Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου

Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου (γαλλικά: Massacre de la Saint-Barthélemy = Σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου) αναφέρεται στη σφαγή των Γάλλων προτεσταντών (Ουγενότων) από τους Καθολικούς στο Παρίσι στις 24 Αυγούστου 1572, ανήμερα του Αγίου Βαρθολομαίου. Η σφαγή αυτή επεκτάθηκε χρονικά στην πρωτεύουσα και τις επόμενες εβδομάδες σε πληθώρα πόλεων της γαλλικής επαρχίας.

Η τραγική αυτή κατάληξη των Θρησκευτικών Πολέμων της Γαλλίας ήταν αποτέλεσμα τόσο θρησκευτικών, όσο και πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων. Ήταν η συνέπεια του στρατιωτικού και πολιτικού διαχωρισμού της γαλλικής αριστοκρατίας σε καθολικούς και προτεστάντες, κυρίως η βεντέτα μεταξύ της οικογένειας των Γκιζ και των Σατιγιόν-Μονμορανσί, ήταν το αποτέλεσμα μιας άγριας λαϊκής αντίδρασης, φανατικά καθολικής και εχθρικής στη βασιλική πολιτική κατευνασμού των πνευμάτων και προσεταιρισμού των Προτεσταντών, αλλά αντικατόπτριζε επίσης τις εντάσεις στην εξωτερική πολιτική των βασιλείων της Γαλλίας και της Ισπανίας, οι οποίες τροφοδοτούνταν από τις εξεγέρσεις στις Κάτω Χώρες.

Η ιστοριογραφική παράδοση θέλει ως κύριους υπαίτιους της σφαγής το βασιλιά Κάρολο Θ' και τη μητέρα του, Αικατερίνη των Μεδίκων. Ελλείψει πηγών, οι ιστορικοί ακόμα και σήμερα διαφωνούν για τον ακριβή ρόλο του στέμματος στο γεγονός αυτό. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι η βασιλική διαταγή για την έναρξη του μακελειού αφορούσε σίγουρα τους ηγέτες των Προτεσταντών. Το πρωινό της 24ης Αυγούστου, ο Κάρολος Θ' είχε διατάξει τη διακοπή των δολοφονιών, αλλά δεν μπόρεσε να ανακόψει την οργή και το ζήλο του λαού.

Η σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους Γαλλικούς Θρησκευτικούς Πολέμους. Το κίνημα των Ουγενότων παρέλυσε από το χαμό πολλών επιφανών αριστοκρατών ηγετών του, αλλά και από τις εσωτερικές ανακατατάξεις και τη ριζοσπαστική αλλαγή των πεποιθήσεων τους: οι Γάλλοι προτεστάντες πλέον βρίσκονταν σε ανοιχτό πόλεμο με το στέμμα. Σε αντίθεση με τους τρεις προηγούμενους εμφύλιους πολέμους, δεν επρόκειτο για έναν πόλεμο ενάντια στην πολιτική του στέμματος, αλλά ενάντια στην ίδια την ύπαρξη της Γαλλικής μοναρχίας[1]. Ήταν μια "από τις χειρότερες θρησκευτικές σφαγές του 16ου αιώνα"[2]. Σε όλη την Ευρώπη, ως γεγονός χάραξε στο μυαλό των Προτεσταντών ότι "ο Ρωμαιοκαθολικισμός ήταν μια αιματοβαμμένη και δόλια θρησκεία".[3]

