Η μονή Μυρτιάς

Η Αμπελος

 

Η μονή Μυρτιάς, αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου, στην ομώνυμη γραφική περιοχή της Τριχωνίδας Αιτωλοακαρνανίας

Λίνδος!!!!

Ρόδος (Rhodos,Rhodes,Rodos)

 

 

Λίνδος!!!!Μπορεί και διατηρεί το χρώμα και την ατμόσφαιρα 

μιας άλλης εποχής. 

Κυρίαρχο στοιχείο ο ρομαντισμός, που καταλαμβάνει τον επισκέπτη, 

μόλις φθάσει στο χωριό.

της Παναγίας της Θαλασσινής

Η Αμπελος

 

 

 

              Η εκκλησία της Παναγίας της Θαλασσινής, πάνω σε βράχο, 

δίπλα στη θάλασσα, στη Χώρα της Άνδρου

"Ἕνα καράβι φεύγει" Κώστας Οὐράνης (Λεωνίδιο 1890 - Ἀθήνα 1953)

Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα · 10 Απριλίου

 

"Ἕνα καράβι φεύγει"
Κώστας Οὐράνης (Λεωνίδιο 1890 - Ἀθήνα 1953)

Ἕνα μεγάλο τετρακάταρτο καράβι
ἀφήνει ἀγάλια τὸ λιμάνι πρὸς τὸ βράδυ.

Ἡ νηνεμία τῶν νερῶν, καθὼς τὴ σχίζει,
μ' ἀντιφεγγίσματα λευκῶν πανιῶν γεμίζει.

Εἶν' ἕνα ξενικὸ καράβι, στὰ πλευρά του
μὲ κόπο συλλαβίζει ὁ κόσμος τ' ὄνομά του.

Ἀπὸ ποιὰ μακρινὰ ἔχει ἔρθει μέρη
καὶ τὸ ποῦ πάει κανένας δὲν τὸ ξέρει.

Οὔτ' ἕνα ἄσπρο μαντήλι δὲν τὸ χαιρετάει,
τώρα ποὺ ἀπ' τ' ἀκρολίμανο σιγὰ περνάει.

Μόνο οἱ γυναῖκες τὸ κοιτᾶν ἀπ' τὰ μπαλκόνια,
σὰ ν' ἀπολησμονήθηκαν ἐκεῖ ἀπὸ χρόνια.

Ὡστόσο ἀφήνοντας γιὰ πάντα τὸ λιμάνι,
ἕνα τεράστιο ψυχρὸ κενὸ ἔχει κάνει.

