Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Δυο χρυσά μετάλλια

%CE%B4%CF%85%CE%BF-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AC-%CE%BC%CE%B5%CF%84

Δυο χρυσά μετάλλια σε αγρότη από τα Χανιά

Ο παραγωγός Κώστας Κουμαδωράκης από τη Σαρακήνα Σελίνου έχει κάνει το αδύνατο, δυνατό

11.04.2013

Της Κορίνας Καφετζοπούλου
Ο αγρότης κ. Κώστας Κουμαδωράκης ασχολείται 20 χρόνια με τη γη και μέσα σε αυτό το διάστημα με σκληρή δουλειά, ποιότητα και συνέπεια έχει καταφέρει τρία σημαντικά πράγματα: να κατακτήσει τρεις δύσκολες αγορές,να εξάγει προϊόντα σε Αυστρία, Γερμανία, Ελβετία, και να αποσπάσει δυο χρυσά μετάλλια σε πανευρωπαϊκούς διαγωνισμούς!

Κουμαδωράκης τσουνατόλαδο κρίταμος βραβείο

Ο κ. Κώστας Κουμαδωράκης χαρούμενος και περήφανος. Δυο πρώτα βραβεία σε πέντε χρόνια σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση

Το πρώτο χρυσό βραβείο το πήρε το 2008 στο ελαιόλαδο και μάλιστα στην ποικιλία τσουνάτη και το δεύτερο με το αλμυρό χόρτο κρίταμος το οποίο συλλέγεται από τα βράχια, από γυναίκες στην Παλαιόχωρα. Όλη αυτή η πορεία δεν ήταν καθόλου εύκολη αν σκεφτεί κανείς ότι στην ευρωπαϊκή αγορά εμφανίστηκε πριν 15 χρόνια.

Το πρώτο βήμα έγινε από την Αυστρία, χώρα καταγωγής της συζύγου του, με ποσότητα που δεν ξεπερνούσε τα 30 λίτρα ελαιολάδου.
Τώρα όμως έχει επεκταθεί και στους «γείτονες» εξάγοντας εκτός από το τσουνατόλαδο, κρασί, ρετσίνα, πορτοκάλια, λεμόνια και μαρμελάδες.

Πως τα κατάφερε όλα αυτά; Στηριζόμενος στην ποιότητα και τη συνέπεια όπως χαρακτηριστικά απαντά στο MadeinCreta.
«Όταν ξεκίνησα, πούλησα 30 λίτρα λάδι σε ένα πραγματικά δύσκολο και απαιτητικό καταναλωτικό κοινό όπως αυτό της Αυστρίας. Στηρίχθηκα στην σκληρή δουλειά, στην ποιότητα και στη συνέπεια. Όλα έγιναν και συνεχίζουν με πολύ κόπο.Τίποτα δεν είναι εύκολο. Όμως όταν κανείς είναι συνειδητοποιημένος και δουλέψει, τα πράγματα μπορούν να πάνε καλά. Αρκεί να υπάρχει θέληση. Όλα γίνονται σήμερα. Πρέπει όμως να κινηθεί, να μην περιμένει από άλλον».

Αυτό το τελευταίο ο κ. Κουμαδωράκης το τόνισε εξαιτίας της δυσκινησίας των αποφάσεων, ειδικά όταν ανακατεύονται πολλοί, ιδιώτες η δημόσιο ακόμα και στα πιο απλά, όπως π.χ το στήσιμο ενός περιπτέρου με αγροτικά προϊόντα.

Ο κρίταμος
Πέντε χρόνια μετά την βράβευση του ελαιολάδου στη συλλογή του παραγωγού από τη Σαρακήνα Σελίνου προστέθηκε ακόμα ένα χρυσό βραβείο, αυτή τη φορά για τον κρίταμο, που απέσπασε το πρώτο πανευρωπαϊκό βραβείο φυσικού προϊόντος στην ετήσια έκθεση αγροτικών προϊόντων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Τον κρίταμο δεν τον καλλιεργεί ο ίδιος. Τον μαζεύουν γυναίκες από την Παλαιόχωρα, όπως προανάφερθηκε, και ο ίδιος τον πουλάει - αν και το μεσογειακό χόρτο είναι εντελώς άγνωστο στην κεντρική Ευρώπη όπως τονίζει ο ίδιος.
Η πολυπλοκότητα της γεύσης του, η αλμύρα αλλά και η όξινη γεύση (ο κρίταμος στη γεύση έχει κάτι από θάλασσα) εντυπωσίασαν τους Ευρωπαίους.

«Οι γυναίκες αυτές μαζεύουν τον κρίταμο από τη θάλασσα, τον βράζουν για 15 λεπτά, τον τοποθετούν σε άλμη ή ξύδι και τον συσκευάζουν. Γι’ αυτό, το βραβείο ανήκει σε αυτές τις γυναίκες, τις οποίες εμείς ως επαγγελματίες απλά εκπροσωπήσαμε.

