Σήμερα...4/4

 

ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ  ΕΛΛΗΝΩΝ

Ο ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΟΥ 300 ΠΧ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ

Εξαιρουμένης της  μέτρησης  στα δάχτυλα, είναι η αρχαιότερη γνωστή συσκευή μέτρησης, και ένας πρόδρομος του άβακα. Ήταν κατασκευασμένη από πέτρα ή και από ξύλο και η καταμέτρηση γινόταν  στον πίνακα με τις χάντρες ή βότσαλα ή άμμο ή χώμα . Αυτές οι συσκευές έχουν επίσης την ονομασία  άμμο-άβακες "

 Το  αρχαιότερο παράδειγμα που επιζεί σήμερα για  μια καταμέτρηση πλοίων  ή για ένα επιτραπέζιο παιχνίδι μπορεί να είναι ένας τέτοιος  δίσκος βρέθηκε 1850 στο νησί της Σαλαμίνας και η οποία πλάκα χρονολογείται από το 300 περίπου π.Χ.. Βρίσκεται  στο Εθνικό Μουσείο στην Αθήνα. «Είναι μια πλάκα από λευκό μάρμαρο 149 εκατοστά μήκος, 75 εκατοστά πλάτος, και 4,5 εκ. πάχος, κατά την οποία οι 5 ομάδες των σημάνσεων στο κέντρο της ταμπλέτας είναι ένα σύνολο από 5 παράλληλες γραμμές, εξίσου χωρίζονται από μια κάθετη γραμμή, προσαρμοσμένες με ένα ημικύκλιο στο σημείο τομής των κάτω απο την οριζόντια γραμμή και την ενιαία κάθετη γραμμή. Κάτω από αυτές τις γραμμές είναι ένας μεγάλος χώρος με μια οριζόντια ρωγμή. Κάτω από αυτό το ρήγμα είναι μια άλλη ομάδα από έντεκα παράλληλες γραμμές, και πάλι χωρίζεται σε δύο τμήματα από μια κάθετη γραμμή σε αυτούς, αλλά με το ημικύκλιο στην κορυφή της τομής? η τρίτη, έκτη και ένατη από αυτές τις γραμμές σημειώνονται με ένα σταυρό όπου διασταυρώνονται με την κάθετη γραμμή ". Τρία σύνολα με ελληνικά σύμβολα (αριθμοί από το ακροφωνικό σύστημα) διατεταγμένα κατά μήκος της αριστερά, δεξιά και κάτω άκρα του δισκίου.

http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Protoporia.htm

ΓΕΜΙΣΤΑ ΝΤΟΝΑΤΣ

Αρτοποιεια & Συνταγες

ΓΕΜΙΣΤΑ ΝΤΟΝΑΤΣ
ΥΛΙΚΑ
25 γραμμάρια μαγιά της μπύρας
1 ποτήρι νερό χλιαρό
100 γραμμάρια ανθόγαλα
1 κιλό αλεύρι
2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
75 γραμμάρια Βούτυρο
1 αυγό

Για τη γέμιση
μαρμελάδα
μερεντα
Για την επικάλυψη
ζάχαρη άχνη, ζαχαρη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

1.Σ’ ένα μπολάκι ανακατεύουμε τη μάγια με το χλιαρό γάλα και το νερό
με τη ζάχαρη. Τα αφήνουμε σε ζεστό μέρος για 10 λεπτά.
2.Αδειάζουμε το μείγμα της μαγιάς στο μπολ του μίξερ ρίχνουμε το
αλεύρι, το βούτυρο και τα αυγά και τα χτυπάμε με το γάντζο μέχρι η
ζύμη να ξεκολλάει από το μπολ.
Τη ζυμώνουμε για λίγο και πλάθουμε μπαλάκια μέγεθος καρυδιού και λίγο πιο μεγάλα.
Τα στρώνουμε σε ένα αλευρωμένο ταψάκι και τα αφήνουμε για λίγο ακόμα να
φουσκώσουν για 30 λεπτά περίπου.
3.Ζεσταίνουμε αρκετό λάδι και τα ρίχνουμε μέσα με προσοχή ένα ένα, μέχρι να
ροδίσουν. Τα τοποθετούμε σε πιατέλα με απορροφητικό χαρτί.
Με κορνέ τα γεμίζουμε ένα ένα στο πλάι του ντόνατς και τα κυλάμε
στη ζάχαρη αχνη. ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!

Τζάκομο Καζανόβα

Ο Τζάκομο Καζανόβα (Giacomo Girolamo Casanova, 2 Απριλίου 1725 - 4 Ιουνίου 1798) ήταν Ιταλός τυχοδιώκτης και συγγραφέας, τα απομνημονεύματα του οποίου περιέχουν μεταξύ άλλων μια μακριά σειρά αποπλανήσεων που έκανε το όνομά του συνώνυμο του ακαταπόνητου στην αναζήτηση και -κυρίως- του ευτυχούς εραστή.

Γόνος ζεύγους ηθοποιών της Βενετίας, σπούδασε Νομικά και, κατά τα γραφόμενά του, πήρε δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Πάντοβας δεκαεξαετής. Παρά τις σπουδές του -αν αληθεύουν τα περί διπλώματος- ζούσε μέσα στην φτώχια παίζοντας βιολί στους δρόμους και στις ταβέρνες, μέχρι την στιγμή που έσωσε από βαρύ τραυματισμό τον γερουσιαστή κόμη Μπραγκαντίν. Η πράξη του αυτή του προσπόρισε χρήματα για ένα ταξίδι στην Γερμανία και στην Γαλλία, όπου, στο Παρίσι, μυήθηκε στον Τεκτονισμό.

Το 1753 επέστρεψε στην Βενετία κι αμέσως κίνησε την προσοχή των αρχών της Δημοκρατίας με τις αποκρυφιστικές του διδασκαλίες που, κατά τους ανακριτές, σκοπό είχαν την απομύζηση διαφόρων θυμάτων και ιδίως του Μπραγκαντίν. Επί πλέον έγινε ύποπτος ελευθεροφροσύνης.

Ο Μπραγκαντίν -ανακριτής (inquisitore) κι ο ίδιος κάποτε- τον συμβούλεψε να εγκαταλείψει την Βενετία αλλά ήταν αργά. Ο Καζανόβα συνελήφθη και κλείστηκε στα Piombi, στις μολυβδοσκέπαστες φυλακές του δουκικού ανακτόρου Παλάτσο Ντουκάλε (Palazzo Ducale). Αποφασίστηκε -χωρίς δίκη- η πενταετής φυλάκισή του αλλά ύστερα από μερικούς μήνες δραπέτευσε (1757).

