Ηλίας Λάγιος (Άρτα, 5 Ιουλίου 1958 - Αθήνα, 5 Οκτωβρίου 2005)

Bigbook.gr.

Ο Ηλίας Λάγιος (Άρτα, 5 Ιουλίου 1958 - Αθήνα, 5 Οκτωβρίου 2005) ήταν Έλληνας ποιητής.
Γεννήθηκε στην Άρτα και μεγάλωσε στο Ναύπλιο. Σπούδασε στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έζησε στην Αθήνα και ασχολήθηκε με την επιμέλεια εκδόσεων, ενώ συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, μεταξύ των οποίων η Νέα Εστία και η Αυγή. Μαζί με το Γιώργο Κοροπούλη εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό Ωλήν. Μετέφρασε ποιήματα του Saint-John Perse κ.ά.

Ο Λάγιος εκμεταλλεύτηκε στην ποίησή του τόσο τον έμμετρο όσο και τον ελεύθερο στίχο, επιτυγχάνοντας την ανανέωση της σύγχρονης ελληνικής ποίησης και παρουσιάζοντας ένα έργο που εκτείνεται από κοινωνικά ζητήματα -την κληρονομιά του Εμφυλίου, το πολιτικό τοπίο της μεταπολίτευσης, τη μετανάστευση- έως το πρόβλημα του θανάτου και της σιωπής του Θεού. Μελετητής και δεξιοτέχνης της ελληνικής γλώσσας, άντλησε το υλικό του από παλαιότερα και νεότερα στρώματά της, ενεργοποιώντας ένα πλούσιο λυρικό ιδίωμα, στο οποίο δεσπόζει η τραγική αίσθηση της πραγματικότητας και ο ανθρώπινος σπαραγμός. Ενίοτε η γραφή του διαπνέεται από έναν καρυωτακικής προέλευσης αυτοσαρκασμό, που συχνά αγγίζει τους τόνους ενός προσωπικού εφιάλτη, ενώ άλλες φορές αναχωνεύει τον υψηλό τόνο του σικελιανικού λυρισμού. Ωστόσο, ο στίχος του δεν εκπίπτει στην αισθηματολογία ή τη ρητορεία, αλλά διασώζεται λόγω του λυρικού του οράματος.

Ιδιαίτερα επιτυχημένες στιγμές της ποιητικής του θεωρήθηκαν η σύνθεση Έρημη γη, μία παρωδία της Έρημης Xώρας του Τ.Σ. Έλιοτ, η οποία μεταγράφει, κατά το ελιοτικό υπόδειγμα, την ιστορία του ελληνικού Εμφυλίου, οι συλλογές Μουζικούλες, Πράξη υποταγής και Φεβρουάριος 2001, στις οποίες βρίσκονται μερικά από τα πιο ισχυρά λυρικά ποιήματα του Λάγιου, και ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία, μία ποιητική σύνθεση που μεταπλάθει βασικά επεισόδια από τη ζωή του Ιησού, τονίζοντας την ανθρώπινη πλευρά του και αναδεικνύοντας το δράμα του ανθρώπου που αναζητεί την πίστη.

Το έργο του Λάγιου εκτιμήθηκε από σύγχρονους κριτικούς και ποιητές και μελετήθηκε συνολικά μετά τον θάνατό του από πλήθος κριτικών κειμένων και αφιερωμάτων λογοτεχνικών περιοδικών (Αντί, Manifesto, Νέο επίπεδο, Poeticanet, σοδειά, e-poema). Κριτικοί όπως ο Αλέξανδρος Αργυρίου, ο Γιάννης Δάλλας, ο Νάσος Βαγενάς, η Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου, ο Ευγένιος Αρανίτσης και ο Ευριπίδης Γαραντούδης τόνισαν την ποιητική ιδιοφυΐα και την ιδιαίτερη προσφορά της γραφής του Λάγιου στο σύγχρονο ποιητικό τοπίο. Επιφυλάξεις για τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα του έργου του οδήγησαν σε ενδιαφέρουσες συζητήσεις μεταξύ κριτικών, μέσα από τις οποίες η ποίηση του Λάγιου τοποθετήθηκε στο επίκεντρο των σύγχρονων κριτικών και λογοτεχνικών αναζητήσεων. Μεταξύ άλλων, καταλογίστηκε στον Λάγιο η πληθωρική χρήση παλαιότερων γλωσσικών τύπων, στην οποία οφείλεται η εντύπωση της εκφραστικής εκζήτησης. Ορισμένοι κριτικοί αναγνώρισαν στο έργο του μία ισχυρή έκφανση του μεταμοντερνισμού στον ελληνικό χώρο λόγω της παρωδιακής ενίοτε αντιμετώπισης της ποιητικής παράδοσης. Χαρακτηριστική υπήρξε τέλος η απήχηση του Λάγιου σε νέους ποιητές.

Στο δοκιμιακό και εκδοτικό έργο του Λάγιου οφείλεται η νέα αποτίμηση του Παλαμά ως λυρικού ποιητή, με την έκδοση της ανθολογίας Κ' έχω από σας μια δόξα να ζητήσω [1]. Στα σημαντικά κείμενά του ανήκουν δοκίμια για τον Σολωμό (Νέα Εστία, Δεκέμβριος 1998), τον Γρυπάρη (εισαγωγή στο Σκαραβαίοι και τερρακόττες, Ίνδικτος, 2002) και τον Σικελιανό (ανακοίνωση σε συμπόσιο της Εταιρείας Σπουδών Μωραϊτη, αδημοσίευτο).

Η Ιστορία της λαίδης Οθέλλος ανέβηκε στο θέατρο από την Όλια Λαζαρίδου, η ποιητική σύνθεση Η αρπαγή της κούτας παρουσιάστηκε επί σκηνής το καλοκαίρι του 2006 από το Φεστιβάλ Αθηνών, ενώ σε εκδήλωση της Στοάς του Βιβλίου ο ηθοποιός Δημήτρης Καταλειφός διάβασε ποιήματα από το τελευταίο βιβλίο του Λάγιου, τον Άνθρωπο από τη Γαλιλαία.
Έργα

Πρόοδοι εν προόδω (Ωλήν, 1981, ως Αλέξης Φωκάς)
Ασκήσεις Ι-ΙΧ (Ωλήν, 1984, ως Αλέξης Φωκάς)
Το κατά Αλέξιον και Μαρίαν (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1990)
Συνεστίασις (1991)
Τριώδιο (Άγρα, 1991, με τους Διονύση Καψάλη και Γιώργο Κοροπούλη)
Η ιστορία της Λαίδης Οθέλλος (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1992)
Το βιβλίο της Μαριάννας (Ίκαρος, 1993)
Ανθοδέσμη (Άγρα, 1993, με τους Μιχάλη Γκανά, Διονύση Καψάλη και Γιώργο Κοροπούλη)
Ο Μικρός Ήρως: το σκετσάκι (Αντί, 1996)
Η έρημη γη (Ερατώ, 1996)
Περί ζώου (Παρουσία, 1996)
Μουζικούλες (Ερατώ, 1997)
Το εικοσιτετράωρο της Δηούς (Καστανιώτης, 1998)
Θεατρολογία (Καστανιώτης, 1998)
Της γυναικογυναίκας (Ερατώ, 1998)
Πράξη υποταγής (Ερατώ, 2000)
Φεβρουάριος 2001 (Ερατώ, 2002)
Η αρπαγή της κούτας (Ερατώ, 2003)
Ο άνθρωπος από τη Γαλιλαία (Ερατώ, 2004)

