’ όλο τον καλύτερο προσδιορισμό του ηλιακού έτους από τον Σωσιγένη, υπήρχε ακόμη μια μικρή απόκλιση από την πραγματικότητα, αφού η διάρκεια του ηλιακού έτους είναι 365,242199 ημέρες. Έτσι το καθορισμένο από τον Σωσιγένη έτος είναι μικρότερο του πραγματικού κατά 0,0078 της ημέρας, δηλαδή κατά 11 λεπτά και περίπου 13 δευτερόλεπτα, χρόνος που εκ πρώτης όψεως φαίνεται σχεδόν ασήμαντος. Κάθε τέσσερα χρόνια όμως το μικρό αυτό λάθος γίνεται περίπου 45 λεπτά, και κάθε 129 χρόνια φτάνει τη μια ολόκληρη ημέρα.

Μέσα στα πρώτα 400 χρόνια από την εφαρμογή του Ιουλιανού ημερολογίου το λάθος είχε φτάσει τις τρεις ημέρες, με αποτέλεσμα το 325 μ.Χ χ. η εαρινή ισημερία να συμβεί στις 21 Μαρτίου. Τη χρόνια εκείνη έγινε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδός στη Νίκαια της Βιθυνίας και θέσπισε τον ονομαζόμενο έκτοτε Όρο της Νικαίας για τον προσδιορισμό του εορτασμού του Πάσχα!!! τών Χριστιανών.

Το λάθος όμως των περίπου 11 λεπτών του Ιουλιανού ημερολογίου συσσωρευόταν και η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν όλο και πιο ενωρίς. Έτσι ενώ την εποχή του Χριστού η εαρινή ισημερία συνέβαινε στις 23 Μαρτίου, το 325 μ.Χ. συνέβη στις 21 Μαρτίου και το 1582 μ.Χ.χ. είχε φτάσει να συμβαίνει στις 10 Μαρτίου, γεγονός που προκαλούσε προβλήματα στον ακριβή καθορισμό του εορτασμού του χριστιανικού Πάσχα σύμφωνα με τον όρο που είχε θεσπίσει η Α΄ Οικουμενική Συνοδός.

Το 1572 μ.Χ.χ. τη χρονιά που εξελέγη πάπας ο Γρήγορος ΙΓ΄, ο ιησουΐτης αστρονόμος Χριστόφορος Κλάβιους, με τη βοήθεια του αστρονόμου Λουίτζι Λίλιο, επεξεργάστηκε την παπική βούλα της ημερολογιακής μεταρρύθμισης που δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 1582 μ.Χ.χ. Με τη μεταρρύθμιση η 5η Οκτωβρίου 1582 μ.Χ.χ. ονομάστηκε 15 Οκτωβρίου 1582, για να διορθωθεί το λάθος των 10 ημερών, που είχε συσσωρευτεί στους 11 προηγούμενους αιώνες, και για να επιστρέψει η εαρινή ισημερία στην 21η Μαρτίου.

Για να μην επαναληφθεί το λάθος του Ιουλιανού ημερολογίου, ο Λίλιο όρισε επίσης ότι δίσεκτα θα είναι τα έτη που ο αριθμός τους διαιρείται με το 4, εξαιρουμένων των επαιωνίων, δηλαδή τα έτη των αιώνων, από τα οποία όριζε ως δίσεκτα μόνον όσα έχουν αριθμό αιώνων που διαιρείται με το 4.

Με αυτή την τροποποίηση το έτος 1900 δεν ήταν δίσεκτο ενώ αντίθετα το επαιώνιο έτος 2000 ήταν δίσεκτο. Η τροποποίηση αυτή, δηλαδή, καθορίζει ότι σε κάθε 400 χρόνια έχουμε 97 δίσεκτα έτη, αφού το λάθος του Ιουλιανού ημερολογίου είναι 3 ημέρες και 3 ώρες περίπου κάθε 400 χρόνια. Με αυτόν τον τρόπο διορθώνουμε το λάθος των τριών ημερών, παραμένει όμως ένα λάθος τριών ωρών κάθε 400 χρόνια, που θα συσσωρευτεί σε μια περίπου ημέρα το έτος 3081 μ.Χ

Το Νέο ή Γρηγοριανό ημερολόγιο δεν έγινε άμεσα αποδεκτό, και έτσι ο καθολικός κλήρος αναγκάστηκε να προσφύγει στην ανακοίνωση «θαυμάτων» για να το καθιερώσει. Τα καθολικά κράτη της Ευρώπης το αποδέχτηκαν τελικά μέσα σα επόμενα πέντε χρόνια. Τα προτεσταντικά κράτη όμως χρειάστηκαν ακόμη έναν αιώνα , ενώ η Αγγλία και η Αμερική ακόμη περισσότερο, αποδεχόμενες τελικά τη μεταρρύθμιση (με διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες του λαού) μόλις το 1752 μ.Χ.

Το ίδιο άλλωστε συνέβη και στην Ανατολή, όπου η αντίδραση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ήταν άμεση και οξεία. Οι πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας διαμαρτυρήθηκαν έντονα στη Ρώμη και το Ιουλιανό ημερολόγιο παρέμεινε σε ισχύ σε όλα τα ορθόδοξα κράτη έως τον 20ό αιώνα.

