Εμμανουήλ Λοΐζος - 1978 "AFRICA" Ηρακλειο Κρητη

Artiria Art.

Χθες

 

 

1978 "AFRICA"
Ηρακλειο Κρητη
Γιώργος Τσαγκαράκης (Μοσκιό)
Μανώλης Ρασούλης
Γιώργος Χαλκιαδάκης
Μανώλης Τζανάκης (Βρυκόλακας)
Μιχάλης Κανακάκης
Μάνος Λοίζος (Κεφάλας)
(ευχαριστω Γιωργο Χαλκιαδακη)

Ο Εμμανουήλ Λοΐζος γεννήθηκε στις 22/10/1937 στο χωριό Άγιοι Βαβατσινιάς της επαρχίας Λάρνακας. Ήταν το μοναδικό παιδί του Ανδρέα Λοΐζου&της Δέσποινας Μανάκη. Με τη μουσική ασχολήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια. Γράφτηκε σε τοπικό Ωδείο&άρχισε να μαθαίνει βιολί, αλλά κατέληξε στην κιθάρα. Μετά την αποφοίτησή του από το Αβερώφειο Γυμνάσιο της Αλεξάνδρειας το 1955 ήλθε στην Αθήνα&γράφτηκε αρχικά στη Φαρμακευτική Σχολή&στη συνέχεια στην ΑΣΟΕΕ. Στις αρχές του 1960 ήλθε η μεγάλη στροφή στη ζωή του, όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σπουδές του&να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη μουσική.Το 1962 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος μεσολαβεί στη «Φίλιπς» για την ηχογράφηση του πρώτου του τραγουδιού. Είναι το «Τραγούδι του δρόμου», ελληνική απόδοση του Νίκου Γκάτσου σ' ένα ποίημα του Λόρκα με ερμηνευτή τον Γιώργο Μούτσιο.

Το Απρίλιο του 1962 έγινε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος στο Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής (ΣΦΕΜ)Τον Μάρτιο του 1965 παντρεύεται τη Μάρω Λήμνου.Ένα χρόνο αργότερα, θα γεννηθεί η κόρη τους Μυρσίνη.Μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 συνελήφθη&πέρασε 10 μέρες στην ασφάλεια.Στο τέλος του 1974 κυκλοφορεί το δίσκο «Τα Τραγούδια του Δρόμου».Την τριετία 1974 - 1977 υπήρξε ένας από τους βασικούς εκφραστές του πολιτικού τραγουδιού. Το 1978 αναλαμβάνει την προεδρία της Ένωσης Μουσικοσυνθετών Ελλάδας.Τον ίδιο χρόνο παντρεύεται σε δεύτερο γάμο την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη.Ο Μάνος Λοΐζος έφυγε νωρίς από τη ζωή στις 17/9/1982. Άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Μόσχας, χτυπημένος από την επάρατη νόσο...

Ιωάννης Βερνάρδος Λέων Φουκώ

Bigbook.gr.

Χθες

Ο Ιωάννης Βερνάρδος Λέων Φουκώ (18 Σεπτεμβρίου 1819 - 11 Φεβρουαρίου 1868) ήταν Γάλλος φυσικός.
Ο Φουκώ ήταν ο γιος ενός εκδότη από το Παρίσι. Μετά την εκπαίδευση που έλαβε κατ'οίκον και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, σπούδασε Ιατρική την οποία εγκατέλειψε λόγω του φόβου του αίματος και ασχολήθηκε με την Πειραματική Φυσική και ιδίως την Οπτική και είναι υπεύθυνος για σημαντικές ανακαλύψεις στον τομέα της Χημείας, του Ηλεκτρισμού και του Μαγνητισμού. Είναι αυτός που έθεσε τις βάσεις της νεότερης Οπτικής. Το 1855 εργαζόταν ως φυσικός στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού. Ο Ναπολέων ΙΙΙ τον τίμησε με το αξίωμα της Λεγεώνας της τιμής (Légion d'Honneur) το 1862, ενώ την ίδια χρονιά εκλέχθηκε και μέλος του Bureau des Longitudes. Το 1865 έγινε μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών (Παρίσι) και αργότερα μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου η οποία και του απένειμε το μετάλλιο του Κόπλεϋ (1860),ενώ ήταν μέλος και στην Γερμανική ακαδημία επιστημόνων. Υπήρξε επίσης διευθυντής των επιστημονικών εκδόσεων της «Εφημερίδας των Συζητήσεων των Παρισίων» από το 1845.

Οι εργασίες του ιδιαίτερα για την ταχύτητα του φωτός στο «κενό», αέρα και λοιπά διαφανή σώματα, καθώς και οι έρευνές του επί των τηλεσκοπίων, της θερμότητας και των ρευμάτων θεωρούνται κλασσικές ενώ ανακάλυψε και τα ρεύματα Eddy. Αλλά και στον τομέα της Μηχανικής οι ανακαλύψεις του Φουκώ δεν ήταν λιγότερο σημαντικές. Με το γνωστό «Πείραμα του Φουκώ» ή πείραμα του εκκρεμούς που επεχείρησε το 1851 απέδειξε την περιστροφή της Γης περί τον άξονά της. Επιπλέον μαζί με τον φίλο του Φιζώ, τράβηξαν την πρώτη φωτογραφία του Ήλιου. Η σύγχρονη επιστήμη οφείλει επίσης στον Φουκώ την ανακάλυψη του γυροσκοπίου (1852) καθώς και την θεωρία των γυροσκοπικών φαινομένων. Ο κρατήρας «Φουκώ» στην σελήνη έχει λάβει το όνομά του προς τιμήν του Γάλλου επιστήμονα.

Οι περισσότερες των εργασιών του Φουκώ δημοσιεύτηκαν στα «Πρακτικά» της Ακαδημίας των Παρισίων (1847-1869).

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ "Ὡραῖο φθινοπωρινὸ πρωί" γιὰ τὴν κυρία Ντονογκά

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Χθες

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ "Ὡραῖο φθινοπωρινὸ πρωί"
γιὰ τὴν κυρία Ντονογκά

Νὰ ποὺ μ᾿ ἀρέσουν ἐπὶ τέλους αὐτὰ τὰ βουνὰ μ᾿ αὐτὸ τὸ φῶς
μὲ δέρμα ρυτιδωμένο σὰν τὴν κοιλιὰ τοῦ ἐλέφαντα
ὅταν τὰ μάτια του στενεύουν ἀπ᾿ τὰ χρόνια.
Νὰ ποὺ μ᾿ ἀρέσουν αὐτὲς οἱ λεῦκες, δὲν εἶναι πολλὲς
σηκώνοντας τοὺς ὤμους μέσα στὸν ἥλιο.
Οἱ ἀψηλοὶ γκέγκηδες οἱ κοντοὶ τόσκηδες
τὸ καλοκαίρι μὲ τὰ δρεπάνια καὶ τὸ χειμώνα μὲ τὰ τσεκούρια
κι ὅλο τὰ ἴδια ξανὰ καὶ ξανά, ἴδιες κινήσεις
στὰ ἴδια σώματα κόπηκε ἡ μονοτονία.

