Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από Bigbook.gr.
Χρόνια σας πολλά κ.Άντερσεν … Χρόνια πολλά παιδικό βιβλίο! | Cretalive
www.cretalive.gr
Ολη η επικαιρότητα και ειδήσεις live από Κρήτη, Ελλάδα, κόσμο. Το Cretalive παρέχει live πληροφόρηση, επίκαιρα άρθρα, video,...
http://www.cretalive.gr/history/view/chronia-sas-polla-k.antersen-chronia-polla-paidiko-biblio/153776
Χρόνια σας πολλά κ.Άντερσεν … Χρόνια πολλά παιδικό βιβλίο!
Της Ελένης Μπετεινάκη
Ένας μύθος λέει ότι το παραμύθι είναι πλάσμα ζωντανό που μοιάζει με πουλί. Έχει φτερά και πετά στον τόπο και στο χρόνο. Κάποια στιγμή έρχεται και κάθεται στον ώμο σου κι εσύ τότε δύο πράγματα μπορείς να κάνεις : Να το διώξεις ή να το αφηγηθείς…
O Χανς Κρίστιαν Άντερσεν πριν από 209 χρόνια, σαν σήμερα, στις 2 Απριλίου 1805 που ήρθε στη ζωή …σκέφτηκε, μεγαλώνοντας ,πως υπήρχε κι ένα τρίτο πράγμα να κάνει με τα παραμύθια. Να τα γράψει και να μείνουν πραγματικά ,για πάντα ,δώρο στους ανθρώπους .
Η ζωή του μοιάζει και αυτή με παραμύθι. Γεννιέται σε μια μικρή πόλη της Δανίας ,την Οντένσε, σε μια πολύ φτωχική οικογένεια που όμως το ταλέντο του και η ικανότητα να δημιουργεί ιστορίες δεν θα επηρεαστούν από αυτό καθόλου. Από πολύ μικρός γράφει. Γράφει, παίζει και δημιουργεί ιστορίες. Ιστορίες και κούκλες κουκλοθέατρου .Δεν καταφέρνει ποτέ να ολοκληρώσει τις σπουδές του αλλά πάντα ασχολείται με τη γραφή . Στα 1822 αρχίζει να γίνεται γνωστός και όλοι πια μιλούν για το « νέο αστέρι που γεννιέται». Τα παιδιά τον λατρεύουν, οι ιστορίες του αρχίζουν να διαβάζονται παντού. Από το 1835 που ολοκληρώνει το πρώτο του βιβλίο η φήμη και η δόξα δεν τον εγκαταλείπουν ποτέ. Αρχίζει να ταξιδεύει και τα 36 γενέθλια του τα γιορτάζει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα πάνω στον Παρθενώνα που τον μαγεύει. Ως το 1867 που η γενέτειρα πόλη του του χαρίζει το κλειδί της γράφει ασταμάτητα : « Η μικρή γοργόνα», « οι μαγικές γαλότσες», « Το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος», « τα καινούργια ρούχα του Αυτοκράτορα», « Το κοριτσάκι με τα σπίρτα», « Η βασίλισσα του χιονιού», « Η μαγική κασέλα», « Τα κόκκινα παπούτσια », « Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», « Η τοσοδούλα » , « Ο γιός του μπαλωματή», «
Το μικρό χριστουγεννιάτικο έλατο», « Ο καπνοκαθαριστής και η βοσκοπούλα », « Ο μολυβένιος στρατιώτης», « οι αγριόκυκνοι» κ.ά. Το καλοκαίρι του 1871 ενώ κοιμάται πέφτει από το κρεβάτι του και δεν αναρρώνει σχεδόν ποτέ. Χτυπημένος από καρκίνο στο συκώτι θα αφήσει την τελευταία του πνοή στις 4 Αυγούστου του 1875 και το όνομα του θα συνδεθεί με τα κλασσικά παραμύθια, τον θρύλο και την αγάπη των παιδιών για τα βιβλία σ΄ ολόκληρη τη γη.
