Το ρόδι «θωρακίζει» την καρδιά

http://www.agrotikabook.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%81%CF%8C%CE%B4%CE%B9-%C2%AB

Το ρόδι «θωρακίζει» την καρδιά

 

Δευ, 2013-10-14 19:30

Συμπλήρωμα ροδιού που δημιούργησαν ισπανοί επιστήμονες φάνηκε να θωρακίζει την υγεία των αιμοφόρων αγγείων, χαρίζοντας αποτελεσματική προστασία από καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια. Όπως αποκάλυψαν στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας που έλαβε χώρα στο Αμστερνατμ από τις 31 Αυγούστου ως τις 4 Σεπτεμβρίου, οι ερευνητές από το Καταλανικό Ινστιτούτο Καρδιαγγειακών Επιστημών, έφτιαξαν το Pomanex: ένα συμπλήρωμα αποτελούμενο από 200mg πουνικαλαγινών (τύπος πολυφαινολών). «Αμβροσία» υγείας Στο πλαίσιο των δοκιμών τους, οι ειδικοί χρησιμοποίησαν χοίρους καθώς διαθέτουν καρδιαγγειακό σύστημα παρόμοιο με του ανθρώπου. Χορηγώντας στα ζώα τροφή πλούσια σε λιπαρά, οι ερευνητές παρατήρησαν σύντομα βλάβες στο ενδοθήλιο – στη «φόδρα» των αιμοφόρων αγγείων. Το ενδοθήλιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την σωστή λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων, καθώς απελευθερώνει ουσίες που συμβάλλουν στον έλεγχο της συστολής και της διαστολής τους. Η βλάβη στο ενδοθήλιο, κατά τους ειδικούς, θα μπορούσε να οδηγήσει σε αθηροσκλήρωση και συνεπώς στον κίνδυνο πρόκλησης καρδιακών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Όπως είδαν οι ερευνητές, οι χοίροι που κατανάλωναν λιπαρές τροφές, εμφάνιζαν μικρότερη ελαστικότητα αιμοφόρων αγγείων. Τα συγκεκριμένα πειραματόζωα εμφάνιζαν ακόμα χαμηλότερα επίπεδα οξειδίου του αζώτου - ένα αέριο που συμβάλλει στη διαστολή των αιμοφόρων αγγείων – και άλλα καρδιακά προβλήματα. Η ημερήσια δόση του συμπληρώματος ροδιού ωστόσο, φάνηκε να «σβήνει» πολλές από τις καταστροφικές επιπτώσεις της λιπαρής διατροφής στον οργανισμό των πειραματοζώων. «Εμπλουτίζοντας τη διατροφή μας με πολύτιμες πολυφαινόλες που περιέχονται στο ρόδι, μπορούμε να αποτρέψουμε ή να επιβραδύνουμε ενδοθηλιακές δυσλειτουργίες, οι οποίες αποτελούν προάγγελο της αθηροσκλήρωσης και των εγκεφαλικών επεισοδίων» δήλωσε η ερευνήτρια δρ Λίνα Μπάντιμον στο συνέδριο. Δεν είναι η πρώτη φορά που το ρόδι αποδεικνύεται ωφέλιμο για την υγεία. Προηγούμενη μελέτη είχε επίσης δείξει ότι ο χυμός του ρίχνει την αρτηριακή πίεση μειώνοντας τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης. Άλλη μελέτη πάλι είχε δείξει ότι ένα ποτήρι χυμός ρόδι την ημέρα αρκεί για να βελτιώσει την κυκλοφορία του αίματος σε ασθενείς με θρομβώσεις λόγω υψηλής χοληστερόλης.
ΒΗΜΑ

νοστιμότατη σαλάτα...

Elizabeth Pentheroudaki.

14 Οκτωβρίου

Γι' απόψε επιλέγουμε μια χορταστική, 

νοστιμότατη σαλάτα...

http://bettyscuisine.blogspot.gr/search/label/Σαλάτες

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/10/o-ellhnas-opliths-sthn-arxaiothta.html

