Barbra Streisand

Barbra Streisand and Robert Redford in The Way We Were, 1973...

Η Μπάρμπρα Στράιζαντ (Αγγλ. Barbra Streisand, γενν. 24 Απριλίου 1942) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια, ηθοποιός, συγγραφέας, παραγωγός ταινιών και σκηνοθέτης. Έχει βραβευτεί με δύο βραβεία Όσκαρ (ένα Α' Γυναικείου Ρόλου κι ένα Καλύτερου Τραγουδιού), οχτώ Βραβεία Γκράμι[1], πέντε Βραβεία Έμμυ[2], ένα ειδικό Βραβείο Τόνυ, βραβείο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου[3] και βραβείο Peabody[3] και είναι μίας από τους λίγους καλλιτέχνες που έχουν κερδίσει Όσκαρ, Έμμυ, Γκράμι και Βραβείο Τόνι.[4]

Είναι μία από τις πιο επιτυχημένες καλλιτέχνες στη μοντέρνα ιστορία της καλλιτεχνικής βιομηχανίας με πωλήσεις πάνω από 71,5 εκατομμύρια δίσκους στις Ηνωμένες Πολιτείες και 140 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.[5][6] Είναι η μεγαλύτερη σε πωλήσεις γυναίκα καλλιτέχνης στι λίστα των Μεγαλύτερων σε Πωλήσεις Καλλιτεχνών της RIAA, η μόνη γυναίκα που βρίσκεται μέσα στο top 10 και η μόνη καλλιτέχνης εκτός της σκηνής του ροκ.[7] Μαζί με τον Φρανκ Σινάτρα, τη Σερ και τη Σίρλεϊ Τζόουνς, μοιράζεται τη διάκριση να έχει βραβευτεί με Όσκαρ υποκριτικής και να έχει φτάσει στην κορυφή του U.S. Billboard Hot 100 chart.

Σύμφωνα με την RIAA, η Στράιζαντ κατέχει το ρεκόρ για τα περισσότερους δίσκους στο τοπ 10 από όλες τις γυναίκες καλλιτέχνες - σύνολο 32 από το 1963.[8] Συνολικά έχει 51 χρυσούς δίσκους, 30 πλατινένιους και 13 πολυπλατινένιους στις Ηνωμένες Πολιτείες.[1]

Πέρα από την καριέρα της στο χώρο της μουσικής, η Στράιζαντ έχει διαγράψει λαμπρή πορεία στο χώρο του κινηματογράφου. Έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση το 1968 στο μιούζικαλ Ένα Αστείο Κορίτσι (Funny Girl) σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάιλερ, ενώ ήταν ήδη καταξιωμένη στο χώρο της μουσικής. Η ταινία της χάρισε Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου το οποίο μοιράστηκε με την Κάθριν Χέπμπορν επίσης νικήτρια εκείνη τη χρονιά για την ταινία Το Λιοντάρι του Χειμώνα (Lion in the Winter).[9] Έπειτα ακολούθησε μια σειρά από επιτυχημένες ταινίες όπως: Άλο, Ντόλι! (Hello Dolly, 1969), Μια Τρελή Τρελή Καταδίωξη (What's up Doc?, 1972), Τα καλύτερά μας χρόνια (The Way We Were, 1973) (για το οποίο έλαβε την δεύτερή της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου[10]) και Ένα Αστέρι Γεννιέται (A Star Is Born, 1976). Το 1982 σκηνοθέτησε και έκανε την παραγωγή της ταινίας Yentl, ενώ το δεύτερό της σκηνοθετικό εγχείρημα, η ταινία του 1991 Ο Πρίγκηπας της Παλίρροιας (The Prince of Tides) της χάρισε μια υποψηφιότητα για την παραγωγή της ταινίας.[11] Το 1996 σκηνοθέτησε τη ρομαντική κωμωδία Ο Καθρέφτης Έχει Δυο Πρόσωπα (The Mirror Has Two Faces) στην οποία είχε επίσης τον πρωταγωνιστικό ρόλο που της χάρισε μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ερμηνείας σε μιούζικαλ ή κωμωδία.[12] Πιο πρόσφατος αξιοσημείωτος κινηματογραφικός της ρόλος είναι εκείνος της Ροζ Φόκερ στην κωμωδία Πεθερικά της Συμφοράς (Meet the Fockers, 2004) (σίκουελ της ταινίας του 2000 Γαμπρός της Συμφοράς (Meet the Parents) ) και στο σίκουελ Γονείς της Συμφοράς (Little Fockers, 2010).