Πήγε στο Παρίσι, πρόσθεσε στ’ όνομά του τον τίτλο «ιππότης de Seingalt» (Σαινγκάλ) και άρχισε να εκμεταλλεύεται τους αφελείς. Παρίστανε των ειδικό επί διαφόρων ελιξηρίων, έκλεβε στα χαρτιά («θυμάμαι με ντροπή την σελίδα αυτή της ζωής μου» -δώδεκα κεφάλαια του βιβλίου του αυτή η «σελίδα») ταξίδεψε στις Βρυξέλλες, όπου πέτυχε ένα δάνειο για λογαριασμό της Γαλλίας από τις Ηνωμένες Επαρχίες (Ολλανδία), επισκέφθηκε τον Ρουσσώ στο Μονμορανσύ και είχε φιλοσοφικές συζητήσεις -κατά τα λεγόμενά του πάντα- με τον Βολταίρο στο Φερνέ. Ταξίδεψε επίσης στην Αγγλία και στην Ρωσία, προσπαθώντας να πουλήσει μιαν ιδέα διοργάνωσης κρατικών λαχείων. Εννοείται ότι σε κάθε ταξίδι είχε ερωτικές περιπέτειες με κυρίες του κόσμου και του ημικόσμου και ότι σε κάθε σταθμό αποπλανούσε όποιαν του τύχαινε.

Όπου κι αν πήγαινε κατόρθωνε να εισχωρήσει σε αριστοκρατικούς κύκλους ελευθεροτεκτόνων, ροδοσταυριτών ή οπαδών του αποκρυφισμού και να επωφελείται από την ευπιστία των αφελών και από τα χαρτοπαικτικά του τεχνάσματα, μονομαχώντας συχνά –νικηφόρα βέβαια πάντοτε. Αργά ή γρήγορα όμως οδηγούνταν στην φυλακή ή στα σύνορα.

Το 1775, μετά επανειλημμένες αιτήσεις, του επετράπη να επιστρέψει στην Βενετία. Η κυβέρνηση τον χρησιμοποίησε ως κατάσκοπο αλλά οι αναφορές του περιείχαν περισσότερη φιλολογία παρά πληροφορίες. Απολύθηκε, έγραψε μια σάτιρα εναντίον ενός ευγενούς και αναγκάστηκε να φύγει στην Βιέννη και στο Παρίσι.

Στο Παρίσι γνώρισε τον κόμη φον Βαλντστάιν που τον προσέλαβε ως βιβλιοθηκάριο στον πύργο του τού Ντουξ στην Βοημία. Ο Καζανόβα έζησε εκεί το τελευταία δεκατέσσερα χρόνια της ζωής του. Αυτός που είχε συναντήσει τόσες προσωπικότητες της εποχής, τον Μεγάλο Φρειδερίκο, την Μεγάλη Αικατερίνη και τόσους άλλους, βρισκόταν τώρα σε μια θέση λίγο ανώτερη από αυτήν του υπηρέτη. Τότε έγραψε στα γαλλικά τα απομνημονεύματά του, την Ιστορία της ζωής μου, εν μέρει επαληθευόμενη και εν μέρει διαψευδόμενη από την Ιστορία. Έζησε αρκετά για να θρηνήσει την πτώση του Παλαιού Καθεστώτος, να μάθει ότι η Γαληνοτάτη Δημοκρατία δεν υπήρχε πια και να δει την κατάρρευση του κόσμου που τέκνο του ήταν.
Εργογραφία

Ο Καζανόβα έγραψε αρκετά έργα, μεταξύ των οποίων και μια έμμετρη μετάφραση της Ιλιάδας. Αλλά η Histoire de ma vie (Ιστορία της ζωής μου, 1794) είναι το έργο που διασώζει την φήμη του μέχρι της μέρες μας ως υπαρκτού Δον Ζουάν και μεγάλου αποπλανητή. Ανεξάρτητα από το πόση αλήθεια περιέχει (και όντως για τα πάσης φύσεως κατορθώματα του συγγραφέα επιβάλλονται επιφυλάξεις) είναι ένα γοητευτικό όσο και σκανδαλιστικό ανάγνωσμα που διηγείται περιπέτειες πολλές από τις οποίες οι άρρενες αναγνώστες θα ήθελαν να είχαν ζήσει.

Το έργο μετέφρασε στα ελληνικά ο Κ.Παλαιολόγος ("Εκδόσεις 70-Πλανήτης" χχ).

Αντικαρκινικό φάρμακο

https://apocalypsejohn.com/antikarkiniko-farmako-se-ellhniko-ergasthrio/

Αντικαρκινικό φάρμακο σε Ελληνικό εργαστήριο!

ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...
Παρακαλώ, επιτρέψτε μου να σας εξομολογηθώ μια αδυναμία μου: τρελαίνομαι για ωραίες επιστημονικές ιστορίες! Ξέρετε, από αυτές που κάτι ξεκινά έτσι, από καθαρή περιέργεια ενός ερευνητή, και καταλήγει, έπειτα από ευφυή πειράματα, ανατροπές και εκπλήξεις, σε ανακαλύψεις που μπορεί να έχουν επίδραση στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων τώρα και στο μέλλον.
Όταν μάλιστα οι επιστημονικές αυτές ιστορίες εκτυλίσσονται σε ελληνικά εργαστήρια (με όλες τις ελλείψεις και τα προβλήματα που αυτά διαθέτουν σε σχέση με αντίστοιχά τους του εξωτερικού), ε, τι να γίνει, μου αρέσουν ακόμη πιο πολύ.
Μια τέτοια ιστορία είναι αυτή που θα διαβάσετε παρακάτω. Εκτυλίχθηκε ολόκληρη στο Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ και ειδικότερα στην ομάδα της συνεργαζόμενης ερευνήτριας αλλά και καθηγήτριας Βιολογίας στο ΤΕΙ Αθήνας δρος Λίας Πατσαβούδη και προσφάτως πήρε διαβατήριο για «διεθνή καριέρα».
Ολα άρχισαν πριν από 15 και πλέον χρόνια, όταν η ομάδα της ελληνίδας ερευνήτριας αναζητούσε μόρια που σχετίζονταν με την ανάπτυξη του εγκεφάλου, αλλά σήμερα η ομάδα (που με τα χρόνια έχει αλλάξει καθώς οι διδακτορικοί φοιτητές παίρνουν το δίπλωμά τους και δίνουν τη θέση τους στις επόμενες γενιές) έχει στα χέρια της έναν ισχυρό αντικαρκινικό παράγοντα. Πώς έγιναν όλα αυτά; Αυτό ήταν το ερώτημα που θέσαμε και εμείς στη δρα Πατσαβούδη κατά τη διάρκεια συνάντησής μας στο λιτό γραφείο της στο Ινστιτούτο Παστέρ.
Από τον εγκέφαλο στον... καρκίνο
«Καθώς τα ερευνητικά μας ενδιαφέροντα εστιάζονταν στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος προσπαθούσαμε να απομονώσουμε και να μελετήσουμε μόρια που θα είχαν καθοριστικό ρόλο σε αυτήν» μας είπε η δρ Πατσαβούδη και προσέθεσε: «Ενας καλός τρόπος να απομονώσει κανείς μόρια προς μελέτη είναι η δημιουργία αντισωμάτων τα οποία από τη φύση τους "συλλαμβάνουν" τα αντιγόνα τους».
Προκειμένου να δημιουργήσουν αντισώματα σε ποντίκια οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μεμβράνες εμβρυϊκών εγκεφάλων αρουραίων. Το ανοσοποιητικό σύστημα των ποντικιών αντέδρασε στην είσοδο των ξένων μορίων δημιουργώντας μια σειρά αντισώματα, μεταξύ των οποίων και εκείνο με την κωδική ονομασία Mab4C5.
Εχοντας αντισώματα στα χέρια τους οι ερευνητές μπορούσαν πια να μελετούν τα αντίστοιχα αντιγόνα τους στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο και το Mab4C5 έδειχνε να συνδέεται με ένα πολύ ενδιαφέρον μόριο. «Το αντιγόνο του Mab4C5 εντοπιζόταν στην αναπτυσσόμενη παρεγκεφαλίδα και έδειχνε να εμπλέκεται στη μετακίνηση των νευρικών κυττάρων. Την υποψία μας αυτή επιβεβαιώσαμε με τον κατάλληλο πειραματισμό» σημείωσε η δρ Πατσαβούδη.
Το αντίσωμα που κλείνει το δρόμο στη μετάσταση
Αυτό που έκαναν οι έλληνες ερευνητές ήταν να προσθέσουν το αντίσωμα στην καλλιέργεια νευρικών κυττάρων. Οταν διεπίστωσαν ότι η παρουσία του αντισώματος ήταν ικανή να αναστείλει τη μετανάστευση των κυττάρων αυτών, είχαν πάρει και την απάντησή τους σχετικά με τη λειτουργία του μορίου που μελετούσαν:
«Το δεσμευμένο από το αντίσωμα μόριό μας δεν μπορούσε πια να επιτελέσει τη λειτουργία του και αυτό είχε ως συνέπεια να παρεμποδίζεται σημαντικά η κινητικότητα των κυττάρων στην καλλιέργεια. Συμπεράναμε λοιπόν ότι όντως το πρωτεϊνικό μόριο το οποίο αναγνωριζόταν από το Mab4C5 εμπλεκόταν στη μετανάστευση των κυττάρων, διαδικασία που είναι κεφαλαιώδους σημασίας κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη του εγκεφάλου» εξήγησε η δρ Πατσαβούδη.
Συνολικά αυτά τα πρώτα πειραματικά βήματα των ελλήνων ερευνητών αποκάλυψαν δύο στοιχεία για την πρωτεΐνη που μελετούσαν: ότι αυτή εντοπιζόταν στη μεμβράνη των αναπτυσσόμενων νευρικών κυττάρων (αφού το αντίσωμα δημιουργήθηκε έναντι μεμβρανικών πρωτεϊνών) και ότι ήταν μέρος του μηχανισμού που εξασφάλιζε τη μετακίνηση του κυττάρου. Αλλά δεν γνώριζαν ακόμη την ταυτότητα της πρωτεΐνης που μελετούσαν ούτε φυσικά τον τρόπο με τον οποίο επιτελούσε τον ρόλο της.
Θερμικό σοκ... επιφανείας
«Χρειάστηκε να περιμένουμε ως το 2003 και να χρησιμοποιήσουμε τεχνολογίες της πρωτεομικής για να πληροφορηθούμε ότι η πρωτεΐνη που αναγνωριζόταν από το Mab4C5 δεν ήταν άλλη από την HSP90, μία από τις γνωστότερες πρωτεΐνες θερμικού σοκ» μας είπε η ελληνίδα ερευνήτρια.
Πράγματι οι πρωτεΐνες θερμικού σοκ (Heat Shock Proteins, HSP) είναι μια μεγάλη ομάδα πρωτεϊνών και η HSP90 είναι από τις γνωστότερες εκπροσώπους της. Στο εσωτερικό του φυσιολογικού κυττάρου οι πρωτεΐνες αυτές, οι οποίες είναι απολύτως απαραίτητες για την επιβίωση, παίζουν ρόλο συνοδών άλλων μορίων. Ειδικότερα βοηθούν νεοσυντιθέμενα πρωτεϊνικά μόρια να λάβουν το σωστό σχήμα τους στον χώρο και να γίνουν λειτουργικά. Ωστόσο οι έλληνες ερευνητές είχαν εντοπίσει την πρωτεΐνη όχι στο εσωτερικό αλλά στην επιφάνεια του κυττάρου. Τι συνέβαινε λοιπόν;
Οπως κατέδειξε περαιτέρω πειραματισμός, δύο πράγματα συνέβαιναν: αφενός, οι έλληνες ερευνητές ήταν οι πρώτοι που κατεδείκνυαν την παρουσία της HSP90 στην κυτταρική μεμβράνη εμβρυϊκών κυττάρων και αφετέρου έδειξαν ότι το αντίσωμά τους (το Mab4C5) δεν μπορούσε να εισέλθει στο εσωτερικό του κυττάρου (καθώς είναι γνωστό ότι η HSP90 αφθονεί εκεί, συνεπώς αν το αντίσωμα μπορούσε να εισέλθει στο κύτταρο θα «συνελάμβανε» και τα ενδοκυτταρικά μόρια της HSP90).
Το 2004 και ενώ η ελληνική ερευνητική ομάδα κατεδείκνυε ότι το αντίσωμά της εντόπιζε την HSP90 στην επιφάνεια εμβρυϊκών νευρικών κυττάρων που μετανάστευαν, μια αμερικανική ομάδα κατεδείκνυε ότι η πρωτεΐνη αυτή εμπλεκόταν στις μεταστάσεις καρκινικών κυττάρων. Το γεγονός αυτό δεν είναι περίεργο: η μετακίνηση φυσιολογικών κυττάρων κατά τη διάρκεια της εμβρυογένεσης και της ανάπτυξης ζωτικών οργάνων όπως ο εγκέφαλος υπακούει στους ίδιους κανόνες ή μάλλον χρησιμοποιεί τους ίδιους κυτταρικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιούν και τα καρκινικά κύτταρα για να μεταναστεύσουν σε άλλες θέσεις.
Αναστολή της μετάστασης!
