Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Απαιτούμε επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα και όλων των αρχαιοτήτων μας

Οι πίτες της Σοφίας είναι όνειρο!


Ελληνική Κουζίνα, Συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Οδηγίες για σίγουρη επιτυχία από το Νο 1 περιοδικό μαγειρικής I COOK GREEK. ΣΥΝΤΑΓΕΣ sintages online, Ελληνικές Συνταγές, συμβουλές μαγειρικής, greek recipes, syntages
icookgreek.com|Από Christina Tsamoura

ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ (25 Οκτωβρίου 1881 - 8 Απριλίου 1973)


ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ (25 Οκτωβρίου 1881 - 8 Απριλίου 1973)
ΠΙΝΑΚΑΣ - Οι δεσποινίδες της Αβινιόν

"Η τέχνη ξεπλένει από την ψυχή τη σκόνη της καθημερινότητας." Π.Π

«Χάλκινο γένος»

«Έριξα μια ματιά, όσο να ελέγξω το περιεχόμενο, κι έβαλα τους φακέλους στο κάτω ράφι της βιβλιοθήκης. Δεν τους ξανάνοιξα από τότε, δε βρήκα χρόνο ως τώρα, χάθηκα μέσα στα γεγονότα της ζωής· πτυχίο, γάμος, γέννηση κι ανατροφή δύο παιδιών, χρόνια ασθένεια της γυναίκας μου κι απώλεια αξεπέραστη στο τέλος, που μ’ έχωσε ακόμα πιο βαθιά στην καθημερινή ενασχόληση με τη δουλειά μου. Κι έπρεπε να περάσουν πενήντα δύο χρόνια από πάνω μου για να πάρω την απόφαση ν’ ανοίξω επιτέλους τους φακέλους της οικογένειας Κλάρη, σήμερα, πρωινό Δευτέρας, το πρώτο πρωινό ύστερα από μισόν αιώνα που δεν ξεκίνησα στις επτά ακριβώς για το γραφείο».
(Μαρία Σκιαδαρέση, «Χάλκινο γένος»: http://bit.ly/1cAxzPH)
Απόψε στις 7 μ.μ. η Μαρία Σκιαδαρέση παρουσιάζει το νέο της μυθιστόρημα «Χάλκινο γένος» στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αδελφότητας Κεφαλλήνιων & Ιθακησίων Πειραιά: http://on.fb.me/1mY9LJd

Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
 
 
 
Να με παίρνανε τα σύννεφα, οι άνεμοι, τα κύματα να με πάν' σ' ένα έρημο νησί να γλυτώσω απ' τις αηδίες τους κι απ' όλα τους τα κρίματα και να νοιώσω πως...
nobile.gr

ΙΠΠΟΔΑΜΕΙΑ ΠΟΛΗ

 
Στα υπόγεια του Πειραιά έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές στο παρελθόν, έχοντας επισκεφτεί πολλά από αυτά, περιγράφοντας σε τι αφορούν οι υπόγειες στοές που...
visaltis.net


ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ


ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ
Λάμψε ήλιε
πανύψηλε της προπατορικής Ελλάδας, λάμψε εδώ·
σε τούτη τη στυφή αγκαλιά
της στάχτης. Λαβωμένο φως
να λούσει τη θρησκεία του σώματος
και την πικρή σου ανάμνηση, ήλιε.
‘Ηλιε βασάνισε τον ισκιερό κατήφορό της,
όπου πυρώνουν δόντια της παραφοράς,
όπου αναζούν οι καθαρές
κινήσεις των μαστών των πράσινων,
στην περιφέρεια του αδυσώπητου
φιλιού, στον κύκλο αυτής της τρομερής
γυμνότητας.
Λάμψε ήλιε των νεκρών
ποιητών.
Αχτιδοφόρος ήλιος της Ελλάδας είναι τώρα εδώ,
στον πείσμονα αρνητή της μαρτυρίας του χρόνου,
στον ηττημένο από τη μέθη του κακού
παραμυθιού. Πάνω στα κέρδη λάμπει τα πολύτιμα,
πάρα πολύ πικρά, που δεν υπάρχουν. ‘Ηλιε,
λάμψε ήλιε της φανταστικής
Ελλάδας, η πολυάνεμη,
η κόμη αυτή πολυάνεμη που κατεβαίνει ως τις ρωγμές
του σώματος βαθύσκιωτη ανεμίζοντας,
σκεπάζει ένα κεφάλι λευτεριάς
κι’ οδύνης. Ω, καθάρισε
της ανηφορικής Ελλάδας ήλιε,
την άμπωτη τη σκοτεινή της νύχτας του αίματος,
τις ανεξήγητες φωνές των προπατόρων,
ω του θανάτου αχτίδα αστραφτερή
στέμμα βαρύ της μνήμης μου ήλιε,
πάνω σ’ αυτό το σώμα που μονάχο αμύνεται,
χλοερές κοιλότητες μα πέτρινα
τα μέλη, αστείρευτοι οι μηροί.
Λάμψε ήλιε της νεκρής Ελένης.
Η σάρκα αποχαιρέτησε την έκσταση.
Αιώνια κύματα σαρώνουν την ασήκωτη καρδιά.
Σώμα έρημο περίλυπο μέσα στην κάψα του ήλιου·
κι’ εδώ στα δώματα η κραυγή μυρίζει ακόμα
τον έρωτα. Γαρύφαλλα, γαρύφαλλα
κηρύχνουν άλλη μια φορά μια ματωμένη ανάσταση.
Το πρόσωπο - αίνιγμα του πάθους ξαναγύρισε.
‘Ηλιε,
λάμψε ήλιε των μηρών των ξάστερων
της ζωντανής Ελένης, ω
μετέωρο πνεύμα, δικαιοσύνη του φωτός
πυρπόλησε το κέντρο το νωπό των τρομερών κοιλάδων
κι’ ας ζήσει μόνο ο λόγος ο γυμνός
που ξέρει
ποιες παραισθήσεις ποια όνειρα ποιες αναμνήσεις αθεράπευτες
ποια δίψα μ’ έφερε ως εδώ,
τον έρωτα να δέσω και το ποίημα τούτο το παράφορο
με την νεκρήν Ελένη.

