...στὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Πειραιῶς...

APXAIA EΛΛAΣ

 
" Πρόκειται για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αγάλματα της θεάς Αθηνάς. Είναι χυτό και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση.
Η θεά απεικονίζεται σε υπερφυσικό μέγεθος (ύψος 2,35) με τα γνωστά διακριτικά σύμβολά της..."
Καταπληκτικὲς φωτογραφίες καὶ περισσότερες πληροφορίες --> http://art-hellas.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1392.html
Τὸ ἂγαλμα βρίσκεται στὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Πειραιῶς...

Ο Τσαρούχης ανεβάζει «Τρωάδες»

http://mikros-romios.gr/3634/tsaroyxis/

Ο Τσαρούχης ανεβάζει «Τρωάδες» σε ένα οικόπεδο!

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Ελάχιστοι ίσως θυμούνται πως ο Γιάννης Τσαρούχης ανέβασε «Τρωάδες» σε θέατρο που δημιούργησε –μόλις για τέσσερις εβδομάδες– σε έναν χώρο σταθμεύσεως της μικρής οδού Καπλανών 6, στο κέντρο των Αθηνών. Ήταν τον Σεπτέμβριο 1977, όταν έστησε ένα ξύλινο ικρίωμα με βαθμίδες στις αναλογίες αρχαίου θεάτρου για να παρουσιάσει την τραγωδία του Ευριπίδη που σκηνοθέτησε ο ίδιος. Στο βάθος του οικοπέδου υπήρχαν χαλάσματα, τα οποία πληρούσαν την αρμονία χρωμάτων που ήθελε ο Τσαρούχης, ενώ θεωρούσε ιδανική την εικόνα της καταστροφής. Η συνέντευξή του (φωτογραφία) προκάλεσε συζητήσεις αλλά και σχόλια στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Τα στοιχεία εκείνης της παράστασης ήταν πράγματι εντυπωσιακά. Η διδασκαλία ήταν του ίδιου που είχε κάνει και τη μετάφραση. Για τη μουσική επένδυση χρησιμοποιήθηκαν εμβατήρια του Ελληνικού Στρατού, τα ανδρικά κοστούμια ήταν του οίκου Τσόγκα, ενώ για τις «προσφυγίνες» αγοράστηκαν από το δημοπρατήριο. Όσο για το σκηνικό αφηνόταν στη «θεά Τύχη»! Και όσο για τους συντελεστές της παράστασης ήταν επίσης μια πρωτοπορία. Εκάβη η Σμάρω Στεφανίδου, α’ κορυφαία η Σαπφώ Νοταρά, β’ κορυφαία η Πίτσα Μπουρνόζου, Κασάνδρα η Εύα Κοταμανίδου, Ανδρομάχη η Αλίκη Γεωργούλη, Ταλθύβιος ο Χρήστος Τσάγκας κ.ά. Δεν ήταν η πρώτη φορά που παρουσίαζε Τρωάδες ο Γ. Τσαρούχης. Είχε φτιάξει τα σκηνικά για την ίδια παράσταση λίγα χρόνια νωρίτερα σε μαθητική παράσταση στο Λονδίνο (1953) και αργότερα στο Παρίσι, με σκηνοθεσία του Μιχ. Κακογιάννη (1965). Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Το εγχείρημα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία αποσπώντας ευμενή σχόλια από τον ελληνικό και διεθνή Τύπο. Αναπάντεχη θεωρήθηκε η κυριαρχία της Στεφανίδου και εντυπωσιακές οι ελάχιστες αλλά εύγλωττες κινήσεις της Νοταρά. Αρωγός τους βέβαια ο Οργανισμός Τουρισμού που έδωσε τη δυνατότητα στον Τσαρούχη να δώσει θριαμβευτικό «παρών» εξυπνάδας και θεατρικού ενστίκτου!

Ψωμί με δεντρολίβανο

► Ψωμί με δεντρολίβανο

Μία συνταγή για να γίνει το ψωμί σας πιο...ενδιαφέρον!

• 1/2 κσ μαγιά
• 1/2 κγ αλάτι
• 1 κσ δεντρολίβανο
• 750 γρ αλεύρι για κάθε χρήση

Για τη ζύμη:

Σ' ένα μεγάλο μπολ, βάζουμε 3 φλιτζάνια χλιαρό νερό και αναμειγνύουμε τη μαγιά και το αλάτι. Ρίχνουμε το αλεύρι και ανακατεύουμε με μία κουτάλα, μέχρι να μην υπάρχουν στεγνά κομμάτια. Η ζύμη θα είναι αρκετά χαλαρή και κολλώδη. Καλύπτουμε με μία πλαστική μεμβράνη. Αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει σε θερμοκρασία δωματίου για 2 ώρες. Μετά το διάστημα των 2 ωρών μπορούμε να ψήσουμε τη ζύμη ή να τη βάλουμε στο ψυγείο, σκεπασμένη, όπου μπορεί να διατηρηθεί εως και για δύο εβδομάδες.

Για το σχήμα:

Πασπαλίζουμε τη ζύμη με λίγο αλεύρι και ρίχνουμε από πάνω το δεντρολίβανο. Κόβουμε σε τέσσερα κομμάτια. Πλάθουμε τη ζύμη στα χέρια μας δημιουργώντας μια στρογγυλεμένη κορυφή και μία πιο ανοιχτή βάση. Βάζουμε τα τέσσερα κομμάτια ζύμης σ' ένα λαδωμένο ταψί και τα αφήνουμε να ξεκουραστούν για 40 λεπτά.