Μεταφράσεις

Richard Burns, Μαύρο φως (Τυπωθήτω, 2005)

Επιμέλεια

Κωστής Παλαμάς, Κ' έχω από σας μια δόξα να ζητήσω (Ερμής, 2001 - πρόλογος και ανθολόγηση: Ηλίας Λάγιος)
Στέλιος Ανεμοδουράς, Ο μικρός ήρως (Κατάρτι, 2001)
Robert E. Howard, Κόναν ο βάρβαρος (Κατάρτι, 2001)
Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Σκαραβαίοι και τερρακόττες (Ίνδικτος, 2002)
Johnston McCulley, Το σημάδι του Ζορρό (Κατάρτι, 2003)
Edgar Rice Burroughs, Ο Ταρζάν στο κέντρο της γης (Κατάρτι, 2003)
Κωστής Παλαμάς, Η ασάλευτη ζωή (Ιδεόγραμμα, 2004)
http://el.wikipedia.org/wiki/Ηλίας_Λάγιος

Ένα τραύμα κληροδοτούμενο

Bigbook.gr.

Της Σωτηρίας Καλασαρίδου.
Αιώνιο πεπρωμένο αντιδικίας με χαρακτηριστικά αρχέγονου δράματος ανάμεσα σε μητέρα και κόρη; Μοιραία κληροδοσία της μητρικής απόρριψης επί σειρά τριών γενεών; Ή μήπως ψυχαναλυτική απόπειρα αποκρυπτογράφησης της γυναικείας υποκειμενικότητας στις ποικίλες εκφάνσεις της; Τα προαναφερθέντα ζητήματα τίθενται από έναν άνδρα συγγραφέα σε ένα μυθιστόρημά του, το οποίο μάλιστα διαφέρει αρκετά από τα προηγούμενά του, και εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 2007 από τις εκδόσεις Πόλις, σε εξαιρετική μετάφραση της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου, υπό τον ποιητικό τίτλο Σαν τη βροχή πριν πέσει. Ο λόγος βέβαια γίνεται για τον Τζόναθαν Κόου που αποφασίζει στο εν λόγω μυθιστόρημα να αφήσει στη γωνία την καταγραφή και στηλίτευση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας και να καταπιαστεί με τη γυναικεία ψυχογράφηση, ιχνηλατώντας διαστάσεις της, όπως γυναικεία φιλία, σχέση με το άλλο φύλο και συζυγική ταυτότητα, γυναικείος ομοερωτισμός, αλλά και τη σκιαγράφηση της φύσει και θέσει μητρικής ταυτότητας, προικοδοτώντας το κείμενο με ισχυρές δόσεις συγκίνησης που βρίσκονται σε ποιοτική αντίθεση με το κοινότυπο μελό.

Η Ρόζαμοντ, αφηγήτρια και βασική πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος, πεθαίνει σε ηλικία 73 χρονών στο σπίτι της στην αγγλική εξοχή, κληροδοτώντας την περιουσία της σε τρία πρόσωπα: στα δύο ανίψια της και σε μια μακρινή συγγενή της, την Ίμοτζεν, με την οποία η αφηγήτρια έχει να επικοινωνήσει περισσότερα από είκοσι χρόνια. Η διαθήκη πέρα από οικονομική έχει και μιαν άλλη διάσταση, αυτήν της οικογενειακής παρακαταθήκης, καθώς η Ίμοτζεν κληρονομεί και μια σειρά από «τέσσερις ενενηντάρες» κασέτες μαγνητοφώνου. Η Ρόζαμοντ, λίγο πριν από την αυτοχειρία της, αποφασίζει να περιγράψει παλιές φωτογραφίες στην Ίμοτζεν και να ανακαλέσει συνακόλουθα γεγονότα, πρόσωπα και πράγματα που συνδέονται με αυτές, μαγνητοφωνώντας τις περιγραφές σε κασέτες. Η θανούσα μετακυλίει με γραπτό σημείωμα το χρέος ανεύρεσης της Ίμοτζεν, στην ανιψιά της Τζιλ και η τελευταία, αδυνατώντας να βρει τα ίχνη της τρίτης αγνοούμενης κληρονόμου, αποφασίζει να ακούσει τις εν λόγω κασέτες. Και εδώ αρχίζει μια ανάδρομη αφήγηση, το ταξίδι στο παρελθόν, και το ξετύλιγμα του κουβαριού μιας καλά κρυμμένης, δραματικής, οικογενειακής ιστορίας.

Τρία ζευγάρια μητέρας – κόρης στη διάρκεια πενήντα περίπου χρόνων ξεδιπλώνουν τις τεταμένες σχέσεις τους με χαρακτήρα αιτιώδους συνάφειας. Η ελλειμματική μητρική αγάπη της θείας της αφηγήτριας, της Άιβι, για την κόρη της, τη Μπέατριξ, μετουσιώνεται σε σκληρότητα που αποδέκτη έχει πια την κόρη της Μπέατριξ, την Τέα, η οποία με τη σειρά μεταλλάσσει τη σκληρότητα σε οργή που ξεσπά στην τρίχρονη κόρη της Τέα, την Ίμοτζεν. Η αφηγήτρια αποτελεί πρόσωπο – κλειδί στην ιστορία στον βαθμό που, άλλοτε ως έμμεσα και άλλοτε ως άμεσα εμπλεκόμενη, για τρεις συνεχόμενες γενιές εισπράττει την εναγώνια σχέση μητέρας και κόρης με τη μορφή κληροδοτούμενου τραύματος με χαρακτηριστικά δια-γενεαλογίας. Γίνεται μάρτυρας της μητρικής απόρριψης, η οποία όχι μόνο δεν αμβλύνεται με την έλευση μιας νέας ζωής, αλλά αντιθέτως παρουσιάζεται κάθε φορά ως βαθμιαία αυξανόμενη σοβούσα κρίση, αλέθοντας τη μοίρα των ηρωίδων και κυρίως υπεξαιρώντας έστω και κάποιες ξεφτισμένες ευκαιρίες για παλινόρθωση και συγγνώμη.

