20 θεατρικές παραστάσεις

Πάμε θέατρο: 20 θεατρικές παραστάσεις που αξίζει να δεις τη φετινή σεζόν

Τα μυρμήγκια Πέμη Ζούνη και Κώστας Φιλλίπογλου στο προκλητικό έργο του Θ.Τριαρίδη! facebook.com/OLVIO Προβεβλημένες καταχωρήσεις

Είτε προτιμάς την κωμωδία είτε το δράμα, φέτος δεν θα μείνεις παραπονεμένος, αφού οι καλές θεατρικές παραστάσεις που αξίζει να δεις είναι πολλές. Το Cosmo.gr σού προτείνει είκοσι.

Γυναίκα από σύμπτωση (του Ντάριο Φο)

Η Μάρω Κοντού υποδύεται τη βασίλισσα Ελισάβετ Α’, "μια γυναίκα από σύμπτωση", όπως τη χαρακτηρίζει ο Ντάριο Φο στο καυστικό θεατρικό έργο του, που ανεβαίνει στο Αγγέλων Βήμα σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου.
Παίζουν: Μάρω Κοντού, Μαρία Αντουλινάκη, Δημήτρης Λιόλιος, Βασίλης Ξενικάκης, Γιώργος Παράσχος και Δημήτρης Καμπόλης.

Info

Πού: Αγγέλων Βήμα (Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια, Αθήνα, τηλ 210 5242211)
Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη 19:00, Σάββατο & Κυριακή 20:00
Εισιτήρια: 10€

 

Η μαμά μου ποτέ δεν πεθαίνει (της Κλερ Καστιγιόν)

Έντεκα γυναίκες, διαφορετικής ηλικίας, κατάστασης, διανοητικού επιπέδου, κοινωνικής και οικονομικής θέσης, αφηγούνται ιστορίες που αφορούν τις μάνες ή τις κόρες τους, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Δημήτρη Καρατζιά. Για τις γυναίκες, ο δεσμός μητέρας-κόρης είναι καθοριστικός, είτε αβάσταχτος είτε ευλογημένος. Στην πρωταρχική του δομή, αναζητείται η αγάπη. Οι ιστορίες της Claire Castillon απέχουν πολύ από την ειδυλλιακή εικόνα της μητρότητας. Παρουσιάζουν μητέρες τρωτές, γεμάτες ανασφάλειες και τραύματα, τα οποία νομοτελειακά προβάλλονται πάνω στις κόρες τους, που σημαδεύονται από τις συμπεριφορές αυτές και τις κληροδοτούν στις δικές τους κόρες.
Παίζουν: Νίκη Αναστασίου, Κική Μαυρίδου, Ιωάννα Πηλιχού, Ειρήνη Σταματίου, Γιάννα Σταυράκη, Αθηνά Τσιλύρα

Info

Πού: Πολυχώρος Πολιτισμού Vault Theatre Plus (Μελενίκου 26 , Βοτανικός, Αθήνα-Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός, τηλ. 210 3302348 & 6983863324)
Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 18:15
Εισιτήρια: Κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 21:15μ και Κυριακή στις 18:15

 

Χάρτινα λουλούδια (του Έγκον Γουλφ)

Το εξαιρετικό έργο του Χιλιανού συγγραφέα μεταφέρεται στο θέατρο, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου. Μια σκληρή και ταυτόχρονα ποιητική εξερεύνηση της ανθρώπινης φύσης που αναζητά, διεκδικεί, ικετεύει και κατατροπώνει στον αγώνα για αγάπη, αποδοχή, επιβολή και κυριαρχία.
Παίζουν: Κατερίνα Λέχου, Άρης Σερβετάλης

Info

Πού: Θέατρο Ιλίσια (Παπαδιαμαντοπούλου 4 & Βασ. Σοφίας, Αθήνα, τηλ. 210 7210045)
Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη 21:15
Εισιτήρια: 16€, φοιτητικό - ανέργων 12€

 

Τερέζα Ρακέν (του Εμίλ Ζολά)

Η Τερέζα, είναι χρόνια παντρεμένη με τον ασθενικό Καμίγ. Μένουν στο Παρίσι μαζί με τη μητέρα του, την κυρία Ρακέν, και συντηρούν ένα μαγαζί. Σε μια από τις καθιερωμένες συγκεντρώσεις για ντόμινο, στο σπίτι των Ρακέν, εμφανίζεται ένας παλιός φίλος του Καμίγ, ο ζωγράφος Λωράν. Ένα άγριο πάθος γεννιέται ανάμεσα στην Τερέζα και τον Λωράν που οδηγεί στη δολοφονία του συζύγου της. Οι δύο εραστές ξεφεύγουν από τη  δικαιοσύνη και κατορθώνουν να παντρευτούν με τις ευλογίες της μητέρας του νεκρού. Δεν θα γλιτώσουν όμως από τη συνείδησή τους. Το έργο σκηνοθετεί η Αθανασία Καραγιαννοπούλου.
Παίζουν: Πέγκυ Σταθακοπούλου, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Θανάσης Κουρλαμπάς, Αλίκη Αλεξανδράκη.

Info

Πού: Θέατρο Τέχνης "Κάρολος Κουν" - Υπόγειο (Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα, τηλ. 210 3228706)
Παραστάσεις: Παρασκευή & Σάββατο 18.15 & 21:15, Τετάρτη, Πέμπτη & Κυριακή 20:00
Εισιτήρια: 20€, φοιτητικό 15€ (Σάβ.& Κυρ.), 10€ (Τετ. & Σαβ. απόγευμα), νεανικό (κάτω των 25 ετών) 10€

 

Ένας υπηρέτης με δύο αφεντικά (του Κάρλο Γκολντόνι)

Διασκευή του κλασικού κωμικού έργου του Γκολντόνι (περισσότερο γνωστό ως "Υπηρέτης δύο αφεντάδων"), σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη, που εκτυλίσσεται στο περιβάλλον της ιταλικής μαφίας των δεκαετιών του '50 και του '60.
Παίζουν: Πέτρος Φιλιππίδης, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Τάκης Παπαματθαίου, Άννα Μονογιού, Χρήστος Σιμαρδάνης, Σπύρος Μπιμπίλας, Πάνος Βλάχος, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου.

Info

Πού: Θέατρο Μουσούρη (Πλ. Καρύτση, Αθήνα, τηλ 210 3310936)
Παραστάσεις: Τετάρτη & Σάββατο 18:00 (λαϊκή), Πέμπτη - Κυριακή 21:00,
Εισιτήρια: 22€, 20€, λαϊκή 16€, φοιτητικό, άνεργοι, άνω των 65 ετών και μέχρι 26 ετών 14€

 

Πήρε τη ζωή της στα χέρια της (του Βασίλη Κατσικονούρη)

Μετά την περσινή επιτυχία, η παράσταση επιστρέφει στην Αίθουσα "Ιφιγένεια" του Ελληνικού Κόσμου. Οι κωμικοτραγικές συγκρούσεις,  οι αλήθειες που τολμούμε να πούμε στους άλλους αλλά κρύβουμε καλά από τον εαυτό μας, το παιχνίδι του "φαίνεσθαι" και του "είναι", σχοινοβατούν ισορροπώντας άψογα ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, υπακούοντας στις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου Παλούμπη.
Παίζουν: Υρώ Μανέ, Κρατερός Κατσούλης, Νίκος Αρβανίτης, Μαρία Σολωμού

Info

Πού: Κέντρο Πολιτισμού του ΙΜΕ Ελληνικός Κόσμος (Πειραιώς 254, Ταύρος, τηλ. 212 2540000)
Παραστάσεις: Πέμπτη & Κυριακή 19:30, Παρασκευή & Σάββατο 21:15
Εισιτήρια: 15€, φοιτητικό - ανέργων 10€

 

Chicago (των Φρεντ Εμπ και Μπομπ Φάσι)

Αν σου αρέσουν τα μιούζικαλ θα το λατρέψεις. Η παράσταση που στο Broadway κέρδισε 6 βραβεία Tony, 2 βραβεία Olivier, 5 βραβεία Κριτικών (Drama Desk Awards), αλλά και το βραβείο Grammy για το καλύτερο Musical Album το 1998, πραγματοποιώντας συνολικά 6.472 παραστάσεις, ανεβαίνει σε απόδοση και σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και χορογραφίες Φωκά Ευαγγελινού.
Παίζουν: Σμαράγδα Καρύδη, Τάνια Τρύπη, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Αντώνης Λουδάρος και σε ρόλο-έκπληξη η Μαρινέλλα.