Ο Έλληνας οπλίτης στην αρχαιότητα

By: ANASTASIOS NTINOS On: Παρασκευή, Οκτωβρίου 18, 2013 

Ο οπλίτης στην αρχαιότητα, ο στρατιώτης δηλαδή του πεζικού με βαρύ οπλισμό που πολεμούσε σε σχηματισμό φάλαγγας, ήταν ο κατεξοχήν πολεμιστής της κλασικής Ελλάδας.
Όπως και σε πολλές άλλες εκφάνσεις της ζωής στην αρχαία Ελλάδα ο τρόπος πολέμου και ο τύπος του στρατιώτη που επικράτησε αντανακλούσε τη βαθύτερη φιλοσοφία και ιδεολογία του κλασικού κόσμου.
Στη θέση των ομηρικών ηρώων που μονομαχούσαν υστερόβουλα μεταξύ τους προς απόκτηση προσωπικής δόξας εμφανίστηκε κατά τον 7ο αιώνα ο πειθαρχημένος Έλληνας οπλίτης της πόλης-κράτους που πολεμούσε πάντα μέσα από τις τάξεις της φάλαγγας για να προασπίσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας του. Η αντίληψη της γενναιότητας και της στρατιωτικής ικανότητας επομένως άλλαξε κατά την κλασική εποχή. Το ατομικό ηρωικό μοντέλο αντικαταστάθηκε από το συλλογικό εκπαιδευμένο σώμα.
Όπως αναφέρει και ο Ευριπίδης στον Ηρακλή μαινόμενο, γενναίος δεν είναι αυτός που αγωνίζεται επιδέξια με τόξα για την επίτευξη δόξας αλλά αυτός που κρατάει σταθερά τη θέση του στο πεδίο της μάχης και είναι έτοιμος να δεχτεί τις πληγές.
Για να κατανοήσουμε τα κύρια χαρακτηριστικά του Έλληνα οπλίτη είναι απαραίτητο να εξετάσουμε τον κύριο τρόπο με τον οποίο πολεμούσε, δηλαδή μέσα από το σχηματισμό της φάλαγγας. Ο πρώτος συγγραφέας που χρησιμοποίησε τη λέξη φάλαγξ ήταν ο Όμηρος και στο ποίημά του είχε τη σημασία της οργανωμένης γραμμής μάχης. Ωστόσο η αναφορά αυτή ήταν καθαρά αναχρονιστική καθώς ήδη από τα αρχαϊκά χρόνια που πιθανότατα συνετέθησαν τα έπη φαίνεται ότι είχε καθιερωθεί αυτός ο τρόπος πολέμου. 
Η τακτική ήταν πολύ απλή στη σύλληψή της: επάλληλες σειρές από βαριά οπλισμένους πεζικάριους σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους έρχονταν σε μετωπική σύγκρουση με την αντίπαλη φαλαγγιτική ομάδα οπλιτών. Η πρώτη σειρά μόνο πολεμούσε ενώ οι πίσω σειρές μόνο έσπρωχναν με απώτερο σκοπό τη δημιουργία ρήγματος στις γραμμές του αντίπαλου.
Κάθε οπλίτης κάλυπτε με την ασπίδα την αριστερή μόνο πλευρά του και τη δεξιά του διπλανού (παραστάτη) του. Η πιο εύλογη απορία που μπορεί να έχει ο σημερινός μελετητής είναι η εξής: έστω και ένα μικρό σώμα από ιππείς ή τοξότες που μπορούσε να υπερκεράσει τον αναγκαστικά αργό και μη ευέλικτο σχηματισμό της φάλαγγας θα έφερνε την καταστροφή στα νώτα ή στη δεξιά ακάλυπτη πλευρά του ζυγού. Ήδη ο Θουκυδίδης είχε παρατηρήσει ότι στις μάχες η φάλαγγα είχε τη τάση να στρίβει προς τα δεξιά καθώς ασυναίσθητα κάθε οπλίτης προσπαθούσε να καλύψει τη δεξιά πλευρά του.
Η απάντηση βρίσκεται στη στρατιωτική λογική που ακολουθούσαν οι αρχαίοι Έλληνες και στις πολύ συγκεκριμένες συνθήκες διεξαγωγής του πολέμου. Σκοπός ενός πολέμου κατά την εποχή των ελληνικών πόλεων-κρατών δεν ήταν η απόλυτη καταστροφή της αντίπαλης πόλης αλλά η υποταγή της, ο εξαναγκασμός της στους επιθυμητούς όρους μιας συμφωνίας, η υφαρπαγή των οικονομικών πόρων της. 
Η ολοκληρωτική καταστροφή μιας πόλης θα τάραζε την ευαίσθητη ισορροπία του αρχαίου κόσμου, μία ισορροπία δυνάμεων που πράγματι όταν διαταράχθηκε με τις ακρότητες του Πελοποννησιακού πολέμου σήμανε την αρχή του τέλους για τον κλασικό πολιτισμό.
Οι οπλίτες προέρχονταν από τις μεσαίες τάξεις των ελεύθερων πολιτών, δηλαδή την πιο σημαντική και ανερχόμενη πολιτική δύναμη των πόλεων-κρατών. Οι οπλίτες, με εξαίρεση τους Σπαρτιάτες, δεν ήταν επαγγελματίες στρατιώτες. Ήταν πολίτες που έκαναν το χρέος τους προς την πατρίδα. 
Επομένως επιδίωξη των αρχαίων ήταν να αποφεύγουν τις πολύνεκρες μάχες, οι οποίες θα αποστερούσαν από την εκάστοτε πόλη το πιο ζωτικό οικονομικά και πολιτικά κομμάτι της: τη μεσαία τάξη (χαρακτηριστικά ο Θουκυδίδης τονίζει ότι οι ελεύθεροι πολίτες είναι το απαραίτητο κύτταρο κάθε πολιτειακής οργάνωσης: «άνδρες γαρ πόλις»).
