πλέξη ντάμπλ φάς !

Maria Dimitriou

6 Σεπτεμβρίου 2013 ·

 

 

 

+12

Ο χρήστης Hamarat Ablam πρόσθεσε 15 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ: Çift Taraflı Bebek Battaniyesi.

5 Σεπτεμβρίου 2013

MODEL VE RESİMLER NETTEN ALINTIDIR.

Ἀνυπόφορη ὀμορφιὰ

http://www.antifono.gr/portal

Ἀνυπόφορη ὀμορφιὰ

Πέμπτη, 05 Σεπτέμβριος 2013 08:00Γραπτός Λόγος

Μάρω Βαμβουνάκη

Τὸ ἔχω προσέξει καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις, χωρὶς νὰ μπορῶ νὰ προσδιορίσω ἀκριβῶς τὴν αἰτία του. Ὅταν δὲν εἶσαι καλὰ μὲ τὸν ἑαυτό σου, μὲ τὴν ἐσωτερική σου ζωή, τὸ νὰ βρεθεῖς σὲ περιβάλλον ὡραῖο, σὲ καταστάσεις εὐτυχισμένες, ἀκόμη καὶ σὲ ἐπιτυχίες δικές σου ποὺ δὲν αἰσθάνεσαι πὼς δίκαια ἐσὺ πέτυχες, πὼς ἄξια σοῦ ἀνήκουν, περισσότερο γκρεμίζεσαι ψυχολογικὰ παρὰ ἀνυψώνεσαι. Μιὰ χαμηλὴ φωνὴ ἐντός σου ὑποβάλλει τὴν ἐρώτηση: «Μὰ τί θέλω ἐγὼ ἐδῶ; Πῶς συνταιριάζομαι;»

Θυμᾶμαι ἕνα ταξίδι στὸ Ζάλσμπουρκ τῆς Αὐστρίας, στὸ τέλος κάποιου Μαΐου μαζὶ μὲ οἰκογένεια φίλων. Τὸ Ζάλσμπουρκ εἶναι πόλη γοητευτική, θαυμάσια καὶ παράξενα φορτισμένη. Κουβαλάει ἕναν περίπλοκο ψυχισμὸ στοὺς παραμυθένιους δρόμους του, στὰ σκιερὰ σοκάκια καὶ στὰ γραφικὰ ἀλπικὰ δάση ποὺ τὸ περιβάλλουν. Ἴσως μάλιστα παραεῖναι ὡραῖο γιὰ νὰ γίνεται ὑποφερτό· καὶ ἡ κόρη τῶν φίλων μου, ἡ Ρίνα, ποὺ εἶναι καὶ δική μου φίλη, ἀπ’ τὶς καλύτερες, ζοῦσε τὴν ἀνεμοδαρμένη ἐφηβεία της. Ἀφοῦ λοιπὸν περιπλανηθήκαμε παντοῦ, στὸ πατρικὸ τοῦ Μότσαρτ, στὸ δωμάτιο μὲ τὸ παιδικό του ροδόχρωμο βιολί, στὸ ποτάμι, στὰ γεφύρια, στὴν πλατεία κάτω ἀπ’ τὸ κάστρο, μπροστὰ ἀπ’ τὸν καθεδρικὸ μὲ τὴ γιγαντιαία σκακιέρα, στὸ μουσεῖο τῶν παιχνιδιῶν καὶ  τὰ καφὲ τῆς μικρῆς πολιτείας, εἴπαμε νὰ πᾶμε ἐκδρομὴ στὰ γύρω ὀρεινά, ὅπου γυρίστηκε ἡ ταινία Ἡ μελωδία τῆς εὐτυχίας, γιὰ τὴν οἰκογένεια-χορωδία τοῦ Βαρόνου Φὸν Τράπ, καὶ ποὺ ἡ Ρίνα, ὅταν ἦταν παιδί, εἶχε δεῖ πολλὲς φορὲς καὶ τὴ λάτρευε. Ἡ ρεσεψιὸν τοῦ ξενοδοχείου μᾶς ἔκλεισε δύο θέσεις γιὰ μιὰ ὀργανωμένη ἐκδρομὴ στὰ πέριξ καὶ μὲ τὴ μουσικὴ τῆς ταινίας νὰ ἀκούγεται ἀπ’ τὰ ἠχεῖα τοῦ ποῦλμαν ξεκινήσαμε τὴν ὀνειρικὴ περιήγηση. Οἱ γονεῖς της δὲν ἦρθαν μαζί μας, προτίμησαν νὰ ἀνεβοῦν στὸ Κάστρο, δὲν εἶχαν διάθεση γιὰ μιὰ παιδιάστικη ξενάγηση, τὴ θεωροῦσαν πολὺ φτιαχτὴ καὶ ἐμπορική, «πολὺ ἀμερικανική», ὅπως εἶπαν, καὶ μᾶς ἀποχαιρέτησαν πειράζοντάς μας γιὰ τὰ χολιγουντιανά μας γοῦστα.

Ἀνεβήκαμε στὸ μελωδικὸ λεωφορεῖο μας ἤδη μαγεμένες. Περάσαμε ἀπὸ τὸ μοναστήρι, ὅπου ἡ νεαρὴ δόκιμη Μαρία ἀσκήτευε, κι ἀπὸ τοὺς πράσινους λόφους μὲ τὶς κορυφὲς τῶν Ἄλπεων ἀκόμη χιονοσκέπαστες. Ἀπὸ τὸν πύργο τοῦ Βαρόνου Φὸν Τράπ, ἀπὸ τὴν μπαρὸκ ἐκκλησία ὅπου παντρεύτηκαν στὸ χωριό, ἀπὸ τὸ περίπτερο ὅπου τραγουδοῦσαν τὰ παιδιὰ τῆς χορωδίας, τὴ λίμνη ποὺ κωπηλατοῦσαν, ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη ποὺ στὴν ταινία νόμιζες πώς, δὲν μπορεῖ, ἦταν ζωγραφισμένα σκηνικά. Κι ὅμως, στὴν πραγματικότητα ἦταν ἀκόμη ὀμορφότερα. Λὲς καὶ εἴχαμε μπεῖ μὲ τὴ μελωδία τοῦ Ἐντελβάις σ’ ἕνα ἐπίγειο παράδεισο. Κατὰ τὸ δειλινὸ ἡ περιήγηση ὁλοκληρώθηκε. Ἐπιστρέψαμε στὸ Ζάλσμπουρκ καὶ κατεβήκαμε ἀπὸ τὸ λεωφορεῖο. Κι ἐκεῖ, ἔξω ἀπὸ τὸ παλάτι τοῦ παλιοῦ Ἐπισκόπου, τὸ Μίραμπελ, εἶδα τὴ Ρίνα, ποὺ εἶναι παιδὶ συγκρατημένο, μετρημένο καὶ ἥσυχο, νὰ κλαίει. Ἤδη, ἐδῶ καὶ κάμποση ὥρα, ἀπὸ τὰ μισὰ τῆς ἐκδρομῆς εἶχα προσέξει πὼς ἔγινε ξαφνικὰ ἐσωστρεφὴς καὶ πὼς συννέφιασε. Δὲν ἤθελα νὰ τὴ ζαλίσω μὲ ἐρωτήσεις· καλύτερα νὰ ὑποτιμοῦσα τὸ γεγονός, παριστάνοντας πὼς δὲν τὸ πρόσεξα, πὼς δὲν εἶναι κάτι ποὺ φαίνεται καὶ τὴν ἀποκαλύπτει. Ὅμως, ἔτσι μικρούλα καὶ λυπημένη, νὰ κλαίει τώρα ξαφνικὰ ἔξω ἀπὸ τὴ μεγαλόπρεπη, περίτεχνη καγκελόπορτα τοῦ Μίραμπελ, δὲν μποροῦσα ἄλλο νὰ συγκρατηθῶ. Ἔτρεξα καὶ τὴν πῆρα στὴν ἀγκαλιά μου