Για τον πειραματισμό της η αμερικανική ομάδα είχε χρησιμοποιήσει ένα αντίσωμα το οποίο μπορούσε να διεισδύσει και στο εσωτερικό των κυττάρων. Ηταν ακριβώς σε αυτό το σημείο των ερευνών που η δρ Πατσαβούδη και οι συνεργάτες της διεπίστωσαν ότι η αδυναμία του αντισώματός τους να μπει στο κύτταρο θα μπορούσε ίσως να αποδειχθεί και το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του!
Σύμφωνα με τη δρα Πατσαβούδη, «το σκεπτικό μας ήταν το ακόλουθο: αν η παρουσία της HSP90 είναι απαραίτητη για τη μετάσταση των καρκινικών κυττάρων, η χορήγηση του αντισώματός μας και η σύνδεσή του με την HSP90 θα είχαν ως αποτέλεσμα την αναστολή της μετάστασης των καρκινικών κυττάρων αλλά με επιπρόσθετο πλεονέκτημα το να μένουν ανέπαφα τα μόρια της HSP90 που βρίσκονταν αποκλειστικά στο εσωτερικό φυσιολογικών κυττάρων τα οποία δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να διαταραχθούν.
Με άλλα λόγια, πιθανότατα είχαμε ένα αντίσωμα το οποίο θα μπορούσε να αποδειχθεί ένα αντικαρκινικό φάρμακο εναντίον των μεταστάσεων ενώ θα άφηνε ανέπαφα τα υγιή κύτταρα».
Με δεδομένο ότι οι μεταστάσεις είναι η κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο, ήταν προφανές ότι οι έλληνες βιολόγοι δεν θα μπορούσαν να μη διερευνήσουν την παραπάνω υπόθεση. Οπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει σε μια σειρά άρθρα τα οποία έχουν δημοσιεύσει σε έγκριτες επιστημονικές επιθεωρήσεις, η υπόθεσή τους επιβεβαιώθηκε πλήρως.
Ειδικότερα στο πρώτο μέρος του πειραματισμού που σκόπευε να ελέγξει αν όντως το αντίσωμά τους θα μπορούσε να αναστείλει τις μεταστάσεις, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα κλασικό πειραματικό μοντέλο: τοποθέτησαν καρκινικά κύτταρα μελανώματος σε ποντίκια και παρακολούθησαν την εξέλιξή τους όταν σε αυτά χορηγήθηκε και το αντίσωμα Mab4C5. Υπό κανονικές συνθήκες, τα καρκινικά κύτταρα μελανώματος μεταναστεύουν στους πνεύμονες των ποντικών και σύντομα τα ζώα πεθαίνουν.
Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο των ερευνητών του Ινστιτούτου Παστέρ το οποίο δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Clinical Cancer Research» (τεύχος 13:6, σελ. 1.831-1.838, Μάρτιος 2007), τα ευρήματά τους ήταν ακριβώς αυτά που είχαν ελπίσει: τα ποντίκια στα οποία μαζί με τα καρκινικά κύτταρα είχε χορηγηθεί και το αντίσωμα συνέχιζαν να ζουν και να είναι υγιή, όταν εκείνα που είχαν λάβει μόνο τα καρκινικά κύτταρα υπέστησαν μεταστάσεις και πέθαναν.
Μετά το μελάνωμα και ο μαστός
Βεβαίως αυτή η πρώτη απόδειξη της ικανότητας του αντισώματος να βάζει φρένο στις μεταστάσεις καρκινικών κυττάρων έπρεπε να ελεγχθεί περαιτέρω. Αυτή τη φορά η δρ Πατσαβούδη και η ομάδα της επέλεξαν να εργαστούν με ανθρώπινα κύτταρα καρκίνου του μαστού. «Ενα από τα χαρακτηριστικά αυτών των κυττάρων είναι το γεγονός ότι στην επιφάνειά τους εκφράζουν την HSP90, την πρωτεΐνη του θερμικού σοκ που αναγνωρίζει το αντίσωμά μας και επιπλέον την εκκρίνουν στο περιβάλλον τους. Θελήσαμε λοιπόν να διερευνήσουμε την επίδραση της προσθήκης του αντισώματος στη συμπεριφορά των καρκινικών κυττάρων του μαστού» μας είπε η ελληνίδα καθηγήτρια.
Τα καρκινικά κύτταρα δεν εκφράζουν τυχαία την HSP90 στην επιφάνειά τους: η πρωτεΐνη αυτή, της οποίας ο ρόλος είναι να εξασφαλίζει ότι άλλες πρωτεΐνες θα λάβουν το σωστό σχήμα στον χώρο για να μπορούν να είναι ενεργές, κάνει ακριβώς το ίδιο και όταν εκκρίνεται από το κύτταρο. Ειδικότερα, εξασφαλίζει ότι μια κατηγορία πρωτεϊνών οι οποίες ονομάζονται μεταλλοπρωτεϊνάσες θα είναι ενεργές. Τι κάνουν οι μεταλλοπρωτεϊνάσες; «Πέπτουν» το παχύρρευστο εξωκυττάριο υλικό ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στα κύτταρα που «θέλουν» να μετακινηθούν. Με άλλα λόγια, οι μεταλλοπρωτεϊνάσες ελευθερώνουν το πεδίο για τις μεταστάσεις.
Οπως μπορεί κανείς να διαβάσει σε άρθρο της ελληνικής ερευνητικής ομάδας στην επιθεώρηση «BMC Cell Biology» (τεύχος 11:51, 2010), η χορήγηση του αντισώματος στα πειραματόζωα με καρκίνο του μαστού είχε ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση μεταστατικών εναποθέσεων στον πνεύμονα. «Η πρόσδεση του αντισώματος στα μόρια της HSP90 έχει ως αποτέλεσμα αυτά να μην είναι ελεύθερα να συμβάλουν στην ενεργοποίηση των μεταλλοπρωτεϊνασών, πράγμα που με τη σειρά του καθιστά δύσκολη την μετάσταση των καρκινικών κυττάρων και την εγκατάστασή τους σε άλλους ιστούς» εξήγησε η δρ Πατσαβούδη.
Ολοταχώς προς νέο φάρμακο!
Πειράματα όπως τα παραπάνω που βρίσκονται σε εξέλιξη έχουν δείξει στους ερευνητές ότι πράγματι κρατούν στα χέρια τους έναν δυνητικό ισχυρό αντικαρκινικό παράγοντα. Ετσι έχουν ήδη προχωρήσει στην απόκτηση πατέντας για το αντίσωμά τους (το οποίο έχει «ανθρωποποιηθεί» για να είναι συμβατό για χρήση σε ανθρώπους) και έχουν ολοκληρώσει μια σειρά προκλινικές μελέτες.
Επόμενο βήμα τους είναι η αναζήτηση ιδιωτικών κεφαλαίων που θα καλύψουν τη μεγάλη δαπάνη για ευρείες κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους προκειμένου το αντίσωμά τους να βρει τον δρόμο για τη φαρμακευτική αγορά. Επικεφαλής αυτής της προσπάθειας είναι ο βιολόγος και σύμβουλος επιχειρήσεων βιοτεχνολογίας κ. Νάσος Αλεβιζόπουλος, ο οποίος εξήγησε στο «BHMAScience» τους λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι το μονοκλωνικό αντίσωμα της ομάδας της δρος Πατσαβούδη μπορεί να είναι ενδιαφέρον και επενδυτικά:
«Τα μονοκλωνικά αντισώματα αποτελούν αυτή τη στιγμή ισχυρούς αντικαρκινικούς παράγοντες. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις πωλήσεις των τριών πιο επιτυχημένων της αγοράς ο τζίρος ανέρχεται στα 6 δισ. δολάρια τον χρόνο. Θεωρώ ότι το Mab4C5 έχει δώσει τα καλύτερα δείγματα τόσο για την αποτελεσματικότητά του όσο και για την ασφάλειά του. Ελπίζω σύντομα να μπορέσουμε να δείξουμε το ίδιο καλά αποτελέσματα με κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους».
Και εμείς ελπίζουμε και ευχόμαστε ακριβώς το ίδιο!
[Πηγή: Της Ιωάννας Σουφλέρη από Το Βήμα-Science - Φωτό: Αντισώματα, στο σχεδιάγραμμα με κίτρινο-μπλε, ετοιμάζονται να προσδεθούν στις κατάλληλες θέσεις στην επιφάνεια του καρκινικού κυττάρου (κόκκινο σκούρο) που βρίσκεται μέσα σε ένα αιμοφόρο αγγείο]
ΠΗΓΗ