Είναι ενδεικτικό επίσης ότι όταν μία παράταξη τρέπονταν σε φυγή οι αντίπαλοι στρατιώτες σπάνια την καταδίωκαν. Αυτό που προείχε ήταν η νίκη στη μάχη και όχι η διάλυση του εχθρού. Η πολεμική σύρραξη έπρεπε να είναι σύντομη, ευθεία, αποφασιστική και όχι αντίθετα μακροχρόνια, βασισμένη σε περίπλοκες τακτικές κινήσεις και αμφιλεγόμενη.
Οι κανόνες με βάση τους οποίους οι Έλληνες διεξήγαν τους πολέμους τους διέπονταν από την αρχή της ελαχιστοποίησης της αιματοχυσίας χωρίς όμως την ίδια στιγμή να αποστερούν τη μάχη από το στοιχείο του προσωπικού αγώνα όπως υπογράμμιζε και ο Ευριπίδης στο απόσπασμα που προαναφέραμε.
Ο πόλεμος υπηρετούσε τα δημοκρατικά συμφέροντα της πόλης (διαφύλαξη του ανθρώπινου υλικού, συνοχή και αλληλεγγύη μεταξύ των πολεμιστών-πολιτών) και όχι το αντίθετο (ολοκληρωτική υπεροχή με κάθε μέσο και κόστος). Ο σχηματισμός της φάλαγγας παρόλα τα εμφανή και εγγενή ελαττώματά της αντανακλούσε και ανταποκρινόταν στην ελληνική νοοτροπία σύμφωνα με την οποία «ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα» αλλά, όπως το διατύπωσε ο Αριστοτέλης, «στην άμιλλα ενυπάρχει και η νίκη».
Τέλος πρέπει να σημειώσουμε ότι σχεδόν όλοι οι γνωστοί φιλόσοφοι και ποιητές της αρχαιότητας είχαν υπηρετήσει σε κάποια στιγμή ως οπλίτες. Ορισμένοι, όπως ο Αισχύλος, τη θεωρούσαν ως την πιο ένδοξη στη ζωή τους.
Ο ΟΠΛΙΣΜΟΣ
Ο οπλισμός διακρίνεται σε αμυντικό και επιθετικό, αλλά από όσα έχουμε αναφέρει έως τώρα πρέπει να έχει γίνει φανερό ότι το βάρος του οπλισμού έπεφτε στην αμυντική θωράκιση του πολεμιστή. Η λέξη οπλίτης προέρχεται από το όπλον που σήμαινε αρχικά την ασπίδα, επομένως οπλίτης ήταν αυτός που έφερε την ασπίδα, το κύριο στοιχείο της εξάρτυσης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις περισσότερες πολυάριθμες ζωγραφικές ή γλυπτικές παραστάσεις των οπλιτών οι τελευταίοι αναπαρίστανται μόνο με τρία στοιχεία: ασπίδα, κράνος και δόρυ. Άλλα μέρη του οπλισμού ήταν: οι επωμίδες, οι κνημίδες, ο θώρακας και το ξίφος. 
Οι οπλίτες συνήθως φόραγαν την πανοπλία τους λίγο πριν τη μάχη καθώς ο εξοπλισμός ήταν ιδιαίτερα βαρύς (έφτανε τα 22-27 κιλά). Κάθε οπλίτης έπρεπε ο ίδιος να φροντίζει για την προμήθεια και τη συντήρηση του ατομικού του οπλισμού, υποχρέωση αρκετά πολυέξοδη. Κάποιοι γονείς μεταβίβαζαν τα όπλα τους στους γιους τους (κυρίως την ασπίδα η οποία διέθετε ιδιαίτερη συμβολική διακόσμηση) ενώ η πιο σύνηθες πηγή εξοπλισμού ήταν η λαφυραγωγία.
Αυτές οι πρακτικές όμως επέτειναν την ανομοιομορφία κάθε στρατεύματος με αποτέλεσμα ορισμένες φορές να μην αναγνωρίζονται μεταξύ του στον αναβρασμό της μάχης οι φίλιοι οπλίτες και να συμπλέκονται. 
Γνωρίζουμε ότι οι Σπαρτιάτες ήταν οι πρώτοι που καθιέρωσαν μία ομοιόμορφη εμφάνιση χαράζοντας το γράμμα «Λ» στις ασπίδες τους.Ασπίς: «Ήταν συνήθως στρογγυλή, με διάμετρο περίπου 0,9 μ, μπρούτζινη ή χάλκινη ή αποτελούνταν από επάλληλους δίσκους δέρματος ραμμένους μεταξύ τους και στερεωμένους σε ξύλινο ή μεταλλικό σκελετό.
Η εξωτερική πλευρά ήταν πάντοτε κυρτή και έφερε στο κέντρο τον ομφαλόν, που μερικές φορές είχε κάποια παράσταση, το επίσημον, ή κάποιο ρητό. Αρχικά τα επίσημα ήταν ατομικά και χρησίμευαν στην αναγνώριση του κατάφρακτου οπλίτη μέσα από την πανοπλία του.
Με την επικράτηση όμως των δημοκρατικών πολιτευμάτων το επίσημον έγινε ομοιόμορφο και αντιπροσωπευτικό της πόλης. Η εσωτερική πλευρά είχε μία λωρίδα με υποδοχή στο μέσο της ασπίδας (πόρπαξ), από όπου ο οπλίτης περνούσε το βραχίονα, και ένα δερμάτινο ιμάντα (αντιλαβή ή όχανον) στο εσωτερικό χείλος, από όπου περνούσε το αριστερό χέρι. Χωρίς αυτά η ασπίδα ήταν άχρηστη και οι ανατιθέμενες ασπίδες ήταν υποχρεωτικά χωρίς αντιλαβές και πόρπακες, για να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ενδεχόμενη στάση κατά του Δήμου. 
Εκτός μάχης ένας τελαμών (λουρί) επέτρεπε να την κρεμούν στους ώμους, όπως τα σακίδια σήμερα. Στην περίμετρό της υπήρχε η ίτυς, ένα στεφάνι, που προσέθετε ακαμψία και σταθερότητα στην κατασκευή. Μερικές φορές την ασπίδα την επιμήκυναν προς τα κάτω με ένα είδος ποδιάς από δέρμα, για να προστατεύει τα πόδια του οπλίτη από τα εχθρικά τοξεύματα».
elladatora, egerthitoi, defencenet.gr