Ο συγγραφέας βυθοσκοπεί τη γυναικεία υποκειμενικότητα μέσα από τη συνάρτησή της με την πεμπτουσία της γυναικείας φύσης, τη μητρότητα, αποδίδοντάς της χαρακτηριστικά αιτιοκρατίας με έντονα τα στοιχεία της οδύνης και των μετέωρων συναισθημάτων, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να γράψει μιαν ιστορία με πανανθρώπινο, οικουμενικό και διαχρονικό χαρακτήρα. Και ίσως τελικά το βιβλίο συγκινεί και κερδίζει την προσοχή του αναγνώστη, όχι τόσο επειδή δημιουργούνται προνομιακά πεδία ταυτίσεων με τις ηρωίδες μέσω ενεργοποίησης των βιωμάτων του· κερδίζει το αναγνωστικό στοίχημα κυρίως, επειδή δημιουργεί μια συναισθηματική, διπολική παλινδρόμηση του αναγνώστη μεταξύ μιας ανακούφισης, η οποία απορρέει από την ευγνωμοσύνη του που δεν υπήρξε στη θέση των ηρωίδων του βιβλίου ως παιδί, και του φόβου, που εκπορεύεται από έναν επαπειλούμενο κίνδυνο και την αγωνία να μην περιέλθει στη θέση τους ως γονέας.

Ο Κόου όμως εκπλήσσει ευχάριστα τον αναγνώστη, όχι μόνο για τη διεισδυτική, ψυχολογική ακτινοσκόπηση της γυναικείας υποκειμενικότητας αλλά και γιατί, πειραματιζόμενος με τη μορφή του έργου, πετυχαίνει άλλη μια καινοτομία, επιλέγοντας για κύρια αφηγηματική μονάδα της ιστορίας του την περιγραφόμενη, χωρίς βαρύγδουπες λέξεις, φωτογραφία, παραπέμποντας έτσι στον κινηματογράφο, καθώς σχεδόν ολόκληρο το βιβλίο, με εξαίρεση την αρχή και το τέλος του, οικοδομείται από είκοσι σεκάνς που απαρτίζονται από σκηνές και πλάνα, που αιχμαλωτίζουν τα μυστικά μιας οικογενειακής ιστορίας. Το συγκεκριμένο βιβλίο βέβαια, αν και διαφορετικό στο ύφος του, στήνει γέφυρες επικοινωνίας με το καινούριο μυθιστόρημα του Κόου ― το οποίο φέρει τον τίτλο Expo 58, έχει ήδη κυκλοφορήσει στη Βρετανία και στην Ιταλία και αναμένεται να κυκλοφορήσει και στη χώρα μας, πριν εκπνεύσει το 2013 από τις εκδόσεις Πόλις ― αφού ο Τόμας Φόλεϊ, γαμπρός της αφηγήτριας στο Σαν τη βροχή πριν πέσει αποτελεί τον κεντρικό πρωταγωνιστή του πολυαναμενόμενου μυθιστορήματος του διάσημου Βρετανού συγγραφέα.

http://www.oanagnostis.gr/ένα-τραύμα-κληροδοτούμενο/

Το σκοτάδι φοβάται τον Νικόλα

Bigbook.gr.

"Ο Νικόλας είναι παιδί ατρόμητο! Αν ήταν πυροσβέστης δε θα φοβόταν να ανέβει στον πιο ψηλό όροφο για να σώσει κάποιον από τη φωτιά κι αν ήταν εξερευνητής δε θα φοβόταν να κατασκηνώσει στη μέση της πιο σκοτεινής και επικίνδυνης ζούγκλας. Η αλήθεια είναι όμως πως κάτι φοβάται… Μπαμπά φοβάμαι πολύ το σκοτάδι, λέει ένα βράδυ στο μπαμπά του, κι εκείνος κάθεται δίπλα του και του απαντά χαμογελαστός… Μα αυτό είναι τέλειο!"

" Ευτυχισμένος είναι αυτός.."

Μυθικη Αναζητηση.

Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός:" Ευτυχισμένος είναι αυτός.."
<..Ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν αμελεί κανένα κοινό καλό
στο γένος του— αυτός που γνωρίζει περισσότερο ότι και οι θεοί
φροντίζουν για το κοινό καλό και που δεν το καταπροδίδει.
Eυτυχισμένος είναι αυτός που αποδίδει ευγνωμοσύνη στους θεούς
και ξέρει ότι όλα όσα έχει προέρχονται
κυρίως από τον Δία, που δίνει σε όλους πρώτος όλα τα καλά και τα αγαθά."http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_4010.html

«Σας απαγορεύω να πάτε στο Μοναστήρι»!

http://www.cretalive.gr/history/view/sas-apagoreuw-na-pate-sto-monasthri/110459

«Σας απαγορεύω να πάτε στο Μοναστήρι»!

5 Οκτωβρίου 1912.H Ελλάδα κηρύσσει τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία!