Για το ψήσιμο:

Τοποθετούμε ένα τηγάνι στο κάτω μέρος του φούρνου. Τοποθετούμε ένα αντικολλητικό ταψί στο μεσαίο ράφι και
προθερμαίνουμε το φούρνο για 20 λεπτά στους 230°C. Πασπαλίζουμε λίγο ακόμα αλεύρι τα τέσσερα κομμάτια ζύμης και ανοίγουμε την κορυφή με ένα μαχαίρι. Στη συνέχεια τα τοποθετούμε στο αντικολλητικό ταψί. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι ζεστό νερο στο τηγάνι και κλείνουμε γρήγορα τη πόρτα του φούρνου για να παγιδεύσουμε μέσα τον ατμό.

Ψήνουμε περίπου 30 λεπτά, μέχρι να ροδίσει καλά. Πριν κόψουμε τα ψωμιά τ' αφήνουμε να κρυώσουν λίγο.

toarkoudi.gr

Κτίζοντας σχέση και επικοινωνία

 
► Κτίζοντας σχέση και επικοινωνία με το παιδί μου
Δώρα Παπαγεωργίου, Κλινική Ψυχολόγος
Συναισθηματική αγωγή
Οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Οι δυσκολίες που παρουσιάζουν τα παιδιά μας έχουν αυξηθεί σε συχνότητα και ένταση και πολλοί γονείς δεν ξέρουν πώς να τις αντιμετωπίσουν. Νιώθουν ότι, οι αλλαγές στη φύση της παιδικής ηλικίας είναι τόσο μεγάλες, σε βαθμό που να μην μπορούν να τις χειριστούν και αυτό τους οδηγεί συχνά σε αδιέξοδο.
Η νέα πραγματικότητα σπρώχνει τους γονείς σε μια διαρκή αναζήτηση πιο αποτελεσματικών τρόπων διαπαιδαγώγησης. Η πληθώρα αντικρουόμενων γνωμών, που εστιάζονται κυρίως στην αντιμετώπιση της προβληματικής συμπεριφοράς των παιδιών, προκαλεί περισσότερη σύγχυση στους γονείς παρά καθοδήγηση.
Οι γονείς φαίνεται να έχουν ανάγκη από «τεχνικές», που να τους βοηθούν να κατανοήσουν τα παιδιά τους και να αποκαταστήσουν μαζί τους μια ποιοτική και διαρκή επικοινωνία. Να μπορούν δηλαδή να τα καθοδηγούν, με στόχο την κοινωνική και συναισθηματική τους ανάπτυξη και ωρίμανση.

Συχνά οι συμβουλές που δίνονται στους γονείς, αγνοούν τον κόσμο των συναισθημάτων. Βασίζονται σε θεωρίες ανατροφής των παιδιών, πλείστες από τις οποίες αποδίδουν ιδιαίτερη προσοχή στην κακή συμπεριφορά και παραγνωρίζουν τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από αυτή.

Οι περισσότεροι γονείς πιστεύουν ότι ο ρόλος τους είναι να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτυχθούν σύμφωνα με τα δικά τους ενδιαφέροντα και τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες. Πέρα από το να δημιουργήσουν υπάκουα και παθητικά άτομα, επιθυμούν να πετύχουν πολύ περισσότερα για τα παιδιά τους ή μέσω των παιδιών τους.

Επιδιώκουν να τα μεγαλώσουν εξασφαλίζοντάς τους δεξιότητες ενός υπεύθυνου αυριανού πολίτη, που θα μπορεί να κάνει τις δικές του επιλογές, που θα έχει καλές σχέσεις και θα χαίρεται τη ζωή του.
Μέσα από τη μακρόχρονη εμπειρία μου με γονείς και παιδιά, διαπίστωσα ότι, η επίδειξη ενδιαφέροντος και αγάπης από μόνη της δεν είναι αρκετή. Πολλοί γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους και ενδιαφέρονται γι αυτά, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το θυμό, το φόβο ή τη λύπη των παιδιών τους, βρίσκονται σε ένα τρομερό αδιέξοδο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι γονείς σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι με προκλήσεις που ήταν άγνωστες στις προηγούμενες γενιές. Οι γονείς σήμερα οφείλουν να κάνουν για τα παιδιά τους, πολύ περισσότερα από το να τους εξασφαλίσουν τροφή, μια καλή εκπαίδευση και μια άνετη ζωή.

Συναισθηματική αγωγή

ΜΕ ποιους τρόπους μπορούν, άραγε, οι σημερινοί γονείς να δώσουν στα παιδιά τους εκείνα τα εφόδια που θα τα κρατήσουν μακριά από τους καθημερινούς κινδύνους; Με ποιους τρόπους μπορούν να τα ενδυναμώσουν και να τα βοηθήσουν να αναπτύξουν την αυτοεκτίμησή τους, ώστε να είναι ώριμα και υπεύθυνα άτομα και να κάνουν τις σωστές επιλογές στη ζωή τους;

Η απάντηση φαίνεται να βρίσκεται, σύμφωνα με έρευνες, στο κτίσιμο στενού συναισθηματικού δεσμού μεταξύ παιδιών και γονιών. Εντοπίζεται επίσης στη προσπάθεια των τελευταίων να διοχετεύσουν την αγάπη και το ενδιαφέρον τους, να βοηθήσουν τα παιδιά τους ώστε να αναπτύξουν κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες. Εκείνες δηλαδή τις δεξιότητες που χρειαζόμαστε σε όλες τις ανθρώπινές μας σχέσεις, είτε με ενήλικες, είτε με παιδιά.