«Μὴ στενοχωριέσαι, Μάρω», μοῦ ἔλεγε μέσα ἀπ’ τοὺς λυγμούς της. «Δὲν εἶναι κάτι μὲ σένα. Σὲ παρακαλῶ, Μάρω, μὴ στενοχωριέσαι».

«Τὸ ξέρω, καρδούλα μου. Τὸ ξέρω...» τὴν καθησύχαζα ἐνῶ συνέχιζε νὰ κλαίει.

Δὲν εἴπαμε ποτὲ τὸ λόγο τοῦ θρήνου της. Κάτι μοῦ ἔλεγε πὼς οὔτε ἡ ἴδια ἦταν σὲ θέση νὰ τὸν ἐντοπίσει. Διαισθανόμουν πὼς τὸ βάρος τῆς ὀμορφιᾶς ὅπου περιπλανηθήκαμε τὴ βάρυνε πολύ, τῆς ἔπεσε ὑπερβολικό, γινόταν ἀβάσταχτο ὅσο περνοῦσε ἡ ὥρα καὶ ἡ διαδρομὴ προχωροῦσε στὰ πράσινα δάση. Σχεδὸν τὴν ἐκμηδένιζε καὶ τὴν ἔκανε νὰ συνειδητοποιεῖ τὴν γκρίζα μιζέρια ποὺ νιώθει κάθε ἐφηβεία γιὰ τὸν ἑαυτό της. Τούτη ἡ ἀπίστευτη, ἡ σχεδὸν βίαιη, ἀπὸ ὡραιότητα, ἐπιστροφὴ στὸν παράδεισο τῶν παιδικῶν της χρόνων τὴν ὤθησε νὰ συγκρίνει τὸ ἀγγελικό, ἀσφαλὲς «τότε» μὲ τὸ ἀνασφαλὲς «τώρα» μιᾶς ἡλικίας ἐπώδυνης. Ἡ ἐφηβεία εἶναι τὸ πιὸ εὔφλεκτο ὑλικό, γιατὶ εἶναι ἀσταθέστατη. Τέτοιες συγκρίσεις μᾶς πλημμυρίζουν πόνο. Μᾶς κάνουν νὰ αἰσθανόμαστε: Δὲν τὴν  ἀξίζω τούτη τὴν ὀμορφιά!... Δὲν μπορῶ τώρα πιὰ νὰ τὴν πιστέψω...

Ἡ Ρίνα ζοῦσε καὶ πάλευε μιὰ σκληρὴ διάβαση πρὸς τὸν τρομαχτικὸ καί − κυρίως − ἀπογοητευτικὸ κόσμο τῶν μεγάλων καὶ μιὰ ἀναβίωση τῆς μεταφυσικῆς γοητείας τοῦ παιδιοῦ ποὺ ὑπῆρξε καὶ ποὺ τῆς ἔγδερνε ἀπὸ νοσταλγία τὴν καρδιά. Κι ἀπ’ τὴν ἄλλη, μὴν μπορώντας ἀκόμη νὰ κατανοήσει τὸν ἐσωτερικὸ σεισμό, κατηγοροῦσε, ὅπως οἱ περισσότεροι ἔφηβοι, τὴ δική της ἀνικανότητα καὶ ἀναξιότητα. Τὸν ἀπογοητευτικὸ ἐνήλικο κόσμο ποὺ ἀνακάλυπτε, ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἔχει σχέση μὲ τὰ τοπία τῆς ἐξιδανικευμένης Μελωδίας τῆς Εὐτυχίας, ποὺ κάποτε τῆς φάνταζε ὡς ζωή, τὸν βίωνε ὡς ἀπογοήτευση ἀπὸ τὸ πρόσωπό της. Ὅπως οἱ περισσότεροι ἔφηβοι ἐξάλλου. Ἡ ἐκδρομή μας στὰ βουνὰ τοῦ Ζάλσμπουρκ, μὲ τὴ μουσικὴ τοῦ φὶλμ στὰ ἠχεῖα τοῦ λεωφορείου, σκάλιζε μὲ νύχια πληγὲς ποὺ μόλις προσπαθοῦσε νὰ ἐπουλώσει. Τὴν ἔφερνε πίσω στὴν Ἐδὲμ τοῦ παιδιοῦ, ἀπ’ ὅπου ἐξορίστηκε. Ἡ ἀνθρώπινη μοίρα τὴν καλοῦσε νὰ δυναμώσει γιὰ νὰ ἐπιβιώσει ὡς ἐξόριστη· αὐτὸς εἶναι ὁ Νόμος.

Δὲν ἐκφράζονται εὔκολα τέτοιες ψυχικὲς ἀνεμοθύελλες, οὔτε ἐγὼ τώρα μπορῶ νὰ τὶς ἐκφράσω. Ἀγωνίζομαι μόνο νὰ τὸ κάνω κάπως κατανοητό, ἐπικαλούμενη βιώματα τοῦ ἀναγνώστη ἀπ’ τὴ βαθιά του ζωή. Δὲν ἔχω ἄλλο τρόπο καλύτερο, κι ἐκεῖ ὑπολογίζω στὰ περισσότερα ἀπ’ ὅσα προσπαθῶ νὰ πῶ.

πηγή: Aντίφωνο, Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Χορὸς μεταμφιεσμένων», ἐκδ. Ψυχογιός, Ἀθήνα 2009.