Στα ορθόδοξα κράτη η αρχή της μεταρρυθμίσεις ξεκίνησε το 1895 μ.Χ.χ., όταν ο οικουμενικός πατριάρχης Άνθιμος Ζ΄ εξέφρασε «πόθους και ευχάς υπέρ ενός ενιαίου ημερολογίου δι’ άπαντας τους χριστιανικούς λαούς» . Έτσι το 1903 μ.Χ.χ.επειτα από ερώτημα του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ Γ΄, η Ιερά Σύνοδος της εκκλησίας της Ελλάδος σε συνεργασία με τη θεολογική σχολή του πανεπιστήμιου Αθηνών αποφάσισε ότι «αι ορθόδοξοι Εκκλησίαι εν συνεννοήσει μετ’ αλλήλων και μετά της πολιτείας έκάστης αυτών δύνανται να επιχειρήσωσι την μεταρρυθμίσιν του νυν εν χρήσει παρ’ ημίν ημερολογίου συμφώνως προς τα προόδους και τα πορίσματα της αστρονομικής!!! επιστήμης».

Επειδή όμως η εκκλησία διατήρησε το Ιουλιανό ημερολόγιο και μετά την αλλαγή του πολιτικού ημερολόγιου, υπήρξε οξεία αντίδραση του λαού όταν ο εορτασμός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου δεν συνέπεσε με την Εθνική μας Εορτή της 25ης Μαρτίου. Έτσι με ομόφωνη και πάλι απόφαση της η εκκλησία της Ελλάδος «λαμβάνουσα υπ’ όψιν την εκ της διαφοράς του εκκλησιαστικού ημερολογίου προς το επικρατήσαν ήδη πολιτικόν ημερολόγιον προερχόμενην σύγχυσιν παρά τω λαώ και την εκ ταύτης θρησκρευτικήν βλάβην αυτού, ανταποκρινόμενη δε την πανταχόθεν εκδηλούμενην επιθυμίαν, αποφασίζει όπως αφομοιώση το εκκλησιαστικό ημερολόγιον προς το πολιτικόν…».

Από τις 23 Μαρτίου 1924 μ.Χ.χ. λοιπόν, το εκκλησιαστικό ημερολόγιο συνταυτίστηκε και πάει χέρι-χέρι με το πολιτικό, χωρίς όμως τη μετακίνηση του Πασχαλίου που υπολογίζεται, ακόμη και σήμερα, με βάση το λανθασμένο Ιουλιανό ημερολόγιο και τον ελλιπή 19ετη σεληνιακό κύκλο του Μέτωνος (5ος αιώνας π.Χ.χ.).

επιμελείται η Αρτάνη

http://visaltis.blogspot.com/

triklopodia

ΠΗΓΗ

" Εσωτερικό εκκλησίας " Θεόδωρος Ιακώβου Ράλλης

 

" Εσωτερικό εκκλησίας "
Ο Θεόδωρος Ιακώβου Ράλλης (Κωνσταντινούπολη 1852 – Λονδίνο 1909), γνωστός και ως Théodore Jacques Ralli ή Rallis, ήταν Έλληνας ζωγράφος της «γαλλικής ακαδημαϊκής σχολής» του ύστερου 19ου αιώνα. Σήμερα θεωρείται ο πιο χαρακτηριστικός έλληνας οριενταλιστής ζωγράφος.

Γόνος πλούσιας οικογένειας μεγαλεμπόρων από την Κωνσταντινούπολη και με ρίζες χιώτικες, ο Ράλλης άρχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Χάλκη και τις συνέχισε στο Λονδίνο, όπου για ένα διάστημα εργάστηκε ως υπάλληλος στις επιχειρήσεις Ράλλη-Μαυρογιάνννη.[1] Το 1875 πήγε στο Παρίσι και άρχισε σπουδές ζωγραφικής στη Σχολή Καλὠν Τεχνών, στο εργαστήριο του Ζαν-Λεόν Ζερόμ Jean-Léon Gérôme, ζωγράφου και γλύπτη ηθογραφικών και ιστορικών θεμάτων κι ακαδημαϊκών τύπων. Έργα του εκτέθηκαν για πρώτη φορά στο Σαλόνι του Παρισιού το 1875. Ήταν μέλος της Εταιρείας Γάλλων Ζωγράφων (Société des artistes français), η οποία τον τίμησε με εύφημο μνεία το 1885 και με αργυρό μετάλλιο το 1889. Έγινε επίσης μέλος της γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής, ενώ το 1900 διετέλεσε μέλος της κριτικής επιτροπής της Διεθνούς Εκθέσεως του Παρισιού. Με τη διαθήκη του άφησε ορισμένα έργα στην Εθνική Πινακοθήκη.

Ταξίδεψε πολύ στην Ελλάδα, την Μικρά Ασία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο, προκειμένου να συγκεντρώσει υλικό για τα έργα του. Μοίρασε την ζωή του ανάμεσα στο Παρίσι και το Κάιρο της Αιγύπτου, όπου διατηρούσε δεύτερο εργαστήριο.

Το 1881 νυμφεύθηκε την Ιουλία Μαυροκορδάτου, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Αικατερίνη (1882–1948), μετέπειτα σύζυγο Νικολάου Πολίτη. Η σύζυγός του πέθανε το 1888, σε ηλικία μόλις 29 ετών, και το 1895 ξαναπαντρεύτηκε με την Μαρία Μαυρομιχάλη, αλλά χώρισε λίγο καιρό αργότερα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και μέχρι τον θάνατό του, εξέθεσε κατ' επανάληψη πίνακές του στην Αθήνα, λόγω και της στενής φιλίας του με τον Δημήτριο Βικέλα.
Περισότεροι από είκοσι πίνακες του Θεοδώρου Ράλλη δημοπρατήθηκαν στους παγκοσμίου φήμης οίκους δημοπρασιών τέχνης του Λονδίνου σε υψηλές τιμές που δεν είχαν προγούμενο σε έργα Ελλήνων ζωγράφων. Πρέπει να σημειωθεί, ότι μέχρι τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 21ου αι. ούτε οι εγκυκλοπαίδειες αναφέρονταν γενικά στην βιογραφία του, αλλά ούτε και τα ειδικά λευκώματα στην ζωγραφική του. Ίσως ο οριενταλισμός μερικών έργων του υπολήφθηκε ως κυρίαρχο στοιχείο της ζωγραφικής του και συνετέλεσε στην έλλειψη καθολικού ενδιαφέροντος. Η υψηλότερη τιμή μέχρι σήμερα επιτεύχθηκε με την ελαιογραφία του η αιμάλωτη(υπάγεται στην ομάδα των έργων του οριενταλισμός) που πουλήθηκε στο ποσό των 1.046.232 € υπερκεράζοντας τον Κωνσταντίνο Βολανάκη, Νικόλαο Γύζη και Κωνσταντίνο Παρθένη.

