Η κακοποίηση του Μπαρμπαγιάννη Κανατά

http://mikros-romios.gr/4121/barbagianni/

Η κακοποίηση του Μπαρμπαγιάννη Κανατά στην Καπνικαρέα

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Ο ρομαντισμός με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν δημοσιογραφικά σημαντικά γεγονότα και πρόσωπα από τα περασμένα, έχει αλλοιώσει σε μεγάλο βαθμό και αριθμό περιπτώσεων την πραγματικότητα. Ενα από τα άγνωστα επεισόδια του περίφημου Μπαρμπαγιάννη του Κανατά είναι χαρακτηριστικό. Το 1873 ο εξαιρετικά δημοφιλής αυτός τύπος της πρωτεύουσας βρισκόταν έξω από την Καπνικαρέα, Κυριακή μετά τον εκκλησιασμό, και συνομιλούσε με ορισμένες κυρίες, λέγοντας –όπως πάντα– αστεία σε εκείνους που άρεσε να τον ακούν. Εκεί όμως βρίσκονταν και μερικοί από τους νεαρούς γόνους προεστών της πόλης, οι οποίοι φορώντας ψηλά καπέλα ήθελαν να δείξουν στις κυρίες την ευφυΐα τους. Άρχισαν λοιπόν να βρίζουν τον άκακο Μπαρμπαγιάννη.
Τις φραστικές επιθέσεις ακολούθησαν χειρονομίες που μετέβαλαν την μικρή κωμωδία του δρόμου σε μια πραγματική τραγωδία. Ένας εξ αυτών χτύπησε τον Μπαρμπαγιάννη στο κεφάλι με το ραβδί του με τόση δύναμη ώστε να του τρυπήσει το καπέλο και να τον πληγώσει σοβαρά. Θα ακολουθούσαν και χειρότερα, αν ο δυστυχής Μπαρμπαγιάννης δεν το έβαζε στα πόδια, καταφεύγοντας σε κοντινό εμπορικό κατάστημα και κλείνοντας πίσω του την πόρτα. Αλλά και εκεί τον κυνήγησαν οι «ευφυείς», ζητώντας να τους τον παραδώσουν λες και ήταν κακούργος. Τρεις κλητήρες της Αστυνομίας χρειάστηκαν για να τον απομακρύνουν από το σημείο. Μεταφέρθηκε στο Αστυνομικό Κατάστημα. Πίστευε πως γλίτωσε από τη μανία των διωκτών του. Αλλά μόλις έφυγε και από εκεί παραπονιόταν ότι «τον μεταχειρίσθη κακώς και η εξουσία»!
Μόνον ο δημοσιογράφος Ιωάννης Αγγελόπουλος έσπευσε να τον υποστηρίξει και να κατακρίνει τη στάση τόσο των «νεαρών ερωτιδέων» όσο και της Αστυνομίας και να επισημάνει πως ήταν απαράδεκτο να κακοποιούν ένα φτωχό άνθρωπο που ζούσε ήσυχα και έντιμα και η κοινωνία ανεχόταν τον πρωτότυπο τρόπο ζωής του.

Ταυτοποιήθηκε η Αρχαία Ελίκη

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/10/taftopoihthhke-arxaia-elikh-xalkino-nomisma-xamenhs-politeias-dikaiwnei-arxaiologous.html

Ταυτοποιήθηκε η Αρχαία Ελίκη - Το χάλκινο νόμισμα της χαμένης πολιτείας που δικαιώνει τους αρχαιολόγους!

Κυριακή, Οκτωβρίου 06, 2013   

Συγκίνηση προκαλεί η είδηση που αποκαλύφθηκε το απόγευμα της Παρασκευής από την διδάκτορα Αρχαιολογίας κα Ντόρα Κατσωνοπούλου, κατά τη διάρκεια του 5ου Διεθνούς Συνεδρίου για την Αρχαία Ελίκη που διεξήχθη στο Αίγιο από 4-6 Οκτωβρίου, στην αίθουσα της Φιλαρμονικής. Το μοναδικό παγκοσμίως νόμισμα της αρχαίας πολιτείας, που βρέθηκε κατά τη διάρκεια ανασκαφής στην περιοχή Ελίκης-Ριζομύλου-Νικολεΐκων, αποτελεί μια ξεκάθαρη απόδειξη πως η σκληρή περιπέτεια 25 χρόνων και η αναζήτηση 2386 ετών για τον εντοπισμό της Αρχαίας Ελίκης δεν πήγαν χαμένες, καθώς με αυτόν τον τρόπο ταυτοποιείται η Ιερά πόλη του θεού Ποσειδώνος!

Το νόμισμα που είναι χάλκινο, απεικονίζει τον θεό Ποσειδώνα και είναι το μοναδικό στην Ελλάδα αλλά και το μοναδικό παγκοσμίως νόμισμα της Ελίκης που έχει βρεθεί κατά τη διάρκεια ανασκαφών.