Info

Πού: Θέατρο Παλλάς (Βουκουρεστίου 5, Αθήνα, τηλ. 210 3213100)
Παραστάσεις: Τετάρτη & Κυριακή 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο 21:00
Εισιτήρια: €50, 40, 35, 30, 25, 20, 15, φοιτητικό 20€, ανέργων 15€

 

Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Παπαχαραλάμπους (της Δήμητρας Παπαχαραλάμπους)

Μετά τη "θεραπεία" της "σεξουαλικής ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη", η Δήμητρα Παπαδοπούλου καταπιάνεται με ένα άλλο ζευγάρι: τον κύριο και την κυρία Παπαχαραλάμπους. Σεξολόγος παραμένει σταθερά ο Γιάννης Ζουγανέλης, όπως άλλωστε και το concept του έργου, όπου οι θεατές συμμετέχουν ενεργά στη "θεραπευτική" διαδικασία, που υπόσχεται πολύ γέλιο, με τη σκηνοθετική σφραγίδα της Δήμητρας Παπαδοπούλου.
Παίζουν: Γιάννης Ζουγανέλης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Τζόυς Ευείδη.

Info

Πού: Θέατρο Χώρα (Αμοργού 20, Κυψέλη, τηλ. 210 8673945)
Παραστάσεις: Σάββατο 18:00 & 21:15, Τετάρτη & Κυριακή 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή 21:15
Εισιτήρια: 19€, φοιτητικό 16€

 

Ο Συμβολαιογράφος (του Νίκου Βασιλειάδη)

Ο απολαυστικός κωμικοτραγικός μονόλογος της Ερασμίας (την οποία υποδύεται η Υρώ Μανέ), μιας γυναίκας που έμεινε χήρα πολύ νέα, στα 22 της χρόνια και παρέμεινε εγκλωβισμένη σε μια ζωή που δεν της άρεσε στην ελληνική επαρχία. Η παράσταση ανεβαίνει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου.

Info

Πού: Θέατρο "Eν Αθήναις" (Ιάκχου 19, Γκάζι, Τηλ. 2103425170)
Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα & Τρίτη 21:15 (μέχρι το τέλος Νοεμβρίου)
Εισιτήρια: 15€, μειωμένο 10€

 

Ο Αλέκος βγήκε απ' τον παράδεισο

Τραγούδια και σπάνιες διηγήσεις του αξέχαστου Αλέκου Σακελλάριου συνθέτουν μια παράσταση - ορόσημο για τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του. Σκηνοθετεί ο Δημήτρης Μαλισσόβας.
Παίζουν: Χριστίνα Αλεξανιάν, Άγγελος Μπούρος

Info

Πού: Αγγέλων Βήμα (Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια, Αθήνα, τηλ. 210 5242211)
Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη 21:15
Εισιτήρια: 20€, φοιτητικό 15€ (με ένα ποτήρι κρασί)

 

Μια τρελή, τρελή  σαραντάρα (των Αλέκου Σακελλάριου και  Χρήστου Γιαννακόπουλου)

Μπορεί η  εκρηκτική Τζένη Πετρομιχάλη (Βίκυ Σταυροπούλου) να πάτησε τα σαράντα, αλλά αρνείται να συμβιβαστεί με τον τρόπο ζωής που της προτείνουν τα αδέλφια της, τα οποία προσπαθούν να την παντρέψουν για να την αποκαταστήσουν. Η ανεπανάληπτη κωμωδία που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στον ελληνικό κινηματογράφο, μεταφέρεται στο θέατρο σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Κυριακίδη.
Παίζουν: Βίκυ Σταυροπούλου, Δημήτρης Μαυρόπουλος, Ελένη Κρίτα, Βάσω Γουλιελμάκη, Στράτος Χρήστου,  Κωνσταντίνος Κακούρης,  Γιώργος Δεπάστας και Νεφέλη Ορφανού. σκηνοθετεί ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης.

Info

Πού: Μικρό Πάλλας (Αμερικής 2 & Στοά Σπυρομήλιου, Αθήνα, τηλ. 210 3210025)
Παραστάσεις: Τετάρτη 20:00, Πέμπτη & Παρασκευή 21:00, Σάββατο 18:00 (λαϊκή) & 21:00, Κυριακή 18:00 & 21:00
Εισιτήρια: 20€, λαϊκή 17€, φοιτητικό 15€, ανέργων 10€ (απαραίτητη η προσκόμιση της ταυτότητας και του δελτίου ανεργίας)

 

Όθων και Ποθούλα (του Άκη Δήμου)

Ένας άλλοτε οικονομικά ισχυρός βιοτέχνης πτωχεύει και αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη μεζονέτα του στα βόρεια προάστια και να εγκατασταθεί με τη γυναίκα του στο προικώο της στο Κουκάκι. Έτσι, ο Όθων Μολοχάνθης και η σύζυγός του Δωδώνη θα βρεθούν να συγκατοικούν με την Ποθούλα Ραρράκου. Σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής.
Παίζουν: Σταμάτης Φασουλής, Σοφία Φιλιππίδου, Θανάσης Αλευράς, Σοφία Φαραζή, Κωνσταντίνος Καρβέλης και σε ρόλο-έκπληξη η Βέρα Κρούσκα.

Info

Πού: Θέατρο "Δημήτρης Χορν" (Αμερικής 10, Αθήνα, τηλ. 210 3612500)
Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Σάββατο 21:15, Κυριακή 18:30

 

Το Κοροϊδάκι της Δεσποινίδος (των Νίκου Τσιφόρου και Πολύβιου Βασιλειάδη)

Η ταινία που αγαπήσαμε βλέποντάς την στην ελληνική τηλεόραση με πρωταγωνιστές τον Ντίνο Ηλιόπουλο και την Τζένη Καρέζη, μεταφέρεται στο θέατρο, με τον Σπύρο Παπαδόπουλο στο ρόλο του αφελή πλην τίμιου υπαλληλάκου, την Κατερίνα Παπουτσάκη στο ρόλο της κακομαθημένης κόρης, κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Πέτρου Ζούλια.

Info

Πού: Θέατρο "Αλέκος Αλεξανδράκης" (Κυψέλης 54, Κυψέλη, τηλ. 210 8827000)
Παραστάσεις: Τετάρτη & Πέμπτη 19:00 (λαϊκή), Σάββατο & Κυριακή 18:00, Παρασκευή  & Κυριακή: 21:00
Εισιτήρια: 18€, φοιτητικό 15€, παιδικό 12€

 

Cuba libre (του Νίλο Κρους) 

Η δραματική ιστορία δυο αδερφών στην Αβάνα του 1991 που ανακαλύπτουν τα ιδεώδη της επανάστασης, σε σκηνοθεσία Αναστασίας Ρεβή.
Παίζουν: Παναγιώτα Βλαντή, Αργύρης Γκαγκάνης, Αντιγόνη Δρακουλάκη, Αντώνης Καρυστινός.

Info

Πού: Αγγέλων Βήμα (Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια, Αθήνα, τηλ 210 5242211)
Παραστάσεις: Τετάρτη 18.30, Πέμπτη-Παρασκευή 20.00, Σάββατο 17.30
Εισιτήρια: Γενική είσοδος 10 ευρώ

 

Γυάλινος Κόσμος (του Τένεσι Ουίλιαμς)

Το δραματικό αυτοβιογραφικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα Τένεσι Ουίλιαμς για την θυματοποιημένη αδερφή του και τη δεσποτική μητέρα του. Η δραματική διάσταση του έργου αμβλύνεται και παίρνει κωμικοτραγική χροιά κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες της Κατερίνας Ευαγγελάτου.
Παίζουν: Ναταλία Τσαλίκη, Αντίνοος Αλμπάνης, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Αμαλία Νίνου.

Info

Πού: Θέατρο Δημήτρης Χορν (Αμερικής 10, Αθήνα, τηλ. 210 3612500)
Παραστάσεις: Τετάρτη 18.45 (λαϊκή), Παρασκευή 21.15, Σάββατο18.45, Κυριακή 21.15. Από τις 11 Ιανουαρίου 2012 το πρόγραμμα αλλάζει ως εξής: Τετάρτη & Κυριακή 20.00, Πέμπτη 21.00 (λαϊκή), Παρασκευή: 21.00 &  Σάββατο: 21.00
Εισιτήρια: Πλατεία 22€, εξώστης 20€, ομαδικό18€, λαϊκή 18€, φοιτητικό: 15€

 

Το Καβούκι του Ελέφαντα (του Ετιέν Λεπάζ)

Μια μονομαχία δύο ανδρών χωρίς έλεος: ο ένας, μεσήλικας, στην άνεση του σπιτιού του, ο άλλος, ο νεότερος, εισβολέας αυτοπροσκαλείται ενώ μαίνεται μια καταιγίδα. Το έργο που σκηνοθετεί η Τατιάνα Λύγαρη πραγματεύεται μεταξύ άλλων τις κοινωνικές ανισότητες, την πάλη των τάξεων, τον ατομικισμό και το φόβο του άλλου σε μια κοινωνία που φαίνεται να κοιμάται.
Παίζουν: Μάνος Βακούσης, Άρης Τσαμπαλίακας

Info

Πού: Αμαξοστοιχία-θέατρο "Το Τρένο στο Ρουφ (Σιδηροδρομικός Σταθμός Ρουφ, επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως, προαστιακός Ρουφ, τηλ. 210 5298922)
Παραστάσεις: Πέμπτη έως Σάββατο 21:00, Κυριακή 20:00
Εισιτήρια: Ολόκληρο 18€, φοιτητικό 12€

 

