ΑΛΚΗ ΖΕΗ Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο

http://nearhouparaplous.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html

Τρίτη, 8 Οκτωβρίου 2013

ΑΛΚΗ ΖΕΗ Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο

  Στη Β΄ Λυκείου στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας διδάσκουμε τα περί βιογραφίας, αυτοβιογραφίας, μυθιστορηματικής βιογραφίας και πολλές φορές αναζητούμε κείμενα που να ασκούν γοητεία στους μαθητές και να εξυπηρετούν τις ανάγκες του μαθήματος. Ένα τέτοιο βιβλίο μάς προέκυψε φέτος με την αυτοβιογραφία της Άλκης Ζέη με τίτλο «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» στις εκδόσεις Μεταίχμιο. Παρακολουθούμε την αγαπημένη συγγραφέα που με ένα ξεχωριστό δικό της τρόπο μας αποκαλύπτει πρόσωπα, πράγματα, τόπους και καταστάσεις.

«Γεννήθηκα στην Αθήνα, στην οδό Κέας, στην πλατεία Κολιάτσου. Στις 15 του Δεκέμβρη».

  Έτσι ξεκινά η αφήγηση που μας ταξιδεύει από την Αθήνα στη Σάμο των παιδικών διακοπών με τον παππού στο Βαθύ και το Μαραθόκαμπο και μας κάνει να ανασύρουμε από τα ράφια της νεανικής βιβλιοθήκης «Το καπλάνι της βιτρίνας», και να  ξαναδούμε επεισόδια από την τηλεοπτική μεταφορά του.

Λόγος λαγαρός νεανικός, γοητευτικός,  βλέμμα  ενός παιδιού που μεγαλώνει με το θείο Πλάτωνα που παντρεύτηκε τη Διδώ Σωτηρίου, κάνει όνειρα σε μια Αθήνα προπολεμική   γράφοντας σπαραξικάρδια γράμματα για τους αγαπημένους  των υπηρετριών   στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας  μ' ένα καλά ξυσμένο μολύβι και αναδεικνύει έτσι το συγγραφικό της ταλέντο. 

« Τις ατέλειωτες μεσημεριανές ώρες πήγαινα στην κουζίνα. Είχαμε μια υπηρέτρια, τη Θοδώρα, λίγο πιο μεγάλη από μας, πολύ όμορφη, με μεγάλα κατάμαυρα μάτια και δυο πλεξούδες στεφάνι γύρω γύρω στο κεφάλι. Με περίμενε με ανυπομονησία. Είχε πλύνει γρήγορα γρήγορα τα πιάτα και ήθελε να της γράψω γράμμα στον αγαπημένο της στη Σάμο.
Έπαιρνα μια κόλα αλληλογραφίας με γραμμές και το καλά ξυσμένο μολύβι μου φάμπερ νούμερο δύο, καθόμουνα στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας, κι εκεί άρχισε η περιπέτεια της γραφής που κρατάει ως σήμερα.
Αγαπημένε μου Πυθαγόρα –δεν υπάρχει χωριό στη Σάμο που να μην έχει κάποιον Πυθαγόρα–, Πολυαγαπημένε μου Πυθαγόρα, μ’ έβαζε να διορθώσω η Θοδώρα. Κι ύστερα δεν μιλούσε πια. Καθότανε στην καρέκλα απέναντί μου και αν τύχαινε να σπάσει η μύτη του μολυβιού μου, αναστατωνότανε, και μόνο όταν με έβλεπε να παίρνω την ξύστρα να το ξύσω πήγαινε η καρδιά στη θέση της, παρακολουθώντας με αγωνία πότε θα τέλειωνα το γράμμα που της το διάβαζα αμέσως. Και τι δεν έγραφα σ’ αυτόν τον κακομοίρη τον Πυθαγόρα. […]

 Με αβίαστο τρόπο ξεπηδούν από το χαρτί τα νεανικά χρόνια της συγγραφέα, οι γνωριμίες της με ξεχωριστούς ανθρώπους των γραμμάτων και του κοινωνικού  βίου:

Ζωρζ Σαρή, Διδώ Σωτηρίου, Γιώργος Σεβαστίκογλου, Κάρολος Κουν, Νίκος Γκάτσος, Οδυσσέας Ελύτης,  Ανδρέας Εμπειρίκος, Κώστας Αξελός, Μάνος Χατζιδάκις, Μέλπω Αξιώτη, Μελίνα, Μικκιέξ, και τόσοι άλλοι. Από τον μεσοπόλεμο  και τη δικτατορία του Μεταξά στην Κατοχή, το Θέατρο Τέχνης και τον Ίκαρο, την ΕΠΟΝ και την Αντίσταση.  

