Στην Παναγία την Φανερωμένη των Αρχανών

http://www.cretalive.gr/culture/view/sthn-panagia-thn-fanerwmenh-twn-archanwn/100109

Στην Παναγία την Φανερωμένη των Αρχανών

• 
• 

Η εκκλησία δεν κτίστηκε αμέσως γιατί τα χρόνια της τούρκικης σκλαβιάς απαγορευόταν το κτίσιμο νέων χριστιανικών ναών. Όταν οι Τούρκικες αρχές του Μεγάλου Κάστρου έμαθαν πως οι Αρχανιώτες Χριστιανοί έκτισαν καινούργια εκκλησιά , διέταξαν αμέσως να γκρεμιστεί και επέπληξαν τον Μπέη που τους το είχε επιτρέψει.

της Ελένης Μπετεινάκη
…Αν τύχει και περάσεις μια από τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου από την εκκλησία της Παναγίας της Φανερωμένης των Αρχανών θα δεις ένα υπέροχο θέαμα από πολλές γλάστρες με πλατύφυλλο, φουντωτό και πανύψηλο βασιλικό. Η μυρωδιά τους θα σε μεθύσει και θα γυρίσεις το χρόνο πίσω να δεις πότε ξεκίνησε τούτο το έθιμο που θέλει τις νοικοκυρές του χωριού να φέρνουν προσφορά στη Χάρη της Παναγιάς τη δική τους τη γλάστρα να την συντροφεύει στο μεγάλο της ταξίδι ,  που όσο πιο περιποιημένη είναι τόσο δείχνει  την νοικοκυροσύνη της γυναίκας που την έταξε…
Μεγάλη γιορτή η σημερινή, Πάσχα του καλοκαιριού έχει μείνει στη συνείδηση των ανθρώπων .Γιορτάζει όλη η Ελλάδα, κάθε χωριό, πόλη, νησί με όποιο όνομα και να εκφωνεί την δική του Παναγία έχει τουλάχιστον  μια εκκλησία αφιερωμένη στην Μάννα  όλου του Κόσμου. Σήμερα γιορτάζουμε την Κοίμηση της κι όμως η μέρα δεν είναι πένθιμη. Η ίδια η παράδοση θέλει  την Παναγία να καλεί και να λέει σε όλους του φίλους της, στους Απόστολους και στους συγγενείς  που ήρθαν να την δουν , να μην θρηνήσουν σαν θα φύγει και αφού τους  καθησυχάζει  ξαπλώνει στο κρεβάτι της σαν να θέλει να κοιμηθεί , κι έτσι φεύγει από την ζωή.
Κάθε εκκλησία και μια ιστορία, κάθε εικόνα και μια παράδοση!
Η Παναγία η Φανερωμένη των Αρχανών είναι μια εκκλησία πολύ παλιά. Πρωτοκτίστηκε τον 14^ο αιώνα μόνο με ένα κλίτος και ήταν αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου . Λένε πως υπήρχε το ίδιο κτίσμα και την περίοδο της Ενετοκρατίας  που καταστρέφεται  μαζί με όλες τις κατοικίες γύρω απ  αυτήν και οι κάτοικοι εγκαταλείπουν την περιοχή για να σωθούν.  Επανέρχονται σταδιακά όταν οι Τούρκοι κατακτούν το νησί γύρω στα 1680 και αρχίζουν να ξαναφτιάχνουν σπίτια και όσες εκκλησίες τους επέτρεπαν . Η περιοχή που βρισκόταν το μικρό εκκλησάκι είναι ερημωμένη  και με τέτοια βλάστηση από βάτους που παραμένει απλησίαστη. Ωστόσο οι κάτοικοι συνεχίζουν να ξαναφτιάχνουν τα σπίτια τους , να καλλιεργούν  τη γη και να βόσκουν τα πρόβατά τους .
«…Ήταν μια νύχτα από κείνες του καλοκαιριού που ύπνος δεν κόλαγε κι ένας βοσκός Αρχανιώτης στην καταγωγή που βρίσκονταν πάνω στο Γιούχτα και φύλαγε τα πρόβατά του είδε ένα  φως απέναντι  του προς το χωριό. Δεν έδωσε πολύ σημασία  την πρώτη φορά , όμως το φως παρουσιαζόταν κάθε βράδυ όλο και πιο δυνατό και πάντα στο ίδιο μέρος. Η περιέργεια του μεγάλωσε πολύ και σκέφτηκε να το κάνει γνωστό και σ άλλους μην το περάσουν για τρελό κι όλοι ξέρανε πως οι Δρίμες του Αυγούστου πηγαινόρχονταν κοντά στα παλικάρια με σκοπό να τα παραπλανήσουν  και να τους πάρουν τη λαλιά . Οι σύντροφοί του το είδαν κι αυτοί και η  είδηση για το παράξενο φως διαδόθηκε παντού, σ ΄ όλους τους Χριστιανούς της περιοχής. Η πρόσβαση στο συγκεκριμένο σημείο αδύνατη λόγω των αγριόκλαδων και των βάτων που υπήρχαν αλλά και ενός ακόμη πιο σοβαρού προβλήματος . Η περιοχή ανήκε στον Τούρκο Μπέη που ήταν σκληρός, βίαιος και αμίλητος . Κανένας δεν είχε το θάρρος να πάει και να του μιλήσει για οτιδήποτε, πόσο μάλλον για ένα τέτοιο θέμα που συγκρούονταν και με την δική του την Πίστη.
Και τότε η Παναγιά έκανε το θαύμα της!
Ο Μπέης είχε για γυναίκα μια όμορφη ανατολίτισσα που ύστερα από πολλά χρόνια κατάφερε να μείνει έγκυος. Σαν έφτασε   η ώρα του τοκετού τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πολύ δύσκολα .Η γέννα δεν πήγαινε καλά και η ανησυχία σ όλο το κονάκι ήταν διάχυτη. Ο  Μπέης έφερε μια μουσουλμάνα μαμή από το Μεγάλο Κάστρο όμως δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Κείνη τον ενημέρωσε  πως και η γυναίκα του και το παιδί που είχε μέσα της ήταν αδύνατον να σωθούν. Ο Μπέης έπεσε σε μεγάλη στενοχώρια και ανησυχία και τότε ένας Αρχανιώτης υπηρέτης του, του είπε αν ήθελε να ειδοποιούσε την δικιά τους μαμή μήπως και ήξερε τίποτα παραπάνω. Ο Μπέης αν και συλλογίστηκε πολύ μην έχονατς καμία ελπίδα επέτρεψε να φωνάξουν την Χριστιανή γυναίκα …
Η Μαμή ήταν μια νέα κοπέλα , ανύπαντρη, έξυπνη πολύ , ευσεβής και πολύ έμπειρη στη δουλειά της. Ήρθε έκαμε την προσευχή της στην Παναγιά και ξεγέννησε την έγκυο φυσιολογικά καταφέρνοντας να τη σώσει κι αυτή και το υγιέστατο αγοράκι της.
