Λέων Τολστόι

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

20 Νοεμβρίου

Ο Λέων Τολστόι (ρωσ. Лев Николаевич Толстой, προφέρεται [lʲef nʲɪkɐˈlaɪvʲɪtɕ tɐlˈstoj] - Λεφ Νικολάιεβιτς Τολστόι) 9 Σεπτεμβρίου 1828 – 20 Νοεμβρίου 1910 (ή με το τότε ισχύον ημερολόγιο στη Ρωσία 28 Αυγούστου 1828 - 7 Νοεμβρίου 1910) ήταν Ρώσος συγγραφέας.

Γεννήθηκε στη Γιάσναγια Πολιάνα το 1828 και από το 1844 ως το 1847 σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Καζάν. Προσπάθησε να βρει το αληθινό νόημα του Χριστιανισμού, πιστεύοντας πως σκοπός της ζωής δεν είναι να εξυπηρετεί την κατώτερη ζωική φύση, αλλά τη φωτεινή δύναμη, που βρίσκεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και η οποία βοηθάει τον άνθρωπο να αναγνωρίζει το αγαθό. Εκτός όμως από αυτές τις αντιλήψεις, ο Τολστόι κατάφερε ν' απεικονίσει με απαράμιλλο τρόπο τη ρωσική κοινωνία της εποχής του και με την αναπαραστατική δύναμη της τέχνης του να δώσει εκπληκτικούς πίνακες από τη ζωή της τσαρικής Ρωσίας του 19ου αιώνα. Αν και καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αφοσιώθηκε με μεγάλη αγάπη στους μουζίκους, βοηθώντας τους και μελετώντας τη ζωή τους. Γεμάτος θρησκευτική έξαρση και δεμένος με τα προβλήματα της εποχής του, προσπάθησε να βρει γιατί υποφέρουν οι άνθρωποι και προσπάθησε να απελευθερώσει τον άνθρωπο και να αποκαταστήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ως καλλιτέχνης ο Τολστόι διακρίνεται για τη βαθιά γνώση των κρυφών πτυχών της ψυχής και την άμεση καθαρότητα του αισθήματος. Το έργο του είχε τεράστια σημασία και άσκησε γόνιμη επίδραση στη ρωσική και στην παγκόσμια λογοτεχνία.

Στον πόλεμο της Κριμαίας πήρε μέρος ως αξιωματικός του πυροβολικού και του απονεμήθηκαν πολλές ανώτερες διακρίσεις. Ο αποτροπιασμός για τις φρικαλεότητες του πολέμου αυτού καθρεφτίστηκε στα «Διηγήματα της Σεβαστούπολης(1855-1859)». Στα διηγήματα αυτά ο Τολστόι δείχνει φανατικά την έχθρα του προς τον πόλεμο και παράλληλα εγκωμιάζει τον ηρωισμό των συμπατριωτών του στρατιωτών. Από το τέλος της δεκαετίας 1850-1860 ο Τολστόι εγκαταστάθηκε στη Γιάσναγια Πολιάνα, άνοιξε σχολείο για τα αγροτόπαιδα και ίδρυσε το περιοδικό «Γιάσναγια Πολιάνα». Προηγουμένως ταξίδεψε στη Γαλλία, Ελβετία, Ιταλία και Γερμανία.

