Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Πάνω Σύμη

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε την ενημέρωση κατάστασης του χρήστη Manos Solidakis.
 
 
 
 
 
 
 
 
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου ( 10ος μ.Χ. αιώνας) στην Ανω Σύμη (ιεράπετρα Λασιθίου). 
 
 
Ο Manos Solidakis πρόσθεσε 3 νέες φωτογραφίες.
Η Πάνω Σύμη είναι οικισμός -ερημωμένος - των Μουρνιών του Δήμου Ιεράπετρας.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι χτισμένη στο 10ο μ.Χ. αιώνα και σήμερα έχει αποχαρακτηρισθεί σαν εκκλησία. Οι κινητές εικόνες έχουν μεταφερθεί σε άλλο τόπο και παραμένουν οι τοιχογραφίες.
Πού θα βρούμε το κλειδί να τη δούμε απο μέσα; Σιγά μη ξέρει κανείς που είναι το κλειδί. Η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων έχει με τον ίδιο τρόπο καταδικάσει πάρα πολλές τέτοιες εκκλησίες οι οποίες βρίσκονται κλειδωμένες χωρίς να προσφέρουν αλλά και χωρίς να απολαμβάνουν.
Θησαυροί μόνο στα χαρτιά μιάς απίστευτα αναχρονιστικής υπηρεσίας της Ελληνικής Πολιτείας που στο όνομα της δήθεν προστασίας των μνημείων αποστερεί όλους μας απο το δικαίωμα και την ευχαρίστηση της επίσκεψής των.
Το ίδιο ισχύει και για το σπίτι που κατα τη παράδοση έμεινε στην Ιεράπετρα ο Μέγας Ναπολέων.

ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ ( 23 Μαΐου 1925 - 9 Ιουνίου 2012) Τα Χέγια (απόσπασμα)

ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ ( 23 Μαΐου 1925 - 9 Ιουνίου 2012)
Τα Χέγια (απόσπασμα)
[…Όταν πρωτοπήγε σχολείο, τα παιδιά γύρω της µιλούσαν για τη µάνα τους. Η µάνα κυρίαρχη στις παιδιάστικες κουβέντες: «η µάνα µού αγόρασε ποδιά…», «η µάνα µ’ έδειρε…», «η µάνα µου είπε…». Σώπαινε. Ένιωθε ένοχη, λες κι έφταιγε εκείνη που µάνα δεν υπήρχε στο σπίτι. Έξω από την καγκελόπορτα του σχολείου οι µανάδες περίµεναν τα παιδιά τους. Όλες τους νέες, όµορφες. Η θεία Καλλιόπη στεκόταν παράµερα. Πάντα µαυροντυµένη, ψηλή κι αδύνατη. Μέσα από τους φακούς της κοιτούσε µε ύφος επιτιµητικό τις αγκαλιές και τα φιλιά. Την τραβούσε από το χέρι. Να γυρίσουν γρήγορα στο σπίτι, λες και φοβόταν µην κολλήσει η ανιψιά της καµιά αρρώστια. Μια µέρα ένα αγοράκι τη ρώτησε: «Γιαγιά σου είναι αυτή που σε περιµένει το µεσηµέρι;» καιη Μάτα του απάντησε: «Όχι, µάνα µου». ∆εν ήθελε να ξεχωρίζει από τ’ άλλα παιδιά.
Ήταν όµως φορές που ερχόταν ο πατέρας. Στεκόταν πλάι στο χορό των γυναικών. Παλικάρι. Όµορφος, τόσο όµορφος! Τότε ένιωθε πως είναι η καλύτερη, η πιο δυνατή, η πιο πλούσια. Ο πατέρας της άξιζε όλες τις µανάδες του κόσµου. Του άρπαζε το χέρι και σκόρπιζε µα δυνατή φωνή τα «Άντε γεια» στα µαθητάκια. Περπατούσε καµαρωτή στο πλάι του κι ώσπου να φτάσουν στο σπίτι η γλώσσα της ροδάνι. Όλα του τα ’λεγε. Για τη δασκάλα, που µάλωσε τον Τάσο, για τον τσακωµό της µε τη Μαρία, για τον Οδυσσέα, που γύρισε στην Ιθάκη… «Τον ήξερες, εσύ µπαµπά, τον Οδυσσέα;». Εκείνος γελούσε· την άκουγε και γελούσε.
Γελούσε µε τις κουβέντες της και τα καµώµατά της. Την κάθιζε στα γόνατά του και της έλεγε παραµύθια. Ξεφύλλιζαν βιβλία µε πολύχρωµες ζωγραφιές. Παίζανε κρυφτό, κυνηγητό, τις κουµπάρες. Τη «διάβαζε». Αργότερα εκείνη του διάβαζε τις εκθέσεις της. Ποιήµατα. Έκαναν περιπάτους. Πήγαιναν εκδροµές. Καθισµένοι µπροστά στην τηλεόραση έβλεπαν µαζί παλιές ελληνικές ταινίες, µαυρόασπρες, θολές. Της έλεγε: «Έτσι ήταν τότε η Αθήνα… Είχε τραµ… Να και µια λατέρνα… Οι ανηφοριές της Πλάκας. Εγώ δεν τα πρόλαβα. Μετά τον πόλεµο όλα άλλαξαν. Χτίστηκαν πολυκατοικίες, µεγαθήρια…». Ίσως να νοσταλγούσε την παλιά Αθήνα που ποτέ του δεν γνώρισε. Οι άλλες του κουβέντες ήταν όλες καθηµερινές· σύντοµες: «τι θα φάµε», «τι να σου ψωνίσω», «θα βρέξει…», «πρέπει να παραγγείλω πετρέλαιο…», «µπας κι είσαι άρρωστη;
–ακουµπούσε τα χείλη του πάνω στο µέτωπό της– είσαι ζεστή. Γρήγορα στο κρεβάτι! Θα φωνάξω το γιατρό. Καλλιόπη, φτιάξε µια ζεστή σούπα για το παιδί», «πρέπει να τρως, είσαι πάνω στην ανάπτυξη», «το βράδυ θα πάµε σινεµά», «το Πάσχα θα πάµε στο ∆αδί…». Μιλούσε, αράδιαζε κουβέντες, τις φώναζε, σα να µην ήθελε ν’ ακούσει η Μάτα τη σιωπή του.
Κέλυφος η σιωπή του. Ποιον ήθελε να προστατέψει; Την κόρη του ή τον ίδιο του τον εαυτό; Για ποιο λόγο να σωπαίνει; Και γιατί η Μάτα, που ήταν πάντα περίεργη, που όλα ήθελε να τα µαθαίνει, γιατί να συνεργεί στη σιωπή του; Γιατί σαν παιδί δεν τον ρωτούσε: «Πού ζούσαµε στην Αθήνα; Πώς ήταν το σπίτι µας; Τι έγινε ο καθρέφτης µε τη µεγάλη χρυσή κορνίζα; Γιατί φύγαµε από την Αθήνα; Και η γυναίκα σου; Ζει; πέθανε; Είχε γονείς η µάνα µου;» Γιατί δε ρωτούσε; Μήπως φοβόταν και σώπαινε κι εκείνη; Τι φοβόταν;
Μια ψευτιά της θείας για τη µάνα της κι ένα ανώνυµο τηλεφώνηµα την έφεραν αντιµέτωπη µε τη σιωπή του πατέρα.
Τώρα µεγάλωσε και δε µπορεί να κάνει πίσω. ∆ε θέλει. Πρέπει να ξεδιαλύνει την αλήθεια.
Πρέπει να µάθει την αλήθεια…]

ΠΗΓΗ http://ebooks.edu.gr/

Ο ΓΥΡΟΣ ΤΗ ΚΡΗΤΗΣ ΣΕ 5 ΛΕΠΤΑ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
Η ΚΡΗΤΗ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
kritipoliskaihoria.blogspot.com

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ο μήνας των ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ...