http://el.wikipedia.org/wiki/Νύχτα_του_Αγίου_Βαρθολομαίου

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του Πεύκου

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του Πεύκου

Σάβ, 2013-08-03 19:15

Το πεύκο ανήκει στην οικογένεια των Πευκοειδών η οποία περιλαμβάνει πάνω από 100 είδη του γένους Pinus. Συναντάται κυρίως στη βόρεια εύκρατη ζώνη της Ευρώπης και της Αμερικής. Αναπτύσσονται ακόμη και σε φτωχά εδάφη, σε ηλιόλουστες θέσεις. Το ύψος του κυμαίνεται από 20 έως 40 μέτρα.
Στη χώρα μας συναντούμε τα είδη P. Halepensis (Πεύκη η χαλέπιος) , P. Pinea (Κουκουναριά) , P. brutia, P. nigra, P (Μαυρόπευκο). sylvestris, P. (Πεύκη η αγρία) peuce, P. leucodermis που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των δασών της. Είναι αειθαλές δένδρο με κώμη απλωτή και φλοιό κοκκινωπό. Φύλλα βελονόμορφα, με βαθύ πράσινο χρώμα και μήκος 5-7 εκατοστά. Αρσενικό άνθος κίτρινο. Από το θηλυκό παράγονται οι καρποί, τα κουκουνάρια που περιέχουν τα σπέρματα. Τα κουκουνάρια είναι οι βρώσιμοι καρποί του πεύκου. Έχουν μαλακή σύσταση με υποψία ρητίνης στη γεύση. Κάνουν πιο εύγευστα τα φαγητά. Προστίθενται στο παγωτό, κέικ, πουτίγκες, κ.α. Αλεσμένοι οι σπόροι, χρησιμοποιούνται στις σούπες ως πηκτική ουσία ή για άρωμα.
Πάνω από 20 είναι τα είδη του πεύκου που παράγουν καρπούς κατάλληλους για συγκομιδή.

Συστατικά-χαρακτήρας:

Όλο το δέντρο περιέχει αιθέρια έλαια. Τα φύλλα περιέχουν πινένιο, καρένιο, λιμονένιο και οξεικό βορνύλιο. Ο κορμός και ο φλοιός περιέχουν μια βαλσαμική ρητίνη (τερεβινθίνη). Οι νέοι ρητινούχοι κλώνοι περιέχουν έλαιο αποτελούμενο από εστέρες, φελλανδρένιο και πινένιο. Επίσης παράγει διάφορα γλυκοσίδια (πινικρίνη, πικείνη και κωνιφεροσίδιο).
Ο κουκουναρόσπορος είναι πλούσιος σε πρωτεΐνες και ω – 3 λιπαρά οξέα, που είναι ευεργετικά για το καρδιαγγειακό σύστημα. Ακόμα, είναι πλούσια πηγή βιταμινών, φυτικών ινών, φολικού οξέως, ασβεστίου, φωσφόρου και σιδήρου και μπορεί να λειτουργήσει και ως συμπλήρωμα διατροφής, χάρη στην υψηλή ενεργειακή του αξία. Να σημειώσουμε ότι τα 100 γρ. κουκουναρόσπορου ισοδυναμούν με 570 θερμίδες.

Ιστορικά στοιχεία:

Όλα τα είδη του πεύκου χρησιμοποιούνται ιατρικά από την αρχαιότητα. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι τα πεύκα και γενικά τα κωνοφόρα, ήταν αφιερωμένα στον Ποσειδώνα γιατί έδιναν την καλύτερη ξυλεία για τα πλοία.
Η πίτυς των αρχαίων (η πεύκη η χαλέπιος) ήταν το αγαπημένο δέντρο της Ρέας, της μητέρας των θεών, της κόρης του Ουρανού και της Γης, γιατί συμβόλιζε το σύνδεσμο ουρανού και γης.
Είναι γνωστός από την ελληνική μυθολογία και ο Σίνης ο Πιτυοκάμπτης ο οποίος ήταν ληστής και νόθος γιος του Ποσειδώνα. Τον Σίνη τον σκότωσε ο Θησέας με τον τρόπο που αυτός σκότωνε τα θύματά του.
Το κουκουνάρι καταναλωνόταν ευρέως στην Ευρώπη και την Ασία, από την Παλαιολιθική κιόλας περίοδο. Στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και στη Ρώμη, την Αμερική των Ινδιάνων και στη μακρινή Σιβηρία, το κουκουνάρι αποτελούσε ανέκαθεν περιζήτητη λιχουδιά.
Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι εκτιμούσαν την πλούσια θρεπτική αξία του και ίσως και αυτός ήταν ο λόγος που το θεωρούσαν και σύμβολο ανδρισμού και γονιμότητας. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, μάλιστα, συνήθιζαν να σερβίρουν ένα είδος μπισκότου με κουκουνάρι, που είχε ως κύριο στόχο την ενίσχυση των ερωτικών επιδόσεων.