Στα 1862 ο Τολστόι παντρεύτηκε τη Σοφία Αντρέγιεβνα Μπερς. Το 1863 τέλειωσε το διήγημά του «Οι Κοζάκοι», στο οποίο απεικόνισε τους ανθρώπους και τη φύση του Καυκάσου. Από το 1863 ως το 1869 ασχολήθηκε με τη συγγραφή του μυθιστορήματος «Πόλεμος και Ειρήνη». Το έργο αυτό αποτελεί έξοχη απεικόνιση της ζωής και των συνθηκών της Ρωσίας στην περίοδο των ναπολεόντειων πολέμων. Το βάθος της ψυχολογικής ανάλυσης, η αριστοτεχνική απεικόνιση ανθρώπινων μορφών και τοπίων και ο πλούτος της γλώσσας, κάνουν το «Πόλεμος και Ειρήνη» ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα της ρεαλιστικής πεζογραφίας του 19ου αιώνα. Στο άλλο του μεγαλειώδες μυθιστόρημα, την «Άννα Καρένινα» (1873), αντικατοπτρίζεται ανάμεσα στα άλλα η τραγωδία μιας γυναίκας που έπεσε θύμα της ψεύτικης και απάνθρωπης ηθικής της κοινωνίας. Η δύναμη του κριτικού ρεαλισμού του Τολστόι εκδηλώθηκε στις σελίδες του μυθιστορήματός του «Ανάσταση» (1889). Ο Τολστόι έγραψε και θεατρικά έργα όπως «Το κράτος του ζόφου», «Το ζωντανό πτώμα», «Οι καρποί της Παιδείας» (κωμωδία). Άλλα έργα του στα οποία εκφράζεται η ιδιότυπη θρησκευτικότητά του είναι «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» (1884), «Αφέντης και δούλος» (1895), «Τι πιστεύω», «Τι να κάνουμε λοιπόν» και η περίφημη πραγματεία του «Τι είναι τέχνη». Με τα θρησκευτικά κείμενά του ήρθε όμως σε αντιδικία με την εκκλησία της Ρωσίας, η οποία τον απέβαλε από τις τάξεις της το 1901.[1]

Ο Λέων Τολστόι πέθανε το 1910 από πνευμονία στην περιοχή Αστάποβο σε ηλικία 82 ετών.[2]
Εκδόσεις στα Ελληνικά

Μυθιστορήματα

ΟΙ ΚΟΖΑΚΟΙ (1863) :
εκδ.Άγκυρας, μτφ.Ιάνη Λο Σκόκκο, 1973
εκδ.De Agostini Hellas,μτφ.Γιάννης Θωμόπουλος,2000
ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ (1864-1869) :
εκδ.Γκοβόστης,μτφ.Κοραλία Μακρη,1960 (ανατύπωση 1990)
εκδ.Βιβλιοθήκη για όλους, μτφ.Γιάννης Κουχτσόγλου, 1962
εκδ.Δαμιανός,μτφ.Λίτσα Αγιαλόγλου-Παπαδάκη,1980 **εκδ.Κάκτος,μτφ.Στάθης Πρωταίος,1990
εκδ.Πατάκης,μτφ.Φώντας Κονδύλης,2010 **εκδ.Ζαχαρόπουλος,μτφ.Αντρέας Σαραντόπουλος,2011 **εκδ.Μαλλιάρης,μτφ.Φωτεινή Τζένου,2011
ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ (1873-1877) :
εκδ. Άλμα, διασκ. Ιάνη Λο Σκόκκο, 1975
εκδ.Δαμιανός,μτφ.Γιάννης Κιουχτσόγλου, χχ. & 1990
εκδ.Γκοβόστη,μτφ.Κοραλία Μακρη-Κων/νος Μακρής,1990
εκδ.Ζαχαρόπουλος,μτφ.Αντρέας Σαραντόπουλος,1993
εκδ.4π Ειδικές Εκδόσεις,μτφ.Κοραλία Μακρή,2011
ΑΝΑΣΤΑΣΗ (1899) :
εκδ.Δ.Δαρεμάς, μτφ.Ν.Ανδρικόπουλος, χχ.
εκδ.Κοροντζής,μτφ(;), 1992
εκδ.Γκοβόστης, μτφ.Μάκης Κυριακάτος,1993
εκδ.Ζαχαρόπουλος,μτφ.Αντρέας Σαραντόπουλος,1997

