Καλλιέργεια και χρήσεις του βασιλικού

http://www.back-to-nature.gr/2013/04/blog-post_3006.html

Καλλιέργεια και χρήσεις του βασιλικού

Η λέξη βασιλικός προέρχεται από την ελληνική βασιλεύς. 

Οι χριστιανοί τον θεωρούν ευλογημένο φυτό, καθώς η Ιερά Παράδοση αναφέρει ότι η Aγ. Ελένη ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό από το άρωμα του βασιλικού που φύτρωσε στο μέρος που ήταν θαμμένος, γι’ αυτό ονομάζεται και σταυρολούλουδο.

Ο βασιλικός είναι πραγματικά ένα απίστευτο βότανο. Το απολαμβάνουμε για την πλούσια και πικάντικη, ελαφρώς πιπεράτη γεύση του με ένα ίχνος της μέντας και γαρίφαλου. Ο βασιλικός είναι ένα ετήσιο βότανο που ανήκει στην οικογένεια της μέντας, Lamiaceae (Labiatae) και όπως και άλλα σε αυτή την οικογένεια, ο βασιλικός μπορεί να προσδιοριστεί από τους πλατιούς, τριχωτούς μίσχους. Υπάρχουν πάνω από 40 γνωστές ποικιλίες του βασιλικού εκ των οποίων Ocimum basilicum ή Sweet Basil είναι η πιο γνωστές οι οποίες και καλλιεργούνται. Το άρωμα του απελευθερώνετε με το απαλό τρίψιμο των φύλλον του. Υπάρχουν ποικιλίες που μπορεί να φτάσουν 2 1/2 πόδια ύψος . Οι αποχρώσεις στο φύλλωμα κυμαίνονται από ανοιχτό έως βαθύ πράσινο, μοβ και έντονο μοβ ακόμη και κίτρινο φύλλωμα. Η υφή ποικίλλει από μεταξένια και λαμπερή μέχρι θαμπή και τσαλακωμένη. Τα λουλούδια είναι διαταγμένα σε χαλαρούς σπονδύλους και σχηματίζουν μασχαλιαίους στάχεις, χρώματος άσπρου, κόκκινου ή ιώδους, ανάλογα με την ποικιλία, είναι αρωματικά, πλούσια σε νέκταρ και προσελκύουν τις μέλισσες. Ο βασιλικός κατάγεται από τις τροπικές περιοχές της Ασίας και έχουν καλλιεργηθεί εκεί για περισσότερα από 5.000 χρόνια.

Καλλιέργεια

Ευδοκιμεί σε χωράφια μέσης σύστασης, πλούσια, σε ότι αφορά το κάλιο ποτιστικά με καλή αποστράγγιση. Ο βασιλικός είναι φυτό με μεγάλη βλαστητική ανάπτυξη γι αυτό έχει συνέχεια ανάγκη από λιπαντικά (κομπόστα) στοιχεία και υγρασία στο έδαφος. Ο βασιλικός θέλει πολύ ήλιο, για να αποκτήσει το γνωστό, χαρακτηριστικό του άρωμα (όσο περισσότερος ήλιος, τόσο πιο έντονο είναι το άρωμα). Συλλέγεται λίγο πριν την ανθοφορία ή ξεραίνεται ολόκληρο σε μέρος δροσερό και αεριζόμενο. 

Αν θα χρησιμοποιηθούν τα φύλλα τους σαν καρύκευμα, θα πρέπει να κόβονται λίγα φύλλα κάθε φορά, τα φυτά να κορυφολογούνται ώστε να αναπτύσσονται νέοι πλευρικοί βλαστοί και οι ανθοταξίες να κόβονται μόλις σχηματίζονται, για να παραταθεί η ζωή του φυτού. Με τον τρόπο αυτό τα φυτά μπορούν να αντέξουν μέχρι τα πρώτα κρύα του χειμώνα. Η καλλιέργεια βασιλικού είναι σχετικά εύκολη. 

Ο πολλαπλασιασμός του βασιλικού γίνεται με σπόρους, από τον Φεβρουάριο- Μάρτιο μέχρι την αρχή του καλοκαιριού, ανάλογα με το κλίμα της περιοχής όπου σπέρνεται. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να είναι χαμηλότερη από τους 10-12 °C. Επίσης ο πολλαπλασιασμός μπορεί να γίνει και με παραφυάδες (τμήματα βλαστών 10 εκατοστών περίπου). Τα νεαρά φυτά φυτεύονται σε γραμμές που απέχουν 30 cm και έχουν απόσταση επί των γραμμών 25-30 cm. Όταν καλλιεργείται για το αιθέριο έλαιο τότε συγκομίζεται σε πλήρη άνθιση. Η συγκομιδή αυτή γίνεται με δύο τρόπους: Tα φυτά είτε κόβονται ολόκληρα σε ύψος 10-15 εκ. περίπου, ή συλλέγονται μόνον οι ταξιανθίες. Ο βασιλικός έχει μεγάλη και γρήγορη αναβλαστική ικανότητα. Στον πρώτο τρόπο, όπου συγκομίζονται ολόκληρα τα φυτά, γίνονται μέχρι 3 συγκομιδές, ενώ στο δεύτερο, που συλλέγονται μόνο ταξιανθίες, μέχρι 6. Στο δεύτερο τρόπο επιτυγχάνεται περισσότερη ποσότητα αιθέριου ελαίου, απαιτούνται όμως και περισσότερα ημερομίσθια συλλογής. To αιθέριο έλαιο του βασιλικού εξάγεται από ολόκληρο το φυτό, είναι σχεδόν διαφανές και έχει μυρωδιά που είναι γλυκιά και πικάντικη. 

Επηρεάζει σχεδόν όλα τα συστήματα του οργανισμού μας. Τονώνει το νευρικό σύστημα, καταπολεμά το στρες, το άγχος, την πνευματική κόπωση και βοηθά στην συγκέντρωση. Επιπλέον ανακουφίζει από τον βήχα, τη γρίπη και το κρύωμα, την κατάθλιψη και την ατονία και καταπραΰνει τα τσιμπήματα από τα έντομα και τα φίδια.

Χρήσεις

• Είναι ένα από τα παλαιότερα βότανα στον κόσμο

• Χρησιμοποιείται στο μαγείρεμα

• Έχει χρησιμοποιηθεί στην ιατρική

• Απωθεί τα κουνούπια (δηλαδή είναι δηλητηριώδη για τα κουνούπια)

• Χρησιμοποιείται σε θρησκευτικές τελετές.