Καὶ τώρα ποὺ στὸ πέλαγο ἀρμενίζει
κι ὁ δειλινὸς ὁ ἥλιος τὸ φωτίζει,

-λάμπουν ἀπὸ χρυσάφι τὰ κατάρτια,
πορφύρες κυματίζουνε στὰ ξάρτια-,

οἱ ἀνθρῶποι ποὺ κοιτᾶν στὴν παραλία
νοιώθουν πιὸ ἄδεια, πιὸ στενὴ τὴν πολιτεία

καὶ πιὸ γυμνὴ ὁ καθένας τὴ ζωή του
-σὰν κάτι νὰ τοὺς ἔφυγε μαζί του...
***

Κάρτα - Σκυριανό Καράβι - Καλλιτέχνης: Φωτεινή Στεφανίδη

Σήμερα... 14/4

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ
Τὸ “ΣΥΝΕΧΕΣ” Θαῦμα τοῦ Ἀρχάγγελου Μιχαὴλ στὴν Σύμη. Μπουκάλια πιστῶν μὲ τὶς προσευχές τους ἀπὸ κάθε μέρος τῆς γὴς φτάνουν στὸ νησὶ μόνα τους !!!
Δοχεία, μπουκάλια, καὶ δέματα σταλμένα ἀπὸ τοὺς ὠκεανοὺς στὴν Μονὴ Ταξιάρχου Μιχαὴλ στὴν Σύμη. Φθάνουν πάντοτε, σὲ ὅσους μὲ πραγματικὴ πίστη κάνουν τὸ τάμα τους, καὶ πάντα παίρνουν ἀπάντηση ἀπὸ τὸ Μοναστήρι.
Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ὁ Πανορμίτης, πέρα ἀπὸ τὰ ἀμέτρητα ἐπιβεβαιωμένα Θαύματα ποὺ ἔχει ἐπιτελέσει καὶ ἐπιτελεῖ ἐδῶ καὶ ἑκατοντάδες χρόνια στὴν Ἱερὰ αὐτὴ Μονὴ τῆς Σύμης, πραγματοποιεῖ (ὅπως θὰ δοῦμε παρακάτω) καὶ ἕνα διαχρονικὸ (ἀνὰ τοὺς αἰῶνες) καὶ ταυτόχρονα Μοναδικὸ παγκοσμίως Θαῦμα, σὲ ὅσους πιστοὺς βρίσκονται σὲ διάφορα μέρη τοῦ κόσμου καὶ δὲν ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ ἔρθουν οἱ ἴδιοι στὸ Μοναστήρι του.
Τὸ Μοναστήρι βρίσκεται στὸ Νότιο ἄκρο τοῦ νησιοῦ καὶ εἶναι χτισμένο στὸν πανέμορφο ὅρμο τοῦ Πανόρμου, ἐνῶ ἀπὸ τοὺς πρώτους ἀκόμα Χριστιανικοὺς αἰῶνες ἀποτελοῦσε ἕνα ἀπὸ τὰ Κέντρα τοπικῆς Εὐσέβειας πρὸς τοὺς Ἀγγέλους.
Ἡ Ἱερὰ Μονὴ (ὅπου δεσπόζει, κατέχοντας φυσικὲς διαστάσεις, ἡ Ἐφέστια Θαυματουργὴ Εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ), εἶναι χτισμένη τὸ 1783, ἡ δὲ Ἁγιογράφηση πραγματοποιήθηκε τὸ 1792 ἀπὸ δύο αὐτόχθονες Ἁγιογράφους, τὸν Ἱερομόναχο Νεόφυτο καὶ τὸν Κυριάκο Καρακωστή. Τέλος, πάνω ἀπὸ τὴν κεντρικὴ Πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς βρίσκεται τὸ περίφημο Καμπαναριὸ τοῦ Πανορμίτη (Κτίσμα τοῦ 1911), ποὺ συγγενεύει μὲ Ρωσικὰ Καμπαναριά.
Τὸ Μέγα λοιπὸν καὶ διαχρονικὸ αὐτὸ Θαῦμα ποὺ ἀναφέραμε παραπάνω, ἔχει συμβεῖ καὶ συμβαίνει σὲ ὅποιον διαθέτει Ἀληθινὴ Πίστη στὸν Μοναδικὸ Ἀληθινὸ Θεό, στὸν Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Ἐκεῖνος ποὺ ἀδυνατεῖ τὴν παροῦσα στιγμὴ νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν Ἱερὰ Μονή, μπορεῖ μέσα σὲ ἕνα μικρὸ μπουκαλάκι, εἴτε ἀπὸ ἐμφιαλωμένο νερὸ εἴτε ἀπὸ πορτοκαλάδα (πλαστικὸ κατὰ προτίμηση, ὡς πιὸ ἀνθεκτικό), νὰ τοποθετήσει Θυμίαμα, ἕνα χαρτὶ μὲ τὰ «Ὑπὲρ Ὑγείας» καὶ τὰ «Ὑπὲρ Ἀναπαύσεως» ὀνόματα ἐκείνων ποὺ ἐπιθυμεῖ, ἕνα χαρτάκι μὲ τὸ ὀνοματεπώνυμο, τὴ διεύθυνση ἢ καὶ τὸ τηλέφωνό του. Ἐπίσης, μπορεῖ νὰ συμπεριλάβει καὶ ἕνα γράμμα πρὸς τὸ Μοναστήρι, γιὰ ὁποιοδήποτε θέμα τὸν ἀπασχολεῖ καὶ θὰ ἤθελε νὰ γίνει θέμα προσευχῆς στὴν Ἱερὰ Μονή.
Ἀφοῦ τοποθετήσει μέσα ὅλα αὐτὰ τὰ Ἀφιερώματα γιὰ τὸν Ταξιάρχη καὶ κλείσει τὸ μπουκαλάκι, μπορεῖ, εἴτε ἀπὸ ἕνα λιμάνι εἴτε ἀπὸ κάποιο πλοῖο ποὺ βρίσκεται στὰ ἀνοιχτὰ νὰ πετάξει τὸ μπουκαλάκι στὴ θάλασσα, ἀφοῦ πρῶτα προσευχηθεῖ στὸν Ἀρχάγγελο Μιχαὴλ τὸν Πανορμίτη καὶ τοῦ ζητήσει νὰ τὸ ὁδηγήσει ὁ ἴδιος στὸ Μοναστήρι του στὴ Σύμη.
Ὁ Πανορμίτης θὰ τὸ ἀναλάβει καὶ τὸ μπουκαλάκι μὲ τὰ Ἀφιερώματα θὰ φτάσει τελικὰ στὴ Σύμη, στὸν ὅρμο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἢ διαφορετικὰ θὰ μπλεχτεῖ στὰ δίχτυα τῶν ψαράδων στὰ ἀνοιχτά του νησιοῦ. Σὲ κάθε περίπτωση ὅμως, ὁ τελικὸς προορισμός του θὰ εἶναι νὰ καταλήξει ἄθικτο στὰ χέρια τῶν ἀνθρώπων τοῦ Μοναστηριοῦ, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴ σειρά τους (ὡς ἐπιβεβαίωση τοῦ Θαύματος, «πρὸς Δόξαν Θεοῦ») θὰ ἀποστείλουν εὐχαριστήρια ἐπιστολὴ πρὸς τὸν πιστὸ ποὺ τὸ ἔστειλε, εὐχαριστώντας τὸν γιὰ τὰ Ἀφιερώματα.
Στὴν Ἱερὰ Μονή, ἐπίσης, ὑπάρχει αἴθουσα ὅπου ἐκτίθενται πλῆθος ἀπὸ καραβάκια, κιβώτια καὶ μπουκάλια μὲ ἀφιερώματα πιστῶν στὸν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ. Πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποία ἔχουν φτάσει μὲ τὴν Χάρη Τοῦ διὰ θαλάσσης μόνα τους στὸν ὅρμο τῆς Μονῆς, ἐρχόμενα ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ κόσμου (ὅπως γιὰ παράδειγμα ἀπὸ τὴν Αὐστραλία).

