Κάθε μέρα ἀποτυγχάνω.

Μυθικη Αναζητηση.

Νὰ κλαίγεσαι ποὺ δὲν ἔχεις πολλά. 

Ποὺ κι ἂν τὰ εἶχες, θὰ ἤθελες περισσότερα. 

Νὰ πιστεύεις ὅτι τὰ ξέρεις ὅλα καὶ νὰ μὴν ἀκοῦς. 

Νὰ μαζεύεις λύπες καὶ ἀπελπισίες, 

νὰ ξυπνᾶς κάθε μέρα ἀκόμη πιὸ βαρύς. 

Λὲς καὶ ὁ χρόνος σου εἶναι ἀπεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθῶ νὰ μπῶ στὴ θέση σου. 

Κάθε μέρα ἀποτυγχάνω.
Γιατὶ ἀγαπάω ἐκείνους ποὺ ἀγαποῦν τὴ ζωή.
Καὶ ποὺ ἡ λύπη τους εἶναι ἡ δύναμή τους.
Ποὺ κοιτάζουν μὲ μάτια ἄδολα καὶ ἀθῷα, 

ἀκόμα κι ἂν πέρασε ὁ χρόνος ἀδυσώπητος ἀπὸ πάνω τους.
Ποὺ γνωρίζουν ὅτι δὲν τὰ ξέρουν ὅλα, γιατὶ δὲν μαθαίνονται ὅλα.
(Οδυσσέας Ελύτης)

Κοτόπουλο φιλέτο με χυλοπίτες

Elizabeth Pentheroudaki.

Κοτόπουλο φιλέτο με χυλοπίτες

http://bettyscuisine.blogspot.gr/2013/10/blog-post_21.html

Γρήγορο, χωρίς όμως να υστερεί καθόλου σε νοστιμιά!

κυκλώπεια οχύρωση της Τίρυνθας

Ancient Greek Civilization - Αρχαία Ελλάς.

Η μεγαλιθική κυκλώπεια οχύρωση της Τίρυνθας -1600 -1300 π.Χ

Cyclopean megalithic walls of mycenaean Citadel of Tiryns - 1600 - 1300 BCE

Το μυστήριο της Τίρυνθας παραμένει άλυτο. Οι τεράστιες πέτρες, πελεκημένες με περίεργο τρόπο, χρειάζονται πράγματι "Γίγαντες" για να μεταφερθούν και να χτιστούν. Οι "ειδικοί" παρατάσσουν αρκετές δικαιολογίες - θεωρίες για το πως χτίστηκαν τα κυκλώπεια τείχη αλλά καμία αρκετά πειστική που να δικαιολογεί την πραγματικά τεράστια ομοιότητα των τειχών με παρόμοια μεγαλιθικά μνημεία σε ολόκληρο τον κόσμο.

http://gr10-ebbonn.blogspot.gr/2011/02/tyrins-zum-ersten-mal.html

ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ

Voula Kapiri

 

 

 

 

ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ
Σε είδα ψυχή μου να τριγυρνάς
σε σοκάκια σκοτεινά...
Κρατούσες την αγάπη τρυφερά στις παλάμες
και την προστάτευες σα μικρό σπουργίτι.
Ήθελες να της βρείς καταφύγιο
να κουρνιάσει την ελπίδα της.
Σε χάζευα να πατάς πεθαμένα όνειρα.
Ξεμάκρυνες πολύ στην αηδία του κόσμου...
Απόκαμες!
Ησύχασε,θα σου βρω εγώ κατάλυμα να ξαποστάσεις.
Μπες στον κήπο της αθωότητας μου ν’ ανασάνεις.
Κάθησε κάτω απ’ τον ίσκιο της αγγελικής μας.
Mύρισε το αγαπημένο άρωμα των λουλουδιών της.
Νιώσε τη θαλπωρή που ζητάς.
Εδώ δεν έχει λύκους, ούτε υποκριτές.
Δεν έχει ψεύτικα βλέμματα και κακίες.
Άκου τα δυνατά γέλια μας στα παιδικά μας ανέκδοτα...
Άκου τα τραγούδια που τραγουδούσαμε
όλα τα παιδιά,μια αγαπημένη συντροφιά,
με όση δύναμη είχαμε...
Να μας ακούει η γειτονιά,
να μας ακούνε οι μάνες μας που κένταγαν
στην αυλή με τις κατακκόκινες βελούδινες τριανταφυλλιές,
τις γαρυφαλλιές,τα ζουμπούλια,τα γεράνια και τα σκυλάκια.
Εδώ να μείνεις ψυχή μου...εδώ να μείνεις!!!
~ ~ ~ V. K. ~ ~ ~ 19/10/2013

