Τρεις Ιεράρχες

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο.

29 Ιανουαρίου

Τρεις Ιεράρχες
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τρεις Ιεράρχες

Ως Τρεις Ιεράρχες αναφέρονται οι τρεις επιφανείς άγιοι και θεολόγοι της χριστιανικής θρησκείας, προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος,...Δείτε περισσότερα

Τρεις Ιεράρχες - Βικιπαίδεια

el.wikipedia.org

Ως Τρεις Ιεράρχες αναφέρονται οι τρεις επιφανείς άγιοι και θεολόγοι της χριστιανικής θρησκείας, προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Βασίλειος ο Μέγας και ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ή Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Φυτά υπό εξαφάνιση στην ελλάδα

Tα φυτά που κινδυνεύουν ή βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο είναι τα εξής:

Aχίλλειος του Mπαρμπέι (Achillea barbeyana): Φυτρώνει στην κορυφή Κόρακας των Βαρδουσίων σε μικρό πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα 200 φυτά και απειλείται από τη βόσκηση.

Aλκάνα του Σαρτόρι (Alkanna sartoriana): Φυτρώνει σε μια παραλία μεταξύ Ναυπλίου και Τολού και απειλείται από την τουριστικοποίηση. Πιστευόταν ότι έχει χαθεί αλλά ξαναβρέθηκε πρόσφατα.

Aνδροκύμβιο του Pέχινγκερ (Androcymbium rechingeri): Φυτρώνει στην Ελαφόνησο της Κρήτης και στη γειτονική παραλία.

Aστράγαλος ο στενόφυλλος (Asparagus tenuifolius): Φυτό κοινό σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στην Ελλάδα όμως υπάρχει μόνο στον Aγιο Γερμανό των Πρεσπών.

Aρενάρια της Λευκάδας (Arenaria leucadia): Eχει παρατηρηθεί μόνο σε μία παραλία της Λευκάδας.

Mπιάρο του Φράας (Biarum fraasianum): Φυτρώνει μόνο σε μια τοποθεσία της Κωπαΐδας.

Mπονγκάρντια το χρυσόγωνο (Bongardia chrysogonum): Γνωστό μόνο από δύο τοποθεσίες της Πελοποννήσου όπου κινδυνεύει αν ξεχερσωθούν τα χωράφια όπου έχει βρεθεί.

Bούπλευρο του Kακόσκαλου (Bupleurum kakiscale): Φυτρώνει μόνο στην τοποθεσία Κακόσκαλο του Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς.

Mπυφόνια η ευβοϊκή (Bufonia euboica): Tο βρίσκουμε μόνο σε μια τοποθεσία με σερπεντινικά πετρώματα, κοντά στη λίμνη Ευβοίας. Μια διαπλάτυνση του παραλιακού δρόμου είναι πιθανό να το οδηγήσει στην εξαφάνιση.

Kαλλιτρίχη η ωραία (Callitriche pulchra): Ζει μόνο σ' έναν μικρό υγρότοπο της νήσου Γαύδος, στα νότια της Κρήτης. Αν ο υγρότοπος αποξηρανθεί, το είδος θα χαθεί από την Ελλάδα.

Kρουτσιάτα η ταυρική (Cruciata taurica), υποείδος euboica: Σπάνιο ενδημικό του όρους Δίρφυ Ευβοίας. Φυτρώνει σε μικρούς πληθυσμούς που κινδυνεύουν από τη βόσκηση.

Kεφαλάνθηρο το καλυπτροφώρο (Cephalanthera cuculata): Σπάνιο ορχεοειδές, ενδημικό της Κρήτης. Φυτρώνει στα μεγάλα κρητικά βουνά σε μικρούς πληθυσμούς που κινδυνεύουν από την υπερβόσκηση.

Kενταύρια της Aιτωλίας (Centaurea aetolica): Eνα ενδημικό της Αιτωλίας με δύο-τρεις πληθυσμούς που κινδυνεύουν άμεσα, λόγω ανθρωπίνων επεμβάσεων στους βιοτόπους τους.

Kενταύρια η αμβλήφυλλη (Centaurea amplifolia): Φυτό γνωστό από γειτονικές χώρες που στην Ελλάδα φυτρώνει μόνο στο όρος Ζήρεια, με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα 10 άτομα. Πιστευόταν ότι έχει χαθεί και ξαναβρέθηκε πρόσφατα.

Kενταύρια του Tσάρελ (Centaurea charrelii): Από την Eδεσσα όπου είχε βρεθεί παλιότερα έχει χαθεί. Βρέθηκε πριν από μερικά χρόνια στον Δομοκό, με πολύ λίγα φυτά.

Kενταύρια η ατελής (Centaurea incompleta): Eντοπίστηκε κοντά στο Λιτόχωρο με συνολικό πληθυσμό μικρότερο από 50 φυτά.