Σάμιουελ Μπέκετ

Ο Σάμιουελ Μπέκετ (αγγλ.Samuel Barclay Beckett) (13 Απριλίου 1906-22 Δεκεμβρίου 1989) ήταν Ιρλανδός λογοτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Το έργο του είναι βασικά μινιμαλιστικό, και σύμφωνα με ορισμένους ερμηνευτές, βαθιά απαισιόδοξο για την ανθρώπινη φύση. Η απαισιοδοξία αυτή αντανακλάται από την εκτενή και περίεργη αίσθηση του χιούμορ στο έργο του, καθώς και από το γεγονός ότι η περιγραφή των εμποδίων στην ανθρώπινη ζωή εξυπηρετεί την επιθυμία του Μπέκετ να δείξει ότι το "ταξίδι" είναι που αξίζει, παρά τις δυσκολίες του.

Το 1969, τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ το 1984 εκλέχθηκε επικεφαλής της Aosdána, ένωσης ανθρώπων των Καλών Τεχνών της Ιρλανδίας.
Σπουδές και ακαδημαϊκή θέση

Η οικογένεια Beckett (αρχικά Becquet) φημολογείτο ότι είχαν καταγωγή από Ουγενότους που μετακινήθηκαν από τη Γαλλία στην Ιρλανδία μετά την ανάκληση του Διατάγματος της Νάντης το 1685. Ο πατέρας του Beckett ήταν επιμετρητής ποσοτήτων και η μητέρα του νοσοκόμα. [1]