Η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα ( ΙΒΒΥ) προς τιμήν του καθιέρωσε από το 1966 να γιορτάζεται η Παγκόσμια ημέρα Παιδικού Βιβλίου στις 2 Απριλίου, με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να προκαλέσει την προσοχή των μεγαλυτέρων στο παιδικό βιβλίο. Κάθε χρόνο μια χώρα είναι υπεύθυνη για το μήνυμα που μεταφράζεται σε πάρα πολλές γλώσσες ανά τον κόσμο και τη δημιουργία αφίσας που επίσης διανέμεται παντού. Φέτος για το 2014 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα της Ιρλανδίας. Το μήνυμα το έγραψε η πολυβραβευμένη Ιρλανδή συγγραφέας Siobhán Parkinson, που κατοικεί στο Δουβλίνο. Έχει γράψει περισσότερα από 25 βιβλία, αρκετά από τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Έχει υπηρετήσει στην ΙΒΒΥ ως συνυπεύθυνη της έκδοσης του περιοδικού Bookbird και τώρα ασχολείται με την έκδοση παιδικών βιβλίων, καθώς και με τη διδασκαλία δημιουργικής γραφής. Συνεργάζεται με πολλά σχολεία και φροντίζει ιδιαίτερα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Την αφίσα τη φιλοτέχνησε η Niamh Sharkey, πολυβραβευμένη Ιρλανδή εικονογράφος, συγγραφέας και δημιουργός κινουμένων σχεδίων που έχουν προβληθεί στην τηλεόραση. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 20 γλώσσες. Κατοικεί στο Δουβλίνο με την οικογένειά της.
Το φετινό μήνυμα μετάφρασε στα ελληνικά η Επίτιμη Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ, η συγγραφέας κ. Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου :
Γράμμα στα παιδιά του κόσμου - Siobhán Parkinson (Ιρλανδία)
Συχνά οι αναγνώστες ρωτούν τους συγγραφείς πώς γίνεται και γράφουν τις ιστορίες τους – από πού έρχονται οι ιδέες ; Από τη φαντασία μου, απαντάει ο συγγραφέας. Α, μάλιστα, μπορεί να πουν οι αναγνώστες. Αλλά πού είναι η φαντασία σας, κι από τι είναι φτιαγμένη, κι έχουν όλοι φαντασία;
Α, λέει τότε ο συγγραφέας, η φαντασία είναι μέσα στο κεφάλι μου βέβαια και είναι φτιαγμένη από εικόνες και λέξεις, αναμνήσεις και ίχνη από άλλες ιστορίες και λέξεις, κομμάτια από πράγματα και μελωδίες και σκέψεις και πρόσωπα και τέρατα και σχήματα και λέξεις, κινήσεις και λέξεις, κύματα και αραβουργήματα και τοπία και λέξεις, αρώματα και αισθήματα και χρώματα και ρίμες και μικρούς ήχους και ξαφνικούς θορύβους και γεύσεις κι εκρήξεις ενέργειας και γρίφους και αύρες και λέξεις. Και στροβιλίζονται όλα εκεί μέσα και τραγουδούν κι αλλάζουν διαρκώς σαν τα βλέπεις από καλειδοσκόπιο κι αιωρούνται και κάθονται και σκέφτονται και τσιγκλούν το κεφάλι.