Ένα βιβλίο που το χαίρεσαι και αν το αρχίσεις, δύσκολα διακόπτεις την ανάγνωση. Και όχι μόνο αυτό αλλά πας στη βιβλιοθήκη σου και ξεφυλλίζεις ξανά το Μεγάλο περίπατο του Πέτρου, χαϊδεύεις το Καπλάνι της βιτρίνας, και συνεχίζεις την ανάγνωση στην Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. 

Αναρτήθηκε από Ρουμπάκης Γιάννης στις 8:01 μ.μ.

ΜΠ.ΜΠΡΕΧΤ "ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Χθες

ΜΠ.ΜΠΡΕΧΤ "ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ"
Ευλογημένη να’ ναι η αμφιβολία ! Σας συμβουλεύω
να τιμάτε χαρούμενα και προσεκτικά εκείνον
που το λόγο σας ξετάζει σαν κάλπικη μονέδα !
Άμποτε νά 'σαστε συνετοί και να μη
δίνετε το λόγο σας με σιγουριά πάρα πολλή.

Την ιστορία διαβάστε και θα δείτε
την ξέφρενη φυγή ανίκητων στρατών.
Παντού
κάστρα απάτητα κυριεύονται και
της Αρμάδας τα καράβια, που ήταν
αμέτρητα σαν έκανε πανιά, στο γυρισμό
εύκολα τα μετρούσες.

Έτσι μια μέρα στάθηκε ένας άνθρωπος στην απάτητη βουνοκορφή
κι ένα πλεούμενο έφτασε στην άκρη της
απέραντης θάλασσας

Α , όμορφο που ' ναι το κούνημα του κεφαλιού
για τις "ατράνταχτες αλήθειες!
Α , θαρρετή που ' ναι η φροντίδα του γιατρού
για τον άρρωστο που γιατρεμό δεν έχει !


Μα απ’ όλες τις αμφιβολίες ομορφότερη είναι σαν οι φοβισμένοι
αδύναμοι σηκώνουν το κεφάλι και
παύουν να πιστεύουν
στων τυράννων τους τη δύναμη!

Α , με πόσο κόπο καταχτήθηκε κείνο το σοφό αξίωμα!
Πόσες θυσίες κόστισε !
Πόσο δύσκολο στάθηκε να βρεθεί
πως τα πράγματα ήταν έτσι κι όχι αλλιώς!
Με στεναγμό ανακούφισης το ' γραψε ένας άνθρωπος μια μέρα
στης Γνώσης το βιβλίο .
Καιρό πολύ έμεινε χαραγμένο εκεί μέσα και γενιές ολόκληρες
ζήσανε μαζί του , το ' βλεπαν σαν αλήθεια αιώνια
κι όσοι το ξέρανε καταφρονούσαν όσους τ' αγνοούσαν.
Μα κάποτε , μια υποψία μπορεί να γεννηθεί , γιατί μια καινούρια
εμπειρία
τραντάζει το ατράνταχτο αξίωμα . Ξυπνάει η αμφιβολία.
Και μιαν άλλη μέρα ένας άλλος άνθρωπος στοχαστικά σβήνει
απ' το βιβλίο της Γνώσης
το αξίωμα με μια μονοκοντυλιά.

Ενώ διαταγές τον ξεκουφαίνουν , ενώ τον εξετάζουν
για τις φυσικές του ικανότητες γιατροί μουσάτοι , ενώ
τον επιθεωρούν
λαμπερά υποκείμενα με χρυσά γαλόνια , ενώ τον κατηχούνε
πανηγυριώτικοι παπάδες που του τριβελίζουνε τ' αυτιά μ' ένα
βιβλίο γραμμένο απ' το Θεό τον ίδιο
ενώ τον δασκαλεύουν
ανελέητοι δάσκαλοι , ο φτώχος ακούει να του λένε
πως ο κόσμος μας είναι ο καλύτερος των κόσμων
και πως την τρύπα στη σκεπή της κάμαράς του
την έχει σχεδιάσει ο Θεός αυτοπροσώπως.
Αληθινά, του είναι δύσκολο πολύ
ν' αμφιβάλει για τον κόσμο τούτο.
Ιδρωκοπάει ο άνθρωπος χτίζοντας σπίτι όπου ποτέ του
δε θα κατοικήσει.
Μα δεν ιδρωκοπάει λιγότερο κι όποιος δικό του χτίζει σπίτι.