Απαιτείται λοιπόν από τους γονείς μια δική τους προσωπική ανάπτυξη, χρειάζεται να αγωνιστούν για να μάθουν ώστε να μπορέσουν να διδάξουν περισσότερο τα παιδιά τους. Η συναισθηματική εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση - αλλιώς συναισθηματική αγωγή - προσφέρει το πλαίσιο στο οποίο βασίζεται η συναισθηματική επικοινωνία.

Όταν υπάρχει συναισθηματική επικοινωνία, τότε μπορούμε να αποκαταστήσουμε ποιοτική επικοινωνία με τα παιδιά μας ή αλλιώς συνεννόηση, δημιουργικό διάλογο. Να μιλά ο ένας και να ακούει ο άλλος. Να αντιλαμβάνεται ο ένας τα λόγια του άλλου και να απαντά. Να υπάρχει αλληλοσεβασμός στις διαφορετικές γνώμες που εκφράζονται.

Οι γονείς να μπορούν να θέσουν όρια: Η συμμόρφωση, η υπακοή και η υπευθυνότητα, στοιχεία που πρέπει να πηγάζουν από μια αίσθηση αγάπης και συναισθηματικών δεσμών, που τα μέλη της οικογένειας να νιώθουν ότι υπάρχει ανάμεσά τους.
Η συναισθηματική αγωγή, σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, φαίνεται να βοηθά τα παιδιά να γίνουν υγιέστεροι και πιο πετυχημένοι ενήλικες.

Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι η συναισθηματική αγωγή είναι η λύση για όλα τα καθημερινά προβλήματα της οικογενειακής ζωής. Δεν σημαίνει ότι με την εφαρμογή της, θα εξαλειφθούν όλες οι οικογενειακές συγκρούσεις, που αποτελούν μια πραγματικότητα της οικογενειακής ζωής, ούτε ότι θα σταματήσουν να υπάρχουν πληγωμένα συναισθήματα ή αισθήματα λύπης, άγχους, θυμού ή φόβου.

Τι έχουμε να πετύχουμε;

Εύλογα λοιπόν οι γονείς μπορεί να διερωτηθούν: Γιατί λοιπόν μας εισηγείστε να εφαρμόσουμε αυτού του είδους την αγωγή; Τι έχουμε να πετύχουμε;
Και η απάντηση, συνοπτικά: Αν εφαρμόσετε αυτού του είδους την αγωγή, θα νιώσετε ότι βρίσκεστε πιο κοντά στο παιδί σας. Στην οικογένεια αρχίζει να υπάρχει οικειότητα και σεβασμός. Και όταν υπάρχει οικειότητα και σεβασμός, τα προβλήματα μεταξύ των μελών της οικογένειας σταματούν να μοιάζουν άλυτα.

Όταν ακόμη βρίσκεστε κοντά στα παιδιά σας, από συναισθηματική άποψη, είστε σε θέση να εμπλακείτε περισσότερο στη ζωή τους και να ασκήσετε μεγαλύτερη επίδραση. Όταν βρίσκεστε συναισθηματικά κοντά στο παιδί σας τότε, όχι μόνο δεν φοβάστε να θέσετε όρια, αλλά:
• Αυτά τα όρια γίνονται αποδεκτά από τα παιδιά,
• τα λόγια σας έχουν βαρύτητα,
• τα παιδιά νοιάζονται για τις απόψεις σας και δε θέλουν να σας δυσαρεστήσουν,
• μπορείτε να προσφέρετε κίνητρα και καθοδήγηση,
• μπορείτε επίσης να έχετε επικοινωνία με τα παιδιά σας.

Η αναγνώριση και η έκφραση των συναισθημάτων μέσα στην οικογένεια, δημιουργούν πλαίσια ασφάλειας και εμπιστοσύνης, που βοηθούν το παιδί να ηρεμεί και να ρυθμίζει τα συναισθήματά του. Τα βοηθά επίσης να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες, να γίνεται αποδεκτό από τους συνομήλικούς του, να δημιουργεί φιλίες και υγιείς σχέσεις.

Όταν τα παιδιά νιώθουν συναισθηματικά δεμένα με τους γονείς τους, τότε μόνο θετικά στοιχεία μπορούν να προκύψουν. Όταν επιδιώκουμε να κατανοήσουμε τις εμπειρίες των παιδιών μας, τα βοηθούμε να νιώσουν ότι έχουν ένα σημαντικό στήριγμα.

Όταν αποφεύγουμε να τα επικρίνουμε, να μειώσουμε αυτά που νιώθουν ή να αλλάξουμε τους στόχους τους, τότε μας αφήνουν να μπούμε στο κόσμο τους. Μας λένε πώς αισθάνονται. Εκφράζουν τη γνώμη τους. Τα κίνητρά τους αποσαφηνίζονται περισσότερο και αυτό μας οδηγεί σε μεγαλύτερη κατανόηση. Τότε τα παιδιά αρχίζουν να μας εμπιστεύονται.

