ανάγλυφη μαρμάρινη στήλη

Μυθικη Αναζητηση.

Ανάγλυφη μαρμάρινη στήλη (4ου αι. πχ) "μαρτυρεί" το ιερό των Διοσκούρων.
"Σημαντική μαρτυρία για το περίφημο ιερό των Διοσκούρων, το οποίο αναζητείται από τους αρχαιολόγους, αποτελεί ένα σπανιότατο εύρημα, το οποίο ήρθε στο φως τα τελευταία χρόνια. Στην συγκεκριμένη ανάγλυφη μαρμάρινη στήλη που χρονολογείται τον 4ο π.Χ. αιώνα, απεικονίζονται πάνω σε άρμα οι Διόσκουροι, οι δίδυμοι Κάστωρ και Πολυδεύκης... 
http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/4.html

ΤΟΥΡΚΟΚΡΗΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8828.html?spref=fb

ΤΟΥΡΚΟΚΡΗΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ

Οι Τουρκοκρητικοί μιλούσαν την ελληνική, τοπική κρητική διάλεκτο. Ακόμη  και οι μουσουλμάνοι πληρεξούσιοι του Ρεθύμνου ζήτησαν να απαιτείται η γνώση της ελληνικής από τους μουτεσαρίφες του Ηρακλείου και του Ρεθύμνου και μετά τη Σύμβαση της Χαλέπας (1878) η ελληνική γλώσσα διδάσκεται και στα μουσουλμανικά σχολεία.

«Ο Τούρκος κύριος, γράφει ο  V. Bernard, το 1897, από την πρώτη γενιά αποκτούσε κρητικόπουλα που ήταν από ράτσα και γλώσσα Έλληνες. Οι γενίτσαροι της δεύτερης γενιάς δεν ήξεραν πια ούτε λέξη τούρκικη και εδώ και ενάμιση αιώνα το νησί ολόκληρο δε μιλάει παρά ελληνικά»

Ο Τουρκοκρητικός, σύμφωνα με τον Κ.Γ. Φουρναράκη, «ελάλει την κρητικήν διάλεκτο, εδιδάσκετο όμως την οθωμανικήν ως γλώσσαν φιλολογικήν»  Έτσι, τα κείμενά τους, όταν ήταν ελληνικά, πολλές φορές, γράφονταν  με τούρκικους  χαρακτήρες.

Μιλούσαν και τραγουδούσαν στα ελληνικά. Ο Ερωτόκριτος ήταν από τα αγαπημένα τους ποιήματα και πολλοί το απήγγειλαν από στήθους. Ο Ι. Κονδυλάκης, στους Τουρκοκρητικούς, γράφει: «Τα μόνα τούρκικα τα οποία γνωρίζουν, πλην, εννοείται, των ολίγων γραμματισμένων, οίτινες παραχώνουν εις τα ελληνικά των τούρκικα, ως οι κομψευόμενοι των Αθηνών γαλλικά, τα μόνα τουρκικά των είνε οι χαιρετισμοί «μερχαμπά» και «σελαμναλέκιμ», τους οποίους διαμοίβουν μόνο μεταξύ των, μικραί τινές προσευχαί από τας οποίας δεν εννούν  τίποτε  και τινες όρκοι και επιφωνήματα, «Για Ραμπή!  Ραμπήμ Αλλά! Μαχιαλά!»

  Κάποιος Τουρκοκρητικός εξέδωσε μια μετάφραση ενός περσικού ποιήματος  με τίτλο «Συμβουλαί πατρός προς υιόν»:

«Τα πράγματά ‘νε δύσκολα, παιδί μου Αμπντουραχμάνη

γιατί τα ρούχα τα καλά ο μάστορας τα κάνει»

και όταν το ρώτησαν γιατί τα μετέφρασε στην κρητική διάλεκτο απάντησε: «διότι η γλώσσα αυτή, η κρητική, είναι η μητρική μου γλώσσα» Στην ελληνική, επίσης, γλώσσα, υμνούσαν τα κατορθώματα των ηρώων τους. Το τραγούδι ενός μουσουλμάνου ήρωα του 1866, από το Ηράκλειο, άρχιζε ως εξής:

Ντελή Ξεϊνη Αξεδιανέ, ειντά τονε γραφτό σου

Στς Αράδαινας το φάραγγα να βρης το θάνατό σου

Στα τέλη του 19^ου αι. χριστιανοί και μουσουλμάνοι φοιτούσαν σε χωριστά σχολεία. Για το χριστιανικό πληθυσμό ίσχυε η μερική υποχρεωτική φοίτηση, κάθε οικογένεια έπρεπε να στέλνει ένα τουλάχιστον παιδί στο σχολείο, ενώ για τους μουσουλμάνους ίσχυε η υποχρεωτική φοίτηση και για τα δυο φύλα. Δάσκαλος, στα μουσουλμανικά σχολεία, ήταν ο Χότζας, ο ιεροκήρυκας που εξηγούσε το Κοράνι στα τζαμιά (β. Παράρτημα, εικ.15), μαζί  με κάποιον βοηθό. Το πρόγραμμα αποτελούνταν κυρίως από «ιερά μαθήματα». «Όλοι οι μαθηταί, ανεξαιρέτως, γράφει ο Κ. Φουρναράκης, ήσαν συγκεντρωμένοι εις εν και το αυτό δωμάτιον, όπου καθήμενοι οκλαδόν επί του δαπέδου και τοποθετούντες επί ενό σκίμποδος το βιβλίον εμελέτων και ανεγίνωσκον γεγωνυία τη φωνή εν διαρκεί κινήσει της κεφαλής. Εν τω δωματίω τούτω παρήγετο τοιουτοτρόπως τόσος θόρυβος όσος και κατά την ώραν της δοκιμής των μουσικών οργάνων» και συνεχίζει περιγράφοντας την  πρώτη μέρα του παιδιού στο σχολείο κατά την οποία γινόταν μια μικρή τελετή στο σπίτι του μαθητή. Έντυναν το μαθητής ή τη μαθήτρια με καινούρια ρούχα και κάλυπταν το κεφάλι τους και τους ώμους με ένα διάφανο πέπλο, γύρω από το οποίο κρέμονταν  «χρυσοειδή σύρματα και άλλα κοσμήματα». Ο μαθητής καθόταν σε μια γωνιά του δωματίου, όπου μια ηλικιωμένη δασκάλα του διάβαζε μια ευχή. Στη συνέχεια προσφέρονταν στους καλεσμένους σερμπέτια και γλυκά «ιδίως Ακιντέδες» και εύχονταν όλοι «Καλή πρόοδο». Μετά την αποχώρηση των ανδρών, οι γυναίκες συνόδευαν, σε πομπή με βραδύ βήμα, το μαθητή ή τη μαθήτρια, οι οποίοι «έφεραν επί της κεφαλής σκίμποδα πεποικιλμένων με σεντέφια και επ’ αυτού το Κοράνιον», στο σχολείο, όπου τελούνταν μια δοξολογία. 