Ο Μπέκετ σπούδασε γαλλικά, ιταλικά και αγγλικά στο Trinity College στο Δουβλίνο από το 1923 έως το 1927. Αφού πήρε το πτυχίο του, δίδαξε για μικρό χρονικό διάστημα στο Campbell College του Μπέλφαστ κι έπειτα διορίστηκε ως καθηγητής αγγλικών στην Ecole Normale Supérieure στο Παρίσι, όπου και γνωρίστηκε με το γνωστό Ιρλανδό συγγραφέα Τζέιμς Τζόις. Η γνωριμία αυτή επηρέασε έκδηλα τον νεαρό Μπέκετ, ο οποίος βοηθούσε τον Τζόις στο έργο του, όπως στην έρευνα για το βιβλίο του γνωστό με τον τίτλο Finnegans Wake.[2] Το 1929, ο Μπέκετ δημοσίευσε το πρώτο του έργο, ένα κριτικό δοκίμιο με τίτλο Dante...Bruno. Vico..Joyce. Τον επόμενο χρόνο, κέρδισε ένα μικρό λογοτεχνικό έπαθλο με το ποίημα "Whoroscope", εμπνευσμένο από μια βιογραφία του Ρενέ Ντεκάρτ που έτυχε να διαβάζει εκείνη την περίοδο.

To 1930, o Μπέκετ επέστρεψε ως λέκτορας στο Trinity College, ωστόσο σύντομα απογοητεύτηκε από το ακαδημαϊκό του λειτούργημα. Την απέχθειά του αυτή την εξέφρασε με ένα τέχνασμα που έκανε στην Modern Language Society του Δουβλίνου, διαβάζοντας στα γαλλικά ένα σοβαρό επιστημονικό άρθρο του συγγραφέα Jean du Chas, ιδρυτή του κινήματος του Συγκεντρωτισμού. Τόσο ο συγγραφέας όσο και το κίνημά του ήταν δημιουργήματα της φαντασίας του Μπέκετ, που με αυτό τον τρόπο ήθελε να κοροϊδέψει τους σχολαστικούς. Ο Μπέκετ παραιτήθηκε από τη θέση αυτή το 1931 και ξεκίνησε να ταξιδεύει στην Ευρώπη. Στο Λονδίνο, εξέδωσε μια κριτική μελέτη για το Γάλλο συγγραφέα Μαρσέλ Προυστ. Ένα χρόνο αργότερα, έγραψε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Dream of Fair to Middling Women, το οποίο εγκατέλειψε μετά τις απορρίψεις αρκετών εκδοτών (εκδόθηκε τελικά το 1993). Μετά από άλλα ταξίδια, όπως στη Γερμανία, όπου δήλωσε απέχθεια για τη δράση των Ναζί, βρέθηκε στο Παρίσι. Εκεί, τον Ιανουάριο του 1938, έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, καθώς αρνιόταν τις ανήθικες προτάσεις ενός περιβόητου μαστροπού της πόλης. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο νοσοκομείο, γνώρισε την Suzanne Deschevaux-Dumesnil, με την οποία θα διατηρούσε μια μακροχρόνια σχέση που θα κρατούσε σχεδόν 50 χρόνια.
Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μπέκετ συμμετείχε στη Γαλλική Αντίσταση, δουλεύοντας ως αγγελιαφόρος, και τα επόμενα δυο χρόνια αρκετές φορές διακινδύνευσε να συλληφθεί από τη Γκεστάπο.

Τον Αύγουστο του 1942, η μονάδα του προδόθηκε: αυτός κι η Σουζάν κατέφυγαν νότια, στο μικρό χωριό Ρουσιγιόν, όπου και συνέχισαν να βοηθούν στην Αντίσταση, κρύβοντας πολεμικό εξοπλισμό στην κατοικία τους και βοηθώντας εμμέσως ένα σαμποτάζ των Μακί εναντίον του γερμανικού στρατού.

Ο Μπέκετ τιμήθηκε με το Μετάλλιο Αντίστασης και το Σταυρό του πολέμου από τη γαλλική κυβέρνηση για τη δράση του κατά της γερμανικής κατοχής, ωστόσο μέχρι το τέλος της ζωής του αναφερόταν με μετριοφροσύνη στο έργο του αυτό. [3]
Θεατρικά έργα και δημοσιότητα

Το 1945, ο Μπέκετ επέστρεψε στο Δουβλίνο, όπου και είχε μια "αποκάλυψη" για τη μελλοντική λογοτεχνική του πορεία, γεγονός που αργότερα παρουσιάστηκε στο έργο του 1958 Krapp's Last Tape, όπου πολλοί σχολιαστές ταύτισαν τον Μπέκετ με τον Krapp, ο οποίος σε όλο το έργο ακούει μια κασέτα που ηχογράφησε παλαιότερα και σε ένα σημείο αναφέρει: ...σαφές τελικά σε εμένα πως το σκοτάδι που πάντα πάλευα να κατανικήσω είναι στην πραγματικότητα ο καλύτερός μου σύμμαχος...