Έτσι, όταν εμφανιστούν συγκρούσεις, έχουμε έδαφος για την από κοινού επίλυσή τους. Με την υποστήριξή μας, μπορούν ακόμα να βρουν λύσεις στα αδιέξοδα των εσωτερικών τους συγκρούσεων. Και μπορεί πραγματικά να έρθει η ώρα που θα θέλουν να ακούσουν τις συμβουλές μας.

Συμβουλές για να κτίσουμε επικοινωνία με τα παιδιά μας
• Αποφεύγουμε να υποκύπτουμε στην «ύπουλη» συνήθεια να επικρίνουμε και να κάνουμε ταπεινωτικά σχόλια για τα παιδιά μας.
• Προσέχουμε να μην τα περιγελάμε.
• Αποφεύγουμε τις ταμπέλες. Προσπαθούμε να σχολιάζουμε μόνο τις συγκεκριμένες συμπεριφορές και να μην κάνουμε γενικεύσεις στο χαρακτήρα τους.
• Χρησιμοποιούμε τις μικρές επιτυχίες τους για τον έπαινο, για να αυξήσουμε την εμπιστοσύνή τους και να τα βοηθήσουμε να προχωρήσουν.
• Επιδιώκουμε να τους αποδείξουμε ότι ο κόσμος τους είναι σημαντικός για μας, για μια μεγαλύτερη και καλύτερη προσέγγιση. Δείχνουμε ενδιαφέρον για τους ανθρώπους, τους χώρους, τα γεγονότα της ζωής των παιδιών μας.
• Περνούμε κάποιο χρόνο στον παιδικό σταθμό, στο σχολείο, στις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών μας. Μιλούμε με τα ίδια τα παιδιά, ώστε να μάθουμε για τους φίλους τους.
• Είμαστε πάντα ειλικρινείς με τα παιδιά μας. Οι επινοήσεις και τα τεχνάσματα, μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα να χάσουμε την αξιοπιστία μας και να χαλάσουμε τη σχέση μας.
• Θυμόμαστε ότι ο στόχος μιας συζήτησης με τα παιδιά δεν είναι κατ 'ανάγκη η επίτευξη συμφωνίας, αλλά η επίδειξη κατανόησης. Πετυχαίνουμε καλύτερα αποτελέσματα, όταν αφήνουμε ανοικτή την προοπτική του διαλόγου.
• Προσπαθούμε να μην επιβάλουμε τις δικές μας λύσεις στα προβλήματα των παιδιών, ιδιαίτερα αν δε μας έχουν ζητηθεί τέτοιες λύσεις. Ως γονείς, μπορεί να ενοχληθούμε με την απροθυμία των παιδιών μας να δεχτούν συμβουλές που δεν έχουν ζητήσει. Το να προτείνουμε λύσεις στα παιδιά, πριν δείξουμε αναγνώριση και κατανόηση στα συναισθήματά τους, είναι σαν να τους ζητούμε να βάψουν μιαν επιφάνεια που μόνο εμείς βλέπουμε.
• Ενδυναμώνουμε το παιδί μας, προσφέροντάς του επιλογές και σεβόμενοι την επιθυμία του. Βέβαια, δεν είναι κακό να ζητούμε από το παιδί να υπακούει ή να συνεργάζεται. Ως γονείς πρέπει να καταλάβουμε ότι, όσο νωρίτερα μάθουμε το παιδί να εκφράζει τις προτιμήσεις του και να κάνει σωστές επιλογές, τόσο γρηγορότερα το βοηθούμε να αναπτύξει την αυτοεκτίμησή του, έχοντας κατά νου ότι η δεξιότητα λήψης σωστών αποφάσεων και επιλογών, αποτελεί αναγκαίο εφόδιο στην εφηβεία .
• Συμμεριζόμαστε τα όνειρα και τη φαντασία του παιδιού μας. Η τεχνική αυτή βοηθά πολύ να δείξουμε κατανόηση και να μοιραστούμε τα συναισθήματα των παιδιών μας. Το να εκφράζουν τα παιδιά επιθυμίες, έστω κι αν ξεπερνούν τις δυνατότητές μας, είναι καλό και χρήσιμο. Το να ακούσουμε το παιδί μας, δε σημαίνει ότι θα πρέπει να το ικανοποιήσουμε. Είναι όμως πολύ σημαντικό να καταλαβαίνουμε το ίδιο και τις επιθυμίες του.
• Κάνουμε διάφορα πράγματα μαζί με τα παιδιά μας.
★ Διαβάζουμε ένα βιβλίο,
★ παρακολουθούμε μια ταινία ή ένα θεατρικό έργο,
★ ακούμε μαζί μουσική,
★ παίζουμε ένα παιχνίδι,
★ κάνουμε ποδήλατο, περπάτημα ή τρέξιμο,
★ κάνουμε μαζί γυμναστική,
★ φτιάχνουμε ένα φαγητό ή ένα γλυκό,
★ λύνουμε ένα σταυρόλεξο.
• Είμαστε σταθεροί και υπομονετικοί. Η συναισθηματική αγωγή χρειάζεται σταθερότητα και υπομονή.
• Θυμόμαστε ότι, για την επικοινωνία και την κατανόηση, τα λόγια δεν είναι πάντοτε απαραίτητα. Ένα αγκάλιασμα ή ένα χάδι, είναι πολύ συχνά πιο εύγλωττα από οποιαδήποτε λέξη, ιδίως εάν το παιδί νιώθει λύπη ή φόβο.
• Σεβόμαστε τις περιπτώσεις που το παιδί μας δεν είναι έτοιμο να μιλήσει για ένα θέμα. Ορίζουμε μια ημερομηνία για να το συζητήσουμε αργότερα και επανερχόμαστε στο θέμα, όπως είχαμε υποσχεθεί.
• Δίνουμε υποσχέσεις γι αυτά που μπορούμε να κάνουμε και τηρούμε την υπόσχεσή μας.
• Αποφεύγουμε τους αγώνες υπεροχής. Όταν οι γονείς και το παιδί βρίσκονται μπλεγμένοι σε ανταγωνιστική πάλη και ο καθένας προσπαθεί να υποτάξει τον άλλο, μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσά τους μια σχέση με έντονα εκδικητικά στοιχεία.
• Θυμόμαστε ότι όλες οι συγκρίσεις είναι βλαβερές.