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ο μήνας των ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ...
Οκτώβριος ή Οκτώβρης, ή Οχτώβρης, η Τρυγομηνάς. "Αγιοδημητριάτης" αλλά και "Βροχάρης" και "Σποριάς".
Είναι ο μήνας που το τέλος του, η μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου σηματοδοτεί την αρχή της κακοκαιρίας, ακριβώς όπως η γιορτή του Αη Γιώργη τον Απρίλιο την αρχή της καλοκαιρίας. Στο γεωργικό καλαντάρι οι δυο αυτές γιορτές αποτελούν τις χρονικές τομές που χωρίζουν το έτος σε δυο ίσα μέρη, στο χειμερινό και στο θερινό εξάμηνο αντίστοιχα.
Αλλά ο Οκτώβριος είναι και ο μήνας που τελειώνει με την γιορτή των Αγίων Πάντων, τη γιορτή που γιορτάζεται ως Halloween, στις καθολικές χώρες. Έθιμο που έχει ειδωλολατρικές ρίζες και σχετίζεται με τη λατρεία των Δρυίδων από τους Κέλτες στην Ιρλανδία και χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Η γιορτή αυτή (All Hallows Day - All Saints Day), συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ.
Για την Ελλάδα και δη για τη Θεσσαλονίκη ο Οκτώβριος έχει όμως και άλλες σημασίες, καθώς συνδέεται στενά και με τρία σημαντικά ορόσημα της πρόσφατης ιστορίας μας. Όπως μας περιγράφει η Μαρίνα Πετράκη: «Η νικηφόρα είσοδος του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου 1912 και η προσάρτησή της στο Ελληνικό κράτος, μεταμόρφωσε την αμελητέα Ελλάδα σε υπολογίσιμη δύναμη. Η απόρριψη του φασιστικού τελεσίγραφου στις 28 Οκτωβρίου 1940 συμπύκνωσε σε μια λέξη την ομοψυχία και αγωνιστικότητα που στήριξαν, πέρα από κάθε ελπίδα και απελπισία, τον αγώνα στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και την ύπαιθρο της κατεχόμενης Ελλάδας. Η απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 πυκνώνει συμβολικά το πέρασμα από τον εφιάλτη του εξανδραποδισμού στις προσδοκίες, και τις διαψεύσεις, του μεταπολεμικού κόσμου μας».
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σε όλους σας!
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ο μήνας των ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ...
Οκτώβριος ή Οκτώβρης, ή Οχτώβρης, η Τρυγομηνάς. "Αγιοδημητριάτης" αλλά και "Βροχάρης" και "Σποριάς".
Είναι ο μήνας που το τέλος του, η μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου σηματοδοτεί την αρχή της κακοκαιρίας, ακριβώς όπως η γιορτή του Αη Γιώργη τον Απρίλιο την αρχή της καλοκαιρίας. Στο γεωργικό καλαντάρι οι δυο αυτές γιορτές αποτελούν τις χρονικές τομές που χωρίζουν το έτος σε δυο ίσα μέρη, στο χειμερινό και στο θερινό εξάμηνο αντίστοιχα.
Αλλά ο Οκτώβριος είναι και ο μήνας που τελειώνει με την γιορτή των Αγίων Πάντων, τη γιορτή που γιορτάζεται ως Halloween, στις καθολικές χώρες. Έθιμο που έχει ειδωλολατρικές ρίζες και σχετίζεται με τη λατρεία των Δρυίδων από τους Κέλτες στην Ιρλανδία και χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Η γιορτή αυτή (All Hallows Day - All Saints Day), συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ.
Για την Ελλάδα και δη για τη Θεσσαλονίκη ο Οκτώβριος έχει όμως και άλλες σημασίες, καθώς συνδέεται στενά και με τρία σημαντικά ορόσημα της πρόσφατης ιστορίας μας. Όπως μας περιγράφει η Μαρίνα Πετράκη: «Η νικηφόρα είσοδος του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου 1912 και η προσάρτησή της στο Ελληνικό κράτος, μεταμόρφωσε την αμελητέα Ελλάδα σε υπολογίσιμη δύναμη. Η απόρριψη του φασιστικού τελεσίγραφου στις 28 Οκτωβρίου 1940 συμπύκνωσε σε μια λέξη την ομοψυχία και αγωνιστικότητα που στήριξαν, πέρα από κάθε ελπίδα και απελπισία, τον αγώνα στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και την ύπαιθρο της κατεχόμενης Ελλάδας. Η απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 πυκνώνει συμβολικά το πέρασμα από τον εφιάλτη του εξανδραποδισμού στις προσδοκίες, και τις διαψεύσεις, του μεταπολεμικού κόσμου μας».
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σε όλους σας!ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ο μήνας των ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ...
Οκτώβριος ή Οκτώβρης, ή Οχτώβρης, η Τρυγομηνάς. "Αγιοδημητριάτης" αλλά και "Βροχάρης" και "Σποριάς".
Είναι ο μήνας που το τέλος του, η μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου σηματοδοτεί την αρχή της κακοκαιρίας, ακριβώς όπως η γιορτή του Αη Γιώργη τον Απρίλιο την αρχή της καλοκαιρίας. Στο γεωργικό καλαντάρι οι δυο αυτές γιορτές αποτελούν τις χρονικές τομές που χωρίζουν το έτος σε δυο ίσα μέρη, στο χειμερινό και στο θερινό εξάμηνο αντίστοιχα.
Αλλά ο Οκτώβριος είναι και ο μήνας που τελειώνει με την γιορτή των Αγίων Πάντων, τη γιορτή που γιορτάζεται ως Halloween, στις καθολικές χώρες. Έθιμο που έχει ειδωλολατρικές ρίζες και σχετίζεται με τη λατρεία των Δρυίδων από τους Κέλτες στην Ιρλανδία και χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Η γιορτή αυτή (All Hallows Day - All Saints Day), συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ.
