ΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑΣ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2012/12/blog-post_7.html?spref=fbΗ 

 ΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑΣ

Η ομοιοκαταληξία στην ΚρήτηΣύμφωνα με τους μελετητές, η ομοιοκαταληξία ήρθε στην Κρήτη κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας, από τους Ενετούς ποιητές και, στη συνέχεια, τους Κρητικούς που επηρεάστηκαν από την ευρωπαϊκή ποίηση. «Από τα μέσα του ιε΄ αιώνα και πέρα παρουσιάζεται η ρίμα σε δίστιχα και σπανιότερα σε πολύστιχες ομοιοκατάληκτες ρίμες» (Στυλιανός Αλεξίου, Κρητική Ανθολογία,

Πριν απ’ αυτό, δηλαδή κατά τη βυζαντινή περίοδο, δεν έχουμε ομοιοκαταληξία στην Κρήτη ούτε γενικότερα –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως π.χ. ο Ακάθιστος Ύμνος (Χαιρετισμοί της Παναγίας), στη βυζαντινή ποίηση.
Τα λόγια έπη της βυζαντινής εποχής, όπως το Έπος του Διγενή Ακρίτα (που βασίστηκε στα ακριτικά τραγούδια, αλλά ίσως και να τα επηρέασε), είναι ανομοιοκατάληκτα. Το ίδιο και τα σπουδαία είδη της πρώτης δημοτικής ποίησης στον ελληνικό χώρο (τα πρώτα «δημοτικά τραγούδια» του Νέου Ελληνισμού), δηλαδή οι παραλογές, τα ακριτικά τραγούδια, τα κάλαντα, διάφορα θρησκευτικά τραγούδια όπως το Μοιρολόι της Παναγίας κ.ά. Τα τραγούδια αυτά υπήρξαν ιδιαίτερα διαδεδομένα και στην Κρήτη• καταγράφονται σε όλες τις περιοχές και έχουν περιληφθεί σε πάρα πολλές συλλογές κρητικών τραγουδιών.

Στον ίδιο χώρο κινούνται και τα ριζίτικα, τα οποία παρέμειναν ανομοιοκατάληκτα εν μέρει. Λέω εν μέρει, γιατί, ενώ συνέχισαν να δημιουργούνται ανομοιοκατάληκτα ριζίτικα σε όλες τις εποχές, μέχρι και σήμερα, παράλληλα όμως δημιουργήθηκαν στις ίδιες περιοχές (τα ορεινά του νομού Χανίων) και ρίμες, δηλαδή ομοιοκατάληκτα ποιήματα, όπως το Τραγούδι του Δασκαλογιάννη και αμέτρητα άλλα μικροσκοπικά έπη, που αφηγούνται την ιστορία αγωνιστών και άλλα σημαντικά γεγονότα, π.χ. σεισμούς ή επιδημίες.

"Οταν θα φυγω απ' τη ζωη τοτες μονο θα νιωσεις
τι αξιζα για σε'νανε και θα το μετανοιωσεις"

"Η Κρήτη με ανέθρεψε τούτη και θα με θάψει
γιατί άλλη μάνα σαν κι αυτή ποτέ δεν θα υπάρξει"

Η ρίμα διαδόθηκε σε όλη την Κρήτη (καθώς και σε άλλες ελληνικές περιοχές), και εκτός από τις ιστορικές ρίμες, έχουμε και σατιρικές ρίμες, αλλά και άλλες που αφηγούνται γεγονότα της παράδοσης και αποτελούν διασκευές παλαιότερων ανομοιοκατάληκτων τραγουδιών, όπως το Τραγούδι τ’ άη Γιώργη.

Οι ρίμες όμως που δημιουργήθηκαν στο νομό Χανίων, στις ίδιες τοπικές κοινωνίες με τα ριζίτικα, και τραγουδήθηκαν από τους ίδιους τραγουδιστές, με το ίδιο μουσικό ιδίωμα (ύφος), ανήκουν, κατά τη γνώμη μου, στη μεγάλη οικογένεια του ριζίτικου τραγουδιού, ως συγκεκριμένο υποείδος, άσχετα αν από τους μελετητές έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ριζίτικα μόνο τα ανομοιοκατάληκτα τραγούδια• άλλωστε, και παραλογές και ακριτικά τραγούδια, που λέγονται σε άλλους σκοπούς, με εντελώς διαφορετικό ύφος,σε άλλες περιοχές της Κρήτης, στο νομό Χανίων λέγονται ως ριζίτικα.

"Λίγα θέλουν οι άνθρωποι για να'ναι ευτυχισμένοι
αυτοί που εχουνε πολλά ειναι δυστυχισμένοι"
"Μη φοβηθείς τον ανθρωπο που λέει την αλήθεια
μα να φοβάσαι πάντα αυτους που λένε παραμύθια"

