Ρολλά μελιτζάνας γεμισμένα με κιμά

Ρολλά μελιτζάνας γεμισμένα με κιμά

Bαθμολογία:

2 ψήφοι

Προστέθηκε από Fucshia, 14.03.09

Περιγραφή

Όταν βγουν από τον φούρνο στο τραπέζι, δεν μένει τίποτα!

photo: skelida

Τι χρειαζόμαστε:

• 7 μελιτζάνες αργίτικες
• 1/2 κιλό κιμά (είτε μοσχάρι είτε χοιρινό)
• 1 φακελάκι κουκουνάρια
• 200 γρ. τριμμένο kerrygold
• 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
• 2 κουτ. σούπας κέτσαπ
• 1 ντοματάκι κονκασέ
• μαϊντανός
• αλάτι
• πιπέρι
• λάδι
• οδοντογλυφίδες

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Με λαχανικά

Με κρεατικά

Διατροφή

Πλούσια σε ενέργεια

Πλούσια σε σίδηρο

Περιέχει

Ξηρούς καρπούς

Σάλτσα ντομάτα

Τυριά

Μελιτζάνες

Φτιάχνει

30-40 κομμάτια

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Ρολλά μελιτζάνας γεμισμένα με κιμά http://www.sintagespareas.gr/sintages/rolla-melitzanas-gemismena-me-kima.html#ixzz24t3c1Qwg

Οι Ελληνικές ρίζες των Ιρλανδών

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/oi-ellhnikes-rizes-twn-irlandwn.html