— με το χρήστη Σταυρούλα Κουγιουμτσιάδη και 44 ακόμη.

"Έζησα το θαύμα της Αλβανίας"

Odysseas Elytis.

Από μια συνέντευξη του Οδυσέα Ελύτη στο φοιτητικό περιοδικό "Πανσπουδαστική" με τίτλο "Έζησα το θαύμα της Αλβανίας" το 1965.

— Προσωπικά εσείς, σαν έφεδρος ανθυπολοχαγός, τι κάνατε στον αγώνα; τον ρωτούν.

Τι να έκανα εγώ, ένα χαλασμένο παιδί της Αθήνας. Με κόπο ανυπολόγιστο, κατάφερα να είμαι απλώς συνεπής προς την αποστολή μου. Αλλά είδα στο πρόσωπο των στρατιωτών μου τη λάμψη που είναι ικανός ο Ελληνισμός ν' αναδύσει όταν πιστεύει στο δίκιο του. Και γνώρισα από πολύ κοντά την αψηφισιά του θανάτου, την ακατάβλητη θέληση της ζωής που έγινε τελικά και δική μου.
Στο μέτωπο, αρρώστησα από βαρύτατο τύφο. Τα νερά που πίναμε, όπου βρίσκαμε, ανάμεσα στα πτώματα των μουλαριών, ήτανε μολυσμένα. Χωρίς να γνωρίζω τι έχω, χρειάστηκε να κάνω τρία μερόνυχτα με τα πόδια κα με ζώο σε βατόδρομο και να διακομισθώ στο Νοσοκομείο Ιωαννίνων.

Έμεινα εκεί σαράντα μέρες με σαράντα πυρετό, ακίνητος, με πάγο στην κοιλιά. Με είχανε αποφασίσει αλλά εγώ δεν είχα αποφασίσει τον εαυτό μου. Θυμάμαι, ότι αρνήθηκα να με μεταφέρουν στο μικρό θάλαμο των ετοιμοθανάτων, όπως κάποιο άλλο βράδυ αρνήθηκα πεισματικά να κοινωνήσω και να εξομολογηθώ στον παπά που μου φέρανε, όταν η κρίση της αρρώστιας έφτασε στο κατακόρυφο. Μόλις αρχίζανε οι βομβαρδισμοί, ανοίγανε το διπλανό μου παράθυρο -μη σπάσουν τα τζάμια και τιναχτούν επάνω μου- και φεύγανε όλοι στα καταφύγια. Έτσι πέρασα όλες τις τρομερές πρώτες μέρες της γερμανικής επιθέσεως. Κατάμονος, σ' έναν έρημο θάλαμο, και γεμάτος πληγές από την απόλυτη ακινησία.
Και την ημέρα που κρίθηκε ότι είχα γλυτώσει και άρχισε να υποχωρεί ο πυρετός, ήρθε η διαταγή να εκκενωθεί το Νοσοκομείο. Με βάλανε όπως-όπως σ' ένα φορείο, που το χώσανε σ' ένα φορτηγό αυτοκίνητο.

Η φάλαγγα από τα Γιάννενα ως το Αγρίνιο πυροβολήθηκε οχτώ φορές από τα "στούκας" Οι φαντάροι τρέχανε στα χωράφια, όμως εγώ ήταν αδύνατον να σταθώ όρθιος έστω και για μια στιγμή. Τελικά στο Αγρίνιο, με παρατήσανε σ' ένα πεζούλι και φύγανε. Μια καλή κοπέλλα, εθελοτής νοσοκόμος με άλλη αποστολή, με βοήθησε κα μ' έσυρε ως το υπόγειο μιας καπναποθήκης, όπου σωριάστηκα κι έμεινα τρεις μέρες (...) Οι γιατροί στην Αθήνα τρίβανε τα μάτια τους. Σύμφωνα με την Επιστήμη, θα έπρεπε με την πρώτη παραμικρή μετακίνηση να πάθω εντερορραγία και να τελειώσω (...) αν ''έζησα το θαύμα'' σώθηκα και από ένα θαύμα.