Γεώργιος-Στυλιανός Πρεβελάκης

http://www.antifono.gr

ΩΡΑΙΟΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ: Γεώργιος-Στυλιανός Πρεβελάκης

inShare

Ο Γεώργιος-Στυλιανός Πρεβελάκης, καθηγητής της Γεωπολιτικής και Πολιτισμικής Γεωγραφίας στη Σορβόννη (Paris I).  

Είναι από τους ειδήμονες στο χώρο της Γεωπολιτικής των Βαλκανίων, ένα από τα τρία μαθήματα που διδάσκει στο κορυφαίο πανεπιστημιακό ίδρυμα του Παρισιού - τα άλλα δύο είναι η Πολιτισμική Γεωγραφία και η Ιστορία της Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας κατά το 19ο και 20ο αιώνα.  Αρχιτέκτονας ο ίδιος και γεωπολιτικός, εικονογραφεί τον χαρακτήρα των πόλεων, τις αδυναμίες και τα χαρίσματα τους, μέσα από την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία τους. «Οι μεγάλες πόλεις», ισχυρίζεται, «είναι σταυροδρόμια και το ποτάμι τους το υδάτινο στοιχείο επικοινωνίας».  Γνωστός για τις μελέτες του σε μείζονα γεωπολιτικά θέματα, έχει εργαστεί ως καθηγητής και ερευνητής στην Σχολή Πολιτικών Επιστημών στο Παρίσι (Sciences Po), στο Johns Hopkins University, στο Boston University , στο London School of Economics και στο Tufts. Είναι επίσης συγγραφέας πολλών βιβλίων ανάμεσα στα οποία «Η Γεωπολιτική της Ελλάδας» (εκδ. Libro 1998), «Τα Βαλκάνια, Πολιτισμοί και Γεωπολιτική» (έκδοση: Libro 2001), «Για μια νέα Βαλκανική Συνεννόηση» («Pour une nouvelle Entente balkanique», CNRS Editions 2010), ενώ κατά την περίοδο 1978-1980 στο Υπουργείο Χωροταξίας, υπήρξε υπεύθυνος του συντονισμού μελετών για το ιστορικό κέντρο της Αθήνας.  

Ο Έλληνας καθηγητής, ξετυλίγει με την δημοσιογράφο Άννα Γριμάνη σε μια περιήγησή τους στο Παρίσι, την ιστορική και σύγχρονη σημασία της πόλης του φωτός. Αν και μόνιμα εγκατεστημένος εκεί, κρατά βαθιά μέσα του την Ελλάδα και τα σύμβολά της, εξηγώντας πως εγγράφεται η μνήμη στα κτήρια μιας πόλης. Θυμίζει την τεράστια αρχιτεκτονική καταστροφή που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα την δεκαετία του '50 και του '60 και τονίζει ότι «ο Νεοκλασικισμός ήταν επαναστατική έμπνευση και εργαλείο κοινωνικού μετασχηματισμού»!  Θεωρεί ότι «η Ελλάδα ήταν και παραμένει ένα σταυροδρόμι στα ενδιαφέροντα και τα συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων» και εξηγεί σε ποια περίπτωση η οικονομικο-πολιτική σημερινή κρίση της Ελλάδας θα μπορούσε να γίνει γεωπολιτική. Ακόμη, μιλά για την έννοια των συνόρων, αλλά και για την «συναρπαστική» Γεωγραφία, που στο μακρύ πολιτισμικό ταξίδι της αγγίζει όλες τις πλευρές της ανθρώπινης ζωής.