Η συσκευασία των 200 γρ. πωλείται στην τιμή των 5,20 ευρώ

Πιστεύω ότι με συλλογικές πρωτοβουλίες όπως αυτές, μπορούμε να έχουμε πολύ μεγάλα οφέλη για όλους μας» Ποιες είναι οι γυναίκες της Παλαιόχωρας;

Το MadeinCreta έψαξε να βρει ποιες είναι οι κυρίες που έκαναν διάσημο το χόρτο που φυτρώνει στα βράχια της Παλαιόχωρας στα «ευρωπαϊκά σαλόνια».
Είναι λοιπόν πέντε άνω των 50 ετών που έχουν όρεξη για δουλειά αλλά παλεύουν εκτός από τα κύματα και τη

γραφειοκρατία, για τη σύσταση συνεταιρισμού.
Το ενδιαφέρον στην προσπάθεια αυτή επίσης είναι ότι οι μισές είχαν δικές τους επιχειρήσεις που έκλεισαν λόγω κρίσης και οι υπόλοιπες αγρότισσες . Όλες μαζί ψάχνουν τρόπο να επιβιώσουν.

Γιαννιώτικο παραδοσιακό ψωμί

Γιαννιώτικο παραδοσιακό ψωμί
Υλικά Αλεύρι (άσπρο δυνατό)500 γρ. Αλεύρι (κίτρινο) 1500 γρ. Νερό 1150 - 1200 γρ.
Μαγιά 40 γρ.
Αλάτι 40 γρ.
Ελαιόλαδο 50 γρ.

Εκτέλεση
Ρίχνουμε όλα τα υλικά στο ταχυζυμωτήριο και ζυμώνουμε για ένα τέταρτο στην
πρώτη ταχύτητα, μέχρι να δούμε ότι το ζυμάρι μας έχει γίνει «γερό». Κόβουμε
το ζυμάρι σε κομμάτια 600 γρ. και πλάθουμε το κάθε κομμάτι ζυμαριού σε
φραντζόλα. Στη συνέχεια, στοφάρουμε για τρία τέταρτα με 75% υγρασία στους
32°C. Κάνουμε με το ειδικό μαχαιράκι τρεις οριζόντιες χαρακιές στην επιφάνεια
του ζυμαριού και τέλος, ψήνουμε σε ταμπανωτό φούρνο στους 220°C για 35
λεπτά.

Tip:Είναι πάρα πολύ σημαντικό να μην υποτιμάται η διαδικασία και ο χρόνος -
συνθήκες (υγρασία και θερμοκρασία) του στοφαρίσματος γιατί διαφορετικά, το
ψωμί δεν θα έχει ωραίο τελικό αποτέλεσμα.

ΜΑΡΙ ΤΙΣΟ (1761.- 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1850)

ΜΑΡΙ ΤΙΣΟ (1761.- 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1850)

Η Μαντάμ Τισό ήταν δημιουργός του ομώνυμου μουσείου των κέρινων ομοιωμάτων στο Λονδίνο. H Marie Tussaud έγινε γνωστή για το μουσείο της, το Madame Tussauds.