Η ποικιλία του πλατύφυλλου βασιλικού (sweet basil) αναφέρεται μαζί με άλλα αρωματικά φυτά, μαϊντανό, άνηθο κ.ά., ως λαχανικό λόγω της ευρείας χρήσης του σε όλες τις κουζίνες του κόσμου και ιδίως την Ιταλική (σάλτσα pesto), ως αρτυματικό-λαχανικό φυτό, σε μορφή χλωρής ή ξηρής δρόγης. Το αιθέριο έλαιο των διαφόρων ποικιλιών βασιλικού χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, αρωματοθεραπεία και ως απωθητικό εντόμων. Βρίσκει επίσης πολλές χρήσεις ως φαρμακευτικό φυτό στην παραδοσιακή ιατρική (πονοκεφάλους, διάρροιες, βήχα, δυσλειτουργία νεφρών κ.λπ.), ενώ αναφέρεται ότι έχει και καρδιοτονωτική δράση. Πολλές ποικιλίες, ιδίως ο λεπτόφυλλος (Greek basil), χρησιμοποιούνται ως καλλωπιστικά φυτά.

Ιδιότητες: Αεραγωγό, Ανακουφιστικό, Αντιεμετικό, Αντικαταθλιπτικό, Αντιπυρετικό, Αντισηπτικό, Αντισπασμωδικό, Αποχρεμπτικό, Αφροδισιακό, Γαλακταγωγό, Διουρητικό, Εμμηναγωγό, Εντομοαπωθητικό, Θερμαντικό, Καταπραϋντικό, Νευροτονωτικό, Σπασμολυτικό, Στομαχικό, Τονωτικό, Χωνευτικό.

Προφυλάξεις: Να μην χρησιμοποιείται το αιθέριο έλαιο κατά την εγκυμοσύνη.

Η Βιολογική Καλλιέργεια είναι μια μέθοδος καλλιέργειας η οποία ελαχιστοποιεί ή αποφεύγει πλήρως τη χρήση συνθετικών λιπασμάτων και ζιζανιοκτόνων, ρυθμιστών ανάπτυξης των φυτών, ορμονών καθώς και πρόσθετων ουσιών στις ζωοτροφές

ΠΗΓΗ

ομαδική συν-δημιουργία και ενδυνάμωση

Angels House University

Αυτό το καλοκαίρι, ενωνόμαστε για ομαδική συν-δημιουργία και ενδυνάμωση των ανθρώπων της καλής θέλησης και των κοινοτήτων του Φωτός! Τώρα καλούμαστε να εντείνουμε τις προσπάθειες και την εργασία Φωτός. Η περίοδος που διανύουμε μας καλεί καθημερινά σε συνειδητές επιλογές.

Ας επιλέγουμε την Αγάπη χωρίς να χρειάζεται να δίνουμε αναφορά στη φθορά και στον φόβο. Καλλιεργώντας τη συνειδητότητά μας ευεργετούμε όχι μόνο τον εαυτό μας και την προσωπική μας εξέλιξη αλλά ανοίγουμε όλο και πιο πολύ το μονοπάτι της απελευθέρωσης για όλη την ανθρωπότητα.

Για το λόγο αυτό διεξάγεται το 9ο Φεστιβάλ Πνευματικής Αφύπνισης που λαμβάνει χώρα εδώ στην Ελλάδα, στις 5 - 8 Ιουλίου. Είναι μια μήτρα ενδυνάμωσης και προστασίας, ένα όχημα για τη γέννηση της νέας συνειδητότητας. Φυτεύουμε τους θεϊκούς σπόρους που θα μεγαλώσουν και θα γίνουν καρποί στη ζωή μας.

Η εργασία και η προσφορά του καθενός είναι τόσο σημαντική τώρα καθώς όλοι μαζί χαράζουμε την πορεία της πλανητικής εξέλιξης.

Το Φεστιβάλ Πνευματικής Αφύπνισης είναι ένα από τα οχήματα που υπηρετούν αυτό το σκοπό. Άνθρωποι από διάφορα μονοπάτια συγκεντρώνονται μαζί κατευθύνοντας τις Φωτεινές δυνάμεις για τη θεραπεία και την ανύψωση της ανθρωπότητας.

Σας προσκαλούμε να είστε μέρος αυτής της προσπάθειας και να συμπληρώσουμε όλοι μαζί το παζλ της νέας πραγματικότητας. Ας οικοδομήσουμε περισσότερο την Αγάπη στον κόσμο και στις ζωές όλων των όντων!

Αναμένουμε να σας υποδεχτούμε στην οικογένεια του Φεστιβάλ.

Με αγάπη,

Πασχάλης & Φρίξος.

Πιπεριές με ανθότυρο!

Πιπεριές με ανθότυρο!

http://bettyscuisine.blogspot.gr/2010/06/blog-post_29.html

Πιπεριές με ανθότυρο

Ένα θαυμάσιο ορεκτικό, ελαφρύ και εύγευστο!

Για 6 άτομα:

6 χοντρές πιπεριές κέρατο
250 γρ ανθότυρο περίπου
1 αυγό
2-3 κουταλιές μαϊντανός ψιλοκομμένος
1-2 κουταλιές γλυκάνισο
2 κουταλιές ελαιόλαδο και
4-5 κουταλιές ελαιόλαδο για το ψήσιμο
Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Πλένουμε καλά τις πιπεριές, κόβουμε το κοτσάνι και το φυλάμε και αδειάζουμε το εσωτερικό τους από τα σπόρια. Τις ξεπλένουμε και τις αφήνουμε να στραγγίσουν.
Σε μπολ λιώνουμε το ανθότυρο με ένα πηρούνι και προσθέτουμε το αυγό, τον μαϊντανό, τις 2 κουταλιές ελαιόλαδο, αλατοπίπερο και το γλυκάνισο. Ανακατεύουμε καλά.
Γεμίζουμε προσεκτικά τις πιπεριές με ένα κουταλάκι, τις κλείνουμε το καπάκι τους και τις αραδιάζουμε σε ταψάκι. Τις περιχύνουμε με 4-5 κουταλιές ελαιόλαδο. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180ο για 20 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσουν.Πολύ νόστιμες ζεστές και κρύες!

«Πριν τα Μεσάνυχτα», με τον Ίθαν Χοκ και τη Ζιλί Ντελπί

Σοκολάτα Υγείας Παυλίδη

 στους κινηματογράφους το «Πριν τα Μεσάνυχτα», με τον Ίθαν Χοκ και τη Ζιλί Ντελπί που γυρίστηκε στη Μάνη. Από αύριο που φτιάχνει ο καιρός, απολαύστε το και σε θερινό! http://printamesanyxta.gr/trailer

Εμμανουήλ (Μάνος) Χατζιδάκις

Ο Εμμανουήλ (Μάνος) Χατζιδάκις (Ξάνθη 23 Οκτωβρίου 1925 – Αθήνα 15 Ιουνίου 1994) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες. Το έργο του θεωρείται πως συνέδεσε τη λόγια με τη λαϊκή μουσική και περιλαμβάνει δεκάδες ηχογραφήσεις πολλές από τις οποίες αναγνωρίζονται σήμερα ως κλασικές.

Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στην Ξάνθη, γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκι, από τον Μύρθιο Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου[εκκρεμεί παραπομπή] και της Αλίκης Αρβανιτίδου. Σύμφωνα με τον ίδιο κληρονόμησε από τη μητέρα του «όλους τους γρίφους που από παιδί μ' απασχολούν και μέχρι σήμερα κάνω προσπάθειες να τους λύσω. Χωρίς τους γρίφους της δεν θα 'μουν ποιητής...». Η μουσική του εκπαίδευση ξεκινά σε ηλικία τεσσάρων ετών και περιλαμβάνει μαθήματα πιάνου από την αρμενικής καταγωγής πιανίστρια Αλτουνιάν. Παράλληλα, εξασκείται στο βιολί και το ακορντεόν.

Ο Χατζιδάκις εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα, με τη μητέρα του, το 1932 έπειτα από το χωρισμό των γονέων του. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1938, ο πατέρας του πεθαίνει σε αεροπορικό δυστύχημα, γεγονός που σε συνδυασμό με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου επιφέρει μεγάλες οικονομικές δυσχέρειες στην οικογένεια και αναγκάζει τον Χατζιδάκι να εργαστεί από αρκετά νεαρή ηλικία.

Συγχρόνως επεκτείνει τις μουσικές του γνώσεις παρακολουθώντας ανώτερα θεωρητικά μαθήματα με τον Μενέλαο Παλλάντιο, την περίοδο 1940 - 1943, ενώ ξεκινά και σπουδές Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες όμως δεν θα ολοκληρώσει. Την ίδια περίοδο συνδέεται με άλλους καλλιτέχνες και διανοούμενους, μεταξύ των οποίων ο Νίκος Γκάτσος, οι ποιητές Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Άγγελος Σικελιανός και ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης.

Κατά την τελευταία περίοδο της Κατοχής, συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ με το ψευδώνυμο Πέτρος Γρανίτης [εκκρεμεί παραπομπή]. Ο Μάνος Χατζιδάκις έγραφε και κείμενα, παιδικά ποιήματα και τραγούδια, που δημοσιεύονταν στο περιοδικό Νέα Γενιά και σε άλλα έντυπα της ΕΠΟΝ. Μετά την Απελευθέρωση, μάλιστα έγραψε και τον ύμνο "ΕΠΟΝ, ΕΠΟΝ, είσαι ο εχθρός των φασιστών, καμάρι του λαού ΕΠΟΝ"[1][2].
Περίοδος 1945 - 1966

Η πρώτη εμφάνιση του Χατζιδάκι ως συνθέτη πραγματοποιείται το 1944 με τη συμμετοχή του στο έργο Τελευταίος Ασπροκόρακας του Αλέξη Σολομού, στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, ο Χατζιδάκις θα παρακολουθήσει και μαθήματα υποκριτικής, αν και τελικά ο ίδιος ο Κουν θα τον αποτρέψει. Η συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης θα διαρκέσει περίπου δεκαπέντε χρόνια και αποφέρει μουσική για σημαντικό αριθμό έργων του σύγχρονου θεάτρου..

Το 1946 καταγράφεται και η πρώτη του εργασία για τον κινηματογράφο, στην ταινία Αδούλωτοι Σκλάβοι και στα επόμενα χρόνια συνθέτει μουσική για πολλές ελληνικές ή ξένες ταινίες. Ειδικά για τη μουσική της ταινίας Το ποτάμι (1959) θα κερδίσει το μουσικό βραβείο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1950 θα αποτελέσει ιδρυτικό στέλεχος και καλλιτεχνικό διευθυντή του Ελληνικού Χοροδράματος της Ραλλούς Μάνου, όπου παρουσιάζει τα τέσσερα μπαλέτα του, Μαρσύας (1950), Έξι Λαϊκές Ζωγραφιές (1951), Το Καταραμένο Φίδι (1951) και Ερημιά (1958).

Παράλληλα με το Ελληνικό Χορόδραμα, η τραγωδός Μαρίκα Κοτοπούλη αναθέτει στον Χατζιδάκι τη σύνθεση της μουσικής για τις Χοηφόρους (1950) από την Ορέστεια του Αισχύλου. Το γεγονός αυτό αποτελεί την αρχή της ενασχόλησης του Χατζιδάκι με πολλές αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, μεταξύ των οποίων η Μήδεια (1956), ο Κύκλωπας (1959), οι Βάκχες (1962), οι Εκκλησιάζουσες (1956), η Λυσιστράτη (1957) και οι Όρνιθες (1959). Την ίδια εποχή (1950), ο Χατζιδάκις συνεργάζεται και με τον Άγγελο Σικελιανό προκειμένου να συνθέσει τη μουσική για την τελευταία του τραγωδία Ο Θάνατος του Διγενή.

Το 1961 του απονέμεται το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι Τα παιδιά του Πειραιά, από την ταινία του Ζυλ Ντασέν Ποτέ την Κυριακή, το οποίο συμπεριλαμβάνεται και στα δέκα εμπορικότερα τραγούδια του 20ού αιώνα. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις, θεωρεί πως η ελαφρά μουσική του για τον κινηματογράφο, του προσδίδει μια «ανεπιθύμητη λαϊκότητα», την οποία δεν αποδέχεται και φθάνει στο σημείο να αποκηρύξει μεγάλο μέρος της.

Σημαντικός σταθμός στο έργο του Χατζιδάκι για το θέατρο αποτελεί ακόμα η παράσταση Οδός Ονείρων (1962) σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού και πρωταγωνιστή το Δημήτρη Χορν.