ΠΗΓΗ - http://users.sch.gr

Γαρίφαλο

http://www.agrotikabook.gr/%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF

Γαρίφαλο

Σχεδόν όλα τα είδη του γαρίφαλου έχουν καταγωγή από Ευρώπη και Ασία. Το D.caryofyllus είναι πολυετές ποώδες φυτό, ενδημικό της περιοχής της Μεσογείου και καλλιεργείται στην Ελλάδα από την αρχαία εποχή. Στην Ελληνική φύση υπάρχουν πολλά είδη γαριφάλου όπως τα D.diflorus, D. Viscidus και D. Fruticosus. Η ονομασία Dianthus προέρχεται από την ελληνική λέξη δίανθος, που σημαίνει το άνθος του Δία. Ο Θεόφραστος το αναφέρει και ως διόσανθος. Για τους κινέζους το άνθος του γαρίφαλου συμβολίζει την σοφία και την εκπαίδευση. Για τους Ισπανούς και τους Σλοβένους είναι το εθνικό τους λουλούδι.

Ταυτότητα –μορφολογικά χαρακτηριστικά Γαρίφαλο-θάμνος

Τα γαρίφαλλα είναι αειθαλή, ποώδη καλλωπιστικά, άλλα ετήσια και άλλα πολυετή. Ανήκει στο γένος Dianthus που ταξινομούνται περισσότερα από 300 είδη φυτών. Στην οικογένεια Caryophyllaceae που ανήκει ταξινομούνται περισσότερα από 2000 είδη φυτών. Στην χώρα μας καλλιεργούνται πολλά είδη σαν καλλωπιστικά φυτά. Όπως είναι τα εξής : Dianthus caryophyllus (γαριφαλιά), Dianthus barbatus (γαρίφαλο των ποιητών), Dianthus sinensis (κινέζικο γαρίφαλο). Δημιουργεί πυκνή βλάστηση και το ύψος του κυμαίνεται από 40-50 cm ανάλογα την ποικιλία. Βεβαίως υπάρχουν και κάποιες ποικιλές νάνες που δεν ξεπερνούν τα 25 cm. Πληθώρα χρωμάτων στα άνθη. Τα φύλλα και ο βλαστός έχουν πράσινο χρώμα. Τα φύλλα αναπτύσσονται το ένα απέναντι στο άλλο, είναι απλά και μακρόστενα. Τα άνθη του γαρίφαλου είναι μεγάλα, αρωματικά, με διάμετρο 4-8 cm. Ανθίζει από τις αρχές Μαϊου μέχρι το τέλος καλοκαιριού. Για καλύτερη στήριξη του φυτού τοποθετούμε ξυλαράκια για υποστήλωση κυρίως στις ψηλές ποικιλίες. Αγαπημένα λουλούδια για πολλούς που φυτεύονται σε κήπους και βεράντες. Ένα φυτό που είναι γνωστό ως καλλωπιστικό είναι η γυψοφίλη ( Gypsofila elegans). Επίσης το γαρίφαλο καλλιεργείται και για εμπορική χρήση κομμένου λουλουδιού.

Απαιτήσεις- φροντίδες Γαρίφαλο

Θέση: Προτιμάται να φυτεύεται σε ηλιόλουστες θέσεις. Αντέχει αρκετά στις υψηλές θερμοκρασίες και στην ξηρασία του καλοκαιριού αφού έχει βαθύ ριζικό σύστημα αντιθέτως με τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα που παγώνει σοτυς -10ºC. Χώμα : Αποφεύγουμε τα βαριά αργιλώδη εδάφη που προκαλούν σάπισμα του ριζικού συστήματος. Προτιμάται να φυτεύεται σε ελαφρά εδάφη, με καλή αποστράγγιση. Πότισμα: Το γαρίφαλο χρειάζεται συχνά ποτίσματα αλλά όχι με μεγάλη ποσότητα. Αποφεύγουμε τα πολλά ποτίσματα γιατί προκαλούν σάπισμα στο ριζικό σύστημα. Μπορούμε να κάνουμε σκαλίσματα στο έδαφος που βοηθούν στη μείωση των ζιζανίων και της εδαφικής υγρασίας. Λίπανση : Την άνοιξη προσθέτουμε στα φυτά μας οργανική ουσία όπυ ενισχύει την ανάπτυξή του. Κλάδεμα : Καλό είναι να αφαιρούνται τα ξερά άνθη και κλαδιά ενώ στην αρχή της άνοιξης μπορεί να γίνεται κορυφολόγημα με σκοπό να έχουμε παρατεταμένη ανθοφορία. Δεν εφαρμόζουμε αυστηρό κλάδεμα. Πολλαπλασιασμός: Το γαρίφαλο πολλαπλασιάζεται εύκολα με σπόρο, με καταβολάδες και με μοσχεύματα. Κατά τον πολλαπλασιασμό με καταβολάδες προτιμούνται βλαστοί μονοετείς με ξυλοποιημένο τμήμα. Τους βυθίζουμε στο έδαφος περίπου 5 cm, τους σκεπάζουμε με χώμα, ενώ η άκρη τους βρίσκεται εκτός του εδάφους. Σε 5 βδομάδες θα έχουν ριζοβολίσει. Τα κόβουμε από το μητρικό φυτό και τα φυτεύουμε στην νέα τους θέση. Στον πολλαπλασιασμό με σπόρο τοποθετούμε τους σπόρους σε παλέτες και βλαστάνουν μετά από 2 βδομάδες σε προστατευμένο χώρο.