Νουβέλλες και διηγήματα

ΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΒΑΣΤΟΥΠΟΛΗΣ (1855) :
εκδ.Ροές,μτφ.Ελένη Μπακοπούλου,2005
(ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΒΑΣΤΟΥΠΟΛΗ):απο την Ανθολογία Ρώσικης Κλασικής Πεζογραφίας,εκδ.Γνώση,μτφ.Λάμπρος Πετσίνης,1985
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ (γνωστό και με τον τίτλο ΚΑΤΙΑ) (1859) :
εκδ.Καστανιώτης (ΚΑΤΙΑ),μτφ.Ευγενία Ζήκου,1979, 1983
εκδ.Ζαχαρόπουλος,μτφ.Αντρέας Σαραντόπουλος,1979
εκδ.Γκοβόστης,μτφ.Κοραλία Μακρή, χχ., 1993
εκδ.Printa, (ΚΑΤΙΑ), μτφ.Ρένα Μουμούρη,1998
ΠΟΛΙΚΟΥΣΚΑ (1863):εκδ.Ζαχαρόπουλος,μτφ.Αντρέας Σαραντόπουλος,1979
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΙΛΙΤΣ (1886) :
εκδ.Καστανιώτης,μτφ.Ευγενία Ζήκου, 1979, 1983, 1996
εκδ.Ζαχαρόπουλος,μτφ.Αντρέας Σαραντόπουλος,1979
εκδ.Ποντίκι,μτφ.Γιώργος Μπαρουξής,2007
Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΟΪΤΣΕΡ (1889) :
εκδ.Ζαχαρόπουλος,μτφ.Αντρέας Σαραντόπουλος, 1991
εκδ.Σελίδα,(;),(;)
εκδ.Γκοβόστης,μτφ.Κων/νος Ξυλοπαρκιώτης,(;)
ΑΦΕΝΤΗΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ (1895) :
εκδ.Γραφές,μτφ.Αντρέας Ναϊρτος,2002
εκδ.Σελίδα,(;),(;)
εκδ. Εντύποις, μτφ. Βασίλης Μακρίδης, 2012
ΧΑΤΖΗ-ΜΟΥΡΑΤ (1904) :
εκδ.Γκοβόστης,μτφ.Κοραλία Μακρή, χχ.
εκδ.Ζαχαρόπουλος,μτφ.Αντρέας Σαραντόπουλος,1991
ΦΙΟΝΤΟΡ ΚΟΥΖΜΙΤΣ : εκδ.Ηριδανός,μτφ.Κοραλία Μακρή,(;)
ΠΑΤΗΡ ΣΕΡΓΙΟΣ (1911) :
εκδ.ΔΑΜ, μτφ. ;, χχ
εκδ.Ζαχαρόπουλος,μτφ.Αντρέας Σαραντόπουλος,1979
απο την Ανθολογία Ρώσικης Κλασικής Πεζογραφίας, εκδ.Γνώση, μτφ.Λάμπρος Πετσίνης,1985
Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ (1911) :
εκδ.ΔΑΜ, μτφ. ;, χχ
εκδ.Ζαχαρόπουλος,μτφ.Αντρέας Σαραντόπουλος,1979

Θεατρικά

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΖΟΦΟΥ (1887) :
(Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΥ), εκδ.Δωδώνη,μτφ.Αλέξης Σολωμός,1990
(Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ) :εκδ.Ροές, μτφ.Αλέξανδρος Αδαμόπουλος,2007
ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΠΤΩΜΑ (1900) :εκδ.Δωδώνη,μτφ.Αλέξης Σολωμός,1990

αυτοβιογραφικά

ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ-ΕΦΗΒΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ:εκδ.Εστία,μτφ.Βασίλης Ντινόπουλος,1995
ΜΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ:εκδ.Printa,μτφ.Ματθαίος Βελούδος,2000
Η ΖΩΗ ΜΟΥ:εκδ.Θεωρία,μτφ(;),1985