Σχέδια για φανταστικές δαντέλες

Maria Dimitriou

14 Οκτωβρίου 2013 · 

+414

 
Ο χρήστης Handmade πρόσθεσε 417 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ: Dantela.

5 Απριλίου 2013

Ο Τίποτας

Γιαγιά Αντιγόνη Σώρρου.

14 Οκτωβρίου

Ο Τίποτας

tovivlio.net

Ιστορία της Γιαγιάς Αντιγόνης Σώρρου .

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ - ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/10/blog-post_1997.html?spref=fb

Δευτέρα, 14 Οκτωβρίου 2013

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ - ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ (ΜΟΥΧΤΑΡΟ)

Ο Ευαγγελισμός είναι χωριό και πρώην κοινότητα στην επαρχία Πεδιάδας με 623 κατοίκους. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Μινώα Πεδιάδος του νομού Ηρακλείου. Η απόστασή του από το Ηράκλειο είναι 35 χιλιόμετρα, ενώ σε σχέση με το Καστέλλι βρίσκεται στα 5 χλμ. νοτιοδυτικά.

 Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με γεωργικές εργασίες. Παράγεται λάδι, κρασί, σταφίδα και σιτηρά. Στον οικισμό βρίσκεται η βυζαντινή εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, με τοιχογραφίες. Σε αυτήν οφείλεται και η σημερινή ονομασία του χωριού, καθώς η προηγούμενη ονομασία του ήταν Μουχτάροι. 

Στο κέντρο του χωριού, δίπλα στο Δημοτικό σχολείο, υπάρχει χώρος με πεύκα. Στις 6 Αυγούστου το χωριό πανηγυρίζει και γίνεται κρητικό γλέντι.
Ιστορικά στοιχεία

Η μετονομασία του χωριού από Μουχτάροι σε Ευαγγελισμό έγινε το 1956. Η παλαιά ονομασία ήταν Μουχτάροι ή Μουκτάροι ή Μουχτάρο και για την προέλευσή της υπάρχουν διάφορες ερμηνείες.
Μερικοί (Ξανθουδίδης) πιστεύουν ότι προέρχεται από την αραβική γλώσσα, ενώ άλλοι (Αλεξίου) υποστηρίζουν ότι η λέξη είναι βυζαντινή, από το μουκτάριοι, που σήμαινε ταραχοποιοί και επαναστάτες.

Οι θιασώτες της άποψης ότι η ονομασία είναι βυζαντινή υποστηρίζουν επίσης ότι μπορεί να οφείλεται στο βυζαντινό επίθετο Μουρτάρος.

Το χωριό αναφέρεται με το αρχικό του όνομα σε συμβόλαιο του 1381 και το 1577 στην επαρχία Πεδιάδος , στο σχετικό κατάλογο του Μπαρότσι.

Το 1583 αναφέρεται από τον Καστροφύλακα με 274 κατοίκους και στην τούρκικη απογραφή του 1671 αναγράφεται Muhtarus, με 122 χαράτσα.

Στην αιγυπτιακή απογραφή του 1834 αναφέρεται με 30 χριστιανικές και 3 τούρκικες οικογένειες.
συνέχεια στο σύνδεσμο πηγή

πετυχημένη φύτευση φθινοπωρινών βολβών στον κήπο

http://www.back-to-nature.gr/2013/10/blog-post_2390.html

Όλα τα μυστικά για πετυχημένη φύτευση φθινοπωρινών βολβών στον κήπο.

Κυριακή, Οκτωβρίου 13, 2013  

Το φθινόπωρο είναι μια σημαντική εποχή για να σκεφτούμε πώς θα είναι ο κήπος μας την ερχόμενη άνοιξη, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για βολβούς. Για να απολαύσετε νάρκισσους, τουλίπες, υάκινθους και άλλα βολβώδη φυτά να ανθίζουν στα τέλη του χειμώνα και την άνοιξη στον κήπο σας, θα πρέπει να τα φυτέψετε τώρα!

Μέσα σε κάθε βολβό βρίσκεται εκκολαπτόμενο ένα νέο φυτό με φύλλα, ρίζες και λουλούδια. Το βολβώδες φυτό χρειάζεται κατάλληλες συνθήκες για να αναπτυχθεί. Μία από αυτές τις «προϋποθέσεις» είναι ότι οι βολβοί πρέπει να φυτευτούν στον καιρό τους. Δεν είναι σπόροι, έτσι δεν μπορούν να αποθηκεύονται επ' αόριστον για να φυτευτούν αργότερα. Όταν οι βολβοί είναι "ώριμοι" για φύτευση, αρχίζουν να αναπτύσσονται είτε βρίσκονται φυτεμένοι στο έδαφος είτε όχι. Οι βολβοί είναι η καλύτερη επιλογή για ομαδική φύτευση είτε για φύτευση σε συνδυασμό με άλλα είδη φυτών. Είναι ιδανικοί για φύτευση γύρω από θάμνους για να δώσουν χρώμα και ενδιαφέρον στον κήπο όταν ο θάμνος είναι εκτός εποχής. Οι βολβοί είναι ακριβώς ό, τι θέλετε για να καλύψετε το γυμνό έδαφος το διάστημα που τα πολυετή φυτά σας δεν έχουν αναπτυχθεί ακόμη. Οι βολβοί μπορούν να φυτευτούν στον κήπο σε παρτέρια, σε συστάδες στο γκαζόν ή σε γλάστρες.

Βολβώδη φυτά που ανθίζουν την άνοιξη υπάρχουν αρκετά. Πώς θα επιλέξετε ποιούς βολβούς θα φυτέψετε; Ποιοί βολβοί μεγαλώνουν με ευκολία στην περιοχή σας; Σκεφτείτε την περασμένη άνοιξη, ποιούς βολβούς είδατε ανθισμένους στους περισσότερους γειτονικούς κήπους; Αν είστε πρωτάρηδες στην καλλιέργεια βολβών, το να καλλιεργήσετε τέτοιους βολβούς είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ναι, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να έχετε δει μόνο νάρκισσους ή τουλίπες, και ίσως να μην σας εντυπωσιάζει η ιδέα. Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Αν θέλετε πιο εξωτικούς βολβούς καλύτερα να τους καλλιεργήσετε σε γλάστρες όπου θα έχετε τον πλήρη έλεγχο στις συνθήκες, όπως το πότισμα και όχι στον κήπο.