Τάρτα με λιαστή ντομάτα και φέτα

Maria Dimitriou

6 Σεπτεμβρίου 2013 ·

 

Sidagi.gr

5 Σεπτεμβρίου 2013 ·

Τάρτα με λιαστή ντομάτα και φέτα
http://www.sidagi.gr/…/con…/tarta-me-liasti-ntomata-kai-feta

Τό εὔκολο σχολεῖο εἶναι κοινωνικό ἔγκλημα*

http://www.antifono.gr/portal

Τό εὔκολο σχολεῖο εἶναι κοινωνικό ἔγκλημα*

Παρασκευή, 06 Σεπτέμβριος 2013 08:00Γραπτός Λόγος

inShare

Σχοινᾶς Φώτιος

Τό περασμένο Φεβρουάριο (σημ. Φεβρουάριο τοῦ 2005) οἱ μαθητές τῆς Γαλλίας ἔκαναν μαζικές διαδηλώσεις μέ ποῖο αἴτημα λέτε; 

 Ὅσο κι ἄν φαίνεται ἀπίστευτο καί πρωτάκουστο μέ τό ἑξῆς κύριο αἴτημα: νά μήν μειωθοῦν τά ἐξεταζόμενα μαθήματα, ὅπως προτίθεται νά κάνει ἡ κεντροδεξιά κυβέρνηση τῆς Γαλλίας, στό Μπακαλορεά. Καταχωρίζουμε τό σχετικό ἄρθρο τοῦ Μιχάλη Μητσοῦ ἀπό τά Νέα: «Οι μαθητές, λέει ο πρώην υπουργός Παιδείας της Γαλλίας, Λυκ Φερρύ, είναι σαν την οδοντόπαστα. Όταν βγει από το σωληνάριο, δεν μπορείς να την ξαναβάλεις μέσα. Και οι Γάλλοι μαθητές έχουν βγει για άλλη μια φορά από το σωληνάριο. Προχθές το βράδυ, εκατό χιλιάδες από αυτούς διαδήλωσαν σε όλη τη Γαλλία φωνάζοντας τα παραδοσιακά συνθήματα, με αλλαγμένο μονάχα το όνομα του υπουργού Παιδείας: “Φιγιόν, να ᾿ξερες, τη μεταρρύθμισή σου πού τη βάζουμε” ή “Φιγιόν, τελείωσες, η νεολαία είναι στους δρόμους”. Τα πανό που κρατούσαν ήταν πιο πολιτικά: “Φιλελεύθερα σχολεία σημαίνει άνισα σχολεία” ή “Το κράτος δε θα βγάλει λεφτά από τη παιδεία”.

Πολλοί από τους περαστικούς, ιδίως εκείνοι πού είχαν λάβει μέρος στις διαδηλώσεις του ᾿68, τους χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό. Άλλοι κουνούσαν το κεφάλι τους, μην μπορώντας να κατανοήσουν το βασικό αίτημα των μαθητών: να συνεχίσουν να δίνουν κάθε Ιούνιο όλες τις εξετάσεις που προβλέπει το Μπακαλορεά για την εισαγωγή στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Οι εξετάσεις αυτές, στις οποίες υποβάλλονται κάθε χρόνο κάπου 620.000 μαθητές, αφορούν από οκτώ έως δώδεκα μαθήματα. Και ο υπουργός Παιδείας Φρανσουά Φιγιόν θέλει να τις μειώσει, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στη συνεχή αξιολόγηση των μαθητών. Με άλλα λόγια, η κεντροδεξιά κυβέρνηση θέλει να ελαφρύνει ένα εκπαιδευτικό σύστημα ηλικίας δύο αιώνων και οι αριστεροί μαθητές και δάσκαλοι αντιδρούν, υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει στην εμπορευματοποίηση  και την παγκοσμιοποίηση της κρατικής εκπαίδευσης.

Το βασικό επιχείρημα εκείνων που αντιδρούν στη μεταρρύθμιση είναι ότι η κατάργηση των εξετάσεων, ή έστω ορισμένων από αυτές, θα επιτρέψει στους εργοδότες να διαλέγουν αποφοίτους από Λύκεια των πλουσίων περιοχών. Με τον τρόπο αυτό θα ενθαρρυνθεί ο ελιτισμός και θα δημιουργηθεί ένα σχολικό σύστημα δύο ταχυτήτων. “Δεν δεχόμαστε να γίνουν οι μαθητές κρέας για τα αφεντικά”, λέει χαρακτηριστικά ο 17χρονος Μανουέλ από το Lyceé Sophie Germain του Παρισιού. Κι αν το λεξιλόγιο αυτό είναι κάπως ξεπερασμένο, το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση έχει θορυβηθεί. Οι περικοπές πόρων και μαθημάτων, αλλά και οι πρόσφατες επιχειρήσεις της αστυνομίας έξω από ορισμένα σχολικά συγκροτήματα, έχουν προκαλέσει την δυσαρέσκεια ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας και πολλοί φοβούνται ότι οι αντιδράσεις της μπορεί να “μολύνουν” το δημοψήφισμα που θα πραγματοποιηθεί σε λίγους μήνες για το ευρωπαϊκό Σύνταγμα.

Ο υπουργός Παιδείας απαντά ότι δεν μπορεί να δεχθεί τα μεγάλα ποσοστά αποτυχίας που παρατηρούνται τελευταία στα γαλλικά σχολεία, για παράδειγμα στο μάθημα της Ορθογραφίας. Αλλά η Μοντ του συνιστά ψυχραιμία. Ακόμη και ο Προυστ και ο Φλωμπέρ έκαναν σωρεία ορθογραφικών λαθών σε νεαρή ηλικία, επισημαίνει η καλή εφημερίδα –δημοσιεύοντας για του λόγου το αληθές μερικά πρώιμα κείμενα των δύο συγγραφέων...». (Μιχάλη Μητσού, εφημερίδα Τα Νέα, 12/2/2005).

Οἱ Γάλλοι μαθητές συνειδητοποίησαν τοῦτο τό ἁπλό καί αὐτονόητο: τό “εὔκολο σχολεῖο” εὐνοεῖ τούς οἰκονομικά ἰσχυρούς καί αἴρει δραματικά ὑπέρ τῶν πλουσίων τό θεμελιῶδες αἴτημα κάθε δημοκρατικῆς κοινωνίας, τήν ἰσότητα τῶν εὐκαιριῶν. Ἐδῶ στήν Ἑλλάδα μέ προεξάρχουσες τίς “σοσιαλιστικές” κυβερνήσεις, συναινοῦντος καί τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, καθιερώθηκαν ἀπαράδεκτες καί ἐγκληματικές διευκολύνσεις στούς Ἕλληνες μαθητές (ἀλλά καί στούς φοιτητές, μεταπτυχιακούς καί ὑποψήφιους διδάκτορες) μέ ἀποτέλεσμα τό Ἑλληνικό σχολεῖο, ἀλλά καί τά Ἑλληνικά Πανεπιστήμια νά μοιράζουν – κυριολεκτικά – τά ἀπολυτήρια, πτυχία καί διδακτορικά. Ἄμεσο ἀποτέλεσμα εἶναι ὄχι μόνο, ὡς εἰκός καί αὐτονοήτως, ἡ ἀμάθεια, ἀλλ᾿ ἀκόμη τό Ἑλληνικό ἐκπαιδευτικό σύστημα νά παράγει ἀνέργους καί νά μή λειτουργεῖ πλέον ὡς παράγοντας ἀνοδικῆς κοινωνικῆς τροχιᾶς καί ἀναδιανομῆς τοῦ εἰσοδήματος. Ἀπόρροια τούτων εἶναι νά εὐνοοῦνται οἱ οἰκονομικά ἰσχυροί πού μποροῦν νά ἰδιοποιηθοῦν ἀπό ἀλλοῦ ἀνωτέρας ποιότητος παιδεία καί νά δυσχεραίνεται ἔτι περαιτέρω ἡ θέση τῶν οἰκονομικά μή προνομιούχων καί νά διαιωνίζεται τό χαμηλό κοινωνικό καί οἰκονομικό τους status.