Άνθιση – συλλογή – χρησιμοποιούμενα μέρη

Χρήσιμα μέρη του πεύκου είναι ο φλοιός, τα νεαρά φύλλα (βελόνες), οι αρσενικές ταξιανθίες που είναι μικρές, κιτρινωπές όταν είναι νεαρές και καφετιές όταν ξανθίζουν και το ρετσίνι. Οι βελόνες και τα νεαρά μπουμπούκια συλλέγονται μαζί με τα λεπτά κλαράκια την άνοιξη, κόβοντας τα νεαρά βλαστάρια.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:

Το πεύκο έχει αντισηπτικές, διουρητικές, αποχρεμπτικές, αντικαταρροϊκές, αντιοξεοδωτικές και τονωτικές ιδιότητες.
Από ορισμένα είδη πεύκων λαμβάνονται κάποια συστατικά που ονομάζονται προανθοκυανιδίνες (πυκνογενόλες) τα οποία έχουν υποστηρικτική δράση στον κολλαγόνο των ιστών. Έτσι μπορούν να είναι ωφέλιμα στην αντιμετώπιση μωλωπισμών και κιρσών. Επίσης προστατεύουν τα κύτταρα από βλάβες και στη συσσώρευση λιπών στις αρτηρίες. Κατά συνέπεια μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο στην πρόληψη του καρκίνου και να λειτουργήσουν προληπτικά κατά των καρδιοπαθειών.
Τα φρέσκα φύλλα του πεύκου μαζί με τα αρσενικά άνθη (τις μικρές κίτρινες κουκουνάρες) σε βραστό νερό είναι ωφέλιμα για εισπνοές για το βήχα, τη βρογχίτιδα, την ιγμορίτιδα και το συνάχι. Αν ρίξουμε το αφέψημα τους στο νερό του μπάνιου, μας ξεκουράζουν, ηρεμούν τα νεύρα, ανακουφίζουν τους καταθλιπτικούς και ταυτόχρονα ωφελούν σε δερματικά προβλήματα, εξανθήματα και ακμή. Είναι επίσης χρήσιμο για ρευματισμούς και αρθρίτιδα.
Το αιθέριο έλαιο του πεύκου είναι εξαιρετικό αντισηπτικό για πολλές αναπνευστικές διαταραχές και ιδιαίτερα ωφέλιμο σε συνδυασμό με έλαιο ευκαλύπτου, όταν χρησιμοποιείται σε εισπνοές για ρινική απόφραξη.
Από το ρετσίνι του πεύκου με βιομηχανική κατεργασία εξάγονται το κολοφώνιο και το τερεβινθέλαιο (νέφτι) που χρησιμοποιούνται σε αλοιφές ή έμπλαστρα για ρευματισμούς, πλευρίτιδες, διαστρέμματα και μώλωπες.
Ο κουκουναρόσπορος έχει αποδειχθεί ότι «κόβει» την όρεξη 20 λεπτά από την ώρα που θα τον φάμε και τον χρησιμοποιούν στις δίαιτες. Μην ξεχνάμε όμως ότι πρέπει να τρώμε λίγο, γιατί έχει πολλές θερμίδες.

Παρασκευή και δοσολογία:

Ως έγχυμα ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε μισή κουταλιά του τσαγιού πευκοβελόνες και το αφήνουμε σκεπασμένο για 15 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε έως τρεις φορές την ημέρα.
Για εισπνοές ρίχνουμε 2-3 χούφτες πευκοβελόνες σε 2 λίτρα νερό. Το βράζουμε και μετά χαμηλώνουμε τη φωτιά για το αφήνουμε να σιγοβράσει για 5 λεπτά.
Προφυλάξεις:
Το αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται σε εισπνοές ή μασάζ για μυϊκούς πόνους, αραιωμένο σε έλαιο βάση. Να αποφεύγουμε να έρθει σε άμεση επαφή το αιθέριο έλαιο με το δέρμα. Πλένουμε τα χέρια μας μετά από κάθε επαφή με αιθέρια έλαια. Η χρήση των σκευασμάτων του πεύκου αντενδείκνυται στις εγκύους και στις ασθένειες των νεφρών και την ηπατίτιδα.

*Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου στα Χανιώτικα Νέα

ELISABETH BARRETT BROWING Το ανεπανόρθωτο

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ELISABETH BARRETT BROWING

Το ανεπανόρθωτο


Σήμερα ήμουν στον αγρό ως το μεσημέρι
και, δες τε, μάζεψα την ανθοδέσμη αυτή,
μονάχη σιγοτραγουδώντας σαν πουλί,
ή μέλισσα μες στο πρωινό του Μάη αγέρι.

Μα τώρα μαραμένη την κρατώ στο χέρι
κι αλήθεια μαραμένη ακόμα πιο πολύ
γιατί σφιχτά μέσα στη χούφτα τη ζεστή
την έκλεινα. Και η νυχτιά λυγμούς θα φέρει

αντί τραγούδια. Τι μου λέτε φίλοι; Πάλι
άλλα λουλούδια να μαζέψω απ' την αρχή;
Οποιος το θέλει ας πάει, εγώ δεν θα το κάνω!