Καθοριστικά θεωρείται ότι επηρέασε την εισαγωγή της ομοιοκαταληξίας στην Κρήτη ο Ερωτόκριτος, που η απήχησή του στον κρητικό λαό ήταν τεράστια, ανάλογη με την απήχηση των ομηρικών επών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. «Μεγάλη ήταν η επίδραση του “Ερωτοκρίτου” κυρίως στο κρητικό λαϊκό δίστιχο, τη “μαντινάδα”.
Είναι ζήτημα αν το είδος αυτό υπήρχε πριν από τον Κορνάρο• πάντως μόνο έπειτα από αυτόν αναπτύχθηκε και διαδόθηκε πλατειά» (Στυλιανός Αλεξίου, Βιτσέντσου Κορνάρου, Ερωτόκριτος, εκδ. Ερμής, Αθήνα 1980, εισαγωγή, σελ. ρ΄).
Βέβαια, και τα άλλα έργα της κρητικής λογοτεχνίας της εποχής της Ενετοκρατίας («Κρητική Αναγέννηση») ήταν ομοιοκατάληκτα (λόγω ενετικών επιρροών) και πολλά απ’ αυτά, όπως π.χ. η Ερωφίλη του Γεωργίου Χορτάτση και η Εύμορφη Βοσκοπούλα (ανωνύμου, εκδοθείσα από τον Νικόλαος Δραμιτινό ή Δρυμιτικό), έγιναν δημοτικά τραγούδια (θα αναφερθούμε σ’ αυτά σε ειδικές εργασίες μας• προς το παρόν παραπέμπουμε στο εξαίρετο βιβλίο του Μπάμπη Δερμιτζάκη Η λαϊκότητα της Κρητικής Λογοτεχνίας, εκδ. Δωρικός, Αθήνα 1990, καθώς βέβαια και στις σχετικές μελέτες του Στυλιανού Αλεξίου, του Νικολάου Παναγιωτάκη, του Θεοχάρη Δετοράκη κ.ά., για τις οποίες βλ. το σχετικό με τον Ερωτόκριτο άρθρο μας).
Έτσι εισήχθη στην Κρήτη η ομοιοκαταληξία και γεννήθηκε το είδος της μαντινάδας, κάτω από διεργασίες που δεν είναι εύκολο να ανακαλύψουμε.

Η Κρητική Μαντινάδα
Σύμφωνα με τον ορισμό του Μιχάλη Καυκαλά, «Κρητική μαντινάδα είναι δίστιχο με δεκαπεντασύλλαβους και ομοιοκατάληκτους στίχους στη διάλεκτο της Κρήτης που αποδίδει αυτοτελές και ολοκληρωμένο νόημα και διαθέτει ποιητικές αρετές» (Μιχάλης Καυκαλάς, Οδηγός Κρητικής Μαντινάδας, Βιβλιοεκδοτική Αναστασάκη, Αθήνα 1998, σελ. 142). Μοναδική πιθανή εξαίρεση στην αυτοτέλεια του νοήματος (δηλ. μαντινάδες που το νόημά τους μπορεί να μην είναι πλήρες, αλλά να εξαρτάται από προηγούμενες ή επόμενες) ο ίδιος ο Μ. Καυκαλάς αναγνώριζε στις αντικριστές μαντινάδες, εκείνες δηλαδή που δημιουργούνται για να δώσουν απάντηση σε άλλες μαντινάδες.

Στο βιβλίο του Αντώνη Γιανναράκη Άσματα Κρητικά μετά διστίχων και παροιμιών, την πρώτη συλλογή κρητικών τραγουδιών, που εκδόθηκε στη Λειψία το 1876, καταγράφονται αρκετές μαντινάδες (τα δίστιχα, στα οποία αναφέρεται ο τίτλος)• το ίδιο και στο βιβλίο του Παύλου Βλαστού Ο Γάμος εν Κρήτη, ήθη και έθιμα Κρητών, Αθήνα 1894 (πρόσφατη ανατύπωση εκδ. Καραββίας, Αθήνα), σο οποίο θα αναφερθούμε εκτενέστερα παρακάτω.

Οι μαντινάδες, όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι Κρητικοί, αναφέρονται σε κάθε θέμα και κάθε στιγμή της ανθρώπινης ζωής, όχι μόνο στον έρωτα, αλλά και στο θάνατο, τον πόλεμο, τη φτώχεια, τη δυστυχία, τη χαρά, την παρέα, την ξενητειά, τις αστείες στιγμές της καθημερινότητας κ.λ.π.
"Παλληκαράς ο Κρητικός, λεβέντης και με μπέσα,
κι άμα του κάνεις το κακό, στο χώμα θα μπεις μέσα"
"Άντρας δεν είν' εκείνοσές απού βαστεί μαχαίρι
μα που στη δύσκολη στιγμή θα σου κρατεί το χέρι"
Υπάρχουν μαντινάδες για το κάθε τί και φυσικά, ενώ έχουν καταγραφεί δεκάδες χιλιάδες μαντινάδες, είναι αδύνατον να υπολογιστεί το σύνολο όλων των μαντινάδων που έχουν δημιουργηθεί στην Κρήτη τους τελευταίους αιώνες, η πλειοψηφία των οποίων δεν έχει καταγραφεί, αλλά έχει χαθεί στη λήθη του χρόνου.
"Εισαι λουλουδι ομορφο που μπηκες στη καρδια μου
και μονο εσενα πεθυμω να ζεις τα ονειρα μου"
"Θα'θελα να'μουνα σταυρος επανω στο λαιμο σου
Να με φιλας καθε φορα που μ'εχεις στο μυαλο σου"

Η απήχηση του δίστιχου στους λαϊκούς ποιητές, αλλά και τους τραγουδιστές και γενικά τους μερακλήδες, οφείλεται, μεταξύ άλλων, στη λακωνικότητα και την περιεκτικότητά του, καθώς και στην ανάγκη μίας μόνον ομοιοκαταληξίας, που για πολλούς είναι σχετικά εύκολο να βρεθεί. Βέβαια, αυτός ο περιορισμός στους δύο στίχους αυξάνει και τη δυσκολία για τους απαιτητικούς δημιουργούς, που συνεχίζουν ασυναίσθητα το έργο των αρχαίων επιγραμματοποιών δημιουργώντας ακριβές μαντινάδες (δηλαδή πολύτιμες), όπως θα έλεγε ο σπουδαίος μαντιναδολόγος από το Ζαρό Ηρακλείου Γιώργης Σταματάκης (Λεαντρογιώργης).