Kενταύρια των μουσών (Centaurea musarum): Πολύ σπάνιο ενδημικό του Παρνασσού που πιστευόταν ότι είχε χαθεί και ξαναβρέθηκε σε μια μόνο τοποθεσία το 1995.

Kενταύρια ποτηροειδής (Centaurea poculatoris): Φυτρώνει σε μικρούς πληθυσμούς μόνο σε δύο μικρά φαράγγια της περιοχής των Σφακίων.

Kενταύρια του Σπρούνερ (Centaurea spruneri): Σπάνιο ενδημικό της Αττικής. Στις περιοχές που φυτρώνει παρατηρείται οικοπεδοποίηση.

Kενταύρια η θρακική (Centaurea thracica): Πρωτοβρέθηκε στη Βουλγαρική Θράκη. Αργότερα βρέθηκε κοντά στην Καρδίτσα και κοντά στα Γρεβενά, σε μικρούς πληθυσμούς.

Kληματίς η ελισαβέτιος-καρόλιος (Clematis elisabethae-carolae): Γνωστό μόνο από δύο τοποθεσίες των Λευκών Ορέων της Κρήτης.

Kομπέρια η κομπεριάνιος (Comperia comperiana): Σπάνιο ορχεοειδές της Δ. Ασίας γνωστό από ελάχιστες τοποθεσίες στα νησιά του Αν. Αιγαίου.

Kονβόλβουλος ο αργυρόθαμνος (Convolvulus argyrothamnos): Πολύ σπάνιο πολυετές φυτό γνωστό μόνο από ένα φαράγγι της Αν. Κρήτης. Πληθυσμός μόνο λίγων ατόμων.

Δακτυλόρριζα η σαρκόχρωμη (Dactylorrhiza incarnata): Ορχεοειδές κοινό στην Ευρώπη αλλά πολύ σπάνιο στην Ελλάδα. Φυτρώνει μόνο σε δύο περιοχές στην Hπειρο και στη Μακεδονία.

Xορστρισέα των δολινών (Horstrissea dolinicola): Φυτρώνει μόνο σε δύο «δολίνες» στο όρος Ψηλορείτης.

Yπερικό το αιχμηρό (Hypericum aciferum): Γνωστό μόνο από δύο τοποθεσίες στη Νοτιοδυτική Κρήτη, με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα 100 άτομα.

Iπομοία του Iμπεράτι (Ipomoea imperati): Φυτό κοσμοπολίτικο που στην Ελλάδα φυτρώνει σε ελάχιστες παραλίες της Κρήτης και της Ρόδου. Στις παραλίες αυτές αναπτύσσεται τουριστική δραστηριότητα.

Iπομοία η βελοειδής (Ipomoea sagittata): Φυτό της τροπικής Αμερικής που ήλθε στην Ελλάδα ως επιγενές. Επισημάνθηκε στην περιοχή του Ακτίου (Πρέβεζα).

Γιουρινέα του Tαϋγέτου (Jurinea taygetea): Τοπικό ενδημικό του Ταϋγέτου. Υπάρχουν πολύ λίγα φυτά στην ανώτερη ζώνη του βουνού, όπου δέχονται έντονη πίεση λόγω της βόσκησης.

Λινάρια η λεπτοφυής (Linaria tenuis): Φυτρώνει σε μικρούς πληθυσμούς σε αμμώδεις παραλίες της χερσονήσου του Μαλέα και στην Ελαφόνησο. Κινδυνεύει λόγω της τουριστικοποίησης.

Λίνο του Φοίτου (Linum phitosianum): Τοπικό ενδημικό κοντά στο χωριό Βλαχιώτης Λακωνίας. Υπάρχουν μόνο 150-200 φυτά, μοναδικά στον κόσμο.

Mινουάρτια του Bετστάιν (Minuartia wettsteinii): Tο βρίσκουμε στο βουνό Αφέντης Καβούσης της Αν. Κρήτης. Απειλείται από την υπερβόσκηση.

Mινουαρτία του Bετστάιν (Minuartia wettsteinii), υποείδος parnonia: Πολύ σπάνιο ενδημικό του Πάρνωνα. Φυτρώνει μόνο σε μια πολύ περιορισμένη περιοχή.

Mυοσωτίς της Σολάνζ (Myosotis solange): Πολύ σπάνιο φυτό, ενδημικό στα Λευκά Oρη της Κρήτης, γνωστό μόνο από μια τοποθεσία στην κορυφή Aγιο Πνεύμα.

Nεπέτα η Σφακιώτικη (Nepeta sphaciotica): Σπάνιο ενδημικό στα Λευκά Oρη της Κρήτης, στην κορυφή Σβουριχτή. Δέχεται έντονη πίεση από τη βόσκηση.

Oνοσμο του Στριντ (Onosma stridii): Πολύ σπάνιο φυτό, ενδημικό στο όρος Καλλίδρομο, σε μια μικρή περιοχή με σερπεντινικά πετρώματα. Υπάρχουν λιγότερα από 50 άτομα του είδους, μοναδικά στον κόσμο.