Τί λέει ὁ Μουεζίνης στὴν ἄκρη τοῦ μιναρέ; γιὰ πρόσεξε
Ἔσκυψε ν᾿ ἀγκαλιάσει μία ξανθὴ κούκλα στὸ πλαϊνὸ μπαλκόνι.
Αὐτὴ ἀνεμίζει δυὸ ρόδινα χεράκια στὸν οὐρανὸ
δὲν παραδέχεται νὰ τὴ βιάζουν
Ὡστόσο γέρνει ὁ μιναρὲς καὶ τὸ μπαλκόνι σὰν τὸν πύργο τῆς Πίζας
ἀκοῦς μονάχα ψιθυρίσματα, δὲν εἶναι τὰ φύλλα μήτε τὸ νερὸ
«ἀλλάχ! ἀλλάχ!» δὲν εἶναι μήτε τ᾿ ἀγεράκι, παράξενη προσευχὴ
ἕνας κόκορας λάλησε, πρέπει νά᾿ ναι ξανθὸς
ὢ ψυχὴ ἐρωτευμένη ποὺ πέταξες στὰ ὕψη!

Νὰ ποὺ μ᾿ ἀρέσουν ἐπὶ τέλους αὐτὰ τὰ βουνά, ἔτσι κουλουριασμένα
τὸ γερασμένο κοπάδι τριγύρω μου μ᾿ αὐτὲς τὶς ρυτίδες
σκέφτηκε κανεὶς νὰ πεῖ τὴ μοίρα ἑνὸς βουνοῦ ὅπως κοιτάζει μία παλάμη
σκέφτηκε κανείς;...
Ὢ ἐκείνη ἡ ἐπίμονη σκέψη
κλεισμένη σ᾿ ἕνα κουτὶ ἀδειανό, θεληματικὴ
χτυπώντας ἀδιάκοπα τὸ χαρτόνι, ὅλη τὴ νύχτα
σὰν ποντικὸς ποὺ ροκανίζει τὸ πάτωμα.

Κόπηκε ἡ μονοτονία, ὦ ἐσὺ ποὺ πέταξες στὰ ὕψη
νὰ ποὺ μ᾿ ἀρέσει
κι αὐτὸ τὸ βουβάλι τοῦ μακεδονίτικου κάμπου τόσο ὑπομονετικὸ
τόσο ἀβίαστο, σὰ νὰ τὸ ξέρει πὼς δὲν φτάνει κανεὶς πουθενὰ
θυμίζει τ᾿ ἀγέρωχο κεφάλι τοῦ πολεμόχαρου Βερκινγετόριξ
Tel qu᾿en lui-même enfin l᾿éternité le change.

Κορυτσὰ 1937

Σαν σήμερα, 18 Σεπτεμβρίου 1834

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Χθες

Σαν σήμερα, 18 Σεπτεμβρίου 1834
Η Αθήνα ανακηρύσσεται από τον Βασιλέα Όθωνα Πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους.
Τα πρώτα χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 η Αθήνα ήταν μια πόλη ερειπίων. Χωρίς δρόμους, πλατείες, εμπορικά καταστήματα, χωρίς πολλούς κατοίκους. Οι μεταφορές γίνονταν με γαϊδούρια και καμήλες, τα σπίτια φωτίζονταν με λαδοφάναρα, ενώ η Αγορά, κάτω από την Ακρόπολη, ήταν γεμάτη παράγκες.

Μέσα σε μια πεντηκονταετία η νέα πρωτεύουσα κατόρθωσε να γίνει πόλη αξιοθαύμαστη και δεν άργησε να διεκδικήσει θέση ανάμεσα στις ωραίες πόλεις της Ευρώπης. Με αξιόλογα πλέον κτίσματα, με πρωτοποριακές για εκείνα τα χρόνια εστίες πρασίνου, με ζωηρή καλλιτεχνική κίνηση, με τον πολιτισμό που διεκδικεί κάθε τόπος και περισσότερο ο λαός του.

Γιατί ξύδι και όχι μαλακτικό;

http://www.back-to-nature.gr/2013/09/blog-post_6214.html

Γιατί ξύδι και όχι μαλακτικό;

Οταν πλένετε ρούχα 

στο πλυντήριο, μπορείτε 

αντί για μαλλακτικό

να χρησιμοποιήσετε 

άσπρο ξύδι… και ιδού γιατί

1. Το άσπρο ξύδι είναι πιο φτηνό

2. Το άσπρο ξύδι είναι φιλικό στο περιβάλλον

3. Το άσπρο ξύδι τονίζει τα χρώματα στα χρωματιστά ρούχα

4. Το άσπρο ξύδι βοηθάει στο να μη δημιουργούνται άλατα, άρα κάνει και καλό στο πλυντήριο

5. Τα ρούχα που θα πλυθούν δεν θα έχουν χνούδια από άλλα ρούχα

Προσθέστε στον κύκλο ξεβγάλματος ίση ποσότητα με αυτή που θα βάζατε αν βάζατε μαλακτικό. Οσο για την μυρωδιά, μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται τα ρούχα σας να μυρίζουν ξύδι.

K.BΑΡΝΑΛΗΣ "Ἀρχὴ σοφίας"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

17 Σεπτεμβρίου

 

K.BΑΡΝΑΛΗΣ "Ἀρχὴ σοφίας"

«Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ
πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾷ».

Ὁ ἕνας
Λίγη δροσιά, οὐρανέ μου,
καὶ χάηδεμα τ᾿ ἀνέμου,
κελάηδημα πουλιοῦ,
ξανάνιωμ᾿ Ἀπριλιοῦ!

Ἀνάσ᾿, ἀνάσα λίγη!
Χρόνια ἡ θελιὰ μᾶς πνίγει.
Λίγη χαρὰ σ᾿ ἀφτὰ
τὰ σκοτεινὰ γραφτά!

Σοῦ πήρανε, λαέ μου,
τὸ δίκιο τοῦ πολέμου
πατριδοκαταλύτες,
ξένοι καὶ ντόπιο ἀλῆτες!

Ὁ ἄλλος
Ἂν θέλεις νὰ χαρεῖς
τὴ λεφτεριά, νωρὶς
γίνε προδότης, γίνε!
Τιμή, ντροπὴ δὲν εἶναι.

Θά ῾ναι μαζί σου οἱ νόμοι
κι ἡ πλερωμένη γνώμη!
Πέτα τὴν ἀνθρωπιά σου
κι ἀπ᾿ τὸν ἀφέντη πιάσου!

Κι ἅμα σὲ φτύνει ἀφτός,
νὰ κάθεσαι σκυφτὸς
καὶ θά ῾χεις τὰ πρωτεῖα
στὴ σάπια πολιτεία.