Μόλλυ Σουήνη (του Μπράιαν Φρίελ)

Ένα δραματικό (αλλά καθόλου μελοδραματικό) ταξίδι αυτογνωσίας με αφορμή την ιστορία της τυφλής Μόλλυ, η οποία βρίσκει την όρασή της ύστερα από 35 χρόνια. Μέσα από τις προσωπικές της αφηγήσεις ζωντανεύουν οι στιγμές του παρελθόντος, αποκαλύπτοντας τις υπαρξιακές διαδρομές των τριών πρωταγωνιστών. Σκηνοθετεί ο Κοραής Δαμάτης.
Παίζουν: Ευδοκία Ρουμελιώτη, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Δημήτρης Καραμπέτσης

Info

Πού: Θέατρο "Άνεσις" (Κηφισίας 14, Αμπελόκηπο, τηλ. 210 7488881)
Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη 21:00 (Από 19 Νοεμβρίου)
Εισιτήρια: 13€

 

Ρόζα (του Παναγιώτη Μέντη)

Η περιπετειώδης ζωή της Ρόζας Εσκενάζυ, μιας από τις σημαντικότερες γυναίκες στην ελληνική λαϊκή μουσική σκηνή, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσόγκα. Κατά τη διάρκεια της παράστασης ακούγονται, με συνοδεία πιάνου, γνωστά τραγούδια της σπουδαίας ερμηνεύτριας.
Παίζει: Μαίρη Ραζή

Info

Πού: Θέατρο Πρόβα (Ηπείρου 39 & Aχαρνών, Αθήνα, 210 8818326)
Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο 21:15, Κυριακή 19:30
Εισιτήρια: 15€, μειωμένο 10€

 

Αχ, αυτά τα φαντάσματα (του Εντουάρντο Ντε Φιλίπο)

Μια βαθιά ανθρώπινη κωμωδία που εκτυλίσσεται σε ένα "στοιχειωμένο" μέγαρο στη Νάπολη και διακωμωδεί τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι το χρήμα είναι η μοναδική λύση για όλα τα προβλήματα στη ζωή, με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιάννη Κακλέα.
Παίζουν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Αρης Σερβετάλης, Φαίη Ξυλά, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Βαγγέλης Χατζηνικολάου, Μαρία Κωνσταντάκη, Αγορίτσα Οικονόμου, Κίμωνας Φιορέτος, Μένη Κωνσταντινίδου, Βαγγέλης Ρωμνιός.

Info

Πού: Θέατρο Βρετάνια (Πανεπιστημίου 7, Αθήνα, τηλ. 210 3221579)
Παραστάσεις: Τετάρτη & Κυριακή 19:00, Σάββατο 18:00 (λαϊκή) & 21:00.
Εισιτήρια: 20€, λαϊκή 16€, φοιτητικό 14€. Κάθε Πέμπτη το εισιτήριο κοστίζει 14€ για τους ανέργους και τους θεατές άνω των 65 ετών και κάτω των 26.

Άγρια Δύση (του Θοδωρή Αθερίδη)

Ένα  κρητικό γουέστερν που  εκτυλίσσεται στα Λιβανιάννα των Σφακίων. Μια οικογενειακή επιχείρηση, ένα ξενοδοχείο χωρίς πελάτες, χωρίς νερό, χωρίς τηλέφωνο λόγω της οικονομικής κρίσης δοκιμάζει τις αντοχές της σχέσης της μάνας (Ρένια Λουιζίδου) και των δίδυμων παιδιών της (Τζένη Θεωνά, Λευτέρης Ελευθερίου). Ένας παλιός έρωτας (Θοδωρής Αθερίδης) της μάνας θα κάνει την εμφάνισή του είκοσι πέντε χρόνια αργότερα και θα φέρει καινούργια προβλήματα πριν από τη λύση. Σκηνοθετεί ο Θοδωρής Αθερίδης.
Παίζουν:  Θοδωρής Αθερίδης, Ρένα Λουιζίδου, Λευτέρης Ελευθερίου και Τζένη Θεωνά.

Info

Πού: Θέατρο Αποθήκη (Σαρρή 40, Ψυρρή)
Παραστάσεις: Τετάρτη 20:00, Πέμπτη ως Κυριακή 21:00, Σάββατο (λαϊκή) & Κυριακή 21:00
Εισιτήρια: 20€, λαϊκή 17€, φοιτητικό 15€, ανέργων 10€

...Ελμερ Φαντ..

 

2 Μαρτίου 1940 ...Ελμερ Φαντ..
Φιγούρα των κινουμένων σχεδίων, με πρωταγωνιστικό ρόλο στις δημοφιλείς σειρές Merrie Melodies και Looney Tunes της Warner. Έχει υποστεί πολλές μεταμορφώσεις από το 1937 που πρωτοεμφανίσθηκε, αλλά παραμένει σταθερά ο μεγάλος αντίπαλος του Μπαγκς Μπάνι και δευτερευόντως του Ντάφι Ντακ. Είναι ψευδός και προφέρει ως Γ τους φθόγγους Ρ και Λ. To όνομά του σημαίνει ένδοξος στα παλαιοαγγλικά και το επίθετο Fudd προέρχεται από τη λέξη Befuddled που σημαίνει συγχυσμένος.

Πατέρας του Έλμερ Φαντ υπήρξε ο σπουδαίος κομίστας Τεξ Έιβερι. Τον παρουσίασε πρώτα με το όνομα Αυγοκέφαλος (Egghead) στο καρτούν Egghead Rides Again (1937). Ήταν κοντόχοντρος, με κεφάλι σε σχήμα αυγού και μύτη σαν μελιτζάνα. Είχε μια παράξενα παιδική φωνή και φορούσε εκκεντρικά ρούχα. Τον ίδιο χρόνο τον συναντάμε ως κυνηγό του Ντάφι Ντακ και ως μποξέρ σε άλλες ταινιούλες κινουμένων σχεδίων. Η προσωπικότητά του διέφερε από ρόλο σε ρόλο κι έτσι δεν κατάφερε να αποκτήσει ένα αναγνωρίσιμο στίγμα και να γίνει δημοφιλής. Το 1938 εμφανίζεται για πρώτη φορά ως Έλμερ Φαντ (Elmer Fudd) στο καρτούν In a Feud there was. Τώρα είναι σχεδόν καραφλός, φοράει ημίψηλο, σπορ κοστούμι και πουκάμισο με ψηλό κολάρο.

Στις 2 Μαρτίου 1940 προβάλλεται το καρτούν του Τσακ Τζόουνς Elmer's Candid Camera, που θεωρείται η πρώτη πραγματική ταινία του ήρωα. Τον βλέπουμε στην εξοχή να φωτογραφίζει τη φύση, ώσπου συναντά ένα λαγό (το αρχέτυπο του Μπαγκς Μπάνι), που θα του κάνει τη ζωή δύσκολη. Ο σπουδαίος αυτός δημιουργός αναλαμβάνει την αλλαγή της εικόνας του Έλμερ Φαντ και μας τον παρουσιάζει με πιο καλοσχηματισμένο πρόσωπο. Του προσθέτει πηγούνι και μια μύτη λιγότερο στρουμπουλή.

Λίγους μήνες αργότερα θα προβληθεί η ταινιούλα του Τεξ Έιβερι A Wild Hare (27 Ιουλίου 1949), που αποτελεί την πρώτη πραγματική παρουσία του Μπαγκς Μπάνι. Ο Έλμερ Φαντ εμφανίζεται με πλήρη εξάρτυση κυνηγού και με το δίκαννό του είναι έτοιμος να πυροβολήσει όποιον λαγό βρεθεί μπροστά του. Ένα από τα υποψήφια θηράματα είναι και ο Μπαγκς Μπάνι. Αυτή είναι η εικόνα που θα τον ακολουθεί έκτοτε.

Ο Έλμερ Φαντ είναι η νέμεση του Μπαγκς Μπάνι. Αυτός, όμως, κατορθώνει πάντα να βγαίνει αλώβητος από την αντιπαράθεση τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που πυροβολεί τον σκανδαλιάρη λαγό, αλλά στο τέλος βρίσκεται ο ίδιος τραυματισμένος. Δεν έχει τη μοχθηρία ενός κακού, αλλά προφανώς δεν είναι και ο εξυπνότερος άνθρωπος του κόσμου.

Η κορυφαία στιγμή του Έλμερ Φαντ και του Μπαγκς Μπάνι είναι το επτάλεπτο καρτούν του Τσακ Τζόουνς What's opera, doc? (1957), μια παρωδία του βαγκνερικού έργου, που θεωρείται από τα αριστουργήματα της τέχνης του κινούμενου σχεδίου. Είναι μία από τις λίγες φορές που ο Έλμερ Φαντ βγαίνει νικητής και θα οικτίρει τον εαυτό του για την πράξη του αυτή. Στο τέλος, όμως, είναι ο λαγός που κλέβει θα κλέψει και πάλι την παράσταση. Σπουδαίο δείγμα της αντιπαράθεσης Έλμερ Φαντ και Ντάφυ Ντακ είναι η επτάλεπτη ταινία του Τσακ Τζόουνς To Duck or Not To Duck (1943), με το ανεπανάληπτο ρεσιτάλ της μαύρης πάπιας.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/422#ixzz2MMfHsRDM

Τέρμα η ύλη!