διάφορα

ΕΤΣΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ:εκδ.Ροές,μτφ.Αγγέλα Ρόιδου,2003
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ:εκδ.Printa,μτφ.Βασίλης Τομανάς,2009
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ--Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ--ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ:εκδ.Printa,μτφ.Ματθαίος Βελούδος,2003
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΣΟΦΙΑΣ:εκδ.Printa,μτφ.Νάνσυ Κουβαράκου,2006
ΝΟΥΒΕΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ 1851-1863:εκδ.Ροές,μτφ.Ελένη Μπακοπούλου,2005
ΝΟΥΒΕΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ 1884-1903:εκδ.Ροές,μτφ.Ελένη Μπακοπούλου,2006
ΠΟΣΗ ΓΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ;:εκδ.Μαϊστρος,μτφ.Γιάννης Ζερβός,2008
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ;:εκδ.Καστανιώτη,μτφ.Γιάννης Στρίγκος,1999
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ :εκδ. Ζαχαρόπουλος, μτφ.Αντρέας Σαραντόπουλος,1993
ΓΙΑΤΙ;:εκδ.Γαβριηλίδης,μτφ.Ελένη Μπακοπούλου,2001
ΑΠΟ ΤΙ ΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;:εκδ.Μαϊστρος,μτφ.Γρηγόρης Κονδύλης,2006
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΡΗΜΙΤΕΣ:εκδ.Μαϊστρος,μτφ.Γρηγόρης Κονδύλης,2006
ΑΛΜΠΕΡΤ-ΛΟΥΚΕΡΝΗ:εκδ.Ροές,μτφ.Σταυρούλα Αργυροπούλου,2001
Ο ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ:εκδ.Κοροντζής,μτφ.Μίλτος Κατινάκης,(;)
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ:εκδ.Κυβέλη,μτφ.Σταύρος Οικονομίδης,1999
http://el.wikipedia.org/wiki/Λέων_Τολστόι

«Αισιοδοξία – Ευχαριστώ, θα πάρω!»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

16 Νοεμβρίου

Πώς μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος στη σημερινή δύσκολη συγκυρία;

Τι είναι πιο εύκολο στην #καθημερινότητα; Να αγχώνεσαι, να φοβάσαι για το μέλλον και να μην εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους γύρω σου; Ή να χαμογελάς και να αντικρίζεις τη φωτεινή πλευρά όλων εκείνων που καθορίζουν αυτό που είμαστε και αυτό που θέλουμε να γίνουμε.

Ο νευρολόγος-ψυχίατρος Γιώργος Δημόπουλος στο #βιβλίο του «Αισιοδοξία – Ευχαριστώ, θα πάρω!» μας προσκαλεί να αλλάξουμε τρόπο σκέψης, και ο κυματισμός της αισιοδοξίας ας γίνει από σήμερα η κινητήριος δύναμη για μια νέα αρχή!

http://www.minoas.gr/book-3709.minoas #diavazo #διαβάζω


 

Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Ρουμπίνη Ρόκκου Γεωργαλά.

Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου (γαλλ. La Grèce sur les ruines de Missolonghi) είναι πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά εμπνευσμένο από την μάχη των Ελλήνων στην τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου.
Εικονίζει την προσωποποίηση... της ηρωικής Ελλάδας. Φοράει ελληνική παραδοσιακή φορεσιά, ξεκούμπωτη στο στήθος. Είναι στραμμένη προς τον θεατή με τα χέρια σε στάση απόγνωσης, και το πρόσωπο σε τρία τέταρτα στραμμένο προς τα αριστερά.Στέκει όρθια επάνω στα ερείπια του Μεσολογγίου, που έχουν καταπλακώσει έναν αγωνιστή. Στο βάθος ένας μαύρος άνδρας με κίτρινο τουρμπάνι που συμβολίζει τον εχθρό καρφώνει μια σημαία στο έδαφοςΔείτε περισσότερα

— με τους Travelling Greece και Demetrios Georgalas στην πόλη Néa Smírni.

