Μουριά

Μουριά

Καταγωγή- ιστορία μουριάς- Δέντρο

Η μουριά έχει καταγωγή από την Β.Αμερική και την Ασία. Καλλιεργείται για τους καρπούς, το ξύλο ή τα φύλλα της που αποτελούν τροφή για τους μεταξοσκώληκες. Στην χώρα μας όμως υπάρχει μόνο ως καλλωπιστικό δέντρο και χρησιμοποιείται συχνά στην αρχιτεκτονική τοπίου εξαιτίας της πυκνής σκίασης που έχει. Τ πιο γνωστά είδη είναι η λευκή ( Morus alba), και η μαύρη( M.nigra). Υπάρχουν κι άλλα είδη όμως όπως είναι η ερυθρή και η κελτιδόφυλλη. Η μαύρη μουριά αναφέρεται σε διάφορα κείμενα του Θεόφραστου, όπου καταλαβαίνουμε ότι η παρουσία της είναι από την αρχαιότητα. Στην Ελλάδα την λευκή μουριά λέγεται πως την έφεραν από την Κίνα μοναχοί γύρω στο 560 μ.Χ.

Ταυτότητα- μορφολογικά χαρακτηριστικά μουριάς-Δέντρο

Η μουριά είναι φυλλοβόλο δέντρο με πυκνό φύλλωμα. Στο γένος Morus όπου ανήκει ταξινομούνται 12 περίπου είδη. Σε ύψος δεν ξεπερνάει τα 8-10 m με διάμετρο 6-8m . Τα κλαδιά της είναι ισχυρά και δημιουργούν κόμη με ημισφαιρικό σχήμα. Τα φύλλα είναι απλά , ωοειδή με οδοτωτή περιφέρεια και αναπτύσσονται εναλλάξ πάνω στους βλαστούς. Στην μαύρη μουριά είναι πιο πλατιά τα φύλλα , χνουδωτά με σκούρο πράσινο χρώμα. Στην λευκή μουριά τα φύλλα είναι μεγάλα , λεπτά, με ανοιχτό πράσινο χρώμα και γυαλιστερά. Νωρίς την άνοιξη ανθίζει, σχηματίζοντας μικρά, λευκά άνθη χωρίς καλλωπιστική αξία. Ιούλιο με Αύγουστο ωριμάζουν οι καρπούς της.

Απαιτήσεις- φροντίδες μουριάς- Δέντρο

Θέση: Προτιμά τις ηλιόλουστες θέσεις και έχει αντοχή σε υψηλές θερμοκρασίες αλλά και σε χαμηλές. Μεγάλη ανθεκτικότητα έχει και σε περιοχές με ατμοσφαιρική ρύπανση. Χώμα: Μπορεί να φυτευτεί σε όλα τα εδάφη αλλά προτιμότερο θα ήταν να είναι σε γόνιμα και πλούσια σε οργανική ουσία. Να μην κρατάει υγρασία, να είναι νωπό. Κλάδεμα: Συνήθως σε περιπτώσεις που καλλιεργείται συνηθλιζεται να κλαδεύεται αυστηρά όπου αφαιρούνται ακόμα και οι βραχίωνες. Όταν μιλάμε όμως για το καλλωπιστικό δέντρο δεν απαιτεί αυστηρό κλάδεμα. Μπορούμε να αφαιρούμε τα ξερά και γέρικα κλαδιά. Αν θέλουμε να διαμορφώσουμε το δέντρο συνήθως αφήνουμε 3-4 κλαδιά σχεδόν παράλληλα με το έδαφος. Έστι δημιουργούμε και μεγάλη επιφάνεια για σκίαση. Πολλαπλασιασμός: Την μουριά την πολλαπλασιάζουμε κυρίως με σπόρο. Εμβολιάζουμε τα σπορόφυτα στην συνέχεια με την επιθυμητή ποικιλία για να πάρει τα χαρακτηριστικά της. Μπορούμε να την πολλαπλασιάσουμε και με μοσχεύματα.

Με λίγα λόγια η Μουριά

Ηλιόλουστες θέσεις Κανονικό πότισμα Ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες .Ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες, παγώνει στους -25º C Άνθιση: Μαϊο

Επιμέλεια κειμένων: Κούφαλη Λουίζα, Αρχιτέκτων Τοπίου

σουμάδα

Σουμάδα: το ποτό της χαράς

Ένα αρωματικό και υγιεινό σιρόπι από την παράδοσή μας !

 

 

Οι ευχές  «και στα
δικά σου»  ή «κι απ’ τα κουφέτα σου» που
συνηθίζεται σε γάμους και σε αρραβώνες, στην Κρήτη και σε άλλα νησιά είναι
ταυτόσημες  με την ευχή «κι απ’ τσι
σουμάδες σου» ή και στσι  σουμάδες σου».
Η σουμάδα είναι ένα σιρόπι από γάλα αμυγδάλου που όταν αραιωθεί με νερό γίνεται
ένα κατάλευκο δροσερό και αρωματικό ποτό. Η κρητική σουμάδα είναι ελαφρά αρωματισμένη με ανθόνερο ή ροδόνερο. Για  κάποια περίοδο είχε ξεχαστεί η χρήση της αλλα τα τελευταία χρόνια έχει επανέλθει δυναμικά στις εκδηλώσεις μας!  

 

 

Δεν είναι  σαφής η προέλευση του ονόματός της, αν και η επικρατέστερη
εκδοχή είναι ότι προέρχεται από τη λέξη «σημάδι», αφού συνηθιζόταν να δίνεται
σαν σημάδι στα τελειώματα των προξενιών από το γαμπρό στη νύφη, στα λογοστέματα
που λέμε εδώ στην Κρήτη. Ίσως η καθιέρωσή του σαν ποτό της χαράς να οφείλεται
στο χιονάτο χρώμα του και στο λεπτό και λουλουδένιο άρωμά του. Κατ’ άλλους,
ίσως οφείλεται στο ότι είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά που το
κατατάσσουν στα φυσικά αφροδισιακά…

 

 

 Οι καλύτερες σουμάδες γίνονται στην περιοχή
του Μεραμπέλλου που όπως έχω ξαναγράψει φημίζονται για τα αμύγδαλα που
παράγουν. Στις παλιές συνταγές χρησιμοποιούνται κυρίως πικραμύγδαλα, αλλά στις  πιο σύγχρονες  βάζουμε κανονικά αμύγδαλα αφού είναι δύσκολο να
βρεθούν πια τα πικραμύγαλα. Ενισχύουμε το άρωμα με καρπούς από κουκούτσια βερίκοκου ή άλλων φρούτων που ασπρίζουμε μαζί με τα αμύγδαλα.

 

 

Επίσης,  το
κοπάνισμα των αμυγδαλόκαρπων γινόταν σε πέτρινα γουδιά. Οι σύγχρονες συσκευές
αλέσματος απλοποιούν και αυτό το στάδιο της παρασκευής της σουμάδας .

 

Στο
εμπόριο κυκλοφορούν αρκετές σουμάδες από μικρές ή μεγάλες βιοτεχνίες της περιοχής,
αλλά η παρασκευή της είναι τόσο εύκολη και συμφέρουσα που δεν υπάρχει λόγος να
μην φτιάξουμε στο σπίτι μας αυτό το ιδιαίτερα αρωματικό αναψυκτικό και να το
απολαύσουμε ανεξαρτήτως αν έχουμε γάμους ή αρραβώνες. Εξάλλου το γάλα αμυγδάλου
είναι τόσο υγιεινό, που είναι το must ποτό-φυτικό γάλα-  των απανταχού vegeterians όπως
διαπίστωσα από μια βόλτα στο διαδίκτυο. Και το σιρόπι αμυγδάλου μπορεί να χρησιμοποιηθεί όπου και τα άλλα σιρόπια, και όχι μόνο για την παρασκευή σουμάδας.

 

Υλικά:

2 κούπες αμύγδαλα χωρίς τα τσόφλια (320 γραμμάρια)

8-10 πικραμύγδαλα ή κουκούτσια βερίκοκου

1 ποτηράκι ανθόνερο ή
10 σταγόνες εσάνς ανθόνερου

7 κούπες ζάχαρη

10 κούπες νερό

1 κουταλάκι χυμό λεμονιού

 

Επί το έργον:

 

 

Ασπρίζουμε τα αμύγδαλα: βάζουμε σε μια κατσαρόλα νερό να
βράσει και μόλις κοχλάσει ρίχνουμε τα αμύγδαλα. Σε 1-2 λεπτά από την στιγμή που
ξαναρχίζει ο βρασμός, δοκιμάζουμε αν ξεφλουδίζονται τρίβοντας ένα αμύγδαλο
ανάμεσα στον αντίχειρα και στον δείκτη,  και
αποσύρουμε από το μάτι. 

 

 

Το ξεφλούδισμα πρέπει να γίνεται εύκολα αλλιώς τα
αφήνουμε λίγο ακόμη. Χύνουμε το καυτό νερό και τα σκεπάζουμε με κρύο. Τα ξεφλουδίζουμε
αμέσως γιατί αν κρυώσουν δεν θα ξεφλουδίζονται.

 

 

Βάζουμε τα ξεφλουδισμένα
αμύγδαλα σε ένα μπολ και τα καλύπτουμε με 1-1,5 κούπα νερό ( αυτό το νερό
συνυπολογίζεται στις 10 κούπες) και τα αφήνουμε για 10-12 ώρες. 

 

Αλέθουμε τα
αμύγδαλα στο multi  διευκολύνοντας το
άλεσμα με το νερό που έχουν μουσκέψει
και αν χρειαστεί προσθέτουμε κι άλλο. Βάζουμε τον πολτό σε σήτα και
παίρνουμε το γάλα που προκύπτει. 

 

Αυτός ο πολτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κέικ ή μπισκότα αμυγδάλου

Ρίχνουμε κι άλλο νερό πάνω από τον πολτό
αμυγδάλου. Βάζουμε τον πολτό σε μπολ, ρίχνουμε λίγο νερό και ξαναπαίρνουμε το
γάλα μέσω της σήτας. Αυτό γίνεται ακόμη μια φορά. 

 

 

Πάντα μετράμε το νερό, ώστε
να χρησιμοποιήσουμε συνολικά 10 κούπες σ’ αυτά τα ξεπλύματα του πολτού. 

 

 

Βάζουμε
το γάλα με τη ζάχαρη να βράσει . Επειδή φουσκώνει πολύ, σαν  το κανονικό γάλα, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε
μεγάλη κατσαρόλα και να  είμαστε από πάνω
του. 

 

Ξαφρίζουμε το σιρόπι μας και το βράζουμε σε μέτρια θερμοκρασία  μέχρι να δέσει, ή αν έχουμε θερμόμετρο μέχρι τους
 103-104 βαθμούς.  Εμένα μου πήρε περίπου 45 λεπτά. Πριν αποσύρουμε
από το μάτι, προσθέτουμε  το ανθόνερο ή την
 εσάνς και το χυμό λεμονιού. Το αποτέλεσμα είναι ένα κιτρινωπό αρωματικό σιρόπι που όταν αραιωθεί με νερό γίνεται κατάλευκο.

 

 

Για να
γίνει πιο φίνο το σιρόπι μας ,το  ξαναπερνάμε από σήτα και γεμίζουμε  αποστειρωμένα μπουκάλια . Διατηρείται αρκετό χρόνο
εκτός ψυγείου αλλά ακόμη περισσότερο στο ψυγείο. 

 

 

Σερβίρουμε το ποτό μας σε
διάλυση με παγωμένο νερό 1 προς 3 ή 1 προς 4 ανάλογα με πόσο γλυκό το θέλουμε. Μπορούμε
να το αραιώσουμε και με σόδα. 

 

 

Και στις σουμάδες σας λοιπόν για τους λεύτερους, και στων
παιδιών σας (όσοι έχετε ανύπαντρα), και ό,τι επιθυμείτε σε όλους! 

 

Πάντως, ούτως ή άλλως η σουμάδα είναι απολαυστική. Δοκιμάστε την και χωρίς ιδιαίτερο λόγο!

 

https://www.cretangastronomy.gr/2013/08/%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%ac%ce%b4%ce%b1-

ΚΡΥΦΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!

http://www.visaltis.net/2013/08/blog-post.html?spref=fb

ΚΡΥΦΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!

KEIMENA: Κύα Τζήμου

Κάτω απ΄τον πύργο του Τριγωνίου, τα στενάκια της Άνω Πόλης διαφέρουν. Πλακόστρωτα ή τσιμεντόστωτα με σκαλίτσες που σε ανεβάζουν ψηλότερα, εκεί όπου τα αυτοκίνητα δεν φτάνουν, η γειτονιά διατηρεί παλιά αλλά νοικοκυρεμένα  ασβεστωμένα σπιτάκια που κατοικούνται από ηλικιωμένα ζευγάρια συνήθως.

 Η ησυχία 5  λεπτά από το κέντρο της πόλης είναι εντυπωσιακή. Σήμερα Κυριακή κάντε μια βόλτα από κει, η θέα και το ντεκόρ είναι εντυπωσιακά. Σαν να μεταφέρθηκες ξαφνικά σε κάποιο νησί του Αιγαίου.

Στη σκιά των τειχών

Λέξεις: Κύα Τζήμου

Μικρασιάτες πρόσφυγες με την ανταλλαγή των πληθυσμών από το 1923 έφτασαν στη Θεσσαλονίκη και ορισμένοι από αυτούς κατασκεύασαν πρόχειρες παράγκες στο σημείο της πόλης που παρείχε ένα προστατευμένο σημείο με έτοιμη κάλυψη για την μια πλευρά του "σπιτιού". Τα εκατοντάδες σπίτια-παραπήγματα (γνωστά και ως “καστρόπληκτα") στην ?νω Πόλη κατασκευάστηκαν αυθαίρετα για να στεγάσουν  τους πρόσφυγες και σταδιακά τα περισσότερα από αυτά εγκαταλείφθηκαν ενώ παρέμεναν σε άθλια και επικίνδυνη κατάσταση κρύβοντας τα βυζαντινά τείχη. Φυσικά αποτελούσαν ένα κομμάτι ιστορίας και γι΄αυτό ο δήμος επέλεξε 12 από αυτά να τα διατηρήσει. Τα υπόλοιπα απολλοτριώθηκαν για να γκρεμιστούν και να αναδειχθούν τα τείχη, που αποτελούν ένα χαρακτηρισμένο παγκόσμιο μνημείο κληρονομιάς της UNESCO, αλλά η τουριστική τους επισκεψιμότητα παραμένει μικρή.
Ελάχιστα από αυτά κατοικούνται ακόμα.

Το διατηρητέο της δυτικής εισόδου

Λέξεις: Κύα Τζήμου

Η έπαυλη Πετρίδη, το νεοκλασικό κτίριο που βρίσκεται επί της οδού Αναγεννήσεως, στον αριθμό 10, χτίστηκε στα 1896 αλλά κατ΄άλλους στις αρχές του 20ου αιώνα και βρίσκεται στην περιοχή του Κήπου των Πριγκήπων (Μπες Τσινάρ). Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως βουλγαρικό προξενείο και μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, αγοράστηκε από την οικογένεια Πετρίδη στην οποία ανήκε ως το 1969. Εδώ και σχεδόν 30 χρόνια κρίθηκε διατηρητέο και περιήλθε στην κυριότητα του δήμου Θεσσαλονίκης. Το 1984 με Υπουργική απόφαση χαρακτηρίστηκε ως έργο τέχνης που χρίζει ειδικής κρατικής προστασίας. Ο Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας '97 το συμπεριέλαβε σε πρόγραμμα βελτίωσης, αλλά δεν έγινε η συντήρησή του. Από τότε που έπαψε να χρησιμοποιείται ως κατοικία, στέγασε ένα γραφείο μεταφορών, χρησίμευσε ως αποθήκη και έγινε κατάλυμα αστέγων.
Από το 2006 ξεκίνησαν οι εργασίες συντήρησής του, αλλά σταμάτησαν απότομα το 2009 λόγω προβλημάτων στη ροή της χρηματοδότησης από το υπουργείο Πολιτισμού, αν και ήδη η αποκατάσταση και ανακαίνισή του είχε σχεδόν ολοκληρωθεί με συνολικό κόστος 1,3 εκατ. ευρώ. Η αρχική πρόθεση ήταν να γίνει Μουσείο Φωτογραφίας και Αφίσας. Το διάστημα αυτό. μετά από τις ενέργειες του δήμου που το συμπεριέλαβε στα πράσινα προγράμματα και πέτυχε την χρηματοδότηση των εργασιών μέσω ΕΣΠΑ, γίνονται εργασίες στον περιβάλλοντα χώρο ( στρώσιμο χυτού δαπέδου ) που αναμένεται να τελειώσουν τον Αύγουστο αλλά στο εσωτερικο θέλει ακομη δουλειά που ελπίζουμε να ολοκληρωθεί σύντομα.

 Το πρώτο δημόσιο δημοτικό σχολείο της πόλης

  Η  Ιωαννίδειος Σχολή– 40ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, αποτελεί ιστορικό διδακτήριο, κτισμένο το 1907, διατηρητέο κτίριο. Πρόκειται για το κυριότερο επίτευγμα του Ιωαννιδείου κληροδοτήματος που χτίστηκε σύμφωνα με επιθυμία του διαθέτη ως διώροφο, λιθόκτιστο οίκημα, νεοκλασικού ρυθμού στη
διασταύρωση των οδών Φιλικής Εταιρείας και Μανουσογιαννάκη. Από το σχολικό έτος 1907-1908 και μετά, με την εγκατάσταση της Αστικής Σχολής, λειτούργησε ως «Ιωαννίδειος Αστική Σχολή» μέχρι το σχολικό έτος 1913-1914. Από το 1914 και ύστερα λειτούργησε ως το πρώτο δημόσιο δημοτικό σχολείο Θεσσαλονίκης.
Πηγή: Κορομπόκης Δημήτρης, Κοτίνης Χρήστος, "Θεσσαλονίκη, πολυπρόσωπη πόλη", (1999)

Στάλα στάλα το αγίασμα

 Το Αγίασμα της Τιμίας Ζώνης βρίσκεται στο εσωτερικό ενός μικρού κτίσματος επάνω ακριβως από την Μονή του Όσιου Δαυίδ. Οταν ο ?γιος γιορτάζει οι πύλες ανοίγουν και το άγιο νερό ρέει για όλους τους προσκυνητές, μέσα από έναν πράσινο βράχο με σταλακτίτες!

http://parallaximag.gr

©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ/visaltis.net

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»

Τούτο το καλοκαίρι, σαν και πέρσι μάς ήρθε θυμωμένο.
Είναι βαρύ το σακκί του ήλιου στην πληγιασμένη ράχη.
Κι οι καρποί μεσ' απ' τα φύλλα δείχνουν σφιγμένες τις γροθιές τους.
Δεν ξέρεις καν τι μήνας είναι.
Κανένας δεν όργωσε φέτος, κανένας δεν έσπειρε.
Δεν ξέρεις καν τι καιρό κάνει.
Το καλοκαίρι έχει χάσει το δρόμο του ανάμεσα στους σκοτωμένους κι οι Εποχές κάθονται αμίλητες μες στο βομβαρδισμένο δάσος.
Ενα αυτοκίνητο ανοιχτό στον πρωινό δρόμο.
Κουβαλάει στην πολιτεία κασόνια με σφαίρες...".

Βασανισμένη πολιτεία δίχως φώτα.
Πληγωμένη πολιτεία με τον πράσινο γλόμπο των καταφυγίων.
Μονάχη μες στη νύχτα. Αγρυπνισμένη. (...)
Βασανισμένη πολιτεία, κανένας δεν κοιμάται.
Κανείς δεν είναι που να μην ακούει το παρατεταμένο αυτό κουδούνισμα
μέσα απ' όλα τα ηλεκτρικά καλώδια της νύχτας
μέσα σ' όλες τις φλέβες του κόσμου. (...)
Ετούτος ο άνεμος δεν θέλει να σωπάσει σφυράει, σφυράει, σφυράει
σφυράει στ' αυτί των σκοτωμένων "Ζήτω"
κι οι σκοτωμένοι ανοίγουνε τα μάτια τους... (...)
Δε θέλαμε να πεθάνουμε. Κανένας δεν ήθελε να πεθάνει....

(Γραμμένο στη Μακρόνησο και στον Αϊ-Στράτη το 1949-51.)

Σύκο

Σύκο: το φρούτο που... γλυκαίνει το τέλος του καλοκαιριού!

Η συκιά είναι ένα δέντρο με μεγάλη ανθεκτικότητα στην ξηρασία, που χρειάζεται πολύ ήλιο για να παράγει εύγευστα φρούτα.
Στη χώρα μας, όπου οι συνθήκες το επιτρέπουν, τα σύκα που παράγονται έχουν πλούσια γεύση. Τα φρέσκα σύκα είναι διαθέσιμα για περιορισμένο χρονικό διάστημα, προς το τέλος του καλοκαιριού, ωστόσο τα αποξηραμένα σύκα αποτελούν μια δημοφιλή επιλογή όλο το χρόνο.
Το σύκο είναι ένα γλυκό, ιδιαίτερα νόστιμο φρούτο με πολύτιμα θρεπτικά συστατικά όπως φυτικές ίνες, κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο και σίδηρο (ειδικά τα αποξηραμένα σύκα αποτελούν πολύ καλή φυτική πήγη των ιχνοστοιχείων). Μάλιστα, οι ποικιλίες με σκούρα κόκκινη σάρκα είναι πλούσιες σε πολυφαινόλες (ουσίες με αντιοξειδωτική δράση). Σε σύγκριση με άλλα φρούτα, τα σύκα περιέχουν λίγο περισσότερα σάκχαρα και κατ΄επέκταση ενέργεια (σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει η συγκριτικά μικρότερη περιεκτικότητά τους σε νερό), ωστόσο οι φυτικές ίνες βοηθούν στην ομαλότερη απορρόφηση των σακχάρων τους.
Οι φυτικές ίνες που περιέχουν τα σύκα συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του εντέρου, γι’ αυτό και συχνά συστήνονται σε περιπτώσεις δυσκοιλιότητας. Ωστόσο, τα σποράκια που βρίσκονται στον καρπό μπορεί να προκαλέσουν έξαρση σε περιπτώσεις κολίτιδας ή άλλων νόσων του γαστρεντερικού, ενώ τα άτομα με διαβήτη καλό είναι να τα καταναλώνουν περιστασιακά και με μέτρο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η λήψη τους είναι απαγορευτική.
Το διατροφικό προφίλ του σύκου φαίνεται στον παρακάτω πίνακα:

	Φρέσκα σύκα	Αποξηραμένα σύκα
	Περιεκτικότητα ανά 100 γραμμάρια	Περιεκτικότητα ανά 100 γραμμάρια
Ενέργεια (θερμίδες – kcal)	79	249
Νερό (γραμμάρια)	30	2.5
Υδατάνθρακες (γραμμάρια)	19	64
Εκ των οποίων σάκχαρα (γραμμάρια)	16	48
Πρωτείνες (γραμμάρια)	0.8	3
Λίπος (γραμμάρια)	0.2	1
Φυτικές ίνες (γραμμάρια)	3	10
Κάλιο (mg)	232	680
Νάτριο (mg)	1	10
Ασβέστιο (mg)	35	162
Μαγνήσιο (mg)	17	68
Σίδηρος (mg)	0.4	2

Πηγή: USDA National Nutrient Database for Standard Reference SR-23
Ένα φρέσκο σύκο ζυγίζει 40-50 γραμμάρια (το αποξηραμένο ζυγίζει 8-9 γραμμάρια). Η μερίδα του φρούτου ορίζεται σαν 2 μέτρια σύκα (φρέσκα ή αποξηραμένα). Όπως φαίνεται και στον πίνακα, τα σύκα είναι πολύ καλή πηγή ενέργειας και θρεπτικών στοιχείων και μπορούν να αποτελέσουν μέρος μια ισορροπημένης διατροφής και να καταναλωθούν σαν σνακ ή ακόμα και να προστεθούν σε πιάτα όπως οι σαλάτες ή ορισμένα κρέατα για να δώσουν ιδιαίτερη γεύση και άρωμα.

Ειδικά τα αποξηραμένα σύκα αποτελούν εύκολη λύση για άτομα με γρήγορους ρυθμούς ζωής, καθώς μεταφέρονται εύκολα και δεν χαλάνε. Λόγω της περιεκτικότητάς τους σε απλά σάκχαρα και της ιδιαίτερης υφής και γεύσης τους, τα φρέσκα σύκα συχνά χρησιμοποιούνται για την παρασκευή μαρμελάδας και γλυκού του κουταλιού.
Επομένως, ειδικά τώρα που η εποχή του πλησιάζει, η ένταξη του σύκου στο διαιτολόγιό μας μπορεί να συμβάλει στην υιοθέτηση μιας ισορροπημένης διατροφής προσφέροντας ενέργεια, πολύτιμα θρεπτικά στοιχεία, και φυσικά την ιδιαίτερη γλυκιά γεύση του.

iatronet.gr

Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Bigbook.gr.

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες (ισπ. Jorge Luis Borges [προφέρεται Χόρχε Λούις Βόρχες, ΔΦΑ: ˈxorxe ˈlwis ˈβorxes]: 24 Αυγούστου 1899, Μπουένος Άιρες, Αργεντινή - 14 Ιουνίου 1986, Γενεύη, Ελβετία) ήταν Αργεντίνος συγγραφέας και θεωρείται μία από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές μορφές του 20ού αιώνα. Παρόλο που είναι πιο γνωστός για τα διηγήματά του (όπου κυριαρχεί το στοιχείο του φανταστικού), ο Μπόρχες ήταν επίσης δοκιμιογράφος, ποιητής και κριτικός.

http://el.wikipedia.org/wiki/Χόρχε_Λουίς_Μπόρχες

24 Αυγούστου 1831.

Bigbook.gr.

24 Αυγούστου 1831...Ο Κάρολος Δαρβίνος σαλπάρει με το πλοίο HMS Beagle για ένα πενταετές ταξίδι σε όλο τον κόσμο. Οι πληροφορίες που θα συλλέξει και οι παρατηρήσεις του θα τον οδηγήσουν στη θεωρία ότι τα είδη εξελίσσονται προσαρμοζόμενα στο περιβάλλον τους.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/almanac/2408#ixzz2crn5xG56

Charles Darwin's Voyage of the Beagle.

Παναγία μου,μητέρα της αγάπης ..Αγγελιοφόρε των ουρανών.

Παναγία μου,μητέρα της αγάπης ..Αγγελιοφόρε των ουρανών.

Σημερα η αποδοση της κοιμησεως της Θεοτόκου...
Ξεκινάω λοιπόν με ένα αφιερωμα στην Παναγια την Προυσιώτισσα της Ευρυτανίας που γιορτάζει σήμερα...
Τη θαυματουργή αυτή εικόνα της Θεοτόκου λέγεται ότι την ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς και ήλθε από την Προύσα της Μικράς Ασίας (σύμφωνα με το χειρόγραφο 3 του κώδικα της Ιεράς Μονής Προυσιωτίσσης). Την έφερε από την Προύσα κάποιος ευγενής νέος στα χρόνια της εικονομαχίας (829 μ.Χ.) επί εικονομάχου βασιλέως Θεοφίλου. Στο δρόμο όμως για την Ελλάδα, στην Καλλίπολη της Θράκης, την έχασε και η εικόνα αποκαλύφθηκε θαυματουργικά σ' ένα τσοπανόπουλο, με μια στήλη φωτός σαν πυρσός - γι' αυτό πήρε και την επωνυμία Πυρσός - στο μέρος όπου ήταν κρυμμένη. Ο νέος, που είχε εγκατασταθεί στην Πάτρα, όταν το έμαθε θέλησε να την πάρει. Αλλά η εικόνα θαυματουργικά γύρισε και πάλι στο άγριο μέρος της Ευρυτανίας, όπου αποκαλύφθηκε στους ντόπιους βοσκούς τη νύχτα από 22 προς 23 Αυγούστου. Τότε ο νέος, μαζί μ' έναν υπηρέτη του, πήγαν και αυτοί εκεί, όπου έγιναν μοναχοί μετανομασθέντες Διονύσιος και Τιμόθεος αντίστοιχα.

Σαν σήμερα, 24 Αυγούστου 1779

Σαν σήμερα, 24 Αυγούστου 1779

Οι Τούρκοι απαγχονίζουν στο Βεράτιο τον Κοσμά τον Αιτωλό.

Μέσα σε 16 χρόνια ίδρυσε περίπου 250 σχολεία. Στις Διδαχές του παρότρυνε τους γονείς να σπουδάζουν τα παιδιά τους Ελληνικά, τα οποία είναι η «γλώσσα της Εκκλησίας».

«Να σπουδάζετε και εσείς, αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα όσον ημπορείτε. Και αν δεν εμάθετε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας, να μανθάνουν τα ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είνε εις την ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσεις τα ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβης εκείνα οπού ομολογεί η Εκκλησία μας».

Μετά την Ελληνική επανάσταση του 1770 στην Πελοπόννησο, κατά την περίοδο των Ορλωφικών, οι Τούρκοι τον υποπτεύονταν ως πράκτορα των Ρώσων. Κατά άλλους ερευνητές στην καταδίκη του Κοσμά συνέβαλαν κάποιοι Εβραίοι της Ηπείρου διότι με το κήρυγμά του κατόρθωσε να μεταφερθεί η διενέργεια του παζαριού από την Κυριακή στο Σάββατο, γεγονός που έφερε οικονομικές ζημίες στους Εβραίους. Τελικά συνελήφθη και εκτελέστηκε στις 24 Αυγούστου,ημέρα Σάββατο του 1779 στο χωριό Κολικόντασι κοντά στην πόλη του Βερατίου στην σημερινή Αλβανία. Ο Άγιος συχνά αναφερόταν στα κηρύγματά του αρνητικά για τους Εβραίους, πάντως σε κήρυγμά του είχε πει ρητά:«Όσοι αδικήσατε χριστιανούς ή Εβραίους ή Τούρκους, να δώσετε το άδικον οπίσω». Εναντίον του υπήρξαν επίσης οι Ενετοί, οι κοτσαμπάσηδες, οι πλούσιοι και άλλοι ισχυροί οι οποίοι θεωρούσαν ότι θίγονται. Αντίθετα, ο Κοσμάς είχε τη λαϊκή στήριξη από Χριστιανούς και ακόμα και από Τούρκους. Δεν υπήρξε καμία επίσημη κατηγορία εναντίον του ούτε δικάστηκε πριν το θάνατό του. Για την καχυποψία των Ενετών απέναντί του σώζονται μέχρι σήμερα αναφορές κατασκόπου για το πρόσωπό του στα ενετικά αρχεία.

Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου

Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου (γαλλικά: Massacre de la Saint-Barthélemy = Σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου) αναφέρεται στη σφαγή των Γάλλων προτεσταντών (Ουγενότων) από τους Καθολικούς στο Παρίσι στις 24 Αυγούστου 1572, ανήμερα του Αγίου Βαρθολομαίου. Η σφαγή αυτή επεκτάθηκε χρονικά στην πρωτεύουσα και τις επόμενες εβδομάδες σε πληθώρα πόλεων της γαλλικής επαρχίας.

Η τραγική αυτή κατάληξη των Θρησκευτικών Πολέμων της Γαλλίας ήταν αποτέλεσμα τόσο θρησκευτικών, όσο και πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων. Ήταν η συνέπεια του στρατιωτικού και πολιτικού διαχωρισμού της γαλλικής αριστοκρατίας σε καθολικούς και προτεστάντες, κυρίως η βεντέτα μεταξύ της οικογένειας των Γκιζ και των Σατιγιόν-Μονμορανσί, ήταν το αποτέλεσμα μιας άγριας λαϊκής αντίδρασης, φανατικά καθολικής και εχθρικής στη βασιλική πολιτική κατευνασμού των πνευμάτων και προσεταιρισμού των Προτεσταντών, αλλά αντικατόπτριζε επίσης τις εντάσεις στην εξωτερική πολιτική των βασιλείων της Γαλλίας και της Ισπανίας, οι οποίες τροφοδοτούνταν από τις εξεγέρσεις στις Κάτω Χώρες.

Η ιστοριογραφική παράδοση θέλει ως κύριους υπαίτιους της σφαγής το βασιλιά Κάρολο Θ' και τη μητέρα του, Αικατερίνη των Μεδίκων. Ελλείψει πηγών, οι ιστορικοί ακόμα και σήμερα διαφωνούν για τον ακριβή ρόλο του στέμματος στο γεγονός αυτό. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι η βασιλική διαταγή για την έναρξη του μακελειού αφορούσε σίγουρα τους ηγέτες των Προτεσταντών. Το πρωινό της 24ης Αυγούστου, ο Κάρολος Θ' είχε διατάξει τη διακοπή των δολοφονιών, αλλά δεν μπόρεσε να ανακόψει την οργή και το ζήλο του λαού.

Η σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους Γαλλικούς Θρησκευτικούς Πολέμους. Το κίνημα των Ουγενότων παρέλυσε από το χαμό πολλών επιφανών αριστοκρατών ηγετών του, αλλά και από τις εσωτερικές ανακατατάξεις και τη ριζοσπαστική αλλαγή των πεποιθήσεων τους: οι Γάλλοι προτεστάντες πλέον βρίσκονταν σε ανοιχτό πόλεμο με το στέμμα. Σε αντίθεση με τους τρεις προηγούμενους εμφύλιους πολέμους, δεν επρόκειτο για έναν πόλεμο ενάντια στην πολιτική του στέμματος, αλλά ενάντια στην ίδια την ύπαρξη της Γαλλικής μοναρχίας[1]. Ήταν μια "από τις χειρότερες θρησκευτικές σφαγές του 16ου αιώνα"[2]. Σε όλη την Ευρώπη, ως γεγονός χάραξε στο μυαλό των Προτεσταντών ότι "ο Ρωμαιοκαθολικισμός ήταν μια αιματοβαμμένη και δόλια θρησκεία".[3]

http://el.wikipedia.org/wiki/Νύχτα_του_Αγίου_Βαρθολομαίου