Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Δημαινέτη και Τόξαρις



Δημαινέτη και Τόξαρις:
η ψυχική συνεργασία που σώζει την Αθήνα από τον λοιμό
<.."Αλλά και ο λοιμός έφερε και άλλες χειρότερες μορφές ανομίας στη πόλη.Γιατί πολλοί που πρώτα έκρυβαν την επιδοσή τους στις αθέμιτες ηδονές,επιδόθηκαν σε ακόμα χειρότερες,χωρίς καμμιά επιφύλαξη.Δεν τους συγκρατουσε ουτε ο νομος των θεων ουτε των ανθρωπωνγιατι εκριναν πως μεταξύ ασέβειας και ευσέβειας δεν υπήρχε διαφορά στο θάνατο...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_7145.html

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Τώρα που έρχεται καλοκαιράκι ελάτε να γεμίσετε μπαταρίες!!!  

Σήμερα... 16/4



Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Γιάννης Βογιατζής & Τζένη Βάνου - Πέταξε Ένα Πουλί



"Πέταξε ένα πουλί " Γιάννης Βογιατζής- Τζένη Βάνου

Μεταφορτώθηκε στις 23 Ιούλ 2011
Στίχοι: Αλέξης Αλεξόπουλος
Μουσική: Κώστας Κλάββας
Πρώτη εκτέλεση: Τζένη Βάνου-Γιάννης Βογιατζής

Πέταξε ένα πουλί κι ήρθε και φώλιασε στην καρδιά
κι έφερε ένα φιλί απ' τη στεριά την αντικρινή
Πέταξαν δυο πουλιά κι ήρθαν και χτίσανε μια αγκαλιά
και μες στο δειλινό τραγούδι σκόρπισαν σιγανό

Κι άνοιξε η αγκαλιά, κι άνοιξ' η θάλασσα η γαλανή
κι έσμιξ' η ακρογιαλιά με τη στεριά την αντικρινή

Ρόδισε η ανατολή, ξύπνησ' η μέρα μες στην καρδιά
κι έφυγε το πουλί να φέρει μήνυμα και φιλί

Πέταξε το πουλί, πάει στη στεριά την αντικρινή

Κι άνοιξε η αγκαλιά...
Ρόδισε η ανατολή...

Πέταξε το πουλί, πάει στη στεριά την αντικρινή

Ρόδισε η ανατολή...