Δυστυχῶς στήν Ἐλλάδα ἡ ἰσότητα τῶν εὐκαιριῶν θεωρήθηκε – καί προωθήθηκε θεσμοθετημένα – ὡς ἰσότητα ἐπιδόσεων μέ ἀποτέλεσμα τήν κάθετη πτώση τοῦ ἐπιπέδου τῶν παρεχομένων σπουδῶν, τήν ἰσοπεδωτική ἐξίσωση ἱκανῶν καί ἀνίκανων, ἐπιμελῶν καί ἀμελῶν, φιλοπόνων καί φυγοπόνων, ταλαντούχων καί ἀταλάντων, τήν ἀποσκοράκιση τῆς ἀξιοκρατίας καί τήν ἀνάδειξη τῆς κομματικοκρατίας ὡς τοῦ καθοριστικοῦ παράγοντα κοινωνικῆς ἀναδείξεως. Ἐν τέλει ἐν ὀνόματι τῆς ἰσότητος τῶν εὐκαιριῶν καταργήθηκε αὐτή ἡ ἰσότητα τῶν εὐκαιριῶν. Εἶναι ἆραγε τυχαῖο ὅτι στήν Ἐλλάδα ἔχουμε τήν μεγαλύτερη ψαλίδα μεταξύ πτωχῶν καί πλουσίων στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση;

Οἱ ὑπέρμαχοι τοῦ εὔκολου σχολείου δυστυχῶς λησμονοῦν τοῦτο τό ἁπλό, αὐτονόητο καί συνάμα δραματικά ἀναπόδραστο: ἄν δέν λειτουργήσει ἡ κοινωνική κρισάρα μέσα στό σχολεῖο μέ τούς ὅρους καί τά κριτήρια πού θέτει τό ἴδιο τό σχολεῖο, θά λειτουργήσει ἐξάπαντος ἔξω ἀπό τό σχολεῖο μέ ὅρους καί κριτήρια μή ἐλέγξιμους ἀπό τούς μαθητές καί ἐν  γένει τούς ἐμπλεκόμενους  στούς ἐκπαιδευτικούς θεσμούς. Τοῦτο λειτουργεῖ μοιραῖα εἰς βάρος τῶν ἐπιμελῶν καί ἱκανῶν, ἀλλά ταυτόχρονα καί εἰς βάρος τῶν κοινωνικά καί οἰκονομικά ἀσθενῶν.

Εἶναι παρήγορο ὅτι οἱ Γάλλοι μαθητές ἀφυπνίζονται καί ἀντιδροῦν στήν ὑποβάθμιση τῶν σπουδῶν τους, ἡ ὁποία δρομολογεῖται μέσω τῆς “διευκολύνσεώς” των. Ἡ σύγχρονη ἐκπαίδευση εἶναι, ὅπως χαρακτηριστικῶς ἔχει γραφεῖ καί τεκμηριωμένα ἀναλυθεῖ, «ἡ  ἐκπαίδευση τῆς ἀμάθειας» (Βλ. τό βιβλίο τοῦ Ζάν Κλώντ Μισεά, Ἡ  ἐκπαίδευση τῆς ἀμάθειας, μετάφραση Ἄγγελος Ἐλεφάντης, Βιβλιόραμα, Ἀθήνα 2002). Τό σύγχρονο, μαζικό, δημοκρατικό σχολεῖο εἶναι κυριολεκτικῶς εἰπεῖν τό σχολεῖο τῆς ἀμάθειας καί – ἐπίπλέον σημειωθήτω – τοῦ χαβαλέ! Ἀδυνατεῖ (ἴσως δέ δέν θέλει ἀκόμη, ἀφοῦ ἔτσι εἶναι σχεδιασμένο) νά μορφώσει ἐπαρκῶς τό σύγχρονο παιδί. Ἡ λειτουργία τῆς σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης οἰκονομίας δέν χρειάζεται μορφωμένους πολῖτες. Ἕνα 2% τοῦ συχρόνου ἀνθρώπινου δυναμικοῦ, πού  κατέχει μία ὑψηλότατη στάθμη παιδείας, ἀρκεῖ γιά νά λειτουργήσει ἀποτελεσματικά τό παγκόσμιο σύστημα τῆς οἰκονομίας. Ἔτσι ὄντως ὑπάρχει μία μικρή ἐπιστημονική, τεχνική καί διαχειριστική ἐλίτ πού τῆς προσφέρεται tittytainment διά στόματος τοῦ  Ζ. Μπρεζίσκι – tittytainment σημαίνει διασκέδαση καί στήθη – tits εἶναι τά στήθη τῆς γυναίκας στήν ἀμερικάνικη ἀργκό - κάτι ἀνάλογο τοῦ «ἄρτος καί θεάματα», ἀλλά μέ σαφῆ σεξουαλικά ὑπονοούμενα (Ζάν Κλώντ Μισεά, ἔν. ἀν., σελ.36- 37).

Ἐάν θέλουμε παιδεία πού νά ἐξυπηρετεῖ τά συμφέροντα τῆς κοινωνίας στήν ὁλότητά της καί ὄχι μιᾶς μικρῆς, οἰκονομικά κυρίαρχης, μερίδας της πρέπει νά τήν καταστήσουμε ποιοτικότερη, ἀλλά καί ἀπαιτητικότερη. Ἡ ἀναβάθμισή της προϋποθέτει ἀπαραβάτως, ἄν μή τήν διαβόητη ἐντατικοποίηση, τοὐλάχιστον τήν λειτουργία ὁρισμένων κριτηρίων πού νά ἐγγυῶνται ἀντικειμενικά καί ἀδιαμφισβήτητα τήν ποιότητά καί τό ἐπίπεδό της.