Την περίοδο 1963-1966 διευθύνει την «Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών» – της οποίας είναι και ιδρυτής -- και στο σύντομο χρονικό διάστημα της λειτουργίας της δίνει 20 συναυλίες με πρώτες παρουσιάσεις δεκαπέντε έργων Ελλήνων συνθετών.
Περίοδος 1967 - 1971

Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις επισκέπτεται την Αμερική προκειμένου να ανεβάσει στο Broadway με τον Ζυλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη τη θεατρική διασκευή του Ποτέ την Κυριακή με τον τίτλο Illya Darling. Κατά την παραμονή του στην Αμερική έρχεται σε επαφή με την ποπ και ροκ αμερικανική μουσική σκηνή, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα την ηχογράφηση του κύκλου τραγουδιών Reflections σε συνεργασία με το συγκρότημα New York Rock and Roll Ensemble ενώ ηχογραφεί και Το Χαμόγελο της Τζοκόντας, ένα από τα περισσότερο γνωστά έργα του.
Περίοδος 1972 - 1989

Το 1972, επιστρέφει στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο ιδρύει το μουσικό καφεθέατρο «Πολύτροπο», το οποίο επιδιώκει, σύμφωνα με τον ίδιο, «μια τελετουργική παρουσίαση του τραγουδιού, μ' όλα τα μέσα που μας παρέχει η σύγχρονη θεατρική εμπειρία». Η περίοδος αυτή, μέχρι το τέλος της ζωής του, θεωρείται η περισσότερο ώριμη στη μουσική του σταδιοδρομία[εκκρεμεί παραπομπή] και σηματοδοτείται με την ηχογράφηση του Μεγάλου Ερωτικού.

Με το πέρας της στρατιωτικής δικτατορίας διορίζεται «Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής» της Λυρικής Σκηνής για το διάστημα 1975 - 1977 ενώ την περίοδο 1975 - 1982 αναλαμβάνει καθήκοντα Διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας καθώς και Διευθυντή του κρατικού ραδιοσταθμού Τρίτο Πρόγραμμα. Η παρουσία του στο Τρίτο Πρόγραμμα αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς και ίσως την ποιοτικότερη περίοδο του ραδιοσταθμού.

Το 1979 ο Χατζιδάκις καθιερώνει τις «Μουσικές Γιορτές» στα Ανώγεια της Κρήτης, που περιλαμβάνουν τοπικούς λαϊκούς χορούς και τραγούδια. Τον επόμενο χρόνο εγκαινιάζει και τον «Μουσικό Αύγουστο» στο Ηράκλειο, ένα καλλιτεχνικό Φεστιβάλ με κύριο στόχο την παρουσίαση νέων ρευμάτων τόσο στη μουσική όσο και στο χορό, τον κινηματογράφο, τη ζωγραφική και το θέατρο. Την περίοδο 1981 - 1982 διοργανώνει επίσης τους «Μουσικούς Αγώνες» στην Κέρκυρα, ένα μουσικό διαγωνισμό για νέους Έλληνες συνθέτες.

Αξιοσημείωτη είναι και η συμμετοχή του στην έκδοση του πολιτιστικού περιοδικού Το Τέταρτο (1985 - 1986), το οποίο καταγράφει τα καλλιτεχνικά και κοινωνικά δρώμενα μέσα από τις πολιτικές τους διαστάσεις. Παράλληλα, συστήνει το 1985, την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία «Σείριος», η οποία λειτουργεί μέχρι σήμερα. Από το 1976 συνεργάζεται με τη Μαρία Φαραντούρη σε τέσσερις δίσκους του: "Η εποχή της Μελισσάνθης" (1980), "Τα Παράλογα" ( 1976 ), "Σκοτεινή Μητέρα" (1986) και "Ρωμαϊκή Αγορά" (1986) καθώς και σε πάρα πολλές συναυλίες μέχρι το 1991 .
Περίοδος 1990 - 1994

Στα τέλη του 1989 ο Χατζιδάκις ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων» με σκοπό να παρουσιάσει έργα που συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις διηύθυνε την ορχήστρα μέχρι το τέλος της ζωής του δίνοντας συνολικά είκοσι συναυλίες και δώδεκα ρεσιτάλ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Το 1991, σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμάτας διοργανώνει επίσης τους «Πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας».

Πέθανε στις 15 Ιουνίου του 1994 από οξύ πνευμονικό οίδημα και ετάφη στην Παιανία.

Ο ίδιος ο Χατζιδάκις ιδίως προς το τέλος της ζωής του ξεχώριζε τα έργα του, σχεδόν αποκηρύσσοντας μερικά από τα πλέον δημοφιλή του, κινηματογραφικές επιτυχίες όπως τα Παιδιά του Πειραιά, λέγοντας ότι τα έγραψε γιατί έπρεπε να ζήσει, αλλά δεν ήταν αντιπροσωπευτικά της δημιουργικής του πνοής.Τα έργα που αγαπούσε τα έβγαλε κατ' ευθείαν σε δίσκους, και από αυτά πιο αυτοβιογραφικό θεωρούσε την Εποχή της Μελισσάνθης. Από αυτό το δίσκο, δέκα χρόνια μετά θάνατον, ο σκηνοθέτης της τελετής λήξεως των Ολυμπιακών αγώνων των Αθηνών, 2004, διάλεξε ν' ακουστεί το τραγούδι "Μητέρα κι αδελφή" κατά τη σβέση της ολυμπιακής φλόγας. Σε ελάχιστα έργα του ο Χατζιδάκις τραγουδά ο ίδιος. Ισως γιατί δεν είχε και καλή άρθρωση του ρώ. Στους ΄Ορνιθες έχει ένα σύντομο πέρασμα ("Πιο καλά, χίλιες φορές...").Επίσης μετά θάνατον κυκλοφόρησε ένα cd, όπου τραγουδά μόνος όλα τα τραγούδια. Στον δίσκο "Τα παράλογα", ο Μίκης θεοδωράκης τραγουδά την Ελλαδογραφία του Ν.Γκάτσου, με μουσική του Χατζιδάκι. Η Νάνα Μούσχουρη υπήρξε η αγαπημένη του ερμηνεύτρια, αλλά οι σχέσεις τους χάλασαν όταν η ΝΜ δεν ακολούθησε τη συμβουλή του, να μείνει στην Ελλάδα, και ξεκίνησε τη διεθνή της καρριέρα. Οι σχέσεις τους αποκαταστάθηκαν περίπου είκοσι χρόνια αργότερα, όταν έγραψε ξανά για τη δική της φωνή τους Μύθους μιας γυναίκας σε στίχους Νίκου Γκάτσου. Με την Μούσχουρη έκαναν μια λαμπρή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, στα στρατόπεδα, που αναμεταδιδόταν από την τηλεόραση. Πολλά τραγούδια του, τα καλύτερά της, τραγούδησε και η Αλίκη Βουγιουκλάκη, τα περισσότερα για τον κινηματογράφο, αλλά υπάρχει και ένα που της το έδωσε για ένα μικρό δισκάκι 45 στροφών: "Η περιπέτεια στη Νότιο Καρολίνα" με παράξενους, τραυματικούς στίχους. Η σχέση του Χ. με τον Μίκη Θεοδωράκη ήταν πάντα στενή και εγκάρδια, παρ' όλον ότι στη λαϊκή μυθολογία της εποχής φαίνονταν αντίπαλοι. Συνεργάστηκαν στην επιθεώρηση Μαγική Πόλη. Επίσης ο Χ. έκανε την πρώτη ενορχήστρωση του έργου του Μίκη Επιτάφιος, από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου που τραγούδησε η Νάνα Μούσχουρη. Ο Μ. Θεοδωράκης ήταν τότε στο Παρίσι, αλλά, όταν ακουσε το δίσκο του Επιταφίου του, τα άφησε όλα και γύρισε στην Ελλάδα για να ξαναγράψει σε δίσκο το έργο του, με δική του ενορχήστρωση, με μπουζούκι, και τραγουδιστή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, αποκαθιστώντας, όπως ήθελε, την "λαϊκότητα" του έργου.