Πέταξε το πουλί, πάει στη στεριά την αντικρινή


{φωτογραφιες απο την Αμοργο (Google)}

Σήμερα... 15/4








Το Google τιμά τον Λέοναρντ Όιλερ

http://www.enikos.gr/specials/136936,To_Google_tima_ton_Leonarnt_Oiler.html

Το Google τιμά τον Λέοναρντ Όιλερ

Πρώτη καταχώρηση: 15/04/2013 - 01:14
Τελευταία δημοσίευση: 01:14Ξεχωρίζουν
Το Google τιμά τον Λέοναρντ Όιλερ
Στον μεγάλο Ελβετό μαθηματικό και φυσικό, Λέοναρντ Όιλερ, είναι αφιερωμένο το σημερινό Doodle της Google.
Ο Λέοναρντ Όιλερ (Leonard Euler, 15 Απριλίου 1707 – 18 Σεπτεμβρίου 1783) ήταν πρωτοπόρος Ελβετός μαθηματικός και φυσικός. Σε αυτόν οφείλεται, ανάμεσα σε άλλα, και η καθιέρωση του συμβόλου f(x) για τις συναρτήσεις.
Ο Όιλερ γεννήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας στις 15 Απριλίου 1707 και ήταν γιος ιερέα. Σπούδασε γεωμετρία στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Σε ηλικία 20 ετών πήγε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, όπου εργάστηκε για την οργάνωση της Ακαδημίας Επιστημών, έπειτα από πρόσκληση της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Α΄.
Διορίστηκε καθηγητής της Φυσικής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Το 1744 τον προσκάλεσε ο Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας στο Βερολίνο, για να αναλάβει διευθυντής του τμήματος των μαθηματικών της εκεί Ακαδημίας.
Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος που είπε στο Γάλλο άθεο φιλόσοφο Ντενί Ντιντερό, όταν η Τσαρίνα της Ρωσίας Μεγάλη Αικατερίνη είχε καλέσει τον Όιλερ στην Αυλή της, σε μία προσπάθεια να σταματήσει την αθυροστομία του Ντιντερό. Ο Ελβετός είπε στο Γάλλο: «Κύριε, ( α + β ) / ν = χ, άρα ο Θεός υπάρχει. Απαντήστε!». Έτσι, ο Ντιντερό αποχώρησε ηττημένος.
Τα τελευταία 17 χρόνια της ζωής του ο διάσημος μαθηματικός ήταν σχεδόν τυφλός. Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε να εργάζεται. Η εκπληκτική μνήμη του σε συνδυασμό με τη διανοητική του διαύγεια, τού ήταν αρκετές για να πραγματοποιεί προφορικά τους υπολογισμούς του, τους οποίους υπαγόρευε στη γραμματέα του. Μάλιστα, την περίοδο της τύφλωσής του παρήγαγε το μισό από το συνολικό του έργο.
Πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου 1783. Ο μαθηματικός και φιλόσοφος Ντε Κοντορσέ είπε στον επικήδειο: «Ο Όιλερ σταμάτησε να ζει και να υπολογίζει».
Ο Όιλερ έθεσε πρώτος, το 1782, το πρόβλημα των 36 αξιωματικών.
Έστω, ότι έχουμε 6 διαφορετικά συντάγματα στρατιωτών όπου ονομάζονται σύμφωνα με τον αύξοντα αριθμό τους,το 1ο σύνταγμα, 2ο σύνταγμα, 3ο σύνταγμα και ούτω καθ’ εξής.
Οι βαθμοί των αξιωματικών των 6 συνταγμάτων είναι συνταγματάρχης, αντισυνταγματάρχης, λοχαγός, υπολοχαγός, ανθυπολοχαγός, ανθυπασπιστής.
Κάθε σύνταγμα έχει έναν αξιωματικό από κάθε βαθμό.
Είναι δυνατόν, αναρωτήθηκε ο Όιλερ, στα κελιά ενός πίνακα έξι γραμμών και έξι στηλών (6χ6) να τοποθετήσουμε τους 36 αξιωματικούς έτσι ώστε σε κάθε γραμμή ή στήλη να μην υπάρχει ο ίδιος βαθμός ή το ίδιο σύνταγμα δυο φορές;

Λέοναρντ Όιλερ

Λέοναρντ Όιλερ


Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Πορτρέτο του Λ. Όιλερ
Ο Λέοναρντ Όιλερ (Leonard Euler, 15 Απριλίου 170718 Σεπτεμβρίου 1783) ήταν πρωτοπόρος Ελβετός μαθηματικός και φυσικός. Σε αυτόν οφείλεται, ανάμεσα σε άλλα, και η καθιέρωση του συμβόλου f(x) για τις συναρτήσεις.

Πίνακας περιεχομένων


Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας στις 15 Απριλίου 1707 και ήταν γιος ιερέα. Σπούδασε γεωμετρία στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Σε ηλικία 20 ετών πήγε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, όπου εργάστηκε για την οργάνωση της Ακαδημίας Επιστημών, έπειτα από πρόσκληση της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Α΄. Διορίστηκε καθηγητής της Φυσικής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Το 1744 τον προσκάλεσε ο Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας στο Βερολίνο, για να αναλάβει διευθυντής του τμήματος των μαθηματικών της εκεί Ακαδημίας. Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος που είπε στο Γάλλο άθεο φιλόσοφο Ντενί Ντιντερό, όταν η Τσαρίνα της Ρωσίας Μεγάλη Αικατερίνη είχε καλέσει τον Όιλερ στην Αυλή της, σε μία προσπάθεια να σταματήσει την αθυροστομία του Ντιντερό. Ο Ελβετός είπε στο Γάλλο: «Κύριε, ( α + β ) / ν = χ, άρα ο Θεός υπάρχει. Απαντήστε!». Έτσι, ο Ντιντερό αποχώρησε ηττημένος.
Τα τελευταία 17 χρόνια της ζωής του ο διάσημος μαθηματικός ήταν σχεδόν τυφλός. Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε να εργάζεται. Η εκπληκτική μνήμη του σε συνδυασμό με τη διανοητική του διαύγεια, τού ήταν αρκετές για να πραγματοποιεί προφορικά τους υπολογισμούς του, τους οποίους υπαγόρευε στη γραμματέα του. Μάλιστα, την περίοδο της τύφλωσής του παρήγαγε το μισό από το συνολικό του έργο.
Πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου 1783. Ο μαθηματικός και φιλόσοφος Ντε Κοντορσέ είπε στον επικήδειο: «Ο Όιλερ σταμάτησε να ζει και να υπολογίζει».[1]