http://el.wikipedia.org/wiki/Μπάρμπρα_Στράιζαντ

Φίλια

Lesvosgreece.gr

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα · 22 Απριλίου

Φίλια
http://www.lesvosgreece.gr/el/heimonas-sti-filia-kai-skalohori

Στη Φίλια θα θαυμάσετε τα πετρόκτιστα σπίτια και τη διακόσμηση τους με τούβλο. Στο χωριό υπάρχει ακόμα ο ξέσκεπος μιναρές και το τζαμί, που είναι τώρα πια αποθήκη. Επισκεφτείτε οπωσδήποτε το Γυναικείο Αγροτουριστικό Συνεταιρισμό για να πάρετε χειροποίητα αμυγδαλωτά.

Το Συνάπι και οι θεραπευτικές του ιδιότητες

 Το Συνάπι και οι θεραπευτικές του ιδιότητες

 Το σινάπι (επιστημονική ονομασία Sinapis) είναι ένα χαριτωμένο φυτό, που το βρίσκουμε σχεδόν παντού. Είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, μονοετές, ποώδες φυτό που ανήκει στην τάξη των Καππαρωδών και στην οικογένεια των Σταυρανθών/Κραμβοειδών (Cruciferae/Brassicaceae) με 10 είδη της Ασίας της Ευρώπης και της βορείου Αμερικής .

 Περιγραφή 

Έχει ζωηρά κίτρινα άνθη, που σχηματίζουν ταξιανθίες, και τα φύλλα είναι μετρίου μεγέθους που εναλλάσσονται. Τα περισσότερα είδη είναι ζιζάνια των αγρών, όπως το Sinapis avensis (Σινάπι το αρουραίο) κοινώς λαμψάνα – η λαμψάνη του Διοσκουρίδη- ενοχλητικό ζιζάνιο και επιζήμιο, γιατί αναπτύσσεται γρηγορότερα από τα καλλιεργούμενα φυτά και γενικώς τα πνίγει. Το φυτό αυτό φτάνει τα 60 εκατοστά ύψος και έχει σκληρά αγκάθια, και περιέχει μόλις το ένα τρίτο της δραστικής ουσίας του λευκού σιναπιού. Οι καρποί του είναι μακριοί και έχουν 10 –12 σπόρια.

Παλαιότερα, όταν δεν υπήρχαν τα ζιζανιοκτόνα, ήταν συνηθισμένο στους σιτοβολώνες όπου ανάμεσα στο σιτάρι ξεχώριζαν τα κίτρινα άνθη της λαψάνας .

Τα είδη S. alba, S. nigra και S. juncea καλλιεργούνται στον Καναδά, στις Η.Π.Α την Ουγγαρία, τη Γαλλία και τη Βρετανία για τα καυτερά τους σπόρια από τα οποία παρασκευάζεται το γνωστό καρύκευμα μουστάρδα. Από το είδος S. alba παρασκευάζεται η λευκή μουστάρδα, από το S. nigra η μαύρη και από το B. juinca η καφέ. Οι τρυφεροί βλαστοί του S. arvensis (καθώς και του S. alba) τρώγονται βραστοί ως χόρτα (βρούβες).

Μια παραλλαγή του είδους S. alba, που είναι γνωστή ως βρουβολάψανο, είναι αυτοφυής στην Ελλάδα. Οι καρποί του είναι αγκαθωτοί, τα σπόρια του κίτρινα και το έλαιο των σπόρων του χρησιμοποιείται ως φωτιστικό.

Όλα τα φυτά είναι ετήσια, καλλιεργημένα ή αυτοφυή. Οι σπόροι τους αποσταζόμενοι δίνουν λάδι, ενώ οι αλευροποιημένοι σπόροι από το λευκό και το μέλαν σινάπι είναι η βάση για την μουστάρδα.