Επιλεγμένη δισκογραφία

(οι χρονολογίες αφορούν στην έκδοση του δίσκου κι όχι στη γραφή του εκάστοτε έργου)

Έξι λαϊκές ζωγραφιές/Για μια μικρή, λευκή αχιβάδα (1954)
Το καταραμένο φίδι (1990)
Ο κύκλος με την κιμωλία (1959)
Ερημιά (1959)
Ο κύκλος του C.N.S (1959)
Έξι λαϊκές ζωγραφιές (1959)
Ραντεβού στην Κέρκυρα (1960)
Το κλωτσοσκούφι (1960)
Ποτέ την Κυριακή (1960)
Όρνιθες (1960)
La voleuse de Londres (Η κλέφτρα του Λονδίνου) (1961)
Ελλάς, η χώρα των ονείρων (1961)
Για μια μικρή λευκή αχιβάδα (1961)
Χαμένα όνειρα (1961)
Η Αλίκη στο ναυτικό (1961)
Απόψε αυτοσχεδιάζουμε (1961)
Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη (1962)
Οδός Ονείρων (1962)
Καίσαρ και Κλεοπάτρα (1962)
Αμέρικα Αμέρικα (1963)
Συνέβη στην Αθήνα (1964)
Topkapi (1964)
Ματωμένος Γάμος/Παραμύθι χωρίς όνομα (1965)
Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1965)
Μυθολογία (1966)
Ilya Darling (1967)
Blue (1968)
Reflections (1970)
Της γης το χρυσάφι (1971)
Ο Μεγάλος Ερωτικός (1972)
Ο Οδοιπόρος, το μεθυσμένο κορίτσι και ο Αλκιβιάδης (1974)
Τα πέριξ (1974)

Sweet Movie (1974)
Ο σκληρός Απρίλης του '45 (1974)
Αθανασία (1976)
Τα παράλογα (1976)
Οι γειτονιές του φεγγαριού/Χωρίον ο πόθος (1977)
Για την Ελένη (1978)
Η εποχή της Μελισσάνθης (1980)
Πορνογραφία (1982)
Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς (1983)
Memed My Hawk (1983)
Σκοτεινή μητέρα (1986) Μαρία Φαραντούρη
Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή Αγορά (1986)
Η λαϊκή αγορά (1987)
Το ρεσιτάλ (1989)
Τα τραγούδια της αμαρτίας (1996)
2000 Μ.Χ. (1999)
Μουσική για το Θέατρο Τέχνης (2003)
Μουσική για το Ελληνικό Χορόδραμα (2003)

Γραπτά

Μυθολογία (1966)
Μυθολογία Δεύτερη (1982)
Ο καθρέφτης και το μαχαίρι (1988)
Τα σχόλια του Τρίτου (1980)
http://el.wikipedia.org/wiki/Μάνος_Χατζιδάκις

Διεθνής ημέρα μουσικής

Bigbook.gr

Διεθνής ημέρα μουσικής
Λεονάρντο Σόπι και Ειρήνη Δάκα:
Βιολί και κιθάρα στο Ιστορικό Μουσείο

Με την ευκαιρία της διεθνούς ημέρας της μουσικής και σε συνέχεια της παρουσίασης του βιβλίου Ημερολόγια Πολέμου (Αλβανικό μέτωπο – Μέση Ανατολή) του Γεωργίου Κάββου, η Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών σας προσκαλεί σε ένα κονσέρτο κλασικής μουσικής, το Σάββατο 22 Ιουνίου 2013, ώρα 12.00΄ στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης.

Πριν από εβδομήντα τρία χρόνια ο Γεώργιος Κάββος, δημοκρατικός αξιωματικός, φιλίστωρ και φιλόπατρις, πολεμούσε ηρωικά στο αλβανικό μέτωπο. Εβδομήντα τρία χρόνια μετά, καθώς παρουσιάζονταν τα πολεμικά ημερολόγιά του στην έκδοση της Εταιρίας Κρητικών Ιστορικών Μελετών, ο αλβανικής καταγωγής βιολιστής Λεονάρντο Σόπι, γνωστός από τα μουσικά σύνολα του Δήμου Ηρακλείου, έκανε την ευαίσθητη σκέψη να αφιερώσει στη μνήμη του Γεωργίου Κάββου ένα κονσέρτο κλασικής μουσικής.

Το Duetto Nocturne, Λεονάρντο Σόπι, βιολί, και Ειρήνη Δάκα, κιθάρα, θα παρουσιάσει στο Ιστορικό Μουσείο έργα των Giulianni, Locatelli, Bach, Molino, de Gant, Chopin και Fauré. Με ελεύθερη είσοδο, όσοι θελήσουν θα απολαύσουν τη μουσική, τις εκθέσεις και τη δροσιά του κήπου του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης, το πρωί του Σαββάτου 22 Ιουνίου 2013.

ΚΟΥΡΤ ΣΒΙΤΤΕΡΣ (20 Ιουνίου 1887 - 8 Ιανουαρίου 1948)

