ΠΕΡΙΦΡΟΝΩ ΤΣ... ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΑΣ ... ΜΙΣΩ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΣΑΣ !!!

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/02/blog-post_9017.html?spref=fb

ΜΗΤΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ ( ΠΕΡΙΦΡΟΝΩ ΤΣ... ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΑΣ ... ΜΙΣΩ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΣΑΣ !!! )

Το όνομά του το άκουγα συνέχεια στην Κρήτη. Στα γλέντια, στις παρέες, στις λύπες. «Ο έρωντας με νίκησε με μια χρυσή σαΐτα /μα την εκαταχάρηκα ετούτη μου την ήττα». Τον τραγουδούσανε πιτσιρικάδες αλλά και λεβέντες που προσπαθούνε να ερμηνεύσουνε τη «σχιζοφρένεια» της ζωής. «Η μόνη κόντρα που μπορείς να κάμεις του θανάτου / σαν έρθει ο Χάρος να σε βρει να ’σαι του πεταμάτου». Αυτή του τη μαντινάδα την άκουσα πριν από μερικές εβδομάδες σε έναν «αποχαιρετισμό» – μια κηδεία τέλος πάντων. Του ζητάω να μου τη «μεταφράσει» – όχι ότι δεν την καταλαβαίνω αλλά θέλω να δω τι ερμηνεία δίνει ο ίδιος σε αυτή τη λέξη που μου γρατσουνίζει από τότε τη διάθεση. «Να ’σαι του πεταμάτου, να τα έχεις ζήσει όλα δηλαδή» μου εξηγεί. «Ο Χάρος να βρει ένα κουφάρι αδειανό». «Εσύ τα έχεις ζήσει όλα;». Κουνάει το κεφάλι του με τον τρόπο του αβέβαιου «ναι». 

Μιλάει λίγο στην πρώτη συνάντησή μας στο λιμάνι του Ηρακλείου και αποφασίζω να τον πάω στα ορεινά. Στο φιλόξενο σπίτι του Ρος Ντέιλι, στις Αρχάνες, οι τοίχοι είναι γεμάτοι με λύρες. Από την Κρήτη, την Ινδία, το Αφγανιστάν. Δεν ρώτησα, το υποψιάζομαι όμως ξέροντας τα ταξίδια του «ιρλανδού» λυράρη. Ο Ρος Ντέιλι είναι ένας από τους λίγους μουσικούς στον οποίο ο Σταυρακάκης έχει εμπιστευθεί στίχους. «Είναι δύσκολος άνθρωπος, μην κοιτάς που τον πέτυχες στα καλά του» μου «μαρτυράει» ο Γιώργης Γραμματικάκης, αστροφυσικός, «θύμα» και αυτός της θεϊκής απλότητας των μαντινάδων. Στίχους του Μήτσου Σταυρακάκη έχουν τραγουδήσει ο Ψαραντώνης, οι Χαΐνηδες, ο Βασίλης Σκουλάς, ο Βασίλης Σταυρακάκης. Φοράει μπερέ και κόκκινο μαντίλι στον λαιμό. Μαύρα ρούχα βέβαια. Ισως κάπως έτσι να ήταν και ο Τσε Γκεβάρα αν προλάβαινε να γεράσει. Το σκέφτομαι αλλά δεν το λέω. Αλλωστε, ο ήρωάς του είναι άλλος.

Από πότε μαντινάδες; Από πάντα;

Από μικρό παιδί αποστήθιζα αυτές που μ' αρέσανε κι απ' την αρχή της εφηβείας που άρχισε να μ' ενοχλεί κι εμένα το επίβουλο κοπέλι, που λέει ο μεγάλος Κορνάρος, άρχισα να φτιάχνω τις δικές μου.

Ο έρωτας;

Ο έρωτας. Εκεί γύρω στα 1415, ήταν ο μόνος τρόπος να επικοινωνήσεις με την εκλεκτή της καρδιάς σου.

Θυμάσαι καμιά; Οχι εκλεκτή, εννοώ μαντινάδα.

Δεν θυμάμαι ποια ήταν η πρώτη που εσκάρωσα. Αλλά όταν άρχισα να μαθαίνω το μαντολίνο βγήκε μια που έλεγε:

«Παρέα με τον έρωτα και με το μαντολίνο, / στη γειτονιά σου κάθε αργά το στεναγμό μου αφήνω».

Ανεκπλήρωτοι έρωτες, βέβαια.

Ανεκπλήρωτοι. Αυτοί γράφουν και τις καλύτερες μαντινάδες. Ειδικά στους εφηβικούς έρωτες που κυριαρχεί ο πόνος, διότι δεν μπορείς να έχεις το αντικείμενο του πόθου σου. «Την εμπόλιασα», εμείς το λέγαμε. Δηλαδή, την έβαλα στο σημάδι.

«Εμπόλιασα»; Οπως στις τριανταφυλλιές.

Στις τριανταφυλλιές, ναι. Εμπόλιασα λέγαμε και σήμαινε ο Μήτσος αγαπά του τάδε τη θυγατέρα. Ο Γιώργης αγαπά την άλλη...

Κι η κοπελιά;

Και η κοπελιά για να δείξει ότι ανταποκρίνεται, ψήλωνε τη λάμπα, σημάδι ότι άκουσε τα μηνύματα που σταλθήκανε.

Αυτές του πετρελαίου;

Ναι, βέβαια, με τα μουζωμένα γυαλιά. Και στους χορούς, οι κλεφτές ματιές δίνανε και παίρνανε.

Ωραίοι χοροί τότε;

Εμένα μου άρεσε να βλέπω όμορφους χορευτές, δηλαδή το τσάκισμα που κάνουν στο κορμί τους. Αλλά εγώ δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα. Ισα ίσα που έμαθα τα βήματα του χανιώτικου. Εκφραζόμουν με το τραγούδι και τις μαντινάδες.

«Στον κήπο του ονείρου μου κόπιασε πάλι απόψε / κι ό,τι λουλούδι πεθυμάς σύριζα φως μου κόψε».

Εχεις βγάλει βιβλία, έχεις δώσει στίχους σε όλους τους μεγάλους μουσικούς της Κρήτης, όλα αυτά πόσες μαντινάδες μάς κάνουν;

Μπορεί να ξεπερνούν και τις 1.000. Δεν τις βάζω όλες στο ίδιο τσουβάλι φυσικά. Μερικές με γοητεύουν περισσότερο, αλλά συνήθως μ' αρέσουν οι μαντινάδες των άλλων. Από παιδί δηλαδή.

Θυμάσαι καμιά;

Από παιδί μου άρεσε πολύ μια που λέει:

«Τρέχει ο ποταμός νερό, μα τρέχει λίγο λίγο. / Αχ και να 'τρεχε πολύ, να του ακλουθώ να φύγω».

Εχεις ταξιδέψει πολύ;

Αν και πάντα είχα μια τάση φυγής, τελικά δεν το αποφάσιζα να το κάνω. Μόνο το έλεγα.

«Θα φύγω, θα ξενιτευτώ, θ' αφήσω αυτά τα μέρη, / να βρω την άκρη του ντουνιά, να την εκάμω ταίρι».