Συνταγή ΓΙΑ ΝΑ χτίσουμε επικοινωνία ΜΕ ΤΑ παιδιά Μας

✔ Εκείνο Που ποτέ ΔΕΝ μπορεί ΝΑ αποτελέσει Συνταγή. Γιατί είναι πολύ ζωντανό, πηγαίο, προσωπικό, δε διδάσκεται, αλλά βιώνεται: Είναι η αγάπη.

✔ Βοηθήστε τα παιδιά σας να σας αγαπήσουν, να σας εκτιμήσουν και να σας εμπιστευτούν. Να έχετε πάντα κατά νου ότι τα παιδιά ζητούν τη ζεστασιά και την οικειότητα με τους γονείς. Επίσης πρέπει να ξέρετε ότι πάντα υπάρχουν πολλές δεύτερες ευκαιρίες, ότι η συγγνώμη είναι αμφίδρομη.

✔ Μπορείτε να κτίσετε επικοινωνία με τα παιδιά σας, αν έχετε καταφέρει να κτίσετε μια σχέση που βασίζεται στην εμπιστοσύνη και όχι στον εκφοβισμό. Πρέπει, συνεπώς, να αναθεωρήσετε πεπαλαιωμένα πρότυπα πειθαρχημένης συμπεριφοράς και να εντάξετε τη συναισθηματική αγωγή στη σχέση σας.

Θα χρειαστεί να καταβάλετε μεγάλη προσπάθεια, αλλά να είστε σίγουροι ότι, από τη στιγμή που θα αποφασίσετε να είστε παρόντες στα συναισθήματα του παιδιού σας, τότε θα βρείτε ευκαιρίες να συνδεθείτε μαζί του, σε καθημερινή βάση.

Η επικοινωνία ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά πρέπει να βασίζεται στον αυτοσεβασμό και των δύο πλευρών. Χωρίς εμπιστοσύνη και οικειότητα, χάνεται η ακρόαση, η προσοχή φθίνει και η από κοινού επίλυση των προβλημάτων καθίσταται αδύνατη. Για να πετύχουμε αυτό το έργο πρέπει να θυμόμαστε ότι όλα τα συναισθήματα επιτρέπονται, όχι όμως και όλες οι συμπεριφορές.

Κλείνω με αυτό που συχνά ακούμε στα μαθήματα της ψυχολογίας, τα 3 στοιχειώδη και αναγκαία εφόδια, που ο κάθε γονιός πρέπει να προσφέρει στο παιδί του : την ασφάλεια, την τρυφερότητα και την αναγνώριση . Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία της πραγματικής αγάπης. Αυτά θα βοηθήσουν το παιδί να πλαστεί και να δέσει ως άνθρωπος δυνατός, ανεξάρτητος, θετικός και χαρούμενος.

Πάντοτε βέβαια θα υπάρχουν δοκιμασίες, δυσκολίες, ακόμα και συμφορές, «όμως διαφορετικά αντιμετωπίζει τις ανεμοθύελλες ένα καλαμένιο καλυβάκι και διαφορετικά μια πέτρινη πυραμίδα».

paidiatros.com

Σεισμική Μόνωση

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/seismikh-monosi-to-mystiko-ton-arxaion-ktismaton.html