Υπάρχουν στον κόσμο άλλα τρία νομίσματα, που εκτίθενται σε μουσεία αλλά και σε ιδιωτική συλλογή, όμως μόνο το νόμισμα που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια του συνεδρίου έχει βρεθεί σε ανασκαφή, ταυτοποιώντας την Ιερή Πόλη του θεού Ποσειδώνα, την Αρχαία Ελίκη! Η επιστημονική εξερεύνηση 25 ετών, που έχει αντιμετωπίσει πολλές αντιξοότητες, πλέον δικαιώνεται. Αυτοί που δεν δικαιώνονται σίγουρα, είναι οι εκάστοτε καρεκλοκένταυροι που, λόγω προσωπικών συμπλεγμάτων και "θεμάτων", έχουν κάνει τα πάντα για να εμποδίσουν το έργο των αρχαιολόγων, που τόσα χρόνια επέμεναν να παλεύουν για να φέρουν στο φως κάτι από τη σπουδαία πολιτεία της αρχαιότητας, που καταποντίστηκε μετά από έναν φοβερό σεισμό και τσουνάμι το 373 π.Χ.. Η εξέλιξη όμως, κυρίως αποτελεί ένα ηχηρό "χαστούκι" στο Υπουργείο Πολιτισμού που πρόσφατα απαγόρευσε τη συνέχιση των ανασκαφών στην περιοχή, δίνοντας μάλιστα εντολή να κλείσουν και όποιες γεωλογικές τομές έχουν γίνει ως τώρα. Τι έχουν άραγε να σχολιάσουν οι "αρμόδιοι"; Ένα "ταπεινό" χάλκινο νόμισμα, που βρίσκεται στη φάση της συντήρησης, τους βάζει όλους στη θέση τους...

Η Τσικουδιά στην Κρήτη, είναι στην ουσία ένα εργαλείο επικοινωνίας !!!

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2012/01/blog-post_4718.html?spref=fb

Η Τσικουδιά στην Κρήτη, είναι στην ουσία ένα εργαλείο επικοινωνίας !!!

Η λέξη τσικουδιά προέρχεται από τα τσίκουδα, δηλαδή τα υπολείμματα της μουστοποίησης των σταφυλιών -τσάμπουρα, φλούδες και κουκούτσια.  Στην Κρήτη ονομάζεται τσικουδιά ή ρακή. Ξεχωρίζει από όλα τα άλλα τσίπουρα διότι αποτελεί απόσταγμα μόνον από τα τσίκουδα, χωρίς την προσθήκη κανενός άλλου αρωματικού φυτού. 

Ο θεσμός του ρακοκάζανου θεσμοθετήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο γύρω στο 1920 όπου και δόθηκαν άδειες για τα ρακοκάζανα στους Κρητικούς αγρότες, προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα παραγωγής τσικουδιάς από τα σταφύλια που παρήγαγαν.

Τα γλέντια ακόμη και την ώρα της παραγωγής της τσικουδιάς στις κρητικές καζανιές είναι ονομαστά. Γύρω από τη "ρούμπα" (το σωληνάκι, απ΄ όπου βγαίνει η πρώτη ρακή), συγκεντρώνονται μέλη οικογενειών, παρέες, καλεσμένοι - φίλοι και γλεντάνε.

Φρεσκοαποσταγμένη τσικουδιά ρέει άφθονη στα ποτήρια της παρέας που συμμετέχει στο γλέντι.

Χαρώ την την παρέα μας, να 'τανε κι' άλλη τόση

μα υπάρχει μπόλικη ρακή μέχρι να ξημερώσει.

Πίνετε ούλοι τσικουδιά μα αυτή είναι βλογημένη

μόνο να πίνετε αγνό και όχι νοθευμένη.

Πότε την ήπια την ρακή αλήθεια δεν κατέχω

όμως ήτονε πολλά καλή, παράπονο δεν έχω.

Πολλά ποτήρια τσικουδιάς κέρασες για να πιούνε

κι απ' την πολύ που ήπιανε δεν ημπορούν να βγούνε.

Η ρακή στην Κρήτη, είναι στην ουσία ένα εργαλείο "επικοινωνίας".

Δεν υπάρχει νοικοκυριό στην Κρήτη, χωρίς ένα μπουκάλι ρακί ή τσικουδιά άμεσα διαθέσιμο κάθε στιγμή...

Μ΄ αυτήν ξεκινούν τα γλέντια και οι χαρές, υποδέχονται οι Κρητικοί τους επισκέπτες, μ΄ αυτήν χωρατεύουν στα καφενεία ή κάνουν τις σοβαρές τους κουβέντες. Συνοδεύεται από κρητικούς παραδοσιακούς μεζέδες, συνήθως ξηρούς καρπούς, μα για τους γνώστες πάει καλύτερα με οφτές πατάτες, ελιές, λάχανο ωμό, αγγουράκι, χοχλιούς και παξιμάδια...

Για τον επισκέπτη - τουρίστα που θα παραβρεθεί σε ρακοκάζανο, είναι μια μοναδική εμπειρία που σπάνια συναντά.Και σίγουρα θα θυμάται, με ένα μπουκάλι τσικουδιά που θα πάρει μαζί του φεύγοντας, την κρητική παράδοση και φιλοξενία.

Σαν σήμερα, 7 Οκτωβρίου 1571 Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

 

21 ώρες πριν

Σαν σήμερα, 7 Οκτωβρίου 1571

Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου (ιταλ. Battaglia di Lepanto) είναι μια από τις σημαντικότερες ναυμαχίες στην παγκόσμια ιστορία και η αμέσως μετά της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας ιστορικότερη ναυμαχία. Αποτελεί δε ακόμη και ιστορικό σταθμό στη ναυτική τακτική καθώς και στη ναυπηγική.