Γεννήθηκε ως Marie Grosholtz (Grossholtz και Grossholz) στο Στρασβουργο, την 1η Δεκεμβρίου 1761. Ο πατέρας της, Joseph Grosholtz, σκοτώθηκε στον Επταετή Πόλεμο και η μητέρα της εργάστηκε στο σπίτι του Dr. Philippe Curtius (1741-1794).
Ο Κούρσιους ήταν γιατρός και έφτιαχνε ομοιώματα, με ανατομικές λεπτομέρειες. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1765 και τον ακολούθησαν δύο χρόνια μετά η Μαρί με τη μητέρα της.
Η πρώτη έκθεση με έργα του Κούρσιους έλαβε χώρα το 1770 και δίδαξε στην Τισό την τέχνη της δημιουργίας κερίνων ομοιωμάτων. Το πρώτο της κέρινο ομοίωμα ήταν του Ζαν Ζακ Ρουσό, το 1778, ενώ μεταξύ άλλων έφτιαξε και τα ομοιώματα του Βολτέρου και του Φραγκλίνου. Στο Παρίσι, η Τισό διατήρησε σχέσεις τόσο με επαναστάτες (Ροβεσπιέρος) όσο και με βασιλόφρονες. Ζούσε στις Βερσαλλίες.
Στις 12 Ιουλίου 1789 τα κέρινα κεφάλια του Νεκέρ και του Δούκα της Ορλεάνης που έφτιαξε ο Curtius μεταφέρθηκαν σε μια διαμαρτυρία. Ωστόσο, παρά τη φήμη της, η Τισό συνελήφθη για τα φιλοβασιλικά της αισθήματα και στη φυλακή ήταν μελλοθάνατη μαζί με την Ιωσηφίνα. Θα την αποκεφάλιζαν στη λαιμητόμο και το κεφάλι της ήταν ξυρισμένο. Ωστόσο σώθηκε εξαιτίας του ταλέντου της να δημιουργεί νεκρικές μάσκες των θυμάτων της λαιμητόμου, πολλά από τα οποία υπήρξαν φίλοι της (Μαρά, Μαρία Αντουανέτα, Ροβεσπιέρος).
Μετά το θάνατο του Curtius το 1794 η συλλογή των κέρινων ομοιωμάτων κληροδοτήθηκε στη Marie. Η τελευταία παντρεύτηκε το 1795, με το Francois Tussaud. Απέκτησαν μάλιστα και δύο παιδιά.
Το 1802 η Μαρί Τισό έφυγε στο Λονδίνο με τον έναν της γιο, τον Τζόζεφ. Η πρώτη της μόνιμη έκθεση ήταν στη Baker Street το 1835 , ενώ το 1838 έγραψε τα Απομνημονεύματά της. Πέθανε στον ύπνο της στο Λονδίνο, σε ηλικία 88 ετών, στις 16 Απριλίου 1850.
Σήμερα, το Μουσείο της Μαντάμ Τισό επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις (εκτός από το Λονδίνο). Έτσι, εκθέματα
υπάρχουν στο Άμστερνταμ, το Χονγκ Κονγκ, το Λας Βέγκας, την Κοπεγχάγη και τη Νέα Υόρκη.
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Διήγημα : SOUL MATE της Δώρας Μοσχονά *

http://www.ideostato.gr/2013/04/soul-mate.html

Διήγημα : SOUL MATE

της Δώρας Μοσχονά *

Μια γλυκιά χαλάρωση την είχε καταβάλει, έτσι όπως παρέμενε ξαπλωμένη στο αναπαυτικό κρεβάτι. Από το παράθυρο έβλεπε έξω τα ανεμοδαρμένα από τους παφλασμούς των κυμάτων βράχια. Της φαινόταν πως άκουγε το τρανζίστορ να παίζει εκείνο το τραγούδι που σιγοτραγουδούσε εκείνος κάθε Κυριακάτικο πρωινό. Δεν μπορούσε να θυμηθεί τα λόγια, δεν μπορούσε να θυμηθεί το πρόσωπό του. Εδώ και λίγο καιρό επικρατούσε στο εξοχικό μια ατελείωτη ησυχία….

Σηκώθηκε με πόνο στην καρδιά. Έριξε λίγο νερό στον πρόσωπό της και τράβηξε προς την κουζίνα. Το στομάχι της το ένιωθε άδειο, είχε μέρες να βάλει μπουκιά στο στόμα της. Με αργές και άψυχες κινήσεις, κατάφερε να βάλει λίγο γάλα στην κούπα της. Κοίταξε την εξώπορτα του σπιτιού της, καθισμένη στην αγαπημένη της πολυθρόνα και παρατήρησε πως ήταν στεφανωμένη με μαύρη κορδέλα. Δεν είχε φύγει ακόμα, παρέμενε εκεί, σκουρόχρωμη, σκοτεινή και κρύα όπως και η καρδιά της.

Δύο μήνες είχαν περάσει από το χαμό του, αλλά οι πληγές του παρελθόντος παρέμεναν ακόμα ανοιχτές και πονούσαν φοβερά. Ο χρόνος που όπως λένε είναι ο καλύτερος γιατρός, να τις γιατρέψει, ψέματα το λένε. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επουλώσει τα εμφανή σημάδια και να σταματήσει το αίμα που τρέχει και γίνεται ποτάμι. Έτσι ώστε αν κάποιος ήθελε να τις παρατηρήσει, να διακρίνει μόνο τις αχνές ουλές.

Από το παράθυρο σχηματίστηκε ρεύμα και πέταξε κάτω την φωτογραφία του. Την σήκωσε με ευλάβεια και δάκρυα κύλησαν στα μαγουλά της. Ήθελε να αδράξει μια ακτίνα φωτός και να την κάνει ελπίδα. Να ζυγίσει πάνω της τα φυσικά φαινόμενα της μοίρας και να τα καταλάβει ξανά την αντίφαση της πολύμορφης σκιάς των φόβων της. Στο βασίλειο των σκέψεων της, επικρατούσε εκείνος. Ένιωθε πως κάθε μέρα ολοένα και άλλαζε. Μα πάντα παρέμενε η ίδια. Κοιμόταν με την ελπίδα να τον συναντήσει στα όνειρά της, να νιώσει απελευθερωμένη και δυνατή, πάνω στους ίππους της μηχανής που οδηγούσε εκείνος. Να ακούει ήχους πρωτόγνωρους, να βλέπει εικόνες που ξόρκιζαν κάθε τι κακό και άσχημο.

