Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ
Τὸ “ΣΥΝΕΧΕΣ” Θαῦμα τοῦ Ἀρχάγγελου Μιχαὴλ στὴν Σύμη. Μπουκάλια πιστῶν μὲ τὶς προσευχές τους ἀπὸ κάθε μέρος τῆς γὴς φτάνουν στὸ νησὶ μόνα τους !!!
Δοχεία, μπουκάλια, καὶ δέματα σταλμένα ἀπὸ τοὺς ὠκεανοὺς στὴν Μονὴ Ταξιάρχου Μιχαὴλ στὴν Σύμη. Φθάνουν πάντοτε, σὲ ὅσους μὲ πραγματικὴ πίστη κάνουν τὸ τάμα τους, καὶ πάντα παίρνουν ἀπάντηση ἀπὸ τὸ Μοναστήρι.
Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ὁ Πανορμίτης, πέρα ἀπὸ τὰ ἀμέτρητα ἐπιβεβαιωμένα Θαύματα ποὺ ἔχει ἐπιτελέσει καὶ ἐπιτελεῖ ἐδῶ καὶ ἑκατοντάδες χρόνια στὴν Ἱερὰ αὐτὴ Μονὴ τῆς Σύμης, πραγματοποιεῖ (ὅπως θὰ δοῦμε παρακάτω) καὶ ἕνα διαχρονικὸ (ἀνὰ τοὺς αἰῶνες) καὶ ταυτόχρονα Μοναδικὸ παγκοσμίως Θαῦμα, σὲ ὅσους πιστοὺς βρίσκονται σὲ διάφορα μέρη τοῦ κόσμου καὶ δὲν ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ ἔρθουν οἱ ἴδιοι στὸ Μοναστήρι του.
Τὸ Μοναστήρι βρίσκεται στὸ Νότιο ἄκρο τοῦ νησιοῦ καὶ εἶναι χτισμένο στὸν πανέμορφο ὅρμο τοῦ Πανόρμου, ἐνῶ ἀπὸ τοὺς πρώτους ἀκόμα Χριστιανικοὺς αἰῶνες ἀποτελοῦσε ἕνα ἀπὸ τὰ Κέντρα τοπικῆς Εὐσέβειας πρὸς τοὺς Ἀγγέλους.
Ἡ Ἱερὰ Μονὴ (ὅπου δεσπόζει, κατέχοντας φυσικὲς διαστάσεις, ἡ Ἐφέστια Θαυματουργὴ Εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ), εἶναι χτισμένη τὸ 1783, ἡ δὲ Ἁγιογράφηση πραγματοποιήθηκε τὸ 1792 ἀπὸ δύο αὐτόχθονες Ἁγιογράφους, τὸν Ἱερομόναχο Νεόφυτο καὶ τὸν Κυριάκο Καρακωστή. Τέλος, πάνω ἀπὸ τὴν κεντρικὴ Πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς βρίσκεται τὸ περίφημο Καμπαναριὸ τοῦ Πανορμίτη (Κτίσμα τοῦ 1911), ποὺ συγγενεύει μὲ Ρωσικὰ Καμπαναριά.
Τὸ Μέγα λοιπὸν καὶ διαχρονικὸ αὐτὸ Θαῦμα ποὺ ἀναφέραμε παραπάνω, ἔχει συμβεῖ καὶ συμβαίνει σὲ ὅποιον διαθέτει Ἀληθινὴ Πίστη στὸν Μοναδικὸ Ἀληθινὸ Θεό, στὸν Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Ἐκεῖνος ποὺ ἀδυνατεῖ τὴν παροῦσα στιγμὴ νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν Ἱερὰ Μονή, μπορεῖ μέσα σὲ ἕνα μικρὸ μπουκαλάκι, εἴτε ἀπὸ ἐμφιαλωμένο νερὸ εἴτε ἀπὸ πορτοκαλάδα (πλαστικὸ κατὰ προτίμηση, ὡς πιὸ ἀνθεκτικό), νὰ τοποθετήσει Θυμίαμα, ἕνα χαρτὶ μὲ τὰ «Ὑπὲρ Ὑγείας» καὶ τὰ «Ὑπὲρ Ἀναπαύσεως» ὀνόματα ἐκείνων ποὺ ἐπιθυμεῖ, ἕνα χαρτάκι μὲ τὸ ὀνοματεπώνυμο, τὴ διεύθυνση ἢ καὶ τὸ τηλέφωνό του. Ἐπίσης, μπορεῖ νὰ συμπεριλάβει καὶ ἕνα γράμμα πρὸς τὸ Μοναστήρι, γιὰ ὁποιοδήποτε θέμα τὸν ἀπασχολεῖ καὶ θὰ ἤθελε νὰ γίνει θέμα προσευχῆς στὴν Ἱερὰ Μονή.
Ἀφοῦ τοποθετήσει μέσα ὅλα αὐτὰ τὰ Ἀφιερώματα γιὰ τὸν Ταξιάρχη καὶ κλείσει τὸ μπουκαλάκι, μπορεῖ, εἴτε ἀπὸ ἕνα λιμάνι εἴτε ἀπὸ κάποιο πλοῖο ποὺ βρίσκεται στὰ ἀνοιχτὰ νὰ πετάξει τὸ μπουκαλάκι στὴ θάλασσα, ἀφοῦ πρῶτα προσευχηθεῖ στὸν Ἀρχάγγελο Μιχαὴλ τὸν Πανορμίτη καὶ τοῦ ζητήσει νὰ τὸ ὁδηγήσει ὁ ἴδιος στὸ Μοναστήρι του στὴ Σύμη.
Ὁ Πανορμίτης θὰ τὸ ἀναλάβει καὶ τὸ μπουκαλάκι μὲ τὰ Ἀφιερώματα θὰ φτάσει τελικὰ στὴ Σύμη, στὸν ὅρμο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἢ διαφορετικὰ θὰ μπλεχτεῖ στὰ δίχτυα τῶν ψαράδων στὰ ἀνοιχτά του νησιοῦ. Σὲ κάθε περίπτωση ὅμως, ὁ τελικὸς προορισμός του θὰ εἶναι νὰ καταλήξει ἄθικτο στὰ χέρια τῶν ἀνθρώπων τοῦ Μοναστηριοῦ, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴ σειρά τους (ὡς ἐπιβεβαίωση τοῦ Θαύματος, «πρὸς Δόξαν Θεοῦ») θὰ ἀποστείλουν εὐχαριστήρια ἐπιστολὴ πρὸς τὸν πιστὸ ποὺ τὸ ἔστειλε, εὐχαριστώντας τὸν γιὰ τὰ Ἀφιερώματα.
Στὴν Ἱερὰ Μονή, ἐπίσης, ὑπάρχει αἴθουσα ὅπου ἐκτίθενται πλῆθος ἀπὸ καραβάκια, κιβώτια καὶ μπουκάλια μὲ ἀφιερώματα πιστῶν στὸν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ. Πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποία ἔχουν φτάσει μὲ τὴν Χάρη Τοῦ διὰ θαλάσσης μόνα τους στὸν ὅρμο τῆς Μονῆς, ἐρχόμενα ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ κόσμου (ὅπως γιὰ παράδειγμα ἀπὸ τὴν Αὐστραλία).

