ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»

Τούτο το καλοκαίρι, σαν και πέρσι μάς ήρθε θυμωμένο.
Είναι βαρύ το σακκί του ήλιου στην πληγιασμένη ράχη.
Κι οι καρποί μεσ' απ' τα φύλλα δείχνουν σφιγμένες τις γροθιές τους.
Δεν ξέρεις καν τι μήνας είναι.
Κανένας δεν όργωσε φέτος, κανένας δεν έσπειρε.
Δεν ξέρεις καν τι καιρό κάνει.
Το καλοκαίρι έχει χάσει το δρόμο του ανάμεσα στους σκοτωμένους κι οι Εποχές κάθονται αμίλητες μες στο βομβαρδισμένο δάσος.
Ενα αυτοκίνητο ανοιχτό στον πρωινό δρόμο.
Κουβαλάει στην πολιτεία κασόνια με σφαίρες...".

Βασανισμένη πολιτεία δίχως φώτα.
Πληγωμένη πολιτεία με τον πράσινο γλόμπο των καταφυγίων.
Μονάχη μες στη νύχτα. Αγρυπνισμένη. (...)
Βασανισμένη πολιτεία, κανένας δεν κοιμάται.
Κανείς δεν είναι που να μην ακούει το παρατεταμένο αυτό κουδούνισμα
μέσα απ' όλα τα ηλεκτρικά καλώδια της νύχτας
μέσα σ' όλες τις φλέβες του κόσμου. (...)
Ετούτος ο άνεμος δεν θέλει να σωπάσει σφυράει, σφυράει, σφυράει
σφυράει στ' αυτί των σκοτωμένων "Ζήτω"
κι οι σκοτωμένοι ανοίγουνε τα μάτια τους... (...)
Δε θέλαμε να πεθάνουμε. Κανένας δεν ήθελε να πεθάνει....

(Γραμμένο στη Μακρόνησο και στον Αϊ-Στράτη το 1949-51.)

Σύκο

Σύκο: το φρούτο που... γλυκαίνει το τέλος του καλοκαιριού!

Η συκιά είναι ένα δέντρο με μεγάλη ανθεκτικότητα στην ξηρασία, που χρειάζεται πολύ ήλιο για να παράγει εύγευστα φρούτα.
Στη χώρα μας, όπου οι συνθήκες το επιτρέπουν, τα σύκα που παράγονται έχουν πλούσια γεύση. Τα φρέσκα σύκα είναι διαθέσιμα για περιορισμένο χρονικό διάστημα, προς το τέλος του καλοκαιριού, ωστόσο τα αποξηραμένα σύκα αποτελούν μια δημοφιλή επιλογή όλο το χρόνο.
Το σύκο είναι ένα γλυκό, ιδιαίτερα νόστιμο φρούτο με πολύτιμα θρεπτικά συστατικά όπως φυτικές ίνες, κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο και σίδηρο (ειδικά τα αποξηραμένα σύκα αποτελούν πολύ καλή φυτική πήγη των ιχνοστοιχείων). Μάλιστα, οι ποικιλίες με σκούρα κόκκινη σάρκα είναι πλούσιες σε πολυφαινόλες (ουσίες με αντιοξειδωτική δράση). Σε σύγκριση με άλλα φρούτα, τα σύκα περιέχουν λίγο περισσότερα σάκχαρα και κατ΄επέκταση ενέργεια (σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει η συγκριτικά μικρότερη περιεκτικότητά τους σε νερό), ωστόσο οι φυτικές ίνες βοηθούν στην ομαλότερη απορρόφηση των σακχάρων τους.
Οι φυτικές ίνες που περιέχουν τα σύκα συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του εντέρου, γι’ αυτό και συχνά συστήνονται σε περιπτώσεις δυσκοιλιότητας. Ωστόσο, τα σποράκια που βρίσκονται στον καρπό μπορεί να προκαλέσουν έξαρση σε περιπτώσεις κολίτιδας ή άλλων νόσων του γαστρεντερικού, ενώ τα άτομα με διαβήτη καλό είναι να τα καταναλώνουν περιστασιακά και με μέτρο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η λήψη τους είναι απαγορευτική.
Το διατροφικό προφίλ του σύκου φαίνεται στον παρακάτω πίνακα:

	Φρέσκα σύκα	Αποξηραμένα σύκα
	Περιεκτικότητα ανά 100 γραμμάρια	Περιεκτικότητα ανά 100 γραμμάρια
Ενέργεια (θερμίδες – kcal)	79	249
Νερό (γραμμάρια)	30	2.5
Υδατάνθρακες (γραμμάρια)	19	64
Εκ των οποίων σάκχαρα (γραμμάρια)	16	48
Πρωτείνες (γραμμάρια)	0.8	3
Λίπος (γραμμάρια)	0.2	1
Φυτικές ίνες (γραμμάρια)	3	10
Κάλιο (mg)	232	680
Νάτριο (mg)	1	10
Ασβέστιο (mg)	35	162
Μαγνήσιο (mg)	17	68
Σίδηρος (mg)	0.4	2

Πηγή: USDA National Nutrient Database for Standard Reference SR-23
Ένα φρέσκο σύκο ζυγίζει 40-50 γραμμάρια (το αποξηραμένο ζυγίζει 8-9 γραμμάρια). Η μερίδα του φρούτου ορίζεται σαν 2 μέτρια σύκα (φρέσκα ή αποξηραμένα). Όπως φαίνεται και στον πίνακα, τα σύκα είναι πολύ καλή πηγή ενέργειας και θρεπτικών στοιχείων και μπορούν να αποτελέσουν μέρος μια ισορροπημένης διατροφής και να καταναλωθούν σαν σνακ ή ακόμα και να προστεθούν σε πιάτα όπως οι σαλάτες ή ορισμένα κρέατα για να δώσουν ιδιαίτερη γεύση και άρωμα.

Ειδικά τα αποξηραμένα σύκα αποτελούν εύκολη λύση για άτομα με γρήγορους ρυθμούς ζωής, καθώς μεταφέρονται εύκολα και δεν χαλάνε. Λόγω της περιεκτικότητάς τους σε απλά σάκχαρα και της ιδιαίτερης υφής και γεύσης τους, τα φρέσκα σύκα συχνά χρησιμοποιούνται για την παρασκευή μαρμελάδας και γλυκού του κουταλιού.
Επομένως, ειδικά τώρα που η εποχή του πλησιάζει, η ένταξη του σύκου στο διαιτολόγιό μας μπορεί να συμβάλει στην υιοθέτηση μιας ισορροπημένης διατροφής προσφέροντας ενέργεια, πολύτιμα θρεπτικά στοιχεία, και φυσικά την ιδιαίτερη γλυκιά γεύση του.

iatronet.gr

Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Bigbook.gr.

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες (ισπ. Jorge Luis Borges [προφέρεται Χόρχε Λούις Βόρχες, ΔΦΑ: ˈxorxe ˈlwis ˈβorxes]: 24 Αυγούστου 1899, Μπουένος Άιρες, Αργεντινή - 14 Ιουνίου 1986, Γενεύη, Ελβετία) ήταν Αργεντίνος συγγραφέας και θεωρείται μία από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές μορφές του 20ού αιώνα. Παρόλο που είναι πιο γνωστός για τα διηγήματά του (όπου κυριαρχεί το στοιχείο του φανταστικού), ο Μπόρχες ήταν επίσης δοκιμιογράφος, ποιητής και κριτικός.

http://el.wikipedia.org/wiki/Χόρχε_Λουίς_Μπόρχες

24 Αυγούστου 1831.

Bigbook.gr.

24 Αυγούστου 1831...Ο Κάρολος Δαρβίνος σαλπάρει με το πλοίο HMS Beagle για ένα πενταετές ταξίδι σε όλο τον κόσμο. Οι πληροφορίες που θα συλλέξει και οι παρατηρήσεις του θα τον οδηγήσουν στη θεωρία ότι τα είδη εξελίσσονται προσαρμοζόμενα στο περιβάλλον τους.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/almanac/2408#ixzz2crn5xG56

Charles Darwin's Voyage of the Beagle.

