Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα

Η Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα (Σπέτσες, 1821 – Σπέτσες, 19 Μαρτίου 1900) ήταν Ελληνίδα ζωγράφος του 19ου αιώνα, της οποίας η τραγική ζωή έγινε το θέμα ενός μυθιστορήματος και ενός θεατρικού έργου.

Η Μπούκουρα-Αλταμούρα ήταν κόρη του καπετάν Γιάννη Μπούκουρα ή Μπούκουρη, του μετέπειτα πρώτου θεατρώνη της Αθήνας. Παιδί ακόμα, έκλεβε αποκέρια και ζωγράφιζε φίλες της που της πόζαραν στην αυλή του παρθεναγωγείου. Ο πατέρας της, αναγνωρίζοντας το ταλέντο της, προσέλαβε δάσκαλο στο σπίτι τον καθηγητή του Σχολείου των Τεχνών, Ραφαέλο Τσέκκολι. Με συστατική επιστολή του, η Ελένη έφυγε στην Ιταλία το 1848 για σπουδές.

Στην Ιταλία, παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Νεάπολη, στην Ρώμη και ίσως στην Φλωρεντία, μεταμφιεσμένη σε άντρα. Ερωτεύθηκε τον ιταλό ζωγράφο και γαριβαλδινό επαναστάτη Φραντσέσκο Σαβέριο Αλταμούρα (Franceso Saverio Altamura) και απέκτησε μαζί του τρία εξώγαμα παιδιά: τον Ιωάννη, την Σοφία και τον Αλέξανδρο. Προκειμένου να νομιμοποιήσει την σχέση της με τον Αλταμούρα, ασπάστηκε τον καθολικισμό και τον παντρεύτηκε. Όμως, το 1857 ο σύζυγός της την εγκατέλειψε και έφυγε με την ερωμένη του, την αγγλίδα φίλη της ζωγράφο Τζέιν Μπένμαν Χέυ (Jaine Benhman Hay), παίρνοντας μαζί του τον μικρότερο γιο τους, τον Αλέξανδρο.

Η Μπούκουρα-Αλταμούρα επέστρεψε κατόπιν στην Ελλάδα με τον Ιωάννη και την Σοφία, και άρχισε να παραδίδει μαθήματα ζωγραφικής σε κοπέλες της Αθήνας. Όμως, το 1872 αρρώστησε από φυματίωση η κόρη της και αναγκάστηκε να πάει στο σπίτι του αδελφού της στις Σπέτσες προκειμένου να αλλάξει αέρα το άρρωστο παιδί της. Τελικά, η Σοφία πέθανε στα τέλη του 1872 σε ηλικία μόνον 18 ετών. Μετά τον θάνατο της κόρης της, η Μπούκουρα-Αλταμούρα επέστρεψε στην Αθήνα.

Το 1876 ο γιος της και ανερχόμενος ζωγράφος Ιωάννης Αλταμούρας ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Κοπεγχάγη και επέστρεψε στην Αθήνα γεμίζοντας με χαρά την χαροκαμένη μητέρα. Όμως η χαρά της διήρκεσε πολύ λίγο· ο Ιωάννης προσβλήθηκε και αυτός από φυματίωση και πέθανε τον Μάιο του 1878. Η απώλεια των δύο νέων προκάλεσε νευρικό κλονισμό στην μητέρα τους και την οδήγησε στην τρέλα. Σε ηλικία 60 ετών περίπου, η Μπούκουρα-Αλταμούρα επέστρεψε στις Σπέτσες, όπου έκαψε όλα — ή σχεδόν όλα — τα ζωγραφικά της έργα. Πέθανε σχεδόν άγνωστη στις Σπέτσες το 1900. Kηδεύτηκε στο κοιμητήριο της Aγίας Άννας στις Σπέτσες. Aργότερα, τα οστά της, όπως και εκείνα της Σοφίας και του Ιωάννη, μεταφέρθηκαν από τους απογόνους της στο A΄ Nεκροταφείο Aθηνών σε κοινό τάφο της οικογενείας Mπούκουρα-Aλταμούρα.

http://el.wikipedia.org/wiki/Ελένη_Μπούκουρα-Αλταμούρα

Τί είναι η τενοντίτιδα του Αχιλλείου?

πηγή Χορηγά Σωτηρία.

Τί είναι η τενοντίτιδα του Αχιλλείου?
Ο Αχίλλειος τένοντας ενώνει την πτέρνα με τον γαστροκνήμιο και τον υποκνημίδιο.
Οι κακώσεις που παθαίνει ο τένοντας αυτός είναι η τενοντίτιδα και η ρήξη (ολική ή μερική).
Η τενοντίτιδα του Αχιλλείου είναι με απλά λόγια η φλεγμονή του τένοντα που προκαλεί πόνο στο πίσω μέρος του ποδιού κοντά στην περιοχή της πτέρνας.
Η ρήξη του τένοντα είναι ένας σοβαρός τραυματισμός ο οποίος προκαλεί διαταραχή ή και διακοπή της λειτουργίας του ενώ παράλληλα συνοδεύεται με πόνο στην περιοχή της πτέρνας.