Στις 4 Οκτωβρίου 1912 η Οθωμανική Αυτοκρατορία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Βουλγαρίας και της Σερβίας. Με την Ελλάδα απέφυγε να κηρύξει τον πόλεμο ελπίζοντας ακόμα σε ειρηνικό διακανονισμό. Την αμέσως όμως επόμενη ημέρα, η ελληνική κυβέρνηση κήρυξε εκείνη τον πόλεμο ως μέλος του Βαλκανικού Συνασπισμού. Ήδη από το πρωινό της 5ης Οκτωβρίου μετά και την επίσημη κήρυξη πολέμου που υπέγραψε ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄, τα ελληνικά στρατεύματα είχαν ανατρέψει την ελληνοτουρκική μεθόριο καταλαμβάνοντας τα τουρκικά συνοριακά φυλάκια χωρίς να συναντήσουν σοβαρή αντίσταση. Ο Α΄ Βαλκανικός πόλεμος ήταν πια γεγονός και για την Ελλάδα.
Σύμφωνα με το σχέδιο επίθεσης, ο στρατός Θεσσαλίας με διοικητή τον διάδοχο Κωνσταντίνο θα αναλάμβανε το κύριο βάρος των επιχειρήσεων. Ο στρατός Ηπείρου με διοικητή τον στρατηγό Κωνσταντίνο Σαπουτζάκη θα αναλάμβανε δευτερεύοντα ρόλο, μέχρι την ολοκλήρωση του έργου του στρατού Θεσσαλίας.Με την κήρυξη του πολέμου, ο στρατός Θεσσαλίας πέρασε το σύνορα με στόχο την κατάληψη της Μακεδονίας. Στην πορεία του βόρεια αντιμετώπισε αρχικά μικρές τουρκικές δυνάμεις, καθώς ο κύριος στόχος του τουρκικού στρατού επικεντρώθηκε στην αντιμετώπιση των βουλγαρικών δυνάμεων στην Θράκη.
Στις 6 Οκτωβρίου οι ελληνικές δυνάμεις, με επικεφαλής τον διάδοχο Κωνσταντίνο, μπήκαν στην Ελασσόνα και την επόμενη μέρα βρέθηκαν στα στενά του Σαρανταπόρου, που υπερασπίζονταν ισχυρές τουρκικές δυνάμεις. Η ελληνική επίθεση άρχισε το απόγευμα στις 9 Οκτωβρίου και ολοκληρώθηκε την επομένη με την αποχώρηση των Τούρκων, οι οποίοι εγκατέλειψαν στο πεδίο της μάχης ολόκληρο το πυροβολικό τους. Ο ελληνικός στρατός εισήλθε στα Σέρβια και αμέσως μετά προωθήθηκε ως τον ποταμό Αλιάκμονα. Στις 11 Οκτωβρίου μπήκε στην Κοζάνη.Το Γενικό Στρατηγείο, που επικεφαλής του ήταν ο Κωνσταντίνος, αποφάσισε να κινηθεί ο ελληνικός στρατός βόρεια, με κατεύθυνση προς το Μοναστήρι και να συναντήσει τον σερβικό στρατό. Η κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου, όμως, διαφώνησε και έκρινε ότι είναι επιτακτική η ανάγκη ο στρατός να κινηθεί χωρίς καμία καθυστέρηση προς Θεσσαλονίκη, προς την οποία κατευθύνονταν δυνάμεις του βουλγαρικού στρατού από τα βορειοδυτικά. Είναι χαρακτηριστική η περίφημη φράση του Βενιζέλου στον διάδοχο Κωνσταντίνο «σας απαγορεύω να πάτε στο Μοναστήρι, θα πάτε να απελευθερώσετε τη Θεσσαλονίκη». Ο Βενιζέλος αναγκάστηκε να κάνει χρήση του αξιώματός του και να στείλει τον βασιλέα Γεώργιο Α' στο μέτωπο για να κάμψει την αντίσταση του Κωνσταντίνου και να κατευθύνει τον ελληνικό στρατό προς τη Θεσσαλονίκη.Η επόμενη μεγάλη μάχη δόθηκε στις 19-20 Οκτωβρίου στη λίμνη των Γιαννιτσών, όπου οι Τούρκοι είχαν παρατάξει ισχυρές δυνάμεις, ώστε να ανακάψουν την πορεία του ελληνικού στρατού προς την Θεσσαλονίκη. Η ελληνική επίθεση ήταν επιτυχής και στις 20 Οκτωβρίου το πρωί εισήλθε στην πόλη των Γιαννιτσών. Στη συνέχεια, αφού επισκεύασε τις γέφυρες που είχαν καταστρέψει οι Τούρκοι, ο ελληνικός στρατός πέρασε την ανατολική όχθη του Αξιού ποταμού και άρχισε να προετοιμάζει την κατάληψη της Θεσσαλονίκης.
Το Διάγγελμα του Γεωργίου Α' προς τον ελληνικό λαό (5-10-1912)
Προς τον Λαόν μου
Αι ιεραί υποχρεώσεις προς την φιλτάτην Πατρίδα, προς τους υπόδουλους αδελφούς μας και προς την ανθρωπότητα επιβάλλουσιν εις το Κράτος, μετά την αποτυχίαν των προσπαθειών του προς εξασφάλισιν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των υπό τον Τουρκικόν ζυγόν Χριστιανών, όπως δια των όπλων θέση τέρμα εις την δυστυχίαν, την οποίαν ούτοι υφίστανται από τόσων αιώνων.
Ή Ελλάς πάνοπλος μετά των Συμμάχων αυτής, εμπνεόμενων υπό των αυτών αισθημάτων και συνδεομένων δια κοινών υποχρεώσεων, αναλαμβάνει τον αγώνα του Δικαίου υπέρ της ελευθερίας τών καταδυναστευομένων Λαών της Ανατολής.

Ο κατά ξηράν και θάλασσαν Στρατός ημών, εν πλήρει συναισθήσει του καθήκοντος αυτού προς το "Εθνος και τον Χριστιανισμόν, μνήμων των Εθνικών αυτού Παραδόσεων και υπερήφανος δια την ηθικήν αυτού υπεροχήν και αξίαν, αποδύεται μετά πίστεως εις τον αγώνα, όπως δια τού τιμίου αίματος αυτού αποδώση την ελευθερίαν εις τους τυραννουμένους.
H Ελλάς μετά των αδελφών Συμμάχων Κρατών θα επιδίωξη πάση θυσία τον ιερόν αυτόν σκοπόν. Επικαλούμενοι δε τήν αρωγή ν τού Υψίστου εν τω δικαιοτάτω τούτω αγώνι τού Πολιτισμού, ανακράζομεν:

Ζήτω η Ελλάς. Ζήτω το Έθνος.

Αθήναι τη 5 Όκτωβρίου 1912.

Γεώργιος.

ΠΗΓΕΣ
Ελληνικό Αρχείο(ellinikoarxeio.com)
Wikipedia
Αρχείο εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ

Αναζητώντας τους χαμένους ήρωες

Bigbook.gr.

Ελλάδα 1944. Μια γειτονιά. Και μέσα σ’ αυτήν ο Οδυσσέας, ο Λουκάς, η Αγγελική, η Νεφέλη, ο Ορέστης, η Αθανασία. Τι θα μπορούσε να κάνει στάχτες τη φιλία του Ορέστη με τον Οδυσσέα και τον Λουκά; Τι ήταν αυτό που μπόρεσε να φέρει την έχθρα ανάμεσα στην Αγγελική και στην Αθανασία; Κι η Νεφέλη πώς βρέθηκε να στέκεται έτσι ανάμεσά τους, σ’ έναν πόλεμο όχι ενάντια στον ξένο κατακτητή αλλά μεταξύ φίλων; Θα πάει με το μέρος κάποιων τελικά; Και πόση σημασία μπορεί να έχει αυτό σ’ έναν εμφύλιο πόλεμο, μια και τους χαμένους ήρωες θα τους βρει εκεί που δεν περίμενε ποτέ της;

Μια δυνατή ιστορία μέσα στη δίνη του Εμφύλιου Πολέμου, όπου δύο νέοι άνθρωποι ερωτεύονται την ώρα που όλα γύρω τους γκρεμίζονται. Όμως ακόμα και μέσα στην αδικία, στο μίσος και στο αίμα, η αγάπη ξέρει όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά και να στέλνει το δικό της μήνυμα ειρήνης.

Οι αδελφοί Λυμιέρ, Λουί Ζαν (5 Οκτωβρίου 1864 – 6 Ιουνίου 1948) και Ωγκύστ Μαρί Λουί Νικολά (19 Οκτωβρίου 1862 – 10 Απριλίου 1954)

Bigbook.gr.

Οι αδελφοί Λυμιέρ, Λουί Ζαν (5 Οκτωβρίου 1864 – 6 Ιουνίου 1948) και Ωγκύστ Μαρί Λουί Νικολά (19 Οκτωβρίου 1862 – 10 Απριλίου 1954), ήταν Γάλλοι κινηματογραφιστές και εφευρέτες, δημιουργοί του κινηματογράφου (cinematographe), μίας μηχανής λήψης, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ.
Βιογραφία

Γεννήθηκαν στην Μπεζανσόν της Γαλλίας ενώ μεγάλωσαν στην πόλη της Λυών. Ο πατέρας τους ήταν ιδιοκτήτης εργοστασίου, το οποίο κατασκεύαζε φωτογραφικές πλάκες και άλλα φωτογραφικά είδη, στο οποίο εργάστηκαν και οι δύο: ο Λουί Λυμιέρ ως φυσικός και ο Ωγκύστ Λυμιέρ με την ιδιότητα του διευθυντή. Μετά την απομάκρυνση του πατέρα τους το 1892, ξεκίνησαν τις προσπάθειές τους πάνω στην εξέλιξη του κινηματογράφου και κατοχύρωσαν αρκετές ευρεσιτεχνίες, μεταξύ αυτών το διάτρητο φιλμ, το οποίο έδινε την δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μία μηχανή προβολής.