Το εκκρεμές ρολόι στον τοίχο χτύπησε πέντε το απόγευμα. Πως είχε περάσει η ώρα και εκείνη δεν το είχε καταλάβει καν; Στις εφτά είχε κανονίσει να βρεθεί με την φίλη της, την Κική. Έκανε να σηκωθεί μα την προσοχή της τράβηξε ένα μικρό χελιδόνι που στεκόταν στο παραπέτο του παραθύρου. Ήταν μικρό και ανυπεράσπιστο. Προσπαθούσε να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει μακριά… Δεν είναι πάντα εύκολο να παλεύεις με τον εαυτό σου. Είναι όμως δυσκολότερο να παραδίνεσαι σε αυτόν! Και αυτή, αυτό είχε κάνει… Σηκώθηκε αποφασιστικά, ντύθηκε γρήγορα και βγήκε από την σκουρόχρωμη πόρτα χωρίς δεύτερη σκέψη.

[….] Το βράδυ ξάπλωσε πάλι με την ίδια ελπίδα. Άφησε τον εαυτό της να ταξιδέψει στην παραλία που είχαν πάει την τελευταία φορά. Η άμμος της έκαιγε τα πόδια ενώ εκείνος της έκανε νεύμα να μπει στο νερό. Άφησε την επιφάνεια και βυθίστηκε μαζί του στο περίεργο κόσμο του οποίου οι κάτοικοι αναπνέουν, ζουν και κινούνται μέσα στο υγρό στοιχείο σχεδιάζοντας τροχιές που μιμούνται την κίνηση των πουλιών στον ουρανό. Η έλλειψη βαρύτητας, τους έδινε τη χαρά της ελεύθερης κίνησης προς όλες τις διαστάσεις του χώρου, σ ‘ένα περιβάλλον άπειρα μαγευτικό. Περιπλανιόταν μέσα στη γαλανή μάζα του νερού και ανακαλύπτει έκθαμβη ότι η θάλασσα δεν είναι η μυστηριώδης και ζοφερή, εκείνη των παραμυθιών και των θρύλων, όπου ζουν απαίσια τέρατα και παραμονεύουν τρομεροί κίνδυνοι. Διαπιστώνει ότι είναι ένας φανταστικά όμορφος κόσμος με συναρπαστικό ενδιαφέρον και κινδύνους μικρότερους από αυτούς που απειλούν την καθημερινή μας ζωή.

Αυτή η ευχάριστη διείσδυση μέσω της λεπτής φλούδας που ονομάζεται «επιφάνεια», σ ‘ένα άλλο κόσμο, έχει και αυτή μια άλλη πλευρά. Αυτή των αμείλικτων φυσικών νόμων και αριθμών… εκείνος της αφήνει το χέρι και χάνεται σε μια διάθλαση φωτός. Αφήνει τον αέρα να βγει από τα πνευμόνια της και αναδύεται στην επιφάνεια. Ξυπνά με αγωνία να τον προλάβει πριν φύγει ξανά..!

Αυτή τη φορά όμως κατάλαβε από κάθε φορά πως ένα κεφάλαιο της ζωής της έχει κλείσει. Πως όλα τα βιβλία έχουν ένα τέλος. Το δικό της δεν έχει τελειώσει ακόμη, του Αρίστου όμως η τελευταία σελίδα του βιβλίου του ήταν κρύα και σύντομη… Πρέπει να την αγαπήσει και αυτή, για να μπορέσει να συνεχίσει. Να νικήσει τους φόβους της και να βγει από τα «εσωτερικά» και «ψυχικά» μονοπάτια όπου έχει χαθεί. Να συνειδητοποιήσει πως υπάρχουν «παράλληλες» αλλά και «τεμνόμενες» ζωές και είμαστε αναγκασμένη να πορευόμαστε, νικώντας τη μέρα…

Ανασηκώνετε και ανάβει το φως από το πορτατίφ πάνω στο κομοδίνο της. Ανοίγει το πρώτο συρτάρι και βγάζει έξω το κουτί. Το ανοίγει και προσπαθεί να μυρίσει το αποξηραμένο τριαντάφυλλο που βρίσκεται στο εσωτερικό του. Ήταν δώρο από την πρώτη τους επέτειο.

Ας αναπαύσει ο Θεός την ψυχή του και να είναι ανάλαφρο το χώμα που τον σκεπάζει… κάνει το σταυρό της ενώ δάκρυα ανάμνησης τρέχουν στα μαγουλά της και λέει στον εαυτό της να μην θρηνεί για το αναπόφευκτο.