Παναγία μου,μητέρα της αγάπης ..Αγγελιοφόρε των ουρανών.

Παναγία μου,μητέρα της αγάπης ..Αγγελιοφόρε των ουρανών.

Σημερα η αποδοση της κοιμησεως της Θεοτόκου...
Ξεκινάω λοιπόν με ένα αφιερωμα στην Παναγια την Προυσιώτισσα της Ευρυτανίας που γιορτάζει σήμερα...
Τη θαυματουργή αυτή εικόνα της Θεοτόκου λέγεται ότι την ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς και ήλθε από την Προύσα της Μικράς Ασίας (σύμφωνα με το χειρόγραφο 3 του κώδικα της Ιεράς Μονής Προυσιωτίσσης). Την έφερε από την Προύσα κάποιος ευγενής νέος στα χρόνια της εικονομαχίας (829 μ.Χ.) επί εικονομάχου βασιλέως Θεοφίλου. Στο δρόμο όμως για την Ελλάδα, στην Καλλίπολη της Θράκης, την έχασε και η εικόνα αποκαλύφθηκε θαυματουργικά σ' ένα τσοπανόπουλο, με μια στήλη φωτός σαν πυρσός - γι' αυτό πήρε και την επωνυμία Πυρσός - στο μέρος όπου ήταν κρυμμένη. Ο νέος, που είχε εγκατασταθεί στην Πάτρα, όταν το έμαθε θέλησε να την πάρει. Αλλά η εικόνα θαυματουργικά γύρισε και πάλι στο άγριο μέρος της Ευρυτανίας, όπου αποκαλύφθηκε στους ντόπιους βοσκούς τη νύχτα από 22 προς 23 Αυγούστου. Τότε ο νέος, μαζί μ' έναν υπηρέτη του, πήγαν και αυτοί εκεί, όπου έγιναν μοναχοί μετανομασθέντες Διονύσιος και Τιμόθεος αντίστοιχα.

Σαν σήμερα, 24 Αυγούστου 1779

Σαν σήμερα, 24 Αυγούστου 1779

Οι Τούρκοι απαγχονίζουν στο Βεράτιο τον Κοσμά τον Αιτωλό.

Μέσα σε 16 χρόνια ίδρυσε περίπου 250 σχολεία. Στις Διδαχές του παρότρυνε τους γονείς να σπουδάζουν τα παιδιά τους Ελληνικά, τα οποία είναι η «γλώσσα της Εκκλησίας».

«Να σπουδάζετε και εσείς, αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα όσον ημπορείτε. Και αν δεν εμάθετε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας, να μανθάνουν τα ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είνε εις την ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσεις τα ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβης εκείνα οπού ομολογεί η Εκκλησία μας».

Μετά την Ελληνική επανάσταση του 1770 στην Πελοπόννησο, κατά την περίοδο των Ορλωφικών, οι Τούρκοι τον υποπτεύονταν ως πράκτορα των Ρώσων. Κατά άλλους ερευνητές στην καταδίκη του Κοσμά συνέβαλαν κάποιοι Εβραίοι της Ηπείρου διότι με το κήρυγμά του κατόρθωσε να μεταφερθεί η διενέργεια του παζαριού από την Κυριακή στο Σάββατο, γεγονός που έφερε οικονομικές ζημίες στους Εβραίους. Τελικά συνελήφθη και εκτελέστηκε στις 24 Αυγούστου,ημέρα Σάββατο του 1779 στο χωριό Κολικόντασι κοντά στην πόλη του Βερατίου στην σημερινή Αλβανία. Ο Άγιος συχνά αναφερόταν στα κηρύγματά του αρνητικά για τους Εβραίους, πάντως σε κήρυγμά του είχε πει ρητά:«Όσοι αδικήσατε χριστιανούς ή Εβραίους ή Τούρκους, να δώσετε το άδικον οπίσω». Εναντίον του υπήρξαν επίσης οι Ενετοί, οι κοτσαμπάσηδες, οι πλούσιοι και άλλοι ισχυροί οι οποίοι θεωρούσαν ότι θίγονται. Αντίθετα, ο Κοσμάς είχε τη λαϊκή στήριξη από Χριστιανούς και ακόμα και από Τούρκους. Δεν υπήρξε καμία επίσημη κατηγορία εναντίον του ούτε δικάστηκε πριν το θάνατό του. Για την καχυποψία των Ενετών απέναντί του σώζονται μέχρι σήμερα αναφορές κατασκόπου για το πρόσωπό του στα ενετικά αρχεία.

Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου

Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου (γαλλικά: Massacre de la Saint-Barthélemy = Σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου) αναφέρεται στη σφαγή των Γάλλων προτεσταντών (Ουγενότων) από τους Καθολικούς στο Παρίσι στις 24 Αυγούστου 1572, ανήμερα του Αγίου Βαρθολομαίου. Η σφαγή αυτή επεκτάθηκε χρονικά στην πρωτεύουσα και τις επόμενες εβδομάδες σε πληθώρα πόλεων της γαλλικής επαρχίας.

Η τραγική αυτή κατάληξη των Θρησκευτικών Πολέμων της Γαλλίας ήταν αποτέλεσμα τόσο θρησκευτικών, όσο και πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων. Ήταν η συνέπεια του στρατιωτικού και πολιτικού διαχωρισμού της γαλλικής αριστοκρατίας σε καθολικούς και προτεστάντες, κυρίως η βεντέτα μεταξύ της οικογένειας των Γκιζ και των Σατιγιόν-Μονμορανσί, ήταν το αποτέλεσμα μιας άγριας λαϊκής αντίδρασης, φανατικά καθολικής και εχθρικής στη βασιλική πολιτική κατευνασμού των πνευμάτων και προσεταιρισμού των Προτεσταντών, αλλά αντικατόπτριζε επίσης τις εντάσεις στην εξωτερική πολιτική των βασιλείων της Γαλλίας και της Ισπανίας, οι οποίες τροφοδοτούνταν από τις εξεγέρσεις στις Κάτω Χώρες.

Η ιστοριογραφική παράδοση θέλει ως κύριους υπαίτιους της σφαγής το βασιλιά Κάρολο Θ' και τη μητέρα του, Αικατερίνη των Μεδίκων. Ελλείψει πηγών, οι ιστορικοί ακόμα και σήμερα διαφωνούν για τον ακριβή ρόλο του στέμματος στο γεγονός αυτό. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι η βασιλική διαταγή για την έναρξη του μακελειού αφορούσε σίγουρα τους ηγέτες των Προτεσταντών. Το πρωινό της 24ης Αυγούστου, ο Κάρολος Θ' είχε διατάξει τη διακοπή των δολοφονιών, αλλά δεν μπόρεσε να ανακόψει την οργή και το ζήλο του λαού.

Η σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους Γαλλικούς Θρησκευτικούς Πολέμους. Το κίνημα των Ουγενότων παρέλυσε από το χαμό πολλών επιφανών αριστοκρατών ηγετών του, αλλά και από τις εσωτερικές ανακατατάξεις και τη ριζοσπαστική αλλαγή των πεποιθήσεων τους: οι Γάλλοι προτεστάντες πλέον βρίσκονταν σε ανοιχτό πόλεμο με το στέμμα. Σε αντίθεση με τους τρεις προηγούμενους εμφύλιους πολέμους, δεν επρόκειτο για έναν πόλεμο ενάντια στην πολιτική του στέμματος, αλλά ενάντια στην ίδια την ύπαρξη της Γαλλικής μοναρχίας[1]. Ήταν μια "από τις χειρότερες θρησκευτικές σφαγές του 16ου αιώνα"[2]. Σε όλη την Ευρώπη, ως γεγονός χάραξε στο μυαλό των Προτεσταντών ότι "ο Ρωμαιοκαθολικισμός ήταν μια αιματοβαμμένη και δόλια θρησκεία".[3]

http://el.wikipedia.org/wiki/Νύχτα_του_Αγίου_Βαρθολομαίου

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του Πεύκου

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του Πεύκου

Σάβ, 2013-08-03 19:15

Το πεύκο ανήκει στην οικογένεια των Πευκοειδών η οποία περιλαμβάνει πάνω από 100 είδη του γένους Pinus. Συναντάται κυρίως στη βόρεια εύκρατη ζώνη της Ευρώπης και της Αμερικής. Αναπτύσσονται ακόμη και σε φτωχά εδάφη, σε ηλιόλουστες θέσεις. Το ύψος του κυμαίνεται από 20 έως 40 μέτρα.
Στη χώρα μας συναντούμε τα είδη P. Halepensis (Πεύκη η χαλέπιος) , P. Pinea (Κουκουναριά) , P. brutia, P. nigra, P (Μαυρόπευκο). sylvestris, P. (Πεύκη η αγρία) peuce, P. leucodermis που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των δασών της. Είναι αειθαλές δένδρο με κώμη απλωτή και φλοιό κοκκινωπό. Φύλλα βελονόμορφα, με βαθύ πράσινο χρώμα και μήκος 5-7 εκατοστά. Αρσενικό άνθος κίτρινο. Από το θηλυκό παράγονται οι καρποί, τα κουκουνάρια που περιέχουν τα σπέρματα. Τα κουκουνάρια είναι οι βρώσιμοι καρποί του πεύκου. Έχουν μαλακή σύσταση με υποψία ρητίνης στη γεύση. Κάνουν πιο εύγευστα τα φαγητά. Προστίθενται στο παγωτό, κέικ, πουτίγκες, κ.α. Αλεσμένοι οι σπόροι, χρησιμοποιούνται στις σούπες ως πηκτική ουσία ή για άρωμα.
Πάνω από 20 είναι τα είδη του πεύκου που παράγουν καρπούς κατάλληλους για συγκομιδή.

Συστατικά-χαρακτήρας:

Όλο το δέντρο περιέχει αιθέρια έλαια. Τα φύλλα περιέχουν πινένιο, καρένιο, λιμονένιο και οξεικό βορνύλιο. Ο κορμός και ο φλοιός περιέχουν μια βαλσαμική ρητίνη (τερεβινθίνη). Οι νέοι ρητινούχοι κλώνοι περιέχουν έλαιο αποτελούμενο από εστέρες, φελλανδρένιο και πινένιο. Επίσης παράγει διάφορα γλυκοσίδια (πινικρίνη, πικείνη και κωνιφεροσίδιο).
Ο κουκουναρόσπορος είναι πλούσιος σε πρωτεΐνες και ω – 3 λιπαρά οξέα, που είναι ευεργετικά για το καρδιαγγειακό σύστημα. Ακόμα, είναι πλούσια πηγή βιταμινών, φυτικών ινών, φολικού οξέως, ασβεστίου, φωσφόρου και σιδήρου και μπορεί να λειτουργήσει και ως συμπλήρωμα διατροφής, χάρη στην υψηλή ενεργειακή του αξία. Να σημειώσουμε ότι τα 100 γρ. κουκουναρόσπορου ισοδυναμούν με 570 θερμίδες.

Ιστορικά στοιχεία:

Όλα τα είδη του πεύκου χρησιμοποιούνται ιατρικά από την αρχαιότητα. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι τα πεύκα και γενικά τα κωνοφόρα, ήταν αφιερωμένα στον Ποσειδώνα γιατί έδιναν την καλύτερη ξυλεία για τα πλοία.
Η πίτυς των αρχαίων (η πεύκη η χαλέπιος) ήταν το αγαπημένο δέντρο της Ρέας, της μητέρας των θεών, της κόρης του Ουρανού και της Γης, γιατί συμβόλιζε το σύνδεσμο ουρανού και γης.
Είναι γνωστός από την ελληνική μυθολογία και ο Σίνης ο Πιτυοκάμπτης ο οποίος ήταν ληστής και νόθος γιος του Ποσειδώνα. Τον Σίνη τον σκότωσε ο Θησέας με τον τρόπο που αυτός σκότωνε τα θύματά του.
Το κουκουνάρι καταναλωνόταν ευρέως στην Ευρώπη και την Ασία, από την Παλαιολιθική κιόλας περίοδο. Στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και στη Ρώμη, την Αμερική των Ινδιάνων και στη μακρινή Σιβηρία, το κουκουνάρι αποτελούσε ανέκαθεν περιζήτητη λιχουδιά.
Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι εκτιμούσαν την πλούσια θρεπτική αξία του και ίσως και αυτός ήταν ο λόγος που το θεωρούσαν και σύμβολο ανδρισμού και γονιμότητας. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, μάλιστα, συνήθιζαν να σερβίρουν ένα είδος μπισκότου με κουκουνάρι, που είχε ως κύριο στόχο την ενίσχυση των ερωτικών επιδόσεων.

Άνθιση – συλλογή – χρησιμοποιούμενα μέρη

Χρήσιμα μέρη του πεύκου είναι ο φλοιός, τα νεαρά φύλλα (βελόνες), οι αρσενικές ταξιανθίες που είναι μικρές, κιτρινωπές όταν είναι νεαρές και καφετιές όταν ξανθίζουν και το ρετσίνι. Οι βελόνες και τα νεαρά μπουμπούκια συλλέγονται μαζί με τα λεπτά κλαράκια την άνοιξη, κόβοντας τα νεαρά βλαστάρια.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:

Το πεύκο έχει αντισηπτικές, διουρητικές, αποχρεμπτικές, αντικαταρροϊκές, αντιοξεοδωτικές και τονωτικές ιδιότητες.
Από ορισμένα είδη πεύκων λαμβάνονται κάποια συστατικά που ονομάζονται προανθοκυανιδίνες (πυκνογενόλες) τα οποία έχουν υποστηρικτική δράση στον κολλαγόνο των ιστών. Έτσι μπορούν να είναι ωφέλιμα στην αντιμετώπιση μωλωπισμών και κιρσών. Επίσης προστατεύουν τα κύτταρα από βλάβες και στη συσσώρευση λιπών στις αρτηρίες. Κατά συνέπεια μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο στην πρόληψη του καρκίνου και να λειτουργήσουν προληπτικά κατά των καρδιοπαθειών.
Τα φρέσκα φύλλα του πεύκου μαζί με τα αρσενικά άνθη (τις μικρές κίτρινες κουκουνάρες) σε βραστό νερό είναι ωφέλιμα για εισπνοές για το βήχα, τη βρογχίτιδα, την ιγμορίτιδα και το συνάχι. Αν ρίξουμε το αφέψημα τους στο νερό του μπάνιου, μας ξεκουράζουν, ηρεμούν τα νεύρα, ανακουφίζουν τους καταθλιπτικούς και ταυτόχρονα ωφελούν σε δερματικά προβλήματα, εξανθήματα και ακμή. Είναι επίσης χρήσιμο για ρευματισμούς και αρθρίτιδα.
Το αιθέριο έλαιο του πεύκου είναι εξαιρετικό αντισηπτικό για πολλές αναπνευστικές διαταραχές και ιδιαίτερα ωφέλιμο σε συνδυασμό με έλαιο ευκαλύπτου, όταν χρησιμοποιείται σε εισπνοές για ρινική απόφραξη.
Από το ρετσίνι του πεύκου με βιομηχανική κατεργασία εξάγονται το κολοφώνιο και το τερεβινθέλαιο (νέφτι) που χρησιμοποιούνται σε αλοιφές ή έμπλαστρα για ρευματισμούς, πλευρίτιδες, διαστρέμματα και μώλωπες.
Ο κουκουναρόσπορος έχει αποδειχθεί ότι «κόβει» την όρεξη 20 λεπτά από την ώρα που θα τον φάμε και τον χρησιμοποιούν στις δίαιτες. Μην ξεχνάμε όμως ότι πρέπει να τρώμε λίγο, γιατί έχει πολλές θερμίδες.

Παρασκευή και δοσολογία:

Ως έγχυμα ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε μισή κουταλιά του τσαγιού πευκοβελόνες και το αφήνουμε σκεπασμένο για 15 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε έως τρεις φορές την ημέρα.
Για εισπνοές ρίχνουμε 2-3 χούφτες πευκοβελόνες σε 2 λίτρα νερό. Το βράζουμε και μετά χαμηλώνουμε τη φωτιά για το αφήνουμε να σιγοβράσει για 5 λεπτά.
Προφυλάξεις:
Το αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται σε εισπνοές ή μασάζ για μυϊκούς πόνους, αραιωμένο σε έλαιο βάση. Να αποφεύγουμε να έρθει σε άμεση επαφή το αιθέριο έλαιο με το δέρμα. Πλένουμε τα χέρια μας μετά από κάθε επαφή με αιθέρια έλαια. Η χρήση των σκευασμάτων του πεύκου αντενδείκνυται στις εγκύους και στις ασθένειες των νεφρών και την ηπατίτιδα.

*Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου στα Χανιώτικα Νέα

ELISABETH BARRETT BROWING Το ανεπανόρθωτο

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ELISABETH BARRETT BROWING

Το ανεπανόρθωτο


Σήμερα ήμουν στον αγρό ως το μεσημέρι
και, δες τε, μάζεψα την ανθοδέσμη αυτή,
μονάχη σιγοτραγουδώντας σαν πουλί,
ή μέλισσα μες στο πρωινό του Μάη αγέρι.

Μα τώρα μαραμένη την κρατώ στο χέρι
κι αλήθεια μαραμένη ακόμα πιο πολύ
γιατί σφιχτά μέσα στη χούφτα τη ζεστή
την έκλεινα. Και η νυχτιά λυγμούς θα φέρει

αντί τραγούδια. Τι μου λέτε φίλοι; Πάλι
άλλα λουλούδια να μαζέψω απ' την αρχή;
Οποιος το θέλει ας πάει, εγώ δεν θα το κάνω!

Κουράστηκε η καρδιά κι ορμή δεν έχει άλλη˙
στα χέρια πλήθια οι άλλοτε κομμένοι ανθοί
εκεί νεκροί θα μείνουν ώσπου να πεθάνω.

Μετάφραση: Μαρία Υψηλάντη

Σαρδέλες με αµπελόφυλλα και ξινοµυζήθρα..στα κάρβουνα!

www.agrotikabook.gr

Σαρδέλες με αµπελόφυλλα και ξινοµυζήθρα..στα κάρβουνα!

Κυρ, 2013-08-04 16:15

Οι σαρδέλες πρέπει να βγουν από τα κάρβουνα προτού ξεραθούν τα αµπελόφυλλα
Σε αρχαιοελληνικές συνταγές βλέπουµε να τυλίγουν ψάρι σε αµπελόφυλλα ή συκόφυλλα, να τα καρυκεύουν µε γάρο– ένα είδος σάλτσας από ψάρια – και να τα ψήνουν στα ξύλα.
Διαλέγω 500 γρ. σαρδέλες µεγαλούτσικες (ελάχιστο επιτρεπόµενο µέγεθος: 11 εκ.), τις καθαρίζω και τις ανοίγω προσεκτικά στα δύο για να αφαιρέσω το κεφάλι µε το κόκαλο και την ουρά µαζί.
Σε ένα τηγάνι, σε λίγο ελαιόλαδο, σε µέτρια φωτιά, τσιγαρίζω ψιλοκοµµένα 1 µεγάλο κρεµµύδι και 5 σκελίδες σκόρδου. Γεµίζω τις σαρδέλες µε το µείγµα κρεµµυδιού - σκόρδου και µοιράζω 150 γρ. ξινοµυζήθρα. Πασπαλίζω µε λίγο αλάτι, πιπέρι και ρίγανη.

Εναλλακτικά, μπορείτε να ψήσετε τις σαρδέλες, στον φούρνο ή στο γκριλ.

Τυλίγω τις σαρδέλες σε 20 µεγάλα αµπελόφυλλα τα οποία έχω προηγουµένως ζεµατίσει και τα ψήνω στα κάρβουνα.
Καθώς τα βγάζω από τη φωτιά, τα βρέχω µε 40 ml λαδολέµονο και τα σερβίρω µε µια σαλατούλα µε ψιλοκοµµένα λαχανικά, 2-3 ντοµάτες, 1 φρέσκο κρεµµυδάκι και 5-6 φύλλα δυόσµου (υλικά για 2-4 άτοµα).
ΒΗΜΑ