Βέβαια φαντασία έχει ο καθένας, διαφορετικά δε θα μπορούσαμε να ονειρευόμαστε. Η φαντασία του καθενός, ωστόσο, δεν έχει μέσα της το ίδιο υλικό. Στους μάγειρες ίσως περιέχει γεύσεις κυρίως και στους ζωγράφους χρώματα και σχήματα κυρίως. Όμως η φαντασία των συγγραφέων είναι γεμάτη κυρίως από λέξεις. Με λέξεις λειτουργεί επίσης και η φαντασία εκείνων που διαβάζουν ή ακούνε ιστορίες. Η φαντασία του συγγραφέα πλάθει και ανακατεύει και φτιάχνει ιδέες και ήχους και φωνές και χαρακτήρες και γεγονότα μέσα στην ιστορία, και η ιστορία είναι φτιαγμένη από λέξεις και μόνο, στρατιές από κουλουριαστά σημαδάκια που γεμίζουν τις σελίδες. Έρχεται τότε ο αναγνώστης και τα σημαδάκια ζωντανεύουν. Μένουν στη σελίδα, εξακολουθούν να μοιάζουν με στρατιές, αλλά τρεχοβολούν και στη φαντασία του αναγνώστη και ο αναγνώστης τώρα σχηματίζει και συνδέει έτσι τις λέξεις, ώστε η ιστορία να εκτυλίσσεται μέσα στο δικό του ή στο δικό της το κεφάλι, όπως έκανε κάποτε στο κεφάλι του συγγραφέα.
Αυτός είναι ο λόγος που ο αναγνώστης είναι εξίσου σημαντικός για την ιστορία με το συγγραφέα. Υπάρχει μόνο ένας συγγραφέας για κάθε ιστορία, υπάρχουν όμως εκατοντάδες ή χιλιάδες ή μπορεί και εκατομμύρια αναγνώστες, που διαβάζουν στη γλώσσα του συγγραφέα, ή σε άλλες γλώσσες στις οποίες μπορεί να έχει μεταφραστεί. Χωρίς τον συγγραφέα η ιστορία δε θα είχε γεννηθεί ποτέ. Αλλά χωρίς τις χιλιάδες των αναγνωστών σε όλο τον κόσμο, η ιστορία δεν θα είχε ζήσει όλες τις ζωές που θα μπορούσε να ζήσει.
Κάθε αναγνώστης μιας ιστορίας έχει κάτι κοινό με κάθε άλλο αναγνώστη της. Ξεχωριστά ο καθένας, αλλά και μαζί κατά κάποιον τρόπο, ξαναδημιουργούν την ιστορία του συγγραφέα στη δική τους φαντασία - μια πράξη που είναι ταυτόχρονα ιδιωτική και δημόσια, προσωπική και κοινή, ατομική και διεθνής. Κι αυτό ίσως είναι ό,τι καλύτερο μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι.
Συνεχίστε να διαβάζετε!
Αναμφισβήτητα υπάρχουν χιλιάδες βιβλία που έχουν γραφτεί για παιδιά. Ωστόσο ανάμεσα τους υπάρχουν και αρκετά που είναι ακατάλληλα .Το δικαίωμα της επιλογής είναι αυτό που τα ξεχωρίζει . Η διαχρονικότητά τους, η ιστορία τους, τα μηνύματα που περιέχουν αλλά και η απόλαυση που νοιώθει ένας μικρός αναγνώστης διαβάζοντας ένα παιδικό βιβλίο. Σήμερα λοιπόν γιορτάζουν τα βιβλία… κι ίσως θα έπρεπε να ΄ναι μια μέρα επίσης αφιερωμένη στα παιδιά. Στα παιδιά που με την φαντασία τους μας ταξιδεύουν όπως και τα βιβλία. Στους παραμυθάδες τούτου του κόσμου που στ αλήθεια είναι πολλοί. Στους συγγραφείς που με το ταλέντο τους μας χαρίζουν ώρες ξεγνοιασιάς και περιπέτειας, χαράς και απόλαυσης , κάθαρσης και σκέψης.