Πηγή: rethemnos.gr

ΛΙΜΝΗ ΔΑΜΑΝΙΩΝ - ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/10/blog-post_1.html?spref=fb

ΛΙΜΝΗ ΔΑΜΑΝΙΩΝ - ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Τα Δαμάνια είναι ένα μικρό και ήσυχο χωριό στο πιο γόνιμο κομμάτι της επαρχίας Μονοφατσίου Ηρακλείου. Ο πληθυσμός του αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από πρόσφυγες που ήρθαν μετά τη μικρασιατική καταστροφή στην Κρήτη. Το 2003 το χωριό απέκτησε τη δική του λίμνη με την κατασκευή φράγματος στο ποτάμι που κυλά δυτικά του οικισμού και αποτελεί παραπόταμο του Αναποδάρη Ποταμού. Τα Δαμάνια είναι κτισμένα πάνω στη λίμνη σε γήλοφο και μοιάζουν να κρέμονται πάνω από το νερό.

 --

Η λίμνη στα Δαμάνια είναι από τις πιο όμορφες που διαθέτει όλη η Κρήτη η οποία σε συνδυασμό με το γαλήνιο τοπίο τριγύρω αποτελούν μια θαυμάσια πρόταση για μια μικρή απόδραση όχι πολύ μακριά από το Ηράκλειο. Υπάρχει μονοπάτι και χωματόδρομος περιμετρικά της λίμνης για περπάτημα και παρατήρηση των λουλουδιών αλλά και των πολλών πουλιών που ανακάλυψαν πολύ γρήγορα αυτό το νέο υδροβιότοπο.

Στη δυτική πλευρά της λίμνης υπάρχει μια μικρή προεξοχή στο έδαφος, ένας γήλοφος στην περιοχή που φέρει το όνομα Ζαβιανά πάνω στον οποίο έχουν βρεθεί αρχαιότητες και ακόμα και σήμερα μπορούμε να παρατηρήσουμε θεμέλια κτιρίων αλλά και όλη η περιοχή είναι γεμάτη από κεραμικά όστρακα. Βόρεια της λίμνης στην κορφή του λόφου Κεφάλα είναι τα ερείπια του παλιού χωριού των Δαμανίων που υπήρξε τρανό Τουρκοχώρι και από εκεί η θέα στη λίμνη είναι φανταστική ενώ στο νότιο άκρο της λίμνης βρίσκεται το εντυπωσιακό και παμπάλαιο εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής.

http://www.cretanbeaches.com

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

Πώς να καλλιεργήσετε δέντρο αβοκάντο

http://www.agrotikabook.gr/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AE%CF%83

Πώς να καλλιεργήσετε δέντρο αβοκάντο από..κουκούτσι αβοκάντο

Τα Αβοκάντο είναι ένα από τα πιο καταπληκτικά καλοκαιρινά φρούτα. Υψηλό σε θρεπτικά συστατικά και χαρακτηριστική γεύση που δίνει δροσιά σε υπέροχες καλοκαιρινές σάλτσες. Την επόμενη φορά που θα φτιάξετε γουακαμόλε ή θα κόψετε αβοκάντο για τη σαλάτα σας, κρατείστε το κουκούτσι του για να αποκτήσετε το δικό σας δέντρο αβοκάντο. Είναι επίσης πολύ ωραία ασχολία για τα παιδιά σας.

Βήμα 1- βγάλτε και καθαρίστε το κουκούτσι

Θα χρειαστεί να βγάλετε το κουκούτσι από το αβοκάντο προσεκτικά (χωρίς να το κόψετε), και έπειτα να το καθαρίσετε καλά (συνήθως βοηθάει αν το βυθίσετε για μερικά λεπτά σε νερό και μετά τρίψετε τα υπολείμματα φρούτου από πάνω του). Προσέξτε να μην βγάλετε την καφέ στρώση από το κουκούτσι γιατί είναι το κάλυμμα του σπόρου.

Βήμα 2- Εντοπίστε ποια άκρη είναι ‘πάνω’ και ποια ‘κάτω’

Κάποια κουκούτσια είναι στενόμακρα, ενώ άλλα είναι σαν τέλειες σφαίρες- αλλά όλα τα κουκούτσια από αβοκάντο έχουν μια βάση από την οποία βγαίνουν οι ρίζες και μια κορυφή από όπου θα βγει  ο βλαστός. Η ελαφρώς μυτερή άκρη είναι η επάνω πλευρά και η πιο πλατιά άκρη είναι η κάτω. Για να κάνετε το κουκούτσι σας να βλαστήσει, θα χρειαστεί να βάλετε το κάτω μέρος στο νερό, και γι’ αυτό το λόγω είναι τόσο σημαντικό να καταλάβετε ποια από τις δυο άκρες είναι η σωστή, πριν το τρυπήσετε με οδοντογλυφίδες.

Βήμα 3- Τρυπήστε το με τέσσερεις οδοντογλυφίδες

Πάρτε 4 οδοντογλυφίδες και τρυπήστε το κουκούτσι με μια κατεύθυνση ελαφρώς προς τα κάτω, σε ίση απόσταση μεταξύ τους γύρω από την περιφέρεια του κουκουτσιού. Αυτές οι οδοντογλυφίδες λειτουργούν σαν στήριγμα για να στέκεται το κάτω μέρος στο νερό και γι αυτό πρέπει να τις μπήξετε καλά μέσα στο κουκούτσι. Προτείνουμε να τις τοποθετήσετε με κατεύθυνση προς τα κάτω, ώστε, όταν το βάλετε στο ποτήρι, το μεγαλύτερο μέρος να βρίσκεται μέσα στο νερό.