Το 1875 πηγαίνει στο Παρίσι και την ίδια χρονιά παράλληλα με τους σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών και την ενασχόλησή του στο εργαστήριο ζωγραφικής του Ζερόμ εργάζεται ως ανεξάρτητος καλλιτἐχνης και την περίοδο 1875-82 τα έργα του εμφανίζονται συχνά στις εκθέσεις της Εταιρείας Γάλλων Καλλιτεχνών και λίγο αργότερα στις εκθέσεις της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου.

Το 1885 επισκέπτεται το Άγιον Όρος.
Το 1896 εξέθεσε έργα του στην Α΄Αιγυπτιακή Έκθεση της Αλεξάνδρειας.
Το 1899 στην έκθεση Ζαππείου.
Το 1900 ορίστηκε μέλος της κριτικής επιτροπής της Παγκόσμιας έκθεσης του Παρισιού.

Επηρεασμένος από τον Ζερόμ, ο Ράλλης ασχολήθηκε και αυτός με θέματα της Ανατολής, η οποία φάνταζε εξωτική στα μάτια των Ευρωπαίων. Εντούτοις, τα έργα του αποδίδουν σκηνές της Ανατολής της εποχής του ζωγράφου (και όχι μιας άλλης μακρινής εποχής) και χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερο ρεαλισμό και αυθεντικότητα. Το πρώτο γνωστό και ενυπόγραφο έργο του είναι: Ο Αιγύπτιος στρατιώτης 1878 προπάθεια στην οποία διαπιστώνεται τόσο η απόλυτη κατοχή των τύπων της ακαδημαϊκής ζωγραφικής, όσο και η επίδραση των κατακτήσεων του δασκάλου του Ζερόμ.

Αγαπημένο του θέμα αποτέλεσαν οι θρησκευτικές σκηνές του ορθόδοξου ελληνισμού, στις οποίες τα πρόσωπα παρουσιάζονται με μοναδική ευλάβεια και αθωότητα. Ωστόσο, μερικά από αυτά τα έργα δείχνουν μια αφέλεια που τείνει προς την ρομαντική (και ιδιαιτέρως εθνικιστική) κοινοτοπία των ακαδημαϊκών ζωγράφων του 19ου αιώνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αφελούς τάσης είναι Η λεία (Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου), ο πίνακας που παρουσιάζει το εσωτερικό μιας εκκλησίας ρημαγμένης και μία πανέμορφη Ελληνίδα δεμένη ημίγυμνη επάνω σε έναν κίονα του ναού. Ο θεατής υποθέτει προς πρόκειται για έργο αλλόθρησκων βαρβάρων επιδρομέων, που δεν ξέρουν να εκτιμούν το καλό και το ωραίο.

Δεν κληρονομούμε τα χαλασμένα δόντια...

 

 

Δεν κληρονομούμε τα χαλασμένα δόντια αλλά τις κακές συνήθειες των γονιών μας

Η πλειοψηφία των οδοντιατρικών ασθενών καταφεύγουν στον οδοντίατρό τους, όταν τους πονάει κάποιο δόντι ή νιώθουν κάποια ενόχληση στα ούλα τους. Έκπληκτοι τότε ενημερώνονται για το μέγεθος της βλάβης που έχει συντελεστεί και πολλές φορές μαθαίνουν ότι έχουν και άλλα χαλασμένα δόντια στο στόμα τους, κάτι το οποίο αγνοούσαν και ούτε καν είχαν φανταστεί. Μάλιστα με παράπονο, ίσως και αγανάκτηση, λένε στον οδοντίατρό τους, ότι βουρτσίζουν τα δόντια τους, αποδίδουν το χάλασμα των δοντιών τους στην κακή τους κατασκευή, "στην πάστα τους" όπως λένε χαρακτηριστικά και αναρωτιόνται έντονα γιατί χαλάνε ενώ τα φροντίζουν.

Η μόνιμη απειλή για το στόμα μας είναι τα μικρόβια (μικροβιακή πλάκα) που παραμένουν μετά τα γεύματα πάνω στα δόντια μας αλλά και μεταξύ δοντιών και ούλων (ουλοδοντική σχισμή). Όταν λοιπόν δεν απομακρύνουμε μετά τα γεύματα τα παθογόνα μικρόβια, που φυσιολογικά υπάρχουν στο στόμα, τους παρέχουμε την δυνατότητα να αυξηθούν πολύ και καταναλώνοντας τα υπολείμματα των τροφών που δεν έχουν απομακρυνθεί από το στόμα μας, να παράγουν ως προϊόντα απέκκρισης, οξέα τα οποία καταστρέφουν είτε τα δόντια (τερηδόνα ), είτε τα ούλα (ουλίτιδα).