Για την Ελλάδα και δη για τη Θεσσαλονίκη ο Οκτώβριος έχει όμως και άλλες σημασίες, καθώς συνδέεται στενά και με τρία σημαντικά ορόσημα της πρόσφατης ιστορίας μας. Όπως μας περιγράφει η Μαρίνα Πετράκη: «Η νικηφόρα είσοδος του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου 1912 και η προσάρτησή της στο Ελληνικό κράτος, μεταμόρφωσε την αμελητέα Ελλάδα σε υπολογίσιμη δύναμη. Η απόρριψη του φασιστικού τελεσίγραφου στις 28 Οκτωβρίου 1940 συμπύκνωσε σε μια λέξη την ομοψυχία και αγωνιστικότητα που στήριξαν, πέρα από κάθε ελπίδα και απελπισία, τον αγώνα στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και την ύπαιθρο της κατεχόμενης Ελλάδας. Η απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 πυκνώνει συμβολικά το πέρασμα από τον εφιάλτη του εξανδραποδισμού στις προσδοκίες, και τις διαψεύσεις, του μεταπολεμικού κόσμου μας».
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σε όλους σας!ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ο μήνας των ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ...
Οκτώβριος ή Οκτώβρης, ή Οχτώβρης, η Τρυγομηνάς. "Αγιοδημητριάτης" αλλά και "Βροχάρης" και "Σποριάς".
Είναι ο μήνας που το τέλος του, η μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου σηματοδοτεί την αρχή της κακοκαιρίας, ακριβώς όπως η γιορτή του Αη Γιώργη τον Απρίλιο την αρχή της καλοκαιρίας. Στο γεωργικό καλαντάρι οι δυο αυτές γιορτές αποτελούν τις χρονικές τομές που χωρίζουν το έτος σε δυο ίσα μέρη, στο χειμερινό και στο θερινό εξάμηνο αντίστοιχα.
Αλλά ο Οκτώβριος είναι και ο μήνας που τελειώνει με την γιορτή των Αγίων Πάντων, τη γιορτή που γιορτάζεται ως Halloween, στις καθολικές χώρες. Έθιμο που έχει ειδωλολατρικές ρίζες και σχετίζεται με τη λατρεία των Δρυίδων από τους Κέλτες στην Ιρλανδία και χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Η γιορτή αυτή (All Hallows Day - All Saints Day), συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ.
Για την Ελλάδα και δη για τη Θεσσαλονίκη ο Οκτώβριος έχει όμως και άλλες σημασίες, καθώς συνδέεται στενά και με τρία σημαντικά ορόσημα της πρόσφατης ιστορίας μας. Όπως μας περιγράφει η Μαρίνα Πετράκη: «Η νικηφόρα είσοδος του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου 1912 και η προσάρτησή της στο Ελληνικό κράτος, μεταμόρφωσε την αμελητέα Ελλάδα σε υπολογίσιμη δύναμη. Η απόρριψη του φασιστικού τελεσίγραφου στις 28 Οκτωβρίου 1940 συμπύκνωσε σε μια λέξη την ομοψυχία και αγωνιστικότητα που στήριξαν, πέρα από κάθε ελπίδα και απελπισία, τον αγώνα στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και την ύπαιθρο της κατεχόμενης Ελλάδας. Η απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 πυκνώνει συμβολικά το πέρασμα από τον εφιάλτη του εξανδραποδισμού στις προσδοκίες, και τις διαψεύσεις, του μεταπολεμικού κόσμου μας».
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σε όλους σας!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Η Αγγελική Τριαρίδου πρόσθεσε 8 νέες φωτογραφίες — σε γιορτινή διάθεση μαζί με Christos Papachristou και Κωνσταντίνος Ζήτρος στην τοποθεσία Τα μελένια λεμόνια - Art gallery.
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ο μήνας των ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ...
Οκτώβριος ή Οκτώβρης, ή Οχτώβρης, η Τρυγομηνάς. "Αγιοδημητριάτης" αλλά και "Βροχάρης" και "Σποριάς".
Είναι ο μήνας που το τέλος του, η μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου σηματοδοτεί την αρχή της κακοκαιρίας, ακριβώς όπως η γιορτή του Αη Γιώργη τον Απρίλιο την αρχή της καλοκαιρίας. Στο γεωργικό καλαντάρι οι δυο αυτές γιορτές αποτελούν τις χρονικές τομές που χωρίζουν το έτος σε δυο ίσα μέρη, στο χειμερινό και στο θερινό εξάμηνο αντίστοιχα.
Αλλά ο Οκτώβριος είναι και ο μήνας που τελειώνει με την γιορτή των Αγίων Πάντων, τη γιορτή που γιορτάζεται ως Halloween, στις καθολικές χώρες. Έθιμο που έχει ειδωλολατρικές ρίζες και σχετίζεται με τη λατρεία των Δρυίδων από τους Κέλτες στην Ιρλανδία και χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Η γιορτή αυτή (All Hallows Day - All Saints Day), συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ.
Για την Ελλάδα και δη για τη Θεσσαλονίκη ο Οκτώβριος έχει όμως και άλλες σημασίες, καθώς συνδέεται στενά και με τρία σημαντικά ορόσημα της πρόσφατης ιστορίας μας. Όπως μας περιγράφει η Μαρίνα Πετράκη: «Η νικηφόρα είσοδος του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου 1912 και η προσάρτησή της στο Ελληνικό κράτος, μεταμόρφωσε την αμελητέα Ελλάδα σε υπολογίσιμη δύναμη. Η απόρριψη του φασιστικού τελεσίγραφου στις 28 Οκτωβρίου 1940 συμπύκνωσε σε μια λέξη την ομοψυχία και αγωνιστικότητα που στήριξαν, πέρα από κάθε ελπίδα και απελπισία, τον αγώνα στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και την ύπαιθρο της κατεχόμενης Ελλάδας. Η απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 πυκνώνει συμβολικά το πέρασμα από τον εφιάλτη του εξανδραποδισμού στις προσδοκίες, και τις διαψεύσεις, του μεταπολεμικού κόσμου μας».
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σε όλους σας! 
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ο μήνας των ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ...
Οκτώβριος ή Οκτώβρης, ή Οχτώβρης, η Τρυγομηνάς. "Αγιοδημητριάτης" αλλά και "Βροχάρης" και "Σποριάς".
Είναι ο μήνας που το τέλος του, η μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου σηματοδοτεί την αρχή της κακοκαιρίας, ακριβώς όπως η γιορτή του Αη Γιώργη τον Απρίλιο την αρχή της καλοκαιρίας. Στο γεωργικό καλαντάρι οι δυο αυτές γιορτές αποτελούν τις χρονικές τομές που χωρίζουν το έτος σε 