 Ο Μπέης ήταν ενθουσιασμένος και είπε στην μαμή πως θα της έδινε ρεγάλο ότι του ζητούσε… Εκείνη σκέφτηκε λίγο και του ζήτησε το μικρό χωράφι με τους βάτους εκεί στην άκρη του χωριού που ήθελαν όλοι οι Χριστιανοί γιατί η πίστη τους , του εξήγησε, είχε δώσει σημάδια πως κείνος ο τόπος ήταν αγιασμένος . Ο Μπέης δεν χρειάστηκε να σκεφτεί καθόλου και της το χάρισε μεμιάς να το κάνε ότι εκείνη ήθελε. Η χαρά της κοπέλας ήταν μεγάλη όπως και όλων των Αρχανιωτών .Πήγαν σχεδόν αμέσως εκεί έσκαψαν και βρήκαν την εικόνα της Παναγιάς ζωγραφισμένη σε πέτρα  η οποία λίγο αργότερα, κτίστηκε σε ειδική κόγχη στο νότιο τμήμα της εκκλησίας στο ίδιο μέρος όπου βρέθηκε .
Ένα καντήλι ακοίμητο τοποθετήθηκε σιμά της που ανάβει ακόμα και σήμερα!
Η εκκλησία δεν κτίστηκε αμέσως γιατί τα χρόνια της τούρκικης σκλαβιάς απαγορευόταν το κτίσιμο νέων χριστιανικών ναών. Όταν οι Τούρκικες αρχές του Μεγάλου Κάστρου έμαθαν πως οι Αρχανιώτες Χριστιανοί έκτισαν καινούργια εκκλησιά , διέταξαν αμέσως να γκρεμιστεί και επέπληξαν τον Μπέη που τους το είχε επιτρέψει. Αυτό έγινε καμπόσες φορές και μάλιστα την τελευταία φόρα που την έκτιζαν οι Τούρκοι τους έκοψαν το νερό.
Δεν απελπίστηκαν όμως και με τη Χάρη της Παναγιάς άρμεξαν τα πρόβατα και τα κατσίκια τους,  φύλαξαν το γάλα των πρώτων  τριών ημερών και την τέταρτη νύχτα μάλαξαν πηλό με το γάλα και αποτελείωσαν την εκκλησιά. Η Αρχογαροπούλα , η νεαρή μαμή που πρωτοστατούσε σε όλη την διάρκεια των εργασιών , αφιέρωσε και μια εικόνα στην αποπεράτωσή της που ‘φέρει το όνομά της και υπάρχει  μέχρι και σήμερα…!»
…Και η μέρα που περιμέναμε να κοινωνήσουμε έφτασε. Ξυπνήσαμε πολύ πρωί , δεν έπρεπε όμως να φάμε ή να πιούμε οτιδήποτε , μόνο να περιμένουμε να γυρίσει από τον φούρνο του κυρ Μανόλη η μητέρα. Σήμερα θα τρώγαμε ψητό, ήταν η μέρα του, έλεγε ο πατέρας . Μια τέτοια γιορτινή μέρα μόνο με κρέας και πλούσιο τραπέζι  με όλα τα καλά άρμοζε. Στο τέλος θα τρώγαμε και παγωτό φιστίκι  και γρανίτες με λεμόνι και φράουλα  που τά χε φέρει η θεία  από το ζαχαροπλαστείο του  Κιούλπαλη από το Ηράκλειο. Μοσχοβολούσε όλη η γειτονιά, όλοι πρέπει αν είχαν το ίδιο φαγητό σήμερα. Θα έρχονταν  όλα τα αδέλφια του μπαμπά και τα ξαδέλφια   και όλη η οικογένεια θα μαζευόταν  το μεσημέρι στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού  . Όλο το σπίτι ήταν στολισμένο με τα καλύτερα κεντήματα, και μείς κουβαλούσαμε προσεκτικά το καλό σερβίτσιο και τα ασημένια μαχαιροπήρουνα της προγιαγιάς  για να βοηθήσουμε σ όλο αυτό το πανηγύρι που κάθε χρόνο το περιμέναμε με χαρά. Ήταν οι διακοπές του Αυγούστου που ήθελαν όλους τους « ξένους » να επιστρέφουν στο χωριό απ΄ όποιο μακρινό μέρος κι αν βρίσκονταν.
Στη μέση του τραπεζιού ήταν ένα γλαστράκι με βασιλικό  και ένα βάζο με ηλιοτρόπια. Άρεσαν πολύ στη μητέρα  και σήμερα που ήταν κι η γιορτή της είχαμε φροντίσει  ακόμα και για αυτό… Βάλαμε τα καλά μας ρούχα , τα καινούργια πέδιλα και περιμέναμε να πάμε όλοι μαζί στην εκκλησία  …
Μύριζε βασιλικό η αυλή της Παναγιάς  και  ο αέρας έφερνε την μυρωδιά του ψημένου κρέατος από παντού. Η ζέστη αφόρητη, το στομάχι μας διαμαρτύρονταν συνέχεια όμως δεν τολμούσαμε να μιλήσουμε γιατί η απάντηση ήταν γνωστή. Χαζεύαμε το μεγάλο ρολόι στην άκρη της αυλής και τα  πέτρινα κεφάλια που στόλιζαν το καμπαναριό .  και κάθε λεπτό που περνούσε μας έφερνε πιο κοντά στις επιθυμίες μας… Κι όταν πια ο παπάς μας έβαλε το χρυσό δοντάκι κι αφού ανταλλάξαμε ευχές για τα Χρόνια πολλά γυρίσαμε σπίτι και κανένας δεν αντιστάθηκε πια ούτε σε μυρωδιές, ούτε σε στις επιθυμίες που είχαμε από το πρωί… Ευχές, τσουγκρίσματα, γέλια και μια μεγάλη ικανοποίηση της μάνας που ήθελε όλους τους συγγενείς κοντά της τούτη τη μέρα όπως άλλωστε γίνεται κάθε χρόνο σε κάθε μέρος που γιορτάζει …η Παναγιά όλων των Ελλήνων απ΄ άκρη σ άκρη !
Χρόνια αργότερα έναν Δεκαπενταύγουστο βρέθηκα στο μουσείο του Van Gogh στο Άμστερνταμ να θαυμάζω μαζί με χιλιάδες ανθρώπους τους περίφημους πίνακες του ζωγράφου και σαν στάθηκα μπροστά στον πολύ γνωστό του πια με « Τα Ηλιοτρόπια» θυμήθηκα κείνα τα χρόνια στο πατρικό μου σπίτι, με τα ηλιοτρόπια της μητέρας μου και γέμισε η αίθουσα εικόνες  άλλες και μυρωδιές ψητού, βασιλικού και λουλουδιών. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου  και έψαξα την ιστορία « πίσω » από τον πίνακα… Ήξερα  ακόμα πως κάθε χρόνο θα φρόντιζα στις 15 Αυγούστου αυτό το βάζο για να μην φύγουν ποτέ οι αναμνήσεις…
Χρόνια πολλά σ όλους όσους γιορτάζουν !