Ο θάνατος είναι τόσο σίγουρος για τον γεννημένο, όσο η γέννηση για τον νεκρό. Ο χαμένος σύντροφός της, δεν είναι αποθαμένος, μα πήρε πιο πριν από εκείνη το δρόμο για τον ύπνο χωρίς όνειρα…..!

* Η Δώρα Μοσχονά γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε βιολόγος στην Μ.Βρετανία. Το πρώτο της μυθιστόρημα είναι "Μην ξεχάσεις να πάρεις ανάσα" από τις Εκδόσεις Άπαρσις. Το πρώτο της διήγημα με τίτλο "ΑΝΤΙΟ" κυκλοφορεί ήδη στο διαδίκτυο στον ιστότοπο "One Story".

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Ο Ανατολικός Νομός της Κρήτης

Χίος, Νέα Μονή

Χίος, Νέα Μονή

Τα ψηφιδωτά της Νέας Μονής Χίου αποτελούν τη μία από τις τρεις κορυφαίες δημιουργίες των εικαστικών τεχνών στον ελλαδικό χώρο κατά τον Μεσαίωνα. Οι άλλες δύο είναι τα ψηφιδωτά της Μονής του Οσίου Λουκά στη Βοιωτία και της Μονής Δαφνίου στην Αττική (Δαφνί). Παρότι χρονικά τοποθετούνται ανάμεσά τους, τα ψηφιδωτά της Νέας Μονής ξεχωρίζουν ως δείγματα της τέχνης της Βασιλεύουσας, σε αντίθεση με τις άλλες περιπτώσεις, όπου έχουμε δείγματα των «επαρχιακών σχολών» της Αυτοκρατορίας. Οι καλλιτέχνες που δούλεψαν εδώ ήταν Κωνσταντινουπολίτες, που ήλθαν κατευθείαν από την Πόλη και μαζί τους μετέφεραν την τεχνοτροπία τους, παρόμοια με αυτή που διακοσμούσε τα αυτοκρατορικά ανάκτορα και έχει πια χαθεί.

Στον θόλο του νάρθηκα υπήρχε η Παρθένος ως δεομένη μάνα, ψηφιδωτό που δεν σώζεται. Γύρω τις, στις 8 αψίδες τη «φρουρούν» ολόσωμα ψηφιδωτά των «στρατιωτικών αγίων»: Ευγένιος - Αυξέντιος - Ευστράτιος - Σέργιος - Θεόδωρος ο Στρατηλάτης - Βάκχος - Ορέστης - Μαρδάριος. Τους πλάγιους τοίχους του νάρθηκα υπήρχαν 6 χριστολογικές συνθέσεις: η Ανάσταση του Λαζάρου, ο Νιπτήρας (σε 2 μέρη με αναλυτικές επιγραφές), η Προδοσία του Ιούδα (επίσης με αναλυτικές ψηφιδωτές επιγραφές), η Ανάληψη και οι κατεστραμμένες σήμερα Βαϊοφόρος και Πεντηκοστή.

Στον κυρίως ναό, η καλύτερα σωζόμενη παράσταση είναι η Βάπτιση, η οποία, μαζί με τη Σταύρωση και την Ανάσταση αποτελεί το αριστουργηματικότερο ίσως τρίπτυχο. Υπάρχουν επίσης η Μεταμόρφωση και η Αποκαθήλωση, ενώ σώζονται οι παραστάσεις των 2 από τους 4 Ευαγγελιστές, του Ιωάννη (με φθορές) και του Μάρκου. Πάνω από το Ιερό Βήμα, η Πλατυτέρα σώζεται ακέφαλη.

Αξιοσημείωτη είναι η προσοχή που δόθηκε από τους δημιουργούς ώστε τα ψηφιδωτά του κυρίως ναού, ευρισκόμενα ψηλότερα από τον θεατή, να δείχνουν τις σωστές αναλογίες όταν παρατηρούνται από τα κάτω. Στην πραγματικότητα δηλαδή όσες παραστάσεις καλύπτουν καμπύλες επιφάνειες έχουν ελαφρώς «συμπιεσμένο» το κεντρικό ή άλλο μέρος ώστε να φαίνονται με τις σωστές αναλογίες στον θεατή, καθώς και άλλες διορθώσεις, που θεωρητικά θα απαιτούσαν γνώσεις Προβολικής Γεωμετρίας.

Πηγή: Βικιπαίδεια

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ " Ο ἀγρὸς τῶν λέξεων"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ " Ο ἀγρὸς τῶν λέξεων"

Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριο
λουλοῦδι, ὅμοια κ᾿ ἐγώ.

