Δεν απομένουν πολλές μέρες ως το Πάσχα. Προτεραιότητα, τα τσουρέκια. Θέλετε να γίνουν αφράτα σαν το βαμβάκι και λαχταριστά; Το βασικό μυστικό: δεν χρειάζεται βιασύνη, οπλιστείτε με υπομονή και ακολουθήστε την πορεία που σας προτείνω http://www.bostanistas.gr/?i=bostanistas.el.kouzinistas&id=2115
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από I Cook Greek - Συνταγές Μαγειρικής / Greek Recipes.
www.icookgreek.com
http://www.icookgreek.com/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/item/%CF%80%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC
Ένας εκ φύσεως οχυρωμένος μεσαιωνικός οικισμός που μένει μετέωρος μες στους αιώνες ατενίζοντας το Μυρτώο Πέλαγος δεν είναι λίγο πράγμα. Την «πλάτη» του φυλάει ο Βράχος, μπροστά του...
![Φωτογραφία: Η αποστράγγιση της Κωπαϊδος από τους Μινύες, το αρχαιότερο αποστραγγιστικό έργο στην στην ευρωπαϊκή Ήπειρο !
Kopais drainage
The earliest drainage project in European history
http://itia.ntua.gr/ahw/work/45/
Showlech T., Water management in the Bronze Age
O κάμπος της Κωπαΐδας εκτείνεται σε μια περιοχή πολλών χιλιάδων στρεμμάτων. Πήρε το όνομά της από την αρχαία πόλη Κώπαι. Σχηματιζόταν από τα νερά του Βοιωτικού Κηφισού και ήταν η μεγαλύτερη Ελληνική λίμνη.
Κατά την αρχαιότητα πρόσβαση στη νησίδα Γλα, γινόταν με πλωτά μέσα, ο δε σημερινός Βοιωτικός Ορχομενός ήταν η περιοχή που κατοικούσαν οι αρχαίοι Μινύες.
Κατά την προϊστορική περίοδο (2500 - 1500 π.Χ.) την αποξήραναν οι Μινύες του Ορχομενού που εκμεταλλεύονταν το εύφορο έδαφός της και έγιναν πάμπλουτοι. Αλλά αργότερα οι Θηβαίοι πολεμώντας εναντίον τους, με επικεφαλής τον Ηρακλή, κατέστρεψαν την εύφορη πεδιάδα. Την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου ο υδραυλικός Κράτης θέλησε να αποξηράνει τη λίμνη, αλλά δεν πρόλαβε να τελειώσει το έργο. Στην Κωπαΐδα, έγινε στις 15-3-1311 η περίφημη μάχη ανάμεσα στους Καταλανούς και στο δούκα των Αθηνών.Ο θολωτός τάφος του Μινύα - Ανασκαφές, Ορχομενός Βοιωτίας
Η Λίμνη της Κωπαΐδας
oνομαζόταν και Κηφισίς, επειδή σχηματιζόταν από τα νερά του ποταμού Κηφισού, που κατέκλυζαν την πεδιάδα. Απλωνόταν προς τα νότιο-ανατολικά του Ορχομενού σε μήκος 20 περίπου χλμ και έφτανε ως την Αλίαρτο και το όρος της Σφίγγας και προς τα βορειοανατολικά σε μήκος 25 περίπου χλμ ως τον μυχό του κόλπου των Κωπών, όπου βρίσκεται η μεγάλη καταβόθρα. Ο Στράβων υπολογίζει την περίμετρό της σε 380 στάδια, δηλ. περίπου 70 χλμ. Ο ίδιος αναφέρει την παράδοση πως τον καιρό της ακμής του Ορχομενού ο χώρος της λίμνης ήταν στεγνός και καλλιεργούνταν. Αλλά και όταν ήταν λίμνη, επειδή κατά τους θερινούς μήνες τα νερά του Κηφισού και των άλλων ποταμών, που τροφοδοτούσαν τη λίμνη, ελαττώνονταν, απελευθερώνονταν μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις (γιατί μπορούσαν οι καταβόθρες να απορροφούν τα νερά και έτσι μόνο βάλτοι με καλαμιώνες διατηρούνταν στον χώρο της λίμνης). Ο θολωτός Τάφος του Μινύα - Ορχομενός Βοιωτίας
Επικράτησε το όνομα Κωπαΐς, γιατί στην περιοχή των Κωπών (το σημερινό Κάστρο) η λίμνη είχε το μεγαλύτερο βάθος και δεν ξεραινόταν ποτέ.Στην περιοχή της λίμνης υπήρχαν περίπου πενήντα σπήλαια-καταβόθρες (δηλαδή σπηλιές με υπόγεια χάσματα) οι οποίες μπορούσαν να απορροφούν μεγάλες ποσότητες από τα λιμνάζοντα νερά της Κωπαΐδας.Όταν η Κωπαΐδα ήταν ακόμη λίμνη, οι καταβόθρες αυτές έπαιζαν σημαντικό ρόλο, γιατί ήταν το μόνο μέσο φυσικής αποχέτευσης. Ανάλογα με την υψομετρική διαφορά που βρίσκονταν τα στόμια τους, το άνοιγμά τους, και τον όγκο του νερού που μπορούσαν να απορροφούν καθοριζόταν και η σπουδαιότητά τους. 'Aλλες από αυτές λειτουργούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, και άλλες ανάλογα με τη στάθμη της λίμνης. Ο Τάκης Λάππας στο βιβλίο του ‘Η Κωπαΐδα’ γράφει: “Τις κυριότερες καταβόθρες υπολόγιζαν περί τις είκοσι τρεις.