Να οι αστόχαστοι που ποτέ δεν αμφιβάλλουν.
Η χώνεψη τους είναι άψογη , και η κρίση τους αλάθευτη.
Δεν πιστεύουν στα γεγονότα , πιστεύουν μόνο στον εαυτό τους .
Αν χρειαστεί , πρέπει αυτούς τα γεγονότα να πιστέψουν.
Είναι απέραντα υπομονετικοί με τον εαυτό τους .
Τα επιχειρήματα τα ακούν με αυτί σπιούνου.

Στους αστόχαστους που ποτέ δεν αμφιβάλλουν
συνταιριάζουν οι στοχαστικοί που ποτέ δεν δρούνε.
Τούτοι αμφιβάλλουν όχι για να πάρουν μιαν απόφαση , αλλά
για να μην πάρουν απόφαση καμιά. Τα κεφάλια τους
τα χρησιμοποιούνε μόνο για να τα κουνάνε . Με σκοτισμένο
πρόσωπο
ειδοποιούν τους επιβάτες των καραβιών που βουλιάζουν,
πως το νερό είν' επικίνδυνο.
Κάτω απ' του δήμιου το μπαλτά
αναρωτιούνται αν δεν είναι άνθρωπος κι αυτός.
Μουρμουρίζουν σκεφτικά
πως " το θέμα δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα " , και
πηγαίνουνε να πέσουν.
Μοναδική τους δράση , ο δισταγμός.
Αγαπητή τους φράση : " Δεν είναι ακόμα ώριμο για συζήτηση".

Γι' αυτό , αν παινεύεις την αμφιβολία
μην παινέψεις
την αμφιβολία που καταντάει απελπισία!
Τι ωφελεί η αμφιβολία εκείνον
που δε μπορεί ν' αποφασίσει ;
Μπορεί να πράξει λάθος
όποιος δε γυρεύει πολλούς λόγους για να δράσει.
Μα όποιος π ά ρ α π ο λ λ ο ύ ς γυρεύει
μένει άπραγος την ώρα του κινδύνου.

Εσύ , που είσαι αρχηγός , μην ξεχνάς
πως έγινες ό,τι είσαι, επειδή είχες αμφιβάλει γι' άλλους
αρχηγούς !
Άσε λοιπόν αυτούς που οδηγείς
ν' αμφιβάλλουνε κι εκείνοι !

Δ.Κυριακός: Ο άνθρωπος που σχεδίασε το Ηράκλειο

http://www.madeincreta.gr/el/article/%CE%B4%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82-

Δ.Κυριακός: Ο άνθρωπος που σχεδίασε το Ηράκλειο

Στις αρχές του 1900 ο Δημήτρης Κυριακός σχεδίασε το σχέδιο πόλης του Ηρακλείου, την Εθνική Οδό, τα δημόσια κτίρια ενώ έβαλε τα "θεμέλια" και για το σιδηρόδρομο

07.10.2013

Στις αρχές του 1900 σχεδίασε την Ε.Ο, τους κάθετους άξονες, το σχέδιο πόλης ενώ ήταν και ο πρώτος που εμπνεύστηκε το σιδηρόδρομο, και άλλα πρωτοποριακά για την εποχή.
 Ο Δημήτρης Κυριακός άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του, σε μια πόλη που τον πλήγωσε