Oροβάγχη η αιγυπτιακή (Orobanche aegyptiaca): Eχει βρεθεί μόνο στο Δράπανο της Κεφαλονιάς.

Oρχις ο διάστικτος (Orchis puntculata): Σπάνιο ασιατικό ορχεοειδές, γνωστό στην Ελλάδα μόνο από τη Ρόδο και τη Θράκη, σε πολύ μικρούς πληθυσμούς.

Pανούνγκουλος ο ακτινότριχος (Ranunculus radinotrichus): Πολύ σπάνιο ενδημικό στα Λευκά Oρη της Κρήτης, γνωστό μόνο από δύο τοποθεσίες.

Σαπονάρια των Γιάγκελ (Saponaria jagelii): Ενδημικό στο μικρό νησί Ελαφόνησος της Πελοποννήσου. Κινδυνεύει από το συνεχώς αυξανόμενο τουριστικό ρεύμα.

Σολντανέλα του Πηλίου (Soldanella pelia): Τοπικό ενδημικό φυτό, στο όρος Πήλιο, γνωστό μόνο από δύο τοποθεσίες, όπου φυτρώνει δίπλα σε ρυάκια.

Σοληνανθός ο αλβανικός (Solenanthus albanicus): Σπάνιο φυτό της Πίνδου, γνωστό από τα βουνά Γράμμος, Δούσκο και Κακαρδίτσα. Απειλείται από τη βόσκηση.

Θέσιο των βλάχων (Thesium vlachorum): Τοπικό ενδημικό του Γράμμου σε μια περιοχή με σερπεντινικά πετρώματα, κοντά στην κορυφή Επάνω Αρένα.

Bιόλα η κεφαλληνιακή (Viola cephalonica): Φυτρώνει στην κορυφή του Αίνου σε μια μικρή έκταση. Κινδυνεύει από την επέκταση των εγκαταστάσεων τηλεπικοινωνιών.

Bερόνικα της Oίτης (Veronica oetea): Φυτό ενδημικό του όρους Οίτη. Φυτρώνει σε δύο μόνο περιοχές με υγρά λιβάδια που το καλοκαίρι βόσκονται.

Bίγκα η βαλκανική (Vinca balcanica): Φυτό ενδημικό της Βαλκανικής που όμως στη χώρα μας φυτρώνει μόνο σ' ένα λιβάδι του χωριού Μηλεώνας Μακεδονίας. Αν το λιβάδι καλλιεργηθεί, το είδος κινδυνεύει άμεσα.

Γουντγουόρντια η ριζοβολούσα (Woodwardia radicans): Σπάνιο πτεριδόφυτο που στην Ελλάδα απαντάται μόνο σε λίγες υγρές τοποθεσίες της Δ. Κρήτης.

 

Γιὰ ν᾿ ἀποκτήσῃ κανεὶς γρόσια

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

7 Νοεμβρίου

Γιὰ ν᾿ ἀποκτήσῃ κανεὶς γρόσια, ἄλλος τρόπος δὲν εἶναι, πρέπῃ νἄχῃ μεγάλη τύχη, νὰ εὕρῃ στραβὸν κόσμο, καὶ νὰ εἶναι αὐτὸς μ᾿ ἕνα μάτι, δὲν τοῦ χρειάζονται δύο. Πρέπει νὰ φάῃ σπίτια, νὰ καταπιῇ χωράφια, νὰ βουλιάξῃ καράβια, μὲ τριανταὲξ τὰ ἑκατὸ θαλασσοδάνεια, τὸ διάφορο κεφάλι. Α. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ 

Πρακτική χρήση των βοτάνων

Agrotikabook.GR.

7 Νοεμβρίου

Πρακτική χρήση των βοτάνων

www.agrotikabook.gr

Περιγραφή: Είναι φυτό μονοετές, ύψους μέχρι 35 εκατοστά. Έχει βλαστό λείο, πολύκλαδο, όρθιο. Τα φύλλα δις ή τρις φτεροσχιδή. Τα άνθη είναι σε ακραία κεφάλια, ασπροκίτρινα. Αυτοφύεται σε χέρσα και καλλιεργημένα μέρη σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Η άνθηση αρχίζει τον Απρίλιο και διαρκεί μέχρι και τον Ιούν...http://www.agrotikabook.gr/%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B2%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%89%CE%BD

Πρακτική χρήση των βοτάνων

Σάβ, 2013-10-19 19:45

Χαμομήλι -Ματρικαρία το χαμαίμηλον -Matricaria chamomilla L

Περιγραφή: Είναι φυτό μονοετές, ύψους μέχρι 35 εκατοστά. Έχει βλαστό λείο, πολύκλαδο, όρθιο. Τα φύλλα δις ή τρις φτεροσχιδή. Τα άνθη είναι σε ακραία κεφάλια, ασπροκίτρινα. Αυτοφύεται σε χέρσα και καλλιεργημένα μέρη σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Η άνθηση αρχίζει τον Απρίλιο και διαρκεί μέχρι και τον Ιούνιο.