Με την ονομασία Ναυμαχία της Ναυπάκτου παρέμεινε στην ιστορία η ναυμαχία που έγινε στις 7 Οκτωβρίου του 1571 μεταξύ των ενωμένων στόλων της Ισπανίας, της Βενετίας, της Γένουας, των Ιπποτών της Μάλτας, του δουκάτου της Σαβοΐας, του δουκάτου του Ουρμπίνο, του μεγάλου δουκάτου της Τοσκάνης και του Πάπα υπό την ονομασία Lega Santa (Ιερή Ένωση) αφενός και του ενιαίου στόλου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφετέρου παρά την είσοδο του Κορινθιακού Κόλπου κοντά στις νήσους νότιες Εχινάδες παρά το Ακρωτήριο Σκρόφα. Η δε ονομασία της προήλθε όχι από την πόλη της Ναυπάκτου αλλά από την ονομασία (θέση) του Κόλπου που έγινε η ναυμαχία, επειδή τότε ολόκληρος ο Κόλπος λεγόταν από τους Ενετούς "Κόλπος της Ναυπάκτου".

Στη Ναυμαχία αυτή έλαβε μέρος ως υπαξιωματικός της γαλέρας Μαρκέσα (Marquesa), ο μετέπειτα διάσημος Ισπανός συγγραφέας Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Αν και άρρωστος με πυρετό την ημέρα εκείνη, ο Θερβάντες πολέμησε και πληγώθηκε τρεις φορές από σφαίρα, δύο στο στήθος και μία που του άφησε μόνιμη αναπηρία στο αριστερό του χέρι. Στο «Ταξίδι στον Παρνασσό» (1614) αναφέρει ότι στη Ναύπακτο αχρηστεύτηκε το αριστερό του χέρι "προς δόξαν του δεξιού" (υπαινισσόμενος την κατοπινή επιτυχία του πρώτου μέρους του Δον Κιχώτη). Ο Θερβάντες πάντα ένοιωθε υπερήφανος για τη συμμετοχή του στη Ναυμαχία, και πίστευε ότι είχε λάβει μέρος στην πιο ένδοξη μάχη που είδαν ή θα δουν οι αιώνες, (που όπως αποδείχθηκε ιστορικά δεν είχε άδικο), ενώ συμπλήρωνε σε κείμενό του γι΄ αυτήν: "την ημέρα εκείνη διαλύθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο η μέχρι τότε υφιστάμενη πεποίθηση, ότι οι Τούρκοι ήταν στη θάλασσα αήττητοι"

Σήμερα...

Σήμερα...

Φυσικές πέργκολες

http://www.agrotikabook.gr/%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%82