Μιλάμε για ποια Κρήτη, τότε;

Μιλάμε για την Κρήτη, της δεκαετίας του '55-'65. Χωριά χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, με χωματόδρομους, κοντά παντελονάκια, ξυπόλητα παιδιά.

Πείνα;

Οχι πείνα. Στα χωριά δεν επείνασαν οι άνθρωποι όσο επείνασαν στις πόλεις. Ακόμη και στην Κατοχή έβρισκες κάτι να φας. Υπήρχε πάντα το ζυμωτό ψωμί ή κριθινοκουλούρα, το παξιμάδι. Υπήρχαν οι σταφιδολιές, η γλίνα από τον χοίρο των Χριστουγέννων...

Μεγάλη οικογένεια;

Οκτώ παιδιά και δύο γέροι. Κάθε δέκα μέρες ένας πήγαινε στον μύλο, άλεθε το σιτάρι και κάναμε ψωμί, 810 ψωμιά κάθε φορά.

Να σου πω κάτι. Παντρεύεσαι, κάνεις παιδιά...

Ναι τον Μίνω και τη Δάφνη.

Εχεις μια ωραία γυναίκα, πόσα χρόνια αλήθεια με την ίδια γυναίκα;

Τριάντα έξι. Μεγάλη απόφαση να με παλεύει 36 χρόνια.

Ναι, αλλά πόσες μαντινάδες μπορεί να γράψει κανείς για την ίδια γυναίκα;

Ε, όλες οι μαντινάδες που έχω βγάλει δεν αναφέρονται στη γυναίκα μου. Αυτή επήρε τις πρώτες, του έρωτά μας. Στη συνέχεια, μ' επηρεάζουνε κι άλλα βλέμματα και βγάζω μαντινάδες. Γιατί είπαμε το σκουληκάκι του έρωτα δεν κοπάζει αλλά τρώει τα σωθικά του ανθρώπου ίσαμε να ζει. Ετσι πιστεύω εγώ.

Επιτρέπεται αυτό δηλαδή;

Φυσικά κι επιτρέπεται. Εμένα η καρδιά μου είναι άστατη, δεν ξέρω των αλλωνών ανθρώπων.

«Ο φέτος φως μου σ' αγαπώ, του χρόνου δε σου τάσσω, / γιατί έχω άστατη καρδιά κι εύκολα γνώμη αλλάσσω».

Η γυναίκα σου τι λέει γι' αυτό;

Η γυναίκα κρίνει τις μαντινάδες σαν αυστηρός κριτής. Αν είναι καλή ή κακή. Δεν την ενδιαφέρει αν αναφέρονται σ' αυτήν ή όχι.

Στον «Ερωτόκριτο» τις οφείλουμε τις μαντινάδες;

Στον Κορνάρο οφείλουμε πάρα πολλά. Οταν ήμουνε κοπέλι, δίπλα στο τζάκι υπήρχε μια θυρίδα που ο πατέρας μου έβαζε τον «Ερωτόκριτο».

Αυτός ήταν ο θησαυρός του σπιτιού;

Αυτός ήταν ο κρυμμένος θησαυρός. Κάθε βράδυ λοιπόν, ο πατέρας μου έβγαζε τον «Ερωτόκριτο» απ' τη θυρίδα και μαζευόμασταν τα κοπέλια και τον ακούγαμε. Κάτι ανάμεσα σε αφήγηση και τραγούδι. Μας τον εδιάβαζε σε συνέχειες. Οπως είναι σήμερο τα σίριαλ στην τηλεόραση και παρακολουθείς τις συνέχειες, έτσι ακριβώς γινόταν όλο τον χειμώνα με τον «Ερωτόκριτο». Με μεγάλη αγωνία περιμέναμε να σουρουπώσει, να φάμε και να κάτσουμε στο τζάκι και ν' ακούσουμε τη συνέχεια. Σε σημείο που η μάνα μου φώναζε «άφησέ τα, τα κοπέλια, να πάνε να κοιμηθούμε γιατί αύριο έχουμε δουλειές».

Τον ξέρεις απέξω;

Ξέρω πάρα πολλούς στίχους. Είχα τον μπάρμπα μου, τον αδερφό του πατέρα μου, το Σταυρακογιώργη, ο οποίος ήξερε όλο τον «Ερωτόκριτο» απέξω. Τον είχε πάντα μαζί του στη βούργια του.

Ηταν δηλαδή στα πρόβατα και διάβαζε «Ερωτόκριτο»;

Ναι, οι βοσκοί μέσα στη βούργια τους είχαν το σουβλί, τα παιδούλια για να τσαγκαρέψουνε τα στιβάνια τους, ένα κομμάτι τυρί, παξιμάδι, ε είχανε και τον «Ερωτόκριτο». Για να μη σκορπιστούν τα φύλλα, τον έραβαν με την οργιά, αυτήν που έβαναν και στα στιβάνια τους. Και αντιλαλούσανε τα όρη πολλές φορές απ' το τραγούδι του «Ερωτόκριτου».

Εσύ ποιον στίχο έχεις συγκρατήσει;

«Από κατέχει και μιλεί με γνώση και με τρόπο, / κάνει να κλαιν και να γελούν τα μάτια των ανθρώπων».

Ηρωάς σου;

Ο Καζαντζάκης βέβαια. Οταν ήμασταν μαθητές και ήτανε φεγγαράδα πηγαίναμε στον τάφο του και παίζαμε το μαντολίνο και ήταν σαν να κάναμε καντάδα στον μεγάλο δάσκαλο. Διαβάζαμε το απόσταγμα της φιλοσοφίας του. «Δεν πιστεύω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος». «Αν πίστευα» λέει «στον Παράδεισο ή την Κόλαση θα έμπαινε στις πράξεις μου ο υπολογισμός και τότε δεν θα 'μουν ελεύθερος».

Ο θάνατος σε φοβίζει;

«Δεν θέλω να με βάλουνε σε τάφο σαν πεθάνω / Γιατί αγαπώ τη λευτεριά κι εκεί κλειστός δεν κάνω».

Για τα πολιτικά δεν σε ρώτησα. Ασχολείσαι καθόλου;

Ψηφίζω μόνο στις τοπικές εκλογές. Μια φορά αποφάσισα να ψηφίσω στις βουλευτικές και μόλις βρέθηκα πάνω από την κάλπη, αντί για σταυρό έριξα μια μαντινάδα:

«Τα όνειρά μου δεν χωρούν μέσα στο πρόγραμμά σας / Περιφρονώ τσ' αλήθειες σας, μισώ τα ψέματά σας».

ΠΗΓΗ - ΤΑ ΝΕΑ

30 Σεπτεμβρίου 1856 , η δοκιμασία για τους κρητικούς

http://www.cretalive.gr/history/view/o-megalos-seismos-chtuphse-thn-krhth/109307

Ο μεγάλος σεισμός χτύπησε την Κρήτη!