Σάμιουελ Μπέκετ

Ο Σάμιουελ Μπέκετ (αγγλ.Samuel Barclay Beckett) (13 Απριλίου 1906-22 Δεκεμβρίου 1989) ήταν Ιρλανδός λογοτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Το έργο του είναι βασικά μινιμαλιστικό, και σύμφωνα με ορισμένους ερμηνευτές, βαθιά απαισιόδοξο για την ανθρώπινη φύση. Η απαισιοδοξία αυτή αντανακλάται από την εκτενή και περίεργη αίσθηση του χιούμορ στο έργο του, καθώς και από το γεγονός ότι η περιγραφή των εμποδίων στην ανθρώπινη ζωή εξυπηρετεί την επιθυμία του Μπέκετ να δείξει ότι το "ταξίδι" είναι που αξίζει, παρά τις δυσκολίες του.

Το 1969, τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ το 1984 εκλέχθηκε επικεφαλής της Aosdána, ένωσης ανθρώπων των Καλών Τεχνών της Ιρλανδίας.
Σπουδές και ακαδημαϊκή θέση

Η οικογένεια Beckett (αρχικά Becquet) φημολογείτο ότι είχαν καταγωγή από Ουγενότους που μετακινήθηκαν από τη Γαλλία στην Ιρλανδία μετά την ανάκληση του Διατάγματος της Νάντης το 1685. Ο πατέρας του Beckett ήταν επιμετρητής ποσοτήτων και η μητέρα του νοσοκόμα. [1]

Ο Μπέκετ σπούδασε γαλλικά, ιταλικά και αγγλικά στο Trinity College στο Δουβλίνο από το 1923 έως το 1927. Αφού πήρε το πτυχίο του, δίδαξε για μικρό χρονικό διάστημα στο Campbell College του Μπέλφαστ κι έπειτα διορίστηκε ως καθηγητής αγγλικών στην Ecole Normale Supérieure στο Παρίσι, όπου και γνωρίστηκε με το γνωστό Ιρλανδό συγγραφέα Τζέιμς Τζόις. Η γνωριμία αυτή επηρέασε έκδηλα τον νεαρό Μπέκετ, ο οποίος βοηθούσε τον Τζόις στο έργο του, όπως στην έρευνα για το βιβλίο του γνωστό με τον τίτλο Finnegans Wake.[2] Το 1929, ο Μπέκετ δημοσίευσε το πρώτο του έργο, ένα κριτικό δοκίμιο με τίτλο Dante...Bruno. Vico..Joyce. Τον επόμενο χρόνο, κέρδισε ένα μικρό λογοτεχνικό έπαθλο με το ποίημα "Whoroscope", εμπνευσμένο από μια βιογραφία του Ρενέ Ντεκάρτ που έτυχε να διαβάζει εκείνη την περίοδο.

To 1930, o Μπέκετ επέστρεψε ως λέκτορας στο Trinity College, ωστόσο σύντομα απογοητεύτηκε από το ακαδημαϊκό του λειτούργημα. Την απέχθειά του αυτή την εξέφρασε με ένα τέχνασμα που έκανε στην Modern Language Society του Δουβλίνου, διαβάζοντας στα γαλλικά ένα σοβαρό επιστημονικό άρθρο του συγγραφέα Jean du Chas, ιδρυτή του κινήματος του Συγκεντρωτισμού. Τόσο ο συγγραφέας όσο και το κίνημά του ήταν δημιουργήματα της φαντασίας του Μπέκετ, που με αυτό τον τρόπο ήθελε να κοροϊδέψει τους σχολαστικούς. Ο Μπέκετ παραιτήθηκε από τη θέση αυτή το 1931 και ξεκίνησε να ταξιδεύει στην Ευρώπη. Στο Λονδίνο, εξέδωσε μια κριτική μελέτη για το Γάλλο συγγραφέα Μαρσέλ Προυστ. Ένα χρόνο αργότερα, έγραψε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Dream of Fair to Middling Women, το οποίο εγκατέλειψε μετά τις απορρίψεις αρκετών εκδοτών (εκδόθηκε τελικά το 1993). Μετά από άλλα ταξίδια, όπως στη Γερμανία, όπου δήλωσε απέχθεια για τη δράση των Ναζί, βρέθηκε στο Παρίσι. Εκεί, τον Ιανουάριο του 1938, έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, καθώς αρνιόταν τις ανήθικες προτάσεις ενός περιβόητου μαστροπού της πόλης. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο νοσοκομείο, γνώρισε την Suzanne Deschevaux-Dumesnil, με την οποία θα διατηρούσε μια μακροχρόνια σχέση που θα κρατούσε σχεδόν 50 χρόνια.
Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μπέκετ συμμετείχε στη Γαλλική Αντίσταση, δουλεύοντας ως αγγελιαφόρος, και τα επόμενα δυο χρόνια αρκετές φορές διακινδύνευσε να συλληφθεί από τη Γκεστάπο.

Τον Αύγουστο του 1942, η μονάδα του προδόθηκε: αυτός κι η Σουζάν κατέφυγαν νότια, στο μικρό χωριό Ρουσιγιόν, όπου και συνέχισαν να βοηθούν στην Αντίσταση, κρύβοντας πολεμικό εξοπλισμό στην κατοικία τους και βοηθώντας εμμέσως ένα σαμποτάζ των Μακί εναντίον του γερμανικού στρατού.