Ἐπίσης θέλω νά σχολιάσω ἐν ἄκρᾳ συντομίᾳ καί ἕνα συναφές θέμα πού προκύπτει ἀπό τό ἀνωτέρω σημείωμα τοῦ κ. Μ. Μητσοῦ: ὁ ὑπουργός Παιδείας τῆς Γαλλίας, ἐπειδή παρατηροῦνται μεγάλα ποσοστά ἀποτυχίας στό μάθημα τῆς ὀρθογραφίας, γιά νά μή φανεῖ προφανῶς ἡ γύμνια τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος, καταργεῖ τίς ἐξετάσεις. Τό ἴδιο κάνουμε καί ἐδῶ στήν Ἑλλάδα· ἤ ἄν δέν καταργοῦμε τίς ἐξετάσεις, τίς ἁπλοποιοῦμε σέ βαθμό ἀπαξιώσεώς τους θέτοντας γελοῖα θέματα πρός ἐξέταση, ἀκριβῶς γιά νά μή φανεῖ παγκοίνως ἡ ἀποτυχία καί ἀναποτελεσματικότητα τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ μας ζητήματος. Δυστυχῶς τό ἴδιο κάνει καί μερίδα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως καί ὁρισμένη μερίδα τῆς θεολογικῆς διανοήσεως: ἐπειδή οἱ νέοι δέν κατανοοῦν τήν Ἐκκλησιαστική γλῶσσα τῶν ἱερῶν λειτουργικῶν κειμένων τήν ἁπλοποιοῦμε, ἀπονευρώνοντας, ὑποβαθμίζοντάς, ἀποϊεροποιώντας την καί – ἐνίοτε – διαστρεβλώνοντας τό νοηματικό περιεχόμενο τοῦ πρωτοτύπου της.  Ἡ τακτική αὐτή τῆς Πολιτείας καί (μερίδος εὐτυχῶς) τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὀλέθρια: ἀντί νά προσπαθήσουμε νά ἀνεβάσουμε τούς νέους σ᾿ ἕνα ὑψηλό παιδευτικό ἐπίπεδο προσαρμόζουμε αὐτό στά μέτρα τῶν νέων – καί αὐτό θεωρεῖται “προοδευτικότητα”  καί “δημοκρατικότητα” ὅσον ἀφορᾶ τήν Πολιτεία καί ὅσον ἀφορᾶ τήν Ἐκκλησία ἐπιβεβλημένη ποιμαντική οἰκονομία καί φιλάνθρωπη συγκατάβαση πρός τούς νέους! Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει ὅταν εἴμαστε ἄρρωστοι καί ζητᾶ ὁ γιατρός νά κάνουμε ἐξετάσεις ἤ νά μήν κάνουμε καθόλου τίς ἀπαραίτητες ἐξετάσεις, γιά νά διαπιστωθεῖ ἡ κατάσταση τοῦ ὀργανισμοῦ μας εἴτε νά προσαρμόζουμε τίς φυσιολογικές τιμές στίς δικές μας νοσώδεις τιμές!

Θά κλείσω μέ ὁρισμένες ἀπόψεις τοῦ Ἰωάννη Συκουτρῆ πού, μολονότι ἐγράφησαν πρό ὀγδόντα περίπου χρόνων, καί ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνονται ἀντιδραστικές, ἐν τούτοις διατηροῦν τήν ἐπικαιρότητά καί τήν ἀφοπλιστική ἰσχύ τους: «Καί ὅμως, ἀποκρούων ὡς ἀναληθῆ τήν μομφήν ταύτην, θά ἐχαιρέτιζα μετά ἰδιαιτέρας χαρᾶς κάθε μέτρον – καί οἰκονομικόν ἔστω – πού θά ἔδιδεν εἰς τήν μέσην καί ἀνωτάτην μας ἐκπαίδευσιν χαρακτῆρα ἀριστοκρατικώτερον. Θ᾿ ἀπήλλατε τό γυμνάσιον καί τό Πανεπιστήμιον ἀπό τόν ἄχρηστον ὄχλον τῶν μετριοτήτων, τάς ὁποίας ἡ εὐκολία τῆς σπουδῆς ἡ οἰκονομική ἀποσπᾷ ἀπό τά ἐπαγγέλματα τῶν πατέρων των, εἰς τά ὁποῖα χρησιμώτεροι θά ἦσαν πρός τήν ἐθνικήν ὁλότητα. Ἀφ᾿ ἑτέρου δέ θά ἐδημιούργει ὑλικούς πόρους πρός πλουτισμόν καί τελειοτέραν διαρρύθμισιν τῶν διδακτηρίων καί τῶν διδακτικῶν μέσων καί πρός πληρεστέραν ὑλικήν ἐνίσχυσιν ἀληθινά ἰδιοφυῶν ἀπόρων σπουδαστῶν. Τά οἰκονομικά ταῦτα μέτρα – σιωπηρῶς ἐφαρμοσθέντα εἰς τά γυμνάσια τοῦ ὑποδούλου ἑλληνισμοῦ μέ ἄριστα ἀποτελέσματα –  δέ θά ἔθιγον βεβαίως ἀριθμόν τινα πλουσίων ἀνικανοτήτων. Ἀλλά κέρδος θά ἦτο νά περιορισθοῦν αὗται, ἔστω καί κατά τόν ἀριθμόν – τόν πολύ μεγαλύτερον – τῶν ἀπορωτέρων, τούς ὁποίους ἄλλωστε κατόπιν δέν θά συντηρῇ τοῦ πατρός τό βαλάντιον ἤ ἡ κληρονομία, ἀλλ᾿ ὁ ἀτυχής δημόσιος προϋπολογισμός. Διότι ἄλλο ἀπό θεσιθήρας καί δημοσίους ὑπαλλήλους δέν εἶναι ἱκανοί νά γίνουν».( Tadeuz Zielinski, Ἡμεῖς καί οἱ ἀρχαῖοι, μετάφραση καί ἐπιλεγόμενα Ἰωάννου Συκουτρῆ, ἐκδ. Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 217-218).

πηγή: Aντίφωνο, *δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα Χριστιανική τόν Μάϊο τοῦ 2005