Τριγυρίζω διαρκῶς γύρω ἀπ᾿ τὴ λέξη.

Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς
τῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή,
τὴν τεμαχίσαν σὲ κρίκους, τὴν κάμαν
νοήματα, τὴ σφυρηλάτησαν

ὅπως τὸ χρυσάφι οἱ μεταλλουργοὶ

κ᾿ ἔγινε Ὅμηροι, Αἰσχύλοι, Εὐαγγέλια
κι ἄλλα κοσμήματα.

Μὲ τὸ νῆμα τῶν λέξεων,

αὐτὸν τὸ χρυσὸ τοῦ χρυσοῦ,

ποὺ βγαίνει ἀπ᾿ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου,

συνδέομαι · συμμετέχω στὸν κόσμο.
Σκεφτεῖτε: Εἶπα καὶ ἔγραψα, «Ἀγαπῶ».

H Αποθέωση του Ηρακλή

http://www.ellinikoarxeio.com/2013/02/h-apotheosis-of-hercules.html

H Αποθέωση του Ηρακλή

Σε μια εντελώς πρωτότυπη σύνθεση o Ηρακλής με έκδηλη την ευδαιμονία του παρουσιάζεται αναγερμένος στην κλίνη. Μπροστά του ένα τραπέζι γεμάτο με διάφορα αντικείμενα. Αριστερά η Αθηνά του προσφέρει ένα λουλούδι. Κάτω από την κλίνη είναι φυτρωμένη μια κληματαριά που διακοσμεί με τα φύλλα της όλη την επιφάνεια.

Χρησιμοποιήθηκε κόκκινο χρώμα για την απόδοση της γενειάδας του Ηρακλή, των φύλλων της κληματαριάς καθώς και στα αντικείμενα στο τραπέζι. Με μαύρο τονίζεται ο κάνθαρος που κρατά ο Ηρακλής και η κύλικα στο τραπέζι. Έντονα διακοσμημένη είναι η κλίνη και ο χιτώνας της Αθηνάς.

Το ίδιο θέμα σε μελανόμορφη εικονίζεται στην άλλη πλευρά του αγγείου, με τη διαφορά ότι πίσω από την Αθηνά εμφανίζεται ο Ερμής και πίσω από τον Ηρακλή ένας οινοχόος βρίσκεται μπροστά σ’ ένα δίνο που στηρίζεται στο υποστατό του.

Αμφορέας τύπου Α, 520-510 π.Χ. ύψος 53,5 Munich, Antikensammlungen

Διαβάστε επίσης:

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Η μάχη στα Γαυγάμηλα

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/04/h-maxh-sta-gavgamhla.html

Η μάχη στα Γαυγάμηλα

Δίχως άλλο, η μάχη στα Γαυγάμηλα υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μάχες που δόθηκαν στην αρχαιότητα και ταυτόχρονα μια μάχη που χάρισε στον Ελληνικό πολιτισμό οικουμενικές διαστάσεις. Κατέχοντας ήδη τα παράλια της Αν. Μεσογείου και έχοντας εξουδετερώσει τον περσικό στόλο, ο Αλέξανδρος ήταν έτοιμος να περάσει στη Μεσοποταμία.

Πριν ξεκινήσει, χρειάστηκε να καταστείλει την εξέγερση των Ιουδαίων της Σαμάρειας που είχαν κάψει ζωντανό τον Ανδρόμαχο, στρατηγό της περιοχής (Κούρτιος IV 5, 9 και 8, 9-11). Η σύρραξη, σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παγκόσμια, μια και οι σημαντικότεροι λαοί τού τότε γνωστού κόσμου πήραν μέρος με το ένα ή το άλλο στρατόπεδο.

Έτσι, η μάχη στα Γαυγάμηλα – όπως έλαβε την ονομασία της από ένα πλησίον του πεδίου της μάχης χωριό – είναι η τελευταία και μεγαλύτερη μάχη που έδωσε ο Μακεδόνας βασιλιάς Αλέξανδρος Γ’ το 331 π.Χ. Σε αυτήν την καθοριστική για την τύχη της Ασίας, αλλά και του αρχαίου κόσμου, μάχη, ανατράπηκαν παγιωμένοι συσχετισμοί δυνάμεων χάρη στην ολοκληρωτική νίκη του νεαρού Αλέξανδρου, που συνέτριψε την τελευταία δυνατότητα αντίστασης του Μεγάλου Βασιλέα, στη θυελλώδη εφόρμησή του για την κατάληψη της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών.