Κουράστηκε η καρδιά κι ορμή δεν έχει άλλη˙
στα χέρια πλήθια οι άλλοτε κομμένοι ανθοί
εκεί νεκροί θα μείνουν ώσπου να πεθάνω.

Μετάφραση: Μαρία Υψηλάντη

Σαρδέλες με αµπελόφυλλα και ξινοµυζήθρα..στα κάρβουνα!

www.agrotikabook.gr

Σαρδέλες με αµπελόφυλλα και ξινοµυζήθρα..στα κάρβουνα!

Κυρ, 2013-08-04 16:15

Οι σαρδέλες πρέπει να βγουν από τα κάρβουνα προτού ξεραθούν τα αµπελόφυλλα
Σε αρχαιοελληνικές συνταγές βλέπουµε να τυλίγουν ψάρι σε αµπελόφυλλα ή συκόφυλλα, να τα καρυκεύουν µε γάρο– ένα είδος σάλτσας από ψάρια – και να τα ψήνουν στα ξύλα.
Διαλέγω 500 γρ. σαρδέλες µεγαλούτσικες (ελάχιστο επιτρεπόµενο µέγεθος: 11 εκ.), τις καθαρίζω και τις ανοίγω προσεκτικά στα δύο για να αφαιρέσω το κεφάλι µε το κόκαλο και την ουρά µαζί.
Σε ένα τηγάνι, σε λίγο ελαιόλαδο, σε µέτρια φωτιά, τσιγαρίζω ψιλοκοµµένα 1 µεγάλο κρεµµύδι και 5 σκελίδες σκόρδου. Γεµίζω τις σαρδέλες µε το µείγµα κρεµµυδιού - σκόρδου και µοιράζω 150 γρ. ξινοµυζήθρα. Πασπαλίζω µε λίγο αλάτι, πιπέρι και ρίγανη.

Εναλλακτικά, μπορείτε να ψήσετε τις σαρδέλες, στον φούρνο ή στο γκριλ.

Τυλίγω τις σαρδέλες σε 20 µεγάλα αµπελόφυλλα τα οποία έχω προηγουµένως ζεµατίσει και τα ψήνω στα κάρβουνα.
Καθώς τα βγάζω από τη φωτιά, τα βρέχω µε 40 ml λαδολέµονο και τα σερβίρω µε µια σαλατούλα µε ψιλοκοµµένα λαχανικά, 2-3 ντοµάτες, 1 φρέσκο κρεµµυδάκι και 5-6 φύλλα δυόσµου (υλικά για 2-4 άτοµα).
ΒΗΜΑ

Προστατέψτε τα λουλούδια σας από τα έντομα

https://www.newsbeast.gr/woman/arthro/568956/pos-na-prostatepsete-ta-louloudia-apo-ta-edoma

Υπάρχουν τρόποι να προστατεύσουμε τα λουλούδια μας χωρίς να χρησιμοποιήσουμε σκευάσματα που επιβαρύνουν το περιβάλλον.
Φτιάχνουμε, λοιπόν, ένα μίγμα με 1 λίτρο νερό, 1 σκόρδο, 1 κρεμμύδι, 1-2 κουταλιές τριμμένη κόκκινη καυτή πιπεριά και 1 κουταλιά τριμμένο πράσινο σαπούνι.
Τρίβουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο, ρίχνουμε το νερό και το πιπέρι και αφήνουμε το μίγμα για 1 ώρα.
Τα φιλτράρουμε και προσθέτουμε το σαπούνι, ανακατεύουμε και ψεκάζουμε.
Καλό είναι να ψεκάσουμε πρώτα σε 2 φύλλα και αν μετά από 2 μέρες δεν παρουσιάσει το φυτό συμπτώματα καψίματος, μπορούμε να το εφαρμόσουμε και στο υπόλοιπο. Πηγή: vita

