Ο
Διονύσιος Σολωμός (8 Απριλίου 1798 - 9 Φεβρουαρίου 1857) ήταν Έλληνας
ποιητής, περισσότερο γνωστός για τη συγγραφή του ποιήματος Ύμνος εις την
Ελευθερίαν, οι πρώτες δύο στροφές του οποίου έγιναν ο εθνικός ύμνος της
Ελλάδας. Κεντρικό πρόσωπο της Επτανησιακής σχολής, ο Διονύσιος Σολωμός
θεωρήθηκε και θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Ελλάδας, όχι μόνον γιατί
έγραψε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και γιατί αξιοποίησε
την προγενέστερη ποιητική παράδοση (κρητική λογοτεχνία, Δημοτικό
τραγούδι) και ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική
γλώσσα και άνοιξε τον δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία,
αλλάζοντας ακόμη περισσότερο τη στάθμη της.[1] Σύμφωνα με τις απόψεις
του δημιουργούσε «από τον ρωμαντισμό μαζί με τον κλασικισμό ένα
[...]είδος μιχτό, αλλά νόμιμο[...]».[2][3]
Εκτός από τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν, τα σπουδαιότερα έργα του είναι: Ο Κρητικός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Ο Πόρφυρας, Η Γυναίκα της Ζάκυθος, Λάμπρος. Το βασικό χαρακτηριστικό της ποιητικής παραγωγής του είναι η αποσπασματική μορφή: κανένα από τα ποιήματα που έγραψε μετά τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν δεν είναι ολοκληρωμένο και με ελάχιστες εξαιρέσεις, τίποτα δεν δημοσιεύτηκε από τον ίδιο. Ο Κώστας Βάρναλης περιέγραψε εύστοχα την αποσπασματικότητα του σολωμικού έργου με τη φράση «...(Ο Σολωμός) πάντα τα έγραφε, αλλά ποτές του δεν τα έγραψε»
http://el.wikipedia.org/ wiki/Διονύσιος_Σολωμός
Εκτός από τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν, τα σπουδαιότερα έργα του είναι: Ο Κρητικός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Ο Πόρφυρας, Η Γυναίκα της Ζάκυθος, Λάμπρος. Το βασικό χαρακτηριστικό της ποιητικής παραγωγής του είναι η αποσπασματική μορφή: κανένα από τα ποιήματα που έγραψε μετά τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν δεν είναι ολοκληρωμένο και με ελάχιστες εξαιρέσεις, τίποτα δεν δημοσιεύτηκε από τον ίδιο. Ο Κώστας Βάρναλης περιέγραψε εύστοχα την αποσπασματικότητα του σολωμικού έργου με τη φράση «...(Ο Σολωμός) πάντα τα έγραφε, αλλά ποτές του δεν τα έγραψε»
http://el.wikipedia.org/