Οι άγνωστες μάχες των Ελληνίδων του 1821

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Μυθικη Αναζητηση.

1. 

   Οι άγνωστες μάχες των Ελληνίδων του 1821 <.. Η ομαδική γυναικεία δραστηριότητα και τόλμη απαθανατίζεται από τον Φωτάκο: "Η εκστρατεία του Δράμαλη και οι πρώτες του νίκες έχουν γεμίσει με τρόμο τον Μωριά. Μανιάτικα τμήματα που βρίσκονταν στ...ο Άργος πανικόβλητα περνούν τον Αχλαδόκαμπο με κατεύθυνση την Τρίπολη. Πετιούνται αγριεμένες οι γυναίκες του Αχλαδοκάμπου και με τα γουχαΐσματα και τις αποδοκιμασίες τους, καλώντας τους να τους δώσουν τα όπλα να πάν αυτές να πολεμήσουν, κατορθώνουν να συγκρατήσουν την κατάσταση και ...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2014/03/1821_25.html#moreΔείτε περισσότερα

   
   

Ο Θούριος του Ρήγα Φερραίου - Νίκος Ξυλούρης

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο.

http://youtu.be/Vs1aN_5NC6c

Ο Θούριος του Ρήγα Φερραίου - Νίκος Ξυλούρης

Ο Θούριος Στίχοι: Ρήγας Φερραίος Μουσική: Χρήστος Λεοντής Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια, στες ρά...
Ο Θούριος Στίχοι: Ρήγας Φερραίος Μουσική: Χρήστος Λεοντής Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης  Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά, 
 μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά; 
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, 
 παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. 
 Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,  να φεύγωμ' απ' τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά; 
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,  παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. 
 Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,  τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς; 
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,  παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από Luna Rossa.

1. ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ!!!

   ixthis-12.blogspot.com

   "Ευλογημένη να'ναι η σπίθα που καίει αθάνατη, μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. Η σπίθα αυτή που αψηφώντας τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής, βάζει φωτιά σ'ολάκερη τη ψυχή. Γίνεται η πυρκαγιά και...

O Thourios

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο.

Nikos Ksilouris: O Thourios (Ο Θούρειος του Ρήγα Φεραίου)-War March

Στίχοι: Ρήγας Φερραίος Μουσική: Χρήστος Λεοντής Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης War March Until when, O braves, must we live in the narrow passes, Alone, like...

Τα βραβεία του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε το άλμπουμ του χρήστη Ekdoseis Metaixmio: Τα βραβεία του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

24 Μαρτίου ·

 

 

Ο χρήστης Ekdoseis Metaixmio πρόσθεσε 3 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ Τα βραβεία του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Το Ελληνικό Τμήμα της IBBY – Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου ανακοίνωσε τις βραχείες λίστες για τους διαγωνισμούς βιβλίων για παιδιά και νέους (τα οποία έχουν εκδοθεί εντός του 2013). Τα συγχαρητήριά μας στην Εύη Γεροκώστα, τη Σοφία Μαντουβάλου, τη Μαρία Αγγελίδου και την εικονογράφο Κατερίνα Χαδουλού που για άλλη μια φορά μας κάνουν πολύ χαρούμενους!
Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ τα υποψήφια βιβλία προς βράβευση είναι:
1. Ο βάτραχος και το φιλί της Εύης Γεροκώστα – για το Βραβείο «Πηνελόπη Μαξίμου» που δίνεται σε συγγραφέα βιβλίου βραχείας φόρμας
2. Το φουστάνι με τις πεταλούδες της Σοφίας Μαντουβάλου – για το Βραβείο «Πηνελόπη Μαξίμου» που δίνεται σε συγγραφέα βιβλίου βραχείας φόρμας
3. Ρίκο και Όσκαρ, Το μυστήριο του ριγκατόνι του Αντρέας Σταϊνχέφελ σε μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου – για το Βραβείο που δίνεται σε μεταφραστή στα ελληνικά ξένου βιβλίου παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας
Οι βραχείες λίστες που προέκυψαν τίθενται σε ανοιχτή ψηφοφορία από το αναγνωστικό κοινό από τις 24 έως και τις 31 Μαρτίου 2014. Δείτε τις βραχείες λίστες και τους όρους της ψηφοφορίας εδώ: http://www.greekibby.gr/products5.php?wh=1&lang=1&the1id=17&theid=17&open1=17&open2=30
Τα βραβεία θα ανακοινωθούν σε ειδική εκδήλωση στις 2 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, στο αμφιθέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22), στις 7:30 μ.μ.