Πώς συμβαίνει?
Η τενοντίτιδα του Αχιλλείου συμβαίνει από

Υπερχρησία του τένοντα
«Σφικτούς» γαστροκνημίους
«Κοντούς» Αχιλλαίους τένοντες
Συχνό τρέξιμο σε ανηφορική διαδρομή
Αύξηση της αθλητικής δραστηριότητας σε συνδιασμό με ακατάλληλα παπούτσια
Πρηνισμό του άκρου πόδα, ο οποίος είναι ένα ανατομικό πρόβλημα όπου το πόδι βρίσκεται συνεχώς σε έσω στροφή και μειώνει την ποδική καμάρα τόσο στο απλό περπάτημα όσο και στο τρέξιμο
Χρήση παπουτσιών με ψηλό τακούνι στην εργασία και μετά από αυτήν χρήση αθλητικών παπουτσιών για άσκηση.
Η ρήξη του Αχιλλείου τένοντα συμβαίνει ξαφνικά συνήθως κατά τη διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας πχ στη διάρκεια άλματος ή στην αρχή ενός σπριντ.

Ποιά είναι τα συμπτώματα?
Τα συμπτώματα της τενοντίτιδας του Αχιλλείου περιλαμβάνουν πόνο στην περιοχή και συχνά οίδημα και ένα αίσθημα «σκληρότητας» του τένοντα. Πόνος επίσης προκαλείται όταν γίνεται ακροστασία στα δάκτυλα των ποδιών όπως και κατά τη διάταση του τένοντα. Τέλος, πολύ συχνά λόγω της τενοντίτιδας μειώνεται το εύρος της ραχιαίας κάμψης της ποδοκνημικής.

Μόλις συμβεί η ρήξη του Αχιλλείου τένοντα ο τραυματίας έχει την αίσθηση ότι κάποιος τον έχει κλωτσήσει ή ότι του έχει πετάξει μια πέτρα. Στην περίπτωση ολικής ρήξης του τένοντα ο τραυματίας είναι ανύμπορος να σηκώσει την πτέρνα του από όρθια θέση ή να σπρώξει τα δάκτυλα του πάσχοντος ποδιού προς τα κάτω από ύπτια θέση.

Πώς γίνεται η διάγνωση?
Καταρχήν κάνουμε ψηλάφηση στην περιοχή του τένοντα για να διαπιστώσουμε εάν βρίσκεται στη θέση του, εάν υπάρχει οίδημα και εάν υπάρχει ευαισθησία στην περιοχή. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να γίνει παρατήρηση στον τρόπο που περπατάει ο τραυματίας.

Πώς θεραπεύεται?
Τοποθετήστε πάγο για 15-20 λεπτά κάθε 3-4 ώρες για τις πρώτες 2-3 ημέρες ή μέχρι να ελεγχθεί ο πόνος.
Τοποθετήστε το πάσχον κάτω άκρο πάνω σε μαξιλάρι κάθε φορά που ξαπλώνετε.
Ξεκινήστε τη λήψη αντιφλεγμονοδών φαρμάκων άμεσα και δικόψτε τα μόλις σας το πεί ο γιατρός.
Τοποθετήστε ανηψωτικό πτέρνας μέσα στα παπούτσια σας (και στα δύο).
Αποφεύγετε κινήσεις ή δραστηριότητες που να επιδεινώνουν τη φλεγμονή πχ αντί για τρέξιμο μπορείτε να κολυμπάτε σε πισίνα.
Εάν ο πόνος επιμένει για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 6 εβδομάδων (χρόνια φλεγμονή) και παρατηρείται πρηνισμός στον άκρο πόδα ενδείκνυται απόλυτα η κατασκευή ειδικών ορθωτικών πελμάτων μετά από ανάλογη μέτρηση (πελματογράφημα)
Εαν η φλεγμονή εξακολουθεί να υφίσταται πρέπει να ξεκινήσετε φυσικοθεραπείες σε εξειδικευμένο κέντρο.
Η ολική ρήξη του τένοντα απαιτεί καταρχήν χειρουργική αποκατάσταση, στη συνέχεια ακινητοποίηση σε νάρθηκα 6-10 εβδομάδες και κατόπιν εντατική φυσικοθεραπεία.

Πότε επιστρέφω στις αθλητικές μου δραστηριότητες?
Ο σκοπός της αποκατάστασης είναι η ταχύτερη και ασφαλέστερη επιστροφή σας στις καθημερινές και αθλητικές σας δραστηριότητες. Ο γενικός κανόνας πάντως λέει ότι όσο πιο χρόνια είναι η φλεγμονή τόσο περισσότερος χρόνος απαιτείται για την ίασή της. Μπορείς να επιστρέψεις με ασφάλεια στις αθλητικές και καθημερινές σου δραστηριότητες εαν ξεκινώντας από την αρχή της λίστας και πηγαίνοντας προς το τέλος καθένα από τα παρακάτω είναι αλήθεια