Βασιζόμενοι στην εφεύρεση του κινητοσκοπίου, κατασκεύασαν την φορητή συσκευή του κινηματογράφου, την οποία κατοχύρωσαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, στις 13 Φεβρουαρίου του 1894. Ο κινηματογράφος των αδελφών Λυμιέρ, αποτελούσε ταυτόχρονα μηχανή λήψεως και προβολής, καθώς επίσης και εκτύπωσης του φιλμ. Η πρώτη ταινία που δημιούργησαν ήταν η Έξοδος από το εργοστάσιο Λυμιέρ (La sortie des usines Lumière), στις 19 Μαρτίου του 1895 και αποτύπωνε την έξοδο των εργατών από το εργοστάσιό τους.

Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, πραγματοποίησαν την πρώτη δημόσια προβολή ταινιών, επί πληρωμής, στο Παρίσι, ενώ τον επόμενο χρόνο, προώθησαν την εφεύρεση τους στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, όπου έτυχαν θερμής υποδοχής. Οι ίδιοι θεώρησαν πως ο κινηματογράφος ήταν ήσσονος σημασίας και πούλησαν την εφεύρεσή τους στον Ζωρζ Μελιέ. Αργότερα στράφηκαν στην έγχρωμη φωτογραφία και το 1903 επινόησαν την πρώτη έγχρωμη φωτογραφική διαδικασία (Autochrome Lumière), η οποία άρχισε να διατίθεται εμπορικά το 1907.

Η επιχείρηση των αδελφών Λυμιέρ υπήρξε από τις μεγαλύτερες εταιρίες φωτογραφικών ειδών στην Ευρώπη, μέχρι την συγχώνευσή της με την εταιρεία Ilford.

http://el.wikipedia.org/wiki/Ωγκύστ_και_Λουί_Λυμιέρ

Οι συχνότερες μαθησιακές δυσκολίες

https://www.imommy.gr/2012/10/18/mathhsiakes-dyskolies/

Οι συχνότερες μαθησιακές δυσκολίες

Από: Νινέττα Φαφούτη

Αν το παιδί κατά τη διάρκεια της Α΄ Δημοτικού παρουσιάσει προβλήματα, οι γονείς θα πρέπει να εξετάσουν και να αρχίσουν να αναρωτιούνται αν αυτά σχετίζονται με την ωρίμανση του παιδιού ή υπάρχουν ενδείξεις κάποιας μαθησιακής δυσκολίας.

Προς το τέλος της Α΄ με αρχή της Β΄ Δημοτικού, ένα παιδί μπορεί να εμφανίσει τα πρώτα συμπτώματα δυσλεξίας ή άλλης μαθησιακής δυσκολίας. Οι πρώτες ενδείξεις είναι συνήθως ότι παρουσιάζει δυσκολία με την εκμάθηση της Ανάγνωσης και της Γραφής, προσθέτει ή αφαιρεί γράμματα σε λέξεις ή παραλείπει ολόκληρες λέξεις διαβάζει ή γράφει, έχει προβλήματα στο να μάθει να λέει την ώρα, γράφει πολύ αργά και δεν προλαβαίνει ολοκληρώσει τις εργασίες του μαζί με τα άλλα παιδάκια στην τάξη. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι το παιδί δεν είναι έξυπνο. Τα παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες διαθέτουν νοημοσύνη μέσου όρου και πάνω, αλλά απλώς έχουν μια ειδική δυσκολία σε κάποιο νοητικό τομέα. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να το διαγνώσει ένας ειδικός σχολικός ψυχολόγος. Οι μαθησιακές δυσκολίες δεν έχουν σχέση με τη νοημοσύνη ενός παιδιού. Οφείλονται σε μια διαφορετική λειτουργία του εγκεφάλου, η οποία επηρεάζει τη λήψη και την επεξεργασία μιας πληροφορίας. Τα παιδιά που παρουσιάζουν τέτοιες ιδιαιτερότητες απλά βλέπουν, ακούν και αντιλαμβάνονται τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Συνήθως οι γονείς, όταν ανακαλύψουν ότι κάτι δεν πάει καλά στην ανάπτυξη του παιδιού τους, νιώθουν άβολα και αμήχανα. Είναι άσκοπο να το πιέζετε, αφού δεν μπορεί να προσπαθήσει περισσότερο ή να συγκεντρωθεί από μόνο του, αν δεν του δείξετε τον κατάλληλο τρόπο για να το πετύχει. Να θυμάστε ότι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε εμείς, έχει περισσότερη επίδραση στην εξέλιξη του παιδιού από όσο φανταζόμαστε.

Οι πιο συνηθισμένες μαθησιακές δυσκολίες

ΔΥΣΛΕΞΙΑ

Είναι η εξελικτική δυσκολία στην επεξεργασία του γραπτού λόγου και κατά συνέπεια δυσκολία στην ανάγνωση, δυσανάλογα επίμονη προς την ηλικία και το νοητικό δυναμικό του μαθητή, και επίσης επίμονη αδυναμία στην εκμάθηση της ορθογραφίας των λέξεων. Σε πολλές περιπτώσεις, η δυσλεξία φαίνεται να κληρονομείται. Δεν είναι ασθένεια, αλλά μια διαφορετικότητα στη δομή του εγκεφάλου, η οποία χρειάζεται ένα διαφορετικό τρόπο διδασκαλίας. Τα άτομα με δυσλεξία είναι χαρισματικά και πολύ παραγωγικά.

Τα σημάδια

 - Δυσκολίες στην ανάγνωση (αργός ρυθμός ανάγνωσης, διστακτική και συλλαβική ανάγνωση, λάθη σε επίπεδο σύγχυσης βασικών αντιστοιχιών ήχων και γραπτών συμβόλων, λάθη με οπτικές ομοιότητες γραμμάτων, παράλειψη, αντικατάσταση, αντιμετάθεση γραμμάτων, συλλαβών ή και λέξεων, ελλιπής κατανόηση του κειμένου, χάσιμο της σειράς του βιβλίου).

 - Δυσκολίες στη γραφή (πολλά ορθογραφικά λάθη, παραλείψεις, προσθέσεις, αντιμεταθέσεις, αντικαταστάσεις γραμμάτων, συλλαβών & λέξεων, κακογραφία, ακαταστασία, μουντζούρες στο γραπτό, αδικαιολόγητα κενά, κατάργηση των διαστημάτων, απουσία σημείων στίξης, απουσία κεφαλαίων ή παρεμβολή τους ανάμεσα στα πεζά).

 - Δυσκολίες στα μαθηματικά (προβλήματα στην άμεση μνήμη, όταν ενασχολούνται με αριθμητικές πράξεις, απώλεια θέσης ή σειράς στην πρόσθεση στηλών με αριθμούς, δυσκολία εκμάθησης της προπαίδειας).