Οι Ελληνικές ρίζες των Ιρλανδών

« … Φησί δε και Βοϊους τον Ερκύνιον δρυμόν οικείν πρότερον τους δε Κίμβρους ορμήσαντες επι του τόπου τούτου αποκρουσθέντων υπό των Βοϊων επι τον Ίστρον…
…Του μεν ουν αρχαίον ώσπερ έφην ειπώ των Κελτών περιωκείτο το πλείστον ο ποταμός, μάλιστα δ’ ην των Κελτών Έθνη Βόϊοι…» ( Στράβων «Γεωγραφικά» τομ. VII ρ. 293, τομ. ΙΙ, Ε, Ι, G, 212-213, και 6. 312, 20- 25 ).
«…Λοιπή δε εστι της Ευρώπης η εντός Ίστρου και κύκλω θαλάττης, αρξαμένης από του μυχού του Αδριατικού μέχρι του Ιερού στόματος του Ίστρου, εν η εστιν ήτε Ελλάς και τα των Μακεδόνων και των Ηπειρωτών Έθνη…».
Στα γραφόμενα του μεγάλου ιστορικού Στράβωνα ανακαλύπτουμε την κυριαρχία των Ελλήνων. Και δεν είναι καθόλου λόγια ενός τυχαίου, αλλά ενός εκ των μεγαλύτερων ίσως ο κορυφαίος,αρχαίους γεωγράφους και μέσα από αυτές τις γραμμές που αποτελούν ατράνταχτες αποδείξεις και σαφώς ιστορικές πηγές που δεν επιδέχονται καμιά αντίρρηση!
Τι μας λέει λοιπόν; Ότι τα όρια των Ελλήνων προς τον Βορρά έφθαναν μέχρι τον Δούναβη και ως τον μυχό της Αδριατικής θάλασσας. Οι Βόϊοι οι οποίοι εισέδυσαν στους Γερμανικούς δρυμούς και τους εποίκησαν ονομάσθηκαν με την πάροδο των αιώνων Boch. Οι Γάλλοι τους Γερμανούς τους προσωνομάζουν Boch(= Βόϊοι).
Για να δούμε όμως και την παρουσία των Ελλήνων στην Αγγλία. Το Κρητικής νοοτροπίας μνημείο του Στόουνχετζ, με τις παραστάσεις του αγκυλωτού σταυρού είναι μία από τις πιο τρανές αποδείξεις της παρουσίας των αρχαίων Ετεοκρητών, στην γηραιά Αλβιόνα. Γιατί οι Ετεοκρήτες σαν τους καλύτερους ναυτικούς της εποχής είχαν φθάσει στο νησί και μάλιστα από εκεί προμηθεύονταν το μετάλλευμα του Κασσίτερου. Ο αγκυλωτός σταυρός ήταν σύμβολο των Ελλήνων τόσο κατά την εποχή των Θεών όσο και αυτής του χαλκού. Οι Άρειες ( λευκές ) γυναίκες των Ινδιών είχαν ως σύμβολο-φυλακτό τον αγκυλωτό σταυρό, ακόμη και έως σήμερα.
Ο Όμηρος λέει: « … Πλέον έπ’ οίνωπα πόντον, επ’ ανθρώπους αλλοθρόους, εις Τέμεσιν με χαλκόν, άγω δ’ αίθωνα σίδηρον…» «…Στον βαθύ ήλθα ωκεανό, στην άκρη του κόσμου. Εκεί είναι η πόλις και ο λαός των Κιμμερίων. Σύννεφα σκοτεινά από παντού τους περιβάλουν τους άμοιρους τους Κιμμερίους…» ( Όμηρος « Οδύσσεια» Ραψ. Ε΄ στιχ. 181-184 και Ραψ. Λ΄ στιχ. 14 και 15).
Μέσα από τους στίχους του Παμμεγίστου επικού μας ποιητή, Ομήρου, βλέπουμε πως οι Έλληνες μετακινούνταν προς τον Βορρά όχι μονάχα για εποικιστικούς λόγους αλλά και για εμπορικούς. Οι Κίμβροι φέρονται ως οι ιθαγενείς κάτοικοι της Βορείου Ευρώπης αλλά και οι Λύγιες . Δεν είναι άλλοι από τους γνωστούς και στους στίχους του Ομήρου αναφερόμενοι Κιμμέριοι.
Στο Ιρλανδικό βιβλίο « Leadhar gadhal» διαβάζουμε: « Το 1240 π.Χ. έφθασαν στην χώρα από τα νησιά της Δύσης είκοσι τέσσερα ζεύγη αποίκων έχοντας αρχηγό τους τον Έλληνα πρίγκιπα Μπάρτολον. Οι άνθρωποι εκείνοι έγιναν με τον καιρό 5000. Πέθαναν όμως από μία αρρώστια και τάφηκαν ομαδικά GHT, έξω από το Δουβλίνο, κατά τα πάτρια έθιμά τους.
Το 2600 αποβιβάστηκαν άνδρες της φυλής Fig Bolg, Gallionib ( Βέλγοι και Γαλάτες). Ύστερα από αυτούς έφτασαν στην Ιρλανδία προερχόμενοι από τα νησιά της Δύσης άνδρες της φυλής της Tuatha de Dadan. Ήταν άνδρες Θείας καταγωγής και είχαν φέρει μαζί τους μαγικά σύνεργα, ρομφαίες, δόρατα κ.λ.π. και την πέτρα της «Μοίρας», επάνω στην οποία κάθονταν οι Βασιλείς των Ιρλανδών για να εμπνευστούν καλά έργα.
Όλοι αυτοί οι επιδρομείς αφού πολέμησαν πρώτα εναντίον των Fomure, των τερατωδών Γιγάντων που ζούσαν εκεί πριν από αυτούς, άρχισαν κατόπιν ένα εξοντωτικό πόλεμο μεταξύ τους. Νικητές αναδείχθηκαν τελικά οι άνδρες της φυλής της Tuatha de Dadan. Η τελευταία μάχη δόθηκε στην Motura, κοντά στο Kong ( Κομητεία Μάγο). Τότε χάθηκε και η ηγεμονία των Γιγάντων στην Ιρλανδία.
Βλέπουμε βέβαια την ομοιότητα των Δαναών στην φυλή της Tuatha de Dadan. Αλλά ακόμη αντιπαραβάλουμε και την πέτρα της «Μοίρας», που ήταν ένα κομμάτι από βράχο της σπηλιάς στην Ίδη της Κρήτης. Μέσα σ’ εκείνη την σπηλιά αγρυπνούσε κάθε εννέα χρόνια ο Μίνως ο Α΄ της Κρήτης, προσμένοντας την επιφοίτηση του μεγάλου Δία ως προς τους νόμους που έπρεπε να θεσπίσει, για να κυβερνήσει δίκαια τους υπηκόους του. Πάνω σ’ αυτή την πέτρα κάθονταν και οι μετέπειτα βασιλείς της Ιρλανδίας προσμένοντας και εκείνη την ίδια επιφοίτηση του προγονικού τους Θεού Δία, για τους νόμους που έπρεπε να θεσπίσουν για την δίκαιη διακυβέρνηση των Ιρλανδών.
Οι Ιρλανδοί καυχώνται ότι είναι απόγονοι των Κελτών και όπως ιστορικά αποδεικνύεται από την Leadhar gadhal οι Κέλτες ήταν Ελληνικής καταγωγής.

Είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο "εγώ".» (Στρατηγός Ι. Μακρυγιάννης)

«Tούτη την Πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος.

Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς "εγώ"; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει "εγώ". Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε "εμείς". Είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο "εγώ".»

(Στρατηγός Ι. Μακρυγιάννης)

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Ο Λέων της Αμφίπολης

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/lewn-amfipolhs-rwksanh-aleksandros.html

Ο Λέων της Αμφίπολης μέρος του τάφου της Ρωξάνης και του Αλέξανδρου Δ'

ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ
Ο Λέων της Αμφίπολης, σύμβολο των Σερρών, ήταν μέρος του μνημειακού συμπλέγματος στο λόφο Κάστα, που βρίσκονται σε εξέλιξη ανασκαφές της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πρόκειται για τον τάφο της Ρωξάνης και του Αλέξανδρου Δ’ , συζύγου και γιού του Μεγάλου Αλεξάνδρου αντίστοιχα.
Σύμφωνα με την προϊσταμένη της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών Κατερίνα Περιστέρη, που είναι και υπεύθυνη της ανασκαφής στον τύμβο Κάστα στη Μεσολακκιά της Αμφίπολης, μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλέξανδρου, ο βασιλιάς της Μακεδονίας Κάσσανδρος έστειλε στην Αμφίπολη τη Ρωξάνη και το μικρό Αλέξανδρο, όπου στη συνέχεια τους θανάτωσε, προκειμένου να μην προβάλλουν διεκδικήσεις στον θρόνο.
Το ταφικό μνημείο κατασκευάστηκε από τον αγαπημένο αρχιτέκτονα του Μέγα Αλέξανδρου, Δεινοκράτη, και όπως αναφέρει και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν θαυμαστής της Αμφίπολης και σκόπευε να φτιάξει ένα μεγαλοπρεπή ναό για να τιμήσει την πόλη απ όπου απέπλευσε το 334π.χ. ο στόλος του για την εκστρατεία στην Ασία.
Το μνημείο είναι καλυμμένο με ποταμίσια άμμο και κοκκινόχωμα σχηματίζοντας ένα μεγάλο τύμβο που μοιάζει με λόφο. Η ανασκαφή προς το παρόν προχωράει με γοργό ρυθμό γιατί γίνεται με σκαπτικά μηχανήματα και δεν απαιτεί τη γνωστή κοπιαστική αρχαιολογική λεπτολόγηση. Μέχρι τώρα έχουν αποκαλυφθεί 310 μέτρα από τα 497 συνολικά του περιμετρικού τείχους του μνημείου, το οποίο αποτελείται από έναν εσωτερικό τοίχο από πωρόλιθο που είναι επενδυμένος με μεγάλα παραλληλόγραμμα κομμάτια Θασίτικου μαρμάρου και προκαλεί μεγάλη εντύπωση η άριστη κατάσταση στην οποία διατηρείται.
Σημαντικό όμως τμήμα της επένδυσης έχει αποδομηθεί και μεταφερθεί. Ακόμα οι αρχαιολόγοι δεν ξέρουν τι βρίσκεται στο εσωτερικό του τύμβου, κάτι που αναμένουμε να μάθουμε με μεγάλο ενδιαφέρον.
Και εδώ ερχόμαστε σε κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό. Ο αρχιτέκτονας Μ. Λεφαντζής κατάφερε και ταυτοποίησε τα μαρμάρινα κομμάτια που αποτελούν το βάθρο του Λέοντα της Αμφίπολης με τα κομμάτια της μαρμάρινης επένδυσης του τύμβου της Ρωξάνης.
Σύμφωνα με την παρουσίαση της μελέτης του αρχιτέκτονα, ο Λέοντας και ο τάφος της Ρωξάνης και του μικρού Αλέξανδρου αποτελούσαν ένα ενιαίο μνημείο στην κορυφή του οποίου ορθωνόταν το γνωστό σε όλους μας Λιοντάρι της Αμφίπολης, όπως φαίνεται στην ψηφιακή αναπαράσταση της φωτογραφία.
infoserres.gr