Έχετε πλήρη τροχιά κίνησης στο τραυματισμένο πόδι συγκρίνοντάς το με το υγιές.
Έχετε την ίδια δύναμη στον γαστροκνήμιο του τραυματισμένου ποδιού όταν το συγκρίνετε με το υγιές.
Τρέχετε σε ευθεία χωρίς να αισθάνεστε ενόχληση.
Κάνετε σπριντ σε ευθεία χωρίς να αισθάνεστε ενόχληση.
Μπορείτε να κάνετε αλλαγές κατεύθυνσης στην αρχή τρέχοντας αργά και μετά κάνοντας σπριντ.
Μπορείτε να κάνετε το «figure of 8» τεστ στην αρχή τρέχοντας αργά και μετά κάνοντας σπριντ.
Κάνετε κατακόρυφο άλμα προς τα πάνω στην αρχή με τα δύο πόδια ενώ μετά με το τραυματισμένο πόδι μόνο και δεν έχετε ενόχληση.
Πώς μπορώ να προλάβω την τενοντίτιδα του Αχιλλείου?
Ο καλύτερος τρόπος για να προλάβετε τη φλεγμονή του εν λόγω τένοντα είναι η διάτασή του πριν αλλά και μετά τις αθλητικές σας δραστηριότητες. Αν οι Αχίλλειοι τένοντές σας είναι γενικά «σφικτοί» τότε η διάτασή τους δύο φορές την ημέρα είτε γυμνάζεστε είτε όχι, θεωρείται απαραίτητη. Τέλος, εάν πάσχετε από χρόνια τενοντίτιδα αποφεύγετε να τρέχετε σε ανηφορικό έδαφος.

Κοιμηθείτε ήσυχοι...

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/koimhtheite-hsyxoi-to-islamiko-tokso-perikyklwnei-thn-Ellada.html

Κοιμηθείτε ήσυχοι... Το ισλαμικό τόξο περικυκλώνει την Ελλάδα...!!!

Με την δημιουργία θέματος «τουρκικής κοινότητας» σε Κω και Ρόδο, η Άγκυρα ολοκληρώνει το ισλαμικό τόξο που πνίγει ήδη την Ελλάδα και εκτείνεται από την Νότιο Αλβανία και τα Σκόπια μέχρι την Ρόδο, περνώντας από την περιοχή της Θράκης και της Νότιας Βουλγαρίας. Του Κώστα Χαρδαβέλλα. Η γεωπολιτική στρατηγική της Τουρκίας που θέλει να βάλει στο μάτι του κυκλώνα την Ελλάδα, για να εξελίξει τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή (Αιγαίο, Θράκη, εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, Καστελόριζο) χρησιμοποιεί ήδη βασικά δύο «εργαλεία»: Πρώτον: Οικονομικές παροχές κυρίως σε Θράκη, Νότιο Βουλγαρία και Σκόπια με τη δημιουργία τουρκικών τραπεζών στις περιοχές αυτές κι παροχές μεγάλων ποσών σε κρατικούς φορείς και μη κυβερνητικές οργανώσεις Δεύτερον: Τη θρησκεία. Ήδη στην Αλβανία επιχειρείται με την ανοχή του Μπερίσα μια θρησκευτική κάθαρση του αλβανικού λαού με το γκρέμισμα των όποιων ελληνορθόδοξων εκκλησιών έχουν απομείνει και την ανέγερση συνεχώς νέων ισλαμικών τζαμιών. Πριν δέκα μήνες υπογράφηκε συμφωνία μεταξύ του Ινστιτούτου Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού της Αλβανίας και της ΤΙΚΑ (είναι η υπηρεσία του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών υπεύθυνη για τις χρηματοδοτήσεις μη κυβερνητικών οργανώσεων). Με την συμφωνία αυτή η Τουρκία έδωσε 5 εκατ. δολάρια στην Αλβανία για την αναστύλωση των τζαμιών του Μολυβιού στο Μπεράτι, του Ιλιάζ Μπέη Μιραζχώρι στην Κορυτσά, της Ναζρέσα στο Ελμπασάν κ.α. Σε αντίθεση με αυτήν την κίνηση των ισλαμιστών της Τουρκίας στην Αλβανία αφανίζεται η ορθόδοξη θρησκευτική αλλά και πολιτιστική κληρονομιά καθώς πριν από τρεις εβδομάδες ο ορθόδοξος ναός της Αγ. Παρασκευής στο Ελμπασάν της Αλβανίας λεηλατήθηκε από βανδάλους που ξήλωσαν ακόνη και τοιχογραφίες του 16ου αιώνα. Σύμφωνα με πληροφορίες του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών από το 1991 μέχρι κα σήμερα έχουν εξαφανιστεί από τις ελληνικές εκκλησίες 2.500 εικόνες και έργα Τέχνης, την περίοδο 2010-2012 λεηλατήθηκαν 20 ορθόδοξοι ναοί ενώ οι άγνωστες σπείρες των βανδάλων έχουν γκρεμίσει ακόμη και Βυζαντινά εκκλησάκια. (newsbomb)

ΖΕΣΤΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΑΛΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΖΕΣΤΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΑΛΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Παναγούδα, το κελί του Γέροντα πιο εδώ είναι δυο επισκέπτες, κι αυτοί από τη Θεσσαλονίκη.
Στέκονται όρθιοι, ακουμπώντας στην καστανιά. Πενηντάρηδες κι οι δυο, χλωμοί, στρυφνοί. Φαίνονται να είναι από κάποια παρεκκλησιαστική οργάνωση, γιατί κοιτάζουνε αυστηρά, κάπως επιτιμητικά τον γέροντα και σχολιάζουνε μεταξύ τους χαμηλόφωνα. Τα παιδιά παίζουνε, κάνουνε φασαρία –οπότε γυρίζει ο Παΐσιος και τα λέει ήρεμα:

«Μην κάνετε θόρυβο, γιατί εδώ δίπλα, κάτω απ’ το χώμα, είναι κρυμμένοι Αμερικανοί και θα ξυπνήσουν και θα ‘ρθουν να μας χαλάσουν την ησυχία μας». Τα παιδιά σταματούνε, σωπαίνουνε παραξενεμένα. Ο Γιάννης, απέναντι, γέρνει πλάγια στο βράχο, πάνω στο σάκο του. Ανάβει τσιγάρο. Οι δυο επισκέπτες, που φαίνονται σκληροί ευσεβιστές, συνεχίζουν να βλέπουν με αποδοκιμασία τον γέροντα που προσέχει να μη φουσκώσει και χυθεί το γάλα. Ώσπου ο ένας δεν αντέχει και λέει στον καλόγερο: Ταίζοντας τα πουλιά στο κελί του…
«Γέροντα Παΐσιε, είμαστε στις πρώτες μέρες της Σαρακοστής, έχουμε αυστηρή νηστεία, κι εσύ βράζεις να πιεις γάλα;» Ο γέροντας σωπαίνει. Δεν απαντάει. Πιάνει και κατεβάζει το κατσαρόλι, γιατί το γάλα έβρασε.
Μετά πάει στο κελί, φέρνει έξι μικρά, παλιά, πορσελάνινα φλιτζανάκια, τα βάζει μερακλίδικα στη σειρά κι αδειάζει με προσοχή το γάλα μέσα σ’ αυτά. Περιμένει λίγο να κρυώσει, ενώ όλοι τον κοιτάζουνε με απορία, σιωπηλοί. Οι δυο ευσεβιστές τα βλέπουνε όλα αυτά με αποστροφή, γιατί σκέφτονται ότι αφού είμαστε όλοι εδώ οι επισκέπτες, έξι και τα φλιτζανάκια, άρα και σ’ αυτούς θα τολμήσει ο καλόγερος να προσφέρει γάλα, τέτοιες μέρες σκληρής νηστείας.
Ο γέροντας Παΐσιος παίρνει τα γεμάτα φλιτζανάκια ένα-ένα, τα βάζει σ’ ένα ξύλινο δίσκο, τα κουβαλάει και τ’ αφήνει σε απόσταση εφτά μέτρων, στο χώμα, στην άκρη ενός θάμνου.
Τ’ ακουμπάει όλα εκεί, στη σειρά, έπειτα έρχεται, κάθεται δίπλα μας και αρχίζει να κάνει με το στόμα του κάτι σιγανά, παράξενα σφυρίγματα, κοιτάζοντας προς τους θάμνους. Δεν περνούνε λίγα λεπτά, και πιο εκεί, μέσα από τα τσαλιά, βγαίνει πολύ προσεκτικά μια οχιά και ύστερα πέντε μικρά φιδάκια –τα παιδιά της. Κρατάω την αναπνοή μου.
Τα φίδια έρχονται, πλησιάζουν όλα, ένα-ένα, σέρνοντας, περνούνε δίπλα μας, πάνε σιγά-σιγά στα φλιτζανάκια, κι αρχίζουν ήρεμα να πίνουν, να ρουφούνε το πρωινό γάλα τους…

Πηγή ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ, Επί ψύλλου κρεμάμενος (Κέδρος 2003)

Σήμερα... 19/3

Οδυσσέας Ελύτης, Η Μαρίνα των βράχων

Οδυσσέας Ελύτης, Η Μαρίνα των βράχων

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα που γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χί-
μαιρας
Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!

Που είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυο-
σμαρίνια

- Μα που γύριζες
Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Σού 'λεγα να μετράς μέσ' στο γδυτό νερό τις φωτεινές του
μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
Η πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μέσ' στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ' άρωμα των γυακίνθων - Μα που γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα
βότσαλα
Ήταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομα του
Ανεβαίνοντας ανάλαφρα ως τη διαύγεια των βυθών
Όπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας.

Άκουσε, ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
Έχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.

Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο
καλοκαίρι
Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
Ή για να πας καβάλα στο μαΐστρο

Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

Ο χαρταετός...αποτελεί παράδοση...

Η συνήθεια του πετάγματος χαρταετού προέρχεται αποτελεί παράδοση για την μέρα της Καθαράς Δευτέρας.

Εμείς θα σας αναφέρουμε τον τρόπο για να καταφέρετε να τον φτιάξετε μόνοι σας και, γιατί όχι, να είναι ο δικός σας χαρταετός αυτός που θα πετάξει πιο ψηλά από όλους! Προσοχή όμως στα καλώδια του ρεύματος.

Σημαντικά σημεία του χαρταετού για επιτυχημένο πέταγμα είναι:

-Τα ζύγια της καλούμπας

-Τα ζύγια της ουράς

-Το μέγεθος της ουράς

Τα κύρια μέρη ενός χαρταετού είναι τρία, ο σκελετός, τα ζύγια και η ουρά.

Υλικά για τον σκελετό:

-3 ξύλινα πηχάκια του ίδιου μήκους και το ίδιου πάχους. Για ένα μικρό χαρταετό, τα πηχάκια μπορεί να είναι 60 εκατοστά. Οι καλύτεροι χαρταετοί είναι αυτοί που έχουν ελαφρύ σκελετό. Γι’ αυτό, παλιά χρησιμοποιούσαν μόνο ξυσμένα καλάμια.