Για να προστατέψουμε λοιπόν το στόμα μας, αρκεί σε καθημερινή βάση, να μην επιτρέπουμε, όσο είναι δυνατό, στα μικρόβια (μικροβιακή πλάκα) να προσκολλώνται στα δόντια μας και να παραμένουν στο στόμα μας . Δυστυχώς όμως, από τα παιδικά μας χρόνια δεν έχουμε κατανοήσει ότι μπορούμε μόνοι μας να διαφυλάξουμε την στοματική μας υγεία ούτε μας έχουν μάθει με ποιους τρόπους μπορούμε να το πετύχουμε αυτό .

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΜΑΣ

Το επιμελές βούρτσισμα των δοντιών, που διαρκεί 3 - 5 λεπτά και γίνεται μετά από κάθε γεύμα, είναι ο καλύτερος τρόπος να προστατέψουμε τα δόντια μας αφού αφαιρούμε τα παθογόνα μικρόβια και τα υπολείμματα τροφών που προσκολλώνται σε αυτά. Δυστυχώς, η αξία του βουρτσίσματος υποτιμάται από πολλούς και γίνεται πρόχειρα και περιστασιακά. Γι' αυτό και είναι ιδιαίτερα χρήσιμο ο οδοντίατρος μας να μας δείξει πως πρέπει να βουρτσίζουμε τα δόντια μας.

Δυστυχώς, ανάμεσα στα δόντια δεν μπορεί να εισχωρήσει η οδοντόβουρτσα γι΄ αυτό μετά το βούρτσισμα πρέπει να χρησιμοποιούμε οδοντικό νήμα ή μεσοδόντια βουρτσάκια, μετά από υπόδειξη του οδοντιάτρου μας.

Το φθόριο είναι ένα φυσικό στοιχείο που συμβάλει στην προστασία των δοντιών αλλά βρίσκεται σε λίγες τροφές (ψάρια, τσάι) και σε μικρή ποσότητα. Γι' αυτό και οι οδοντόκρεμες που χρησιμοποιούμε περιέχουν φθόριο (fluoride).Για να προσλάβουν τα δόντια μας περισσότερο φθόριο που τους κάνει καλό, μπορούμε να κάνουμε φθορίωση στον οδοντίατρο, (τοποθετούμε με ειδικά δισκάρια στο στόμα ένα gel ή βάζουμε ένα βερνίκι στα δόντια, με μεγάλη περιεκτικότητα φθορίου) δύο φορές το χρόνο. Στα παιδιά ειδικά και στους εφήβους , η φθορίωση είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική αλλά και στους ενήλικες είναι εξαιρετικά ωφέλιμη.

Όλοι γνωρίζουμε ότι τα γλυκά είναι επιβλαβή για τα δόντια . Αυτό που οι περισσότεροι δε γνωρίζουμε όμως είναι πως δεν έχει σημασία τόσο η ποσότητα των γλυκών που καταναλώνουμε, όσο το πόσο συχνά γίνεται αυτό και σε τι μορφή είναι (στερεή, υγρή , κολλώδη ). Η κατανάλωση συνεχώς ακόμα και μικρών ποσοτήτων γλυκών και ζάχαρης, είναι ιδιαίτερα επιβλαβής συνήθεια. Γι' αυτό και τα γλυκά δεν πρέπει να είναι εύκαιρα μέσα στο σπίτι αποτελώντας πειρασμό για μικρούς και μεγάλους. Σε καμιά περίπτωση βέβαια δεν χρειάζεται να τα απαρνηθούμε, ούτε να τα στερήσουμε από τα παιδιά. Απλά, πρέπει να τα τρωμε μετά το φαγητό και ύστερα να βουρτσίζουμε τα δόντια μας.

Ζάχαρη όμως δεν υπάρχει μόνο στα γλυκά. Στον καφέ, στο γάλα, στο γιαούρτι ακόμα και στους χυμούς, πολλές φορές προσθέτουμε ζάχαρη και μάλιστα τα καταναλώνουμε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας και για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Είναι ιδιαίτερα καλό για τα δόντια μας, να περιορίσουμε την χρήση της ζάχαρης, όσο μπορούμε.

Αντίθετα τα φρούτα, τα λαχανικά και τα γαλακτοκομικά, είναι ιδιαίτερα ωφέλιμα για την υγεία των δοντιών μας αλλά και του οργανισμού μας γενικότερα. Η κατανάλωση όσο το δυνατόν μεγαλύτερων ποσοτήτων απ' αυτές τις κατηγορίες τροφών, ειδικά αν αντικαταστήσουν στα μεσογεύματα τα γλυκά, επιδρά θετικά στην υγεία του στόματός μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά μιμούνται ιδιαίτερα τις συνήθειες των μεγάλων. Το παιδί από πολύ μικρό ( 2 ετών ), πρέπει να συνηθίσει με τη βοήθεια των γονέων του, να βουρτσίζει τα δόντια του, αλλά και είναι εξίσου σημαντικό, πρέπει να βλέπει τους γονείς του να φροντίζουν και αυτοί τα δόντια τους.

Το σάλιο ξεπλένει το στόμα και διευκολύνει στην απομάκρυνση των υπολειμμάτων των τροφών. Το τσιγάρο όμως, το αλκοόλ, πολλά φάρμακα, ακόμα και η πάροδος της ηλικίας, μειώνουν πολλές φορές την ποσότητα του. Το μάσημα τσίχλας χωρίς ζάχαρη, συμβάλλει στην αύξηση της παραγωγής σάλιου. Γι' αυτό και γενικότερα, όταν δεν μπορούμε να βουρτσίσουμε τα δόντια μας, είναι ωφέλιμο να μασάμε τσίχλα χωρίς ζάχαρη, χωρίς σε καμιά περίπτωση να υποκαθιστούμε έτσι το βούρτσισμα.