Με λίγα λόγια το Γαρίφαλο:

Ηλιόλουστες θέσεις 

Τακτικά ποτίσματα

Ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες. Μέτρια ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες 

Άνθιση: Μαϊος-τέλος καλοκαιριού.

Ασθένειες Γαρυφαλλιάς : Σκωρίαση Αδρομυκώσεις, Αλτερναρίωση,Κλαδοσπορίωση ,Περονόσπορος , Ωίδιο , Σεπτορίωση , Προσβολή λαιμού και ριζών , Βοτρύτης , Μυκητολογικές προσβολές ,Αδροβακτηριώσεις ,Βακτηριώσεις,Ιώσεις .

Επιμέλεια κειμένων: Κούφαλη Λουίζα, Αρχιτέκτων Τοπίου

Η ΤΕΧΝΙΤΗ ΛΙΜΝΗ ΜΠΡΑΜΙΑΝΩΝ - ΝΟΜΟΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/10/blog-post_6987.html?spref=fb

Η ΤΕΧΝΙΤΗ ΛΙΜΝΗ ΜΠΡΑΜΙΑΝΩΝ - ΝΟΜΟΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Το φράγμα των Μπραμιανών στην Ιεράπετρα λίγα πράγματα θυμίζουν ότι βρισκόμαστε σε μια τεχνητή λίμνη. Ο κυματισμός, το βαθύ γαλάζιο και τα καθαρά νερά μόνο σε ένα θαλασσινό περιβάλλον μπορούν να ανήκουν. Το βλέμμα απλώνεται στο γαλάζιο. Παντού γήινα χρώματα και στον ορίζοντα οι κορυφές των Λασιθιώτικων βουνών που τροφοδοτούν με νερό την λίμνη. Ο υγροβιότοπος των Μπραμιανών δημιουργήθηκε με το πέρασμα του χρόνου στα όρια της τεχνητής λίμνης των Μπραμιανών.

Το ομώνυμο φράγμα βρίσκεται κοντά στην πόλη της Ιεράπετρας και έχει συνολική επιφάνεια 1.350.000 μ2. Η χωρητικότητα της λίμνης είναι 15.000.000 μ3 νερό. Από τη λίμνη αυτή αρδεύονται περίπου30.000 στρέμματα θερμοκηπιακών καλλιεργειών. Η λίμνη τροφοδοτείται με νερό από διάφορους υδροφόρους αγωγούς. Ιδιοκτησιακά ανήκει στο Δημόσιο ενώ η εκμετάλλευση και η διαχείριση του γίνεται από τον ΤΟΕΒ Ιεράπετρας.

Πρόκειται για τον μεγαλύτερο σε έκταση υγρότοπο της Νότιας Ελλάδας.Δημιουργήθηκε πριν από περίπου 15 χρόνια αλλά γρήγορα απέκτησε μεγάλη σημασία γιατί βρίσκεται σε περιοχή που αποτελεί μεταναστευτική οδό για πολλά πουλιά. Στη λίμνη ξεχειμωνιάζουν αρκετές χιλιάδες πουλιών.

http://fragma.wikidot.com

Το Δαχτυλίδι

Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications.

Έξι γενιές Ελλήνων διασχίζουν ενάμιση αιώνα ιστορίας. Ενάντια στη μοίρα και συχνά ενάντια στη λογική, Το Δαχτυλίδι ξετυλίγει μέσα στις γεμάτες αλήθεια σελίδες του μια συγκινητική ιστορία για την αγάπη, την αξιοπρέπεια και την πατρίδα. Σε μία εβδομάδα στα βιβλιοπωλεία.
ΞΕΦΥΛΛΙΣΤΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ: http://www.dioptra.gr/FlippingBook/314/el/To-daxtulidi/ #βιβλίο

Γκράχαμ Γκρην

 Bigbook.gr.

O Γκράχαμ Γκρην (Henry Graham Greene, 1904-1991) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός.
Οι εγκύκλιες σπουδές του ήταν στο σχολείο που διηύθυνε ο πατέρας του. Λόγω ψυχολογικών προβλημάτων υποβλήθηκε σε ψυχαναλυτική θεραπεία πριν φοιτήσει στην Οξφόρδη. Το 1926 προσχώρησε στον Ρωμαιοκαθολικισμό, η επήρεια του οποίου είναι εμφανής σε πολλά από τα έργα του. Την ίδια χρονιά προσλήφθηκε στους the Times αλλά ύστερα από δύο χρόνια, αμέσως μετά την δημοσίευση του πρώτου του βιβλίου, παραιτήθηκε και αφοσιώθηκε στη συγγραφή και στην κριτική.