Ο Μπέκετ τιμήθηκε με το Μετάλλιο Αντίστασης και το Σταυρό του πολέμου από τη γαλλική κυβέρνηση για τη δράση του κατά της γερμανικής κατοχής, ωστόσο μέχρι το τέλος της ζωής του αναφερόταν με μετριοφροσύνη στο έργο του αυτό. [3]
Θεατρικά έργα και δημοσιότητα

Το 1945, ο Μπέκετ επέστρεψε στο Δουβλίνο, όπου και είχε μια "αποκάλυψη" για τη μελλοντική λογοτεχνική του πορεία, γεγονός που αργότερα παρουσιάστηκε στο έργο του 1958 Krapp's Last Tape, όπου πολλοί σχολιαστές ταύτισαν τον Μπέκετ με τον Krapp, ο οποίος σε όλο το έργο ακούει μια κασέτα που ηχογράφησε παλαιότερα και σε ένα σημείο αναφέρει: ...σαφές τελικά σε εμένα πως το σκοτάδι που πάντα πάλευα να κατανικήσω είναι στην πραγματικότητα ο καλύτερός μου σύμμαχος...

Ο Μπέκετ είναι περισσότερο γνωστός για το έργο του Περιμένοντας τον Γκοντό, το οποίο γράφτηκε αρχικά στα γαλλικά, όπως και τα περισσότερα έργα του Μπέκετ μετά το 1947. Το έργο δημοσιεύτηκε το 1952 και παρουσιάστηκε στο θέατρο για πρώτη φορά το 1953. Στο Παρίσι, έκανε δημοφιλή και αμφιλεγόμενη επιτυχία, ενώ στο Λονδίνο το 1955 αρχικά το υποδέχτηκαν με αρνητικές κριτικές, ενώ παίχτηκε με επιτυχία και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η επιτυχία αυτή άνοιξε στον Μπέκετ το δρόμο για μια σταδιοδρομία στο θέατρο με επιτυχημένα έργα όπως: Endgame, Krapp's Last Tape, Happy Days και Play.
Βραβείο Νόμπελ

Το 1961, σε μια μυστική τελετή στην Αγγλία, ο Μπέκετ παντρεύτηκε τη Σουζάν, κυρίως για λόγους που σχετίζονταν με το γαλλικό κληρονομικό δίκαιο. Οι συνεχείς επιτυχίες των θεατρικών του έργων του άνοιξαν την καριέρα και του θεατρικού σκηνοθέτη. Το 1969, κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Τύνιδα με τη Σουζάν, ο Μπέκετ έμαθε ότι κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η Σουζάν πέθανε στις 17 Ιουλίου 1989, ενώ ο Μπέκετ πέθανε στις 22 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου. Έπασχε από εμφύσημα και πιθανότατα από τη νόσο του Πάρκινσον.

http://el.wikipedia.org/wiki/Σάμιουελ_Μπέκετ

ΙΚΕΣΙΑ ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ

Στίχοι: Γιώργος Κορδέλλας
Μουσική: Κωστής Ζευγαδέλλης
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου


Πως σταματάει σε μια στιγμή
ο χρόνος κι η ζωή μας;
Αδειάζει, ξάφνου η καρδιά
σωπαίνει η θύμησή μας

Ρίξε, Θεέ μου, μια βροχή
τα ίχνη μου να σβήσει
σφράγισέ μου την ψυχή

Ρίξε φωτιά στα μάτια μου
να μη μ'αναγνωρίσει
σαν βγει ο ήλιος την αυγή

Πως δραπετεύει η πνοή
η φλόγα που μας τρέφει;
Στην αγκαλιά του θεριστή
σαν σπόρος επιστρέφει

Ρίξε, Θεέ μου, μια βροχή
τα ίχνη μου να σβήσει
σφράγισέ μου την ψυχή

Ρίξε φωτιά στα μάτια μου
να μη μ'αναγνωρίσει
σαν βγει ο ήλιος την αυγή

Κατάθλιψη: Η ψυχική νόσος της εποχής μας

Χορηγά Σωτηρία.

Κατάθλιψη: Η ψυχική νόσος της εποχής μας..Τι είναι η Κατάθλιψη ;

Ο Ιπποκράτης ανέφερε την κατάθλιψη ως μελαγχολία, αργότερα όμως, τον 19ο αιώνα, η κατάθλιψη αναφέρθηκε ως αδυναμία.

Η κατάθλιψη είναι μια συναισθηματική διαταραχή. Ο όρος ‘κατάθλιψη’ είναι πολύ γενικός, καθώς υπάρχουν αρκετά και διαφορετικά είδη της κατάθλιψης.

Το πιο απλό είδος της κατάθλιψης είναι η φυσιολογική αντίδραση που όλοι έχουν στην απογοήτευση, δηλαδή κακή διάθεση ή μελαγχολία. Όταν όμως το συναίσθημα αυτό διαρκεί περισσότερο από δύο εβδομάδες, είναι έντονο και συνοδεύεται από συγκεκριμένα συμπτώματα, ή επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή του ατόμου, τότε πρόκειται για κλινική κατάθλιψη.

Ποιους αφορά;
Σε γενικές γραμμές τα τελευταία χρόνια η επιδημιολογία της κατάθλιψης υποστήριζε πως 5- 10 % του πληθυσμού έχουν εκδηλώσει κατάθλιψη ανά περιόδους, ενώ υπολογιζόταν ότι το 15% των ανθρώπων θα εκδηλώσουν κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Με τα νέα κοινωνικά δεδομένα;
Αυξημένα ραγδαία σε πρωτοφανή επίπεδα είναι η κατάθλιψη στην Ελλάδα σε σχέση με την αναλογική άνοδο της κατάθλιψης στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Για τα ελληνικά δεδομένα, τα ποσοστά κατάθλιψης και αυτοκτονικών τάσεων που παρατηρούνται έχουν αυξηθεί κατά 22% τη διετία 2009 – 2011 εξαιτίας του άγχους και του φόβου που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση, η ανεργία αλλά και η αίσθηση απουσίας ελέγχου που νιώθουν οι άνθρωποι στη ζωή τους και στις επιλογές τους, μια γενική ανασφάλεια που γεννιέται για το μέλλον και που γενικεύεται αργά και σταθερά σε όλους του τομείς της ζωής τους.

Το 2011 αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης είχαν τα άτομα μικρότερης ηλικίας και οι έγγαμοι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν επηρεάστηκαν και οι άλλες ηλικίες, ειδικά 35-50 που είναι το εργατικό δυναμικό της χώρας που πλήττεται συνέχεια με απωλήσεις και μειώσεις. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την Εταιρεία Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας, μας φανερώνει ότι ‘7 στους 10 Έλληνες βρίσκονται στα όρια της κατάθλιψης λόγω οικονομικής κρίσης, με τις γυναίκες να είναι δυο φορές πιο ευάλωτες απο τους άνδρες στην εκδήλωση των συμπτωμάτων’. Στην κατάθλιψη παρατηρούνται αλλάγες στη σκέψη, στα συναισθήματα και στη συμπεριφορά μας, σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα.