Βήμα 4- Τοποθετήστε τον σπόρο του αβοκάντο ημιβυθισμένο σε ένα ποτήρι με νερό

Και τοποθετήστε το σε ένα ήσυχο παράθυρο με ηλιοφάνεια. Βοηθάει να χρησιμοποιήσετε ένα διάφανο ποτήρι για να μπορείτε εύκολα να δείτε πότε θα βγουν οι ρίζες και για να ξέρετε πότε πρέπει να αλλάζετε το νερό. Πολλοί οδηγοί συνιστούν να το αλλάζετε κάθε μέρα, αλλά εμείς διαπιστώσαμε, από εμπειρία, πως είναι καλύτερο να το αλλάζετε κάθε πέντε μέρες με μια εβδομάδα περίπου. Πρέπει να αλλάζετε το νερό συχνά για να αποφεύγετε μούχλα, βακτήρια και μύκητες που μπορούν να βλάψουν τον μικρό βλαστό σας.

Βήμα 5- Περιμένετε το σπόρο σας να βλαστήσει

Πολλοί διαδικτυακοί οδηγοί που έχουμε διαβάσει λένε πως η βλάστηση χρειάζεται από 2 έως 4 εβδομάδες, αλλά η εμπειρία μας λέει πως χρειάζεται τουλάχιστον 8 εβδομάδες για να βλαστήσει, γι αυτό να είστε υπομονετικοί.

Αυτή είναι η διαδικασία που θα παρακολουθήσετε:

1. Η κορυφή του αβοκάντο θα στεγνώσει και θα δημιουργήσει μια σχισμή, και το εξωτερικό στρώμα του σπόρου θα απορριφθεί.
2. Η σχισμή θα επεκταθεί μέχρι και το κάτω μέρος και θα αρχίσει να φαίνεται ένα μικροσκοπικό ριζάκι.
3. Η ριζούλα θα μεγαλώσει και μπορεί να κάνει διακλάδωση, και τελικά ένας μικρός βλαστός θα βγει από την κορυφή του κουκουτσιού.
4. Μην αφήνετε το κουκούτσι σας να στεγνώσει και να μείνει αβύθιστο – συμπληρώνετε νερό αν χαμηλώνει η στάθμη του.

Βήμα 6- Φυτέψτε σε χώμα όταν το δεντράκι σας έχει ύψος περίπου 15 εκατοστά

Όταν το κοτσάνι σας είναι περίπου 15 εκατοστά, κόψτε τα 7 εκατοστά, πράγμα που θα το βοηθήσει να ξαναμεγαλώσει. Όταν ξαναγίνει 15 εκατοστά φυτέψτε το σε ένα πλούσιο σε συστατικά χώμα, μέσα σε μια γλάστρα διαμέτρου περίπου 20 εκατοστών, αφήνοντας το επάνω μισό του σπόρου να εξέχει. Τοποθετήστε το σε ένα ηλιόλουστο παράθυρο. Τα αβοκάντο αγαπούν τον ήλιο- όσο περισσότερος τόσο καλύτερα.

Βήμα 7- Ποτίστε και δείτε το να μεγαλώνει

Ποτίζετε συχνά με σταθερούς, βαθείς εμποτισμούς. Το χώμα θα πρέπει να είναι συνεχώς νωπό αλλά όχι κορεσμένο. Τα κιτρινισμένα φύλλα είναι σημάδι υπερβολικού ποτίσματος, σε αυτήν την περίπτωση, αφήστε το χώμα να στεγνώσει για μερικές μέρες.

Βήμα 8- Απομακρύνετε τα φύλλα της κορυφής για να ενθαρρύνετε το σχήμα θάμνου

Όταν ο κορμός φτάσει στα 30 περίπου εκατοστά κόψτε τις δυο επάνω σειρές φύλλων. Αυτό θα βοηθήσει στην ανάπτυξη του φυτού προς τα πλάγια και στο να βγάλει περισσότερα φύλλα, κάνοντάς το πιο θαμνώδες. Κάθε φορά που το φυτό θα μεγαλώνει άλλα 15 εκατοστά, κόβετε τις δυο νεότερες σειρές φύλλων της κορυφής.

Βήμα 9- Ενοχλήσεις από ζουζούνια

Το αβοκάντο μου μαζεύει αφίδες- που δεν μπορούν να αντισταθούν στα νόστιμα φύλλα του. Για να απαλλαγείτε, τα  βρέχετε με λάστιχο και μόλις απομακρυνθούν τα μικρά παράσιτα ψεκάζετε με ένα μίγμα από νερό με μια μικρή ποσότητα υγρού πιάτων και μια κουταλιά του γλυκού λάδι από neem (θα το βρείτε σε μαγαζιά με είδη φυτών ή στο διαδίκτυο). Αυτό το μίγμα θα τα κρατήσει μακριά. Ελέγχετε το φυτό σας κάθε 4-5 μέρες και καθαρίζετε και ψεκάζετε όποτε είναι απαραίτητο.

Βήμα 10- Ξεχειμώνιασμα

Τα μικρά δεντράκια μπορεί να είναι στα καλύτερά τους, σε εξωτερικό χώρο, το καλοκαίρι αλλά, αν ζείτε σε περιοχή που το χειμώνα πέφτει επικίνδυνα η θερμοκρασία θα πρέπει να τα βάλετε σε εσωτερικό χώρο, για το φθινόπωρο και το χειμώνα, πριν ακόμα πέσει η θερμοκρασία.

Θα βγάλουν ποτέ καρπό τα δεντράκια μου;

Δύσκολο να απαντήσουμε με σιγουριά! Πολλές φορές τα αβοκάντο αρχίζουν να βγάζουν καρπό μετά από 3-4 χρόνια, άλλα βγάζουν στα 15 χρόνια και άλλα δεν βγάζουν ποτέ. Βοηθάει να έχετε διάφορα δέντρα αβοκάντο για να βοηθιούνται με τη γονιμοποίηση. Επίσης μην περιμένετε ο καρπός να έχει μεγάλη σχέση με τον καρπό από τον οποίο πήρατε το κουκούτσι. Τα αβοκάντο του εμπορίου μεγαλώνουν από μπολιασμένα κλαδιά για να ελέγχεται το αποτέλεσμα- ένα φυσικά μεγαλωμένο αβοκάντο μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό από τον πρόγονό του.