Ὁ λαός
Ἔξω τοῦ ἀφέντη ἁρμάδα
φυλάει, μὲ μπούκα ὀρθή,
τὸ λείψανό σου, Ἑλλάδα,
μὴν ξάφνου ἀναστηθεῖ!

ΠΙΝΑΚΑΣ Γ.ΓΑΙΤΗΣ

Γιατροσόφια της Ηπείρου για κρυολογήματα

http://www.agrotikabook.gr/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%83

Γιατροσόφια της Ηπείρου για κρυολογήματα

 

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ

1. Αμυγδαλίτιδα
- Γαργάρες με χλιαρό αλατόνερο, λεμόνι ή ρακί ή σόδα φαγητού. (Φούρκα)
- Ζεστό κατάπλασμα στον λαιμό από βρασμένες αγγινάρες.(Ελαφότοπος) 2. Άσθμα
- Αφέψημα γλυκόριζας 3. Βήχας

- Βρασμένη ρίγανη απαλύνει το βήχα. (Ιωάννινα)
- Παίρνουμε παλιά κεραμίδια, τα ζεσταίνουμε καλά , τα τυλίγουμε με ζεστά πανιά (μάλλινα) και τα τοποθετούμε στο στήθος, όταν έχουμε βήχα, βρογχίτιδα, πνευμονία. Το ίδιο γίνεται και με ζεστά πίτουρα. (Ιωάννινα)
- Λεμόνι και μέλι καταπραΰνει το βήχα. (Ιωάννινα)
- Αφέψημα με λουλούδια από μολόχα, ία και ξύλο κανέλας. (Καλαρρύτες)
- Βράζουμε ένα ολόκληρο λεμόνι μέσα σε λίγο νερό σε σιγανή φωτιά για 10 λεπτά. Στη συνέχεια το κόβουμε, το στίβουμε και βάζουμε σε ένα ποτήρι το χυμό του. Προσθέτουμε ένα φλυτζάνι μέλι και το πίνουμε 2-3 φορές την ημέρα (Άρτα)
- Ανακατεύουμε μια κουταλιά σούπας τριμμένη ρίγανη σε ένα φλιτζάνι μέλι και το τρώμε. (Ιωάννινα)
- Σαλέπι (Δίλοφος)
- Πίνουμε ζεστό τσάι του βουνού, τίλιο, φασκόμηλο, θυμάρι, μέντα ή δυόσμο. (Φούρκα )
- Ο χυμός του μαρουλιού, όταν πίνεται σε μικρές δόσεις, ρίχνει τα φλέματα (Ελαφότοπος)
- Πίνουμε αφέψημα από φύλλα και κοτσάνια τσουκνίδας. (Ελαφότοπος)
4. Βραχνάδα
- Γαργάρες με φασκόμηλο. Ρίχνουμε 10 γρ. φύλλα φασκόμηλου σε ¼ λίτρου βραστό νερό. Αφήνουμε 10 λεπτά. Σουρώνουμε, ρίχνουμε μερικές σταγόνες ξίδι και κάνουμε γαργάρες 2 φορές τη μέρα. (Ιωάννινα)
5. Βρογχίτιδα
- Χυμός μαρουλιού που πίνεται σιγά σιγά είναι αποχρεμπτικός. (Ελαφότοπος)
6. Γρίπη
- Βρασμένο φασκόμηλο (Καλαρύτες, Ιωάννινα)
- Για να μη μας πιάσει γρίππη, βράζουμε και πίνουμε συχνά καρπούς αγριοτριανταφυλλιάς. Έχουν άφθονη βιταμίνη C. (Δίλοφος)
- Η λεμονάδα κάνει καλό στη γρίπη. (Ελαφότοπος)
7. Κακοσμία αναπνοής
- Μασάμε ρίζες γλυκόριζας. Έχει επίσης αντισηπτική και χωνευτική δράση. (Κόνιτσα)
8. Κρυολόγημα
- Ρίχνουμε κοφτές (αιματηρές) βεντούζες. (Φούρκα)
- Εντριβή ή κομπρέσα με ρακί ή οινόπνευμα ή χαμομηλόλαδο. Αυτό το φτιάχνουν στο τηγάνι με καυτό λάδι και άνθη χαμομηλιού. (Ελαφότοπος)
- Πίνουμε το ζουμί από βρασμένα ξερά σύκα. (Ελαφότοπος )
- Ένα ποτήρι ζεστή λεμονάδα με λίγο κονιάκ και πολλή ζάχαρη (Ελαφότ.)
- Ζεστό μαύρο κρασί με μπόλικη ζάχαρη.(Παρακάλαμος)
- Πίνουμε πόντσι, δηλαδή βρασμένο ρακί με 2 κουταλιές ζάχαρη. (Παρακ.)
9. Λόξυγκας
- Μασάμε μια φέτα λεμόνι ή πίνουμε μια κουταλιά χυμό λεμονιού. (Άρτα)
 