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε φωτογραφία από ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

25 Μαρτίου ·

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων) μαζί με Maria Pippi

Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
,
ΠΙΝΑΚΑΣ - Peter von Hess

-)(-ΜΟΥΝΙΧΙΩΝ (29 ΗΜΕΡΕΣ) 24 ΜΑΡΤΙΟΥ – 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Ιερά Ελλάς.

24 Μαρτίου

-)(-ΜΟΥΝΙΧΙΩΝ (29 ΗΜΕΡΕΣ) 24 ΜΑΡΤΙΟΥ – 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ.

Ο Μουνιχιών είναι ο 10-ος μήνας στο αττικό ημερολόγιο.

Είναι αφιερωμένος στη θεά Άρτεμη και αντιστοιχεί στο χρονικό διάστημα 24 Μαρτίου-22 Απριλίου.
...
Ομώνυμη γιορτή προς τιμή της Μουνιχίας Αρτέμιδος τελούνταν την 16η ημέρα του μήνα στον ιερό της ναό στο λόφο της Μουνιχίας στον Πειραιά.

Άλλες σημαντικές γιορτές που πραγματοποιούνταν κατά το μήνα αυτό ήταν η γιορτή προς τιμήν του θεού Έρωτα την 4η ημέρα στο “Εν κήποις” ιερό της θεάς Αφροδίτης στην Ακρόπολη, τα Βραυρώνια ανήμερα της πανσελήνου, τα Ολυμπιεία τη 19η ημέρα και η Δελφινίου Πομπή, εις ανάμνησιν της ικεσίας του Θησέα και των συντρόφων του στο ιερό του Δελφινίου Απόλλωνα πριν πλεύσουν για την Κρήτη και το λαβύρινθο του βασιλιά Μίνωα.

Η γιορτή των Μουνιχίων ετελείτο με μεγαλοπρέπεια στο ιερό της θεάς, πάνω στον λόφο της Μουνιχίας στον Πειραιά.

Πιθανότατα εκεί που βρίσκεται σήμερα είτε η εκκλησία του προφήτη Ηλία ή ο Ναυτικός Όμιλος.

Τα Μουνίχια καθιερώθηκαν λόγω της θρησκευτικής πίστης των Αθηναίων ότι η θεά Αρτέμις, θεά της Σελήνης, τους φώτιζε με τη μορφή της πανσελήνου, στη νικηφόρα ναυμαχία της Σαλαμίνας εναντίον των Περσών.

Οι πιστοί προσέφεραν στη θεά τυρόπλαστους πλακούντες, που ονομάζονταν «αμφιφώντες», γιατί τοποθετούνταν μεταξύ δύο κεριών που αλληγορικά έδειχναν την ανατολή και τη δύση της Σελήνης.

Την 6ηΙκέτιδες, κρατώντας τις ικετηρίες, δηλαδή κλαδιά ελιάς στολισμένα με μαλλιά, πήγαιναν με πομπή στο Δελφίνιο, τον ναό του θεού στον Ιλισσό (Πλουτ. Θησ. ΙΗ’).