Της Κορίνας Καφετζοπούλου  Εμπνεύστηκε και σχεδίασε το σχέδιο πόλης ως τη σημερινή πεταλοειδή,  την Ε.Ο της ανατολικής Κρήτης, τους κάθετους άξονες, το  σιδηρόδρομο για να ενωθεί το Ηράκλειο με τα Χανιά και το Ηράκλειο με το Τυμπάκι,  τα δημόσια κτίρια της Λ. Δικαιοσύνης και τα  ωραιότερα νεοκλασικά του Ηράκλειου. Ήταν ο άνθρωπος που έσωσε από την κατεδάφιση ό,τι παλιό υπήρχε και αυτός που επέμενε να στρέψει η πόλη του Ηρακλείου το βλέμμα της στη θάλασσα και να βγει εκτός τειχών. Ήταν τόσο πρωτοποριακός που λοιδορήθηκε για τις απόψεις του. Το Ηράκλειο τον πίκρανε δεν τον δόξασε. Σε μια σπάνια συνέντευξη του αναφέρει ότι  πρέπει η πόλη να στραφεί προς τη θάλασσα, και δεν κρύβει την πικρία του για την αντιμετώπιση  που έτυχαν τα σχέδια του. Όλα αυτά στις αρχές του 1900 επί Κρητικής Πολιτείας! Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; Ο  Δημήτρης Κυριακός (1881-1971). Ό,τι έγινε αρκετές δεκαετίες μετά στηρίχθηκε πάνω στα δικά του  σχέδια. Ο Δημήτρης Κυριακός πέθανε στην Αθήνα. Δυστυχώς το αρχείο του λέγεται ότι καταστράφηκε από πλημμύρα ή κλοπή κατά άλλους. Τα αριστουργήματά του άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην πόλη του Ηρακλείου. Η  άφιξη στο Ηράκλειο και τα έργα του Ο Δημήτρης Κυριακός γεννήθηκε στην Αθήνα το έτος 1881, αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική σχολή του Πολυτεχνείου Αθηνών και στη συνέχεια μετακόμισε στο Ηράκλειο ακολουθώντας την Ηρακλειώτισσα σύζυγό του όπου άρχισε να εργάζεται στο Δήμο Ηρακλείου.
 Παράλληλα διορίζεται ως Νομομηχανικός  στη Νομαρχία Ηρακλείου και Λασιθίου και στη συνέχεια ως διευθυντής τεχνικών υπηρεσιών.
 Τις πρώτες υπογραφές του ως ελεγκτής Μηχανικός του Δήμου είναι το Φεβρουάριο του 1904 και στις 10 Δεκεμβρίου 1906 υπογράφει την πρώτη άδεια οικοδομής ιδιοκτησίας  Σεμερτζάκη Γεωργίου. Μέχρι τις 14-8-1913, περίοδος της Κρητικής πολιτείας,  όπου και υπάρχει το σχετικό αρχείο στη Βικελαία βιβλιοθήκη φαίνεται να μελετά 30 κτήρια στην πόλη του Ηρακλείου. Ο Κυριακός ξεχωρίζει ως Αρχιτέκτονας. Την περίοδο εκείνη  σχεδιάζοντας νεοκλασικά κτήρια  με μια ιδιαίτερη φινέτσα αφήνοντας τη σφραγίδα του σ’ αυτά. Το μεγαλύτερο μέρος των κτιρίων της 25ης Αυγούστου είναι δικά του σχέδια. Πελάτες του είναι χριστιανοί αλλά και αρκετοί Τουρκοκρητικοί. Ως Νομομηχανικός ή ως Διευθυντής Δημοσίων Έργων ξεκινά τον Νοέμβριο του 1903 και  μελετά και επιβλέπει όλα τα μεγάλα έργα των νομών Ηρακλείου και Λασιθίου. Ιδιαίτερα από το έτος 1904 έως και 1908 μελετά γέφυρες και κεντρικές αρτηρίες των δύο νομών , όπως Ηράκλειο – Άγιος Νικόλαος, Άγιος Νικόλαος- Νεάπολη, Ηράκλειο – Μεσσαρά, Ηράκλειο – Αρχάνες, Ιεράπετρα- Βιάννος, Ηράκλειο- Κνωσός- γέφυρα Ξηροπόταμος και Αλμυρός ποταμός – γέφυρα στον Αναποδάρη , στο Αβδού, Απομαρμά, Κανλί Καστέλι, κατασκευή σιδηροτροχιών και βαγονιών, γερανών, περιστροφικών πλακών για το σιδηρόδρομο Ηρακλείου. Στις 28 Μαρτίου του 1918 παραιτείται από την τεχνική υπηρεσία του Δήμου.  