Το Σημαδι Του Ερωτα - Δωσε Μου Λιγακι Ουρανο - Παριος

Το Σημαδι Του Ερωτα - 

Δωσε Μου Λιγακι Ουρανο - Παριος

ΚΕΙΚ ΣΙΡΟΠΙΑΣΤΟ ΜΕ ΡΟΥΜΙ


 
ΚΕΙΚ ΣΙΡΟΠΙΑΣΤΟ ΜΕ ΡΟΥΜΙ
ΥΛΙΚΑ
2 κούπες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 1/2 κουταλάκι αλάτι
1 1/2 φλιτζάνια ζάχαρη
3 κουταλιές της σούπας άγλυκο κακάο
1/2 φλιτζάνι κρύο βούτυρο κομμένο σε μικρά κομματάκια
2 κουταλιές φυτικό λάδι
1/2 φλιτζάνι γάλα
3 αυγά μεγάλα
1/2 φλιτζάνι σκούρο ρούμι
1/2 φλιτζάνι φυτικό λάδι
1 κουταλιά άρωμα βανίλιας
Ζάχαρη άχνη για πασπάλισμα

Για το σιρόπι
1/2 φλιτζάνι βούτυρο
1/4 φλιτζάνι νερό
1 φλιτζάνι ζάχαρη
1/2 φλιτζάνι σκούρο ρούμι
Εκτέλεση

Για το κέικ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Βουτυρώνουμε μια
φόρμα για κέικ. Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνουμε το αλεύρι, το αλάτι,
το κακάο, τη ζάχαρη, το βούτυρο, το λάδι, το γάλα τα πρώτα υλικά
και χτυπάμε με το μίξερ σε χαμηλή ταχύτητα για 1 λεπτό.

Στη συνέχεια προσθέτουμε τα αυγά, το ρούμι, το φυτικό λάδι και τη
βανίλια στο μπολ και συνεχίζουμε το χτύπημα για 3 λεπτά περίπου
μέχρι να σιγουρευτούμε ότι έχουν ανακατευτεί καλά όλα τα υλικά.
Ρίχνουμε το μείγμα του κέικ στη φόρμα και ψήνουμε για 1 ώρα. Το
βγάζουμε και το αφήνουμε να κρυώσει. Τέλος πασπαλίζουμε με άχνη
ζάχαρη ή με το σιρόπι.

Για το σιρόπι
Σε μια κατσαρόλα λιώνουμε το βούτυρο σε μέτρια φωτιά, προσθέτουμε
το νερό και τη ζάχαρη μέχρι να αρχίσει να βράζει.
Αφήνουμε να βράσει για 3 λεπτά, το κατεβάζουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε
το ρούμι και ανακατεύουμε.

Ξεφορμάρουμε το χλιαρό κέικ σε μια πιατέλα και με μια οδοντογλυφίδα
κάνουμε τρύπες επάνω και γύρω γύρω στο κέικ.
Σιγά σιγά ρίχνουμε το σιρόπι.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!

Σιμόν ντε Μποβουάρ

http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CF%86%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%83

Φεμινιστικό περιοδικό το 1984 για τη Σιμόν ντε Μποβουάρ

tvxs.gr/node/125623
To 1984, το φεμινιστικό περιοδικό «ο Αγώνας της Γυναίκας» δημοσίευσε συνεντεύξεις που είχαν δοθεί στο γαλλικό Tύπο της εποχής, με αφορμή τότε τα 35 χρόνια από την έκδοση του «Δέυτερου Φύλου» της Σιμόν ντε Μποβουάρ, καθώς και μία κριτική ανάλυση του βιβλίου. Η Μποβουάρ φέρεται να δηλώσε ότι θα άλλαζε ένα κεφάλαιο του βιβλίου. Διαβάστε αποσπάσματα από το αφιέρωμα του 1984. Έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 14 Απριλίου του 1986.