Φυσικές πέργκολες

Σάβ, 2013-03-30 20:15

Σίγουρα δεν υπάρχει ωραιότερη από τη φυσική σκιά, που προσφέρει κάποιο αναρριχώμενο φυτό επάνω σε μια πέργκολα. Δεν ανήκουν σε συγκεκριμένες οικογένειες ούτε έχουν συγκεκριμένη γεωγραφική προέλευση, αλλά εμφανίζονται σε τροπικές περιοχές. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι οι μεγάλοι σε μήκος και λεπτοί βλαστοί, με τους οποίους μπορούν να αναρριχηθούν καλύπτοντας πέργκολες, κιόσκια, αψίδες, καφασωτά, τοίχους. Λόγω της δυσκολίας ή της αδυναμίας τους να σταθούν όρθια χωρίς τη βοήθεια κάποιου φυσικού ή τεχνητού υποστυλώματος, έχουν αναπτύξει ποικίλους και άκρως ενδιαφέροντες τρόπους αναρρίχησης. Κάποια από αυτά, όπως η γλυτσίνα, περιελίσσονται γύρω από στηρίγματα, ενώ άλλα, όπως οι τριανταφυλλιές, έχουν γαμψά αγκάθια για να γαντζώνονται. Κάποια άλλα, όπως ο κισσός, έχουν στην πλευρά του βλαστού τους που εφάπτεται στο στήριγμα μικρές ρίζες, με τις οποίες διεισδύουν σε σχισμές ή εκκρίνουν κολλώδη υγρά. Κάποια άλλα, τέλος, όπως η αγράμπελη και το κλήμα, έχουν έλικες. Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, όπως στον παρθενόκισσο, οι έλικες καταλήγουν σε μικρούς δίσκους με τους οποίους τα φυτό «κολλάει» στα στηρίγματά του. Σίγουρα η καλύτερη επιλογή για τον κήπο και το μπαλκόνι είναι τα φυλλοβόλα αναρριχώμενα φυτά, γιατί διακοσμούν και σκιάζουν τον χώρο το καλοκαίρι, ενώ τον χειμώνα που δεν έχουν φύλλωμα αφήνουν τις ακτίνες του ήλιου να περάσουν ζεσταίνοντας τον χώρο σας. Μπορείτε να επιλέξετε, μεταξύ άλλων, ανάμεσα σε βουκαμβίλιες, κληματαριές, γιασεμιά, αναρριχώμενες τριανταφυλλιές, παρθενόκισσους, ακτινιδιές, κτλ. τα οποία θα βρείτε σε ποικιλία μεγεθών και τιμών στα φυτώρια. ΜΕΤΑΦΥΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ Η μεταφύτευσή τους πρέπει να γίνεται το φθινόπωρο ή την άνοιξη. Προτιμήστε θέσεις προστατευμένες από υπερβολικούς ανέμους και όχι σκιερές, καθώς τα περισσότερα προτιμούν το φως. Αρχικά ανοίγετε έναν λάκκο διπλάσιου μεγέθους από την μπάλα χώματος του φυτού που πρόκειται να μεταφυτεύσετε, ρίχνετε λίπασμα στο εσωτερικό του λάκκου και προσθέτετε λίγο από το χώμα που αφαιρέσατε εμπλουτισμένο με κομπόστ. Τοποθετείτε το φυτό στη μέση του λάκκου και συμπληρώνετε προσθέτοντας το υπόλοιπο χώμα. Δένετε τους βλαστούς στο στήριγμά τους και ποτίζετε πολύ καλά. Εξίσου σημαντικό είναι και το κλάδεμα, ειδικά το κλάδεμα μορφοποίησης και κατεύθυνσης των βλαστών προς την επιθυμητή θέση. Γενικώς πρέπει να αφαιρείτε όλα τα ξερά και ασθενικά κλαδιά. Κάποια αναρριχώμενα φυτά χρειάζονται έντονο κλάδεμα γιατί έτσι αποκτούν εύρωστους βλαστούς και επιτυγχάνουν καλύτερη ανθοφορία. Κάποια άλλα χρειάζονται συντηρητικό κλάδεμα με απομάκρυνση νεκρών και σπασμένων κλαδιών και ξερών λουλουδιών. Τα περισσότερα αναρριχώμενα είναι φυτά ταχείας ανάπτυξης, πολλά έχουν μεγάλη περίοδο ανθοφορίας (σε κάποια μπορεί να φθάσει ή και να υπερβεί τους έξι μήνες), ενώ κατά τους θερμούς καλοκαιρινούς μήνες απαιτούν άφθονο νερό και τακτικά ποτίσματα.
Οι ποικιλίες:
Βουκαμβίλια  Οι βουκαμβίλιες είναι συνήθως αναρριχώμενοι θάμνοι με ύψος μέχρι 10 μέτρα. Ανθίζουν από το τέλος της άνοιξης ως το φθινόπωρο. Αναπτύσσονται καλά σε ελαφριά αμμώδη εδάφη με καλή αποστράγγιση. Προτιμούν τις ηλιόλουστες και προστατευμένες από τους ισχυρούς ανέμους θέσεις. Είναι ανθεκτικές στην ξηρασία, γι’ αυτό και το πότισμά τους πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή. Το κλάδεμα δεν είναι απαραίτητο, αν και είναι καλό να απομακρύνονται τα νεκρά κλαδιά και άνθη.
Γλυτσίνα Φυλλοβόλοι αναρριχώμενοι θάμνοι με ύψος που μπορεί να ξεπεράσει τα 10 μέτρα. Εχουν άνθη ιώδη, αν και υπάρχουν ποικιλίες με λευκά ή ακόμη και ερυθρά άνθη. Οι εντυπωσιακές ταξιανθίες (σε μορφή τσαμπιού) εμφανίζονται την άνοιξη προτού κάνουν την εμφάνισή τους τα φύλλα της, τα οποία διατηρούνται έως το φθινόπωρο. Εχουν γρήγορο ρυθμό αύξησης και είναι ανθεκτικές στο ψύχος. Προτιμούν τις ηλιόλουστες θέσεις και τα υγρά, αλλά καλά στραγγιζόμενα εδάφη. Τα είδη που καλλιεργούνται συνήθως είναι η Wisteria sinensis και η Wisteria floribunda.
Ρολογιά Η Passiflora caerulea ή ρολογιά είναι ένας αναρριχώμενος, αειθαλής θάμνος με ύψος μέχρι 10 μ. Εχει εντυπωσιακά λευκά ή ωχρορόδινα άνθη και χαρακτηριστικούς πορτοκαλοκίτρινους καρπούς. Ανθίζει τους καλοκαιρινούς μήνες. Εχει μέτριο ρυθμό ανάπτυξης, προτιμά τις ηλιόλουστες ή τις ημισκιερές θέσεις και τα γόνιμα και σχετικά υγρά εδάφη. Απαιτεί τακτικό πότισμα το καλοκαίρι και σχετικά συχνές λιπάνσεις. Είναι ανθεκτικό στους ήπιους παγετούς και στο κλάδεμα.
Αγιόκλημα
 Συνήθως καλλιεργείται το είδος Lonicera japonica. Είναι ένας αειθαλής αναρριχώμενος θάμνος με ύψος μέχρι 10 μ., κατάλληλος για κάλυψη τοίχων και άλλων κατασκευών. Εχει γρήγορη ανάπτυξη, πλούσιο πράσινο φύλλωμα, άνθη εύοσμα, αρχικά λευκά και στη συνέχεια κίτρινα. Ανθίζει από το τέλος της άνοιξης ως το φθινόπωρο. Προτιμά τις ηλιόλουστες ή ημισκιερές θέσεις, αναπτύσσεται σε ποικιλία εδαφών και είναι ανθεκτικό στο ψύχος και στο κλάδεμα.
Γιασεμία
Είναι φυλλοβόλοι ή αειθαλείς θάμνοι. Από τα πιο συνηθισμένα καλλιεργούμενα είδη είναι το Jasminum grandiflorum ή αλλιώς χιώτικο γιασεμί. Είναι αναρριχώμενος θάμνος με ύψος μέχρι 10 μ. Εχει άνθη λευκά, πολύ εύοσμα. Ανθίζει τους καλοκαιρινούς μήνες, μολονότι η ανθοφορία του παρατείνεται αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Είναι ανθεκτικό στο ψύχος. Προτιμά τις ηλιόλουστες θέσεις και θέλει τακτικό πότισμα το καλοκαίρι. Κλαδεύεται μετά το τέλος της ανθοφορίας του.
Campsis
 Αναρριχώμενοι θάμνοι με εντυπωσιακά άνθη που έχουν έντονο πορτοκαλί χρώμα. Ανθίζουν από τον Ιούνιο ως τον Σεπτέμβριο. Είναι φυτά με γρήγορη αύξηση, ανθεκτικά τόσο στις υψηλές όσο και στις χαμηλές θερμοκρασίες. Προτιμούν τις ηλιόλουστες θέσεις και τα γόνιμα, υγρά και καλά στραγγιζόμενα εδάφη. Εχουν αυξημένες απαιτήσεις σε νερό το καλοκαίρι και είναι ανθεκτικά στο κλάδεμα. Καλλιεργούνται κυρίως η Campsis radicans και το υβρίδιο Campsis x tagliabuana.
Ρυγχόσπερμο Το Trachelospermum jasminoides είναι ένας αειθαλής αναρριχώμενος θάμνος με ύψος μέχρι 5 μέτρα. Εχει έντονα πράσινα, γυαλιστερά φύλλα και πολύ αρωματικά, λευκά άνθη. Ανθίζει από τον Μάιο ως τον Ιούλιο. Προτιμά τα ελαφρά και καλά στραγγιζόμενα εδάφη. Αναπτύσσεται αρκετά γρήγορα τόσο σε ηλιόλουστες όσο και σε ημισκιερές θέσεις. Είναι ιδανικό για κάγκελα, πέργκολες, αλλά και τοίχους. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι χρειάζεται τακτικό πότισμα.
Κληματίς ή αγράμπελη Αναρριχώμενοι θάμνοι με εντυπωσιακά άνθη και γρήγορη ανάπτυξη. Φτάνουν σε ύψος τα 5 μ. και έχουν ανοιξιάτικη και καλοκαιρινή ανθοφορία. Προτιμούν τα υγρά, καλά στραγγιζόμενα και πλούσια σε οργανικά υλικά εδάφη. Εχουν προτίμηση στις ηλιόλουστες θέσεις, αν και οι ρίζες πρέπει να βρίσκονται σε σκιερές, σχετικά υγρές θέσεις. Υπάρχουν περισσότερα από 200 είδη του γένους Clematis με τα πιο δημοφιλή καλλιεργούμενα είδη να έχουν ασιατική προέλευση.
Κληματαριά Η καλλιέργεια της αμπέλου (Vitis vinifera) χάνεται στα βάθη των αιώνων. Τα κλήματα, μία από τις παλαιότερες επιλογές για τη σκίαση αυλών και κήπων, είναι αναρριχώμενοι, φυλλοβόλοι θάμνοι. Φύονται σε ποικιλία εδαφών, εκτός από τα πολύ υγρά. Δεν είναι ανθεκτικά στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ καταστροφική επίδραση έχουν οι ισχυροί άνεμοι και το χαλάζι. Θέλουν λίπανση, θειάφισμα και κλάδεμα διαμόρφωσης και καρποφορίας. Ιδιαίτερη σημασία έχει το ξεφύλλισμα γιατί έτσι επιτυγχάνονται ο σωστός αερισμός και φωτισμός των καρπών.