Το 1920 σχεδίασε τα κτίρια  επί της Λεωφόρου Δικαιοσύνης, όταν τα βρήκε ως ενιαίους τούρκικους στρατώνες. Πραγματοποίησε συγκεκριμένα την τριχοτόμηση των ενιαίων Τουρκικών Στρατώνων (Κισλάδων) στη Λεωφόρο Δικαιοσύνης, προτείνοντας, από τότε, τη στέγαση της Νομαρχίας, του Δικαστικού Μεγάρου και της Αστυνομίας. Μέχρι σήμερα παραμένουν τα ίδια. Σχεδίασε επίσης το Ηρώο. Παράλληλα κτίζει ως μελετητής αρκετές οικοδομές στην εκτός τοιχών πόλη του Ηρακλείου. Το 1933-1935 ο Κυριακός μαζί με τον επίσης  μεγάλο αρχιτέκτονα Κίμων Λάζαρη μελετά το συγκρότημα των εργατικών πολυκατοικιών στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα Στα 1928 παραδίδει το σχέδιο πόλεως στη περιοχή Ακ Ντάμπια δηλ. στην Ανάληψη Ηρακλείου. Στις 6-12-1930 εγκαλείται από τον δήμαρχο Ηρακλείου γιατί καθυστερεί να παραδώσει το σχέδιο πόλεως εντός και εκτός τειχών. Στα 1933 φαίνεται ότι έχει ολοκληρώσει το σχέδιο πόλεως Ηρακλείου εντός και εκτός τειχών που περιλαμβάνει τις περιοχές έως και τη σημερινή πεταλοειδή Μίνωος – ΕΟΚ -  Σμπώκου – Ατσαλένιο – Πατέλλες. Το 1936 το παραπάνω σχέδιο δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Οι  οικοδομές που σχεδιάστηκαν από το Δ. Κυριακό και σώζονται έως και σήμερα στο Ηράκλειο.

Μέγαρο Λιοπυράκη, ιδιοκτησίας σήμερα ΥΠΠΟ και κληρονόμων Αποστολίδη, αποτελεί το κορυφαίο δείγμα ρομαντικού νεοκλασικισμού και ένα από τα μεγαλύτερα κτίρια του Ηρακλείου. Κτίστηκε το 1909 επί της οδού 25ης Αυγούστου και Επιμενείδου

Κτίριο ιδιοκτησίας Χατζιδάκη Φανή πρώην οικίας Λογιάδη επί της οδού Αβέρωφ και Ζωγράφου, πρώην Γαλλικό ινστιτούτο. Τα σχέδια έγιναν στις 21-4-1907 και έχουν ομοιότητα με την βίλα του γερουσιαστή Μανούσου Κούνδουρου στα Χανιά

Κτίριο ιδιοκτησίας τράπεζας ALPHA BANK επί της οδού Γιαμαλάκη. Σχεδιάστηκε στις 25-1-1908 ως κατοικία του Ζαχαρία Ιερωνυμάκη. Λαμπρό δείγμα όψιμου νεοκλασικισμού. Το κτίριο είναι γνωστό και ως οικία Μαυράκη

Οικία Τσαχάκη στην οδό Θεσαλονίκης 11, εξαίρετο δείγμα του ρομαντικού νεοκλασικισμού, ίσως το ωραιότερο κτίσμα στην πόλη του Ηρακλείου. Σχεδιάστηκε στις 4-1-1911. Ο Κυριακός σίγουρα έχει επηρεαστεί στην αρχιτεκτονική λύση που επέλεξε από τον Ε. Τσίλερ, στο μέγαρο Σταθάτου στην Αθήνα, στη γωνία Λεωφόρου Β. Σοφίας με οδό Ριζάρη

Κτίριο επί της 25ης Αυγούστου και Κορωναίου. Στεγάζει την τράπεζα Πειραιώς. Το κτίριο εντάσσεται στον αρχιτεκτονικό τύπο του Μέγαρου. Κτίστηκε το 1906.

Κτίριο επί της οδού 25ης Αυγούστου ιδιοκτησίας Πανεπιστημίου Κρήτης και οικογένειας κληρονόμων Μανασάκη. Το κτίριο αποτελούσε για χρόνια κατοικία του Κυριακού.Δυστυχώς είναι εγκαταλελειμμένο και πρέπει άμεσα να γίνουν εργασίες ανακαίνισης , γιατί είναι επικίνδυνο για κατάρρευση.