Πεταλούδες

Maria Dimitriou

6 Σεπτεμβρίου 2013 ·

+7

 La Magia del Crochet

6 Σεπτεμβρίου 2013 ·

Πεταλούδες

Οι Κρήτες στη μάχη της Δοϊράνης

http://www.cretalive.gr/history/view/oi-krhtes-sth-machh-ths-doiranhs/103892

Οι Κρήτες στη μάχη της Δοϊράνης

Οι μαχητές από την Κρήτη που σκοτώθηκαν και οι τραυματίες

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1918, ση διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου διεξάγεται η Μάχη της Δοϊράνης, μια μάχη σκληρή ανάμεσα στα Βουλγαρικά στρατεύματα και αυτά της Κρητικής Μεραρχίας με διοικητή τον υποστράτηγο Σπηλιάδη Παναγιώτη.
Την Κρητική Μεραρχία την αποτελούσαν το 8ο και 9ο Σύνταγμα Κρητών, το 29ο Σύνταγμα Πεζικού, τις Κ1 και Κ2 Μοίρες Ορειβατικού πυροβολικού, με δύο πυροβολαρχίες η κάθε μια.
Ώρα 03.00 της 5 Σεπτεμβρίου 1918, τα Συντάγματα της Μεραρχίας Κρήτης που είχαν οριστεί για την επίθεση, εξορμούν  με απόλυτη σιγή προς τη προκεχωρημένην γραμμή του εχθρού, χωρίς καμιά προπαρασκευή πυροβολικού.Το 29ο Σύνταγμα Πεζικού που έκανε την επίθεση από την δεξιά πλευρά προχωρούσε σε έδαφος ομαλό, γεμάτο από θάμνους όμως και με κάλυψη από μικρά δάση, αδιάβατα σε μερικά σημεία. Ώρα 05.30 το Σύνταγμα, κάτω από τα πρώτα πυρά του εχθρού, ανοίγει  με ειδικά ψαλίδια περάσματα στα εχθρικά συρματοπλέγματα. Ο εχθρός μετά από σύντομη και ασθενή αντίσταση υποχωρεί προς την πρώτη του γραμμή.Το 9ο Σύνταγμα Κρητών που έκανε την επίθεση από την αριστερή πλευρά, αφού προχώρησε γρήγορα, έφθασε στις 04.45 μπροστά στα συρματοπλέγματα της προκεχωρημένης εχθρικής γραμμής. Αφού ανοίχτηκαν αμέσως με ψαλίδια περάσματα στα συρματοπλέγματα, το Σύνταγμα όρμησε εναντίον των θέσεων του εχθρού, δεχόμενο ήδη τα πρώτα πυρά του εχθρού. Τα δυο τάγματα της πρώτης γραμμής αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση του εχθρού, κατέλαβαν την προκεχωρημένη του γραμμή και εξακολούθησαν την προέλασή τους μέχρι την γραμμή Λόγκ Γουντ – Γκεβεσεκλή ( Ρεματιά ), στην οποία έφτασαν στις 07.00. Στην γραμμή αυτή το Σύνταγμα σταμάτησε για να ανασυνταχτεί, περιμένοντας να ανοιχτούν ρήγματα στα εχθρικά συρματοπλέγματα από τα πυρά του πυροβολικού, για να επιτεθεί κατά της πρώτης εχθρικής γραμμής. Στις 14.45 έγινε ένα άτυχο περιστατικό, το οποίο υπήρξε η κύρια αιτία της αποτυχίας της δεύτερης επίθεσης. Οι οβίδες του εχθρικού πυροβολικού προκάλεσαν φωτιά στα ψηλά και ξερά χόρτα, μπροστά από τις κατεχόμενες θέσεις από τα τμήματα του 9ου Συντάγματος. Η φωτιά βοηθούμενη από τον δυνατό άνεμο που φυσούσε εξαπλώθηκε γρήγορα, και κύκλωσε απειλητικά δύο από τους λόχους του 9ου Τάγματος, στους οποίους πολλοί άνδρες έπαθαν εγκαύματα. Οι λόχοι αυτοί, που από το πρωί ήδη είχαν δοκιμαστεί σκληρά από τα σφοδρά εχθρικά πυρά, υποχώρησαν με σχετική αταξία, προς τη χαράδρα Γκεβεσεκλή Ντερέ. Η κίνηση αυτή εκλόνισε την παράταξη του Συντάγματος και δεν μπόρεσε το Σύνταγμα να πάρει μέρος στην δεύτερη επίθεση.Οι απώλειες της Μεραρχίας ήταν 144 νεκροί απο τους οποίους 11 αξιωματικοί και 573 τραυματίες απ τους οποίους 33 αξιωματικοί.*
Οι Κρήτες που σκοτώνονται  σ αυτήν την επίθεση την συγκεκριμένη ημέρα  είναι : ο Λοχαγός Λαμπράκης Μανόλης από το χωριό Αμαριανό, ο στρατιώτης Λιανάκης Μανόλης από το χωριό Γεράκι και ο στρατιώτης Μπιτζαράκης Μανόλης από το χωριό Μπιτζαριανώ.
Οι Κρήτες που τραυματίζονται στις 5 Σεπτεμβρίου 1918, είναι :ο Οικονομάκης Νικόλαος από το χωριό Αποστόλοι, ο Πολεμαρχάκης Νικόλαος και ο Μαραυγάκης Αθανάσιος από το χωριό Καστέλλι, ο Χαλκιαδάκης Γεώργιος από το Καστέλλι, ο Μπετεινάκης Αντώνιος από τις Αρχάνες στον δεξιό μηρό με διαμπερές τραύμα που δεν του επέτρεπε να κινηθεί. Βρέθηκε κοντά του ο Καστελλιανός στρατιώτης Πολεμαρχάκης Νικόλαος και τον έσωσε. Την στιγμή μάλιστα της διάσωσής του ο Νικόλαος Πολεμαρχάκης χτυπήθηκε από σφαίρα ψηλά στο αριστερό του χέρι και τραυματίστηκε.
Η μάχη της Δοϊράνης μπορεί να μη στέφθηκε με επιτυχία βοήθησε όμως τις γενικότερες επιχειρήσεις που οδήγησαν στις 17 Σεπτεμβρίου στη συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας.

Πηγές :
*αποσπάσματα από το βιβλίο, «Ο Ελληνικός Στρατός κατά τον πρώτον Παγκόσμιον Πόλεμο 1914 – 1918», έκδοση ΔΙΣ, Αθήνα 1961
*Εφημερίδα Πατρίς, 22/4/2004 (Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος - Ιστορικές σελίδες από τα χωριά του Δήμου Καστελίου ).

Φωτογραφίες που καταγράφουν μια ιστορική στιγμή. Ενός ολόκληρου κόσμου ή μιας ομάδας ανθρώπων. Tο Cretalive παρουσιάζει καθημερινά αδημοσίευτες ή σπάνιες φωτογραφίες - ντοκουμέντα ιστορικών προσώπων, στιγμών ή εποχών, αλλά και δικών μας ανθρώπων, από την οικογενειακή συλλογή, που εντάσσονται στο χώρο του χρόνου και του τόπου.  Για τη δική σας συμβολή, μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες στο mail: polites@cretalive.gr , με την ένδειξη "Για το Cretalive", που θα συνοδεύονται από ένα σημείωμα - επεξήγηση της φωτογραφίας. Με τον τρόπο αυτό θα τιμηθούν οι δικοί μας άνθρωποι, αλλά θα διασωθούν και τα ντοκουμέντα τους.

Σταφύλι γλυκό κουταλιού

Maria Dimitriou

6 Σεπτεμβρίου 2013 ·

 

Elizabeth Pentheroudaki

5 Σεπτεμβρίου 2013

Έτοιμο και το σταφυλάκι...
Σταφύλι γλυκό κουταλιού
http://bettyscuisine.blogspot.gr/2010/09/blog-post_29.html

Το Γενέθλιον της Θεοτόκου

http://cretablog.gr/politismos/istorika-ntokoymenta/item/23419-20-p-x-san-simera-pithani-imerominia-gennisis-tis-theotokou

20 π.Χ:Σαν σήμερα πιθανή ημερομηνία γέννησής της Θεοτόκου

Το Γενέθλιον της Θεοτόκου Θεομητορική εορτή, κατά την οποία η Χριστιανική Εκκλησία τιμά κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου (21 Σεπτεμβρίου για τους παλαιοημερολογίτες) «το γενέθλιον της υπεραγίας δεσποίνης ημών Θεοτόκου», τη γέννηση, δηλαδή, της Μαριάμ (Μαρίας), της μητέρας του Ιησού Χριστού.