-Γερό σπάγκο

-Μεγάλη κόλλα από χαρτί γλασέ ή πλαστικό ή ύφασμα

-Ψαλίδι

-Μολύβι

-Κόλλα

Κατασκευή:

-Τοποθετήστε το ένα πηχάκι οριζόντια και τα άλλα δύο να σχηματίζουν X πάνω σ’ αυτό.

Πρέπει όλες οι γωνίες που σχηματίζονται να είναι ίσες και να σχηματίζουν 60 μοίρες η καθεμία.

-Δέστε τα ξύλα μεταξύ τους γερά με σπάγκο ή καρφώστε τα

-Ενώστε όλες τις κορυφές των ξύλων με σπάγκο

-Βάλτε το σκελετό πάνω στο χαρτί και ζωγράφισε το περίγραμμα του.

Μετά σχεδιάστε ένα δεύτερο περίγραμμα, 5 εκατοστά πιο μεγάλο από το πρώτο.

-Κόψτε το μεγάλο περίγραμμα του χαρτιού

-Διπλώστε το χαρτί γύρω γύρω πάνω από το σπάγκο και κόψε τις γωνίες που περισσεύουν και αναδιπλώστε και κολλήστε το χαρτί.

Υλικά για τα ζύγια

-Σπάγκος

-Ψαλίδι

Κατασκευή:

-Κόψτε 5 κομμάτια σπάγκου με ίδιο μήκος, 30 εκ.

Το μήκος του σπάγκου πρέπει να είναι το μισό του μήκους που έχει το πηχάκι.

-Δέστε την μία μεριά από τα κομμάτια του σπάγκου στο τέλος από κάθε ένα από τα ξύλα της κορυφής του χαρταετού.

-Δέστε την άλλη μεριά του σπάγκου μεταξύ τους σ’ έναν κεντρικό κόμπο.

Σε αυτόν τον κόμπο θα δέσετε και το μακρύ και γερό σπάγκο με τον οποίο θα πετάξετε τον χαρταετό σας.

O σπάγκος καταλήγει σ’ ένα κυλινδρικό κομμάτι ξύλου, τη γνωστή μας καλούμπα.

-Δέστε μεταξύ τους τα κομμάτια του σπάγκου στη βάση του αετού ακριβώς απέναντι από τους σπάγκους που χρησιμοποιήσατε για τα ζύγια.

Εκεί θα δέσετε τον σπόγγο της ουράς, που πρέπει να είναι 5 φορές μεγαλύτερος από το ύψος του αετού.

Υλικά για την ουρά

-Κόλλες από χρωματιστό χαρτί γλασέ

-Σπάγκος 5 φορές μεγαλύτερος από το ύψος του αετού.

-Διπλώστε σε μορφή φυσαρμόνικας το χαρτί αφήνοντας αδίπλωτο ένα κομμάτι 5 εκατοστών.

-Κόψτε με το ψαλίδι τη φυσαρμόνικα, κάθετα στις πτυχές.

-Ξεδιπλώστε τα κομμένα κομμάτια του χαρτιού και διπλώστε το κομμάτι που αφήσατε σε ένα ματσάκι.

-Δέστε καθένα από αυτά τα ματσάκια στο σπάγκο της ουράς σε απόσταση 15-20 εκ.

H ουρά έχει μεγάλη σημασία, γιατί αυτή εξασφαλίζει την ισορροπία του αετού.

Έτοιμοι!

Οδυσσέας Ελύτης Ο Μικρός Ναυτίλος

https://www.youtube.com/watch?v=ocT3hYAAx6k

Τ΄ανώτερα μαθηματικά μου τα έκανα στο Σχολείο της Θάλασσας. Ιδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα :

(1) Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

(2) Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού.

(3) Η ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχήματα) και στα αισθήματα (χρώματα). Η ζωή μας κόβεται, και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματιστά χαρτιά του ο Matisse.

(4) Όπου υπάρχουν συκιές υπάρχει Ελλάδα. Όπου προεξέχει το βουνό απ’ τη λέξη του υπάρχει ποιητής. Η ηδονή δεν είναι αφαιρετέα.

(5) Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

(6) Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύναμη κι ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.

(7) Ένας “Αναχωρητής” για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας “Ερχόμενος”.


Οδυσσέας Ελύτης

Ο Μικρός Ναυτίλος

—

18 Μαρτίου 1926

18 Μαρτίου 1926: Ιδρύεται η Ακαδημία Αθηνών, με πρωτοβουλία του καθηγητή αστρονομίας Δημήτριου Αιγινήτου.
H Aκαδημία Aθηνών είναι ο υψηλότερος τη τάξει φορέας έρευνας στην Ελλάδα. Λειτουργεί ως Nομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και εποπτεύεται από το Yπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. H λειτουργία της διέπεται από τον Iδρυτικό της Nόμο 4398/1929, με τον οποίο κυρώθηκε η από 18 Μαρτίου 1926 Συντακτική Aπόφαση περί Oργανισμού της Ακαδημίας Αθηνών.