30 Σεπτεμβρίου 1856 , η δοκιμασία για τους κρητικούς

Ήταν τέτοια μέρα το 1856...Μια ακόμα μεγάλη δοκιμασία για τους  Κρητικούς. Μια μεγάλη φυσική καταστροφή που ερημώνει πολλά χωριά και πόλεις της μεγαλονήσου και ιδιαίτερα της πόλης του Χάνδακα. Η πόλη είχε ήδη αναστενάξει για μία ακόμα φορά εξαιτίας του νέου διοικητή της Κρήτης που είχαν διορίσει οι Τούρκοι τον περίφημο Βελή πασά ,γεννημένο στα Χανιά  και γιό του Αλβανού Μουσταφά Ναϊλή Πασά τον αποκαλούμενο "Γκιριτλή"  λόγω της μακράς παραμονής του στην Κρήτη και της πρώτης του γυναίκας της Ελένης Βολανάκη από τα Σκουλούφια Ρεθύμνου. Παρέμεινε στην διοίκηση της Κρήτης μία διετία, όσοι όμως τον μνημονεύουν  έλεγαν πως ήταν συνετός, σπουδαγμένος , πολύγλωσσος .Ήταν  επίσης πολύ σκληρός και δημιούργησε πολλές έχθρες και φόβους στους Χριστιανούς με την αμείλικτη στάση του απέναντί τους.
Ωστόσο ο μεγάλος σεισμός της 30ης Σεπτεμβρίου του 1856, έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Λένα πως κατέστρεψε τα πάντα και αν μπορούσε να μετρηθεί με τα σημερινά μέσα θάταν περίπου 7, 7 της κλίμακας Ρίχτερ. Το κυριακάτικο εκείνο πρωινό στον  Χάνδακα,ο Ελευθέριος Πλατάκης στα Κρητικά Χρονικά αναφέρει πως με το Ιουλιανό ημερολόγιο ήταν ώρα 2.45 το πρωί,   καταστράφηκαν  πάμπολλα σπίτια, εκκλησίες και σκοτώθηκαν πάνω από 500 άνθρωποι που πλακώθηκαν από τα ίδια τους τα σπίτια την ώρα που κοιμόντουσαν. Όλα σχεδόν τα κτίρια καταστράφηκαν και στην ύπαιθρο πολλά χωριά ερημώθηκαν.
Κι άλλοτε το νησί είχε πληγεί από μεγάλους σεισμούς όπως την εποχή του Νέρωνος στα 66 μ.Χ., ή την εποχή του Δεκίου το 251 μ.Χ., με την καταστροφή  εκτός πολλών πόλεων και αυτή της Κνωσού. Σημαντικές καταστροφές έγιναν και με άλλους μεγάλους σεισμούς όπως αυτούς το 1303 και το 1508. Τούτος εδώ όμως είχε πολύ μεγάλη σημασία για του κατοίκους της Κρήτης και ιδιαίτερα του Χάνδακα γιατί ήταν ήδη πολύ ταλαιπωρημένοι από τις κακουχίες εξεατίας των Τούρκων και της καθημερινής δυσχέρειας που ζούσαν ,ώστε ο σεισμός ήταν κάτι σαν ταφόπετρα πάνω τους και κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά.
Ο ιστορικός Νικόλαος Σταυράκης διηγείται και περιγράφει την μεγάλη καταστροφή του Χάνδακα λέγοντας πως από τα 3620 σπίτια του έμειναν όρθια μόνο τα 18 και οι φωτιές που ξέσπασαν σε διάφορα σημεία της πόλης συμπλήρωσαν την καταστροφή , καίγοντας ακόμα και καταστήματα στο Μεϊντάνι κι αλλού. Ο μικρός ναός του Αγίου Μηνά υπέστη τέτοια καταστροφή που κρίθηκε ετοιμόρροπος , το ίδιο και η Μητρόπολη του Αγίου Τίτου που ονομαζόταν τότε Βεζίρ Τζαμί καθώς και παλιός ναός του Αγίου Φραγκίσκου το Χουγκιάρ Τζαμί. Ακόμα  και η θολωτή Πύλη από το κτίριο Ακτάρικα έπεσε και κάνεις  δεν μπορούσε να υπολογίσει τον τεράστιο απολογισμό αυτής της τόσο μανιώδους καταστροφής.
Από τους επιφανείς Ηρακλειώτες που βοήθησαν τους πληγέντες της φοβερής αυτής καταστροφής ήταν ο Ανδρέας Καλοκαιρινός. Στα « Κρητικά Χρονικά » ο Στέργιος Σπανάκης αναφέρει : «… Υπέρ των θυμάτων του μεγάλου σεισμού της 30 Σεπτεμβρίου 1856, διέθεσεν εκ των αποθηκών του μεγάλην  ποσότηταν ενδυμάτων, αλεύρου, ελαίου και οίνου, εκτός των χρημάτων , τα οποία διένειμε αυτοπροσώπως. Εκάλεσε τα πληρώματα των εν τω λιμένι ελληνικών πλοίων και ειργάσθησαν  όλη την ημέραν υπέρ των παθόντων. Εχορήγησεν οικόπεδα και οικοδομήσιμον  ξυλείαν δια την κατασκευήν παραπηγμάτων. Διενήργησεν έρανον μεταξύ των ανταποκριτών του, συλλέξας και άλλα χρήματα δια τους σεισμοπαθείς. Δεν διέφυγε την οξυδέρκειάν  του, ούτε το ζήτημα της ρυμοτομίας της πόλεωνς, επ ευκαιρία των καταστροφών του σεισμού.  Συνέστησεν εις τον τότε Νομάρχην Βελή Πασάν και εκάλεσεν τον Άγγλο αρχιτέκτονα Λιονέρ, προς εκπόνησιν νέου ρυμοτομικού σχεδίου της πόλεως , το οποίον όμως δεν άφηκαν να εφαρμοσθή οι μωαμεθανοί κάτοικοι »

Πηγές :
Ελευθέριος Πλατάκης, Κρητικά Χρονικά ,τόμος Δ΄
Λευτέρης Αλεξίου, Νέα Χρονικά, 1948
Ιστορία της Κρήτης, Ιωάννης Μουρέλος, τόμος 3ος,1934
Κρητικά Χρονικά , Στέργιος Σπανάκης, 1960
Χάνδαξ- Ηράκλειον, ιστορικά σημειώματα, Στέφ. Ξανθουδίδης ,1964
To Ηράκλειο εντός των τειχών, Χρυσούλα Τζομπανάκη, 2000
Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, ένθετον πατριδογνωσία 2003,
Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ

Υγρό κέικ σοκολάτας -χωρίς αυγά- με γλάσο σοκολάτας!

ΣΟΚΟΛΑΤΟΜΑΝΙΑ (www.chocolovers.net).