Η χρήση φθοριούχων και αντιμικροβιακών στοματικών διαλυμάτων συμβάλλει επίσης στην καλή υγιεινή του στόματος. Πρέπει όμως να χρησιμοποιούνται μετά από υπόδειξη του οδοντιάτρου.
Οι ασθενείς που πάσχουν από χρόνια ουλίτιδα και κυρίως, περιοδοντίτιδα, πρέπει να είναι ιδιαίτερα σχολαστικοί με τη στοματική τους υγιεινή και δεν πρέπει να ξεχνούν να πηγαίνουν στον οδοντίατρο στα τακτά χρονικά διαστήματα ( κάθε 4-6 μήνες ή και συχνότερα ) που τους έχει υποδείξει.

'Όλοι μας πάντως θα πρέπει κάθε 6 μήνες να επισκεπτόμαστε τον οδοντίατρό μας, για να ελέγχει το στόμα μας και να αφαιρεί την πέτρα (τρυγία), αν υπάρχει, από τα δόντια μας. Με τακτές σύντομες και ανώδυνες επισκέψεις στον οδοντίατρο, μπορούμε να διαφυλάξουμε την υγεία του στόματός μας και να αποφύγουμε δυσάρεστες και επώδυνες πολλές φορές καταστάσεις.
Δεν οφείλεται λοιπόν η καταστροφή των δοντιών μας στην ελαττωματική κατασκευή τους, αλλά κυρίως στην προσοχή που τους δίνουμε. Δυστυχώς, για να έχουμε υγιή δόντια και ούλα , πρέπει να "δαπανούμε" για την φροντίδα τους μερικά λεπτά κάθε μέρα και να μην τα αμελούμε. Το ευτύχημα όμως είναι, ότι εύκολα μπορούμε μόνοι μας να προστατεύσουμε την υγεία του στόματός μας και για όλη μας τη ζωή να έχουμε γερά δόντια και ωραίο χαμόγελο.

iatronet.gr

...οι συνταγές της φύσης...

Bigbook.gr

Πώς θα φτιάξετε την δική σας φυσική αντηλιακή κρέμα; - Φτιάξτε μόνες σας μάσκα με βιταμίνες Α και Ε με καρότο και μέλι. - Μάσκα για άμεση λεύκανση της επιδερμίδας με γιαούρτι και ασπιρίνη. - Θερμαντικό σκράμπ κατά της κυτταρίτιδας με κανέλα και πάπρικα. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένα αντιεμπορικό βιβλίο. Αποτελεί έναν ολοκληρωμένο οδηγό που δεν θα σε κατευθύνει στα μαγαζιά και τις πολυεθνικές εταιρίες καλλυντικών, αλλά θα σε μυήσει στη μαγεία της φυσικής ομορφιάς. Τα φρούτα, τα βότανα, τα αιθέρια έλαια, το θαλασσινό νερό και το λάδι ελιάς, είναι μόνο μερικά από τα μυστικά που απλόχερα μάς προσφέρει η ελληνική φύση. Όταν πάω διακοπές παίρνω μαζί μου ελάχιστα τυποποιημένα καλλυντικά, γιατί ξέρω ότι όπου και να βρεθώ θα υπάρχουν οι συνταγές της φύσης, αγνές και αποτελεσματικές: θυμάρι (αντισηπτικό), ρίγανη (τονωτική), λάδι ελιάς (αντηλιακό), λεμόνι (μαλακτικό). Ακόμη, θα κάνω πίλινγκ από σιμιγδάλι και μέλι ή από άμμο και θαλασσινό νερό, και θα φτιάξω χίλια-δυο άλλα καλλυντικά από υλικά που βρίσκονται παντού γύρω μας και μάλιστα εντελώς δωρεάν! Βλέπω, εδώ και πολλά χρόνια, γυναίκες χαμένες στο λαβύρινθο της διαφήμισης να πιέζονται οικονομικά και ψυχολογικά για να αποκτήσουν όλα αυτά τα προϊόντα που προβάλλονται ως απαραίτητα και θεωρούνται σημαντικά για τη διατήρηση της υγείας και της νεότητας της επιδερμίδας: κρέμες ματιών, ημέρας, νύκτας, σώματος, serum, αντηλιακά, after sun... Με τις συνταγές ομορφιάς από φυσικά υλικά, απευθύνομαι σε όλες τις γυναίκες, για να μοιραστώ τις γνώσεις μου και να τις βοηθήσω να απαλλαχθούν από το καταναλωτικό στρες. Θα σας δείξω πόσο απλά μπορούμε να συνδυάσουμε υλικά που βρίσκονται στην κουζίνα μας για να φτιάξουμε τα δικά μας καλλυντικά, εύκολα, γρήγορα και, πάνω απ όλα, υγιεινά και οικονομικά. Δήμητρα Γουλά

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=216521

— με Dimitra Goula

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ (16 Φεβρουαρίου 1907 -3 Αυγούστου 1979) «Τα παιδιά με τα κλωνάρια»

 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ (16 Φεβρουαρίου 1907 -3 Αυγούστου 1979)

«Τα παιδιά με τα κλωνάρια»

Ήταν η ώρα του σούρουπου. Ένα ζευγάρι, αντρόγυνο, στην ώρα του σούρουπου κι εκείνο, κατέβαινε τη λεωφόρο πιασμένο μπράτσο, καθώς πορεύονταν τα ζευγάρια κάποιον άλλο καιρό. Το βάδισμά του ήταν κανονικό και λιγάκι βαρύ, ανάλογο με την ηλικία. Οι δυο μαζί πρέπει να έστριβαν τον κάβο του αιώνα.