Το κτίριο σχεδιάστηκε στις 8-5-1912, βρίσκεται στις αρχές της 25ης Αυγούστου, ιδιοκτησίας μουσουλμανικών θρησκευτικών ιδρυμάτων (εφκάφι). Αποτελεί μοναδικό παράδειγμα κτιρίου αυτής της περιόδου στο Ηράκλειο. Για τη μορφή των όψεων χρησιμοποιήθηκαν αμιγώς στοιχεία της Αραβικής αρχιτεκτονικής. Σήμερα σώζεται μόνο η όψη αφού κατεδαφίστηκε το υπόλοιπο κτίριο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η άποψη και η πικρία για το Ηράκλειο Για  τις ιδέες του  μιλά ο ίδιος σε μια σπάνια συνέντευξη του στην εφημερίδα Ελεύθερη σκέψη στις 1-8-1932. Μια από τις ερωτήσεις αφορούν και στη γνώμη του για την πόλη του Ηρακλείου Απάντηση: «Είναι πόλις συμπαθής και όμορφη. Εντούτοις κυριαρχεί στις τάσεις της μια οπισθοδρομικότητα αντιλήψεων κι αφού οι παλιοί παραμέρισαν πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία αλλού. Κατά τη γνώμη μου φταίει το κλείσιμό μας μέσα στα τείχη. Η κλεισούρα αυτή κάνει στενή την σκέψη μας, τη διανόησή μας. Δε λέω πως πρέπει να χαλάσουμε τα τείχη – φρονώ μάλιστα πως πρέπει νa τα χρησιμοποιήσουμε. Ζητώ να βγούμε έξω από την πόλη και να δημιουργήσουμε τόπους περιπάτου. Για τούτο και το σχέδιό μου το έξω των τειχών εσχεδίασα τους περίφημους δακτυλίους που γι’ αυτούς με γέλασαν, γιατί ήθελα, λέει, να καταστρέψω τις περιουσίες των ανθρώπων ……"για περιπάτους".  Πιστέψτε με όμως πως αν ο Χανιώτης είναι ανώτερος από διανοητική άποψη από τον Ηρακλειώτη σε τούτο συνετέλεσε η τάση που δημιουργήθηκε να επεκταθούν τα Χανιά έξω από την παλιά πόλη με τα καλντερίμια και τις Βενετικές συνοικίες. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει κα εδώ. Θα έλεγα ακόμη η πόλις να τραπεί και προς τη θάλασσα, μα δυστυχώς αυτό είναι αδύνατο πια όπως εκμεταλλευτήκαμε το λιμάνι. Δεν ξέρω εάν είναι το άριστο που θα μπορούσε να δώσει ένας λιμενολόγος, ένας πολεοδόμος όμως θα το σχεδίαζε από την Κιτρική, έστω και με μειονεκτήματα, για να αφήσει την υπόλοιπη θάλασσα στην διάθεση των κατοίκων. Οπωσδήποτε μας απομένει να καλλωπίσουμε το Μπεντενάκι  και όσα μπεντένια έχουν θέα στη θάλασσα. Το απέναντι του  "Αλκαζάρ" τείχος για παράδειγμα είναι εγκληματικό που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή αφοδευτηρίου αντί να γίνει εκεί πέρα ένα όμορφο δημοτικό παβιγιόν, που να αποτελέσει το καλύτερο κέντρο του Ηρακλείου». *Τα στοιχεία και το φωτογραφικό υλικό  για τη ζωή και το έργο του Δημήτρη Κυριακού παραχωρήθηκαν στο MadeinCreta  από τον αρχιτέκτονα –μηχανικό Ηρακλή Πυργιανάκη. Η παρουσίαση του εκτός απο την προσωπική του έρευνα στηρίζεται σε στοιχεία της Βικελαίας αλλά και σε βιβλία της αείμνηστης Χρυσούλας Τζομπανάκη.

ΑΓΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ - ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2011/03/blog-post_4551.html?spref=fb

ΑΓΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ - ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Στο βόρειο τμήμα του νησιού της Κρήτης, στο νομό Ηρακλείου, και μόλις 20 χλμ από την ομώνυμη πόλη και πρωτεύουσα, βρίσκεται η Αγία Πελαγία.
Θεωρείται ένα από ξεχωριστά τουριστικά θέρετρα του νησιού και αποτελεί κομβικό σημείο για κάποιον που επιθυμεί να επισκεφτεί τα αξιοθέατα του νησιού.

Ο οικισμός της Αγίας Πελαγίας είναι παραθαλάσσιος και τα σπίτια είναι χτισμένα γύρω από την ακτή με αμφιθεατρικό τρόπο. Δυτικά περιβάλλεται από το κόλπο της Λυγαριάς ενώ ανατολικά από το κόλπο του Μονοναύτη. Είναι απαραίτητο να σημειωθεί πως η θέα που προσφέρεται είναι εκπληκτική.

Η θάλασσα και η Αγία Πελαγία

Η Αγία Πελαγία αποτελεί πόλο έλξης για τις παραλίες της. Καθώς βρίσκεται "προστατευμένη" από τον κόλπο, η θάλασσα παραμένει ήρεμη και καθαρή ανεξαρτήτως αν φυσάει στο Κρητικό Πέλαγος. Εκτός από την εκπληκτική θάλασσα, οι χρυσαφένιες αμμουδιές παίζουν το δικό τους σημαντικό ρόλο για την προσέλκυση των τουριστών.

Ο επισκέπτης καλείται να απολαύσει ένα μαγευτικό περίπατο κατά μήκος της παραλίας. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής αυτής θα συναντήσει ταβέρνες, καφετέριες και μπαρ με τη δυνατότητα να απολαύσει ότι επιθυμεί με συντροφιά τη θάλασσα.

Αν κάποιος επιθυμεί παραλίες με λιγότερο κόσμο, μπορεί να επισκεφτεί τη δυτική πλευρά της Αγίας Πελαγίας, όπου βρίσκονται οι παραλίες Κλαδισσός, Ψαρομούρα, Μονοναύτης.

Πέρα από τα παραπάνω, η Αγία Πελαγία αποτελεί πόλο έλξης και για τους λάτρεις των θαλάσσιων δραστηριοτήτων, όπως jet - skiing, ιστιοπλοΐα και κανό ή να νοικιάσετε θαλάσσια ποδήλατα. Θεωρείται χρήσιμο να σημειωθεί πως τα νερά είναι βαθιά με μεγάλη διαύγεια.

Στην περιοχή παρατηρείται μεγάλη ξενοδοχειακή ανάπτυξη με την κατασκευή πολλών καταλυμάτων, ενώ συνεδριακά κέντρα, εστιατόρια και νυχτερινά μαγαζιά κάνουν την εμφάνισή τους προσφέροντας μοναδική θέα.

Παντού υπάρχουν πολύχρωμα κτίρια με επιγραφές πολλών ειδών. Μακριά από την παραλία, σε ένα σαφώς πιο ήσυχο μέρος, βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Πελαγίας από την οποία η περιοχή πήρε το όνομά της. Χτίστηκε τον 13ο αιώνα και η εικόνα της θεωρείται θαυματουργή.

Μπορείτε να τη βρείτε εύκολα ακολουθώντας τις πινακίδες ενώ αν αποφασίσετε να την επισκευθείτε στις 8 Οκτωβρίου - την ημέρα του εορτασμού της - μπορείτε απλά να ακολουθήσετε το πλήθος κόσμου που πηγαίνουν να την προσκυνήσουν.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

Ποιος φταίει που λείπει το τραγούδι μας;

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Χθες

 

Ναι, θα τον ρίξουμε μια μέρα ανάσκελα τον πόνο.
Ακούστε αυτό το τρίξιμο της πόρτας. 

Ελάτε να βοηθήσουμε την πολιτεία που κοιλοπονάει 

τα μετάλλινα παιδιά της.

 

Εσύ είμαι εγώ.
Εσύ κι εγώ, είμαστε εμείς.
Οι άξονες έχουν πολύ τεντωμένα τα νεύρα τους
κι έχουν πολλά τραγούδια που δεν τα 'παν ακόμα.
Ποιος φταίει που λείπει το τραγούδι μας;
Εσύ κι εγώ κι εμείς.