Οι θεραπευτικές του ιδιότητες είναι γνωστές από την αρχαιότητα και βέβαια ο Ιπποκράτης το θεωρούσε θαυματουργό για πολλές περιπτώσεις. Από το φυτό συλλέγονται τα άνθη, όταν ανοίξουν καλά.

Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.

Εσωτερική: εξαιρετικό καταπραϋντικό για το στομάχι και θαυμάσιο μαλακτικό, βοηθά στην αϋπνία, στον παροξυσμό άσθματος, στις νευραλγίες και στις ημικρανίες.

Τρόπος παρασκευής ροφήματος: τα άνθη του γίνονται έγχυμα. Βάζουμε μία κουταλιά της σούπας χαμομήλι σε 150γρ. βραστό νερό και το αφήνουμε 15 λεπτά. Το σουρώνουμε και το πίνουμε με μέλι.

Εξωτερική: το έγχυμα (χωρίς μέλι) χρησιμοποιείται στο καθάρισμα μολυσμένων ματιών και πληγών του δέρματος.

Στο μπάνιο: βάζουμε 300γρ. χαμομήλι, ή διάφορα αρωματικά βότανα (δυόσμο, δενδρολίβανο, φασκόμηλο κ.λπ.), σε μία κατσαρόλα με καυτό νερό και το αφήνουμε για 15 λεπτά. Σουρώνουμε και ρίχνουμε το έγχυμα στο νερό του μπάνιου. Ξεκουράζει και ηρεμεί από το στρες.

Προσοχή: η κατάχρηση της εσωτερικής χρήσης μπορεί να προκαλέσει δυσάρεστες καταστάσεις, όπως ζαλάδες, αύξηση των καρδιακών παλμών, κεφαλαλγίες, αϋπνίες κ.λπ.

Ρίγανη - Ορίγανον το κοινόν - Origanum Vulgare

Περιγραφή: Θάμνος κοντός και φρυγανώδης με κορμό ξυλώδη χωρίς ελαστικότητα. Τα κλαδιά του είναι λεπτά  και σχηματίζουν ανθοφόρα κεφάλια στις άκρες. Τα φύλλα έχουν σχήμα αυγοειδές, είναι χνουδωτά και σταχτόχρωμα.  Αν τα τρίψουμε αναδύουν ευχάριστη αρωματική οσμή. Τα άνθη έχουν χρώμα ρόδινο προς μενεξεδί και έχουν επίσης ευχάριστο άρωμα. Η ρίγανη συναντιέται εύκολα σε όλη την Ελλάδα σαν αυτοφυές άγριο φυτό. Είναι πολύ δημοφιλές φυτό για τις μαγειρικές του ιδιότητες. Το μυρωδικό της σαλάτας και του φαγητού, τόσο γνωστό σε όλους, είναι ωστόσο και φαρμακευτικό και αρωματοπαραγωγικό.

Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.

Εσωτερική: οι εισπνοές με ρίγανη βοηθούν σε στηθικά νοσήματα, το ρόφημα καταπραΰνει το βήχα και τον πόνο των δοντιών, βοηθά σε πόνους ρευματισμών, σε εντερικές διαταραχές και πόνους της κοιλιάς.

Τρόπος παρασκευής ροφήματος: για αφέψημα βράζουμε λίγα λεπτά ένα κουταλάκι του γλυκού ρίγανη σε ένα μπρίκι νερό. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.

Για έγχυμα: ένα κουταλάκι του γλυκού ρίγανη σε ένα μπρίκι με καυτό νερό. Το αφήνουμε 10 λεπτά, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.

Εξωτερική: βοηθά στην αντισηψία των τραυμάτων. Αφέψημα ρίγανης στο νερό του μπάνιου καταπραΰνει και τονώνει (βράζουμε 100γρ. ρίγανης σε 1 λίτρο νερό).

Αιθέριο έλαιο: 3-4 σταγόνες σε μία κουταλιά μέλι, 2-3 φορές την ημέρα. Το έλαιο χρησιμοποιείται στην παρασκευή σαπουνιών, μύρων και οδοντόκρεμας.

Μαντζουράνα-Ορίγανον το μάρον-Origanum Majorana

Περιγραφή: Φυτό ποώδες με πολλές παραφυάδες, με φύλλα μικρά και μυρωδάτα, συγγενικό της ρίγανης. Τα άνθη της είναι φαιά με λέπια. Ανθίζει από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο. Στην Ελλάδα υπάρχει σαν αυτοφυές ωστόσο συνηθίζεται να καλλιεργείται από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν πολύ και γνώριζαν τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σαν αντισηπτικό. Η μαντζουράνα χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό.

Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.