Ο Μπέκετ είναι περισσότερο γνωστός για το έργο του Περιμένοντας τον Γκοντό, το οποίο γράφτηκε αρχικά στα γαλλικά, όπως και τα περισσότερα έργα του Μπέκετ μετά το 1947. Το έργο δημοσιεύτηκε το 1952 και παρουσιάστηκε στο θέατρο για πρώτη φορά το 1953. Στο Παρίσι, έκανε δημοφιλή και αμφιλεγόμενη επιτυχία, ενώ στο Λονδίνο το 1955 αρχικά το υποδέχτηκαν με αρνητικές κριτικές, ενώ παίχτηκε με επιτυχία και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η επιτυχία αυτή άνοιξε στον Μπέκετ το δρόμο για μια σταδιοδρομία στο θέατρο με επιτυχημένα έργα όπως: Endgame, Krapp's Last Tape, Happy Days και Play.
Βραβείο Νόμπελ

Το 1961, σε μια μυστική τελετή στην Αγγλία, ο Μπέκετ παντρεύτηκε τη Σουζάν, κυρίως για λόγους που σχετίζονταν με το γαλλικό κληρονομικό δίκαιο. Οι συνεχείς επιτυχίες των θεατρικών του έργων του άνοιξαν την καριέρα και του θεατρικού σκηνοθέτη. Το 1969, κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Τύνιδα με τη Σουζάν, ο Μπέκετ έμαθε ότι κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η Σουζάν πέθανε στις 17 Ιουλίου 1989, ενώ ο Μπέκετ πέθανε στις 22 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου. Έπασχε από εμφύσημα και πιθανότατα από τη νόσο του Πάρκινσον.

http://el.wikipedia.org/wiki/Σάμιουελ_Μπέκετ

ΙΚΕΣΙΑ ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ

Στίχοι: Γιώργος Κορδέλλας
Μουσική: Κωστής Ζευγαδέλλης
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου


Πως σταματάει σε μια στιγμή
ο χρόνος κι η ζωή μας;
Αδειάζει, ξάφνου η καρδιά
σωπαίνει η θύμησή μας

Ρίξε, Θεέ μου, μια βροχή
τα ίχνη μου να σβήσει
σφράγισέ μου την ψυχή

Ρίξε φωτιά στα μάτια μου
να μη μ'αναγνωρίσει
σαν βγει ο ήλιος την αυγή

Πως δραπετεύει η πνοή
η φλόγα που μας τρέφει;
Στην αγκαλιά του θεριστή
σαν σπόρος επιστρέφει

Ρίξε, Θεέ μου, μια βροχή
τα ίχνη μου να σβήσει
σφράγισέ μου την ψυχή

Ρίξε φωτιά στα μάτια μου
να μη μ'αναγνωρίσει
σαν βγει ο ήλιος την αυγή

Κατάθλιψη: Η ψυχική νόσος της εποχής μας

Χορηγά Σωτηρία.

Κατάθλιψη: Η ψυχική νόσος της εποχής μας..Τι είναι η Κατάθλιψη ;

Ο Ιπποκράτης ανέφερε την κατάθλιψη ως μελαγχολία, αργότερα όμως, τον 19ο αιώνα, η κατάθλιψη αναφέρθηκε ως αδυναμία.

Η κατάθλιψη είναι μια συναισθηματική διαταραχή. Ο όρος ‘κατάθλιψη’ είναι πολύ γενικός, καθώς υπάρχουν αρκετά και διαφορετικά είδη της κατάθλιψης.