Ο δυσλεξικός μαθητής...

...Έχει μέση μέχρι πολύ υψηλή νοημοσύνη, που χαρακτηρίζει όλες τις πλευρές της καθημερινής του ζωής.

...Σύμφωνα με τη συμπεριφορά του στο σχολείο και στο σπίτι, δείχνει πως είναι πολύ πιο έξυπνος και δημιουργικός από ο, τι φανερώνει η επίδοσή του στην ανάγνωση, τη γραφή και μερικές φορές την αριθμητική.

...Είναι συνήθως το παρεξηγημένο παιδί, που χαρακτηρίζεται συχνά ως τεμπέλικο, ανυπάκουο, αδιάφορο για σχολική μάθηση και ίσως ως «επαναστάτης» της τάξης.

ΔΥΣΑΡΙΘΜΗΣΙΑ

Είναι η δυσκολία στην εκμάθηση των μαθηματικών εννοιών και δεξιοτήτων, παρά την απουσία εμφανούς διαταραχής, όπως κάποιο σύνδρομο ή νοητική υστέρηση. Η δυσαριθμησία μπορεί να είναι: α) αναπτυξιακή ή εξελικτική β) επίκτητη. Στην πρώτη περίπτωση, αναφερόμαστε σε άτομα σχολικής ηλικίας (μαθητές) που για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή και αποκτούν μαθηματικές γνώσεις και δεξιότητες. Η δεύτερη αφορά άτομα που έχουν μάθει μαθηματικά, αλλά αργότερα, κατά την παιδική/εφηβική ή συχνότερα ενήλικη ζωή τους, χάνουν αυτή την ικανότητά τους, κάτι που οφείλεται σε μια επίκτητη διαταραχή που συνδέεται με κάποια βλάβη στον εγκέφαλο. Ο όρος «αναπτυξιακή» σημαίνει απλώς ότι το παιδί δεν αποκτά εύκολα μαθηματικές γνώσεις και δεξιότητες, και το πρόβλημα συνδέεται με την ποιότητα της αρχικής του μάθησης.

Τα σημάδια

 - Δυσκολίες στην τέλεση απλών μαθηματικών πράξεων (εμμονή στο μέτρημα με δάχτυλα, μεγάλο διάστημα περισυλλογής) και στην αντίληψη ποσοτήτων και μεγεθών.

 - Αδυναμία προσανατολισμού και συσχετισμών στα «αριθμητικά διαστήματα» : 1-100, 1-1000 κλπ.

 - Αδυναμία συγκράτησης πρόσφατων μαθηματικών θεμάτων και εννοιών, παρ' όλη την επανάληψη.

 - Δυσκολίες στην αφαίρεση και στη διαίρεση, περισσότερο από ο, τι στην πρόσθεση.

 - Δυσκολίες προσανατολισμού στο χώρο, σύγχυση των εννοιών «δεξιά» και «αριστερά».

 - Μνήμη μικρής διάρκειας σε πρόσφατες μαθηματικές έννοιες, προπαίδεια κ. α.

 - Μη επιθυμητά αποτελέσματα με την εξάσκηση και τη μελέτη.

 - Δυσκολία στην επιλογή των απαραίτητων πράξεων για τη σωστή επίλυση προβλημάτων.

ΔΥΣΓΡΑΦΙΑ Είναι μια νευρολογική διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από δυσκολίες στη γραφή, με παραμορφώσεις ή λάθη. Τα παιδιά με αυτή τη διαταραχή σχηματίζουν γράμματα με λάθος μέγεθος ή και κατεύθυνση ή γράφουν λανθασμένες και με ορθογραφικά σφάλματα λέξεις, παρά τις οδηγίες για το αντίθετο. Επίσης, είναι πιθανό να έχουν και άλλες δυσκολίες μαθησιακές, αλλά συνήθως δεν έχουν κοινωνικές δυσκολίες.

Τα σημάδια

- Ασκείται πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή πίεση στο εργαλείο γραψίματος (μολύβι, πινέλο).

- Τα γράμματα δεν τοποθετούνται πάνω στη γραμμή.

- Τα γράμματα είναι δυσανάγνωστα.

- Το γράψιμο είναι πολύ αργό.

- Το γράψιμο δεν κινείται οριζόντια, αλλά κλίνει προς τα πάνω ή προς τα κάτω.

- Οι σειρές συγκλίνουν.

- Τα διαστήματα μεταξύ των λέξεων είναι ανομοιογενή.

- Το μέγεθος των γραμμάτων δεν είναι σταθερό.

- Κάποια γράμματα δεν σχηματίζονται ολοκληρωμένα.

- Το γράψιμο φαίνεται κοπιαστικό.

ΔΥΣΑΝΑΓΝΩΣΙΑ

Η αιτιολογία της δυσαναγνωσίας δεν είναι σαφής, όπως συμβαίνει και με την πλειοψηφία των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών. Τα αίτιά της μπορεί να ποικίλλουν. Οι περισσότερες σύγχρονες έρευνες συμπεραίνουν ότι πρόκειται για πρόβλημα στην καταγραφή και επεξεργασία αυτού που βλέπουμε την ώρα της ανάγνωσης και μπορεί να επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, όπως είναι το περιβάλλον ή το φως. Πρόκειται για ανικανότητα του εγκεφάλου να αποκωδικοποιήσει οπτικά ερεθίσματα του κειμένου. Άλλη παράμετρος που ενδεχομένως μπορεί να εμπλέκεται είναι η φωνολογική αποκωδικοποίηση των ήχων. Όπως και να έχει, είναι γεγονός ότι μπορούμε να υποψιαστούμε από πολύ μικρή ηλικία ότι το παιδί μας παρουσιάζει ανάλογη δυσκολία. Στην αντιμετώπιση του προβλήματος, καθοριστικό ρόλο παίζει η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση από το λογοθεραπευτή, που λύνει το πρόβλημα από τη ρίζα του. Έτσι, ανάλογα με το παιδί και το είδος της διαταραχής, η λύση μπορεί να είναι άμεση ή μακροχρόνια, εφόσον στην προκειμένη περίπτωση επιλεγεί και καθοριστεί το ιδανικό θεραπευτικό πρόγραμμα, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του εκάστοτε μαθητή.

Τα σημάδια

 - Δυσκολίες στην αποκωδικοποίηση (κομπιαστή ανάγνωση).

 - Λάθη (αντικαταστάσεις, παραλήψεις, αντιμεταθέσεις).

 - Αντικαταστάσεις λέξεων.

ΔΥΣΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ

Είναι μία από τις τρεις διαταραχές που απαρτίζουν την ομάδα των Ειδικών Μαθησιακών Δυσκολιών. Αφορά τη δυσκολία της γραφής, τόσο στο επίπεδο της λέξης όσο και στο επίπεδο της πρότασης και της σύνταξης γραπτής παραγράφου. Τα λάθη των παιδιών με δυσορθογραφία μπορούν να ταξινομηθούν σε επτά μεγάλες κατηγορίες:

1α. Λάθη στην τοποθέτηση των γραφημάτων στο χώρο

 - Αντικατάσταση γραμμάτων από άλλα γειτονικών μορφών.