Πηγή: http://inhabitat.com

Μικρά σχέδια

The French Needle.

new book for embroiderers :http://www.frenchneedle.com/collections/embroidery-books/products/little-stitches

Μικρά λεπτά και τρυφερά σχέδια για κέντημα. Καλή επιτυχία! 

Έλληνας οριενταλιστής ζωγράφος

Bigbook.gr.

Ο Θεόδωρος Ιακώβου Ράλλης (Κωνσταντινούπολη 1852 – Λονδίνο 1909), γνωστός και ως Théodore Jacques Ralli ή Rallis, ήταν Έλληνας ζωγράφος της «γαλλικής ακαδημαϊκής σχολής» του ύστερου 19ου αιώνα. Σήμερα θεωρείται ο πιο χαρακτηριστικός Έλληνας οριενταλιστής ζωγράφος.

Ο. ΕΛΥΤΗΣ "Μικρή Πράσινη Θάλασσα"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Ο. ΕΛΥΤΗΣ "Μικρή Πράσινη Θάλασσα"

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριῶ χρονῶ
Πού θά 'θελα νά σέ υἱοθετήσω
Νά σέ στείλω σχολεῖο στήν Ἰωνία
Νά μάθεις μανταρίνι καί ἄψινθο
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριῶ χρονῶ
Στό πυργάκι τοῦ φάρου τό καταμεσήμερο
Νά γυρίσεις τόν ἥλιο καί ν' ἀκούσεις
Πῶς ἡ μοίρα ξεγίνεται καί πῶς
Ἀπό λόφο σέ λόφο συνεννοοῦνται
Ἀκόμα οἱ μακρινοί μας συγγενεῖς
Πού κρατοῦν τόν ἀέρα σάν ἀγάλματα
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριῶ χρονῶ
Μέ τόν ἄσπρο γιακά καί τήν κορδέλα
Νά μπεῖς ἀπ' τό παράθυρο στή Σμύρνη
Νά μοῦ ἀντιγράψεις τίς ἀντιφεγγιές στήν ὀροφή
Ἀπό τά Κυριελέησον καί τά Δόξα Σοι
Καί μέ λίγο Βοριά λίγο Λεβάντε
Κύμα το κύμα νά γυρίσεις πίσω Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριῶ χρονῶ
Γιά νά σέ κοιμηθῶ παράνομα
Καί νά βρίσκω βαθιά στήν ἀγκαλιά σου
Κομμάτια πέτρες τά λόγια τῶν Θεῶν
Κομμάτια πέτρες τ' ἀποσπάσματα τοῦ Ἡράκλειτου.

(Το Φωτόδεντρο και η Δέκατη Τέταρτη Ομορφιά, Ίκαρος, 1971)

Θ. ΡΑΛΛΗΣ (16/2/1852 – 2/10/1909) ΠΙΝΑΚΑΣ - ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΚΙΘΑΡΑ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Θ. ΡΑΛΛΗΣ (16/2/1852 – 2/10/1909)
ΠΙΝΑΚΑΣ - ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΚΙΘΑΡΑ

Ο Θεόδωρος Ιακώβου Ράλλης (Κωνσταντινούπολη 16/2/1852 – Λονδίνο 2/10/1909), γνωστός και ως Théodore Jacques Ralli ή Rallis, ήταν Έλληνας ζωγράφος της «γαλλικής ακαδημαϊκής σχολής» του ύστερου 19ου αιώνα. Σήμερα θεωρείται ο πιο χαρακτηριστικός έλληνας οριενταλιστής ζωγράφος.

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΑΠΟΥΝΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2012/11/blog-post_2.html?spref=fb

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΑΠΟΥΝΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Το Κρητικό Σαπούνι είναι ότι πιο φυσικό από κρητικό έξτρα παρθένο 

ελαιόλαδο και Aloe vera.

Το σαπούνι αυτό παρασκευάζεται με την ψυχρή μέθοδο σαπουνοποίησης ώστε να διατηρεί όλα τα ευεργετικά συστατικά του.Γίνεται με βάση το αγνό παρθένο κρητικό ελαιόλαδο (0,3-0,6 οξύτητας) και εμπλουτίζεται με τα αιθέρια έλαια λεβάντας, δάφνης, αμυγδαλέλαιου εκχύλισμα φασκόμηλου και νερό βροχής.

Η εταιρεία Αρκάδι είναι αφοσιωμένη στην παραγωγή φυσικού πράσινου και λευκού σαπουνιού με τον παραδοσιακό τρόπο από το 1946. Σήμερα, προσφέρουμε μια γκάμα προϊόντων σαπουνιού για φυσική και αγνή καθαριότητα σε κάθε σύγχρονο ελληνικό νοικοκυριό.

Η οικογένεια Μαλικούτη έχει πολύ βαθιές ρίζες στην Κρήτη, οι οποίες φτάνουν μέχρι το 1700. Ο Νικόλαος Μαλικούτης, οπλαρχηγός ανατολικών επαρχιών του Νομού Ρεθύμνης, υπήρξε ιστορική και ηρωική μορφή του νησιού και μνημονεύεται από τον ιστορικό Ψυλλάκη. Η γκραβούρα του εκτίθεται στο ιστορικό Μουσείο Ηρακλείου και στο Ιστορικό Μουσείο Αθηνών (Παλαιά Βουλή), ενώ σώζεται πολύστιχο κρητικό ποίημα αφιερωμένο στους ηρωισμούς του και στον μαρτυρικό θάνατο του μέσα στην πόλη του Ηρακλείου, και το όνομά του έχει δοθεί σε δρόμους και πλατείες.