BHMA

Κυκλάμινο ο βασιλιάς του φθινοπώρου

http://www.agrotikabook.gr/%CE%BA%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CE%B9

Κυκλάμινο ο βασιλιάς του φθινοπώρου

Πέμ, 2012-11-01 15:30

Περιγραφή - Προέλευση

Γνωστό σε όλους μας, ένα πανέμορφο λουλούδι που αποτελεί σήμα κατατεθέν της Ελληνικής φύσης.  Επίσης ένα από τα πιο δημοφιλή λουλούδια που χαρίζονται την περίοδο των Χριστουγέννων.

Τα άγρια κυκλάμινα που ευδοκιμούν στη χώρα μας, αλλά και σε όλη τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία των κυκλάμινων που πωλούνται στα ανθοπωλεία. Τα άγρια κυκλάμινα έχουν λευκό ή ανοικτό ροζ χρώμα με σκούρο ροζ στεφάνι στη βάση των πετάλων τους ενώ τα κυκλάμινα των ανθοπωλείων είναι διαθέσιμα σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων από το λευκό μέχρι το μοβ. Τα φύλλα τους είναι σκούρα πράσινα, σε σχήμα καρδιάς, και συνήθως έχουν γραμμές από γκρι ή ασημένιο χρώμα.

Πρόκειται για βολβώδη φυτά (οι βολβοί τους όμως έχουν σχήμα καρότου κι όχι κρεμμυδιού) και ανθίζουν από το Νοέμβριο έως τα τέλη Ιανουαρίου ενώ στη φύση η ανθοφορία αρχίζει από το Σεπτέμβριο και διαρκεί περίπου μέχρι το Δεκέμβριο. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες ποικιλίες, που όμως δεν ευδοκιμούν στην Ελληνική ύπαιθρο, που ανθίζουν από την άνοιξη έως τις αρχές του καλοκαιριού.  

Φροντίδα

Τα κυκλάμινα είναι απαιτητικά φυτά. Μισούν τη ζέστη κι έχουν ανάγκη από υγρασία.  Αυτός είναι κυρίως ο λόγος για τον οποίο δεν αντέχουν πολύ μέσα στα σπίτια μας.  Τοποθετείστε τα λοιπόν σε δροσερό, φωτεινό σημείο, απαραιτήτως μακριά από τις ακτίνες του ήλιου και φροντίστε ο χώρος να έχει αρκετή υγρασία.

Ο καλύτερος τρόπος για να ποτίζετε τα κυκλάμινα είναι να βυθίζετε τη γλάστρα μέσα σε μία λεκάνη ή ένα κουβά με νερό που όμως θα πρέπει να έχει περίπου τη θερμοκρασία του χώρου.  Αφήστε τη γλάστρα να απορροφήσει όσο νερό χρειάζεται, 10-15 λεπτά είναι αρκετά, και όταν δείτε το χώμα στην επιφάνεια να υγραίνεται, βγάλτε τη γλάστρα από το νερό. Αδειάστε το νερό που τυχόν λιμνάζει στο πιατάκι της γλάστρας γιατί οι ρίζες των κυκλάμινων σαπίζουν εύκολα. Ξαναποτίστε με τον ίδιο τρόπο όταν δείτε ότι το χώμα στην επιφάνεια έχει στεγνώσει. Τα κυκλάμινα χρειάζονται υγρό χώμα αλλά το υπερβολικό πότισμα θα καταστρέψει τα φυτά.