μάθημα πλέξης

 
A while back I did a video tutorial for Foundation Single Crochet. Now, here's a video for Foundation Double Crochet, usually abbreviated as FDC!
mooglyblog.com

τιμάμε τα 400 χρόνια...

Στις 7 Απριλίου 2014 τιμάμε τα 400 χρόνια από το θάνατο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, του γνωστού παγκοσμίως El Greco. Ο Νίκος Καζαντζάκης, ο μεγάλος Κρητικός συγγραφέας, που γεννήθηκε στην Τουρκοκρατούμενη Κρήτη, απευθύνει το κύκνειο άσμα του, την ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ, στον El Greco, τον μεγάλο Κρητικό ζωγράφο που γεννήθηκε στην Ενετοκρατούμενη Κρήτη. Στον πρόλογο της αριστουργηματικής αυτής αυτοβιογραφίας του, ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει:
Αλάκερη η ψυχή μου μια Κραυγή· κι όλο μου το έργο, το σχόλιο στην Κραυγή αυτή. Μια λέξη πάντα, σε όλη μου τη ζωή, με τυραννούσε και με μαστίγωνε: η λέξη Ανήφορος. Τον ανήφορο αυτόν θά ’θελα εδώ, με αλήθεια μαζί και φαντασία, να παραστήσω· και τις κόκκινες πατημασιές που αφήκε τὸ ἀνηφόρισμά μου. Και βιάζουμαι, προτού φορέσω το «μαύρο κράνος» και κατέβω στο χώμα, γιατὶ η αιματωμένη αυτή τη γραμμὴ θα ’ναι το μόνο αχνάρι που αφήκε το διάβα μου απάνω στη γης· ό,τι έγραψα ή έπραξα γράφτηκε και πράχτηκε απάνω στο νερὸ και χάθηκε.
Φωνάζω τη μνήμη να θυμηθεί, περμαζώνω από τον αέρα τη ζωή μου, στέκουμαι σαν στρατιώτης μπροστά στο στρατηγό και κάνω την αναφορά μου στον Γκρέκο· γιατὶ αυτὸς είναι ζυμωμένος με το ίδιο κρητικὸ χώμα με μένα, και καλύτερα απ’ όλους τους αγωνιστὲς που ζουν ή που έχουν ζήσει μπορεί να με νιώσει. Δεν αφήκε κι αυτὸς την ίδια κόκκινη γραμμὴ απάνω στις πέτρες;
Νίκος Καζαντζάκης, ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ, Εκδόσεις Καζαντζάκη, σελ. 16.

ΠΙΝΑΚΑΣ - G. Courbet, Μπωντλαίρ Ἡ ψυχικὴ αὐγή

ΣΑΡΛ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ (9 Απριλίου 1821 - 31 Αυγούστου 1867)
ΠΙΝΑΚΑΣ - G. Courbet, Μπωντλαίρ

Ἡ ψυχικὴ αὐγή
Ὅταν τὸ φῶς της ρίχνει ἡ αὐγὴ τὸ λευκορροδισμένο
στοὺς γλεντοκήπους καὶ γροικοῦν σὰν τύψη τὸ Ἰδεῶδες,
κάτι τὸ ἐκδικητικὸ καὶ τὸ μυστηριῶδες,
ἕν᾿ ἄγγελο στὸ κτῆνος τους, ξυπνᾷ, τὸ ναρκωμένο.

Τῶν ψυχικῶν τότε οὐρανῶν τ᾿ ἄφθαστο γαλανό,
γιὰ κεῖνον ποὺ ρεμβάζει ὠχρὸς καὶ ποὺ ὑποφέρει ἀκόμα,
ἀνοίγεται καὶ τὸν τραβᾷ καθὼς βαράθρου στόμα.
Ἔτσι, γλυκιὰ Θεά μου, ἁγνὸ Πλάσμα καὶ φωτεινό,

στὰ καπνισμένα ἐρείπια τῶν ἠλιθίων γλεντιῶν,
πιὸ φωτεινή, πιὸ ρόδινη, πιὸ ὡραία ἡ θυμησή σου,
ἀδιάκοπα στὰ ἐκστατικὰ μάτια μου φτερουγίζει.

Ὁ ἥλιος ἐσκοτείνιασε τὴ φλόγα τῶν κεριῶν·
ἔτσι νικήτρα πάντοτε, μοιάζει ἡ σκιὰ ἡ δική σου
μὲ τὸν ἀθάνατο ἥλιον, ὦ ψυχή, ποὺ φῶς σκορπίζει!

ΠΗΓΗ -http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/charles_baudelaire_poems.htm

Δημοφιλείς αναρτήσεις