«Η σειρά γυρίστηκε στο μικροσκοπικό διαμέρισμά της απέναντι από το νεκροταφείο του Μονπαρνάς, όπου έμενε μόνη πάρα πολλά χρόνια (κι όταν ζούσε ο Σαρτρ, έμεναν χωριστά). Εκεί τη βλέπουμε να κουβεντιάζει με πολλές διανοούμενες φεμινίστριες. Με την Ελιζαμπέτ Μπαντετέρ μιλάει για τη ‘νέα οικογένεια’».

Διαβάστε επίσης:  Σιμόν ντε Μποβουάρ: «Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι»  Ζαν Πωλ Σαρτρ, ο άνθρωπος που όρισε τη διανόηση του 20ου αιώνα
Τα αποσπάσματα:

Σιμόν ντε Μποβουάρ: Δεν θα άλλαζα σήμερα παρά μόνο ένα κεφάλαιο
Όταν ρωτήθηκε η Σιμόν ντε Μποβουάρ, με την ευκαιρία αυτής της εκπομπής, τι θα άλλαζε στο βιβλία της, είπε:
«Αν ήταν να ξαναέγραφα το βιβλίο σήμερα δεν θα άλλαζα παρά μόνο ένα κεφάλαιο. Ακόμα και σήμερα παίρνω γράμματα από γυναίκες που μου λένε ότι το βιβλίο μου τους άλλαξε τη ζωή. Τι είναι εκείνο που θα άλλαζα. Τον ισχυρισμό ότι ένα σοσιαλιστικό κράτος θα επίσπευδε τη χειραφέτηση των γυναικών. Δεν ήταν παρά αυταπάτη. Τα τελευταία τριάντα χρόνια συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει κάτι που να είναι σοσιαλιστικό κράτος και ότι οι γυναίκες ανεξάρτητα από καθεστώτα, πρέπει να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να πολεμήσουν για ίσα δικαιώματα σε όλους τους τομείς».

Ελιζαμπέτ Μπαντεντέρ: Η μετριοφροσύνη της Μποβουάρ
«Η Ελιζαμπέτ Μπαντεντέρ, ιστορικός, καθηγήτρια Πανεπιστημίου, συγγραφέας του περίφημου βιβλίου “L’ amour en plus” που αμφισβητεί το μητρικό ένστικτο, είπε ανάμεσα σε άλλα, σε πρόσφατη συνέντευξή της:

Η Σιμόν ντε Μποβουάρ είχε πάνω μου αποφασιστική επιρροή. Υπήρξε για μένα πνευματική μου μητέρα, όπως θα ήταν και για εκατομμύρια άλλες γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο, τον Δυτικό τουλάχιστον. Εκείνο που μου είχε κάνει αρχικά τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η σχέση της με τον Σαρτρ. Την εποχή εκείνη, το 1960, μου φαινόταν πως ήταν το αποκορύφωμα της ελευθερίας, μοντέλο αυτονομίας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, με τα ήθη και τα έθιμα της εποχής εκείνης..μου φαινόταν κάτι το αξιοθαύμαστο[…]

Από τη Σιμόν ντε Μποβουάρ ξεκίνησε μια αληθινή επανάσταση για το γυναικείο ζήτημα, με την κριτική που έκανε της αντίληψης που υπήρξε για τη γυναικεία φύση. Ξεκίνησε κάτι που δεν θα σταματήσει πια και μου φαίνεται πως η ίδια δεν έχει μεγάλη επίγνωση αυτού του πράγματος. Από μετριοφροσύνη ίσως[…]
Η μετριοφροσύνη της Σιμόν ντε Μποβουάρ φαίνεται ασφαλώς και από το γεγονός ότι άργησε να στρατευθεί στο Κίνημα για την Απελευθέρωση της Γυναίκας. Έγραψε το “Δεύτερο Φύλο” κινούμενη από μια διανοητική περιέργεια για τη θέση της γυναίκας και αργότερα κατέβηκε στο δρόμο για να προσπαθήσει να αλλάξει τη θέση της […]
    H Σιμόν ντε Μποβουάρ αποχαιρετά τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, στην κηδεία του
Ρώτησα τη Σιμόν ντε Μποβουάρ αν “ονειρεύτηκε” ποτέ, έστω στον ύπνο της ότι ήταν έγκυος (την ερώτηση αυτή την έκοψαν στην εκπομπή). Και η απάντησή της μου προκάλεσε το ενδιαφέρον αλλά και με σάστισε συγχρόνως. Ήταν ένα κατηγορηματικό ‘όχι’ […]».
 