Μίμης Φωτόπουλος

Εκδόσεις Καστανιώτη.

Σαν σήμερα, το 1986, φεύγει από τη ζωή ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός  
Μίμης Φωτόπουλος.  
http://ow.ly/qh8DP

 

Περίληψη

Γεννήθηκα των Βαΐων. Σημαδιακή μέρα. Ως τα τριάντα τρία μου χρόνια η ζωή μου δεν ήταν σπαρμένη με βάγια, αλλά με αγκάθια. Και σε μια στιγμή, στο απόγειο της κινηματογραφικής μου καριέρας, μπήκα σαν Μεσσίας στη Λάρισα. Βέβαια, δεν μπήκα «επί πώλου όνου», αλλά οι θαυμαστές μου σήκωσαν στα χέρια ένα μικρό «Oστενάκι» που είχα. Αυτό ήταν το πρώτο γλυκό ποτήρι που ήπια ύστερα από τόσα και τόσα πικρά. Αν υπάρχουν μοιραίες μικρές αγγελίες, τότε η μικρή αγγελία που διάβασα ήταν η μοιραία της ζωής μου. Έχουν περάσει πενήντα χρόνια από τότε κι ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω πώς μου 'ρθε, έτσι στα καλά καθούμενα, να δώσω εξετάσεις στη Δραματική. Ως εκείνη τη στιγμή δεν είχα πατήσει σε θέατρο παρά μονάχα δυο φορές. Τη μια είχα δει τον Βασίλη Αργυρόπουλο και την άλλη τα Καλουτάκια. Εκείνο που λάτρεψα ήταν ο κινηματογράφος. Πιστεύω ότι εκείνο που με θάμπωσε ήταν οι δύο τίτλοι: φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και σπουδαστής της Δραματικής Σχολής του Βασιλικού Θεάτρου. Μεγάλη υπόθεση. Μ. Φ.

 

29 Οκτωβρίου 1863 - Ιδρύεται ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός στη Γενεύη.

Bigbook.gr.

29 Οκτωβρίου 1863 - Ιδρύεται ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός στη Γενεύη.

Το Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου (γαλλικά: Mouvement Ιnternational de la Croix-Rouge et du Croissant-Rouge), που ονομάζεται χάριν συντομίας Ερυθρός Σταυρός, αποτελεί ανθρωπιστικό κίνημα και περιλαμβάνει σήμερα ένα πλήθος οργανώσεων με κοινούς σκοπούς. Το απαρτίζουν η Διεθνής Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού, η Διεθνής Ομοσπονδία Συλλόγων Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου και 175 Εθνικοί Σύλλογοι Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου. Η παλαιότερη οργάνωση στους κόλπους του κινήματος είναι η Διεθνής Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού, η οποία ιδρύθηκε το 1863 ως ιδιωτική ανθρωπιστική οργάνωση από πέντε επιφανείς πολίτες της Γενεύης την οποία ίδρυσε ο Ερρίκος Ντυνάν. Η αρχική της ονομασία ήταν «Διεθνής Επιτροπή για την ανακούφιση των τραυματιών» και έλαβε το σημερινό της όνομα το 1876.

Το 1864 με την παρότρυνση της Επιτροπής και με πρωτοβουλία της ελβετικής κυβέρνησης οργανώθηκε μια διεθνής διπλωματική διάσκεψη η οποία ενέκρινε τη Συνθήκη της Γενεύης για τη βελτίωση της τύχης των τραυματιών και των αιχμαλώτων του πολέμου. Η συνθήκη αυτή εδραίωσε την υποχρέωση βοήθειας και θεραπείας προς τους τραυματίες και αρρώστους οποιασδήποτε εθνικότητας καθώς και την ουδετερότητα των στρατιωτικών νοσοκομείων, ασθενοφόρων και υγειονομικού προσωπικού.