Το σημαντικό είναι να ξέρουμε να τα αναγνωρίσουμε πρόωρα και να ξέρουμε οτι δεν είναι μόνιμα μα ούτε μη αντιστρέψημα τα συμπτώματα αυτά αν αντιμετωπισθούν σωστά.

Από το 2011 τα ποσοστά ανεβαίνουν συνέχεια πολύ περισσότερο από άλλες ψυχολογικές αλλά και ιατρικές παθήσεις, τα ΜΜΕ μιλάνε για ‘Εθνική Κατάθλιψη’ και όλο πιο συχνά όταν όλοι μεταξύ μας ρωτάμε με φιλικό ενδιαφέρον ‘τι κάνεις; Πώς είσαι; ‘ παίρνουμε την απάντηση ‘Δεν είμαι καλά με όλα αυτά που συμβαίνουν, έχω κατάθλιψη’. Συνεπώς ακούγεται ένας κοινωνικός ψίθυρος για την κατάθλιψη να παίρνει τη διάσταση της νόσου της εποχής.

Πώς θα καταλάβω ότι έχω κατάθλιψη;
Η κατάθλιψη συνδέεται με τη σκέψη, το συναίσθημα και τη συμπεριφορά του ατόμου. Έτσι, οι παραπάνω μηχανισμοί ενεργοποιούνται κατά τη διάρκεια της νόσου και το άτομο βιώνει τα εξής:

Σκέψη
Ο τρόπος σκέψεως αλλάζει, γίνεται αρνητικός, απαισιόξος και πολύ συχνά το άτομο εμφανίζει μια ελαττωμένη ικανότητα να σκεφθεί ή να συγκεντρωθεί, ή μια αναποφασιστικότητα και για μικρά πράγματα που το αφορούν σχεδόν καθημερινά. Σαν εμμονή (ιδεασμός) αναπτύσσονται σκέψεις αυτοκτονικές ή θανάτου, καθώς και πιθανές προσπάθειες αυτοκτονίας.

Συναίσθημα
Τα αρνητικά συναισθήματα που γεννιούνται είναι πολλά, καθώς η κατάθλιψη είναι μια συναισθηματική διαταραχή, όπως:

Διαρκής θλίψη
Άγχος
Θυμός
Οξυθυμία
‘Κενή’ διάθεση
Απόγνωση
Πεσιμισμός
Ενοχές
Αναξιοσύνη
Ανικανότητα
Ξεσπάσματα με κλάματα
Συμπεριφορά
Τα συναισθήματα είναι αυτά που καθορίζουν τη συμπεριφορά του καταθλιπτικού ατόμου επηρεάζοντας έτσι:

Το ενδιαφέρον του ατόμου για ευχάριστα γεγονότα ή δραστηριότητες που κάποτε απολάμβανε, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής επαφής
Κοινωνική απομόνωση, όπου ο πάσχων αποφεύγει τη συναναστροφή με μέλη της οικογένειας και φίλους
Ανησυχία, Οξυθυμία
Κούραση, μείωση της ενέργειας, κατατονία
Δυσκολία συγκέντρωσης, μνήμης και λήψη αποφάσεων
Αϋπνία, ξύπνημα πολύ νωρίς το πρωί ή υπερυπνία
Μείωση της όρεξης για φαγητό (χάσιμο βάρους) ή υπερφαγία (πρόσληψη βάρους)
Τέλος η παρουσία έντονων πονοκεφάλων, γαστρεντερικών διαταραχών και χρόνιου πόνου, χωρίς να οφείλονται στη φαρμακευτική αγωγή που ακολουθεί ο πάσχων.
Πώς μπορεί να θεραπευτεί η κατάθλιψη;
Η θεραπεία της κατάθλιψης γίνεται με φαρμακευτική αγωγή που δίνεται από τον ειδικό γιατρό με χρήση αντικαταθλιπτικών και με ψυχολογική παρέμβαση από ειδικό ψυχολόγο με χρήση της ψυχοθεραπευτικής μεθόδου.

Η έντονη αρνητική σκέψη για τον εαυτό και το μέλλον (‘δεν θα καταφέρω τίποτα’, ‘όλα θα πάνε στραβά’) και η αίσθηση της ανημποριάς και της απελπισίας που προκύπτει απο τέτοιες διεργασίες του μυαλού είναι απο τα σημαντικότερα συμπτώματα. Δυστυχώς, είναι και αυτό που δημιουργεί την εσφαλμένη εντύπωση οτι δεν μπορούν να βοηθηθούν, συνεπώς τα ίδια τα συμπτώματα πολλές φορές στέκονται εμπόδιο στον προσδιορισμό του προβλήματος και στην αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας που είναι απαραίτητη και επιτακτική σε αυτές τις περιπτώσεις. Η θεραπευτική προσέγγιση στη δυσθυμία ή την κατάθλιψη έχει στόχο να τροποποιήσει τον αρνητικό τρόπο σκέψεως για τα γεγονότα και τον εαυτό, να αποκαταστήσει τις συμπεριφορές και τις δραστηριότητες του ατόμου έτσι ώστε να εξαλείψει τα συναισθήματα δυσφορίας. Επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να επιτευχθεί η κατάθλιψη να μην επηρεάζει τη λειτουργικότητα του άνθρωπου και να αποκατασταθεί ικανός να μπορεί να χαρεί ξανά τις απολαύσεις της ζωής του.

Τὸ παράπονο (ἀπόσπασμα) Οδυσσα Ελύτη

Τὸ παράπονο (ἀπόσπασμα) Οδυσσα Ελύτη
Ἀναρωτιέμαι μερικὲς φορές: εἶμαι ἐγὼ ποὺ σκέφτομαι καθημερινὰ πὼς ἡ ζωή μου εἶναι μία; Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι τὸ ξεχνοῦν; Ἢ πιστεύουν πὼς θὰ ἔχουν κι ἄλλες, πολλὲς ζωές, γιὰ νὰ κερδίσουν τὸν χρόνο ποὺ σπαταλοῦν;
Μοῦτρα. Ν᾿ ἀντικρίζεις τὴ ζωὴ μὲ μοῦτρα. Τὴ μέρα, τὴν κάθε σου μέρα. Νὰ περιμένεις τὴν Παρασκευὴ ποὺ θὰ φέρει τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακὴ γιὰ νὰ ζήσεις. Κι ὕστερα νὰ μὴ φτάνει οὔτε κι αὐτό, νὰ χρειάζεται νὰ περιμένεις τὶς διακοπές. Καὶ μετὰ οὔτε κι αὐτὲς νὰ εἶναι ἀρκετές. Νὰ περιμένεις μεγάλες στιγμές. Νὰ μὴν τὶς ἐπιδιώκεις, νὰ τὶς περιμένεις.