Ευαγγελία Τσακίρη

22 ώρες πριν

"Θα πρέπει να μετατραπούν από Homo Sapiens σε Homo Universalis, μέσω της ανάπτυξης μιας άλλης αίσθησης την οποία σήμερα ονομάζουμε Νόηση. 
Τέρμα η ύλη! 
Τα πάντα είναι ενέργεια, κι όταν λέω ενέργεια δεν μιλάω για ηλεκτρισμό, μαγνητισμό κλπ. αυτά είναι εκφάνσεις της ενέργειας. Δεν είναι ενέργεια ο ηλεκτρισμός, είναι μια εκδήλωση ενός ευρύτερου γεγονότος που δεν γνωρίζουμε ούτε την έκταση ούτε τη φύση και το λέμε Ενέργεια.
Η ενέργεια είναι το υλικό του σύμπαντος που δεν είναι ούτε Ευκλείδειο, ούτε τρισδιάστατο. Είναι έξω από τις αισθήσεις μας, είναι το λεγόμενο χάος, το Έρεβος… Το υλικό από το οποίο πηγάζουν όλα τα δευτερογενή γεγονότα που μας δημιουργούν αυτό το Matrix είναι έξω από τη δυνατότητα των αισθήσεων μας. Κάποτε το ονόμαζαν χάος, σήμερα η Νέα Φυσική το ονομάζει Ψευδοκενό. Ο χώρος είναι γεμάτος από αυτό το Ψευδοκενό που αν κουνηθεί λίγο, αν υπάρξει μια μικροδιακύμανση του, τότε γεννιέται ένας κόσμος και όχι ένα Σύμπαν. Σύμπαν είναι όλοι οι κόσμοι μαζί και υπάρχουν άπειροι…Όμως οι κόσμοι είναι μια αφαίρεση, διότι το Σύμπαν είναι Ένα και ούτε σε κόσμους (μικροσύμπαντα) μπορούμε να το χωρίσουμε. Όλα αυτά φαίνονται μαγικά. Για ανθρώπους που δεν ξέρουν σύγχρονη Φυσική είναι μεταφυσικά."

Δρ. Μάνος Δανέζης
Επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής, στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Από την συνέντευξη στον Γ. Στάμκο - περιοδικό ΖΕΝΙΘ

ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

http://www.visaltis.net/2013/03/blog-post_2.html?spref=fb

ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ-ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα το βραχιολάκι αυτό το αποκαλούμε με το όνομα «Μάρτης», όμως το έθιμο αυτό είναι παμπάλαιο και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός, ότι ξεκινάει από τους μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων.
Ένα από τα ωραιότερα έθιμα της ελληνικής παράδοσης, μια από τις συνήθειες που κάνει εμάς τους μεγαλύτερους να αναπολούμε με νοσταλγία τις μέρες της αθωότητας της παιδικής μας ηλικίας, είναι το «βραχιολάκι του Μάρτη».
Πρώτη μέρα του Μαρτίου! Η φύση αρχίζει για άλλη μια φορά να αναγεννάται και τα σημάδια της άνοιξης αρχίζουν πλέον να γίνονται όλο και περισσότερο εμφανή. Είναι αλήθεια, ότι από εδώ και στο εξής κάθε μέρα που περνάει, την βλέπουμε να είναι λίγο μεγαλύτερη και λίγο πιο ζεστή από την προηγούμενη, μια και ο ήλιος κάνει όλο και περισσότερες ώρες αισθητή την παρουσία του, ανακτώντας την δύναμη του από τις κρύες και σκοτεινές μέρες του χειμώνα.
Από την εποχή ακόμα της αρχαίας Ελλάδας, οι μητέρες των μικρών παιδιών, συνήθιζαν να δένουν στον καρπό του χεριού των παιδιών τους, ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα, ώστε να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται, από πολλού ακόμα και σήμερα, πολύ επικίνδυνες. Σήμερα το βραχιολάκι αυτό το αποκαλούμε με το όνομα «Μάρτης», όμως το έθιμο αυτό είναι παμπάλαιο και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός, ότι ξεκινάει από τους μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων, οι οποίοι όπως είναι γνωστό, έδεναν μια παρόμοια κλωστή στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι, την οποία στην εποχή της αρχαίας Ελλάδας, ονομαζόταν «Κρόκη».

Το «βραχιολάκι του Μάρτη», συνηθίζεται να φοριέται κατά την διάρκεια ολόκληρου του μήνα. Σύμφωνα με την ίδια παράδοση, στο τέλος του μήνα, τα παιδάκια μπορούν να βγάλουν πλέον τον «μάρτη» τους και τότε πρέπει να ακολουθήσουν μία συγκεκριμένη διαδικασία. Θα πρέπει να αναζητήσουν μία τριανταφυλλιά και να τον κρεμάσουν σε κάποιο από τα κλαδιά της, έτσι ώστε τα μάγουλά τους να γίνουν κόκκινα, όπως τα τριαντάφυλλα! Στην συνέχεια, τον Μάρτη θα τον παραλάβουν τα χελιδόνια, που σαν αποδημητικά πουλιά που είναι, κάνουν και πάλι κάθε άνοιξη την εμφάνισή τους και θα τον χρησιμοποιήσουν για να στερεώσουν την νέα φωλιά που θα φτιάξουν.
Από την εποχή ακόμα της αρχαίας Ελλάδας, την Πρώτη ημέρα του Μαρτίου, συνηθιζόταν τα μικρά παιδιά να φτιάχνουν ένα ομοίωμα χελιδονιού και τραγουδώντας το ανάλογο τραγούδι να γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, όπου παρουσίαζαν το ομοίωμα του χελιδονιού και ευχόταν υγεία και ευημερία στην οικογένεια την οποία επισκεπτόταν. Σαν αντάλλαγμα των ευχών, οι οικογένειες πρόσφεραν στα παιδιά από ένα αυγό.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΒΡΑΧΙΟΛΑΚΙ Ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να κατασκευάσουμε το «βραχιολάκι του Μάρτη» είναι πάρα πολύ απλός. Το μόνο υλικό που θα χρειαστούμε είναι δύο συνηθισμένες κλωστές από αυτές που χρησιμοποιούμε στο κέντημα ή στο ράψιμο, από τις οποίες η μία θα πρέπει να είναι κόκκινη και η άλλη να είναι άσπρη. Κάνουμε από έναν κόμπο στη μία άκρη της καθεμιάς κλωστής και τις στερεώνουμε κάπου με την βοήθεια μιας καρφίτσας. Στην συνέχεια βάζουμε την κλωστή ανάμεσα στις παλάμες μας και την στρίβουμε όσο γίνεται περισσότερο. Όταν η κλωστή στριφτεί καλά, κάνουμε έναν κόμπο και στην άλλη άκρη της. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία και με τη δεύτερη κλωστή. Όταν είναι έτοιμες στριμμένες και οι δύο κλωστές, τις πιάνουμε μαζί -κόκκινη και άσπρη- και τις τεντώνουμε. Έτσι όπως είναι η μία δίπλα στην άλλη, αν τις αφήσουμε από την μια άκρη, μπλέκονται από μόνες τους και σχηματίζουν το «βραχιολάκι» το οποίο είναι έτοιμο πλέον να το φορέσουμε.
Το «βραχιολάκι του Μάρτη», είναι ένα μόνο από τις πάμπολλες παραδόσεις του Μαρτίου, που είναι ένας μήνας με πλούσια λαογραφική παράδοση. Η λαϊκή φαντασία έδωσε στον μήνα Μάρτιο πάρα πολλά παρατσούκλια, όπως Ανοιξιάτης (γιατί είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης), Γδάρτης, Παλουκοκάφτης Κλαψομάρτης, Πεντάγνωμος (για το ευμετάβλητο του καιρού), Βαγγελιώτης (λόγω της γιορτής του Ευαγγελισμού), Φυτευτής, και άλλα δηλωτικά της φυσιογνωμίας του, που έχουν σχέση με ιδιότητες ή πράξεις που του αποδίδονται. Τα πιο πολλά από αυτά βρίσκονται μέσα στις παραδόσεις και τις παροιμίες που έπλασε ο λαός για να εξηγήσει τις απότομες μεταβολές του καιρού ή ακόμα και τις βαρυχειμωνιές που παρατηρούνται μέσα στο Μάρτη και που πάντα είναι επικίνδυνες για τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Μερικές από τις πιο χαριτωμένες και ωραίες παροιμίες, πολλές από τις οποίες χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα είναι οι εξής: «Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης, τα παλιά παλούκια καίει, τα καινούργια ξεριζώνει».
Για τις μεγάλες του παγωνιές λέμε: «Τον Μάρτη χιόνι βούτυρο, μα σαν παγώσει μάρμαρο».
Για την αντιμετώπιση του κρύου που πολλές φορές τον Μάρτη είναι ιδιαίτερα δριμύ, υπάρχουν και πολλές άλλες παροιμίες: «Φύλλα ξύλα για το Μάρτη να μην κάψεις τα παλούκια». «Το Μάρτη φύλα άχερα μη χάσεις το ζευγάρι». «Τσοπάνη μου την κάπα σου το Μάρτη φύλαγε την». «Ο Αύγουστος για τα πανιά κι ο Μάρτης για τα ξύλα».
Τέλος, ποιος δεν γνωρίζει το ακόλουθο δίστιχο ποιηματάκι, που όλοι μας σίγουρα θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια...
«Σαν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλο ένα,
χαράς σ' εκείνο το ζευγά πού χει πολλά σπαρμένα...».