Είναι πολύ κοινό σε ασβεστώδη εδάφη. Καλλιεργείται κατά τόπους. Στα μέρη αυτά φυτρώνει κατόπιν και μόνο του.

 
Η Σίναπις η λευκή, είναι αυτοφυής στην Ελλάδα όπου επίσης καλλιεργείται σαν λαχανικό, έχει βλαστό όρθιο, περισσότερο ή λιγότερο τριχωτό, διακλαδιζόμενο, με φύλλα λυροειδή, πτεροσχιδή, τριχωτά. Φτάνει σε ύψος τα 50 εκατοστά. Το άσπρο σινάπι είναι στην ουσία ένα από τα πρώτα φυτά που εξημέρωσε ο άνθρωπος. Τα κίτρινα άνθη είναι διατεταγμένα κατά βότρυς και το άρωμά τους θυμίζει βανίλια. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα και επικονιάζονται από μέλισσες, έντομα και τον αέρα.

Ο καρπός είναι κέρας, τριχωτό, με τρίχες λευκές, υποκυλινδρικό, με ράμφος μακρύ και πλατύ. Τα σπέρματά του είναι μικρά, υποστρόγγυλα και έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε λάδι (20-30%), που καμιά φορά χρησιμοποιείται για διατροφή. Τα φύλλα και οι σπόροι του φυτού είναι εδώδιμα. Τα φύλλα έχουν μία πικάντικη γεύση ειδικά αν τρώγονται ωμά. Τα νεαρά φύλλα χρησιμοποιούνται σαν αρωματικό σε σαλάτες ενώ τα μεγαλύτερα φύλλα χρησιμοποιούνται ως λαχανικό.

Ο σπόρος αλέθεται και η σκόνη χρησιμοποιείται σαν καρύκευμα άσπρης μουστάρδας που είναι ηπιότερο από τη μαύρη μουστάρδα.
Η δριμύτητα της μουστάρδας αναπτύσσεται όταν κρύο νερό έρχεται σε επαφή με τον σπόρο. Τότε ένα ένζυμο (μιροσίνη) έρχεται σε επαφή με ένα γλυκοσίδιο (σινιγρίνη) και παράγει μία ένωση θείου. Αν στον σπόρο βάλουμε καυτό νερό, ξύδι ή αλάτι παράγεται ηπιότερη μουστάρδα.
 

Η σίναπις η μελανή είναι, αντίθετα, λεία πόα, με φύλλα τραχιά, λυροειδώς πτεροσχιδή τα κατώτερα, επιμήκη-λογχοειδή τα ανώτερα. Τα μικρά άνθη έχουν 4 κίτρινα πέταλα και είναι διατεταγμένα κατά επάκριους βότρυς. Οι καρποί είναι κέρατα, επιμήκη, τετράγωνα, με σπέρματα στρογγυλά, καστανόμαυρα και επιφάνεια δικτυωτή. Όπως η Σίναπις η λευκή, περιέχει κι αυτή ένα παχύ λάδι, η χρήση του οποίου όμως είναι αρκετά περιορισμένη. Επειδή είναι πιο σκληρό φυτό και έχει μεγαλύτερη προσαρμογή στην ξηρασία, χρησιμοποιείται κατά προτίμηση για χλωρή νομή, χορηγείται κυρίως στις αγελάδες που την προτιμούν ιδιαίτερα. Η μουστάρδα που παρασκευάζεται από τα σπέρματα της είναι πιο δυνατή. Το αλεύρι που προέρχεται από αυτά χρησιμοποιείται, περισσότερο από της λευκής, στη φαρμακευτική.

Το λευκό σινάπι ανθίζει από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο και οι σπόροι ωριμάζουν από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο.

Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται κύρια οι σπόροι τους οποίους συλλέγουμε στο τέλος του καλοκαιριού. 