Το πιο απλό είδος της κατάθλιψης είναι η φυσιολογική αντίδραση που όλοι έχουν στην απογοήτευση, δηλαδή κακή διάθεση ή μελαγχολία. Όταν όμως το συναίσθημα αυτό διαρκεί περισσότερο από δύο εβδομάδες, είναι έντονο και συνοδεύεται από συγκεκριμένα συμπτώματα, ή επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή του ατόμου, τότε πρόκειται για κλινική κατάθλιψη.

Ποιους αφορά;
Σε γενικές γραμμές τα τελευταία χρόνια η επιδημιολογία της κατάθλιψης υποστήριζε πως 5- 10 % του πληθυσμού έχουν εκδηλώσει κατάθλιψη ανά περιόδους, ενώ υπολογιζόταν ότι το 15% των ανθρώπων θα εκδηλώσουν κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Με τα νέα κοινωνικά δεδομένα;
Αυξημένα ραγδαία σε πρωτοφανή επίπεδα είναι η κατάθλιψη στην Ελλάδα σε σχέση με την αναλογική άνοδο της κατάθλιψης στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Για τα ελληνικά δεδομένα, τα ποσοστά κατάθλιψης και αυτοκτονικών τάσεων που παρατηρούνται έχουν αυξηθεί κατά 22% τη διετία 2009 – 2011 εξαιτίας του άγχους και του φόβου που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση, η ανεργία αλλά και η αίσθηση απουσίας ελέγχου που νιώθουν οι άνθρωποι στη ζωή τους και στις επιλογές τους, μια γενική ανασφάλεια που γεννιέται για το μέλλον και που γενικεύεται αργά και σταθερά σε όλους του τομείς της ζωής τους.

Το 2011 αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης είχαν τα άτομα μικρότερης ηλικίας και οι έγγαμοι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν επηρεάστηκαν και οι άλλες ηλικίες, ειδικά 35-50 που είναι το εργατικό δυναμικό της χώρας που πλήττεται συνέχεια με απωλήσεις και μειώσεις. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την Εταιρεία Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας, μας φανερώνει ότι ‘7 στους 10 Έλληνες βρίσκονται στα όρια της κατάθλιψης λόγω οικονομικής κρίσης, με τις γυναίκες να είναι δυο φορές πιο ευάλωτες απο τους άνδρες στην εκδήλωση των συμπτωμάτων’. Στην κατάθλιψη παρατηρούνται αλλάγες στη σκέψη, στα συναισθήματα και στη συμπεριφορά μας, σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα.

Το σημαντικό είναι να ξέρουμε να τα αναγνωρίσουμε πρόωρα και να ξέρουμε οτι δεν είναι μόνιμα μα ούτε μη αντιστρέψημα τα συμπτώματα αυτά αν αντιμετωπισθούν σωστά.

Από το 2011 τα ποσοστά ανεβαίνουν συνέχεια πολύ περισσότερο από άλλες ψυχολογικές αλλά και ιατρικές παθήσεις, τα ΜΜΕ μιλάνε για ‘Εθνική Κατάθλιψη’ και όλο πιο συχνά όταν όλοι μεταξύ μας ρωτάμε με φιλικό ενδιαφέρον ‘τι κάνεις; Πώς είσαι; ‘ παίρνουμε την απάντηση ‘Δεν είμαι καλά με όλα αυτά που συμβαίνουν, έχω κατάθλιψη’. Συνεπώς ακούγεται ένας κοινωνικός ψίθυρος για την κατάθλιψη να παίρνει τη διάσταση της νόσου της εποχής.

Πώς θα καταλάβω ότι έχω κατάθλιψη;
Η κατάθλιψη συνδέεται με τη σκέψη, το συναίσθημα και τη συμπεριφορά του ατόμου. Έτσι, οι παραπάνω μηχανισμοί ενεργοποιούνται κατά τη διάρκεια της νόσου και το άτομο βιώνει τα εξής:

Σκέψη
Ο τρόπος σκέψεως αλλάζει, γίνεται αρνητικός, απαισιόξος και πολύ συχνά το άτομο εμφανίζει μια ελαττωμένη ικανότητα να σκεφθεί ή να συγκεντρωθεί, ή μια αναποφασιστικότητα και για μικρά πράγματα που το αφορούν σχεδόν καθημερινά. Σαν εμμονή (ιδεασμός) αναπτύσσονται σκέψεις αυτοκτονικές ή θανάτου, καθώς και πιθανές προσπάθειες αυτοκτονίας.