Σπανακοκεφτέδες μούρλια

 

► Σπανακοκεφτέδες μούρλια
• 1 κιλό σπανάκι • 2 φρέσκα κρεμμυδάκια • 1 κρεμμύδι ξερό μέτριο • Αλεύρι ή γαλέτα για το τηγάνισμα
• Ελαιόλαδο, άνηθο, αλάτι και πιπέρι

Καθαρίζετε και ψιλοκόβετε 1 κιλό σπανάκι. Το στύβετε καλά.

Σωτάρετε με λάδι 2 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα, 1 κρεμμύδι μέτριο ψιλοκομμένο, λίγο άνηθο, αλάτι και πιπέρι. Προσθέτετε το σπανάκι μέχρι να μαραθεί.

Ρίχνετε 3 κουταλιές σούπας αλεύρι ή γαλέτα και πλάθετε Κεφτέδες. Τους αλευρώνετε και τους τηγανίζετε σε καυτό λάδι.

e-syntages.gr

Δ ΣΟΛΩΜΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ απόσπασμα

Δ ΣΟΛΩΜΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ απόσπασμα


Ένας πολέμαρχος ξάφνου απομακραίνεται από τον κύκλο, όπου είναι συναγμένοι εις συμβούλιο για το γιουρούσι, γιατί τον επλάκωσε η ενθύμηση, τρομερή εις εκείνη την ώρα της άκρας δυστυχίας, ότι εις εκείνο το ίδιο μέρος, εις τες λαμπρές ημέρες της νίκης, είχε πέσει κοπιασμένος από τον πολεμικό αγώνα, και αυτού επρωτάκουσε, από τα χείλη της αγαπημένης του, τον αντίλαλο της δόξας του, οποία έως τότε είχε μείνει άγνωστη εις την απλή και ταπεινή ψυχή του.
Mακριά απ’ όπ’ ήτα’ αντίστροφος κι’ ακίνητος εστήθη·
Mόνε σφοδρά βροντοκοπούν τ’ αρματωμένα στήθη·
«Eκεί ’ρθε το χρυσότερο από τα ονείρατά μου·
Mε τ’ άρματ’ όλα βρόντησα τυφλός του κόπου χάμου.
Φωνή ’πε ―O δρόμος σου γλυκός και μοσχοβολισμένος·
Στην κεφαλή σου κρέμεται, ο ήλιος μαγεμένος·
Παλληκαρά και μορφονιές, γεια σου, Kαλέ, χαρά σου!
Άκου! νησιά, στεριές της γης, εμάθαν τ’ όνομά σου.―
Tούτος, αχ! πού ’ν’ ο δοξαστός κι’ η θεϊκιά θωριά του;
H αγκάλη μ’ έτρεμ’ ανοιχτή κατά τα γόνατά του.
Έριξε χάμου τα χαρτιά με τς είδησες του κόσμου
H κορασιά τρεμάμενη . . . . . . . . . . . . . . . . .
Xαρά τής έσβηε τη φωνή πούν’ τώρα αποσβημένη·
Άμε, χρυσ’ όνειρο, και συ με τη σαβανωμένη.
Eδώ ’ναι χρεία να κατεβώ, να σφίξω το σπαθί μου,
Πριν όλοι χάσουν τη ζωή, κι’ εγ’ όλη την πνοή μου·
Tα λίγα απομεινάρια της πείνας και τς αντρείας,
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Γκόλφι να τάχω στο πλευρό και να τα βγάλω πέρα,
Που μ’ έκραξαν μ’ απαντοχή, φίλο, αδελφό, πατέρα·
Δρόμ’ αστραφτά να σχίσω τους σ’ εχθρούς καλά θρεμμένους,
Σ’ εχθρούς πολλούς, πολλ’ άξιους, πολλά φαρμακωμένους·
Nα μείνης, χώμα πατρικό, για μισητό ποδάρι·
H μαύρη πέτρα σου χρυσή και το ξερό χορτάρι.»