Θεραπευτικές ιδιότητες : 

http://epistrofi-sti-fysi.blogspot.gr/2013/03/blog-post_9797.html

Ο. ΕΛΥΤΗΣ " Η ΓΕΝΕΣΙΣ"

Ο. ΕΛΥΤΗΣ " Η ΓΕΝΕΣΙΣ"

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ το φως Και η ώρα η πρώτη

που τα χείλη ακόμη στον πηλό

δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου

Αίμα πράσινο και βολβοί στη γη χρυσοί
Πανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσα
γάζες αιθέρος τις αλεύκαντες
κάτω απ' τις χαρουπιές και τους μεγάλους όρθιους φοίνικες
Εκεί μόνος αντίκρισα
τον κόσμο
κλαίγοντας γοερά
Η ψυχή μου ζητούσε Σηματωρό και Κήρυκα
Είδα τότε θυμάμαι
τις τρεις Μαύρες Γυναίκες
να σηκώνουν τα χέρια κατά την Ανατολή
Χρυσωμένη τη ράχη τους και το νέφος που άφηναν
λίγο λίγο σβήνοντας
δεξιά Και φυτά σχημάτων άλλων
Ήταν ο ήλιος με τον άξονά του μέσα μου
πολυάχτιδος όλος που καλούσε Και
αυτός αλήθεια που ήμουνα Ο πολλούς αιώνες πριν
Ο ακόμη χλωρός μες στη φωτιά Ο άκοπος απ' τον ουρανό
Ένιωσα ήρθε κι έσκυψε
πάνω απ' το λίκνο μου
ίδια η μνήμη γινάμενη παρόν
τη φωνή πήρε των δέντρων, των κυμάτων:
«Εντολή σου» είπε «αυτός ο κόσμος
και γραμμένος μες στα σπλάχνα σου είναι
Διάβασε και προσπάθησε
και πολέμησε» είπε
«Ο καθείς και τα όπλα του» είπε
Και τα χέρια του άπλωσε όπως κάνει
νέος δόκιμος Θεός για να πλάσει μαζί αλγηδόνα κι ευφροσύνη.
Πρώτα σύρθηκαν με δύναμη
και ψηλά πάνω από τα μπεντένια ξεκαρφώθηκαν πέφτοντας
οι Εφτά Μπαλτάδες
καταπώς η Καταιγίδα
στο σημείο μηδέν όπου ευωδιάζει
απαρχής πάλι ένα πουλί
καθαρό παλιννοστούσε το αίμα
και τα τέρατα έπαιρναν την όψη ανθρώπου
Τόσο εύλογο το Ακατανόητο
Ύστερα και οι άνεμοι όλοι της φαμίλιας μου έφτασαν
τ' αγόρια με τα φουσκωμένα μάγουλα
και τις πράσινες πλατιές ουρές όμοια Γοργόνες
και άλλοι γέροντες γνώριμοι παλαιοί
οστρακόδερμοι γενειοφόροι
Και το νέφος εχώρισαν στα δύο Και αυτό πάλι
στα τέσσερα
και το λίγο που απόμεινε φύσηξαν και ξαπόστειλαν
στο Βορρά
Με πλατύ πάτησε πόδι στα νερά και αγέρωχος ο μέγας
Κούλες
Η γραμμή του ορίζοντα έλαμψε
ορατή και πυκνή και αδιαπέραστη
ΑΥΤΟΣ ο πρώτος ύμνος.

Σίρλεϊ Μακ Λέιν

Η Σίρλεϊ Μακ Λέιν (αγγλ. Shirley MacLaine) γεννημένη στις 24 Απριλίου του 1934 είναι Αμερικανίδα ηθοποιός, χορεύτρια, πολιτική ακτιβίστρια και συγγραφέας. Έχει γράψει πολλά αυτοβιογραφικά βιβλία, στα οποία αναφέρεται στην καριέρα της στο Χόλιγουντ, καθώς και στη σχέση της με μεταφυσικά θέματα. Η Μακ Λέιν το 1983 βραβεύτηκε με βραβείο Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου για τη συμμετοχή της στην ταινία Σχέσεις Στοργής του Τζέιμς Λ. Μπρουκς. Είναι η μεγαλύτερη αδελφή του ηθοποιού και σκηνοθέτη Γουόρεν Μπίτι.