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Παναγιώτης Μανωλίτσης Μοντάζ: Άρτεμις Αβαστασιάδου

Σκηνοθέτης: Χρήστος Μπάρμπας Αρχισυνταξία: Άννα Γριμάνη Παραγωγή: TIMELINE PRODUCTIONS

Eναλλακτικά δείτε το και στο vimeo

Μακεδόνες Βασιλείς

Μακεδόνες Βασιλείς: Αλέξανδρος A', ο «Φιλέλλην»

Αλέξανδρος Α΄ ο Φιλέλλην

  N. Γ. ΚΟΕΜΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

Συνήθως, προκειμένου περί αρχαίας Μακεδονίας, ασχολούνται οι απομνηματογράφοι μας με τον Μέγα Αλέξανδρο και το έργο του η με τον πατέρα του, Φίλιππο τον Β'
Άλλα ας ασχοληθούμε και με ένα  προγενέστερο βασιληά της Μακεδονίας, τον Αλέξανδρο Α', τα έργα του οποίου πρέπει να μη αγνοούνται από τους Ελληνας.

Ό Αλέξανδρος Α' (532 - 454 π. X.) ήτο από τις πλέων έξέχουσες φυσιογνωμίες μεταξυ των Μακεδόνων Βασιλέων, επονομασθείς από τους νοτίους Έλληνας  «ό Φιλέλλην», εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης δι’ όσα καλά επραξε για την Ελλάδα.

Έπί των ημερών του, με τους Μηδικούς πολέμους, διεδραματίσθησαν σπουδαία γεγονότα εις την ελληνικήν (βαλκανικήν) χερσόννησον, εις τα οποία συνέδραμε με τον τρόπο του δια την τελική ήττα των Περσών.

Ό Αλέξανδρος Α', ως διάδοχος του Θρόνου.

Γυιός του ’Αμύντα Α', ο Αλέξανδρος, όταν ήταν έφηβος 17 χρόνων, ωργάνωσε κατά τρόπο παιδαριώδη και ασύνετο, αλλά και επικίνδυνο δι΄ εαυτόν και τον βασιλικό οίκο, τον φόνον των Πρέσβεων του ισχυρού Πέρσου βασιλέως Δαρείου Α', του Ύστάσπους.

Δαρείος ο Α΄

Ό Δαρείος, έκστρατεύσας κατά της Σκυθίας εις τον Δούναβιν και λόγω του χειμώνος έπανακάμψας ο ίδιος εις ’ Ασίαν, ειχε διατάξει τον Στρατηγό και ισχυρό Πέρση Μεγιστάνα Μεγάβαζον να διαχειμάση εις Αίμον με τους άνδρας του (ογδόντα χιλιάδες).

Ό Μεγάβαζος, για να εξασφάλιση τα νώτα του, ζητούσε την υποταγή των Μακεδόνων, άλλα οι (επτά) Πρέσβεις του συμπεριεφέρθησαν ως κυρίαρχοι, δηλαδή σαν να είχαν ήδη υποδουλώσει τους Μακεδόνας.

'Αξίωσαν να παρακαθήσουν μαζί τους αι σύζυγοι και Θυγατέρες του Βασιλικού οϊκου εις Αϊγάς (Έδεσσαν) στο συμπόσιο που τους παρέθεσε ο 'Αμύντας, ως φιλόξενος βασιληάς.

Ό 'Αμύντας, άφου δεν κατώρθωσε να πείση  τους Πέρσες ότι δεν συνηθίζεται στο Βασίλειό του να συμμετέχουν αι γυναίκες εις συμπόσια των άνδρών, αναγκάσθηκε να ένδώση.

 Αμέσως οι εν ευθυμία ευρισκόμενοι Πρέσβεις έδειξαν τας κτηνώδεις διαθέσεις των.

Ό 'Αλέξανδρος, αφού παρεκάλεσε τον γέρο πατέρα του να άποσυρθή δι* άνάπαυσιν, ύπεσχέθη στους Πέρσες να στείλη πρώτα τις γυναίκες στο λουτρό και να τις ξαναφέρη ευπρεπισμένες. Οί Πέρσαι δέχθηκαν.

'Έντυσε, λοιπόν, μερικούς φίλους της ηλικίας του με γυναικεία ρούχα και ένα  εγχειρίδιο μέσα στον κόρφο ο καθένας, καθώς και πέπλο στο πρόσωπο σαν βέλο, για να παραπλανήσουν τους μισομεθυσμένους Πέρσες.
'Έτσι ήρθαν και στρώθηκαν δίπλα τους.

Οί Πέρσαι άρχισαν να αποθρασύνωνται και να ερωτοτροπούν.

Σε ένα  σύνθημα του Διαδόχου τα κρυμένα μαχαίρια μπήχθηκαν στα στήθη των Περσών.

Το ϊδιο έγινε και στην άλλη αίθουσα, όπου διασκέδαζαν οι Ύπασπισταί και οι άκόλουθοι των Πρέσβεων.
Αύτά εγιναν περί το 514π.Χ.

Ευτυχώς ο Μεγάβαζος άναγκάσθηκε να έπιστρέψη εις Περσίαν, λόγω μεγάλων φθορών που ύφίστατο ο στρατός του άπό τους Θράκας και τον βαρύ χειμώνα. Τό 507 όμως ο Άμύντας άναγκάσθηκε να δώση «γην και ύδωρ» εις τους νέους Πρέσβεις του Δαρείου. Αύτή τή φορά αρχηγός των Πρέσβεων ήταν ο Βουβάρης, υιός του Μεγαβάζου.

Ό Βουβάρης έρωτεύθηκε την  αδελφή του 'Αλεξάνδρου Γυγαίαν και ο Άμύντας δια λόγους πολιτικής σκοπιμότητος τον δέχθηκε ως γαμβρόν του.
'Ετσι απέκτησε ένα  ισχυρό ύποστηρικτή των συμφερόντων του πλησίον του Δαρείου και τα πράγματα κάπως τακτοποιήθηκαν.

Ό Αλέξανδρος Α' Βασιλεύς της Μακεδονίας.

Μετά τον θάνατον του Άμύντα έξηκολούθησε ο 'Αλέξανδρος να είναι κατά τύπους ύποτελής του Πέρσου Βασιλέως, μέχρι του 479 π. X., οπότε απέκτησε την  πλήρη άνεξαρτησίαν του, ως θά ίδωμεν.

Τό 496 ο ηλικίας 34 ετών και άπω διετίας βασιλεύς 'Αλέξανδρος Α' ελαβε μέρος εις τους 'Ολυμπιακούς 'Αγώνας, τερματίσας πρώτος μαζί με ένα  άλλον Έλληνα εις το αγώνισμα «δρόμον του σταδίου».

«'Επειδή άπέδειξεν ως εϊη Αργείος, 

εκρίθη τε είναι Έλλην 

και άγωνισάμενος στάδιον

 συνέπιπτε τώ πρώτω» 

(Ήροδ. Ε' 22).