... ΚΑΙ ΟΙ...ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΟΙ ΣΟΚΟΛΑΤΟΜΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΕΝΑ ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ ΥΓΡΟ ΚΕΙΚ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ -ΧΩΡΙΣ ΑΥΓΑ- ΜΕ ΓΛΑΣΟ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΟ!! ΑΠΟ ΤΟ "ΤΗΕ ΟΝΕ WITH ALL THE TASTES!!

http://theonewithallthetastes.blogspot.gr/2011/11/blog-post_30.html
Υγρό κέικ σοκολάτας -χωρίς αυγά- με γλάσο σοκολάτας!
Ας υποθέσουμε ότι εκεί που κάθεστε ωραία και καλά, σας έρχεται μια ξαφνική επιθυμία για κέικ σοκολάτας. Περιχαρής πηγαίνετε προς την κουζίνα, αραδιάζετε τον απαραίτητο εξοπλισμό στον πάγκο και καθώς ανοίγετε το ψυγείο, διαπιστώνετε ότι δεν έχετε αυγά! Φανταστείτε να είναι κλειστά τα σούπερ μάρκετ ή απλά να μην έχετε καμιά διάθεση να μετακινηθείτε από το σπίτι σας. Τι κάνετε; Εγκαταλείπετε την ιδέα του πολυαγαπημένου κέικ και συμβιβάζεστε με κάτι διαφορετικό;
Όχι βέβαια! Ανοίγετε το ντουλάπι σας και βγάζετε τα απαραίτητα υλικά: αλεύρι, μπέικιν πάουντερ, κακάο, βούτυρο και... ζαχαρούχο γάλα (ελπίζω ότι έχετε, τουλάχιστον για την εκτέλεση της συγκεκριμένης συνταγής!).
Μετά από λίγη ώρα το σπίτι σας έχει μοσχοβολήσει από το πιο απλό και εύκολο σοκολατένιο κέικ που φτιάξατε ποτέ! Και αφού δεν κουραστήκατε και πολύ, φτιάχνετε και ένα σοκολατένιο γλάσο και το κέικ σας μόλις απογειώθηκε!

Υλικά για 10 κομμάτια
230 γραμμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
60 γραμμ. κακάο
2 κουταλάκια του γλυκού μπέικιν πάουντερ
2 βανίλιες
χυμό από 2 πορτοκάλια (προαιρετικά, αλλιώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε 150 ml νερό)
1 ζαχαρούχο γάλα
150 γραμμ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου

Για το γλάσο
60 γραμμ. βούτυρο
25 γραμμ. κακάο
25 γραμμ. γάλα
100 γραμμ. άχνη ζάχαρη

Προθερμαίνουμε το φούρνο μας τους 160 βαθμούς με αντιστάσεις και βουτυρώνουμε ένα ταψί με διάμετρο 23 εκ.
Με το μίξερ στη μεσαία ταχύτητα χτυπάμε για λίγη ώρα το βούτυρο με το ζαχαρούχο γάλα. Προσθέτουμε τα αρώματά μας, δηλαδή τη βανίλια και το χυμό πορτοκαλιού και συνεχίζουμε το χτύπημα για λίγη ώρα ακόμα.
Σε ένα μπολ βάζουμε το αλεύρι μαζί με το κακάο και το μπέικιν πάουντερ. Ανακατεύουμε λίγο με ένα κουτάλι.
Σταματάμε τη λειτουργία του μίξερ και σιγά-σιγά προσθέτουμε τα στερεά υλικά στα υγρά. Ανακατεύουμε καλά με ένα κουτάλι, ούτως ώστε να διαλυθούν τυχόν σβόλοι που μπορεί να υπάρχουν.
Αδειάζουμε το μίγμα στο ταψί και ψήνουμε το κέικ για 50' περίπου. Το αφήνουμε να κρυώσει καλά και στη συνέχεια το ξεφορμάρουμε σε πιατέλα.
Ετοιμάζουμε και το γλάσο. Σε ένα μικρό αντικολλητικό τηγάνι σε χαμηλή θεμοκρασία, λιώνουμε το βούτυρο με το γάλα και το κακάο. Μόλις το μίγμα ομογενοποιηθεί, αποσύρουμε το τηγάνι από τη φωτιά και προσθέτουμε την άχνη ζάχαρη. Ανακατεύουμε καλά μέχρις ότου το γλάσο μας να είναι λείο και ομοιόμορφο. Περιχύνουμε με αυτό το κέικ μας και το αφήνουμε λίγη ώρα να ποτίσει.
- See more at: http://theonewithallthetastes.blogspot.gr/2011/11/blog-post_30.html#sthash.uHtCZUra.dpuf

Τρούμαν Καπότε (Truman Capote, 30 Σεπτεμβρίου 1924 - 25 Αυγούστου 1984)

Bigbook.gr.

20 ώρες πριν

O Τρούμαν Καπότε (Truman Capote, 30 Σεπτεμβρίου 1924 - 25 Αυγούστου 1984) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, γνωστός κυρίως για τη νουβέλα Πρόγευμα στο Τίφφανυς (1958) και το μυθιστόρημα Εν Ψυχρώ (1966). Θεωρείται ένας από τους σημαντικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, ο οποίος απέκτησε μεγάλη φήμη στη διάρκεια της ζωής του, τόσο μέσα από το έργο του όσο και μέσα από την κοινωνική του ζωή.

Ο Καπότε γεννήθηκε στη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα και το πραγματικό του όνομα ήταν Τρούμαν Στρέκφους Πέρσονς, γιος του πωλητή Άρκιουλους Πέρσονς και της Λίλι Μέι Φωκ. Τα παιδικά του χρόνια στιγματίστηκαν από μια ιδιαίτερα ταραγμένη οικογενειακή ζωή. Σε ηλικία τεσσάρων ετών και μετά από το διαζύγιο των γονέων του, η φροντίδα του ανατέθηκε στην οικογένεια της μητέρας του, στο Μόνρόεβιλ της Αλαμπάμα. Το 1933 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να ζήσει με τη μητέρα του και τον δεύτερο σύζυγό της, τον Τζόζεφ Καπότε, Κουβανό επιχειρηματία, ο οποίος τον υϊοθέτησε και τον μετονόμασε σε Τρούμαν Γκαρσία Καπότε.

Πραγματοποίησε τις πρώτες του σπουδές στο Trinity School της Νέα Υόρκης ενώ αργότερα φοίτησε στο Dwight School και στο Greenwich High School του Κονέκτικατ, όπου δημοσίευσε κείμενά του στην σχολική εφημερίδα The Green Witch. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών, αμέσως μετά το πέρας των σπουδών του, προσελήφθη στο περιοδικό The New Yorker. Όπως έγραψε ο ίδιος αργότερα για το είδος της απασχόλησής του, επρόκειτο για μία μάλλον ασήμαντη εργασία, ωστόσο ο Καπότε ήταν αποφασισμένος να μην συνεχίσει τις σπουδές του σε κάποιο κολέγιο προκειμένου να ασχοληθεί με τη συγγραφή. Το 1945, δημοσιεύτηκε το πρώτο του διήγημα με τίτλο Μύριαμ (Miriam), για το οποίο του απονεμήθηκε τον επόμενο χρόνο το βραβείο Ο. Henry Memorial Award. Η βράβευση αυτή, είχε ως αποτέλεσμα να ενδιαφερθεί για το έργο του ο εκδότης Μπένετ Σερφ, γεγονός που οδήγησε τελικά στην υπογραφή ενός συμβολαίου με τον εκδοτικό οίκο Random House, για την έκδοση ενός μυθιστορήματος.

Το μυθιστόρημά του, Άλλες φωνές άλλοι τόποι (Other voices, other rooms) εκδόθηκε το 1948 και εδραίωσε την φήμη του, ενώ αποτέλεσε επίσης σημαντική εμπορική επιτυχία πωλώντας περισσότερα από 26.000 αντίτυπα. Ο Καπότε περιέγραψε το έργο του, ως μία προσπάθεια να εξορκίσει δαίμονες. Ακολούθησε μία συλλογή διηγημάτων A Tree of Night and Other Stories και η νουβέλα The grass harp (1951), μία φανταστική ιστορία βασισμένη στην περίοδο της ζωής του στην Αλαμπάμα. Την δεκαετία του 1950 ασχολήθηκε ενεργά με το θέατρο, τη δημοσιογραφία, καθώς και με τον κινηματογράφο, ολοκληρώνοντας το σενάριο της ταινίας Συμβόλαιο με το Διάβολο (1953), του Τζον Χιούστον.