Η εταιρεία μας ιδρύθηκε το 1946 από τον εγγονό του, τον Γεώργιο Μαλικούτη, άνθρωπο οραματιστή και πρωτοπόρο. Ο Γεώργιος Μαλικούτης γεννήθηκε το 1903 στο Ηράκλειο, και έζησε στην Κρήτη μέχρι την ηλικία των 18 ετών. Άτομο ανήσυχο και δραστήριο, αφού τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, μπάρκαρε με ένα καΐκι και βρέθηκε στη Μασσαλία. Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ, κι έπειτα σπούδασε εμπόριο-οινολογία στην École supérieure de commerce στο Μονπελιέ, δουλεύοντας ταυτόχρονα για να βιοπορίζεται.

Ο Γεώργιος Μαλικούτης γύρισε στην Ελλάδα το 1928 και υπηρέτησε τη θητεία του στο Ναυτικό. Τότε μάλιστα τον έστειλαν πάλι στην Γαλλία, ως ακόλουθο κάποιου ναυάρχου, προκειμένου να φέρει στην Ελλάδα το «Έλλη», που μόλις τότε είχε αγοραστεί. Αν και του ζητήθηκε από την τότε Ανωτάτη Εμπορική (σημερινό Οικονομικό Πανεπιστήμιο) να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα, εκείνος προτίμησε ν’ ακολουθήσει τα δικά του όνειρα, που τον έφεραν πίσω στην Κρήτη.

Το 1946 ιδρύει την σαπωνοποιία με την επωνυμία Αρκάδι, ονομασία που δόθηκε για να τιμηθεί η ιστορική Μονή Αρκαδίου στο Ρέθυμνο, αλλά και η ομώνυμη επαρχία, ονομαστή για την ελαιοπαραγωγή της. Η εταιρεία ξεκίνησε φτιάχνοντας από τα ελαιόλαδα της περιοχής που έμεναν αδιάθετα λόγω υψηλής οξύτητας λευκό σαπούνι σε μεγάλες άσπρες πλάκες, ταμπακάς, καθώς και σε ξέσματα, νιφάδες. Έτσι, σε μια εποχή που η παραγωγή αποτελούνταν κατά κύριο λόγο από πράσινο σαπούνι, η σαπωνοποιία Αρκάδι διαφοροποιήθηκε.

Το 1970 την εταιρεία αναλαμβάνουν τα δυο παιδιά του, ο Νικόλαος και ο Ζαχαρίας Μαλικούτης.

Πιστοί στο όραμα και στην φιλοσοφία που κληρονόμησαν έκαναν τα σαπούνια «Αρκάδι» γνωστά στην ευρύτερη ελληνική αγορά.

Το παλιό σαπουναριό διατηρείται ακόμα στο παλαιό λιμάνι του Ρέθυμνου. Τα ρυθμικά χτυπήματα με το ξύλινο σφυρί, τη ματσόλα, που σφράγιζαν το σαπούνι Αρκάδι δεν ακούγονται πια, ούτε μπορείς να δεις εκεί τους λευκοντυμένους μάστορες και βοηθούς – μεσημεράδες – να τρέχουν στρώνοντας το σαπούνι στον ταμπακά. Το πλοίο «ΑΦΟΒΟΥ», φορτωμένο με σαπούνια, έτοιμο  να σαλπάρει από το Ενετικό λιμάνι για τον Πειραιά, μπορείς πια μονάχα να το φανταστείς. Αλλά το ταξίδι του σαπουνιού Αρκάδι συνεχίζεται.

Σήμερα, η εταιρεία διοικείται τα παιδιά του Νικολάου Μαλικούτη, με τις ίδιες πάντα αρχές αλλά και με το βλέμμα στο μέλλον.

ΠΗΓΗ - http://www.arkadisoap.gr

Γνωστή σαπωνοποιία από το 1830, που εδρεύει στον Πειραιά. Ιδρυτές οι γονείς του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη που ξεκίνησαν από την Κρήτη για τον Πειραιά όπου και ίδρυσαν την αρχική σαπωνοποιία. Το σαπούνι Άσσος πράσινο από λάδι ελιάς, οι νιφάδες με πράσινο σαπούνι, το λευκό λεβάντας - τρία γνωστά από παλιά προϊόντα που έμπαιναν σε κάθε σπίτι - για το πλύσιμο, τη λάτρα, το μπάνιο. Κύρια συστατικά των σαπουνιών το καθαρό μείγμα και η εκλεκτή απαλότητα.
Αναμεμειγμένο το λάδι ελιάς  με διάφορα αρωματικά και φυτικά εκχυλίσματα, δίνει το διαφορετικό χρώμα και άρωμα στο σαπούνι που πουλιέται και στα καταστήματα ευρείας κατανάλωσης αλλά και σ' αυτά των ειδών λαϊκής τέχνης, προσφέροντας στον τουρίστα ένα από τα παραδοσιακά προϊόντα της ελληνικής γης —το λάδι ελιάς, ως επίσης της ελληνικής δεξιοτεχνίας και δημιουργικής επιχειρηματικότητας.
Σαπούνι Άσσος Αλεπουδέλη

ΠΗΓΗ - http://in-silencio.blogspot.gr

Φωτογραφία: Ιππαρχία:η πρώτη κυνική φιλόσοφος <..Σε κάποιο συμπόσιο που παρέθεσε ο βασιλιάς της Θράκης Λυσίμαχος, ο Θεόδωρος έκανε μια ιδιαίτερα αισχρή χειρονομία για να την ταπεινώσει. Τράβηξε το ρούχο της, ώστε να την ξεγυμνώσει.Η Ιππαρχία έμεινε ατάραχη, αλλά ο Θεόδωρος δεν σταμάτησε εκεί, και είπε: -"αυτή είναι που παράτησε τις σαΐτες και τον αργαλειό;" -"εγώ είμαι είπε Θεόδωρε, αλλά μήπως νομίζεις ότι κακώς έπραξα, που δεν δαπάνησα τον χρόνο μου στον αργαλειό αλλά τον χρησιμοποίησα για την παιδεία;"..http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html Ιππαρχία

Μυθικη Αναζητηση.