Kείμενο:.astrology.gr
©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ/visaltis.net

προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/proigmeni-texnologia-omirika-epi.html

Απίστευτα προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη

Τα Ομηρικά έπη, πριν απ’ όλα, δίδαξαν την Ελληνική γλώσσα, σε τέτοιο μάλιστα σημείο εξοχότητας, ώστε να αποτελούν κορυφαία λογοτεχνικά αριστουργήματα. Υπήρξαν ένα ευαγγέλιο για τον ελληνικό λαό, ένα ευαγγέλιο απαλλαγμένο γενικά από στοιχεία μαγείας, μεταφυσικής ή δεισιδαιμονίας. Επιπλέον μέσα από αυτά οι Ελληνες διδάχθηκαν πρότυπα τιμής, ευγενούς ανατροφής και ορθής γλώσσας.
Τα Ομηρικά έπη δίδαξαν επίσης ιστορία -την ιστορία των αρχών της μινωικής και της μυκηναϊκής εποχής- ενώ αποτελούν τον προάγγελο μιας νέας εποχής, δίνοντας στον αναδυόμενο ελληνικό λαό το στέρεο εκείνο θεμέλιο, πάνω στο οποίο οικοδόμησε έναν καινούριο πολιτισμό, παρέχοντας του ταυτόχρονα πρότυπα ορθής συμπεριφοράς, περηφάνια κι αξιοπρέπεια.

ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
H παλαιά αντίληψη, ότι η αναζήτηση επιστημονικού γνωστικού περιεχομένου στα Ομηρικά έπη είναι άσκοπη, αποδεικνύεται από τα πράγματα ανυπόστατη. Είναι γεγονός ότι σε ένα επικό ποίημα υπάρχουν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα στη σωστή απόδοση εννοιών, πραγμάτων και γεγονότων, ενώ η ανάμιξη του παλαιού με το νέο είναι αναπόφευκτη. Όμως υπάρχουν περιγραφές, οι οποίες για ένα ειδικό επιστήμονα ή τεχνικό, είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αποκαλυπτικές.
Το επιστημονικό περιεχόμενο των Ομηρικών επών καταγράφεται από τον Κ. Ζέγγελη ήδη το 1911. Σήμερα όμως, μετά από ένα αιώνα και με δεδομένη την πρόοδο των επιστημών που συντελέστηκε σ’ αυτό το διάστημα, είναι βέβαιο ότι τα επιστημονικά στοιχεία που περιέχονται στα έπη είναι πολύ περισσότερα από όσα αναφέρονται.
Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι τα πελώρια αυτά μνημεία της ανθρωπότητας πρέπει, τουλάχιστον κάθε εκατό χρόνια, να επανεξετάζονται από τους επί μέρους ειδικούς, με τη βεβαιότητα ότι θα ανακαλυφθεί καινούρια γνώση!

 

Όπως μάλιστα αποδεικνύεται στη συνέχεια, δεν πρόκειται για απλές καταγραφές που υπαινίσσονται την ύπαρξη επιστημονικής γνώσης, αλλά σχεδόν για ουσιαστική επιβεβαίωση ότι οι Έλληνες της ομηρικής εποχής ήταν κάτοχοι προηγμένης τεχνολογικής γνώσης. Οι υπάρχουσες περιγραφές επιτρέπουν όχι μόνο τη διαπίστωση αυτή, αλλά καθιστούν δυνατή την ανακατασκευή των εξεταζομένων στοιχείων, ώστε να μπορούν να μελετηθούν πειραματικά για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων σχετικά με την απόδοση και τις δυνατότητες τους.
Η παρούσα έρευνα ασχολείται με τα αμυντικά όπλα των Ελλήνων και συγκεκριμένα με δύο περιγραφές ασπίδων, οι οποίες εμφανίζουν στοιχεία μιας τεχνογνωσίας που αγγίζει τα επίπεδα της σύγχρονης τεχνολογικής γνώσης! Τα παραδείγματα αυτά βρίσκονται στο κατ’ εξοχήν πολεμικό έπος, την Ιλιάδα.
Ή Ιλιάδα, ως υπέροχο “λογοτεχνικό μνημείο, φαίνεται να έχει συσσωρεύσει τις πολιτιστικές προσπάθειες πολλών γενεών μέσα σε πολλούς αιώνες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν εμφανίστηκε κατά το τέλος ή το απόγειο του ελληνικού πολιτισμού, αλλά μάλλον κατά το ξεκίνημα του.
Ο Όμηρος εμφανίζεται ως κήρυκας ή προάγγελος του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα – ένας κήρυκας με ανάστημα τόσο γιγάντιο που ακόμα και σήμερα μας επισκιάζει. Η Ιλιάδα είναι ένα πολεμικό αφήγημα: οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πρόσωπα και εμπολέμους είναι τρομακτικές.
Αντίστοιχα το τεχνολογικό περιεχόμενο της είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς τα επινοήματα, τα τεχνάσματα αλλά και η βαθιά γνώση τεχνικών μεθόδων, που σχεδόν ακουμπούν τα σύνορα της σύγχρονης τεχνολογίας, βρίσκονται εκεί σε αφθονία.

ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ!
Τα εν λόγω παραδείγματα αφορούν στις ασπίδες του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου. Και οι δύο είναι κατασκευές πολύστρωτες (laminatedstructures), αποτελούνται δηλαδή από επάλληλα ελάσματα ή στρώσεις υλικών με διαφορετικές ιδιότητες, κατάλληλα συνδεδεμένες μεταξύ τους, με τρόπο που τελικά οι ιδιότητες της κατασκευής είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένες έναντι μιας κατασκευής, φτιαγμένης από ένα και μοναδικό υλικό. Τέτοιες κατασκευές χρησιμοποιούνται σήμερα κατά κόρον στις σύγχρονες βιομηχανικές αλλά και αεροδιαστημικές κατασκευές.
Όμως η λειτουργία κάθε μιας από τις ασπίδες αυτές στηρίζεται σε διαφορετική αρχή της μηχανικής επιστήμης.
Για να μελετηθεί κάθε ασπίδα ως πολύστρωτη κατασκευή, απαιτήθηκε η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου. Ειδικά για την ασπίδα του Αίαντα, τα απαιτούμενα υλικά δεν ήταν απαγορευτικά από οικονομική άποψη, όπως για την ασπίδα του Αχιλλέα. Έτσι μπόρεσε να κατασκευαστεί και το φυσικό μοντέλο, δηλαδή μια πλήρης σειρά δοκιμίων, η συμπεριφορά των οποίων δοκιμάστηκε πειραματικά!
Η ανάπτυξη των μοντέλων βασίστηκε σε μια σειρά παραδοχών, οι οποίες όμως ήταν απόλυτα ρεαλιστικές. Π.χ., ότι οι επάλληλες στρώσεις ήταν ισοπαχείς, ότι το συνολικό βάρος της ασπίδας δεν ξεπερνούσε τις δυνατότητες του ανθρώπου που τη χρησιμοποιούσε, έστω κι αν ήταν ημίθεος, ότι η κινητική ενέργεια του δόρατος, τη στιγμή που κτυπούσε την ασπίδα, ήταν όση περίπου και του ακοντιστή που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο αντίστοιχο άθλημα κ.λπ.
Τα κείμενα της Ιλιάδας είναι, όπως θα δούμε, εξαιρετικά διαφωτιστικά και παρέχουν επαρκή δεδομένα, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως σημείο εκκίνησης για την αριθμητική προσομοίωση του κάθε όπλου και της συμπεριφοράς του: Ένα δόρυ με αιχμή από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο του κασσιτέρου) έκρουσε την ασπίδα. Αν και η ακριβής γεωμετρία της ασπίδας και του δόρατος δεν είναι επακριβώς γνωστή, από τα αρχαιολογικά ευρήματα προκύπτουν σημαντικά στοιχεία, καθώς σχηματικές και ζωγραφικές αναπαραστάσεις μπορούν να είναι εξαιρετικά εύγλωττες.
Οι ακριβείς ιδιότητες των σχετικών υλικών προσδιορίστηκαν σχετικά εύκολα, είτε μέσα από την αντιστοιχία προς σύγχρονα υλικά με ανάλο γη σύνθεση και μεθόδους παραγωγής είτε μέσα από πειραματικό προσδιορισμό.
Τέλος, η διερεύνηση των ιδιοτήτων και της συμπεριφοράς των ασπίδων έγινε με την αριθμητική επίλυση του προβλήματος της δυναμικής επαφής ανάμεσα σ’ αυτές και το δόρυ. Το πρόβλημα αυτό συγκεντρώνει την προσοχή των ερευνητών κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καθώς αφορά στην κρούση βλημάτων με μεγάλες ταχύτητες, τον σχεδιασμό και ανάλυση πυρηνικών όπλων, την ασφάλεια πυρηνικών αντιδραστήρων, την ταχεία διαμόρφωση μετάλλων και πολλά άλλα, οδήγησε δε στην ανάπτυξη νέων, προηγμένων αλγορίθμων και κωδίκων υπολογιστών.