Φυτέψτε τους βολβούς σας νωρίς το φθινόπωρο πριν τα μονοετή και τα άλλα φυτά του κήπου σας μαραθούν λόγω χειμώνα. Έτσι θα είστε σε θέση να φυτέψετε τους βολβούς σε κενές θέσεις χωρίς τον κίνδυνο να διαταραχθούν οι ρίζες φυτών που έχουν ήδη φυτευτεί. Αν αφήσετε τη φύτευση βολβών για αργότερα όταν τα άλλα φυτά του κήπου σας είναι αδρανή και δεν φαίνονται πάνω από την επιφάνεια του εδάφους υπάρχει κίνδυνος να τα ξεριζώσετε άσκοπα.

Αν έχετε αποθηκευμένους βολβούς από πέρσι, ελέγξτε τους πριν τους φυτέψετε ή αγοράστε καινούριους. Αν φυτέψετε στον κήπο αποφύγετε να φυτεύετε σε γραμμές. Είναι δύσκολο να πετύχετε ομοιομορφία και χρειάζεται χρόνο. Μια καλή ιδέα είναι να σταθείτε με την πλάτη στον κήπο και να ρίξετε τους βολβούς πίσω από τον ώμο σας. Φυτέψτε τους στο μέρος που θα πέσουν. Φαίνονται πολύ πιο φυσικοί με αυτόν τον τρόπο, αντί να προσπαθείτε να τους οργανώσετε τυχαία.

Όπου κι αν επιλέξετε να τους καλλιεργήσετε πρέπει να φυτευτούν στο σωστό βάθος στο έδαφος και με το σωστό μέρος τους να κοιτάει προς τα πάνω. Το σωστό βάθος φύτευσης είναι ζωτικής σημασίας για να κρατήσει το βολβό δροσερό, αλλά δεν πρέπει να φυτευτούν πολύ βαθιά γιατί η μύτη τους θα αποτύχει να φθάσει στην επιφάνεια πριν ξεμείνει από ενέργεια. Οι συσκευασίες βολβών αναγράφουν συνήθως το καλύτερο βάθος φύτευσης (και αυτό είναι το βάθος από την κορυφή του βολβού ως την επιφάνεια του εδάφους), ωστόσο ένας εύχρηστος κανόνας είναι να φυτεύετε τους βολβούς σε βάθος ίσο με το διπλάσιο του πλάτους τους. Έτσι, όσο μεγαλύτερος είναι ο βολβός τόσο βαθύτερα πρέπει να φυτευτεί.

Τους νάρκισσους είναι καλύτερα να τους φυτέψετε βαθύτερα και όχι πάρα πολύ ρηχά, δεδομένου ότι δεν θα ανθίσουν αν είναι πολύ ρηχά. Οι τουλίπες είναι το αντίθετο, και δεν έχουν κανένα πρόβλημα, αν φυτευτούν ακριβώς κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Πάντως αν έχετε αμφιβολία γενικά για το βάθος, προτιμήστε να φυτέψετε λίγο βαθύτερα και όχι πάρα πολύ ρηχά.

Η άλλη σημαντική "προϋπόθεση" για επιτυχημένο φύτεμα είναι να τοποθετήσετε το βολβό στο έδαφος με το σωστό μέρος να κοιτάει προς τα πάνω. Η φύτρα του βολβού θα πρέπει να βλέπει προς τα πάνω και οι ρίζες προς τα κάτω. Στους περισσότερους βολβούς αυτό είναι εύκολο να προσδιοριστεί καθώς η πάνω πλευρά (όπου βρίσκεται η φύτρα) είναι συνήθως μυτερή. Όμως, όπως και με κάθε κανόνα, υπάρχουν και εδώ εξαιρέσεις. Στην περίπτωση των φθινοπωρινών βολβών οι εξαιρέσεις είναι οι ανεμώνες και οι νεραγκούλες, δύο από τα φθηνότερα και πιο χαριτωμένα είδη βολβών φθινοπωρινής φύτευσης και ανοιξιάτικης ανθοφορίας. Οι βολβοί από τις ανεμώνες και τις νεραγκούλες έχουν μικρό, περίεργο σχήμα που είναι λίγο δύσκολο να διαχειριστείτε. Τεχνικά οι μικροί βολβοί αυτών των δύο ειδών ονομάζονται κορμοί. Κανένα από αυτά τα βολβώδη φυτά δεν χρειάζεται μαγικά ξόρκια για να πετύχει στη φύτευση, απλά θα αναπτυχθούν καλύτερα αν τα ξεκινάτε φυτεύοντας φρέσκους βολβούς κάθε φθινόπωρο.

Οι βολβοί της ανεμώνης μοιάζουν με ξεραμένες ζαρωμένες ελιές ή σαν "ανώμαλα" σοκολατάκια. Επειδή είναι δύσκολο να διακρίνετε ποια είναι η πάνω τους πλευρά και ποιά η κάτω, ο καλύτερος τρόπος είναι να φυτέψετε το βολβό προς τα πλάγια. Οι βολβοί τ ης νεραγκούλας μοιάζουν σαν αράχνες ή σαν ενωμένα νύχια. Φυτεύονται με τις μύτες των νυχιών προς τα κάτω. Οι βολβοί από ανεμώνες και νεραγκούλες πρέπει να μουλιάσουν λίγες ώρες σε νερό πριν φυτευτούν.