 Την ημέρα αυτή γιορτάζουν ο Παναγιώτης, η Μαρία και η Δέσποινα. Πολλοί ναοί ανά την Ελλάδα είναι αφιερωμένοι στο Γενέθλιον της Θεοτόκου.
Είναι γνωστό ότι τα τέσσερα Ευαγγέλια δεν παρέχουν πληροφορίες για την καταγωγή και τη γέννηση της Θεοτόκου. Τις σχετικές πληροφορίες τις αντλούμε από το απόκρυφο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου (2ος αιώνας), σύμφωνα με το οποίο η Θεοτόκος γεννήθηκε στα Ιεροσόλυμα με θαυματουργικό τρόπο από μια ενάρετη γηραιά γυναίκα, ονόματι Άννα (εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού Χάνα = εύνοια, χάρη), μετά από επίμονες δεήσεις προς τον Θεό, αυτής και του συζύγου της Ιωακείμ. Η Άννα ήταν στείρα και συνεπώς άτεκνη, γεγονός που εθεωρείτο ντροπή στην ιουδαϊκή κοινωνία της εποχής της.
Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ήταν γνωστές παρόμοιες διηγήσεις για τη γέννηση της Παναγίας και από το απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ψευδο-Ματθαίου. Μετά την καταδίκη από την 3η Οικουμενική Σύνοδο της Εφέσου (431) της αίρεσης του Νεστοριανισμού, η οποία απέρριπτε, μεταξύ άλλων, το όνομα και τη συμμετοχή της Θεοτόκου στο σωτηριώδες έργο του Χριστού, οι διηγήσεις αυτές άρχισαν να ενσωματώνονται στη λατρεία της Εκκλησίας με τη μορφή των θεομητορικών εορτών.
Η γιορτή της γέννησης της Θεοτόκου καθιερώθηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 5ου αιώνα ή στις αρχές του 6ου αιώνα στα Ιεροσόλυμα και από εκεί διαδόθηκε σε όλη τη χριστιανική Ανατολή. Η εισαγωγή της στη Ρώμη έγινε στα τέλη του 7ου αιώνα από Έλληνες μοναχούς που κατέφυγαν στην Ιταλία μετά τους διωγμούς των Αράβων. Πρώτος ο πάπας Σέργιος Α' (687-701) την καθιέρωσε ωςεπίσημη γιορτή και την περιέλαβε μαζί με άλλες θεομητορικές εορτές στο εορτολόγιο της Δυτικής Εκκλησίας. Τον 11ο αιώνα η γιορτή της γέννησης της Θεοτόκου είχε επικρατήσει σε ολόκληρη τη Χριστιανοσύνη.
Η γιορτή κατέχει σημαντική θέση στην υμνογραφία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας. Εξέχοντες υμνογράφοι (Σέργιος και Στέφανος Αγιοπολίτες, Γερμανός Α' Κωνσταντινουπόλεως, Ρωμανός Μελωδός, Ιωσήφ Υμνογράφος) έχουν γράψει ιδιόμελα, κανόνες και κοντάκια, που ψάλλονται κατά την ημέρα της γιορτής. Παράλληλα, οι διηγήσεις για τη γέννηση της Θεοτόκου έχουν καταλάβει εξέχουσα θέση στην εκκλησιαστική ζωγραφική. Εικόνες εκλεκτής τέχνης βρίσκονται στο Άγιο Όρος, στον Μυστρά και την Κρήτη, ενώ αξιολογότατα μωσαϊκά υπάρχουν στη Μονή του Δαφνίου (Αθήνα) και στο τζαμί Καχριέ στην Κωνσταντινούπολη.
sansimera

 http://www.cretalive.gr/history/view/h-lehlasia-twn-septembrianwn/104344

Η λεηλασία των Σεπτεμβριανών 

Από τα τέλη του Αυγούστου μικροεπεισόδια γινόταν σε καθημερινή βάση. Επιπλήττονται Ρωμιοί που μιλούν ελληνικά στα μαζικά μέσα μεταφοράς, προσωπικές αντιδικίες επενδύονται με εθνική χροιά και φτάνουν στα αστυνομικά τμήματα με την καταγγελία της «εξύβρισης του τουρκισμού» από τους Ρωμιούς...