Εσωτερική: το ρόφημα καταπραΰνει τους πονοκεφάλους, ιλίγγους, βοηθά στις νευρικές παθήσεις, καταπραΰνει το βήχα και τον πόνο των δοντιών, βοηθά σε πόνους ρευματισμών, σε εντερικές διαταραχές και πόνους της κοιλιάς.

Τρόπος παρασκευής ροφήματος

Αφέψημα: βράζουμε λίγα λεπτά ένα κουταλάκι του γλυκού μαντζουράνα σε ένα μπρίκι νερό. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.

Εγχυμα: ένα κουταλάκι του γλυκού μαντζουράνα σε ένα μπρίκι με καυτό νερό. Το αφήνουμε 10 λεπτά, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.

Εξωτερική: βοηθά στην αντισηψία των τραυμάτων. Αφέψημα μαντζουράνας στο νερό του μπάνιου καταπραΰνει και τονώνει (βράζουμε 100γρ. ρίγανης σε 1 λίτρο νερό).

Αιθέριο έλαιο: 3-4 σταγόνες σε μία κουταλιά μέλι, 2-3 φορές την ημέρα. Το έλαιο χρησιμοποιείται στην παρασκευή σαπουνιών, μύρων και οδοντόκρεμας.

Θυμάρι - Θύμος ο κοινός - Thymus Vulgaris

Περιγραφή: Θάμνος ποώδης πολυετής με φύλλα σχεδόν άμισχα, πράσινα, λογχοειδή με τα άκρα κουλουριασμένα προς τα κάτω. Άνθη ακραία σε χρώμα μπλε ανοικτό με ραβδωτό κάλυκα. Φυτρώνει σε άγονους τόπου σε όλη την Ελλάδα και ανθίζει Ιούνιο με Ιούλιο. Είναι το φυτό από το οποίο οι μέλισσες κάνουν το πιο ονομαστό μέλι. Η χρήση του είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι  Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν σαν βαλσαμωτικό και αρωματικό. Οι αρχαίοι Έλληνες σαν απολυμαντικό για διάφορες ασθένειες. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι, για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα. Στη φαρμακευτική είναι γνωστό ως το φυτό με τις περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες.

Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.

Εσωτερική: συνιστάται σε προβλήματα στομάχου και εντέρων, στην ανακούφιση από το βήχα, από το συνάχι και τη γρίπη, στην τόνωση του νευρικού συστήματος και ως καταπραϋντικό. Επίσης, στις περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης και στο άγχος. Χαρίζει πνευματική διαύγεια και τονώνει τα νεύρα. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική και ως αρωματικό στις ελιές.

Τρόπος παρασκευής ροφήματος: βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού θυμάρι σε ένα μπρίκι νερό και, μόλις αρχίσει να βράζει, το κατεβάζουμε και το αφήνουμε δέκα λεπτά επιπλέον. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.

Εξωτερική: χρησιμοποιείται στο λουτρό για ρευματικές παθήσεις και για ξεκούραση. Βράζουμε 100γρ. θυμάρι σε ένα λίτρο νερό, το σουρώνουμε και το ρίχνουμε στο νερό της μπανιέρας.

Βοηθά στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης, εξαιρετικό για τον καθαρισμό των δοντιών (οι Κρητικοί τρίβουν τα ούλα τους με θυμάρι για την αντιμετώπιση της ουλίτιδας). Στοματίτιδες και ερεθισμένες αμυγδαλές αντιμετωπίζονται με γαργάρες με αφέψημα (χωρίς μέλι).

Αιθέριο έλαιο: λίγες σταγόνες σε λίγο ελαιόλαδο βοηθά στα τσιμπήματα από έντομα.

Κτηνιατρική: για το πλύσιμο πληγών του δέρματος και του στόματος, για την καταπολέμηση των εντερικών σκουληκιών.

Συνταγή για κολώνια: 10γρ. λουλούδια θυμαριού σε 250γρ. λευκό οινόπνευμα, κλείνουμε το μπουκάλι με φελλό και το αφήνουμε 2-3 εβδομάδες στον καλοκαιρινό ήλιο. Στη συνέχεια σουρώνουμε.

Συνταγή για μαρινάτα φαγητά: μουσκεύουμε σε μισό λίτρο άσπρο κρασί 1 ματσάκι θυμάρι, 1 ματσάκι θρούμπη, 3-4 σκελίδες σκόρδο, 2 φύλλα δάφνης και μερικά μοσχοκάρφια.

Προσοχή: όσο εντυπωσιακές είναι οι θεραπευτικές ιδιότητες του θυμαριού, άλλο τόσο προσεκτικός πρέπει να είναι κανείς με τη συχνότητα της χρήσης του. Η συνεχής εσωτερική χρήση μπορεί να προκαλέσει υπερλειτουργία του θυροειδούς, καθώς και δηλητηρίαση, τα συμπτώματα της οποίας είναι έμετος, ζαλάδες, διάρροια και καρδιακή κατάπτωση.