Η Μακ Λέιν γεννήθηκε στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια το 1934. Οι γονείς της, ο καθηγητής ψυχολογίας Άιρα Όουενς Μπίτι και η καθηγήτρια υποκριτικής Κάθλιν Κορίν Μακ Λέιν[1], της έδωσαν το όνομά της για να τιμήσουν την ηθοποιό παιδί-θαύμα Σίρλεϊ Τεμπλ. Όταν η Μακ Λέιν ήταν ακόμη σε μικρή ηλικία, η οικογένειά της μετακόμισε αρχικά στο Νόρφολκ κι έπειτα στο Άρλινγκτον, όπου ο πατέρας της διορίστηκε στο γυμνάσιο Τόμας Τζέφερσον.

Η Μακ Λέιν, ως παιδί είχε αδύναμους αστραγάλους και η μητέρα της αποφάσισε να την πάει να μάθει μπαλέτο. Δούλεψε σκληρά ώστε να γίνει καλή μπαλαρίνα και δεν έχασε ούτε ένα μάθημα κατά τη διάρκεια της εφηβείας της. Ήταν η ψηλότερη της τάξης της και συχνά αναλάμβανε ανδρικούς ρόλους σε κλασικά έργα όπως Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα του Προκόφιεφ και Η ωραία κοιμωμένη του Τσαϊκόφσκι. Σύντομα όμως αποφάσισε ότι δε θα μπορούσε ποτέ να γίνει επαγγελματίας μπαλαρίνα, καθώς ήταν πολύ ψηλή και δεν είχε την σωματική διάπλαση χορεύτριας κλασικού μπαλέτου. Μετά την ενηλικίωση της κατέφυγε στο Μπρόντγουεϊ για να γίνει χορεύτρια, αλλά την κέρδισε η υποκριτική.

Φοίτησε στο λύκειο Ουάσινγκτον-Λι, όπου συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις. Το καλοκαίρι πριν τη χρονιά της αποφοίτησής της βρισκόταν στη Νέα Υόρκη και κατάφερε να βρει δουλειά στο Μπρόντγουεϊ, ως αντικαταστάτρια της ηθοποιού Κάρολ Χέινι στο μιούζικαλ The Pajama Game. Όταν η Χέινι έσπασε τον αστράγαλό της, την αντικατέστησε η Μακ Λέιν. Μερικούς μήνες μετά και αφού η Χέινι ανάρρωνε ακόμη, βρέθηκε στο κοινό ο παραγωγός Χαλ Ουόλις που πρόσεξε τη Μακ Λέιν. Η Μακ Λέιν με τη βοήθεια του Ουόλις υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρία Paramount. Μερικούς μήνες αργότερα όμως η Μακ Λέιν έσπασε το συμβόλαιο με την εταιρία λόγω διαφωνιών και έκανε μήνυση στον Ουόλις.

http://el.wikipedia.org/wiki/Σίρλεϊ_Μακ_Λέιν

Ψαρά, Αγ. Νικόλαος

Ψαρά, Αγ. Νικόλαος

Ο ιστορικός ναός του Αγίου Νικολάου ( Διαστάσεις: 28,60 x 13,60 x 18,20) δεσπόζει επιβλητικά σε χαμηλό αλλά οχυρωμένο, άλλοτε, βραχώδες ύψωμα, λίγο πιο πάνω από το σπίτι του Κανάρη. Κτίστηκε στο διάστημα 1773 - 1793 με ερυθρίζουσες «Θυμιανούσικες» πέτρες και μάρμαρα φερμένα από διάφορα μέρη, καθώς και , όπως λένε, από το Ιερό του Φαναίου Απόλλωνα της Χίου. Εξωτερικά έχει την μορφή ογκώδους διώροφου ορθογώνιου παραλληλεπίπεδου κτίσματος αυστηρής συμμετρίας, στην επίπεδη επιφάνεια της οροφής του οποίου εξέχει το άνω μέρος καμαροσκέπαστου τρουλαίου ναού. Οι επιφάνειες των τοίχων πλουτίζονται με ελαφρά εξέχουσες παραστάδες που τερματίζουν στην οριζόντια γραμμή της στέγης. Στον δυτικό τοίχο και τις πλευρές ανοίγονται 5 πύλες και , αντίθετα με το πνεύμα των μνημείων της Τουρκοκρατίας, 34 ορθογώνια παράθυρα, τα οποία μαζί με τις παραστάδες, τα τυφλά αψιδώματα των τρίπλευρων αψίδων του ιερού και πολλά εντοιχισμένα πινάκια, ελαφρύνουν αισθητά τον όγκο.