Ο Μαύρος Σεπτέμβρης της Κωνσταντινούπολης δεν ήρθε τυχαία…Το Κυπριακό ήρθε στο προσκήνιο της τουρκικής κοινής γνώμης τη δεκαετία του ‘50 από το 1955 και μετά, ξεκίνησε μια εθνικιστική καμπάνια που στόχο έχει το Πατριαρχείο και τη ρωμαίικη μειονότητα. Μέσω του Τύπου ζητείται από το Πατριαρχείο να περιορίσει τις πολιτικές δραστηριότητες του Μακαρίου και να τιμωρήσει τους ιεράρχες που είχαν αναμειχθεί στο Κυπριακό, ενώ εμφανίζονται και καταγγελίες κατά του Πατριαρχείου, το οποίο δήθεν χρηματοδοτούσε την ΕΟΚΑ, και ζητείται η απομάκρυνσή του από την Τουρκία. Ο σύλλογος «Η Κύπρος είναι τουρκική», ο Τύπος και οι φοιτητικοί σύλλογοι απαιτούσαν από το Πατριαρχείο, από το μειονοτικό Τύπο και γενικά από τη μειονότητα να βεβαιώσουν ότι τάσσονται με την Τουρκία στο Κυπριακό. … Κρίσιμο ρόλο σε αυτή την καμπάνια παραπληροφόρησης διαδραμάτισε η κυκλοφορία της φήμης ότι οι Ελληνοκύπριοι σχεδίαζαν τη σφαγή των Τουρκοκυπρίων στις 28 Αυγούστου 1955
Από τα τέλη του Αυγούστου μικροεπεισόδια γινόταν σε καθημερινή βάση. Επιπλήττονται Ρωμιοί που μιλούν ελληνικά στα μαζικά μέσα μεταφοράς, προσωπικές αντιδικίες επενδύονται με εθνική χροιά και φτάνουν στα αστυνομικά τμήματα με την καταγγελία της «εξύβρισης του τουρκισμού» από τους Ρωμιούς.  Στις 29 Αυγούστου ξεκινάει η τριμερής συνδιάσκεψη στο Λονδίνο, γεγονός που εντείνει τη νευρικότητα…
Το κλίμα είχε διαμορφωθεί…Στις 6 Σεπτεμβρίου 1955 η εφημερίδα İstanbul Ekspres16 γνωστοποίησε με δύο έκτακτες εκδόσεις της την επίθεση κατά τις απογευματινές ώρες στο σπίτι που είχε γεννηθεί ο Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη. Αργά το απόγευμα ξεκινάει μια διαδήλωση στην πλατεία Ταξίμ, η οποία σε λίγο εξελίσσεται σε λεηλασία των καταστημάτων των μη μουσουλμάνων στην οδό Ιστικλάλ στο Πέρα. Μέσα σε λίγη ώρα μεγάλες ομάδες διαδηλωτών επιτίθενται σε καταστήματα, κατοικίες, εκκλησίες, σχολεία και νεκροταφεία σχεδόν σε όλες τις περιοχές της Κωνσταντινούπολης όπου υπήρχαν κοινότητες Ρωμιών. Υπολογίζεται ότι στα επεισόδια συμμετείχαν περίπου 100.000 άνθρωποι.
Oι βιαιοπραγίες εκδηλώθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα και «ομοιόμορφα», κάτι που δείχνει ότι υπήρχε προσχεδιασμένη στρατηγική. Υπάρχουν ενδείξεις ότι την εκτέλεση των λεηλασιών διεύθυναν άτομα-καθοδηγητές, οι οποίοι ήταν εφοδιασμένοι με καταλόγους των «στόχων». Υπάρχουν επίσης πολλές μαρτυρίες που αποδεικνύουν ότι είχαν μεταφερθεί διαδηλωτές από τα προάστια της Πόλης, αλλά και από την επαρχία. Πολλά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι εκπρόσωποι τοπικών οργανώσεων του ΔΚ ήταν μεταξύ των υποκινητών. Οι τοπικές οργανώσεις του ΔΚ αλλά και εργατικά σωματεία υπήρξαν αποφασιστικοί παράγοντες στην εκτέλεση των βιαιοπραγιών και στη μεταφορά και τροφοδότηση των ταραχοποιών με λοστούς, ρόπαλα, βενζίνη κτλ. Πολλοί μελετητές αποδίδουν το γεγονός ότι ο αριθμός των τραυματισμένων και νεκρών ήταν περιορισμένος –σε σχέση με τις διαστάσεις των γεγονότων– στο ότι οι δράστες είχαν οδηγίες να αποφύγουν σωματικές βλάβες. Οι δυνάμεις ασφαλείας αλλά και οι πυροσβέστες στην πλειονότητά τους δεν ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις των θυμάτων να επέμβουν και να τους προστατεύσουν. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που αναφέρουν ότι οι δυνάμεις ασφαλείας παρείχαν βοήθεια στους ταραχοποιούς και συμμετείχαν στα επεισόδια.
Μετά τα επεισόδια κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και την Άγκυρα. Στην Κωνσταντινούπολη ιδρύονται τρία ειδικά στρατιωτικά δικαστήρια. Πολλοί παρατηρητές έχουν υπογραμμίσει ότι οι δράστες των επεισοδίων προέρχονταν από χαμηλά κοινωνικά στρώματα «ένα πλήθος από τον συρφετό των κατώτατων τάξεων»:  «Επεκράτουν τύποι ύποπτοι, ρυπαροί, κακοντυμένοι, ανυπόδητοι, πολλαί φυσιογνωμίαι ξέναι προς τον κανονικόν πληθυσμόν του Πέραν, της πλέον συγχρονισμένης συνοικίας της Ισταμπούλ. Αλήται, Λαζοί, χωρικοί με “γεμενιά” ή τσαρούχια από λάστιχα αυτοκινήτου, Κούρδοι με σαρίκια κ.λπ., όλοι αυτοί είχον προστεθή εις το σύνηθες πλήθος των διαδηλωτών, τους φοιτητάς, τα παιδιά, τους μικροαστούς και τους εργάτας».

Φωτογραφίες που καταγράφουν μια ιστορική στιγμή. Ενός ολόκληρου κόσμου ή μιας ομάδας ανθρώπων. Tο Cretalive παρουσιάζει καθημερινά αδημοσίευτες ή σπάνιες φωτογραφίες - ντοκουμέντα ιστορικών προσώπων, στιγμών ή εποχών, αλλά και δικών μας ανθρώπων, από την οικογενειακή συλλογή, που εντάσσονται στο χώρο του χρόνου και του τόπου.  Για τη δική σας συμβολή, μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες στο mail: polites@cretalive.gr , με την ένδειξη "Για το Cretalive", που θα συνοδεύονται από ένα σημείωμα - επεξήγηση της φωτογραφίας. Με τον τρόπο αυτό θα τιμηθούν οι δικοί μας άνθρωποι, αλλά θα διασωθούν και τα ντοκουμέντα τους.

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ "Γυμνοπαιδία A΄. Σαντορίνη"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Χθες

 

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ "Γυμνοπαιδία A΄. Σαντορίνη"

Σκύψε αν μπορείς στη θάλασσα τη σκοτεινή ξεχνώντας
τον ήχο μιας φλογέρας πάνω σε πόδια γυμνά
που πάτησαν τον ύπνο σου στην άλλη ζωή τη βυθισμένη.

Γράψε αν μπορείς στο τελευταίο σου όστρακο
τη μέρα τ' όνομα τον τόπο
και ρίξε το στη θάλασσα για να βουλιάξει.

Bρεθήκαμε γυμνοί πάνω στην αλαφρόπετρα
κοιτάζοντας τ' αναδυόμενα νησιά
κοιτάζοντας τα κόκκινα νησιά να βυθίζουν
στον ύπνο τους, στον ύπνο μας.
Eδώ βρεθήκαμε γυμνοί κρατώντας
τη ζυγαριά που βάραινε κατά το μέρος
της αδικίας.

Φτέρνα της δύναμης θέληση ανίσκιωτη λογαριασμένη
αγάπη
στον ήλιο του μεσημεριού σχέδια που ωριμάζουν,
δρόμος της μοίρας με το χτύπημα της νέας παλάμης
στην ωμοπλάτη·
στον τόπο που σκορπίστηκε που δεν αντέχει
στον τόπο που ήταν κάποτε δικός μας
βουλιάζουν τα νησιά σκουριά και στάχτη.

Bωμοί γκρεμισμένοι
κι οι φίλοι ξεχασμένοι
φύλλα της φοινικιάς στη λάσπη.

Άφησε τα χέρια σου αν μπορείς, να ταξιδέψουν
εδώ στην κόχη του καιρού με το καράβι
που άγγιξε τον ορίζοντα.
Όταν ο κύβος χτύπησε την πλάκα
όταν η λόγχη χτύπησε το θώρακα
όταν το μάτι γνώρισε τον ξένο
και στέγνωσε η αγάπη
μέσα σε τρύπιες ψυχές·
όταν κοιτάζεις γύρω σου και βρίσκεις
κύκλο τα πόδια θερισμένα
κύκλο τα χέρια πεθαμένα
κύκλο τα μάτια σκοτεινά·
όταν δε μένει πια ούτε να διαλέξεις
το θάνατο που γύρευες δικό σου,
ακούγοντας μια κραυγή
ακόμη και του λύκου την κραυγή,
το δίκιο σου·
άφησε τα χέρια σου αν μπορείς να ταξιδέψουν
ξεκόλλησε απ' τον άπιστο καιρό
και βούλιαξε,
βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες.