Ο
θαυμασμός των συγχρόνων του προς τον Σουρή υπήρξε πολύ μεγάλος. Ο
Κωστής Παλαμάς τον αποκαλούσε «γόητα ποιητήν». Θεωρήθηκε ως ο «Νέος
Αριστοφάνης», εθνικός ποιητής, προτάθηκε μάλιστα το 1906 για το Νόμπελ
Λογοτεχνίας. Ως άνθρωπος, ο ποιητής που έκανε επί δύο γενεές του Έλληνες
να ευθυμούν, «ήταν ολιγόλογος, σοβαρός και μελαγχολικός την όψιν,
άκακος ως αρνίον και πρότυπον καλού χριστιανού και οικογενειάρχου». Η
γυναίκα του επέμενε πως είχε έξι παιδιά, συμπεριλαμβάνοντας και τον
σύζυγό της, που καθώς «ήταν αδέξιος και ανέμελος» είχε πραγματική ανάγκη
μητρικής στοργής και φροντίδας. Ονομαστό ήταν το φιλολογικό του σαλόνι,
στο οποίο σύχναζαν όλοι οι ποιητές και συγγραφείς της εποχής του.