Σεισμική Μόνωση - Το μυστικό των αρχαίων κτισμάτων

Παρασκευή, Μαρτίου 01, 2013  

Τα τελευταία χρόνια είναι χρόνια κατακλυσμιαίων καταστροφών. Κύρια πηγή τους… ο Εγκέλαδος. Χώρες όπως η Αϊτή, είδαν πόλεις τους να ισοπεδώνονται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Χιλιάδες οι ανθρώπινες απώλειες, ανυπολόγιστο το ύψος των καταστροφών. Μεγάλα πλήγματα δέχθηκαν επίσης η Χιλή, η Ιαπωνία, η Ινδονησία, η Κίνα, και το Μεξικό.
Η δομική τεχνολογία -ως επιστήμη- ανέκαθεν αναζητούσε την απάντηση στο θέμα της τέλειας σεισμικής μόνωσης και ασφάλειας των κτιρίων. Πολλές έρευνες διενεργήθηκαν κι ακόμη περισσότερα χρήματα δαπανήθηκαν, προκειμένου χώρες με βαρύ ιστορικό σεισμικών καταστροφών, να βρουν εκείνη τη φόρμουλα που θα επιτρέψει στους πολίτες, ακόμη και της πλέον σεισμογενούς περιοχής, να κοιμούνται ήσυχα και χωρίς το βασανιστικό φόβο μιας πιθανής επιδρομής του Εγκέλαδου.
Μήπως όμως τα πιο πολύτιμα πράγματα, είναι τελικά και τα πιο απλά; Μήπως η απάντηση στην πολύχρονη και πολυδάπανη αυτή αναζήτηση, βρίσκεται πιο κοντά απ’ όσο νομίζαμε; Παίρνοντας σαν παράδειγμα την κοντινή Ελλάδα, θα δούμε ότι, αν και δεν ανήκει στην κόκκινη ζώνη σεισμογενών περιοχών (π.χ. Ιαπωνία), δεν είναι λίγα τα πλήγματα που δέχθηκε από σεισμούς που χτύπησαν κατά καιρούς διάφορες περιοχές της (π.χ. Πάτρα, Καλαμάτα, Αττική, Ζάκυνθο κλπ.).
Το παράδοξο, όμως, εντοπίζεται στο γεγονός ότι, ενώ στην Ελλάδα από ισχυρούς σεισμούς έχουν πέσει εργοστάσια, έχουν καταρρεύσει πολυώροφα κτίρια, μονοκατοικίες έχουν γίνει ερείπια, ένα από τα αρχαιότερα και σπουδαιότερα κτίσματα του κόσμου, ο Παρθενώνας, εξακολουθεί να παραμένει όρθιος και άθικτος!
Μήπως τελικά, αντί να ψάχνουμε την απάντηση ανάμεσα στα τεχνολογικά επιτεύγματα του 21ου αιώνα, θα πρέπει να μελετήσουμε περισσότερο τη δομική τεχνολογία των αρχαίων ημών προγόνων; Κάποιοι που εδώ και χρόνια έχουν συνειδητοποιήσει τη σημαντικότητα τέτοιων οικοδομημάτων, δεν παραλείπουν στις έρευνές τους, να «κλέβουν» λίγη από τη γνώση αρχαίων πολιτισμών (Ελλήνων, Περσών, Βαβυλωνίων, Αιγυπτίων) και να την υιοθετούν στο σήμερα.

Ο αγέρωχος Παρθενώνας
Ο Παρθενώνας χτίστηκε στα μέσα του 5ου αι. π.Χ. προς τιμή της προστάτιδος της πόλης, θεάς Αθηνάς, και αποτέλεσε το επιστέγασμα της συνεργασίας σημαντικών αρχιτεκτόνων και γλυπτών εκείνης της εποχής.
Στην προσπάθειά μας να μελετήσουμε το μυστικό της δομικής τεχνολογίας του, συνομιλήσαμε με την Πολιτικό Μηχανικό, Νίκη Τιμοθέου, η οποία και μας πληροφόρησε ότι μελέτες της όλης αρχιτεκτονικής και δομικής του φόρμας, κατέδειξαν πως οι αρχαίοι είχαν από τότε ανακαλύψει, αυτό που σήμερα ονομάζουμε σεισμική μόνωση.
Ο ναός αυτός, σύμφωνα με την κ. Τιμοθέου, κοντράρει επιτυχώς τη θεωρία της σύγχρονης πολιτικής μηχανικής, διότι χωρίς να έχει καν θεμέλια, είναι τριπλά μονωμένος σεισμικά! Αυτή η τριπλή μόνωση, όπως μας εξήγησε, εντοπίζεται σε διαφορετικά σημεία του οικοδομήματος.
Το πρώτο σημείο βρίσκεται στις στρώσεις τεράστιων οριζόντιων και εξαιρετικά λείων μαρμάρων πάνω στις οποίες πατάει ο Παρθενώνας.
Το δεύτερο παρατηρείται στους μεταλλικούς ελαστικούς συνδέσμους οι οποίοι συνδέουν τις πλάκες κάθε στρώματος, και που στο κέντρο τους εντοπίζονται μικροί σιδηροπάσσαλοι γύρω από τους οποίους έχει χυθεί μολύβι (το μολύβι έχει την ιδιότητα να προστατεύει το σίδηρο από τη σκουριά και να εξασθενεί με την ελαστικότητά του, το όποιο κύμα, αφού μέρος της κινητικής του αυτής ενέργειας μετατρέπεται σε θερμική).
Και το τρίτο εντοπίζεται στις κολώνες του κτίσματος, οι οποίες δεν τοποθετήθηκαν μονοκόμματες, αφού οι αρχαίοι Έλληνας ήξεραν πως για να αντέξουν στους κραδασμούς της γης, θα έπρεπε να τοποθετηθούν σε φέτες μαρμάρου, τέλεια εφαρμοσμένες η μία πάνω στην άλλη.
Το αποτέλεσμα αυτής της τριπλής μονωτικής φόρμουλας, όπως σημείωσε η κ. Τιμοθέου, ήταν τα επιφανειακά σεισμικά κύματα να κινούν το ένα στρώμα των μαρμάρινων πλακών, επάνω στο άλλο, την ίδια ώρα που οι σύνδεσμοι εκτόνωναν την κινητική ενέργεια που ανέπτυσσε ο Εγκέλαδος. Οι κολώνες -τέλος- με τον τρόπο που ήταν τοποθετημένες, επέτρεπαν στο όλο οικοδόμημα να ταλαντώνεται, αλλά να μην καταρρέει!