Σε μια στιγμή, ξαφνικά μέσ’ από το μενεξελί σύθαμπο, ξεπροβαίνει μπροστά τους, σ’ αντίθετη φορά, μια ανάλαφρη παρέα: Κοριτσόπουλα και παιδαρέλια ανάμεσα στα δεκάξη και τα δεκαοχτώ τους. Γύριζαν από κάποιον εξοχικό περίπατο ή εκδρομή, γιατί κρατούσαν κλωνάρια, πρασινάδες, και τα κορίτσια είχαν σφιγμένα τα λιανά τους, σβέλτα πόδια σε παντελόνια. Ούτε λουλούδια αγκαλιές, ούτε μπουκέτα. Καμιά διάχυση σε χρώματα κι αρώματα.Ίσα ίσα δυο τρία κλαριά, σύμβολα στεγνά, ένα είδος μαρτυρίας λακωνικής του τόπου απ’ όπου έρχονταν. Η γενιά αυτή αγαπάει τη βραχυλογία, την κοφτή και σχεδόν βλοσυρή υποδήλωση, κάθε μεγαλοστομία τη σιχαίνεται, ακόμα και στα λουλούδια, που είναι για τον άνθρωπο η πιο έμφυτη ερωτική αλληγορία. Η φτερωμένη διμοιρία προχωρούσε σε ιδιότυπο σχηματισμό: Μπροστά τα κορίτσια, ξοπίσω τους τ’ αγόρια. Ήταν βέβαια ένα αυτοσχέδιο, καινούργιο εθιμοτυπικό που τα είχε συντάξει έτσι, όχι η παλιά πρόληψη για διαχωρισμό των εριφίων από τα πρόβατα. Το έβρισκαν φαίνεται πιο πρακτικό ή και πιο σύμφωνο με τον αντιλυρικό τους κόσμο. Το ζευγάρωμα είναι μια φυσιολογική λειτουργία και τίποτ’ άλλο – άρα μια στιγμή.

Οι δυο γενιές – το ζευγάρι, η διμοιρία – αντικρύστηκαν, αντιπέρασαν. Όμως, στα μάτια του πρώτου, είχε απομείνει ένα ξάφνιασμα, κάτι σα μυστικό χτύπημα στο μέτωπο, από κείνα που σε κάνουν μονομιάς να ξυπνήσεις αντίκρυ σ’ ένα νέο όραμα της ζωής.Στάθηκαν, γύρισαν κατά πίσω τα κεφάλια τους, κοίταξαν το σχηματισμό που ξεμάκραινε στο λιθόστρωτο με το γοργό, ρυθμικό του βήμα. Ξεκίνησαν πάλι. Είχες τώρα την εντύπωση πως το ζευγαρωμένο βάδισμά τους είναι λιγάκι πιο βαρύ.

- Είδες τα κορίτσια; είπε ο ένας. Πώς μας κοίταξαν!
- Αυτά πρόσεξα κι εγώ, έκανε η άλλη.

Αυτό τους είχε ξαφνιάσει. Όχι η αντίθεση στα χρόνια, το χτυπητό δίπτυχο που φέρνει, σε κάποια γραμμένη στιγμή, αντιμέτωπες τις γενιές. Εκείνο που τους είχε κρούσει, ήταν ο τρόπος που τους κοίταξαν τα κορίτσια μέσα στα λίγα δευτερόλεπτα ώσπου ν’ αντιπεράσουν. Ίσια στα μάτια, αδίσταχτα, καρφωτά. Και με κάτι σαν ατάραχη αναμέτρηση, που τη στόμωνε αδιόρατα ένας ίσκιος δροσερής ειρωνείας.

Αναπόλησαν τότε άλλα αντικρύσματα, σε χρόνια περασμένα, πάλι ανάμεσα σε ηλικίες που έρχονταν και που έφευγαν. Ήταν διαφορετικά, πολύ διαφορετικά για να τα έχουν λησμονήσει. Αναθυμήθηκαν μάτια χλωρά, σαν και τούτα που είχαν τώρα δα περάσει, μονάχα λιγότερο αλύγιστα, μπορεί και λιγότερο σκληρά. Θέλησαν να είναι δίκαιοι, όσο τους περνούσε από το χέρι. Πιάσανε να εξηγούν, να σχολιάζουν. « Εμείς, είπανε, κοιτάζαμε τους μεγάλους με συστολή, σεβασμό. Τι ήταν ο σεβασμός; Μια ανατροφή που μας είχανε δώσει. Μέσα στα μάτια μας θάμπιζε η επίγνωση πως δεν ξέρουμε όσα ξέρουν εκείνοι, ένα δείλιασμα μπροστά στην υπεροχή. Αυτή η υπεροχή σήμερα σώζεται; Ας κάνουμε τον έλεγχό της δίχως προκατάληψη ».

Αυτά τα παιδιά βγαίνουν από έναν πόλεμο δίχως προηγούμενο. Έναν πόλεμο που απογύμνωσε όλες τις αξίες. Χωρίς να το ξέρουμε, χωρίς να το υπολογίσουμε, χωρίς να το καλοσκεφτούμε, βάλαμε σ’ αυτόν την τιμή μας. Διακηρύξαμε αρχές και τις ξεγράψαμε, επιχειρήσαμε να διορθώσουμε τον κόσμο και τον καταντήσαμε χειρότερο από πριν. Υπάρχει εδώ ένα θέμα κύρους, που μονάχοι μας το κλονίσαμε. Ο σεβασμός είναι άγραφος νόμος, μια τάξη αναγκαία για την ισορροπία της ζωής, εξασφαλίζει την ομαλή διαδοχή, οργανώνει εσωτερικά τον καινούριο κι ορμητικό φορέα της. Δεν είναι όμως προνόμιο, επιταγή δίχως αντίκρυσμα. Η υπεροχή δεν μπορεί να σταθεί σαν κάτι δεδομένο. Πρέπει να έχει τα πειστήριά της πάντοτε έτοιμα, ακόμη κι αν δεν της τα ζητήσει ποτέ κανένας. Διαφορετικά, γίνεται αυθαιρεσία, πρόληψη, ταμπού, ωμό δίκαιο του συμπτωματικά και πρόσκαιρα ισχυρότερου. Ήταν ένας καιρός, πραγματικά, όπου ο σεβασμός αξιωνόταν με το έτσι θέλω από εκείνον που τύχαινε να έχει ένα χρονικό και μόνο προβάδισμα. Ο κόσμος γνώρισε πρεσβύτερους ανάξιους, που απαιτούσαν το σεβασμό μόνο και μόνο γιατί έτσι τους συνέφερε και γιατί είχαν την εξουσία να τον επιβάλουν. Ο καιρός αυτός, ας το πάρουμε απόφαση, έχει περάσει.