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ

Οι πληροφορίες που δίνονται στην Ιλιάδα για την ασπίδα του Αχιλλέα, εκτός από τη μακρά περιγραφή των εξωτερικών της παραστάσεων, είναι οι εξής:
α) Η πρώτη περιγραφή ρομπότ στην ιστορία (άποψη του Isaac Asimov για τα χρυσά κορίτσια που βοηθούσαν τον Ήφαιστο, 1412-422):
Και τες φυσούνες μάκρυνεν απ’ την φωτιά και όλα \ Εσύναξε τα σύνεργα σ’ εν’ αργυρό λαρνάκι, \ Και με σφουγγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια,\ Τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη. \ Χιτώνα ενδύθη, εφούχτωσε σκήπτρο παχύ κι εβγήκε \ χωλαίνοντας και ανάλαφρα τον κύριον εστηρίζαν \ θεράπαινες ολόχρυσες, σαν ζωντανά κοράσια. \ Δύναμιν έχουν και φωνήν, νουν έχουν εις τες φρένες, \και τεχνουργήματ’ έμαθαν από τους αθανάτους. \ Εκείνες τον επρόσεχαν. Κι εσυρθη αυτός πλησίον \ στη Θέτιδα κι εκάθησε σ’ ένα θρονί ωραίο.
β) Η πρώτη περιγραφή πλήρως αυτοματοποιημένου εργαστηρίου (Σ 468-473):
Είπε και αυτού την άφησε και πήγε στες φυσούνες, \ στο πυρ τες στρέφει και γοργά να εργάζονται προστάζει. \ Φυσούνες είκοσι φυσούν στες κάψες τους και βγάζουν \ ευκολοφύσητην πνοήν σφοδρήν ή μετρημένην, \ πότε με βία πότε σιγά να υπηρετούν, ως θέλει \ ο Ήφαιστος, ώστ’ εύκολα το έργο να τελειώσει.
γ) Οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες της ασπίδας (1474-481):
Σκληρόνχαλκόν, κασσίτερον, πολύτιμο χρυ σάφι \ και ασήμι βάζει στη φωτιά, κατόπιν μέγ’ αμόνι \ εις τον κορμόν τοποθετεί και στο δεξί του χέρι \ σφύραν αδρανεί δυνατήνκαι το διλάβι στ’ άλλο. \ Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην \ όληνμε τέχνηνκαι τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον \ με πέντε διπλές έγινεν η ασπίδα και σ’ εκείνην \ λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν.
δ) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αινεία {Υ 261-272):
Κι από το σώμα του μακράν την κράτησε ο Πηλείδης \ Φοβούμενος μην εύκολα τη σπάσει πέρα ως πέρα \Του Αινείου τομακρόσκιον κοντάρι του ανδρειωμένουζ \ Και δεν εννόησε ο μωρός ότι τα δοξασμένα \ Των θεών δώρ’ από θνητούς ευκόλως δεν νικούνται, \ Μηδέ ποσώς υποχωρούν και τότε την ασπίδα \ Δεν έσπασε το δυνατό κοντάρι του ανδρειωμένου. \ Ότι την φύλαξε ο χρυσός, δώρο του Ηφαίστου θείον \ δύο δίπλες εδιαπέρασεν και τρεις ήσαν ακόμη, \ Τι πέντε δίπλες ο χωλός τεχνίτης είχε στρώσει, \ δύο χάλκινες και μέσαθε του κασσιτέρου δύο, \μιανχρυσήν, που κράτησε το φράξινο κοντάρι.
ε) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αστεροπαίο (Φ 161-164):
Εις τες φοβέρες σήκωσεν ο θείος Αχιλλέας \την λόγχην και τες δύο του ο Αστεροπαίος ήρως, \ Ότι του ερχόταν βολικά και με τα δύο του χέρια. \ Με τηνμιανλόγχη κτύπησε τον κύκλον της ασπίδος, \ αλλά την κράτησε ο χρυσός, το δώρημα το θείο.
Όπως λοιπόν προκύπτει, η ασπίδα αποτελείται από δύο εξωτερικά ελάσματα από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο κασσίτερου), δύο ελάσματα κασσίτερου και ένα κεντρικό έλασμα από (μαλακό) χρυσό. Πρόκειται δηλαδή για υλικά με πολύ διαφορετικές -μηχανικές και άλλες- ιδιότητες, γεγονός που επιτρέπει την αναστολή διάδοσης της διάτρησης μέσα στα υλικά της ασπίδας. Αυτό το «εμπόδισμα» του τρυπήματος επι τυγχάνεται κατά κύριο λόγο μέσα από την απορ ρόφηση της κρουστικής ενέργειας του δόρατος, από την πλαστική παραμόρφωση του κεντρικού ελάσματος από χρυσό!