To Νοέμβριο του 1959, η είδηση για τέσσερις ανεξήγητους φόνους των μελών μίας οικογένειας στο Κάνσας, προκάλεσε το ενδιαφέρον του Καπότε, ο οποίος ξεκίνησε μία παρατεταμένη έρευνα του γεγονότος, που θα του παρείχε τη βάση για το επόμενο μυθιστόρημά του, με τίτλο Εν ψυχρώ. Σημαντική βοήθεια κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών της έρευνας, πρόσφερε η συγγραφέας και παιδική φίλη του, Χάρπερ Λι, η οποία ταξίδεψε μαζί του στον τόπο του εγκλήματος και καλλιέργησε σχέσεις με την τοπική κοινωνία προκειμένου να εκμαιεύσουν πληροφορίες, μέσα από προσωπικές συνεντεύξεις. Το Εν Ψυχρώ ολοκληρώθησε το 1966 και αποτέλεσε κατά πολλούς το πλέον πετυχημένο έργο του, τόσο εμπορικά όσο και καλλιτεχνικά. Ο ίδιος ο Καπότε, επιθυμούσε να δημιουργήσει ένα νέο είδος λογοτεχνίας, το οποίο θα συνδύαζε τις καθιερωμένες λογοτεχνικές μεθόδους με την δημοσιογραφικού τύπου εξιστόρηση ενός πραγματικού γεγονότος.

Η έκδοση του Εν Ψυχρώ συνοδεύτηκε από ένα πολυδιαφημισμένο πάρτυ που διοργάνωσε ο Καπότε στις 28 Νοεμβρίου του 1966, το οποίο αναγνωρίζεται ως ένα ιδιαίτερο γεγονός της δεκαετίας του '60. Από την αρχή της σταδιοδρομίας του, ο Καπότε είχε καλλιεργήσει σχέσεις με άλλους συγγραφείς και καλλιτέχνες, προσωπικότητες της υψηλής κοινωνίας, αλλά και διεθνείς διασημότητες, προκαλώντας συχνά την προσοχή των μέσων ενημέρωσης για την ταραχώδη κοινωνική του ζωή, καθώς και την δηλωμένη ομοφυλοφιλία του.

Επόμενο λογοτεχνικό έργο του Καπότε αποτέλεσε το - ημιτελές τελικά - μυθιστόρημα Όταν οι προσευχές εισακούονται (Answered Prayers), όπου επιχείρησε να περιγράψει την ζωή των πλούσιων και διάσημων φίλων του. Απόσπασμα του έργου δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Esquire το 1975, προκαλώντας την αντίδραση αρκετών φίλων του Καπότε, γιατί αποκάλυπτε προσωπικά στοιχεία.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του απομονώθηκε, πιθανά εξαιτίας της απόρριψης πολλών φίλων του και υιοθέτησε μία άκρως εκκεντρική συμπεριφορά στις δημόσιες εμφανίσεις του, ενδεχομένως απόρροια του αλκοολισμού και της κατάχρησης άλλων ναρκωτικών ουσιών. Το τελευταίο λογοτεχνικό έργο του, που δημοσιεύτηκε ενώ βρισκόταν στη ζωή, ήταν η συλλογή διηγημάτων Μουσική για Χαμαιλέοντες (Music for Chameleons), το 1980.

Πέθανε στις 25 Αυγούστου 1984, ύστερα από υπερβολική δόση χαπιών, σε ηλικία 59 ετών. Ο θάνατός του συνέβη στην οικία της Τζοάν Κάρσον, πρώην συζύγου του Τζόνυ Κάρσον, στις τηλεοπτικές εκπομπές του οποίου ήταν συχνά καλεσμένος ο Καπότε.
Κινηματογράφος

Έργα του Καπότε μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο. Αρχικά το μυθιστόρημα Πρόγευμα στο Τίφφανυς [1], το 1961, σε σκηνοθεσία του Μπλέηκ Έντουαρντς και με πρωταγωνίστρια την Όντρεϊ Χέπμπορν. Θεωρείται πως ο Καπότε δεν ενέκρινε τις αλλαγές του σεναρίου της ταινίας σε σχέση με το βιβλίο. Το μυθιστόρημα Εν Ψυχρώ μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1967, σε σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Μπρουκς [2], ενώ σκηνοθετήθηκε το 1996 και από τον Τζόναθαν Κάπλαν ως τηλεοπτική σειρά [3]. Το 2005 προβλήθηκε η βιογραφική ταινία Capote [4] σε σκηνοθεσία του Μπένετ Μίλερ, με θέμα την περίοδο έρευνας και συγγραφής για το Εν Ψυχρώ.

Ο Καπότε συμμετείχε ακόμα στη συγγραφή του σεναρίου της ταινίας Πιο Δυνατός απ`τον Διάβολο (Beat the Devil, 1953) ενώ εμφανίστηκε ως ηθοποιός στις ταινίες Πρόσκληση Σε Γεύμα Από Έναν Υποψήφιο Δολοφόνο (1976), σε σκηνοθεσία του Ρόμπερτ Μουρ και σενάριο του Νηλ Σάιμον και Ο Νευρικός Εραστής (1977) του Γούντι Άλεν, όπου υποδύεται τον σωσία του εαυτού του, σε έναν μικρό ρόλο.
Εργογραφία

(1945) Miriam (Μύριαμ) - Διήγημα δημοσιευμένο στο περιοδικό Mademoiselle
(1948) Other Voices, Other Rooms (Άλλες Φωνές Άλλοι Τόποι) ― ελλην. μετάφρ. Φώντας Κονδύλης, "ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ"
(1949) A Tree of Night and Other Stories - Συλλογή διηγημάτων
(1951) The Grass Harp - Μυθιστόρημα, διασκευασμένο και σε θεατρικό έργο (1952)
(1958) Breakfast at Tiffany's (Πρόγευμα στο Τίφφανυς) - Νουβέλα ― ελλην. μετάφρ. Γ. & Μ. Βάρσου, "ΟΔΥΣΣΕΑΣ"
(1966) In Cold Blood (Εν Ψυχρώ) - Μυθιστόρημα
(1968) The Thanksgiving Visitor (Ο Καλεσμένος) - Νουβέλα
(1980) Music for Chameleons - Συλλογή διηγημάτων
(1986) Answered Prayers (Όταν οι προσευχές εισακούονται) - Ημιτελές μυθιστόρημα, δημοσιευμένο μετά θάνατον
(2005) Summer Crossing - Το χαμένο πρώτο μυθιστόρημα του Καπότε (δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The New Yorker στις 24-10-2005)
http://el.wikipedia.org/wiki/Τρούμαν_Καπότε

Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΗ ΠΑΝΟΠΛΙΑ

http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1386_1525#.UkkI1YLgMg8.facebook

Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΗ ΠΑΝΟΠΛΙΑ

24.09.2013

Συντάκτης: Πασχαλία Τραυλού

Εκδοτικός Οίκος

OPERA

Συγγραφέας

Robert Fisher

Μετάφραση

Αχιλλέας Κυριακίδης

Κατηγορία

Ξένη Λογοτεχνία

ISBN

978-960-7073-70-9

Σελίδες

131

Όχι, δεν πρόκειται για ένα παιδικό ή εφηβικό βιβλίο. Με αυτό του το κείμενο ο Φίσερ απευθύνεται περισσότερο σε ενήλικες παρά σε παιδιά, χρησιμοποιώντας, ως τεχνική την επιστροφή στην παιδική αθωότητα και στο χιούμορ για να υπογραμμίσει την τραγικότητα της ενηλικίωσης και την απλή συνταγή της ευτυχίας που οι περισσότεροι ξεχνάμε απορροφημένοι στη στυγνή μας καθημερινότητα.
Ο ήρωάς του, ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία, ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος μέσα στο ατσάλινο πολεμικό του περίβλημα, θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ένας μάνατζερ σε μια πολυεθνική εταιρεία υποχρεωμένος να φορά ατσαλάκωτα, πανάκριβα κοστούμια και γραβάτες που από μόνες τους κοστίζουν μια περιουσία, ο οποίος έχει χάσει την επαφή του με τον ενδότερο κόσμο της ψυχής του και με τους ανθρώπους που αγαπά και τον αγαπούν. Η αλληγορία που επιλέγει ο Φίσερ προκειμένου να θίξει τα αίτια της ανθρώπινης αποξένωσης και της ελλιπούς αυτογνωσίας του σύγχρονου πολυάσχολου ανθρώπου, αποτελεί ίσως την πιο ενδεδειγμένη επιλογή για να καταφέρει να μιλήσει με απλότητα και συνάμα με δεινότητα για ένα σφάλμα που κατ’ επανάληψη διαπράττει ο σύγχρονος άνθρωπος. Θα πει χαρακτηριστικά στη σελίδα 65: «Στήνουμε φράγματα για να προστατέψουμε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Μετά, μια ωραία πρωία, κολλάμε πίσω απ’ αυτά τα φράγματα και δεν μπορούμε να βγούμε». Τόσο απλά χάνει ο άνθρωπος την επίγνωση του εαυτού του, τόσο απλά χάνει τα συναισθήματα που συντηρούν την ανθρωπιά του και καλλιεργούν τις ανθρώπινες σχέσεις του.
Τα τρία κάστρα που ο ιππότης πρέπει να κατακτήσει για να μπορέσει να απαλλαγεί από την ψευδοπροστασία της πανοπλίας του, να κατακτήσει την κορυφή της αλήθειας και να ανακτήσει τη γνήσια ανθρώπινη υπόσταση του εαυτού του, δηλαδή το Κάστρο της σιωπής, το Κάστρο της γνώσης και το Κάστρο της θέλησης και του θάρρους, αποτελούν τα τρία θεμελιώδη στάδια των ανατολικών φιλοσοφικών συστημάτων που ο Φίσερ πετυχαίνει με απίστευτη περιγραφικότητα, ενάργεια και χιούμορ να υποβάλει στη συνείδηση του αναγνώστη.
Σώπα, σκέψου, τόλμα! Αφουγκράσου επιτέλους τον εαυτό σου, δίχως να παρασύρεσαι από τις σειρήνες μιας παραπλανητικής καθημερινότητας που σε αναγκάζει συνέχεια να αποδεικνύεις ότι είσαι κάτι στους άλλους, δίχως να ξέρεις ο ίδιος ποιος πράγματι είσαι. Κοιτάξου στον καθρέφτη της γνώσης που δείχνει ποιος πράγματι είσαι. Μάθε τον εαυτό σου. Ο ιππότης επιτέλους αναγνωρίζει την αληθινή, όμορφη, ευγενική του όψη, αυτή την όψη που υπάρχει κάτω απ’ την πανοπλία, κάτω απ’ τις άμυνες που αναπτύσσει καθένας και τα προσωπεία που φιλοτεχνεί για να φαίνεται αρεστός και πετυχημένος σ’ έναν κόσμο που ευτυχισμένοι είναι μόνο εκείνοι που μπορούν να ανακαλύψουν την αλήθεια που κρύβουν μέσα τους.
Τόλμα να αφεθείς στις αναμνήσεις σου, να αναμετρηθείς με τα λάθη σου, να εντοπίσεις τα σφάλματα και να συμφιλιωθείς μαζί τους ώστε να μην τα επαναλάβεις. Αν χρειάζεται κόπος και χρόνος για να ατσαλωθείς και να υψώσεις τα τείχη σου σ’ έναν κόσμο μίζερο, σκληρό και αφιλόξενο, χρειάζεσαι μόνο να διανύσεις ετούτη τη μακρόσυρτη πορεία προς την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ αυτήν. Δεν χρειάζεται να αποδεικνύεις τίποτε σε κανέναν για να βρεις την ευτυχία. Χρειάζεται μόνο να αγαπάς τον εαυτό σου και να ταυτίζεται με τον κραδασμό του σύμπαντος, με την ουσία της προαιώνιας, ενιαίας ανθρώπινης ψυχής για να μπορείς να είσαι ευτυχισμένος. Η φιλοδοξία συμβάλλει στην αυτογνωσία μόνο όταν πηγάζει από την καρδιά και συντείνει στο κοινό όφελος. Νιώσε τα δάκρυα των άλλων σαν να τρέχουν από τα μάτια σου και μάθε ν’ ακούς, γιατί αυτή είναι η σημαντικότερη πηγή γνώσης.
Η Ρεβέκκα και ο Κρίστοφερ, η γυναίκα και ο γιος του ιππότη, είναι οι δυο περιφερειακοί ήρωες του έργου που αποτελούν ωστόσο τον πυρήνα κάθε αναφοράς. Είναι «οι άλλοι» στον κόσμο του ιππότη, με τους οποίους, εξαιτίας της «πανοπλίας» του, έπαψε να επικοινωνεί, παρά τις δικές τους θυσίες και προσπάθειες. Είναι ο κόσμος και τα αισθήματα που ξέχασε, μαζί με τις αλήθειες του εαυτού του. Απ’ αυτό το αδιέξοδο τον ιππότη τον βγάζει ο Μέρλιν. Ο γνωστός μάγος-δάσκαλος του Αρθούρου απ’ τον αντίστοιχο εγγλέζικο μύθο, ιδωμένος από μια εύθυμη και ευφυή οπτική. Γιατί ο Φίσερ μεταμφιέζεται σε Μέρλιν μες στο βιβλίο του ώστε να μπορέσει να τα ψάλλει, να συνετίσει και να κατευθύνει τον ήρωά του στην ευτυχία.
Το βιβλίο, πέρα από αναγνωστική, ανάλαφρη απόλαυση, αποτελεί έναν εύκολο οδηγό αυτογνωσίας και ευτυχίας για όσους έχουν χάσει τον ψυχικό προσανατολισμό τους και για όσους έχουν στερηθεί τη φροντίδα, την αποδοχή και την αγάπη των άλλων. Δηλαδή, είναι ένα πολύτιμο βοήθημα τέχνης για όλους μας...