Όταν τα λουλούδια μαραθούν και πέσουν, κόψτε τα και βγάλτε τη γλάστρα στο μπαλκόνι σας. Τοποθετείστε την σε ένα σκιερό, δροσερό σημείο και σταματήστε το πότισμα. Θα δείτε τα φύλλα να ξεραίνονται και να πέφτουν αλλά αυτό είναι φυσιολογικό γιατί οι βολβοί «κοιμούνται» τους καλοκαιρινούς μήνες. Θα ξαναρχίσετε να ποτίζετε στις αρχές του Σεπτεμβρίου.

Ο Σεπτέμβρης είναι η ιδανική εποχή για να αλλάξετε γλάστρα.  Χρησιμοποιείστε ελαφρύ χώμα (όχι άργιλο), φροντίστε η αποστράγγιση να είναι πολύ καλή και τοποθετείστε τους βολβούς κοντά στην επιφάνεια της γλάστρας.  Σκεπάστε τους βολβούς με 2-5 εκατοστά χαλίκι, πευκοβελόνες ή φύλλα.  Αυτά τα υλικά βοηθούν στο να παραμείνει η υγρασία στο χώμα τις ζεστές ημέρες αλλά και προφυλάσσουν τους βολβούς από τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα.

Αν αποφασίσετε να μεταφυτεύσετε τα κυκλάμινα στον κήπο σας, προσπαθήστε να μιμηθείτε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ευδοκιμούν τα κυκλάμινα στη φύση.  Στη σκιά, κοντά στον κορμό, μεγάλων κωνοφόρων δένδρων, κάτω από το στρώμα των πεσμένων φύλλων όπου το φως του ήλιου φτάνει φιλτραρισμένο κι όπου προφυλάσσονται από το δυνατό αέρα.  Τα κυκλάμινα των ανθοπωλείων δεν αντέχουν θερμοκρασίες κοντά στο 0, οπότε φροντίστε να καλύψετε τα φυτά στον κήπο αν στην περιοχή σας χιονίζει ή αν το κρύο είναι πολύ τσουχτερό.

Μαίρη Υφαντή
mefanti@otenet.gr

ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΣΤΟΝ ΟΙΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟΥ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/10/blog-post_2509.html?spref=fb

ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΣΤΟΝ ΟΙΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟΥ 

ΝΟΜΟΥ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Ιερό και Μέγαρα στον οικισμό του Χαλασμένου στο Μοναστηράκι

του Λεωνίδα Ι. Κουδουμογιαννάκη

Χαλασμένος είναι το όνομα ενός ευδιάκριτου στρογγυλεμένου λόφου που δεσπόζει μεταξύ του παραδοσιακού οικισμού Μοναστηράκι και του μοναδικού σε άγρια ομορφιά φαραγγιού Χα, βορειανατολικά του ισθμού της Ιεράπετρας.

Η θέση Χαλασμένος στη βορειοανατολική πλευρά του ισθμού της Ιεράπετρας, που αποτελεί το στενότερο και χαμηλότερο πέρασμα του νησιού από το βορρά προς το νότο και συνδέει το Αιγαίο με το Λιβυκό πέλαγος είναι σημαίνουσα. Η θέση μας φιλεύει με μια θέα που φτάνει μέχρι τον Αφορεσμένο, ακρωτήρι στο βορά του κόλπου του Μεραμβέλου και νότια μέχρι το Λιβυκό πέλαγος.

Μια πυρκαγιά που ξέσπασε ανήμερα της Παναγίας στις 15 Αυγούστου 1989 και κατέκαψε ένα μεγάλο κομμάτι του πανέμορφου δάσους της Θρυπτής ήταν η αιτία να αποκαλυφθούν μέσα από στάχτες και κάρβουνα τα σημάδια ένας σημαντικού οικισμού του 12^ου π.Χ. αιώνα,  με μεγάλα ορθογώνια κτίρια (μέγαρα), δημόσιο ιερό, με σπάνια αγγεία, ευρήματα που δηλώνουν το τέλος της εποχής του χαλκού, στην έσχατη περίοδο του Μινωικού πολιτισμού.

Στη διάρκεια επιφανειακής έρευνας που πραγματοποιήθηκε τα έτη 1989-1990, οι D.C. Haggis και K. Nowicki, εντόπισαν τη θέση και προχώρησαν στη δημοσίευση, μαζί με την γειτονική θέση «Καταλύματα».

Από το 1990, η αρχαιολόγος της ΚΔ’ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων κ. Μεταξία Τσιποπούλου, άρχισε να ενδιαφέρεται για την περιοχή του Ισθμού της Ιεράπετρας. Το 1992 μαζί με τον αείμνηστο αρχαιολόγο William Coulson της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής ξεκίνησαν τις ανασκαφές οι οποίες συνεχίστηκαν για τρείς περιόδους 1992, 1993, 1994.

Ο οικισμός- η επιλογή της θέσης

Ο οικισμός παρουσιάζει σαφή πολεοδομική οργάνωση, με δρόμους και καλντερίμια, ελεύθερους χώρους και είναι χωρισμένος σε τέσσερις γειτονιές (οικοδομικά τετράγωνα). Τα “μέγαρα” μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής, μας δείχνουν, τη σύνδεση της Μινωικής Κρήτης με την υπόλοιπη Ελλάδα.