10. Παιδικό κρυολόγημα
- Ρίχνουμε σε 1 λ. βραστό νερό 25 γρ. ξερά φύλλα ευκάλυπτου και αφήνουμε για 15 λεπτά. Στραγγίζουμε, προσθέτουμε μια κουταλιά μέλι και δίνουμε στο παιδί από ένα φλιτζάνι πρωί – βράδυ. (Πρέβεζα)
11. Πονόλαιμος
- Πίνουμε το ζουμί από βρασμένα κράνα. (Μέτσοβο)
- Αναμιγνύουμε 100 γραμ. μέλι με 20 γραμ. ρίζες γλυκόριζας σε σκόνη, πλάθουμε καλά και φτιάχνουμε καραμέλες που πιπιλάμε σ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. (Άρτα)
- Αφήνουμε για μια ώρα σε μισό ποτήρι νερό μια κουταλιά φύλλα μολόχας πολτοποιημένα. Στη συνέχεια τα βράζουμε, στραγγίζουμε και κάνουμε γαργάρες με το αφέψημα 2-3 φορές την ημέρα.
- Αφήνουμε για 2 ώρες περίπου 40 γραμ. θυμάρι σ’ ένα λίτρο καυτό νερό. Στραγγίζουμε και βάζουμε το περιεχόμενο σ’ ένα γυάλινο μπουκάλι. Πίνουμε το αφέψημα στη διάρκεια της μέρας. (Κόνιτσα)
- Βράζουμε σε μια κατσαρόλα κόκκινο κρασί μαζί με 3 κουταλιές ζάχαρη, κανέλα, 3 ματάκια γαρίφαλο και 10 γραμ. φύλλα ευκάλυπτου. Προσθέτουμε το χυμό από μισό πορτοκάλι και το ξύσμα λεμονιού και τ’ αφήνουμε για λίγα λεπτά. Στραγγίζουμε και πίνουμε ένα φλιτζάνι κάθε απόγευμα. (Πρέβεζα)
- Βάζουμε στο λαιμό κομπρέσα με οινόπνευμα και κοκκινοπίπερο. (Ζ.)
- Γαργάρες με αφέψημα από ξερά κρεμμύδια ή σύκα ή χυμό πράσου.
12. Πόνος στο αυτί
- Βράζουμε αρκετή ώρα τη λεπτή, ξυλώδη μεμβράνη που έχουν τα καρύδια. Ρίχνουμε λίγες σταγόνες στο αυτί που πονά. (Β. Ήπειρο)
- Βάζουμε στο αυτί λάδι από το καντήλι όχι γιατί είναι αγιασμένο, αλλά γιατί έχει την κατάλληλη θερμοκρασία. (Ιωάννινα)
- Πολτοποιούμε λίγο σκόρδο και το καίμε με λίγο λάδι. Γίνεται σαν αλοιφή που, όταν κρυώσει, βάζουμε στο αυτί. (Ιωάννινα, Γοργόμυλος Πρέβεζας)
- Λίγες σταγόνες χυμό από στουμπισμένο κρεμμύδι ή πράσο. (Ελαφότοπος)
- Κατάπλασμα από πολτό μαϊντανού, δουλεμένου με λάδι.
- Σταγόνες χυμό από μελισσοβότανο.
13. Πυρετός
- Έκχυμα από τσάι του βουνού ή μελισσοβότανο ή άνθη πανσέ. (Ελαφ.)
- Πίνουμε χυμό μαϊντανού 2-3 κουταλιές την ημέρα. (Ελαφότοπος)
- Ανακουφίζει κομπρέσα στο μέτωπο με ξύδι. (Παρακάλαμος)
14. Ρινορραγία
- Θα σταματήσει γρηγορότερα, αν τοποθετήσουμε στο ρουθούνι ένα βαμβάκι βουτηγμένο σε χυμό λεμονιού (Άρτα)
15. Συνάχι
- Βράζουμε φύλλα ευκάλυπτου. Σκεπάζουμε το κεφάλι με μια πετσέτα και εισπνέουμε τους υδρατμούς πάνω από το κατσαρολάκι. Ξεβουλώνει η μύτη. (Ιωάννινα, Καλαρρύτες, Μ.Γότιστα, Παρακάλαμος)
- Ρουφάμε ρακί με τη μύτη. (Φούρκα)
- Πλύσεις στα ρουθούνια με χλιαρό αλατόνερο. (Ελαφότοπος)

 