Όπως φαίνεται στην κάτοψη και στην τομή, στο μνημείο συνδυάζονται τα χαρακτηριστικά της αμιγούς Ελληνικής κιονοστήριχτης δρομικής βασιλικής με υπερώα και νάρθηκα και της Ανατολικής καμαροσκέπαστης τρουλαίας βασιλικής. Με έξι ζευγάρια κίονες που επιστέφονται από ακόσμητα λεβιτιειδή και 2 πεσσούς, χωρίζεται ο κυρίως ναός σε τρία κλίτη, οπό τα οποία το μεσαίο καλύπτεται με ημικυλινδρική καμάρα και τρούλο, ενώ τα υπερκείμενα υπερώα με χαμηλωμένες ασπίδες επί λοφίων. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα υπερώα συνεχίζονται σε όλο σχεδόν το μήκος του ναού. Οι κίονές τους έχουν όπως στις Ρωμαϊκές και τις παλαιοχριστιανικές βασιλικές, μικρότερες διαστάσεις από εκείνους του ισογείου, με τους οποίους βρίσκονται στους ίδιους κάθετους άξονες. Η καμάρα ενισχύεται εσωτερικά με από ενισχυτικές ζώνες που ξεκινούν από τους κίονες. με την προσθήκη υπερώου αυξάνεται σημαντικά ο ωφέλιμος χώρος, ενώ οι πλευρές του μεσαίου κλίτους αποκτούν κομψότητα και μνημειακή εμφάνιση. Στον ναό κυριαρχούν οι άξονες του μήκους και του ύψους. Στο οκτάπλευρο εξωτερικά τύμπανο του τρούλου αντιστοιχεί εσωτερικά οκτάγωνη βάση, αισθητά επιμηκισμένη σε κάτοψη, που σχηματίζεται στο μεγαλύτερο μέρος από τις οριζόντιες ευθύγραμμες ακμές των τεσσάρων λοφίων. Δίνεται, έτσι, η εντύπωση ότι το τύμπανο είναι και εξωτερικά οκτάπλευρο με στρογγυλεμένες γωνίες. Το βόρειο και νότιο τμήμα του τύμπανου βρίσκεται σε αδιάσπαστη εξωτερικά και εσωτερικά συνέχεια με κάθετους πλευρικούς τοίχους, στους οποίους δεν διαγράφεται εσοχή που θα υποδήλωνε την ανάμνηση σταυρικού σχήματος. Τα παράθυρα του τρούλου έχουν οξυκόρυφο τόξο Μουσουλμανικού χαρακτήρα. Στο ανατολικό τέρμα της κάμαρας του μεσαίου κλίτους διαμορφώνεται τύμπανο με ωοειδή φεγγίτη και , χαμηλότερα, τεταρτοσφαίριο με δυο σφαιρικά τρίγωνα, που τοποθετείται πάνω από το χώρο του Βήματος. Το ιδιόρρυθμο αυτό αποτελεί πιθανόν παραλλαγή κατασκευής αναγόμενης σε παλιά Ανατολικά πρότυπα, την οποία συναντάμε, χωρίς όμως τύμπανο, σε μνημεία της Αθήνας, της Αττικής και άλλων περιοχών της Ελλάδος. Παρόμοια είναι η διαμόρφωση στην κάλυψη της Πρόθεσης και του Διακονικού. Στο μήκος της κάμαρας του μεσαίου κλίτους ανοίγεται φωταγωγός με ωοειδή ανοίγματα.