Αποσκοπεί κατά βάση στην καλλιέργεια και την προαγωγή των Επιστημών, των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών μέσω της συνεργασίας επιφανών Ελλήνων επιστημόνων , λογοτεχνών και καλλιτεχνών. Επιπλέον η Ακαδημία θέτει ως στόχο της την μελέτη και την έρευνα των προϊόντων και των στοιχείων της φύσης της χώρας, καθώς και την επιστημονική υποστήριξη και ενίσχυση της γεωργίας, της βιομηχανίας, της ναυτιλίας.[1]

Σήμερα στην Ακαδημία Αθηνών λειτουργούν 13 Eρευνητικά Kέντρα και 10 Γραφεία Eρευνών με εξειδικευμένες βιβλιοθήκες, καθώς και κεντρική Bιβλιοθήκη υπό την επωνυμία "Bιβλιοθήκη Iωάννης Συκουτρής". Aπό το 2002 υπό την εποπτεία της Ακαδημίας Αθηνών λειτουργεί το Ίδρυμα Iατροβιολογικών Eρευνών.

Οδυσσέας Ελύτης

 























Οδυσσέας Ελύτης

Έλληνας ποιητής και ζωγράφος. Ο Οδυσσέας Ελύτης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές μας, που τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979. Αποτέλεσε ένα από τα επίλεκτα μέλη της λεγόμενης «γενιάς του τριάντα» στον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν ο μικρότερος από τα έξι παιδιά του Λέσβιου επιχειρηματία Παναγιώτη Αλεπουδέλη και της συμπατριώτισσάς του Μαρίας Βρανά. Ο πατέρας του εγκαταστάθηκε το 1895 στο Ηράκλειο, όπου ίδρυσε εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελουργίας, και δύο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε τη μητέρα του.

Με την έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, ο Παναγιώτης Αλεπουδέλης μεταφέρει την επιχειρηματική του δραστηριότητα στην Αθήνα και εγκαθίσταται με την οικογένειά του στην οδό Σόλωνος 98α. Σε ηλικία έξι ετών ο Οδυσσέας εγγράφεται στο ιδιωτικό Λύκειο Μακρή, που βρισκόταν τότε στην οδό Ιπποκράτους. Το 1918 πεθαίνει η μεγαλύτερη αδελφή του Μυρσίνη, σε μόλις ηλικία 20 ετών. Το 1923, ένα έτος μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, η οικογένεια Αλεπουδέλη ταξιδεύει στο εξωτερικό (Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Γιουγκοσλαβία). Το 1924 θα γνωρίσει στη Λωζάνη τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που αποτελούσε το πολιτικό ίνδαλμα της οικογένειάς του.

Το φθινόπωρο του 1924 μετεγγράφεται στο Γ' Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών και τον επόμενο χρόνο χάνει τον πατέρα του. Σ’ αυτή την περίοδο των μαθητικών του χρόνων εκδηλώνονται τα πρώτα πνευματικά του ενδιαφέροντα. Συνεργάζεται με το περιοδικό Διάπλασις των Παίδων, διαβάζει ελληνική και γαλλική λογοτεχνία και το 1927 έρχεται σε επαφή με την ποίηση του Καβάφη. Το 1928 παίρνει το απολυτήριο του τότε Γυμνασίου και γνωρίζει την ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη. Όλα αυτά τα χρόνια ο Οδυσσέας επισκεπτόταν σχεδόν κάθε καλοκαίρι κάποιο από τα νησιά του Αιγαίου, γεγονός που θα επηρεάσει το λυρικό υπόστρωμα της ποίησής του.

Το 1929 αποτελεί καθοριστικό έτος για την ποιητική του διαδρομή. Ανακαλύπτει τον σουρεαλισμό και διαβάζει Λόρκα και Ελιάρ. Γράφει τα πρώτα του ποιήματα και τα στέλνει με ψευδώνυμο σε περιοδικά. Το 1930 εγγράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και η οικογένειά του μετακομίζει στην οδό Μοσχονησίων 146 (Πλατεία Αμερικής). Το 1933 γίνεται μέλος της Ιδεοκρατικής Φιλοσοφικής Ομάδας του Πανεπιστημίου και συμμετέχει σε εκδηλώσεις και συζητήσεις με τους Ιωάννη Συκουτρή, Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο, Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Κωνσταντίνο Τσάτσο.

Το 1935 θα γνωρίσει τον ποιητή και ψυχαναλυτή Ανδρέα Εμπειρίκο, που θα επηρεάσει καθοριστικά την ποίησή του, όπως και τη λαϊκή ζωγραφική του Θεόφιλου, η οποία θα ασκήσει σημαντική επίδραση στον εικονιστικό προσανατολισμό της ποίησής του. Τον ίδιο χρόνο, ο φίλος και ομότεχνός του Γιώργος Σαραντάρης τον φέρνει σε επαφή με τη λογοτεχνική συντροφιά, που εξέδιδε το πρωτοποριακό περιοδικό Νέα Γράμματα. Την αποτελούσαν, μεταξύ άλλων, οι Γιώργος Σεφέρης, Γιώργος Θεοτοκάς, Γιώργος Κατσίμπαλης και Ανδρέας Καραντώνης. Στα Νέα Γράμματα θα δημοσιευτεί το πρώτο του δόκιμο ποίημα με τίτλο Του Αγαίου, με την υπογραφή: Ελύτης.

Το 1936 γνωρίζεται με τον ποιητή Νίκο Γκάτσο και από τότε θα τους συνδέσει μια μακρόχρονη και στενή φιλία. Στην παρέα τους εντάσσονται οι ζωγράφοι Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας και Γιάννης Μόραλης, καθώς και ο ποιητής Νίκος Καρύδης, δημιουργός του εκδοτικού οίκου Ίκαρος, ο οποίος θα εκδώσει τα περισσότερα από τα βιβλία του Ελύτη. Τον ίδιο χρόνο θα διακόψει τις σπουδές του στη Νομική και θα στρατευθεί. Θα απολυθεί ως έφεδρος αξιωματικός το 1938.