Πηγή: Γιατροσόφια Ελλάδας

Φτιάξτε μόνοι σας μηλόξιδο

Φτιάξτε μόνοι σας μηλόξιδο

Το μηλόξιδο μπορείτε να το και κάνετε μόνοι σας. Η διαδικασία είναι ομολογουμένως λίγο κοπιαστική, όμως το αποτέλεσμα είναι φανταστικό. Μεγάλης σπουδαιότητας, κατά την παρασκευή του ξιδιού, είναι η καθαριότητα σε όλα τα στάδια και τις διαδικασίες. Ένα δοχείο που δεν είναι σχεδόν κλινικά καθαρό, μπορεί να είναι αιτία μεταφοράς βακτηριδίων που δεν ανήκουν στο ξίδι ή που θα απειλήσουν την δημιουργία του.
Χρειαζόμαστε:
Έναν χώρο που να μπορεί να αερίζεται και θερμοκρασίες 10-28 βαθμούς Κελσίου.
Μια μεγάλη γυάλα (στρογγυλή νταμιτζάνα) με στενό λαιμό και σωληνάρια ζύμωσης.
Στο δεύτερο στάδιο ζύμωσης χρειάζονται δυο ανοιχτά δοχεία (ξύλινα ή πήλινα). Αποκλείονται τα μεταλλικά ή πλαστικά.
Ένα λινό ύφασμα για να σκεπαστεί το δοχείο και ένα ακόμη δια να φιλτραριστεί το ξίδι (για αυτό χρειάζεται το δεύτερο δοχείο).
Ένα χωνί.
Μικρά μπουκάλια για να εμφιαλωθεί το ξίδι. Να προτιμάτε τα σκουρόχρωμα, που φράζουν το φως.
Τα διάφορα στάδια παρασκευής Από το φρούτο βγαίνει χυμός
Για να κάνουμε ξίδι, πρέπει αρχικά να πάρουμε τον χυμό από τα πιο υγιή, ώριμα και γλυκά μήλα. Κατά το στύψιμο τους είναι πολύ σπουδαίο να προσέξουμε να εκμεταλλευτούμε όχι μόνον την σάρκα τους αλλά ολόκληρο το μήλο με τον φλοιό και τους σπόρους του. Κάθε μέρος του φρούτου θα δώσει στο ξίδι ιδιαίτερα στοιχεία, που μόνον αυτό τα περιέχει. Μόλις πάρουμε τον χυμό από τα μήλα, τον χύνουμε στην γυάλα (νταμιτζάνα). Τα υπολείμματα από το στύψιμο τα ρίχνουμε και αυτά μέσα. Σχεδόν αμέσως η τανίνη, που βρίσκεται στον φλοιό του μήλου, αρχίζει να χρωματίζει τον χυμό καφετί. Αυτό είναι απολύτως κανονικό και είναι εκείνο ακριβώς το οποίο φροντίζει για το χρυσάφι χρώμα και την φυσική θολάδα του ξιδιού. Μετά αρχίζει το δεύτερο στάδιο.
Ο χυμός μας δίνει τον μούστο
Προσθέτουμε περίπου 10% νερό στον χυμό και τον ανακατεύουμε καλά. Έτσι αρχίζει η αλκοολική ζύμωση. Σε ένα δροσερό χώρο (μια λογική θερμοκρασία είναι γύρω στους 10 βαθμούς), ο χυμός χρειάζεται περίπου τρεις μέχρι τέσσερις εβδομάδες για την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας. Για την τρίτη φάση, ο χυμός χρειάζεται οξυγόνο. Θα πρέπει λοιπόν να μεταφερθεί σε άλλο χώρο, αφού θα χρειαστεί θερμοκρασία 25-28 βαθμών και φρέσκο αέρα.
Από τον μούστο βγαίνει ξίδι
Μια μικρή γουλιά από το παλιό ξίδι θα έδινε μια κάποια ώθηση στον μούστο μας να ξεκινήσει πιο ενεργά και πιο εύκολα την ζύμωσή του, από όσο εάν δεν τον “ενοχλούσατε”. Για την τελευταία ζύμωση το προσωπικό σας μηλόξιδο θα χρειαστεί μέχρι και τρεις μήνες. Κατά την διάρκεια αυτή δημιουργείτε οσμή που μοιάζει πολύ με εκείνην της ξεβαφής νυχιών (ασετόν) ή με εκείνην της κόλλας. Στην πραγματικότητα δημιουργείται αιθυλικό άλας οξικού οξέως, δηλαδή κάτι που δεν θα το μυρίζατε με ευχαρίστηση στους χώρους της κατοικίας σας. Για τον λόγο αυτόν φροντίστε, ώστε η ωρίμανσή του να γίνει ή σε θερμαινόμενο υπόγειο ή σε κάποιον άδειο χώρο.
Η πιο γρήγορη και πιο απλή μέθοδος
Οι επιμέρους χειρισμοί
Ιδανικά για την παρασκευή του προσωπικού σας μηλόξιδου είναι τα μήλα που προέρχονται από δυναμικές-βιολογικές καλλιέργειες. Τα μήλα λοιπόν πρέπει να πλυθούν πολύ καλά (επειδή ούτε αυτά αποφεύγουν την μόλυνση από το επιβαρυμένο περιβάλλον μας), να στεγνώσουν και να κοπούν σε μεγάλα κομμάτια δίχως να ξεφλουδιστούν.
-          Πρεσάρετε δυνατά τα χοντροκομμένα αυτά κομμάτια και συγκεντρώστε τον χυμό. Όποιος έχει αποχυμωτή, μπορεί να τον χρησιμοποιήσει.
-          Ρίξτε τα υπολείμματα μέσα στον χυμό και όλα μαζί μέσα στην γυάλα. Υπολογίστε να χύσετε μέσα στον χυμό νερό, σε ποσοστό περίπου 10%. Η γυάλα δεν επιτρέπεται να γεμίσει περισσότερο από τα 3Λ του ύψους της.
-          Ρίξτε μέσα στην γυάλα μερικά κομμάτια κανονικό προζύμι ψωμιού και ανακατέψτε όλο το μίγμα.
-          Βάλτε την τάπα στο στόμιο της γυάλας και γεμίστε στα σωληνάκια της ζύμωσης με νερό ώστε να μην περάσει οξυγόνο προς τα μέσα.
-          Μετά από 3-4 εβδομάδες, σε έναν χώρο με θερμοκρασία περίπου 10 βαθμών, ο μούστος σας είναι έτοιμος. Δώστε προσοχή στις καιρικές συνθήκες. Εάν το μίγμα σας παγώσει, τότε θα σκοτωθούν οι ζυμομύκητες και δεν θα γίνει η ζύμωση.
-          Μην σκοτίζεστε αν στο πάνω μέρος του μούστου σχηματίστηκε μια κορώνα από αφρό. Αυτό είναι μέρος της διαδικασίας ζύμωσης, κατά το οποίο όλα τα σάκχαρα του χυμού μετατρέπονται σε αλκοόλη. Άρα, ο αλκοολικός βαθμός του μούστου εξαρτάται από το πόσο γλυκά ήταν τα μήλα.
-          Προσέξτε: Σε όλη την διάρκεια της ζύμωσης δεν επιτρέπεται να αφαιρέσετε το πώμα. Αν δεν βρείτε κατάλληλο πώμα μπορείτε να βάλετε μια φούσκα (από αυτές που φουσκώνουμε για στολισμό). Έτσι, τα αέρια που δημιουργούνται θα την φουσκώνουν, ενώ ταυτόχρονα εμποδίζει το οξυγόνο να μπει στην νταμιτζάνα.
-          Τώρα ανακινείστε τη γυάλα και αδειάστε το περιεχόμενό της σε ένα από τα ανοιχτά δοχεία (ξύλινη σκάφη ή πήλινο ανοιχτό δοχείο). Φροντίστε ώστε και τα δοχεία αυτά να είναι καλοπλυμένα. Το στέγνωμά τους είναι προτιμότερο να γίνεται με την τοποθέτησή τους ανάποδα, επειδή το σκούπισμα, όσο προσεκτικό και αν είναι, αφήνει αδιόρατες τριχούλες από το πανί.
-          Τώρα αφήστε το πράγμα να “κυλίσει” από μόνο του, μια που η ζύμωση του ξιδιού αυτοεπιτελείται. Αν θέλετε όμως μπορείτε να βοηθήσετε το ξεκίνημα της ζύμωσης, ρίχνοντας λίγο από το παλιό σας μηλόξιδο.
-          Σκεπάστε το δοχείο με το ύφασμα. Έτσι, ενώ ο μούστος θα αναπνέιει, ταυτόχρονα θα είναι προστατευμένος από ρύπανση.
-          Τα βακτηρίδια του ξιδιού δρουν ιδανικά στις θερμοκρασίες από 25-28 βαθμούς. Σε κανονική θερμοκρασία δωματίου η διαδικασία διαρκεί πολύ περισσότερο. Σε θερμοκρασίες κάτω των 18 ή άνω των 35 βαθμών Κελσίου δεν θα έχετε κανένα απολύτως αποτέλεσμα.
-          Η δημιουργία του αιθυλικού άλατος οξικού οξέως προσδίδει στο υπό ζύμωση υγρό μια όχι ευχάριστη οσμή που μοιάζει με εκείνες της ξεβαφής νυχιών (ασετόν) ή της κόλλας. Αν αρχίσει να μειώνεται η ένταση της οσμής αυτής, τότε η ζύμωση έχει ολοκληρωθεί (η διάρκειά της εκτείνεται σε 2-3 μήνες).
-          Βράστε ένα λινό μαντήλι, μετά διπλώστε το στα δύο και βάζοντάς το κάτω από ένα στραγγιστήρι αδειάστε το περιεχόμενο στο δεύτερο δοχείο.
-          Αν θέλετε να στραγγίσετε το μαντήλι, ώστε να μην χάσετε ούτε σταγόνα από το μηλόξιδο σας, φροντίστε να πλύνετε σχολαστικά καλά τα χέρια σας.
-          Εμφιαλώστε όσο γίνεται περισσότερα μικρά μπουκάλια με μηλόξιδο. Η διατήρησή του σε ένα μεγάλο μπουκάλι δεν ενδείκνυται, επειδή με κάθε χρήση θα έρχεται όλη η ποσότητα σε επαφή με το οξυγόνο του αέρα.
-          Μπουκάλι που έχει ανοιχτεί, πρέπει να καταναλωθεί μέσα 4 περίπου εβδομάδες.
-          Προτιμάτε τα σκουρόχρωμα μπουκάλια, επειδή δεν επιτρέπουν να τα διαπερνά το φως. Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται να εκτίθεται το ξίδι σε απ' ευθείας ηλιακή ακτινοβολία. Αυτό θα σήμαινε τον θάνατό του.
-          Μην αποθαρρύνεστε αν το πρώτο σας μηλόξιδο δεν σας ικανοποιεί πολύ στην γεύση. Έχετε παρασκευάσει μόνοι σας ένα αγνό προϊόν. Την επόμενη φορά ίσως διαλέξετε μήλα άλλης ποικιλίας και πετύχετε καλύτερη γεύση.
 

