Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ -Ἑσπερινός


ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ -Ἑσπερινός
Βουβὲς ψυχές, θλιμένες! Καὶ τ᾿ ἀπόβραδο
προσμένουν τὸ Χριστό μας, ἀπὸ πέρα,
ποιὸς ξέρει, ἀπὸ μακριά. Κι ἐκεῖνος ἔρχεται,
μὲς στὸ θολὸ τοῦ φθινοπώρου ἀγέρα.

Μὲ τ᾿ ἅγιο φῶς, ἀχνόφεγγο στεφάνι του,
μὲ τὰ θεϊκά, χαμηλωμένα μάτια,
μόνος. Καὶ τὰ ξερόφυλλα τοῦ στρώνουνε
χρυσὰ χαλιὰ στὰ ἔρμα μονοπάτια.

Τοῦ κάμπου τὰ στρουθιὰ καὶ τὰ πετούμενα,
ποὺ στὶς φωλιὲς κοπαδιαστὰ γυρίζουν,
ἄμα τὸν δοῦνε χαμηλώνουν πρόσχαρα,
χαμοπετοῦν καὶ τὸν καλωσορίζουν.

Ἀνάριο τὸ σκοτάδι, μισοδιάφανο,
μόλις ποὺ τὸν σκεπάζει στὴν καπνιά του,
καὶ τὰ γυμνὰ κλαδιὰ σὰ χέρια ὑψώνονται
καὶ δέονται στὸ ἄυλο πέρασμά του.

Δέονται σιωπηλά...Κι ἐκεῖνος ἔρχεται
καὶ σκύβει στὶς ψυχὲς ποὺ τὸν προσμένουν
σιγά...πονετικά. Κι ἀργὰ τὰ σήμαντρα
πονετικὰ κι αὐτὰ σιγοσημαίνουν.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Το εκκλησάκι του Αγ. Στέφανου στη Σύρο
ΑΠΟ http://synoragr.blogspot.gr/

Δέκα αλήθειες για την Κόστα Ρίκα

 
Μακρινή και για τους περισσότερους από εμάς απρόσιτη, η Κόστα Ρίκα είναι μια από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες στην κεντρική Αμερική που, χωρίς στρατό τα τελευταία 60 χρόνια, έχει γίνει διάσημη για τους ευτυχισμένους κατοίκους της και για την φιλική προς το φυσικό της περιβάλλον πολιτική της. Ανεξάρτητ…
ethnos.gr|Από e-go.gr , Pegasus Interactive

H ζωή στη Μινωική Κρήτη!

 
Το εντυπωσιακό βίντεο, παραγωγής του BBC, δείχνει πτυχές από τον μινωικό πολιτισμό που άκμασε ως ναυτική δύναμη περίπου από τον 27ο αιώνα έως τον...
candianews.gr

ύμνος στις ομορφιές της Κρήτης

 
Ένα βίντεο αληθινό ύμνο στις ομορφιές της Κρήτης, δημιούργησε η Christine Schmitthenner, μια Γερμανίδα σκηνοθέτης και παραγωγός, που έχει βρεθεί στο...
candianews.gr

Η ελληνική πλευρά της Κόστα Ρίκα

 
Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Κόστα Ρίκα θα είναι ο μεγάλος αντίπαλος της Εθνικής Ελλάδας την Κυριακή για την πρόκριση στους 8 του Μουντιάλ, ωστόσο, η...
iefimerida.gr

«Ο φρουρός του χαρεμιού»

Πάρτε μία γεύση από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου «Ο φρουρός του χαρεμιού» της συγγραφέως Λίντα Λάφερτι από τον ακόλουθο σύνδεσμο ---> http://goo.gl/uNgD8f
---
Η Οθωμανή πριγκίπισσα Εσμά Σουλτάν αποπλανεί κάθε βράδυ έναν χριστιανό και όταν έρχεται η αυγή διατάζει τον πνιγμό του. Ο μοναδικός άντρας στον οποίο ανοίγει την καρδιά της είναι ο γενίτσαρος και φρουρός του χαρεμιού Ιβάν Πόστιβιτς, ο οποίος θα την ερωτευτεί χωρίς όρια και φραγμούς. Όταν ο Σουλτάνος διατάσσει τη διάλυση του σώματος των γενίτσαρων, οι ζωές και των δύο θα μπουν σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο…

Ένας συγκλονιστικός έρωτας με φόντο την απατηλή πολυτέλεια της Κωνσταντινούπολης του 1826!
http://www.minoas.gr/book-3921.minoas ‪#‎διαβάζω‬ ‪#‎diavazo‬

M. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ " Πού χάθηκες κοριτσάκι; "

M. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ " Πού χάθηκες κοριτσάκι; "
Πού χάθηκες κοριτσάκι;
«Μυρτώ ... Μυρτώ...» Γέμισα τον κόσμο.
Έσπειρα τον κόσμο με τ’ όνομά σου.
Μα εσύ δεν βρέθηκες.