Συναίσθημα
Τα αρνητικά συναισθήματα που γεννιούνται είναι πολλά, καθώς η κατάθλιψη είναι μια συναισθηματική διαταραχή, όπως:

Διαρκής θλίψη
Άγχος
Θυμός
Οξυθυμία
‘Κενή’ διάθεση
Απόγνωση
Πεσιμισμός
Ενοχές
Αναξιοσύνη
Ανικανότητα
Ξεσπάσματα με κλάματα
Συμπεριφορά
Τα συναισθήματα είναι αυτά που καθορίζουν τη συμπεριφορά του καταθλιπτικού ατόμου επηρεάζοντας έτσι:

Το ενδιαφέρον του ατόμου για ευχάριστα γεγονότα ή δραστηριότητες που κάποτε απολάμβανε, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής επαφής
Κοινωνική απομόνωση, όπου ο πάσχων αποφεύγει τη συναναστροφή με μέλη της οικογένειας και φίλους
Ανησυχία, Οξυθυμία
Κούραση, μείωση της ενέργειας, κατατονία
Δυσκολία συγκέντρωσης, μνήμης και λήψη αποφάσεων
Αϋπνία, ξύπνημα πολύ νωρίς το πρωί ή υπερυπνία
Μείωση της όρεξης για φαγητό (χάσιμο βάρους) ή υπερφαγία (πρόσληψη βάρους)
Τέλος η παρουσία έντονων πονοκεφάλων, γαστρεντερικών διαταραχών και χρόνιου πόνου, χωρίς να οφείλονται στη φαρμακευτική αγωγή που ακολουθεί ο πάσχων.
Πώς μπορεί να θεραπευτεί η κατάθλιψη;
Η θεραπεία της κατάθλιψης γίνεται με φαρμακευτική αγωγή που δίνεται από τον ειδικό γιατρό με χρήση αντικαταθλιπτικών και με ψυχολογική παρέμβαση από ειδικό ψυχολόγο με χρήση της ψυχοθεραπευτικής μεθόδου.

Η έντονη αρνητική σκέψη για τον εαυτό και το μέλλον (‘δεν θα καταφέρω τίποτα’, ‘όλα θα πάνε στραβά’) και η αίσθηση της ανημποριάς και της απελπισίας που προκύπτει απο τέτοιες διεργασίες του μυαλού είναι απο τα σημαντικότερα συμπτώματα. Δυστυχώς, είναι και αυτό που δημιουργεί την εσφαλμένη εντύπωση οτι δεν μπορούν να βοηθηθούν, συνεπώς τα ίδια τα συμπτώματα πολλές φορές στέκονται εμπόδιο στον προσδιορισμό του προβλήματος και στην αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας που είναι απαραίτητη και επιτακτική σε αυτές τις περιπτώσεις. Η θεραπευτική προσέγγιση στη δυσθυμία ή την κατάθλιψη έχει στόχο να τροποποιήσει τον αρνητικό τρόπο σκέψεως για τα γεγονότα και τον εαυτό, να αποκαταστήσει τις συμπεριφορές και τις δραστηριότητες του ατόμου έτσι ώστε να εξαλείψει τα συναισθήματα δυσφορίας. Επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να επιτευχθεί η κατάθλιψη να μην επηρεάζει τη λειτουργικότητα του άνθρωπου και να αποκατασταθεί ικανός να μπορεί να χαρεί ξανά τις απολαύσεις της ζωής του.