Πηγή: Το μηλόξιδο-Γιόχαν Βάις

ftiaxno.gr

Δείτε σε αριθμούς τη λεηλασία της Ελλάδας από τους Γερμανούς

http://www.candianews.gr

Δείτε σε αριθμούς τη λεηλασία της Ελλάδας από τους Γερμανούς

Τα στοιχεία προκύπτουν από την έρευνα στα πρακτικά της δίκης των δοσιλόγων

in ΕΡΕΥΝΑ 17 Σεπτεμβρίου 2013 - 20:03 - Τελευταία Ενημέρωση: 18 Σεπτεμβρίου 2013 - 13:38 0

-Από τις καταθέσεις προκύπτει ότι από τα ταμεία της Τράπεζας της Ελλάδος εισέπραξαν ποσά από 7.350.000- 7.888.000 χρυσές λίρες, για το κατοχικό δάνειο. Το δικαστήριο στην απόφασή του δέχτηκε ένα ποσό 9.097.000 χρυσών λιρών.
-Για την κατασκευή διαφόρων έργων διευκόλυνσης των ναζιστικών δυνάμεων στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές επιχειρήσεων επιβάρυναν τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό με 2.500.000 χρυσές λίρες.
-Από τα ταμεία των δήμων και άλλων υπηρεσιών του δημοσίου πήραν τεράστια, αλλά απροσδιόριστα ποσά.
-Από τα χρήματα λειτουργίας του κράτους, που ήταν 6.000.000 χρυσές λίρες για όλη την περίοδο της κατοχής, οι Γερμανοί πήραν τα 2.000.000 για δικές τους ανάγκες…
-Επεβαλαν στην Ελλάδα να πληρώνει έξοδα στρατού κατοχής 110 δραχμές ανά κάτοικο, ενώ στη Γαλλία, χώρα πολύ μεγαλύτερη και πλουσιότερη, επέβαλαν 7 φράγκα (70 δραχμές)
-Η Ελλάδα πλήρωνε όχι μόνο για τον κατοχικό στρατό 40.000 ανδρών, αλλά για 1,5 εκατομμύριο άνδρες, στην ουσία για όλες τις επιχειρήσεις των Γερμανών στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρειο Αφρική.
-Επιβλήθηκε στη χώρα να συνεισφέρει ακόμη και για το… “Φρούριο της Ευρώπης” που φιλοδοξούσε να χτίσει ο Χίτλερ.
-Από την ελεύθερη ζώνη του λιμανιού του Πειραιά πήραν εμπορεύματα αξίας 800.000 χρυσών λιρών και από τις Γενικές Αποθήκες άλλα είδη 148.000 χρυσών λιρών.
-Απέκλεισαν την ελληνική οικονομία και τις επιχειρήσεις απ’ τις αγορές του εξωτερικού, καθώς ακύρωσαν την αξία της δραχμής και αντικατέστησαν το νόμισμα με το κατοχικό μάρκο (το εκτύπωναν σε δύο φορτηγά στην Κηφισιά!) το οποίο είχε “αξία” μόνο εντός της χώρας.
-Λεηλάτησαν το τελωνείο του Πειραιά και πήραν όλα τα προς εκτελωνισμό είδη, τα οποία στη συνέχεια οι αξιωματικοί τους πώλησαν στο εξωτερικό και εισέπραξαν τα χρήματα.
-Κατέσχεσαν καπνά 120.200.000 κιλών αξίας 19 δισεκατομμυρίων προπολεμικών δραχμών. Τα οποία πλήρωσαν με ελάχιστα ποσά σε κατοχικές δραχμές, άνευ αξίας.
-Από το κλήριγκ (διακρατικές συναλλαγές από την προπολεμική περίοδο με ανταλλαγή προϊόντων) η Γερμανία χρωστούσε στην Ελλάδα 150 εκατομμύρια γνήσια μάρκα. Η “εξόφληση” έγινε με …κάρβουνο αξίας 150 εκατ. μάρκων, το οποίο, ούτως ή άλλως, χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί στα τρένα για τις μετακινήσεις του στρατού τους!
-Επίσης, με το κλήριγκ διατίμησαν τα ελληνικά προϊόντα και υπερίμησαν τα γερμανικά και χρέωσαν τηυν Ελλάδα με…13 εκατομμύρια χρυσές λίρες, όσο δηλαδή τα χρήματα που άρπαξαν από τα ελληνικά ταμεία!
-Δέσμευσαν όλη την αγροτική παραγωγή της Ελλάδας για όλη την περίοδο της κατοχής και εμπορεύτηκαν οι ίδιοι τα προϊόντα, είστε στη μαύρη αγορά, είτε για εξαγωγές.
-Ενίσχυσαν και με δικούς ανθρώπους πρωταγωνίστησαν στο λαθρεμπόριο και τη μαύρη αγορά. Σε μια περίπτωση “εμπορεύτηκαν” 1 εκατομμύριο σπίρτα του ελληνικού μονοπωλίου. Ενώ έπαιρναν διαρκώς αλάτι από τις αλυκές και το έριχναν στη μαύρη αγορά, αποκλείοντας έτσι το νόμιμο εμπόριο και μηδενίζοντας τα κρατικά έσοδα και τη φορολογία απ’ αυτές τις δραστηριότητες.
-Ορισαν αποκλειστικά δύο γερμανικές εταιρείες για το εξαγωγικό εμπόριο, οι οποίες εκτός, των κερδών τους, θησαύρισαν εισπράττοντας εισφορές επί των τιμών, που έφταναν μέχρι το 300%!
- Έκλεψαν και μετέφεραν στη Γερμανία τεράστιες ποσότητες κερμάτων δραχμών. Κατατέθηκε ότι σε πρώτη φάση φόρτωσαν 10-11 βαγόνια τρένου με ελληνικά κέρματα, βάρους 28 εκατομμυρίων κιλών. Πήραν επίσης 53 εκατομμύρια κιλά νικελένιων κερμάτων και πολλά εκατομμύρια κερμάτων, με άλλες ευκαιρίες! Πιθανώς οι Ναζί χρησιμοποίησαν τα κέρματα ως πρώτη ύλη για την παραγωγή νομίσματος.

1938: Σαν σήμερα πέθανε ο Γιαννούλης Χαλεπάς, διακεκριμένος γλύπτης από την Τήνο

http://cretablog.gr/politismos/item/23969-1938-san-simera-pethane-o-giannoylis-xalepas-diakekrimenos-glyptis-apo-tin-tino

Σάββατο, 14 Σεπτεμβρίου 2013 23:14

1938: Σαν σήμερα πέθανε ο Γιαννούλης Χαλεπάς, διακεκριμένος γλύπτης από την Τήνο

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς γεννήθηκε στον Πύργο Τήνου στις 14 Αυγούστου 1851και ήταν γόνος οικογένειας φημισμένων Τηνίων μαρμαρογλυπτών