Δυόσμος - Ηδύοσμος ο πιπερώδης - Menta Viridis

Περιγραφή: Φυτό με βλαστούς και φύλλα πράσινα. Τα φύλλα είναι ωοειδή. Τα άνθη του είναι μικρά ρόδινα ή μωβ ανοιχτό. Βγαίνουν πολλά μαζί σε στάχεις στις κορυφές των βλαστών. Είδος πασίγνωστο στην Ελλάδα όπου καλλιεργείται στις αυλές και στους κήπους  και χρησιμοποιείται στο φαγητό. Όταν το πιάσουμε βγάζει ωραίο ευχάριστο άρωμα. Υπάρχει παντού σαν καλλιεργούμενο και μαζεύεται όλο το χρόνο. Μπορούμε να  τον έχουμε πάντα φρέσκο σε μια γλάστρα ή να τον ξεράνουμε και να τον φυλάξουμε σε ένα βάζο.

Στην αρχαιότητα τον χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή μύρου αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς. Ο Διοσκουρίδης, ο Ιπποκράτης και ο Πλίνιος το ανέφεραν συχνά ως φυτό με μεγάλη φαρμακευτική αξία και ωραιότατο άρωμα. Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι τους με δυόσμο, πριν καθίσουν να φάνε.

Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.

Εσωτερική: είναι τονωτικό, χωνευτικό, καταπραϋντικό του στομάχου, αντισπασμωδικό, εναντίον του λόξιγκα, βοηθά στις ημικρανίες και στον πονόδοντο, αν μασήσουμε τα φύλλα. Τα φύλλα του χρησιμοποιούνται επίσης στη μαγειρική (κεφτέδες, σάλτσες, ξίδια κ.λπ.).

Τρόπος παρασκευής ροφήματος: για αφέψημα βράζουμε λίγα λεπτά μερικά φύλλα σε ένα μπρίκι νερό, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.

Για έγχυμα βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού σε ένα μπρίκι καυτό νερό και το αφήνουμε μισή ώρα.

Εξωτερική: ανακούφιση προσφέρουν τα φρέσκα φύλλα, αν τα τρίψουμε στις κλειδώσεις που πονάνε, καθώς και στο μέτωπο σε περιπτώσεις πονοκεφάλου. Σε αποστήματα βάζουμε σκόνη από τριμμένα φύλλα. Ο δυόσμος χρησιμοποιείται επίσης στη σαπωνοποιία, τη μυροποιία, τη ζαχαροπλαστική κ.λπ.

Αιθέριο έλαιο: δύο με τρεις σταγόνες ανακουφίζουν με εντριβή τους πόνους των ρευματισμών. Μερικές σταγόνες επίσης σε χλιαρό νερό γίνονται γαργάρα σε περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας, ουλίτιδας και φλεγμονών του ρινοφάρυγγα.

Δεντρολίβανο-Ροσμαρίνος ο φαρμακευτικός-Rosmarinus Officinalis

Περιγραφή: Φυτό θαμνώδες πολυετές, φρυγανώδες και αειθαλές. Τα κλαδιά του είναι ξυλώδη στη βάση και τρυφερά στις κορυφές. Τα φύλλα του είναι πυκνά, άμισχα, γραμμωτά σαν βελόνες έλατου. Τα άνθη του βγαίνουν στις μασχάλες των φύλλων και είναι σε ανοιχτό γαλάζιο χρώμα και σπάνια λευκό. Το φυτό το βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα σαν καλλιεργούμενο στους κήπους και σε πάρκα. Υπάρχει και αυτοφυές σε ορεινές περιοχές συνήθως στην Πελοπόννησο, την Εύβοια και τα νησιά. Ανθίζει άνοιξη - καλοκαίρι. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι είναι τονωτικό του εγκεφάλου. Οι νεαροί σπουδαστές συνήθιζαν να φορούν γιρλάντες από δεντρολίβανο στον λαιμό ή να πλέκουν κλαδιά στα μαλλιά τους όταν είχαν εξετάσεις για να διεγείρουν τη μνήμη τους. Το δεντρολίβανο είναι ένα από τα φυτά που χρησιμοποιεί η εκκλησία μας στους αγιασμούς. Είναι πολύ διαδεδομένο σαν συστατικό της ελληνικής κουζίνας. Το δεντρολίβανο χρησιμοποιείται στην κηπουρική, την αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό.

Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.

Εσωτερική: το ρόφημα καταπραΰνει τους σπασμούς της κοιλιάς, και είναι αντιδιαβητικό και κατά του άσθματος. Το κρασί είναι τονωτικό για την καρδιά και την όραση.

Τρόπος παρασκευής ροφήματος

Αφέψημα: βράζουμε άνθη και φύλλα δεντρολίβανου μια κουταλιά του γλυκού σε ένα φλιτζάνι νερό και πίνουνε 2 φορές την ημέρα.