Κι ὕστερα νὰ λὲς πὼς εἶσαι ἄτυχος καὶ πὼς ἡ ζωὴ ἦταν ἄδικη μαζί σου.

Καὶ νὰ μὴ βλέπεις πὼς ἀκριβῶς δίπλα σου συμβαίνουν ἀληθινὲς δυστυχίες ποὺ ἡ ζωὴ κλήρωσε σὲ ἄλλους ἀνθρώπους. Σ᾿ ἐκείνους ποὺ δὲν τὸ βάζουν κάτω καὶ ἀγωνίζονται. Καὶ νὰ μὴν μαθαίνεις ἀπὸ τὸ μάθημά τους. Καὶ νὰ μὴ νιώθεις καμία φορὰ εὐλογημένος ποὺ μπορεῖς νὰ χαίρεσαι τρία πράγματα στὴ ζωή σου, τὴν καλὴ ὑγεία, δύο φίλους, μιὰ ἀγάπη, μιὰ δουλειά, μιὰ δραστηριότητα ποὺ σὲ κάνει νὰ αἰσθάνεσαι ὅτι δημιουργεῖς, ὅτι ἔχει λόγο ἡ ὕπαρξή σου.

Νὰ κλαίγεσαι ποὺ δὲν ἔχεις πολλά. Ποὺ κι ἂν τὰ εἶχες, θὰ ἤθελες περισσότερα. Νὰ πιστεύεις ὅτι τὰ ξέρεις ὅλα καὶ νὰ μὴν ἀκοῦς. Νὰ μαζεύεις λύπες καὶ ἀπελπισίες, νὰ ξυπνᾶς κάθε μέρα ἀκόμη πιὸ βαρύς. Λὲς καὶ ὁ χρόνος σου εἶναι ἀπεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθῶ νὰ μπῶ στὴ θέση σου. Κάθε μέρα ἀποτυγχάνω. Γιατὶ ἀγαπάω ἐκείνους ποὺ ἀγαποῦν τὴ ζωή. Καὶ ποὺ ἡ λύπη τους εἶναι ἡ δύναμή τους. Ποὺ κοιτάζουν μὲ μάτια ἄδολα καὶ ἀθῷα, ἀκόμα κι ἂν πέρασε ὁ χρόνος ἀδυσώπητος ἀπὸ πάνω τους. Ποὺ γνωρίζουν ὅτι δὲν τὰ ξέρουν ὅλα, γιατὶ δὲν μαθαίνονται ὅλα.

Ποὺ στύβουν τὸ λίγο καὶ βγάζουν τὸ πολύ. Γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ γιὰ ὅσους ἀγαποῦν. Καὶ δὲν κουράζονται νὰ ἀναζητοῦν τὴν ὀμορφιὰ στὴν κάθε μέρα, στὰ χαμόγελα τῶν ἀνθρώπων, στὰ χάδια τῶν ζώων, σὲ μιὰ ἀσπρόμαυρη φωτογραφία, σὲ μιὰ πολύχρωμη μπουγάδα.

Ὅσο κι ἂν κανεὶς προσέχει
ὅσο κι ἂν τὸ κυνηγᾶ
πάντα, πάντα θά ῾ναι ἀργά,
δεύτερη ζωὴ δὲν ἔχει.

—

Μπισκοτα με κρεμα και σαντιγυ!!!!

Μπισκοτα με κρεμα και σαντιγυ!!!!
ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΜΕ ΚΡΕΜΑ
ΥΛΙΚΑ
1 πακέτο μπισκότα της αρεσκειας σας 1 συμπυκνωμένο γάλα 400γρ
250γρ γάλα
6 κρόκοι αυγών
100 γρ καφέ της αρεσκειας σας εσπρεσσο
200γρ κρέμα γαλακτος

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
1.Ρίξτε το συμπυκνωμένο γάλα σε μια κατσαρόλα μαζι με
τους κρόκους, τα ανακατεύουμε, προσθέτουμε το γάλα,
ανακατεύουμε και αφηνουμε να βρασει.
2.Ετοιμαζουμε τα μπισκοτα μας και τα βουταμε στα 100γρ καφε.
3.Χτυπαμαι την κρεμα γαλακτος να γινει σαντιγυ.
4.Εχουμε μερικα εντυπωσιακα ποτηρια, και αφου αρχισει
να γινετε η κρεμα μας, αφηνουμε να κρυωσει λιγο, και αμεσως
βαζουμε μια στρωση κρεμα, μια στρωση μπισκοτα που εχουμε
βουτηξει στον καφε, ξανα μια κρεμα και μπισκοτα, και τελος
μια στρωση σαντιγη. Πασπαλιζουμε με τριμενα μπισκοτα
βαζουμε στο ψυγειο για λιγες ωρες και ειναι ετοιμο.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!
Υ.Γ. μπορειτε να κανετε την σαντιγυ σοκολατα, τα μπισκοτα oreo,
και οτι αλλη αλλαγη θελετε.. Φαντασια εχετε!!!

Μάνος Ξυδούς

Ο Μάνος Ξυδούς (15 Μαΐου 1953 - 13 Απριλίου 2010) ήταν συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής. Έγινε κυρίως γνωστός από τη συμμετοχή του στους Πυξ Λαξ.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στους Αγίους Αναργύρους και αρχικά εργάστηκε ως κλητήρας. Κατάφερε να περάσει στην ΑΣΟΕΕ και μετά την αποφοίτησή του σπούδασε marketing. Εργάστηκε ως DJ στο κλαμπ Καρυάτιδες στην Πλάκα και στη συνέχεια στην δισκογραφική εταιρία ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ ως πωλητής και αργότερα ως Marketing Director.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Μάνος Ξυδούς ήταν συντονιστής παραγωγής (βοηθός του παραγωγού Θοδωρή Σαράντη) στον δημοφιλή δίσκο Φλου του Παύλου Σιδηρόπουλου με τη Σπυριδούλα, που εκδοθηκε το 1979. Υπήρξε παραγωγός σε αρκετούς δίσκους διαφόρων Ελλήνων καλλιτεχνών όπως για παράδειγμα στις Μουσικές Ταξιαρχίες του Τζίμη Πανούση, αλλά και συνεργάστηκε με τον Νίκο Νομικό, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Πάνο Κατσιμίχα, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Λάκη Παπαδόπουλο, τον Γιάννη Κούτρα, τον Μανώλη Λιδάκη, τον Νίκο Πορτοκάλογλου, τον Γιάννη Γιοκαρίνη, τον Βασίλη Καρρά, τον Μίλτο Πασχαλίδη, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Γιάννη Χαρούλη, τους Όναρ, τους Ντομένικα, τη Λευκή Συμφωνία, τους Βωξ, τους Tsopana Rave, τους Κολλεκτίβα, τον Κώστα Χρονόπουλο και άλλους.