Υιοθέτησε το σήμα του κόκκινου σταυρού σε λευκό φόντο, που ισχύει σ' ολόκληρο τον κόσμο και είναι εύκολα αναγνωρίσιμο. Το σύμβολο του κόκκινου (ερυθρού) σταυρού επιλέχθηκε προς τιμήν της Ελβετίας, ουδέτερης χώρας που φιλοξένησε το συνέδριο, αντιστρέφοντας τα χρώματα της σημαίας της.

Την ίδια χρονιά ιδρύθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες οι πρώτοι Εθνικοί Σύλλογοι Ερυθρού Σταυρού.

Το 1877, κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου, η Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως στη συνέχεια και όλες οι μουσουλμανικές χώρες, αποφάσισε να υιοθετήσει αντί για το σταυρό, που είναι χριστιανικό σύμβολο, την κόκκινη ημισέληνο. Η επίσημη αναγνώριση της Ερυθράς Ημισελήνου έγινε το 1929 με την τροποποίηση του καταστατικού της Συνθήκης της Γενεύης.Το 1944 απονεμήθηκε στη Διεθνή επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού το Νομπελ Ειρήνης.

Το Ισραήλ χρησιμοποιεί ως σύμβολο το Ερυθρό αστέρι του Δαβίδ το οποίο όμως δεν είναι αναγνωρισμένο έμβλημα από το κίνημα και ως εκ τούτου για την κάλυψη των αναγκών τέτοιων κρατών που δεν επιθυμούν την χρήση του Ερυθρού Σταυρού ή της Ερυθράς Ημισελήνου το διεθνές κίνημα με σχετικό του πρωτόκολλο θέσπισε το έμβλημα του Ερυθρού Κρυστάλλου που απολαμβάνει την αναγνωρισιμότητα και προστασία που προσφέρουν και τα άλλα δύο εμβλήματα διεθνώς.

Στις μέρες μας ο Ερυθρός Σταυρός, εκτός από την περίθαλψη των τραυματιών και την προστασία των αιχμαλώτων πολέμου, ασχολείται και με τους πρόσφυγες. Παρεμβαίνει επίσης και σ' όλο τον κόσμο, σε περιπτώσεις καταστροφών.

http://el.wikipedia.org/wiki/Διεθνές_Κίνημα_Ερυθρού_Σταυρού_και_Ερυθράς_Ημισελήνου

«Ραδιοφωνικόν Δελτίον

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ».

«Ραδιοφωνικόν Δελτίον»: Το (μονοσέλιδο) φως των Αθηναίων στο σκοτάδι της δουλείας

mikros-romios.gr

Δείτε επίσης:12 Οκτωβρίου 1944: «Οι βάρβαροι δεν πατούν πλέον ιερόν

Ο στρατός μας αναχωρεί

Άγνωστες γωνιές στο Δήμο Ηρακλείου Κρήτης.

Ηράκλειο Πλατεία Ελευθερίας 28η Οκτωβρίου 1940. 
Ο στρατός μας αναχωρεί για το μέτωπο.Δεν πρέπει να ξεχνάμε.Ένας λαός υποδουλώνεται όταν σβήνει από την μνήμη του την Ιστορία του.Σαν σήμερα την 28η Οκτωβρίου 1940 η υποδουλωμένη μέχρι τότε Ευρώπη παρακολουθεί με κομμένη ανάσα την μικρή γιαυτούς Ελλάδα να τολμά να αντιταχθεί στην αξίωση του Ιταλικού φασισμού με ένα<<ΟΧΙ>>.Ολες οι Ελληνικές καρδιές σε κάθε γωνιά της Ελλάδος,με πίστη στην Ελευθερία και την αγάπη προς την πατρίδα δείνουν το παρόν ενάντια στην πρόκληση του Ιταλοφασισμού.Ούτε ο βαρύς χειμώνας ,ούτε η στρατιωτική υπεροχή των Ιταλών,αλλά ούτε και ο ίδιος ο θάνατος σταματά την Ελληνική ψυχή.Η Ιταλική επίθεση αποτυγχάνει παταγωδώς.Επτά μήνες η Ελλάδα πάλεψε ολομόναχη σαν λιοντάρι,μέχρι το δεύτερο <<ΟΧΙ>> στον δικτάτορα Χίτλερ..Ας μην ξεχνάμε αυτό τον ηρωικό αγώνα των προγόνων μας........τιμή και δόξα !!!!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!(Νikos Foukarakis)

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Ελληνικό Χρονολόγιο.

©visaltis.net: ΒΙΝΤΕΟ:ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ-ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΟΥ '40..

www.visaltis.net

...στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών.
Ήταν ντυμένοι στρατιώτες στο Ελληνοαλβανικό Μέτωπο έχοντας γράψει ηρωικές στιγμές αυτοθυσίας αποκλειστικά για ανιδιοτελή ιδανικά.
O 103 χρόνος Αριστείδης Κασάρας και ο 92χρόνος Αριστοτέλης Παπαντώτης παλιοί πολεμιστές στο μέτωπο του ’40, θυμούνται την Ιταλική επίθεση που εκδηλώθηκε στις 05:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου και διηγούνται με κάθε λεπτομέρεια την πορεία προς το μέτωπο και τις μάχες που πήραν μέρος στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών.
Τα χρόνια κατέβαλαν το κορμί του 103 χρόνου Αριστείδη Κασάρα, αλλά όχι το πνεύμα του μαχητή.
Το αγέρωχο βλέμμα του θυμίζει ακόμη εκείνο το παλικάρι, με την ατσάλινη θέληση, που πολέμησε απέναντι στα βαριά ιταλικά οπλικά συστήματα του μηχανοκίνητου πεζικού, μέσα σε υγρά χαρακώματα.
Σεμνοί, όπως όλοι οι πραγματικοί ήρωες, ήρεμοι και πράοι, χωρίς να κάνoυν χρήση των τίτλων τους, αναφέρονται στους αγώνες, στο μέτωπο κι την αντίσταση που τού χάρισαν μετάλλια, τραύματα και τονίζουν: «Δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από το καθήκον, που φλόγιζε τα μεθυσμένα νιάτα μας σαν ξεκινούσαν για το μέτωπο, με το όραμα της νίκης. “Πέφταμε, σηκωνόμασταν, ξαναπέφταμε και πάλι σηκωνόμασταν και συνεχίζαμε. Δεν μπορούσαμε να σταθούμε, δεν έπρεπε, ήταν ανάγκη να νικηθεί ο εχθρός”. Δεν μάς χώριζαν διαφορές, δεν μάς δηλητηρίαζαν πολιτικά μίση, δεν μάς διαιρούσαν τάξεις, ιδέες, φρονήματα.
Ήμασταν το Έθνος ενιαίο και αδιαίρετο, που έπρεπε να πολεμήσουμε για την ελευθερία, που μάς χάρισαν με αίμα και θυσίες οι πρόγονοι και που εμείς είχαμε απαράβατο χρέος, πάλι με αίμα και θυσίες να την διαφυλάξουμε, για να την κληρονομήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας.
Λέγαμε όταν κινούσαμε για το Μέτωπο: -Όλοι μαζί αδέλφια, για την Λευτεριά μας!
Κι αυτές οι απλές λέξεις, αυτό το «όλοι μαζί αδέλφια»,
Διηγούνται τι έζησαν: «Φωτιά και θάνατος γύρω παντού.. οι εικόνες από τους νεκρούς συμπολεμιστές τραγικές, θα μας συντροφεύουν για πάντα.
Κοιτάζουν όπως δηλώνουν βουρκωμένοι και περήφανοι ακόμη και σήμερα τη γαλανόλευκη. «Ακόμη και σήμερα σε αυτή την ηλικία εάν η πατρίδα μας φώναζε θα πηγαίναμε. Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από την πατρίδα και την οικογένεια» /olympia.gr
https://www.youtube.com/watch?v=fi4szv-7myU ©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ/visaltis.net