Πάει ο καιρός όπου ένα επιτήδειο μηδενικό απαιτούσε το σεβασμό, επειδή κατάφερε να σκαρφαλώσει σε μια καθέδρα. Όλο και περισσότερο, από δω κι εμπρός, ο διδάσκων θα κρίνεται, ο ηγέτης θα ελέγχεται, ο γονιός θα πρέπει να δείχνεται άξιος της αποστολής του. Η αντίληψη πως έτσι και κατόρθωσες να «φτάσεις» δεν έχεις πια για τίποτα να γνοιαστείς ανήκει στην ιστορία. Ανατέλλει μια εποχή όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος θα ξέρει πως το δύσκολο δεν είναι ν’ ανέβεις, αλλά να σταθείς. Πως η πολιτεία σου και μόνη θα σε στηρίζει, όχι ο τίτλος.

Μέσα στα μάτια εμάς των παλαιότερων, που χαμηλώνονταν μπροστά στον οποιοδήποτε πρεσβύτερο με συστολή, έβλεπες την ωραία νεανική σεμνότητα, αλλά έβλεπες συχνά και τη θολή υποκρισία και τη μωρία. Έβλεπες μια παθητική συμμόρφωση με μια σύμβαση. Πολλές φορές τη φοβισμένη υποταγή σε μιαν επικρεμάμενη φοβέρα. Δε σεβόμασταν πάντα όλους εκείνους που τους δείχναμε σεβασμό. Και συχνά «σεβόμασταν» εκείνους που θα έπρεπε ν’ αγαπάμε, να εκτιμούμε ή και να θαυμάζουμε, επειδή μας έπεισαν, επειδή δείχτηκαν άξιοι της αγάπης μας ή του θαυμασμού μας. Αν η υποταγή εκείνη στην ανεξέλεγκτη αυθεντία δεν ήταν τόσο τυφλή, συμβατική, μπορεί και ο κόσμος σήμερα να μην είχε ξεστρατίσει τόσο στην ασέβεια. Η σημερινή ανταρσία είναι, σ’ ένα τουλάχιστον ποσοστό της, έργο των σύγχρονων γονιών, που θέλησαν ν’ αντιδράσουν, συχνά ασύνειδα, στην παλιά εκείνη τάξη πραγμάτων. Καταπιεζόμενοι της χτες, έπεσαν σ’ έναν άκριτο φιλελευθερισμό απέναντι στα παιδιά τους. Τ’ άφησαν ουσιαστικά ακυβέρνητα εκεί που θα ‘πρεπε με κατανόηση και με σύνεση να χαλαρώσουν τα γκέμια.

Audiatur et altera pars. Ο αυτοέλεγχος είναι αναγκαίος. Από εκεί και πέρα, απομένει πάντα ένα περιθώριο αρκετά πλατύ, για να κακίσουμε, δικαιολογημένα πια, το θράσος της σημερινής νεολαίας. Άλλωστε όχι όλης της νεολαίας. Μιας μερίδας της, που τυχαίνει να τη συκοφαντεί ολάκερη, επειδή είναι φυσικά η πιο πολυθόρυβη και προκλητική. Η άλλη αγωνίζεται βουβά, σκυμμένη, ν’ ανασυντάξει τον κόσμο, να βρει καινούρια, στερεά ερείσματα στη ζωή. Ν’ αγαπήσει και να πιστέψει.

Οι θρασείς θα φύγουν. Θα τους αποβάλει μονάχο του το σώμα της αυριανής κοινωνίας, γιατί χρειάζεται πάντα ένας εσωτερικός νόμος, ένα ηθικό μέτρο, που να οργανώνει τη συμβίωση. Τι θ’ απομείνει από το ήθος της σημερινής νεολαίας; Μπορεί και μόνο το ξάστερο, θαρρετό τούτο βλέμμα των κοριτσιών που πέρασαν μέσα στο σούρουπο με τα κλωνάρια στο χέρι. Το βλέμμα που ξέρει να κοιτάζει ίσια, κατάματα, να μετράει και να ρωτάει. Ας τους ευχηθούμε όμως ακόμα κάτι: Σαν έρθει και γι’ αυτά η ώρα να πάρουν την άλλη κατεύθυνση στη λεωφόρο, τότε που ο κόσμος τους θα έχει ξεπεράσει πια τη σημερινή του επαναστατική αδιαλλαξία και ψυχρότητα, να μπορούν να νιώσουν την ίδια μ’ εμάς παμπάλαιη, τρυφερή αδυναμία, που κάνει τον άνθρωπο να στηρίζεται στον άνθρωπο και το ζευγάρι ν’ αποσύρεται μέσα στο σούρουπο σφιγμένο, με την άχνα γύρω του μιας τελευταίας θαλπωρής. Ίσως τότε ανακαλύψουν μιαν ανυποψίαστη ποικιλία του σεβασμού: Την ευλάβεια μπροστά στους κουρασμένους, αυτούς που δεν έχουν πια ψευδαισθήσεις, κλωνάρια, τρόπαια.