Ο Ελύτης παραλαμβάνει το Νόμπελ Λογοτεχνίας
Τον Δεκέμβριο του 1939, όταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ξεσπάσει, θα εκδώσει σε 300 αντίτυπα την πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Προσανατολισμοί, μια φωτεινή αχτίδα μέσα «στη συννεφιά του κόσμου». Το 1940 η οικογένεια Αλεπουδέλη μετακομίζει στην οδό Ιθάκης 31 και την ίδια χρονιά ο Σάμουελ Μπο-Μποβί μεταφράζει τα πρώτα ποιήματα του Ελύτη στα γαλλικά.

Με την έκρηξη του ελληνοϊταλικού πολέμου (28 Οκτωβρίου 1940) επιστρατεύεται ως ανθυπολοχαγός και ο παγωμένος χειμώνας του '40, τον βρίσκει στην πρώτη γραμμή του πυρός. Στις 13 Δεκεμβρίου 1940 προωθείται με το λόχο του εντός του αλβανικού εδάφους. Στις αρχές του 1941 παθαίνει κοιλιακό τύφο και μεταφέρεται ετοιμοθάνατος στο νοσοκομείο των Ιωαννίνων. Γλυτώνει τον θάνατο ως εκ θαύματος και μεταφέρεται στην Αθήνα. Η μακριά του ανάρρωση συμπίπτει με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα και την επακολουθήσασα Κατοχή.

Το 1943 κυκλοφορεί τη δεύτερη ποιητική του συλλογή Ήλιος ο Πρώτος μαζί με τις παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα, μια αλληγορική αντίσταση μέσα στην Κατοχή, καμουφλαρισμένη σε μια υπερρεαλιστική φόρμα, όπως η Αμοργός του Γκάτσου και ο Μπολιβάρ του Εγγονόπουλου, που κυκλοφορούν την ίδια χρονιά.

Το 1945 συνεργάζεται με το υπερρεαλιστικό περιοδικό Τετράδιο. Δημοσιεύει μεταφράσεις ποιημάτων του Λόρκα κι ένα δικό του έργο, την ελεγεία Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας. Την ίδια χρονιά, με εισήγηση του Γιώργου Σεφέρη, τοποθετείται διευθυντής προγράμματος του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ), θέση από την οποία παραιτείται μετά από λίγο. Την περίοδο αυτή ασχολείται με τη ζωγραφική, που ήταν μια παλιά του απασχόληση, συμπληρωματική της ποίησης του.

Το 1948 φεύγει από την Ελλάδα, που δοκιμάζεται από τον Εμφύλιο Πόλεμο, για την Ελβετία και από εκεί στο Παρίσι, όπου εγκαθίσταται. Εκεί γνωρίζεται με την πρωτοπορία της γαλλικής διανόησης (Μπρετόν, Ελιάρ, Τζαρά, Καμί) και έρχεται σε επαφή με εικαστικούς καλλιτέχνες, όπως οι Πικάσο, Ματίς, Σαγκάλ και Τζιακομέτι. Το 1950 επισκέπτεται την Ισπανία και στο τέλος του ίδιου χρόνου εγκαθίσταται στο Λονδίνο, όπου συνεργάζεται με το BBC.

Το 1952 επιστρέφει στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο επανακάμπτει στο ΕΙΡ ως διευθυντής προγράμματος, θέση που θα κρατήσει για ένα μονάχα χρόνο. Το 1959 κυκλοφορεί το Άξιον Εστί, μια κορυφαία στιγμή της ελληνικής λογοτεχνίας. Ο ποιητής καταδύεται στις ρίζες του ελληνικού μύθου και αντλεί υλικό και μορφές, εικόνες και ήχους, επιτυγχάνοντας μια δραματική σύνθεση, στην οποία το λυρικό «εγώ» ταυτίζεται με το επικό «εμείς» και η σύγχρονη γραφή συνδυάζεται με μια περιουσία, αρχαία βυζαντινή και νεώτερη. Το έργο αυτό του Ελύτη θα γνωρίσει πλατιά αναγνώριση και θα γίνει «κτήμα του Λαού», όταν θα μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη το 1964.

Το 1967 το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου τον βρίσκει να μεταφράζει αποσπάσματα της Σαπφούς, στη νέα του κατοικία επί της οδού Σκουφά 23. Το 1969 φεύγει για δεύτερη φορά από την Ελλάδα και εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου θα παραμείνει έως το 1971, οπότε επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα. Μετά την πτώση της δικτατορίας, διορίζεται πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ε.Ι.Ρ.Τ. και μέλος για δεύτερη φορά του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου (1974 - 1977). Παρά την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας να συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο των βουλευτών Επικρατείας, ο Ελύτης αρνείται, παραμένοντας πιστός στην αρχή του να μην αναμιγνύεται ενεργά στην πολιτική πρακτική. Το 1977 αρνείται, επίσης, την αναγόρευσή του ως Ακαδημαϊκού.

