Ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσε·
πολλῶν δ’ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω,
πολλὰ δ’ ὅ γ’ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.
ἀλλ' οὐδ' ὧς ἑτάρους ἐρρύσατο, ἱέμενός περ·
αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο,
νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
ἤσθιον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.
τῶν ἁμόθεν γε, θεά, θύγατερ Διός, εἰπὲ καὶ ἡμῖν.
The man for wisdom's various arts renown'd,
Long exercised in woes, O Muse! resound;
Who, when his arms had wrought the destined fall
Of sacred Troy, and razed her heaven-built wall,
Wandering from clime to clime, observant stray'd,
Their manners noted, and their states survey'd,
On stormy seas unnumber'd toils he bore,
Safe with his friends to gain his natal shore:
Vain toils! their impious folly dared to prey
On herds devoted to the god of day;
The god vindictive doom'd them never more
(Ah, men unbless'd!) to touch that natal shore.
Oh, snatch some portion of these acts from fate,
Celestial Muse! and to our world relate.
--from Book I, lines 1–10, The Odyssey (c. 7th century BC), translated by Alexander Pope
(Art: Odysseus Overcome by Demodocus' Song, by Francesco Hayez, 1813–15)
πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσε·
πολλῶν δ’ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω,
πολλὰ δ’ ὅ γ’ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.
ἀλλ' οὐδ' ὧς ἑτάρους ἐρρύσατο, ἱέμενός περ·
αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο,
νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
ἤσθιον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.
τῶν ἁμόθεν γε, θεά, θύγατερ Διός, εἰπὲ καὶ ἡμῖν.
The man for wisdom's various arts renown'd,
Long exercised in woes, O Muse! resound;
Who, when his arms had wrought the destined fall
Of sacred Troy, and razed her heaven-built wall,
Wandering from clime to clime, observant stray'd,
Their manners noted, and their states survey'd,
On stormy seas unnumber'd toils he bore,
Safe with his friends to gain his natal shore:
Vain toils! their impious folly dared to prey
On herds devoted to the god of day;
The god vindictive doom'd them never more
(Ah, men unbless'd!) to touch that natal shore.
Oh, snatch some portion of these acts from fate,
Celestial Muse! and to our world relate.
--from Book I, lines 1–10, The Odyssey (c. 7th century BC), translated by Alexander Pope
(Art: Odysseus Overcome by Demodocus' Song, by Francesco Hayez, 1813–15)
![Σαν σήμερα το 1821, η Άλωση τής Τριπόλεως.
Οι Έλληνες, κατόπιν μακράς πολιορκίας, εισέρχονται στην Τρίπολη, όπου είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 40.000 τούρκιο από διάφορα μέρη της Πελοποννήσου. Οι πρώτοι αναιρριχηθέντες στα τείχη ήταν οι Μ. Δούνιας, Αυραντίτης, Γ. Ρουμάνης, Π. Κεφάλας κ.α. Ο τελευταίος, αφού έστησε την ελληνική σημαία στις επάλξεις, άνοιξε την καλούμενη «Αναπλιώτικη πόρτα», από όπου εισήλθαν τα σώματα τού Θ. Κολοκοτρώνη, Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, Γιατράκου, Α. Κονδάκη, Π. Ζαφειροπούλου καί άλλων οπλαρχηγών. Στους αλβανούς που βρίσκονταν στην πόλη, επιτράπηκε κατόπιν συμφωνίας να αποχωρήσουν. Άπειρα λάφυρα περιήλθαν στα χέρια των νικητών. Ο Καϊμακάμης, ο Κεχαγιάμπεης, διάφοροι άλλοι επίσημοι τούρκοι και αι γυναίκες των χαρεμίων παρεδόθηκαν στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ο οποίος ανέλαβε με προσωπική του ευθύνη την φύλαξή τους.
Η κατάληψη της Τριπολιτσάς αποτέλεσε βαρύτατο πλήγμα γιά τους τούρκους, οι οποίοι έχασαν το κυριώτερο έρεισμά τους στην Πελοπόννησο, γι’ αυτό και το γεγονός πανηγυρίστηκε με μεγάλη χαρά από τοτς Έλληνες.
(Πίνακας: Πόλεμος της Τριπολιτζάς και των πέριξ αυτής χωρίων, του Παναγιώτη Ζωγράφου, υπό την καθοδήγηση του Στρατηγού Μακρυγιάννη.)
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://eistorias.wordpress.com/]](https://scontent-a-mxp.xx.fbcdn.net/hphotos-xfp1/v/t1.0-9/s480x480/10386238_650115445106860_6929310123758088489_n.jpg?oh=8d486e63f8db1de1ee2b956655531ace&oe=54ED0821)
