Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ΕΙΣ ΣΑΜΟΝ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Φωτογραφία: Α. ΚΑΛΒΟΣ (1792 - 3 Νοεμβρίου 1869) 
ΕΙΣ ΣΑΜΟΝ  - Απόσπασμα    

α'
Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην
              η ελευθερία.
β'
Αυτή (και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείας*) επτέρωσε
τον Ίκαρον· και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κ' επνίγη
           θαλασσωμένος·
γ'
Αφ' υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος.
Αν γένης σφάγιον άτιμον
ενός τυράννου, νόμιζε
       φρικτόν τον τάφον.

Α. ΚΑΛΒΟΣ (1792 - 3 Νοεμβρίου 1869)
ΕΙΣ ΣΑΜΟΝ - Απόσπασμα

α'
Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.
β'
Αυτή (και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείας*) επτέρωσε
τον Ίκαρον· και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κ' επνίγη
θαλασσωμένος·
γ'
Αφ' υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος.
Αν γένης σφάγιον άτιμον
ενός τυράννου, νόμιζε
φρικτόν τον τάφον.

Όμορφα ιδιαίτερα γάντια

babukatorium.
Eevu's Satumetsä
http://www.ravelry.com/projects/Eevu/satumetsa

#knit #gloves #embroidery #embellished



Φωτογραφία: Eevu's Satumetsä 
http://www.ravelry.com/projects/Eevu/satumetsa 

#knit #gloves #embroidery #embellished 

Όμορφα ιδιαίτερα γάντια
Πολύ εύκολο πλέξιμο.  Μετά κεντείστε ό,τι θέλετε.
Καλή επιτυχία!

«Ο κόσμος μου»

Εκδόσεις Καστανιώτη.
Φωτογραφία: «Έχω περάσει τα ογδόντα αλλά έχω ζήσει τουλάχιστον εκατόν πενήντα χρόνια».
«Ο κόσμος μου», μια συζήτηση του Νομπελίστα Ντάριο Φο με τη Τζουζεπίνα Μανίν.
 http://ow.ly/qmPio
«Έχω περάσει τα ογδόντα αλλά έχω ζήσει τουλάχιστον εκατόν πενήντα χρόνια».
«Ο κόσμος μου», μια συζήτηση του Νομπελίστα Ντάριο Φο με τη Τζουζεπίνα Μανίν.
http://ow.ly/qmPio

Ωκεανός

Ηραίο του Άργους

Ancient Greek Civilization - Αρχαία Ελλάς.

Φωτογραφία: Στο Ηραίο του Άργους υπήρχε το ωραιότερο άγαλμα της Ήρας, έργο του γλύπτη Πολύκλειτου. Ήταν χρυσελεφάντινο και αποτελούσε ένα θαύμα της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Ο θρόνος της Ήρας ήταν χρυσελεφάντινος. Η θεά κρατούσε στο ένα χέρι της το σκήπτρο και στο άλλο το ρόδι. Στο διάδημα της παριστάνονταν οι Ώρες και οι Χάριτες.  
Αναπαράσταση 
Χουάν Αλβάρεζ ντε Λάρα

The famous ivory and gold-plated bronze sculpture of Hera by Polykleitos
Interior of Hera's Temple ( Heraion ) - Argos
Reconstruction by Juan Alvarez de Lara















Στο Ηραίο του Άργους υπήρχε το ωραιότερο άγαλμα της Ήρας, έργο του γλύπτη Πολύκλειτου. Ήταν χρυσελεφάντινο και αποτελούσε ένα θαύμα της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Ο θρόνος της Ήρας ήταν χρυσελεφάντινος. 
Η θεά κρατούσε στο ένα χέρι της το σκήπτρο και στο άλλο το ρόδι. Στο διάδημα της παριστάνονταν οι Ώρες και οι Χάριτες.
Αναπαράσταση
Χουάν Αλβάρεζ ντε Λάρα

The famous ivory and gold-plated bronze sculpture of Hera by Polykleitos
Interior of Hera's Temple ( Heraion ) - Argos
Reconstruction by Juan Alvarez de Lara
— μαζί με Olympus Temple.

Το μαγισσάκι - Νένα Βενετσάνου

Πιλάλα

Με απλικασιόν

The Best Of The Day.
É muito lindo, vocês gostaram???                  Με απλικασιόν 

Φτιάξτε φυστικοβούτυρο (και άλλα βούτυρα)

Agrotikabook.GR.

φθινόπωρο

Ελισσαίος Βγενόπουλος.






Φωτογραφία: φθινόπωρο 

καθόταν με το κεφάλι ακουμπισμένο
στα κάγκελα του στεναγμού
από μακριά λίγο έξω από τα σύνορα των αντοχών του 
ακούστηκε το κρώξιμο της νύχτας

γύρισε τα μάτια και σάρωσε 
τη λιθόστρωτη αυλή της μοναξιάς του
ούτε ένα σκουπιδάκι ελπίδας 

στα παράθυρα σερνόταν μια παρομοίωση
με ορθάνοιχτα σαγόνια
και σφραγισμένες ερμηνείες

πιάστηκε από τα κάγκελα
για να ανασηκωθεί
και οι παλάμες του κάηκαν
το φεγγάρι λάμνιζε με το φως του τον κόσμο

από το βάθος κάποιου φθινοπώρου
ακούστηκε ένα πλοίο
αν ερχόταν ή αν έφευγε δεν είχε καμιά σημασία
οι άνθρωποι είχαν αποκοιμηθεί
αιώνες τώρα
κάτω από τα μεταλλικά αποφθέγματα

τα όνειρα δεν πεθαίνουν ποτέ
τα συναντά κανείς τις νύχτες 
να μπαινοβγαίνουν στις ρωγμές 
του πεπρωμένου μας 
 

2.11.13
φθινόπωρο

καθόταν με το κεφάλι ακουμπισμένο
στα κάγκελα του στεναγμού
από μακριά λίγο έξω από τα σύνορα των αντοχών του
ακούστηκε το κρώξιμο της νύχτας

γύρισε τα μάτια και σάρωσε
τη λιθόστρωτη αυλή της μοναξιάς του
ούτε ένα σκουπιδάκι ελπίδας

στα παράθυρα σερνόταν μια παρομοίωση
με ορθάνοιχτα σαγόνια
και σφραγισμένες ερμηνείες

πιάστηκε από τα κάγκελα
για να ανασηκωθεί
και οι παλάμες του κάηκαν
το φεγγάρι λάμνιζε με το φως του τον κόσμο

από το βάθος κάποιου φθινοπώρου
ακούστηκε ένα πλοίο
αν ερχόταν ή αν έφευγε δεν είχε καμιά σημασία
οι άνθρωποι είχαν αποκοιμηθεί
αιώνες τώρα
κάτω από τα μεταλλικά αποφθέγματα

τα όνειρα δεν πεθαίνουν ποτέ
τα συναντά κανείς τις νύχτες
να μπαινοβγαίνουν στις ρωγμές
του πεπρωμένου μας


2.11.13
— με το χρήστη Voula Kapiri και 3 ακόμη.

Δημοφιλείς αναρτήσεις