«Θύρες ανοίξτ’ ολόχρυσες για την γλυκιάν ελπίδα.»

ΠΙΝΑΚΑΣ Θ. Βρυζάκης, Ειδύλλιο. 1862.

Το στρες μας κοστίζει...

 ► Το στρες μας κοστίζει πέντε χρόνια από τη ζωή μας
Οι παράγοντες που προκαλούν άγχος
Τις ώρες που χάνουμε καθημερινά λόγω του άγχους υπολόγισε μια νέα βρετανική μελέτη. Ένας ενήλικας λοιπόν χάνει λόγω άγχους 2 ώρες την ημέρα ή αν προτιμάτε 14 ώρες την εβδομάδα, σε γενική απεικόνιση 5 χρόνια από τη ζωή του.
Το άγχος για την δουλειά, το κόστος ζωής, την ποιότητα ζωής και την υγεία κυριαρχεί στους περισσότερους από μας. Κυριολεκτικά εξουσιάζει τη ζωή, μας αποσπά την προσοχή και δημιουργεί προβλήματα στον ύπνο. Το 45% των ανθρώπων που συμμετείχαν στην έρευνα (δείγμα 2.000 Bρετανών) παραδέχθηκαν ότι το άγχος τους προκάλεσε προβλήματα υγείας, ενώ μόλις το 32% δήλωσε ότι απευθύνθηκε σε γιατρό για την διαχείριση του άγχους.

Ας δούμε όμως ποιοι είναι οι παράγοντες που προκαλούν άγχος σύμφωνα με την βρετανική μελέτη.

Τα βασικά θέματα που προκαλούν άγχος

Η Παχυσαρκία
Η Ηλικία/Γηρατειά
Η Έλλειψη αποταμιεύσεων / αβέβαιο οικονομικό μέλλον
Η συνολική φυσική κατάσταση
Τα Δάνεια και οι υπεραναλήψεις
Η Έλλειψη ενέργειας
Τα Χρέη πιστωτικών καρτών
Η Πληρωμή ενοικίου ή υποθηκών
Η Εργασιακή σιγουριά
Η Δίαιτα
Η καθαριότητα του σπιτιού
Η αναζήτηση εργασίας
Η ερωτική ζωή
Η Γενικότερη έλλειψη χαράς
Οι ρυτίδες και η γερασμένη εμφάνιση
Αν είναι ή όχι ελκυστικοί
Η σωματική διάπλαση
Η επίτευξη επαγγελματικών στόχων
Η αγάπη του συντρόφου τους
Αν έχουν επιλέξει τον σωστό σύντροφο
Αν έχουν διαλέξει τη σωστή καριέρα
Φιλικά ή οικογενειακά θέματα
Η ικανότητα ως γονιός
Οι κακές συνήθειες / εθισμός
Η οδήγηση
Η υγεία του κατοικίδιου
Η υγεία του παιδιού
Η έννοια της ένδυσης (τι θα βάλω σήμερα)
Ανησυχία ότι «κάτι» έχω αλλά δεν έχω πάει ακόμη στο γιατρό
Η πιθανή απιστία του συντρόφου

Τα πιο συχνά προβλήματα που προκαλεί το άγχος

Άυπνα βράδια
Χαμένη αυτοπεποίθηση
Καυγάδες με το σύντροφο
Μειωμένη όρεξη
Χαμηλή εργασιακή απόδοση
Απόσταση από το σύντροφο
Αποφυγή κοινωνικών εκδηλώσεων
Αύξηση της κατανάλωσης αλκοόλ
Υπερβολικές αντιδράσεις
Ναυτία

Αν σε όλα αυτά ή σε κάποια από αυτά αναγνωρίζετε τον εαυτό σας και δεν σας αρέσει κάντε κάτι για να το αλλάξετε. Ζητήστε ακόμη και την βοήθεια ειδικού. Το άγχος όταν ξεπερνάει το επίπεδο του να είναι δημιουργικό και γίνεται βρόχος τότε είναι η στιγμή να το αντιμετωπίσετε ως ασθένεια.

healthpress.gr

22 Μαρτίου 1982...