Η φύτευση των βολβών μπορεί να γίνει ευκολότερη με τη χρήση ενός ειδικού φυτευτηριού για βολβούς το οποίο φτιάχνει τρύπες αφαιρώντας ένα κομμάτι του εδάφους και το ξαναβάζει στη θέση του στη συνέχεια αφού πρώτα έχετε τοποθετήσει το βολβό στην τρύπα. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και απλά φυτευτήρια τα οποία όμως δεν λειτουργούν το ίδιο καλά σε όλους τους τύπους εδάφους.

Μερικοί βολβοί είναι καλός μεζές για διάφορα τρωκτικά, και χρειάζονται προστασία στην περίοδο της φύτευσης. Ο ευκολότερος τρόπος προστασίας είναι να χρησιμοποιήσετε κοτετσόσυρμα με μικρό μάτι. Αν οι βολβοί σας είναι φυτεμένοι σε γλάστρες τοποθετήστε το κοτετσόσυρμα πάνω από την γλάστρα μέχρι οι βολβοί να βλαστήσουν. Αν έχετε φυτεμένες συγκεκριμένες περιοχές στον κήπο, σημαδέψτε τις, φυτέψτε τους βολβούς σας, καλύψτε τους με κοτετσόσυρμα και ρίξε από πάνω λίγο χώμα. Αυτό θα σας εμποδίσει επίσης να κάνε ζημιά στους βολβούς σκάβοντας στην περιοχή όταν οι βολβοί βρίσκονται σε αδράνεια. Μια άλλη επιλογή είναι να φυτέψετε φριτιλλάριες τις οποίες τα τρωκτικά αντιπαθούν και έτσι θα λειτουργήσουν σαν απωθητικά

Οι βολβοί που ανθίζουν την άνοιξη απαιτούν πλήρες ηλιακό φως ή ημισκιά. Αν τα βολβώδη φυτά σας έχουν μακριά, μαλακά και εύκαμπτα κοτσάνια, αυτό είναι συνήθως σημάδι ότι οι βολβοί φυτεύτηκαν σε πάρα πολύ σκιερό μέρος με αποτέλεσμα οι βλαστοί να τεντώνονται αναζητώντας την ηλιακή ακτινοβολία που χρειάζονται. Οι νάρκισσοι, οι υάκινθοι (ζουμπούλια), και οι σκίλλες είναι μερικοί από τους βολβούς που αντέχουν περισσότερο σε σκιά.

Οι βολβοί που ανθίζουν την άνοιξη απαιτούν καλή αποστράγγιση του εδάφους. Το βαρύ υγρό έδαφος θα σαπίσει τους περισσότερους βολβούς, χωρίς αμφιβολία. Αυτό συμβαίνει γιατί οι κενοί χώροι ανάμεσα στους κόκκους του χώματος γεμίζουν με νερό, διώχνοντας τον αέρα και ο βολβός δεν αερίζεται. Εάν είναι απαραίτητο η αποστράγγιση του εδάφους μπορεί να βελτιωθεί υπερυψώνοντας τα παρτέρια 10 εκατοστά τουλάχιστο πάνω από το έδαφος. Μπορείτε να βελτιώσετε την αποστράγγιση και με άλλο τρόπο. Όταν φυτεύετε βολβούς, έχετε μαζί σας πρόχειρο και έναν κουβά με χαλίκι. Κάντε την τρύπα σας βαθύτερη από ό, τι απαιτεί ο βολβός, βάλτε μια χούφτα χαλίκι στην τρύπα, φυτέψτε το βολβό και στη συνέχεια, σκεπάστε την τρύπα με χώμα.

Ωστόσο υπάρχουν μερικά είδη βολβών που μπορούν να αναπτύσσονται σε συνεχώς υγρό χώμα (όχι σε βαρύ) όπως ο γάλανθοι και οι φριτιλλάριες.

Δείτε εδώ μερικά ...

Η σκίλλα. Αναπτύσσεται θαυμάσια σε ημισκιερές περιοχές >και σε υγρό έδαφος. Θα τη βρείτε στο κλασικό μπλε χρώμα, αλλά υπάρχουν επίσης ροζ και λευκές ποικιλίες διαθέσιμες.

Το Λευκόιο. Λευκές καμπανούλες με πρασινωπές κίτρινες κουκίδες στο πέταλο. Μοιάζει με τον γάλανθο και το μικγκέ. Ανθεκτικό στη σκιά και την υγρασία του εδάφους.

Φριτιλλάρια η Μελεαγρίς. Αυτή η εκπληκτική φριτιλλάρια δεν έχει τεράστια άνθη όπως οι θιβετιανές φριτιλλάριες, ωστόσο τα άνθη της θυμίζουν δέρμα φιδιών. Το καρώ μοτίβο τους μπορεί να είναι μοβ, κόκκινο-καφέ, γκρι, ή λευκό. Στη φύση το φυτό αυτό βρίσκεται συνήθως σε υγρά παραποτάμια εδάφη, άρα μπορεί να αντέξει στο υγρό έδαφος του κήπου σας.


Το μυστικό για να είναι αποτελεσματικό το πότισμα των βολβών είναι να τους διατηρείτε υγρούς όταν βρίσκονται σε περίοδο ανάπτυξης και στεγνούς όταν βρίσκονται σε αδράνεια. Αυτό ακούγεται μάλλον πολύπλοκο αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ εύκολο. Μπορείτε απλά να αρχίσετε το πότισμα όταν τα πράσινα βλαστάρια εμφανίζονται πάνω από το έδαφος και να το περιορίσετε από τη στιγμή που το φύλλωμα αρχίζει να μαυρίζει μετά την ανθοφορία.