Ο Μάνος Ξυδούς ήταν ο ιθύνον νους κάποιων συνεργασιών Ελλήνων μουσικών με δημοφιλείς ξένους καλλιτέχνες, όπως εκείνης του Μιχάλη Ρακιντζή με τον Ian Gillan των Deep Purple το 1992, αλλά και των Πυξ Λαξ με τους Eric Budron των Animals, Gordon Gano των Violent Femmes, Marc Almond των Soft Cell, και Steve Wynn. Επίσης, ήταν εκείνος που ως απλός υπάλληλος της δισκογραφικής εταιρείας το 1977 κατέβαλε προσπάθειες για να εκδοθεί πολύ αργότερα ο πρώτος δίσκος των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα με τίτλο Ζεστά Ποτά το 1985, και για τον λόγο αυτό στο ένθετο του δίσκου οι αδεφλοί Κατσιμίχα του αφιερώσαν τον Φάνη, αλλά και ως αργότερα υπεύθυνος για την έναρξη της προσωπικής δισκογραφικής πορείας (μετά τους Χαϊνηδες) του Μιλτιάδη Πασχαλίδη.

Από το 1984 έως και το 1986 υπήρξε υδριτικό μέλος των Dreamer and the Full Moon μαζί με τους Νίκο & Γιάννη Πιπινέλη, Γιώργο Γκικοδήμο, Γιάννη Ευσταθίου, Τόλη Σκαμαντζούρα και Σωτήρη Τσούκαλη με τους οποίους είχε κάνει επιτυχία με το "Sandrina" το οποίο συνέγραψε με τον Νίκο Πιπινέλη και ερμήνευσε ο ίδιος στις αρχές της δεκαετίας του '80, τραγούδι που βρέθηκε στις πρώτες θέσεις των ευρωπαϊκών charts.

Το 1989 ως στέλεχος της EMI συναντήθηκε με τους Φίλιππο Πλιάτσικα και Μπάμπη Στόκα, και δημιουργήθηκαν οι Πυξ Λαξ. Αρχικά ανέλαβε την παραγωγή του πρώτου και του τρίτου δίσκου του συγκροτήματος ενώ παράλληλα συμμετείχε στην δημιουργία αρκετών από τα τραγούδια τους, μέχρι να ενταχθεί και επίσημα σε αυτό ως μέλος το 1993. Κάποια από τα τραγούδια των Πυξ Λαξ που φέρουν την σφραγίδα του Ξυδούς είτε ερμηνευτικά είτε ως δημιουργού είναι τα "πούλα με", "εσύ εκεί", "χωρίς ντροπή", "μόνο για εκείνη μη μου λες", "με στέλνεις", "τι ζητάς", "υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ", "η εικόνα του χειμώνα", "άχρηστα ρολόγια" , "δεν θα δακρύσω πια για σένα", "τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά", "κάνε κάτι και για σένα", "ποδήλατα δίχως φρένα", "πυξίδα","you get in love" κ.α. Με τους Πυξ Λαξ, όπου οι δίσκοι τους γνώρισαν μεγάλη αποδοχή για τα ελληνικά δεδομένα όσον αφορά στα συγκροτήματα, το όνομά του έγινε δημοφιλές στο ευρύ κοινό, καθώς εκτός από ενεργό μέλος, υπήρξε ο εμψυχωτής και ο οργανωτής του συγκροτήματος στους δίσκους αλλά και στις συναυλίες. Το συγκρότημα μετά από μια δεκαπεντάχρονη επιτυχημένη πορεία στον χώρο της ελληνικής μουσικής, έπαψε να υφίσταται το Σεπτέμβριο του 2004.

Μετά την διάλυση των Πυξ Λαξ ακολούθησε ξεχωριστή δισκογραφική πορεία, έχοντας έξι προσωπικούς δίσκους, στους οποίους συνεργάστηκε με τον Πάνο Κατσιμίχα, τους Βωξ, τον Γιάννη Χαρούλη, τους Σαμπάντα, το Άρωμα Γυναίκας κ.α.

Το 2010 συμμετείχε στην περιοδεία Best Of Tour των Χάρη & Πάνου Κατσιμίχα, η οποία ήταν και η τελευταία του συναυλιακή περιοδεία.

Η τελευταία ζωντανή εμφάνιση του Μάνου Ξυδούς ήταν στις 8 Απριλίου 2010 στην Κύπρο.[1]

Απεβίωσε στο Νέο Φάληρο στις 13 Απριλίου 2010 από ανακοπή καρδιάς ενώ πραγματοποιούσε πρόβες, σε ηλικία 57 ετών.[2]

Με την πρωτοβουλία των πρώην συνεργατών του στους Πυξ Λαξ, του Φίλιππου Πλιάτσικα και του Μπάμπη Στόκα, ολοκληρώθηκε μετά τον θάνατό του και ο τελευταίος δίσκος του με ονομασία Όταν θα φύγω ένα βράδυ από 'δω, οποίος είχε μείνει στη μέση, και εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2010. Στο δίσκο αυτό συμμετείχαν και φίλοι του Μάνου όπως ο Διονύσης Τσακνής, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Λάκης Παπαδόπουλος, οι Όναρ, ο Μύρωνας Στρατής. Επίσης η Μαρία και η Νάντια Σπηλιωτοπούλου και οι κόρες του Μάνου Κατερίνα και Νέλλυ.
Δισκογραφία
Με τους Dreamer and the Full Moon

Sandrina (1985)
Never give it up (1986)
Anne Frank (1986)