Το 1979 έρχεται η μεγάλη στιγμή για τον ποιητή. Στις 18 Οκτωβρίου η Σουηδική Ακαδημία ανακοινώνει ότι θα του απονεμηθεί το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας «για την ποίησή του, που με βάθρο την ελληνική παράδοση περιγράφει με αισθητική δύναμη και υψηλή πνευματική διακριτικότητα, τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για την ελευθερία και τη δημιουργία». Στην ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας επισημαίνεται ότι το Άξιον Εστί αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα της ποίησης του 20ου αιώνα. Ο Ελύτης παρέστη στην καθιερωμένη τελετή απονομής στις 10 Δεκεμβρίου 1979 στη Στοκχόλμη, παραλαμβάνοντας το βραβείο από τον βασιλιά της Σουηδίας Κάρολο Γουσταύο και γνωρίζοντας παγκόσμια δημοσιότητα.

Τα επόμενα χρόνια θα είναι αρκούντως δημιουργικά για τον Ελύτη, με σημαντικές εκδόσεις έργων του στην ποίηση, το δοκίμιο και τη μετάφραση. Οι διακρίσεις και οι τιμές για το έργο του, εντός και εκτός της Ελλάδας, θα συνεχιστούν και θα ενταθούν. Ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης θα φύγει από τη ζωή στις 18 Μαρτίου 1996, σε ηλικία 85 ετών.

Ο Οδυσσέας Ελύτης αποτέλεσε έναν από τους τελευταίους εκπροσώπους της λογοτεχνικής γενιάς του τριάντα, ένα από τα χαρακτηριστικά της οποίας υπήρξε το ιδεολογικό δίλημμα ανάμεσα στην ελληνική παράδοση και τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό. Ο ίδιος ο Ελύτης χαρακτήριζε τη δική του θέση στη γενιά αυτή ως παράξενη, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «από το ένα μέρος ήμουνα ο στερνός μιας γενιάς, που έσκυβε στις πηγές μιας ελληνικότητας, κι απ' την άλλη ήμουν ο πρώτος μιας άλλης που δέχονταν τις επαναστατικές θεωρίες ενός μοντέρνου κινήματος».
Εργογραφία
Ποιητικές συλλογές

Προσανατολισμοί («Πυρσός», 1939)
Ήλιος ο Πρώτος μαζί με τις παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα ( «Γλάρος», 1943)
Το Άξιον Εστί («Ίκαρος», 1959)
Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό («Ίκαρος», 1960)
Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας («Ίκαρος», 1962)
Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας («Ίκαρος», 1971)
Το Φωτόδεντρο και η Δέκατη Τέταρτη Ομορφιά («Ίκαρος», 1971)
Το Μονόγραμμα («Ίκαρος», 1972)
Τα Ρω του Έρωτα («Αστερίας», 1972)
Τα Ετεροθαλή («Ίκαρος», 1974)
Μαρία Νεφέλη («Ίκαρος», 1978)
Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας («Ίκαρος», 1982)
Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου («Ύψιλον», 1984)
Ο μικρός ναυτίλος («Ίκαρος», 1985)
Τα ελεγεία της Οξώπετρας («Ίκαρος», 1991)
Δυτικά της λύπης («Ίκαρος», 1995)
Εκ του πλησίον («Ίκαρος», 1998)

Δοκίμια

Η αληθινή φυσιογνωμία και η λυρική τόλμη του Ανδρέα Κάλβου («Νέα Εστία», 1946)
Ο ζωγράφος Θεόφιλος («Αστερίας» 1973)
Ανοιχτά χαρτιά («Αστερίας», 1974)
Η μαγεία του Παπαδιαμάντη («Ερμής», 1976)
Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο («Ύψιλον», 1980)
Ιδιωτική Οδός («Ύψιλον»,1990)
Τα Δημόσια και τα Ιδιωτικά («Ίκαρος», 1990)
Εν λευκώ («Ίκαρος», 1993)
Ο κήπος με τις αυταπάτες («Ύψιλον», 1995)

Μεταφράσεις

Ζαν Ζιρωντού: «Νεράιδα - Ονειρόδραμα σε τρεις πράξεις» (Εταιρία Σπουδών Σχολής Μωραΐτη, 1973)
Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Ο κύκλος με την κιμωλία» (Εταιρία Σπουδών Σχολής Μωραΐτη, 1974)
Δεύτερη Γραφή («Ικαρος», 1976)
Σαπφώ (1976)
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη («Υψιλον», 1985)

Ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης χρησιμοποίησε ψευδώνυμο για το λογοτεχνικό έργο του, επειδή ήθελε να αποστασιοποιηθεί από το οικογενειακό του επίθετο, το οποίο ήταν «συνυφασμένο με ό,τι εγώ μισώ στη ζωή, το πρακτικό δηλαδή πνεύμα, την εμπορική πίστη, τον άκρατο ωφελιμισμό». Το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ελύτης μπορεί να προέρχεται από τον συνδυασμό της συλλαβής «ελ», αρχικής σε ονόματα σημαδιακά, όπως Ελλάδα, Ελπίδα, Ελευθερία, Ελένη, με τη γενική τοπωνυμική κατάληξη των ελληνικών ονομάτων ανάλογα με το «Πολίτης», όπως προτείνει ο ελληνιστής Κίμων Φράιερ. Παλαιότερα οι φίλοι υποστήριζαν τρεις εκδοχές του ψευδωνύμου Ελύτης: το όνομα Eluard (Ελιάρ) και τις λέξεις elite (ελίτ) και αλήτης.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/557#ixzz2NsIJ9eiW