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ
Στην Ιλιάδα υπάρχουν οι ακόλουθες περιγραφές για την ασπίδα του Αίαντα του Τελαμώνιου από τη μονομαχία του με τον Έκτορα (Η 219-232, 244-248, 258-267):
Και ο Αίας επροχώρησε μ’ ασπίδα ωσάν πύργον, \ χάλκινην μ’ επτά δέρματα, που του έκαμε ο Τυχίος \ των σκυτοτόμων έξοχος, εγκάτοικος στην Ύλην, \ λαμπρήν την ετεχνούργησεν εφτά-διπληνμε δέρμα \ δυνατών ταύρων, κι έβαλεν δίπλαν χαλκού ογδόην. \ Αυτήν στα στήθη επρόβαλεν ο Τελαμώνιος Αίας. \ Κι εστάθη εμπρός στον Έκτορα και τούπε με φοβέρες: \ «Ω Έκτωρ, θα γνωρίσεις συ, μόνος με μόνον τώρα, \ αν άλλοι εδώ των Δαναών ευρίσκονται ανδρει ωμένοι, \ έξω από τον λεοντόκαρδον Πηλείδην ανδροφόνον, \ Αλλ’ αυτός μένει στα κυρτά θαλασσοπόρο πλοία, \ Αφού στον πρώτον αρχηγόν Ατρείδην εχολώθη. \ Αλλ’ εμείς είμεθ’ αρκετοί με σε να μετρηθούμε \ Και πάμπολλοι, αλλ’ άρχισε πρώτος εσύ την μάχην».
[Ο Έκτορας]
είπε και το μακρόσκιον ετίναξε κοντάρι. \ Και την φρικτήν του Αίαντος εκτύπησεν ασπίδα \ Και τον χαλκόν που όγδοος επτά σκεπάζει δίπλες. \Τες έξι δίπλες έσχισε κι εστάθη στην εβδόμην \ Της λόγχης ο σκληρός χαλκός και ο Έκτωρ πρώτος έκρουσε στηνμέσην την ασπίδα, \ και η λόγχη δεν την έσπασε, ώστ’ εκυρτώθ’ η άκρη \ τότε πηδώντας έμπηξε την λόγχην στην ασπίδα \ του Έκτορος και απ’ την ορμήν τον έκοφεν ο Αίας, \ και τονλαιμόν του λάβωσε η λόγχη κι έσταξ’ αίμα. \ Και όμως ο Έκτωρ μ’ όλ’ αυτά την μάχην δεν αφήνει. \ Τραβιέται οπίσω κι απ’ την γην με το τρανό του χέρι \ Πέτραν σηκώνει ολόμαυρην, μεγάλην και τραχείαν \ Του Αίαντος την φοβερήν επτάδιπλην ασπίδα \ Μ’ αυτήν κτυπά στον ομφαλόν κι εβρόντησε ο χαλκός της.
Η ασπίδα του Αίαντα περιγράφεται ως αποτελούμενη από επτά επάλληλα στρώματα από βόειο δέρμα και ένα όγδοο εξωτερικό από σκληρό ορείχαλκο. Αναφέρεται και ο κατασκευαστής της, ο Τυχίος από την Ύλη, που ήταν ονομαστός τεχνίτης του δέρματος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μηχανισμός λειτουργίας της ασπίδας βασίζεται στην τριβή. Κατά την κρούση του δόρατος, η ασπίδα παρα μορφώνεται και η τριβή ανάμεσα στα στρώματα του δέρματος απορροφά την ενέργεια της κρούσης. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ικανού αριθμού στρώσεων και, όπως αποδείχθηκε, οι επτά στρώσεις αποτελούν τον ελάχιστο (και ιδανικό) αριθμό, που κάνει την ασπίδα άτρωτη κάτω από τις δοσμένες συνθήκες (Εικ. 4). Το γεγονός αυτό, που επίσης επιβεβαιώνει απόλυτα τις ομηρικές περιγραφές, επαληθεύεται με τα παρόντα αποτελέσματα τόσο αριθμητικά όσο και πειρα ματικά με βάση τα μοντέλα της προηγούμενης περίπτωσης.
Εκτός από την αριθμητική έγινε και πειραμα τική μελέτη, κατά την οποία τα μοντέλα της ασπίδας κατασκευάστηκαν και δοκιμάσθηκαν σε διάτρηση, με τη βοήθεια αεροβόλου όπλου (Εικ. 5), του οποίου το βλήμα περιείχε ενέργεια όση και το δόρυ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Δοκιμάστηκαν διάφοροι συνδυασμοί αριθμού και πάχους στρώσεων, με ίο συνολικό πάχος της ασπίδας να παραμένει σταθερό.
Επιβεβαιώθηκε απόλυτα ότι ο αριθμός των επτά στρώσεων είναι αναγκαίος για τη μη διά τρηση της ασπίδας και επίσης η ακρίβεια της ομηρικής περιγραφής ότι η τελευταία (όγδοη) στρώση του δέρματος συγκράτησε το δόρυ».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η μέχρι κεραίας επαλήθευση των (εξαιρετικά λεπτομερειακών) περιγραφών της Ιλιάδας για την κατασκευή και τη συμπεριφορά στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό γεγονός στην περιοχή της λεγόμενης πειραματι κής αρχαιολογίας. Αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες της εποχής εκείνης κατείχαν τεχνολογικές γνώσεις εξαιρετικά προηγμένες ακόμη και με σημε ρινά κριτήρια.
Ασφαλώς δεν υπάρχουν αποδείξεις επιστημονικής γνώσης που να στήριζε τις τεχνολογικές αυτές δυνατότητες και πάλι όμως εγείρονται ερωτηματικά που δύσκολα μπορούν να αγνοηθούν. Ιδιαίτερα εν όψει του τρόπου, με τον οποίο οι περιγραφές αυτές έχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή προφορικά (τουλάχιστο μέχρι να εφευρεθεί η γραφή) από γενεά σε γενεά, χωρίς όμως να χάσουν την ακρίβεια και την αξιοπιστία τους.
Έτσι η ύπαρξη ενός θαυμαστού κόσμου, όχι μόνο γεμάτου με αρμονία και κάλλος αλλά και τεχνολογικά προηγμένου σε εκπληκτικό βαθμό, δεν αποτελεί προϊόν φαντα σίας ή ποιητικής έμπνευσης, αλλά φαίνεται να ήταν απόλυτα χειροπιαστή πραγματικότητα.
Πηγές
1. Η επιστήμη της φύσεως παρ’ Ομήρω, Αθήνα 1891. Βλ. έκδοση 1977 από τις Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών με εκτενή εισαγωγή υπό Σ. Α. Παϊτιέτη και πρόλογο, μεταφράσεις χωρίων και παρατηρήσεις υπό Σ. Λ.Σκατσή
2. Τα κείμενα της Ιλιάδας που ακολουθούν είναι από τη μετάφραση του Ιακώβου Πολυλά. Η ιδέα πρωτοπα ρουσιάστηκε στο Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης στο Πανεπιστήμιο Πατρών το 1980 (βλ. Πρακτικά, Σ. Α. Παϊπέτη, Ποίηση και τεχνολογία)
3. Οι αριθμητικοί κώδικες που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα μελέτη βασίζονται σε κώδικες που ανα πτύχθηκαν από το Methods Development Group στο Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) των ΗΠΑ, ίδρυμα που επί τριάντα σχεδόν χρόνια κατέχει τα αναμφισβήτητα πρωτεία στο πεδίο. (Βλ. Κ. Williams, Simulation of Damage Progression in Laminated Composite Plates, 5th International LSDYNA Users Conference. Ed. John Mc Kinney & Tony Taylor. September 21-22,1998. Southfield, Michigan)
4. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part A: The Shield of Achilles, Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001
5. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part B: The Shield of Ajax Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001.
Του Σ.Α Παϊπέτη
Kαθηγητή Μηχανικής του Πανεπιστημίου Πατρών

arxaia-ellinika

Πόρκυ Πιγκ

2 Μαρτίου 1935... Φιγούρα των κινουμένων σχεδίων από τα στούντιο της Warner. Πρόκειται για ένα ανθρωπόμορφο, βραδύγλωσσο και καλοκάγαθο γουρουνάκι, που πρωταγωνιστεί στις σειρές κινουμένων Looney Tunes και Merrie Melodies. Η πιο διάσημη ατάκα του είναι το «Th-th-that's all folks!», όταν κλείνει το κάθε επεισόδιο της σειράς Looney Tunes.
O Πόρκυ Πιγκ (Porky Pig) γεννήθηκε από το πενάκι του κομίστα Μπομπ Κλάμπετ και πρωτοεμφανίσθηκε στον κινηματογράφο στην ταινία του Φριτς Φρίλεγκ «I Haven't Got a Hat», που έκανε πρεμιέρα στις 2 Μαρτίου 1935. Το όνομά του το πήρε από δύο δίδυμους συμμαθητές του σκηνοθέτη, τον Πόρκυ και την Πίγκυ. «Ήταν δύο ασυνήθιστα ονόματα, που μου έμειναν χαραγμένα στη μνήμη. Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία τα χρησιμοποίησα στο νέο μας ήρωα» δήλωσε σε μία συνέντευξή του ο Φρίλεγκ.

Ο Πόρκι, παρότι δε ήταν πρωταγωνιστής στην ταινία του Φρίλεγκ, ξεχώρισε αμέσως κι έγινε ο αναμφισβήτητος σταρ της Warner. Η παραμονή του στην κορυφή κράτησε, όμως, πολύ λίγο. Όταν ο σπουδαίος καρτουνίστας Τεξ Έιβερι έβαλε τον Πόρκι δίπλα στο νέο του ήρωα, τον Ντάφυ Ντακ, δημιουργώντας ένα από τα πιο γνωστά δίδυμα στον κόσμο των κινουμένων σχεδίων, η μαύρη σκανδαλιάρικη πάπια ήταν αυτή που έκλεψε τη δόξα από το καλοκάγαθο, ήρεμο και ντροπαλό γουρουνάκι. Ο Πόρκι, πάντως, ήταν ο μόνος που μπορούσε να χαλιναγωγήσει τον μονίμως εκτός ελέγχου Ντάφι Ντακ.

Τον Ντάφυ Ντακ διαδέχθηκε στην κορυφή ο Μπαγκς Μπάνι τη δεκαετία του '40 και ο Πόρκυ Πιγκ παρέμεινε έκτοτε ένας δευτεραγωνιστής στον κόσμο των ηρώων της «Γουόρνερ». Το 1944 κέρδισε τη μοναδική του υποψηφιότητα για Όσκαρ, με την ταινία του Φρανκ Τάσλιν «The Swooner Crooner». Στη 1 Οκτωβρίου 2001 τα Αμερικανικά Ταχυδρομεία τον τίμησαν με την έκδοση αναμνηστικού γραμματοσήμου.

Ο Πόρκι Πιγκ έπαιξε σε περισσότερες από 160 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Πολλές από τις ταινίες αυτές περιλαμβάνονται στις σειρές «The Porky Pig Show» και «Porky Pig and friends», που προβάλλονται συχνά από την τηλεόραση και κυκλοφορούν στα βιντεοκλάμπ. Τα τελευταία χρόνια εμφανίσθηκε δύο φορές στη μεγάλη οθόνη, στις ταινίες «Ποιος Παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ» (Ρόμπερτ Ζεμέκις, 1988) και «Looney Tunes: Επιστροφή στη Δράση» (Τζο Ντάντε, 2003), που διατίθενται στα βιντεοκλάμπ.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/223#ixzz2MMe8xUIw

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/to-sofo-test-toy-sokrati.html

Το σοφό τέστ του Σωκράτη

Το σοφό τεστ του Σωκράτη που πρέπει να το εφαρμόζουμε κι' εμείς
Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.
Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της "τριπλής διύλισης".
"- Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία ο γνωστός του.
- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.
- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.
Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
- Ε... όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και...
-Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.
- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.
Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον...
- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.
- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.
Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας.
Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι;
- Όχι δεν νομίζω...
- Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;
Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος,έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα...
Μήπως είναι καιρός να βάλουμε κι εμείς αυτό το σοφό τεστ στη ζωή μας;

arxaia-ellinika

Ρένος Αποστολίδης

Ο Ρένος Αποστολίδης (Αθήνα, 2 Μαρτίου 1924 – Αθήνα, 10 Μαρτίου 2004) ήταν Έλληνας συγγραφέας και κριτικός της λογοτεχνίας της μεταπολεμικής γενιάς.
Πατέρας του ήταν ο Ηρακλής Ν. Αποστολίδης, δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης σε πολλές αθηναϊκές εφημερίδες, διευθυντής της Εγκυκλοπαιδείας του εκδοτικού οίκου Πυρσός, διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης (1945–1959) και δημιουργός της πρώτης Ανθολογίας Ποίησης και Διηγήματος.[1] Η μητέρα του, Ελπινίκη, το γένος Ζαμπέλη, ήταν δασκάλα.