ΚΟΥΡΤ ΣΒΙΤΤΕΡΣ (20 Ιουνίου 1887 - 8 Ιανουαρίου 1948) ΠΙΝΑΚΑΣ - Painting for Noble Ladies, painting and collage, 1919
Ο Κουρτ Σβίττερς (πραγματικό όνομα Herman Edward Karl Julius Switters, 20 Ιουνίου 1887 - 8 Ιανουαρίου 1948) ήταν Γερμανός καλλιτέχνης. Το έργο του συνδέθηκε κυρίως με τα κινήματα του ντανταϊσμού και του κονστρουκτιβισμού και εκδηλώθηκε σε διαφορετικά είδη τέχνης, στη ζωγραφική, στη γλυπτική, στην ποίηση και κυρίως στην τεχνική του κολάζ.
Γεννήθηκε το 1887 στο Αννόβερο, όπου την περίοδο 1908-1909 παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή τεχνών Kunstgewerbeschule. Στη συνέχεια, συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Τεχνών της Δρέσδης, μέχρι το 1914. Τα πρώτα του καλλιτεχνικά έργα ήταν εμπνευσμένα από τον κυβισμό και τον εξπρεσιονισμό. Το 1918, πραγματοποίησε τα πρώτα έργα κολάζ και την ίδια περίοδο ήρθε σε επαφή με το ντανταϊστικό κινημα. Η γνωριμία του με το Ζαν Αρπ υπήρξε καθοριστική, καθώς υπό την επίδρασή του εγκατέλειψε τα καθιερωμένα ακαδημαϊκά αισθητικά πρότυπα. Ο ίδιος εισήγαγε τον όρο Merz, προκειμένου να περιγράψει το σύνολο του καλλιτεχνικού του έργου, το οποίο αν και υπήρξε εν γένει συγγενικό με το ντανταϊστικό κίνημα, διατήρησε παράλληλα κάποια απόσταση από αυτό. Αποτέλεσε μέλος της ντανταϊστικής ομάδας του Βερολίνου, ωστόσο μετά από διαφωνίες, εγκατέλειψε και εγκαταστάθηκε στο Αννόβερο. Ιδιαίτερη συνεισφορά είχε στην αφηρημένη ηχητική ποίηση των ντανταϊστών και ειδικότερα με το ποίημα Ursonate.
Από το 1923 και για συνολικά εννέα χρόνια υπήρξε ο εκδότης του περιοδικού Merz. Τον ίδιο χρόνο, ξεκίνησε την κατασκευή του έργου που αναφέρεται ως Merzbau, ένα κολάζ σε τρεις διαστάσεις, με κάθε είδους αντικείμενα που συνέλεγε ο ίδιος - μεταξύ αυτών και προσωπικά αντικείμενα συναισθηματικής αξίας - και τα οποία σχημάτιζαν σταδιακά ένα είδος κτίσματος. Αυτό αποτέλεσε το έργο ζωής του Σβίττερς, που βρισκόταν διαρκώς υπό εξέλιξη και το οποίο δημιούργησε από την αρχή τρεις φορές, αρχικά στο Αννόβερο, όπου καταστράφηκε στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο κατά τη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής, αργότερα στη Νορβηγία όπου κάηκε το 1951 και τέλος στην Αγγλία, το μοναδικό Merzbau (γνωστό και ως Merzbarn) που διασώθηκε.
Τον Ιανουάριο του 1937, εγκατέλειψε τη Γερμανία και εγκαταστάθηκε στη Νορβηγία. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους, φιλοξενήθηκαν έργα του στην έκθεση Παρακμιακής Τέχνης (Entartete Kunst) που διοργάνωσε το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας στο Μόναχο. Τρία χρόνια αργότερα, εξαιτίας της εισβολής των ναζιστικών δυνάμεων στη Νορβηγία, αναγκάστηκε εκ νέου να μετεγκατασταθεί, αυτή τη φορά με προορισμό την Αγγλία. Μέχρι το 1945, έζησε στο Λονδίνο και αργότερα στο Άμπλσαϊντ, όπου με χρηματοδότηση από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης ξεκίνησε τη δημιουργία του Merzbarn. Πέθανε τον Ιανουάριο του 1948, αφήνοντας το έργο του ημιτελές.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

20 Ιουνίου 1840

20 Ιουνίου 1840 
Ο Σάμουελ Μορς κερδίζει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τον τηλέγραφο...
Ο ηλεκτρικός τηλέγραφος είναι μια διάταξη με την οποία γραπτά σημεία μεταδίδονται από τον ένα σταθμό στον άλλο με τη βοήθεια του ηλεκτρικού ρεύματος.
Κάθε τηλεγραφικό σύστημα αποτελείται από:
την πηγή της ηλεκτρικής ενέργειας, που είναι ηλεκτρική στήλη, γεννήτρια ή συσσωρευτής,
το μηχάνημα - πομπό για την παραγωγή διακοπτόμενου ηλεκτρικού ρεύματος,
τη γραμμή για τη μεταβίβαση του ρεύματος από τον ένα σταθμό στον άλλο και
το μηχάνημα - δέκτη για τη λήψη των διακοπτόμενων ρευμάτων και τη μετατροπή τους σε γραπτά, ηχητικά ή οπτικά σημεία.
Η πρώτη τηλεγραφική μηχανή εφευρέθηκε από τον Σάμιουελ Μορς το 1838. Ο Μορς σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να διαβιβάσει με δύο σύρματα ηλεκτρικό ρεύμα με διακοπές. Οι διακοπές θα αντιπροσώπευαν τα γράμματα του αλφαβήτου. Έτσι επινόησε ένα αλφάβητο, που αποτελείται από ρεύμα μικρής και μεγάλης διάρκειας (στιγμές και γραμμές ή παύλες). Ο συνδυασμός στιγμών και γραμμών δίνει όλο το αλφάβητο και τους αριθμούς 0 ως 9.
Το σύστημα Μορς τέθηκε σε εφαρμογή. Η πρώτη σπουδαία τηλεγραφική επικοινωνία έγινε μεταξύ Ουάσιγκτον και Βαλτιμόρης στις Η.Π.Α. Αργότερα η ενσύρματη τηλεπικοινωνία τελειοποιήθηκε. Στην αρχή τα σήματα Μορς τα κατέγραφε η συσκευή λήψης πάνω σε ταινία. Κατόπιν χρησιμοποιήθηκαν ηχεία και η λήψη γινόταν κύρια με το αφτί. Σήμερα σχεδόν παντού χρησιμοποιούνται συσκευές που μετατρέπουν αυτόματα τα σήματα Μορς σε αλφάβητο.Με την εφεύρεση του ασύρματου, το αλφάβητο Μορς χρησιμοποιήθηκε και στην ασύρματη τηλεπικοινωνία. Έτσι, όλα τα πλοία και όλα τα απομονωμένα από τον κόσμο εργοστάσια ή ακόμη και αεροπλάνα ή αυτοκίνητα μπορούν να επικοινωνούν και να συνεννοούνται με όλο τον κόσμο.
Ο ενσύρματος τηλέγραφος αποτελείται από ένα διακόπτη, από έναν ηλεκτρονόμο, από μια μπαταρία και τις γραμμές σύνδεσης. Μαζί με αυτά υπάρχει και ένας ωρολογιακός μηχανισμός, που ξετυλίγει μια χάρτινη κορδέλα, πάνω στην οποία γίνεται η εγγραφή σημάτων του Μορς που εκπέμπει ο ανταποκριτής. Γράφονται δηλαδή αυτόματα κατά τη λήψη των σημάτων οι στιγμές και οι γραμμές που αποτελούν τα γράμματα των λέξεων.http://el.wikipedia.org/wiki/Τηλέγραφος

"Η καταστροφή των Ψαρών"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

20 Ιουνίου 1824, ο Τουρκοαιγυπτιακός στόλος καταστρέφει τα Ψαρά.

"Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η Δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλληκάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο από λίγα χορτάρια
πούχαν μείνει στην έρημη γη."

Δ. Σολωμός
Πίνακας Νικολάου Γύζη "Η καταστροφή των Ψαρών"

Η καταστροφή των Ψαρών 20 Ιουνίου 1824

Η καταστροφή των Ψαρών 20 Ιουνίου 1824...
Κατά το τέταρτο έτος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ο σουλτάνος Μαχμούτ βρισκόταν σε αδυναμία να καταστείλει την Επανάσταση και ζήτησε τη βοήθεια του υποτελούς του Μεχμέτ Αλή Πασά της Αιγύπτου. Το Μάρτιο του 1824 συνήφθη μεταξύ των δύο ανδρών συμφωνία, με την οποία ο Μεχμέτ Αλή δεχόταν να συμπράξει, υπό τον όρο να του παραχωρηθεί η Κρήτη, η Κύπρος και να διορισθεί ο θετός γιος του, Ιμπραήμ, διοικητής της Πελοποννήσου. Την ίδια ώρα, οι ελληνικές δυνάμεις, ευρισκόμενες στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου, είχαν φθαρεί και αποσυντονισθεί.

Οι Τουρκοαιγύπτιοι έδιδαν πρωταρχική σημασία στις κατά θάλασσα επιχειρήσεις, γιατί αν δεν καταστρεφόταν ο ελληνικός στόλος και δεν εξουδετερώνονταν οι ναυτικές βάσεις των Ελλήνων, δεν θα ήταν δυνατό να ευδοκιμήσουν οι κατά ξηρά προσπάθειές τους. Αποφασίσθηκε, λοιπόν, ο αιγυπτιακός στόλος υπό τον περιβόητο Χουσεΐν να προσβάλλει την Κάσο και ο τουρκικός υπό τον Χοσρέφ Πασά τα Ψαρά.

Τα Ψαρά, ένα μικρό νησί στα βορειοδυτικά της Χίου, είχε σπουδαία θαλασσινή παράδοση και ήταν η τρίτη ναυτική δύναμη της Ελλάδας, μετά την Ύδρα και τις Σπέτσες, με ονομαστούς πυρπολητές, όπως ο Παπανικολής, ο Κανάρης και ο Πιπίνος. Ο Χοσρέφ είχε εντολή από τον σουλτάνο να εξαφανίσει από προσώπου γης τα Ψαρά, που τόσα προβλήματα δημιουργούσαν στον δυσκίνητο τουρκικό στόλο.

Το πρωί της 20ης Ιουνίου ο τουρκικός στόλος απέπλευσε από το Σίγρι Μυτιλήνης με προορισμό τα Ψαρά. Απετελείτο από 176 πλοία (πολεμικά και φορτηγά) και 12 χιλιάδες άνδρες (τούρκους και τουρκαλβανούς). Η τουρκική αρμάδα έφθασε στον αβαθή ορμίσκο Κάναλος, στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, το απόγευμα της ίδιας μέρας. Τη στιγμή εκείνη, άρχισε μία εκ των πλέον δραματικών δοκιμασιών του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Έπειτα από ισχυρό κανιοβολισμό, οι Τούρκοι πέτυχαν την απόβαση των αγημάτων τους.

Οι κάτοικοι του νησιού ανέρχονταν σε 30.000, οι 7.000 ντόπιοι και οι υπόλοιποι πρόσφυγες από τη Χίο και τις ακτές της Μικράς Ασίας. Το υπερασπίζονταν 1.300 Ψαριανοί, 700 πάροικοι και 1027 μισθοφόροι από τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία.

Οι μαχητές των Ψαρών υπέπεσαν σε ένα σοβαρό λάθος, καθώς αποφάσισαν να περιορισθεί ο αγώνας στην άμυνα της νήσου. Έτσι, έθεσαν σε απραξία τον στόλο και δεν χρησιμοποίησαν καθόλου τα πυρπολικά. Μάλιστα, αφαίρεσαν τα πηδάλια των πλοίων. Ακόμη, διασκόρπισαν τις δυνάμεις τους στην ξηρά και δεν έδιωξαν τα γυναικόπαιδα.

Οι αποβιβασθέντες Τούρκοι του Χοσρέφ κατέβαλαν με σχετική ευκολία τους αμυνομένους και μέσα σε δύο μέρες είχαν καταλάβει το νησί. Επακολούθησε η φοβερή καταστροφή. Το πλήθος έσπευσε να σωθεί στα λίγα πλοία, από τα οποία δεν είχαν αφαιρεθεί τα πηδάλια. Λίγοι τα κατέφεραν, καθώς ο στόλος του Χοσρέφ είχε περικυκλώσει το νησί.

Μόνη εστία αντίστασης παρέμεινε το Παλαιόκαστρο, η οχυρή θέση που δεσπόζει της Χώρας. Οι υπερασπιστές του, ανάμεσά τους και πολλά γυναικόπαιδα, αμύνθηκαν σθεναρά εναντίον 6.000 Τούρκων που τους πολιορκούσαν. Όταν η αμυντική γραμμή τους έσπασε και το φρούριο πλημμύρισε από Τούρκους, ο Αντώνιος Βρατσάνος έβαλε φωτιά στην πυριταδοποθήκη για να μην πέσουν στα χέρια των εισβολέων.

Η καταστροφή και η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε τρομερή. Από τους 30.000 κατοίκους του νησιού, οι 18.000 θανατώθηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι. Την εικόνα της καταστροφής δίνει με τον πιο παραστατικό τρόπο ο εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο περίφημο επίγραμμά του:

“
Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η Δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλληκάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο από λίγα χορτάρια
πούχαν μείνει στην έρημη γη.

”
Από τα περίπου 100 πλοία των Ψαριανών, μόνο 16 διασώθηκαν, καθώς και 7 πυρπολικά με τον Κανάρη. Όσοι από τους κατοίκους των Ψαρών γλίτωσαν από το γιαταγάνι των Οθωμανών εγκαταστάθηκαν στη Μονεμβασιά και μετά την απελευθέρωση στην Αρχαία Ερέτρια, που πήρε την ονομασία Νέα Ψαρά.

Η Καταστροφή των Ψαρών υπήρξε δεινό πλήγμα για την Επανάσταση. Χάθηκε μία από τις σημαντικές βάσεις του ελληνικού ναυτικού, ενώ διέτρεξαν άμεσο κίνδυνο οι υπόλοιποι. Η άμεση κινητοποίηση και η αντίδραση των υπόλοιπων δυνάμεων της μαχόμενης Ελλάδας έσωσε την κατάσταση.