22 Μαρτίου 1982...Η καθιέρωση του πολιτικού γάμου στην Ελλάδα... Τo 1982 εισήχθη και στη χώρα μας ο πολιτικός γάμος, 200 χρόνια μετά την καθιέρωσή του από τη Γαλλική Επανάσταση. Μέχρι τότε ίσχυε η υποχρεωτική ιερολογία του γάμου (θρησκευτικός γάμος), που είχε καθιερωθεί με Νεαρά του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ' του Σοφού το 893 μ.Χ. («Μη ερρώσθαι τα συνοικέσια άνευ της ιεράς ευλογίας»).
Η ελληνική πολιτεία, αναγνωρίζοντας μόνο τον θρησκευτικό γάμο, παραβίαζε τη θεμελιώδη αρχή της θρησκευτικής ελευθερίας και δημιουργούσε μια σειρά από προσωπικά αδιέξοδα σε αλλόθρησκους, άθεους και όσους ήθελαν να συνάψουν τέταρτο γάμο.

Η αναγνώριση του πολιτικού γάμου στην Ελλάδα ήταν μία από τις πρώτες αποφάσεις που έλαβε η υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου «Κυβέρνηση της Αλλαγής». Μία βαθιά εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση, αλλά και μια πράξη συμβιβασμού με ένα προαιώνιο θεσμό, όπως η Εκκλησία.

Θεσμοθετήθηκε με τον νόμο 1250/82 (ΦΕΚ Α 46/07.04.1982), που κατέστησε ίσου κύρους τον πολιτικό και τον θρησκευτικό γάμο (διαζευκτικό σύστημα), χωρίς ο νομοθέτης να προχωρήσει στο υποχρεωτικό του πολιτικού γάμου, όπως ζητούσε η προοδευτική διανόηση και ήταν το καθεστώς στις Δυτικές Χώρες. Μεγάλη ήταν η αντίδραση στο χώρο της Εκκλησίας, η οποία κάμφθηκε από τη διάθεση συνδιαλλαγής του τότε αρχιεπισκόπου Σεραφείμ.

Το σχετικό νομοσχέδιο εισήχθη προς συζήτηση στη Βουλή στις 17 Φεβρουαρίου 1982 και ψηφίστηκε στις 22 Μαρτίου, με τις αρνητικές ψήφους της Νέας Δημοκρατίας. Με το Προεδρικό Διάταγμα 391 (ΦΕΚ Α 73/18.06.1982) καθορίζονται οι λεπτομέρειες για την τέλεση του πολιτικού γάμου.

Σε επίπεδο δημοφιλίας, η κυριαρχία του θρησκευτικού γάμου έναντι του πολιτικού είναι στις μέρες μας σχεδόν απόλυτη, με το ποσοστό των θρησκευτικών γάμων να ξεπερνά το 90% του συνολικού αριθμού. Η θρησκευτικότητα του λαού μας, αλλά και η τάση επίδειξης του νεοέλληνα, λόγω και της λαμπρότητας της τελετής, συμβάλλουν στη συντριπτική αποδοχή του θρησκευτικού γάμου από την ελληνική κοινωνία.

Από την άλλη πλευρά, οι δημοτικές αρχές, που έχουν αναλάβει την τέλεση των πολιτικών γάμων, τον αντιμετωπίζουν μάλλον ως μία απλή διεκπεραίωση, όπως παραδείγματος χάριν εκδίδουν ένα πιστοποιητικό γέννησης.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/214#ixzz2OF6HH4ru

τὸ ψηφιδωτὸ τοῦ Μεγ. Ἀλεξάνδρου…

http://anihneftes.wordpress.com

Τί «ἀποκαλύπτει» τὸ ψηφιδωτὸ τοῦ Μεγ. Ἀλεξάνδρου…

ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΣ ΝΑΝΟΥ
«Θησαυρό» πληροφοριών έκρυβαν οι φθορές που επέφεραν ο χρόνος και η χρήση πάνω στο περίφημο ψηφιδωτό της Πομπηίας, το οποίο απεικονίζει τον Μεγαλέξανδρο να μάχεται ενάντια στον Δαρείο. Για παράδειγμα, αποκαλύπτουν το δέος με το οποίο αντιμετώπιζαν οι Ρωμαίοι το Μακεδόνα βασιλιά, σε σημείο που πρόσεχαν να μην πατήσουν πάνω στο κεφάλι του!