Η σύγχρονη σεισμική μόνωση
Μέσα λοιπόν απ’ αυτά τα μάρμαρα, οι παππούδες μας, φωνάζουν πως αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι βαθιά θεμέλια, πολύ μπετόν και σίδερα, αλλά το αντίθετο! Όταν ένα ιστιοφόρο βρεθεί σε κόντρα άνεμο, δεν μπαίνει σε διαδικασία σύγκρουσης, τουναντίον, κατεβάζει πανιά κι αφήνει τη δύναμη του ανέμου να εκτονωθεί.
Ακριβώς το ίδιο γίνεται και με το σεισμό. Οι τεράστιες ποσότητες άκαμπτων και ανελαστικών υλικών, όπως το μπετόν και τα βαθιά θεμέλια, δημιουργούν μια ασπίδα προστασίας, η οποία όμως έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με την ανίκητη δύναμη της φύσης, με αποτέλεσμα τα ανθρώπινα δημιουργήματα να καταρρέουν. Ωστόσο, αν επιτρέπαμε στον Εγκέλαδο να μας «ταρακουνήσει» με ασφάλεια, μέσα από ένα δομικό μηχανισμό βασισμένο στη θεωρία του Παρθενώνα, τότε θα ήταν σχεδόν αδύνατο να μας ισοπεδώσει.
Συγκεκριμένα, η τεράστια ενέργεια που απελευθερώνει ένας σεισμός, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αποσβέννυται, προκειμένου να μην προκαλεί -εξαιτίας της αδράνειας του κτιρίου- κατάρρευση.
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει με κάποιο τρόπο, μέρος της ενέργειας αυτής, να μετατραπεί -μέσω τριβής- σε θερμική. Για να έχουμε τριβή θα πρέπει να έχουμε και δύο σώματα, στην προκειμένη περίπτωση δύο πλάκες από μπετόν, η μία πάνω στην άλλη, και ενδιάμεσά τους τα γνωστά ελαστικά εφέδρανα. Αυτού του είδους η σεισμική μόνωση, παρόλο ότι χρησιμοποιείται κατά κόρον στην κατασκευή γεφυρών, στα κτίρια δεν συνηθίζεται.
Το μυστικό λοιπόν του Παρθενώνα θα μπορούσε με πολύ απλά λόγια να ειπωθεί και μέσα από τη γνωστή ρήση: «μη δίνεις γροθιά στο μαχαίρι»! Αν -λοιπόν- πάψουμε κι εμείς την τακτική της χρησιμοποίησης μεγάλων ποσοτήτων άκαμπτων υλικών προκαλώντας τον Εγκέλαδο, και ενστερνιστούμε τη θεωρία της ήπιας αντίστασης, σίγουρα εικόνες καταστροφής όπως αυτές που είδαμε πρόσφατα, θα γίνονται ολοένα και σπανιότερες.

Ο Μάρτης ή Μαρτιά

 

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.

Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.

Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία Μάρτινκα και στην Αλβανία ως Βερόρε. Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.

Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται Μαρτενίτσα. Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι κόκκινου υφάσματος για να μην τους «κάψει η γιαγιά Μάρτα» (Μπάμπα Μάρτα, στα βουλγαρικά), που είναι η θηλυκή προσωποποίηση του μήνα Μάρτη. Η Μαρτενίτσα λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία.

Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη φέρει στα ρουμανικά την ονομασία Μαρτιζόρ. Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός - Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι.

Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/131#ixzz2MGLjmrdI

Μάρτιος: Φυτευτής

► Μάρτιος: Φυτευτής

 

Μάρτιος: Προέρχεται από το λατινικό martius (άρειος), γιατί ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος στη λατρεία του θεού Άρη (Mars).

Ο Μάρτιος λέγεται και Μάρτης, Παλουκοκαύτης (ανάγκαζε, με το απρόοπτο κρύο του, να καίνε ακόμα και τα παλούκια για να ζεσταθούν), Βαγγελιώτης (γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου), Πουλιαντέρης, Ανοιξιάτης (είναι ο πρώτος μήνας της άνοιξης), Φυτευτής (γιατί φυτεύουμε).

Το Μάρτιο τρώμε: Λεμόνια, τελευταία πορτοκάλια, μήλα (ψυγείου από τη συγκομιδή Οκτωβρίου), αγκινάρες, καρότα, λάχανο, κουνουπίδι, μαρούλια, ραδίκια, σπανάκι, σέλινο.

ρούχα που μοσχοβολούν φρεσκάδα

► Θέλετε ρούχα που μοσχοβολούν φρεσκάδα;

Ξεχάστε τσιγαρίλα και κλεισούρα ακολουθώντας αυτά τα tips

Aν τα ρούχα σας μυρίζουν τσιγαρίλα ή κλεισούρα, φαγητό υπάρχουν κάποια tricks που μπορείτε να δοκιμάσετε για να ξεφορτωθείτε τη δυσοσμία. Για παράδειγμα:

- Το ψεκάζετε με μαγειρική σόδα και το αφήνετε έτσι όλο το βράδυ.
Το πρωί το τινάζετε.

Η μαγειρική σόδα, όπως και το άσπρο ξύδι εξουδετερώνουν τις μυρωδιές.