 - Διαφορετικά προσανατολισμένα (ε - 3, ρ - 9, δ - 2).

 - Γειτονικής μορφής (χ - γ).

1β. Αντιστροφές

 - Αντιστροφή αρχικού φωνήεντος (αρ - Ρα).

 - Αντιστροφές μέσα στη συλλαβή ή σε διαδοχικά σύμφωνα (τρία - τίρα).

 - Παράλειψη γραμμάτων ή συλλαβών.

 - Πρόσθεση γραμμάτων ή συλλαβών.

 - Σύνδεση των λέξεων (της μαμάς του - της μαμάστου).

2. Φωνολογικά λάθη

 - Αντικατάσταση άηχου ηχηρού φωνήματος.

 - Απλοποίηση συμπλέγματος (βάφτισα - βάφισα).

 - Αφομοίωση (παγώνω - παγώγω).

 - Επένθεση (κλαίω - καλαίω).

 - Παραποίηση φωνηέντων (πέντε - πέντα).

3. Λάθη χρήσης (ιστορική ορθογραφία) (ωραίος - ορέος, κοιμάμαι - κιμάμαι).

4. Λάθη στη χρήση διαφορετικών γραμμάτων ενός ίδιου ήχου (ευχαριστώ - εφχαριστώ, ευαίσθητος - εβαίσθητος).

5. Λάθη συμφωνίας γραμματικής κλίσης. Τα παιδιά με δυσορθογραφία μπορεί να γνωρίζουν τους γραμματικούς κανόνες, αλλά δεν μπορούν να τους εφαρμόσουν.

6. Αντικατάσταση λέξεων (γάτα - σκύλος).

7. Ομόηχες λέξεις (λίπη - λύπη - λείπει).

ΔΥΣΠΡΑΞΙΑ

Ο όρος αναφέρεται σε ειδική διαταραχή της περιοχής της ανάπτυξης των κινητικών δεξιοτήτων. Τα άτομα με δυσπραξία έχουν τη δυσκολία να σχεδιάσουν και να ολοκληρώσουν μια πράξη. Υπολογίζεται ότι περίπου το 6% των παιδιών εμφανίζει σημάδια δυσπραξίας, και το 70% αυτών είναι αγόρια. Η δυσπραξία μπορεί να επηρεάσει διαφορετικές περιοχές της λειτουργικότητας, που ποικίλλει ανάμεσα σε ένα απλό κινητικό έργο, όπως είναι η χειρονομία του χαιρετισμού, και σε περισσότερο περίπλοκα έργα, όπως είναι το πλύσιμο των δοντιών. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως, αν ένα παιδί παρουσιάζει τέτοιου είδους δυσκολίες, όπως αυτές που περιγράφονται παρακάτω, δεν είναι απαραίτητο να έχει δυσπραξία. Αν, όμως, ένα άτομο εμφανίζει δυσκολίες αυτού του τύπου, για αρκετό χρονικό διάστημα, επιβάλλεται η εξέτασή του από ειδικό, για να διερευνηθεί η πιθανότητα εμφάνισής της.

Τα σημάδια

 - Η δυσπραξία προκαλεί δυσκολία στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων των παιδιών, τα οποία μπορεί να έχουν προβλήματα στις σχέσεις με τους συνομηλίκους τους. Μολονότι είναι έξυπνα, ωστόσο φαίνονται ανώριμα, και μερικά μπορεί να αναπτύξουν φοβίες και ψυχαναγκαστική συμπεριφορά.

 - Οι δυσκολίες συντονισμού των κινήσεων δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής και σε άλλες αθλητικές δραστηριότητες.

 - Οι δυσκολίες στη γραφή, όπως τα κακοσχηματισμένα γράμματα, το κράτημα του μολυβιού και το αργό γράψιμο, μπορεί να καταστήσουν τη σχολική εργασία απογοητευτική.

ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ & ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Πολλά παιδιά, ιδιαίτερα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, χαρακτηρίζονται από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς ζωηρά, υπερκινητικά, απρόσεκτα, δραστήρια ή ανυπάκουα. Αυτή η συμπεριφορά, αν και δυσκολεύει τη ζωή των γονέων και των δασκάλων, θεωρείται έως μια ηλικία φυσιολογική. Παρ' όλα αυτά, όμως, επιβαρύνουν την καθημερινή ζωή του παιδιού, καθώς και τη σχολική επίδοσή του. Τι γίνεται, όμως, όταν ένα παιδί δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σχεδόν καθόλου στα μαθήματά του; Τι γίνεται, όταν δεν μπορεί να κάνει τις εργασίες του; Όταν δεν έχει την υπομονή να καθίσει σε ένα σημείο σχεδόν ποτέ; Τότε, πιθανόν το παιδί να πάσχει από Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ - Υ). Η διαταραχή αυτή είναι πολύ συχνή κυρίως στα αγόρια και τα χαρακτηριστικά της είναι τρία: η υπερκινητικότητα, η ελλειμματική προσοχή και η παρορμητικότητα.

Τα σημάδια

- Το παιδί είναι υπερβολικά δραστήριο σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας του, και είναι σχεδόν αδύνατο να παραμείνει ήρεμο.

- Είναι αφηρημένο και χάνει τα πράγματά του.

- Δεν έχει υπομονή να ακούσει οδηγίες.

Τρόποι αντιμετώπισης μαθησιακών δυσκολιών

Η έγκυρη αναγνώριση και συνειδητοποίηση από τους γονείς των ψυχολογικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών παραγόντων που εμπλέκονται στο πρόβλημα του παιδιού τους είναι το πιο σημαντικό εφόδιο στην προσπάθεια σχεδιασμού μιας αποτελεσματικής παρέμβασης, που κυρίως στοχεύει να ενισχύσει την αίσθηση ικανότητας, αυτάρκειας και προσωπικού ελέγχου που έχει το παιδί για ο, τι αφορά τη ζωή του. Οι προσπάθειες, τόσο των γονιών όσο και των εκπαιδευτικών, θα πρέπει να έχουν ως γνώμονα και τελικό στόχο:

 - Τη διαμόρφωση στο σπίτι και στο σχολείο ενός περιβάλλοντος όπου το παιδί όχι μόνο θα πετύχει, αλλά και θα βιώσει αυτή του την επιτυχία ως αποτέλεσμα κυρίως των δικών του προσπαθειών και ικανοτήτων. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να ενδυναμώσουμε το παιδί και να ενισχύσουμε την αίσθηση ότι έχει το ίδιο προσωπικά τον έλεγχο και την ευθύνη για τη ζωή του. Οι γονείς δεν πρέπει να κάνουν εκείνοι τη «δουλειά» του παιδιού, αλλά να το βοηθήσουν να οργανώσει τις προσπάθειες και τις δυνάμεις του με τέτοιον τρόπο, ώστε να επιτύχει μόνο του το επιθυμητό αποτέλεσμα. Με αυτό τον τρόπο, επικοινωνούν στο παιδί την αποδοχή και την εκτίμησή τους, ενισχύουν την αυτοπεποίθησή του, βοηθούν στην εσωτερική του ηρεμία, το κινητοποιούν να πετύχει περισσότερα, ενώ ενθαρρύνουν την αυτονομία του.

 - Τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που ενισχύει την πεποίθηση στο παιδί ότι τα λάθη και οι αποτυχίες δεν είναι μόνο αποδεκτά, αλλά και αναμενόμενα, και πρέπει να τα βλέπουμε ως ευκαιρίες για μάθηση. Με άλλα λόγια, να επιδιώκουμε να πείσουμε τα παιδιά που είναι ευάλωτα σε αποτυχίες - πολλά εκ των οποίων νιώθουν ηττημένα και κουρασμένα μετά από χρόνια απογοητεύσεων και αποτυχιών - ότι οι αποτυχίες τους μπορεί να τα οδηγήσουν στην επιτυχία.

 - Την επίτευξη ενός δημιουργικού διαλόγου με το παιδί, ο οποίος θα ενισχύσει το κριτικό του πνεύμα και την πληροφόρησή του σχετικά με τη χρήση αποτελεσματικών «τεχνικών μάθησης» και επικοινωνίας. Συναισθηματικές αντιδράσεις των γονιών, όπως ο θυμός, η γελοιοποίηση ή ο χλευασμός του παιδιού, πρέπει να αποφεύγονται. Ο γονιός δεν πρέπει να ξεχνά ότι το παιδί έχει πρόβλημα με τον έλεγχο της συμπεριφοράς του. Αντί να του πει: «Εάν προσπαθούσες περισσότερο, θα τα πήγαινες καλύτερα...» ή «Εάν έδειχνες πιο συχνά την απαραίτητη προσοχή και δεν τεμπέλιαζες, θα είχες καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο», θα ήταν πιο αποτελεσματικό να του πει: «Νομίζω ότι προσπαθείς, πιστεύω όμως ότι το πρόβλημα μπορεί να οφείλεται στο ότι οι τρόποι / τεχνικές που χρησιμοποιείς για να μάθεις δεν είναι οι καλύτερες δυνατές». Τέτοιου είδους σχόλια βοηθούν το παιδί να σκεφτεί, χωρίς να προκαλούν την επιθετικότητά του ή να ενισχύουν την άρνησή του.

Τα ειδικά τεστ

Υπάρχουν διάφορα τεστ, τα οποία εξετάζουν όλο το νοητικό προφίλ του παιδιού. Πώς σκέφτεται λεκτικά, πώς σκέφτεται πρακτικά, και ανάλογα με τις αντιδράσεις του ο ειδικός καταλαβαίνει αν έχει προβλήματα τα οποία χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση και συμβουλεύει τους γονείς ακριβώς τι να κάνουν για να περιορίσουν τις συγκεκριμένες δυσκολίες. Οπωσδήποτε, το να έχει ένα παιδί μια ειδική μαθησιακή δυσκολία δεν δείχνει κάποια μειονεξία, το αντίθετο μάλιστα, σημαίνει ότι έχει το χάρισμα να σκέφτεται με πολυδιάστατο τρόπο. Όπως, για παράδειγμα, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι και ο Γουόλτ Ντίσνεϊ που ήταν δυσλεκτικοί. Όμως, συχνά οι γονείς, επειδή δεν γνωρίζουν πολλά, φοβούνται να το ερευνήσουν έγκαιρα και περιμένουν να το αντιμετωπίσουν όταν το παιδί τελειώνει το Δημοτικό και πάει στο Γυμνάσιο, όπου τότε είναι λίγο αργά.

Με τη συνεργασία της Μαρίας Σκαπέρα (Μ. Ed. ψυχοπαιδαγωγός, εκπαιδευτική σύμβουλος).

Ψηφιακή αναπαράσταση της αίθουσας του θρόνου

Ancient Greek Civilization - Αρχαία Ελλάς.

Ο Μίνωας ασκούσε στην Κρήτη τόσο βασιλική όσο και ιερατική εξουσία. Ενδεχομένως να μην επρόκειτο για κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά για ιερατικό και βασιλικό τίτλο συνάμα, όπως οι ανάλογοι Φαραώ της Αιγύπτου.
Ψηφιακή αναπαράσταση της αίθουσας του θρόνου από το αξιόλογο Κρητικό θεματικό πάρκο
http://www.cretanthematicpark.com/gr/photo-gallery.aspx

Palace of Knossos - Minoan chamber of Throne - King and high Priest Minos and his courtier
Digital Reconstruction
Cretan thematic Park

ΔΑΙΔΑΛΟΣ & ΙΚΑΡΟΣ

Festivalaki: Cretan festival of Arts & Culture. 

Χθες

ΔΑΙΔΑΛΟΣ & ΙΚΑΡΟΣ

Καλημέρα σας από το λιμάνι του Ηρακλείου με έναν μύθο:
Σύμφωνα με τη ελληνική μυθολογία, όταν ο Δαίδαλος καταδικάστηκε από τον Άρειο Πάγο επειδή είχε φονεύσει τον τεχνίτη Τάλω, έφυγε στην Κρήτη. Εκεί κατασκεύασε τον Λαβύρινθο για να ζει μέσα ο Μινώταυρος, ο γιος της γυναίκας του Μίνωος Πασιφάης. Μέσα στον Λαβύρινθο φυλάκισε ο Μίνως και τον ίδιο τον Δαίδαλο με τον γιο του Ίκαρο, διότι ο Δαίδαλος είχε βοηθήσει την Πασιφάη να ενωθεί με τον Ταύρο του Ποσειδώνος και να γεννηθεί ο Μινώταυρος.  Ο Δαίδαλος με τον Ίκαρο δραπέτευσαν από τον Λαβύρινθο με τη βοήθεια των φτερών που είχε κατασκευάσει και για τους δύο ο Δαίδαλος, χρησιμοποιώντας πούπουλα και κερί. Τα φτερά αυτά τα προσάρτησαν στους ώμους τους και πέταξαν στον ουρανό.

Ο Ίκαρος όμως παράκουσε την εντολή του πατέρα του να μην πετάει πολύ ψηλά για να μη λιώσει από τη ζέστη του ήλιου το κερί των φτερών, ούτε και πολύ χαμηλά για να μην λυθούν τα φτερά από την υγρασία της θάλασσας: πέταξε ψηλά με αποτέλεσμα να λιώσει το κερί και να αποκολληθούν τα φτερά, να πέσει στη θάλασσα και να χάσει τη ζωή του. Η θαλάσσια περιοχή όπου ο Ίκαρος βρήκε τον θάνατο ονομάστηκε έκτοτε Ικάριο Πέλαγος ή Ικάριος Πόντος.  Η περιοχή αυτή βρίσκεται νότια του νησιού που ονομάστηκε Ικαρία. Έτσι διηγείται την ιστορία του Ικάρου ο Απολλόδωρος.