Τρόπος παρασκευής κρασιού

Βάζουμε σε ένα μπουκάλι λευκό κρασί μερικά κλωνάρια δεντρολίβανου και τα αφήνουμε για αρκετές  μέρες. Πίνουμε 1 ποτήρι την ημέρα.

Εξωτερική: Αντισηπτικό για πληγές. Ρίχνουμε επάνω στην πληγή σκόνη από τριμμένα φύλλα δεντρολίβανου. Μπάνιο σε αφέψημα δεντρολίβανου καταπραΰνει τους ρευματισμούς. Επίσης σε συνδυασμό με άλλα βότανα είναι αποτελεσματικό κατά της τριχόπτωσης.

Βασιλικός-Ώκυμο το βασιλικό-Ocymum Basilicum

Περιγραφή: Φυτό ποώδες μονοετές καλλωπιστικό, πολύ δημοφιλές στην Ελλάδα με φύλλα ελλειπτικά και ωοειδή και άνθη άσπρα που σχηματίζουν στάχεις στις κορφές των βλαστών. Υπάρχουν δεκάδες ποικιλίες με διαφορές στο μέγεθος και στο χρώμα του φυλλώματος. Το φυτό το βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα σαν καλλιεργούμενο στους κήπους και στις γλάστρες των σπιτιών για την καλλωπιστική του αξία. Ανθίζει από την άνοιξη μέχρι το καλοκαίρι ανάλογα με την εποχή σποράς. Ο βασιλικός κατάγεται από την Ινδία όπου ήταν ιερό φυτό αφιερωμένο στον Κρίσνα και τον Βισνού. Ωστόσο από την αρχαιότητα μεταφέρθηκε στην Ευρώπη όπου έγινε πολύ δημοφιλής στην λεκάνη της Μεσογείου. Στην Ελλάδα το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν από την εκστρατεία του στις Ινδίες μεταξύ των άλλων έφερε και το του βασιλέως φυτό. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν εκτιμούσαν το φυτό καθώς πίστευαν ότι οι σκορπιοί προτιμούσαν να φωλιάζουν κάτω από τις γλάστρες του και ότι η έντονη μυρωδιά του ήταν είδος κατάρας. Τον θεωρούσαν  λοιπόν σημάδι θανάτου. Αντίθετα οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν ερωτικό φίλτρο, σημάδι αγάπης και φυλακτό. Οι Αιγύπτιοι τον χρησιμοποιούσαν μαζί με άλλα φυτά στις ταριχεύσεις και οι Γαλάτες το χρησιμοποιούσαν σε τελετές εξαγνισμού μαζί με νερό πηγής. Πιθανόν από εκεί να κρατάει τις ρίζες του και το χριστιανικό έθιμο του αγιασμού με τον βασιλικό. Οι νεοέλληνες αντίθετα με τους προγόνους τους εκτιμούν το φυτό και πιστεύουν ότι απωθεί τα κουνούπια. Το χρησιμοποιούν μάλιστα πολύ στην μαγειρική. Ο βασιλικός χρησιμοποιείται στην κηπουρική, την αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό.

Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.

Εσωτερική: το ρόφημα καταπραΰνει τους σπασμούς της κοιλιάς, τη νεύρωση στομάχου, τις ημικρανίες και βοηθά στη μνήμη. Τα φύλλα του φυτού βοηθούν στη δυσκοιλιότητα όταν φαγωθούν τρυφερά.

Τρόπος παρασκευής ροφήματος

αφέψημα: βράζουμε κλαδάκια και φύλλα βασιλικού και πίνουμε το αφέψημα χλιαρό.

Τρόπος παρασκευής σαλάτας

Παίρνουμε τρυφερά κλαδάκια φρέσκου βασιλικού τα κάνουμε σαλάτα με λάδι και τα τρώμε.

Εξωτερική: Γνωστό αντισηπτικό. Το βάφτισμα των φύλλων μέσα στο νερό για αρκετή ώρα έχει σαν αποτέλεσμα να μη μουχλιάζει το νερό αυτό. Γι' αυτό και ο βασιλικός χρησιμοποιείται από την Εκκλησία για τον αγιασμό του νερού.

kyttaronewearth

Σύνδεσμοι: 

Newsroom

Γρήγορη συνταγή ψωμιού!

 Ψωμάκι στα γρήγορα

Τι χρειαζόμαστε:
    1 πακέτο φαρίνα
    1 κουτί μπύρα 330 ml
    1 κουτ γλυκ. αλάτι
    1 κουτ σουπ. λάδι
    προαιρετικά σουσάμι
 

Εκτέλεση συνταγής
    Βάζουμε το αλεύρι σε ένα μπολ και κάνουμε στη μέση μια τρύπα, όπου ρίχνουμε το αλάτι και το λάδι.
    Προσθέτουμε λίγο λίγο τη μπύρα και ζυμώνουμε κάνα 10 λεπτό.
    Τη βάζουμε στο ψυγείο να ξεκουραστεί κάνα μισάωρο το ζυμάρι μας.
    Ζυμώνουμε ελαφρά σε σχήμα καρβελιού.
    Το βάζουμε σε λαδωμένο ταψάκι.
    Ρίχνουμε σουσάμι, το πατάμε λίγο να κολλήσει, το χαράζουμε.
    Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 για καμιά ώρα.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ! (Chateau Mon Bonheur)

Ελληνικό Χρονολόγιο.