Όταν το τσιγάρο δε φεύγει βάλτε νερό στη μπανιέρα και προσθέστε 1-2 ποτήρια άσπρο ξύδι. Βάλτε το ρούχο μέσα στο νερό αφήστε το λίγο και μετά το στεγνώνετε. Το άσπρο ξύδι θα αφαιρέσει την τσιγαρίλα από το ρούχο σας.

Μία καλή λύση είναι να βάλετε ένα καπάκι από το αγαπημένο σας μαλακτικό σε ένα μποκαλάκι με vap-air και να το αναμείξετε με νερό. Ψεκάστε ντουλάπες, συρτάρια, ρούχα και κανεπέδες ή κουρτίνες με αυτό και θα έχετε τη φρεσκάδα του φρεσκοπλυμμένου για μέρες.
Ο καλύτερος τρόπος για να συνδυάσετε την όμορφη μυρωδιά των ρούχων σας και την προστασία του δέρματός σας από τα χημικά, βέβαια, είναι να γεμίσετε τα συρτάρια σας με μικρά πουγκιά που περιέχουν αποξηραμένα πέταλα λουλουδιών και αιθέρια έλαια. Θα χρειαστείτε μικρά κομμάτια από τούλι και δαντέλα και κομμάτια από κορδέλα ή έστω και σπάγκο.

Μπορείτε να τα γεμίζετε με τα πέταλα από τα λουλούδια που σας φέρνουν ή εσείς αγοράζετε, τα οποία προηγουμένως θα τα ραντίζετε με λίγες σταγόνες από αιθέριο έλαιο. Τοποθετήστε τα αποξηραμένα φύλλα στο κέντρο του κομματιού από τούλι και μαζέψτε το ύφασμα, έτσι ώστε να σχηματίσετε ένα σακουλάκι. Δέστε το σφικτά με τον σπάγκο και στη συνέχεια τοποθετήστε το τούλινο σακουλάκι πάνω στο δαντελένιο πετσετάκι. Μαζέψτε πάλι τις άκρες, έτσι ώστε να σχηματίζουν σακουλάκι και δέστε το με την κορδέλα σε φιόγκο.

queen.gr

Χωριάτικη Πίτσα

Χωριάτικη Πίτσα

Χωρίς αλλαντικά αλλά με τέλεια πικάντικη γεύση!!!

Υλίκα

1 ζύμη για πίτσα
1 κρεμμύδι μεγάλο
250γρ. τυρί ή όσο εσείς θέλετε
2 πιπεριές πράσινες
μανιτάρια
3 κουταλιές βούτυρο




Υλικά για τη σάλτσα
2 σκελίδες σκόρδο σε κομματάκια
1 κονσέρβα ντοματάκι κονκασέ
λίγο λάδι
αλάτι,πιπέρι,ζάχαρη
ρίγανη
μαϊντανό  

Εκτέλεση

Για τη σάλτσα
Τσιγαρίζουμε τα σκόρδα μέχρι να ροδίσουν,σε χαμηλή φωτιά.Ρίχνουμε το ντοματάκι και τα υπόλοιπα υλικά.Τα αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά και σκεπασμένα με το καπάκι για περίπου 30 λεπτά να σιγοβράσουν.

Πίτσα

Απλώνουμε το ζυμάρι σε ένα σχετικά ρηχό ταψί.

Απλώνουμε τη σάλτσα που έχουμε κάνει.

Βάζουμε απο πάνω το τυρί,το κρεμμύδι κομμένο σε φέτες,

την πιπεριά, τα μανιτάρια και στο τέλος βάζουμε πάνω από τα υλικά 3 μεγάλες κουταλιές βούτυρο.

Την ψήνουμε στους 200 βαθμούς,στις αντιστάσεις,ανάλογα με την ώρα που θέλει το ζυμάρι. Εγώ θα σας πρότεινα τη Ζύμη για πίτσα της Αλεξάνδρας η οποία είναι τέλεια!!!

Καλή όρεξη!!!!!!!!!!!!!!!!!!
περισσότερα syntagesapospiti.blogspot.gr/2010/01/blog-post_11.html?spref=fb

Τα Αναφιώτικα

Τα Αναφιώτικα είναι μια γραφική λιλιπούτεια συνοικία της Αθήνας που βρίσκεται σκαρφαλωμένη στην βορειανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης, στα όρια της συνοικίας της Πλάκας. Δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή εργάτες από την Ανάφη, που είχαν έρθει στην Αθήνα για να εργαστούν ως χτίστες, στην ανοικοδόμηση της πόλης και στην ανέγερση των ανακτόρων του Όθωνα. Η συνοικία χτίστηκε ακολουθώντας την αρχιτεκτονική των Κυκλάδων. Οι Αναφιώτες αναστήλωσαν παράλληλα με την εγκατάστασή τους, τους δύο ναούς που βρίσκονταν στην περιοχή από τον 17ο αιώνα, τον ναό του Αγίου Συμεών και του Αγίου Γεωργίου των Βράχων Μετά το 1922 προστέθηκαν στην περιοχή Μικρασιάτες πρόσφυγες μεταβαλλόντας την σύνθεση του πληθυσμού. Τη δεκαετία του 1950 τμήμα της συνοικίας κατεδαφίστηκε στα πλαίσια ανασκαφών. Τα επόμενα χρόνια πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες απαλλοτριώσεις από το υπουργείο πολιτισμού και σήμερα παραμένουν μόνο 45 οικήματα τα οποία έχουν κηρυχθεί διατηρητέα.