Ιππαρχία:η πρώτη κυνική φιλόσοφος
<..Σε κάποιο συμπόσιο που παρέθεσε ο βασιλιάς της Θράκης Λυσίμαχος, ο Θεόδωρος έκανε μια ιδιαίτερα αισχρή χειρονομία για να την ταπεινώσει. Τράβηξε το ρούχο της, ώστε να την ξεγυμνώσει.Η Ιππαρχία έμεινε ατάραχη, αλλά ο Θεόδωρος δεν σταμάτησε εκεί, και είπε:
-"αυτή είναι που παράτησε τις σαΐτες και τον αργαλειό;"
-"εγώ είμαι είπε Θεόδωρε, αλλά μήπως νομίζεις
ότι κακώς έπραξα, που δεν δαπάνησα τον χρόνο
μου στον αργαλειό αλλά τον χρησιμοποίησα
για την παιδεία;"..http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html

ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΤΑ ΚΑΣΤΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΛΟΓΙΑ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/10/blog-post_7312.html?spref=fb

ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΤΑ ΚΑΣΤΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΛΟΓΙΑ

Στην Κρήτη τα κάστανα είναι μια ευλογία. Συγκεκριμένα, στη Δυτική Κρήτη το μοναδικό μέρος όπου υπάρχουν καστανιές και οι άνθρωποι ζουν από αυτές, τις καλλιεργούν και ενισχύουν το εισόδημα τους.

Αναφερόμενοι στις ιστορίες των γεροντότερων κατά τη διάρκεια της κατοχής και συγκεκριμένα στο χωριό Παλιά Ρούματα Χανιών, εκ στόματος του γεωργού Σπύρου Ρενιέρη, οι άνθρωποι έφτιαχναν ακόμη και ψωμί. Συγκεκριμένα επειδή δεν έσπερναν τα χωράφια αφότου έπεσαν οι Γερμανοί στην Κρήτη. Οι άνθρωποι δεν είχαν άλλη επιλογή και έτσι συνέλεγαν τον ευλογημένο καρπό της καστανιάς όπου κάθε χρόνο ήταν και περισσότερος χωρίς καμία φροντίδα, χωρίς λίπασμα, κοπριά, κλάδεμα και ράντισμα κλπ. 

ΠΑΛΙΑ ΡΟΥΜΑΤΑ

Όσο μεγαλώνει μια καστανιά τόσο περισσότερα κάστανα κάνει, έτσι οι άνθρωποι έπαιρναν την περίοδο του πολέμου απλόχερα από τα δέντρα τους, τους καρπούς των καστάνων και χωρίς να έχουν άλλη επιλογή έφτιαχναν καστανάλευρο το οποίο το ανακάτευαν με το λιγοστό αλεύρι – αν βρισκόταν – από διάφορα φυτά όπως : λαθούρι, βίκο, ταΐ (βρώμη), σίκαλη, κριθάρι και ελάχιστο σιτάρι. Έτσι έφτιαχναν το ψωμί τους που ήταν γλυκό σαν μέλι και μπόρεσαν να επιβιώσουν στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Το λαθούρι, και ο βίκος ήταν πικρά και τα γλύκαιναν (ξεπικραίναν) μέσα σε νερό για κάποιες μέρες. Το αλεύρι για να γίνει έπρεπε τα κάστανα να φουρνιστούνε σε ξυλόφουρνους, έπειτα να καθαριστούν με το χέρι ένα ένα και μετά να πάνε στο νερόμυλο για να βγει το καστανάλευρο, το οποίο ήταν γλυκό.

Η καστανιά μας δείχνει αν τα  εδάφη είναι όξινα και αν κρατάνε νερά, γιατί είναι φυτό υδροχαρές. Ακόμη βλέπουμε τις αρχαίες καστανιές ως δέντρα δείκτες  για το που υπήρχαν κάποτε πηγές και τώρα έχουν χαθεί. Αλλά τα δέντρα αυτά συνεχίζουν να ζουν παρόλο που έχει μειωθεί ο υδροφόρος ορίζοντας και έχουν εξαφανιστεί τα επιφανειακά νερά – πηγές από τις ρίζες τους διότι εκείνες είναι πλέον αρκετά βαθιές με το πέρασμά των αιώνων. Τα δέντρα αυτά είναι χιλιάδων χρόνων και συνεχίζουν να ζουν και να καρποφορούν.

Στο μικροκλίμα της περιοχής των Παλιών Ρουμάτων  συναντάμε καστανιές δίπλα σε πορτοκαλιές, αβοκάντα, λεμονιές, μπανανιές, ελιές, μηλιές, αχλαδιές, αμπέλια, κυδωνιές,  μουσμουλιές,  κερασιές  κ.α. Κάτι που είναι  πολύ παράξενο διότι κάποια φυτά όπως η μπανάνα, η λεμονιά και η πορτοκαλιά, θέλουν γλυκό κλίμα και χαμηλό υψόμετρο ενώ η καστανιά χρειάζεται ηπειρωτικό  κλίμα πολύ κρύο και μεγάλο υψόμετρο. Αυτό είναι ένα από τα θαύματα της βιοποικιλότητας του βουνού Αποπηγάδι. Αυτός ήταν και ο λόγος για την επίσκεψη του κ. Δημήτρη Κολάρου, καθηγητή οικολογίας του ΤΕΙ Κρήτης, και του κ. Αβραμάκη Μανώλη, βοτανολόγου από το μουσείο Φυσικής Ιστορίας Ηρακλείου.

