Κωνσταντινούπολη: Επίσκεψη στην Παναγιά Κυριώτισσα
Θα το λέω και θα το ξαναλέω πώς κάθε γωνιά στην Πόλη και κάθε παλαιό κτίσμα έχει την δική του ένδοξη ιστορία. Το κτίσμα της Παναγιάς της Κυριώτισσας φυσικά και δεν αποτελεί εξαίρεση στο άνωθεν γνωμικό μου. Γράφω κτίσμα και όχι εκκλησία για να μην παραξενευτείτε, σαν γνώστες και εραστές της Πόλης, που δεν γνωρίζετε ή δεν έχετε επισκεφτεί τούτον τον ναό. Στις μέρες μας χρησιμοποιείται σαν τέμενος, όπως και τόσα πολλά άλλα τεμένη της Πόλης. Ορισμένα από αυτά είχα ήδη την τύχη να επισκεφτώ. Σήμερα ήταν η σειρά της Παναγιάς Κυριώτισσας που πλέον κατέχει την ονομασία Kalenderhane.
Η Παναγιά Κυριώτισσα χτίστηκε πιθανόν στα τέλη της Δυναστείας των Κομνηνών, δηλ. κάπου μεταξύ 1081-1185…
H ιστορία μιας ακόμη βυζαντινής εκκλησιάς που έγινε τζαμί, με την καταπληκτική γραφίδα και τις εξαιρετικές εικόνες του καλού φίλου Θοδωρή Μπουφίδη.
Κείμενο και εικόνες… http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2014/04/blog-post_45.html
Θα το λέω και θα το ξαναλέω πώς κάθε γωνιά στην Πόλη και κάθε παλαιό κτίσμα έχει την δική του ένδοξη ιστορία. Το κτίσμα της Παναγιάς της Κυριώτισσας φυσικά και δεν αποτελεί εξαίρεση στο άνωθεν γνωμικό μου. Γράφω κτίσμα και όχι εκκλησία για να μην παραξενευτείτε, σαν γνώστες και εραστές της Πόλης, που δεν γνωρίζετε ή δεν έχετε επισκεφτεί τούτον τον ναό. Στις μέρες μας χρησιμοποιείται σαν τέμενος, όπως και τόσα πολλά άλλα τεμένη της Πόλης. Ορισμένα από αυτά είχα ήδη την τύχη να επισκεφτώ. Σήμερα ήταν η σειρά της Παναγιάς Κυριώτισσας που πλέον κατέχει την ονομασία Kalenderhane.
Η Παναγιά Κυριώτισσα χτίστηκε πιθανόν στα τέλη της Δυναστείας των Κομνηνών, δηλ. κάπου μεταξύ 1081-1185…
H ιστορία μιας ακόμη βυζαντινής εκκλησιάς που έγινε τζαμί, με την καταπληκτική γραφίδα και τις εξαιρετικές εικόνες του καλού φίλου Θοδωρή Μπουφίδη.
Κείμενο και εικόνες… http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2014/04/blog-post_45.html
![Παγκόσμια μέρα ζώων σήμερα.. Τους αξίζει λοιπό ένα όμορφο αφιέρωμα γιατί ας μην ξεχνάμε, πως δεν κατέχουμε την μοναδικότητα του είδους στη γη.. Τα ζώα μας παραδειγματίζουν και μας διδάσκουν με την συμπεριφορά τους ακριβώς γιατί ακολουθούν τη φύση τους, δεν προσπαθούν να την υπερβούν...
Μ΄ενα πανέμορφο κομμάτι του Ντίνου Χριστιανόπουλου αρχίζουμε...
«Γάτα»:
ΓΑΤΑ
Μια γάτα έρχεται απ' την πόρτα της βεράντας και τρίβεται στα πόδια μου να την ταΐσω. Αρπάζει το κρέας που της ρίχνω, μα όταν σκύψω για να τη χαϊδέψω, τραβιέται πίσω και μου βγάζει νύχια. Παράξενο· τα πόδια μου τα εμπιστεύεται, μόνο τα χέρια μου φοβάται. Μα ίσως να 'ναι σοφή: από τα πόδια, το πολύ να φάει κλοτσιά, ενώ τα χέρια μπορεί και να την πνίξουν. Άγρια γάτα· τάχα δεν ξέρει από χάδια, ή μήπως ξέρει και γι' αυτό τραβιέται;
Κι εγώ λάτρεψα πόδια, κι εφαγα κλοτσιές· χάιδεψα χέρια, έφαγα ξύλο. Μα τη σοφία της γάτας δε μπόρεσα ακόμα να την καταλάβω.
[από τα Πεζά ποιήματα, Θεσσαλονίκη, Ιανός 2004]](https://scontent-b-mxp.xx.fbcdn.net/hphotos-xap1/v/t1.0-9/q85/p235x350/10353021_726529370753451_8076507831541895879_n.jpg?oh=51ace5886490cae18a9f9434bf36e723&oe=54EA6E71)