Πηγές :
Η εκκλησία της Παναγίας της Φανερωμένης των Αρχανών, Νίκος Χριστινίδης, εκδ. Ενορίας Επάνω Αρχανών
« Λόγια του αέρα», Ιδ. Συλ. Διηγημάτων, 2013

Η Βασίλισσα των ουρανών

Για μεγέθυνση πατείστε ροδάκι να ανοίξει νέα καρτέλα με φακό+-
απο τεύχος περιοδικού συλλόγου τριτέκνων Ηρακλείου

Αυγουστιάτικη νυχτερινή βόλτα με τον «Μουντζούρη»

http://www.agrotikabook.gr/

Αυγουστιάτικη νυχτερινή βόλτα με τον «Μουντζούρη»Μια διαδρομή αφιερωμένη στα 110α γενέθλια της σιδηροδρομικής γραμμής Λεχώνια - Μηλιές τη Δευτέρα 19 Αυγούστου

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 110 χρόνων από την πρώτη φορά που το θρυλικό τρενάκι του Πηλίου κύλησε επάνω στις ράγες που οδηγούν από τα Ανω Λεχώνια στις πανέμορφες Μηλιές, ο «Μουντζούρης» θα κάνει μια μοναδική νυχτερινή διαδρομή τη Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013. Στις 6 το απόγευμα 120 τυχεροί επιβάτες θα επιβιβαστούν στο τρενάκι για να απολαύσουν τη μοναδική διαδρομή διασχίζοντας πανέμορφα τοπία συνοδεία του χαρακτηριστικού ήχου της σφυρίχτρας του. Φθάνοντας στις Μηλιές θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν συναυλία από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μηλεών «Γρηγόριος Κωνσταντάς» και ακριβώς τα μεσάνυχτα θα πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Για μια μοναδική νυχτερινή διαδρομή έκανε λόγο ο πρόεδρος της Εταιρείας Κοινωνικής Παρέμβασης και Πολιτισμού Μαγνησίας κ. Κωνσταντίνος Χαλέβας μιλώντας στο ΑΠΕ. «Σκοπός μας είναι ο εορτασμός των 110 χρόνων και μέσω αυτού η προβολή του τρένου. Στο πλαίσιο αυτό μειώσαμε για τους τυχερούς ταξιδιώτες το εισιτήριο στη μισή τιμή και έτσι με πέντε ευρώ θα μπορούν να απολαύσουν και τη διαδρομή αλλά και τη συναυλία στις Μηλιές» δήλωσε.

Ανάβαση στο Πήλιο

Ο ιστορικός σιδηρόδρομος Βόλου - Μηλέων, το τρενάκι του Πηλίου όπως είναι ευρέως γνωστό, κατασκευάστηκε σε δύο στάδια, με το πρώτο κομμάτι ως τα Λεχώνια να δίδεται στην κυκλοφορία το 1896. Επτά χρόνια αργότερα, το 1903, ήταν έτοιμο και το δεύτερο κομμάτι που καταλήγει στο πανέμορφο κεφαλοχώρι Μηλιές σε υψόμετρο 400 μέτρων. Την επίβλεψη της κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου είχε ο Εβαρίστο Ντε Κίρικο, πατέρας του γνωστού ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ο οποίος γεννήθηκε στον Βόλο. Στα έργα κατασκευής του δικτύου ο μικρός τότε Ντε Κίρικο ήταν παρών παρατηρώντας το μέσο που έμελλε αργότερα να αποτελέσει έμπνευση και να τον συνοδεύει σε όλες τις δημιουργίες του.

Πρόκειται για τη στενότερη σιδηροδρομική γραμμή στην Ελλάδα και μία από τις πιο στενές στον κόσμο, πλάτους 60 εκατοστών, η οποία φιλοξενεί και σήμερα τα τέσσερα βαγόνια του «Μουντζούρη», ονομασία που δόθηκε στο τρενάκι για να δηλώσει την ατμοκίνηση και τον καπνό που αφήνει το φουγάρο στο πέρασμά του.