Πώς διαλέγουμε τα κάστανα για σπόρο; Τα μαζεύουμε, τα βάζουμε για δύο μέρες μέσα σε μια λεκάνη με νερό.  Αυτά που επιπλέουν τα τρώμε και τα υπόλοιπα κάνουν για σπόρο. Για να βγάλουν φύτρα, αφού τα βγάλουμε από το νερό, τα βάζουμε αφού στεγνώσουν  σε θερμοκρασία δωματίου αεροστεγώς κλεισμένα μέσα σε νάιλον σακούλα ή τσουβάλι. Εκεί λόγω της θερμοκρασίας, τα ζωντανά κάστανα θα βγάλουν φύτρα. Πρέπει να προσέξουμε πάρα πολύ να μην διαλέξουμε κάστανο για σπόρο που θα φυτέψουμε, να μην έχει δύο φύτρα-κορμούς από ένα σπόρο – ένα καρπό καστάνου. Διότι αυτό δεν θα βγει καστανιά αλλά μαρόνι. Το μαρόνι είναι ένα κάστανο το οποίο έχει δύο και τρεις καρδιές και ξεφλουδίζει πολύ δύσκολα καθώς έχει και στο εσωτερικό του χνούδι.

Κρατάμε λοιπόν τα καστανά που βγάζουν ένα φύτρο από κάθε κάστανο και τα διαλέγουμε να είναι μεγάλα και δυνατά. Προτιμώνται τα ίσια κάστανα που είναι στο κέντρο της καστανοκουβάρας γιατί τα δέντρα θα κάνουν ντρέτο-κάθετο κορμό. Είναι προτιμότερο τα κάστανα να φυτεύονται κατευθείαν στη γη, στο σημείο που θέλουν να φυτευτούν οι καστανιές. Τα δέντρα αυτά γίνονται πολύ πιο δυνατά και ανθεκτικά από αυτά που μεταφυτεύονται. Είναι προτιμότερο να φυτεύονται στη λίγωση του φεγγαριού και σε τόπο που να έχει όξινο ph και πολλά νερά και υγρασία. Συνήθως κοντά αν είναι πλατάνια ή ρυάκια είναι ιδανικός τόπος για να φυτέψει κάποιος καστανιές. Τα ήμερα κάστανα που θα φυτέψουμε θα μας δώσουν άγρια κάστανα. 

Στην περίπτωση μας τα Κρητικά κάστανα, ακόμη και τα άγρια, είναι πολύ νόστιμα και γλυκά. Πράγμα που δεν συμβαίνει με τα άλλα άγρια κάστανα που υπάρχουν ανά τον κόσμο και πολλά από αυτά είναι πικρά. Για να πάρουμε λοιπόν ήμερο κάστανο πρέπει να κεντρίσουμε τις καστανιές που φυτέψαμε από ήμερο κάστανο οι οποίες θα μας δώσουν άγριο καρπό με ήμερο μπόλι καστανιάς το οποίο έχει το μειονέκτημα να μην δίνει νέκταρ και γύρη στις μέλισσες. Έχουμε όμως και την επιλογή να μη κεντρίσουμε το δέντρο και να μαζεύουμε τα αγριοκάστανα αν αυτά μας ικανοποιούν, αφού το δέντρο θα είναι πολύ πιο δυνατό αφού δεν θα κεντριστεί και θα μας δίνει ισάξια θρεπτικούς καρπούς και πιο πολλούς. Ακόμα η άγρια καστανιά θα βοηθάει πάρα πολύ τις μέλισσες με νέκταρ και γύρη  πράγμα που δεν θα το κάνει η ήμερη καστανιά.

Οι βοτανολόγοι ψάχνουν ακόμα αν η καστανιά είναι αυτόχθονο γηγενές φυτό της Κρήτης ή το έφεραν με το εμπόριο από την αρχαία Μινωική εποχή στην Κρήτη. Επειδή υπάρχουν δέντρα χιλιάδων χρόνων στην Κρήτη , δεν έχουν καταλήξει ακόμη στο παραπάνω ερώτημα.

Τα κάστανα σαν φαγητό είναι εξαιρετικά! Αφού μπορούν να συνδυαστούν πράγματι με οτιδήποτε άλλο. Με θαλασσινά και ιδιαίτερα με το χταπόδι, με κρεατικά, με σούπες με όσπρια , δημητριακά, με σαλάτες κ.α.   Ακόμα το ανώτερο φαγητό που μπορεί να δοκιμάσει κανείς είναι τα σκέτα κάστανα με κρεμμύδια, ντομάτα ,δάφνη και κανέλα(στιφάδο). Τότε φαίνεται  όλη η νοστιμιά αυτού του καρπού, κάποιοι λένε ότι είναι σαν να τρως λαγό και κάποιοι ότι είναι πολύ ανώτερα από το κρέας… Ακόμα φτιάχνονται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους ως γλυκό και είναι  θαυμάσια βραστά ή στα κάρβουνά…

ΕΛΟΣ ΝΟΜΟΥ ΧΑΝΙΩΝ

Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι Το χωριό Έλος θεωρείται το Καστανοχώρι του Ν. Χανίων όπου τα κάστανα φημίζονται για τη νοστιμιά τους. Στο Έλος λειτουργούν όλο το χρόνο μερικές παραδοσιακές ταβέρνες με Κρητική κουζίνα αλλά και τοπικές σπεσιαλιτέ.

Κείμενο: Σπύρος Παναγιωτάκης.

http://peliti.gr/pages/kastana.htm