Το είχε καύχημα ότι ήτο Έλλην Ήρακλείδης. 

Αυτή η συμμετοχή του εις τους Όλυμπιακούς άποδεικνύει την  Ελληνικότητα του Γένους του.

Ας σημειωθή ότι πολλοί άλλοι Μακεδόνες, κοινοί θνητοί και όχι μόνον εκ της βασιλικής οικογενείας, φέρονται άναγεγραμμένοι ως νικηταί εις τους Όλυμπιακούς 'Αγώνας, εις τους όποιους μόνον ‘Έλληνες είχαν το δικαίωμα να συμμετέχουν 
(π. χ. ο Κλείτων, δια τον όποιον ό/Διόδωρος, (ΧΥΙΙ, 82, I), γράφει το εξής :

 «Όλυμπιάς δ’ ήχθη τρίτη πρός ταίς εκατόν δέκα, καθ' ήν ένίκα στάδιον Κλείτων Μακεδών»).

Εις έπίσκεψίν του εις 'Αθήνας ο 'Αλέξανδρος Α' άνεκηρύχθη
«Πρόξενος και Φίλος»,
δηλαδή αντιπρόσωπος των Αθηναίων εις την  Αυλήν του και προστάτης των συμφερόντων των Αθηνών.

η συνέχεια εδώ
http://yaunatakabara.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html

''ΓΕΡΑΠΕΤΡΟΣ'' Βαγγέλης Βαρδάκης - Ελλήνων Δρώμενα

http://youtu.be/rifG5PNMuTU

-------------------------------------------

http://www.ert.gr/webtv/et3/item/12034-O-%C2%ABGerapetros%C2%BB-Baggelhs-Bardakhs-31-03-2013#.UVydJjflkY7

Ο «Γεράπετρος» Βαγγέλης Βαρδάκης - 31/03/2013

 

"Ο «Γεράπετρος» Βαγγέλης Βαρδάκης"

Τα «Ελλήνων Δρώμενα» εστιάζουν το φακό και την έρευνα στο μουσικοχορευτικό γίγνεσθαι της Ιεράπετρας. Μιας αρχαίας πόλης, η οποία έχει το δικό της ξεχωριστό «λυρικό» χαρακτήρα στη μουσικοχορευτική έκφραση, σε σχέση με τις γειτονικές περιοχές της Σητείας και της Μεραμπέλλου.
Οι μουσικές εκφράσεις στην Ιεράπετρα συντελούνταν με όλες τις εκφραστικές δυνατότητες της λύρας αρχικώς, όμως στην πορεία καθιερώθηκε και πρωταγωνίστησε το βιολί, όπως σε όλη την ανατολική Κρήτη.
Στην Ιεράπετρα γεννήθηκε και δημιουργεί σήμερα ένας σπουδαίος μουσικός, ο Βαγγέλης Βαρδάκης. Ένας μουσικός που η καλλιέργεια της τέχνης του βιολιού του, συναντά τους μεγάλους βιολιστές της μουσικής παράδοσης της ευρύτερης περιοχής, οι οποίοι διέπρεψαν στο παρελθόν δημιουργώντας μία από τις μεγαλύτερες μουσικές κληρονομιές. Ο ίδιος παρουσιάζει μία άλλη θεώρηση για τη μουσική, το γλέντι, το χορό και την ίδια τη ζωή.

Σκηνοθέτης: Αντώνης Τσάβαλος
Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Χρυσαφάκης
Μοντάζ: Διονύσης Τσιρώνης, Γιώργος Χρυσαφάκης
Ηχοληψία: Παναγιώτης Κυριακόπουλος
Οργάνωση παραγωγής: Μαρία Τσαντέ

Ιστοσελίδα: http://el-gr.facebook.com/pages/ellinon-dromena/134216497070

Ελλήνων δρώμενα

Απολλώνιος ο Τυανέας

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%A4%CF%85%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%B1%CF%82

Απολλώνιος ο Τυανέας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Απολλώνιος ο Τυανεύς

Ο Απολλώνιος ο Τυανέας ήταν Έλληνας φιλόσοφος, (περίπου 15 - 100^[1]). Υπήρξε σημαντικός νεοπυθαγόρειος που γεννήθηκε στα Τύανα της Καππαδοκίας στις αρχές του πρώτου αιώνα. Υπήρξε θερμός οπαδός της πυθαγόρειας φιλοσοφίας την οποία όχι απλώς μελέτησε με δάσκαλο τον Εύξενο της Ηράκλειας, αλλά και δεν έπαψε ποτέ να ακολουθεί τις αρχές της σε όλη τη διάρκεια της μακρόχρονης ζωής του. Θεωρείται αινιγματική φυσιογνωμία, καθώς παραδίδεται από τον βιογράφο του Φιλόστρατο ότι έκανε Θαύματα και προφητείες.

Πίνακας περιεχομένων 1 Βιογραφία 2 Παραπομπές 3 Βιβλιογραφία 4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βιογραφία

Τα περισσότερα βιογραφικά στοιχεία προέρχονται από τη βιογραφία που έχει καταγραφεί από τον Φιλόστρατο και δεν θεωρούνται τελείως αντικειμενικά.
Γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στον Τύανα. Σε ηλικία 14 ετών μετέβη στην Ταρσό της Κιλικίας και μετά από δύο χρόνια στις Αιγές της Κιλικίας.
Σε ηλικία περίπου 20 ετών ξεκινά την πενταετή σιγή των Πυθαγορείων και σε ηλικία 25 ή 26 ετών πηγαίνει στην Αντιόχεια.
Γύρω στο 62 ή 63 αποφάσισε να μεταβεί στη Ρώμη παρόλο που ο Νέρωνας αντιπαθούσε τους φιλόσοφους.

Ρέμα της Καισαριανής είναι ο Ηριδανός...

http://tothermometro.blogspot.gr/2013/04/blog-post_876.html 

 

 

Ρέμα της Καισαριανής είναι ο Ηριδανός...