Κι επειδή η μέρα τούτη είναι αφιερωμένη στα παιδικά βιβλία και τα παραμύθια …ένα παραμύθι θα σας πω που γράφτηκε κι εκείνο πριν πολύ πολύ καιρό …
Μια φορά κι έναν καιρό...Ήταν, τα γράμματα. Μικρά, μοναχικά γράμματα που τριγύριζαν μέσα σ΄έναν κόσμο γεμάτο ήχους. Ήχους σαν κι αυτούς :ααα ή οοο ή εεε ή σσς ή πππ. Τέτοιους ήχους…
Ώσπου μια μέρα ένα από αυτά , νομίζω πως ήταν το ι, βαρέθηκε να τριγυρνά ολομόναχο. Κοίταξε γύρω του και ξεχώρισε ένα άλλο γράμμα, λένε πως ήταν το β. Το ξανακοίταξε και μαγεύτηκε από την ομορφιά του.
« Τι χαριτωμένο που είναι !» σκέφτηκε και έτρεξε δίπλα του.
« Θες να κάνουμε παρέα; » το ρώτησε
Το β κούνησε το κεφάλι του . « Ναι» συμφώνησε.
Τώρα που ενωθήκανε τα δυό τους, μέσα στον κόσμο ακούστηκε ένας ακόμη ήχος :βι, βι, βι…
Τον άκουσε τούτον τον ήχο το λ κι έτσι όπως του άρεσε να χώνει παντού την ουρά του, λένε πως ήταν παιχνιδιάρικο, έδωσε ένα πήδο και χώθηκε ανάμεσα στ΄ άλλα δυο γράμματα.
Είχανε, λοιπόν, ενώσει και τα τρία τις φωνές τους. Και τι όμορφο που ήταν το τραγούδι τους! Βλι βλι βλι… Ένα χαρούμενο τραγούδι.
« Μα λίγο τρελούτσικο !» μουρμούρισε το σοβαρό Ο . Κι επειδή ετούτο ήταν ένα γράμμα που του άρεσε η τάξη, πλησίασε και τους τρεις φίλους.
« Καιρός να ενώσω μαζί με τις δικές σας και τη δική μου φωνή », είπε και δίχως να περιμένει απάντηση, πήγε και κόλλησε δίπλα τους.
Μέσα στον κόσμο ένας νέος ήχος ακούστηκε: βιβλίο, βιβλίο , βιβλίο… Η πρώτη λέξη. Και πόσο όμορφο ήταν !
Φαίνεται, λοιπόν, πως ζηλέψανε τ΄ άλλα τα γράμματα και για αυτό άρχισαν κι αυτά να ψάχνουν για συντροφιά. Το α έτρεξε προς το γ και μαζί πήγανε να βρούνε το π και το η. Κι έτσι ακούστηκε :αγάπη, αγάπη… Και σε λίγο το ίδιο έκαναν και τα υπόλοιπα τα γράμματα. Παγαίνανε το ένα δίπλα στο άλλο, αλλάζανε θέσεις, φτιάχνανε λέξεις : Χαρά και φιλί. Φως , χαμόγελο, ειρήνη.
Και μέσα σ όλο αυτό το πανηγύρι, μέσα σ ΄όλη αυτή την ομορφιά κανείς δεν ξεχνούσε πως τα πάντα είχανε ξεκινήσει από την πρώτη εκείνη λέξη. Βιβλίο. Και για αυτό ίδια με την μάννα την αγάπαγαν. Ιδία με την μάνα την τιμούσαν…
Το παραμύθι λέγεται, η Πρώτη λέξη και είναι του Μάνου Κοντολέων από τη συλλογή του « Ένα συρτάρι γεμάτο όνειρα…»
Xρόνια σας πολλά κ. Άντερσεν, που πάντα θα ζεις μέσα στις καρδιές μας…
Xρόνια σου πολλά παιδικό βιβλίο…
Xρόνια σας πολλά συγγραφείς του κόσμου…
Xρόνια πολλά σ όλα τα παραμύθια γιατί χωρίς αυτά η ζωή δεν θα ΄χε καθόλου φαντασία και …όνειρο!