Το 1935 τέλειωσε το δημοτικό σχολείο και το 1941 το Βαρβάκειο Γυμνάσιο, όπου στις 28 Οκτωβρίου του 1941 οργάνωσε μαθητική αποχή. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής παρέμεινε αμέτοχος.

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έζησε από κοντά τα τραγικά γεγονότα των Δεκεμβριανών του 1944. Από το 1945 σπουδάζει στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του, γιατί τον κάλεσαν να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. Ζώντας από κοντά την καταστροφή και τον θάνατο, ορκίστηκε να ρίξει μήτε μία σφαίρα και να καταγράψει ό,τι ζούσε επί δυόμισι χρόνια [εκκρεμεί παραπομπή] στον Γράμμο, το Βίτσι και κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Ρούμελης και της Πελοποννήσου. Μόλις απολύθηκε, δημοσίευσε την Πυραμίδα 67, ένα από τα πιο αυθεντικά κείμενα για τον Εμφύλιο Πόλεμο.

Το 1950 ολοκλήρωσε τις σπουδές του, για να διδάξει κατόπιν Αρχαία και Νέα Ελληνικά, Ιστορία και Λατινικά σε ιδιωτικά αθηναϊκά γυμνάσια. Η πρώτη του συγγραφική του εμφάνιση έγινε το 1944, με τη δημοσίευση του δοκιμίου «Καιρός τού είναι» στο περιοδικό Γράμματα. Έναν χρόνο αργότερα, εξέδωσε την πρώτη του συλλογή δοκιμίων Τρεις σταθμοί μιας πορείας. Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας ως συντάκτης στα έντυπα Ελευθερία, Νίκη, Εικόνες, Γνώσεις, Νεώτερον Λεξικόν Ηλίου, Ανεξάρτητος Τύπος και άλλων εκδόσεων, αλλά και ως κριτικός βιβλίων στα έντυπα Γράμματα, Φοιτητική Φωνή, Δελτίον του Βιβλίου, Κύκλος, Κοχλίας, Νέα Εστία, Νέοι Ρυθμοί, Νέες Εικόνες, Έθνος, Εθνικός Κήρυκας, Εποπτεία και Νέα Κοινωνιολογία.

Από το 1951 ανέλαβε την αρχισυνταξία και την κριτική στήλη στο περιοδικό Ο Αιώνας μας, και το 1952 ίδρυσε με τον πατέρα του το περιοδικό Τα Νέα Ελληνικά, από τις σελίδες του οποίου άσκησε έντονη κριτική «εναντίον του πολιτικού και λογοτεχνικού κατεστημένου», και ιδιαιτέρως κατά της «Γενιάς του '30», καταλογίζοντας σε αυτήν «πνευματική και ηθική ανεπάρκεια». Για τη στάση του αυτή, οι κριτικοί της εποχής τον αγνόησαν περιφρονητικά, ενώ είχε μηνύσει ο Μ. Καραγάτσης τον ίδιο και τον πατέρα του για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων.[2] Ωστόσο, το 1960 έλαβε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων Ιστορίες από τις Νότιες Ακτές.

Από το 1962 έως το 1964, διετέλεσε συνεργάτης της Γενικής Διεύθυνσης του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1963 κατήλθε υποψήφιος βουλευτής υπό τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, και στις δημοτικές εκλογές του 1964 κατήλθε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων. Το 1965 ο Ρένος Αποστολίδης ήταν επικεφαλής του οργισμένου πλήθους που είχε εισβάλλει στη Βουλή,[3] πράξη για την οποία συνελήφθη και καταδικάστηκε σε δυόμισι έτη φυλάκιση, εκτίοντας συνολικά τρεις μήνες.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, το 1969, κατάφερε να υποβάλλει τη δημοσίευση σε συνέχειες στον αθηναϊκό Τύπο της Ανθολογίας Διηγήματος του Ηρακλή Ν. Αποστολίδη υπό τον όρο να μην λογοκριθούν τα κείμενά του. Η δημοσίευση, ωστόσο, της δικής του νουβέλας Ο Α2, με θέμα τον Εμφύλιο, προκάλεσε την επέμβαση της λογοκρισίας και τη διακοπή της δημοσίευσής της.

Μετά τη δικτατορία και έως το 1979, συνέχισε να γράφει κριτικές στο περιοδικό Τετράμηνα και δημοσίευσε αρκετά έργα του. Στα τελευταία του χρόνια έκανε δημόσιες διαλέξεις και εμφανίζονταν στην τηλεόραση για θέματα της ελληνικής γλώσσας και παιδείας και λογοτεχνίας, ενώ υπήρξε επίτιμος καλεσμένος σε παρουσιάσεις έργων του. Ήταν υποστηρικτής του πολυτονικού συστήματος γραφής, της ιστορικής ελληνικής ορθογραφίας και της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στην εκπαίδευση από το πρωτότυπο.

Πέθανε στις 10 Μαρτίου του 2004 χτυπημένος από οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Μιας και ήταν αγνωστικός και ελευθεριακός[4] η ταφή του έγινε χωρίς θρησκευτική τελετή.
Το έργο του

Το δημοσιευμένο έργο του Ρένου Αποστολίδη ανέρχεται στα τριάντα βιβλία με διηγήματα, δοκίμια και κριτική. Επιμελήθηκε την κλασική επτάτομη Ανθολογία Ποίησης και Διηγήματος και μετέφρασε και σχολίασε με τους γιους του, Ήρκο και Στάντη, την εξάτομη Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Διαδόχων και Επιγόνων του Droysen. Μαζί με τους γιους του, εξέδωσε επίσης την σχολιασμένη έκδοση των Απάντων του Καβάφη.

Βασικό χαρακτηριστικό του πεζογραφικού έργου του είναι η κυριαρχία της παρεμβολής του συγγραφέα στη ροή της αφήγησης και η έκφραση της προσωπικής του άποψης και οπτικής του μύθου με τρόπο άμεσο. Κύρια πηγή της θεματολογίας του είναι η περίοδος της γερμανικής κατοχής και του ελληνικού Εμφυλίου. Τα ιστορικά γεγονότα αυτής της περιόδου τα εντάσσει στην αφήγησή του, «τόσο για να κρίνει τις αρνητικές τους επιπτώσεις όσο και για να τονίσει το υπαρξιακό αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν τους ήρωές του». Στα μεταγενέστερα έργα του στράφηκε προς την σύγχρονη πραγματικότητα, διατηρώντας ωστόσο την άποψή του για τις επιπτώσεις του Εμφυλίου στην μετέπειτα πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας.

Το αρχείο του, με δημοσιεύματα, επιστολές κι ανέκδοτα κείμενα, ξεπερνάει τις 40.000 σελίδες. Σε DVD κυκλοφορούν τα καλύτερα αποσπάσματα του ντοκιμαντέρ Ο Εμφύλιος μέσα μας (που βασίστηκε στην Πυραμίδα 67) σε σκηνοθεσία Κώστα Φέρρη.

Έργα του μεταφράστηκαν στα ολλανδικά, γερμανικά, γαλλικά και ιταλικά.
Εργογραφία
Δικά του έργα

Τρεις σταθμοί μιας πορείας, 1945
Τα φτερά του πελαργού, 1949
Ποιητικά γράμματα, 1949
Πυραμίδα 67, 2006, 6η έκδοση (πρώτη έκδοση 1950)
Τα Νέα Ελληνικά (περιοδικό), 1952, 1957, 1966–1967
Ιστορίες από τις νότιες ακτές, 1960
Το κριτήριο, 1960
Ο γρασαδόρος και τα χειρόγραφα του Max Tod, 1970
Κριτική του Μεταπολέμου, 1970
Βορά στο θηρίο, 1963
Κατηγορώ, 1963
Στη γέμιση του φεγγαριού, 1981
Ο Α2, 1995 (πρώτη έκδοση 1968)
Κλειδιά, 1968
Η άλλη ιστορία, 1972
Ανθύλη, 1973
Από τον κόσμο ΡΑ, 1973
Τετράμηνα (περιοδικό), 1974–1979
Αντι-τύπος, 1975
Renos, 1977
Καμμένα φτερά, 1978
Άξονες, 1979
Οι Ερινύες, 1980
Ημερολόγια της Ανθολογίας, 1980 –1983
ΚΑΙΓΕ, 1982
Οι εξάγγελοι, 1984
Η αυτοκρατορία των σκουπιδιών, 1989
Οι γάτες, 1989
Ο κεραυνός, 1991
Η δίνη, 1993
Στον κυνηγημένο καιρό, 1993
Απάντηση στην «Πυραμίδα 67», 1996
Αυτός που γαβγίζουν οι σκύλοι, 1998
Ουλάν Μπατόρ, 1999
Το μαύρο καράβι, 2004
http://el.wikipedia.org/wiki/Ρένος_Αποστολίδης