Ακόμα κι αν ζείτε σε ένα κλίμα με υψηλές βροχοπτώσεις το καλοκαίρι (ή ρίχνετε πολύ νερό στα παρτέρια σας για να ποτίσετε τα υπόλοιπα μη βολβώδη φυτά τας το καλοκαίρι) μπορείτε να διατηρήσετε βολβούς στο ίδιο περιβάλλον, αρκεί να τους ξεθάβετε, να τους αποθηκεύετε κάπου ξηρά μέχρι να τους ξαναφυτέψετε του χρόνου.

Ακριβώς όπως κι εμείς, οι βολβοί ευδοκιμούν όταν τρέφονται καλά. Ένας γενικός κανόνας είναι να εμπλουτίσετε το χώμα των βολβών με κομπόστ και οργανικό λίπασμα το φθινόπωρο (ή κατά την φύτευση) και να τους ποτίσετε καλά. Χρησιμοποιείστε ένα λίπασμα γενικής χρήσης για να λιπάνετε τους βολβούς αμέσως μετά το τέλος της ανθοφορίας, όταν τα λουλούδια τους αρχίζουν να ξεθωριάζουν.

Μετά την ανθοφορία, είναι σημαντικό να συνεχιστεί το πότισμα των βολβών σας μέχρι το φύλλωμα να πέσει εντελώς, γιατί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα φύλλα συλλέγουν ενέργεια (δρουν σαν ένα μικρό ηλιακό πάνελ) που την αποθηκεύουν στον βολβό για να χρησιμοποιηθεί κατά τον επόμενο χρόνο και να παράγει όμορφα άνθη για άλλη μια φορά.
ΠΗΓΗ

Αναπαράσταση του Μακεδονικού τάφου της Κρίσεως

56. Ancient Greek Civilization - Αρχαία Ελλάς.

    
    

    
    

    

    Αναπαράσταση του Μακεδονικού τάφου της Κρίσεως - Μίεζα - 4ος αιώνας π.Χ.
    
    Macedonian Tomb of Judgement - Mieza - Reconstruction - 4th Century BCE
    
    Από τους σημαντικότερους και καλύτερα διατηρημένους μακεδονικούς τάφους, που έχουν έλθει στο φως μέχρι σήμερα, είναι αυτός ''της Κρίσεως'', ένα από τα ταφικά μνημεία της αρχαίας Μίεζας, που είχαν κατασκευασθεί στην πορεία του αρχαίου δρόμου που ένωνε την πόλη με την πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου, την Πέλλα. Οφείλει την ονομασία του στη μοναδική για την αρχαία τέχνη ζωγραφική παράσταση που τον διακοσμεί και έχει ως θέμα την κρίση του νεκρού. Χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αι π.Χ. και ξεχωρίζει ανάμεσα στους μακεδονικούς τάφους για τις μνημειώδεις διαστάσεις του και την επιβλητική του πρόσοψη.
    
    Το μνημείο ανήκει στον τύπο του διθάλαμου μακεδονικού τάφου με καμαρωτή στέγη και καλυπτόταν με χωμάτινο τύμβο που είχε ύψος 1,50 μ. και διάμετρο 10 μ. Η πρόσοψή του είναι διώροφη, συνδυάζει το δωρικό με τον ιωνικό ρυθμό και δίνει την εντύπωση αρχαίου διώροφου κτηρίου με αετωματική επίστεψη. Ο ''πρώτος όροφος'' είναι δωρικού ρυθμού με τέσσερις ημικίονες (τετράστυλο πρόπυλο με παραστάδες στις άκρες), επάνω στους οποίους στηρίζεται το δωρικό γείσο. Αποτελείται από τρίγλυφα και ένδεκα μετόπες, που διατηρούν τμηματικά την πολυχρωμία τους και διακοσμούνται με ένα πολύ γνωστό θέμα, την αναμέτρηση των Κενταύρων με τους Λαπίθες. Ταινία με σταγόνες και γραπτή ζώνη με άνθη και έλικες διαχωρίζουν τις μετόπες από την ιωνική ζωφόρο που ακολουθεί. Το θέμα του διακόσμου της είναι κάποια μάχη των Ελλήνων εναντίον των Περσών, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι οι μορφές που τη συνθέτουν είναι ανάγλυφες (stucco). Πάνω από το γείσο αναπτύσσεται ο ''δεύτερος όροφος'' της πρόσοψης. Αποτελείται από έξι μικρούς ιωνικούς ημικίονες με ύψος 1,46 μ., ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν διαστήματα διαμορφωμένα ως ψευδόθυρες. Το αέτωμα πρέπει να διέθετε γραπτή διακόσμηση, όπως προκύπτει από διάφορα θραύσματα που έχουν έλθει στο φως. Ανάμεσα στις ακραίες παραστάδες και στους δωρικούς ημικίονες, που πλαισιώνουν τη θύρα, υπάρχουν τέσσερις ζωγραφικοί πίνακες, οι οποίοι αποτελούν ενιαία σύνθεση που απεικονίζει τη σκηνή της κρίσης του νεκρού. Ο νεκρός πολεμιστής οδηγείται από τον ψυχοπομπό Ερμή στους κριτές του Κάτω Κόσμου, Αιακό και Ραδάμανθυ, θέμα εξαιρετικά σπάνιο στην εικονογραφία, αλλά γνωστό από τον πλατωνικό διάλογο ''Γοργίας''. Από τον τρόπο απόδοσης των μορφών προκύπτει ότι δύο ζωγράφοι συμμετείχαν στη διακόσμηση του τάφου. Ο προθάλαμος, αν και δεν έχει ανασκαφεί πλήρως, φαίνεται ότι δεν διέθετε γραπτές παραστάσεις. Αντίθετα, ο νεκρικός θάλαμος με την αρχιτεκτονική διάρθρωση των τοίχων θυμίζει έντονα τις εσωτερικές όψεις σπιτιών της Πέλλας και της Δήλου. Διαθέτει τοιχοβάτη, κυρίως τοίχο, παραστάδες στις γωνίες, θριγκό και καμαρωτή στέγη. Βαθύ γαλάζιο, κόκκινο και λευκό είναι τα χρώματα που έχουν χρησιμοποιηθεί στο θάλαμο, ενώ ιωνικά κυμάτια, ρόδακες και ταινίες διακοσμούν τα διάφορα αρχιτεκτονικά μέλη.
    Ο τάφος της Κρίσεως εντοπίσθηκε τυχαία το 1954 κατά τις εργασίες διάνοιξης επαρχιακού δρόμου και ανασκάφηκε από τον καθηγητή Φώτιο Πέτσα κατά τα έτη 1954-1964. Είχε υποστεί σοβαρές φθορές ήδη από την αρχαιότητα, τόσο στην καμάρα του προθαλάμου όσο και στην πρόσοψη. Εργασίες συντήρησης των κονιαμάτων και δομικής αποκατάστασης της πρόσοψης έγιναν το 1998, παράλληλα με ανασκαφή από τη Λ. Στεφανή, ενώ σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη το έργο ανάδειξης του μνημείου, που προβλέπει και νέα πρόσβαση για άτομα με ειδικές ανάγκες.
    