Ποιοι σε πήραν κοριτσάκι;
Ποια φτερά σε σήκωσαν απ’ τη ζωή;
Ρωτώ τους δρόμους:
«Μην ακούσατε κάτι βηματάκια; -ήταν πολύ αλαφρά».
Κείνοι πνίγονται στη σκόνη.
Δεν απαντούν.

Ποιοι σε πήραν κοριτσάκι;
Αν μου το ‘καναν αυτό οι ουρανοί,
πώς μπόρεσαν;
Πώς μπόρεσαν κείνοι να σ’ αγαπήσουν
πιο πολύ απ’ τον πατέρα;

Ρωτώ τους αέρηδες – αυτούς που ‘ρχονται απ’ τα δάση,
απ’ τη γη, απ’ τις θάλασσες.
«Ήταν κάτι λογάκια που μύριζαν πασκαλιά –
μην τ’ άκουσε κανείς;»
Κείνοι βογκούν –σαν λαίμαργα πουλιά – Και φεύγουν.

Πού χάθηκες κοριτσάκι;
Ρωτώ τα φύλλα, τα καΐκια, τους ατμούς.
Τα μπουμπούκια που ξεκίνησαν απ’ την ανυπαρξία.
Τα σύννεφα ...
«Μην είδατ’ ένα προσωπάκι; - Ήταν πολύ αχνό».
Σωπαίνουν.

Πού χάθηκες κοριτσάκι;
Τα μάτια μου θα σ’ έβρισκαν –
και δίχως φως.
Και δίχως ήλιο – θα σ’ έπιαναν τα δάχτυλά μου.
Πώς χάθηκες λοιπόν μικρό μου;
Πότε μεγάλωσε τόσο πολύ ο κόσμος,
ώστε να μπορέσεις να χαθείς εσύ;

Εγώ θα σ' έβρισκα...
Ας είσαι μικρό σαν το χνουδάκι.
Σαν πεταλούδα ας είσα αλαφρό
Αδύνατο, σαν τη φλογίτσα του κεριού, ας είσαι.
Εγώ θα σ' έβρισκα.

Γιατί σωπαίνεις; Γιατί σωπαίνεις, λοιπόν, κοριτσάκι;
Αν δεν μπορείς να τραγουδήσεις.
Αν δεν μπορείς να τους πεις να με φωνάξουν.
Τότε κλάψε, κοριτσάκι. Κλάψε!
Και τ’ αυτιά μου θα σ’ ακούσουν
Κι ύστερα ας μην ακούσουν πια
άλλην μουσική στον κόσμο.

( Όντας στην εξορία ο Λουντέμης λαμβάνει γράμμα από τη γυναίκα του που έχει πια υπογράψει δήλωση και έχει φύγει με το παιδί για τη Γερμανία. Η είδηση τον συγκλονίζει. Το παιδί είναι νεκρό.... Του έγραφε ψέμματα, όπως θα μάθει χρόνια αργότερα.... )
ΠΗΓΗ http://loudemis.blogspot.gr/

παιδικό κάδρο

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

11 λόγοι για να ερωτευτείς έναν βιβλιόφιλο

 
Πώς αναγνωρίζεις έναν άνθρωπο που διαβάζει; Ας ξεχάσουμε επιτέλους τα στερεότυπα.
thessalonikiartsandculture.gr

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ «ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ»


ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ «ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ»
Ι
Ἡ θάλασσα εἶναι ἡ μόνη μου ἀγάπη. Γιατί ἔχει τὴν ὄψη τοῦ ἰδανικοῦ. Καὶ τ᾿ ὄνομά της εἶναι ἕνα θαυμαστικό.
Δὲ θυμᾶμαι τὸ πρῶτο ἀντίκρισμά της. Χωρὶς ἄλλο θὰ κατέβαινα ἀπὸ μία κορφή, φέρνοντας ἀγκαλιὲς λουλούδια. Παιδὶ ἀκόμα, ἐσκεπτόμουν τὸ ρυθμὸ τοῦ φλοίσβου της. Ξαπλωμένος στὴν ἀμμουδιά, ἐταξίδευα μὲ τὰ καράβια ποὺ περνοῦσαν. Ἕνας κόσμος γεννιόταν γύρω μου. Οἱ αὖρες μοῦ ἄγγιζαν τὰ μαλλιά. Ἄστραφτε ἡ μέρα στὸ πρόσωπό μου καὶ στὰ χαλίκια. Ὅλα μοῦ ἦταν εὐπρόσδεκτα: ὁ ἥλιος, τὰ λευκὰ σύννεφα, ἡ μακρινὴ βοή της.

Ἀλλὰ ἡ θάλασσα ἐπειδὴ ἤξερε, εἶχε ἀρχίσει τὸ τραγούδι της, τὸ τραγούδι της ποὺ δεσμεύει καὶ παρηγορεῖ.
Εἶδα πολλὰ λιμάνια. Στοιβαγμένες πράσινες βάρκες ἐπήγαιναν δῶθε κεῖθε σὰν εὔθυμοι μικροὶ μαθητές. Κουρασμένα πλοῖα, μὲ ὀνόματα περίεργα, ἐξωτικά, ὕψωναν κάθε πρωὶ τὴ σκιά τους. Ἄνθρωποι σκεφτικοί, ὥριμοι ἀπὸ τὴν ἅλμη, ἀνέβαιναν σταθερὰ τὶς ἀπότομες, κρεμαστὲς σκάλες. Ἄγρια περιστέρια ζυγίζονταν στὶς κεραῖες.
Ὕστερα ἐνύχτωσε. Μιὰ κόκκινη γραμμὴ στὸν ὁρίζοντα, μόλις ἔβρισκε ἀπάντηση στὶς ράχες τῶν μεγάλων, ἀργῶν κυμάτων. Ἐσάλευαν σὰν ἀπὸ κάποια μυστική, ἐσωτερικὴ αἰτία, καὶ ἅπλωναν πλησιάζοντας, γιὰ νὰ σπάσουν ἀπαλά, βουβά. Ὅλα τ᾿ ἄλλα -- ὁ οὐρανός, τὰ βουνὰ ἀντίκρυ, τὸ ἀνοιχτὸ πέλαγος -- ἕνα τεράστιο μαῦρο παραπέτασμα.

ΙΙ
Ἔζησε κανεὶς θλιβερὰ πράγματα. (Σπίτια μαῦρα, κλειστά. Ἀναιμικά, ἐξόριστα δέντρα τοῦ δρόμου. Ἡ «μαντάμα» μετράει ἀπογοητευμένη τὶς μάρκες της. Στὴν πλατεία οἱ λοῦστροι, κουρασμένοι νὰ κάθονται, σηκώνονται καὶ παίζουν μεταξύ τους. Ὁ νέος νομάρχης, μὲ μονόκλ, ἐπροσφώνησε τοὺς ὑπαλλήλους. Δίπλα ἐξύπνησαν γιὰ νὰ πάρουν τὸ τρένο. Ποτὰ ἀνδρῶν 10 δρ., ποτὰ γυναικῶν 32,50 δρ.) Στὸν ἄνεμο ἀνοίγει ἕνα παράθυρο, κ᾿ ἔρχεται μπροστά μας. Ὅλα ξεχνιοῦνται. Εἶναι ἐκεῖ, ἄσπιλη, ἀπέραντη, αἰώνια. Μὲ τὸ πλατύ της γέλιο σκεπάζει τὴν ἀσχήμια της. Μὲ τὴ βαθύτητά της μυκτηρίζει. Ἡ ψυχὴ τοῦ ἐμπόρου πεθαμένη καὶ περπατεῖ. Ἡ ψυχὴ τῆς κοσμικῆς κυρίας φορεῖ τὰ πατίνια της. Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου λούζεται στὴν ἁγνότητα τῆς θαλάσσης. Βρίσκει ἡ νοσταλγία μας διέξοδο καὶ ὁ πόνος μας τὴν ἔκφρασή του.

ΠΗΓΗ http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/kwstas_karywtakhs/06_index.htm

Δημοφιλείς αναρτήσεις