Το μωσαϊκό εντοπίστηκε το 1831 σε ανασκαφές, στην «Οικία του Φαύνου», την πιο μεγάλη έπαυλη της Πομπηίας, και βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης. Εργο άφθαστης ομορφιάς, το διαστάσεων 4,6 μ. Χ 3 μ. έργο του 1ου αιώνα π.Χ. αποτελείται από περίπου 4 εκατομμύρια ψηφίδες. Στην επιφάνειά του απεικονίζεται μία ιδιαίτερα δραματική σκηνή, η επίθεση του Αλεξάνδρου εναντίον των Περσών με ηγέτη τον Δαρείο τον Γ’. Ο Αλέξανδρος εμφανίζεται επικεφαλής της πτέρυγας των Μακεδόνων και έφιππος, πάνω στο πιστό του άλογο, τον Βουκεφάλα.
«Αν και συνεχίζει να υπάρχει ασυμφωνία ως προς το αν το ψηφιδωτό παριστάνει τη μάχη της Ισσού (333 π.Χ.) ή των Γαυγαμήλων (331 π.Χ.), τα τελευταία χρόνια μάθαμε πολλά πράγματα για το έργο αυτό. Για παράδειγμα, όλοι τώρα συμφωνούν ότι πρόκειται για αντίγραφο διάσημου ελληνιστικού έργου ζωγραφικής», τονίζει ο καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο, Μάρτιν Μπέκμαν, που παρουσίασε τα αποτελέσματα της ενδιαφέρουσας έρευνάς του στο ετήσιο συνέδριο του Αμερικανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, στο Αναχάιμ της Καλιφόρνια.
Τι καινούργιο κομίζει η έρευνα του Καναδού καθηγητή; Το ρόλο του ψηφιδωτού από την ίδια τη χρήση του ως δαπέδου στη ρωμαϊκή έπαυλη. «Μέσα από τη μελέτη της επιφάνειάς του συλλέγουμε ενδιαφέροντα στοιχεία για τις προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντα των πλούσιων Ρωμαίων», εξηγεί ο ίδιος.
Ο Μπέκμαν εντόπισε πέντε μεγάλες κατεστραμμένες περιοχές στο ψηφιδωτό: μία σε σχήμα μισοφέγγαρου γύρω από τον Αλέξανδρο, δύο στην επάνω πλευρά και δύο στην κάτω. «Οι κατεστραμμένες αυτές περιοχές μας δείχνουν το μωσαϊκό μέσα από τα μάτια των Ρωμαίων, αφού μας αποκαλύπτουν τι ακριβώς ενδιέφερε τον αρχαίο επισκέπτη της έπαυλης. Αν και ο Δαρείος είναι η βασική μορφή του ψηφιδωτού, οι Ρωμαίοι ενδιαφέρονταν πολύ περισσότερο για τον Αλέξανδρο», εξηγεί.
Μέσα από προσεκτική μελέτη του έργου, ο Καναδός καθηγητής είναι σε θέση να περιγράψει με εκπληκτική λεπτομέρεια τη διαδρομή που φαίνεται να ακολουθούσαν οι επισκέπτες της έπαυλης προκειμένου να θαυμάσουν το ψηφιδωτό. Η διαδρομή αυτή ξεκινούσε από το σημείο όπου αναπαρίσταται ο Δαρείος με τους στρατιώτες του και συνέχιζε προς τον Αλέξανδρο. Εκεί ακριβώς φαίνεται ότι συνωστίζονταν οι επισκέπτες και στέκονταν μάλιστα για ώρα πάνω στο σώμα του Μακεδόνα βασιλιά, προσέχοντας ιδιαίτερα, λόγω σεβασμού, να μην πατήσουν το κεφάλι του, καθώς και το κεφάλι του αλόγου του. Οπως υπολογίζει ο Μπέκμαν, ήδη από την αρχαιότητα το ψηφιδωτό είχε παρουσιάσει φθορές στα συγκεκριμένα σημεία, τα οποία επισκευάζονταν αρχικά με ψηφίδες και αργότερα με επίχρισμα.
1η δημοσίευση: Δευτέρα, 11 Ἰανουαρίου 2010
agelioforos.gr

Ο ΕΝΔΟΞΟΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝ ΤΟΥ '21 - Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ

 

 

Ο ΕΝΔΟΞΟΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝ ΤΟΥ '21 - Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ
~ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Ραμαβούνι Μεσσηνίας 1770 - Αθήνα 1843) ~
Η σημαντικότερη ηγετική φυσιογνωμία της Επανάστασης. Το όνομα του Κολοκοτρώνη συνδέθηκε με τις σημαντικότερες φάσεις του Αγώνα στην Πελοπόννησο. Ο πατέρας του Κωνσταντής Κολοκοτρώνης πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση του Ελληνισμού, που υποκινήθηκε από την Αικατερίνη Β´ της Ρωσίας το 1770, και σκοτώθηκε σε συγκρούσεις μαζί με δύο αδελφούς του.

Τα γεγονότα αυτά υπήρξαν καθοριστικά για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Άρχισε τη δράση του το 1805, όταν πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου την περίοδο του ρωσοτουρκικού πολέμου. Αργότερα υπηρέτησε στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα που οργάνωσαν οι Άγγλοι και τιμήθηκε με το βαθμό του ταγματάρχη για τη δράση του εναντίον των Γάλλων. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε με πάθος να προετοιμάζει τον Αγώνα στην Πελοπόννησο. Με την έναρξη της Επανάστασης αναδείχτηκε η στρατιωτική ιδιοφυία του Κολοκοτρώνη.

Η παράδοση της Καλαμάτας (23 Μαρτίου 1821), η άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), οι νίκες στο Βαλτέτσι, τα Βέρβενα και τα Δολιανά εδραίωσαν το κύρος του ως στρατιωτικού ηγέτη, παράλληλα όμως προκάλεσαν και τις πρώτες αντιδράσεις μερίδας των τοπικών αρχόντων. Ἡ αντίδραση αυτή κορυφώθηκε με την έλευση του Δ. Υψηλάντη που επεδίωξε να οργανώσει πολιτικά την Επανάσταση, και πήρε τη μορφή ανοικτής ρήξης μεταξύ στρατιωτικών και προκρίτων. Ο Κολοκοτρώνης προσπάθησε να συνδιαλλάξει τις αντιμαχόμενες μερίδες και να αποτρέψει την κατάρρευση της νεαρής Επανάστασης.

Στις 26 Ιουλίου 1822 η ιστορική νίκη του στα Δερβενάκια οδήγησε στον αποδεκατισμό της στρατιάς του Δράμαλη, διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο και επικύρωσε, για μία ακόμα φορά, τις εξαιρετικές στρατιωτικές ικανότητες του «Γέρου» του Μοριά. Οι επιτυχίες αυτές δεν απέτρεψαν τη συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη αντιπαράθεση μεταξύ στρατιωτικών και κυβερνητικών, της οποίας θύμα υπήρξε και ο Κολοκοτρώνης. Στις ένοπλες συγκρούσεις ο γιός του Πάνος και ο ίδιος συνελήφθησαν και κρατήθηκαν στο Ναύπλιο.

Ο Κολοκοτρώνης αμνηστεύθηκε από την κυβέρνηση την περίοδο που ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο και μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη προσπάθησε να εμποδίσει την ανακατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους και να εμψυχώσει το δοκιμαζόμενο πληθυσμό. Ως το τέλος της Επανάστασης ο Κολοκοτρώνης συνέχισε να διαδραματίζει ενεργό ρόλο στα στρατιωτικά και πολιτικά πράγματα της εποχής. Υποστήριξε θερμά τον Καποδίστρια και δέχτηκε με ενθουσιασμό την εκλογή του Όθωνα.

Η διαφωνία του με τα μέτρα και την πολιτική της Αντιβασιλείας κατέληξε στη δίωξη και την πολύκροτη δίκη του με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με το Δημ. Πλαπούτα παρά τις διαφωνίες των Τερτσέτη και Πολυζωΐδη. Με την ενηλικίωση του Όθωνα πήρε χάρη, ονομάστηκε στρατηγός και έλαβε το αξίωμα του συμβούλου της Επικρατείας.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα «Απομνημονεύματά» του που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο «Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836». Τα «Απομνημονεύματα» του Κολοκοτρώνη αποτέλεσαν και αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.