Πριν από τη μεγάλη μάχη Ο Αλέξανδρος, αφού πέρασε τον Τίγρη, άφησε τον στρατό του να ξεκουραστεί για μια μέρα. Την επομένη και με το στράτευμα να έχει πάρει μιαν ανάσα, πέρασε μέσα από την Ασσυρία. Τέσσερις μέρες μετά τη διάβαση του ποταμού και ενώ βρισκόταν πλησίον της πόλεως Νινευή, οι ανιχνευτές του τον πληροφόρησαν ότι αντελήφθησαν στην πεδιάδα κινήσεις ιππέων.

Ο Αλέξανδρος αμέσως συνέταξε το στράτευμα «ως ες μάχην» και συνέχισε την πορεία του. Νέα αναφορά των ανιχνευτών πληροφόρησε τον Αλέξανδρο ότι οι ιππείς ήταν περίπου 1.000. Αμέσως συνέταξε τη βασιλική ίλη, μία ακόμα από τους εταίρους και μερικούς από το ελαφρύ ιππικό των Παιόνων.

Με αυτήν τη δύναμη επιτέθηκε εναντίον του εχθρικού ιππικού. Πριν το τρέψει σε φυγή, κατάφερε να αιχμαλωτίσει μερικούς ιππείς και να τους αποσπάσει πληροφορίες σχετικά με τα στρατεύματα του Δαρείου.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο Δαρείος βρισκόταν στρατοπεδευμένος με όλες του τις δυνάμεις στην πεδιάδα των Γαυγαμήλων, κοντά στον ποταμό Βούμωδο. Τότε, ο Αλέξανδρος οργάνωσε στρατόπεδο, μη παραλείποντας να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα προφύλαξης, μια και ο εχθρός βρισκόταν σε απόσταση μόλις 12 χιλιομέτρων. Πριν αποφασίσει τη μεγάλη σύγκρουση, ξεκούρασε τον στρατό του για τέσσερις μέρες. Περί αριθμών Οι βασιλείς στρατηγοί παρέταξαν τις δυνάμεις τους ο ένας απέναντι στον άλλο, σύμφωνα με τα σχέδιά τους και τους υπολογισμούς τους.

Όπως αναφέρει ο Αρριανός, ο Μεγάλος Βασιλιάς μπήκε στο κέντρο της στρατιάς του έχοντας το γενικό πρόσταγμα της μάχης σε 40.000 χιλιάδες ιππείς και 1.000.000 πεζούς (σύμφωνα με τον Διόδωρο, σε 200.000 ιππείς και 800.000 χιλιάδες πεζούς). Ο Πλούταρχος ανεβάζει το σύνολο της στρατιάς (ιππείς και πεζούς) στο 1.000.000, ο Ιουστίνος στις 500.000 και, τέλος, ο Κούρτιος σε 45.000 χιλιάδες ιππείς και 200.000 χιλιάδες πεζούς.

Αρριανός, Διόδωρος και Κούρτιος κάνουν λόγο και για 200 δρεπανηφόρα άρματα, ενώ μόνο ο Αρριανός αναφέρεται και σε 15 πολεμικούς ελέφαντες. Ακόμα κι αν δεχτούμε τους υπολογισμούς του Κούρτιου, ο στρατός του Δαρείου ήταν υπερβολικά μεγάλος. Απέναντι σε αυτήν την τεράστια στρατιά,το στράτευμα του Αλέξανδρου, σύμφωνα με τον Αρριανό, μόλις έφτανε τους 7.000 ιππείς και τους 40.000 πεζούς.

Τη συντριπτική αριθμητική υπεροχή των Περσών ισοσκέλιζε ο στρατός του Αλέξανδρου ως προς τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, ιδιαιτέρα δε ως προς την οργάνωση, την άσκηση, την πειθαρχία, την αντοχή και την πολεμική πείρα.

Η μάχη Ο Αλέξανδρος φρόντισε να παρατάξει τον στρατό του έτσι ώστε να αποτρέψει τον κίνδυνο υπερφαλαγγίσεώς του από τον κατά πολύ υπέρτερο, αριθμητικά, στρατό του αντιπάλου του. Έτσι, τοποθέτησε στα δυο άκρα της παρατάξεώς του πλαγιοφυλακές από ιππείς ιδίως και ψιλούς και παρέταξε πίσω από την κύρια γραμμή μια δεύτερη τάξη από πεζούς.

Η μάχη ξεκίνησε με τους Πέρσες να επιτίθενται στο δεξιό πλευρό των Ελλήνων. Η απάντηση του Αλέξανδρου ήταν να ενισχύσει τη δεξιά πλευρά με τους ιππείς. Καθώς κατευθυνόταν στα δεξιά, ο Αλέξανδρος δέχτηκε σφοδρή επίθεση από το ιππικό του Βήσσου. Αυτήν την επίθεση την αντιμετώπισε μόνο με τις δυνάμεις της πλαγιοφυλακής. Την ίδια στιγμή, ο Μαζαίος επιτέθηκε με λύσσα στο ιππικό του Παρμενίωνα.