Εκεί τις κατέθεταν στον βωμό, σε ένδειξη των ικεσιών τους, γι’ αυτό και έλεγαν τη φράση «ικετηρίαν τιθένα» (Ηρδ. Ε’, 51 -Δημσθ).

Η γιορτή ανάγεται στον Θησέα, ο οποίος πήρε μαζί του τους νέους και τις νέες που είχαν κληρωθεί για τον φόρο αίματος της Αθήνας στον Μινώταυρο, και πήγε, την 6η Μουνιχιώνα, στο Δελφίνιο, αφιερώνοντας γι’ αυτόν και τους συντρόφους του, ικετηρίαν -κλαδί από την ιερή ελιά στολισμένο με λευκό μαλλί.

Αφού έγινε η δέηση, κατέβηκαν όλοι μαζί στην ακτή και απέπλευσαν για την Κρήτη, απ’ όπου, ως γνωστόν, επέστρεψαν σώοι.

Στη γιορτή των Δελφίνιων, οι Αθηναίοι -εκτός από τον Απόλλωνα- τιμούσαν και την αδελφή του, τη Δελφίνια Άρτεμη. Την 6η του μηνός Μουνιχιώνα εγκαινιαζόταν η αρχή των θαλασσίων ταξιδιών μετά τη χειμερινή διακοπή τους.

Στην κοντινή Αίγινα ετελείτο η ίδια γιορτή τον μήνα Δελφίνιο, αντίστοιχο του αττικού μήνα Μουνιχιώνα.

Εκεί η γιορτή πανηγυριζόταν με αγώνες οι οποίοι ονομάζονταν Υδροφόρια, σε ανάμνηση της προσέγγισης των Αργοναυτών στην Αίγινα, κατά την επιστροφή τους από την Αία της Κολχίδας, όπου προμηθεύτηκαν πόσιμο νερό για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιωλκό.

Την 19η Μουνιχιώνα τελούνταν στην Αθήνα τα Ολύμπια προς τιμήν του Ολυμπίου Διός.

Ιδρύθηκαν από τον Πεισίστρατο, όταν θεμελίωσε τον ναό του Ολυμπίου Διός (Ολυμπιείον) στις όχθες του Ιλισού το 530 π.Χ.

Τα αθηναϊκά Ολύμπια τελούνταν στον περίβολο του ναού και με την πάροδο του χρόνου παράκμασαν.

Ανανεώθηκαν από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό, επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης και τελειοποίησης του Ολυμπιείου το 129 μ.Χ. Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους (30’7 π.Χ.), ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, προστάτης της πόλης των Αθηνών και των πατροπαράδοτων δημοκρατικών της πολιτικών θεσμών, ελευθέρωσε την Αθήνα από τον Κάσσανδρο και έγινε δεκτός στην πόλη με θεϊκές τιμές.

Οι Αθηναίοι, για να κολακεύσουν τη ματαιοδοξία του, ονόμασαν αυτόν και τον πατέρα του, τον
Αντίγονο, «Σωτήρες» και τους αφιέρωσαν βωμούς.

Επίσης μετονόμασαν τον μήνα Μουνιχιώνα σε Δημητριώνα (Πλουτ. Δημ. 12) και τη γιορτή των Διονυσίων σε Δημήτρια.

Τέλος, αποφάσισαν τη δημιουργία δύο νέων αττικών φυλών, που θα ονομάζονταν Αντιγονίδα και Δημητριάδα.

του μηνός Μουνιχιώνα ετελείτο στην Αθήνα η γιορτή του Δελφινίου Απόλλωνα, του προστάτη της ναυσιπλοΐας.