Σήμερα...17/2

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΟΥΛΧΕΡΙΑ 
 

Συνηθισμένα αντικείμενα σε ασυνήθιστες χρήσεις

 Συνηθισμένα αντικείμενα σε ασυνήθιστες χρήσεις

Πρακτικές ιδέες για εξοικονόμηση χρημάτων

Σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού υπάρχουν αντικείμενα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν όχι μόνο στη χρήση για την οποία προορίζονται. Τώρα, λοιπόν, που η οικονομική κρίση περιόρισε τα έξοδά μας στα τελείως απαραίτητα, τώρα το μυαλό γίνεται επινοητικό.

Έτσι, λοιπόν, μια παγοθήκη, το baby oil, ένα καλάθι για τα άπλυτα ή μια μαξιλαροθήκη μπορεί να έχουν και άλλες χρήσεις πέρα από αυτές για τις οποίες προορίζονταν. Φαντασία να έχετε και όλα γίνονται.

Με ένα παιδικό λάδι

Ακόμα κι αν δεν υπάρχει παιδί στο σπίτι, το διάσημο baby oil έχει ξεχωριστή θέση στο ντουλάπι μας. Με μικρή ποσότητα υγρού πάνω σε ένα μαλακό πανί μπορείτε να εξαφανίσετε τις αντιαισθητικές δαχτυλιές που μένουν πάνω στις inox ηλεκτρικές συσκευές σας και στις inox κατσαρόλες σας, χωρίς να χρειαστεί να αγοράσετε ειδικά καθαριστικά, τα οποία αφενός μεν κοστίζουν και αφετέρου είναι επιβλαβή για το περιβάλλον.

Την ίδια ώρα, στη μπιζουτιέρα έχετε κακά... ξεμπερδέματα; Μην ανησυχείτε. Τρίψτε τον κόμπο της αλυσίδας με λίγο λαδάκι και όλα καλά!

Παγοθήκη, η μαγική

Όσο ακόμα η ζύμη από τα μπισκότα που ετοιμάζετε είναι... υγρή, πιέστε την παγοθήκη πάνω της για να αποκτήσετε μπισκότα σε σχήμα κύβου. Αν πάλι οι παγοθήκες σας είναι και λίγο... παιχνιδιάρικες με σχήματα, τότε το αποτέλεσμα θα είναι μοναδικό.

Επίσης, το ακριβό μπουκάλι κρασιού που ανοίξατε και δεν ήπιατε όλο, μπορεί να σας φανεί χρήσιμο στο μαγείρεμα. Μοιράστε το στις παγοθήκες και τοποθετήστε το στην κατάψυξη.

Αποψύξτε την ποσότητα που χρειάζεστε κάθε φορά. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και με το ζωμό κρέατος/λαχανικών που σας έχει περισσέψει.

Το καλάθι για τα άπλυτα

Βγάλτε το από το ντουλάπι! Στο επόμενο πικνίκ σας βάλτε μέσα όλα τα προς... βρώσιν και πόσιν και θα διαπιστώσετε ότι θα σας λύσει τα χέρια. Επίσης, όταν βρεθείτε στο χώρο του πικνίκ, το καλάθι ανάποδα θα γίνει ένα πρώτης τάξεως τραπεζάκι.

Αν πάλι... προκύψει πάρτι και χρειάζεστε άφθονο πάγο για τα ποτά και τα αναψυκτικά σας, τότε το καλάθι με την προσθήκη μιας καλαίσθητης σακούλας μπορεί να... αναλάβει το ρόλο μιας μεγάλης παγοθήκης.

Τέλος, στην περίπτωση μιας χαλαζόπτωσης ή μιας ισχυρής βροχής, προστατέψτε τα εκτεθειμένα μικρά φυτά σας τοποθετώντας επάνω το καλάθι για τα άπλυτα.

Σελοτέιπ, το θαυματουργό

Πόσα πράγματα μπορείτε να κάνετε απλώς και μόνο με ένα κομμάτι σελοτέιπ; Μπορείτε να διορθώσετε τις φθαρμένες άκρες από τα κορδόνια σας, μπορείτε να δοκιμάσετε το μανόν σας για να δείτε αν σας αρέσει το χρώμα προτού βάψετε τα νύχια σας, μπορείτε να αφαιρέσετε πετσάκια και ξηρότητα από τα χείλη σας και τέλος μπορείτε να τοποθετήσετε ένα κομματάκι στο σημείο που θέλετε να καρφώσετε το καρφί στον τοίχο, αντί να σημειώσετε με μολύβι.

Έτσι και το... στόχο σας θα βρείτε και δεν θα αφήσετε το παραμικρό σημάδι στον τοίχο.

Μια μαξιλαροθήκη, πολλές χρήσεις

Ο καλύτερος τρόπος για να μεταφέρετε τα εσώρουχά σας στη βαλίτσα είναι να τα βάλετε σε μια μαξιλαροθήκη. Επίσης, μια μαξιλαροθήκη αποτελεί μιας πρώτης τάξεως θήκη για να σκεπάσετε την κρεμάστρα με το καλό σας φόρεμα το οποίο δεν θέλετε να φορέσετε -για να μην τσαλακώσετε- στο αυτοκίνητο.

Επίσης, αφού πλύνετε το μαρούλι ή γενικότερα τα λαχανικά σας, τοποθετήστε τα σε μια μαξιλαροθήκη και στη συνέχεια στο ψυγείο. Θα διατηρηθούν για περισσότερες μέρες.

myself.gr