Ωστόσο, η επίθεση του Βήσσου εναντίον του Αλέξανδρου δημιούργησε ρήγμα στο αριστερό μέρος της περσικής παράταξης. Από ’κεί διεισδύοντας ο Αλέξανδρος επιχείρησε ορμητική επίθεση εναντίον των θέσεων του ίδιου του Δαρείου, αναγκάζοντάς τον να τραπεί σε φυγή! Από την πλευρά του αντίπαλου στρατού, Ινδοί και Πέρσες ιππείς εκμεταλλεύτηκαν με τη σειρά τους το κενό που σχηματίστηκε στη μακεδονική φάλαγγα, πέρασαν μέσα από τη δεύτερη γραμμή και επιτεθήκαν στη φρουρά των σκευοφόρων.

Σύντομα όμως τμήματα της δεύτερης αυτής γραμμής του Αλέξανδρου τους επιτέθηκαν και τους ανάγκασαν να τραπούν σε φυγή. Η φυγή γενικεύτηκε και, όταν ο Αλέξανδρος έσπευσε προς ενίσχυση του Παρμενίωνα, η μάχη είχε ουσιαστικά λήξει. Ο Αλέξανδρος κατεδίωξε τους Πέρσες ώς τα Άρβηλα, ενώ ο Δαρείος κατόρθωσε να διαφύγει στη Μηδία, με φρουρά μερικών χιλιάδων ιππέων, τη στιγμή που ο Παρμενίων κυρίευε το στρατόπεδο των Περσών στα Γαυγάμηλα με τα σκευοφόρα, τις καμήλες και τους ελέφαντες. Η μάχη έληξε με τη συντριβή της μεγάλης στρατιάς.

Οι απώλειες υπήρξαν βαρύτατες για τους Πέρσες, ιδίως κατά την καταδίωξη – γιατί, όπως είναι γνωστό, εκεί σημειώνονται οι μεγάλες σφαγές και όχι τόσο στη διάρκεια της μάχης. Οι αρχαίες πηγές πρέπει να θεωρηθούν γενικά υπερβολικές. Ωστόσο, ο Αρριανός αναφέρει ότι οι νεκροί «ελέγοντο» 300.000 χιλιάδες και πολύ περισσότεροι οι αιχμάλωτοι.

Ο Διόδωρος κάνει λόγο για 90.000 χιλιάδες νεκρούς και ο Κούρτιος για 40.000, ο δε «Πάπυρος 1.798» της Οξυρύγχου για 53.000 χιλιάδες. Αντίθετα, οι αντίστοιχοι αριθμοί για τη στρατιά του Αλέξανδρου είναι 100 κατά τον Αρριανό, 500 κατά τον Διόδωρο και λιγότεροι από 300 κατά τον Κούρτιο. Κατά δε τον «Πάπυρο 1.798» της Οξυρύγχου, 1.000 πεζοί και 200 ιππείς.

Ο Διόδωρος επίσης αναφέρει ότι «τραυματίαι δ’ εγένοντο παμπληθείς» και ο Αρριανός ακόμα κάνει λόγο για πάνω από χίλιες απώλειες αλόγων, κυρίως κατά τη διάρκεια της καταδίωξης. «Έτσι τελείωσε αυτή η μάχη, όταν επώνυμος άρχων στην Αθήνα ήταν ο Αριστοφάνης, κατά τον μήνα Πυανεψιώνα· έτσι, βγήκε αληθινή η προφητεία του Αρίστανδρου, ότι η μάχη και η νίκη του Αλέξανδρου θα συμβεί τον ίδιο μήνα με την έκλειψη της σελήνης».

Αρριανός
Μετά τη νίκη στα Γαυγάμηλα, που έκρινε τον μεγάλο αγώνα του, ο Αλέξανδρος ανακηρύχτηκε από τη συνέλευση του στρατού του πιθανότατα «Βασιλεύς της Ασίας». Ο Αλέξανδρος συνέδεσε τη νίκη του με τις μεγάλες νίκες των Ελλήνων εναντίον των Περσών κατά τον 5ο αιώνα.

Διακήρυξε μάλιστα ότι θα ξαναχτίσει την πόλη των Πλαταιών, «ότι την χώραν οι πατέρες αυτών εναγωνίσασθαι τοις Έλλησιν υπέρ της ελευθερίας παρέσχων».

Ο ελληνιστικός πολιτισμός που θα ακολουθούσε, θα είχε μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση του νεότερου κόσμου, ενώ θα έδινε ταυτόχρονα μια «αιώνια» ώθηση στον ελληνισμό ευρύτερα, διατηρώντας τον σαν μια ζωντανή και ενεργή οντότητα ώς τις μέρες μας.

loutraki1.blogspot.gr