    Συντάκτης
    Ε. Ψαρρά, αρχαιολόγος
    
    One of the most important and best-preserved Macedonian tombs discovered so far is the so-called Tomb of Judgement. Its name derives from the painted representation of the judgement of the dead, unique in antiquity. The tomb lies with other similar funerary monuments along the road connecting the town of Mieza with Pela, the capital of the Macedonian Kingdom. Dated to the last quarter of the fourth century BC, it has a particularly imposing fa?ade and is the largest known Macedonian tomb.
    
    The monument is a typical double-chambered Macedonian tomb with barrel-vaulted ceilings, buried under a tumulus 1.50 metres high and 10 metres in diameter. The two-storeyed fa?ade, which combines both Doric and Ionic styles, is crowned by a pediment and gives the impression of a two-storeyed building. The 'ground floor' is Doric with four engaged columns in antis supporting a Doric entablature of triglyphs and metopes. The eleven metopes preserve part of their polychrome decoration with representations of the battle of the Centaurs and Lapiths, a popular theme. A band of pegs and another with painted flowers and volutes separate the metopes from the Ionic frieze above. This bas-relief frieze with stucco figures depicts a battle between Greeks and Persians. The 'second storey' has six Ionic engaged columns, 1.46 metres high, alternating with false doors, and was surmounted by a pediment. The pediment, of which only fragments survive, had painted decoration. On the 'ground floor', between the antae and the engaged columns are four painted panels representing the judgement of the deceased. The dead soldier is lead by Hermes Psychopompos ('guide of the souls') before the judges of the Underworld, Aiakos and Rhadamanthys. This theme, known from Plato's Gorgias, is extremely rare in iconography. Differences in the rendering of the figures indicate that two painters worked on the composition. The ante-chamber, though not fully excavated, does not appear to have had painted decoration. The interior of the burial chamber, however, with its ornate architectural features recalls the houses at Pella and Delos. It has a toichobate, a wall proper, antae at each corner, an entablature and a vaulted ceiling. The walls are painted deep blue, red and white, and the architectural members are decorated with painted Ionic kymatia, rosettes and bands.
    
    The Tomb of Judgement was discovered during road construction in 1954 and was excavated by Professor Photios Petsas in 1954-1964. Both the ante-chamber and the fa?ade were severely damaged in antiquity. The monument was re-excavated in recent years by L. Stephani and restored in 1998. An access ramp for visitors with ambulatory difficulties is currently under construction.
    
    Author
    I. Psarra, archaeologist

Μουστοκούλουρα

http://www.icookgreek.com/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%82/%CE%93%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/item/%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1

Μουστοκούλουρα

• Δυσκολία: εύκολο
• 
  

Υλικά

• ελαιόλαδο: 1 ποτήρι
• μούστος: 1 ποτήρι
• ζάχαρη: 1 ποτήρι
• χυμός πορτοκαλιού: 1/2 ποτήρι
• σόδα: 1 κουταλάκι του γλυκού
• κονιάκ: 1 ποτηράκι του λικέρ
• μπέικιν πάουντερ: 1 φακελάκι
• κανελογαρίφαλα: 1 κουταλάκι του γλυκού
• αλεύρι για όλες τις χρήσεις: 1 κιλό (περίπου) 
• συνέχεια στο σύνδεσμο πηγή

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΗΡΩΕΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ - PATAKIS PUBLICATIONS.

Το καινούργιο μυθιστόρημα του Πολυχρόνη Κουτσάκη έρχεται στα βιβλιοπωλεία στις 18 Οκτωβρίου και είναι γεμάτο από Χανιά!

Διαβάστε τις πρώτες 30 σελίδες του μυθιστορήματος, που έχουν αναρτηθεί αποκλειστικά στο zarpa.gr: http://bit.ly/1hQFZC2