Από τα Ανω Λεχώνια ως τις Μηλιές η διαδρομή είναι ορεινή διασχίζοντας τις κατάφυτες πλαγιές με την πυκνή βλάστηση από πλατάνια και πουρνάρια. Ως την κατάργησή του, το 1971, το τρενάκι με τις πέντε βελγικές ατμομηχανές - «Μηλέαι», «Ιάσων», «Πήλιον», «Βόλος» και «Τσαγκαράδα» - και τα ξύλινα και χωρίς ιδιαίτερες ανέσεις βαγόνια - χειμερινά και ειδικού τύπου θερινά - υπήρξε σημείο αναφοράς για την ευρύτερη περιοχή.

Στη διάρκεια της ιστορίας του ήταν ελάχιστες οι φορές που ο «Μουντζούρης» δεν έκανε την καθιερωμένη διαδρομή του. Οι προσπάθειες για την επαναλειτουργία του, με τη μορφή του τουριστικού (μουσειακού) σιδηροδρόμου, ευοδώθηκαν το 1996 έπειτα από σημαντικά έργα ανακατασκευής μέρους της υποδομής, ενώ ήδη από το 1985 είχε κηρυχθεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο.

Σήμερα το τρενάκι του Πηλίου κατατάσσεται ανάμεσα στα «Θεματικά Τρένα» της ΤΡΑΙΝΟΣΕ  που φροντίζουν για την περιήγηση ντόπιων και επισκεπτών στις ομορφιές της Ελλάδας στη διάρκεια της θερινής περιόδου. Ως τις 31 Οκτωβρίου το τρενάκι του Πηλίου αναχωρεί καθημερινά στις 10 το πρωί από τα Ανω Λεχώνια και στις 3 το μεσημέρι από τις Μηλιές με ενδιάμεση στάση 15 λεπτών στην Ανω Γατζέα και στις δύο κατευθύνσεις. Το εισιτήριο μετ' επιστροφής κοστίζει 18 ευρώ και 10 ευρώ το παιδικό, ενώ η απλή μετάβαση κοστίζει 10 και 6 ευρώ αντίστοιχα. Η διαδρομή, μήκους 15 χιλιομέτρων, διαρκεί 90 λεπτά και η μέγιστη ταχύτητα είναι 20 χλμ. την ώρα.
Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 14 Αυγούστου 2013

Σύνδεσμοι: 

ΚΑΛΑ ΝΕΑ

Ημερομηνία λήξης νέου: 

Δευτέρα, Αύγουστος 19, 2013

Σαν σήμερα, 13 Αυγούστου 1968 Ο Αλέκος Παναγούλης

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

13 Αυγούστου

Σαν σήμερα, 13 Αυγούστου 1968

Ο Αλέκος Παναγούλης αποπειράται να δολοφονήσει τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο στη παραλιακή λεωφόρο Βάρκιζας - Λαγονήσι. Ακολούθησε η σύλληψή του και της ομάδας του.

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης συμμετείχε ενεργά στον αγώνα για την επαναφορά της δημοκρατίας και εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος του Γ. Παπαδόπουλου (1967-1974). Λιποτάκτησε από το στράτευμα και ίδρυσε την οργάνωση Εθνική Αντίσταση. Αυτοεξορίστηκε στην Κύπρο για να καταστρώσει σχέδιο δράσης. Εκεί έρχεται σε επαφή με τους πολιτικούς άνδρες του τόπου, όπως ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, με σκοπό να τους ζητήσει να συνδράμουν στην αντίσταση. Επανέρχεται στην Ελλάδα και μαζί με στενούς του συνεργάτες σχεδιάζει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου την 13η Αυγούστου 1968 κοντά στη Βάρκιζα. Αποτυγχάνει και συλλαμβάνεται. Όπως σημειώνει η Οριάνα Φαλάτσι στην συνέντευξη της με τον Αλέξανδρο Παναγούλη μετά την απελευθέρωση του, η πράξη του ήταν μια πολιτική πράξη εναντίον της δικτατορίας. Η Φαλάτσι αναφέρει τον Α. Παναγούλη ως εξής: Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο.

Μετά από μερόνυχτα συνεχούς βασανισμού, οδηγείται ημιθανής στο νοσοκομείο και κατόπιν δικάζεται από το Στρατοδικείο στις 3 Νοεμβρίου 1968[2] και καταδικάζεται δις εις θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της Εθνικής Αντίστασης, στις 17 Νοεμβρίου 1968. Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση η οποία όμως ματαιώθηκε χάρη στις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας και αφού προσπάθησαν να πείσουν τον Παναγούλη να υπογράψει για να του δοθεί χάρη. Στις 25 Νοεμβρίου 1968 ο Παναγούλης μεταφέρθηκε από την Αίγινα στις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου (Σ.Φ.Μ.), όπου και του επιβλήθηκε η "ποινή του εντοιχισμού" όπως λέει ο ίδιος. Από εκεί δραπετεύει στις 5 Ιουνίου 1969, συλλαμβάνεται όμως εκ νέου και οδηγείται προσωρινά στο στρατόπεδο στου Γουδή για να μεταφερθεί μετά από ένα μήνα και πάλι στις φυλακές Μπογιατίου. Εκεί τον περιμένει η απομόνωση σε κελί που το έφτιαξαν ειδικά για τον Παναγούλη και ήταν σαν αντίγραφο τάφου. Επιχειρεί να δραπετεύσει αρκετές φορές ανεπιτυχώς. Γράφει ποιήματα ως διέξοδο. Συνεχίζει να γράφει ακόμα και όταν του κατάσχουν κάθε γραφική ύλη χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού-τάφου του.

Ο Α. Παναγούλης σύμφωνα με ορισμένους αρνείται την πρόταση απονομής χάριτος που του προσέφερε η χούντα. Τον Αύγουστο του 1973 – μετά από τεσσεράμισι σχεδόν χρόνια φυλάκισης – απελευθερώθηκε βάση της γενικής αμνηστίας που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατούμενους, κατόπιν της αποτυχημένης προσπάθειας του Γ. Παπαδόπουλου να φιλελευθεροποιήσει το καθεστώς του. Αυτοεξορίζεται εκ νέου, αυτή τη φορά στην Φλωρεντία της Ιταλίας, για να επαναδραστηριοποιηθεί στην αντίσταση, ουσιαστικά όμως συνεχίζει την αντίσταση στην Ελλάδα ερχόμενος κρυφά όπου και οργανώνει ομάδες αντίστασης.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2004, Αθήνα ... 

Οι Αγώνες της 28ης Ολυμπιάδας, κοινώς γνωστοί ως Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2004 διοργανώθηκαν στην Αθήνα (Ελλάδα) από τις 13 Αυγούστου έως τις 29 Αυγούστου 2004. Συμμετείχαν περίπου 10.500 αθλητές μαζί με 5.500 προπονητές και συνοδούς από 202 χώρες. Υπήρξαν συνολικά 301 τελετές απονομής μεταλλίων από 28 διαφορετικά αθλήματα.

Για πρώτη φορά από το 1996, όλα τα μέλη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής θα πάρουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Στο Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθηνών έλαβε χώρα ένας μεγάλος αριθμός αθλημάτων, ενώ τα υπόλοιπα διεξήχθησαν στα προάστια της πόλης αλλά και στην Αττική. Το ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου έγινε στις πόλεις: Θεσσαλονίκη, Βόλο, Πάτρα και Ηράκλειο.

http://el.wikipedia.org/wiki/Θερινοί_Ολυμπιακοί_Αγώνες_2004 

Άλφρεντ Χίτσκοκ

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1899 στο Ιστ Εντ του Λονδίνου και πέθανε στις 29 Απριλίου 1980 στο Λος Άντζελες. Φοίτησε αρχικά σε μία τεχνική σχολή, την School of Engineering and Navigation διδασκόμενος μηχανική, ηλεκτρολογία, ακουστική και ναυπηγική. Προκειμένου να καλύψει τις βιοτικές ανάγκες του εργάσθηκε σε μία τηλεγραφική εταιρεία, ενώ παρακολουθούσε και μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.[1] Ο Χίτσκοκ έπιασε σε δουλειά σε κινηματογραφικό στούντιο του Λονδίνου το 1920. Επρόκειτο για παράρτημα στην Αγγλική πρωτεύουσα της αμερικανικής Famous Players-Lasky της Paramount Pictures Η δουλειά του ήταν να σχεδιάζει τους τίτλους αρχής για όλες τις ταινίες του στούντιο.[2] Μετά από δύο χρόνια του δόθηκε η ευκαιρία να καθήσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Always Tell Your Wife αρρώστησε και ζητήθηκε από τον Χίτσκοκ να τον αντικαταστήσει για να ολοκληρωθεί η ταινία. Οι παραγωγοί εντυπωσιάστηκαν από το αποτέλεσμα και του αναθέσαν να γυρίσει την πρώτη του, ουσιαστικά, ταινία, που ήταν ο Αριθμός 13. Μετά από λίγο καιρό όμως το στούντιο έκλεισε. Ο Χίτσκοκ σττη συνέχεια προσλήφθηκε στην Gainsborough Pictures ως σεναριογράφος και σχεδιαστής τίτλων. Το 1925 κατάφερε να σκηνοθετήσει το Pleasure Garden κι αυτό σηματοδοτεί ουσιαστικά την αρχή της καριέρας του ως σκηνοθέτη.

Μετά από μια επιτυχημένη δεκαετία του '30, με ταινίες όπως τα 39 σκαλοπάτια, Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά, Σαμποτάζ, με το ξεκίνημα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου αποφάσισε να μετακομίσει μόνιμα στις ΗΠΑ. Όταν επισκέφθηκε το Χόλυγουντ το 1940, όλοι οι παραγωγοί των μεγάλων στούντιο του έκλεισαν την πόρτα γιατί πίστευαν ότι δε θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο χώρο. Τελικά, ο μεγαλο-παραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ του πρόσφερε ένα επταετές συμβόλαιο. Του ανέθεσε αρχικά μια ταινία για τον Τιτανικό, αλλά το σχέδιο τελικά απορρίφθηκε και του ανέθεσε τη Ρεβέκκα. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 1940, αλλά φυσικά το Όσκαρ πήγε στον παραγωγό και όχι στον Χίτσκοκ. Για τα επόμενα 20 χρόνια, μέχρι το Ψυχώ, γύριζε τη μια ταινία πίσω από την άλλη. Το 1955 συμφώνησε να προλογίζει μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παρουσιάζει, η οποία διήρκεσε δέκα χρόνια.

Μετά την καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία του Ψυχώ άρχισε να σκηνοθετεί ταινίες όλο και πιο αραιά. Από το 1977 μέχρι και το θάνατό του, δούλευε πάνω στη δημιουργία ενός φιλμ με τίτλο The Short Night. Μετά το θάνατό του, ο σεναριογράφος Ντέιβιντ Φρίμαν εξέδωσε την τελική εκδοχή του σεναρίου.

Προτάθηκε πέντε φορές για Όσκαρ σκηνοθεσίας, το 1941 (Ρεβέκκα), το 1945 (Στον ίσκιο του θανάτου/Ναυαγοί) το 1946 (Νύχτα Αγωνίας), το 1955 (Σιωπηλός Μάρτυς) και το 1961 (Ψυχώ), αλλά δεν το κέρδισε ποτέ.
Διάφορα Στοιχεία

Προτιμούσε πάντα τις ξανθές πρωταγωνίστριες. Οι πιο διάσημες ηθοποιοί που σκηνοθέτησε ήταν η Τζόαν Φοντέιν, η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, η Μάρλεν Ντίτριχ, η Γκρέις Κέλι, η Κιμ Νόβακ, η Τζάνετ Λι, η Ντόρις Ντέι, η Εύα Μαρί Σεντ, η Βέρα Μάιλς και η Τίπι Χέντρεν. Στις περισσότερες ταινίες του πάντως έχουν συμμετάσχει και οι διασημότεροι άρρενες ηθοποιοί της εποχής: Τσαρλς Λότον, Λόρενς Ολίβιε, Τζέιμς Στιούαρτ, Κάρι Γκραντ, Κλοντ Ρέινς, Γκρέγκορι Πεκ, Χένρι Φόντα, Σον Κόνερι, Μοντγκόμερι Κλιφτ και Πολ Νιούμαν.

Όταν ο Χίτσκοκ δεν πρόλαβε να αγοράσει τα δικαιώματα του βιβλίου Οι Διαβολογυναίκες, που μετέφερε στον κινηματογράφο ο Ανρί-Ζωρζ Κλουζό το 1955, ζήτησε από τους συγγραφείς, τον Πιερ Μπουαλό και τον Τομά Ναρσεζεράκ, να του γράψουν ένα διήγημα αποκλειστικά για αυτόν. Το αποτέλεσμα ήταν το βιβλίο From Among the Dead, το οποίο γυρίστηκε με τον τίτλο Vertigo (Δεσμώτης του Ιλίγγου).

Ο Χίτσκοκ συχνά δήλωνε ότι η αγαπημένη του ταινία ήταν Το Χέρι που Σκοτώνει (Shadow of a Doubt) και ότι ο Λουίς Μπουνιουέλ ήταν ο καλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών. Επίσης, ο ίδιος θεωρούσε ότι η πρώτη του ταινία αληθινά ήταν ο Ένοικος.

Ο διάσημος ζωγράφος Σαλβαδόρ Νταλί συμμετείχε στους σχεδιασμούς της σεκάνς του ονείρου που βλέπει ο Γκρέγκορι Πεκ στην ταινία Νύχτα Αγωνίας.

Η πρώτη έγχρωμη ταινία του ήταν Ο Βρόχος (Rope) το 1948, η οποία επίσης θεωρείται πειραματική και πρωτοποριακή επειδή είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου με μία κάμερα και χωρίς κανένα μοντάζ.
Φιλμογραφία

Είναι χαρακτηριστικό σε όλες σχεδόν τις ταινίες του Χίτσκοκ, η εμφάνιση που κάνει ο ίδιος ο Χίτσκοκ σε ρόλους κομπάρσου. Ο όρος στα αγγλικά είναι cameo appearence (=σύντομο πέρασμα). Παρακάτω, παρουσιάζεται η φιλμογραφία του Χίτσκοκ, η cameo εμφάνισή του, όπου υπάρχει, και το χρονικό σημείο αυτής.

Αγγλική περίοδος:

Αριθμός 13 (Number 13, 1922)[3]
O κήπος των ηδονών(The Pleasure Garden) (1925)
Ο αετός του βουνού (The Mountain Eagle) (1926)
Ο Ενοικιαστής (The Lodger )(1927), σε γραφείο εφημερίδας (3') και στον όχλο σε μια σύλληψη (92')
Το Ρίνγκ (The Ring) (1927)
Κατήφορος (Downhill)(1927)
Η Πριγκίπισσα της Σαμπάνιας (Champagne) (1928)
Εύκολη αρετή (Easy Virtue) (1928), διασχίζοντας ένα γήπεδο τένις (15')
Η γυναίκα του αγρότη (The Farmer's Wife) (1928)
Σκότωσα για την Τιμή μου (Blackmail, 1929), στον υπόγειο (11')
Εξιλέωσις Δικαίου (The Manxman) (1929)
Elstree Calling (1930)
Η Ήρα και το παγόνι (Juno and the Paycock) (1930)
Έγκλημα (Murder!) (1930), στον χώρο του εγκλήματος (60')
Το παιχνίδι της σάρκας ( The Skin Game ) (1931)
Mary (1931)
Περιπέτειες Νεόπλουτων (Rich and Strange) (1931)
Νούμερο δεκαεπτά (Number Seventeen) (1932)
Βιεννέζικα βαλς (Waltzes from Vienna) (1933)
Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά (The Man who Knew too Much, 1934)
Τα 39 σκαλοπάτια (The 39 Steps, 1935), έξω από ένα θέατρο (7')
Σαμποτάζ (Sabotage, 1936)
Μυστικός πράκτωρ (Secret Agent) (1936)
Νέος και αθώος (Young and Innocent, 1937), ως φωτογράφος στο δικαστήριο (15')
Η Κυρία Εξαφανίζεται / Η Εξαφάνιση της Κυρίας (The Lady Vanishes, 1938), στην πλατφόρμα του σιδηροδρομικού σταθμού Victoria (90')
Η Ταβέρνα της Τζαμάικα (Jamaica Inn, 1939)

Αμερικάνικη περίοδος:

Ρεβέκκα (Rebeca, 1940), περνώντας δίπλα από έναν τηλεφωνικό θάλαμο (123')
Πριν από τη Θύελλα / Ξένος Ανταποκριτής (Foreign Correspondent, 1940), δίπλα από ένα κουτί εφημερίδων (11')
Δε σε Θέλω πια / Ο κύριος και η κυρία Σμιθ (Mr. and Mrs. Smith, 1941), περνώντας έξω από το κτίριο του κ. Σμιθ (41')
Υποψίες (Suspicion, 1941), στο ταχυδρομικό κουτί του χωριού (45')
Σαμποτέρ (Saboteur, 1942), δίπλα από ένα κουτί εφημερίδων (60')
Το Χέρι που Σκοτώνει / Στη Σκιά της Αμφιβολίας (Shadow Of A Doubt, 1943), στο τραίνο προς Σάντα Ρόζα (17')
Περιπέτεια στη Μαδαγασκάρη (Aventure Malgache) (1944) - μικρού μήκους
Καλό ταξίδι (Bon Voyage) (1944) - μικρού μήκους
Στον ίσκιο του θανάτου/Ναυαγοί (Lifeboat, 1944), στην εφημερίδα ως διαφήμιση (25')
Νύχτα Αγωνίας (Spellbound, 1945), στον ουρανοξύστη Empire State Building (36')
Υπόθεση Νοτόριους (Notorious, 1946), στο πάρτι του Άλεξ Σεμπάστιαν (64')
Υπόθεση Παραντάιν (The Paradine Case, 1947), στον σταθμό του τρένου (36')
Ο Βρόχος / Η Θηλιά (Rope, 1948), διασχίζοντας το δρόμο (1') και η σιλουέτα από νέον-φως (52')
Στον Αστερισμό του Αιγόκερω (Under Capricorn, 1949), στην παρέλαση Σίδνεϊ (3') και στα σκαλιά του κυβερνητικού κτιρίου (14')
Πονεμένο Ρομάντζο / Ο Δολοφόνος Έρχεται Κάθε Βράδυ (Stage Fright, 1950) στο δρόμο (38')
Ο Άγνωστος του Εξπρές (Strangers on a Train, 1951), όταν επιβιβάζεται στο τρένο (10')
Η Εξομολόγηση (I Confess, 1953), στην κορυφή της σκάλας στο Κεμπέκ (1')
Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως (Dial M for Murder, 1954), σε μια αναμνηστική φωτογραφία (13')
Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window, 1954), διορθώνοντας ένα ρολόι (25')
Το Κυνήγι του Κλέφτη (To Catch a Thief, 1955), επιβάτης σε ένα λεωφορείο (10')
Ποιος σκότωσε το Χάρι; (The Trouble with Harry, 1956), περνώντας έξω από μια έκθεση (21')
Ο Άνθρωπος που Γνώριζε Πολλά (The Man Who Knew Too Much, 1956), στην αγορά του Μαρόκο (25')
13 Εγκλήματα Ζητούν Ένοχο / Ο Λάθος Άνθρωπος (The Wrong Man, 1956)
Δεσμώτης του Ιλίγγου (Vertigo, 1958), διασχίζοντας ένα ναυπηγείο (10')
Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων (North by Northwest, 1959), χάνοντας το λεωφορείο (2')
Ψυχώ (Psycho, 1960), περνώντας έξω από το γραφείο της Μάριον Κρέιν (7')
Τα Πουλιά (The Birds, 1963), φεύγοντας από ένα κατάστημα ζώων (2')
Μάρνι (Marnie, 1964), βγαίνοντας από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου (5')
Το σχισμένο παραπέτασμα (Torn Curtain, 1966), καθήμενος στο λόμπυ ενός ξενοδοχείου (8')
Τοπάζ (Topaz, 1969), στο αεροδρόμιο Λα Γκουάρντια της Νέας Υόρκης (28')
Φρενίτις (Frenzy, 1972), σε μια πολιτική διαδήλωση (3')
Οικογενειακή συνωμοσία (Family Plot, 1976), εμφάνιση της σιλουέτας του έξω από ένα γραφείο (40')

http://el.wikipedia.org/wiki/Άλφρεντ_Χίτσκοκ

καντάδα στα Ανώγεια

creteplus.gr.

12 Αυγούστου

Στιγμές από την καντάδα στα Ανώγεια (pics)http://bit.ly/13v5Mt7

«πεφταστέρια»

SAMOTHRAKI ( ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ).

12 Αυγούστου

Θα πέφτουν αστέρια με ρυθμό 100 ανά ώρα απόψε, βράδυ Δευτέρας, οπότε κορυφώνεται το φαντασμαγορικό φαινόμενο των διαττόντων περσείδων.

Τα «πεφταστέρια» είναι μικροί διαστημικοί βράχοι που εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και αναφλέγονται σε ύψος περίπου 100 χλμ. αφήνοντας φωτεινά ίχνη καθώς διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση. Οι Περσείδες θεωρούνται μια από τις πιο εντυπωσιακές βροχές διαττόντων του έτους, καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι γρήγορα, φωτεινά και με μακριές πύρινες «ουρές».

Τα συγκεκριμένα μετέωρα αρχίζουν να πέφτουν αραιά τον Ιούλιο, ενώ σταδιακά πυκνώνουν και διαρκούν ως το τέλος Αυγούστου. Είναι ορατά και με γυμνά μάτια, κυρίως το ξημέρωμα.

Ανάλυση της NASA για τα έτη 2008-2013 δείχνει πως οι Περσείδες παράγουν περισσότερα φωτεινά μετέωρα από κάθε άλλη βροχή διαττόντων. Εμφανίζονται σε όλα σχεδόν τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο μόνο, μολονότι αρχικά φαίνονταν να προέρχονται από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν το όνομά τους.
Οι Περσείδες προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, που διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης. Ο κομήτης -ο οποίος διαθέτει έναν τεράστιο πυρήνα διαμέτρου 26χλμ και για τελευταία φορά εισήλθε στην εσωτερική περιοχή του ηλιακού μας συστήματος τον Δεκέμβριο του 1992- χρειάζεται περίπου 130 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο.

Έρβιν Σρέντινγκερ

Ο Έρβιν Σρέντινγκερ, ο οποίος γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου του 1887 στη Βιέννη, ήταν ένας από τους πιο καταξιωμένους επιστήμονες στον τομέα της Θεωρητικής Φυσικής, ισάξιος των Aϊνστάιν, Planck, Heisenberg, ως προς τη δημιουργία της σύγχρονης εικόνας της φύσης.

Στη διάρκεια της πανεπιστημιακής καριέρας του ασχολήθηκε με τη Στατιστική φυσική, τη Θερμοδυναμική, την Ηλεκτροδυναμική, την Κοσμολογία, τη Βιολογία, τη Φιλοσοφία, αλλά κυρίως με την Κβαντική φυσική.

Το σημαντικότερο επίτευγμα του Έρβιν Σρέντιγκερ ήταν η ανακάλυψη της περίφημης κυματικής εξίσωσης, η οποία άλλωστε φέρει και το όνομά του.

H εξίσωση Σρέντιγκερ προτάθηκε από τον ίδιο το 1925, για να περιγράψει τη χρονική και χωρική εξάρτηση κβαντομηχανικών συστημάτων. Παίζει κεντρικό ρόλο στην κβαντομηχανική θεωρία, με σημασία ανάλογη του δεύτερου νόμου του Νεύτωνα στην κλασσική μηχανική.

Ο Σρέντινγκερ είχε πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα, ήδη από την εποχή της φοίτησής του στο Γυμνάσιο. Του άρεσαν οι επιστημονικές αρχές, αλλά εκτιμούσε την αυστηρή λογική της γραμματικής της παλαιάς γερμανικής γλώσσας και ποίησης. Διατύπωσε πολλές σημαντικές φιλοσοφικές απόψεις για την επιστήμη και τον ανθρωπισμό.

Εργάστηκε ως Καθηγητής στη Ζυρίχη, όπου εγκαταστάθηκε για έξι χρόνια. Η περίοδος αυτή ήταν ίσως η πιο γόνιμη γι' αυτόν, καθώς ασχολήθηκε με πολλά θέματα Θεωρητικής Φυσικής, κυρίως με θέματα θερμότητας και θερμοδυναμικής

Το πείραμα του Σρέντιγκερ

Φανταστείτε ένα δοχείο χωρίς ανοίγματα μέσα στο οποίο βρίσκεται μια γάτα. Υπάρχει ένας εξωτερικός μηχανισμός που παράγει ένα φωτόνιο, το οποίο προσκρούει σ΄ ένα ημιδιαφανές κάτοπτρο.

Εκεί, έχει 50% πιθανότητα να διαπεράσει το κάτοπτρο και άλλη τόση να ανακλασθεί. Αν το διαπεράσει, ενεργοποιεί έναν άλλο μηχανισμό στο εσωτερικό του δοχείου που απελευθερώνει ένα δηλητήριο που σκοτώνει τη γάτα.

Επειδή λοιπόν δεν ξέρουμε πώς το φωτόνιο θα συμπεριφερθεί ή καλύτερα επειδή ξέρουμε πως υπάρχει ταυτόχρονα σε δυο επάλληλες και κβαντικές καταστάσεις, δεν ξέρουμε και τη μοίρα της γάτας.

Μέχρι όμως ν΄ανοίξουμε το κουτί για να δούμε τι κάνει η γάτα, σύμφωνα με την κβαντική θεωρια και τους κανόνες της, έχουμε τη λεγόμενη «υπέρθεση δύο καταστάσεων». Ο κόσμος υπάρχει στον βαθμό που υπάρχουμε κι εμείς ως μάρτυρες μιας από τις πολλές του εκδοχές και τις άπειρες διακλαδώσεις του αρχικού συμβάντος.

Ο Έρβιν Σρέντιγκερ έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη δημιουργία και την ανάπτυξη της κβαντικής μηχανικής. Η περίφημη κυματική του εξίσωση αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της συγκεκριμένης θεωρίας και εξασφάλισε στον Σρέντιγκερ μια περίοπτη θέση στην ιστορία της φυσικής.

Στην καταπληκτική ευρύτητα του πνεύματος του οφείλεται η μεγάλη του δημιουργικότητα. Ασχολήθηκε εκτός από την κβαντική μηχανική και θεωρία με την ηλεκτροδυναμική, τη φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων και των κοσμικών ακτινοβολιών, τη στατιστική μηχανική και τη θερμοδυναμική, τη γενική θεωρία της σχετικότητας και την κοσμολογία και τέλος διεξήγαγε πρωτοπόρο διεπιστημονική έρευνα στη βιολογία.

Ο Σρέντιγκερ για να εξηγήσει θέματα της κβαντομηχανικής πρότεινε το περίφημο πείραμα με τη γάτα, θέλοντας να δείξει ότι η κβαντική θεωρία είναι ακόμη ελλειπής. Θεωρούσε ότι η γάτα είτε είναι ζωντανή είτε έχει πεθάνει, ανεξαρτήτως της παρατηρήσεώς μας.

http://www.protothema.gr/world/article/301796/afieromeno-ston-fusiko-ervin-srediger-to-simerino-doodle-tis-google/

ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΩΣΤΗΣ "Ὁ ποιητής"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΩΣΤΗΣ "Ὁ ποιητής"

Μόνος. Ἕν᾿ ἄδειο ἀπέραντο τριγύρω μου,

καὶ μιᾶς πολέμιας χλαλοῆς ἀσώπαστη ἡ φοβέρα.
Κι ὅταν ἐκείνη κατακάθεται,
μόνος, θανάσιμη σιωπὴ παγώνει πέρα ὡς πέρα.
Μόνος. Μ᾿ ἀρνήθηκαν οἱ σύντροφοι,
κι ἀπὸ τὸ πλάι μου γνωστικὰ τ᾿ ἀδέρφια τραβηχτῆκαν.
Μ᾿ ἔδειξε κάποιος. - Νὰ τος! - Καταπάνω μου
γυναῖκες, ἄντρες, γέροντες, παιδιά, σκυλιὰ ριχτῆκαν.
Τὸ χέρι τὸ ἀκριβὸ τῆς Ὁδηγήτρας μου,
ποὺ μὲ κρατοῦσε, ἀνοίχτηκε πρὸς ἄλλα χάιδια ... Μόνος.
Σὲ βάθη μυστικὰ περνοῦνε ἀστράφτοντας
τῶν ἀσκητάδων οἱ χαρές, τοῦ μαρτυρίου ὁ θρόνος.
Φωτιά ῾βαλαν, τὸ κάψανε τὸ σπίτι μου,
καὶ σύντριψαν τὴ λύρα μου μὲ τὴ βαθιὰ ἁρμονία.

Τὴν Πολιτεία δυὸ Λάμιες τὴ ρημάζουνε:
ἡ λύσσα τοῦ καλόγερου, τοῦ δασκάλου ἡ μανία.
Τῆς Πολιτείας ἡ πόρτα κλείστηκε,
μὲ διώξανε, ἔρμος βρέθηκα στὰ ἕρμα μονοπάτια
καὶ τῆς Ἰδέας τῆς ἀστρομάτας, ποὺ ἔσφαξαν
ἀπὸ τὴ στράτα μάζωξα τὰ ὁλόφωτα κομμάτια.
Καὶ τἄσπερνα στὸ διάβα μου, καὶ φύτρωναν
ἐδῶ παράδεισοι, κ᾿ ἐκεῖ βασίλεια, κ᾿ ἐκεῖ πέρα
παλάτια κ᾿ ἐκκλησιὲς καὶ δρακοντόκαστρα.
Κι ὅλα στὴν ἴδια εὐφραίνονταν ἀνύχτωτην ἡμέρα.