 Ο πατέρας του, Ιωάννης και ο θείος του είχαν μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση μαρμαρογλυπτικής με παραρτήματα στοΒουκουρέστι, την Σμύρνη και τονΠειραιά. ΟΓιαννούλης, ο μεγαλύτερος από τα πέντε αδέλφια του, είχε έφεση στην μαρμαρογλυπτική και βοηθούσε τον πατέρα του στα έργα που ετοίμαζε ο τελευταίος για διάφορες εκκλησίες. Οι γονείς του τον προόριζαν για έμπορο, αλλά ο ίδιος τελικά αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική. Από το 1869 έως το1872, μαθήτευσε στο Σχολείον των Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) με δάσκαλο τονΛεωνίδα Δρόση. Το 1873 έφυγε για το Μόναχο με υποτροφία του Πανελληνίου Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, για να συνεχίσει τις σπουδές του στην εκεί Ακαδημία Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Μαξ φον Βίντμαν (Max von Windmann). Κατά την διάρκεια της παραμονής του στοΜόναχο, εξέθεσε τα έργα του Το παραμύθι της Πεντάμορφης και Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα, για τα οποία και βραβεύθηκε. Παρουσίασε επίσης τον Σάτυρο που παίζει με τον Έρωτα, μαζί με το ανάγλυφο τηςΦιλοστοργίας, στην Έκθεση των Αθηνών το έτος 1875. Τρία αριστουργήματα Ενας νέος είκοσι τεσσάρων ετών είναι ο δημιουργός του έξοχου και πολυβραβευμένου συμπλέγματος με θέμα τον Σάτυρο που παίζει με τον Ερωτα (1875-1877). Σήμερα το κοινό μπορεί να απολαύσει την τελική σύνθεση σε μάρμαρο στην Εθνική Γλυπτοθήκη στο Γουδί. Η σύνθεση είναι πολυαξονική, περίοπτη, γεμάτη συστροφές και χιασμούς. Η τέλεια γνώση της ανατομίας, το αβρό πλάσιμο της σάρκας, η βαθιά διαίσθηση της ανθρώπινης ψυχολογίας, οι μελετημένες εκφράσεις μαρτυρούν τον ολοκληρωμένο τεχνίτη. Αυτό όμως που κάνει το έργο να αναπνέει, αυτό που εμψυχώνει την ύλη του μαρμάρου ανήκει στον χώρο του ανεξήγητου.Στο ανάγλυφο της Φιλοστοργίας (1875) άλλο πρώιμο αριστούργημα του Χαλεπά, ο νεαρός γλύπτης αποδεικνύεται άξιος κληρονόμος του υψηλού μαθήματος του Παρθενώνα και των επιτύμβιων στηλών της ίδιας εποχής. Η άρτια γνώση του ανάγλυφου, η μελωδική ρυθμολογία των πτυχώσεων, που τονίζει τα γλαφυρά μέλη του σώματος της νέας γυναίκας, το πλούσιο παιχνίδι του σκιοφωτισμού προσδίδουν γνήσιο άρωμα αρχαιότητας σε αυτό το έργο. Το τρίτο αριστούργημα του Χαλεπά από την πρώιμη περίοδο της δημιουργίας του είναι η θρυλική και πολυφίλητηΚοιμωμένη (1877), ένα επιτύμβιο άγαλμα που γαληνεύει ακόμη τον ύπνο της νεαρής Σοφίας Αφεντάκη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Μια νεαρή κόρη, μια παιδούλα, ξαπλωμένη πάνω σε ανάκλιντρο, έχει παραδοθεί σε έναν όλβιο ύπνο. Ολο της το σώμα, από το λυγισμένο γόνατο ως τα ακροδάχτυλα και ως το τρυφερό πρόσωπο με το μισάνοιχτο στόμα και το ατμοσφαιρικό πλάσιμο, μαρτυρεί τη θεία γαλήνη που την έχει τυλίξει. Το αλάνθαστο ένστικτο του λαού το λάτρεψε και το έκανε κτήμα του, περιβάλλοντάς το με την αχλύ του θρύλου. Το εκμαγείο της Εθνικής Γλυπτοθήκης, που είχε την πρόνοια να εξασφαλίσει ο άξιος προκάτοχός μου Δημήτρης Παπαστάμος πριν από τριάντα χρόνια, διασώζει την αβρή ποιότητα της γλυπτικής επιφάνειας όπως ήταν πριν από τη φθορά της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.Τον Αύγουστο του 1930, μισό αιώνα μετά τη δημιουργία της, ο Γιαννούλης Χαλεπάς, που μόλις είχε παλιννοστήσει στην Αθήνα, θα επισκεφθεί με μια συντροφιά την Κοιμωμένη του στο Α´ Νεκροταφείο. Το σχόλιό του ότι «τα έργα που φιλοτεχνεί τώρα είναι ανώτερα» χρήζει αποδείξεως. Η «μεταλογική» περίοδος Η Μεγάλη Αναπαυομένη (1931), το μόνο άγαλμα μνημειακών διαστάσεων που δημιουργεί στην αποκαλούμενη «μεταλογική» του περίοδο, φωτίζει και επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του. Αν η Κοιμωμένηκορυφώνει τις φιλοδοξίες της ελληνικής νεοκλασικής δημιουργίας του 19ου αιώνα, η Αναπαυομένησυμπυκνώνει τις αναζητήσεις της γλυπτικής στον 20ό αιώνα. Μια νέα γυναίκα ξαπλωμένη με το πλάι αναγέρνει βίαια το κεφάλι της πάνω στα ψηλά μαξιλάρια, στυλώνοντας το βλέμμα στο κενό, τεντώνοντας σπασμωδικά τα χέρια σαν να βρίσκεται σε έκσταση. Ενας βαθύς πόνος, ένας σπασμός, ένας ανήκουστος λυγμός τη συνταράζει. Στο δεξί της χέρι κρατάει, εμποδίζοντάς την να πετάξει, μια «ψυχή», μια πεταλούδα. Η μετωνυμία της ψυχής-πεταλούδας παραπέμπει στην πνοή. Ισως η γυναίκα αυτή πεθαίνει από ερωτική απογοήτευση, όπως δείχνει και ο νεαρός άνδρας που είναι χαραγμένος στο πίσω μέρος του προσκέφαλου. ΗΑναπαυομένη έχει πλαστεί με καθαρά επίπεδα, που εγγράφονται μέσα σε κλειστά περιγράμματα. Η εκφραστικότητα του έργου φτάνει σε εκρηκτική ένταση. Οι μελετητές διακρίνουν δύο φάσεις στη «μεταλογική» δημιουργία του Χαλεπά. Η πρώτη αντιστοιχεί στα χρόνια της ανάνηψης στην Τήνο (1918 ως 1930), ενώ η δεύτερη καλύπτει τα τελευταία χρόνια της ζωής του (1930 ως 1938). Ισως όμως θα πρέπει να αναφερθούμε στην τραγωδία που ακύρωσε το λαμπρό ταλέντο πάνω στην άνθησή του.