Απίθανη diy παλετοκατασκευή

Απλές λύσεις

 

► Απίθανη diy παλετοκατασκευή τραπεζάκι με καρέκλες για τον κήπο ή το μπαλκόνι σας
Η άνοιξη μπήκε για τα καλά στην ζωή μας, και σιγά σιγά οι μέρες θα γίνονται όλο και πιο ζεστές, και η ανάγκη μας να περνάμε περισσότερες ώρες στο κήπο ή το μπαλκόνι μας, θα είναι όλο και μεγαλύτερη.
Σήμερα λοιπόν έχουμε βρεί μια απίθανη diy κατασκευή από παλέτες, τραπεζάκι με 4 καρέκλες για τον κήπο ή το μπαλκόνι σας. Μια ιδιαίτερα όμορφη ιδέα που θα δώσει ομορφιά και λειτουργικότητα στο μέρος που θα το χρησιμοποιήσετε.

Τα υλικά που θα χρειαστείτε είναι παλέτες, μερικά εργαλεία όπως τρυπάνι και σφυρί, βίδες, γυαλόχαρτα και χρώματα. Μια κατασκευή που μπορεί να ολοκληρωθεί σε ένα Σαβατοκύριακο, αλλα θα διακοσμεί τον κήπο ή το μπαλκόνι σας για αρκετά χρόνια.

Η κατασκευή είναι αρκετά απλή, γιαυτό θα αφήσουμε τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους. Αν όμως θέλετε περισότερες λεπτομέριες μπορείτε να επισκευτείτε το brit.co και να δείτε πιο αναλυτικά τι χρειάζετε.

Καλη επιτυχία σε όσους προσπαθήσουν αυτό το έργο…και περιμένουμε τις δικές σας κατασκευές από παλέτες.

texnotropieskaidiakosmisi.com

Γ ΣΕΦΕΡΗΣ Τὸ φύλλο τῆς λεύκας

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Γ ΣΕΦΕΡΗΣ Τὸ φύλλο τῆς λεύκας

Ἔτρεμε τόσο ποὺ τὸ πῆρε ὁ ἄνεμος
ἔτρεμε τόσο πῶς νὰ μὴν τὸ πάρει ὁ ἄνεμος
πέρα μακριὰ
μιὰ θάλασσα
πέρα μακριὰ
ἕνα νησὶ στὸν ἥλιο
καὶ τὰ χέρια σφίγγοντας τὰ κουπιὰ
πεθαίνοντας τὴν ὥρα ποὺ φάνηκε τὸ λιμάνι
καὶ τὰ μάτια κλειστὰ
σὰ θαλασσινὲς ἀνεμῶνες.

Ἔτρεμε τόσο πολὺ
τὸ ζήτησα τόσο πολὺ
στὴ στέρνα μὲ τοὺς εὐκαλύπτους
τὴν ἄνοιξη καὶ τὸ φθινόπωρο
σ᾿ ὅλα τὰ δάση γυμνὰ
θεέ μου τὸ ζήτησα.

Οἱ δέκα Νόμοι τοῦ Σόλωνος

APXAIA EΛΛAΣ

Οἱ δέκα Νόμοι τοῦ Σόλωνος
1. Καλοκἀγαθίαν ὅρκου πιστοτέραν ἔχε (Τὴν καλοκαγαθία νὰ θεωρῇς πιὸ ἂξιόπιστη ἀπὸ τὸν ὃρκο)
2. Μὴ ψεύδου (Νὰ μὴν ψεύδεσαι)
3. Τὰ σπουδαῖα μελέτα (Τὰ σημαντικὰ νὰ μελετᾶς)
4. Φίλους μὴ ταχὺ κτῶ· οὓς δ᾽ ἂν κτήσῃ μὴ ἀποδοκίμαζε (Μὴν κάνῃς φίλους βιαστικά· καὶ αὐτοὺς ποὺ ἒχεις μὴν τοὺς ἀποδοκιμάζῃς)
5. Ἂρχε πρῶτον μαθὼν ἄρχεσθαι (Πρῶτα μαθαίνῃς νὰ κυβερνιέσαι καὶ μετὰ νὰ κυβερνᾶς)
6. Συμβούλευε μὴ τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ τὰ ἄριστα (Νὰ μὴν συμβουλεύεσαι τὰ εὐχάριστα, ἀλλὰ τὰ καλλίτερα)
7. Νοῦν ἡγεμόνα ποιοῦ (Κᾶνε τὸ νοῦ σου κυρίαρχο)
8. Μὴ κακοῖς ὁμίλει (Νὰ μὴ συναναστρέφεσαι κακοὺς ἀνθρώπους)
9. Θεοὺς τίμα (Νὰ τιμᾷς τοὺς Θεούς)
10. Γονέας αἰδοῦ (Νὰ εἶσαι σεμνὸς στοὺς γονεῖς)

Γ. ΡΙΤΣΟΣ "Πρωινό άστρο" απόσπασμα

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

 

 

Γ. ΡΙΤΣΟΣ "Πρωινό άστρο" απόσπασμα

“… Ένα καροτσάκι
τέσσερις Απρίληδες το σέρνουν
στο στρατί – στρατί του γαλαξία,
τέσσερις Απρίληδες με σέρνουν
μες στον ουρανό.

Μια κουνουπιέρα
τούλινο καραβάκι
οι ανάσες των πουλιών, των αστεριών
παίρνουν το καραβάκι
καταμεσίς στον ωκεανό
-πού πάμε, κοριτσάκι;

Μεγάλος που ‘ναι ο κόσμος,
μεγάλος, τι μεγάλος-

Τέσσερις τοίχοι
ένα παιδάκι
μια μητέρα
οι στίχοι
ένα καροτσάκι-
μην τρέχεις,
πώς να σε φτάσω;

Δεν έχει τοίχους η χαρά
δεν έχει χώρισμα η αγάπη…”


ΠΙΝΑΚΑΣ - George Smith "Spring Flowers"

καθαριστικό για τα τζάμια

Απλές λύσεις

 

► DIY: καθαριστικό για τα τζάμια
Υγιεινό, οικολογικό και οικονομικό καθαριστικό για τα τζάμια σας.
Φτιάξτε μόνοι σας το συγκεκριμένο απορρυπαντικό, χωρίς χημικά και ανθυγιεινά υλικά. Θα χρειαστείτε προϊόντα που σίγουρα έχετε στο σπίτι σας, ένα μπουκαλάκι spray για να τοποθετήσετε το προϊόν και μία κούπα-μεζούρα, για να μετρήσετε τα υλικά.
Υλικά
1 κούπα λευκό ξύδι
1 κούπα νερό
¼ κούπας χυμό από φρέσκο lime
Αρωματικό λαδάκι (προαιρετικό)

Διαδικασία
Τοποθετήστε όλα τα υλικά μαζί στο μπουκάλι-spray. Αν θέλετε προσθέστε 4-5 σταγόνες από ένα αρωματικό λαδάκι για να μυρίζει ωραία το καθαριστικό σας. Ξεκινήστε να καθαρίζετε τα τζάμια σας.

jenny.gr

Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ Ο Απρίλης με τον Έρωτα

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ

Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,
Κι όσ' άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ' άρματα Σα κλειούνε.
Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
Και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
Κι ολόλευκο εσύσμιξε με τ' ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, οπ’ έφθασε μ' ασπούδα,
Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο`
Το σκουληκάκι βρίσκεται σ' ώρα γλυκιά κι εκείνο.
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη,
Η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι`
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κραίνει`
Όποιος πεθαίνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.

Τρέμ' η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της.


ΠΙΝΑΚΑΣ - Francesco del Cossa, 1470 «April»

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ (15 Ιανουαρίου 1929 - 4 Απριλίου 1968) «Έχω Ένα Όνειρο»

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ (15 Ιανουαρίου 1929 - 4 Απριλίου 1968)
«Έχω Ένα Όνειρο»
.....Όμως υπάρχει κάτι που πρέπει να πω στο λαό μου, ο οποίος στέκεται στο κατώφλι που οδηγεί στο ανάκτορο της δικαιοσύνης. Στον αγώνα για να αποκτήσουμε τη νόμιμη θέση που μας ανήκει, δεν πρέπει να πέσουμε σε παράνομες και λανθασμένες πράξεις. Δεν πρέπει να ικανοποιήσουμε τη δίψα μας για ελευθερία, πίνοντας από το ποτήρι της πικρίας και του μίσους.

Πρέπει να διεξάγουμε τον αγώνα μας στο υψηλό επίπεδο της αξιοπρέπειας και της πειθαρχίας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε η δημιουργική διαμαρτυρία μας να ολισθήσει στη σωματική βία. Συνεχώς θα πρέπει να ανυψωνόμαστε στα μεγαλόπρεπα ύψη, όπου θα αντιτάσσουμε τη δύναμη της ψυχής στη σωματική βία, με τη δύναμη της ψυχής. Η εξαιρετική μαχητικότητα, που διακατέχει την κοινότητα των Νέγρων, δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε δυσπιστία απέναντι σε όλους τους λευκούς, γιατί πολλοί από τους λευκούς αδελφούς μας, όπως δείχνει η παρουσία τους εδώ σήμερα, έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ελευθερία τους είναι αλληλένδετη με τη δική μας. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μόνοι.

Καθώς προχωρούμε πρέπει να δεσμευτούμε ότι θα πορευόμαστε πάντα μπροστά. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω. Υπάρχουν κάποιοι που ρωτούν τους υποστηρικτές των αστικών ελευθεριών: «Πότε θα είστε ικανοποιημένοι;» Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι όσο τα κορμιά μας, βαριά από την κούραση του ταξιδιού, δεν μπορούν να βρουν κατάλυμα στα φτωχά μοτέλ των αυτοκινητόδρομων ή τα ξενοδοχεία των πόλεων. Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι, όταν το μόνο που επιτρέπεται στο Νέγρο είναι η μετάβαση από ένα μικρότερο προς ένα μεγαλύτερο γκέτο. Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι, όταν ο Νέγρος στο Μισισιπή δεν έχει δικαίωμα ψήφου και ο νέγρος της Νέας Υόρκης δεν έχει τι να ψηφίσει. Όχι, δεν είμαστε ικανοποιημένοι και δε θα ικανοποιηθούμε μέχρι «η Δικαιοσύνη να τρέχει σαν νερό και η Ηθική σαν χείμαρρος».
Απόσπασμα από τον ιστορικό του λόγο που εκφώνησε στις 28 Αυγούστου του 1963 σε μια ειρηνική συγκέντρωση, στην Ουάσινγκτον,παρουσία 250.000 ανθρώπων

—

Από «Έρημη Χώρα» (απόσπασμα)

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Τ. ΈΛΙΟΤ «ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός»…
Από «Έρημη Χώρα» (απόσπασμα)

Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας
Μες απ' την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας
Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας
Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές.
Ο χειμώνας μάς ζέσταινε, σκεπάζοντας
Τη γη με το χιόνι της λησμονιάς, θρέφοντας
Λίγη ζωή μ' απόξερους βολβούς.
....
Ποιες ρίζες απλώνονται γρυπές, ποιοι κλώνοι δυναμώνουν
Μέσα στα πέτρινα τούτα σαρίδια; Γιέ του Ανθρώπου,
Να πεις, ή να μαντέψεις, δεν μπορείς, γιατί γνωρίζεις μόνο
Μια στοίβα σπασμένες εικόνες, όπου χτυπάει ο ήλιος,
Και δε σου δίνει σκέπη το πεθαμένο δέντρο, κι ο γρύλος ανακούφιση,
Κι η στεγνή πέτρα ήχο νερού. Μόνο
Έχει σκιά στον κόκκινο τούτο βράχο,
(Έλα κάτω από τον ίσκιο του κόκκινου βράχου).
Και θα σου δείξω κάτι διαφορετικό
Κι από τον ίσκιο σου το πρωί που δρασκελάει ξοπίσω σου
Κι από τον ίσκιο σου το βράδυ που ορθώνεται να σ' ανταμώσει
Μέσα σε μια φούχτα σκόνη θα σου δείξω το φόβο.
http://exbook3.blogspot.gr/

«Εσύ ‘σουνα Λαμπράκη η αιώνια Ελλάδα….» ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ"

«Εσύ ‘σουνα Λαμπράκη η αιώνια Ελλάδα….» ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ"

 

Eίναι τόσο όμορφο να ζεις για την Eιρήνη, είναι τόσο μεγάλο να πεθαίνεις για την Eιρήνη»
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε σαν σήμερα στην Κερασίτσα Αρκαδίας, το 1912.
Έγραψαν γι αυτόν...

 
"Στο πρόσωπο του άξιου γιου της Ελλάδας Γρηγόρη Λαμπράκη, ζήτησαν να σκοτώσουν την ειρήνη, την λεβεντιά, την ανθρωπιά. Μα σκοτώνεται ποτέ ο ήλιος; Η Ελλάδα σύσσωμη είναι στο πόδι. Όχι για ταφή, μα για ανάσταση".
ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

«Έπεσε ο μέγας δρυς στη γης, σε μέγα αγώνα -
πουλιά και φύλλα στάθηκαν στον ουρανό
η Ελλάδα τον εκράτησε στα δυο της γόνα,
στο βαθυπόρφυρο του Μάη εσπερινό
κι ενώ από τους πόρους της η οργή της αίμα ιδρώνει,
τινάζεται όλη ανάμεσα στον άγιο λαό,
κι ολόρθη τον υψώνει, μεσιανό καδρόνι,
ψηλά, στο θόλο, στης Ειρήνης το ναό».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ Αθήνα, 27 Μάη 1963

Στον ήρωα Λαμπράκη
Σε φάγαν οι φασίστες σκύλοι, Ελλάδα,
με μάσκα ή χωρίς μάσκα, ξένοι, ντόπιοι.
Εσύ ’σουνα, Λαμπράκ’, η αιώνια Ελλάδα,
φως, αρετή, παλικαριά και πρώτος!
Χρόνια και χρόνια, Μάνα οι δουλεμπόροι
σε σούρνανε στη λάσπη και στη νύχτα.
Μα στα κόκαλα μέσα των παιδιώ σου
λαμπάδιαζεν η πάναγνη τιμή σου.
Τ’ άδικον αίμα του παλικαριού μας
κοκκίνισε πελάη, βουνά και κάμπους,
ανάστησε τ’ αρχαία σου μεγαλεία,
Μάνα – πατρίδα, Μάνα – ελευτερία.
Αθάνατε λαέ, της Ιστορίας
εσύ τα περασμένα κι αυριανά!
Δεν άφησες τον ήρωα να πεθάνει.
Απ’ τον τάφο του η νέα ζωή σου αρχίζει.
Όχι κλάμ’, αναστάσιμες καμπάνες
για τη μεγάλη της οργής σου νίκη.
Έδειξες στον οχτρό τη δύναμή σου,
ξέροντας ποιος και πούθε σε χτυπάει.
Κώστας Βάρναλης («Ελεύθερος Κόσμος»).

Στον ήρωα Λαμπράκη
Σε φάγαν οι φασίστες σκύλοι, Ελλάδα,
με μάσκα ή χωρίς μάσκα, ξένοι, ντόπιοι.
Εσύ ’σουνα, Λαμπράκ’, η αιώνια Ελλάδα,
φως, αρετή, παλικαριά και πρώτος!
Χρόνια και χρόνια, Μάνα οι δουλεμπόροι
σε σούρνανε στη λάσπη και στη νύχτα.
Μα στα κόκαλα μέσα των παιδιώ σου
λαμπάδιαζεν η πάναγνη τιμή σου.
Τ’ άδικον αίμα του παλικαριού μας
κοκκίνισε πελάη, βουνά και κάμπους,
ανάστησε τ’ αρχαία σου μεγαλεία,
Μάνα – πατρίδα, Μάνα – ελευτερία.
Αθάνατε λαέ, της Ιστορίας
εσύ τα περασμένα κι αυριανά!
Δεν άφησες τον ήρωα να πεθάνει.
Απ’ τον τάφο του η νέα ζωή σου αρχίζει.
Όχι κλάμ’, αναστάσιμες καμπάνες
για τη μεγάλη της οργής σου νίκη.
Έδειξες στον οχτρό τη δύναμή σου,
ξέροντας ποιος και πούθε σε χτυπάει.
Κώστας Βάρναλης («Ελεύθερος Κόσμος»).

 

«Εσύ ‘σουνα Λαμπράκη η αιώνια Ελλάδα….»
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ"

Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων

Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων είναι ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε το 1958 από τέσσερις εκπροσώπους της Γενιάς του ’30, τους Άγγελο Τερζάκη, Στράτη Μυριβήλη, Ηλία Βενέζη και Μ. Καραγάτση.

Εμπνευστής του μυθιστορήματος ήταν ο Γιάννης Μαρής και σύμφωνα με μαρτυρίες οι συγγραφείς πείσθηκαν να συμμετάσχουν στην απόπειρα μετά από αρκετές αμφιβολίες. Όρος της συμφωνίας ήταν να μην υπάρχει καμία συνεννόηση των συγγραφέων σχετικά με την εξέλιξη της πλοκής: ο κάθε συγγραφέας θα συνέχιζε την αφήγηση από εκεί που την άφησε ο προηγούμενος εκμεταλλευόμενος με όποιον τρόπο ήθελε το υλικό των προηγουμένων ενοτήτων. Η δημοσίευση του έργου θα γινόταν στην εφημερίδα Ακρόπολις σε οκτώ εβδομαδιαίες συνέχειες και η σειρά θα καθοριζόταν με κλήρωση, ενώ ο τίτλος δόθηκε κατόπιν προτάσεων των αναγνωστών της εφημερίδας.

Οι συνέχειες του μυθιστορήματος δημοσιεύθηκαν από τις 2 Μαρτίου 1958 έως τις 26 Απριλίου 1958 και η σειρά των συγγραφέων ήταν η εξής: Μυριβήλης, Καραγάτσης, Τερζάκης, Βενέζης για τον πρώτο κύκλο των τεσσάρων εβδομάδων και αμέσως ακολούθησε ο δεύτερος κύκλος με την ίδια σειρά.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Στρατής Μυριβήλης: «…Εμείς οι Έλληνες αγέλη, κύριε λοχαγέ; Είμαστε μόνο ένας φτωχός λαός, φτωχός και περήφανος και τίμιος μέσα σε όλη την ιστορία του, που πολέμησε με τα νύχια και με τα δόντια για την λευτεριά και για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου…»

Μ. Καραγάτσης " Ο άνθρωπος πολλές φορές στη ζωή του, βρίσκεται αναγκασμένος να εκστομίσει την απειλή. Είναι η παρόρμηση, τα αφάρπαγμα της οργισμένης στιγμής, που συσκοτίζει το νου· που εξουδετερώνει το Υπερεγώ, το σφυρηλατημένο από τον αταβισμό αιώνων πολιτισμού, από καλλιέργεια και υποταγή στις κοινωνικές συνθήκες. Και φέρνει στην επιφάνεια το πρωτόγονο Εγώ, που ελλοχεύει ύπουλα στα κύτταρά μας· που μας το μετέδωσε, ανάμεσα από αναρίθμητες γενιές, με τα χρωματοσώματά του, ο απώτατος πρόγονός μας, ο τρωγλοδύτης, ο κτηνάνθρωπος· εκείνος που για να επιβιώσει, ν’ αναπαραχθεί και να κυριαρχήσει, άλλον τρόπο απ’ το φονικό δεν ήξερε. Την εκστομίζουμε την απειλή· κι η πρόθεσή μας είναι, εκείνη τη στιγμή, συνεπής με τα λόγια μας. Εκείνη τη στιγμή… Τις πιότερες φορές το πρόσκαιρα παραμερισμένο Υπερεγώ επανέρχεται και μα ξανατοποθετεί στα πλαίσια της υποκειμενικής και αντικειμενικής ασφάλειας που μας προσφέρει ο πολιτισμός. Κι η απειλή απομένει απειλή…

Α. Τερζάκης: «…Όμως η νεαρή ηλικία, η ηρωική ηλικία, κάποτε περνάει. Και τότε βλέπουμε πως δεσμέψαμε τη ζωή μας, της χαράξαμε την πορεία της σε μια εποχή που έβλεπε τον κόσμο με το δικό της, το ρομαντικό πρίσμα. Αργότερα όλα, ανεπαίσθητα μα σταθερά, αλλάζουν. Και είναι πια αργά να κάνουμε πίσω».

Ηλίας Βενέζης: Η γη που έχει πρασινίσει παίρνει το φως και το ταξιδεύει απάνω της, κύμα. Οι κολόνες του αρχαίου ναού παίρνουν το φως, και στέλνοντάς το αδιάκοπα πίσω, στη γαλάζια ατμόσφαιρα, το κάνουν δόνηση και διάρκεια. Είναι ένας αέναος ρυθμός, μια μυστική λειτουργία, πράξη οργανική, αναπόδραστη, για την τελείωση της ομορφιάς. Μέσα από τις κολόνες κοιταγμένο, χαμηλά, το πέλαγο, χρυσό απ’ το φως, ταξιδεύει την αιωνιότητά του. Πιο πίσω φαίνεται η Σαλαμίνα, τα βουνά της Πελοποννήσου, ύλη πια αποπνευματωμένη, όπως γίνεται το κάθε τι στην Ελλάδα. …-Θέ μου, μέσα σε τόση ομορφιά γιατί ο άνθρωπος ξεστράτισε τόσο;…».