Κατά τη διάρκεια της γιορτής, παρθένες, οι Ικέτιδες, κρατώντας τις ικετηρίες, δηλαδή κλαδιά ελιάς στολισμένα με μαλλιά, πήγαιναν με πομπή στο Δελφίνιο, τον ναό του θεού στον Ιλισσό (Πλουτ. Θησ. ΙΗ’). Εκεί τις κατέθεταν στον βωμό, σε ένδειξη των ικεσιών τους, γι’ αυτό και έλεγαν τη φράση «ικετηρίαν τιθένα» (Ηρδ. Ε’, 51 -Δημσθ).

Η γιορτή ανάγεται στον Θησέα, ο οποίος πήρε μαζί του τους νέους και τις νέες που είχαν κληρωθεί για τον φόρο αίματος της Αθήνας στον Μινώταυρο, και πήγε, την 6η Μουνιχιώνα, στο Δελφίνιο, αφιερώνοντας γι’ αυτόν και τους συντρόφους του, ικετηρίαν -κλαδί από την ιερή ελιά στολισμένο με λευκό μαλλί.

Αφού έγινε η δέηση, κατέβηκαν όλοι μαζί στην ακτή και απέπλευσαν για την Κρήτη, απ’ όπου, ως γνωστόν, επέστρεψαν σώοι.

Στη γιορτή των Δελφίνιων, οι Αθηναίοι -εκτός από τον Απόλλωνα- τιμούσαν και την αδελφή του, τη Δελφίνια Άρτεμη.

Την 6η του μηνός Μουνιχιώνα εγκαινιαζόταν η αρχή των θαλασσίων ταξιδιών μετά τη χειμερινή διακοπή τους.

Στην κοντινή Αίγινα ετελείτο η ίδια γιορτή τον μήνα Δελφίνιο, αντίστοιχο του αττικού μήνα Μουνιχιώνα.

Εκεί η γιορτή πανηγυριζόταν με αγώνες οι οποίοι ονομάζονταν Υδροφόρια, σε ανάμνηση της προσέγγισης των Αργοναυτών στην Αίγινα, κατά την επιστροφή τους από την Αία της Κολχίδας, όπου προμηθεύτηκαν πόσιμο νερό για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιωλκό.

Την 19η Μουνιχιώνα τελούνταν στην Αθήνα τα Ολύμπια προς τιμήν του Ολυμπίου Διός. Ιδρύθηκαν από τον Πεισίστρατο, όταν θεμελίωσε τον ναό του Ολυμπίου Διός (Ολυμπιείον) στις όχθες του Ιλισού το 530 π.Χ.

Τα αθηναϊκά Ολύμπια τελούνταν στον περίβολο του ναού και με την πάροδο του χρόνου παράκμασαν.

Ανανεώθηκαν από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό, επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης και τελειοποίησης του Ολυμπιείου το 129 μ.Χ. Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους (30’7 π.Χ.), ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, προστάτης της πόλης των Αθηνών και των πατροπαράδοτων δημοκρατικών της πολιτικών θεσμών, ελευθέρωσε την Αθήνα από τον Κάσσανδρο και έγινε δεκτός στην πόλη με θεϊκές τιμές.

Οι Αθηναίοι, για να κολακεύσουν τη ματαιοδοξία του, ονόμασαν αυτόν και τον πατέρα του, τον Αντίγονο, «Σωτήρες» και τους αφιέρωσαν βωμούς.

Επίσης μετονόμασαν τον μήνα Μουνιχιώνα σε Δημητριώνα (Πλουτ. Δημ. 12) και τη γιορτή των Διονυσίων σε Δημήτρια.

Τέλος, αποφάσισαν τη δημιουργία δύο νέων αττικών φυλών, που θα ονομάζονταν Αντιγονίδα και Δημητριάδα.
—————————————————————————————————————

Πηγές
•«Η Οδύσσεια των Ημερολογίων, τόμος Α’ – αναζητώντας τις ρίζες», εκδόσεις ΔΙΑΥΛΟΣ, εκδοθέν υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΠΗΓΗ http://eleysis69.wordpress.com/Δείτε περισσότερα