ΚΗΠΟΙ ΤΟΥ ΠΑΣΑ

http://www.visaltis.net/2013/09/blog-post_30.html?spref=fb

ΚΗΠΟΙ ΤΟΥ ΠΑΣΑ-ΕΝΑ ΔΕΙΓΜΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

4:56 μ.μ. | Αναρτήθηκε από visaltis.net

Κήποι του Πασά, ένα πάρκο που θυμίζει τη φανταστική αρχιτεκτονική του Gaudi

Ένα εκπληκτικό δείγμα φανταστικής αρχιτεκτονικής στη Θεσσαλονίκη.

Κάποιοι το παρομοιάζουν με τα έργα του Gaudi στη Βαρκελώνη.

  

Οι οπαδοί της ιερής γεωγραφίας το θεωρούν μαγικό τόπο με μαγνητικά πεδία. Έχει κάτι το μυστηριώδες, σίγουρα. Θυμίζει γλυπτά του Γκαουντί στο πάρκο Γκουέλ στη Βαρκελώνη. Εκεί έδωσαν ένα παρκάκι στον μεγάλο αρχιτέκτονα, να ξεδιπλώσει ελεύθερα τη φαντασία του. Είναι δυνατόν να έγινε κι εδώ το ίδιο; Και ποιος το έκανε; Υπήρχε Γκαουντί στη Θεσσαλονίκη;

(φωτογραφία δεξιά: η θέση που δημιουργήθηκαν οι Κήποι του Πασά)

Ο Γκαουντί δημιούργησε το πάρκο μεταξύ 1900-1914 μετά τη γνωριμία με τους Γκουέλ, μια πολύ πλούσια οικογένεια της Βαρκελώνης, που του ανέθεσαν να δημιουργήσει έναν οικισμό, μια νέα συνοικία. Το πάρκο δεν ολοκληρώθηκε, αλλά αυτό που δημιουργήθηκε, είναι ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό έργο, που απογειώνει τη φήμη του Γκαουντί. Οι κατασκευές των Κήπων θυμίζουν πολύ αυτές του πάρκου Γκουέλ.

Οι "κήποι του Πασά" είναι ένα πάρκο που δημιουργήθηκε το 1904, η έκταση που καταλαμβάνουν είναι περίπου 1.000 τ.μ., με έντονη κλίση και θέα προς την πόλη. Σώζονται: ένα σιντριβάνι και γύρω από αυτό μια σήραγγα, μια στέρνα για τη συγκέντρωση του νερού, μια χαμηλή πύλη που οδηγεί σε ένα υπόγειο χώρο και ένα υπερυψωμένο καθιστικό. Όλα τα κτίσματα είναι μικρού μεγέθους με δρομάκια και κλίμακες σε διαφορετικά επίπεδα.

Η κατασκευή βασίζεται σε σιδηροδοκούς και σιδερόβεργες όπου πάνω τους στηρίζονται ακατέργαστη πέτρα στα χαμηλά σημεία και τούβλα στα ψηλότερα. Υπάρχουν και αρκετά ένθετα κεραμίδια όπου διακρίνεται η φίρμα της κεραμοποιίας Fratelli Allatini.

Δυστυχώς σήμερα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σχηματίσουμε μια εικόνα για το πώς πρέπει να ήταν οι Κήποι του Πασά όταν χτίστηκαν. Και αυτό γιατί η φθορά τους είναι πολύ μεγάλη σε βαθμό που να αλλοιώνει το αρχικό σχέδιο. Το 1922-23 μετά τη μικρασιατική καταστροφή αλλά και λίγο αργότερα με την ανταλλαγή των πληθυσμών πολλοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Άνω Πόλη. Τα τούβλα και οι πέτρες του μνημείου λεηλατήθηκαν για να χρησιμοποιηθούν σαν οικοδομικά υλικά για να επεκτείνουν και να επιδιορθώσουν τα σπίτια των Τούρκων που είχαν αποχωρήσει.

Η ζημιά που προκλήθηκε δεν επηρέασε μόνο την αρχιτεκτονική του μνημείου αλλά και τη λειτουργία και λειτουργικότητά του, γιατί το νερό έπαιζε κυρίαρχο ρόλο. Σε κάποια σημεία έρρεε με ορμή, σε κάποια σταγόνα σταγόνα και σε κάποια άλλα σχημάτιζε πίδακες και μικρά ή μεγαλύτερα συντριβάνια.

Δημιουργούμε συνέχεια μύθους και παραφυσικές ιστορίες για να εξηγήσουμε κάτι το οποίο μπορεί να είναι απλά ασυνήθιστο. Για να πούμε την αλήθεια όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχουν και πολύ άδικο αυτοί που συζητούν πως οι Κήποι του Πασά έχουν κάτι μεταφυσικό. Και αυτό γιατί εκτός από τη διαμόρφωσή τους, οι κήποι, έχουν πράγματι μία ανεξήγητη διάσταση. Τα περίεργα σύμβολα στον τοίχο, τα έντονα μαγνητικά πεδία του χώρου καθώς και η στοά που δεν οδηγεί πουθενά, κινούν υποψίες πως πρόκειται για έναν τόπο συνεύρεσης των οθωμανών τεκτόνων της Θεσσαλονίκης. Και ίσως πολλά να συνέβαιναν εκεί, με την κάλυψη του ότι "πρόκειται απλώς για κήπους".

Άλλες θεωρίες μιλούν για ένα σημείο γεωμαγνητισμού και Ιερής Γεωγραφίας συνδυάζοντας πάλι, τον οθωμανικό τεκτονισμό.

Σήμερα, η κατάσταση στον περιβάλλοντα χώρο, αν εξαιρέσουμε κάτι μικροβανδαλισμούς, είναι σχετικά καλή. Παγκάκια, φωτισμός, προσεγμένο γκαζόν, πολλά και μεγάλα δέντρα και αρκετά καθαρός ο χώρος.  Φαίνεται πως αν και αργά τουλάχιστον προστατεύουμε αυτό που απέμεινε.
Η τοποθεσία είναι ιδανική. Κοιτάζοντας κάτω βλέπεις την πόλη και στο βάθος τον Θερμαϊκό. Στα αριστερά βλέπεις πολλά δέντρα, δεξιά τα ανατολικά βυζαντινά τείχη και πίσω κομμάτι της Άνω Πόλης και τον οθωμανικό Πύργο του Τριγωνίου (πυροβολείο).

Πως παμε: Ανηφορίζουμε προς τα Κάστρα, δίπλα από την Ευαγγελίστρια, περνάμε το Νοσοκομείο Αγ. Δημήτριος και μόλις φτάσουμε τον δρόμο τέρμα επάνω, η είσοδος (και parking) είναι ακριβώς δεξιά

www.thessalonikiartsandculture.gr/

Κάντε μία βόλτα και δείτε τα από κοντά. Μέχρι τότε σας τα παρουσιάζουμε εμείς σε φωτογραφίες:

(Φωτογραφίες: Δημήτρης Συμεωνίδης)

Δείτε το Πάρκο Guell του Gaudi στη Βαρκελώνη:

Σήμερα...

Παγκόσμια ημέρα τρίτης ηλικίας σήμερα.

http://mikroimegaloi.gr/content/%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CF%82

Ο τηλεφωνητής της γιαγιάς.....