Η τάση της εποχής του 14ου αιώνα π.Χ. ήταν οι οικισμοί να κτίζονται σε ψηλά σημεία, σε λόφους. Πιθανότατα για λόγους ασφαλείας και για να αποφεύγουν τους πειρατές που δρούσαν στο Αιγαίο. Στον οικισμό του Χαλασμένου, ο οποίος έχει κτιστεί ανάμεσα σε πελώριους βράχους, που λειτουργούν ως κρυψώνες, ο λόφος είναι στρατηγικής σημασίας, όπως και ο λόφος της Κεφάλας και επέτρεπε στους κατοίκους να ελέγχουν το Κρητικό και το Λιβυκό Πέλαγος, ενώ μπροστά στα πόδια τους είχαν την εύφορη πεδιάδα για τις καλλιέργειές τους.

Η Δρ. Μεταξία Τσιποπούλου ειδικός αρχαιολόγος της Εποχής του Χαλκού και της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου του Αιγαίου και της Κρήτης η οποία έχει διευθύνει σημαντικές συστηματικές ανασκαφές στην Κρήτη, περιλαμβανομένων της πόλης και του ανακτόρου του Πετρά στη Σητεία, τα Υστερομινωικά νεκροταφεία στην Κριτσά Μιραμπέλλου και στα Αχλάδια Σητείας, ανέλαβε να με ξεναγήσει.

«Ο οικισμός του Χαλαμένου χτίστηκε, κατοικήθηκε και εγκαταλείφτηκε μέσα στον 12ο αιώνα π.Χ. χωρίς να υπάρξει πυρκαγιά ή εχθρική απειλή. Παρουσιάζει σαφέστατη πολεοδομική οργάνωση, με δρόμους, ελεύθερους χώρους, κάποια μεγάλα κτίρια, τα λεγόμενα “μέγαρα” τα οποία είναι μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής. Είναι ορθογώνια κτίσματα χωρισμένα με έναν εσωτερικό τοίχο, πράγμα που δε συναντούμε στον Μινωικό Πολιτισμό. Τον τύπο αυτό, έφεραν οι Μυκηναίοι στην Κρήτη τον 14ο αιώνα π.Χ.

Στο βόρειο τμήμα του οικισμού, έχει αποκαλυφθεί ένα πολύ μεγάλο ορθογώνιο κτίριο, το οποίο είναι το δημόσιο ιερό, της κοινότητας. Παρόμοια ιερά, έχουν βρεθεί στις ανασκαφές στον Βροντά Καβουσίου και στην Κεφάλα Βασιλικής. Όμως, στον Χαλασμένο το κτίριο είναι εντυπωσιακά μεγαλύτερο. Σε αντίθεση με τη μινωική εποχή στον Χαλασμένο έχουμε για πρώτη φορά στο 12ο π.Χ. αιώνα δημόσιο ιερό, ανοικτό με εύκολη πρόσβαση και δρόμους που οδηγούν στην είσοδό του.

Στο πρώτο μεγάλο δωμάτιο του ιερού βρέθηκαν τρία μεγάλα αγάλματα, γυναικείων θεοτήτων με υψωμένα χέρια, στο κεφάλι τους έχουν τιάρες που κοσμούνται με πουλιά ή φύλλα όρθια. Δίπλα τους βρέθηκε ένα μικρός πίθος με υπολείμματα σύκων.

Βρήκαμε επίσης, έντεκα πήλινους πίνακες με οπές ανάρτησης, οι οποίοι ήταν κρεμασμένοι στο νότιο τοίχο. Σημαντικό εύρημα είναι τα πήλινα σκεύη χωρίς βάση με οφειόδεις λαβές και μικρό αυτόνομο φιδάκι.

Κατά μήκος του βόρειου τείχους βρέθηκαν έξι πίθοι μέσα στους οποίους μάλλον τοποθετούσαν προσφορές προς τις θεότητες ή μετεφέρθησαν στον χώρο αυτό πριν ο οικισμός εγκαταλειφτεί. Το δεύτερο μικρότερο δωμάτιο του ιερού χρησίμευε ως σκευοφυλάκιο. Εκεί βρέθηκαν όλα τα σκεύη τοποθετημένα στα θρανία.

Δεκατρείς τεράστιες χύτρες χωρητικότητας δεκαέξι λίτρων και ένα σύνολο ευρημάτων βρίσκονται σήμερα στο Κέντρο Μελέτης Ανατολικής Κρήτης στην Παχεία Άμμο».

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΟΥΡΝΟΣ ΚΕΡΑΜΙΣΤΩΝ

Η ανασκαφή του Χαλασμένου ολοκληρώθηκε το 2006. Τα δύο τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται εργασίες καθαρισμού για να συμπληρωθούν τα σχέδια και για να προχωρήσουν στις δημοσιεύσεις. Στις εργασίες αυτές συνέβη ένα ευτυχές γεγονός. Ήρθε στο φως ένα μεγάλος κεραμικός κλίβανος που η διάμετρος του ξεπερνά τα δύο μέτρα. Ο κλίβανος αυτός είναι ο μεγαλύτερος από τους άλλους δύο που έχουν αποκαλυφθεί στην Κρήτη. Ο ένας βρίσκεται στον οικισμό «Βροντά» στο Καβούσι και ο δεύτερος στον οικισμό Εσταυρωμένου στο Ρέθυμνο.