Σύμφωνα με υδρογεωλογική έρευνα που καταρρίπτει όσα πιστεύαμε ως σήμερα

Ηταν ο Ηριδανός εκεί που πιστεύουμε;  Κι  αν  δεν  ήταν  εκεί,  πού  ήταν;  Μ΄ αυτά  τα  ...προβοκατόρικα  ερωτήματα  άρχισε την  ομιλία  του,   την Δευτέρα  το απόγευμα   στο Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών - Ιδρυμα  Βούρου-Ευταξία ο δρ Ε. Χιώτης, μηχανικός μεταλλείων - μεταλλουργός   και τ. διευθυντής του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών. Αντιμετωπίζοντας λοιπόν από  υδρογεωλογική  σκοπιά ένα  θέμα,  που φαίνεται λυμένο στην  εποχή  μας  ο κ. Χιώτης  έκανε την  έκπληξη:  Ο Ηριδανός δεν  είναι αυτός  που  νομίζουμε  _ λέει_ παρά  ένα  άλλο ποταμάκι,  που  πηγάζει από τον  Υμηττό!  Προς  απόδειξη  μάλιστα δεν χρησιμοποίησε τελικώς,  μόνον  γεωλογικά στοιχεία  αλλά και αρχαίες  πηγές  καθώς  και νεώτερες.

Σύμφωνα  με την κρατούσα  άποψη  ο  Ηριδανός  πηγάζει  από τον Λυκαβηττό, οδεύει  μέσω του Εθνικού  Κήπου προς το  Σύνταγμα,  διασχίζει  την Βασιλίσσης Αμαλίας  περνάει  απέναντι  στην  Μητροπόλεως, την οποία σχεδόν ακολουθεί, τον  βρίσκουμε στον σταθμό του Μοναστηρίου  όπου  έχει  γίνει ανάδειξη τμήματος της  κοίτης του και από  εκεί  φθάνει στον αρχαιολογικό χώρο του  Κεραμεικού  όπου είναι ορατός. Στην  συνέχεια η  διαδρομή  του χάνεται αν  και  υποτίθεται,  ότι  φθάνει στον  Κηφισό.

Η άποψη αυτή,  όμως,  όπως  επισημαίνει ο κ. Χιώτης  οφείλεται σε δημοσίευση του Ντέρπφελντ  το 1888, ο οποίος ανέτρεψε τις   έως  τότε αποδεκτές αντιλήψεις.  Και  ποιες  ήταν αυτές;  «Οτι οι  πρώτοι περιηγητές και κατόπιν η ομάδα του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου είχαν αποκρυσταλλώσει την άποψη,  πως ο Ηριδανός της αρχαιότητας ταυτιζόταν με τον κύριο παραπόταμο του Ιλισού, το σημερινό ρέμα της Καισαριανής. Αυτό που συμβάλλει στον Ιλισό στη νότια πλευρά της Εθνικής Πινακοθήκης. Ας σημειωθεί, ότι την άποψη αυτή για τον Ηριδανό αποδέχονται και σήμερα υδρολόγοι μηχανικοί»,  λέει ο ίδιος.

Iδιαίτερα σημαντική στο θέμα του Ηριδανού  θεωρεί και την  συμβολή του Τσίλλερ, ο οποίος μελέτησε επί μακρόν και δημοσίευσε το 1877 τα υδραυλικά έργα της αρχαιότητας με βάση τα ευρήματά του σε θεμέλια πολυάριθμων οικοδομών στην Αθήνα  αλλά και με άμεσες παρατηρήσεις από τον Υμηττό  ως το Γαλάτσι και την Κηφισιά.  Μεταξύ άλλων αναφέρει το υδραγωγείο της Αγίας Τριάδας Κεραμεικού και τον αρχαίο υπόνομο της Αθήνας.

«Σημειώστε ότι δεν είναι γνωστή η αρχή του Υδραγωγείου της Αγίας Τριάδας, αλλά κατευθύνεται υπόγεια προς τη Ρωσική εκκλησία και ο  Τσίλλερ  εύλογα υποθέτει ότι συσχετίζεται με τα υδραγωγεία που είναι γνωστά στον Εθνικό Κήπο»,  λέει  κ. Χιώτης προσθέτοντας  πως: «Εντεκα χρόνια αργότερα  όμως,  σε δημοσίευσή του ο Ντέρπφελντ  συνενώνει τον υπόνομο και το υδραγωγείο της Αγίας Τριάδας σε μια οντότητα, την οποία ταυτίζει με τον Ηριδανό».

Το  συμπέρασμα  που  προκύπτει εξάλλου  από την μελέτη των  γεωλογικών στοιχείων  είναι  ότι η   λεκάνη απορροής  του γνωστού Ηριδανού μπορεί να τροφοδοτήσει   μόνον ένα χείμαρρο και ότι δεν υφίστανται οι προϋποθέσεις ύπαρξης πηγών στους πρόποδες του Λυκαβητού, όπως τις φαντάζεται ο Ντέρπφελντ.

 Συγκεκριμένα η γνωστότερη και σημαντικότερη πηγή εκτός των τειχών της αρχαίας Αθήνας είναι αυτή της Καλλιρρόης, στην κοίτη του Ιλισού πλησίον της Αγίας Φωτεινής, γνωστή και στους νεότερους χρόνους. Ο Ανδρέας Σκιάς μάλιστα στην ανασκαφή της περιοχής το 1893 περιγράφει παραστατικά τη γεωλογική τομή των υδροφόρων σχηματισμών ως  εξής: «βραχώδη στεφάνην ασβεστολίθων εξ ης κατακρημνίζεται το ύδωρ του ποταμού».

Αλλες πηγές, που σημειώνονται στους παλιούς χάρτες είναι είτε κατά μήκος του Ιλισού, είτε στην ευρύτερη περιοχή του Υμηττού, ορισμένες από τις οποίες υπάρχουν και σήμερα.

 «Από την κατανομή αυτή των πηγών, σε συνδυασμό με το γεωλογικό χάρτη του ΙΓΜΕ, συμπεραίνουμε ότι _ με εξαίρεση την πηγή βόρεια του Λυκαβηττού_  μόνον ο Υμηττός μπορεί να τροφοδοτήσει πηγές, οι οποίες αναπτύσσονται κατά μήκος του Ιλισού ή νοτιότερα. Επομένως, οι γειτονικότερες πηγές καθαρού ύδατος προς τις πύλες Διοχάρους θα πρέπει να αναζητηθούν κατά μήκος του Ιλισού», όπως  λέει ο ερευνητής.

Ποιά ήταν όμως η πορεία του Ηριδανού πέραν του Κεραμεικού;

«Η πρόοδος των ανασκαφών  έδειξε ότι πιθανότερη ήταν η συνέχιση προς τα ΒΔ, όπως φαίνεται σε χάρτη του Judeich του 1931», καταλήγει ο κ. Χιώτης. Αναμένοντας πλέον  από εδώ  και πέρα την  άποψη και των αρχαιολόγων στην έρευνά  του.

Θερμού Μαρία για το www.tovima.gr