6 Νοεμβρίου

http://www.visaltis.net/2013/11/chateau-mon-bonheur.html?spref=fbhttp://www.visaltis.net/2013/11/chateau-mon-bonheur.html?spref=fb

©visaltis.net: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ! (Chateau Mon Bonheur)

www.visaltis.net

Τετάρτη, 6 Νοεμβρίου 2013

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ! (Chateau Mon Bonheur)

4:39 μ.μ. | Αναρτήθηκε από visaltis.net

Βρισκόμαστε στη λεωφόρο Βασ. Όλγας 110...στον "Πύργο της Ευτυχίας μου"! Χτισμένος το 1890, λόγω μεγάλου έρωτα του ιδιοκτήτη για την σύζυγό του την Ευτυχία!

Το Chateau mon bonheur (ο Πύργος της Ευτυχίας μου), γνωστός και ως «Κόκκινοι Πύργοι», όπως και τα άλλα πανέμορφα κτίρια –βίλες της Βασιλής Όλγας, αποτελούσαν την συνοικία των «εξοχών»..Ήταν οι Θερινές κατοικίες των ιδιοκτητών τους.

Το Chateau mon bonheur έχει κομψότητα μεσαιωνικού ρυθμού και εξαιρετική αρχιτεκτονική αρμονία. Στην έξω «θύρα» υπήρχε η μεγάλη χρυσή επιγραφή "Chateau mon bonheur"... Χτίστηκε το 1890 από τον Δημήτρη Ιωαννίδη Τσακιρντέκη, σε παραθαλάσσιο οικόπεδο, απέναντι από την εκκλησία της Αναλήψεως και είχε δύο κτίσματα: ένα μέγαρο με δύο πατώματα κι ένα καφενείο με σάλα και δωμάτια γύρω γύρω. Τα σχέδια ήταν του αρχιτέκτονα Φρειδερίκου Σαγιό και κόστισε συνολικά 140.000 γρόσια.

Τα κτίρια αυτά, με τις ενετικές επάλξεις και τα συμπαγή κόκκινα τούβλα, χρησιμοποιήθηκαν αργότερα από τα εκπαιδευτήρια Σχοινά σαν οικοτροφείο. Ύστερα από τον πόλεμο μπήκαν μέσα πρόσφυγες και πολύ αργότερα εγκατασταθήκαν οι Πρόσκοποι..

Σ' αυτή τη χρωματιστή Cart Postal του 1908 βλέπουμε το Chateau mon bonheur κοντά στη θάλασσα, με το σκεπαστό θερμοκήπιο, τον κομψό περίβολο, τα όμορφα τραπεζάκια του καφενείου κι εκείνη τη χαμένη ποιότητα... Όμορφα χρόνια. Chateau mon bonheur... Πύργος η ευτυχία μου...

O Πύργος της Ευτυχίας έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο με υπουργική απόφαση του 1984. Σύμφωνα με την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων, το κυρίως κτίσμα έχει δεχθεί μεταγενέστερες προσθήκες, αλλά είναι δυνατή η επαναφορά του στην αρχική του μορφή. Το δεύτερο κτίσμα διατηρεί ένα μόνο τμήμα του, δεδομένου ότι από το υπόλοιπο σώζεται μόνο η βάση. Το οικόπεδο έχει εγκαταλειφθεί εξολοκλήρου, κυρίως μετά την αποχώρηση των προσκόπων.

Ο χώρος των τριών στρεμμάτων ανήκει εξ αδιαιρέτου στο Ιωαννίδειο ίδρυμα, αλλά και σε ιδιώτες και σε άλλα σωματεία φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Δηλαδή άντε να βγάλεις άκρη… Σήμερα το κτίριο, που παρουσιάζει εξαιρετικό αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, βρίσκεται σε αχρηστία, επειδή οι ιδιοκτήτες του δεν συμφωνούν για τη μελλοντική χρήση του.

Είκοσι περίπου διατηρητέα σήμερα κτίσματα της συνοικίας των «εξοχών» παραμένουν μάρτυρες αυτής της περιοχής και μιας εποχής που εκπροσωπούσε την αρχοντιά.. Αποτελούν μοναδικά δείγματα της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς που γλίτωσαν από την αντιπαροχή και την κατάρρευση.

ΠΗΓΗ:act-in-idios.blogspot.gr/


©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ/visaltis.net