Ήταν θεόχτιστοι υπόγειοι αγωγοί της Κωπαΐδας. Βάραθρα κατατρυπημένα από σχισμάδες άφαντες και μεγάλες τρύπες. Ήταν οι ασφαλιστικές δικλείδες της λίμνης, να φεύγει το νερό όταν ξεπερνούσε ορισμένο ύψος. Αυτές αποτραβούσαν τα νερά που περίσσευαν. Αλλιώτικά θα πλημμύριζε ολάκερη η Βοιωτία και η Λοκρίδα. Μερικοί ισχυρίζονται πως στα έγκατα της γης οι καταβόθρες ενώνονταν και γίνονταν ένα. Άλλες από αυτές χάνονταν στα τρίσβαθα της γης και άλλες ξεχύνονταν στον Ευβοϊκό στη θέση Σκορπονέρια όπου έβγαζαν αρκετό γλυφό νερό”.
http://www.orchomenos.gr/gr/kopaida-banner.html
The draining of the Kopais Lake in Boeotia in the 14th century B.C. is the earliest drainage project in European history. Said by ancient writers to have been the work of the Minyans of Orchomenus, a rich and powerful Mycenaean kingdom on the western side of the Kopais basin, the project involved the construction of an elaborate system of canals leading to a central canal that drew off the water of the lake and emptied it into the sea at Larymna. The lake was fed by the Kephissus river and by streams from Mt. Helicon, and was surrounded by limestone mountains. A network of drains (katavothrai) in the stone, both natural and manmade, drained water from the basin into the northern part of the Euboean Gulf. The area was a shallow marsh in summer, with portions, particularly in the western part (the Kephisis), often dry enough to allow cultivation of the land. But the lake flooded periodically, to some extent annually and apparently extensively on a more or less regular nine-year cycle. The point of convergence of the Mycenaean drainage dykes with the artificial canal and the natural outlets (katavothrai) was near the location of Gla, the large Mycenaen site which was apparently not a palatial centre such as Thebes, Orchomenos, Mycenae, etc., but rather an administrative outpost which served both as protection for the area and as a depository for the produce of the fertile plain that surrounded it and that was available for cultivation while the Mycenaean drainage system was operational. The site of Gla itself was evidently “incorporated into the complex of drainage works and fortifications that surrounded it in antiquity, and was apparently the key point of the whole system”, its “main function [being] to protect the installations by which the lake was drained” (Iakovidis, 1983). When the lake was drained again in 1886 it was over three m deep in the area around Gla, which was consequently a true island, as the site would have been in the Mycenaean period prior to the drainage project. The method used in the 19th century drainage project reflected that of the second millennium B.C.: A system of dykes was constructed to hold back the waters running into the basin from the surrounding rivers, while the drainage outlets carried the lake water underground to empty into the sea.](https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/p480x480/1456746_688619627839294_363547377_n.jpg)