δυο ίσα μέρη, στο χειμερινό και στο θερινό εξάμηνο αντίστοιχα.
Αλλά ο Οκτώβριος είναι και ο μήνας που τελειώνει με την γιορτή των Αγίων Πάντων, τη γιορτή που γιορτάζεται ως Halloween, στις καθολικές χώρες. Έθιμο που έχει ειδωλολατρικές ρίζες και σχετίζεται με τη λατρεία των Δρυίδων από τους Κέλτες στην Ιρλανδία και χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Η γιορτή αυτή (All Hallows Day - All Saints Day), συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ.
Για την Ελλάδα και δη για τη Θεσσαλονίκη ο Οκτώβριος έχει όμως και άλλες σημασίες, καθώς συνδέεται στενά και με τρία σημαντικά ορόσημα της πρόσφατης ιστορίας μας. Όπως μας περιγράφει η Μαρίνα Πετράκη: «Η νικηφόρα είσοδος του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου 1912 και η προσάρτησή της στο Ελληνικό κράτος, μεταμόρφωσε την αμελητέα Ελλάδα σε υπολογίσιμη δύναμη. Η απόρριψη του φασιστικού τελεσίγραφου στις 28 Οκτωβρίου 1940 συμπύκνωσε σε μια λέξη την ομοψυχία και αγωνιστικότητα που στήριξαν, πέρα από κάθε ελπίδα και απελπισία, τον αγώνα στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και την ύπαιθρο της κατεχόμενης Ελλάδας. Η απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 πυκνώνει συμβολικά το πέρασμα από τον εφιάλτη του εξανδραποδισμού στις προσδοκίες, και τις διαψεύσεις, του μεταπολεμικού κόσμου μας».
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σε όλους σας!