Τὸ παράπονο (ἀπόσπασμα) Οδυσσα Ελύτη

Τὸ παράπονο (ἀπόσπασμα) Οδυσσα Ελύτη
Ἀναρωτιέμαι μερικὲς φορές: εἶμαι ἐγὼ ποὺ σκέφτομαι καθημερινὰ πὼς ἡ ζωή μου εἶναι μία; Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι τὸ ξεχνοῦν; Ἢ πιστεύουν πὼς θὰ ἔχουν κι ἄλλες, πολλὲς ζωές, γιὰ νὰ κερδίσουν τὸν χρόνο ποὺ σπαταλοῦν;
Μοῦτρα. Ν᾿ ἀντικρίζεις τὴ ζωὴ μὲ μοῦτρα. Τὴ μέρα, τὴν κάθε σου μέρα. Νὰ περιμένεις τὴν Παρασκευὴ ποὺ θὰ φέρει τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακὴ γιὰ νὰ ζήσεις. Κι ὕστερα νὰ μὴ φτάνει οὔτε κι αὐτό, νὰ χρειάζεται νὰ περιμένεις τὶς διακοπές. Καὶ μετὰ οὔτε κι αὐτὲς νὰ εἶναι ἀρκετές. Νὰ περιμένεις μεγάλες στιγμές. Νὰ μὴν τὶς ἐπιδιώκεις, νὰ τὶς περιμένεις.

Κι ὕστερα νὰ λὲς πὼς εἶσαι ἄτυχος καὶ πὼς ἡ ζωὴ ἦταν ἄδικη μαζί σου.

Καὶ νὰ μὴ βλέπεις πὼς ἀκριβῶς δίπλα σου συμβαίνουν ἀληθινὲς δυστυχίες ποὺ ἡ ζωὴ κλήρωσε σὲ ἄλλους ἀνθρώπους. Σ᾿ ἐκείνους ποὺ δὲν τὸ βάζουν κάτω καὶ ἀγωνίζονται. Καὶ νὰ μὴν μαθαίνεις ἀπὸ τὸ μάθημά τους. Καὶ νὰ μὴ νιώθεις καμία φορὰ εὐλογημένος ποὺ μπορεῖς νὰ χαίρεσαι τρία πράγματα στὴ ζωή σου, τὴν καλὴ ὑγεία, δύο φίλους, μιὰ ἀγάπη, μιὰ δουλειά, μιὰ δραστηριότητα ποὺ σὲ κάνει νὰ αἰσθάνεσαι ὅτι δημιουργεῖς, ὅτι ἔχει λόγο ἡ ὕπαρξή σου.

Νὰ κλαίγεσαι ποὺ δὲν ἔχεις πολλά. Ποὺ κι ἂν τὰ εἶχες, θὰ ἤθελες περισσότερα. Νὰ πιστεύεις ὅτι τὰ ξέρεις ὅλα καὶ νὰ μὴν ἀκοῦς. Νὰ μαζεύεις λύπες καὶ ἀπελπισίες, νὰ ξυπνᾶς κάθε μέρα ἀκόμη πιὸ βαρύς. Λὲς καὶ ὁ χρόνος σου εἶναι ἀπεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθῶ νὰ μπῶ στὴ θέση σου. Κάθε μέρα ἀποτυγχάνω. Γιατὶ ἀγαπάω ἐκείνους ποὺ ἀγαποῦν τὴ ζωή. Καὶ ποὺ ἡ λύπη τους εἶναι ἡ δύναμή τους. Ποὺ κοιτάζουν μὲ μάτια ἄδολα καὶ ἀθῷα, ἀκόμα κι ἂν πέρασε ὁ χρόνος ἀδυσώπητος ἀπὸ πάνω τους. Ποὺ γνωρίζουν ὅτι δὲν τὰ ξέρουν ὅλα, γιατὶ δὲν μαθαίνονται ὅλα.

Ποὺ στύβουν τὸ λίγο καὶ βγάζουν τὸ πολύ. Γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ γιὰ ὅσους ἀγαποῦν. Καὶ δὲν κουράζονται νὰ ἀναζητοῦν τὴν ὀμορφιὰ στὴν κάθε μέρα, στὰ χαμόγελα τῶν ἀνθρώπων, στὰ χάδια τῶν ζώων, σὲ μιὰ ἀσπρόμαυρη φωτογραφία, σὲ μιὰ πολύχρωμη μπουγάδα.

Ὅσο κι ἂν κανεὶς προσέχει
ὅσο κι ἂν τὸ κυνηγᾶ
πάντα, πάντα θά ῾ναι ἀργά,
δεύτερη ζωὴ δὲν ἔχει.

—