Εβελύν Συλλερό: Ο αντίλογος
«Η κοινωνιολόγος Εβελύν Συλλερό […] εκδότης του βιβλίου ‘Το Γυναικείο Φαινόμενο’ είπε σχετικά με το “Δεύτερο Φύλο”: Το βιβλίο αυτό μ’ εντυπωσίασε τρομερά την εποχή της έκδοσής του, το 1949 […] Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι μιλούσε για κάποια πράγματα που μας έλεγαν ότι ήταν ντροπή να αναφέρουμε, όπως η περίοδος λόγου χάρη. Προηγουμένως ζούσαμε σαν ο κόσμος να ήταν αποκλειστικά αντρικός, και μιλούσαμε ψιθυριστά για τα δικά μας προβλήματα.
Από την άλλη πλευρά, εγώ που έγινα μητέρα το 1949, βρήκα λάθος όσα έγραψε η Σιμόν ντε Μποβουάρ για τη μητρότητα. Παραδέχομαι απόλυτα ότι υπάρχουν γυναίκες, μια μικρή πλειοψηφία (sic) γυναικών, που δεν έχουν διάθεση να γίνουν μητέρες. Αλλά η εξαιρετική περιπέτεια της γυναικείας ζωής δεν υπάρχει στο “Δεύτερο Φύλο”.
 
Σκέψεις για το «Δεύτερο Φύλο»
«Το Δεύτερο Φύλο ήταν αναμφισβήτητα για την εποχή του ένα πρωτοποριακό έργο: καλούσε τις γυναίκες να πάρουν στα χέρια τους τη μοίρα τους, προέτρεχε των μεγάλων αγώνων για την ισότητα των φύλων μέσα στην οικογένεια, στην εκπαίδευση, στη δουλειά, στην πολιτική εκπροσώπηση, και μιλούσε για το δικαίωμα στην αντισύλληψη και για την ελευθερία των εκτρώσεων. Αναφερόταν ήδη τότε στη τεχνητή γονιμοποίηση[…]
Η Μποβουάρ αρνείται ότι η γυναίκα μπορεί, έστω και σε ελάχιστο βαθμό, να εξαρτάται από το βιολογικό και ψυχικό της πεπρωμένο. "Είναι η κοινωνία-λέει- που επεξεργάζεται αυτό το ενδιάμεσο μεταξύ του αρσενικού και του ευνούχου προϊόν, το οποίο και ονομάζει θηλυκό”[…]
Εξακολουθεί να πιστεύει, άλλωστε, ότι ο γάμος είναι ένας “πρόστυχος” θεσμός, γιατί σπάνιες είναι οι φορές που δεν στηρίζεται σε οικονομικά συμφέροντα […]
Πιστεύει ότι οι μεγαλύτερες κατακτήσεις του φεμινισμού είναι η νομιμοποίηση των αντισυλληπτικών μεθόδων και των εκτρώσεων, που επέτρεψαν στη γυναίκα την εθελοντική μητρότητα. Φοβάται όμως ότι αυτές οι κατακτήσεις απειλούνται σοβαρά από το φανατισμό του μουσουλμανικού κόσμου και από την επιστροφή στον συντηρητισμό και στη θρησκεία, που παρατηρείται τελευταία στη Δύση. Αυτή η τάση αναπτύσσεται ραγδαία κυρίως στης ΗΠΑ […]».
*Επιμ: Κατρίν Αλαμάνου

Δημοφιλείς αναρτήσεις