Επικεφαλής της ανασκαφής είναι ο αρχαιολόγος κ. Ντέιβιντ Ραπ, διευθυντής του Καναδικού Ινστιτούτου Αρχαιολογίας στην Ελλάδα. Στην ανασκαφή βοήθησαν με την συμμετοχή τους η κ. Γαρυφαλλιά Κωστοπούλου και οι συντηρήτριες Άννα Τσούπρα, Ματίνα Τζαρή και Κέιτλιν Μαχόνι από το Κέντρο Μελέτης Ανατολικής Κρήτης με επιβλέπων αρχαιολόγο την κ. Στεφανία Χλουβεράκη.

Ο Κλίβανος, που είναι ο φούρνος του κεραμέα τον οποίο φρόντιζε και γνώριζε να  στήσει ο ίδιος, αποτελείται από δύο «ορόφους», ένα υπόγειο και ένα ισόγειο. Ο «δρόμος» το μέρος του υπόγειου ορόφου, τοποθετούταν η καύσιμη ύλη. Σε σύνδεση με αυτόν υπάρχει ένας άλλος θάλαμος, ο θάλαμος οπτήσεως. Αυτός φέρει ένα διάτρητο πάτωμα από πηλό, την «εσχάρα». Μέσα από σήραγγες και τις οπές της «εσχάρας» περνούσε ο καυτός αέρας για να καταλήξει στο θάλαμο οπτήσεως, όπου ήταν στοιβαγμένα με προσοχή τα αγγεία. Ο θάλαμος οπτήσεως ήταν καλυμμένος με το «θόλο». Στην κορυφή του «θόλου» υπήρχε καμινάδα για την εξαγωγή του καπνού.

Η αποκάλυψη του κλιβάνου σύμφωνα με την κ. Τσιποπούλου «θεωρείται πολύ σημαντική διότι είναι ο μεγαλύτερος και ο πιο καλοδιατηρημένος κλίβανος κεραμικών που έχει μέχρι σήμερα αποκαλυφθεί. Χρονολογικά τοποθετείται στον 12^Ο αιώνα  όπως και ο οικισμός».

Στην σύγχρονη Κρήτη  υπήρχαν τέσσερις οικισμοί με πολλούς αγγειοπλάστες. Ένας σε κάθε νομό του νησιού. Σήμερα την τέχνη των προγόνων τους έχουν διατηρήσει μόνο δύο κέντρα κεραμικής, το Θραψανό στο νομό Ηρακλείου και οι Μαργαρίτες στο νομό Ρεθύμνης. Παλαιότερα υπήρχαν ακόμα αλλά δύο μικρότερα, το Κεντρί στην Ιεράπετρα και η Νοχιά στα Χανιά.

 ΠΗΓΗ - www.104fm.gr

ΤΟ ΦΑΛΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ... ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8558.html?spref=fb

ΤΟ ΦΑΛΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ... ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ

Το «Φάλι της Κρήτης» όπως λένε οι ντόπιοι βρίσκεται στην Αγία Βαρβάρα, με τους επισκέπτες να μπορούν να δουν από κοντά το σημείο, στο οποίο είναι χτισμένη η εκκλησία του Προφήτη Ηλία!

Στην  είσοδο  του  χωριού  δίπλα  στον  κεντρικό  δρόμο,  που  οδηγεί  από  το  Ηράκλειο  στη  Μεσαρά,  βρίσκεται  κτισμένος  πάνω  σε  βράχο  ο  ναός  του  Προφήτη  Ηλία. 

Ο  βράχος  αυτός  ήταν  διπλάσιος,  αλλά  χωρίστηκε  στη  μέση  και  κατέπεσε  πριν  από  100  περίπου  χρόνια.  Βρίσκεται  στη  μέση  της  Κρήτης  και  κατά  μήκος  και  κατά  πλάτος (φάλι  της  Κρήτης )

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΛΕΕΙ...

Ξεκίνησαν  δυο  παπάδες  ο  ένας  από  τη  Σητεία  κι  ο  άλλος από  τα  Χανιά  για  να  μοιράσουνε  την  Κρήτη. Αφού  περπάτησαν  αρκετά  συναντήθηκαν  στην  Αγία  Βαρβάρα.  Κατακουρασμένοι  και  ιδρωμένοι,  όπως  ήταν  από  την  πεζοπορία,  κάθισαν  να  ξεκουραστούν.  Τότε  έβγαλε  ο  ένας  παπάς  το  καλυμμαύχι  του  το  πέταξε  κατά γης  και  είπε: «Επαέ  είναι  το  κέντρο  της  Κρήτης,  επαέ  είναι  το  φάλι  της  Κρήτης,  επαέ  βάνω  κι  εγώ  το  σύνορο».

Και  το  καλυμμαύχι  του  παπά  έγινε  βράχος  μεγάλος, σύνορο  σταθερό στην  είσοδο  του  χωριού,  που  ορίζει  το  κέντρο  της  Κρήτης. Και  πάνω  του  κτίστηκε  το  εκκλησάκι  του  Προφήτη  Ηλία,  για  να  μην  μπορέσει  κανείς  ποτέ  να  χαλάσει  αυτό  το  σύνορο…. Αυτό  λέει  η  παράδοση,  αυτό  παίρνουμε  κι  εμείς  σαν  σωστό.    Το  ναό  του  Προφήτη  Ηλία  ανοικοδόμησε  ο  κ.  Αλέξ.  Σακλαμπάνης  κατά  το  έτος  1933  και  από  τότε  κάθε  χρόνο  στις  20  Ιουλίου  γίνεται  πανηγύρι.

http://www.creteplus.gr