Πολιτεία του κατραμιού και του θυμού και του ασβέστη,
φταίμε εμείς.
Ακούστε το τρίξιμο της πόρτας. Ελάτε.
Γ. ΡΙΤΣΟΣ

— μαζί με Popi Spanou.

Σήμερα...

Σαν σήμερα, 8 Οκτωβρίου 1827 Ναυμαχία του Ναυαρίνου

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Χθες

Σαν σήμερα, 8 Οκτωβρίου 1827
Ναυμαχία του Ναυαρίνου, Οι τρεις «Προστάτιδες Δυνάμεις» (Μεγάλες Δυνάμεις) καταστρέφουν τον Τουρκικό στόλο.
Η συνδυασμένη οθωμανική και αιγυπτιακή αρμάδα καταστράφηκε από συμμαχική βρετανική, γαλλική και ρωσική ναυτική δύναμη. Είναι η τελευταία σημαντική ναυμαχία στην ιστορία που διεξήχθη εξ ολοκλήρου με ιστιοφόρα σκάφη. Επίσης ποτέ στην ιστορία του πολέμου των κανονιοφόρων ιστιοφόρων δεν βρέθηκαν τόσα πολλά πλοία,με τόσο μεγάλη δύναμη πυρός, συγκεντρωμένα σε ένα τόσο περιορισμένο χώρο.

Οι συγκεντρωμένοι στόλοι των τριών μεγάλων δυνάμεων συνιστούσαν ισχυρή ναυτική δύναμη. Αν και υστερούσαν αριθμητικά του συνδυασμένου οθωμανοαιγυπτιακού στόλου, τόσο σε αριθμό πλοίων όσο και σε μεγάλα πλοία και σε αριθμό πυροβόλων, η τριμερής πλευρά υπερτερούσε σε πειθαρχία, εκπαίδευση και ιδίως σε πείρα στον θαλάσσιο πόλεμο- κυρίως από ναυμαχίες εναντίον αλλήλων, τουλάχιστον όσον αφορά τους Βρετανούς και τους Γάλλους. Επιπλέον τα πυροβόλα τους, αν και λιγότερα-1324 η τριμερής και 2240 οι Τουρκοαιγύπτιοι- ήταν μεγαλύτερα και επομένως ισχυρότερα σε δύναμη πυρός.

Η καταβύθιση του οθωμανικού μεσογειακού στόλου έσωσε την Ελληνική Επανάσταση από την κατάρρευση προς την οποία έβαινε μετά από 6 και πλέον χρόνια άνισου αγώνα του ελληνικού λαού εναντίον δυνάμεων που επιστράτευε η Οθωμανική Αυτοκρατορία από τα Βαλκάνια, την Μικρά Ασία, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, ακόμα και τη Δυτική Ευρώπη (σημειώνεται ότι κατά την ναυμαχία σε πολλά Αιγυπτιακά πλοία επέβαιναν Γάλλοι αξιωματικοί). Αργότερα απαιτήθηκαν δύο πρόσθετες στρατιωτικές παρεμβάσεις, από τη Ρωσία υπό μορφή ρωσο-τουρκικού πολέμου (1828-9) και από μια γαλλική εκστρατευτική μονάδα στην Πελοπόννησο (γνωστή ως Εκστρατεία του Μωριά), προκειμένου να επιτευχθεί η απόσυρση των οθωμανικών δυνάμεων από την κεντρική και νότια Ελλάδα και να εξασφαλιστεί η Ελληνική ανεξαρτησία.

Οι Γάλλοι, μετά από μια μεγάλη περίοδο περιθωριοποίησης που ακολούθησε, την ήττα του Ναπολέοντα, έβρισκαν ξανά τη θέση τους ανάμεσα στις δυνάμεις της Ευρώπης και το Ναυαρίνο θεωρήθηκε μία από τις αποδείξεις του ενεργού ρόλου που κλήθηκαν και πάλι να αναλάβουν στη διαχείριση των ευρωπαϊκών υποθέσεων. Επίσης η νίκη αυτή ήταν γι΄αυτούς μια ηθική ικανοποίηση για την αξία του πολεμικού τους ναυτικού, «που τόσο είχε ταπεινωθεί από την πανωλεθρία του Τραφάλγκαρ»

Σήμερα...