Τα πρώτα του έργα ήταν κατασκοπικά και αστυνομικά. Αργότερα κυριάρχησε ο Καθολικισμός και περισσότερη εμβάθυνση στον ψυχικό κόσμο των ηρώων του. Το αξιοσημείωτο με τον Γκρην ήταν ότι κατόρθωσε να γίνει δημοφιλής γράφοντας σοβαρή λογοτεχνία.
Επιλογή έργων

England Made Me (Η Αγγλία με έκανε, 1935)
A Gun for Sale (Ένα όπλο για πούλημα, 1936)
Brighton Rock (Μπράιτον Ροκ, 1938)
The Confidential Agent (Ο έμπιστος πράκτωρ, 1939)
The Power and the Glory (Η δύναμις και η δόξα, 1940)
The Ministry of Fear (Το υπουργείο του φόβου, 1943)
The Heart of the Matter (Η ουσία της υπόθεσης, 1948)
The Third Man (Ο τρίτος άνθρωπος, 1949)
The End of the Affair (Το τέλος της υπόθεσης, 1951)
The Quiet American (Ο ήσυχος Αμερικανός, 1955)
Loser Takes All (Ο χαμένος τα παίρνει όλα, 1955)
Our Man in Havana (Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα, 1958)
A Burnt-Out Case (Μια χαμένη υπόθεση, 1960)
The Comedians (Οι κωμικοί, 1966)
Travels with My Aunt (Ταξίδια με την θεία μου, 1969)
The Honorary Consul (Ο επίτιμος πρόξενος, 1973)
Doctor Fischer of Geneva or The Bomb Party (Ο Δρ. Φίσερ της Γενεύης ή Το πάρτυ της βόμβας, 1980)
Monsignor Quixote (Μονσινιόρ Κιχώτης, 1982)
The Tenth Man (Ο δέκατος άνθρωπος, 1985)
The Living Room (δράμα, 1953)

Ελληνικές μεταφράσεις

Μπράιτον Ροκ : Ελένη Μαύρου ("Σμίλη", 1990)
Η δύναμις και η δόξα : Λένα Σακελλαρίου ("ΒΙΠΕΡ", 1972)
Η ουσία της υπόθεσης : Βαγγ.Κατσάνης ως Ουσία και βάθος ("Ψυχογιός", 1983)
Ο τρίτος άνθρωπος : Δήμητρα Τσουκαλά ("Άγκυρα", 1998)
Το τέλος της υπόθεσης : Μαρλένα Γεωργιάδη ("Οι Εκδόσεις των Φίλων", 1980)
Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα : Γ.Βιτιβίλιας ("Φέξης", 1959)
Μια χαμένη υπόθεση : Γιώργος Παπουτσάκης ("Φέξης", 1962 και "Καρανάσης", 1979)
Οι κωμικοί : Βαγγ.Κατσάνης ως Οι θεατρίνοι ("Ψυχογιός", 1984)
Ταξίδια με την θεία μου : Βόδας Κοραής ("ΦΛΙΠΠΕΡ", 1973)
Μονσινιόρ Κιχώτης : Γιάννης Κωστόπουλος ("Ψυχογιός", 1983)
Ο δέκατος άνθρωπος : Γιάννης Κωστόπουλος ("Ψυχογιός", 1985)

Το δράμα του The Living Room (1953) έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τον Νίκο Γκάτσο. Η συλλογή διηγημάτων του May We Borrow Your Husband ? (Μπορείς να μας δανείσεις τον άντρα σου ; 1967) μεταφράστηκε από την Τερέζα Βεκιαρέλλη ("Μεταίχμιο", 2003)

Πολλά από τα έργα του μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο, κάποια μάλιστα περισσότερες από μία φορές. Ο Τρίτος άνθρωπος είναι η πιο γνωστή από τις ταινίες που βασίστηκαν σε έργα του.

http://el.wikipedia.org/wiki/Γκράχαμ_Γκρην

Τα Eλληνικά φαρμακευτικά κρασιά

http://www.agrotikabook.gr/%CF%84%CE%B1-e%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%86%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC

Τα Eλληνικά φαρμακευτικά κρασιά

Γενικά όλα τα φτιαχτά κρασιά παίρνουν τις ιδιότητες αυτών που τους προσθέτουμε και για αυτό είναι εύκολο σε όσους γνωρίζουν τη φύση των φυτών να διαπιστώσουν και τις ιδιότητες των κρασιών. Η χρήση των κρασιών όμως ενδείκνυται σε όσους δεν έχουν πυρετό, ενώ φτιάχνεται από αυτό ξίδι, το οποίο χρησιμεύει σε παρόμοιες παθήσεις.