          Κάθε πρωί στο σχολείο ένας παππούς φέρνει τα εγγονάκια του στο σχολείο. Τα πιάνει στοργικά από το χέρι και τα συνοδεύει μέχρι την αυλή. Τον ακούω να τα συμβουλέυει κάθε μέρα για κάτι άλλο. Συζητούν και περπατούν. Σήμερα τους έλεγε για την σπηλιά του Δία. " Μια μέρα θα πάμε να σας την δείξω. Είναι κόντά στο χωριό " τους έλεγε. ΄Επειτα στέκει έξω από τα κάγκελα και κοιτάζει τα παιδιά που κάνουν προσευχή. Τα σταυρώνει από μακριά και φεύγει σιγά σιγά....

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22733&subid=2&pubid=1716741  ο ψεύτης παππούς

Γιαγιά  στο super market λέει στην ταμία :" Έφτιαξα 3 φαγητά γιατί τα εγγονάκια δεν τα τρώνε όλα. Άλλο φαγητό έφτιαξα για τον μεγάλο, άλλο για εμένα και τον σύζυγο και άλλο για τ' άλλο εγγονάκι που έχει κάποιο πρόβλημα με το στομάχι του". Είχε και δεμένο χέρι. Σιδέρωνε κάτι ρούχα που της είχε αφήσει η κόρη της και κάηκε...

Μια άλλη φίλη κανονίζει ταξίδι αναψυχής στο εξωτερικό. Και τα παιδιά; Θα έρθει η μάνα μου από το νησί να τα κρατήσει. Η γιαγιά δηλαδή, θα αλλάξει 2 αεροπλάνα στην καλύτερη περίπτωση , θα ξεσπιτωθεί, θα πρέπει να έχει φροντίσει για το τι θα τρώει όλες αυτές τις μέρες ο παππούς και θα έρθει στην Κρήτη να φροντίζει 2 θηρία....

Προσθήκη λεζάντας

Σε παιδότοπο ακούω να συζητούν 3 μανάδες : " Μου σπάει τα νεύρα η πεθερά μου, λέει η μία. Αγόρασε πάλι κάτι αηδίες ρούχα από το τάδε μαγαζί για το παιδί εντελώς παλιομοδίτικα..." Η άλλη μάνα τα είχε με τον πατέρα της που πάει συνέχεια στα Jumbo και τους αγοράζει κινέζικα παιχνίδια που κάνουν πολύ θόρυβο. Η άλλη παραπονιέται γιατί το παιδί όταν πάει στην πεθερά για Σ/Κ γυρνάει κακομαθημένο και είναι θυμωμένη που το αφήνουν να τρώει πολλά γλυκά και το κακομαθαίνουν...

                      Αχαριστία; Γαιδουριά, Εκμετάλλευση; Τι; Γιατί;

 Κάποιος φίλος στο facebook πόσταρε το παρακάτω ανέκδοτο προλογίζοντας ότι έχει τρελό γέλιο :

Σας μιλάει ο αυτόματος τηλεφωνητής της γιαγιάς:
-Καλημέρα, αυτή τη στιγμή απουσιάζω, παρακαλώ αφήστε το μήνυμα μετά τον χαρακτηριστικό ήχο beeeeeppp ...
- Εάν είσαι ένα από τα παιδιά μου πίεσε 1, 2 ή 3 (ανάλογα ποιο παιδί είσαι) και στη συνέχεια χρησιμοποίησε τις επόμενες επιλογές :
-εάν θέλεις να κρατήσω τα παιδιά πίεσε 2
-εάν θέλεις να σου πλύνω τα ρούχα και να τα σιδερώσω πίεσε το 3
-εάν θέλεις να κοιμηθούν τα παιδιά εδώ πίεσε 4
-εάν θέλεις να πάρω τα παιδιά από το σχολείο πίεσε 5
-εάν θέλεις φαγητό να στείλω στο σπίτι πίεσε 6
-εάν θέλεις να έρθεις να φας εδώ πίεσε 7
-εάν χρειάζεσαι λεφτά πίεσε 8

-Εάν θέλεις να με καλέσεις για δείπνο ή να με πας στο θέατρο απλά άρχισε να μιλάς !!!!!!!!!!!"

 Διαβάζοντάς το δεν γέλασα καθόλου. Ένιωσα μόνο θλίψη. Πόσοι παππούδες και γιαγιάδες θα αισθάνονται κάπως έτσι;

Τις Κυριακές στα ταβερνάκια, σε εκδρομές σπάνια βλέπω τα ζευγάρια να έχουν κάποιον παππού ή γιαγιά μαζί. Αν το δω αυτό, συνήθως γίνεται για να κυνηγούν αυτοί τα παιδιά και οι γονείς να κάθονται. Είναι έτσι ή δεν είναι; Βλέπεις την γιαγιά και τρέμει μην πάθει τίποτα το παιδάκι όσο είναι στην ευθύνη της.

  Σκέφτομαι  πως οι επόμενες γενιές δεν θα γνωρίσουν πιθανά αυτή την υπέροχη σχέση αφού γονείς πλέον γινόμαστε όλο και σε μεγαλύτερη ηλικία. Αυτό το " ή μικρός μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου " στις μέρες μας δεν τηρείται . Βλέπεις μπαμπά και δεν ξέρεις αν είναι ο παππούς. 

                                            Γονείς καριέρας 2 σε 1.

    Να ήξερες καλή μου εκεί στον παιδότοπο που γκρινιάζεις, πόσο τυχερή είσαι που τους έχεις και πόσο σε ζηλεύω που είναι εκεί γεροί και σας φροντίζουν. Έτσι ξέρουν. Αυτοί είναι. Γι αυτό είναι . Για να χαλάνε τα παιδιά μας. Να τα κακομαθαίνουν, να τα πηγαίνουν στις κούνιες, να τους ψωνίζουν από τα παιχνιδάδικα και από τους κινέζους αηδίες και να τους γεμίζουν τα δόντια με γλυκά και όλα τα απαγορευμένα. Κι ας σου έλεγαν εσένα να μην τα τρως όταν ήσουν παιδί. Αυτό σημαίνει παππούς. Έτσι έκανε και ο δικός σου τότε. Θυμάσαι; 

protagon.gr

Μην νομίζετε και εγώ καλή γαιδούρα είμαι. Τα έχω κάνει τα λάθη μου. Σήμερα ήρθε ο μικρός κρατώντας αυτό από το σχολείο του.

Παγκόσμια ημέρα τρίτης ηλικίας σήμερα. Ένα τηλεφώνημα , μια γλυκιά κουβέντα, λίγο παρεούλα,ένα χάδι,  ένα ευχαριστώ που υπάρχουν. Για πόσο άραγε;

                                        Καλό μήνα lolipops :)))

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ "Η πόλις"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ "Η πόλις"

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.

Μέσω FB

Gemma - Λιπάσματα Σπόροι Βολβοί Μοσχεύματα.

Χθες

Έχετε απορίες που αφορούν τον κήπο ή τα φυτά σας??? Οι γεωπόνοι της Gemma συνεχίζουν να είναι στη διάθεση σας! Γράψτε μας τις απορίες σας κάτω από τη φωτογραφία και θα σας απαντήσουμε υπεύθυνα μέσα στις επόμενες μέρες!!