Το 1876 επέστρεψε στηνΑθήνα, όπου άνοιξε δικό του εργαστήριο. Το 1877 ολοκλήρωσε στο μάρμαρο τον Σάτυρο που παίζει με τον Έρωτα, και τον ίδιο χρόνο άρχισε να δουλεύει το πιο διάσημο γλυπτό του, τηνΚοιμωμένη για τον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Την Κοιμωμένητου από το πήλινο πρόπλασμα την μετέφεραν αργότερα με το γλύφανό τους στο μάρμαρο οι μαρμαρογλύπτες Χαμηλός και Αλεξάκης. Τον χειμώνα του 1877 προς1878, ο Χαλεπάς υπέστη νευρικό κλονισμό. Χωρίς κανέναν προφανή λόγο, άρχισε να καταστρέφει έργα του, ενώ επιχείρησε κατ' επανάληψη να αυτοκτονήσει. Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα αίτια της ψυχασθένειάς του ήταν η τελειομανία του, η υπερκόπωση από την αδιάκοπη εργασία και ένας ατυχής έρωτας για μία νεαρή συμπατριώτισσά του, που την ζήτησε σε γάμο και οι γονείς της αρνήθηκαν να του την δώσουν. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, με την ψυχολογία και την ψυχιατρική ακόμα στα πρώτα τους στάδια, οι γονείς του Χαλεπά και οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τα βαθύτερα αίτια της ψυχασθένειας του νεαρού γλύπτη. Έτσι οι γονείς του τον έστειλαν ταξίδι στην Ιταλία, για να συνέλθει, αλλά η θεραπεία ήταν μόνο πρόσκαιρη. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα άρχισαν ξανά τα συμπτώματα: καταβύθιση στην σιωπή, απομόνωση, παραμιλητό και αναίτιο γέλιο. Καθώς η κατάστασή του επιδεινώνονταν συνεχώς, το1888, οι γιατροί διέγνωσαν «άνοια» και οι δικοί του αποφάσισαν να τον κλείσουν στο Δημόσιο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Στο Ψυχιατρείο, ο Χαλεπάς αντιμετωπίστηκε με τον σκληρό τρόπο που αντιμετώπιζαν όλους τους ψυχασθενείς την εποχή εκείνη: οι γιατροί και οι φύλακες είτε του απαγόρευαν να σχεδιάζει και να πλάθει, είτε του κατέστρεφαν οτιδήποτε εκείνος είχε δημιουργήσει και είχε κρύψει στο ερμάριό του. Λέγεται πως από όσα προσπάθησε να δημιουργήσει μέσα στο Ψυχιατρείο ένα μόνον έργο σώθηκε, κλεμμένο από κάποιον φύλακα και παραπεταμένο στα υπόγεια του ιδρύματος, όπου ξαναβρέθηκε τυχαία το1942. Το 1901, πέθανε ο πατέρας του και έναν χρόνο μετά, η μητέρα του πήγε στο Ψυχιατρείο για να τον πάρει πίσω μαζί της στον Πύργο της Τήνου. Στην Τήνο έζησε υπό την αυστηρή επιτήρηση της μητέρας του, η οποία πίστευε ότι ο γιος της τρελάθηκε από την τέχνη. Για τον λόγο αυτό, η μητέρα του δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί ξανά με την γλυπτική, σε σημείο που αν εκείνος έφτιαχνε κάτι στοιχειώδες με κάρβουνο ή πηλό εκείνη το κατέστρεφε. Όταν πέθανε η μητέρα του το 1916, ο Χαλεπάς είχε ξεκόψει παντελώς από την τέχνη του. Ζούσε πάμφτωχος βοσκώντας πρόβατα και φέροντας το βαρύ στίγμα του τρελού του χωριού. Βρήκε ωστόσο το κουράγιο και άρχισε ξανά να ασχολείται με την γλυπτική. Τα μέσα που διέθετε ήταν παντελώς πρωτόγονα και το επαρχιακό περιβάλλον εχθρικό προς κάθε αλαφροΐσκιωτο, αλλά εκείνος με πείσμα άρχισε να δημιουργεί για να κερδίσει τον χαμένο χρόνο. Το μυστικό εργαστήρι του Από το 1918 ως το 1930 ακολουθεί μια μακρά πορεία αφύπνισης στο φως της λογικής. Οι επαφές με τον πνευματικό κόσμο της Αθήνας πυκνώνουν. Το ενδιαφέρον της πολιτείας αφυπνίζεται. Το 1925 η Ακαδημία Αθηνών διοργανώνει έκθεση έργων του και το 1927 τον τιμά με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών. Το 1930, με τη φροντίδα της ανιψιάς του Ειρήνης Χαλεπά, εγκαθίσταται στην Αθήνα, στο σπίτι της. Θα ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του μέσα σε κλίμα γενικού θαυμασμού, που όμως δεν τον αγγίζει, καθώς δουλεύει με παράφορο ζήλο, προσπαθώντας να ανακτήσει τον χαμένο χρόνο.Τι μορφή έχουν οι μικρές συνθέσεις που πλάθει στον πηλό χωρίς αρματωσιά, ζυμώνοντας την εύπλαστη ύλη με ηδονή; Ο Χαλεπάς αντλεί από την απέραντη δεξαμενή της παραδοσιακήςθεματολογίας, που τροφοδοτούσε και τους νεοκλασικούς γλύπτες: τον εμπνέουν αρχαίοι μύθοι, αλληγορίες, θρύλοι και παραδόσεις αλλά και σκηνές καθημερινής ζωής.Το ανανεωτικό και καινοτόμο στοιχείο δεν έγκειται ωστόσο στα θέματα αλλά στις ελευθερίες που διεκδικεί και κατακτά ο καλλιτέχνης για να τα ερμηνεύσει: ο παγανιστικός κόσμος της Αρχαιότητας συνυπάρχει ειρηνικά με τον χριστιανικό. Κλίμακες και ιεραρχίες παραβιάζονται. Ονειρο, φαντασία και πραγματικότητα δεν έχουν σύνορα στα μεταλογικά έργα του Χαλεπά. Λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Η ενότητα του χρόνου και του τόπου καταλύεται.Ο Χαλεπάς έχει εξασφαλίσει περίοπτη θέση στην ιστορία του ελληνικού μοντερνισμού. Αυτή την καταξίωση δεν την οφείλει τόσο στην ανατρεπτική διαχείριση του παραδοσιακού θεματικού ρεπερτορίου όσο στις πλαστικές λύσεις που βρήκε για να το ερμηνεύσει. Οι συνθέσεις του ξεκινούν από την κλασική αρχή ότι η γλυπτική φόρμα δουλεύεται γύρω από έναν πυρήνα, χωρίς προβολές και έντονες εξοχές. Οι όγκοι οργανώνονται δομικά και οι λεπτομέρειες δουλεύονται επιφανειακά σαν ανάγλυφα. Ετσι, το φως περιλούζει τη φόρμα χωρίς να δημιουργεί έντονους σκιοφωτισμούς. Αυτή ήταν μία από τις βασικές αρχές της αρχαϊκής και της προκλασικής γλυπτικής, της «προ Φειδίου εποχής», που ο Χαλεπάς στην ωριμότητά του δήλωνε ότι θαύμαζε. πηγη