Πως εξαφανίστηκαν τα αηδόνια του Βασιλικού Κήπου

http://mikros-romios.gr/4024/aidonia/

Πως εξαφανίστηκαν τα αηδόνια του Βασιλικού Κήπου

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Από τα θέλγητρα της πρωτεύουσας που χάθηκαν με το πέρασμα των χρόνων και την εισβολή της θορυβώδους ζωής είναι τα αηδόνια του Βασιλικού Κήπου. Μέχρι τα τελευταία προπολεμικά χρόνια, κάθε χρόνο στα μέσα Απριλίου, στην ανατολική και νότια πλευρά του Κήπου, όπου ήταν πυκνότερα τα φυλλώματα, περισσότερα από εκατό αηδόνια έφτιαχναν τις φτωχικές φωλίτσες τους. Απέφευγαν συστηματικά την πλευρά της λεωφόρου Αμαλίας και της Βασιλίσσης Σοφίας, πιθανόν γιατί τα ενοχλούσε ο θόρυβος των τραμ και το φως. Άρχιζαν τις συναυλίες τους μόλις έγερνε ο ήλιος και συνέχιζαν ασταμάτητα μία ή και δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Γενιές Αθηναίων είχαν συνηθίσει αυτή τη νυχτερινή μουσική που έδινε στο αθηναϊκό τοπίο μια ξεχωριστή μαγεία. Ο συντηρητικός Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Ραιμόν Πουανκαρέ (1860-1934) ήταν από εκείνους που αγάπησαν την Αθήνα. Από εκείνους που απόλαυσαν τους λαρυγγισμούς των αηδονιών του Κήπου. Μαγεύτηκε τόσο από τη μουσική τους, ώστε χρόνια αργότερα, σε έναν δημόσιο λόγο του κατά τα αποκαλυπτήρια της προτομής του γάλλου συγγραφέα και στοχαστή Μωρίς Μπαρρές (1862-1923) προσπάθησε να μεταδώσει στο ακροατήριο τη συγκίνησή του από τη θεία μουσική των ωδικών πτηνών στην Αθήνα. Η υπηρεσία του Κήπου παρατηρούσε, από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 και χρόνο με το χρόνο, ότι τα αηδόνια λιγόστευαν χωρίς να μπορεί να εξηγήσει το φαινόμενο. Το 1938 τα αηδόνια ήταν εμφανώς λιγότερα από τις άλλες χρονιές και από το 1939 εξαφανίστηκαν. «Κανένα αηδόνι δεν ήρθε στον κήπο και καμμιά ελπίδα δεν μένει πλέον ν’ ακούσωμε το γνώριμο τραγούδι», διαπίστωνε τον Μάιο 1939 ο ρομαντικός Ε. Τζαμουράνης και ευχόταν «η άλλη άνοιξις να μας ξαναφέρη τους μικρούς αγαπημένους φίλους». Αλλά τα αηδόνια είχαν εγκαταλείψει την πολύβουη πόλη δια παντός.

Όλα τα χρόνια που έλειπα Νικηφόρος Βρεττάκος

ΚαΤερίνη Τ.·180 βίντεο

Μεταφορτώθηκε στις 26 Ιούλ 2011

Όλα τα χρόνια που έλειπα

Ποίηση Νικηφόρος Βρεττάκος
Μουσική Παναγιώτης Κωνσταντακόπουλος
Ερμηνεία Μαρία Δημητριάδη
Εικόνες - Παρουσίαση: ΚαΤερίνη

Όλα τα χρόνια που έλειπα
ξέρεις για σένα γύριζα
έψαχνα να βρω το τριαντάφυλλο
που άλλος κανένας
δεν θα μπορούσε να σου δώσει
τι βουνά τι ερήμους
και τι θάλασσες επέρασα
τι βροχές μου αυλάκωσαν το μέτωπο
τι αρμύρες με παιδέψαν
πότε κανείς δεν θα το μάθει..

'Eστυψα την καρδιά μου
σε άγιο δισκοπότηρο
και μέσα εκεί φύτρωσε
ωραίο τριαντάφυλλο το καθαρό
σαν της Λαμπρής το λυκαυγές
βάλτο στη ζώνη στο στήθος σου
ή στα μαλλιά σου θα σου παγαίνει
όπως πηγαίνει κάθε πρωί
στον κόσμο ο ήλιος θα σου πηγαίνει.

Το Ηλιοτρόπιο (Ευγένιος Τριβιζάς)

Το Ηλιοτρόπιο (Ευγένιος Τριβιζάς) 
 

https://www.youtube.com/watch?v=pJVGd9YK0bU

Η ιστορία ενός ηλιοτρόπιου που διεκδίκησε την αποκλειστική αγάπη και την αφοσίωση του ήλιου. Κι αυτή η αγάπη κατόρθωσε να κάνει ένα μαγικό θαύμα...
Μετά από αρκετό καιρό ασχολούμαι και πάλι με τη δημιουργία τέτοιου είδους βίντεο. Η έμπνευση και η ανάγκη δημιουργίας του είναι συγκεκριμένες, αλλά το αποτέλεσμα φιλοδοξεί να βρει αποδέκτες και ανταποκριτές, που ο καθένας, για δικούς του λόγους, θα νιώσει ότι κάτι έχει να του πει αυτή η μικρή ιστορία αγάπης ανάμεσα στον ήλιο κι ένα ηλιοτρόπιο, ή ότι κάπου θέλει να την αφιερώσει ως υπενθύμιση των ιδανικών που πλουτίζαν τα παιδικά μας χρόνια και τα παραμύθια, αλλά στις μέρες μας -δυστυχώς- έχουν χαθεί. Ευτυχώς, ο αγαπημένος μας παραμυθάς, είναι εδώ για να μιλάει στις καρδιές μας.
Η ιστορία είναι παρμένη από το διήγημα του Ευγένιου Τριβιζά "Το ηλιοτρόπιο", της συλλογής διηγημάτων "Τα μυστικά των μάγων", η οποία είναι υπό έκδοση. ΠΡΟΣΟΧΗ: Στο βίντεο δεν διαβάζετε επακριβώς την ιστορία όπως την έγραψε ο Τριβιζάς. Για λόγους μοντάζ ήταν απαραίτητη η προσαρμογή του κειμένου.
Τα πνευματικά δικαιώματα του έργου ανήκουν στον κ. Ευγένιο Τριβιζά.

Παγκόσμια Ημέρα κατά του Δουλεμπορίου...

Bigbook.gr.

Παγκόσμια Ημέρα κατά του Δουλεμπορίου...

Στις 23 Αυγούστου 1791 άρχισε η εξέγερση των μαύρων δούλων στη νήσο Ισπανιόλα της Καραϊβικής (σημερινή Αϊτή και Δομηνικανική Δημοκρατία), που οδήγησε στην κατάργηση του διατλαντικού εμπορίου δούλων.

Η επέτειος αυτή από το 1998 εορτάζεται ως μια ευκαιρία για περίσκεψη και μελέτη για τα ιστορικά αίτια, τις μεθόδους και τις συνέπειες αυτής της τραγωδίας για το ανθρώπινο γένος.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/worldays/50#ixzz2clwxTSh7

Σαν σήμερα, 23 Αυγούστου 480 π.Χ.

 

Σαν σήμερα, 23 Αυγούστου 480 π.Χ.
Ναυμαχία του Αρτεμισίου - Ο Ελληνικός Στόλος νικά τον περσικό κοντά στο ακρωτήριο Αρτεμίσιον της Ευβοίας.
Η Ναυμαχία του Αρτεμισίου, που διεξήχθη παράλληλα με τη μάχη των Θερμοπυλών, είναι θαλάσσια σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Περσών, κατά τη δεύτερη περσική εισβολή.

Οι Πέρσες ξεκίνησαν, υπό την ηγεσία του Ξέρξη Α', εισβολή στην Ελλάδα, με στόχο να αποκαταστήσουν το γόητρο τους μετά την ήττα από τους Αθηναίους στον Μαραθώνα, το 490 π.Χ. Ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός Θεμιστοκλής πρότεινε στους Έλληνες να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες στους στενούς χώρους των Θερμοπυλών και του Αρτεμισίου.

Ο περσικός στόλος είχε χάσει περίπου τετρακόσια πλοία λόγω θύελλας στη Μαγνησία, ενώ αργότερα έχασε άλλα διακόσια πλοία στην Εύβοια, τα οποία έστειλε για να παγιδεύσει τους Έλληνες. Μετά από δύο μέρες μικροσυγκρούσεων, ξεκίνησε η κύρια μάχη, που έληξε για τους αντιπάλους με ίσες απώλειες. Οι Έλληνες, όμως, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στη Σαλαμίνα, όταν έμαθαν το αποτέλεσμα της μάχης των Θερμοπυλών.

Στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, ωστόσο, οι Έλληνες πέτυχαν αποφασιστική νίκη, λόγω του ότι κατάφεραν να παρασύρουν τους Πέρσες στα στενά. Μετά την ήττα στη Σαλαμίνα, ο Ξέρξης, με το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του, υποχώρησε στην Ασία, αναθέτοντας στον Μαρδόνιο την υποδούλωση της Ελλάδος. Αλλά, οι Έλληνες πέτυχαν αποφασιστικές νίκες στις Πλαταιές και στη Μυκάλη, αναγκάζοντας τους Πέρσες να υποχωρήσουν ολοκληρωτικά.