Με τους Πυξ Λαξ

Τι άλλο να πεις πιο απλά (1990)
Ζόρικοι καιροί (1991)
Ο ήλιος του χειμώνα με μελαγχολεί (1993)
Για τους πρίγκηπες της δυτικής όχθης (1994)
Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες (1996)
Νυχτερινός περίπατος στην ιερά οδό (1997)
Ζωντανή ηχογράφηση στην ιερά οδό (1997)
Παίξε παλιάτσο τα τραγούδια σου τελειώνουν(1997)
Ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς (1998)
Στίλβη (1998)
Άσε την εικόνα να μιλάει (1999)
Νετρίνο (1999)
Υπάρχουν Χρυσόψαρα Εδώ; (1999)
Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά (2001)
Από εδώ κι από κει... (2002)
Χαρούμενοι στην πόλη των τρελών (2003)
Τέλος - Live Στο Λυκαβηττό (2004)

Προσωπικοί δίσκοι

Κανάστα (2005)
Περιμένοντας το νέκταρ (2006)
Μέχρι να πάρεις παγωτό, σε βρίσκει ο χειμώνας (2007), με τον Πάνο Κατσιμίχα)
Βράδιασε, τα ξαναλέμε (2007)
Τ' αστέρια θα 'ναι πάντα μακριά (2008)
Όταν θα φύγω ένα βράδυ από ’δω (2010)

Συμμετοχές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών

Να προσέχεις (1989) – Νίκος Νομικός
Άσε με να σε λέω θάλασσα (1994) – Νίκος Νομικός
Παραμύθι με λυπημένο τέλος (1995) – Μίλτος Πασχαλίδης
Άσωτος Υιός (1996) - Νίκος Πορτοκάλογλου
Του έρωτα και της φυγής (1998) – Δημήτρης Μητροπάνος
Άχρηστα ρολόγια (1999) – Domenica
Αλλάζει κάθε που βραδιάζει (1999) – Ελένη Τσαλιγοπούλου
Μην πετάς θα σε δουν (2000) – Όναρ
Τίποτα δεν κρύβεται κάτω απ’τον ήλιο (2000) – Σύννεφα με παντελόνια
Έντεκα (2000) – Λάκης Παπαδόπουλος

Η άσφαλτος που τρέχει (2001) – Γιώργος Νταλάρας
Προσέχω δυστυχώς (2002) – Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Λόγια της νύχτας (2002) – Βασίλης Καρράς
Στη θάλασσα των μυστικών (2005) – Βωξ & Γιάννης Κότσιρας
Χωρίς βαλίτσα και παλτό (2006) – Γιάννης Κούτρας
Χειμωνανθός (2006) – Γιάννης Χαρούλης
Στη διαπασών (2008) – Δημήτρης Μητροπάνος
Οι Βωξ ερμηνεύουν Γιάννη Μακρόπουλο (2008) – Βωξ
Μπαλαρίνες επιτρέπονται (2009) - Φίλιππος Πλιάτσικας
Καλυνήχτα Barney (2009) – Κώστας Χρονόπουλος
Η μαφία των Αγίων (2009) – Μάνος Λυδάκης

http://el.wikipedia.org/wiki/Μάνος_Ξυδούς

Ο. ΕΛΥΤΗΣ –ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ

 

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ο. ΕΛΥΤΗΣ –ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
Ένα μεγάλο θαλασσί μπαλόνι θα μας πάρει τότε ψηλά, μια δω,
μια κει, θα μας χτυπά ο αέρας. Πρώτα θα ξεχωρίσουν οι αση-
μένιοι τρούλοι, κατόπιν τα καμπαναριά. Θα φάνουν οι δρόμοι
πιο στενοί, πιο ίσιοι απ' ό,τι φανταζόμασταν. Οι ταράτσες με
τις κάτασπρες αντένες για την τηλεόραση. Και οι λόφοι ένα
γύρο κι οι χαρταετοί - ξυστά θα περνάμε από δίπλα τους.
Ώσπου κάποια στιγμή θα δούμε όλη τη θάλασσα. Οι ψυχές
επάνω της θ' αφήνουν μικρούς λευκούς ατμούς.

ΙΝΔΙΑΝΟΣ ΣΙΑΤΛ Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο

ΙΝΔΙΑΝΟΣ ΣΙΑΤΛ Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο

Το παρακάτω κείμενο χρονολογείται γύρω στα 1855 και αποτελεί την απάντηση του Σιάτλ, αρχηγού μιας φυλής Ινδιάνων, στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Φραγκλίνο Πηρς, ο οποίος ζήτησε από τους Ινδιάνους να πουλήσουν τη γη τους στην αμερικανική κυβέρνηση. Η πρόταση αυτής της αγοραπωλησίας ήταν εντελώς ξένη στις αντιλήψεις και στον τρόπο ζωής των Ινδιάνων, ο δεσμός των οποίων με τη φύση είναι ιερός και αδιάσπαστος, όπως η αδερφική αγάπη. Ο Σιάτλ εκφράζει με περηφάνια και σεβασμό στην παράδοση τον τρόπο σκέψης της φυλής του, ο οποίος διαφέρει πλήρως από τις υλικές αξίες και τον κατακτητικό πολιτισμό των λευκών. Οι σκέψεις που διατυπώνει ο Σιάτλ απέχουν από εμάς ενάμιση σχεδόν αιώνα, είναι όμως εξαιρετικά επίκαιρες στην εποχή μας, τώρα που όλοι πλέον βιώνουμε τις ολέθριες συνέπειες από την υπερβολική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, τη μόλυνση του περιβάλλοντος και τη διαρκώς επεκτεινόμενη οικολογική καταστροφή του πλανήτη μας

Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον μηνάει* πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. O μεγάλος αρχηγός μηνάει ακόμα λόγια φιλικά και καλοθέλητα. Καλοσύνη του, γιατί ξέρομε πως αυτός λίγο τη χρειάζεται αντίστοιχα τη φιλία μας. Την προσφορά του θα τη μελετήσομε, γιατί ξέρομε πως, αν δεν το πράξομε, μπορεί ο λευκός να προφτάσει με τα όπλα και να πάρει τη γη μας.
Πώς μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό - τη ζέστα της γης; Για μας μοιάζει παράξενο. Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού ωστόσο δε μας ανήκουν. Πώς μπορείτε να τα αγοράσετε από μας; Κάθε μέρος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές, κάθε θολούρα στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει είναι, στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου, ιερό.
Ξέρομε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Τα μέρη της γης, το ένα με το άλλο, δεν κάνουν γι' αυτόν διαφορά, γιατί είναι ένας ξένος που φτάνει τη νύχτα και παίρνει από τη γη όλα όσα τού χρειάζονται. Η γη δεν είναι αδερφός του, αλλά εχθρός που πρέπει να τον καταχτήσει, και αφού τον καταχτήσει, πηγαίνει παρακάτω.
Με το ταμάχι* που έχει θα καταπιεί τη γη και θα αφήσει πίσω του μια έρημο. Η όψη που παρουσιάζουν οι πολιτείες σας, κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Όμως αυτό μπορεί και να συμβαίνει επειδή ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει.
Αν αποφασίσω και δεχτώ, θα βάλω έναν όρο. Τα ζώα της γης αυτής ο λευκός θα πρέπει να τα μεταχειριστεί σαν αδέρφια του. Τι είναι ο άνθρωπος δίχως τα ζώα; Αν όλα τα ζώα φύγουν από τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από μεγάλη εσωτερική μοναξιά, γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα, τα ίδια συμβαίνουν στον άνθρωπο.
Ένα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει: ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός. Μπορεί να θαρρείτε πως Εκείνος είναι δικός σας, όπως ζητάτε να γίνει δική σας η γη μας. Αλλά δεν το δυνόσαστε.* Εκείνος είναι Θεός των ανθρώπων. Και το έλεός Του μοιρασμένο απαράλλαχτα σε ερυθρόδερμους και λευκούς. Αυτή η γη Του είναι ακριβή. Όποιος τη βλάφτει, καταφρονάει το Δημιουργό της. Θα περάσουν οι λευκοί - και μπορεί μάλιστα γρηγορότερα από άλλες φυλές. Ότανμαγαρίζεις* συνέχεια το στρώμα σου, κάποια νύχτα θα πλαντάξεις από τις μαγαρισιές σου. Όταν όλα τα βουβάλια σφαχτούν, όταν όλα τα άγρια αλόγατα μερέψουν, όταν την ιερή γωνιά του δάσους τη γιομίσει το ανθρώπινο χνότο και το θέαμα των φουντωμένων λόφων το κηλιδώσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το βουητό τους, τότες πού να βρεις το ρουμάνι;* Πού να βρεις τον αϊτό; Και τι σημαίνει να πεις έχε γεια στο φαρί* σου και στο κυνήγι; Σημαίνει το τέλος της ζωής και την αρχή του θανάτου.
Πουθενά δε βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά μέσα στις πολιτείες του λευκού. Πουθενά δε βρίσκεται μια γωνιά να σταθείς να ακούσεις τα φύλλα στα δέντρα την άνοιξη ή το ψιθύρισμα που κάνουν τα ζουζούνια πεταρίζοντας. Όμως μπορεί, επειδή, καταπώς είπα, είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω - μπορεί μονάχα για το λόγο αυτόν ο σαματάς* να ταράζει τα αυτιά μου. Μα τι μένει από τη ζωή, όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί τη γλυκιά φωνή που βγάνει το νυχτοπούλι ή τα συνακούσματα των βατράχων ολόγυρα σε ένα βάλτο μέσα στη νυχτιά; Ο ερυθρόδερμος προτιμάει το απαλόηχο αγέρι λαγαρισμένο* από την καταμεσήμερη βροχή ή μοσχοβολημένο με το πεύκο. Του ερυθρόδερμου του είναι ακριβός ο αγέρας, γιατί όλα τα πάντα μοιράζονται την ίδια πνοή - τα ζώα, τα δέντρα, οι άνθρωποι. Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει προσοχή στον αγέρα που ανασαίνει. Σαν ένας που χαροπολεμάει για μέρες πολλές, δεν οσμίζεται* τίποτα.

Αν ξέραμε, μπορεί να καταλαβαίναμε - αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού, τις ελπίδες που περιγράφει στα παιδιά του τις μακριές χειμωνιάτικες νύχτες, τα οράματα που ανάφτει στο μυαλό τους, ώστε ανάλογα να δέονται για την αυριανή. Αλλά εμείς είμαστε άγριοι. Μας είναι κρυφά τα όνειρα του λευκού. Και επειδή μας είναι κρυφά, θα εξακολουθήσομε το δρόμο μας. Αν τα συμφωνήσομε μαζί, θα το πράξομε, για να σιγουρέψομε τις προστατευόμενες περιοχές που μας τάξατε. Εκεί θα ζήσομε, μπορεί, τις μετρημένες μέρες μας καταπώς το θελήσομε. Όταν ο στερνός ερυθρόδερμος λείψει από τη γη, και από τη μνήμη δεν απομείνει παρά ο ίσκιος από ένα σύννεφο που ταξιδεύει στον κάμπο, οι ακρογιαλιές αυτές και τα δάση θα φυλάγουν ακόμα τα πνεύματα του λαού μου - τι* αυτή τη γη την αγαπούν, όπως το βρέφος αγαπάει το χτύπο της μητρικής καρδιάς. Αν σας την πουλήσομε τη γη μας, αγαπήστε την, καθώς την αγαπήσαμε εμείς, φροντίστε την, καθώς τη φροντίσαμε εμείς, κρατήστε ζωντανή στο λογισμό σας τη μνήμη της γης, όπως βρίσκεται τη στιγμή που την παίρνετε, και με όλη σας τη δύναμη, με όλη την τρανή μπόρεσή σας, με όλη την καρδιά σας, διατηρήστε τη για τα τέκνα σας, και αγαπήστε την, καθώς ο Θεός αγαπάει όλους μας. Ένα ξέρομε - ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός. Η γη Του είναι ακριβή. Ακόμα και ο λευκός δε γίνεται να απαλλαχτεί από την κοινή μοίρα.*
μτφρ. Ζήσιμος Λορεντζάτος
Το Βήμα, 16/1/1977
http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSGL105/229/1683,5370/

Μένω σε κάποια γειτονιά-Τώνης Μαρούδας

Στίχοι: Θάνος Σοφός
Μουσική: Λυκούργος Μαρκέας
Πρώτη εκτέλεση: Τόνης Μαρούδας


Μένω σε κάποια γειτονιά, φτωχική γειτονιά
που 'χει σπίτια χαμηλά
Όλοι οι άνθρωποι εκεί έχουν πάντα γιορτή
και μοιράζουνε φιλιά

Μπρος απ' τις άσπρες τις αυλές οι γριές και οι νιές
για τον έρωτα μιλούν
Κι όλοι σ' αυτή τη γειτονιά, τη μικρή γειτονιά
μέρα-νύχτα τραγουδούν

Άσπρες κορδέλες τα κορίτσια φοράνε
και τ' αγόρια κοιτάνε που ξυπνάνε νωρίς
Μα δεν με νοιάζει κι ούτε βάζω μαράζι
την δική μου αγάπη δεν την ξέρει κανείς