-Το κρασί από τη σκιλλοκρεμμύδα φτιάχνεται έτσι:
Αφού κόψεις όπως έχω πει, τη σκιλοκρέμμυδα ξέρανε στον ήλιο, έπειτα κόψε από αυτή μία μνα και κοσκίνισέ τη σε λεπτό κόσκινο περί ένδυσε το με αραιό ύφασμα και βούτηξε το σε 20 ξέστες καλού και πρόσφατου μούστου, άφησέ το να μουσκέψει για 3 μήνες, μετά από αυτά αφού μεταφέρεις το κρασί σε άλλο αγγείο, φύλαξέ το αφού το βουλώσεις επιμελώς.
Είναι κατάλληλο δε για τις δυσπεψίες και τις αλλοιώσεις της τροφής και για όσους την κάνουν εμετό, για αυτούς που μαζεύουν παχύρευστα υγρά στο στομάχι ή στην κοιλιά τους, για όσους πάσχουν από την σπλήνα τους, από ίκτερο, από, καχεξία, υδρωπικία, δυσουρία, κολικούς, φουσκώσεις, παραλύσεις, σκοτοδίνες, χρόνια ρίγη, ρίξεις των ιστών, ενώ προκαλεί και την έμμηνο ρύση, ενοχλεί ελάχιστα τα νεύρα.Καλύτερο είναι το παλιό.
Πρέπει να αποφεύγετε η χρήση του στους πυρετούς και σε αυτούς που έχουν εσωτερικά έλκος.
-Το κυδωνίσιο κρασί, το οποίο μερικοί αποκαλούν μηλίσιο, παρασκευάζεται ως εξής:
Αφού βγάλεις από τα κυδώνια το σπέρμα και τα κόψεις όπως τη ράπα, ρίξε 12 μνες σε ένα αμφορέα μούστου για 30 ημέρες και αφού το σουρώσεις φύλαξέ το.
Παρασκευάζεται δε και αλλιώς
Πρέπει να στύψουμε μετά το κόψιμο τα κυδώνια, να ανακατέψουμε σε δώδεκα ξέστες από το χυμό, ένα ξέστη από μέλι και να το φυλάξουμε
Είναι στυπτικό, καλό για το στομάχι, αρμόζει στις δυσεντερίες και για όσους πάσχουν από το συκώτι, από νεφρίτιδες και από δυσουρία
-Το κρασί από αχλάδια παρασκευάζεται όμοια όπως από κυδώνια, ας μην είναι όμως τα αχλάδια πολύ ώριμα. Με τον ίδιο τρόπο παρασκευάζονται τα κρασιά από χαρούπια, από μέσπιλα και από σούρβα.
Όλα είναι στυπτικά, στυφά και καλά για το στομάχι, ενώ σταματούν τις εσωτερικές καταρροές.
-Το κρασί από ρόδια παρασκευάζεται δε έτσι:
Αφού πάρεις ώριμα ρόδια χωρίς κουκούτσια και αποθλίψεις τον χυμό των σπυριών τους, φύλαξέ τον, ή αφού τον βράσεις έως ότου να μείνει το ένα τρίτο, έτσι φύλαξέ το.
Κάνει καλό στις εσωτερικές καταρροές και στους πυρετούς με διάρροια. Είναι δε ευστόμαχος και στεγνωτικός της κοιλιάς και διουρητικός.
-Το κρασί από τριαντάφυλλα παρασκευάζεται ως εξής:
Τριαντάφυλλα φετινά ξερά κοπανισμένα μία μνα αφού δέσεις με ύφασμα, ρίξε το σε 20 ξέστες μούστου και βούλωσέ τον σφιχτά. Μετά από 3 μήνες σούρωσέ το, μετάγγισέ και φύλαξέ το.
Είναι χρήσιμο δε για τον απύρετο πόνο και τη πέψη του στομαχιού, αν πίνεται μετά το φαγητό, για τις ευκοιλιότητες και τις δυσεντερίες.
-Ροδόμελι:
Παρασκευάζεται δε και από χυμό τριαντάφυλλων και μελιού ανακατεμένο, οποίος καλείται ροδόμελι
Αρμόζει για τις τραχύτητες του λάρυγγα.
-Για να παρασκευάσουμε κρασί από μύρτα:
Παίρνουμε μαύρα μύρτα που έχουν παραωριμάσει. Τα κόβουμε και εκθλίβουμε το χυμό τους με πιεστήριο και το βάζουμε σε αγγεία.
Άλλοι το βράζουν έως να μείνει το ένα τρίτο.
Μερικοί αφού αφήσουν στον ήλιο και ξεράνουν τα μύρτα, προσθέτουν σε μια χοίνικα κοπανισμένων μύρτων τρεις κοτύλες νερό και την ίδια ποσότητα παλιού στυφού κρασιού και έτσι το στύβουν και το φυλάνε.
Είναι ικανώς στυπτικός και ευστόμαχος, χρήσιμος για το στομάχι και την κοιλιά που έχουν καταρροή, για τα εσωτερικά έλκη και τη διάρροια. Μαυρίζει μάλιστα τις τρίχες στη κεφαλή.
-Το κρασί μυρτιάς(myrtus communis) παρασκευάζεται ως εξής:
Πρέπει αφού πάρουμε από τις μαύρες μυρτιές τα βλαστάρια και τα φύλλα μαζί με τα μύρτα, να τα κοπανίσουμε και να προσθέσουμε δέκα μνες κοπανισμένης μυρτιάς σε τρεις χόες μούστου και να τους βράσουμε έως να μείνουν δύο και αφού τους σουρώσουμε να τους φυλάξουμε.
Αυτό κάνει για τα έλκη που φθείρουν τις τρίχες της κεφαλής και τη πιτυρίαση, για τα εξανθήματα, για τα ούλα, για τις αμυγδαλές και για τα αυτιά που τρέχουν πύο, αναστέλει και την εφίδρωση.
-Το κρασί από σχίνο παρασκευάζεται με παρόμοιο τρόπο με αυτόν της μυρτιάς και με τον ίδιο τρόπο και το κρασί τερέβινθου, γιατί παίρνονται και από αυτά τα φυτά τα βλαστάρια μαζί με τους καρπούς τους.
-Η ρετσίνα στα διάφορα έθνη παρασκευάζεται με ποικίλους τρόπους. Περισσότερο δε στη Γαλατία επειδή ξινίζει το κρασί, καθώς μένει το σταφύλι άγουρο λόγο του κρύου, αν δε προστεθεί ρετσίνι πεύκου.
Κοπανίζεται δε μαζί με το φλοιό το ρετσίνι και προστίθεται μισή κοτύλι σε ένα κεράμιο.
Και οι μεν το σουρώνουν αφού ζυμωθεί, χωρίζοντας το ρετσίνι και οι δε όπως είναι. Όταν παλιώσουν δε γίνονται ευχάριστα.
Όλα όμως αυτά τα κρασιά προκαλούν πονοκέφαλο και σκοτοδίνες, είναι όμως πεπτικά και διουρητικά, κατάλληλα για όσους έχουν καταρροές και βήχα, κοιλιακά, δυσεντερία και υδρωπικία, καθώς και για γυναίκες που έχουν αιμορραγία, αλλά και ως κλύσμα όσων έχουν βαθιά έλκος. Η μαύρη ρετσίνα είναι πιο στυπτική από τη λευκή.
-Το κρασί από κουκουνάρια παρασκευάζεται:
Μουσκεμένα σε μούστο προσφάτων κομμένων και θρυμματισμένων κουκουναριών
Κάνει δε τα ίδια που κάνει και η ρητίνη(ρετσίνα).
Αν κανείς μουσκέψει τα κουκουνάρια σε γλυκό κρασί και τα βράσει, αρμόζει και σε αυτούς που έχουν φθίση αν πίνεται αρκετό.
-Το κρασί από κέδρο, άρκευθο, κυπαρίσσι, δάφνη, πεύκο ή έλατο παρασκευάζεται ομοίως.
Πρέπει σχίζοντας τα πρόσφατα κομμένα ξύλα, όταν βγάζουν τον καρπό να τα τοποθετούμε στον ήλιο ή σε ζεστό λουτρό ή κοντά στη φωτιά, ώστε να ιδρώσουν και να προσθέσουμε μία μνα από αυτά σε ένα χόα του κρασιού, άφησε το κάτω για δύο μήνες, έπειτα το μεταγγίζεις και αφού το ηλιάσεις το φυλάς.
Τα φαρμακευτικά κρασιά είναι ακατάλληλα για όσους είναι υγιείς. Όλα αυτά είναι θερμαντικά, διουρητικά και ελαφρώς στυπτικά. Το δάφνινο κρασί είναι πιο θερμαντικό.
-Γίνεται δε κρασί και από το καρπό των μεγαλύτερων κέδρων.
Πρέπει σε ένα χοά του μούστου να προσθέσουμε μισή μνα κοπανισμένων κεδρόμηλων και να τον αφήσουμε στον ήλιο για σαράντα ημέρες και μετά από αυτά να σουρώσουμε το κρασί και να το μεταγγίσουμε. Γίνεται και το κρασί από τον καρπό της άρκευθου ομοίως με τα κεδρόμηλα και κάνει τα ίδια.
-Το κέδρινο κρασί γίνεται έτσι:
Αφού πλύνουν το κέδρινο ρετσίνι με γλυκό νερό, αλείφουν με ένα κεράμιο με ένα κύανθο και έτσι το γεμίζουν με μούστο.
Και αυτό γίνεται θερμαντικό και λεπτυντικό, κατάλληλο για το χρόνιο βήχα που δε συνοδεύεται από πυρετό και για τους πόνους του θώρακα, τους κολικούς, τα έλκη στη κοιλιά και στα έντερα, όσους έχουν εμπυήματα και υδρωπικία και όσες έχουν υστερικούς πνιγμούς. Κάνει και για τις λεβίθες και για τα ρίγη, βοηθά και όσους έχουν δαγκωθεί από φίδι και σκοτώνει τα ερπετά και θεραπεύει τους πόνους στα αυτιά όταν ενσταλάζεται.
-Το κρασί αψιθιάς παρασκευάζεται με ποικίλους τρόπους:
Γιατί οι μεν σε 48 ξέστες μούστου προσθέτουν μία λίτρα Ποντιακής αψιθιάς και τον βράζουν μέχρι να μείνει το ένα τρίτο, έπειτα αφού προσθέσουν ενενήντα ξέστες μούστου και μισή λίτρα αψιθιάς και αφού τα ανακατέψουν καλά, το αδειάζουν σε αγγεία και αφού καταλαγιάσει, το σουρώνουν και το φυλάνε.
Οι δε μουσκεύουν μία μνα αψιθιάς σε ένα αμφορέα μούστου για τρεις μήνες.
Άλλοι βάζουν μια μνα αψιθιάς σε ένα κεράμιο για δυο μήνες, αφού την κοπανίσουν και τη δέσουν σε αραιό ύφασμα.
Άλλοι ρίχνουν σε είκοσι ξέστες του μούστου μία λίτρα αψιθιάς και δύο ουγκιές ξερό ρετσίνι πεύκου. Μετά από δέκα ημέρες το σουρώνουν και το φυλάνε.
Είναι ευστόμαχο, διουρητικό, χρήσιμο για όσους πάσχουν από το συκώτι, από τα νεφρά και από ίκτερο και για όσους έχουν δυσπεψία, ανορεξία και βλάβη στο στομάχι, για το χρόνιο τέντωμα του υποχονδρίου και φουσκώσεις, για τις στρογγυλές λεβίθες, για την αναστολή της έμμηνου ρύσης, αρμόζει στη δηλητηρίαση από ιξία να πίνεται σε μεγάλη ποσότητα και να αποβάλλεται με εμετό.
-Το καλύτερο κρασί υσσώπου είναι αυτό που φτιάχνεται από ύσσωπο της Κιλικίας και παρασκευάζεται ομοίως με το κρασί της αψιθιάς. Πρέπει σε ένα κεράμιο του μούστου να προσθέτουμε μία λίτρα κοπανισμένων φύλλων υσσώπου, δένοντας τα σε αραιό ύφασμα.
Βυθίζονται μαζί και πετρούλες, για να καθίσει στο πάτο το δέμα. Μετάγγισε το μετά από σαράντα ημέρες αφού το σουρώσεις.
Ενδείκνυται στις παθήσεις του θώρακα, των πλευρών και του πνεύμονα, στους παλαιούς βήχες και άσματα. Είναι δε και διουρητικό και αρμόζει σε όσους έχουν κολικούς, στα ρίγη των περιοδικά εμφανιζόμενων πυρετών. Προκαλεί και την έμμηνο ρύση.
-Κρασί τραγορίγανης:
Ρίξε σε τέσσερις ξέστες μούστου τέσσερις δραχμές τραγορίγανης μέσα σε πανί για τρεις μήνες και μετάγγισε το σε αγγεία.
Αρμόζει στους κολικούς, στις ρίξεις των μυϊκών και νευρικών ιστών, στους πόνους των πλευρών, στα γουργουρητά των αερίων και στις δυσπεψίες.
-Κρασί από βούνιο:
Κοπάνισε δύο δραχμές από βούνιο, ρίχτες σε τέσσερις κοτύλες μούστου και κάνε τα υπόλοιπα με τον ίδιο τρόπο.
Αρμόζει στους στομαχικούς, και στους κεκοπωμένους από τη πολλή οπλομαχία ή ιππασία.
-Κρασί δίκταμου:
Μούσκεψε με τον ίδιο τρόπο τέσσερις δραχμές δίκταμου σε οκτώ κοτύλες μούστου.
Κάνει καλό σε όσους έχουν ναυτία στο στομάχι, προκαλεί την έμμηνο ρύση και τον καθαρισμό μετά τον τοκετό.
-Κρασί από πράσιο:
Από ακμαίο πράσιο κοπάνισε τα φύλλα, πρόσθεσε δύο χοίνικες σε ένα αμφορέα μούστου και κάνε τα υπόλοιπα με τον ίδιο τρόπο.
Αρμόζει στις παθήσεις του θώρακα και σε όσα αρμόζει το πράσιο.
-Θυμαρίσιο κρασί:
Θυμάρι κοπανισμένο και κοσκινισμένο εκατό δραχμές δέσε το σε πανί και ρίξτο μέσα σε ένα αμφορέα μούστου.
Αρμόζει στις δυσπεψίες, στις ανορεξίες, στη κακή λειτουργία των νεύρων, στους πόνους του υποχόνδριου, στις χειμωνιάτικες ανατριχίλες και στα τσιμπήματα από δηλητηριώδη ζώα που παγώνουν και προκαλούν δυσκαμψία.
-Το κρασί από θρούμπι παρασκευάζεται με τον ίδιο τρόπο και κάνει καλό στα ίδια.
-Το ριγανίσιο κρασί παρασκευάζεται από την Ηρακλεώτικη ρίγανη με τον ίδιο τρόπο με το θυμαρίσιο, κάνει καλό στα ίδια.
-Τα κρασιά από καλαμίνθη, φλισκούνι και αβρότονο παρασκευάζονται όμοια με το θυμαρίσιο
Κάνουν καλό στους στομαχικούς, ανορεκτικούς και στον ίκτερο γιατί είναι διουρητικά.
-Το κρασί από κόνυζα ομοίως παρασκευάζεται
Είναι από όλα πιο κατάλληλο για τα δαγκώματα των φιδιών
-Κρασί δαύκου:
Χοντροκομμένη ρίζα του δαύκου εξήντα δραχμές βούτηξε ομοίως σε ένα κεράμιο μούστου και μετά μετάγγισε το κρασί σε δοχεία.
Κάνει καλό στους πόνους του θώρακα, του υποχόντριου και της μήτρας, προκαλεί την έμμηνο ρύση, το ρέψιμο και τα ούρα, αρμόζει και στο βήχα και στις ρίξεις των μυϊκών και νευρικών ιστών.
-Το κρασί φασκόμηλου παρασκευάζεται με τον ίδιο τρόπο:
Ρίξε εβδομήντα δραχμές φασκόμηλου σε ένα αμφορέα δηλαδή κεράμιο μούστου.
Κάνει καλό στους πόνους των νεφρών , της ουροδόχου κύστης και των πλευρών, στις αιμοπτύσεις, στον βήχα, στις ρήξεις των μυϊκών και νευρικών ιστών, στις συνθλίψεις και στο στέγνωμα της έμμηνου ρύσης.

Οι μονάδες βάρους και όγκου των αρχαίων Ελλήνων, όπως διαμορφώθηκαν τελικά και αναφέρονται από τον Διοσκουρίδη ήταν οι εξής:

Μονάδες βάρους/ Γραμμάρια
Κεράτιον = 0.189 γραμμάρια
Θέρμος = 2 κεράτια = 0,78
Όβολος= 3 κεράτια = 0,598
Κύαμος αιγύπτιος= 1 ½ όβολοι = 0,852
Γράμμα= 2 όβολοι = 1.137
Τριόβολον= 3 όβολοι = 1.794
Δραχμή, ολκή= 3 γράμματα = 3.411
Κάρυον βασιλικόν = 13.644
Ουγγία= 8 δραχμές = 27.88
Ξέστης = 1/6 λίτρας = 54.58
Τέταρτον = 81.86
Λίτρα= 12 ουγγίες = 324.45
Μνά = 436.6
Μονάδες όγκου/ Λίτρα
Κοχλιάριον, κόχλος = 0.0046
Χήμη, κόγχη = 0.0114
Κύαθος = 0.0476
Μύστρον μέγα = 0.068
Οξύβαφον = 0.684
Τέταρτον = 0.137
Κοτύλη, τρυβλίον = 0.274
Ξέστης = 0.547
Χοίνιξ = 1.094
Χους = 3.282
Ούρνα = 13.130
Αμφορεύς, κεράμιον = 26.260
Μετρητής = 39.360
Οι δοσολογίες των φαρμάκων συνήθως αναγραφόταν σε δραχμές.
Το μύστρον και το κοχλιάριον ήταν κυμαινόμενες μονάδες.
Πηγή: Διοσκουρίδης-Περί ύλης ιατρικής βιβλίον Ε'

ΛΙΜΝΗ ΒΟΤΟΜΟΥ - ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html?spref=fb

ΛΙΜΝΗ ΒΟΤΟΜΟΥ - ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Έως το τέλος της δεκαετίας του '80, βόρεια του οικισμού του Ζαρού, στην ρίζα ακριβώς του βουνού υπήρχε ένας μικρός υδροβιότοπος γύρω από την πηγή «Βοτόμου», ο οποίος δημιουργήθηκε από τον κρατήρα της μεγάλης πηγής του Βοτόμου.

Το 1987 γύρω από την πηγή με παρεμβάσεις της Δασικής Υπηρεσίας δημιουργήθηκε η μικρή τεχνητή λίμνη η οποία μετατράπηκε σε έναν από τους σημαντικότερους χώρους δασικής αναψυχής του νησιού και σήμερα πλέον αποτελεί πόλο έλξης των επισκεπτών από όλο τον κόσμο που έρχονται να δουν από κοντά τη λίμνη και να περπατήσουν στην κατάφυτη περιοχή.

Αν λατρεύετε τη φύση και θέλετε να περάσετε ξένοιαστες διακοπές μέσα στο πράσινο, ελάτε να απολαύσετε τον περίπατο σας στη λίμνη με την οικογένεια σας. Ξεκινήστε από το πρωί απολαμβάνοντας τον καθαρό αέρα και τον καφέ σας στην λίμνη και αν θέλετε ακολουθήστε το μονοπάτι που θα σας οδηγήσει στο φαράγγι του Ζαρού προκειμένου να ευχαριστηθείτε τον περίπατο στην όμορφη φύση, τους καταρράκτες και το πράσινο για να καταλήξετε στο δάσος του Ρούβα.

http://www.zaroslake.gr/

Μικρά Αγγλία

Εκδόσεις Καστανιώτη.

Ο Νίκος (Μάξιμος Μουμούρης) και η Όρσα (Πηνελόπη Τσιλίκα), από την ταινία του Παντελή Βούλγαρη Μικρά Αγγλία - Η ταινία, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη.

Θεόδωρος Ιακώβου Ράλλης

Bigbook.gr.

Ο Θεόδωρος Ιακώβου Ράλλης (Κωνσταντινούπολη 1852 – Λονδίνο 1909), γνωστός και ως Théodore Jacques Ralli ή Rallis, ήταν Έλληνας ζωγράφος της «γαλλικής ακαδημαϊκής σχολής» του ύστερου 19ου αιώνα. Σήμερα θεωρείται ο πιο χαρακτηριστικός Έλληνας οριενταλιστής ζωγράφος.

Γόνος πλούσιας οικογένειας μεγαλεμπόρων από την Κωνσταντινούπολη και με ρίζες χιώτικες, ο Ράλλης άρχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Χάλκη και τις συνέχισε στο Λονδίνο, όπου για ένα διάστημα εργάστηκε ως υπάλληλος στις επιχειρήσεις Ράλλη-Μαυρογιάνννη.[1] Το 1875 πήγε στο Παρίσι και άρχισε σπουδές ζωγραφικής στη Σχολή Καλὠν Τεχνών, στο εργαστήριο του Ζαν-Λεόν Ζερόμ (Jean-Léon Gérôme), ζωγράφου και γλύπτη ηθογραφικών και ιστορικών θεμάτων κι ακαδημαϊκών τύπων. Έργα του εκτέθηκαν για πρώτη φορά στο Σαλόνι του Παρισιού το 1875. Ήταν μέλος της Εταιρείας Γάλλων Ζωγράφων (Société des artistes français), η οποία τον τίμησε με εύφημο μνεία το 1885 και με αργυρό μετάλλιο το 1889. Έγινε επίσης μέλος της γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής, ενώ το 1900 διετέλεσε μέλος της κριτικής επιτροπής της Διεθνούς Εκθέσεως του Παρισιού. Με τη διαθήκη του άφησε ορισμένα έργα στην Εθνική Πινακοθήκη.

Ταξίδεψε πολύ στην Ελλάδα, την Μικρά Ασία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο, προκειμένου να συγκεντρώσει υλικό για τα έργα του. Μοίρασε την ζωή του ανάμεσα στο Παρίσι και το Κάιρο της Αιγύπτου, όπου διατηρούσε δεύτερο εργαστήριο.

Το 1881 νυμφεύθηκε την Ιουλία Μαυροκορδάτου, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Αικατερίνη (1882–1948), μετέπειτα σύζυγο Νικολάου Πολίτη. Η σύζυγός του πέθανε το 1888, σε ηλικία μόλις 29 ετών, και το 1895 ξαναπαντρεύτηκε με την Μαρία Μαυρομιχάλη, αλλά χώρισε λίγο καιρό αργότερα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και μέχρι τον θάνατό του, εξέθεσε κατ' επανάληψη πίνακές του στην Αθήνα, λόγω και της στενής φιλίας του με τον Δημήτριο Βικέλα.
Πίνακες του Θεοδώρου Ράλλη σε Οίκους Δημοπρασιών

Περισσότεροι από είκοσι πίνακες του Θεοδώρου Ράλλη δημοπρατήθηκαν στους παγκοσμίου φήμης οίκους δημοπρασιών τέχνης Sotheby΄s και Bonhams του Λονδίνου σε υψηλές τιμές που δεν είχαν προηγούμενο σε έργα Ελλήνων ζωγράφων. Πρέπει να σημειωθεί, ότι μέχρι τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 21ου αι. ούτε οι εγκυκλοπαίδειες αναφέρονταν γενικά στην βιογραφία του, αλλά ούτε και τα ειδικά λευκώματα στην ζωγραφική του. Ίσως ο οριενταλισμός μερικών έργων του υπολήφθηκε ως κυρίαρχο στοιχείο της ζωγραφικής του και συνετέλεσε στην έλλειψη καθολικού ενδιαφέροντος. Η υψηλότερη τιμή μέχρι σήμερα επιτεύχθηκε με την ελαιογραφία του Η αιχμάλωτη(υπάγεται στην ομάδα των έργων του οριενταλισμός) η οποία πωλήθηκε στο ποσό των 1.046.232 € υπερκεράζοντας τον Κωνσταντίνο Βολανάκη, Νικόλαο Γύζη και Κωνσταντίνο Παρθένη.
Σημαντικές εκθέσεις

Το 1875 πηγαίνει στο Παρίσι και την ίδια χρονιά παράλληλα με τους σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών και την ενασχόλησή του στο εργαστήριο ζωγραφικής του Ζερόμ εργάζεται ως ανεξάρτητος καλλιτέχνης και την περίοδο 1875-82 τα έργα του εμφανίζονται συχνά στις εκθέσεις της Εταιρείας Γάλλων Καλλιτεχνών και λίγο αργότερα στις εκθέσεις της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου.

Το 1885 επισκέπτεται το Άγιον Όρος.
Το 1896 εξέθεσε έργα του στην Α΄ Αιγυπτιακή Έκθεση της Αλεξάνδρειας.
Το 1899 στην έκθεση Ζαππείου.
Το 1900 ορίστηκε μέλος της κριτικής επιτροπής της Παγκόσμιας έκθεσης του Παρισιού.
http://el.wikipedia.org/wiki/Θεόδωρος_Ράλλης