Δημήτρης Ίτσιος - O λοχίας που εξολόθρευσε 230 άνδρες της Βέρμαχτ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
 
TOYΣ ΗΡΩΕΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΕΧΝΟΥΜΕ - ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΙΜΟΥΜΕ! Τα ξημερώματα της 6ης Απριλίου οι Γερμανοί προσπαθούν να διασπάσουν τη...
elatora.wordpress.com

Ο αρχαίος εραστής δεν χρειαζόταν βιάγκρα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
 
Οι αρχαίοι σε αντίθεση με τους σημερινούς άντρες δεν κάπνιζαν. Το κάπνισμα είναι βασική αιτία ανδρικής...
mixanitouxronou.gr

Άγια Μετέωρα - Αγία Τριάδα

Άγια Μετέωρα - Αγία Τριάδα
Θαύμα της φύσης, μεγαλείο της Ορθοδοξίας
Πάνω σ' ένα πανύψηλο βράχο με ιδιόμορφο σχήμα και με έκταση 5-6 στρεμμάτων, που βρίσκεται βορειοδυτικά της Μονής Αγίου Στεφάνου, είναι κτισμένη η Μονή της "Αγίας Τριάδας". Είναι το πιο δυσπρόσιτο από τα Μοναστήρια των Μετεώρων.

Η ανάβαση στη Μονή παλιότερα γινόταν με ανεμόσκαλες και με το δίχτυ. Σήμερα η πρόσβαση γίνεται με δύσκολη πεζοπορία και αφού ανέβουμε 140 σκαλιά σκαμμένα μέσα στην πέτρα που έγιναν στα 1925 και μας οδηγούν με ασφάλεια στην κορυφή του βράχου. Το 1970 κατασκευάστηκε και ένας εναέριος μεταφορέας πραγμάτων και υλικών για τις ανάγκες και τη συντήρηση της Μονής…
Κείμενο και εικόνες…. Συνεχίστε την ανάγνωση
http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2014/06/5-6.html

Κ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ "Ηλιοβασίλεμα"

 
 
Κ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ "Ηλιοβασίλεμα"
Ο Φοίβος ροδοκόκκινος αργοκυλά στη δύση
σέρνοντας σύννεφα χρυσά γι’ ασύγκριτη χλαμύδα·
σε λίγο πίσ’ απ’ το βουνό κει κάτω θε ν’ αφήσει
μισόσβηστη και θαμπερή την υστερνή τ’ αχτίδα.

Η θάλασσα π’ απλώνεται βουβή και νεκρωμένη
ανατριχιάζει κάποτε στα χάδια του αγέρα,
κι οι ψαροπούλες, ροδαλές στου ήλιου που πεθαίνει
το ματωμένο βλέμμα, ξανοίγονται ώς πέρα.

Η νύχτ’ απλώνει απαλά το μαύρο της σεντόνι
και αφανίζει άπονα καθ’ ομορφιά και χάρη,
ακούγεται το άχαρο κελάδημα του γκιώνη
κι αργοπροβάλλει ντροπαλό τ’ ολόχλωμο φεγγάρι.

ΦΩΤΓΟΡΑΦΙΑ - ΛΕΡΟΣ

Σαν σήμερα το 1974, ο Σπύρος Μαρινάτος...

Σαν σήμερα το 1974, ο Σπύρος Μαρινάτος, 72 ετών, αρχαιολόγος, σκοτώνεται κατά την διάρκεια ανασκαφών.
Επηρέασε έντονα τις κατευθύνσεις της αρχαιολογικής μελέτης στον Ελληνικό χώρο. Για την τεράστια προσφορά του τιμήθηκε με βραβεία και διακρίσεις τόσο στη χώρα μας, όσο και εκτός των συνόρων της.
(Φωτογραφία: Ο Σπύρος Μαρινάτος το 1937, σε ηλικία 36 ετών.)
[Ελληνικό Ημερολόγιο http://eistorias.wordpress.com/]

Δημοφιλείς αναρτήσεις