Μπουκιές μελιτζάνας

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +- 

Απο ένθετο του ΖΑΠΙΝΓΚ

Πολίτικα Νηστίσιμα απο την Μίμα Καρβούνη

 

Ο ΕΛΥΤΗΣ «Κόκκινο»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ο ΕΛΥΤΗΣ «Κόκκινο»

Το στόμα που είναι δαίμονας μιλιά κρατήρας
Φαΐ της παπαρούνας αίμα του καημού
Που είναι μεγάλο κίμινο της άνοιξης
Το στόμα σου μιλάει με τετρακόσια ρόδα
Δέρνει τα δέντρα λιγώνει όλη τη γη
Χύνει μες στο κορμί την πρώτη ανατριχίλα.

Σπουδαία του δάχτυλου ευωδιά το πάθος μου πληθαίνει
Το μάτι μου ανοιχτό πονάει στ' αγκάθια
Δεν είναι η βρύση που ποθεί των δυο στηθιών τα ορνίθια
Όσο το βούισμα της σφήκας στους γυμνούς γοφούς.

Δώστε μου την ουλή του αμάραντου τα μάγια
Της κλώστρας κοπελιάς
Το «αντίο» το «έρχομαι» το «θα σου δώσω»
Σπηλιές υγείας θα το πιούνε στην υγεία του ήλιου
Ο κόσμος θα 'ναι ή ο χαμός ή το διπλό ταξίδι

Εδώ στου ανέμου το σεντόνι εκεί στου απείρου τη θωριά.
Βίτσα τουλίπα μάγουλο της έγνοιας
Σπλάχνο δροσάτο της φωτιάς
Θα ρίξω ανάσκελα τον Μάη θα τον σφίξω στα μπράτσα μου
Θα τον δείρω τον Μάη θα τον σπαράξω.

http://www.politikokafeneio.com/megaloi/elitis76.htm

Πώς φτιάχνουμε χαρουπόμελο

http://epistrofi-sti-fysi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_4774.html

Πώς φτιάχνουμε χαρουπόμελο

Το χαρουπόμελο πρόκειται για το σιρόπι από χαρούπια.  Χρησιμοποιείται εκτός από τα γλυκά, σε προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος σε δοσολογία μία κουταλιά σούπας, 2 φορές την ημέρα (πριν τον ύπνο και αμέσως μετά το πρωινό ξύπνημα). Οι διαβητικοί δεν πρέπει να ακολουθήσουν αυτή τη θεραπεία.

Το χαρουπόμελο γίνεται ως εξής:

Α' Τρόπος:

• Σπάμε χαρούπια σε 3-4 κομμάτια και τα μουλιάζουμε σε νερό για 2 ημέρες.
• Τα στραγγίζουμε και κρατάμε το νερό στο ψυγείο.
• Τα μουλιασμένα χαρούπια τα πολτοποιούμε στο multi.
• Προσθέτουμε και πάλι νερό για 24 ώρες.
• Φιλτράρουμε το νερό και το ανακατεύουμε με το πρώτο νερό που το κρατήσαμε στο ψυγείο.
• Βράζουμε σε σιγανή φωτιά μέχρι να γίνει σιρόπι.

Β' Τρόπος

• Μουλιάζουμε χαρουπάλευρο για δύο ημέρες.
• Φιλτράρουμε το μίγμα, κρατάμε το νερό και το σιγοβράζουμε μέχρι να γίνει σιρόπι.

 

TIP:

Συνταγή για ανόρθωση του γυναικείου στήθους και περιποίηση του δέρματος.

(κάνει το δέρμα σφιχτό και στιλπνό). Τη συνταγή αυτή τη χρησιμοποιούσαν οι χανούμισσες στα χαρέμια των Σουλτάνων πριν επισκευτούν το βασιλικό κρεβάτι.

• Βράζουμε ίση ποσότητα νερού και χαρουπιών (το νερό ίσα να σκεπάζει τα αρούπια) για 30 λεπτά.
• Το φιλτράρουμε και κρατάμε το νερό.
• Πλενόμαστε ή/και λουζόμαστε με αυτό το νερό.

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ "ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!"

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ "ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!"

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.

Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα

Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου

Αφού ιδέες έχουν δικές τους.

Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους

Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο

που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.

Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις

αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα

Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες

Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου

ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.

Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο

και κομπάζει ότι με τη δύναμή του

τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.

Άς χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του

Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει

έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.”

ΠΙΝΑΚΑΣ makovsky, Playing Children