Προσπάθεια ανακατάληψης


Μετά την καταστροφή των Ψαρών, Νικόλαος Γύζης
Το ολοκαύτωμα των Ψαρών συγκλόνισε την επαναστατημένη Ελλάδα και ιδιαίτερα τα νησιά, που απειλούνταν πλέον άμεσα από τον οθωμανικό στόλο. Όμως, ο Χοσρέφ Πασάς, αντί να επιτεθεί στη Σάμο, όπως ήταν σχεδιασμένο, προτίμησε να επιστρέψει στη Λέσβο για να γιορτάσει το μπαϊράμι. Με πρωτοβουλία τότε του υδραίου Λάζαρου Κουντουριώτη συγκροτήθηκε στόλος υπό τους Σαχτούρη και Μιαούλη, προκειμένου να ανακαταλάβει το μαρτυρικό νησί και να εκδικηθεί τους Οθωμανούς για τη μεγάλη σφαγή.

Οι ναυτικές μοίρες των δύο ναυάρχων συναντήθηκαν στο ακρωτήρι Λιμνιονάρι των Ψαρών τα ξημερώματα της 3ης Ιουλίου 1824. Σε σύσκεψη, που ακολούθησε, αποφασίσθηκε να πραγματοποιηθεί άμεση απόβαση στο νησί. Το ελληνικό αποβατικό σώμα αριθμούσε 1500 άνδρες, ενώ τα Ψαρά υπερασπίζονταν 600 Τουρκαλβανοί. Οι Έλληνες κατέβαλαν δια περιπάτου τους υπερασπιστές του νησιού, οι περισσότεροι από τους οποίους κατέφυγαν στα τουρκικά πλοία, που ναυλοχούσαν στο λιμάνι των Ψαρών. Γύρω στους 150 δεν μπόρεσαν να φθάσουν στα πλοία και ταμπουρώθηκαν στα σπίτια των Ψαρών, προσπαθώντας να αποκρούσουν τους επιτιθέμενους Έλληνες, που είχαν καταλάβει όλες τις οχυρωματικές θέσεις, μεταξύ αυτών και το Παλαιόκαστρο.

Τα πληρώματα των 25 εχθρικών πλοίων, προσπάθησαν να αντιδράσουν, αλλά όταν πληροφορήθηκαν από τους πανικόβλητους τουρκαλβανούς, ότι οι έλληνες ήταν κύριοι σχεδόν όλου του νησιού, έλυσαν τους κάβους και προσπάθησαν να διαφύγουν στην Λέσβο. Ο Μιαούλης τους κατεδίωξε και στ' ανοιχτά της Χίου συνήφθη ναυμαχία, που κράτησε σχεδόν 5 ώρες, με νικηφόρο αποτέλεσμα για τους έλληνες. Μόνο 5 από τα 20 τουρκικά σκάφη έφθασαν σώα στον προορισμό τους, ενώ σύμφωνα με τις αναφορές του Μιαούλη οι απώλειές τους ξεπέρασαν τους 1000 άνδρες. Οι έλληνες είχαν μόνο ένα νεκρό και έξι τραυματίες.

Μετά τη νικηφόρα ναυμαχία, ο Μιαούλης και τα πλοία του επέστρεψαν στα Ψαρά. Αντί, όμως, οι ελληνικές δυνάμεις να φροντίσουν να διώξουν τους λίγους τουρκαλβανούς που παρέμειναν οχυρωμένοι στα σπίτια και να γίνουν κύριοι του νησιού, άρχισαν το πλιάτσικο. Ναύτες και πλοίαρχοι επιδόθηκαν σε αρπαγή κανονιών, τροφίμων και εμπορευμάτων, όσων είχαν απομείνει στο νησί, για να τα μεταφέρουν ο καθένας στα πλοία του. Τα περισσότερα κανόνια ήταν λάφυρα των Οθωμανών από την καταστροφή του ψαριανού στόλου, ενώ τα τρόφιμα και τα εμπορεύματα τα είχαν αρπάξει οι τουρκαλβανοί από τα σπίτια πλουσίων Ψαριανών, μετά το Ολοκαύτωμα.

Η διαταγή του ναυάρχου Μιαούλη να θεωρηθούν τα κανόνια περιουσία του ελληνικού κράτους δεν εκτελέσθηκε ποτέ. Η διαμάχη για τη μοιρασιά της λείας παρέλυσε την πειθαρχία του στόλου. Με επιστολή του στους προκρίτους της Ύδρας, στις 6 Ιουλίου, ο Μιαούλης διεκτραγωδούσε την κατάσταση: «…Σας αφήνω να στοχασθήτε οποία ακαταστασία, ασυμφωνία και ιδιοτέλεια βασιλεύει εις τον στόλο μας και αν εις τοιαύτην κατάστασιν ευρισκομένου του στόλου εμπορούμεν να βάλωμεν βάσιν και να ελπίζομεν εις αυτόν…».

Προφητική διαπίστωση, που θα επαληθευθεί μια μέρα αργότερα. Στις 7 Ιουλίου, η γολέτα του Τομπάζη, που έπλεε μεταξύ Χίου και Ψαρών, ειδοποίησε ότι μοίρα του οθωμανικού στόλου κατευθυνόταν προς τα Ψαρά. Ο Μιαούλης διέταξε τον στόλο να τεθεί σε πολεμική ετοιμότητα. Από τα 51 ελληνικά πλοία μόνο τα 14 πειθάρχησαν. Ο τουρκικός στόλος κατόρθωσε να επιβιβάσει ενισχύσεις στο νησί, που ενώθηκαν με τους ολίγους πολιορκούμενους τουρκαλβανούς. Στις 10 Ιουλίου 1824 ο Μιαούλης βλέποντας την κακή κατάσταση του στόλου έλυσε την πολιορκία και εγκατέλειψε την περιοχή με τα πλοία του. Κατέφυγε στο Σούνιο, όπου περίμενε διαταγές από την Ύδρα, ενώ τα υπόλοιπα ελληνικά πλοία κατευθύνθηκαν προς το Κάβο-Ντόρο.

Έτσι, η εκστρατεία του ελληνικού στόλου για την ανακατάληψη των Ψαρών δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, εκτός από την καταστροφή της τουρκικής ναυτικής μοίρας. Το νησί θα παραμείνει υπό οθωμανική κυριαρχία ως το 1912, οπότε θα ενσωματωθεί στον εθνικό κορμό κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.



Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/156#ixzz2WjTuovFi